Είμαστε φτιαγμένοι για extreme sports;

Στη μία άκρη της Γης, οι παίκτες της ποδοσφαιρικής ομάδας, μόλις μπήκαν στα κλιματιζόμενα, σχεδόν κρύα αποδυτήρια για τα δεκαπέντε λεπτά ξεκούρασης ύστερα από ένα κοπιαστικό πρώτο ημίχρονο, με αρκετά υψηλές θερμοκρασίες να επικρατούν εκείνη την ημέρα, φόρεσαν αμέσως κάτι περίεργα γιλέκα που μέσα τους κυκλοφορούσε υγρό σε θερμοκρασία κοντά στο μηδέν και σε αυτή την «ψυχρή» ατμόσφαιρα κάθησαν για ν' ακούσουν τις οδηγίες του προπονητή τους.
Στην άλλη άκρη της Γης, σε μια έρημο του Νοτίου Μαρόκου, σε θερμοκρασίες λίγο πιο πάνω από τους 50 βαθμούς Κελσίου, άλλοι, με αθλητική περιβολή και μόνο με ένα σακίδιο στην πλάτη, με τα απολύτως απαραίτητα και σ' αυτά να βρίσκεται και ένα κουτί πρώτων βοηθειών που περιελάμβανε και αντίδοτο για το δάγκωμα φιδιών, με 13,5 λίτρα νερό στη διάθεσή τους για κάθε ημέρα, καπελάκι, γυαλιά ηλίου και μεγάλη διάθεση, ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν τον Marathon des Sables, μια διαδρομή περίπου 250 χιλιομέτρων, μοιρασμένη σε έξι εφιαλτικές ημέρες και νύχτες.
Από τη μία λοιπόν έχουμε την επιστημονική έρευνα, που ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα για το τι καθορίζει την αντοχή του ανθρώπινου οργανισμού, και από την άλλη μια τάση για τη μετατόπιση συνεχώς των ορίων της ανθρώπινης αντοχής, με τρεξίματα στην έρημο, σκαρφάλωμα σε απίστευτα απότομες βραχώδεις πλαγιές, αναρριχήσεις μέσα στους πάγους, πτώσεις από ελικόπτερο με σκι στα πόδια. Μια τάση που οι κοινωνιολόγοι μάς λένε ότι σήμερα έχει πάρει μεγάλες (και εμπορεύσιμες, είναι η αλήθεια) διαστάσεις. Διότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι επειδή αισθάνονται εγκλωβισμένοι στην καθημερινή ζωή με τους κανόνες και τις ασφυκτικές υποχρεώσεις διψούν για το μεγάλο κατόρθωμα, που θα τους δώσει αυτοπεποίθηση και στη διάρκειά του θα τραβήξει το μυαλό τους από τα καθημερινά προβλήματα. Αποστάσεις όπως αυτή του μαραθωνίου με τα 42 χιλιόμετρα φαίνονται πολύ λίγες για τους μοντέρνους αυτούς σούπερμεν. Αλλά είναι στον σωστό δρόμο άραγε;

Αντιστέκεται το σώμα στη γυμναστική;
Καθισμένοι σε ένα ήσυχο γραφείο, στην Αθήνα, μαθαίνουμε για τις έρευνες σχετικά με την ανθρώπινη αντοχή συζητώντας με τον κ. Νίκο Γελαδά, καθηγητή Εργοφυσιολογίας στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. «Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να γυμνάζεται» λέει, χωρίς κανέναν δισταγμό, «αλλά για να κάθεται». Και ο καθένας μπορεί να απορήσει με τα λεγόμενα ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην έρευνα των ορίων στην αντοχή του ανθρώπινου σώματος. Αλλά υπάρχει εξήγηση γι' αυτό που φαίνεται αιρετικό αν σκεφθούμε πόσοι άνθρωποι ιδρώνουν καθημερινά, σε γυμναστήρια, κολυμβητήρια, γήπεδα, δρόμους και δασικά μονοπάτια.
«Το σώμα, από την αρχή της άσκησης, προσπαθεί να τη σταματήσει. Με ήπιες εντολές σε μικρές προσπάθειες και με έντονα μηνύματα σε ακραία κοπιαστικές ασκήσεις, επιδιώκοντας όπως λέμε την ομοιόσταση. Δηλαδή με τη βοήθεια εσωτερικών μηχανισμών προσπαθεί όσο μπορεί να διατηρήσει πιο σταθερές τις συνθήκες του εσωτερικού του. Σωματική θερμοκρασία, pH αίματος, συγκέντρωση γλυκόζης και διοξείδιο του άνθρακα κρατούνται έστω και με κόπο κοντά στις τιμές ηρεμίας του σώματος. Διότι το σώμα μας μεριμνά πάντα για την επιβίωσή μας. Και βασικός παράγοντας γι' αυτό είναι η ενέργεια που έχει στη διάθεσή του. Προσπαθεί λοιπόν να προστατεύσει τη ζωή μας με την εξοικονόμηση ενέργειας. Σύμφωνα με αυτή την έννοια, από την αρχή κάθε μυϊκής προσπάθειας και χωρίς κατ' ανάγκην εμφανή κόπωση υπάρχουν ενδείξεις ότι ο εγκέφαλος στέλνει και ανασταλτικά μηνύματα στον εργαζόμενο μυ».
Οπότε η επόμενη και απόλυτα αυθόρμητη ερώτηση είναι: Και όλα αυτά τα γυμναστήρια, οι προπονήσεις, οι μαραθώνιοι, είναι κόντρα στη φύση του ανθρώπου; Οπως λοιπόν εξηγεί ο κ. Γελαδάς, η προπόνηση επιφέρει ευφορία και μεγιστοποιεί το λειτουργικό πλαίσιο του σώματος. Δηλαδή αυξάνει σε ατομικό επίπεδο την απόσταση διαταραχής που μπορεί να ανεχθεί ο οργανισμός από την κατάσταση της ομοιόστασης. Αυτό έχει αποτέλεσμα το κατάλληλα προπονημένο άτομο σε προσπάθειες αντοχής να μπορεί να προσαρμοσθεί ευκολότερα και να αποδώσει έργο χωρίς να απειλείται η ζωή του σε διάφορες αντίξοες καταστάσεις. Είτε πρόκειται για ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες είτε για μολυσματικές ή χρόνιες ασθένειες, όπως είναι τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Και εδώ έχει σημασία η προπόνηση να έχει αυξήσει την αντοχή και όχι να έχει εξασθενίσει το σώμα. Βέβαια, εμπορικοί λόγοι αλλά και περιέργεια κάνουν τους ανθρώπους να φθάνουν σε όρια κοντά στο μη αντιστρεπτό μιας σωματικής βλάβης.

Ο κεντρικός κυβερνήτης και οι άλλοι
Οποιος θελήσει να ψάξει για την απάντηση στην ερώτηση που προκύπτει φυσιολογικά σε σχέση με την προπόνηση, «γιατί κουραζόμαστε και πώς καθορίζονται τα όριά μας;», θα αισθανθεί ότι μπλέκει. Διότι από τις αρχές του 1900 ως σήμερα έχουν διατυπωθεί δύο διαφορετικές εκ πρώτης όψεως θεωρίες, πολυάριθμοι ερευνητές έχουν πάρει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης και το ψάξιμο συνεχίζεται, αφού η απάντηση έχει μεγάλη σημασία.
Το 1923 ο νομπελίστας από την προηγούμενη χρονιά Archibald V. Hill παρουσίασε ένα πρότυπο σχετικό με την εμφάνιση της κόπωσης από την άσκηση. Σύμφωνα με αυτό, η κόπωση εμφανίζεται στους μυς που συμμετέχουν σε μιαν άσκηση, ή σε μια προπόνηση γενικότερα, όταν η καρδιά δεν είναι σε θέση πλέον να δώσει ό,τι χρειάζεται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των μυών σε οξυγόνο. Αναγκαστικά παράγεται γαλακτικό οξύ που «δηλητηριάζει» τους μυς και κάνει να εμφανίζονται τα λεγόμενα συμπτώματα της κόπωσης.  Μια άλλη πρόβλεψη του μοντέλου-Hill είναι ότι η μέτρηση του γαλακτικού οξέος στο αίμα στη διάρκεια της άσκησης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδιοριστεί η ιδανική ένταση στην προπόνηση και επίσης εκ των υστέρων για να βρεθεί το πόσο αποτελεσματική ήταν η προπόνηση. Οι νεότερες έρευνες όμως έχουν δείξει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν αρκεί να μετρήσεις το γαλακτικό οξύ διότι η ποσότητά του έχει μεγάλες διακυμάνσεις από άνθρωπο σε άνθρωπο και η κόπωση μπορεί να εμφανισθεί χωρίς μεταβολές αυτής της ουσίας στο αίμα. Για πολλές δεκαετίες πάντως επεκράτησε η θεωρία ότι όταν η καρδιά δεν μπορεί να στείλει άλλο αίμα προς τον μυ δημιουργούνται συνθήκες έλλειψης οξυγόνου και σταματά η προσπάθεια. Οι υποστηρικτές της θεωρίας λένε ότι η αντοχή περιορίζεται από το σύστημα μεταφοράς οξυγόνου στον οργανισμό, που είναι καρδιά - αίμα. Υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις ότι καρδιά και αίμα είναι περιοριστικοί παράγοντες. Διότι αύξηση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα έδωσε, είτε με το μπλαντ ντόπινγκ (δηλαδή αίμα που αφαιρέθηκε από τον οργανισμό και προστέθηκε αργότερα και ξαφνικά, αυξάνοντας την ποσότητα αίματος, άρα και αιμοσφαιρίνης) είτε με τη χρήση μιας ορμόνης, της ερυθροποιητίνης, αύξηση στην αντοχή των αθλουμένων. Αλλωστε σε μεγάλο υψόμετρο, όπου έχουμε λιγότερο οξυγόνο, η καρδιά αρνείται να φθάσει στο μέγιστο των παλμών.

Ξεγελιέται ο Καπετάν Εγκέφαλος;
Ενα πείραμα που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Εξετερ με ποδηλάτες επαγγελματίες και ερασιτέχνες έδειξε ότι αν ήξεραν κάθε στιγμή την απόσταση που έχουν διανύσει οι επαγγελματίες θα μπορούσαν να κάνουν κατανομή δυνάμεων έτσι ώστε να αντέξουν ως το τέλος χωρίς να χρειαστεί να εγκαταλείψουν. Εδώ ο παρατηρητικός αναγνώστης μπορεί να αρχίσει να διακρίνει την είσοδο ενός άλλου παράγοντα στα θέματα της άσκησης και της κόπωσης.

«Διχασμένο» σωματίδιο εναντίον Υπερσυμμετρίας

Η διάσπαση ενός μεσονίου Bs που παρακολουθείται για πρώτη φορά στον LHC στηρίζει το Καθιερωμένο Πρότυπο αλλά πλήττει τη «σούπερ» θεωρία


Τόκιο 
Μια από τις πιο σπάνιες «μεταμορφώσεις» στον κόσμο των σωματιδίων εθεάθη για πρώτη φορά «live» στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN και ανάβει φωτιές ποικιλοτρόπως στον κόσμο της Σωματιδιακής Φυσικής και όχι μόνο. Η πρωτοφανής στα ανθρώπινα μάτια διάσπαση ενός μεσονίου Bs σε ένα μιόνιο και ένα αντιμιόνιο προσφέρει μια «γερή» επιβεβαίωση στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Ταυτοχρόνως όμως καταφέρει ένα ακόμη πλήγμα στην Υπερσυμμετρία, τη «σούπερ» θεωρία που έχει προταθεί για τη συμπλήρωση των κενών του Καθιερωμένου Προτύπου αλλά ακόμη δεν έχει βρει την απόδειξή της.

«Ναι» στο Καθιερωμένο Πρότυπο

Η επιβεβαίωση για το Καθιερωμένο Πρότυπο ήρθε από το γεγονός ότι οι επιστήμονες του πειράματος LHCb ή beauty, οι οποίοι και «είδαν» το μεσόνιο Bs να διασπάται σε ένα ζεύγος μιονίων, ανακοίνωσαν ότι, σύμφωνα με τις ως τώρα μετρήσεις τους η διάσπαση του είδους είναι εξαιρετικά σπάνια, ακριβώς όπως προβλέπει ο θεμελιώδης «νόμος» της Σωματιδιακής Φυσικής. Η «σπανιότητα» αυτή έρχεται όμως σε σύγκρουση με πολλά από τα μοντέλα που φιλοξενούνται στην ομπρέλα SUSY (όπως αποκαλείται χαϊδευτικά η Υπερσυμμετρία από τη σύντμηση του αγγλικού «Supersymmetry») και τα οποία υποστηρίζουν ότι η εν λόγω διάσπαση είναι πολύ πιο συχνή.

Συγκεκριμένα οι υπεύθυνοι του πειράματος beauty, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο Συμπόσιο Φυσικής του Επιταχυντή Αδρονίων που διεξάγεται στο Κιότο της Ιαπωνίας, υπολόγισαν ότι η συχνότητα του συγκεκριμένου είδους διάσπασης είναι μια ανά 300 εκατομμύρια μεσόνια Bs, τιμή η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στην πρόβλεψη του Καθιερωμένου Προτύπου αλλά είναι πολύ μικρότερη από εκείνες των υπερσυμμετρικών μοντέλων. «Η μέτρηση αυτή οπωσδήποτε περιορίζει ακόμη περισσότερο τον χώρο των παραμέτρων της SUSY» δήλωσε ο Γιοχάνες Αλμπρεχτ του LHCb. «Δυστυχώς όμως κανείς δεν μπορεί ακόμη να την αποκλείσει εντελώς».

Το τέλος της Υπερσυμμετρίας;

Το «δυστυχώς» της δήλωσης του φυσικού του CERN σηκώνει ωστόσο πολλή συζήτηση. Η Υπερσυμμετρία, η οποία «φιλοξενεί» πολλές θεωρίες και στηρίζεται στην υπόθεση ότι κάθε γνωστό σωματίδιο έχει ένα λίγο μεγαλύτερης μάζας «υπερσυμμετρικό» αντίστοιχο το οποίο ενδεχομένως δεν αλληλεπιδρά με την «κανονική» ύλη, είναι βεβαίως αμφιλεγόμενη. Από την άλλη πλευρά όμως προσφέρει «ωραίες» λύσεις που μπορούν να καλύψουν τα – αρκετά – κενά που υπάρχουν στο Καθιερωμένο Πρότυπο και να εξηγήσουν διάφορα μυστήρια του Σύμπαντος, όπως η σκοτεινή ύλη.

Αν και βολική, η «υπερθεωρία» δεν έχει βρει ωστόσο ακόμη την απόδειξή της. Κανένα υπερσυμμετρικό σωματίδιο δεν έχει εντοπισθεί ως τώρα, παρά το γεγονός ότι διάφορα πειράματα έχουν αφιερωθεί σε αυτόν τον σκοπό, ειδικά στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Καθώς οι απογοητεύσεις από τις άκαρπες αναζητήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη, πολλοί θεωρητικοί έχουν αρχίσει να μιλούν εδώ και αρκετό καιρό για το τέλος της. Αρκετοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι αν δεν έχουμε κάποια υπερσυμμετρική «εμφάνιση» στον LHC ως το τέλος του 2012 η SUSY θα πρέπει να κηρυχθεί επισήμως νεκρή.

Ορισμένοι θεωρούν ότι τα τελευταία αποτελέσματα του LHCb για τη διάσπαση των μεσονίων ετοιμάζουν την… ταφόπλακα. Αλλοι όμως διαφωνούν, αντιτείνοντας ότι το πεδίο της Υπερσυμμετρίας είναι τόσο ευρύ ώστε να αντέχει τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τις νέες μετρήσεις.  «Πρόκειται για ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ και με αυτό ο κόσμος φαίνεται να μοιάζει περισσότερο σύμφωνος με το Καθιερωμένο Πρότυπο» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Ολιβερ Μπουχμύλερ του CMS, ενός από τα μεγάλα «γενικά» πειράματα του LHC. «Αυτό στηρίζει τη SUSY, γιατί αυτή είναι η μόνη θεωρία που μπορεί να περιλάβει το Καθιερωμένο Πρότυπο σε μια ευρύτερη έννοια της Νέας Φυσικής».

vima.gr

Κινέζοι ερευνητές μετέτρεψαν τα εγκεφαλικά κύματα σε νότες

Νέα Υόρκη
Εχετε αναρωτηθεί ποτέ τι ήχους παράγει ο εγκέφαλος όταν σκέφτεται; Ερευνητές στην Κίνα βρήκαν έναν τρόπο να «μεταφράσουν» τα εγκεφαλικά κύματα σε μουσική.

Η «μετάφραση»

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ηλεκτρονικής Επιστήμης και Τεχνολογίας στην πόλη Τσενγκντού επεξεργάστηκαν δεδομένα από ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα - επικεντρώθηκαν σε μετρήσεις της ροής του αίματος στον εγκέφαλο και στα ηλεκτρικά σήματα που παράγει ο εγκέφαλος.

Χρησιμοποιώντας εξειδικευμένο λογισμικό οι επιστήμονες μετέτρεψαν αυτά τα ηλεκτρικά σήματα σε μουσικές νότες. Το πλάτος και το ύψος του κάθε κύματος καθόριζε κάθε φορά τον τόνο της κάθε νότας ενώ το μήκος του κάθε κύματος καθόριζε τη διάρκεια της κάθε νότας.

Στη συνέχεια οι ερευνητές προσέθεσαν στο «μείγμα» των δεδομένων τους και δεδομένα που προέκυψαν από τη διεξαγωγή λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) στους εθελοντές - με τη συγκεκριμένη εξέταση καταγράφονται σε πραγματικό χρόνο τα επίπεδα του οξυγόνου στον εγκέφαλο.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένας ήχος που μοιάζει περισσότερο με μουσική σύνθεση παρά με έναν ήχο που παραπέμπει σε ιατρικό όργανο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS ONE».

tovima-Θ.Λαίνας

Your Brain by the Numbers

Η ιερή Ελληνική Γλώσσα... Το μεγαλούργημα της ανθρώπινης.. διάνοιας..??

T.L.G. THESAURUS LINGUA GREKA (ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ)


Κατά τον Πλάτωνα ο εκφερόμενος λόγος (γλώσσα) και ο εσωτερικός λόγος (διάνοια) αντιστοιχίζονται αξιακά.


Δηλαδή όσο πλούσιος είναι ο εκφερόμενος λόγος, τόσο πλούσια είναι και η διάνοια του εκφέροντος τον λόγο και αντιστρόφως, όσον πλούσια είναι η διάνοια ενός ανθρώπου, τόσον πλούσια είναι και η γλώσσα του. Είναι βεβαιωμένο πλέον ότι η γλώσσα είναι κάτι περισσότερο από εργαλείο-μέσο συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων. Είναι κυρίως μέσο μετάδοσης γνώσεων, στοχασμών, ιδεών, έτσι ώστε η γλώσσα να αποτελεί το κυριότερο μέσο διάδοσης των πολιτισμικών επιτευγμάτων από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η Ελληνική γλώσσα ειδικότερα είναι δημιουργός και δημιούργημα πολιτισμού, αφού μέσω και ένεκα αυτής πλάστηκε και διαδόθηκε ο οικουμενικός, μακρόβιος και υψιπετής Ελληνικός πολιτισμός.


Η αξιακή σημασία της Ελληνικής γλώσσας για τους Έλληνες είναι τόση και τέτοια, ώστε στη συνείδησή τους να αναβιβάζεται στο ίδιο βάθρο ως μόνη σύντροφος της Ελληνικής ελευθερίας. Γι αυτό και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός αναφωνεί: «δεν έχω τίποτ΄ άλλο πάρεξ ελευθερία και γλώσσα». Δεν είναι τυχαίο δε ότι μετά την πολυετή υποδούλωση του Ελληνικού γένους στον Οθωμανό απολίτιστο δυνάστη και τη συνεπεία αυτής πολιτιστική υστέρηση των Ελλήνων, ιδίως κατά τη γλώσσα, να στιχουργήσει απεγνωσμένα ο εθνικιστής Κ. Παλαμάς:


Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα


Ραγιάδες έχεις μάνα, σκυφτούς για το χαράτσι


Κούφιοι και οκνοί καταφρονούν την θεία τραχιά σου γλώσσα


Των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.


Χρειάστηκε η γλωσσική επέμβαση, στην πτωχοποιημένη και φθαρμένη γλώσσα των πρώην ραγιάδων, του μεγάλου μας Αδαμαντίου Κοραή για να ανακοπεί η απομείωση της Ελληνικής γλώσσας και να αποκαθαρθεί από τους εκβαρβαρισμούς της και να επανασυνδεθεί η νέα με την αρχαία Ελληνική γλώσσα.


ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ Της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ


Τις αρετές της Ελληνικής γλώσσας τις καθόρισε με σημαντική ακρίβεια ο ιδρυτής της σχολής των στωικών Ζήνων ο Κιτιεύς, που κατ΄ αυτόν είναι: Ελληνισμός (χωρίς ξένες ή χυδαίες λέξεις), Σαφήνεια (ακριβή νοήματα), Συντομία (χωρίς περιττολογίες), Πρέπον (χρήση μόνο των αναγκαίων λέξεων), Κατασκευή (έντεχνη υφή). Επίσης όμως ο Ζήνων επεσήμανε και τα λάθη στη γλώσσα που πρέπει να αποφεύγονται, όπως: Ο βαρβαρισμός (η παραβίαση της έκφρασης και η χρήση ξένων λέξεων) και ο σολοικισμός (τα λάθη στη σύνταξη του λόγου γενικά). Αλήθεια, πόσο επίκαιρος είναι ακόμη και σήμερα ο Ζήνων!


Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (TLG)


Έτσι ονομάζεται η ηλεκτρονική καταγραφή στον Η/Υ Ίβυκος του πανεπιστημίου του Ιρβάιν της Καλιφόρνιας των απάντων της Ελληνικής Γραμματείας από της Ομηρικής εποχής έως σήμερα. Το τεράστιο αυτό έργο κατέστη δυνατό χάρις στην έμπνευση και χρηματοδότηση της Ελληνίστριας Μάριαν Μακ Ντόναλντ. Η λεξικογραφική παράθεση όλων των αρχαίων, μεσαιωνικών και ύστερων κειμένων συνεχίζεται έως σήμερα και μέχρι στιγμής έχει καταγράψει 8.000 έργα 4.000 συγγραφέων με αποτέλεσμα τον εντοπισμό 6.340.000 πρωτογενών λέξεων και 72.220.000 δευτερογενών – παράγωγων λέξεων. Ουδεμία άλλη επί γης γλώσσα έχει να αντιπαραθέσει τόσες πολλές πρωτογενείς λέξεις. Η αγγλική και η Γερμανική μαζί αντιπαραθέτουν πολύ ολιγότερες των 800.000 λέξεων, εκ των οποίων το 20-30% είναι Ελληνογενείς. Όσον αφορά δε στις δευτερογενείς – παράγωγες λέξεις των εκεί είναι καταφανής η πενία των έναντι της Ελληνικής.


Η ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ


Μία τόσο πλούσια, όπως η Ελληνική, γλώσσα δε θα μπορούσε παρά να έχει και αντίστοιχα πλούσια γραμματική. Για παράδειγμα τα ρήματα της γλώσσας μας έχουν δύο φωνές (ενεργητική και μέση), επτά χρόνους (ενεστώς, παρατατικός, μέλλον, αόριστος, παρακείμενος, υπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλων), τέσσερες εγκλίσεις (οριστική, υποτακτική, προστακτική, ευκτική), δύο αριθμούς (ενικός, πληθυντικός) και δύο ονοματικούς τύπους (απαρέμφατο, μετοχή). Τα ουσιαστικά κλίνονται σε πέντε πτώσεις (ονομαστική, γενική, δοτική, αιτιατική, κλιτική) ενώ παλαιότερα σε οκτώ (επιπλέον η τοπική, η οργανική και η αφαιρετική) και σε δύο αριθμούς (ενικό, πληθυντικό), και έχουν τρία γένη (αρσενικό, θηλυκό, ουδέτερο).


Είναι κατανοητό λοιπόν το πώς από ένα απλό ρήμα, όπως το «λύω» μπορούν να παράγονται 320 ρηματικοί τύποι (παράγωγες λέξεις), τη στιγμή κατά την οποία η πλησιέστερη σε πλούτο προς την ελληνική, η λατινική, μας δίδει για το ρήμα «amo» μόνον 180 ρηματικούς τύπους.


Εξ άλλου η Ελληνική γραμματική περιγράφει 11 διφθόγγους, 6 άρθρα, 2 πνεύματα, 3 τόνους, 3 γένη, 3 αριθμούς, 3 παραθετικά, 8 κατηγορίες αντωνυμιών, 5 είδη επιρρημάτων, 27 προθέσεις, 13 επιφωνήματα και 60 συνδέσμους. Αν αντιπαραθέσουμε την Ελληνική γραμματική προς τις ξένες, θα μειδιάσουμε εις βάρος των. Μόνον η Γερμανική και η Σανσκριτική γραμματική, ως δάνειες από την Ελληνική είναι πλούσιες, αλλ΄ όχι πλουσιότατες όπως η Ελληνική.


Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ-Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ-Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ


Κάθε λέξη στην Ελληνική έχει αιτιώδη σχέση και όχι συμβατική με την έννοια του αντικειμένου που δηλώνει. Σημαίνει, είναι σημαντική δηλαδή. Σημαίνει όμως και με μαθηματική ακρίβεια του σημαινόμενου, λόγω του λεξικού πλούτου που διαθέτει. Σ΄ όλες τις άλλες γλώσσες η σχέση σημαίνουσας λέξης και σημαινόμενου αντικειμένου είναι συμβατική – αυθαίρετη. Η Ελληνική ως γλώσσα μαθηματική, στην ακριβή έκφρασή της και μάλιστα η αρχαία Ελληνική είναι η μόνη στην οποία θα επικοινωνούν προφορικά οι Η/Υ της νέας – μελλοντικής γενεάς, γι αυτό σε πολλά πανεπιστήμια Αμερικής και Ιαπωνίας από το 1995 εισήγαγαν την Ελληνική γλώσσα στα ερευνητικά τους κέντρα για τις ανάγκες της νέας τεχνολογίας των Η/Υ.


ΓΝΩΜΕΣ – ΚΡΙΣΕΙΣ ΞΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ


ΚΙΚΕΡΩΝ: Εάν οι θεοί διαλέγονται, την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούν


Θ. ΜΠΑΓΕΡ: Η Σανσκριτική είναι κράμα αρχαιο-ινδικής και αρχαιοελληνικής


Φ. ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ: Η Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει διεθνής γλώσσα της Ευρώπης


Φ. ΣΑΓΚΡΕΝΤΟ: Η χρήση αυτής της γλώσσας καθιστά τον άνθρωπο ικανό να αγγίξει τα ανώτατα πνευματικά επίπεδα.


Γ. Β. ΓΚΑΙΤΕ: Άκουσα σε όλες τις γλώσσες το Ευαγγέλιο στον Άγιο Πέτρο Ρώμης, μα μόνο στην Ελληνική αντήχησε σαν άστρο λαμπερό στην ησυχία της νύχτας.


ΖΑΚΛΙΝ ΡΟΜΙΓΥ: Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά για να κατανοήσει τη γλώσσα του.

. Ο αναγνώστης  ας είναι βέβαιος πως η αρχαία Ελληνική είναι η μητέρα πρωτο-γλώσσα όλων των γλωσσών του κόσμου, που διαδόθηκε οικουμενικά και τις γονιμοποίησε. Οι γελοίες θεωρίες περί Φοινικικού αλφάβητου θα μας απασχολήσουν μελλοντικά.

enwtheite.blogspot

Τα φωνήεντα στο αλφάβητο όχι μόνο “δονούν” συγκεκριμένες περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά “μεταφράζονται” σε ήχους και αριθμούς

Τα φωνήεντα στο αλφάβητο όχι μόνο “δονούν” συγκεκριμένες περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά “μεταφράζονται” σε ήχους και αριθμούς.
“Η επίδραση του ολυμπιακού πνεύματος στην ανθρώπινη πρόοδο” ήταν η εισήγηση του καθηγητή Γεωλογίας Σταύρου Π. Παπαμαρινόπουλου, στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου με θέμα, η οποία τάραξε τα νερά της επιστημονικής κοινότητας και μάλιστα των γλωσσολόγων. Φαίνεται ότι την πολυδιάστατη μυστική σχέση γλώσσας, αριθμών, μουσικής αλλά και ανθρώπινης σκέψης γνώριζαν πολύ καλά οι Πυθαγόρειοι.

 Φαίνεται ακόμη ότι η αφαίρεση ήχων, όπως το τελικό ν ή ς, ή ακόμη η απλούστευση της ελληνικής γλώσσας έχει αποδυναμώσει την επίδραση που ασκεί στους νευρώνες και τις συνάψεις μας.
Πριν από μερικές ημέρες ο διακεκριμένος καθηγητής που υπήρξε θεμελιωτής του θεσμού του παγκόσμιου συνεδρίου για την Ατλαντίδα, καλεσμένος της ομάδας προβληματισμού και διαλόγου “Παλλάδιον”, έδωσε στο Νόησις μια μοναδική διάλεξη, φέρνοντας στο φως τη μοναδική αλλά και μυστικιστική, κατά μία έννοια, επίδραση που έχουν το ελληνικό αλφάβητο και η ελληνική γλώσσα με συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Αποσπάσματα της ομιλίας του Σταύρου Παπαμαρινόπουλου παρουσιάζουμε παρακάτω.
“Η πιθανή επίδραση του ελληνικού αλφαβήτου στον ανθρώπινο εγκέφαλο άρχισε να μελετάται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα από την περίοδο που ένας φιλόλογος, ο Eric Havelock (1963), είχε την έμπνευση να μελετήσει σε βάθος τα πλατωνικά κείμενα. Με βάση τον Πλάτωνα ερμήνευσε την έλευση του θεάτρου και τη νοητική έκρηξη του λεγόμενου χρυσού πέμπτου αιώνος στην Αθήνα ως αποτέλεσμα της επίδρασης του αλφαβήτου στην τελική του μορφή στον εγκέφαλο των Αθηναίων και άλλων πολιτών των ελληνίδων πόλεων. ”Στην προσπάθεια αυτή προστέθηκε αρχικώς και ο νευροφυσιολόγος Joseph Bogan (1975), ο οποίος είπε ότι το ελληνικό αλφάβητο ενεργοποίησε λίγο περισσότερο από άλλα αλφάβητα την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, εκεί όπου υπάρχει το κέντρο επεξεργασίας της γραπτής γλώσσας, της εκφοράς του λόγου και της αναλυτικής σκέψης”, εξήγησε στη διάρκεια της εισήγησής του ο κ Παπαμαρινόπουλος.
Ο κ. Παπαμαρινόπουλος αναφέρθηκε στο σπουδαίο, όπως το χαρακτήρισε, βιβλίο της Jacqueline de Romilly ‘Γιατί η Ελλάδα;’ που απεικονίζει την Αρτέμιδα στη ζωοφόρο του Παρθενώνα. Η συγγραφέας, ως ιστορικός, προσπάθησε να δώσει απαντήσεις στο πιο πάνω ερώτημα. Η απάντησή της ήταν ότι ο πολιτισμός των Ελλήνων είχε τον άνθρωπο ελεύθερο στο κέντρο των γεγονότων. Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο κινήθηκε σε εκπληκτικές κατακτήσεις του πνεύματος από καθαρή αγάπη για την ελευθερία.
Οι κάτοικοι της περιοχής που σήμερα ονομάζεται Ελλάδα είχαν δημιουργήσει ένα είδος γραφής πολύ πριν από τους Φοίνικες.
Ο Kerckhove (1988) στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει την επίδραση του ελληνικού αλφαβήτου στον εγκέφαλο έθεσε το εξής ερώτημα υπό τη μορφή της επιστημονικής υπόθεσης έρευνας: Είχε το φωνητικό αλφάβητο, το οποίο αναπτύχθηκε πλήρως από τους Έλληνες και το οποίο σήμερα ομιλείται στην Ελλάδα (και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο στις παράγωγες λατινογενείς και σλαβογενείς μορφές) επίδραση στις διαδικασίες του εγκεφάλου; Η χρήση φωνηέντων, με τη σειρά της είχε ως συνέπεια την επανοργάνωση της στρατηγικής του εγκεφάλου στη γραφή και την ανάγνωση. Ποια ήταν η βαθύτερη ανάγκη χρήσης των φωνηέντων κατά την ανάγνωση και τη γραφή για τους Έλληνες, ενώ δεν ήταν για τους Σημίτες, παραμένει άγνωστο.

Έναρξη Πρόσθετης Διδακτικής Διδασκαλιας

Ο ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ Ο ΣΑΜΙΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟ ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ

«Ἀρχή σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» (Ἀντισθένης. Ἀθήνα 444 – 366 π.Χ.). Ἄς ἐπισκεφθοῦμε, λοιπόν, τά ὀνόματα πού ἔχουν σχέσιν μέ αὐτό πού θέλουμε νά ἀποδείξουμε….
«Πάντας γάρ τούς κύκλους των – οἱ ἀστέρες – στρέφουσιν ἕλικα». Ἄρα τά οὐράνια σώματα κινοῦνται μέ κινήσεις ἑλικοειδεῖς. Ὁ Ἀριστοτέλης ὁμιλεῖ (μετά τά Φυσικά 998α) διά «κινήσεις καί ἕλικας τοῦ οὐρανοῦ», ἐκ τοῦ ῥήματος ἐλίσσω = στρέφω πέριξ.

Ὁ Νόννος (Διονυσιακά 2.263) χρησιμοποιεῖ τήν ἔκφρασιν .......
«ἕλιξ δρόμος». Ἄρα ἡ λέξις ἡλικία πού σημαίνει 1) χρόνος, ἐποχή, χρονική περίοδος καί 2) χρόνος ζωῆς, δηλαδή «ἡλικία», ὅπως λέμε σήμερα, ἐμπεριέχει τήν γνῶσιν τοῦ ἡλιοκεντρικοῦ συστήματος πολύ πρό τοῦ Ἀριστάρχου τοῦ Σαμίου.

Ὁ Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος ὑποτίθεται (=θεωρεῖ) «τά μέν ἀπλανέα τῶν ἄστρων καί τόν ἅλιον ( =ἥλιον) μένειν ἀκίνητον, τάν δέ γάν περιφέρεσθαι περί τόν ἅλιον…κατά κύκλου περιφέρειαν, ὅς ἔστιν ἐν μέσω τῷ δρόμῳ κείμενος…» (Ἀρχιμήδους Ψαμμίτης). Δέν εἶναι γνωστόν ποιά ἄντίδρασι βρῆκαν οἱ διδασκαλίες αὐτές τοῦ Ἀριστάρχου, ὅταν τίς δίδασκε στούς Ἀθηναίους, πού θεωροῦσαν κάθε τέτοια διδασκαλία ὡς βλασφημία ἤ «ἀθεΐα».Ὁ Πλούταρχος, πάντως, ἀναφέρει ὅτι ὑπεβλήθη μήνυσις ἐναντίον τοῦ Ἀριστάρχου γιά ἀθεΐα.

Τι ήταν οι Νεφελίμ στο βιβλίο του Ενώχ ;

Ο Ενώχ θεωρείται ότι είναι ο έβδομος μετά τον Αδάμ Πατριάρχης των Εβραίων που έζησε στα χρόνια πριν από τον Κατακλυσμό. Πατέρας του Μαθουσάλα, παππούς του Λάμεχ και προπάππος του Νώε, θεωρείται από τη χριστιανική παράδοση ως ένας από τους δύο προφήτες (ο άλλος είναι ο Ηλίας), οι οποίοι δεν πέθαναν αλλά ανελήφθησαν ζωντανοί στους ουρανούς. Πιστεύεται ότι και οι δύο θα επιστρέψουν στη Γη στα χρόνια του Αντίχριστου, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη και θα είναι οι τελευταίοι μάρτυρες της Πίστης πριν από τη Δευτέρα Παρουσία. (Αποκ. Ια’ 1 12).

Ωστόσο, αρκετοί αμφισβητούν την ιστορικότητα του προσώπου του Ενώχ, δεχόμενοι ότι αυτό αποτελεί συλλογικό τίτλο μιας τάξης ανθρώπων, εξελιγμένων πνευματικά, που δίδαξαν στους υπόλοιπους τις επιστήμες και τις τέχνες, όπως δέχεται το Θεοσοφικό σύστημα της Έλενας Μπλαβάτσκυ. Ο ίδιος κύκλος πιστεύει ότι συλλογικά είναι και τα ονόματα του Προμηθέα, του Ορφέα, του θεού Θωθ ή Ερμή, των Edris των μουσουλμάνων και άλλων προσώπων που αναφέρονται στη μυθολογία.

Στον Προφήτη Ενώχ αποδίδεται η συγγραφή ενός κειμένου, το οποίο περιέχει προφητείες για την έλευση του Μεσσία, για τη συντέλεια του κόσμου, μιλάει για την πτώση των αγγέλων και δίνει λεπτομερείς περιγραφές της κόλασης και του παράδεισου, των κινήσεων των πλανητών και των καιρικών φαινομένων καθώς και πολλά άλλα. Το βιβλίο αυτό, οι διδαχές του οποίου θεωρούνται ότι μεταφέρθηκαν μέσω της προφορικής παράδοσης, δεν συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και λογίζεται ως απόκρυφο κείμενο, αν και πιθανώς να έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο την Πεντάτευχο των Εβραίων αλλά ακόμα και την ίδια την Αποκάλυψη του απόστολου Ιωάννη και τις επιστολές των αποστόλων.

Οι πρώτοι πατέρες της εκκλησίας επηρεάστηκαν έντονα από αυτό και το εγκωμίασαν, όπως ο Άγιος Ειρηναίος, ο Ιουστίνος, ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρείας, ο Αθηναγόρας, ο απόστολος Πέτρος και ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος. Παρ ‘ όλα αυτά, κανείς εξ’ αυτών δεν συμφώνησε με τη διήγηση της πτώσης των αγγέλων, όπως θα δούμε παρακάτω. Γεγονός πάντως είναι ότι δεν θεωρείται αιρετικό βιβλίο, έστω και αν δεν συμπεριλαμβάνεται στην Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα με τους μελετητές το πιθανότερο είναι ότι γράφτηκε στην εβραϊκή γλώσσα, στα χρόνια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας και αυτό γιατί πολλές περιγραφές του, όπως του Παλαιού των Ημερών, μοιάζουν με αντίστοιχες περιγραφές του προφήτη Δανιήλ. Σίγουρο είναι δε ότι υπέστη παραλλαγές κατά τις αντιγραφές του και ενώ ήταν πασίγνωστο στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους, τα ίχνη του εξαφανίζονται περίπου στα τέλη του 8ου με αρχές του 9ου μ.Χ αιώνα. Οι Άγγλοι περιηγητές Bruce και Ruppel βρίσκουν ένα αντίγραφό του στην Αβυσσηνία, γραμμένο στην κοπτική γλώσσα και το 1811 γίνεται η μετάφρασή του στα αγγλικά από τον Επίσκοπο Lawrence και έπειτα και σε άλλες γλώσσες.

Όπως προαναφέρθηκε, το σημείο που ξεσήκωσε αντιδράσεις ήταν η διήγηση της πτώσης των αγγέλων. Η χριστιανική παράδοση θεωρεί πως ένας άγγελος, ο Εωσφόρος, πιθανότατα ο μέχρι τότε ανώτερος στην αγγελική ιεραρχία, λόγω της αλαζονείας του που τον έκανε να θέλει να γίνει υπεράνω του Θεού, αποστάτησε και οι άγγελοι χωρίστηκαν σε δύο παρατάξεις: σε εκείνους που τον ακολούθησαν και σε εκείνους που απάντησαν στο κάλεσμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Οι πρώτοι, μαζί με τον αρχηγό τους εξέπεσαν για πάντα από την ιεραρχία του Φωτός και μετατράπηκαν στους σκοτεινούς δαίμονες που από τότε επιβουλεύονται το Θείο έργο. Πάνω σε αυτή την άποψη έχουν δημιουργηθεί πολλές παραδόσεις από τη Ρωμαιοκαθολική και την Ορθόδοξη εκκλησία. Το βιβλίο του Ενώχ, όμως, έχει διαφορετική άποψη. Ας δούμε ποιά είναι αυτή.

«Και εγένετο όταν επληνθύνθησαν οι υιοί των ανθρώπων εν εκείναις ταις ημέραις εγεννήθησαν αυτοίς θυγατέραι ωραίαι και καλαί. Και εθεάσαντο αυτάς οι άγγελοι, υιοί ουρανού και είπον προς αλλήλους. Δεύτε εκλεξώμεθα εαυτοίς γυναίκας από των ανθρώπων και γεννήσωμεν εαυτοίς τέκνα. Και είπεν ο Σεμειαζάς προς αυτούς, ος ην άρχων αυτών. Φοβούμαι μη ου θελήσετε ποιήσαι το πράγμα τούτον και έσομαι εγώ μόνος οφειλέτης αμαρτίας μεγάλης. Απεκρίθησαν ουν αυτώ πάντες. Ομόσωμεν όρκω πάντες και αναθεματίσωμεν πάντες αλλήλους μη αποστρέψαι την γώμην ταύτην, μέχρις ουν αν τελέσωμεν αυτήν και ποιήσωμεν το πράγμα τούτον. Τότε ώμοσαν πάντες ομού και ανεθεμάτισαν αλλήλους εν αυτώ…»

«Και έλαβον εαυτοίς γυναίκας, έκαστος αυτών εξελέξαντο εαυτοίς γυναίκας και ήρξαντο εισπορεύεσθαι προς αυτάς και μιάνεσθαι εν αυταίς και εδίδαξαν αυτάς φαρμακείας και παοιδάς και ριζοτομίας και τας βοτάνας εδήλωσαν αυτάς. Αι δε εν γαστρί λαβούσιν ετέκοσαν γίγαντας μεγάλους εκ πηχών τρισχιλίων οίτινες κατήσθοσαν τους κόπους των ανθρώπων. Ως δε ουκ εδυνήθησαν αυτοίς οι άνθρωποι επιχορηγείν, οι γίγαντες ετόλμησαν επ’ αυτούς και κατησθίοσαν τους ανθρώπους και ήρξαντο αμαρτάνειν εν τοις πετεινοίς και τοις θηρίοις και ερπετείς και τοις ιχθύσιν και αλλήλων τας σάρκας κατεσθίειν και το αίμα έπινον. Τότε η γη ενέτυχεν κατά των ανόμων…»

Εμείς κι Εσείς -ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Εμείς είμαστε οι γιοι της θλίψης κι εσείς Οι γιοι της Χαράς. Είμαστε οι γιοι της Θλίψης Κι η Θλίψη είναι η σκιά ενός Θεού Που δε ζει στη χώρα της κακής καρδιάς.
Είμαστε πνεύματα θλιμμένα κι η Θλίψη Είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει σε μικρές καρδιές. Οταν εσείς γελάτε, εμείς κλαίμε και Θρηνούμε Κι αυτός που για μια φορά κάηκε και καθαρίστηκε με τα ίδια Του τα δάκρυα, Θα απομείνει αγνός για πάντα.

Εσείς δε μας καταλαβαίνετε, αλλά εμείς Σας προσφέρουμε τη συμπάθειά μας. Εσείς τρέχετε ορμητικά μαζί με το ρεύμα Του ποταμού της ζωής και δε γυρνάτε να μας δείτε. Ομως εμείς καθόμαστε στην όχθη και σας αγναντεύουμε. Και ακούμε τις παράξενες φωνές σας.

Δεν κατανοείτε εσείς το κλάμα μας, γιατί 0 Θόρυβος της μέρας γεμίζει τ αυτιά σας,
Τα μπλοκαρισμένα από τη σκληρή ουσία Των χρόνων της αδιαφορίας σας για την αλήθεια. Αλλ εμείς ακούμε τα τραγούδια σας, Γιατί ο ψίθυρος της νύχτας έχει ανοίξει Τις καρδιές μας. Σας βλέπουμε Να στέκεστε κάτω από το δείχτη του φωτός, Αλλά εσείς δεν μπορείτε να μας δείτε, Γιατί εμείς παραμένουμε Μες στο διαφώτιστικό σκοτάδι
.
Είμαστε οι γιοι της Θλίψης είμαστε οι ποιητές Και οι προφήτες και οι μουσικοί. Εμείς υφαίνουμε Ρούχα για τη θεά από τις κλωστές της καρδιάς μας. Κι εμείς γεμίζουμε τα χέρια των Αγγέλων Με τους σπόρους του εσώτερου εαυτού μας.

Εσείς είστε οι γιοι της επιδίωξης της γήινης Ευθυμίας. Απιθώνετε τις καρδιές σας στα χέρια Της Κενότητας, γιατί το άγγιγμα του χεριού Της είναι απαλό και ελκυστικό
.
Εσείς κατοικείτε στο σπίτι της Άγνοιας, Γιατί στο σπίτι της δεν υπάρχει καθρέφτης "Οπου να δείτε τις ψυχές σας.
Εμείς αναστενάζουμε κι από το στεναγμό μας Γεννιέται ο ψίθυρος των λουλουδιών και το θρόισμα Των φύλλων και το μουρμουρητό των ρυακιών.
Οταν μας χλευάζετε, οι βρισιές σας ανακατεύονται Με τη συντριβή των κρανίων και το Κροτάλισμα των δεσμών και το θρήνο της Αβύσσου. "Οταν εμείς κλαίμε, τα δάκρυά μας πέφτουν Στην καρδιά της Ζωής, όπως οι δροσοστάλες πέφτουν Από τα μάτια της Νύχτας στην καρδιά της Αυγής
• Κι όταν εσείς γελάτε, το περιπαιχτικό σας γέλιο Χύνει την Αυγή σαν το φαρμάκι της Οχιάς μέσα σε πληγή. Εμείς κλαίμε και συμμεριζόμαστε το δύστυχο Περιπλανώμενο και την πονεμένη Χήρα• αλλά εσεις Χαίρεστε και χαμογελάτε στο αντίκρισμα Του περίλαμπρου χρυσού.

Εμείς κλαίμε, γιατί αφουγκραζόμαστε το θρήνο των Φτωχών και τη Θλίψη των αδύνατων καταπιεσμένων. Αλλά εσείς γελάτε, γιατί δεν ακούτε άλλο εκτός Από το χαρούμενο ήχο των κρασοπότηρων.
Εμείς κλαίμε, γιατί τα πνεύματά μας είναι Για την ώρα χωρισμένα από το Θεό• μα εσείς γελάτε Γιατί τα σώματά σας είναι αστόχαστα στη γη.
Εσείς χτίσατε τις Πυραμίδες πανω στις καρδιες Των σκλάβων, αλλά οι πυραμίδες στέκονται τωρα Πάνω στην άμμο, μνημονευοντας στους αιωνες  Τη δική μας αθανασία και τη δική σας εξαφανιση

Εσείς χτίσατε τη Βαβυλώνα πάνω στα κόκαλα των  Αδύνατων και υψώσατε τα παλάτια της Νινευί πάνω στα Μνήματα των άθλιων. Μα η βαβυλώνα τωρα ειναι Μόνο το χνάρι της καμήλας πάνω στην κινούμενη  άμμο
Της ερήμου κι η ιστορία της επαναλαμβάνεται. Στα έθνη που ευλογούν εμάς και καταριούνται εσάς.

Εμείς σκαλίσαμε την 1σταρ σε σκληρό μάρμαρο Και την κάναμε να ριγεί στην ακινησία της Και να μιλά μέσ' από τη αφωνία της

Εμείς συνθέσαμε και παίξαμε το καταπραυντικό , Τραγούδι του Ναχαβάντ πάνω στις χορδές Και κάναμε το πνεύμα του Αγαπημένου να ρθει
 Φτερουγίζοντας στο στερέωμα κοντά μας
 Εμείς υμνήσαμε το Υπέρτατο ον με λογια κι εργα
 Τα λόγια έγιναν σαν του Θεού το λόγο και τα έργα "Εγιναν η υπερβολική αγάπη των αγγέλων.

Εσείς ακολουθείτε τη Διασκέδαση, που τα κοφτερά της νύχια "Εχουν ξεσκίσει χιλιάδες μάρτυρες στις αρένες Της Ρώμης και της Αντιόχειας. Μα εμείς ακολουθούμε Τη Σιωπή, που τα ευαίσθητά της δάχτυλα έχουν υφάνει Την Ιλιάδα, το Βιβλίο του Ιωβ και τους Θρήνους Του Ιερεμία.

Εσείς πλαγιάζετε με τη Λαγνεία, που η καταιγίδα της Σάρωσε χίλιες λιτανείες της ψυχής της Γυναίκας Και τις πέταξε στο λάκκο της ντροπής και της φρίκης... Μα εμείς αγκαλιάζουμε τη Μοναξιά, που στη Σκιά της γεννήθηκαν οι ομορφιές του "Αμλετ και του Δάντη.
Εσείς κολακεύετε την εύνοια της Απληστίας Και τα κοφτερά σπαθιά της Απληστίας Εχουν χύσει χίλια ποτάμια αίμα...
Αλλά εμείς γυρεύουμε τη συντροφιά της Αλήθειας Και τα χέρια της Αλήθειας έφεραν Γνώση Από τη Μεγάλη Καρδιά του Κύκλου του Φωτός.
Είμαστε οι γιοι της θλίψης κι εσείς οι Γιοι της Χαράς. Κι ανάμεσα στη Θλίψη μας και στη Χαρά σας, είν' έν' ανώμαλο και στενό μονοπάτι Που τα ορμητικά άλογά σας δεν μπορούν να το τα-ξιδέψουν Και τα μεγαλόπρεπα αμάξια σας δεν μπορούν να το περάσουν.

Εμείς λυπούμαστε τη μικρότητά σας, όπως εσείς μισείτε Το μεγαλείο μας• κι ανάμεσα στη λύπη μας και στο Μίσος σας, ο Χρόνος κοντοστέκεται απορημένος.
 Εμείς Σας πλησιάζουμε σαν φίλοι, αλλά εσείς μας κάνετε επίθεση σαν σε εχθρούς. Κι ανάμεσα στη φιλία μας και στην έχτρα σας, Είν' ένα βαθύ φαράγγι όπου ρέουν αίμα και δάκρυα.
Εμείς χτίζουμε παλάτια για σας κι εσείς ανοίγετε Τάφους για μας• κι ανάμεσα στην ομορφιά του παλατιού Και τη σκοτεινιά του τάφου, η Ανθρωπότητα βαδίζει Σαν ένας φρουρός με σιδερένια όπλα.

Σκορπίζουμε τριαντάφυλλα στο δρόμο σας κι εσείς Στρώνετε αγκάθια στα κρεβάτια μας. Κι ανάμεσα στα ρόδα Και στ αγκάθια, η Αλήθεια κοιμάται ταραγμένη.
Από την αρχή του κόσμου πολεμήσατε την Ευγενική μας δύναμη με τη σκληρή σας αδυναμία• Κι όταν Θριαμβεύετε επάνω μας για μιαν ώρα Κράζετε και κραυγάζετε εύθυμα Σαν τα βατράχια στο νερό. Κι όταν εμείς σας Καταχτούμε και σας υποτάσσουμε για έναν Αιώνα, Μένουμε σαν άφωνοι γίγαντες.

***
Εσείς σταυρώσατε τον Ιησού και σταθήκατε από κάτω Βλαστημώντας και χλευάζοντάς τον• αλλά στο τέλος Αυτός κατέβηκε και νίκησε τις γενεές Και περπάτησε ανάμεσά σας σαν ήρωας, γεμίζοντας το Σύμπαν με τη δόξα Του και την ομορφιά Του.

Εσείς δηλητηριάσατε το Σωκράτη και λιθοβολήσατε τον Παύλο, Χαλάσατε τον Αλί Ταλίμπ και δολοφονήσατε το Ματχάτ Πασά κι όμως, αυτοί οι αθάνατοι είναι Μαζί μας για πάντα μπροστά στην Αιωνιότητα.

Αλλά εσείς ζείτε στη μνήμη των ανθρώπων Σαν πτώματα πάνω στο πρόσωπο της γης και δεν μπορείτε Να βρείτε ένα φίλο που να σας θάψει Στο σκοτάδι της ανυπαρξίας και της λησμονιάς, Που αναζητήσατε στη γη.

Είμαστε οι γιοι της Θλίψης κι η Θλίψη είναι ένα πλούσιο σύννεφο, που κατακλύζει τα πλήθη με Γνώση και Αλήθεια
. Είστε οι γιοι της Χαράς Κι όσο ψηλά κι αν φτάσει η Χαρά σας, Θα καταστραφεί, αυτό είναι νόμος του Θεού,
 Μπροστά στους ανέμους τ' ουρανού καί Θα διασκορπιστεί Στο Τίποτα, γιατί δεν είναι τίποτα πάρεξ μια λεπτή και Ταλαντευόμενη στήλη καπνού.

«Έξυπνο» σπίτι περιστρέφεται ανάλογα με τον καιρό!

Οι Βρετανοί σχεδιαστές David Ben Grünberg και Daniel Woolfson επινόησαν τη δημιουργία ενός σπιτιού που όχι μόνο εντυπωσιάζει με το design του αλλά διακρίνεται και για την… εξυπνάδα του, καθώς μπορεί να περιστρέφεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την αλλαγή του καιρού κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ έχει τη δυνατότητα να πάρει μέχρι και οκτώ διαφορετικά σχήματα!



Το Dynamic D House, όπως ονομάζεται, αρχικά σχεδιάστηκε ως μέρος της πτυχιακής εργασίας του Grünberg, ως ένα σπίτι για τη Λαπωνία, το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις ακραίες θερμοκρασίες της περιοχής.»Στην πορεία σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να το προσαρμόσω έτσι ώστε να ταιριάζει σε κάθε τόπο», εξηγεί ο ίδιος.



Οι σχεδιαστές ανέπτυξαν τη μορφή του σπιτιού γύρω από το μαθηματικό τύπο του Henry Dudeney που μετατρέπει ένα ισόπλευρο τρίγωνο σε τετράγωνο, διαχωρίζοντας το κτίριο σε τέσσερις ξεχωριστές ενότητες. Οι εσωτερικοί χώροι μπορούν να γίνουν εξωτερικοί, με το άνοιγμα των τοίχων προς τα έξω, όταν ο καιρός το επιτρέπει.



Επιπλέον, ολόκληρο το σπίτι είναι τοποθετημένο επάνω σε ειδικές ράγες και μπορεί να περιστραφεί κατά τη διάρκεια της μέρας, ακολουθώντας την κατεύθυνση του ήλιου, έτσι ώστε όλα τα δωμάτια να εκμεταλλεύονται τη ζέστη στο έπακρο. Είναι μια κατασκευή που μπορεί να τοποθετηθεί σε διαφορετικά εδάφη, ανάλογα με την επιλογή των ιδιοκτητών, δίπλα στη θάλασσα ή στην έρημο, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως το «σπίτι των τεσσάρων εποχών».

http://perierga.gr

Ο Γλάρος Ἰωνάθαν

https://docs.google.com/document/pub?id=1G2R1IgsGrgzHJHF_clSGGyoWMMrkIf9L4HWihI305Ag

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Ο Πλούταρχος στο έργο του «Θησεύς», αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν να ανοίγει η γη μπροστά τους και να ξεπροβάλει ο Θησέας από μέσα της κυνηγώντας τους Πέρσες. Ακόμα πολλοί είδαν τον ημίθεο Ηρακλή με το ρόπαλό του να ανοίγει τις σειρές των Ανατολιτών.

Ο Παυσανίας στα “ΑΤΤΙΚΑ” (Ι, 15,3) αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν ανθρώπους άγνωστης ταυτότητας να πολεμούν δίπλα τους και μας δίνει μια παραστατική εικόνα για την μάχη που διεξήχθη. Αναφέρει ότι ο Θησέας παριστάνεται να βγαίνει από την γη. Επίσης αναφέρεται και ο ημίθεος Ηρακλής να λαμβάνει μέρος στην μάχη. Μας μιλάει επίσης για την θεά Αθηνά η οποία επίσης έπαιρνε μέρος στην μάχη πάνοπλη, και οδηγούσε ένα άρμα με τέσσερα άλογα. Ακόμα στο πλευρό των Αθηναίων ήταν και ο θεός Πάνας ο οποίος μαζί με τους Πανίσκους του σκόρπισαν τον τρόμο και τον πανικό στους Πέρσες και οι τελευταίοι τράπηκαν σε φυγή. Ο Ηρόδοτος γράφει (ΣΤ ‘,105) ότι ο Φειδιππίδης (δρομέας μεγάλων αποστάσεων) κατά την διαδρομή του προς την Σπάρτη, λίγο πριν την μάχη, είδε στο Παρθένιον όρος τον θεό Πάνα.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που διηγήθηκε ο Φειδιππίδης στους Αθηναίους, τον συνάντησε ο Πάνας στην περιοχή του Παρθένιου όρους παραπάνω από τον Τεγέα. Τον φώναξε με το όνομά του και τον ρώτησε γιατί δεν φροντίζουν οι Αθηναίοι γι’ αυτόν, ενώ ο ίδιος τους είχε βοηθήσει κατά το παρελθόν και ότι το ίδιο θα κάνει και στο μέλλον. Οι Αθηναίοι μετά την νίκη τους λοιπόν του αφιέρωσαν ένα σπήλαιο που βρίσκεται στην βόρεια πλευρά της ακρόπολης και ο στρατηγός της μάχης του Μαραθώνα, ο Μιλτιάδης, μερίμνησε για την κατασκευή αγάλματος του θεού, το οποίο έφερε την επιγραφή “Τον τραγόπουν εμέ Πάνα, τον Αρκάδα, τον κατά Μήδων, τον μετ’ Αθηναίων, στήσατο Μιλτιάδης”.
 Τέλος η εμφάνιση ενός χωρικού με επίμηκες όπλο (όχι δόρυ ή κάτι άλλο γνωστό) έρχεται να ολοκληρώσει το πέπλο των μυστηρίων που συνέβησαν στην ιστορική εκείνη μάχη. Ο συγκεκριμένος «χωρικός» λοιπόν εθεάθη να φονεύει πολλούς από τους βαρβάρους και μετά το πέρας της μάχης εξαφανίστηκε. Οι έλληνες που μάχονταν δίπλα του αδυνατούσαν να τον κοιτάξουν κατάματα. Ένας που τόλμησε, τυφλώθηκε. Μετά την μάχη, οι Αθηναίοι έσπευσαν να ρωτήσουν το μαντείο των Δελφών γι’ αυτόν και έλαβαν την απάντηση: «Να τιμήσετε τον ήρωα Εχετλαίο» μετά από αυτό ανήγειραν μνημείο με λευκό μάρμαρο..