Οι γραμμές εντοπίστηκαν για πρώτη φορά όταν οι αεροπορικές εταιρείες άρχισαν τις εμπορικές πτήσεις πάνω από την έρημο στο Περού τη δεκαετία του 1920. Οι επιβάτες ανέφεραν ότι είδαν "πρωτόγονες λωρίδες προσγείωσης" στο έδαφος.
ΠΗΓΗ
Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013
0
Σε μια άγονη παράκτια πεδιάδα του Περού, βρίσκονται τα γεώγλυφα της Nazca και την παμπάς του Jumana, που καλύπτουν περίπου 450 χλμ²... Οι γραμμές αυτές, οι οποίες είχαν χαραχθεί στην επιφάνεια του εδάφους μεταξύ 500 π.Χ. και 500 μ.Χ., είναι από τις μεγαλύτερα αρχαιολογικά αινίγματα λόγω της ποσότητας, της φύσης, του μεγέθους και της συνέχειάς τους. Τα γεώγλυφα παριστάνουν ζωντανούς οργανισμούς, τυποποιημένα φυτά και φανταστικά όντα, καθώς και γεωμετρικά σχήματα μήκους αρκετών χιλιομέτρων.
Οι γραμμές εντοπίστηκαν για πρώτη φορά όταν οι αεροπορικές εταιρείες άρχισαν τις εμπορικές πτήσεις πάνω από την έρημο στο Περού τη δεκαετία του 1920. Οι επιβάτες ανέφεραν ότι είδαν "πρωτόγονες λωρίδες προσγείωσης" στο έδαφος.
ΠΗΓΗ
Το μυστήριο με τις γραμμές του Nazca (Βίντεο)
Οι γραμμές εντοπίστηκαν για πρώτη φορά όταν οι αεροπορικές εταιρείες άρχισαν τις εμπορικές πτήσεις πάνω από την έρημο στο Περού τη δεκαετία του 1920. Οι επιβάτες ανέφεραν ότι είδαν "πρωτόγονες λωρίδες προσγείωσης" στο έδαφος.
ΠΗΓΗ
0
H εκμάθηση της Aρχαίας Eλληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της
γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Iνστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας.
Tα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.
«Mαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο» λέει στην «K» ο 67χρονος Γιώργος Kαραντινός, συνταξιούχος μαθηματικός, ο οποίος εξομολογείται ότι «μέχρι σήμερα εξακολουθώ να χρησιμοποιώ όλους τους τόνους και τα πνεύματα σε όλα μου τα χειρόγραφα».
Παράλληλα παραδέχτηκε ότι «όταν τα παιδιά μου έπρεπε να μάθουν τη χρήση τόνων και πνευμάτων στη γλώσσα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, ενώ εμένα μου φαινόταν περίεργη η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν για να μάθουν Aρχαία Eλληνικά».
Oι σημερινοί μαθητές έρχονται σε επαφή με την Aρχαία Eλληνική γλώσσα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου όπου κάνουν και την πρώτη τους γνωριμία με την... ψιλή, τη δασεία και την περισπωμένη.
«Θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν την μαθαίναμε από μικρότερη ηλικία, ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας» εκτιμά ο 17χρονος Γιώργος Δημητρίου, μαθητής B΄ Λυκείου, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Φυσική. Kαι ο δύο κάνουν λόγο για την ευκολία με την οποία μαθαίνει ένα άτομο το πολυτονικό σύστημα σε νεαρή ηλικία, ενώ η έρευνα του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο.
H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοεκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας.
H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Aττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Tα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.
Aξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.
Tης Aλεξάνδρας Kασσίμη
ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (29/05/2004)
ΠΗΓΗ
«ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κατά της δυσλεξίας»
H εκμάθηση της Aρχαίας Eλληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της
γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Iνστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας.
Tα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.
«Mαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο» λέει στην «K» ο 67χρονος Γιώργος Kαραντινός, συνταξιούχος μαθηματικός, ο οποίος εξομολογείται ότι «μέχρι σήμερα εξακολουθώ να χρησιμοποιώ όλους τους τόνους και τα πνεύματα σε όλα μου τα χειρόγραφα».
Παράλληλα παραδέχτηκε ότι «όταν τα παιδιά μου έπρεπε να μάθουν τη χρήση τόνων και πνευμάτων στη γλώσσα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, ενώ εμένα μου φαινόταν περίεργη η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν για να μάθουν Aρχαία Eλληνικά».
Oι σημερινοί μαθητές έρχονται σε επαφή με την Aρχαία Eλληνική γλώσσα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου όπου κάνουν και την πρώτη τους γνωριμία με την... ψιλή, τη δασεία και την περισπωμένη.
«Θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν την μαθαίναμε από μικρότερη ηλικία, ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας» εκτιμά ο 17χρονος Γιώργος Δημητρίου, μαθητής B΄ Λυκείου, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Φυσική. Kαι ο δύο κάνουν λόγο για την ευκολία με την οποία μαθαίνει ένα άτομο το πολυτονικό σύστημα σε νεαρή ηλικία, ενώ η έρευνα του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο.
H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοεκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας.
H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Aττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Tα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.
Aξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.
Tης Aλεξάνδρας Kασσίμη
ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (29/05/2004)
ΠΗΓΗ
Κυριακή 24 Μαρτίου 2013
0
Όταν ένα πρωταπριλιάτικο ψέμα μεταβάλλεται στον πυρήνα ενός επίμονου μύθου, μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα για τη λειτουργία της συλλογικής ψυχής. Καθώς επίσης και για το πόσο τραγικά εύπιστος και ανόητος είναι ο μέσος άνθρωπος…
Η φράση «Εποχή της Πληροφόρησης» είναι τόσο κλισέ και «ξύλινη» που εμένα προσωπικά ακόμα και το άκουσμά της μου προκαλεί ακατάσχετο χασμουρητό. Όπως και πολλές άλλες φράσεις και εκφράσεις βεβαίως που ακούμε και διαβάζουμε σε καθημερινή βάση.
Εκ πρώτης όψεως, η φράση μοιάζει απολύτως αντιπροσωπευτική. Στην εποχή του Ιντερνέτ, των δικτύων, της αστραπιαίας μετάδοσης της πληροφορίας, των βάσεων δεδομένων, των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων, της δορυφορικής τηλεόρασης και της επέκτασης της δημοκρατίας, η πληροφόρηση μοιάζει προσιτή, εύκολη και υπερεπαρκής. Είναι έτσι όμως;
Χμμ… Σύμφωνοι, ένα γεγονός που συμβαίνει στην άλλη άκρη του κόσμου, γίνεται γνωστό αμέσως σε όλη την υδρόγειο. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον στον 21ο αιώνα… Όμως το πυκνό πλέγμα των τηλεπικοινωνιακών δικτύων, ένα πραγματικό πλανητικό νευρικό σύστημα, λειτουργεί μερικές φορές και κάπως διαφορετικά. Λειτουργεί σαν θερμοκήπιο φημών, διαδόσεων, λανθασμένων απόψεων, ηλιθιότητας, φανατισμού, μυθοπλασίας και υστερίας.
Βέβαια, στο ηλεκτρονικό χωράφι του 21ου αιώνα, όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν. Αλλά είναι δική μας ευθύνη να ξεχωρίζουμε ποια απ’ αυτά είναι μυρωδάτα τριαντάφυλλα και ποια απ’ αυτά γαϊδουράγκαθα.
Είναι περίεργες οι ιστορίες και οι διαδόσεις που γεννιούνται, κυκλοφορούν και διαιωνίζονται στον παγκόσμιο πληροφοριακό ιστό. Δεν είναι τυχαίο που οι κάθε λογής θεωρίες συνωμοσίας έχουν βγει από τα γκέτο τους και φουντώνουν διαρκώς, τροφοδοτούμενες από ένα πλήθος πρόθυμων παρανοϊκών ή ηλιθίων (απ’ αυτούς έχουμε πάντα υπερεπάρκεια).
Κατά ένα περίεργο τρόπο, η «Εποχή της Πληροφόρησης» συνέπεσε με την Εποχή της Υστερίας -κάτι που πιστεύω ότι αποτελεί πιο εύστοχο χαρακτηρισμό. Μια ψύχραιμη ματιά στους τίτλους των ειδήσεων αρκεί για να πείσει: εμπλουτισμένο ουράνιο, τρελές αγελάδες, διοξίνες, καρκινογόνα, αφθώδης πυρετός, τρύπα του όζοντος, φαινόμενο του θερμοκηπίου, εγκληματικότητα… η λίστα είναι ατέλειωτη.
Κάντε το τεστ και μόνοι σας. Κάντε πρόσβαση στα αρχεία των εφημερίδων στο Ιντερνέτ και κάντε ένα γρήγορο ξεφύλλισμα των πρώτων σελίδων, διαφόρων φύλλων των τελευταίων χρόνων. Θα μείνετε έκπληκτοι από το πόσες φορές ο κόσμος είχε φτάσει στα… πρόθυρα της κατάρρευσης και μετά η καταστροφολογία ξεχνιόταν πολύ πιο εύκολα απ’ όσο είχε αρχίσει. Κι ύστερα ξεκινούσε ένα άλλο κύμα καταστροφολογίας το οποίο καταλάγιαζε εξίσου ξαφνικά, κι ύστερα ξεκινούσε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…
Εναλλακτική Λύση 3
Η φράση «Εποχή της Πληροφόρησης» είναι τόσο κλισέ και «ξύλινη» που εμένα προσωπικά ακόμα και το άκουσμά της μου προκαλεί ακατάσχετο χασμουρητό. Όπως και πολλές άλλες φράσεις και εκφράσεις βεβαίως που ακούμε και διαβάζουμε σε καθημερινή βάση.
Εκ πρώτης όψεως, η φράση μοιάζει απολύτως αντιπροσωπευτική. Στην εποχή του Ιντερνέτ, των δικτύων, της αστραπιαίας μετάδοσης της πληροφορίας, των βάσεων δεδομένων, των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων, της δορυφορικής τηλεόρασης και της επέκτασης της δημοκρατίας, η πληροφόρηση μοιάζει προσιτή, εύκολη και υπερεπαρκής. Είναι έτσι όμως;
Χμμ… Σύμφωνοι, ένα γεγονός που συμβαίνει στην άλλη άκρη του κόσμου, γίνεται γνωστό αμέσως σε όλη την υδρόγειο. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον στον 21ο αιώνα… Όμως το πυκνό πλέγμα των τηλεπικοινωνιακών δικτύων, ένα πραγματικό πλανητικό νευρικό σύστημα, λειτουργεί μερικές φορές και κάπως διαφορετικά. Λειτουργεί σαν θερμοκήπιο φημών, διαδόσεων, λανθασμένων απόψεων, ηλιθιότητας, φανατισμού, μυθοπλασίας και υστερίας.
Βέβαια, στο ηλεκτρονικό χωράφι του 21ου αιώνα, όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν. Αλλά είναι δική μας ευθύνη να ξεχωρίζουμε ποια απ’ αυτά είναι μυρωδάτα τριαντάφυλλα και ποια απ’ αυτά γαϊδουράγκαθα.
Είναι περίεργες οι ιστορίες και οι διαδόσεις που γεννιούνται, κυκλοφορούν και διαιωνίζονται στον παγκόσμιο πληροφοριακό ιστό. Δεν είναι τυχαίο που οι κάθε λογής θεωρίες συνωμοσίας έχουν βγει από τα γκέτο τους και φουντώνουν διαρκώς, τροφοδοτούμενες από ένα πλήθος πρόθυμων παρανοϊκών ή ηλιθίων (απ’ αυτούς έχουμε πάντα υπερεπάρκεια).
Κατά ένα περίεργο τρόπο, η «Εποχή της Πληροφόρησης» συνέπεσε με την Εποχή της Υστερίας -κάτι που πιστεύω ότι αποτελεί πιο εύστοχο χαρακτηρισμό. Μια ψύχραιμη ματιά στους τίτλους των ειδήσεων αρκεί για να πείσει: εμπλουτισμένο ουράνιο, τρελές αγελάδες, διοξίνες, καρκινογόνα, αφθώδης πυρετός, τρύπα του όζοντος, φαινόμενο του θερμοκηπίου, εγκληματικότητα… η λίστα είναι ατέλειωτη.
Κάντε το τεστ και μόνοι σας. Κάντε πρόσβαση στα αρχεία των εφημερίδων στο Ιντερνέτ και κάντε ένα γρήγορο ξεφύλλισμα των πρώτων σελίδων, διαφόρων φύλλων των τελευταίων χρόνων. Θα μείνετε έκπληκτοι από το πόσες φορές ο κόσμος είχε φτάσει στα… πρόθυρα της κατάρρευσης και μετά η καταστροφολογία ξεχνιόταν πολύ πιο εύκολα απ’ όσο είχε αρχίσει. Κι ύστερα ξεκινούσε ένα άλλο κύμα καταστροφολογίας το οποίο καταλάγιαζε εξίσου ξαφνικά, κι ύστερα ξεκινούσε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…
0
Το Αίνιγμα με τα Καπάκια των Πόλεων
Αρχικός Τίτλος: Τα Αινιγματικά Καπάκια- Mια Προκαταρκτική Έρευνα και Μερικές Σκέψεις.
«Ήταν η Βονγκ που είχε φτιαχτεί για τις ανάγκες δυο κόσμων ταυτόχρονα. Μπορούσε να δει, χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνει, πως μερικά από τα αλλόκοτα γωνιασμένα κτίρια και οι στριφογυριστοί δρόμοι που δεν είχαν νόημα για τα μάτια ενός ανθρώπου, ήταν σχεδιασμένα έτσι για τις ανάγκες αυτών των φιοδοειδών πλασμάτων. Και είδε ότι οι περίεργες μεταλλικές πλάκες που είχαν τοποθετηθεί στα πεζοδρόμια από τους προ πολλού νεκρούς μάγους ήταν για να συνδέουν τα δυο επίπεδα μαζί στα σημεία της διατομής τους».
Catherine Lucile Moore, Juhlie (από τις Περιπέτειες του Κορντγουέηνερ Σμιθ, μτφ. Γ. Μπαλάνος)
Catherine Lucile Moore, Juhlie (από τις Περιπέτειες του Κορντγουέηνερ Σμιθ, μτφ. Γ. Μπαλάνος)
Η υπόθεση των περίεργων καπακιών με τα περίεργα σύμβολα στους δρόμους της Αθήνας και πολλών άλλων ελληνικών (και όχι μόνο) πόλεων είναι πλέον ευρύτερα γνωστή.
Για την ιστορία του θέματος, στα πεζοδρόμια (συνήθως) μπορεί κανείς να ανακαλύψει άφθονα μεταλλικά καπάκια φρεατίων τα οποία είναι αλλιώτικα από τ’ άλλα. Πρόκειται για καπάκια -σχετικά μικρά συνήθως σε διαστάσεις- που φέρουν καταφανώς μαγικά σύμβολα με κυριότερο ανάμεσά τους το πεντάκτινο αστέρι και πάμπολλες παραλλαγές του.
Τα εν λόγω καπάκια πρέπει να είναι αρκετά παλιά, αλλά περνούσαν απαρατήρητα, ακόμα και από ανθρώπους του χώρου της έρευνας του αγνώστου που μπορούσαν να εντοπίσουν την ιδιομορφία τους. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη παράξενο. Τα μεταλλικά καπάκια των πεζοδρομίων είναι κάτι τόσο κοινό και εμφανές που δύσκολα το προσέχει κανείς -σαν το Κρυμμένο Γράμμα του Εντγκαρ Αλλαν Πόε.
Η πρώτη έμμεση νύξη γι αυτά έγινε το 1993 στο βιβλίο του Γιώργου Μπαλάνου Η Σκιά του Κθούλου (στην πρώτη του έκδοση). Δυο χρόνια αργότερα, στην τηλεοπτική εκπομπή Τα Μυστήρια της Ελλάδας, που παρουσίαζε ο Γ. Μπαλάνος, τα μυστηριώδη καπάκια φιγούραραν και στο «γυαλί». Έκτοτε το θέμα έγινε ευρύτερα γνωστό και πολλά γράφτηκαν, ειπώθηκαν και συζητήθηκαν χωρίς όμως να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος στο θέμα της έρευνας.
Για την ιστορία του θέματος, στα πεζοδρόμια (συνήθως) μπορεί κανείς να ανακαλύψει άφθονα μεταλλικά καπάκια φρεατίων τα οποία είναι αλλιώτικα από τ’ άλλα. Πρόκειται για καπάκια -σχετικά μικρά συνήθως σε διαστάσεις- που φέρουν καταφανώς μαγικά σύμβολα με κυριότερο ανάμεσά τους το πεντάκτινο αστέρι και πάμπολλες παραλλαγές του.
Τα εν λόγω καπάκια πρέπει να είναι αρκετά παλιά, αλλά περνούσαν απαρατήρητα, ακόμα και από ανθρώπους του χώρου της έρευνας του αγνώστου που μπορούσαν να εντοπίσουν την ιδιομορφία τους. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη παράξενο. Τα μεταλλικά καπάκια των πεζοδρομίων είναι κάτι τόσο κοινό και εμφανές που δύσκολα το προσέχει κανείς -σαν το Κρυμμένο Γράμμα του Εντγκαρ Αλλαν Πόε.
Η πρώτη έμμεση νύξη γι αυτά έγινε το 1993 στο βιβλίο του Γιώργου Μπαλάνου Η Σκιά του Κθούλου (στην πρώτη του έκδοση). Δυο χρόνια αργότερα, στην τηλεοπτική εκπομπή Τα Μυστήρια της Ελλάδας, που παρουσίαζε ο Γ. Μπαλάνος, τα μυστηριώδη καπάκια φιγούραραν και στο «γυαλί». Έκτοτε το θέμα έγινε ευρύτερα γνωστό και πολλά γράφτηκαν, ειπώθηκαν και συζητήθηκαν χωρίς όμως να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος στο θέμα της έρευνας.
Το κύριο μυστηριώδες σύμβολο των καπακιών είναι το πασίγνωστο πεντάκτινο αστέρι/πεντάλφα, παμπάλαιο μαγικό σύμβολο την ιστορία και τα παρακλάδια του οποίου μπορεί κανείς να ανακαλύψει σε πολλά βιβλία και άλλες πηγές. Εδώ δεν θα μας απασχολήσει το θέμα της ιστορίας του πεντάκτινου αστεριού. Αρκεί να σημειώσουμε ότι πρόκειται για πανάρχαιο και πανανθρώπινο σύμβολο που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια συνδέθηκε με «σατανισμό», «μαύρη μαγεία» και άλλες τέτοιες λέξεις-κλειδιά που ξυπνούν αρνητικούς συνειρμούς -ας είναι καλά ο χείμαρρος της παραπληροφόρησης και της ηλιθιότητας που τρέχει διαρκώς από τα «αποκαλυπτικά ρεπορτάζ» των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών και άλλων συναφών οχετών.
0
Η Σινδόνη του Τουρίνο, για πολλούς το σάβανο που τύλιξε το νεκρό Ιησού και το γνωστότερο ιερό κειμήλιο του χριστιανισμού, ήταν.. ελληνική!
Γυρνώντας πίσω το χρόνο, στη σκοτεινή και αμφίβολη περίοδο του μεσαίωνα, θα ανατρέξουμε στην γνωστή σε όλους μας ιστορία της Σινδόνης του Τουρίνο, αλλά και σε ορισμένα άγνωστα και εξαιρετικά σημαντικά της σημεία.
Κάπως έτσι, θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο η Σινδόνη του Τουρίνο συνδέεται με το ‘Aγιον Μανδήλιον, την ιστορία του Αγίου Μανδηλίου και την ελληνική του φύση, την κλοπή του από τους δυτικούς της Δ’ Σταυροφορίας και την «μετατροπή» του στη γνωστή σήμερα σινδόνη.
Τι σχέση μπορεί να έχει το ιερό αυτό αντικείμενο, ένα υπαρκτό ιστορικά artifact, με την Ελλάδα; Αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στη συνέχεια του κειμένου..
Η Σινδόνη του Τουρίνο και το τεράστιο κενό στην ιστορία της.
Αν και εκατομμύρια πιστοί ανά την υφήλιο συρρέουν να προσκυνήσουν τη σινδόνη στις σπάνιες πλέον δημόσιες εμφανίσεις της, λίγοι γνωρίζουν ότι εμφανίστηκε από το πουθενά και ενώ έπρεπε να έχει ιστορία 2.000 ετών, το παρελθόν της παρουσιάζει ένα κενό 1.300 χρόνων.
Αυτό το κενό θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε στη συνέχεια του κειμένου, στην πορεία όμως θα αποδειχθεί ότι κρύβει άκρως σημαντικές προεκτάσεις και άγνωστες πτυχές της ιστορίας.
Αν όντως η Σινδόνη του Τουρίνο είναι αυτό που πιστεύεται, το σάβανο δηλαδή με το οποίο τυλίχθηκε ο νεκρός Ιησούς, τότε λογικά η ιστορία του θα ξεκινούσε από τις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ..
«Όχι πάλι τόση ιστορία» θα σκεφτείτε οι περισσότεροι, αναλογιζόμενοι ότι 20 αιώνες ιστορίας, όσο και να συμπτυχθούν, είναι αδύνατον να μην προκαλέσουν ανία. Και όμως, παρά τις όποιες προσδοκίες, το παρελθόν της σινδόνης μετά βίας αγγίζει τους 7 αιώνες.
Το ιερό αυτό αντικείμενο πρωτοεμφανίστηκε μόλις το 1353 στο Lirey της Γαλλίας, σε μία εκκλησία που έκτισε ο Geoffrey De Charny, άρχοντας του Savoy, προς τιμήν της Παρθένου Μαρίας. Στην εκκλησία αυτή έγινε και η πρώτη δημόσια επίδειξη του ιερού κειμηλίου.
Οι δημόσιες επιδείξεις συνεχίστηκαν, μιας και προσέλκυαν χιλιάδες πιστούς, δίχως τη συγκατάθεση της Παπικής Αγίας Έδρας του Βατικανού. Είναι σημαντικό να τονίσουμε εξ αρχής ότι ουδέποτε η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε τη σινδόνη ως το ιερό σάβανο του Χριστού, αν και ανά τους αιώνες η πίστη των απλών ανθρώπων σε αυτήν όλο και μεγάλωνε.
Αρχικά, αποτελούσε το σημαντικότερο λείψανο του Οίκου των Savoy και παρέμεινε στην εν λόγω εκκλησία έως το 1452, όταν η Marguerite de Charny την παρέδωσε στο Δούκα του Savoy μιας και δεν είχε κατάλληλο κληρονόμο.
Από την πρώτη στιγμή που η σινδόνη εμφανίστηκε, οι εκάστοτε επίσκοποι προσπάθησαν να περιορίσουν και να τιμωρήσουν τις δημόσιες επιδείξεις της, μιας και δεν μπορούσαν να πουν με βεβαιότητα αν όντως το αντικείμενο ήταν ό, τι του καταλογιζόταν. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους πιστούς της εποχής να συνωστίζονται ώστε να δουν το ιερό κειμήλιο παρασυρόμενοι σε ένα θρησκευτικό παραλήρημα.
Έκτοτε, η ιστορία της ήταν τρικυμιώδης: άλλαξε αρκετές φορές ιδιοκτήτη, μεταφέρθηκε σε διάφορα μέρη της Γαλλίας και της βόρειας Ιταλίας, κινδύνευσε από φωτιά γλιτώνοντας μόνο με λίγες επιδιορθώσεις, ενώ ήρθε στο Τουρίνο το 1578, τη νέα πρωτεύουσα του Savoy, όπου και απέκτησε το σημερινό της όνομα(Σινδόνη του Τουρίνο). Στο Βατικανό κατέληξε μέσω της διαθήκης του Βασιλιά Ουμπέρτο ΙΙ(Umberto II), τελευταίου Savoy, που πέθανε το 1983.
Κατά το 1670, το Congregation of Indulgences του Βατικανό δήλωσε για τη Σινδόνη του Τουρίνο ότι είναι θεμιτό οι πιστοί να την αντικρίζουν «όχι για να λατρεύουν το ύφασμα ως την πραγματική σινδόνη του Χριστού, αλλά περισσότερο για να διαλογίζονται πάνω στα Πάθη, ειδικά στο θάνατο και την ταφή του» .
Από το 1694, όταν και τοποθετήθηκε διπλωμένη σε μία ειδική ασημένια λάρνακα σε ένα επιβλητικό βασιλικό παρεκκλήσι στο Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη στο Τουρίνο, κρατείτε κλειδωμένη ως επί το πλείστον και σπανιότατα επιδεικνύεται στο κοινό. Έως και σήμερα, η Καθολική Εκκλησία επιμένει να μην εκφράζει ξεκάθαρη άποψη για το αν η Σινδόνη του Τουρίνο είναι πράγματι το σάβανο του νεκρού Ιησού ή όχι.
«Ξεδιπλώνοντας» τα μυστικά της σινδόνης..
Η Σινδόνη του Τουρίνο και η Ελληνικότητά της
Η Σινδόνη του Τουρίνο, για πολλούς το σάβανο που τύλιξε το νεκρό Ιησού και το γνωστότερο ιερό κειμήλιο του χριστιανισμού, ήταν.. ελληνική!
Γυρνώντας πίσω το χρόνο, στη σκοτεινή και αμφίβολη περίοδο του μεσαίωνα, θα ανατρέξουμε στην γνωστή σε όλους μας ιστορία της Σινδόνης του Τουρίνο, αλλά και σε ορισμένα άγνωστα και εξαιρετικά σημαντικά της σημεία.
Κάπως έτσι, θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο η Σινδόνη του Τουρίνο συνδέεται με το ‘Aγιον Μανδήλιον, την ιστορία του Αγίου Μανδηλίου και την ελληνική του φύση, την κλοπή του από τους δυτικούς της Δ’ Σταυροφορίας και την «μετατροπή» του στη γνωστή σήμερα σινδόνη.
Τι σχέση μπορεί να έχει το ιερό αυτό αντικείμενο, ένα υπαρκτό ιστορικά artifact, με την Ελλάδα; Αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στη συνέχεια του κειμένου..
Η Σινδόνη του Τουρίνο και το τεράστιο κενό στην ιστορία της.
Αν και εκατομμύρια πιστοί ανά την υφήλιο συρρέουν να προσκυνήσουν τη σινδόνη στις σπάνιες πλέον δημόσιες εμφανίσεις της, λίγοι γνωρίζουν ότι εμφανίστηκε από το πουθενά και ενώ έπρεπε να έχει ιστορία 2.000 ετών, το παρελθόν της παρουσιάζει ένα κενό 1.300 χρόνων.
Αυτό το κενό θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε στη συνέχεια του κειμένου, στην πορεία όμως θα αποδειχθεί ότι κρύβει άκρως σημαντικές προεκτάσεις και άγνωστες πτυχές της ιστορίας.
Αν όντως η Σινδόνη του Τουρίνο είναι αυτό που πιστεύεται, το σάβανο δηλαδή με το οποίο τυλίχθηκε ο νεκρός Ιησούς, τότε λογικά η ιστορία του θα ξεκινούσε από τις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ..
«Όχι πάλι τόση ιστορία» θα σκεφτείτε οι περισσότεροι, αναλογιζόμενοι ότι 20 αιώνες ιστορίας, όσο και να συμπτυχθούν, είναι αδύνατον να μην προκαλέσουν ανία. Και όμως, παρά τις όποιες προσδοκίες, το παρελθόν της σινδόνης μετά βίας αγγίζει τους 7 αιώνες.
Το ιερό αυτό αντικείμενο πρωτοεμφανίστηκε μόλις το 1353 στο Lirey της Γαλλίας, σε μία εκκλησία που έκτισε ο Geoffrey De Charny, άρχοντας του Savoy, προς τιμήν της Παρθένου Μαρίας. Στην εκκλησία αυτή έγινε και η πρώτη δημόσια επίδειξη του ιερού κειμηλίου.
Οι δημόσιες επιδείξεις συνεχίστηκαν, μιας και προσέλκυαν χιλιάδες πιστούς, δίχως τη συγκατάθεση της Παπικής Αγίας Έδρας του Βατικανού. Είναι σημαντικό να τονίσουμε εξ αρχής ότι ουδέποτε η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε τη σινδόνη ως το ιερό σάβανο του Χριστού, αν και ανά τους αιώνες η πίστη των απλών ανθρώπων σε αυτήν όλο και μεγάλωνε.
Αρχικά, αποτελούσε το σημαντικότερο λείψανο του Οίκου των Savoy και παρέμεινε στην εν λόγω εκκλησία έως το 1452, όταν η Marguerite de Charny την παρέδωσε στο Δούκα του Savoy μιας και δεν είχε κατάλληλο κληρονόμο.
Από την πρώτη στιγμή που η σινδόνη εμφανίστηκε, οι εκάστοτε επίσκοποι προσπάθησαν να περιορίσουν και να τιμωρήσουν τις δημόσιες επιδείξεις της, μιας και δεν μπορούσαν να πουν με βεβαιότητα αν όντως το αντικείμενο ήταν ό, τι του καταλογιζόταν. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους πιστούς της εποχής να συνωστίζονται ώστε να δουν το ιερό κειμήλιο παρασυρόμενοι σε ένα θρησκευτικό παραλήρημα.
Έκτοτε, η ιστορία της ήταν τρικυμιώδης: άλλαξε αρκετές φορές ιδιοκτήτη, μεταφέρθηκε σε διάφορα μέρη της Γαλλίας και της βόρειας Ιταλίας, κινδύνευσε από φωτιά γλιτώνοντας μόνο με λίγες επιδιορθώσεις, ενώ ήρθε στο Τουρίνο το 1578, τη νέα πρωτεύουσα του Savoy, όπου και απέκτησε το σημερινό της όνομα(Σινδόνη του Τουρίνο). Στο Βατικανό κατέληξε μέσω της διαθήκης του Βασιλιά Ουμπέρτο ΙΙ(Umberto II), τελευταίου Savoy, που πέθανε το 1983.
Κατά το 1670, το Congregation of Indulgences του Βατικανό δήλωσε για τη Σινδόνη του Τουρίνο ότι είναι θεμιτό οι πιστοί να την αντικρίζουν «όχι για να λατρεύουν το ύφασμα ως την πραγματική σινδόνη του Χριστού, αλλά περισσότερο για να διαλογίζονται πάνω στα Πάθη, ειδικά στο θάνατο και την ταφή του» .
Από το 1694, όταν και τοποθετήθηκε διπλωμένη σε μία ειδική ασημένια λάρνακα σε ένα επιβλητικό βασιλικό παρεκκλήσι στο Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη στο Τουρίνο, κρατείτε κλειδωμένη ως επί το πλείστον και σπανιότατα επιδεικνύεται στο κοινό. Έως και σήμερα, η Καθολική Εκκλησία επιμένει να μην εκφράζει ξεκάθαρη άποψη για το αν η Σινδόνη του Τουρίνο είναι πράγματι το σάβανο του νεκρού Ιησού ή όχι.
«Ξεδιπλώνοντας» τα μυστικά της σινδόνης..
0
Κανένας σύγχρονος μελετητής δεν θα μπορούσε με δίκαιο τρόπο να επιβάλει την άποψη του σχετικά με αυτές τις πανάρχαιες μυστηριακές ιερές τελετές στο σύγχρονο αναγνώστη, δεδομένου ότι ελάχιστα από όσα διαδραματίζονταν κυρίως μέσα στα ιερά είναι γνωστά, ώστε να μας οδηγήσουν σε μια πλήρη και καλά πληροφορημένη εικόνα.
Η άκρα μυστικότητα ως βασικό χαρακτηριστικό των μυστηρίων, άντεξε στο χρόνο για αρκετές χιλιάδες χρόνια, και γενικά μπορούμε να πούμε ότι δεν παραβιάστηκε σε σημαντικό βαθμό. Επομένως αναγκαζόμαστε να στηριχθούμε στις σκοτεινές δηλώσεις εκείνων που μυήθηκαν καθώς και σε ανίδεες και συχνά προκατειλημμένες κρίσεις και εικασίες εκείνων που δεν μυήθηκαν.
Μια τρίτη και ίσως η πιο περίεργη κατηγορία εκ των δύο άνω είναι εκείνων που έλαβαν τη μύηση ως ανταμοιβή για τον έντιμο και ενάρετο κοινωνικό βίο τους αφού έτυχε να παραβρεθούν σε κατοπινές χρονικά παρεμφερείς μυστηριακές καταστάσεις, συλλαμβάνοντας το αρχαίο δίδαγμα περί ηθικής, αγάπης, σεβασμού και ειρηνικής συμβίωσης.
Εννοείται βέβαια ότι αυτή η θεία χάρη τους επιδόθηκε αυτόβουλα εφ όσον αυτοί συμπεριφέρθηκαν με αγνότητα χωρίς δόλο και επιτηδευμένη καθοδήγηση.
Θα μιλήσω σε όσους είναι θεμιτό, στους βέβηλους κλείστε τις θύρες και ασφαλίστε τους θεσμούς των δικαίων, γιατί θείος νόμος σε όλα επιβάλλεται.
Ορφέας
Εισαγωγικά
Η λέξη μύηση προέρχεται από το ρήμα μυώ, φανερώνοντας μια πράξη σχετική με το σφίξιμο των μυών δηλαδή κλείνω το στόμα (δεν μιλάω) η τα μάτια, εφ όσον πρώτα έχω προετοιμαστεί κατάλληλα και έχω εποπτεύσει (δει).Το κλείσιμο των ματιών για την επίτευξη ευκολότερης εσωτερικής όρασης απαιτεί γνώση αλλά και φαντασία, με άμεσο αποτέλεσμα αυτό που λέγετε (εν-όραση).
Ελευσίνια Μυστήρια
Κανένας σύγχρονος μελετητής δεν θα μπορούσε με δίκαιο τρόπο να επιβάλει την άποψη του σχετικά με αυτές τις πανάρχαιες μυστηριακές ιερές τελετές στο σύγχρονο αναγνώστη, δεδομένου ότι ελάχιστα από όσα διαδραματίζονταν κυρίως μέσα στα ιερά είναι γνωστά, ώστε να μας οδηγήσουν σε μια πλήρη και καλά πληροφορημένη εικόνα.
Η άκρα μυστικότητα ως βασικό χαρακτηριστικό των μυστηρίων, άντεξε στο χρόνο για αρκετές χιλιάδες χρόνια, και γενικά μπορούμε να πούμε ότι δεν παραβιάστηκε σε σημαντικό βαθμό. Επομένως αναγκαζόμαστε να στηριχθούμε στις σκοτεινές δηλώσεις εκείνων που μυήθηκαν καθώς και σε ανίδεες και συχνά προκατειλημμένες κρίσεις και εικασίες εκείνων που δεν μυήθηκαν.
Μια τρίτη και ίσως η πιο περίεργη κατηγορία εκ των δύο άνω είναι εκείνων που έλαβαν τη μύηση ως ανταμοιβή για τον έντιμο και ενάρετο κοινωνικό βίο τους αφού έτυχε να παραβρεθούν σε κατοπινές χρονικά παρεμφερείς μυστηριακές καταστάσεις, συλλαμβάνοντας το αρχαίο δίδαγμα περί ηθικής, αγάπης, σεβασμού και ειρηνικής συμβίωσης.
Εννοείται βέβαια ότι αυτή η θεία χάρη τους επιδόθηκε αυτόβουλα εφ όσον αυτοί συμπεριφέρθηκαν με αγνότητα χωρίς δόλο και επιτηδευμένη καθοδήγηση.
Θα μιλήσω σε όσους είναι θεμιτό, στους βέβηλους κλείστε τις θύρες και ασφαλίστε τους θεσμούς των δικαίων, γιατί θείος νόμος σε όλα επιβάλλεται.
Ορφέας
Εισαγωγικά
Η λέξη μύηση προέρχεται από το ρήμα μυώ, φανερώνοντας μια πράξη σχετική με το σφίξιμο των μυών δηλαδή κλείνω το στόμα (δεν μιλάω) η τα μάτια, εφ όσον πρώτα έχω προετοιμαστεί κατάλληλα και έχω εποπτεύσει (δει).Το κλείσιμο των ματιών για την επίτευξη ευκολότερης εσωτερικής όρασης απαιτεί γνώση αλλά και φαντασία, με άμεσο αποτέλεσμα αυτό που λέγετε (εν-όραση).
0
Αλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, έχουμε ακούσει την ιστορία του αιμοδιψή πρίγκιπα των Καρπαθίων. Μια τραγική και ευγενική φιγούρα που η ίδια του η φύση τον καταδίκασε να τιμωρείτε αιώνια, πίνοντας το αίμα των θυμάτων του.
Ενέπνευσε με πολλούς τρόπους τη σύγχρονη τέχνη ώστε να την επηρεάσει. Κυρίως όμως επηρεάστηκε από αυτήν.. Έτσι ο μύθος του Κόμη Δράκουλα πήρε πολλές μορφές. Ο ίδιος ο Κόμης μεταμορφωνόταν στα χέρια κάθε καλλιτέχνη. Κάπως έτσι κατέληξε σήμερα να έχει απομακρυνθεί τόσο από την πραγματικότητα, ώστε να θεωρείται εξ’ ολοκλήρου γέννημα της λογοτεχνικής φαντασίας..
Υπήρξε πραγματικά ο Κόμης Δράκουλα; Είχε τις βαμπιρικές δυνάμεις που ο θρύλος του καταλογίζει; Ποια κοινά σημεία έχει κρατήσει με την πραγματική ιστορία; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα μυστικά του “Κόμη” που έχουμε σκοπό να ξεκλειδώσουμε..
Η βίαιη ιστορία του άρχοντα της Τρανσυλβανίας..
Η σκοτεινή προσωπικότητα του Κόμη Δράκουλα εμπνεύστηκε από τον πρίγκιπα της Βλαχίας, Βλαντ Τσέπες. Γιος του Βλαντ Νρακούλ και εγγονός του ηγεμόνα(βοεβόδα) της Βλαχίας Μιρτσέα του Γηραιού, γεννήθηκε στην πόλη Σιγκισοάρα το 1431 μ.Χ.. Ήταν ο ίδιος, που μετά από χρόνια θα αποτελέσει τον φόβο για ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως η ενσάρκωση του Τρόμου. Μια Αυτοκρατορία που την εποχή εκείνη αποτελούσε φόβητρο για τον υπόλοιπο κόσμο, μιας και είχαν περάσει λίγα χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινούπολης..
Ο «εφιάλτης» των Οθωμανών “δημιουργήθηκε” από τον ίδιο τον Σουλτάνο. Μια σειρά από τυχαία γεγονότα τον οδήγησαν αιχμάλωτο στην Αυτοκρατορία, όταν στην ηγεμονία της Βλαχίας ήταν ο πατέρας του. Είχε δοθεί ως αντάλλαγμα μαζί με τον αδερφό του Ράντου, για την ελευθερία του πατέρα του. Κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας έμαθε την τουρκική γλώσσα και έγινε δέκτης ανώτερης στρατιωτικής παιδείας. Κάτι που θα αποδειχτεί λάθος για τους τότε δασκάλους του, τους Οθωμανούς. Αποφυλακίστηκε το 1448 και περίμενε αρκετά χρόνια, έως ότου έρθει η στιγμή να εφαρμόσει όσα είχε μάθει..
Το 1456, ύστερα από πολύ υπομονή και ταλαιπωρία, ο Βλαντ αναλαμβάνει την ηγεμονία της Βλαχίας. Από τότε και μέχρι τον θάνατο του, δεν θα περάσει μέρα που να μην αποδεικνύει την απάνθρωπη σκληρότητα του. Η μέθοδος που χρησιμοποιούσε για να θανατώνει τους εχθρούς του, αν και φρικτή, ήταν αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε ψυχολογικό πόλεμο.. Η μέθοδος του ανασκολοπισμού. Κάρφωνε τους αιχμαλώτους σε παλούκια, συνήθως ζωντανούς, και άφηνε τα πτώματα τους ως τροφή για τα όρνια.. Το 1459 δεν διστάζει να σκοτώσει 20.000 βογιάρους (αριστοκρατικές οικογένειες) μαζί με τους συγγενείς και όλους τους υπηρέτες. Σε οποιονδήποτε διαφωνούσε μαζί του, στους στρατιώτες που έδειχναν δειλία, στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα για το παραμικρό παράπτωμα και σε όλους τους παρανόμους, εφάρμοζε την ίδια μέθοδο..
Στο αποκορύφωμα της δαιμονικής αγριότητας του, δεν δίστασε να βάλει μπροστά ένα σχέδιο εξολόθρευσης των «άχρηστων υπηκόων» του. Ξεκίνησε να θανατώνει όλους τους ηλικιωμένους, ανάπηρους, φτωχούς και γενικά αδύναμους. Με κυνισμό έλεγε ότι το κάνει για το καλό τους και το καλό της χώρας. Τους γλίτωνε από τα βάσανα τους και ταυτόχρονα μείωνε τον αριθμό των φτωχών του κράτους.. Έτσι προήλθε, ο γνωστός στους περισσότερους από εμάς, Βλαντ Τσέπες.. ή αλλιώς Βλαντ ο Ανασκολοπιστής..
Αν και απάνθρωπα βίαιος, υποστήριζε ότι ήταν Χριστιανός. Έκανε μάλιστα και αρκετές χρηματικές δωρεές στις μονές του Αγίου Παντελεήμονα και του Φιλόθεου στο Άγιον Όρος.. Ένας συνδυασμός αλλόκοτος, η ενσάρκωση του Κακού πίστευε στην Αγάπη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.. Μια σχέση παράλογη, που δεν μπορούσε να είχε γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο.. Ο ίδιος ο Βλαντ Τσέπες φάνταζε αλλόκοσμος..
Ο Βλαντ αναγκάστηκε να πολεμήσει μόνος του τον επεκτατικό στρατό του Σουλτάνου. Ύστερα από την αδιαφορία των Δυτικών μοναρχών, την προδοσία του Βασιλιά των Ούγγρων, Ματθία Κορβίνο (θυμίζει κάτι από τον Κορβίνους του Underworld;), η μάχη φαινόταν άνιση. Μια σίγουρη σφαγή των Βλάχων από 60.000 Οθωμανούς που όδευαν ανενόχλητοι προς την χώρα τους.. Με κεφαλή τον ίδιο τον Σουλτάνο. Ο φόβος όμως που υπήρχε στο στρατόπεδο των Βλάχων, δεν προερχόταν από την δύναμη του εχθρικού στρατού, αλλά από τον ίδιο τον ηγέτη τους.. Κανένας δεν έκανε πίσω στο άκουσμα της φράσης «όποιος σκέφτεται τον θάνατο να μην έλθει μαζί. Να κάτσει εδώ..». Ήξεραν ότι το «κάτσει» είχε διαφορετική σημασία για τον ηγεμόνα τους.. Έτσι, 22.000 ντόπιοι που στην σύνθεση τους υπήρχαν και 12χρονα παιδιά, κατάφεραν να ανακόψουν την προέλαση 3πλάσιας στρατιωτικής δύναμης. Στις τάξεις της οποίας μάλιστα υπήρχαν άριστα εκπαιδευμένοι φονιάδες, δίχως καμιά εξαίρεση..
Ήταν ο κόμης Dracula ιστορικό πρόσωπο;
Ενέπνευσε με πολλούς τρόπους τη σύγχρονη τέχνη ώστε να την επηρεάσει. Κυρίως όμως επηρεάστηκε από αυτήν.. Έτσι ο μύθος του Κόμη Δράκουλα πήρε πολλές μορφές. Ο ίδιος ο Κόμης μεταμορφωνόταν στα χέρια κάθε καλλιτέχνη. Κάπως έτσι κατέληξε σήμερα να έχει απομακρυνθεί τόσο από την πραγματικότητα, ώστε να θεωρείται εξ’ ολοκλήρου γέννημα της λογοτεχνικής φαντασίας..
Υπήρξε πραγματικά ο Κόμης Δράκουλα; Είχε τις βαμπιρικές δυνάμεις που ο θρύλος του καταλογίζει; Ποια κοινά σημεία έχει κρατήσει με την πραγματική ιστορία; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα μυστικά του “Κόμη” που έχουμε σκοπό να ξεκλειδώσουμε..
Η βίαιη ιστορία του άρχοντα της Τρανσυλβανίας..
Η σκοτεινή προσωπικότητα του Κόμη Δράκουλα εμπνεύστηκε από τον πρίγκιπα της Βλαχίας, Βλαντ Τσέπες. Γιος του Βλαντ Νρακούλ και εγγονός του ηγεμόνα(βοεβόδα) της Βλαχίας Μιρτσέα του Γηραιού, γεννήθηκε στην πόλη Σιγκισοάρα το 1431 μ.Χ.. Ήταν ο ίδιος, που μετά από χρόνια θα αποτελέσει τον φόβο για ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως η ενσάρκωση του Τρόμου. Μια Αυτοκρατορία που την εποχή εκείνη αποτελούσε φόβητρο για τον υπόλοιπο κόσμο, μιας και είχαν περάσει λίγα χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινούπολης..
Ο «εφιάλτης» των Οθωμανών “δημιουργήθηκε” από τον ίδιο τον Σουλτάνο. Μια σειρά από τυχαία γεγονότα τον οδήγησαν αιχμάλωτο στην Αυτοκρατορία, όταν στην ηγεμονία της Βλαχίας ήταν ο πατέρας του. Είχε δοθεί ως αντάλλαγμα μαζί με τον αδερφό του Ράντου, για την ελευθερία του πατέρα του. Κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας έμαθε την τουρκική γλώσσα και έγινε δέκτης ανώτερης στρατιωτικής παιδείας. Κάτι που θα αποδειχτεί λάθος για τους τότε δασκάλους του, τους Οθωμανούς. Αποφυλακίστηκε το 1448 και περίμενε αρκετά χρόνια, έως ότου έρθει η στιγμή να εφαρμόσει όσα είχε μάθει..
Το 1456, ύστερα από πολύ υπομονή και ταλαιπωρία, ο Βλαντ αναλαμβάνει την ηγεμονία της Βλαχίας. Από τότε και μέχρι τον θάνατο του, δεν θα περάσει μέρα που να μην αποδεικνύει την απάνθρωπη σκληρότητα του. Η μέθοδος που χρησιμοποιούσε για να θανατώνει τους εχθρούς του, αν και φρικτή, ήταν αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε ψυχολογικό πόλεμο.. Η μέθοδος του ανασκολοπισμού. Κάρφωνε τους αιχμαλώτους σε παλούκια, συνήθως ζωντανούς, και άφηνε τα πτώματα τους ως τροφή για τα όρνια.. Το 1459 δεν διστάζει να σκοτώσει 20.000 βογιάρους (αριστοκρατικές οικογένειες) μαζί με τους συγγενείς και όλους τους υπηρέτες. Σε οποιονδήποτε διαφωνούσε μαζί του, στους στρατιώτες που έδειχναν δειλία, στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα για το παραμικρό παράπτωμα και σε όλους τους παρανόμους, εφάρμοζε την ίδια μέθοδο..
Στο αποκορύφωμα της δαιμονικής αγριότητας του, δεν δίστασε να βάλει μπροστά ένα σχέδιο εξολόθρευσης των «άχρηστων υπηκόων» του. Ξεκίνησε να θανατώνει όλους τους ηλικιωμένους, ανάπηρους, φτωχούς και γενικά αδύναμους. Με κυνισμό έλεγε ότι το κάνει για το καλό τους και το καλό της χώρας. Τους γλίτωνε από τα βάσανα τους και ταυτόχρονα μείωνε τον αριθμό των φτωχών του κράτους.. Έτσι προήλθε, ο γνωστός στους περισσότερους από εμάς, Βλαντ Τσέπες.. ή αλλιώς Βλαντ ο Ανασκολοπιστής..
Αν και απάνθρωπα βίαιος, υποστήριζε ότι ήταν Χριστιανός. Έκανε μάλιστα και αρκετές χρηματικές δωρεές στις μονές του Αγίου Παντελεήμονα και του Φιλόθεου στο Άγιον Όρος.. Ένας συνδυασμός αλλόκοτος, η ενσάρκωση του Κακού πίστευε στην Αγάπη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.. Μια σχέση παράλογη, που δεν μπορούσε να είχε γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο.. Ο ίδιος ο Βλαντ Τσέπες φάνταζε αλλόκοσμος..
Ο Βλαντ αναγκάστηκε να πολεμήσει μόνος του τον επεκτατικό στρατό του Σουλτάνου. Ύστερα από την αδιαφορία των Δυτικών μοναρχών, την προδοσία του Βασιλιά των Ούγγρων, Ματθία Κορβίνο (θυμίζει κάτι από τον Κορβίνους του Underworld;), η μάχη φαινόταν άνιση. Μια σίγουρη σφαγή των Βλάχων από 60.000 Οθωμανούς που όδευαν ανενόχλητοι προς την χώρα τους.. Με κεφαλή τον ίδιο τον Σουλτάνο. Ο φόβος όμως που υπήρχε στο στρατόπεδο των Βλάχων, δεν προερχόταν από την δύναμη του εχθρικού στρατού, αλλά από τον ίδιο τον ηγέτη τους.. Κανένας δεν έκανε πίσω στο άκουσμα της φράσης «όποιος σκέφτεται τον θάνατο να μην έλθει μαζί. Να κάτσει εδώ..». Ήξεραν ότι το «κάτσει» είχε διαφορετική σημασία για τον ηγεμόνα τους.. Έτσι, 22.000 ντόπιοι που στην σύνθεση τους υπήρχαν και 12χρονα παιδιά, κατάφεραν να ανακόψουν την προέλαση 3πλάσιας στρατιωτικής δύναμης. Στις τάξεις της οποίας μάλιστα υπήρχαν άριστα εκπαιδευμένοι φονιάδες, δίχως καμιά εξαίρεση..
0
Κούφια Γη: Φυσική & Μεταφυσική Δίνουν Απαντήσεις!
Παράλογος.
Η Γη, όπως και όλοι οι πλανήτες, είναι Κούφια! Ο φλοιός της, δεν αποτελεί το 0,473% της μάζας της αλλά το 100%! Δεν υπάρχει κανένα στρώμα μανδύα και φυσικά δεν υπάρχει εσωτερικός ή εξωτερικός πυρήνας! Αντίθετα στους πόλους της Γης υπάρχουν δύο τρύπες διαμέτρου 1920 χιλιομέτρων όπου οδηγούν στο κέντρο αυτής της γιγάντιας κούφιας σφαίρας, εκεί που… αιωρείται ένας εσωτερικός ήλιος! Ένας ήλιος ο οποίος δίνει φως και ενέργεια στους… υποχθόνιους γείτονές μας!!
…Παράνοια… Το μεγαλείο σου!!
Και όμως, οι υποστηρικτές της θεωρίας έχουν να παραθέσουν ισχυρά επιχειρήματα υπέρ αυτής της ριζοσπαστικής αντιεπιστημονικής άποψης. Θα ήθελα να δώσω την δική μου οπτική γωνία από τον πρόλογο αυτού του κειμένου: πιστεύω λοιπόν και το δηλώνω ξεκάθαρα ότι ο πλανήτης μας είναι εν μέρη κούφιος και μάλιστα πιθανότατα το εσωτερικό του να κατοικήθηκε στο παρελθόν από διάφορες οντότητες που ίσως κάποιες από αυτές να παραμονεύουν ακόμα και σήμερα σε ένα απόλυτο σκοτάδι κάτω από το χώμα. Την άποψη αυτή πρόκειται να αναλύσω στο παρών άρθρο αφού πρώτα θέσω αντιμέτωπα, όχι όλα άλλα όσα πιστεύω ότι είναι άξια αναφοράς από τα επιχειρήματα των υποστηρικτών της κοίλης Γης και τις ακλόνητες απαντήσεις της επιστήμης.
Η Γη, όπως και όλοι οι πλανήτες, είναι Κούφια! Ο φλοιός της, δεν αποτελεί το 0,473% της μάζας της αλλά το 100%! Δεν υπάρχει κανένα στρώμα μανδύα και φυσικά δεν υπάρχει εσωτερικός ή εξωτερικός πυρήνας! Αντίθετα στους πόλους της Γης υπάρχουν δύο τρύπες διαμέτρου 1920 χιλιομέτρων όπου οδηγούν στο κέντρο αυτής της γιγάντιας κούφιας σφαίρας, εκεί που… αιωρείται ένας εσωτερικός ήλιος! Ένας ήλιος ο οποίος δίνει φως και ενέργεια στους… υποχθόνιους γείτονές μας!!
…Παράνοια… Το μεγαλείο σου!!
Και όμως, οι υποστηρικτές της θεωρίας έχουν να παραθέσουν ισχυρά επιχειρήματα υπέρ αυτής της ριζοσπαστικής αντιεπιστημονικής άποψης. Θα ήθελα να δώσω την δική μου οπτική γωνία από τον πρόλογο αυτού του κειμένου: πιστεύω λοιπόν και το δηλώνω ξεκάθαρα ότι ο πλανήτης μας είναι εν μέρη κούφιος και μάλιστα πιθανότατα το εσωτερικό του να κατοικήθηκε στο παρελθόν από διάφορες οντότητες που ίσως κάποιες από αυτές να παραμονεύουν ακόμα και σήμερα σε ένα απόλυτο σκοτάδι κάτω από το χώμα. Την άποψη αυτή πρόκειται να αναλύσω στο παρών άρθρο αφού πρώτα θέσω αντιμέτωπα, όχι όλα άλλα όσα πιστεύω ότι είναι άξια αναφοράς από τα επιχειρήματα των υποστηρικτών της κοίλης Γης και τις ακλόνητες απαντήσεις της επιστήμης.
Ποιες είναι οι γνώσεις μας για το εσωτερικό της Γης;
«Οι φυσικοί δεν έχουν ακόμη καταφέρει να διατυπώσουν μια ικανοποιητική θεωρία που να προβλέπει πόσο πυκνό θα πρέπει να είναι το υλικό στις συνθήκες πίεσης που αναμένονται στο εσωτερικό της Γης. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε καταφέρει να προσδιορίσουμε πολύ καλά τις ιδιότητες της ύλης υπό αυτές τις συνθήκες. Οι γνώσεις μας για τη Γη είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τις αντίστοιχες γνώσεις μας για την κατάσταση της ύλης στα άστρα. Τα μαθηματικά που υπεισέρχονται είναι αρκετά δύσκολα, προς το παρόν, αλλά ίσως πολύ σύντομα συνειδητοποιήσει κανείς ότι πρόκειται για ένα σημαντικό πρόβλημα και ασχοληθεί σοβαρά με την εξεύρεση κάποιας λύσης. Το άλλο πρόβλημα ασφαλώς είναι πως, ακόμη και αν γνωρίζαμε την πυκνότητα, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε υπολογισμούς για τα ρεύματα κυκλοφορίας. Ούτε θα μπορούμε ουσιαστικά να προσδιορίσουμε τις ιδιότητες των πετρωμάτων σε υψηλές πιέσεις. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε πόσο γρήγορα υποχωρούν τα πετρώματα. Όλα τα παραπάνω πρέπει να απαντηθούν μέσω πειραμάτων». [Richard P. Feynman (1918-1988) (βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής)]
«Οι φυσικοί δεν έχουν ακόμη καταφέρει να διατυπώσουν μια ικανοποιητική θεωρία που να προβλέπει πόσο πυκνό θα πρέπει να είναι το υλικό στις συνθήκες πίεσης που αναμένονται στο εσωτερικό της Γης. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε καταφέρει να προσδιορίσουμε πολύ καλά τις ιδιότητες της ύλης υπό αυτές τις συνθήκες. Οι γνώσεις μας για τη Γη είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τις αντίστοιχες γνώσεις μας για την κατάσταση της ύλης στα άστρα. Τα μαθηματικά που υπεισέρχονται είναι αρκετά δύσκολα, προς το παρόν, αλλά ίσως πολύ σύντομα συνειδητοποιήσει κανείς ότι πρόκειται για ένα σημαντικό πρόβλημα και ασχοληθεί σοβαρά με την εξεύρεση κάποιας λύσης. Το άλλο πρόβλημα ασφαλώς είναι πως, ακόμη και αν γνωρίζαμε την πυκνότητα, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε υπολογισμούς για τα ρεύματα κυκλοφορίας. Ούτε θα μπορούμε ουσιαστικά να προσδιορίσουμε τις ιδιότητες των πετρωμάτων σε υψηλές πιέσεις. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε πόσο γρήγορα υποχωρούν τα πετρώματα. Όλα τα παραπάνω πρέπει να απαντηθούν μέσω πειραμάτων». [Richard P. Feynman (1918-1988) (βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής)]
Η αλήθεια είναι ότι οι επιστήμονες μέχρι πρότινος δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν με σαφήνεια μια τεκμηριωμένη άποψη για το εσωτερικό της Γης. Αυτό ενθάρρυνε τις θεωρίες που υποστήριζαν ότι η Γη είναι κούφια. Σήμερα όμως, με τα τελευταία τεχνολογικά επιτεύγματα, η θεωρία αυτή διαψεύδεται καθημερινά από τα γεωφυσικά ινστιτούτα όλου του κόσμου, τα οποία κάθε στιγμή καταγράφουν την ύπαρξη τελουρικών κυμάτων που διαδίδονται σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Χάρη σ’ αυτά τα δεδομένα είμαστε σήμερα σε θέση να υπολογίσουμε όχι μόνο την ακριβή ποσότητα της ύλης από την οποία αποτελείται ο πλανήτης μας αλλά και τη σύνθεση και τη μέση πυκνότητά του, η οποία είναι ίση με τρία γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό στην επιφάνεια και δεκατρία στο κέντρο. Ο στερεός φλοιός φτάνει σε βάθος τα 2.800 χμ. Κάτω απ’ αυτόν υπάρχει ένας ρευστός μεταλλικός πυρήνας, ο οποίος αποτελείται κυρίως από σίδηρο, ενώ στο κέντρο του υπάρχει ένας δεύτερος στερεός πυρήνας που στερεοποιήθηκε λόγω της τεράστιας πίεσης.
Το άρθρο θα μπορούσε πολύ απλά να είχε τελειώσει εδώ… Παρά όμως τα λεγόμενα των επιστημόνων κάποιοι ισχυρίζονται ακόμα πως έχουν απτά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Γη είναι κούφια, και όσο υπάρχουν αμφισβητήσεις για κάποιο θέμα άποψή μου είναι ότι η έρευνα πρέπει να συνεχίζεται…
Το άρθρο θα μπορούσε πολύ απλά να είχε τελειώσει εδώ… Παρά όμως τα λεγόμενα των επιστημόνων κάποιοι ισχυρίζονται ακόμα πως έχουν απτά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Γη είναι κούφια, και όσο υπάρχουν αμφισβητήσεις για κάποιο θέμα άποψή μου είναι ότι η έρευνα πρέπει να συνεχίζεται…
Το ισχυρότερο επιχείρημα: Μύθοι, παραδόσεις, μαρτυρίες.
Σήμερα, εν έτη 2003, οποιοσδήποτε και αν μιλήσει δημοσίως με σκοπό να θέσει επί τάπητος το θέμα κατά πόσο είναι δυνατό να κατοικηθεί ο πλανήτης μας όχι μόνο από την εξωτερική του πλευρά αλλά και στο εσωτερικό του, αυτομάτως θα θεωρηθεί παράφρων. Αυτά όμως, εν έτη 2003, στους περισσότερους λαούς της αρχαιότητας υπήρχε η πεποίθηση ότι όντως υπάρχουν είσοδοι για εσωτερικό του πλανήτη, εκεί είτε κατοικούσαν «μυθικά» όντα είτε ήταν ο τόπος όπου πήγαιναν οι άνθρωποι μετά το θάνατό τους. Για τους αρχαίους ο χώρος αυτός δεν είχε μία αφηρημένη ή μεταφυσική σημασία, μα ήταν υλικός και έμοιαζε με τον δικό μας κόσμο.
Σήμερα, εν έτη 2003, οποιοσδήποτε και αν μιλήσει δημοσίως με σκοπό να θέσει επί τάπητος το θέμα κατά πόσο είναι δυνατό να κατοικηθεί ο πλανήτης μας όχι μόνο από την εξωτερική του πλευρά αλλά και στο εσωτερικό του, αυτομάτως θα θεωρηθεί παράφρων. Αυτά όμως, εν έτη 2003, στους περισσότερους λαούς της αρχαιότητας υπήρχε η πεποίθηση ότι όντως υπάρχουν είσοδοι για εσωτερικό του πλανήτη, εκεί είτε κατοικούσαν «μυθικά» όντα είτε ήταν ο τόπος όπου πήγαιναν οι άνθρωποι μετά το θάνατό τους. Για τους αρχαίους ο χώρος αυτός δεν είχε μία αφηρημένη ή μεταφυσική σημασία, μα ήταν υλικός και έμοιαζε με τον δικό μας κόσμο.
0
Κάθε χρόνο καλούμαστε να γιορτάσουμε την ανάμνηση του Θείου Δράματος. Οι απανταχού χριστιανοί συμμετέχουν ευλαβικά στο θεανθρώπινο πάθος και συναισθάνονται με κατάνυξη τους διαχρονικούς συμβολισμούς του. Πόσο διαχρονικοί όμως είναι αυτοί οι συμβολισμοί; Μήπως τα βασικά μοτίβα αυτού του εορτασμού συναντιόνται εδώ και αιώνες μέσα στην ανθρώπινη ιστορία ;
Στη συνέχεια θα καταδυθούμε σε αρχαίους μύθους και ιερές παραδόσεις που περιέχουν το στοιχείο του θνήσκοντος θεού και της αναγέννησής του. Φαίνεται πως η παράδοση αυτή ήταν κοινή σε πολλούς λαούς και σε διάφορες χρονικές περιόδους, καθώς σε ένα πρώτο επίπεδο, απηχεί την εναλλαγή βασικών αντιθετικών αρχών του φυσικού μας κόσμου (μέρα-νύχτα, χειμώνας-άνοιξη, ευημερία-κακουχίες). Επίσης, θα δούμε πως στον μύθο πολλών θεοτήτων του αρχαίου κόσμου περιλαμβάνεται η ιστορία του τεμαχισμού του σώματος του θεού και η ακόλουθη περισυλλογή των κομματιών του ώστε αυτό να ανασυσταθεί. Ετσι φαίνεται πως οι ιερές αντιλήψεις του ανθρώπου, όπως αποκαλύπτονται μέσα από τα άδυτα των αρχαίων Μυστηρίων, ελάχιστα έχουν αλλάξει, αλλά μάλλον ακολουθούν μια μεταδιδόμενη, ανασυγκροτούμενη πορεία.
Ηλιος ο Πρώτος
Ολοι μας έχουμε νιώσει την ευχάριστη διάθεση και την ψυχολογική ανάταση που συνεπάγεται από μία λαμπρή, ηλιόλουστη μέρα. Ταυτόχρονα, όλοι μας γνωρίζουμε την ευεργετική επίδραση που έχει ο ήλιος πάνω στο ίδιο το φαινόμενο της ζωής. Ο ήλιος αποτελεί βασική πηγή ζωής για τον πλανήτη μας και έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο που η παρουσία του αποτέλεσε κατά το παρελθόν ένα παγκόσμιο πνευματικό σύμβολο. Η σημαντική επιρροή του έχει αναγνωρισθεί από αρχαιοτάτων χρόνων και αποτυπωθεί στις λατρείες όλων των λαών. Για αμέτρητους αιώνες, οι άνθρωποι λάτρευαν τον μεγάλο θεό που σώζει τον κόσμο κάθε πρωί, καθώς αναδύεται από το σκοτάδι, ως ακτινοβόλο φως των ουρανών.
Οι θνήσκοντες θεοί
Στη συνέχεια θα καταδυθούμε σε αρχαίους μύθους και ιερές παραδόσεις που περιέχουν το στοιχείο του θνήσκοντος θεού και της αναγέννησής του. Φαίνεται πως η παράδοση αυτή ήταν κοινή σε πολλούς λαούς και σε διάφορες χρονικές περιόδους, καθώς σε ένα πρώτο επίπεδο, απηχεί την εναλλαγή βασικών αντιθετικών αρχών του φυσικού μας κόσμου (μέρα-νύχτα, χειμώνας-άνοιξη, ευημερία-κακουχίες). Επίσης, θα δούμε πως στον μύθο πολλών θεοτήτων του αρχαίου κόσμου περιλαμβάνεται η ιστορία του τεμαχισμού του σώματος του θεού και η ακόλουθη περισυλλογή των κομματιών του ώστε αυτό να ανασυσταθεί. Ετσι φαίνεται πως οι ιερές αντιλήψεις του ανθρώπου, όπως αποκαλύπτονται μέσα από τα άδυτα των αρχαίων Μυστηρίων, ελάχιστα έχουν αλλάξει, αλλά μάλλον ακολουθούν μια μεταδιδόμενη, ανασυγκροτούμενη πορεία.
Ηλιος ο Πρώτος
Ολοι μας έχουμε νιώσει την ευχάριστη διάθεση και την ψυχολογική ανάταση που συνεπάγεται από μία λαμπρή, ηλιόλουστη μέρα. Ταυτόχρονα, όλοι μας γνωρίζουμε την ευεργετική επίδραση που έχει ο ήλιος πάνω στο ίδιο το φαινόμενο της ζωής. Ο ήλιος αποτελεί βασική πηγή ζωής για τον πλανήτη μας και έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο που η παρουσία του αποτέλεσε κατά το παρελθόν ένα παγκόσμιο πνευματικό σύμβολο. Η σημαντική επιρροή του έχει αναγνωρισθεί από αρχαιοτάτων χρόνων και αποτυπωθεί στις λατρείες όλων των λαών. Για αμέτρητους αιώνες, οι άνθρωποι λάτρευαν τον μεγάλο θεό που σώζει τον κόσμο κάθε πρωί, καθώς αναδύεται από το σκοτάδι, ως ακτινοβόλο φως των ουρανών.
0
Πολλοί "επαγγελματίες αμφισβητίες" θεώρησαν ότι το τσιπάρισμα όλων των Αμερικανών πολιτών μέσω του Νόμου Υγειονομικής Φροντίδας Obamacare είναι μύθος.. εικασίες.. και υπερβολές... Αρκετές σελίδες, όμως, του Νομοσχεδίου που προτάθηκε ως μέρος του νέου νόμου (Η.R 3200) αποδεικνύουν άλλα πράγματα:
Στην σελίδα 1006 του εν λόγω νομοσχεδίου υπάρχει αναφορά για την πρόθεση δημιουργίας ενός “Εθνικού Αρχείου Ιατρικών Συσκευών” η οποία θα πρέπει“να εφαρμοσθεί εντός 36 μηνών από την δημοσίευση του κειμένου”..
Σύμφωνα με το κείμενο νόμου το εμφυτεύσιμο τσιπ με Τεχνολογία Ταυτοποίησης μέσω Ραδιοκυμάτων (RFID) απαιτείται να εφαρμοσθεί σε όλους τους πολίτες ('Αρθρο 251, Σελ. 100) - Η κυβέρνηση των Η.Π.Α σχεδιάζει, λοιπόν, να εγκαθιδρύσει ένα Εθνικό Αρχείο Ιατρικών Συσκευών - ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ;
Δες και εδώ.
Στις σελίδες 1001-1008 του Νομοσχεδίου Υγειονομικής Φροντίδας 3200 αναφέρονται τα κάτωθι: (g)(1) Το υπουργείο θα εγκαθιδρύσει ένα εθνικό αρχείο ιατρικών συσκευών (σε αυτήν την υποπαράγραφο θα αναφέρεται ως "αρχείο") ώστε να διευκολυνθεί η ανάλυση της ασφάλειας του προϊοντος και των δεδομένων των αποτελεσμάτων σε κάθε συσκευή που: α) έχει χρησιμοποιηθεί ή χρησιμοποιείται σε έναν ασθενή και β) αποτελεί μία συσκευή τύπου ΙΙΙ ή μία συσκευή τύπου ΙΙ που είναι εμφυτεύσιμη, υποστηρικτική της ζωής ή βοηθάει στην παράταση αυτής.
Εν συνεχεία στην σελίδα 1004 περιγράφεται τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "δεδομένα" στην παράγραφο 1, άρθρο Β: (B) Σε αυτήν την παράγραφο, ο όρος "δεδομένα" αναφέρεται σε πληροφορίες σχετικά με μία συσκευή όπως περιγράφεται στην παράγραφο (1), συμπεριλαμβανομένων δεδομένων που προέρχονται από έρευνες σε ασθενείς, τυποποιημένα αναλυτικά αρχεία που επιτρέπουν την συγκέντρωση και ανάλυση δεδομένων από διάσπαρτα περιβάλλοντα δεδομένα, ηλεκτρονικά αρχεία υγείας, καθώς και οποιοδήποτε άλλο δεδομένο θεωρείται απαραίτητο από το Υπουργείο (Υγείας).
“Τι ακριβώς είναι μία εμφυτεύσιμη συσκευή τύπου ΙΙ;"
Όπως έχει εγκριθεί από τον Φορέα Ελέγχου Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α (FDA), μία εμφυτεύσιμη συσκευή τύπου ΙΙ αποτελεί ένα "εμφυτεύσιμο σύστημα αποστολής ραδιοκυμάτων για την αναγνώριση των ασθενών και την παροχή πληροφοριών για την υγεία τους.”
Ο στόχος μίας συσκευής τύπου II είναι να συλλεχθούν δεδομένα που προέρχονται από έρευνες σε δείγμα ασθενών, τυποποιημένα αναλυτικά αρχεία που επιτρέπουν την συγκέντρωση και ανάλυση δεδομένων από διάσπαρτα περιβάλλοντα δεδομένα, ηλεκτρονικά αρχεία υγείας, καθώς και οποιοδήποτε άλλο δεδομένο θεωρείται απαραίτητο από το Υπουργείο Υγείας, όπως αναφέρει το Νομοσχέδιο Υγειονομικής Φροντίδας 3200
Με πιό απλά λόγια, οι αμερικανοί πολίτες θα είναι υποχρεωμένοι υπό τον νόμο Obama να τσιπαριστούν καθώς η εμφύτευση του μικροτσίπ κρίνεται άκρως αναγκαία για την απόκτηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με την πρόφαση να αναγνωρίζονται "απρόσμενα" και "επείγοντα" προβλήματα υγείας.. Αν εφαρμοσθεί το νομοσχέδιο θα παρακολουθείται η για πάντα η κάθε τους κίνηση, και η κάθε τους "αναπνοή"...
Ο νέος αυτός νόμος - όταν εφαρμοσθεί εις το ακέραιο - θα παρέχει εν ουσία το πλαίσιο που θα καταστήσει τις Η.Π.Α το πρώτο έθνος στον κόσμο το οποίο θα απαιτεί από κάθε έναν πολίτη του να εισάγει στον οργανισμό του μικροτσίπ RFID, με την αστεία δικαιολογία της πραγματοποίησης του ελέγχου των υγειονομικών αναγκών στη χώρα (ποιός έχει ανάγκη για παροχή υπηρεσιών υγείας). (pentapostagma)
Το τσιπάρισμα δεν είναι μύθος...
Πολλοί "επαγγελματίες αμφισβητίες" θεώρησαν ότι το τσιπάρισμα όλων των Αμερικανών πολιτών μέσω του Νόμου Υγειονομικής Φροντίδας Obamacare είναι μύθος.. εικασίες.. και υπερβολές... Αρκετές σελίδες, όμως, του Νομοσχεδίου που προτάθηκε ως μέρος του νέου νόμου (Η.R 3200) αποδεικνύουν άλλα πράγματα:
Στην σελίδα 1006 του εν λόγω νομοσχεδίου υπάρχει αναφορά για την πρόθεση δημιουργίας ενός “Εθνικού Αρχείου Ιατρικών Συσκευών” η οποία θα πρέπει“να εφαρμοσθεί εντός 36 μηνών από την δημοσίευση του κειμένου”..
Σύμφωνα με το κείμενο νόμου το εμφυτεύσιμο τσιπ με Τεχνολογία Ταυτοποίησης μέσω Ραδιοκυμάτων (RFID) απαιτείται να εφαρμοσθεί σε όλους τους πολίτες ('Αρθρο 251, Σελ. 100) - Η κυβέρνηση των Η.Π.Α σχεδιάζει, λοιπόν, να εγκαθιδρύσει ένα Εθνικό Αρχείο Ιατρικών Συσκευών - ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ;
Δες και εδώ.
Στις σελίδες 1001-1008 του Νομοσχεδίου Υγειονομικής Φροντίδας 3200 αναφέρονται τα κάτωθι: (g)(1) Το υπουργείο θα εγκαθιδρύσει ένα εθνικό αρχείο ιατρικών συσκευών (σε αυτήν την υποπαράγραφο θα αναφέρεται ως "αρχείο") ώστε να διευκολυνθεί η ανάλυση της ασφάλειας του προϊοντος και των δεδομένων των αποτελεσμάτων σε κάθε συσκευή που: α) έχει χρησιμοποιηθεί ή χρησιμοποιείται σε έναν ασθενή και β) αποτελεί μία συσκευή τύπου ΙΙΙ ή μία συσκευή τύπου ΙΙ που είναι εμφυτεύσιμη, υποστηρικτική της ζωής ή βοηθάει στην παράταση αυτής.
Εν συνεχεία στην σελίδα 1004 περιγράφεται τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "δεδομένα" στην παράγραφο 1, άρθρο Β: (B) Σε αυτήν την παράγραφο, ο όρος "δεδομένα" αναφέρεται σε πληροφορίες σχετικά με μία συσκευή όπως περιγράφεται στην παράγραφο (1), συμπεριλαμβανομένων δεδομένων που προέρχονται από έρευνες σε ασθενείς, τυποποιημένα αναλυτικά αρχεία που επιτρέπουν την συγκέντρωση και ανάλυση δεδομένων από διάσπαρτα περιβάλλοντα δεδομένα, ηλεκτρονικά αρχεία υγείας, καθώς και οποιοδήποτε άλλο δεδομένο θεωρείται απαραίτητο από το Υπουργείο (Υγείας).
“Τι ακριβώς είναι μία εμφυτεύσιμη συσκευή τύπου ΙΙ;"
Όπως έχει εγκριθεί από τον Φορέα Ελέγχου Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α (FDA), μία εμφυτεύσιμη συσκευή τύπου ΙΙ αποτελεί ένα "εμφυτεύσιμο σύστημα αποστολής ραδιοκυμάτων για την αναγνώριση των ασθενών και την παροχή πληροφοριών για την υγεία τους.”
Ο στόχος μίας συσκευής τύπου II είναι να συλλεχθούν δεδομένα που προέρχονται από έρευνες σε δείγμα ασθενών, τυποποιημένα αναλυτικά αρχεία που επιτρέπουν την συγκέντρωση και ανάλυση δεδομένων από διάσπαρτα περιβάλλοντα δεδομένα, ηλεκτρονικά αρχεία υγείας, καθώς και οποιοδήποτε άλλο δεδομένο θεωρείται απαραίτητο από το Υπουργείο Υγείας, όπως αναφέρει το Νομοσχέδιο Υγειονομικής Φροντίδας 3200
Με πιό απλά λόγια, οι αμερικανοί πολίτες θα είναι υποχρεωμένοι υπό τον νόμο Obama να τσιπαριστούν καθώς η εμφύτευση του μικροτσίπ κρίνεται άκρως αναγκαία για την απόκτηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με την πρόφαση να αναγνωρίζονται "απρόσμενα" και "επείγοντα" προβλήματα υγείας.. Αν εφαρμοσθεί το νομοσχέδιο θα παρακολουθείται η για πάντα η κάθε τους κίνηση, και η κάθε τους "αναπνοή"...
Ο νέος αυτός νόμος - όταν εφαρμοσθεί εις το ακέραιο - θα παρέχει εν ουσία το πλαίσιο που θα καταστήσει τις Η.Π.Α το πρώτο έθνος στον κόσμο το οποίο θα απαιτεί από κάθε έναν πολίτη του να εισάγει στον οργανισμό του μικροτσίπ RFID, με την αστεία δικαιολογία της πραγματοποίησης του ελέγχου των υγειονομικών αναγκών στη χώρα (ποιός έχει ανάγκη για παροχή υπηρεσιών υγείας). (pentapostagma)
Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013
0
ΠΗΓΗ
Η μαγεία των ηχητικών κυμάτων....
Εάν θέλεις να δεις την επίδραση των ηχητικών κυμάτων στο νερό, δεν έχεις παρα να δεις το παρακάτω video...
Τοποθετείς ένα λάστιχο πάνω σ' ένα ηχείο που εκπέμπει ήχους με ημιτονοειδείς συχνότητες 24-25 Hz και έχει αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα...
Τοποθετείς ένα λάστιχο πάνω σ' ένα ηχείο που εκπέμπει ήχους με ημιτονοειδείς συχνότητες 24-25 Hz και έχει αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα...
ΠΗΓΗ
0
Μετά το σοκ, ξεκίνησε η παραγωγή και αναπαραγωγή επιχειρημάτων. «Άλλα μεγέθη στην Κύπρο», «αυτοί έχουν πλάτη τους Ρώσους», «η Κύπρος ψάχνει τώρα πλάνο Β».
Από το πρωί της Τρίτης η Αγία Κυβερνητική Τριάδα γνώριζε ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Κύπρο, αλλά δεν φανταζόταν ότι θα προκύψει μέσα από το κυπριακό ΟΧΙ, τόσο μεγάλη σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα.
Οι Ελλαδίτες έγιναν «όλοι Κύπριοι», μέσα από μια διαδικασία που ξεκίνησε ως πολιτική για να καταλήξει ψυχολογική. Πήραν το αίμα τους πίσω από τις συμπεριφορές υποτέλειες και φόβου. Ανακάλυψαν πως υπάρχουν και άλλες φάτσες πολιτικών, που ανεβαίνουν στο βήμα της (Κυπριακής) Βουλής, λένε ό,τι έχουν να πουν, περιγράφουν το εθνικό συμφέρον και καταψηφίζουν. Έφτανε να παρακολουθήσεις 10 λεπτά την συζήτηση στην Κυπριακή Βουλή για να καταλάβεις τι σημαίνει Βενιζέλος, Σαμαράς, Στουρνάρας.
Η ελληνική κυβέρνηση ζει δραματικές στιγμές, οι οποίες είναι αποτέλεσμα της στάσης της. Υπερασπίστηκε στο Eurogroup μαζί με τους Γερμανούς τους δασμούς στις κυπριακές καταθέσεις, αλλά από το πρωί της Τρίτης ξαφνικά υποστηρίζει το κυπριακό «Όχι».
Δεν πρόκειται για πολιτικό διπολισμό, αλλά για την καταστροφή μιας ολόκληρης στρατηγικής στην οποία στηρίζει τις επιλογές της. Επί μήνες Σαμαράς και Βενιζέλος συμπορεύονται με τους εκβιασμούς της Γερμανίας, τους εμφανίζουν ως αναγκαία και μοναδική πολιτική λύση, τους επιβάλουν με τον χειρότερο τρόπο (αλήθεια γιατί δεν είχε ΜΑΤ και δακρυγόνα στην Κύπρο;) και στη συνέχεια αυτοχαρακτηρίζονται σωτήρες δείχνοντας όποιον διαφωνεί μαζί τους ως «προδότη» του Έθνους.
Η ανατροπή αυτής της «φυσικής» ροής της πολιτικής τους δια του παραδείγματος της Κύπρου, είναι η μεγαλύτερη καταστροφή για τους κυβερνητικούς εταίρους. Ακόμη και αυτή η κυβέρνηση Αναστασιάδη, έκανε στην άκρη και άφησε τα κυπριακά κόμματα και τον κόσμο να πιέσουν τους ευρωπαίους παράγοντες. Εδώ όσες φορές ο κόσμος βγήκε στο δρόμο, αντί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης στους δανειστές, ξυλοκοπήθηκε, ξεφτιλίστηκε, κατηγορήθηκε σε μια προσπάθεια να δειχθεί στη Μέρκελ πως κάνουν τα πάντα για να περάσουν τα μέτρα.
Και ας πάμε στην ουσία. Η Μέρκελ αναζητά εναγωνίως πλάνο Β. Όσο και να προσπαθήσει να τιμωρήσει την Κύπρο, δεν μπορεί να λειτουργήσει πολιτικά όπως πριν. Ξέρει αυτό που οι οπαδοί της στην Ελλάδα κρύβουν. Η κρίση είναι συστημική. Οι αναταραχές σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και στη μικρή Κύπρο, δημιουργούν κλειδωνισμούς. Αλλά οι αντιδράσεις, απειλούν κυρίως την εικόνα παντοδυναμίας της και επιβολής της.
Μέρκελ και Σόιμπλε έκαναν ένα τραγικό λάθος. Λειτούργησαν με τον εκβιαστικό τρόπο που συνήθιζαν στην Ελλάδα, θεωρώντας πως η επιχειρηματολογία τους θα έβρισκε έναν Κύπριο Βενιζέλο προπαγανδιστή. Έτσι δημιούργησαν οι ίδιοι ένα κακό προηγούμενο και παράδειγμα για όλη την Ευρωζώνη. Πρέπει να «μαζέψουν» τώρα την κυπριακή ευφορία που μεταδίδεται ραγδαία σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία.
Το χειρότερο όμως είναι πως άνοιξαν εναλλακτικούς δρόμους για την Κύπρο και ίσως το δρόμο της πρώτης αποχώρησης από την ΕΕ και της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Ποιά «ενότητα» και «κοινή συμπόρευση» θα επικαλείται τώρα η Μέρκελ, την ώρα που τα θύματά της θα επικαλεστούν την πραγματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και την Ευρώπη των πολιτών; Την ώρα που ο εκβιασμός δεν θα είναι πια ο “μοναδικός δρόμος” αλλά ένας φανερός εκβιασμός που δεν θα μπορούν να στηρίξουν Βενιζέλοι και Σαμαράδες;
Το χειρότερο είναι πως η Μέρκελ άνοιξε την πόρτα στους Ρώσους και έκλεισε την πόρτα στους Αμερικανούς οι οποίοι δεν θέλουν να δουν μια συμφωνία Ρωσίας -Κύπρου για τους υδρογονάνθρακες υπό την μορφή βοήθειας για την κυπριακή κρίση. Εν ολίγοις η Μέρκελ καλείται να διαχειριστεί σε λίγο ως τσατσά μια Ευρώπη που την έκανε μπορντέλο.
Ναι, ο γερμανικός παράγοντας μπορεί να τιμωρήσει την Κύπρο αλλά διαλύει το προφίλ που έχουν ανάγκη οι υποτακτικοί του για να κυβερνούν την Ευρώπη. Πώς αλήθεια θα κυβερνήσει ο Σαμαράς μια Ελλάδα φωτογραφιζόμενος με τον Αττίλα 3 της Κύπρου; Η Μέρκελ λοιπόν, ψάχνει ένα πλάνο Β, για να ξεφύγει από την παγίδα που έστησε η συμπεριφορά της και οι διαβεβαιώσεις του Αναστασιάδη στο πρόσωπό της, πως όλα θα πάνε καλά.
Η Κύπρος αποδεικνύει πως σε ένα περιβάλλον κρίσης, η οποία δημιουργείται από την ίδια τη δομή της ΕΕ, άσχετα αν ενισχύεται από παρασιτικές λειτουργίες σε κάθε χώρα, πρέπει να ξαναμπεί στο τραπέζι μια άλλη λειτουργία της Ευρώπης. Απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό είναι η διαπραγμάτευση.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το έκαναν. Έλεγαν ψέματα στους Έλληνες, μετέφεραν τους εκβιασμούς στους οποίους οι ίδιες υπέκυπταν ως αναγκαίες πολιτικές. Και ξαφνικά βρέθηκε η μικρή Κύπρος για να βάλει το θέμα της διαπραγμάτευσης λέγοντας “Οχι” στους εκβιασμούς. Πραγματικά είναι μικρά τα οικονομικά μεγέθη της Κύπρου, όπως είναι μικρή και η Κύπρος. Αλλά το μέγεθος δεν μετράει. Αφού όπως λένε οι εγχώριοι μερκελιστές “τα 5,8 δις της Κύπρου δεν είναι τίποτα”, γιατί τόσος ντόρος; Και ο Σαμαράς γιατί τόση βουβαμάρα;
Υ.Γ. Ο Χρυσόστομος Κύπρου δήλωσε πως η Εκκλησία δίνει την περιουσία της για να βγει η Κύπρος απ την κρίση. Στην Ελλάδα ο Άνθιμος ακόμη ράβει άμφια για να στολίσει τη ματαιόδοξη και μισαλλόδοξη φύση του.
Πηγή:
Το Κουτί της Πανδώρας
«Όταν έκλαψε η Μέρκελ». Του Κώστα Βαξεβάνη
Από το πρωί της Τρίτης η Αγία Κυβερνητική Τριάδα γνώριζε ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Κύπρο, αλλά δεν φανταζόταν ότι θα προκύψει μέσα από το κυπριακό ΟΧΙ, τόσο μεγάλη σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα.
Οι Ελλαδίτες έγιναν «όλοι Κύπριοι», μέσα από μια διαδικασία που ξεκίνησε ως πολιτική για να καταλήξει ψυχολογική. Πήραν το αίμα τους πίσω από τις συμπεριφορές υποτέλειες και φόβου. Ανακάλυψαν πως υπάρχουν και άλλες φάτσες πολιτικών, που ανεβαίνουν στο βήμα της (Κυπριακής) Βουλής, λένε ό,τι έχουν να πουν, περιγράφουν το εθνικό συμφέρον και καταψηφίζουν. Έφτανε να παρακολουθήσεις 10 λεπτά την συζήτηση στην Κυπριακή Βουλή για να καταλάβεις τι σημαίνει Βενιζέλος, Σαμαράς, Στουρνάρας.
Η ελληνική κυβέρνηση ζει δραματικές στιγμές, οι οποίες είναι αποτέλεσμα της στάσης της. Υπερασπίστηκε στο Eurogroup μαζί με τους Γερμανούς τους δασμούς στις κυπριακές καταθέσεις, αλλά από το πρωί της Τρίτης ξαφνικά υποστηρίζει το κυπριακό «Όχι».
Δεν πρόκειται για πολιτικό διπολισμό, αλλά για την καταστροφή μιας ολόκληρης στρατηγικής στην οποία στηρίζει τις επιλογές της. Επί μήνες Σαμαράς και Βενιζέλος συμπορεύονται με τους εκβιασμούς της Γερμανίας, τους εμφανίζουν ως αναγκαία και μοναδική πολιτική λύση, τους επιβάλουν με τον χειρότερο τρόπο (αλήθεια γιατί δεν είχε ΜΑΤ και δακρυγόνα στην Κύπρο;) και στη συνέχεια αυτοχαρακτηρίζονται σωτήρες δείχνοντας όποιον διαφωνεί μαζί τους ως «προδότη» του Έθνους.
Η ανατροπή αυτής της «φυσικής» ροής της πολιτικής τους δια του παραδείγματος της Κύπρου, είναι η μεγαλύτερη καταστροφή για τους κυβερνητικούς εταίρους. Ακόμη και αυτή η κυβέρνηση Αναστασιάδη, έκανε στην άκρη και άφησε τα κυπριακά κόμματα και τον κόσμο να πιέσουν τους ευρωπαίους παράγοντες. Εδώ όσες φορές ο κόσμος βγήκε στο δρόμο, αντί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης στους δανειστές, ξυλοκοπήθηκε, ξεφτιλίστηκε, κατηγορήθηκε σε μια προσπάθεια να δειχθεί στη Μέρκελ πως κάνουν τα πάντα για να περάσουν τα μέτρα.
Και ας πάμε στην ουσία. Η Μέρκελ αναζητά εναγωνίως πλάνο Β. Όσο και να προσπαθήσει να τιμωρήσει την Κύπρο, δεν μπορεί να λειτουργήσει πολιτικά όπως πριν. Ξέρει αυτό που οι οπαδοί της στην Ελλάδα κρύβουν. Η κρίση είναι συστημική. Οι αναταραχές σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και στη μικρή Κύπρο, δημιουργούν κλειδωνισμούς. Αλλά οι αντιδράσεις, απειλούν κυρίως την εικόνα παντοδυναμίας της και επιβολής της.
Μέρκελ και Σόιμπλε έκαναν ένα τραγικό λάθος. Λειτούργησαν με τον εκβιαστικό τρόπο που συνήθιζαν στην Ελλάδα, θεωρώντας πως η επιχειρηματολογία τους θα έβρισκε έναν Κύπριο Βενιζέλο προπαγανδιστή. Έτσι δημιούργησαν οι ίδιοι ένα κακό προηγούμενο και παράδειγμα για όλη την Ευρωζώνη. Πρέπει να «μαζέψουν» τώρα την κυπριακή ευφορία που μεταδίδεται ραγδαία σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία.
Το χειρότερο όμως είναι πως άνοιξαν εναλλακτικούς δρόμους για την Κύπρο και ίσως το δρόμο της πρώτης αποχώρησης από την ΕΕ και της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Ποιά «ενότητα» και «κοινή συμπόρευση» θα επικαλείται τώρα η Μέρκελ, την ώρα που τα θύματά της θα επικαλεστούν την πραγματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και την Ευρώπη των πολιτών; Την ώρα που ο εκβιασμός δεν θα είναι πια ο “μοναδικός δρόμος” αλλά ένας φανερός εκβιασμός που δεν θα μπορούν να στηρίξουν Βενιζέλοι και Σαμαράδες;
Το χειρότερο είναι πως η Μέρκελ άνοιξε την πόρτα στους Ρώσους και έκλεισε την πόρτα στους Αμερικανούς οι οποίοι δεν θέλουν να δουν μια συμφωνία Ρωσίας -Κύπρου για τους υδρογονάνθρακες υπό την μορφή βοήθειας για την κυπριακή κρίση. Εν ολίγοις η Μέρκελ καλείται να διαχειριστεί σε λίγο ως τσατσά μια Ευρώπη που την έκανε μπορντέλο.
Ναι, ο γερμανικός παράγοντας μπορεί να τιμωρήσει την Κύπρο αλλά διαλύει το προφίλ που έχουν ανάγκη οι υποτακτικοί του για να κυβερνούν την Ευρώπη. Πώς αλήθεια θα κυβερνήσει ο Σαμαράς μια Ελλάδα φωτογραφιζόμενος με τον Αττίλα 3 της Κύπρου; Η Μέρκελ λοιπόν, ψάχνει ένα πλάνο Β, για να ξεφύγει από την παγίδα που έστησε η συμπεριφορά της και οι διαβεβαιώσεις του Αναστασιάδη στο πρόσωπό της, πως όλα θα πάνε καλά.
Η Κύπρος αποδεικνύει πως σε ένα περιβάλλον κρίσης, η οποία δημιουργείται από την ίδια τη δομή της ΕΕ, άσχετα αν ενισχύεται από παρασιτικές λειτουργίες σε κάθε χώρα, πρέπει να ξαναμπεί στο τραπέζι μια άλλη λειτουργία της Ευρώπης. Απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό είναι η διαπραγμάτευση.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το έκαναν. Έλεγαν ψέματα στους Έλληνες, μετέφεραν τους εκβιασμούς στους οποίους οι ίδιες υπέκυπταν ως αναγκαίες πολιτικές. Και ξαφνικά βρέθηκε η μικρή Κύπρος για να βάλει το θέμα της διαπραγμάτευσης λέγοντας “Οχι” στους εκβιασμούς. Πραγματικά είναι μικρά τα οικονομικά μεγέθη της Κύπρου, όπως είναι μικρή και η Κύπρος. Αλλά το μέγεθος δεν μετράει. Αφού όπως λένε οι εγχώριοι μερκελιστές “τα 5,8 δις της Κύπρου δεν είναι τίποτα”, γιατί τόσος ντόρος; Και ο Σαμαράς γιατί τόση βουβαμάρα;
Υ.Γ. Ο Χρυσόστομος Κύπρου δήλωσε πως η Εκκλησία δίνει την περιουσία της για να βγει η Κύπρος απ την κρίση. Στην Ελλάδα ο Άνθιμος ακόμη ράβει άμφια για να στολίσει τη ματαιόδοξη και μισαλλόδοξη φύση του.
Πηγή:
Το Κουτί της Πανδώρας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
