ΤΡΙΒΗ

Η Τριβή είναι δύναμη αντίστασης που εκδηλώνεται ενάντια σε οποιαδήποτε μετακίνηση μερών του αυτού σώματος ή στην σχετική κίνηση δύο σωμάτων που οι επιφάνειές τους εφάπτονται. Στη πρώτη περίπτωση εκδηλώνεται εσωτερική τριβή, στη δε δεύτερη (μεταξύ σωμάτων) εξωτερική τριβή. Η φορά της εκδηλούμενης τριβής είναι πάντα αντίθετη προς την φορά της κίνησης. Η δύναμη τριβής διακρίνεται σε στατική τριβή όταν τα σώματα ισορροπούν και σε τριβή ολίσθησης όταν το σώματα κινούνται μεταξύ τους. Η δύναμη της τριβής οφείλεται σε ηλεκτροστατικές δυνάμεις ανάμεσα στα μόρια των δύο επιφανειών.

Στατική τριβή

Η στατική τριβή είναι η δύναμη που εμποδίζει ένα σώμα να κινηθεί όσο ακόμα το σώμα ισορροπεί. Το μέτρο της είναι ίσο με το μέτρο της εφαρμοζόμενης δύναμης που τείνει να κινήσει το σώμα και μπορεί να πάρει τιμές από μηδέν Νιούτον μέχρι μία μέγιστη τιμή που ισούται με   

. Όπου   

είναι ένα αδιάστατο μέγεθος που ονομάζεται συντελεστής στατικής τριβής και εξαρτάται από το πόσο τραχιά είναι μία επιφάνεια. Ο συντελεστής τριβής υπολογίζεται πειραματικά.  

είναι η δύναμη που αναπτύσσεται ανάμεσα στα σώματα που εφάπτονται. Όταν η εξωτερική δύναμη ξεπεράσει την παραπάνω τιμή τότε το σώμα αρχίζει να ολισθαίνει και πλέον ασκείται σε αυτό τριβή ολίσθησης. Η τριβή ολίσθησης είναι λίγο μικρότερη από το μέγιστο της στατικής τριβής γιατί όταν το σώμα αποκτήσει ταχύτητα οι δυνάμεις τριβής ελαττώνονται ελαφρά. Η γενική σχέση της στατικής τριβής είναι η:

ΤΡΙΒΗ ΟΛΙΣΘΗΣΗΣ

Η τριβή ολίσθησης είναι η δύναμη που αντιστέκεται στην σχετική κίνηση των σωμάτων που εφάπτονται κι βρίσονται σε κίνηση.Εχει φορά αντίθετη της κίνησης και μέτρο που δίνεται απο την σχέση 

όπου μ ο συντελεστής τριβής ολίσθησης,και για ολες τις επιφάνειες εκτός τις πολύ λειες είναι λιγο μικρότερος απο το συντελεστή στατικής τριβής

πολυ καλο το βιντεάκι που ακολουθεί 

Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

Στη χημεία και φυσική, ένα άτομο (ετυμ. = άτμητο < α στερητ. + τέμνω) είναι το μικρότερο σωματίδιο ενός χημικού στοιχείου το οποίο διατηρεί τις χημικές ιδιότητες του στοιχείου με την έννοια του ότι παραμένει αμετάβλητο κατά την εξέλιξη ενός χημικού φαινομένου (χημική αντίδραση). Η λέξη άτομο αρχικά εννοούσε το μικρότερο δυνατό άτμητο σωματίδιο, αλλά στη συνέχεια ο όρος αυτός απέκτησε ειδικό νόημα στην επιστήμη όταν βρέθηκε πως και τα άτομα αποτελούνται από μικρότερα υποατομικά σωματίδια.

Όλα τα άτομα, εκτός του "πρώτιου" που είναι ισότοπο του χημικού στοιχείου "υδρογόνο" και δεν έχει νετρόνια, αποτελούνται από τρεις τύπους υποατομικών σωματιδίων τα οποία διέπουν τις ιδιότητες των πρώτων:

ηλεκτρόνια, τα οποία έχουν αρνητικό φορτίο και έχουν τη μικρότερη μάζα.

πρωτόνια, τα οποία έχουν θετικό φορτίο και έχουν μάζα περίπου 1836 φορές μεγαλύτερη από αυτή των ηλεκτρονίων και

νετρόνια, τα οποία δε φέρουν φορτίο και έχουν μάζα περίπου 1838 φορές μεγαλύτερη από αυτή των ηλεκτρονίων.

Τα πρωτόνια και τα νετρόνια ονομάζονται νουκλεόνια και σχηματίζουν τον συμπαγή ατομικό πυρήνα. Τα ηλεκτρόνια σχηματίζουν ηλεκτρονικό νέφος το οποίο περιβάλλει τον πυρήνα.

ΕΞΑΤΜΙΣΗ-ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗ

Εξάτμιση ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο ένα υγρό απορροφά θερμότητα και μέρος του υγρού ή και ολόκληρη η ποσότητά του μετατρέπεται σε αέριο. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στη διαφυγή μορίων από το υγρό, γι αυτό και συμβαίνει στην ελεύθερη επιφάνεια των υγρών και σε οποιαδήποτε θερμοκρασία. Όταν ένα υγρό εξατμίζεται, η θερμοκρασία του μειώνεται. Τα υγρά που εξατμίζονται πολύ γρήγορα λέγονται πτητικά υγρά. Η ταχύτητα της εξάτμισης ενός υγρού αυξάνεται με:

Την αύξηση της θερμοκρασίας

Τη μείωση της πίεσης

Την αύξηση της ελεύθερης επιφάνειας του υγρού

Την παρουσία ρευμάτων(αέρα) που απομακρύνουν τους ατμούς του υγρού από την επιφάνειά του.

Το αντίστροφο φαινόμενο της εξάτμισης ονομάζεται υγροποίηση ή συμπύκνωση. Κατά τη συμπύκνωση τα μόρια ενός αερίου πλησιάζουν πάρα πολύ και σχηματίζουν υγρό. Η υγροποίηση ενός αερίου διευκολύνεται από

Τη μείωση της θερμοκρασίας

Την αύξηση της πίεσης

Νίκολα Τέσλα: Η Βιογραφία μιας Παράξενης Μεγαλοφυΐας

«Όσον αφορά τις δημιουργικές ικανότητες και τον πλούτο της φαντασίας, ο κόσμος θα περιμένει πολύ καιρό ακόμη μέχρι να εμφανιστεί ένα μυαλό ισάξιο του Τέσλα».

E. H. Armstrong, Αμερικανός εφευρέτης βραβευμένος με Νόμπελ

Αυτή είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που άλλαξε το πρόσωπου του πλανήτη μας, βελτιώνοντας τις συνθήκες ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι η ιστορία ενός σύγχρονου Προμηθέα, που έκλεψε το μυστικό του φωτός από τη Φύση και το χάρισε στην ανθρωπότητα. Ενός οραματιστή κι ανθρωπιστή επιστήμονα, που εξερεύνησε νέα και άγνωστα πεδία γνώσης, ήρθε σε ρήξη με το κατεστημένο της εποχής του και τόλμησε ν’ αγγίξει τα άστρα.
Η ζωή του ξεκίνησε τα μεσάνυχτα της 9^ης Ιουλίου του 1856 σ’ ένα μικρό χωριό της Λίκα, μια περιοχή που ανήκει σήμερα στην Κροατία. Την εποχή εκείνη όμως τόσο η Λίκα, όσο και η Σλαβονία, μαζί με τη Βοϊβοντίνα και το Βανάτο, αποτελούσαν τμήματα της λεγόμενης Vojna Krajina, δηλαδή της παραμεθόριας στρατιωτικής περιοχής της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, που ήταν αυτόνομη και κατοικούνταν κυρίως από Σέρβους πρόσφυγες από διάφορες περιοχές της κατεχόμενης από τους Οθωμανούς Σερβίας. Η σέρβικη Κράινα ήταν τότε μια ζωντανή και παλλόμενη ασπίδα, που προστάτευε την Αψβουργική Αυτοκρατορία από τις οθωμανικές επιδρομές και, κατ’ επέκταση, την Ευρώπη από την εξάπλωση του Ισλάμ. Το όνομα του χωριού ήταν Σμίλιαν και το όνομα του νεογέννητου αγοριού ήταν Νίκολα Τέσλα. Γεννήθηκε ως Σέρβος υπήκοος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, της πιο πολυεθνικής αυτοκρατορίας που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη.

Η επίδραση του νεκρού αδερφού
Την ίδια χρονιά που γεννήθηκε ο Τέσλα γεννήθηκαν και ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Μπέρναρντ Σο. Την ίδια χρονιά οι Burton και Speke ανακάλυψαν τις πηγές του Νείλου και τελείωσε ο Κριμαϊκός Πόλεμος. Ελάχιστα όμως από αυτά τα γεγονότα έφτασαν στ’ αυτιά του πατέρα του Τέσλα, του Μιλούτιν, που ήταν ο Σέρβος ορθόδοξος ιερέας του χωριού ή της μητέρας του Τζούκα Μάντιτς,  που ήταν μια αγράμματη, αλλά ταλαντούχα αγρότισσα, προικισμένη το χάρισμα να μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες.
Η οικογένεια Τέσλα είχε πέντε παιδιά και από τον πρώτο χρόνο της ζωής του ο Νίκολα ζούσε κάτω από τη σκιά του μεγαλύτερου αδελφού Ντάνε (Dane). Ο Ντάνε, επτά χρόνια μεγαλύτερος από τον Τέσλα, ήταν προικισμένος μ’ ένα μεγάλο χάρισμα: τη μεγαλοφυΐα. Σκοτώθηκε όμως το 1863 πέφτοντας από ένα άλογο. Ήταν ένα αραβικό άτι με ευφυΐα σχεδόν ανθρώπινη. Τον προηγούμενο χειμώνα είχε ρίξει κάτω τον πατέρα Μιλούτιν, όταν μέσα στο δάσος τους επιτέθηκε μια αγέλη λύκων. Ο Μιλούτιν βρέθηκε λιπόθυμος στο έδαφος και το άλογο έτρεξε στο σπίτι κι επέστρεψε φέρνοντας βοήθεια. Έτσι ο Μιλούτιν σώθηκε. Όχι όμως και ο Ντάνε, που πέφτοντας από το ατίθασο άλογο τραυματίστηκε θανάσιμα. Η οικογένεια Τέσλα ποτέ της δεν συνήλθε από τον ξαφνικό χαμό του Ντάνε: «Ο πρόωρος θάνατος του Ντάνε άφησε τους γονείς μου απαρηγόρητους… Η ανάμνηση των δικών του κατορθωμάτων έκανε κάθε προσπάθεια μου να φαίνεται αδιάφορη και εκτός συναγωνισμού. Οτιδήποτε και να κατάφερναν είχε κάποια αξία μόνον όταν έκανε τους γονείς μου να αισθάνονται την απώλεια του Ντάνε λιγότερο έντονη. Έτσι, μεγάλωσα με λίγη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου» (Νίκολα Τέσλα, My Inventions).
Ο Νίκολα μεγάλωσε με την επιθυμία να ξεπεράσει τη μεγαλοφυΐα του νεκρού αδελφού του. Κάτω από αυτό το αβάσταχτο βάρος ο Νίκολα έγινε ένα πολύ ευαίσθητο παιδί. Ένα άλλο παιδί ιερέα, ο Βίνσεντ Βαν Γκονγκ, μεγάλωσε κι αυτός στη σκιά ενός νεκρού αδελφού, που είχε το ίδιο μ’ αυτόν όνομα και προοριζόταν για «μεγάλα πράγματα». Ο νεκρός αδελφός έγινε έμμονη ιδέα στη ζωή του Βαν Γκονγκ, επηρεάζοντας το καλλιτεχνικό του έργο.
Αλλά και ο Σαλβαντόρ Νταλί είχε έναν νεκρό αδελφό με το ίδιο όνομα, που πέθανε πριν ο Νταλί γεννηθεί: «Εκείνος είχε την αλάνθαστη μορφή μιας μεγαλοφυΐας... Εγώ, από την άλλη, ήμουν λιγότερο μεγαλοφυής αλλά απεικόνιζα τα πάντα...». Ο Νταλί πίστευε πως, αφού βαπτίσθηκε με το όνομα του νεκρού του αδελφού, έγινε ο «σωτήρας» της σύγχρονης ζωγραφικής.
Τέλος και ο γνωστός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Φίλιπ Κ. Ντικ (1928-1982) είχε μια δίδυμη αδερφή, που πέθανε λίγο μετά τη γέννησή της. Ο Ντικ είχε σε όλη του τη ζωή ενοχές σχετικά με τον ξαφνικό θάνατο της αδελφής του, πράγμα που τον οδήγησε σε μια άκρως δημιουργική, αλλά ταυτόχρονα ταραχώδη και αυτοκαταστροφική ζωή. Αναρωτιότανε συχνά για το τι θα γινόταν στην περίπτωση που εκείνος πέθαινε στη θέση της αδερφής του και αυτή η σκέψη τον οδήγησε σε εμμονές σχετικά με τη μη πραγματική φύση της πραγματικότητας.

Κτίζοντας έναν ισχυρό χαρακτήρα
Ο Νίκολα ήταν ένα λεπτό και φιλάσθενο αγόρι, πράγμα που ανησύχησε πολύ τους γονείς του. Η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν η Φύση και αρέσκονταν να περιδιαβαίνει με τις ώρες στην ύπαιθρο και να φαντάζεται τρόπους άντλησης ενέργειας από τον άνεμο ή από την ακατάπαυστη κίνηση των ποταμών. Από παιδί ακόμη ο Τέσλα έβλεπε εφιάλτες –ειδικά μετά το θάνατο του Ντάνε– και οράματα, ενώ είχε ακόμη και εξωσωματικές εμπειρίες, κατά τη διάρκεια των οποίων επισκεπτόταν άγνωστους τόπους και πόλεις, συναντούσε ανθρώπους και γινόταν φίλος τους…
Από την πρώιμη παιδική του ηλικία ο Νίκολα επέδειξε μια ιδιοφυΐα και μια εφευρετικότητα, που τον έκανε να ξεχωρίζει. Σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών οραματίστηκε τρόπους άντλησης ενέργειας από έναν μικρό καταρράκτη, που βρίσκονταν κοντά στο σπίτι του. Σχεδίασε έναν τροχό που γύριζε γύρω από έναν άξονα, που ήταν δεμένος σε μια διχαλωτή βέργα. Με πολύ χαρά ο μικρός Νίκολα έβλεπε τον τροχό να γυρίζει ασταμάτητα από τη δύναμη του νερού. Μπορούσε να τον παρατηρεί για ώρες, κάνοντας σχέδια για τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου τροχού. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν είδε για πρώτη φορά μια φωτογραφία από τους καταρράκτες του Νιαγάρα, είπε στον πατέρα του: «Μια μέρα θα ήθελα να τους τιθασεύσω». Και κάποια μέρα, αρκετά χρόνια αργότερα, η επιθυμία του έγινε όντως πραγματικότητα…
Ο Τέσλα ήταν ένα πολύ αδύναμο αγόρι, με εύθραυστη υγεία. Από μικρός ήταν ένας άπληστος αναγνώστης, που καταβρόχθιζε σχεδόν κάθε βιβλίο που έπεφτε στα χέρια του. Τα ενδιαφέροντα του δεν περιορίζονταν μόνο στην επιστήμη. Διάβαζε ιστορία, φιλοσοφία, λογοτεχνία και μέχρι να τελειώσει τη μέση εκπαίδευση του, το 1873, ήξερε να διαβάζει, εκτός από τη μητρική του γλώσσα, στα γερμανικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά. Κάτω από την επίδραση του πατέρα του ο Τέσλα έγραφε ποίηση, αλλά ουδέποτε τα ποιήματα του είδαν το φως της δημοσιότητας.
Στη διάρκεια της εφηβικής του ηλικίας ο Τέσλα άρχισε να σφυρηλατεί έναν δυνατό χαρακτήρα, να ελέγχει τα συναισθήματα και τα πάθη του και να αποφεύγει τις στενές μορφές ανθρώπινης επαφής.  Σταδιακά άρχισε να οικοδομεί ένα καθαρό πνεύμα, με διανοητική διαύγεια, με πλούτο γνώσεων, με ηθικές αρχές καθώς και με αυξημένες ικανότητες διαίσθησης.
Πήγαινε στο λύκειο του Κάρλοβατς (τότε ονομάζονταν στα γερμανικά Carlstadt) όταν είδε για πρώτη φορά μια επίδειξη ηλεκτρισμού. Ο Τέσλα έμεινε έκθαμπος μπροστά σ’ αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της φυσικής του ηλεκτρισμού και να ανακαλύψει όλα τα μυστικά του. Και κράτησε την υπόσχεση του. Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με τη νέα επιστήμη του ηλεκτρισμού, ώστε αποφάσισε να μάθει αγγλικά για να μπορεί να διαβάζει τα γραπτά του πρωτοπόρου Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Άλβα Έντισον!
Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του πατέρα του, που τον ήθελε να γίνει ιερέας ή στρατιωτικός, ο Τέσλα γράφτηκε στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Γκρατς της Αυστρίας κι έγινε αμέσως ένας αφοσιωμένος σπουδαστής. Σύντομα όμως η χαρτοπαιξία έγινε το αγαπημένο του παιχνίδι. Ο Τέσλα δεν άργησε να μεταμορφωθεί σε μανιακό χαρτοπαίκτη. Υπήρχαν περιπτώσεις που έπαιζε συνεχώς από την Παρασκευή το βράδυ μέχρι τη Δευτέρα το πρωί! Ο Τέσλα έπαιζε μόνο και μόνο για διασκέδαση και δεν τον ένοιαζε αν κέρδιζε ή έχανε. Η φωτογραφική του μνήμη ήταν αρκετή για να του υπενθυμίζει πόσα ακριβώς έχανε, ώστε να σταματά. Μια φορά όμως, που η μνήμη του τον πρόδωσε, έχασε όλα του τα χρήματα, μαζί μ’ εκείνα της υποτροφίας του. Αλλά αυτό απέβη σε καλό. Από τότε ο Τέσλα σταμάτησε τη χαρτοπαιξία και επέστρεψε σε μια ζωή αυτοπειθαρχίας.
Στρώθηκε λοιπόν στη μελέτη και στον ελεύθερο χρόνο του διάβαζε Καρτέσιο, Βολτέρο, Γκαίτε, Χέρμπερτ Σπένσερ και Σαίξπηρ, πολλά έργα του οποίου γνώριζε απ’ έξω. Αν ξεκινούσε κάτι να διαβάζει δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσει στη μέση: «Διακατέχομαι από μια γνήσια μανία να τελειώνω οτιδήποτε αρχίζω», έλεγε τότε ο Τέσλα, προμηνύοντας τις μεγάλες και δύσκολες αποστολές που θα ανέθετε μελλοντικά στον εαυτό του. Οι εκπληκτικές επιδόσεις του δεν άργησαν να γίνουν αντικείμενο επαίνου από τους καθηγητές του, προκαλώντας έτσι τη ζήλια των συμμαθητών του. Ο Τέσλα διάβαζε ατέλειωτες ώρες, πίνοντας πολλά φλιτζάνια μαύρο σέρβικο καφέ για να μπορεί να παραμείνει άυπνος. Μάλιστα οι καθηγητές του αναγκάστηκαν να γράψουν στον πατέρα του, Μιλούτιν, προειδοποιώντας τον ότι η υγεία του γιου του κινδύνευε να καταρρεύσει από την υπερβολική μελέτη!

Ηλεκτρικά προβλήματα και η εφεύρεση που νίκησε το σκοτάδι
Ένα βροχερό απόγευμα στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Γκρατς ο Τέσλα ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με ένα πρόβλημα, που θα τον βασάνιζε για έξι ολόκληρα χρόνια. Ένας ολοκαίνουργιος τύπος γεννήτριας συνεχούς ρεύματος είχε μόλις φθάσει από το Παρίσι στα εργαστήρια της σχολής και ο καθηγητής Poechl το επιδείκνυε στους σπουδαστές γεμάτος υπερηφάνεια. Ήταν μια εφεύρεση του Z. Th. Gramme, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1871 στην Έκθεση της Βιέννης. Ο καθηγητής Poechl παρουσίασε τη γεννήτρια ως το απόλυτο επίτευγμα στον τομέα της ηλεκτροτεχνικής. Όταν ο καθηγητής έθεσε σε λειτουργία τη συσκευή, εκείνη άρχισε να κάνει έντονο θόρυβο και να στέλνει γύρω της μια βροχή από μπλε σπίθες, αστράφτοντας και τρίζοντας, μέσα σ’ ένα βουητό που γινόταν όλο και πιο ανυπόφορο.
Τότε ο σπουδαστής Τέσλα ρώτησε τον καθηγητή του: «Αυτές οι σπίθες δεν υποδηλώνουν μια απώλεια ενέργειας;»
«Ναι», απάντησε ο καθηγητής του, «αλλά αυτό είναι στα πλαίσια του αποδεκτού. Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά».
«Αλλά δεν θα μπορούσαμε να εφεύρουμε μια καλύτερη γεννήτρια;», ρώτησε ο Τέσλα.
Ο καθηγητής άρπαξε τότε την ευκαιρία να χλευάσει το νεαρό Τέσλα για την τολμηρή του ιδέα, διασκεδάζοντας ταυτόχρονα την τάξη του: «Πως θα μπορούσες να κατασκευάσεις μια γεννήτρια χωρίς τα απαραίτητα ζεύγη και χωρίς απώλειες ενέργειας;»
«Αυτό δεν το γνωρίζω», του απάντησε ο Τέσλα, «ίσως όμως με τη χρήση εναλλασσόμενου ρεύματος;»
«Ανοησίες!», τον έκοψε απότομα ο καθηγητής του, «Το εναλλασσόμενο ρεύμα είναι άχρηστο, παντελώς άχρηστο. Είναι σαν να προσπαθείς να εφεύρεις μια αεικίνητη μηχανή!»
Μετά από εκείνη τη στιγμή της γελοιοποίησης ο Τέσλα αποφάσισε να βρει ένα τρόπο ώστε να κάνει τις μηχανές να λειτουργούν με εναλλασσόμενο ρεύμα. Αυτή η ιδέα του έγινε εμμονή. Έτσι σχεδίαζε και ξανασχεδίαζε ηλεκτροκινητήρες στο μυαλό του. Κάθε τεχνικό σφάλμα που έκανε τον έφερνε όλο και πιο κοντά στη λύση του προβλήματος.
Συνέχισε αναζητώντας την απάντηση στο πρόβλημα, ακόμη και μετά το τέλος των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο της Πράγας (1879-1880), όταν έπιασε δουλειά ως ηλεκτρονικός σε μια καινούργια τηλεφωνική εταιρεία στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας. Κατά τη διάρκεια της εργασίας του σ’ αυτή την εταιρεία ο Τέσλα εφηύρε έναν τηλεφωνικό ενισχυτή, που έγινε ο πρόγονος του σημερινού ηχείου. Δεν ξέχασε όμως στιγμή το πρόβλημα της εφεύρεσης μιας συσκευής εναλλασσόμενου ρεύματος. Κάθε βράδυ στριφογύριζε στο δωμάτιο του και δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τις έντονες σκέψεις. Η οθόνη του μυαλού του πυρακτώνονταν από συνεχείς σκέψεις και από τα εικονικά πειράματα, τα οποία έκανε και ξαναέκανε μέχρι να ανακαλύψει την ιδέα που θα έλυνε το πρόβλημα.
Στις αρχές του 1882 μια μικρή ασθένεια τον ανάγκασε να μείνει για μερικές μέρες εκτός εργασίας. Περπατώντας το ηλιοβασίλεμα με το φίλο και βοηθό του Anital Szigety σε ένα πάρκο της Βουδαπέστης κι απαγγέλλοντας στα γερμανικά στίχους από το Φάουστ του Γκαίτε, του ήρθε ως λάμψη μια μεγαλοφυής ιδέα, που έμελλε να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πλήρη εξηλεκτρισμό. «Τότε, σε μια στιγμή έμπνευσης, προφέροντας αυτές τις λέξεις, η ιδέα με κτύπησε σαν λάμψη αστραπής, και μέσα σε μια στιγμή μου αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Με το μπαστούνι άρχισα τότε να χαράζω στην άμμο τα διαγράμματα…», έγραψε αργότερα ο Τέσλα στην αυτοβιογραφία του My Inventions. Με το μπαστούνι του ο άνθρωπος που θα «ανακάλυπτε» τον 20^ο αιώνα άρχισε να σχεδιάζει πρόχειρα στο χώμα έναν κινητήρα. «Τον βλέπεις;», ρώτησε στον φίλο του, που παρακολουθούσε άφωνος, «κοίταξε με τώρα που θα τον αντιστρέψω!». Όταν τέλειωσε τα πρόχειρα σχέδια του αναφώνησε γεμάτος ικανοποίηση: «Αυτό είναι! Ένα περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο! Δες πόσο ήσυχα λειτουργεί. Χωρίς σπίθες. Χωρίς θόρυβο. Λειτουργεί τέλεια!» Μ’ αυτόν τον ασυνήθιστο τρόπο ο Τέσλα συνέλαβε για πρώτη φορά την ιδέα του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου και του επαγωγικού κινητήρα, ο οποίος χρησιμοποιείται σήμερα σε κάθε ηλεκτρική συσκευή. Αρπάζοντας ένα μεγάλο μυστικό της Φύσης και χαρίζοντας το στους ανθρώπους, ο Τέσλα έγινε ένας σύγχρονος Προμηθέας που οδήγησε την ανθρωπότητα στην εποχή του ηλεκτρισμού.

ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Κινητική ενέργεια ( Κ,  Τ), είναι η ενέργεια που έχει ένα σώμα όταν κινείται και αναφέρεται στην ικανότητά του να παράγει έργο. Ως κινητική ενέργεια ενός σώματος ορίζεται η συνολική ενέργεια που χρειάζεται να απορροφήσει ένα σώμα προκειμένου να αποκτήσει ορισμένη μεταφορική ταχύτητα ή/και γωνιακή ταχύτητα ξεκινώντας από την ακινησία. Υπάρχουν δύο ανεξάρτητα είδη κινήσεων για ένα μηχανικό σώμα, η μεταφορική κίνηση και η περιστροφή, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την ταχύτητα και τη γωνιακή ταχύτητα αντίστοιχα. Έτσι, ορίζονται δύο ειδών κινητικές ενέργειας, η μεταφορική κινητική ενέργεια και η περιστροφική κινητική ενέργεια, οι οποίες συμβολίζονται με Κμ και Κπ αντίστοιχα

Για ταχύτητες μικρές σε σχέση με την ταχύτητα του φωτός στο κενό, η μεταφορική κινητική ενέργεια ισούται κατά προσέγγιση με το ήμισυ του γινομένου της μάζας του σώματος επί το τετράγωνο της ταχύτητάς του, ενώ η περιστροφική κινητική ενέργεια ισούται με το ήμισυ του γινομένου της ροπής αδράνειας επί το τετράγωνο της γωνιακής ταχύτητας

ΜΑΖΑ

Η μάζα είναι εγγενής ιδιότητα των φυσικών σωμάτων. Μάζα είναι η ποσότητα της ύλης που περιέχεται σε ένα σώμα. Στο σύστημα μονάδων SI, η μάζα μετράται σε χιλιόγραμμα (kg)και αποτελεί θεμελιώδη μονάδα μέτρησης στο σύστημα αυτό.

  Η αδρανειακή μάζα ορίζεται ως η ιδιότητα της ύλης να αντιστέκεται σε μεταβολές της κίνησής ενός σώματος, ή ισοδύναμα ως το μέτρο της αδράνειας ενός σώματος

Γ ΛΥΚΕΙΟΥ-ΑΣΚΗΣΗ 1

Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ-ΑΣΚΗΣΗ 1

Εννέα εξωπλανήτες βρέθηκαν να στρέφονται αντίθετα από το μητρικό τους άστρο

Η κυρίαρχη πεποίθηση ότι οι πλανήτες στρέφονται πάντα προς την ίδια κατεύθυνση με τον ήλιο τους, μιμούμενοι την περιστροφή του ίδιου του άστρου, έχει ανατραπεί με την ανακάλυψη πολλών εξωπλανητών που στρέφονται αντίθετα, αναφέρουν αστρονόμοι.

Στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα, και οι οκτώ πλανήτες περιφέρονται με την ίδια φορά και σχεδόν στο ίδιο επίπεδο (το επίπεδο της εκλειπτικής), ακολουθώντας τη φορά της περιστροφής του Ήλιου.

Στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα, και οι οκτώ πλανήτες περιφέρονται με την ίδια φορά και σχεδόν στο ίδιο επίπεδο (το επίπεδο της εκλειπτικής), ακολουθώντας τη φορά της περιστροφής του Ήλιου.

"Πρόκειται για μια πραγματική βόμβα που έπεσε στο πεδίο των εξωπλανητών”, δήλωσε ο αστρονόμος Amaury Triaud, του Παρατηρητηρίου της Γενεύης, αναφερόμενος στην ανακάλυψη που έγινε.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΟΥΡΑΚΗΣ-ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΣΤΟΝ..ΧΩΡΟ ΤΟΥ..

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΪΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Ο Γιάννης Φουράκης, είναι ένας συγγραφέας αρκετά γνωστός στο αναγνωστικό κοινό που ασχολείται με την προαιώνια αντίθεση Ελληνισμού - Σιωνισμού, και όχι μόνο.
Μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο "Απολλώνιο Φως", θίγει μια σειρά από ζητήματα, η προσέγγιση των οποίων εκφεύγει των γνωστών ιστορικών και επιστημονικών οριοθετήσεων, παρέχοντας μια άλλη προσέγγιση σε αυτά (λιγότερο ή περισσότερο έγκυρη, αυτό είναι ένα θέμα περί του οποίου θα αποφανθούν οι επαΐοντες, επιστήμονες
και ιστορικοί).
Ομολογουμένως, μέσα από αυτή εκ των βαθέων συνέντευξή του, ο Γιάννης Φουράκης δίδει μια άλλη διάσταση στη θεώρηση περί της καταγωγής των Ελλήνων, καθώς και σε όσα ζητήματα άπτονται του θεμελιώδους αυτού ερωτήματος, αποδίδοντας στο γένος των Ελλήνων μία σημαίνουσα θέση, προσδίδοντάς του μία Θεϊκή Καταγωγή.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, ανεξαρτήτως των όποιων σοβαρών ενστάσεων και πέρα από το εάν συμφωνεί ή όχι κανείς με τις συγκεκριμένες απόψεις, αποτελούν οπωσδήποτε αντικείμενο προβληματισμού, παρέχοντας το έναυσμα για μια περαιτέρω έρευνα, για μία βαθύτερη αναζήτηση.

-Ποιο υπήρξε το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή βιβλίων με επίκεντρο τον Ελληνισμό;

Το πρώτο ερέθισμα, δια να οδηγηθώ εις την σταδιακή έρευνα και μερική εντόπισιν των τον όρον Ελληνισμός συγκροτούντων θείων στοιχείων, μου προεκλήθη τα έτη 1974-78. Τότε δηλαδή, όπου, δια λογαριασμό του περιοδικού "Κρήτη" ήρχισα μια κάποια δημοσιογραφική έρευνα, με στόχο τον εντοπισμό των κέντρων και προσώπων, τα οποία προσπαθούσαν να δημιουργήσουν το αποκλειθέν "αυτονομιστικό κίνημα της Κρήτης".
Τα στοιχεία και τα συμπεράσματα, της έρευνάς μου τούτης, εδημοσιεύθησαν εις το ανωτέρω περιοδικό και εν συνεχεία και εις το εκδιδόμενο από τον αείμνηστο Πέτρο Βάβαλη, με τίτλο "Μεσογειακή Αλληλεγγύη". Ακολούθως, τα πλείστα εξ' αυτών, τα κατεχώρησα και εις το υπό τον τίτλον "Σιωνιστικές Συνομωσίες" πρώτο μου βιβλίο.
Εδώ, ίσως, υπό μορφή παρενθέσεως, θα πρέπει να τονίσω ότι : Το βιβλίο μου αυτό ίσως να μην είχε εκδοθή και κυκλοφορήση ποτέ εάν δεν υπήρχε ο εκδότης Γεράσιμος Λογοθέτης, ο οποίος "ρισκάροντας" πολλά, δια την περίοδο εκείνη, ετόλμησε να αναλάβη την έκδοσίν του.
Όταν, κατά την έρευνά μου τούτη, επεσήμανα και διαπίστωσα ότι πίσω από το "κίνημα" τούτο βρίσκονταν εβραϊκά κέντρα και συγκεκριμένοι εβραίοι πράκτορες, ήρχισα να αναζητώ τους αντικειμενικούς στόχους και τα αίτια της δημιουργίας και πορείας του "κινήματος" τούτου.
Η αναζήτησις, καταγραφή και ανάλυσις των πρώτων και δευτέρων, με οδήγησε εις την κατ' αρχάς επιδερμική (=δημοσιογραφική) μελέτη της σύγχρονης πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος.
Την Δευτέρα την μελέτησα πλέον συστηματικά και επισταμένα και διότι: Το 1968, ενώ βρισκόμουν κρατούμενος, της τότε στρατιωτικής κυβερνήσεως, εις τις φυλακές Αβέρωφ, εδιάβασα, δια πρώτη φορά Ιστορία. Διάβασα το υπό τον τίτλο "Νεωτέρα Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος", έργο του κ. Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη. Κατά το διάβασμα του έργου τούτου, το οποίο μου είχε δανίσει ο συγκρατούμενός μου κύριος Χαράλαμπος Πρωτόπαππας, πρωτοδιάβασα και επισήμανα τις εις αυτό αναφερόμενα, εις βάρος της Ελλάδος και του Ελληνισμού δολιοφθορικές, υπονομευτικές και διαβρωτικές ενέργειες των Μασόνων και Εβραίων.
Οι επισημάνσεις μου αυτές μου θύμισαν την περί Εβραίων παρατήρησιν, την οποίαν μου είχε κάνει το 1963 ο αείμνηστος Σοφοκλής Βενιζέλος. Θυμήθηκα ότι εις μία έντονη μεταξύ μας συζήτησιν, περί του εναντίον της δημοκρατικής εξελίξεως της Ελλάδος ρόλου των Αμερικανών, των Άγγλων και κυρίως των Ανακτόρων, μου είπε: "Φουράκη είσαι πολύ νέος και δεν μπορείς να έχεις τις γνώσεις, την πείρα και τις εμπειρίες δια το ποιοι και διατί πολέμησαν και πολεμούν, υπονόμευσαν και υπονομεύουν τον Ελληνισμό και την Ελλάδα. Εκείνοι όπου με κάθε μέσο και τρόπο υπονομεύουν την Ελλάδα δεν είναι οι Αμερικάνοι και οι Άγγλοι, ούτε οι Ρώσοι και οι Κομμουνιστές, ούτε φυσικά τα Ανάκτορα. Αυτοί είναι μόνο οι Εβραίοι...".
Ή εις εμένα, ή εις τον τοίχο είπε τα ανωτέρω ο Αείμνηστος Σοφοκλής Βενιζέλος ήταν το ίδιο. Εγώ τότε δεν γνώριζα τίποτα περί Εβραίων και κυρίως περί του διαχρονικού των ρόλου, εις βάρος του Ελληνισμού και της Ελλάδος.

Πυθαγόρας ο Σαμιος

Ο Πυθαγόρας ο Σαμιος, υπήρξε σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και θεωρητικός της μουσικής. Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών και δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων, που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις. Γεννήθηκε σε χρονολογία που δεν μας είναι γνωστή, αλλά που εικάζεται πως είναι μεταξύ των ετών 580 - 572 π.Χ. και ως επικρατέστερος τόπος γεννήσεως παραδίδεται η νήσος Σάμος. Πέθανε στο Μεταπόντιον της Ιταλικής Λευκανίας σε μεγάλη ηλικία, περί το 500 - 490 π.Χ. Το αντικείμενο ενασχόλησης του Πυθαγόρα ήταν η καθοδήγηση μιας «εταιρείας». Αυτή η εταιρεία ήταν μία μυστική, θρησκευτική κίνηση, που είχε αναπτύξει και έντονη πολιτική δραστηριότητα. Οι Πυθαγόρειοι του 5^ου αιώνα π.Χ συγκαταλέγονται στους πιο σημαντικούς επιστήμονες του καιρού τους και ο Πυθαγόρας φαίνεται να ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την επιστήμη. Στο Πυθαγόρειο σύστημα οι θρησκευτικοί και φιλοσοφικοί στόχοι είναι αλληλένδετοι. Από την εποχή του Doring έχει προβληθεί η σκέψη πως η ιδέα της κάθαρσης αποτελεί κλειδί για την κατανόηση της σχέσης θρησκείας και επιστήμης στον αρχικό Πυθαγορισμό .Η ιδέα της κάθαρσης δια της επιστήμης, απ΄ ό,τι είναι γνωστό, δεν αποδόθηκε στον Πυθαγόρα παρά μόνο από τον Ιάμβλιχο.

Kαραθεοδωρής-Ο δάσκαλος του Αϊνστάιν

Ο δάσκαλος του Αϊνστάιν

Aπό τις σημαντικότερες μορφές της επιστημονικής διανόησης του 20ού αιώνα, ο Eλληνας μαθηματικός Kωνσταντίνος Kαραθεοδωρή έβαλε τα θεμέλια για πολυάριθμα λαμπερά επιτεύγματα αλλά έζησε πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ η Eλλάδα που τόσο αγαπούσε κατάφερνε πάντα να τον πληγώνει

«Εγώ προσωπικά αλλά και η Mαθηματική Eπιστήμη, η Φυσική, η σοφία του αιώνα μας, του χρωστάμε τα πάντα»
Mε αυτήν την αναφορά στον Kωνσταντίνο Kαραθεοδωρή έκλεισε ο Aϊνστάιν την τελευταία συνέντευξη της ζωής του, το 1955.

Η σκοτεινή ενέργεια

Η σκοτεινή ενέργεια, μια μυστηριώδης ουσία που πιστεύεται ότι επιταχύνει την επέκταση του Σύμπαντος υπάρχει στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ και του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Μετά από μια διετή έρευνα με επικεφαλείς τον Tommaso Giannantonio και τον Robert Crittenden, οι επιστήμονες κατέλειξαν στο συμπέρασμα ότι η πιθανότητα της ύπαρξης της ανέρχεται σε 99,996 τοις εκατό.