ΔΩΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟ

Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους προτείνουμε στὴ σημερινὴ συγκυρία τὸ πολυτονικό σύστημα ὀρθογραφίας, μὲ ἀνοχή, σὲ σπάνιες περιπτώσεις καὶ τοῦ μονοτονικοῦ— εἶναι οἱ ἀκόλουθοι:
Διατηρεῖ ζωντανὴ μιὰ παράδοση ἐξελικτική, περίπου δύο χιλιάδων χρόνων, μὲ ὁρισμένες βέβαια τροποποιήσεις καὶ προσαρμογές, διότι ἡ ἱστορικὴ ὀρθογραφία μαζὶ μὲ τὸ πολυτονικὸ ἐπιτρέπουν τὴν ἀναγωγὴ τῶν λέξεων στὴν ἐτυμολογία καὶ τὴν προέλευσή τους, μετὰ τὴν ἀπώλεια τῆς προσωδιακῆς προφορᾶς τῆς γλώσσας κατὰ τοὺς ἑλληνιστικοὺς καὶ ρωμαϊκοὺς χρόνους.
Ἐξασφαλίζοντας ἔτσι τὸ πολυτονικὸ σύστημα τὸν κορμὸ τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας καὶ τὴν ἐτυμολογικὴ διαφάνεια τῶν λέξεων καὶ ἐπιτρέποντας συγχρόνως τὸν ἄνετο συσχετισμὸ μὲ συγγενεῖς λέξεις μέσα στὶς οἰκογένειές τους, παρέχει ἄμεση βοήθεια γιὰ τὴν βαθύτερη ἑρμηνεία τῶν λέξεων, τὴν οὐσιαστικὴ κατανόηση ἐννοιῶν ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίληψη τοῦ πλούτου τῶν μεταφορικῶν ἐκφράσεων.
Ὅλα αὐτά, συχνὰ ἀσυνείδητα, ἐνισχύουν τὴν ποιοτικὴ χρήση τῆς γλώσσας καὶ τὴν εὐαισθησία τῆς σκέψης.



Βοηθεῖ τοὺς νέους νὰ ἐπικοινωνοῦν ἀνετότερα, λόγῳ τῆς ἐξοικείωσης μὲ τὶς εἰκόνες τῶν λέξεων, μὲ παλαιότερες μορφὲς τῆς γλώσσας, μὲ πολύτιμα παλαιότερα βιβλία ἱστορικῆς καὶ ἐθνικῆς σημασίας ἀλλὰ καὶ τὴ χειρόγραφη παράδοση πολλῶν αἰώνων, ποὺ ἀποτελοῦν βέβαια κύριο ἔργο εἰδικῶν ἑρευνητῶν. … Ἡ πολυτονικὴ γραφὴ δὲν ἀφορᾶ «ἄλλη ξένη γλώσσα», ἀλλὰ τὴν γλώσσα μας.
Ἡ δημοτικὴ ἐπὶ αἰῶνες γραφόταν καὶ γράφεται πολυτονικά.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟΙ ΕΜΕΙΣ, (ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ) ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ελλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]
Πολωνία 30
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….]
Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο 0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Οι νεκροί Ελληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676.

Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :
Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)
Ιταλοί: 8000
Boύλγαροι: 25000
Γερμανοί: 50000

Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)
Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%



ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
Πηγή:Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970
Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

"Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος."
(Από ομιλία του στό Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τήν λήξη τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου.)



Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992
Υπουργός των εξωτερικων τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974

"Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν"
(Από μήνυμά του πού απηύθηνε από τό BBC τού Λονδίνου στούς υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στίς 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε τήν Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι καί έξι εβδομάδων κάτα τού Χίτλερ.)




Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953
Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953

"Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον."
(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31 Ιανουαρίου 1943 μετά τήν νίκη τού Στάλιγκραντ καί τήν συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)



Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

"Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε".
(Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)



Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974
Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

"Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς."
(Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.)


Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945
Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945

"Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις."
(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)



Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945
Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945

"Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ' όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον…."
(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)


Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977
Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

"Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε."
(Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)



Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965
Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

"Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν."
"Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη."
(Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)

"Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες."
(Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)

"Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης."
(Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)



Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969
Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

"Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα."
(Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)



Γεώργιος ΣΤ' (1898-1952)
Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

"Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου."
(Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)



Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945
Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

"Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν'αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια."
"Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας."
(Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.)

"Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας…εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη…"
(Δήλωσή τουστό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:"10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγησι μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τά οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οί Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Ελληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ώς ένδειξι τιμής καί αναγνωρίσεως!Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά τήν πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού.

"Ενας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. “Οι στρατιώται σας’’ είπε, ’’αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.’’

Πηγή:ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, τεύχος Απριλίου 2003."

ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΦΥΣΙΚΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ

Από το βιβλίο «Φυσική» της Γ΄ τάξης Ενιαίου Λυκείου Θετικής & Τεχνολογικής Κατεύθυνσης των Ιωάννου Α., Ντάνου Γ. κ.α. έκδοση 2012.
1. ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ – ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΤΑΛΑΝΤΩΣΕΙΣ
1-1 Εισαγωγή.
1-2 Περιοδικά φαινόμενα.
1-3 Απλή αρμονική ταλάντωση.
1-4 Ηλεκτρικές ταλαντώσεις.
1-5 Φθίνουσες ταλαντώσεις.
1-6 Εξαναγκασμένες ταλαντώσεις.
1-7 Σύνθεση ταλαντώσεων.
2. ΚΥΜΑΤΑ
2-1 Εισαγωγή.
2-2 Μηχανικά κύματα.
2-3 Επαλληλία ή υπέρθεση κυμάτων.
2-4 Συμβολή δύο κυμάτων στην επιφάνεια υγρού.
2-5 Στάσιμα κύματα.
2-6 Παραγωγή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
2-8 Το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
2-9 Ανάκλαση και διάθλαση.
2-10 Ολική ανάκλαση.
4. ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΤΕΡΕΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
4-1 Εισαγωγή.
4-2 Οι κινήσεις των στερεών σωμάτων.
4-3 Ροπή δύναμης.
4-4 Ισορροπία στερεού σώματος.
4-5 Ροπή αδράνειας.
4-6 Θεμελιώδης νόμος της στροφικής κίνησης.
4-7 Στροφορμή.
4-8 Διατήρηση της στροφορμής.
4-9 Κινητική ενέργεια λόγω περιστροφής.
4-10 Έργο κατά τη στροφική κίνηση.
5. ΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
5-1 Εισαγωγή.
5-2 Κρούσεις.
5-3 Κεντρική ελαστική κρούση δύο σφαιρών.
5-4 Ελαστική κρούση σώματος με άλλο ακίνητο πολύ μεγάλης μάζας.
5-9 Φαινόμενο Doppler.
Σημείωση
Τα ένθετα που περιλαμβάνονται στα διδακτικά βιβλία δεν αποτελούν εξεταστέα-διδακτέα ύλη

ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΓΟΝΙΔΙΟ- ΜΙΜΙΔΙΑ

I. Εισαγωγή: Τα μιμίδια δεν είναι βιολογικά αλλά καθαρά Δαρβινιστικά

Η έννοια του «μιμιδίου» που εισήχθηκε από τον Richard Dawkins το 1976 στο Εγωιστικό Γονίδιο, ορίζεται στο λεξικό της Οξφόρδης ως «ένα πολιτισμικό στοιχείο που θεωρείται ότι μπορεί να διαδοθεί με μη γενετικά μέσα, ιδιαίτερα τη μίμηση.» Υποψήφια μιμίδια περιλαμβάνουν: μια λέξη, πρόταση, σκέψη, πεποίθηση, μελωδία, επιστημονική θεωρία, εξίσωση, έναν φιλοσοφικό γρίφο, ένα θρησκευτικό τελετουργικό, μια πολιτική ιδεολογία, γεωργική πρακτική, μόδα, έναν χορό, ένα ποίημα, μια συνταγή για ένα γεύμα, μοντέλα αυτοκινήτων, τους υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα. Προερχόμενο από την ελληνική λέξη μίμηση (και τη γαλλική λέξη même ή «το ίδιο»), ένα μιμίδιο υποτίθεται ότι αντιγράφεται από μυαλό σε μυαλό με τρόπο ανάλογο με ένα γονίδιο από σώμα σε σώμα.
Τα μιμίδια υπόκεινται στη φυσική επιλογή με τη Δαρβινιστική έννοια. Η διαδικασία της φυσικής επιλογής απαιτεί τα στοιχεία της να είναι μονάδες κληρονομούμενης πληροφορίας που ελέγχουν την ύλη που κωδικοποιεί αυτήν την πληροφορία, και για την οποία υπάρχει με το χρόνο μια προτίμηση η οποία ξεπερνά κατά πολύ το ρυθμό της εγγενούς αλλαγής: «Η πληροφορία μπορεί να πολλαπλασιαστεί και να επεξεργαστεί από τη φυσική επιλογή μόνο αν η τελευταία επηρεάζει την πληροφορία κατά ένα μεγαλύτερο ποσοστό από τις ανταγωνιστικές διαδικασίες όπως η γενετική μετάλλαξη και απόκλιση» (Williams 1992). Η ύλη που κωδικοποιεί την πληροφορία που επιλέγεται μπορεί να είναι το DNA ή RNA, όπως με τα γονίδια και τις πρωτεΐνες, τα ηλεκτροχημικά νευρικά δίκτυα ή τις γραπτές γλώσσες, όπως με τα μιμίδια, ή τα μη βιολογικά ηλεκτρικά κυκλώματα, όπως με τους ιούς των υπολογιστών.
Οι μονάδες της φυσικής επιλογής πρέπει να έχουν γονιμότητα. Αυτές ή οι φορείς τους πρέπει «να είναι γόνιμες και να πολλαπλασιάζονται,» διαφορετικά θα υπάρχει μικρή μορφολογική ή συμπεριφοριστική αλλαγή στην επιλογή των μονάδων εξαιτίας της έλλειψης διαφορικών στοιχείων. Οι κληρονομήσιμες αλλαγές πρέπει να αντιγραφούν με υψηλή πιστότητα, έτσι ώστε να μοιάζουν μεταξύ τους περισσότερο απ’ ό,τι οι ανεξάρτητες μορφές. Μόνο τότε μπορούν να επιλέγονται επανειλημμένα ως ευνοϊκές ή να διαγράφονται ως αχρείαστες από τη φυσική επιλογή. Οι παραλλαγές της αντιγραφής πρέπει να είναι σχετικά μακρόβιες. Πρέπει να επιζήσουν τουλάχιστον αρκετά ώστε να παραγάγουν περισσότερα αντίγραφα από τις άλλες μορφές προκειμένου να συμβάλλουν σε διαφορική καταλληλότητα ή σε αναπαραγωγική επιτυχία.
Τέλος, τα στοιχεία της φυσικής επιλογής πρέπει να ανταγωνίζονται για την επιβίωσή τους πάνω σε σπάνιες πρώτες ύλες που τα διατηρούν σε ένα δεδομένο περιβάλλον (π.χ. τα κύτταρα, οι οργανισμοί, το μυαλό, η μνήμη των υπολογιστών, κλπ.), αλλιώς δεν θα υπάρχει πίεση για επιλογή.
Μια γενική θεωρία της εξέλιξης των αντιγράφων υπό τη φυσική επιλογή απαιτεί: γονιμότητα και διαφοροποίηση, κληρονομικότητα και υψηλή πιστότητα, μακροζωία και προσαρμοστικότητα, ανταγωνιστικότητα για τους πόρους που ενισχύουν την επιβίωση. Όποτε όλοι αυτοί οι αλληλένδετοι παράγοντες είναι παρόντες, σε οποιοδήποτε περιβάλλον όπου οι νόμοι της αιτιότητας και της θερμοδυναμικής ισχύουν, διαφορετικές σειρές των αυτο- αντιγραφόμενων μορφών μπορούν να εξελιχθούν από μια ή μερικές αρχικές μορφές. Καθώς οι νέες μορφές εξελίσσονται, έτσι γίνεται και με τα περιβάλλοντα στα οποία οι μορφές συνεχώς προστίθενται και προσαρμόζονται. Η πολιτισμική εξέλιξη των ιδεών (μιμίδια), συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών που προκαλούνται από τις ιδέες σχετικά με τα γνωστικά και κοινωνικά περιβάλλοντα στα οποία οι ιδέες προσαρμόζονται, φαίνεται ότι αποτελεί τη σωστή εικόνα.
Αν και η σχέση των μιμιδίων με τα γονίδια είναι μια σχέση αναλογίας, είναι μια μεταφορά όπως ήταν η αναλογία των Rutherford-Bohr του ατόμου με το ηλιακό σύστημα στην αρχή του περασμένου αιώνα. Η ίδια η αναλογία μιμιδίων-γονιδίων έχει σκοπό να λειτουργήσει σαν ένα ερευνητικό πρόγραμμα που θα οδηγήσει ενδεχομένως σε μια επιστήμη της «μιμητικής,» όπως η αναλογία ατόμου- ηλιακού συστήματος χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς επιστήμονες ως υπόθεση εργασίας για να βοηθήσει στην ενοποίηση των φυσικών διαδικασιών στο μικροσκοπικό (π.χ. ηλεκτρομαγνητισμός) και στο μακροσκοπικό (π.χ. βαρύτητα) επίπεδο. Το πρώτο στάδιο της μιμητικής, τότε, είναι να διευκρινιστεί αν και πώς η αναλογία ανάμεσα στα μιμίδια και στα γονίδια στέκει κάτω από έναν επαληθεύσιμο έλεγχο. Αν η αναλογία μπορεί να είναι πληροφορικά συνεχής, τότε πρέπει να είναι σε θέση να προβλέψει αξιόπιστα τις σημαντικές και εκπληκτικές επιστημονικές ανακαλύψεις σχετικά με συγκεκριμένες αιτιακές δομές. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως με το πλανητικό μοντέλο του ατόμου, θα πρέπει τελικά να απορριφθεί ως επιστημονική έρευνα. Ακόμα και έτσι, η αναλογία μπορεί να διατηρηθεί ως παιδαγωγική συσκευή, η οποία θα μπορούσε να εισάγει τους αμύητους σε ένα πεδίο που θα έχει αναπτυχθεί, εν μέρει, από τις αποτυχημένες προσπάθειες να κατασταθεί η αναλογία πληροφορική.

II. Τι είναι μοναδικό σχετικά με τα μιμίδια;

Ακριβώς όπως τα γονίδια ή οι ιοί αναζητούν τη γραμμική αθανασία χρησιμοποιώντας διαδοχικά, έπειτα απορρίπτοντας, οργανισμούς που τους φιλοξενούν έτσι και τα μιμίδια επιδιώκουν να διαιωνιστούν φωλιάζοντας και επωάζοντας από μυαλό σε μυαλό. Εκεί, ένα μιμίδιο συνδέεται με άλλα μιμίδια σε ένα πακέτο, ή «μιμιδιακό σύμπλεγμα (memeplex)» (Blackmore 1999). Με αυτόν τον τρόπο τα μιμίδια δρουν ώστε να αναδομήσουν την υπολογιστική αρχιτεκτονική του μυαλού.
Όπως τα γονίδια, τα μιμίδια μπορούν να περάσουν υποθετικά «κάθετα» από το γονέα στο παιδί: για παράδειγμα, στη θρησκευτική πρακτική της περιτομής. Τα μιμίδια μπορούν επίσης να αντιγραφούν «οριζόντια» από πρόσωπο σε πρόσωπο- μεταξύ ομοίων ή από τους ηγέτες στους ακόλουθους- όπως η έννοια του μιμιδίου καθαυτού. Στο εξελικτικό μας παρελθόν, όταν η επικρατούσα μετάδοση ήταν κατά πολύ κάθετη, ενώ η οριζόντια ήταν περιορισμένη σε μερικά πολιτισμικά κατασκευάσματα, η επικράτηση των μιμιδίων εξαρτιόταν σχεδόν αποκλειστικά από την καταλληλότητα του πληθυσμού που τα φιλοξενούσε. Με τη γλώσσα, οι υπολογιστικές δυνατότητες της οριζόντιας μετάδοσης εκτινάχθηκαν.
Μόλις η νέα, ταχύτερη εξέλιξη των μιμιδίων ξεκίνησε, δεν ήταν πλέον υποταγμένη στον παλαιότερο, αργό ρυθμό της γενετικής εξέλιξης, ή καν δεσμευμένη από εκείνη. Τα μιμίδια θα μπορούσαν ακόμη και να εξοντώσουν τους φορείς τους αν τους δινόταν ο χρόνος και τα μέσα για να μεταδοθούν σε νέα θύματα πριν από την καταστροφή του φορέα, όπως στις ιστορικά γνωστές περιπτώσεις των θρησκευτικών ή πολιτικών μαρτυρίων. Με το διαδίκτυο και την παγκοσμιοποίηση της μετάδοσης πληροφορίας, ο εξελικτικός ρυθμός της μιμιδιακής μεταβολής φαίνεται να βρίσκεται άλλη μια φορά στα πρόθυρα της εκθετικής αύξησης, με απρόβλεπτες εξελικτικές συνέπειες. Τώρα υπάρχει ακόμα λιγότερη πίεση στα μιμίδια να εγγυηθούν τη φυσική επιβίωση των εγκεφάλων, καθώς ολοένα και μεγαλύτερη μιμιδιακή δραστηριότητα μεταφέρεται από τη βιόσφαιρα στον κυβερνοχώρο.
Στην πραγματικότητα, όπως ο David Hull τονίζει (σχετικά με την προσωπική επικοινωνία), η μιμιδιακή διάκριση ανάμεσα στην κάθετη και στην οριζόντια μετάδοση δεν έχει ιδιαίτερη έννοια σε ό,τι αφορά τις ιδέες. Στη βασισμένη στα γονίδια βιολογική εξέλιξη, ο όρος «κάθετη» έχει να κάνει με τον τρόπο μετάδοσης των γονιδίων. Τα γονίδια μεταφέρονται μέσα στα πλαίσια των οργανισμών. Μια μητέρα περνάει τα μισά της γονίδια στα παιδιά της. Στην «οριζόντια» μετάδοση, ένας ιός μπορεί να πάρει ένα γονίδιο και να το μεταφέρει σε ένα μη συγγενικό άτομο. Από γενετική σκοπιά, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο γονιό που διδάσκει κάτι στα παιδιά του και σε κάποιον άλλον που το κάνει. Η διαδικασία με την οποία τα γονίδια κινούνται είναι η ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Επιπλέον, οι «εκρήξεις» πληροφορίας δεν περιορίζονται στις ιδέες. Οι βιολογικές διαδικασίες επιλογής συχνά χρειάζονται έναν τεράστιο όγκο περιττού υλικού (π.χ. σπέρμα) για έναν εντυπωσιακά μικρό βαθμό δημιουργίας και καινοτομίας. Τέλος, τουλάχιστον κάποιες διαδικασίες γενετικής εξέλιξης είναι εξίσου ή περισσότερο γρήγορες από κάθε μιμιδιακή αλλαγή. Το ανοσοποιητικό σύστημα έχει σχεδιαστεί ώστε να αντιμετωπίζει τις γρήγορες μεταλλάξεις των ιών και των βακτηρίων. Καμία εννοιολογική αλλαγή σε έναν πληθυσμό δεν ξεπέρασε ποτέ την ταχύτητα κάποιων επιδημιών. Η γρήγορη, οριζόντια μετάδοση επομένως δεν είναι μοναδική για τα μιμίδια.
III. Ο εγκέφαλος και η δόμηση της σκέψης

Για την ψυχολόγο Susan Blackmore (1999), ο ανθρώπινος εγκέφαλος, η γλώσσα και ο εαυτός εξελίχθηκαν επειδή έδωσαν πρώτιστα πλεονέκτημα στα μιμίδια και όχι στα γονίδια. Ο εγκέφαλος μεγάλωσε προκειμένου να λειτουργήσει ως μια ολοένα καλύτερη μηχανή αντιγραφής για τα μιμίδια. Εξελίχθηκε σαν ένας γενετικός τηλέτυπος κτισμένος και ελεγχόμενος από τα μιμίδια. Ομοίως, η γλώσσα επιλέχτηκε για τη μετάδοση των μιμιδίων. Η γλώσσα εξελίχθηκε σαν μια γενετική τηλεφωνική γραμμή που κτίστηκε για την επικοινωνία των μιμιδίων. Ο εαυτός, επίσης, δημιουργήθηκε από τα μιμίδια και για την αντιγραφή τους. Το «Εγώ,» με την ψευδαίσθησή του περί ελεύθερης βούλησης, είναι στην πραγματικότητα ένα οχυρό των μιμιδίων για την άμυνά τους ενάντια στην εκτόπισή τους από μάζες ατρόμητων ανταγωνιστών που εισβάλλουν από το γειτονικό κοινωνικό περιβάλλον.

Οι αρχαίοι θεοί που σταυρώθηκαν και αναστήθηκαν προ Χριστού

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ

Ένα από τα κυρίαρχα δόγματα του Χριστιανισμού είναι εκείνο της «Ανάστασης του Ιησού». Από τους πιστούς θεωρείται ως η μεγαλύτερη απόδειξη για την θεϊκή φύση του Χριστού. Η ιστορική αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Από τα αρχαία κείμενα πληροφορούμαστε, ότι στο σύνολο τους οι αρχαίες θρησκείες πίστευαν σε θεούς που είχαν πεθάνει και στη συνέχεια αναστηθεί.
Ο Πλούταρχος, αναφέρει:

«Οι Φρύγες, επίσης, που πίστευαν ότι ο θεός κοιμάται τον χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι είναι ξυπνητός, έκαναν βακχικές τελετές προς τιμήν του, τον χειμώνα τους κατευνασμούς και το καλοκαίρι τις ανεγέρσεις. Οι Παφλαγόνες, τέλος, ισχυρίζονται ότι τον χειμώνα είναι ο θεός δεμένος και φυλακισμένος, ενώ την άνοιξη κινείται και ελευθερώνεται»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 378E).

Που οφειλόταν, άραγε αυτή η πανάρχαια πεποίθηση ότι ο θεός αναγεννιέται την Άνοιξη; Ο Πλούταρχος, το αποδίδει στην ίδια την φύση της εποχής:

«Η ίδια η εποχή υποβάλλει τη σκέψη πως η κατήφεια οφείλεται στην εξαφάνιση των καρπών, τους οποίους οι παλιοί δεν θεωρούσαν βέβαια θεούς, αλλά δώρα των θεών αναγκαία και μεγάλα για να μη ζούμε σαν τα άγρια θηρία. Την εποχή, λοιπόν, που έβλεπαν από τη μια τους καρπούς να εξαφανίζονται εντελώς από τα δέντρα και να λείπουν, ενώ, από την άλλη, οι ίδιοι τους φύτευαν με πολλή δυσκολία και μεγάλα προβλήματα ξύνοντας τη γη με τα χέρια και με τα χέρια καλύπτοντάς τους πάλι, βάζοντας τους εκεί, χωρίς να ξέρουν, αν θα εμφανιστούν ξανά, έκαναν πράγματα παρόμοια με εκείνα που κάνουν όσοι θάβουν τους νεκρούς και τους πενθούν. Έπειτα, όπως εμείς λέμε γι’ αυτόν που αγοράζει τα βιβλία του Πλάτωνα ότι αγοράζει Πλάτωνα και όποιον παρουσιάζει τα ποιήματα του Μενάνδρου ότι παίζει Μένανδρο, έτσι κι εκείνοι δεν δίσταζαν να ονομάσουν τα δώρα και τα έργα των θεών με τα ονόματα των θεών, τιμώντας τα, επειδή τους ήταν αναγκαία, και λατρεύοντάς τα.

Οι επόμενοι όμως, απαίδευτοι και αμαθείς, τα παραλάμβαναν, κατ’ αντιστροφή απέδιδαν τα παθήματα των καρπών στους θεούς και δεν αποκαλούσαν μόνον, αλλά και πίστευαν, την εμφάνιση και την εξαφάνιση των αναγκαίων καρπών ως γέννηση και θάνατο των θεών, γεμίζοντας έτσι το μυαλό τους με άτοπες, αυθαίρετες και συγκεχυμένες δοξασίες, μολονότι έβλεπαν καθαρά το άτοπο και τον παραλογισμό. Ο Ξενοφάνης, λοιπόν, ο Κολοφώνιος έθεσε ως αρχή στους Αιγυπτίους, αν τους θεωρούν θεούς, να μην τους θρηνούν και, αν πάλι τους θρηνούν, να μην τους πιστεύουν για θεούς… αλλά ότι είναι γελοίο να τους θρηνούν και συνάμα να προσεύχονται στους καρπούς (σαν σε θεούς) να ξαναφανούν πάλι και να ωριμάσουν για χάρη τους, ώστε να τους καταναλώσουν πάλι και να τους θρηνούν. (71) Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, αλλά θρηνούν τους καρπούς και προσεύχονται στους θεούς, που τους γεννούν και τους δωρίζουν, να δημιουργήσουν πάλι άλλους καινούριους και να τους κάνουν να φυτρώσουν στη θέση εκείνων που χάθηκαν. Για τούτο πολύ σωστά λένε οι φιλόσοφοι πως όσοι δεν ασκούνται να καταλάβουν σωστά τις λέξεις, χρησιμοποιούν λανθασμένα τα πράγματα»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 379A έως C).

Ο Πλούταρχος, λοιπόν, υποστηρίζει, ότι η ανάσταση του θεού συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης ύστερα από τον χειμερινό της λήθαργο.
Ο Μανίλιος μας πληροφορεί, ότι τα άστρα που θεωρούνταν και θεοί, όταν έδυαν και χάνονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα έκαναν τους απλούς ανθρώπους να πιστεύουν, ότι ο θεός (άστρο) ήταν νεκρός. Κατά την επιτολή του άστρου, έλεγαν, ότι ο θεός με τον οποίον ταυτιζόταν είχε αναστηθεί ή είχε γεννηθεί :

«Οι άνθρωποι κοίταζαν την εξωτερική εμφάνιση της δημιουργίας δίχως να την καταλαβαίνουν. με κατάπληξη έβλεπαν το καινούργιο φως του σύμπαντος. Μερικές φορές θρηνούσαν επειδή πίστευαν πως το είχαν χάσει. ύστερα πάλι χαίρονταν επειδή τα άστρα έμοιαζαν να ξαναγεννιούνται [ακολουθεί αβέβαιο κείμενο]»
(Μανίλιος, «Αστρονομικόν», 1.25-112).

Το ίδιο ίσχυε και με τις τελετές του αστέρα Σείριου. Το άστρο αυτό ταυτιζόταν από τους Αιγυπτίους με τον Όσιρι και από τους Έλληνες με τον Διόνυσο. Επίσης, το ίδιο το ταύτιζαν οι Αιγύπτιοι με την Ίσιδα και οι Έλληνες με την Αθηνά. Τις πληροφορίες αυτές μας διασώζει ο Πλούταρχος στο «Περί Ίσιδος και Οσίριδος».
Σήμερα ξέρουμε, ότι στις 24 Ιουλίου κατά την επιτολή του Σείριου στην Αθήνα γιορταζόταν η γέννηση της θεάς Αθηνάς και το άστρο αυτό ευθυγραμμιζόταν με τον σηκό του Παρθενώνα της Ακρόπολης των Αθηνών.
Επίσης, τόσο οι Αιγύπτιοι όσο και οι Έλληνες, πίστευαν, ότι ο Όσιρις – Διόνυσος είχε πεθάνει και στην συνέχεια αναστηθεί:

«Συν τοις άλλοις, οι μύθοι για τους Τιτάνες και τα λεγόμενα Νυκτέλια έχουν αντιστοιχίες με το διαμελισμό του Οσίριδος, την ανάσταση και την αναγέννηση του. Το ίδιο και τα περί της ταφής, γιατί όπως οι Αιγύπτιοι, σύμφωνα με όσα ήδη έχουν λεχθεί, δείχνουν σε πολλά σημεία φέρετρα του Οσίριδος, έτσι και οι κάτοικοι των Δελφών πιστεύουν ότι τα λείψανα του Διονύσου απόκεινται στην πόλη τους…»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 364F).

Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν, ότι κάθε άνθρωπος αποτελείται από το Νοητό (θεϊκό στοιχείο) και από την Ύλη. Το πρώτο, για λόγους που δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν εδώ, έπρεπε να αφυπνισθεί. Η διαδικασία αυτή, αφύπνισης του εσωτερικού θείου, συμβολιζόταν μέσα από τα μυστήρια και τις τελετές της ανάστασης. Η αναγέννηση του Θείου, ήταν πρωτίστως μία εσωτερική νίκη του ανθρώπου η οποία εξελισσόταν στην οδό που στο τέλος τον ένωνε με το Θείον. Ο κοσμικός άνθρωπος για να το πετύχει αυτό, πρέπει να εναρμονιστεί (Νοητό – Ύλη) με τρόπο ανάλογο του σύμπαντος. Ο Πλάτων, λέει σχετικά:

«Η σωστή φροντίδα για όλα τα πράγματα είναι μία και μοναδική: να προσφέρεις στο καθένα τις οικείες τροφές και κινήσεις. Οικείες όμως και συγγενείς κινήσεις για το θεϊκό στοιχείο που υπάρχει μέσα μας είναι οι σκέψεις και οι περιφορές του σύμπαντος. Αυτές πρέπει να ακολουθούμε όλοι. Και τους δικούς μας κύκλους, που διαστρεβλώθηκαν κατά την γέννηση μας, πρέπει να τους επαναφέρουμε στην ορθή τροχιά μαθαίνοντας την αρμονία και την ομαλή περιφορά του σύμπαντος. Έτσι θα εξομοιώσουμε τη νόηση μας με το αντικείμενο της – ομοιότητα σύμφωνη με την πρωταρχική της φύση. Και με την εξομοίωση αυτή θα κατακτήσουμε την προδιαγεγραμμένη άριστη ζωή, έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό που έθεσαν και θα συνεχίσουν να θέτουν πάντα στους ανθρώπους οι θεοί»
(Πλάτων, «Τίμαιος», 90c).

Αλλά και στην περσική θρησκεία, ο Ζωροάστρης πέθανε και αναστήθηκε:

«Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι αυτός ο Ζωροάστρης, δώδεκα μέρες μετά τον θάνατο του, όταν είχε ήδη τοποθετηθεί πάνω στην πυρά, ξαναγύρισε στην ζωή…»
(Κλήμης, «Στρωματείς», Βιβλίο Πέμπτο, σελ 711).

Στέφανος Μυτιληναίος

Γιατί οι αρχαίοι Ελληνες ανάσταιναν τους θεούς τους

Στην αρχαία Ελλάδα, γράφει ο Μ. Τιβέριος, όπως και σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου, απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση. Ο Διόνυσος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θεού που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο

ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ?

Θα αποκτήσουν ποτέ οι μηχανές συνείδηση του εαυτού τους; Αν αυτό συμβεί θα είναι τελικά θετικό ή αρνητικό;

Παρακολουθούμε τις προσπάθειες να χαρτογραφηθεί η επιφάνεια του πλανήτη Αρη, να καταγραφούν οι θερμοκρασίες στις διάφορες εποχές, να ακτινογραφηθεί το εσωτερικό, να καταλάβουμε αν έχει συχνά σεισμούς και αν τελικά μπορεί να υπάρξει ζωή εκεί επάνω.

Το ταξίδι ήταν μακρινό, δύσκολο να το βγάλει πέρα ένας άνθρωπος, τα μηχανήματα τα πήγαν μια χαρά. Το μόνο κακό είναι ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους όπως θα το κάναμε αν βρισκόταν εκεί επάνω ένας άνθρωπος. Να τον ρωτήσουμε αυτό το στερεότυπο αλλά τόσο ουσιαστικό: Πώς τα βλέπεις εκεί πάνω τα πράγματα; Ενας από τους διάσημους του χώρου, ο Ντάνιελ Ντένετ, τον Μάρτιο του 2009 «φώναξε» μέσα από ένα άρθρο του: Είμαστε ρομπότ, που τα έκαναν ρομπότ, που τα έκαναν ρομπότ, που τα έκαναν ρομπότ…

Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος είναι μια καλοβαλμένη αποθήκη με σύμβολα και κανόνες που απεικονίζουν τον εξωτερικό μας κόσμο και αυτό γίνεται με τη βοήθεια του πλέγματος των νευρώνων του. Αρα αρκεί να αποθηκεύσουμε αρκετά στοιχεία σε μια αντίστοιχη κατασκευή και με τη βοήθεια μιας εξαιρετικής μηχανής αναζήτησης να έχουμε μια λειτουργία αντίστοιχη με την εγκεφαλική. Για χρόνια αυτή η τεχνητή νοημοσύνη ήταν η αυταπάτη πολλών επιστημόνων.

Ο «κευραυνός» της αλλαγής

Μια δολοφονική ερώτηση για την παραπάνω πεποίθηση διατυπώθηκε από τον Χιούμπερτ Ντρέιφους: Πώς θα κρίνει ένας υπολογιστής που έχει αποκτήσει μια εικόνα για την πραγματικότητα με βάση τα δεδομένα που του έδωσαν, αν κάτι ξαφνικά αλλάξει, τι ακριβώς αλλάζει και τι όχι στο κοσμοείδωλό του (εννοείται αν δεν του υποδείξουμε εμείς); Μια μηχανή μαθαίνει να αναγνωρίζει τους φοίνικες από το σχήμα της σκιάς τους. Οταν όμως η φωτογραφία έχει τραβηχτεί ακριβώς το μεσημέρι που δεν υπάρχουν σκιές, τι γίνεται; Ή, στην περίπτωση της γλώσσας, πώς θα μπορέσει το μηχάνημα να καταλάβει τη φράση «Αυτή η γυναίκα είναι παγόβουνο»;

Υπάρχει λοιπόν μια «φυλή» ερευνητών που έχει αντιληφθεί ότι σημαντικό ρόλο στο πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος παίζει η αλληλεπίδρασή μας με το περιβάλλον και η γλώσσα. Ξεκινούν από τον Χάιντεγκερ και συντάσσονται μαζί του όταν κατηγόρησε τη δυτική φιλοσοφία ότι συνηγορεί στο να θεωρούμε τον εαυτό μας κάτι ξεχωριστό από τον περίγυρο. Οταν κάνουμε κάτι με ένα εργαλείο να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ένα με το εργαλείο.

Είναι δηλαδή υπέρ μια ολιστικής αντίληψης της πραγματικότητας και αντίθετοι στην αντίληψη υποκείμενο-αντικείμενο (κάτι που η ανατολική φιλοσοφία και κυρίως οι άνθρωποι του Ζεν είχαν ήδη ως τρόπο ζωής εδώ και αιώνες). Διότι παραμορφώνει την εμπειρία και δεν θα μας επιτρέψει ποτέ να δημιουργήσουμε πραγματικά ευφυείς μηχανές. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι ένας υπολογιστής από βιολογικό υλικό.

«Κοινότητες» υπολογιστών;

Βέβαια οι αντιλήψεις αυτές έχουν οδηγήσει μερικούς, στην προσπάθειά τους για έξυπνες μηχανές, να προτείνουν τη δημιουργία μιας «κοινωνίας μηχανών» που θα ανταλλάσσουν, λέει, εμπειρίες. Ας κρατήσουμε προς το παρόν από αυτό την αναγνώριση ότι η κοινωνική συναναστροφή και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι δυνατόν να οξύνουν την ευφυΐα τους. Ενας από τους γνωστούς ερευνητές των θεμάτων των σχετικών με την ευφυΐα των μηχανών, ο Ιγκορ Αλεξάντρ, από το 2004 ακόμη είχε πει σε μια συνέντευξή του:

«Αν θέλουν να στείλουν έναν "συνειδητοποιημένο" ρομποτικό εξερευνητή στον Αρη, θα πρέπει αυτός: να φοβάται, να ευχαριστιέται με αυτό που κάνει, να έχει συνείδηση του τι είναι αυτό που βλέπει, να έχει συνείδηση του εαυτού του, μόνο που δεν θα πρέπει να έχει την ανησυχία για το αν θα τον φέρουμε πίσω». Αποδεικνύεται ότι ακόμη και για το 2012 ζητούσε πολλά. Αργεί ακόμη η κατασκευή ενός τέτοιου μοναχικού μηχανικού εξερευνητή. Προς το παρόν έχουμε ξεκαθαρίσει το ποια στοιχεία τού λείπουν, αλλά δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ποια θέση μπορεί να πάρει τελικά στον κόσμο μας…

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΤΕΣΙΟ ΣΤΟ ΜΙΤ

Συνοπτική ιστορία της συνείδησης

Την εποχή του Καρτέσιου (1596-1650) αρχίζει η αναζήτηση, στους νεότερους χρόνους, της λύσης στο πρόβλημα τι είναι αυτό που λέμε νόηση. Ο Καρτέσιος επέμενε ότι ο καθένας μας αποτελείται από δύο ενότητες. Ενα υλικό σώμα και μια άυλη νόηση. Το πρόβλημα που αναπήδησε αμέσως από αυτό ήταν το πώς κάτι το μη υλικό, όπως η νόηση, κατάφερνε να έχει χειροπιαστά αποτελέσματα, όπως το να με οδηγήσει να κάνω μια κίνηση, έστω και απλή, π.χ. το να πιάσω ένα ποτήρι.

Για αιώνες θεωρίες διατυπώνονταν, ακόμη και ότι μεσολαβεί ο Θεός ανάμεσα στα δύο, αλλά τίποτε δεν κρίθηκε ικανοποιητικό. Το 1949 ο Γκίλμπερτ Ράιλ έκανε λόγο για το φάντασμα που έβαζε μέσα στη μηχανή ο Καρτέσιος όταν σκεφτόταν με αυτόν τον τρόπο. Το λάθος του, κατά τον Ράιλ, ήταν ότι θεωρούσε και τη νόηση ως κάποιο «πράγμα», όπως ήταν και ο εγκέφαλος. Επρεπε να την κατατάξει σε άλλη κατηγορία.

Στη συνέχεια εμφανίστηκε η θεωρία του Λειτουργισμού, όπου το πρόβλημα θα λυνόταν αν ταυτίζαμε τις νοητικές διαδικασίες με τις εγκεφαλικές. Και έτσι γεννήθηκε η ιδέα ότι μπορούμε να κατασκευάσουμε έναν εγκέφαλο που να έχει συνείδηση της ύπαρξής του, όπως και ο δικός μας, αλλά από άλλα υλικά, μη βιολογικά. Εμφανίστηκαν όμως άλλοι επιστήμονες που ισχυρίστηκαν ότι θα ήταν λάθος να ταυτίζουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο τον ηλεκτρονικό, γιατί κάτι τέτοιο αφήνει έξω το φαινόμενο της συνειδητότητας, της αίσθησης του "εγώ", του "είμαι εδώ και υπάρχω".

Κλασικά αντεπιχειρήματα ήταν το κινέζικο δωμάτιο, όπου ο Τζον Σιρλ περιέγραψε ένα μηχάνημα που όταν του στέλνουμε ερωτήσεις στα κινεζικά ψάχνει σε ένα βιβλίο, βρίσκει τις απαντήσεις και τις δίνει αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτε από κινεζικά. Ολα αυτά ήταν αντεπιχειρήματα στον λεγόμενο Φυσικαλισμό, στην ιδέα δηλαδή ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην εξηγείται με τους νόμους της Φυσικής και των άλλων θετικών επιστημών, άρα και ο εγκέφαλος αφού είναι από ύλη θα υπακούει στους ίδιους νόμους.

Αλλά τότε, όπως αποκρυσταλλώθηκε με την έννοια των Ζόμπι, είμαστε απλά πλάσματα που ενεργούν χωρίς να έχουν συνείδηση του τι κάνουν;

Τελευταίως ο Ντέιβιντ Τσάλμερς διετύπωσε τη θεωρία ότι ως προς το πρόβλημα της συνειδητότητας έχουμε τα «εύκολα», δηλαδή καταλαβαίνουμε γιατί καταλαβαίνουμε τι είναι ένα ολοκλήρωμα ή οι χρόνοι ενός ρήματος, αλλά υπάρχουν και τα «δύσκολα» (The Hard Problem), όπου δεν καταλαβαίνουμε ότι έχουμε και υποκειμενικές, δηλαδή συνειδητές από εμάς, εμπειρίες. Σήμερα, Σιρλ, Νταμάζιο, Πίνκερ, Ντένετ και άλλοι προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις στο πρόβλημα, ενώ η απλή τεχνητή νοημοσύνη που πίστευε ότι μπορούμε να φτιάξουμε ένα είδος τεχνητού εγκεφάλου έχει πέσει σε ανυποληψία, παρ' όλο που υποστηρίχθηκε με φανατισμό από τον Μάρβιν Μίνσκι στο ΜΙΤ.

ΒΗΜΑ
Δείτε κ δώ..http://skapse-bathia.blogspot.gr/2012/11/ibm.html

Διαδραστικές πιστωτικές κάρτες

Διαθέτουν οθόνη και πληκτρολόγιο αφής

Η αμερικανική εταιρεία Μastercard λανσάρει μια νέα πιστωτική κάρτα με οθόνη LCD και πληκτρολόγιο αφής, η οποία σε πρώτη φάση θα διευκολύνει την πρόσβαση σε υπηρεσίες web banking. Αργότερα, όμως, η κάρτα θα μπορούσε να προβάλλει επιπλέον πληροφορίες όπως το πιστωτικό υπόλοιπο και το ιστορικό συναλλαγών. 

Οι εφαρμογές

Η νέα κάρτα θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο στη Σιγκαπούρη με την προοπτική να επεκταθεί αργότερα και σε άλλες αγορές, ανακοίνωσε η Mastercard αυτή την εβδομάδα.  Σε πρώτη φάση, η κάρτα θα αντικαθιστά τις συσκευές που δίνουν κωδικούς μίας χρήσης για την πρόσβαση σε υπηρεσίες web banking. Οι συσκευές αυτές, τις οποίες χρησιμοποιούν και οι περισσότερες ελληνικές τράπεζες, αυξάνουν μεν την ασφάλεια των συναλλαγών, ωστόσο πολλοί χρήστες το βρίσκουν κουραστικό να τις μεταφέρουν μαζί τους προκειμένου να μπορούν να συνδεθούν στην υπηρεσία.

«Αναρωτηθήκαμε αν θα μπορούσαμε, αντί να στέλνουμε στους πελάτες μια επιπλέον ογκώδη συσκευή, να την αντικαταστήσουμε με κάτι που υπάρχει ήδη στο πορτοφόλι τους» σχολίασε εκπρόσωπος της τράπεζας Standard Chartered Bank, η οποία λανσάρει την κάρτα σε συνεργασία με τη Μastercard.

Όπως επισημαίνει πάντως το Ars Technica, παρόμοιες «διαδραστικές» κάρτες έχουν διατεθεί από τη Mastercard στην Τουρκία, τη Ρουμανία και άλλες αγορές, ενώ μια ανάλογη κάρτα παρουσιάστηκε πέρυσι από τη Visa. Και αν η τεχνολογία πάρει θετικές κριτικές, οι κάρτες θα μπορούσαν να εμπλουτιστούν με νέες λειτουργίες όπως η προβολή πληροφοριών για τις συναλλαγές. Οι νέες κάρτες, ωστόσο, θα μπορούσαν στο μέλλον να αντικατασταθούν από κινητά τηλέφωνα με τεχνολογία NFC (Near Field Communications), οι οποίες πιστοποιούν την ταυτότητα του κατόχου ασύρματα.

Εκπληκτικό αστρικό «κολάζ»

Η NASA δημοσίευσε εντυπωσιακή φωτογραφία που αποτελεί σύνθεση εικόνων τριών τηλεσκοπίων

Χιούστον
Μια καταπληκτική εικόνα από το αστρικό σμήνος «Κύκνος ΟΒ2» έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Το σμήνος βρίσκεται σε απόσταση 4.700 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Κύκνου. Στο σμήνος έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής 1.450 άστρα τύπου Ο και Β κατηγορίες στις οποίες ανήκουν νεαρά, γιγάντια και υπέρθερμα άστρα.

Οι επιστήμονες έχουν στρέψει επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια στο συγκεκριμένο σμήνος για να μελετήσουν αυτά τα άστρα και να διαπιστώσουν τις διεργασίες γέννησης και εξέλιξης τους. Η εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA αποτελεί μια σύνθεση εικόνων που έχουν τραβήξει τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Chandra καθώς και το επίγειο Isaac Newton.

ΒΗΜΑ

O αστεροειδής που «έξυσε» τη Γη

Πασαντίνα, Καλιφόρνια

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες του αστεροειδή 2007 PA8 ο οποίος στις 5 Νοεμβρίου πέρασε πολύ κοντά από τη Γη. Ο αστεροειδής, που έχει διάμετρο 70 μέτρων, βρισκόταν στην περιοχή μας από τα τέλη Οκτωβρίου και το κοντινότερο πέρασμα του το έκανε πριν από λίγα 24ωρα. Bρέθηκε σε απόσταση 6.4 εκατομμυρίων χλμ και οι επιστήμονες που τον παρακολουθούν αναφέρουν ότι θα συνεχίσει το ταξίδι του στο ηλιακό μας σύστημα και θα επιστρέψει πάλι στη διαστημική μας γειτονιά σε περίπου 200 χρόνια.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ..ΠΟΝΤΙΚΙΑ..

Με ποντίκια κατάφεραν να επικοινωνήσουν ερευνητές του University College του Λονδίνου, του ΜΙΤ των ΗΠΑ και του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης.

Απίστευτο και όμως αληθινό. Οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής στο πεδίο της εικονικής πραγματικότητας, κατάφεραν για πρώτη φορά να ...


φέρουν σε διαδραστική επικοινωνία ανθρώπους και αρουραίους.

Οι ερευνητές επέτρεψαν σε αρουραίους να αλληλεπιδράσουν με ένα ρομπότ, το οποίο έλεγχε εξ αποστάσεως ένας άνθρωπος που βρισκόταν σε άλλο χώρο. Ταυτόχρονα ο άνθρωπος αλληλεπιδρούσε στο κυβερνο-διάστημα με μια ανθρωπόμορφη «προσωπικότητα εικονικής πραγματικότητας» ή αλλιώς «άβαταρ», η οποία ελεγχόταν από τις κινήσεις ενός αρουραίου που βρισκόταν σε άλλο χώρο.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η νέα τεχνολογία θα επιτρέψει την μελέτη της συμπεριφοράς των ζώων με τελείως νέους τρόπους, ενώ ανοίγει ευρύτερες νέες δυνατότητες για εφαρμογές σε διάφορα άλλα πεδία. Οι ίδιοι επιστήμονες είχαν πέρυσι «στείλει» εικονικά έναν επιστήμονα από τη Βαρκελώνη στο Λονδίνο, για να του πάρει συνέντευξη ένας δημοσιογράφος.

Η νέα τεχνολογία επιτρέπει την ψηφιακή (εικονική) μεταφορά μιας απεικόνισης (αβατάρ) κάποιου ανθρώπου σε ένα μακρινό μέρος, όπου μπορεί να αλληλεπιδράσει με άλλους ανθρώπους σαν να βρισκόταν πράγματι ανάμεσά τους. Αυτό επιτυγχάνεται είτε καθαρά μέσω εικονικής πραγματικότητας, είτε μέσω «ενσάρκωσης» του «αβατάρ» σε ένα ρομπότ, το οποίο ο άνθρωπος τηλεκατευθύνει κατά βούληση. Έτσι δύο άνθρωποι μπορούν εξ αποστάσεως να επικοινωνήσουν «σωματικά» τηλεκατευθύνοντας αντίστοιχα δύο ρομπότ, τα οποία βρίσκονται σε ένα κοινό χώρο.

Αυτή τη φορά, τα πειράματα πήγαν ένα βήμα παραπέρα, καθώς αφορούσαν αλληλεπίδραση όχι μεταξύ ανθρώπων, αλλά μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Οι επιστήμονες βρίσκονταν σε ένα εργαστήριο εικονικής πραγματικότητας στο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, ενώ οι αρουραίοι σε ένα άλλο εργαστήριο σε απόσταση 12 χιλιομέτρων. Οι κινήσεις των ζώων μεταδίδονταν μέσω διαδικτύου στους υπολογιστές των ερευνητών, όπου ένας ανθρωπόμορφος «χαρακτήρας» (αβατάρ) αντιπροσώπευε τον αρουραίο. Κάθε φορά που το ζώο κινείτο, το ίδιο έκανε και το «αβατάρ» του στην εικονική πραγματικότητα.

Από την πλευρά τους, οι ερευνητές δημιούργησαν μια δική τους «προσωπικότητα» (αβατάρ) που κινείτο στην ίδια εικονική πραγματικότητα με το αβατάρ του αρουραίου. Παράλληλα, οι κινήσεις του «αβατάρ» των επιστημόνων στέλνονταν μέσω Ίντερνετ στο εργαστήριο όπου βρισκόταν ο αρουραίος και, μέσω αυτών των κινήσεων, οι επιστήμονες έλεγχαν εξ αποστάσεως τις κινήσεις ενός ρομπότ-αρουραίου με ροδάκια, που βρισκόταν στο πραγματικό κλουβί του αρουραίου.

Ο αρουραίος αλληλεπιδρούσε στον πραγματικό χώρο με ένα «ποντικόμορφο» ρομπότ, το οποίο αντιπροσώπευε έναν απομακρυσμένο άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος αλληλεπιδρούσε στον εικονικό χώρο με ένα ανθρωπόμορφο «αβατάρ» που αντιπροσώπευε έναν απομακρυσμένο αρουραίο.

Στην επιστημονική ομάδα περιλαμβάνεται και ο Έλληνας ερευνητής Ηλίας Γιαννόπουλος, ο οποίος εργάζεται στο Εργαστήριο EVENT της Σχολής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης. Ο Έλληνας επιστήμονας σπούδασε ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος στα πανεπιστήμια Χέριοτ-Βατ και Στραθκλάιντ της Σκωτίας, ενώ έχει εργαστεί στις ελληνικές εταιρείες ρομποτικών συστημάτων Soukos Robots, που εδρεύει στη Λάρισα, καθώς και Theon Sensors, που εδρεύει στην Αθήνα.

Ελ.Τύπος

ΚΒΑΝΤΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ

Κλασσικοί και κβαντικοί υπολογιστές

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν έχουν αλλάξει ως φιλοσοφία ούτε ένα χιλιοστό από την εποχή των λυχνιών έως την σημερινή εποχή των τρανζίστορς: Βασίζονται στην άλγεβρα Μπουλ και στο bit, την θεμελιώδη μονάδα που μπορεί να βρίσκεται στην κατάσταση 0 ή 1. Προκειμένου να αναπαραστήσουμε μεγαλύτερο εύρος αριθμών, ενώνουμε πολλά bits. Έτσι αν ένα bit παίρνει τις τιμές 0 ή 1, δύο bits συνδυασμένα μπορούν να έχουν τέσσερις καταστάσεις (00, 01, 10, 11), τρία bits αναπαριστούν έως οχτώ καταστάσεις, κτλ. Ουσιαστικά κάθε επιπλέον bit διπλασιάζει τις καταστάσεις που μπορούμε να περιγράψουμε (2, 4, 8, 16, 32..). Έτσι, 8bits (ή αλλιώς 1 byte)  μπορεί να αποθηκεύσει τιμές εύρους 28  ήτοι 256 διαφορετικές τιμές!

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται πολύπλοκα, τότε ετοιμαστείτε να πονοκεφαλιάσετε ...άσχημα! Στους κβαντικούς υπολογιστές, η θεμελιώδης μονάδα είναι το qubit, και μπορεί να έχει τις τιμές 0, 1 ή και... τις δύο μαζί!

Χρησιμοποιώντας τα κβαντικά φαινόμενα για την κατασκευή ενός υπολογιστή

Ας υποθέσουμε πως έχουμε απομονώσει ένα ηλεκτρόνιο και μπορούμε να επέμβουμε στην ενεργειακή του κατάσταση (χρησιμοποιώντας π.χ. μια δέσμη λέιζερ), ώστε να αλλάξουμε την περιστροφή του στις δύο διαφορετικές καταστάσεις ("επάνω" και "κάτω"). Αμέσως-αμέσως έχουμε δημιουργήσει μία μνήμη που μοιάζει με το συμβατικό bit, αφού μπορεί να αποθηκεύσει ένα 0 ή ένα 1. Το... ευτύχημα εδώ, είναι πως εδώ υπάρχει μια τρίτη κβαντική κατάσταση (υπέρθεση) όπου το ηλεκτρόνιο είναι... και 0 και 1! Ακόμη χειρότερα, αν προσπαθήσουμε να "διαβάσουμε" αυτήν την κατάσταση του ηλεκτρονίου, το σύστημα καταρρέει, με αποτέλεσμα η απάντηση που θα λάβουμε να μην είναι σίγουρο πως είναι η... ορθή!

Οι κβαντικοί υπολογιστές αποτελούν μυστήριο για τους περισσότερους από εμάς, γιατί βασίζονται σε πολύπλοκα μαθηματικά προσπαθώντας να... εξηγήσουν τα τερτίπια της φύσης. Αν το παραπάνω ακούστηκε μπακαλίστικο, ζητάμε συγνώμη. Απλά θα πρέπει να κατανοήσουμε πως η πληροφορική όπως την γνωρίζαμε σήμερα ήταν απόλυτα ντετερμινιστική. Ένα συν ένα κάνει δύο. Δεν υπάρχει χώρος για λάθος. Για να αποκλείσουμε δε το λάθος, έχουμε εισαγάγει κυκλώματα και αλγόριθμους που ελέγχουν για αστοχίες και που αποκλειστικός τους σκοπός είναι το αποτέλεσμα να είναι σωστό και μη αμφισβητήσιμο. Οποιαδήποτε άλλο αποτέλεσμα πλην του σωστού θα προκαλέσει την κατάρρευση του υπολογιστή καθώς το λάθος δεν είναι αναμενόμενο. Για παράδειγμα, αν μια μνήμη RAM του υπολογιστή μας έχει ένα χαλασμένο byte και δεν διαθέτει ECC (Error Correcting Code), τότε αν αποθηκευτεί σε αυτή τη θέση μνήμης μια διεύθυνση, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα δούμε μετά από λίγο μια πανέμορφη μπλε οθόνη των Windows. Το σύστημα μας θα έχει καταρρεύσει και δεν θα ξέρει καν το γιατί!

Αντίθετα με το ντετερμινιστικό αυτό μοντέλο, οι κβαντικοί υπολογιστές είναι "πιθανολογικοί", δηλαδή αν τροφοδοτήσουμε σε έναν τέτοιο υπολογιστή μια σειρά δεδομένων, τότε λόγω ακριβώς της φύσης των qubits, των κβαντικών φαινομένων αλλά και των αλγόριθμων που έχουν αναπτυχθεί, η απάντηση που θα πάρουμε δεν θα είναι απαραίτητα ή πάντα η σωστή!

Τί πλεονεκτήματα προσφέρει ένας κβαντικός υπολογιστής σε σχέση με τους συμβατικούς;

Η απάντηση είναι απλή: Ισχύ πέρα από κάθε όριο! Περιγράψαμε παραπάνω πως ένα συμβατικό bit μπορεί να έχει την κατάσταση 0 ή 1, ενώ ένα κβαντικό bit (qubit) μπορεί να έχει την κατάσταση 0 ή 1 ή και τις δυο μαζί. Αυτή η τελευταία κατάσταση σημαίνει πως ένας κβαντικός υπολογιστής μπορεί να κάνει παράλληλα 2 εις την n υπολογισμούς, όπου n o αριθμός των qubits. Αυτό σημαίνει πως ένας κβαντικός υπολογιστής με 250 qubits, μπορεί να αποθηκεύσει και να υπολογίσει τιμές που ξεπερνούν τον αριθμό των... ατόμων στο γνωστό σύμπαν! Θεωρητικά αν δοθεί χρόνος και άπειρα resources (=μνήμη) σε έναν "κλασσικό" υπολογιστή, τότε αυτός μπορεί να επιλύσει τους αλγόριθμους που ένας κβαντικός υπολογιστής θα "προβλέψει". Το πρόβλημα είναι πως είναι αδύνατον να βρούμε τόσα resources. Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους, το 1 terrabyte = 243 τιμών 0 ή 1 - πολύ μακριά από το 2250 των πολύπλοκων τιμών!

New York Times: «Η Ελλάδα πίνει το κώνειο»

Δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρα η ψήφιση του τρίτου μνημονίου από το κοινοβούλιο, αφού θα βυθίσει περαιτέρω την οικονομία στην ύφεση και τους Έλληνες στην ανεργία, σχολιάζουν... στο κύριο άρθρο τους οι New York Times, το οποίο έχει τίτλο «Η Ελλάδα πίνει το κώνειο».

Η εφημερίδα σημειώνει ότι μόνο μια διαγραφή χρέους και χαμηλότερα επιτόκια στα δάνεια θα βοηθούσαν την οικονομία, αλλά και ότι οι πιστωτές μας γνωρίζουν ότι τα μέτρα δεν είναι η λύση, αλλά θέλουν να στηρίξουν τη Μέρκελ που έχει εκλογές του χρόνου.

«Η ελληνική βουλή έκανε ότι έπρεπε να κάνει. Κανένας υπεύθυνος βουλευτής δεν μπορούσε να αγνοήσει τις τρομερές επιπτώσεις του "όχι". Κανένας όμως, δεν μπορεί να απορρίψει την απειλή για την κοινωνική σταθερότητα από αυτές τις περικοπές» αναφέρει.

«Γεγονός είναι ότι σχεδόν όλα όσα έχουν περιληφθεί σε αυτό το πακέτο έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει παταγωδώς. Αυτά τα δυσάρεστα μέτρα δεν θα κάνουν τίποτα για να εξυπηρετηθεί το ελληνικό χρέος, για να έρθει πιο κοντά σε ισορροπία ο προϋπολογισμός ή για να διευκολυνθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα για να αναβιώσει την οικονομία της. Αντιθέτως, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βυθίσουν ακόμη περισσότερο μία οικονομία που έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 25% καθιστώντας ανέφικτη τη δημοσιονομική βελτίωση».

«Η Ελλάδα δεν θα μπορεί να πληρώσει τα χρέη της εάν κατεβάσει ρολά στην οικονομία της. Ο κόσμος πρέπει να επιστρέψει στη δουλειά του. Ο μόνος τρόπος είναι μέσω νέων διαγραφών χρέους και πιο χαμηλών επιτοκίων στα ευρωπαϊκά δάνεια, όπως επίσης και με το άνοιγμα κλειστών αγορών εργασίας» προσθέτει και εξηγεί: «Υποψιαζόμαστε ότι και πολλοί από τους πιστωτές επίσης γνωρίζουν ότι η λιτότητα δεν είναι η λύση. Προς το παρόν όμως, δεν θέλουν να αμφισβητήσουν την Αγκελα Μέρκελ που εξακολουθεί να πιστεύει ότι μόνο η οικονομική τιμωρία θα ωθήσει τους Έλληνες στη μεταρρύθμιση. Μπορεί αυτή η πολιτική φόρμουλα να είναι νικηφόρος για τη Γερμανία, όπου η κ. Μέρκελ έχει να αντιμετωπίσει τις εκλογές του επόμενου χρόνου, αλλά είναι μια βαθιά και εξαιρετικά περιττή τραγωδία για την Ελλάδα» καταλήγει το άρθρο.

Ολόκληρο το άρθρο

Η λιτότητα μπορεί να είναι έξυπνη τακτική για τις γερμανικές εκλογές, αποτελεί ωστόσο τραγωδία για την Ελλάδα.

Η Βουλή των Ελλήνων έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Παρά τις διαφοροποιήσεις κάποιων από τη γραμμή του κεντρώου συνασπισμού, οι βουλευτές ενέκριναν οριακά το νέο πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο περιλαμβάνει μεγαλύτερες μειώσεις σε κοινωνικές υπηρεσίες, συντάξεις αλλά και φορολογικές αυξησεις, όπως είχε απαιτηθεί από τους δανειστές της Ελλάδας.

Σε αντάλαγμα η Τρόικα- η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- υποσχέθηκαν να εξετάσουν, αλλά όχι να εγγυηθούν, τη μείωση των τιμωρητικών επιτοκίων των δανείων προς την Ελλάδα και να ξεκλειδώσουν τη δόση ύψους 31,5 δισ. ευρώ που χρειάζεται η Αθήνα προκειμένου να αποφύγει τη
χρεωκοπία.

Κανένας βουλευτής με συναίσθηση της ευθύνης του δεν θα μπορούσε να έχει αγνοήσει τις συνέπειες ενός «όχι». Αλλά κανένας επίσης δεν μπορεί να αγνοήσει την απειλή που συνιστούν για τη δημόσια σταθερότητα οι συγκεκριμένες περικοπές.

Ακόμα και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος αγωνίστηκε σκληρά προκειμένου να μπορέσει να περάσει το πακέτο των μέτρων στη Βουλή, χαρακτήρισε τις περικοπές «άδικες».

Είναι γεγονός ότι οτιδήποτε περιλαμβάνει αυτό το πακέτο λιτότητας έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει παταγωδώς στο παρελθόν.

Τα συγκεκριμένα ανούσια βήματα δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν πληρωτέα τα δάνεια της Ελλάδας, ούτε να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό της ή να βοηθήσουν στην υιοθέτηση των απαραίτητων για την οικονομία της Ελλάδας διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Αντιθέτως, θα συρρικνώσουν περαιτέρω μία οικονομία η οποία έχει ήδη συρρικνωθεί στο απίστευτο ποσοστό του 25% τα τελευταία χρόνια, καθιστώντας τη δημοσιονομική προσαρμογή σχεδόν αδύνατη.

Η επιλογή της λιτότητας ως λύση, υποτίθεται ότι θα μείωνε το χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό προς το ΑΕΠ της. Το συγκεκριμένο ποσοστό όμως έχει αυξηθεί, παρά τα κουρέματα και τα πακέτα στήριξης.

Και αυτό επειδή η οικονομία έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό. Και τα νέα μέτρα αναμένεται να τη συρρικνώσουν επιπλέον κατά 9%.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, τη στιγμή που «κλείνει» την οικονομία της. Πρέπει να δημιουργήσει δουλειές για τους ανέργους της. Ο μόνος δρόμος είναι με επιπλέον απομείωση του χρέους, χαμηλότερα επιτόκια και με άνοιγμα της κλειστής αγοράς εργασίας.

Τα μέτρα ωστόσο που παρατείνουν και βαθαίνουν τη σοβαρή ύφεση της Ελλάδας είναι σίγουρο ότι θα εντείνουν τις αντιδράσεις για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που μπορούν να αυξήσουν τα ήδη αυξημένα στο 25% επίπεδα ανεργίας.

Και η επιβολή νέων φόρων για το πετρέλαιο και την υγεία θα πλήξουν τον μέσο πολίτη, καθιστώντας ακόμα πιο άδικο ένα σκανδαλωδώς άδικο φορολογικό σύστημα.

Ο μέσος έλληνας πολίτης χάνει την εμπιστοσύνη του σε ένα πολιτικό σύστημα που νιώθει ότι απέτυχε να τον προστατεύσει από την οικονομική κατάρρευση. Οι έλληνες πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό.

Νιώθουν ωστόσο αναγκασμένοι να κάνουν αυτά που ζητούν οι ευρωπαίοι πιστωτές τους. Έχουμε την υποψία ότι πολλοί από αυτούς τους πιστωτές γνωρίζουν ότι η αυστηρότερη λιτότητα δεν αποτελεί απάντηση.

Μέχρι σήμερα ωστόσο δεν θέλησαν να αμφισβητήσουν την επικεφαλής της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης, την Καγκελάριο της Γερμανίας, Ανγκελα Μέρκελ, η οποία εξακολουθεί να θεωρεί ότι μόνο η τιμωρία θα αναγκάσει τους Έλληνες να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις.

(Η συγκεκριμένη τακτική) μπορεί να είναι μία καλή πολιτική φόρμουλα για να κερδηθούν οι εκλογές στο προσεχές έτος, όπου η κυρία Μέρκελ θα είναι πάλι υποψήφια. Αποτελεί ωστόσο μία βαθιά, και βαθέως περιττή, τραγωδία για την Ελλάδα. 

tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι;

Παιγνίδια από Σόιμπλε και ΙMF την επομένη της ψηφοφορίας των μέτρων - Δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά από τον ελληνικό λαό


Εν μέσω εντάσεων και πρωτοφανούς φθοράς το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε το πακέτο των πρόσθετων μέτρων που απαιτούσαν δανειστές και εταίροι προκειμένου να συνεχίσουν την απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας και να διατηρήσουν τη θέση της στην ευρωζώνη.



Η απαίτηση και η συνοδεύουσα αυτήν προσαρμογή - δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική - σκληρή όσο καμία άλλη και μοναδική στον κόσμο, προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο φθορές στην κυβέρνηση και στα κόμματα που την στηρίζουν.

Συνολικά επίσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα εδέχθη πίεση εξουθενωτική και απολύτως διαβρωτική.

Ωστόσο παρά τις φθορές οι δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση σήκωσαν το κόστος και ανέλαβαν την ευθύνη να προχωρήσουν. Και το έπραξαν με την προσδοκία μιας συνολικής λύσης του ελληνικού προβλήματος.

Αυτή ήταν άλλωστε και η υπόσχεση της κυρίας Μέρκελ και των ιθυνόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ειδικά η γερμανίδα καγκελάριος ήλθε επί τούτου στην Αθήνα προκειμένου να ενισχύσει τον κ. Σαμαρά προς την κατεύθυνση υπερψήφισης των μέτρων. Όλοι θυμούνται τις προτροπές των γερμανών και άλλων ευρωπαίων πολιτικών να προχωρήσουμε πρώτα ώστε να απολαύσουμε στη συνέχεια έμπρακτη συμπαράσταση και αμέριστη βοήθεια.

Και όντως το δέλεαρ δεν είναι αμελητέο. Βάσει της συμφωνίας του περασμένου Μαρτίου η «πειθαρχική» Ελλάδα έχει να λαμβάνει αρκετά. Και συγκεκριμένα τη μεγάλη δόση του Οκτωβρίου των 31,3 δισ. ευρώ, την ουδέποτε εισπραχθείσα δόση του Σεπτεμβρίου ύψους 5 δισ. ευρώ και εκείνη του προσεχούς Δεκεμβρίου ύψους 8,3δισ. ευρώ.

Δηλαδή συνολικά κοντά στα 45 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 25 για δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, 4 δισ. για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους στον ιδιωτικό τομέα και τα υπόλοιπα για την χρηματοδότηση υποχρεώσεων της χώρας.

Επιπλέον η συμφωνία προέβλεπε και ελευθέρωση εντόκων γραμματίων ύψους 6 δισ. ευρώ που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας. Ακόμη, η ελληνική πλευρά εξασφάλισε στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης των μέτρων την επιμήκυνση επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων κατά δύο έτη, από το 2014 στο 2016 και ρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στη βιωσιμότητα του χρέους και θα απάλλασσαν την Ελλάδα από την ανασφάλεια της επιστροφής στη δραχμή.

Αυτό είναι το συμφωνημένο αντάλλαγμα των μέτρων που ελήφθησαν την Τετάρτη.

Από την επομένη ωστόσο της ψήφισης των μέτρων οι εμπλεκόμενοι στην διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος άρχισαν τα κόλπα.

Ο Σόιμπλε μετέδωσε τις πρώτες αμφιβολίες για το χρόνο καταβολής της δόσης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επίσης φανέρωσε την πίεση στο ζήτημα του χρέους.

Ως γνωστόν το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών χρησιμοποίησε τις εκθέσεις του Ταμείου για να επιτύχει το κούρεμα των ιδιωτών την περασμένη άνοιξη. Και τώρα το Ταμείο επιστρέφει τα ίσα. Επειδή δεν θέλει να συνεχίσει να πληρώνει άλλο την Ελλάδα αναδεικνύει το βάρος του χρέους ώστε να επιτύχει αυτό πια το κούρεμα του επίσημου χρέους που θα επιβαρύνει τα ευρωπαϊκά κράτη και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Η αντιπαράθεση των δύο μερών είναι εμφανής διά γυμνού οφθαλμού και ήδη χρησιμοποιείται ως βάση αμφισβήτησης της Ελλάδας. Πιθανώς δε να αποτελέσει και ευκαιρία υπαναχωρήσεων από την πλευρά τους.

Η ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να είναι προετοιμασμένη γι' αυτό το ενδεχόμενο, για μια προσχηματική κωλυσιεργία από την μεριά των εταίρων και των δανειστών.

Όπως είναι φανερό κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. Αν ο κ. Σαμαράς διαπιστώσει τέτοιες διαθέσεις πρέπει να αντιδράσει πάραυτα. Και να απαιτήσει ταχεία απόδοση των υπεσχημένων.

Η ελληνική πολιτική και η ελληνική κοινωνία δεν μάτωσαν για να δεχθούν τέτοιες εξευτελιστικές συμπεριφορές και στάσεις.

Αν επιχειρήσουν τέτοια προσβολή του αισθήματος του λαού δεν υπάρχει παρά ένας δρόμος, αυτός της οικειοθελούς αποχώρησης και αυτόματης ανατίναξης της ευρωζώνης. Οι ευρωπαίοι δεν μπορούν να παίζουν άλλο με τον ελληνικό λαό. Τελεία και παύλα...

 του Καρακούση Αντώνη
http://www.tovima.gr