Εντοπίστηκε ο "ρυθμιστής" της γήρανσης!

Ο υποθάλαμος, μια περιοχή του εγκεφάλου που ρυθμίζει μια πληθώρα λειτουργιών, από την ανάπτυξη μέχρι τον μεταβολισμό και την αναπαραγωγή, δεν αποκλείεται να ελέγχει και τη διαδικασία της γήρανσης -σύμφωνα τουλάχιστον με μελέτη σε ποντίκια που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Αύξηση της διάρκειας ζωής κατά 20%

Οι ερευνητές του Κολεγίου Ιατρικής «Άλμπερτ Άινσταϊν» στη Νέα Υόρκη έδειξαν ότι η αναστολή της δράσης μιας ουσίας στον υποθάλαμο βελτίωσε την υγεία και αύξησε κατά 20% τη διάρκεια ζωής των πειραματόζωων.

«Οι επιστήμονες αναρωτιούνται εδώ και καιρό κατά πόσο η γήρανση συμβαίνει ανεξάρτητα σε καθέναν από τους ιστούς του σώματος, ή αν αντίθετα ρυθμίζεται από ένα συγκεκριμένο όργανο»σχολιάζει ο Ντόνγκσενγκ Κάι, επικεφαλής των πειραμάτων.

«Η μελέτη μας καθιστά ξεκάθαρο ότι πολλές παράμετροι της γήρανσης ελέγχονται από τον υποθάλαμο»υποστηρίζει.

Ο υποθάλαμος, μια δομή σε μέγεθος αμυγδάλου που βρίσκεται βαθιά στον εγκέφαλο, συνδέει το νευρικό σύστημα με το ενδοκρινικό σύστημα, και ρυθμίζει έτσι την όρεξη, τη θερμοκρασία του σώματος, τον ύπνο, τα επίπεδα κόπωσης, την αναπαραγωγή και το βιολογικό ρολόι, μεταξύ άλλων.

Γήρανση και φλεγμονώδεις αντιδράσεις του υποθαλάμου

Ο δρ Κάι ήθελε να εξετάσει το κατά πόσο η γήρανση συνδέεται με τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις του υποθαλάμου. Σε πρώτη φάση, η ερευνητική ομάδα έδειξε ότι, όταν τα ποντίκια αρχίζουν να γερνούν, ο υποθάλαμος βρίσκεται όλο και περισσότερο υπό την επίδραση ενός μορίου που σχετίζεται με τη φλεγμονή και ονομάζεται NF-κΒ.

Στην επόμενη φάση των πειραμάτων, οι ερευνητές έδειξαν ότι η χορήγηση μιας ουσίας που αυξάνει τη δραστηριότητα του NF-κΒ δείχνει να επιταχύνει τη γήρανση έξι μήνες μετά τη χορήγηση: τα ποντίκια παρουσίασαν αυξημένη απώλεια μυϊκής και οστικής μάζας, λεπτότερο δέρμα και μειωμένη ικανότητα απομνημόνευσης.

Αντίθετα, η χορήγηση μιας άλλης ουσίας που αναστέλλει το NF-κΒ στον υποθάλαμο φρενάρει αυτά τα σημάδια της γήρανσης και αυξάνει τη μέση διάρκεια ζωής κατά 20%, συγκριτικά με τα ποντίκια στα οποία δεν υπήρχε φαρμακευτική παρέμβαση.

Οφέλη ακόμη και στα μεσήλικα πειραματόζωα

Το εντυπωσιακό μάλιστα ήταν ότι τα οφέλη αυτά παρατηρήθηκαν ακόμα και στα πειραματόζωα που ήταν ήδη μεσήλικα όταν άρχισε το πείραμα.

Ποιος είναι όμως ο μηχανισμός που αυξάνει τη δραστηριότητα του NF-κΒ και αναγκάζει τον υποθάλαμο να ενεργοποιήσει τη διαδικασία της γήρανσης; Οι ερευνητές αναφέρουν ότι το NF-κΒ μπλοκάρει τη δράση της «εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών» (GnRH), μιας ορμόνης που παράγει ο υποθάλαμος για να ενεργοποιεί το αναπαραγωγικό σύστημα.

Αυτό υποδεικνύει ότι η εμφάνιση φλεγμονής είναι το σημάδι που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλος για να καταλάβει ότι έχει έρθει ώρα να σταματήσει η αναπαραγωγή και να αρχίσει η διαδικασία της γήρανσης.

«Μείζον επίτευγμα»

Η μελέτη χαρακτηρίστηκε ως «μείζον επίτευγμα για την έρευνα στη γήρανση» από τον Ντέιβιντ Σινκλέρ, έγκριτο μοριακό βιολόγο του Χάρβαρντ, ο οποίος κλήθηκε να σχολιάσει τα αποτελέσματα στο δικτυακό τόπο του Nature.

Όπως επεσήμανε ο Σινκλέρ, η αναστολή του NF-kB στον υποθάλαμο δείχνει να φρενάρει τη γήρανση ακόμα και αν χορηγηθεί στη μέση ηλικία, διαπίστωση που γεννά ελπίδες για την αντιμετώπιση της γήρανσης στο μέσο μεσήλικο άνθρωπο.

[Πηγή Το Βήμα-Science]

Spiegel: Κάτω από την αξία του η τιμή πώλησης του ΟΠΑΠ

«Η τιμή πώλησης του κερδοφόρου ΟΠΑΠ ήταν κάτω από την εμπορική του αξία», αναφέρει σε δημοσίευμά του το Spiegel για την ολοκλήρωση της συμφωνίας πώλησης του κρατικού Οργανισμού στην Emma Delta. Αντίθετα η κυβέρνηση και τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ παρουσίασαν την μεταβίβαση του 33% του ΟΠΑΠ με διθυραμβικά σχόλια.

«Η υπερχρεωμένη Ελλάδα ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλη ιδιωτικοποίηση: Η κυβέρνηση πούλησε το μερίδιό της στην επιχείρηση τυχερών παιγνιδιών ΟΠΑΠ έναντι 652 εκατ. Ωστόσο, η τιμή πώλησης του κερδοφόρου κρατικού φορέα κινήθηκε κάτω από την εμπορική του αξία», αναφέρει το Spiegel μεταξύ άλλων, το οποίο σημειώνει ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση στην χώρα από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση και υπενθυμίζει ότι οι πωλήσεις κρατικής περιουσίας συνιστούν μέρος των συμφωνιών με την Τρόικα.

Όπως τονίζεται στη Deutsche Welle, στο ίδιο θέμα αναφέρονται επίσης με πρακτορειακά τηλεγραφήματα πολλές εφημερίδες, μεταξύ αυτών η Frankfurter Allgemeine Zeitung, η Die Welt και η αυστριακή Die Presse.

Την ίδια στιγμή η πώληση του ΟΠΑΠ παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ με πανηγυρισμούς. Εν αρχή ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας τόνισε πως «τα οφέλη για το ελληνικό Δημόσιο είναι πολλαπλά, αφού αποδεικνύεται η εμπιστοσύνη των επενδυτικών κεφαλαίων στην ελληνική Οικονομία και ταυτόχρονα εξασφαλίζονται για πρώτη φορά, πέραν του τιμήματος και έσοδα από φόρους 30% επί των μικτών κερδών που θα μπαίνουν κάθε χρόνο στο δημόσιο ταμείο».

Σημειώνεται πως η τελική προσφορά της Emma Delta, με την οποία έκλεισε και η συμφωνία, είναι 652 εκατομμύρια, υψηλότερη κατά 30 εκατ. από την αρχική, που ήταν 622 εκατ. ευρώ, και μόλις κατά 2 εκ. ευρώ πάνω από το κατώτατο αποδεκτό όριο που είχε θέσει το ΤΑΙΠΕΔ. Επίσης σε αυτό το ποσό προστίθενται τα μερίσματα της χρήσης του 2012, ύψους 60 εκατ. ευρώ, που θα εισπραχθούν από το ελληνικό δημόσιο.

Ο Στέλιος Σταυρίδης, πρόεδρος του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, μιλώντας στον Σκάι, ανέφερε πως η πώληση του 33% του ΟΠΑΠ είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα μας. «Ο ΟΠΑΠ μπαίνει σε μια νέα εποχή και αυτό που θα πρέπει ο κάθε πολίτης να σκεφτεί είναι να μείνει ο οργανισμός εύρωστος για να μπορεί να αποφέρει τους φόρους τους οποίους έχει βάλει το κράτος», τόνισε.

Ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ υποστήριξε πως το κέρδος για το κράτος –ανεξαρτήτως ιδιοκτησιακού καθεστώτος- θα είναι  6,3 δισεκατομμύρια την επόμενη δεκαετία. «Αν δεν κάναμε την αποκρατικοποίηση θα παίρναμε 13 εκατ ευρω. Τώρα εισπράττουμε 652 εκατομμύρια», τόνισε σε δηλώσεις του στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, κάνοντας παράλληλα λόγο για μία «άνευ προηγούμενου εθνική επιτυχία» και «ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα από διεθνείς επενδύτες. Μπορεί να λεει ο καθένας ο,τι θέλει, αλλά να το τεκμηριώνει με νούμερα».

Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για διαγωνισμό παρωδία επισημαίνοντας πως πρόκειται για «μείζον σκάνδαλο που ζημιώνει το ελληνικό δημόσιο» και «σχεδιαζόμενο ξεπούλημα του διαχρονικά κερδοφόρου οργανισμού του ΟΠΑΠ»,

Η βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Νάντια Βαλαβάνη σε δήλωσή της επισημαίνει πέντε σημεία για την πώληση του ΟΠΑΠ, τα οποία όπως σημειώνει «αποφεύγουν να διευκρινίσουν ως προς το αντίτιμο, ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια»:

Πρώτον, το ποσό των 60 εκ. ευρώ αφορά το μέρισμα για την οικονομική χρήση του 2012. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ήδη – προ πώλησης - καταβληθεί στο δημόσιο ταμείο.

Δεύτερον ως τρόπος αποπληρωμής του τελικού αντιτίμου επιλέχθηκε η διαδικασία των δόσεων - χωρίς περαιτέρω ενημέρωση από το ΤΑΙΠΕΔ ως προς τον ακριβή αριθμό και το χρονικό τους ορίζοντα - προφανώς στοχεύει ώστε ο ίδιος ο ΟΠΑΠ μέσω των κερδών του ν' αποπληρώσει την τιμή κτήσης του κι αποτελεί παραπέρα «εξυπηρέτηση» του σχήματος διεθνών κι ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων που τον απέκτησε (πιθανότατα μετά από συμβιβασμό με άλλους «διεκδικητές», προκειμένου αυτοί ν' «αποσυρθούν» κατά την τελική φάση).

Τρίτον, η νέα προσφορά (652 εκ. ευρώ), που αντιστοιχεί σε 6,1936 ευρώ/μετοχή, υπολείπεται από δημοσιοποιημένες εκτιμήσεις άλλων αναλυτών της «αγοράς», Ελλήνων και ξένων, που εκτιμούν ως «δίκαιη τιμή» για τον ΟΠΑΠ στις σημερινές συνθήκες από 6,80 έως 7,90 ευρώ ανα μετοχή.

Τέταρτον, στην ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ αναφέρεται ότι τα συνολικά έσοδα του Δημοσίου στην δεκαετία, από τα μερίσματα του οργανισμού, υπολογίζονται σε 360 εκ.ευρώ. Ωστόσο, από την πρόσφατη παρουσίαση του business plan της Διοίκησης του Οργανισμού, εύκολα διαπιστώνει ο κάθε ενδιαφερόμενος ότι τα συνολικά έσοδα από μερίσματα για την επόμενη δεκαετία θα ξεπεράσουν τα 850 εκ. ευρώ.

Πέμπτον, είναι αστεία η επίκληση ότι το Δημόσιο τώρα θα έχει περισσότερα κέρδη, επειδή θα χάσει μεν το μέρισμα, αλλά θα έχει να λαμβάνει από τη νέα αυξημένη φορολογία 30% επί των κερδών. Και τι θα εμπόδιζε δηλαδή το Δημόσιο να εισπράττει τόσο το αυξημένο ποσό φόρου όσο και το άμεσο δικαίωμα στα κέρδη μέσω του ετησίου μερίσματος του Οργανισμού;

ΠΗΓΗ

Τα πιο παράξενα εξωτικά φρούτα

Από την Ινδονησία και τη Μαλαισία, μέχρι την Ινδία και την Ταϊλάνδη ο κατάλογος των παράξενων φρούτων είναι μακρύς. Είναι συνήθως πολύχρωμα, έχουν ιδιαίτερο σχήμα και σχέδιο, πολλές φορές έχουν αγκάθια, και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να φανταστείς ότι τρώγονται, πόσο μάλλον ότι είναι και νόστιμα.




Ευδοκιμούν σε δύσβατα μέρη ή καλλιεργούνται στους κήπους και τους αγρούς, αποτελώντας πηγή βιταμινών, ιχνοστοιχείων και αντιοξειδωτικών. Αποτελούν βασικά προϊόντα στη διατροφή των ιθαγενών λαών, οι οποίοι τα απολαμβάνουν με διάφορους τρόπους.

Ορισμένα είναι εντελώς άγνωστα στο δυτικό κόσμο, ενώ άλλα είναι πολύ δύσκολο να τα βρεις ακόμη και στις χώρες καταγωγής τους. Χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, ενώ αποτελούν αγαπημένα φρούτα στις αγορές του κόσμου. Τα επτά πιο παράξενα «ιθαγενή» φρούτα στον πλανήτη είναι… πεντανόστιμα και πανέμορφα!


 1. Mangosteen (Garcinia mangostana). Θεωρείται ως ο «βασιλιάς» των φρούτων και είναι αρκετά δύσκολο να βρεθεί. Ευδοκιμεί στην Ινδονησία και η γεύση λίγο πολύ  θυμίζει τα δικά μας ροδάκινα, ενώ η σάρκα του μοιάζει με λευκό «λουλούδι». Είναι δύσκολο να κοπεί με το χέρι και χρειάζεται προσοχή στο καθάρισμα, ενώ αποτελεί άριστη πηγή βιταμινών και αντιοξειδωτικών.

2. Rambutan (Nephelium lappaceum). Ευδοκιμεί στην Ταϊλάνδη και τις Φιλιππίνες και μοιάζει με κάστανο, αφού ο καρπός καλύπτεται από αγκαθωτό περίβλημα. Ο άγγουρος καρπός έχει πράσινο χρώμα, ενώ όταν ωριμάζει αποκτά έντονο κόκκινο χρώμα. Συνήθως χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και λιγότερο ως εδώδιμο φρούτο.

3. Durian (Durio Durionaceae). Μπορεί κανείς να το βρει  στην Ινδία, τη Μαλαισία και την Ταϊλάνδη και ανήκει στα «ακριβά» φρούτα. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι η διπλή «προσωπικότητα» που διαθέτει: Μυρίζει απαίσια (σαν σάπιο κρέας ή χαλασμένο κρεμμύδι) αλλά έχει θεϊκή γεύση. Οι καρποί αλλοιώνονται πολύ γρήγορα και καλό είναι να καταναλώνονται φρέσκα. Χρησιμοποιούνται σε διάφορα φαγητά, γλυκά και παγωτά, ενώ αποτελούν βασικό συστατικό στη βιομηχανία παραγωγής ζαχαρωτών και καραμέλας στις ασιατικές χώρες.

4. Dragon fruit (Hylocereus undatus). Καλλιεργείται στο Βιετνάμ και θυμίζει τη δική μας αγκινάρα. Εξωτερικά καλύπτεται από εντυπωσιακά ροζ φύλλα, ενώ η σάρκα του έχει λευκό χρώμα και είναι γεμάτη μικρά μαύρα σποράκια. Η γεύση του μοιάζει με αυτήν του πεπονιού ή του κίουι, ενώ ανήκει στην κατηγορία των γλυκών φρούτων. Τρώγεται ωμό ή χρησιμοποιείται κυρίως για την παρασκευή κομπόστας και μαρμελάδας.

5. Kiwano (Cucumis metuliferus). Ευδοκιμεί στη Χιλή και είναι γνωστό με τις κοινές ονομασίες «Αγγλική Ντομάτα» ή «Πεπόνι με κάρατα». Έχει πορτοκαλί χρώμα και η σάρκα αποτελείται από πολλά πράσινα σπόρια. Η γεύση του θυμίζει πολύ το αγγούρι ή το κολοκύθι ή -κατά άλλους- έναν συνδυασμό μπανάνας και λεμονιού! Καταναλώνεται ωμό ή σε χυμό, ενώ η προσθήκη ζάχαρης ή αλατιού «ενδυναμώνει» τη γεύση του. Αποτελεί άριστη πηγή βιταμίνης C και φυτικών ινών.

6. Ackee (Blighia sapida). Αποτελεί ιθαγενές φρούτο της Τζαμάικα και το σχήμα του θυμίζει τη δική μας πράσινη πιπεριά αλλά σε πορτοκαλοκόκκινο χρώμα. Η συγκομιδή των καρπών γίνεται μόλις το φρούτο «ανοίξει» και φανούν οι σπόροι του, ενώ καταναλώνεται συνήθως βρασμένο ως μέρος κάποιας παραδοσιακής συνταγής.

7. Urucu (Bixa orellana). Καλλιεργείται κυρίως στην Ινδία, το Μεξικό, το Περού κ.ά. για τους κατακόκκινους σπόρους του. Χρησιμοποιείται κυρίως ως σκόνη ή πάστα για να αρωματίσει διάφορα φαγητά ή τυριά αντί του ακριβότερου σαφράν, ενώ αποτελεί άριστο πρόσθετο σε μίγματα μπαχαρικών. Επιπλέον, αποτελεί άριστη φυσική χρωστική ουσία σε ποτά αλλά και στη ζαχαροπλαστική.

ΠΗΓΗ

Νερό - Δηλητήριο σε όλη την Ελλάδα.

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Έρευνα που διενήργησε διεπιστημονική επιτροπή από το Γεωπονικό και το Πανεπιστήμιο Αθηνών για λογαριασμό του ΕΦΕΤ και παραδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, φέρνει στο φως αποκαλυπτικά ευρήματα:

Τοξικά βαρέα μέταλλα σε πόσιμο νερό, ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα, σε συγκεντρώσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τα ανώτατα επιτρεπτά όρια που έχει θέσει η Ε.Ε. ή σε τιμές δυνητικά επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία, ανιχνεύονται σε πολλές περιοχές της χώρας. 

• Όλα τα λιμναία συστήματα της Βόρειας Ελλάδας εμφανίζουν επιβαρύνσεις σε αρσενικό, μόλυβδο και νικέλιο 
• Οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι σε περιοχές με έντονη βιομηχανική ρύπανση, τα παραγόμενα τρόφιμα είναι σαφώς πιο επιβαρημένα σε βαρέα μέταλλα 
• Εστιάζουν την προσοχή τους σε βολβούς (καρότα, πατάτες, κρεμμύδια) αλλά και φυλλώδη λαχανικά (λάχανο, μαρούλι, σπανάκι). 
• 

Πάντως η έρευνα των δυο πανεπιστημίων ολοκληρώθηκε μετ' εμποδίων.

«Στείλαμε περισσότερα από 30 αιτήματα για αποστολή στοιχείων σε αρμόδιες υπηρεσίες, όμως καμία δεν ανταποκρίθηκε», καταγγέλλει ο Γ. Ζαμπετάκης, επίκουρος καθηγητής Χημείας Τροφίμων.

Tο 65% του συνολικού μήκους των αγωγών της EYΔAΠ αποτελείται από σωλήνες αμιαντοτσιμέντου στην πλειονότητά τους ηλικίας 80 ετών (1927), ενώ και στο δίκτυο της Εταιρείας Υδρεύσεως και ΑποχετεύσεωςΘεσσαλονίκης (EYAΘ) το 50% κατά προσέγγιση είναι αμιαντοσωλήνες.

Ο κύβος ερρίφθη! Του Νίκου Χατζηνικολάου

Τα αδιάσειστα ιστορικά ντοκουμέντα που «ξετρύπωσε» και φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας η δημοσιογραφική έρευνα της Real news για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο αποδεικνύουν ότι οι ελληνικές απαιτήσεις απέναντι στη Γερμανία, απαιτήσεις που αρχίζουν επιτέλους δειλά-δειλά να διατυπώνονται και να προβάλλονται, έστω και με καθυστέρηση εξήντα πέντε ετών, έχουν εξαιρετικά ισχυρή ηθική και νομική βάση. Τα έγγραφα που δημοσιεύει η εφημερίδα μας αποτελούν σημαντικό όπλο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς πιστοποιούν με καταλυτικό και αναμφισβήτητο τρόπο τη μεγάλη ληστεία που έγινε από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής σε βάρος της χώρας μας. Και βέβαια το γεγονός ότι αποδεικνύεται πλέον και με επίσημη κρατική αλληλογραφία πως το Βερολίνο όχι μόνον είχε αποδεχθεί το χρέος του προς την Αθήνα, αλλά και είχε αρχίσει ήδη από τον Απρίλιο του 1943 και για ένα μικρό διάστημα -μέχρι τα τέλη του 1944- να το αποπληρώνει σε δόσεις, δίνει τώρα στη χώρα μας τη δυνατότητα να ζητήσει και να λάβει εκτός του αρχικού δανείου και μεγάλα χρηματικά ποσά για τόκους υπερημερίας.

ΟΙ ΟΦΕΙΛΕΣ, όμως, της Γερμανίας προς την Ελλάδα δεν περιορίζονται στο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και στις πολεμικές αποζημιώσεις, που όλες οι χώρες πλην της δικής μας διεκδίκησαν και έλαβαν μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Οπως αποκαλύπτει σήμερα η «R», οι κατακτητές κυριολεκτικά λεηλάτησαν τον ελλαδικό χώρο, αρπάζοντας μέγα τμήμα των σπάνιων και ανεκτίμητων αρχαιολογικών μας θησαυρών. Το 1946, η τότε ελληνική κυβέρνηση ζήτησε με έγγραφό της από τους δήμαρχους και κοινοτάρχες σε ολόκληρη την επικράτεια να καταγράψουν τα κλαπέντα αντικείμενα και να της στείλουν λεπτομερή και αναλυτικό κατάλογο. Ενας δημοσιογράφος, ο Γιώργος Λεκάκης, κατάφερε μετά από μακροχρόνια έρευνα στα επίσημα αρχεία του ελληνικού κράτους και με διαδοχικές επισκέψεις στα γερμανικά μουσεία να καταγράψει σε ένα βιβλίο-κιβωτό πάνω από 8.500 αρχαία αντικείμενα που «σήκωσαν» από την Ελλάδα και έστειλαν στη Γερμανία οι αξιωματούχοι του Γ’ Ράιχ. Αξίζει να διαβάσετε σήμερα στην «R» για τον στρατηγό Ρίνγκελ, που κατάκλεψε το Μουσείο της Κνωσού, για τον κατοχικό διοικητή της Ακρόπολης Κράικερ και τις ασχήμιες των Γερμανών στον Παρθενώνα, για τις καταστροφές που προκάλεσαν οι κατακτητές στις Μυκήνες και σε άλλα μνημεία του πολιτισμού μας...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ η ελληνική πολιτική ηγεσία από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα δεν έθεσε ποτέ επίσημα το θέμα της επιστροφής των γερμανικών οφειλών προς τη χώρα μας. Και όποιος τολμούσε να το θέτει και να το αναδεικνύει ήταν κατά τους πολιτικούς μας ταγούς «γραφικός» και έβαζε σε κίνδυνο τις σχέσεις Αθηνών - Βερολίνου και την... ευρωπαϊκή μας προοπτική. Μόνον τη διαπλανητική ισορροπία του σύμπαντος δεν έβαζε σε κίνδυνο... Συμβιβασμένοι, εξαρτημένοι, αναμεμιγμένοι συχνά σε κραυγαλέα σκάνδαλα, συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα μεγάλων γερμανικών ομίλων, όπως για παράδειγμα η Siemens, που πρωταγωνιστούσε στο παιγνίδι της πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής από τη δεκαετία του ’50, οι κορυφαίοι πολιτικοί μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν τόλμησαν να αναδείξουν και πολύ περισσότερο να διεκδικήσουν ούτε καν τα αυτονόητα. Ούτε καν αυτά που ανέδειξαν και διεκδίκησαν χώρες που βγήκαν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με πολύ μικρότερες απώλειες και καταστροφές από τη δική μας. Ποιον να πρωτοθυμηθείς και ποιον να... πρωτοθαυμάσεις. Τον Σημίτη που ο Μανώλης Γλέζος χαρακτήρισε «νεκροθάφτη» του θέματος των γερμανικών οφειλών ή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που όχι μόνο δεν έθεσε ποτέ το ζήτημα αυτό, αλλά και πήρε από το Βερολίνο δάνειο με λεόντειους όρους, την ώρα που Γιουγκοσλάβοι και Πολωνοί το πήραν τζάμπα; Για να μη θυμηθούμε την κατάργηση της Αρχής της Δίωξης Εγκληματιών Πολέμου και την υπόθεση Μέρτεν...

ΣΗΜΕΡΑ, υπό το βάρος της δεινής οικονομικής κρίσης, φαίνεται να διαμορφώνονται πρωτίστως στην κοινωνία, αλλά και -για πρώτη φορά- στην πολιτική μας σκηνή ευνοϊκοί συσχετισμοί για την προώθηση των εθνικών μας διεκδικήσεων απέναντι στο Βερολίνο. Ενα σημαντικό, όμως, τμήμα του πολιτικού μας προσωπικού παραμένει ακόμη και σήμερα φοβισμένο και αντιδρά αμήχανα όταν η συζήτηση για το θέμα φουντώνει. Είναι όσοι «τρέμουν» την αντίδραση του Βερολίνου, θεωρώντας ότι αν θέσουμε επίσημα το ζήτημα των γερμανικών οφειλών, Μέρκελ και Σόιμπλε θα προβούν σε πολιτικά «αντίποινα» στο ανοικτό θέμα του ελληνικού χρέους και του νέου κουρέματος που απαιτείται να γίνει σύντομα προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο. Η απάντηση σε όσους ανησυχούν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι απλή. Οσο πιο υποταγμένοι είμαστε, όσο πιο πειθήνιοι, τόσο πιο αδύναμοι, τόσο πιο εύκολος στόχος θα αποδειχθούμε, για όποιον θέλει να βλάψει ή να αδικήσει τη χώρα. Αντίθετα, όσο πιο διεκδικητικοί, όσο πιο μαχητικοί αποδειχθούμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να μας αντιμετωπίσουν όλοι δίκαια και με σεβασμό. Τον χρόνο εκδήλωσης των εθνικών πρωτοβουλιών, καθώς και την τακτική ας την επιλέξει η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία. Ο κύβος, όμως, ερρίφθη. Οι πολίτες ζητούν επιτακτικά δικαιοσύνη για όσα υπέστη η χώρα και ο λαός από τους Γερμανούς, επί κατοχής. Και δεν θα ανεχθούν ούτε άλλες υποχωρήσεις, ούτε άλλες καθυστερήσεις! Εξήντα πέντε χρόνια ήταν αρκετά! Το Βερολίνο πρέπει επιτέλους τώρα να πληρώσει τα χρέη του απέναντι στην Ελλάδα. Μέχρι τελευταίου σεντ!


ΠΗΓΗ

Τζερόνιμο

Το 1829 σε μια ερημική περιοχή της Αριζόνα γεννήθηκε το τέταρτο παιδί μιας 10μελούς οικογένειας Ινδιάνων Απάτσι. Το όνομα που του δόθηκε ήταν «Γκογιαθλέ», σε ελεύθερη μετάφραση «αυτός που χασμουριέται». Ωστόσο άλλο ήταν το προσωνύμιο με το οποίο θα τον υποδεχόταν αργότερα στην (α)φιλόξενη αγκαλιά της η ιστορία.

Για τα παιδικά του χρόνια ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Πάντως ο δραστήριος νεαρός απ’ότι λέγεται επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο στα καθήκοντά του ως μέλος της φυλής. Σε ηλικία 17 χρονών μάλιστα καταλαμβάνει θέση στο Πολεμικό Συμβούλιο και αρχίζει να συμμετέχει σε επιδρομές και αψιμαχίες κυρίως με τους Μεξικανούς. Παράλληλα παντρεύεται την νεαρή Αλόπη και μαζί της αποκτά τρία παιδιά. Ο δρόμος μιας φυσιολογικής ζωής είχε αρχίσει να ξετυλίγεται μπροστά του. Το πεπρωμένο φαίνεται όμως πως είχε άλλη γνώμη.
Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Το 1858 η φυλή του Τζερόνιμο στήνει τις σκηνές της έξω από την πόλη Κασκιγέ. Οι άντρες πηγαίνουν στο κέντρο για να πουλήσουν ή να ανταλλάξουν αγαθά αφήνοντας πίσω τα γυναικόπαιδα. Επιστρέφοντας αντικρίζουν ένα αποτρόπαιο θέαμα. Μεξικανικά στρατεύματα είχαν παραβεί τη συνθήκη ειρήνης, είχαν επιτεθεί στον καταυλισμό και είχαν σφάξει όποιον βρήκαν εκεί. Ανάμεσα στους δολοφονημένους ήταν η σύζυγος του Γκογιαθλέ, τα τρία του παιδιά καθώς και η μητέρα του. Αν ήξεραν τί θα επακολουθούσε πιθανώς οι Μεξικανοί να είχαν σκεφτεί περισσότερο την πράξη τους…

Ο ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Ο νεαρός Απάτσι πέφτει σε κατάθλιψη και για έναν ολόκληρο χρόνο χάνεται από τα εγκόσμια. Έπειτα εμφανίζεται και πάλι. Κάτι έχει αλλάξει όμως. Στα άλλωτε ήρεμα μάτια του τώρα καθρεφτίζεται μόνο ένα πράγμα. Το μίσος. Συναντιέται με τις υπόλοιπες φυλές Ινδιάνων προσπαθώντας να τους πείσει να ξεθάψουν το τσεκούρι του πολέμου. Και ως επί το πλείστον τα καταφέρνει.

Τα επόμενα χρόνια τον βρίσκουν σε συνεχείς πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των Μεξικανών αλλά και των λευκών που είχαν αρχίσει να επεκτείνουν επικίνδυνα τις κτήσεις τους.

Ο θρύλος λέει πως κατά τη διάρκεια μιας μάχης με το Μεξικανικό στρατό ο αρχηγός των Ερυθρόδερμων έχει δεχτεί τρεις σφαίρες αλλά συνεχίζει να πολεμά απτόητος και να ορμά οπλισμένος μόνο με ένα μαχαίρι εναντίων των εχθρών του οι οποίοι βλέποντας τον έκαναν έντρομοι επίκληση στον Άγιο Ιερεμία(στα Ισπανικά Τζερόνιμο). Αυτό ήταν…η γέννηση μιας τρομερής προσωπικότητας μόλις είχε συμβεί.
Επί δεκαετίες ο Τζερόνιμο αψηφούσε τον αμερικανικό στρατό, όμως σήμερα το όνομά του είναι κεντημένο στη στολή του 501ου συντάγματος αλεξιπτωτιστών των ΗΠΑ.

Σπαρτιάτης της Δύσης

Ο Γκογιααλέ «Τζερόνιμο» έμελλε να γίνει ένας «Σπαρτιάτης της Δύσης», κατά τον Βιτόριο Τσουκόνι της ιταλικής «Ρεπούμπλικα», ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της μάταιης αντίστασης των αυτόχθονων Αμερικανών στους στρατιώτες με τις μπλε στολές. Ένας ήρωας παρά τη θέλησή του, όπως και οι άλλοι αυτόχθονες που έγιναν ήρωες βλέποντας τη ζωή τους να καταστρέφεται από την απληστία και τη διπλοπροσωπία των ανθρώπων με το ροζ δέρμα και τα ανοιχτόχρωμα μάτια. Η ιστορία των «ινδιάνικων πολέμων» που αφηγήθηκε αργότερα το Χόλιγουντ παρουσιάζοντας συμμορίες άγριων ερυθροδέρμων να σφάζουν αθώους λευκούς εποίκους, ήταν ακριβώς αυτό που συνέβη, αλλά από την ανάποδη.

Μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 1861, η Ουάσινγκτον έστειλε εναντίον του τους στρατηγούς που κατέστειλαν τις μεγάλες φυλές των κυνηγών βουβάλων του Βορρά χωρίς ποτέ να τις νικήσουν στο πεδίο της μάχης, αλλά καταδικάζοντάς τες σε λιμοκτονία. Την τελική εκστρατεία κατά του Τζερόνιμο ανέλαβε ο στρατηγός Κρουκ. Με 5.000 στρατιώτες, εκατοντάδες ινδιάνους μισθοφόρους, πυροβολικό και μυδραλιοβόλα Γκάτλινγκ, καταδίωξε τον Τζερόνιμο, που είχε απομείνει με 35 πεινασμένους πολεμιστές και εκατό γέρους, γυναίκες και παιδιά. Τον περικύκλωσε στα βουνά της Σονόρα, στο Μεξικό και τον συνέλαβε. Ήταν το 1886.

Έκλεισαν τον Τελευταίο Απάτσι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης Ινδιάνων. Δραπέτευσε και τον συνέλαβαν ξανά. Τον έκλεισαν στο Φορτ Σιλ, στην Οκλαχόμα. Το 1905, στα 76 του, τον μετέφεραν στην Ουάσιγκτον για να τον επιδείξουν στην ορκωμοσία του Θίοντορ Ρούζβελτ. Το 1909 ο Τζερόνιμο πέθανε από πνευμονία και θάφτηκε στο νεκροταφείο του Φορτ Σιλ. ενώ ομολόγησε στον ανηψιό του πως μετάνιωσε το γεγονός ότι παραδόθηκε.


Το δισέγγονο του Τζερόνιμο μηνύει την "Skull & Bones" 

Στην 100ή επέτειο από τον θάνατο του θρυλικού ινδιάνου αρχηγού Geronimo, 20 εξ αίματος συγγενείς του ζήτησαν από τα αμερικάνικα δικαστήρια να ασκήσουν πιέσεις στο Πανεπιστήμιο του Yale και την μυστική οργάνωση της σχολής, την περίφημη "Skull & Bones" («Κρανίο και Οστά»), να τους παραδώσει το κρανίο και κάποια οστά του προγόνου τους, τα οποία φυλάνε στην έδρα της «αδελφότητας», προκειμένου να τα επιστρέψουν στην πατρίδα του για μία κατάλληλη ταφή.Σύμφωνα µε την παράδοσή των ινδιάνων, η τελευταία κατοικία ενός πολεμιστή πρέπει να μένει αδιατάρακτη ώστε το πνεύµα του να καλπάζει ελεύθερο στα ουράνια λιβάδια.Στην μήνυση κατονομάζονται επίσης ο Πρόεδρος Obama, ο Υπουργός Άμυνας Robert Gates και ο Υπουργός Στρατού Πιτ Geren, ως υπεύθυνοι για την διατήρηση του υπόλοιπου σκηνώματος του Geronimo σε αμερικανική στρατιωτική βάση στην Οκλαχόμα. Πριν δύο χρόνια ο Harlyn Geronimo, δισέγγονος του Τζερόνιμο, είχε αποστείλει επιστολή στον πρόεδρο Μπους ζητώντας τα οστά του προγόνου του, αφού σύμφωνα με αυτόν ο παππούς τους Μπους, Πρέσκοτ Μπους, (Prescott Bush) ήταν ένας από αυτούς που τα έκλεψαν.


Το όνομα που έμεινε στην Ιστορία

● ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΜΕΞΙΚΑΝΟΙ κόλλησαν στον Γκογιααλέ το προσωνύμιο «Τζερόνιμο». Σε μια μάχη είχε επιτεθεί με το μαχαίρι του στους στρατιώτες βγαίνοντας σώος μέσα από τις γραμμές τους παρά τον καταιγισμό πυρός. Εκείνοι άρχισαν να επικαλούνται τον Άγιο Ιερώνυμο για να τους σώσει...

● Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ βεβηλώθηκε και, σύμφωνα με τον θρύλο, έκλεψε το κρανίο του ο Σάμιουελ Μπους, φοιτητής στο Γέιλ, εκ των ιδρυτών του μυστικού συλλόγου Κρανίο και Οστά στο ίδιο πανεπιστήμιο, πατέρας του Τζορτζ Μπους του Πρεσβύτερου και παππούς του Τζορζ Μπους του Νεώτερου και μελών του συλλόγου

● ΤΟ 1940, ΤΗ ΝΥΧΤΑ πριν από την πρώτη πτώση τους, Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές στο Φορτ Μπένινγκ είδαν την ταινία «Τζερόνιμο» του 1939, στην οποία ο ομώνυμος ήρωας κραυγάζοντας το όνομά του πηδάει από γκρεμό με το άλογό του στο ποτάμι για να ξεφύγει από τους διώκτες του. Οι αλεξιπτωτιστές αποφάσισαν να τον μιμηθούν την επομένη πηδώντας από το αεροπλάνο και έκτοτε η κραυγή «Τζερόνιμο» συνδέθηκε με κάθε είδους άλμα από μεγάλο ύψος

● ΜΙΑ ΠΟΛΗ στην Αριζόνα, μία στην Οκλαχόμα και μία στο Τέξας φέρουν την ονομασία «Τζερόνιμο»

πηγη:tanea.gr / Γιώργος Αγγελόπουλος--http://episkiasis.wordpress.com-http://el.wikipedia.org/

Ο Ινδός που φύτεψε με τα χέρια του ένα ολόκληρο δάσος

Είναι πραγματικά εκπληκτικό όταν πρόκειται να μιλήσουμε για τις δημιουργίες των ανθρώπων, όποιες κι αν είναι αυτές! Στην περίπτωση αυτή, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς ο Ινδός κ. Jadav Payeng μας αφήνει όλους άφωνους με το κατόρθωμά του, που ξεπερνά κάθε φαντασία.

Ο Mulai, όπως είναι γνωστός στους ντόπιους, δημιούργησε ένα ολόκληρο δάσος με τα χεράκια του, φυτεύοντας δέντρο δέντρο εδώ και 30 περίπου χρόνια, στις όχθες του ποταμού Βραχμαπούτρα στην πόλη Άσαμ της Ινδίας!

Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1980, όταν ο νεαρός τότε Ινδός σκέφτηκε να δημιουργήσει μια όαση γύρω από ένα μικρό μπαρ που είχε κατασκευάσει στις όχθες του ποταμού. Αυτό ήταν! Το μικρόβιο του... δάσους μπήκε στο αίμα του και δεν λέει να βγει μέχρι σήμερα!

Ξεκινώντας να φυτέψει μερικά μπαμπού έφτασε να ξεπεράσει τα 550 εκτάρια με διαφορετικές ποικιλίες δέντρων, δημιουργώντας ίσως το μεγαλύτερο δάσος στον κόσμο στις όχθες ενός ποταμού.

Το «Mulai Kathoni», όπως ονομάστηκε το δάσος προς τιμήν του δημιουργού του, ή αλλιώς «Το Δάσος του Mulai» πρόκειται να επεκταθεί σύντομα, φτάνοντας τα 1.000 εκτάρια σε έκταση, με τη στήριξη της Δασικής Υπηρεσίας της χώρας.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι πέρα από την ομορφιά των δέντρων και των καταπράσινων φυτών, στο δάσος ζουν αμέτρητα είδη πτηνών, ενώ ένα κοπάδι ελεφάντων κάνει την εμφάνισή του στην περιοχή κάθε 6 μήνες.

Το «Δάσος του Mulai» έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών, ντόπιων και ξένων, ενώ πλήθος φωτογράφων και κινηματογραφιστών -συμπεριλαμβανομένου τoυ Βρετανού σκηνοθέτη Τομ Ρόμπερτ- έχουν δώσει αρκετές φορές «το παρών», απαθανατίζοντας τις μοναδικές εικόνες!


ΠΗΓΗ

Γιατί οι πολίτες δεν διαδηλώνουν στο πλευρό των συνδικάτων;

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos

Η μικρή συμμετοχή του κόσμου και το κατά γενική ομολογία υποτονικό κλίμα σημάδεψαν τις σημερινές κινητοποιήσεις των συνδικάτων για την εργατική Πρωτομαγιά. Θλιβερή ήταν και η εικόνα της πλατείας Συντάγματος το βράδυ της Κυριακής, όταν στη Βουλή ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Στην απογοήτευση του κόσμου από τους πάντες και τα πάντα αποδίδει το φαινόμενο ο εργατολόγος Γιώργος Ρωμανιάς. Όπως τονίζει στο tvxs.gr, «τα συνδικάτα δυστυχώς στη συντριπτική τους πλειονότητα έχουν απαξιωθεί τελείως στη συνείδηση του κόσμου».

Σε σημερινό κεντρικό του θέμα, το βρετανικό BBC σχολιάζει πως τη φετινή χρονιά στην Ελλάδα οι πορείες διαμαρτυρίας και τα συλλαλητήρια είχαν περιοριστεί σημαντικά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της περασμένης Κυριακής: η Βουλή ψήφιζε καθαρές αμοιβές «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας» ύψους 19,6 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερες των 490 ευρώ μηνιαίως. Η πλατεία Συντάγματος ήταν όμως άδεια.
 
Σύμφωνα με τον κ. Ρωμανιά, τα συνδικάτα «όχι μόνο δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν κάποια ανάσα αλλά σε πολλές περιπτώσεις έχουν παίξει το ρόλο ενός δεκανικιού των κυβερνητικών πολιτικών. Ο κόσμος το έχει αντιληφθεί και δεν συμμετέχει στις κινητοποιήσεις. Υπάρχει μια συνολική κοινωνική απογοήτευση και γι’ αυτό το λόγο από τη μία πλευρά έχουμε διόγκωση της ανεργίας και από την άλλη πλήρη αδιαφορία στις κινητοποιήσεις των συνδικάτων. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι τα συνδικάτα μπορούν να του δώσουν λύση και σε πολλές περιπτώσεις πιστεύει ότι τα συνδικάτα είναι υπεύθυνα για την πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα. Και δεν έχει καθόλου άδικο».
 
Με αυτόν τον τρόπο, παρατηρεί ο κ. Ρωμανιάς, διευκολύνεται η κυβέρνηση να ακολουθεί τις πολιτικές που θέλει. «Ας θυμηθούμε τι γινόταν όταν περνούσαν τα προηγούμενα μνημόνια και τι έγινε την Κυριακή. 490 ευρώ ο μισθός, 19 ευρώ το ημερομίσθιο και απ’ έξω η πλατεία άδεια. Γιατί δεν έγινε τίποτα; Απογοήτευση από τους πάντες και τα πάντα...».
 
Τα ίδια τα συνδικάτα, σύμφωνα με σημερινές δηλώσεις του προέδρου της ΑΔΕΔΥ, Κώστα Τσικρικά, κατηγορούν τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα για την απαξίωσή τους. Ο κ. Τσικρικάς σχολίασε επίσης πως «ο κάθε ένας έχει την ατομική του ευθύνη. Εμείς έχουμε κάνει σαν συνδικάτο πάρα πολλές γενικές απεργίες. 30 συγκεκριμένα μέσα σε τρία χρόνια. Δύο συλλαλητήρια μέσα στην εβδομάδα, ενόψει πολυνομοσχεδίου. Υπάρχει θέμα μη συνειδητοποίησης του κόσμου της εργασίας».Σημειώνεται πως σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, ο αριθμός όλων των διαδηλωτών σήμερα ανήλθε στα 10.000 άτομα.
 
«Τα συνδικάτα προφανώς και έχουν αντιληφθεί τη δυσανασχέτηση του κόσμου, αλλά όταν είσαι σε ένα μεγάλο συνδικάτο και έχεις στη διάθεσή του οδηγό, έχεις αυτοκίνητο πολυτελείας να σε πηγαινοφέρνει, έχεις και φρουρό ακόμα, έχεις μια καλή κοινωνική προβολή το τελευταίο που σε απασχολεί – όταν μάλιστα καταφέρνεις και ξαναεκλέγεσαι – είναι αν ο κόσμος σε εκτιμά ή όχι. Δυστυχώς είναι το τελευταίο που σε απασχολεί»,σημειώνει ο κ. Ρωμανιάς.
 
«Λείπει μια οργανωμένη δύναμη να κινητοποιήσει την κοινωνία»
 
Όπως επισημαίνει ο εργατολόγος, οι κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο γίνονται με την πρωτοβουλία κάποιας οργάνωσης. Φέρνει μάλιστα ως αντιπαράδειγμα τις κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος πριν από τις δίδυμες εκλογές του 2012. «Η ιστορία λέει ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Αν δεν υπάρχει μια οργάνωση, μια δύναμη που να ελέγχει την κατάσταση, αυτές φθίνουν, όπως έγινε και στην Αθήνα. Αυτό συμβαίνει γιατί διάφορα στοιχεία με δικούς τους σκοτεινούς σκοπούς παρεισφρύουν στις κινητοποιήσεις αυτές και δημιουργούν μια σύγχυση. Όταν ξεκίνησε η κινητοποίηση των Αγανακτισμένων, πολύς κόσμος πήγαινε καλοπροαίρετα να διαμαρτυρηθεί. Σιγά σιγά όμως έφευγε γιατί διαπίστωνε ότι πήγαινε ο α, β, γ με δικούς του σκοπούς και νόθευε τη διαμαρτυρία. Δυστυχώς όσοι έχουν διαβάσει ιστορία ξέρουν καλά ότι σε όλες τις ιστορικές περιόδους είχαμε παρόμοια φαινόμενα. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και χάνει την εμπιστοσύνη του. Και έτσι φτάσαμε σε ένα σημείο από τη μια να έχουμε αλματώδη διόγκωση της ανεργίας, από την άλλη να μην ακούει κανείς τα συνδικάτα, αλλά και να μην μπορεί να εκφραστεί. Δεν υπάρχει μια οργανωμένη δύναμη να κινητοποιήσει την κοινωνία», καταλήγει ο κ. Ρωμανιάς.

ΠΗΓΗ

Ο μυστηριώδης κόσμος του Μορφέα: Δέκα πράγματα που δεν ξέρατε για τα όνειρα

Τα όνειρα ανέκαθεν αποτελούσαν ένα μυστήριο και πηγή για δοξασίες δεισιδαιμονίες και μύθους. Χαρακτηριστικό είναι το ότι κατά τη ρωμαϊκή εποχή η ερμηνεία τους είχε απασχολήσει ακόμη και τη Σύγκλητο, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι τα όνειρα είναι από τους θεούς. Η πραγματικότητα όμως είναι πιο εντυπωσιακή.

Ακολουθούν δέκα εντυπωσιακά facts για τα όνειρα που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος.

Στα όνειρά μας βλέπουμε μόνο γνωστούς μας

Το μυαλό μας δεν μπορεί να εφεύρει πρόσωπα. Ωστόσο αν άτομα που βλέπουμε δε μας θυμίζουν κάτι, είναι γιατί όλοι έχουμε δει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσωπα σε ολόκληρη τη ζωή μας στο δρόμο αλλά δεν τα έχουμε γνωρίσει ποτέ. Το υποσυνείδητο όμως τα θυμάται...


Ένα 12% των ανθρώπων βλέπει ασπρόμαυρα όνειρα

Μελέτες που έγιναν από το 1915 μέχρι το 1950 υποστήριζαν ότι τα όνειρα είναι ασπρόμαυρα, ωστόσο τα αποτελέσματα άρχισαν να αλλάζουν στη δεκαετία του 1960. Σήμερα μόνο το 4,4% των ατόμων κάτω των 25 ετών βλέπουν ασπρόμαυρα όνειρα.


Ορισμένοι τυφλοί ονειρεύονται

Όσοι τυφλώθηκαν μετά τη γέννησή τους βλέπουν στα όνειρά τους εικόνες που έχει συγκρατήσει ο εγκέφαλός τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αντίθετα όσοι γεννιούνται τυφλοί δεν βλέπουν εικόνες, αλλά έχουν εξίσου έντονα όνειρα, στα οποία συμμετέχουν οι άλλες αισθήσεις, ενω βιώνουν έντονες ψυχικές καταστάσεις.


Τα όνειρα έχουν συμβολική έννοια

Δε χρειάζεται να επικαλεστείτε τον ονειροκρίτη, ωστόσο, πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι αν ονειρευτείτε κάτι, τότε αυτό είναι συμβολισμός για κάτι άλλο


Κατά μέσο όρο ονειρευόμαστε 1-2 ώρες το βράδυ

Ο ύπνος περνάει διάφορες φάσεις μέχρι τη στιγμή που το σώμα χαλαρώνει τελείως και εκφράζεται το υποσυνείδητο. Ωστόσο τα όνειρα είναι συνήθως από 4 μέχρι 7 το πολύ, αλλά αποτελούνται απο χιλιάδες αλληλένδετα κομμάτια.


Το 90% των ονείρων σας ξεχνιέται μόλις ξυπνήσετε

Μέσα σε 5 λεπτά μετά το ξύπνημα το ήμισυ των ονείρων σας έχει ξεχαστεί και μέσα σε 10 λεπτά το 90% δεν το θυμάστε καν.


Και τα ζώα ονειρεύονται

Μελέτες που έχουν γίνει σε πολλά διαφορετικά ζώα έδειξαν ότι στον ύπνο τους τα εγκεφαλικά κύτταρα λειτουργούν όπως του ανθρώπου. Έτσι την επόμενη φορά που θα δείτε το σκυλί σας να έχει σπασμούς και να κουνάει τα πόδια του στον ύπνο του θα ξέρετε τι ακριβώς συμβαίνει.


Στα όνειρα επικρατεί άγχος

Το πιο συνηθισμένο συναίσθημα που αισθάνεται κάποιος όταν ονειρεύεται είναι το άγχος, αφού είναι αυτό που σημαδεύει περισσότερο το υποσυνείδητο και γενικά στα όνειρα κυριαρχούν τα αρνητικά συναισθήματα έναντι των θετικών


Ενσωματώνουμε στα όνειρα το περιβάλλον μαςΌταν κοιμόμαστε, ακούμε, νιώθουμε και μυρίζουμε πράγματα, ωστόσο τα εξωτερικά ερεθίσματα του περιβάλλοντος αποτελούν μέρος των ονείρων μας. Για παράδειγμα, μπορεί να ονειρεύεστε ότι μαγειρεύετε, ενώ η μητέρα σας μαγειρεύει μέσα και σας έρχεται η μυρωδιά.


Οι άνδρες ονειρεύονται διαφορετικά από τις γυναίκεςΠερίπου το 70% από τους χαρακτήρες που υπάρχουν στο όνειρο ενός άντρα είναι άτομα του ίδιου φύλου, ενώ γενικά το συναίσθημα των ονείρων τους είναι συνήθως επιθετικό. Αντίθετα, στα όνειρα των γυναικών εμφανίζεται ίσος αριθμός ανδρών και γυναικών.

ΠΗΓΗ

Punk και επιστήμη: η μουσική των ερευνητών

Δημιουργικότητα, DIY ηθική, αντισυμβατικότητα - αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της punk μουσικής. Ωστόσο για πολλούς επιστήμονες και ερευνητές αυτές οι έννοιες είναι ιδιαίτερα γνώριμες.

"To punk ως κοινωνική νόρμα αφορά σε ιδεώδη που προασπίζονται με πάθος την διαφορετικότητα, την δημιουργικότητα καθώς και την ελευθερία έκφρασης εκτός των ορίων που δομούν κοινωνικά στερεότυπα", αναφέρει ο Bill Cuevas, βιοχημικός της εταιρείας Genencor και μουσικός παραγωγός του KZSU ραδιοφωνικού σταθμού του Stanford University. "Παρόμοιες αρχές με του punk απαρτίζουν αυτές μιας λειτουργικής και ποιοτικής ερευνητικής τακτικής, συμπεριλαμβανομένων αυτές της περιέργειας και της ανησυχίας", λέει ο Cuevas κλείνοντας.


Η punk μουσική ξεκίνησε δυναμικά στα τέλη της δεκαετίας του '70, με μπάντες όπως οι Ramones, Sex Pistols, Clash. Μια νέα γενιά μουσικών αμφισβητεί τις αρχές, απορρίπτει παραδόσεις, παίζοντας μουσική απλοποιημένη στα βασικότερα της στοιχεία.

Το σημαντικότερο του είδους αυτού μουσικής είναι "η δυνατότητα πλήρους ελευθερίας έκφρασης μέσα από ένα μουσικό κομμάτι", λέει ο τραγουδιστής των The Descendants και ερευνητής γεωπονικής στο Ινστιτούτο DuPont, Milo Aukerman. Σε πολλές πτυχές της η έρευνα ομοιάζει με το punk -- ίσως αρκετά περισσότερο από ότι σε άλλα επαγγέλματα. Οι ερευνητές μπορούν να θέτουν το δικό τους πρόγραμμα όσο και να αποφασίζουν για το τι θέλουν να μελετήσουν. "Υπάρχει ένας μεγάλος βαθμός ελευθερίας σε όλο αυτό", προσθέτει ο Aukerman. 

Tόσο το punk όσο και η επιστήμη αγκαλιάζοντας την μοναδικότητα δεν είναι πάντοτε αποδεκτά από την κοινωνία, σημειώνει στα λεγόμενα του ο Lane Pederson, ερευνητής κλινικής ψυχολογίας και drummer των Dillinger Four. "Υπό αυτή την οπτική γωνία, πιστεύω πως και τα δύο εμπεριέχουν μια πτυχή υποκουλτούρας στην φύση τους". Πιο συγκεκριμένα, η βιολογία έχει αναδείξει όσους επιστήμονες αμφισβήτησαν τις συμβατικές γνώσεις του αντικειμένου και προσπάθησαν να απομυθοποιήσουν τις καθιερωμένες θεωρήσεις, σύμφωνα με τον Aukerman. "Συνεχώς ψάχνουμε νέες ανακαλύψεις που κρύβονται πίσω από τον συνήθη τρόπο σκέψης", λέει. "Με το punk rock συμβαίνει ακριβώς το ίδιο".

Σπείρα: Ένα σύμβολο από τα βάθη των αιώνων!

Η Σπείρα είναι ένα από τα αρχαιότερα σύμβολα και χρησιμοποιείται από την παλαιολιθική εποχή στον Ελλαδικό χώρο. Αυτό το περίπλοκο αλλά Πανίσχυρο σύμβολο το συναντάμε παντού καθώς και σε πάρα πολλούς αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.

Ειδικά όμως στη Ελλάδα υπήρξε σήμα και σύμβολο του πανταχού Αρχαίου Ελληνισμού και σύμβολο της Ζωτικής δύναμης. Θα αποτελέσει ένα από τα ισχυρότερα - ιστορικότερα σύμβολα του Ελληνικού Κόσμου και θα δηλώνει την Ελληνική καταγωγή όλων των πραγμάτων που τον φέρουν πάνω τους ειδικά πριν την κλασσική περίοδο του χρυσού αιώνα αλλά και μετά.

Το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις Ελληνικές κατοικίες και στολίζει αρχιτεκτονικά όλα τα σπουδαία δημόσια και ιδιωτικά κτίρια και μνημεία μας.

Η στροβιλιστική περιέλιξη, η Σπείρα, η δίνη, η υπέρθεση δύο υλικών σωμάτων ή δύο ενεργειακών ρευμάτων, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο τρόπος που δημιουργείται η ζωή, πάνω από όλα είναι σύμβολο της Ζωτικής Δύναμης. Τη Σπειροειδή κίνηση την βλέπουμε παντού στη φύση. Από τα πανάρχαια οστρακόδερμα, έως το σχηματισμό των Γαλαξιών.

Το σχήμα του σπιράλ (spiral) το συναντάμε και στην φύση. Ζούμε σε έναν γαλαξία Σπειροειδή τύπου. Οι ανεμοστρόβιλοι, τα κελύφη μαλακίων, τα δαχτυλικά αποτυπώματα, ακόμα και το μόριο του DNA έχουν την μορφή της Σπείρας.

Αντιπροσωπεύει ποικιλοτρόπως τόσο τις ηλιακές όσο και τις σεληνιακές δυνάμεις, ο αέρας, τα ύδατα, ο κεραυνός και η αστραπή είναι επίσης μια δίνη, η μεγάλη δημιουργική δύναμη, η εκπόρευση.

Επισής διαστέλλεται και συστέλλεται απεικονίζει την αύξηση και τη μείωση του ήλιου ή της σελήνης, τη γέννηση. Συμβολίζει επίσης τη συνέχεια, τον περιστρεφόμενο ουρανό, την πορεία του ήλιου, τις κυκλικές εποχές, την περιφορά της γής.

Οι Σπείρες ή δίνες σχετίζονται με το γνέσιμο και το πλέξιμο του ιστού της ζωής και του πέπλου της Μητέρας Θεάς η οποία ελέγχει το πεπρωμένο και υφαίνει το πέπλο της πλάνης.

Η Σπέιρα επίσης έχει τον ίδιο συμβολισμό με τον Λαβύρινθο και το χορό ή το βάδισμά του. Στο μεταφυσικό πεδίο συμβολίζει τις περιοχές της ύπαρξης, τους διάφορους τρόπους μιας ύπαρξης, τις περίπλανήσεις μιας ψυχής σε εκδήλωση καθώς και την τελική επιστροφή στο Κέντρο.

Η σπείρα συνδέεται επίσης με τον αφαλό σαν κέντρο δύναμης και ζωής.

Ξετυλίγεται μέσα από μύθους, θρησκευτικές δοξασίες και θρύλους. Είναι χαραγμένη στα εδάφη πάνω σε βράχους, αλλά και σε προϊστορικά μεγαλιθικά μνημεία.

Σχηματίζεται με μύριους τρόπους στα έμβια όντα, από τα πανάρχαια όστρακα, στο μαγευτικό μπλε σπιράλ στις αποικίες των μεδουσών, στο σχηματισμό οργάνων ζώων και φυτών, έως το αίμα μας που κινείται, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, Σπειροειδώς.

Ζωγραφίζεται σε μικρά ή τεράστια καλλιτεχνήματα στους τοίχους από τη εποχή τής αρχαίας Θήρας, αλλά και σχεδόν σε κάθε αγγείο τής μινωικής εποχής στην Κρήτη και Σαντορίνη.

Αποτυπώνεται στα ιερά των ιερών, τα χρυσά αγγεία των Μυκηναίων, σαν να τονίζει ότι είναι το μοναδικό μήνυμα που πρέπει να υπάρχει πάνω τους, με στόχο την επικοινωνία με τη Δύναμη που το συνδέει και την εκπροσωπεί.

Η Σπείρα είναι το μοναδικό σύμβολο που υπάρχει εντός κι εκτός των ιερών χρυσών αγγείων των Μυκηναίων, μιας μεταβατικής ειρηνικής πατριαρχικής κοινωνίας, στο βασίλειο τού Νέστορα, που ακόμα γνώριζε ότι πρέπει να αποτυπώσει την ισχύ τού Αιθέρα σε ό,τι πιο ιερό διέθετε για να μπορεί να έχει τη “συμπάθεια” και ίσως ένα μικρό μέρος τής ισχύος του.

Η σπείρα αγγίζει απαλά και προστατεύει όλα τα κεφάλια των αρχαίων κορασίδων με τη δομή τού ιερού κόμπου, αλλά βρίσκεται και σε όλες τις κόμες των πανέμορφων Κούρων. Τη βλέπουμε σκαλισμένη σε κρυφούς βράχους στο Ιερό των Θεών στη Σαμοθράκη.

Στην ουσία κατακλύζει, σχεδόν αόρατη, κάθε έκφραση της ύλης και της ζωής, από το σπιν του ηλεκτρονίου, έως το στροβιλισμό των γαλαξιών. Σχηματίζει τους κυκλώνες, τους τυφώνες, τα πανέμορφα βόρεια και νότια σέλαα, και εκφράζεται σχεδόν σε κάθε σχηματισμό στο Σύμπαν. Αν προσέξουμε τη δομή και το εύρος έκφρασης τής Σπείρας, ίσως τη συνδέσουμε με τον Αιθέρα.

Το Θείο έχει την Σπείρα ως κυριότερο εργαλείο σχηματισμού τής πλάσης, τη στροβιλιστική ενέργεα τής οργόνης και την οργή των αρχαίων Θεών προς τον Προμηθέα, ο οποίος τόλμησε να μειώσει την ισχύ τους επειδή έδωσε στους ανθρώπους – όχι τη φωτιά – αυτή μπορούσε να τη δώσει κι ένας καιόμενος κορμός δέντρου από κάποιο κεραυνό, αλλά τη γνώση τής στροβιλιζόμενης και πανταχού παρούσας ενέργειας μέσω της Σπείρας.

Τους έδωσε τα μυστικά δημιουργίας και ύπαρξης τού φωταυγούντα αιθέρα. Πρόδωσε το απόλυτο μυστικό τους. Το αιθερικό εργαλείο χτισίματος τής πλάσης. Το αειφόρον φως μέσω της Σπείρας.

Η Σπείρα που συνδυάζει το σχήμα ενός κύκλου και την Δυναμική κίνησή του, συμβολίζει και τον Χρόνο. Ως μέρος της ομαλής ατελείωτης γραμμής συμβολίζει επίσης την ανάπτυξη, την συνέχεια, τον ρυθμό της αναπνοής και της ίδιας της ζωής. Όταν χρησιμοποιείτε ως προσωπικό φυλαχτό η Σπείρα βοηθά την συνείδηση μας να αποδεχθεί τις στροφές, τις αλλαγές και την εξέλιξη της ζωής.

Είναι ευρέως γνωστό ότι ο Προμηθέας έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους και γι' αυτό προκάλεσε την οργή των θεών. Στην πραγματικότητα τους έδωσε τον Αιθέρα. Το εργαλείο που εκφράζεται η Θεία δύναμη. Ο Δημιουργός τής φύσης. Το Υπέρτατο σχέδιο η "Σπείρα".


ΠΗΓΗ