ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ?

Θα αποκτήσουν ποτέ οι μηχανές συνείδηση του εαυτού τους; Αν αυτό συμβεί θα είναι τελικά θετικό ή αρνητικό;

Παρακολουθούμε τις προσπάθειες να χαρτογραφηθεί η επιφάνεια του πλανήτη Αρη, να καταγραφούν οι θερμοκρασίες στις διάφορες εποχές, να ακτινογραφηθεί το εσωτερικό, να καταλάβουμε αν έχει συχνά σεισμούς και αν τελικά μπορεί να υπάρξει ζωή εκεί επάνω.

Το ταξίδι ήταν μακρινό, δύσκολο να το βγάλει πέρα ένας άνθρωπος, τα μηχανήματα τα πήγαν μια χαρά. Το μόνο κακό είναι ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους όπως θα το κάναμε αν βρισκόταν εκεί επάνω ένας άνθρωπος. Να τον ρωτήσουμε αυτό το στερεότυπο αλλά τόσο ουσιαστικό: Πώς τα βλέπεις εκεί πάνω τα πράγματα; Ενας από τους διάσημους του χώρου, ο Ντάνιελ Ντένετ, τον Μάρτιο του 2009 «φώναξε» μέσα από ένα άρθρο του: Είμαστε ρομπότ, που τα έκαναν ρομπότ, που τα έκαναν ρομπότ, που τα έκαναν ρομπότ…

Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος είναι μια καλοβαλμένη αποθήκη με σύμβολα και κανόνες που απεικονίζουν τον εξωτερικό μας κόσμο και αυτό γίνεται με τη βοήθεια του πλέγματος των νευρώνων του. Αρα αρκεί να αποθηκεύσουμε αρκετά στοιχεία σε μια αντίστοιχη κατασκευή και με τη βοήθεια μιας εξαιρετικής μηχανής αναζήτησης να έχουμε μια λειτουργία αντίστοιχη με την εγκεφαλική. Για χρόνια αυτή η τεχνητή νοημοσύνη ήταν η αυταπάτη πολλών επιστημόνων.

Ο «κευραυνός» της αλλαγής

Μια δολοφονική ερώτηση για την παραπάνω πεποίθηση διατυπώθηκε από τον Χιούμπερτ Ντρέιφους: Πώς θα κρίνει ένας υπολογιστής που έχει αποκτήσει μια εικόνα για την πραγματικότητα με βάση τα δεδομένα που του έδωσαν, αν κάτι ξαφνικά αλλάξει, τι ακριβώς αλλάζει και τι όχι στο κοσμοείδωλό του (εννοείται αν δεν του υποδείξουμε εμείς); Μια μηχανή μαθαίνει να αναγνωρίζει τους φοίνικες από το σχήμα της σκιάς τους. Οταν όμως η φωτογραφία έχει τραβηχτεί ακριβώς το μεσημέρι που δεν υπάρχουν σκιές, τι γίνεται; Ή, στην περίπτωση της γλώσσας, πώς θα μπορέσει το μηχάνημα να καταλάβει τη φράση «Αυτή η γυναίκα είναι παγόβουνο»;

Υπάρχει λοιπόν μια «φυλή» ερευνητών που έχει αντιληφθεί ότι σημαντικό ρόλο στο πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος παίζει η αλληλεπίδρασή μας με το περιβάλλον και η γλώσσα. Ξεκινούν από τον Χάιντεγκερ και συντάσσονται μαζί του όταν κατηγόρησε τη δυτική φιλοσοφία ότι συνηγορεί στο να θεωρούμε τον εαυτό μας κάτι ξεχωριστό από τον περίγυρο. Οταν κάνουμε κάτι με ένα εργαλείο να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ένα με το εργαλείο.

Είναι δηλαδή υπέρ μια ολιστικής αντίληψης της πραγματικότητας και αντίθετοι στην αντίληψη υποκείμενο-αντικείμενο (κάτι που η ανατολική φιλοσοφία και κυρίως οι άνθρωποι του Ζεν είχαν ήδη ως τρόπο ζωής εδώ και αιώνες). Διότι παραμορφώνει την εμπειρία και δεν θα μας επιτρέψει ποτέ να δημιουργήσουμε πραγματικά ευφυείς μηχανές. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι ένας υπολογιστής από βιολογικό υλικό.

«Κοινότητες» υπολογιστών;

Βέβαια οι αντιλήψεις αυτές έχουν οδηγήσει μερικούς, στην προσπάθειά τους για έξυπνες μηχανές, να προτείνουν τη δημιουργία μιας «κοινωνίας μηχανών» που θα ανταλλάσσουν, λέει, εμπειρίες. Ας κρατήσουμε προς το παρόν από αυτό την αναγνώριση ότι η κοινωνική συναναστροφή και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι δυνατόν να οξύνουν την ευφυΐα τους. Ενας από τους γνωστούς ερευνητές των θεμάτων των σχετικών με την ευφυΐα των μηχανών, ο Ιγκορ Αλεξάντρ, από το 2004 ακόμη είχε πει σε μια συνέντευξή του:

«Αν θέλουν να στείλουν έναν "συνειδητοποιημένο" ρομποτικό εξερευνητή στον Αρη, θα πρέπει αυτός: να φοβάται, να ευχαριστιέται με αυτό που κάνει, να έχει συνείδηση του τι είναι αυτό που βλέπει, να έχει συνείδηση του εαυτού του, μόνο που δεν θα πρέπει να έχει την ανησυχία για το αν θα τον φέρουμε πίσω». Αποδεικνύεται ότι ακόμη και για το 2012 ζητούσε πολλά. Αργεί ακόμη η κατασκευή ενός τέτοιου μοναχικού μηχανικού εξερευνητή. Προς το παρόν έχουμε ξεκαθαρίσει το ποια στοιχεία τού λείπουν, αλλά δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ποια θέση μπορεί να πάρει τελικά στον κόσμο μας…

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΤΕΣΙΟ ΣΤΟ ΜΙΤ

Συνοπτική ιστορία της συνείδησης

Την εποχή του Καρτέσιου (1596-1650) αρχίζει η αναζήτηση, στους νεότερους χρόνους, της λύσης στο πρόβλημα τι είναι αυτό που λέμε νόηση. Ο Καρτέσιος επέμενε ότι ο καθένας μας αποτελείται από δύο ενότητες. Ενα υλικό σώμα και μια άυλη νόηση. Το πρόβλημα που αναπήδησε αμέσως από αυτό ήταν το πώς κάτι το μη υλικό, όπως η νόηση, κατάφερνε να έχει χειροπιαστά αποτελέσματα, όπως το να με οδηγήσει να κάνω μια κίνηση, έστω και απλή, π.χ. το να πιάσω ένα ποτήρι.

Για αιώνες θεωρίες διατυπώνονταν, ακόμη και ότι μεσολαβεί ο Θεός ανάμεσα στα δύο, αλλά τίποτε δεν κρίθηκε ικανοποιητικό. Το 1949 ο Γκίλμπερτ Ράιλ έκανε λόγο για το φάντασμα που έβαζε μέσα στη μηχανή ο Καρτέσιος όταν σκεφτόταν με αυτόν τον τρόπο. Το λάθος του, κατά τον Ράιλ, ήταν ότι θεωρούσε και τη νόηση ως κάποιο «πράγμα», όπως ήταν και ο εγκέφαλος. Επρεπε να την κατατάξει σε άλλη κατηγορία.

Στη συνέχεια εμφανίστηκε η θεωρία του Λειτουργισμού, όπου το πρόβλημα θα λυνόταν αν ταυτίζαμε τις νοητικές διαδικασίες με τις εγκεφαλικές. Και έτσι γεννήθηκε η ιδέα ότι μπορούμε να κατασκευάσουμε έναν εγκέφαλο που να έχει συνείδηση της ύπαρξής του, όπως και ο δικός μας, αλλά από άλλα υλικά, μη βιολογικά. Εμφανίστηκαν όμως άλλοι επιστήμονες που ισχυρίστηκαν ότι θα ήταν λάθος να ταυτίζουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο τον ηλεκτρονικό, γιατί κάτι τέτοιο αφήνει έξω το φαινόμενο της συνειδητότητας, της αίσθησης του "εγώ", του "είμαι εδώ και υπάρχω".

Κλασικά αντεπιχειρήματα ήταν το κινέζικο δωμάτιο, όπου ο Τζον Σιρλ περιέγραψε ένα μηχάνημα που όταν του στέλνουμε ερωτήσεις στα κινεζικά ψάχνει σε ένα βιβλίο, βρίσκει τις απαντήσεις και τις δίνει αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτε από κινεζικά. Ολα αυτά ήταν αντεπιχειρήματα στον λεγόμενο Φυσικαλισμό, στην ιδέα δηλαδή ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην εξηγείται με τους νόμους της Φυσικής και των άλλων θετικών επιστημών, άρα και ο εγκέφαλος αφού είναι από ύλη θα υπακούει στους ίδιους νόμους.

Αλλά τότε, όπως αποκρυσταλλώθηκε με την έννοια των Ζόμπι, είμαστε απλά πλάσματα που ενεργούν χωρίς να έχουν συνείδηση του τι κάνουν;

Τελευταίως ο Ντέιβιντ Τσάλμερς διετύπωσε τη θεωρία ότι ως προς το πρόβλημα της συνειδητότητας έχουμε τα «εύκολα», δηλαδή καταλαβαίνουμε γιατί καταλαβαίνουμε τι είναι ένα ολοκλήρωμα ή οι χρόνοι ενός ρήματος, αλλά υπάρχουν και τα «δύσκολα» (The Hard Problem), όπου δεν καταλαβαίνουμε ότι έχουμε και υποκειμενικές, δηλαδή συνειδητές από εμάς, εμπειρίες. Σήμερα, Σιρλ, Νταμάζιο, Πίνκερ, Ντένετ και άλλοι προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις στο πρόβλημα, ενώ η απλή τεχνητή νοημοσύνη που πίστευε ότι μπορούμε να φτιάξουμε ένα είδος τεχνητού εγκεφάλου έχει πέσει σε ανυποληψία, παρ' όλο που υποστηρίχθηκε με φανατισμό από τον Μάρβιν Μίνσκι στο ΜΙΤ.

ΒΗΜΑ
Δείτε κ δώ..http://skapse-bathia.blogspot.gr/2012/11/ibm.html

Διαδραστικές πιστωτικές κάρτες

Διαθέτουν οθόνη και πληκτρολόγιο αφής

Η αμερικανική εταιρεία Μastercard λανσάρει μια νέα πιστωτική κάρτα με οθόνη LCD και πληκτρολόγιο αφής, η οποία σε πρώτη φάση θα διευκολύνει την πρόσβαση σε υπηρεσίες web banking. Αργότερα, όμως, η κάρτα θα μπορούσε να προβάλλει επιπλέον πληροφορίες όπως το πιστωτικό υπόλοιπο και το ιστορικό συναλλαγών. 

Οι εφαρμογές

Η νέα κάρτα θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο στη Σιγκαπούρη με την προοπτική να επεκταθεί αργότερα και σε άλλες αγορές, ανακοίνωσε η Mastercard αυτή την εβδομάδα.  Σε πρώτη φάση, η κάρτα θα αντικαθιστά τις συσκευές που δίνουν κωδικούς μίας χρήσης για την πρόσβαση σε υπηρεσίες web banking. Οι συσκευές αυτές, τις οποίες χρησιμοποιούν και οι περισσότερες ελληνικές τράπεζες, αυξάνουν μεν την ασφάλεια των συναλλαγών, ωστόσο πολλοί χρήστες το βρίσκουν κουραστικό να τις μεταφέρουν μαζί τους προκειμένου να μπορούν να συνδεθούν στην υπηρεσία.

«Αναρωτηθήκαμε αν θα μπορούσαμε, αντί να στέλνουμε στους πελάτες μια επιπλέον ογκώδη συσκευή, να την αντικαταστήσουμε με κάτι που υπάρχει ήδη στο πορτοφόλι τους» σχολίασε εκπρόσωπος της τράπεζας Standard Chartered Bank, η οποία λανσάρει την κάρτα σε συνεργασία με τη Μastercard.

Όπως επισημαίνει πάντως το Ars Technica, παρόμοιες «διαδραστικές» κάρτες έχουν διατεθεί από τη Mastercard στην Τουρκία, τη Ρουμανία και άλλες αγορές, ενώ μια ανάλογη κάρτα παρουσιάστηκε πέρυσι από τη Visa. Και αν η τεχνολογία πάρει θετικές κριτικές, οι κάρτες θα μπορούσαν να εμπλουτιστούν με νέες λειτουργίες όπως η προβολή πληροφοριών για τις συναλλαγές. Οι νέες κάρτες, ωστόσο, θα μπορούσαν στο μέλλον να αντικατασταθούν από κινητά τηλέφωνα με τεχνολογία NFC (Near Field Communications), οι οποίες πιστοποιούν την ταυτότητα του κατόχου ασύρματα.

Εκπληκτικό αστρικό «κολάζ»

Η NASA δημοσίευσε εντυπωσιακή φωτογραφία που αποτελεί σύνθεση εικόνων τριών τηλεσκοπίων

Χιούστον
Μια καταπληκτική εικόνα από το αστρικό σμήνος «Κύκνος ΟΒ2» έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Το σμήνος βρίσκεται σε απόσταση 4.700 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Κύκνου. Στο σμήνος έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής 1.450 άστρα τύπου Ο και Β κατηγορίες στις οποίες ανήκουν νεαρά, γιγάντια και υπέρθερμα άστρα.

Οι επιστήμονες έχουν στρέψει επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια στο συγκεκριμένο σμήνος για να μελετήσουν αυτά τα άστρα και να διαπιστώσουν τις διεργασίες γέννησης και εξέλιξης τους. Η εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA αποτελεί μια σύνθεση εικόνων που έχουν τραβήξει τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Chandra καθώς και το επίγειο Isaac Newton.

ΒΗΜΑ

O αστεροειδής που «έξυσε» τη Γη

Πασαντίνα, Καλιφόρνια

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες του αστεροειδή 2007 PA8 ο οποίος στις 5 Νοεμβρίου πέρασε πολύ κοντά από τη Γη. Ο αστεροειδής, που έχει διάμετρο 70 μέτρων, βρισκόταν στην περιοχή μας από τα τέλη Οκτωβρίου και το κοντινότερο πέρασμα του το έκανε πριν από λίγα 24ωρα. Bρέθηκε σε απόσταση 6.4 εκατομμυρίων χλμ και οι επιστήμονες που τον παρακολουθούν αναφέρουν ότι θα συνεχίσει το ταξίδι του στο ηλιακό μας σύστημα και θα επιστρέψει πάλι στη διαστημική μας γειτονιά σε περίπου 200 χρόνια.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ..ΠΟΝΤΙΚΙΑ..

Με ποντίκια κατάφεραν να επικοινωνήσουν ερευνητές του University College του Λονδίνου, του ΜΙΤ των ΗΠΑ και του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης.

Απίστευτο και όμως αληθινό. Οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής στο πεδίο της εικονικής πραγματικότητας, κατάφεραν για πρώτη φορά να ...


φέρουν σε διαδραστική επικοινωνία ανθρώπους και αρουραίους.

Οι ερευνητές επέτρεψαν σε αρουραίους να αλληλεπιδράσουν με ένα ρομπότ, το οποίο έλεγχε εξ αποστάσεως ένας άνθρωπος που βρισκόταν σε άλλο χώρο. Ταυτόχρονα ο άνθρωπος αλληλεπιδρούσε στο κυβερνο-διάστημα με μια ανθρωπόμορφη «προσωπικότητα εικονικής πραγματικότητας» ή αλλιώς «άβαταρ», η οποία ελεγχόταν από τις κινήσεις ενός αρουραίου που βρισκόταν σε άλλο χώρο.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η νέα τεχνολογία θα επιτρέψει την μελέτη της συμπεριφοράς των ζώων με τελείως νέους τρόπους, ενώ ανοίγει ευρύτερες νέες δυνατότητες για εφαρμογές σε διάφορα άλλα πεδία. Οι ίδιοι επιστήμονες είχαν πέρυσι «στείλει» εικονικά έναν επιστήμονα από τη Βαρκελώνη στο Λονδίνο, για να του πάρει συνέντευξη ένας δημοσιογράφος.

Η νέα τεχνολογία επιτρέπει την ψηφιακή (εικονική) μεταφορά μιας απεικόνισης (αβατάρ) κάποιου ανθρώπου σε ένα μακρινό μέρος, όπου μπορεί να αλληλεπιδράσει με άλλους ανθρώπους σαν να βρισκόταν πράγματι ανάμεσά τους. Αυτό επιτυγχάνεται είτε καθαρά μέσω εικονικής πραγματικότητας, είτε μέσω «ενσάρκωσης» του «αβατάρ» σε ένα ρομπότ, το οποίο ο άνθρωπος τηλεκατευθύνει κατά βούληση. Έτσι δύο άνθρωποι μπορούν εξ αποστάσεως να επικοινωνήσουν «σωματικά» τηλεκατευθύνοντας αντίστοιχα δύο ρομπότ, τα οποία βρίσκονται σε ένα κοινό χώρο.

Αυτή τη φορά, τα πειράματα πήγαν ένα βήμα παραπέρα, καθώς αφορούσαν αλληλεπίδραση όχι μεταξύ ανθρώπων, αλλά μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Οι επιστήμονες βρίσκονταν σε ένα εργαστήριο εικονικής πραγματικότητας στο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, ενώ οι αρουραίοι σε ένα άλλο εργαστήριο σε απόσταση 12 χιλιομέτρων. Οι κινήσεις των ζώων μεταδίδονταν μέσω διαδικτύου στους υπολογιστές των ερευνητών, όπου ένας ανθρωπόμορφος «χαρακτήρας» (αβατάρ) αντιπροσώπευε τον αρουραίο. Κάθε φορά που το ζώο κινείτο, το ίδιο έκανε και το «αβατάρ» του στην εικονική πραγματικότητα.

Από την πλευρά τους, οι ερευνητές δημιούργησαν μια δική τους «προσωπικότητα» (αβατάρ) που κινείτο στην ίδια εικονική πραγματικότητα με το αβατάρ του αρουραίου. Παράλληλα, οι κινήσεις του «αβατάρ» των επιστημόνων στέλνονταν μέσω Ίντερνετ στο εργαστήριο όπου βρισκόταν ο αρουραίος και, μέσω αυτών των κινήσεων, οι επιστήμονες έλεγχαν εξ αποστάσεως τις κινήσεις ενός ρομπότ-αρουραίου με ροδάκια, που βρισκόταν στο πραγματικό κλουβί του αρουραίου.

Ο αρουραίος αλληλεπιδρούσε στον πραγματικό χώρο με ένα «ποντικόμορφο» ρομπότ, το οποίο αντιπροσώπευε έναν απομακρυσμένο άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος αλληλεπιδρούσε στον εικονικό χώρο με ένα ανθρωπόμορφο «αβατάρ» που αντιπροσώπευε έναν απομακρυσμένο αρουραίο.

Στην επιστημονική ομάδα περιλαμβάνεται και ο Έλληνας ερευνητής Ηλίας Γιαννόπουλος, ο οποίος εργάζεται στο Εργαστήριο EVENT της Σχολής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης. Ο Έλληνας επιστήμονας σπούδασε ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος στα πανεπιστήμια Χέριοτ-Βατ και Στραθκλάιντ της Σκωτίας, ενώ έχει εργαστεί στις ελληνικές εταιρείες ρομποτικών συστημάτων Soukos Robots, που εδρεύει στη Λάρισα, καθώς και Theon Sensors, που εδρεύει στην Αθήνα.

Ελ.Τύπος

ΚΒΑΝΤΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ

Κλασσικοί και κβαντικοί υπολογιστές

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν έχουν αλλάξει ως φιλοσοφία ούτε ένα χιλιοστό από την εποχή των λυχνιών έως την σημερινή εποχή των τρανζίστορς: Βασίζονται στην άλγεβρα Μπουλ και στο bit, την θεμελιώδη μονάδα που μπορεί να βρίσκεται στην κατάσταση 0 ή 1. Προκειμένου να αναπαραστήσουμε μεγαλύτερο εύρος αριθμών, ενώνουμε πολλά bits. Έτσι αν ένα bit παίρνει τις τιμές 0 ή 1, δύο bits συνδυασμένα μπορούν να έχουν τέσσερις καταστάσεις (00, 01, 10, 11), τρία bits αναπαριστούν έως οχτώ καταστάσεις, κτλ. Ουσιαστικά κάθε επιπλέον bit διπλασιάζει τις καταστάσεις που μπορούμε να περιγράψουμε (2, 4, 8, 16, 32..). Έτσι, 8bits (ή αλλιώς 1 byte)  μπορεί να αποθηκεύσει τιμές εύρους 28  ήτοι 256 διαφορετικές τιμές!

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται πολύπλοκα, τότε ετοιμαστείτε να πονοκεφαλιάσετε ...άσχημα! Στους κβαντικούς υπολογιστές, η θεμελιώδης μονάδα είναι το qubit, και μπορεί να έχει τις τιμές 0, 1 ή και... τις δύο μαζί!

Χρησιμοποιώντας τα κβαντικά φαινόμενα για την κατασκευή ενός υπολογιστή

Ας υποθέσουμε πως έχουμε απομονώσει ένα ηλεκτρόνιο και μπορούμε να επέμβουμε στην ενεργειακή του κατάσταση (χρησιμοποιώντας π.χ. μια δέσμη λέιζερ), ώστε να αλλάξουμε την περιστροφή του στις δύο διαφορετικές καταστάσεις ("επάνω" και "κάτω"). Αμέσως-αμέσως έχουμε δημιουργήσει μία μνήμη που μοιάζει με το συμβατικό bit, αφού μπορεί να αποθηκεύσει ένα 0 ή ένα 1. Το... ευτύχημα εδώ, είναι πως εδώ υπάρχει μια τρίτη κβαντική κατάσταση (υπέρθεση) όπου το ηλεκτρόνιο είναι... και 0 και 1! Ακόμη χειρότερα, αν προσπαθήσουμε να "διαβάσουμε" αυτήν την κατάσταση του ηλεκτρονίου, το σύστημα καταρρέει, με αποτέλεσμα η απάντηση που θα λάβουμε να μην είναι σίγουρο πως είναι η... ορθή!

Οι κβαντικοί υπολογιστές αποτελούν μυστήριο για τους περισσότερους από εμάς, γιατί βασίζονται σε πολύπλοκα μαθηματικά προσπαθώντας να... εξηγήσουν τα τερτίπια της φύσης. Αν το παραπάνω ακούστηκε μπακαλίστικο, ζητάμε συγνώμη. Απλά θα πρέπει να κατανοήσουμε πως η πληροφορική όπως την γνωρίζαμε σήμερα ήταν απόλυτα ντετερμινιστική. Ένα συν ένα κάνει δύο. Δεν υπάρχει χώρος για λάθος. Για να αποκλείσουμε δε το λάθος, έχουμε εισαγάγει κυκλώματα και αλγόριθμους που ελέγχουν για αστοχίες και που αποκλειστικός τους σκοπός είναι το αποτέλεσμα να είναι σωστό και μη αμφισβητήσιμο. Οποιαδήποτε άλλο αποτέλεσμα πλην του σωστού θα προκαλέσει την κατάρρευση του υπολογιστή καθώς το λάθος δεν είναι αναμενόμενο. Για παράδειγμα, αν μια μνήμη RAM του υπολογιστή μας έχει ένα χαλασμένο byte και δεν διαθέτει ECC (Error Correcting Code), τότε αν αποθηκευτεί σε αυτή τη θέση μνήμης μια διεύθυνση, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα δούμε μετά από λίγο μια πανέμορφη μπλε οθόνη των Windows. Το σύστημα μας θα έχει καταρρεύσει και δεν θα ξέρει καν το γιατί!

Αντίθετα με το ντετερμινιστικό αυτό μοντέλο, οι κβαντικοί υπολογιστές είναι "πιθανολογικοί", δηλαδή αν τροφοδοτήσουμε σε έναν τέτοιο υπολογιστή μια σειρά δεδομένων, τότε λόγω ακριβώς της φύσης των qubits, των κβαντικών φαινομένων αλλά και των αλγόριθμων που έχουν αναπτυχθεί, η απάντηση που θα πάρουμε δεν θα είναι απαραίτητα ή πάντα η σωστή!

Τί πλεονεκτήματα προσφέρει ένας κβαντικός υπολογιστής σε σχέση με τους συμβατικούς;

Η απάντηση είναι απλή: Ισχύ πέρα από κάθε όριο! Περιγράψαμε παραπάνω πως ένα συμβατικό bit μπορεί να έχει την κατάσταση 0 ή 1, ενώ ένα κβαντικό bit (qubit) μπορεί να έχει την κατάσταση 0 ή 1 ή και τις δυο μαζί. Αυτή η τελευταία κατάσταση σημαίνει πως ένας κβαντικός υπολογιστής μπορεί να κάνει παράλληλα 2 εις την n υπολογισμούς, όπου n o αριθμός των qubits. Αυτό σημαίνει πως ένας κβαντικός υπολογιστής με 250 qubits, μπορεί να αποθηκεύσει και να υπολογίσει τιμές που ξεπερνούν τον αριθμό των... ατόμων στο γνωστό σύμπαν! Θεωρητικά αν δοθεί χρόνος και άπειρα resources (=μνήμη) σε έναν "κλασσικό" υπολογιστή, τότε αυτός μπορεί να επιλύσει τους αλγόριθμους που ένας κβαντικός υπολογιστής θα "προβλέψει". Το πρόβλημα είναι πως είναι αδύνατον να βρούμε τόσα resources. Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους, το 1 terrabyte = 243 τιμών 0 ή 1 - πολύ μακριά από το 2250 των πολύπλοκων τιμών!

New York Times: «Η Ελλάδα πίνει το κώνειο»

Δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρα η ψήφιση του τρίτου μνημονίου από το κοινοβούλιο, αφού θα βυθίσει περαιτέρω την οικονομία στην ύφεση και τους Έλληνες στην ανεργία, σχολιάζουν... στο κύριο άρθρο τους οι New York Times, το οποίο έχει τίτλο «Η Ελλάδα πίνει το κώνειο».

Η εφημερίδα σημειώνει ότι μόνο μια διαγραφή χρέους και χαμηλότερα επιτόκια στα δάνεια θα βοηθούσαν την οικονομία, αλλά και ότι οι πιστωτές μας γνωρίζουν ότι τα μέτρα δεν είναι η λύση, αλλά θέλουν να στηρίξουν τη Μέρκελ που έχει εκλογές του χρόνου.

«Η ελληνική βουλή έκανε ότι έπρεπε να κάνει. Κανένας υπεύθυνος βουλευτής δεν μπορούσε να αγνοήσει τις τρομερές επιπτώσεις του "όχι". Κανένας όμως, δεν μπορεί να απορρίψει την απειλή για την κοινωνική σταθερότητα από αυτές τις περικοπές» αναφέρει.

«Γεγονός είναι ότι σχεδόν όλα όσα έχουν περιληφθεί σε αυτό το πακέτο έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει παταγωδώς. Αυτά τα δυσάρεστα μέτρα δεν θα κάνουν τίποτα για να εξυπηρετηθεί το ελληνικό χρέος, για να έρθει πιο κοντά σε ισορροπία ο προϋπολογισμός ή για να διευκολυνθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα για να αναβιώσει την οικονομία της. Αντιθέτως, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βυθίσουν ακόμη περισσότερο μία οικονομία που έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 25% καθιστώντας ανέφικτη τη δημοσιονομική βελτίωση».

«Η Ελλάδα δεν θα μπορεί να πληρώσει τα χρέη της εάν κατεβάσει ρολά στην οικονομία της. Ο κόσμος πρέπει να επιστρέψει στη δουλειά του. Ο μόνος τρόπος είναι μέσω νέων διαγραφών χρέους και πιο χαμηλών επιτοκίων στα ευρωπαϊκά δάνεια, όπως επίσης και με το άνοιγμα κλειστών αγορών εργασίας» προσθέτει και εξηγεί: «Υποψιαζόμαστε ότι και πολλοί από τους πιστωτές επίσης γνωρίζουν ότι η λιτότητα δεν είναι η λύση. Προς το παρόν όμως, δεν θέλουν να αμφισβητήσουν την Αγκελα Μέρκελ που εξακολουθεί να πιστεύει ότι μόνο η οικονομική τιμωρία θα ωθήσει τους Έλληνες στη μεταρρύθμιση. Μπορεί αυτή η πολιτική φόρμουλα να είναι νικηφόρος για τη Γερμανία, όπου η κ. Μέρκελ έχει να αντιμετωπίσει τις εκλογές του επόμενου χρόνου, αλλά είναι μια βαθιά και εξαιρετικά περιττή τραγωδία για την Ελλάδα» καταλήγει το άρθρο.

Ολόκληρο το άρθρο

Η λιτότητα μπορεί να είναι έξυπνη τακτική για τις γερμανικές εκλογές, αποτελεί ωστόσο τραγωδία για την Ελλάδα.

Η Βουλή των Ελλήνων έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Παρά τις διαφοροποιήσεις κάποιων από τη γραμμή του κεντρώου συνασπισμού, οι βουλευτές ενέκριναν οριακά το νέο πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο περιλαμβάνει μεγαλύτερες μειώσεις σε κοινωνικές υπηρεσίες, συντάξεις αλλά και φορολογικές αυξησεις, όπως είχε απαιτηθεί από τους δανειστές της Ελλάδας.

Σε αντάλαγμα η Τρόικα- η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- υποσχέθηκαν να εξετάσουν, αλλά όχι να εγγυηθούν, τη μείωση των τιμωρητικών επιτοκίων των δανείων προς την Ελλάδα και να ξεκλειδώσουν τη δόση ύψους 31,5 δισ. ευρώ που χρειάζεται η Αθήνα προκειμένου να αποφύγει τη
χρεωκοπία.

Κανένας βουλευτής με συναίσθηση της ευθύνης του δεν θα μπορούσε να έχει αγνοήσει τις συνέπειες ενός «όχι». Αλλά κανένας επίσης δεν μπορεί να αγνοήσει την απειλή που συνιστούν για τη δημόσια σταθερότητα οι συγκεκριμένες περικοπές.

Ακόμα και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος αγωνίστηκε σκληρά προκειμένου να μπορέσει να περάσει το πακέτο των μέτρων στη Βουλή, χαρακτήρισε τις περικοπές «άδικες».

Είναι γεγονός ότι οτιδήποτε περιλαμβάνει αυτό το πακέτο λιτότητας έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει παταγωδώς στο παρελθόν.

Τα συγκεκριμένα ανούσια βήματα δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν πληρωτέα τα δάνεια της Ελλάδας, ούτε να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό της ή να βοηθήσουν στην υιοθέτηση των απαραίτητων για την οικονομία της Ελλάδας διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Αντιθέτως, θα συρρικνώσουν περαιτέρω μία οικονομία η οποία έχει ήδη συρρικνωθεί στο απίστευτο ποσοστό του 25% τα τελευταία χρόνια, καθιστώντας τη δημοσιονομική προσαρμογή σχεδόν αδύνατη.

Η επιλογή της λιτότητας ως λύση, υποτίθεται ότι θα μείωνε το χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό προς το ΑΕΠ της. Το συγκεκριμένο ποσοστό όμως έχει αυξηθεί, παρά τα κουρέματα και τα πακέτα στήριξης.

Και αυτό επειδή η οικονομία έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό. Και τα νέα μέτρα αναμένεται να τη συρρικνώσουν επιπλέον κατά 9%.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, τη στιγμή που «κλείνει» την οικονομία της. Πρέπει να δημιουργήσει δουλειές για τους ανέργους της. Ο μόνος δρόμος είναι με επιπλέον απομείωση του χρέους, χαμηλότερα επιτόκια και με άνοιγμα της κλειστής αγοράς εργασίας.

Τα μέτρα ωστόσο που παρατείνουν και βαθαίνουν τη σοβαρή ύφεση της Ελλάδας είναι σίγουρο ότι θα εντείνουν τις αντιδράσεις για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που μπορούν να αυξήσουν τα ήδη αυξημένα στο 25% επίπεδα ανεργίας.

Και η επιβολή νέων φόρων για το πετρέλαιο και την υγεία θα πλήξουν τον μέσο πολίτη, καθιστώντας ακόμα πιο άδικο ένα σκανδαλωδώς άδικο φορολογικό σύστημα.

Ο μέσος έλληνας πολίτης χάνει την εμπιστοσύνη του σε ένα πολιτικό σύστημα που νιώθει ότι απέτυχε να τον προστατεύσει από την οικονομική κατάρρευση. Οι έλληνες πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό.

Νιώθουν ωστόσο αναγκασμένοι να κάνουν αυτά που ζητούν οι ευρωπαίοι πιστωτές τους. Έχουμε την υποψία ότι πολλοί από αυτούς τους πιστωτές γνωρίζουν ότι η αυστηρότερη λιτότητα δεν αποτελεί απάντηση.

Μέχρι σήμερα ωστόσο δεν θέλησαν να αμφισβητήσουν την επικεφαλής της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης, την Καγκελάριο της Γερμανίας, Ανγκελα Μέρκελ, η οποία εξακολουθεί να θεωρεί ότι μόνο η τιμωρία θα αναγκάσει τους Έλληνες να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις.

(Η συγκεκριμένη τακτική) μπορεί να είναι μία καλή πολιτική φόρμουλα για να κερδηθούν οι εκλογές στο προσεχές έτος, όπου η κυρία Μέρκελ θα είναι πάλι υποψήφια. Αποτελεί ωστόσο μία βαθιά, και βαθέως περιττή, τραγωδία για την Ελλάδα. 

tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι;

Παιγνίδια από Σόιμπλε και ΙMF την επομένη της ψηφοφορίας των μέτρων - Δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά από τον ελληνικό λαό


Εν μέσω εντάσεων και πρωτοφανούς φθοράς το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε το πακέτο των πρόσθετων μέτρων που απαιτούσαν δανειστές και εταίροι προκειμένου να συνεχίσουν την απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας και να διατηρήσουν τη θέση της στην ευρωζώνη.



Η απαίτηση και η συνοδεύουσα αυτήν προσαρμογή - δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική - σκληρή όσο καμία άλλη και μοναδική στον κόσμο, προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο φθορές στην κυβέρνηση και στα κόμματα που την στηρίζουν.

Συνολικά επίσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα εδέχθη πίεση εξουθενωτική και απολύτως διαβρωτική.

Ωστόσο παρά τις φθορές οι δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση σήκωσαν το κόστος και ανέλαβαν την ευθύνη να προχωρήσουν. Και το έπραξαν με την προσδοκία μιας συνολικής λύσης του ελληνικού προβλήματος.

Αυτή ήταν άλλωστε και η υπόσχεση της κυρίας Μέρκελ και των ιθυνόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ειδικά η γερμανίδα καγκελάριος ήλθε επί τούτου στην Αθήνα προκειμένου να ενισχύσει τον κ. Σαμαρά προς την κατεύθυνση υπερψήφισης των μέτρων. Όλοι θυμούνται τις προτροπές των γερμανών και άλλων ευρωπαίων πολιτικών να προχωρήσουμε πρώτα ώστε να απολαύσουμε στη συνέχεια έμπρακτη συμπαράσταση και αμέριστη βοήθεια.

Και όντως το δέλεαρ δεν είναι αμελητέο. Βάσει της συμφωνίας του περασμένου Μαρτίου η «πειθαρχική» Ελλάδα έχει να λαμβάνει αρκετά. Και συγκεκριμένα τη μεγάλη δόση του Οκτωβρίου των 31,3 δισ. ευρώ, την ουδέποτε εισπραχθείσα δόση του Σεπτεμβρίου ύψους 5 δισ. ευρώ και εκείνη του προσεχούς Δεκεμβρίου ύψους 8,3δισ. ευρώ.

Δηλαδή συνολικά κοντά στα 45 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 25 για δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, 4 δισ. για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους στον ιδιωτικό τομέα και τα υπόλοιπα για την χρηματοδότηση υποχρεώσεων της χώρας.

Επιπλέον η συμφωνία προέβλεπε και ελευθέρωση εντόκων γραμματίων ύψους 6 δισ. ευρώ που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας. Ακόμη, η ελληνική πλευρά εξασφάλισε στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης των μέτρων την επιμήκυνση επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων κατά δύο έτη, από το 2014 στο 2016 και ρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στη βιωσιμότητα του χρέους και θα απάλλασσαν την Ελλάδα από την ανασφάλεια της επιστροφής στη δραχμή.

Αυτό είναι το συμφωνημένο αντάλλαγμα των μέτρων που ελήφθησαν την Τετάρτη.

Από την επομένη ωστόσο της ψήφισης των μέτρων οι εμπλεκόμενοι στην διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος άρχισαν τα κόλπα.

Ο Σόιμπλε μετέδωσε τις πρώτες αμφιβολίες για το χρόνο καταβολής της δόσης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επίσης φανέρωσε την πίεση στο ζήτημα του χρέους.

Ως γνωστόν το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών χρησιμοποίησε τις εκθέσεις του Ταμείου για να επιτύχει το κούρεμα των ιδιωτών την περασμένη άνοιξη. Και τώρα το Ταμείο επιστρέφει τα ίσα. Επειδή δεν θέλει να συνεχίσει να πληρώνει άλλο την Ελλάδα αναδεικνύει το βάρος του χρέους ώστε να επιτύχει αυτό πια το κούρεμα του επίσημου χρέους που θα επιβαρύνει τα ευρωπαϊκά κράτη και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Η αντιπαράθεση των δύο μερών είναι εμφανής διά γυμνού οφθαλμού και ήδη χρησιμοποιείται ως βάση αμφισβήτησης της Ελλάδας. Πιθανώς δε να αποτελέσει και ευκαιρία υπαναχωρήσεων από την πλευρά τους.

Η ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να είναι προετοιμασμένη γι' αυτό το ενδεχόμενο, για μια προσχηματική κωλυσιεργία από την μεριά των εταίρων και των δανειστών.

Όπως είναι φανερό κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. Αν ο κ. Σαμαράς διαπιστώσει τέτοιες διαθέσεις πρέπει να αντιδράσει πάραυτα. Και να απαιτήσει ταχεία απόδοση των υπεσχημένων.

Η ελληνική πολιτική και η ελληνική κοινωνία δεν μάτωσαν για να δεχθούν τέτοιες εξευτελιστικές συμπεριφορές και στάσεις.

Αν επιχειρήσουν τέτοια προσβολή του αισθήματος του λαού δεν υπάρχει παρά ένας δρόμος, αυτός της οικειοθελούς αποχώρησης και αυτόματης ανατίναξης της ευρωζώνης. Οι ευρωπαίοι δεν μπορούν να παίζουν άλλο με τον ελληνικό λαό. Τελεία και παύλα...

 του Καρακούση Αντώνη
http://www.tovima.gr

Σκοτεινός Μαγνητισμός-Απαγορεύονται από τη συμβατική φυσική;;

Τελευταία υπάρχει μια νέα ύποπτη έννοια στην έρευνα για τη μυστηριώδη δύναμη που αναγκάζει ​​το σύμπαν να διαστέλλεται με ολοένα και μεγαλύτερη φρενίτιδα.

Φαίνεται ότι θα νιώθουμε πολύ μόνοι τις τελευταίες μέρες του σύμπαντος. Η λαμπερή απεραντοσύνη του θα εξασθενίζει αργά-αργά καθώς αμέτρητοι γαλαξίες θα υποχωρούν πέρα ​​από τον ορατό ορίζοντα μας. Σε δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, θα μείνει μόνο ένα πυκνό πλήθος κοντινών γαλαξιών, απελπιστικά λίγοι στην απεραντοσύνη του ουρανού.


Αυτό το ζοφερό μέλλον έρχεται επειδή ο χώρος επεκτείνεται όλο και πιο γρήγορα, επιτρέποντας τις μακρινές περιοχές να γλιστρούν πέρα ​​από το όριο εκείνο από το οποίο το φως μπορεί να μας φτάσει. Την αιτία αυτών των δεινών την ονομάζουμε σκοτεινή ενέργεια, αλλά δεν είμαστε κοντά στην ανακάλυψη της ταυτότητας της. Μπορεί ο ένοχος να είναι μια απωθητική δύναμη που να προκύπτει από την ενέργεια του κενού χώρου, ή ίσως μια τροποποίηση της βαρύτητας στις μεγαλύτερες κλίμακες; Κάθε επιλογή έχει τις χάρες της, αλλά και βαθιά προβλήματα.

Τι γίνεται όμως αν αυτή η μυστηριώδης δύναμη εξηγείται αλλιώς; Το φως (η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία) όπως ξέρουμε είναι μια έκφραση της δύναμης του ηλεκτρομαγνητισμού. Έτσι,  τεράστια ηλεκτρομαγνητικά κύματα με μήκη κύματος τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερα από το ίδιο το παρατηρήσιμο σύμπαν – τα οποία απαγορεύονται από τη συμβατική φυσική-, θα μπορούσαν να εξηγήσουν την ολέθρια παρουσία της σκοτεινής ενέργειας. Αυτή είναι η τολμηρή ιδέα δύο κοσμολόγων που πιστεύουν ότι τέτοια κύματα θα μπορούσαν επίσης να εξηγήσουν τα μυστηριώδη μαγνητικά πεδία που βλέπουμε παντού, ακόμα και στα αδειανά μέρη του σύμπαντος μας. Μικρότερα μήκη κύματος θα μπορούσαν να προέρχονται από τις μαύρες τρύπες μέσα στο γαλαξία μας.

Πέρασαν σχεδόν δύο δεκαετίες από τότε που συνειδητοποιήσαμε ότι ο Κόσμος ‘τρέχει μακριά από τον εαυτό του’. Η ανακάλυψη προήλθε από τις παρατηρήσεις μακρινών υπερκαινοφανών που ήταν πιο εξασθενημένοι και έτσι πιο μακριά, από ό,τι αναμενόταν, κάτι που απέφερε στους ερευνητές το βραβείο Νόμπελ στη φυσική το 2011.

Κύριος ύποπτος για την μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια είναι η κοσμολογική σταθερά, μια αμετάβλητη ενέργεια που ενδέχεται να προκύπτει από βραχύβια, εικονικά σωματίδια που, σύμφωνα με την κβαντική θεωρία αναδύονται συνεχώς στον κατά τα άλλα κενό χώρο.

Μεταλλαγμένη βαρύτητα

Για να προκαλέσει την κοσμική επιτάχυνση που βλέπουμε, η σκοτεινή ενέργεια θα πρέπει να έχει μια ενεργειακή πυκνότητα περίπου 0.5 Joule ανά κυβικό χιλιόμετρο διαστήματος. Όμως, όταν οι φυσικοί προσπαθούν να προσθέσουν την ενέργεια όλων των εικονικών σωματιδίων στο κενό χώρο, η απάντηση που έρχεται είναι ότι η ενέργεια του κενού είναι είτε ακριβώς μηδέν (το οποίο είναι πολύ κακό), ή κάτι τόσο τεράστιο που η ενέργεια αυτή του κενού θα είχε ήδη ξεσχίσει όλη την ύλη σε κομμάτια (που είναι κι αυτό πολύ κακό). Στην τελευταία αυτή περίπτωση, η απάντηση είναι συγκλονιστική: 120 τάξεις μεγέθους, καθιστώντας την σαν την πιο λιγότερο ακριβή πρόβλεψη σε όλη τη φυσική.

Αυτό το εμπόδιο έχει στείλει μερικούς ερευνητές σε ένα άλλο μονοπάτι. Υποστηρίζουν ότι η σκοτεινή ενέργεια που βλέπουμε είναι μια εντελώς νέα πλευρά της βαρύτητας. Σε αποστάσεις πολλών δισεκατομμυρίων ετών φωτός, θα μπορούσε να μετατραπεί από ελκυστική σε μια απωστική δύναμη.

Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί στη Γη θα είναι…

Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί στη Γη θα είναι…
Εκπληκτικό κείμενο από τον Γάλλο λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν Ζαν. Διαβάστε το:

«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…»

1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
3. Από την φυσική σας, χημεία
4. Από την αστρονομική σας
5. Από την πολιτική σας
6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται».

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

ΜΙΑ 12-ΧΡΟΝΗ ΚΑΝΑΔΗ ΞΕΒΡΑΚΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Η γάτα του Schrodinger

Σε ένα θεμελιώδες επίπεδο, η κβαντοφυσική μας λέει, ότι τα σωματίδια που αποτελούν την ύλη μπορούν να υπάρχουν μόνο σε ξεχωριστές καταστάσεις. Μπορούμε, για παράδειγμα, να υπολογίσουμε τη κατεύθυνση της στροφορμής (spin) του σωματιδίου ως επάνω ή κάτω, αλλά τίποτα το ενδιάμεσο. Εδώ μπαίνει η αρχή της επαλληλίας κβαντικών καταστάσεων, η οποία περιγράφει κάτι το εξαιρετικό σε σχέση με τη φύση και τη συμπεριφορά της ύλης, καθώς και των δυνάμεων που ισχύουν σε υποατομικά επίπεδα. Η επαλληλία μας λέει, πως όταν δεν ξέρουμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται ένα σωματίδιο, τότε αυτό βρίσκεται συγχρόνως σε κάθε πιθανή κατάσταση. Είναι παντού και πουθενά! Μέχρι να το παρατηρήσουμε…  Η παρατήρηση είναι αυτή που το καθορίζει και το περιορίζει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ύπαρξης.

Το 1935, ο Schrodinger πρότεινε ένα νοητικό πείραμα για να δείξει πως η επαλληλία θα είχε εφαρμογή στον κανονικό κόσμο, τον δικό μας δηλαδή.

Το κλασικό του πλέον πείραμα έχει ως εξής:

Τοποθετούμε μια ζωντανή γάτα σε ένα σιδερένιο αδιαφανές κουτί, μαζί με ένα φιαλίδιο που περιέχει κάποιο δηλητηριώδες αέριο. Στο κουτί υπάρχει επίσης μια μικρή ποσότητα μιας ραδιενεργούς ουσίας. Αν ένα άτομο της ουσίας διασπαστεί, θα ενεργοποιηθεί ένας μηχανισμός με ένα σφυρί, που με τη σειρά του θα σπάσει το φιαλίδιο, απελευθερώνοντας το αέριο. Αν συμβεί κάτι  τέτοιο, τότε η γάτα θα πεθάνει ακαριαία. Ο παρατηρητής δεν έχει τρόπο να γνωρίζει αν κάποιο άτομο της ραδιενεργούς ουσίας διασπάται ή όχι, και άρα δεν ξέρει αν σπάει το φιαλίδιο ή όχι. Συνεπώς δεν γνωρίζει αν η γάτα ζει ή πέθανε.

Επειδή ακριβώς δεν γνωρίζουμε τι γίνεται μέσα στο κουτί, η γάτα είναι ζωντανή και νεκρή ταυτόχρονα. Έτσι τουλάχιστον μας λέει η επιστημονικότατη αρχή της επαλληλίας. Μόνο αφού ανοίξουμε το κουτί και δούμε με τα μάτια μας τη κατάσταση της γάτας, μόνο τότε λοιπόν η γάτα γίνεται ή ζωντανή ή νεκρή! Αυτή είναι η κβαντική απροσδιοριστία με τα παράδοξά της. Η παρατήρηση λοιπόν, είναι αυτή που καθορίζει το αποτέλεσμα, το οποίο δεν υπάρχει μέχρι να γίνει η παρατήρηση.

Και αν επεκτείνουμε τη συλλογιστική αυτή λίγο παραπέρα, όλη η ύλη που υπάρχει στο σύμπαν αποτελείται από υποατομικά σωματίδια που συμπεριφέρονται όπως περιγράφηκε παραπάνω.  Μόνο εφόσον τα παρατηρήσουμε παίρνουν μια συγκεκριμένη ιδιότητα, αυτήν δηλαδή που βλέπουμε ως ύλη γύρω μας. Άρα, μήπως η ύλη (το σύμπαν) δεν υπάρχει πραγματικά, και παίρνει υπόσταση μόνο όταν τη παρατηρούμε εμείς; Μήπως δηλαδή το σύμπαν φτιάχτηκε για εμάς και μόνο;

Tι είναι το φως, σωματίδιο ή κύμα;

Το παλαιότερο και μεγαλύτερο από τα κβαντικά μυστήρια αφορά ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει τα μεγαλύτερα μυαλά, τουλάχιστον από την εποχή του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Ευκλείδη: από τι αποτελείται το φως; Στην ιστορία έχει ανατραπεί πολλές φορές η απάντηση για αυτό το θέμα.

Ο Ισαάκ Νεύτων σκέφτηκε ότι το φως ήταν μικροσκοπικά σωματίδια, που όμως καμιά σχέση δεν είχαν με τα σημερινά φωτόνια.   Όλοι οι σύγχρονοί του δεν εντυπωσιάστηκαν και στο κλασικό πείραμα κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1800 ο Thomas Young έδειξε πώς συμπεριφέρεται μια ακτίνα του φωτός, καθώς περνάει μέσα από δύο στενές σχισμές τοποθετημένες κοντά η μία με την άλλη. Παράγοντας έτσι ένα μοτίβο συμβολής σε μια οθόνη πίσω ακριβώς τις σχισμές σαν να ήταν το φως κύμα.




Έτσι λοιπόν τι είναι το φως, σωματίδιο ή κύμα; Η κβαντομηχανική, που καθιέρωσε τη φήμη της μέσα σε εικονομαχίες, έδωσε σύντομα απάντηση αφού ήρθε στο προσκήνιο της επιστήμης στις αρχές του 20ου αιώνα. Το φως είναι τόσο σωματίδιο όσο και κύμα.

Εν συνεχεία βρέθηκε πως ένα απλό κινούμενο σωματίδιο, όπως ένα ηλεκτρόνιο, μπορεί να διαθλάται και να συμβάλει με τον εαυτό του, σαν να ήταν κύμα και σωματίδιο ταυτόχρονα, και είτε το πιστεύετε είτε όχι, ένα αντικείμενο μεγάλο όσο κι ένα αυτοκίνητο έχει χαρακτηριστικά κύματος, καθώς κινείται κατά μήκος του δρόμου.

Αυτή η αποκάλυψη ήρθε με την υποβολή της διδακτορικής διατριβής του πρωτοπόρου της κβαντικής φυσικής Louis de Broglie το 1924. Αυτός έδειξε ότι περιγράφοντας τα κινούμενα σωματίδια σαν κύματα, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί αυτά είχαν διακριτά, κβαντισμένα επίπεδα ενέργειας και όχι συνεχή, όπως προβλέπεται από την κλασσική φυσική.

Ο De Broglie κατ’αρχήν υπέθεσε ότι αυτό ήταν απλά μια μαθηματική αφαίρεση, αλλά η δυαδικότητα κύματος-σωματιδίου φαίνεται να ήταν πραγματικό πέρα ως πέρας.

Το κλασικό πείραμα συμβολής του Young έχει αναπαραχθεί όχι μόνο με φως αλλά και με ηλεκτρόνια και τα κάθε λογής άλλα σωματίδια. Δεν το έχουμε ακόμη καταφέρει με ένα κινούμενο αυτοκίνητο, που σύμφωνα με τη σχέση De Broglie το μήκος κύματος του είναι περίπου 10-38 μέτρα, γιατί για να το κάνουμε να συμπεριφέρεται σαν κύμα (κάνοντας συμβολή ή διάθλαση) θα σημαίνει να δημιουργηθούν σχισμές σε τέτοια κλίμακα, που είναι πέρα ​​από τις δυνατότητες της μηχανικής μας.

Το πείραμα αυτό έχει γίνει όμως με ένα φουλερένιο (buckyball) – ένα μόριο από 60 άτομα άνθρακα σε σχήμα μιας μπάλας που, με περίπου διάμετρο ενός νανομέτρου, είναι αρκετά μεγάλο για να το δούμε κάτω από ένα μικροσκόπιο.

Μόνο που μας αφήνει ένα θεμελιώδες ερώτημα: πώς μπορούν τα πράγματα να είναι κύματα και σωματίδια κατά την ίδια στιγμή; Ίσως επειδή δεν είναι τίποτα από αυτά τα δύο, λέει ο Markus Arndt του Πανεπιστημίου της Βιέννης, ο οποίος έκανε τα πειράματα με φουλερένια το 1999.

Αυτό που εμείς ονομάζουμε ηλεκτρόνια ή φουλερένιο μπορεί στο τέλος τέλος, να μην είναι τίποτα παραπάνω παρά ένα κλικ σε έναν ανιχνευτή, ή στο μυαλό μας, όταν τα φωτόνια χτυπήσουν τον αμφιβληστροειδή μας. "Κύματα και σωματίδια είναι στη συνέχεια απλά κατασκευάσματα του νου μας για τη διευκόλυνση της καθημερινής κουβέντας”, συμπληρώνει ο Markus Arndt.