ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΕ;

Πείτε μου, τι στο διάολο είμαστε και ανεχόμαστε αυτόν τον συρφετό των δωσίλογων, αυτά τα πολιτικά ξεράσματα, αυτά τα περιττώματα, να μας πουλάνε ως φτηνιάρικο εμπόρευμα δεκάρας στους πάγκους των τοκογλύφων, να μας υβρίζουν, να μας εκβιάζουν, να μας απειλούν, να μας ξευτελίζουν, να μας προκαλούν…
Πείτε μου, πως ανεχόμαστε να βλέπουμε τα παιδιά μας να λιποθυμάμε από την ασιτία, πως το αντέχουμε να ζούμε μες στην παγωνιά και το σκοτάδι, πως μπορούμε να στηνόμαστε με τις ώρες στην ουρά για ένα πιάτο φαί, για ένα τσουβάλι σάπιες πατάτες...
Πείτε μου, πως στο διάολο ανεχόμαστε να ζούμε με σκυμμένο το κεφάλι, πως συνηθίσαμε να λέμε νοσοκομεία τα κτίρια χωρίς γιατρούς  και σχολεία τα κτίρια χωρίς δασκάλους... Πως δεχόμαστε να τσαλαπατούν την αξιοπρέπειά μας και πως δεν εξεγειρόμαστε όταν ακούμε τους δωσίλογους να βαφτίζουν ξεδιάντροπα την προδοσία, «σωτηρία...»

Έχουμε μέσα μας αίμα;

Μας έχει απομείνει στάλα φιλότιμου, ευθιξίας και παλικαριάς;

Αφού είμαστε ανάξιοι πραγματικής επανάστασης, ανίκανοι να εξεγερθούμε και να στείλουμε στο διάολο το προδοτικό σινάφι των αρχισυνωμοτών  πρακτόρων της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης πραγμάτων, προτιμότερη είναι η ομαδική αυτοκτονία από τον καθημερινό θάνατο και εξευτελισμό.

Ναι ρε… Απομεινάρια Ελλήνων είμαστε, θρασύδειλα ανθρωπάκια της ξευτίλας και της καρπαζιάς, έτοιμοι να συμβιβαστούμε έναντι πινακίου φακής με τον βιαστή μας!

Διεφθαρμένα ανθρωπάκια που φτάσαμε στην εσχατιά της ανυποληψίας, γιατί ενώ τα μάτια μας πιστεύουν μόνο αυτά που βλέπουν, τα αυτιά μας ακούνε μόνο αυτά που τους υπόσχονται!

Αυτό το γελοίο πλαδαρό ιδεολογικό μίασμα, αυτή η μάστιγα που λέγεται Αντώνης Σαμαράς είχε το σθένος, με τις πλάτες των ξένων βέβαια, να εφαρμόσει στην ψύχρα πολιτικές και πρακτικές που δε θα αποτολμούσε ούτε κατά διάνοια να εφαρμόσει κανένας άλλος πολιτικός.

Αυτό το σίχαμα ξεδιάντροπα πλέον τάσσεται αναφανδόν υπέρ των τοκογλύφων και της παγκοσμιοποίησης και έχει το θράσος δημόσια και με κάθε ευκαιρία να το διαδηλώνει!

Αυτό το άδειο τσουβάλι έχει την ψυχή να μας προγκίζει κι εμείς, κότες λειράτες, αναλωνόμαστε σε απεργίες εκτονωτικού χαρακτήρα, πορείες του κώλου, καφενειοεκτονώσεις, συζητήσεις «στα λόγια να βρισκόμαστε» και εξατμισμένες πλατειοσυνάξεις αγανακτισμένων στα λόγια… και σφάξε μας πασά μου να αγιάσουμε!

Πάρτε τις πέτρες ρε, αρπάξτε στειλιάρια, τούβλα, αγκωνάρια και οτιδήποτε άλλο βρεθεί μπροστά σας και πλακώστε τους.

Η βία θέλει βία και το αίμα–αίμα ρεεε…

Και η άγρια βιασμένη από τους ιθαγενείς κλέφτες πολιτικούς και τους διεθνείς τοκογλύφους Ελλάδα...
Η αποτρόπαια σφαγμένη από τη δεξιοσοσιαλιστική μάχαιρα των αρχιμειοδοτών Πατρίδα...
...ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΑΤΑΙΑ ΧΕΡΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ…

 

 harryklynn.blogspot.

Οι επιθανάτιες εμπειρίες είναι ηλεκτρικές εγκεφαλικές εξάρσεις

Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν αναφέρει ¨επιθανάτιες εμπειρίες¨ - ιδιαίτερα μετά από μια καρδιακή προσβολή. Αλλά τι είναι αυτό που προκαλεί τα οράματα και την αντίληψη ότι οι επιζώντες βρέθηκαν κοντά στο θάνατο; Επιστήμονες από το University of Michigan πιστεύουν ότι έχουν βρει την απάντηση.
Η επιθανάτια εμπειρία (NDE) ορίζεται ως ένα ψυχολογικό γεγονός που λαμβάνει χώρα όταν ένα άτομο βρίσκεται κοντά στο θάνατο. Αναφορές από περιπτώσεις με NDE που έχουν καταγραφεί, από τον εκπαιδευτικό μη κερδοσκοπικό International Association for Near-Death Studies, περιλαμβάνουν ζωντανή αίσθηση κίνησης, φως, σκοτάδι, συναντήσεις με τους αγαπημένους αποβιώσαντες, συναντήσεις με πνευματικές παρουσίες ή οντότητες, και μερικοί άνθρωποι μιλούν για μια εξωσωματική εμπειρία.
Σύμφωνα με τους ερευνητές στη μελέτη Michigan, περίπου το 20% των επιζώντων μετά από καρδιακή προσβολή έχουν αναφέρει μια επιθανάτια εμπειρία. Ωστόσο, προσθέτουν ότι, παρόλο που οι εμπειρίες αυτές έχουν περιγραφεί ως ¨πιο πραγματικές από το πραγματικό¨, δεν ήταν σαφές το αν ο εγκέφαλος είναι σε θέση να παράγει αυτές τις αισθήσεις στο κλινικό θάνατο.
Ο Dr. Jimo Borjigin, ο οποίος κατέχει έδρα συνεργάτη στη μοριακή και συγκριτική ψυχολογία και στη νευρολογία στο University of Michigan Medical School, λέει: ¨Με βάση τη λογική, αν η επιθανάτια εμπειρία προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, το νευρικό αντίστοιχο της συνειδητότητας θα πρέπει να είναι αναγνωρίσιμο σε ανθρώπους ή ζώα, ακόμη και μετά την διακοπή της αιματικής ροής στον εγκέφαλο¨.
Ηλεκτρική καταγραφή
Οι ερευνητές ανέλυσαν τις καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας, με ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα (EEGs), σε εννέα αρουραίους που βρίσκονταν σε αναισθησία, ενώ τους προκαλούνταν καρδιακή προβολή.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια επιθανάτιας εμπειρίας, υπάρχει μία ηλεκτρική ώση της δραστηριότητας του εγκεφάλου.

Αυτοσυναρμολογούμενες κατασκευές από κύβους-ρομπότ φτιάχνει το ΜΙΤ

---

Ομάδα ερευνητών από το εργαστήριο Distributed Robobics του ΜΙΤ κατόρθωσαν να κατασκευάσουν, με σχετικά απλό τρόπο σε σχέση με άλλες ανάλογες προσπάθειες, ένα νέο είδος αυτο-συναρμολογούμενου αρθρωτού ρομπότ. Τα αρθρώματα έχουν την μορφή κύβων (M-Block), χωρίς εξωτερικά κινούμενα μέρη. Χωρίς να είναι ορατό από που αντλούν την κινητική τους ενέργεια, οι κύβοι είναι σε θέση να ανεβαίνουν ο ένας πάνω και γύρω από τον άλλο, να κάνουν άλματα στον αέρα, να περιστρέφονται στο έδαφος και να μετακινούνται ακόμα και όταν βρεθούν ανάποδα αναρτημένοι σε μεταλλική επιφάνεια.

Μέσα σε κάθε κύβο M-Block, εξηγούν οι Kyle Gilpin, Daniela Rus και John Romanishin, υπάρχει ένας περιστρεφόμενος δίσκος που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση κινητικής ενέργειας, ο σφόνδυλος. Ο σφόνδυλος σε κάθε κύβο μπορεί να περιστραφεί με ταχύτητα 20.000 στροφών το λεπτό. Όταν φρενάρει, μεταδίδει την στροφορμή του στον κύβο. Στην ακμή κάθε κύβου και σε κάθε πλευρά του υπάρχουν κυλινδρικοί μαγνήτες που μπορούν να περιστραφούν ώστε όταν ένας κύβος πλησιάζει έναν άλλο να μπορούν φυσιολογικά να έλκονται. Δείτε πως εξηγούν την λειτουργία τους οι επιστήμονες του εργαστηρίου της Daniela Rus:

 

Σήμερα, οι ερευνητές στο ΜΙΤ κατασκευάζουν ολόκληρη στρατιά από 100 κύβους, καθένας από τους οποίους μπορεί να κινηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, καθώς και αλγορίθμους για την καθοδήγησή τους. «Θέλουμε εκατοντάδες κύβους διασκορπισμένους τυχαία στο πάτωμα να μπορούν να εντοπίσουν ο ένας τον άλλο, να ενωθούν και αυτόνομα, να μετατραπούν σε μια καρέκλα, μια σκάλα, ένα γραφείο όποτε ζητηθεί», λένε οι ερευνητές.

In.gr Τεχνολογία

Σταυρόλεξα, μαθηματικά και κουίζ «ξανανιώνουν» τον εγκέφαλο

Απομακρύνουν την άνοια

---

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Οι ηλικιωμένοι που στον ελεύθερο χρόνο τους λύνουν σταυρόλεξα, κουίζ ή μαθηματικές ασκήσεις βοηθούν τον εγκέφαλό τους να παραμείνει νέος, απομακρύνοντας έτσι τον κίνδυνο εκδήλωσης άνοιας, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Journal of the American Geriatrics Society.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, με επικεφαλής τον Δρ Τζορτζ Ρεμποκ, έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση για δέκα χρόνια, 2.800 άτομα, ηλικίας κατά μέσο όρο 74 ετών.
Οι συμμετέχοντες είχαν χωριστεί σε ομάδες, κάνοντας κάποιες νοητικές ασκήσεις με έμφαση στην ταχύτητα και την ικανότητα της σκέψης, καθώς και την λειτουργικότητα της μνήμης. Οι νοητικές συνεδρίες, διάρκειας 60 έως 70 ετών, έγιναν για συνολικά έξι εβδομάδες και στην συνέχεια οι ηλικιωμένοι αφέθηκαν να ακολουθήσουν το δικό τους καθημερινό πρόγραμμα. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι ερευνητές υπέβαλλαν τους συμμετέχοντες σε τακτικά νοητικά τεστ.
Η ανάλυση των στοιχεία αποκάλυψε ότι, περίπου το 60% των ηλικιωμένων που είχε κάνει νοητικές ασκήσεις (επίλυση σταυρόλεξων, μαθηματικών ασκήσεων και κουίζ) αντιμετώπιζαν λιγότερες δυσκολίες με καθημερινές δραστηριότητες, όπως ψώνια, διαχείριση των οικονομικών τους κ.α. Αντιστοίχως, μόνο το 49% εκείνων που δεν είχε υποβληθεί σε νοητικές συνεδρίες, εξακολουθούσε δέκα χρόνια μετά να είναι σε καλή πνευματική κατάσταση.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της μελέτης ο Δρ Ρεμποκ εμφανίστηκε έκπληκτος καθώς «δέκα χρόνια μετά την πνευματική εξάσκηση, υπήρχαν ενδείξεις ότι οι θετικές επιπτώσεις διαρκούσαν ακόμα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν και άλλες μελέτες είχαν αναδείξει τη σημασία της νοητικής «εκγύμνασης» στην τρίτη ηλικία, αλλά η νέα έρευνα είναι η πρώτη που αποδεικνύει ότι τα οφέλη μπορεί να είναι μακροπρόθεσμα, χωρίς να απαιτείται ιδιαίτερη καθημερινή προσπάθεια.
Επιπλέον, η αμερικανική μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, οι ηλικιωμένοι που πηγαίνουν συχνά στο θέατρο, επισκέπτονται μουσεία, διαβάζουν βιβλία, χορεύουν και παίζουν κάποιο μουσικό όργανο ή επιτραπέζια παιχνίδια, διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
in.gr

Σοκ από Γερμανό χρηματιστή: " Το ΔΝΤ καταστρέφει σκόπιμα την Ελλάδα για να ξεπουληθούν τα κοιτάσματα της! "

Ο Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ - γνωστός και ως «Mr. Dax» -, στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown», υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη, προκειμένου να ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου.

Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.

 

Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».  

 

Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.

 

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους. Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε.

 

Die Linke: Η Μέρκελ συνυπεύθυνη για τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα

Στη γερμανική κυβέρνηση καταλογίζει την ευθύνη της εφαρμογής των προγραμμάτων λιτότητας που κατέστρεψαν την κοινωνική ύπαρξη πολλών ανθρώπων, η επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του γερμανικού Κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) Σάρα Βάγκενκνεχτ.
Ο αυξημένος αριθμός αυτοκτονιών στην Ελλάδα είναι συνέπεια της πολιτικής λιτότητας που επέβαλε το Βερολίνο, υποστηρίζει.
Η Ελλάδα δεν είναι πλέον κυρίαρχο κράτος, καθώς βρίσκεται υπό τις επιταγές της τρόικας, υπογραμμίζει.
Η Σ. Βάγκενκνεχτ επισημαίνει ότι στην Ελλάδα η ανεργία των νέων κυμαίνεται στο 60%. Το να πιέζει η Γερμανία για περαιτέρω κοινωνικές περικοπές και απολύσεις είναι μία ανεύθυνη πολιτική, για την οποία είναι συνυπεύθυνη η κυρία Μέρκελ τονίζει.
Μέρος της ευθύνης για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα έχουν και οι Έλληνες πολιτικοί, καθώς όπως σημειώνει η κ. Βάγκενκνεχτ, μεγάλος μέρος του χρέους δημιουργήθηκε εγχώρια από τα ανώτερα στρώματα των παλαιών κομμάτων από ένα διεφθαρμένο σύστημα.

πηγη 

Το ακριβότερο γήπεδο στον κόσμο

Το νέο ποδοσφαιρικό στάδιο της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, Gazprom-Arena, στο οποίο θα διεξαχθεί ο ένας από τους ημιτελικούς του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου του 2018, κτίζεται από το 2007. Ηδη, έχουν ξοδευτεί 1,1 δις δολάρια. Δικαιολογείται όμως, να κοστίζει τόσο πολύ;

ΣΧΕΤΙΚΟ

Πηγή: PhotoXPress

Στη βόρεια πρωτεύουσα της Ρωσίας περίπου σε ένα χρόνο θα λειτουργήσει ένα νέο γήπεδο. Δεν πρόκειται για το «πολύπαθο» Gazprom-Arena, ένα από τα σπουδαιότερα στάδια της Ρωσίας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 2018 (κατασκευάζεται από το 2007), αλλά για ένα 25.000 θέσεων με τεχνητό χλοοτάπητα στην βορινή πλευρά της πόλης. Την κατασκευή του θα αναλάβει η ελβετική εταιρία Nussli, η οποία ειδικεύεται στην ανέγερση αθλητικών εγκαταστάσεων σε πολύ μικρό χρόνο.

Σχετικά:

Η Gazprom «επενδύει» σε ποδόσφαιρο και χόκεϊ

Σύμφωνα με τα όσα ανέφεραν εκπρόσωποι της εταιρίας, το έργο θα ξεκινήσει από το μηδέν και θα έχει ολοκληρωθεί σε διάστημα 8-10 μηνών. Ο χρόνος-ρεκόρ οφείλεται στο γεγονός ότι ορισμένα τμήματα του γηπέδου, όπως για παράδειγμα τα αποδυτήρια και οι εξέδρες, θα μεταφερθούν έτοιμα στην Αγία Πετρούπολη και θα συναρμολογηθούν επιτόπου. Το νέο γήπεδο προορίζεται να χρησιμοποιηθεί από τη Β΄ ομάδα της Ζενίτ, και θα πληροί όλες τις προδιαγραφές της FIFA και της UEFA. Η Ζενίτ θα μπορεί εκεί να δίνει αγώνες στο πλαίσιο διεθνών τουρνουά, περιλαμβανομένων και αυτών του Champions League.

Γήπεδο από … χρυσό;

Ο γενικός διευθυντής της Ζενίτ, Μαξίμ Μιτροφάνοφ, θεωρεί ότι η κατασκευή του νέου σταδίου είναι αναγκαία, καθώς στη Ρωσία παρουσιάζεται έλλειψη από εφεδρικά στάδια. Έφερε ως παράδειγμα την ΤΣΣΚΑ, η οποία έδωσε τους αγώνες της για το Champions League στην Αγ. Πετρούπολη. Η ύπαρξη ενός γηπέδου 25.000 θέσεων θα διασφαλίσει τις ανάγκες όχι μόνο της Ζενίτ, αλλά και ολόκληρου του ρωσικού ποδοσφαίρου, τόνισε ο Μιτροφάνοφ, ο οποίος δεν κρύβει την ανησυχία του για την καθυστέρηση της κατασκευής του βασικού γηπέδου της Ζενίτ, που έχουν αναλάβει οι Δημοτικές Αρχές της πόλης, με τις προθεσμίες να μετακινούνται διαρκώς. Συν τοις άλλοις, ο ίδιος επισημαίνει ότι η ομάδα δεν γνωρίζει επακριβώς τον χρόνο παράδοσης του έργου, ούτε και την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται αυτό. Δηλαδή, αν θα είναι κατάλληλο για άμεση χρήση μετά την παράδοσή του.

Το πιο ακριβό μουντιάλ στην ιστορία θα είναι το ρωσικό

Οι αμφιβολίες του κ.Μιτροφάνοφ είναι απολύτως λογικές. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι προθεσμίες ολοκλήρωσης της κατασκευής άλλαξαν 19 φορές! Και βέβαια, με κάθε νέα ημερομηνία των εγκαινίων του σταδίου, αυξανόταν και το τελικό κόστος του. Ενώ το 2006, σύμφωνα με την πρώην Δήμαρχο της πόλης, Βαλεντίνα Ματβιένκο, το έργο εκτιμάτο στα 250 εκ. δολάρια, αυτή τη στιγμή το ποσό έχει ξεπεράσει το δισεκατομμύριο.
«Η ημερομηνία παράδοσης του έργου είναι ο Ιούλιος του 2016 και το κόστος 1,1 δις δολάρια. Το τελικό ποσό μπορεί να διαφοροποιηθεί, αλλά μόνο προς τα κάτω», δήλωσε στη RBTH η Αναστασία Γκορντέγεβα, επικεφαλής του τμήματος επικοινωνίας της εταιρίας «Transstroy», που είναι ο ανάδοχος της κατασκευής του σταδίου. Να σημειωθεί ότι η κατασκευή και ανακαίνιση όλων των σταδίων για το Μουντιάλ του 2006 στη Γερμανία κόστισαν περίπου 1,9 δις ευρώ.
Η «Transstroy» είναι ο δεύτερος ανάδοχος που εμπλέκεται στην κατασκευή του σταδίου, και διαμαρτύρεται έντονα για την κακή ποιότητα των εργασιών του προκατόχου του, της εταιρίας «Avant», και ειδικότερα για το γεγονός ότι οι φέρουσες κατασκευές παραμορφώθηκαν εξαιτίας της δυνατής παγωνιάς και έτσι έπρεπε να ανακατασκευαστούν. Το 2010 η Gazprom-Arena επιλέχθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα στάδια του Μουντιάλ του 2018, και σε αυτό προγραμματίζεται να διεξαχθεί ο ένας από τους ημιτελικούς της διοργάνωσης. Αυτό σημαίνει ότι η χωρητικότητα του σταδίου θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 60.000 θέσεις. Μια τέτοια εξέλιξη δεν την ανέμενε ο νέος ανάδοχος, και έτσι η κατασκευή διακόπηκε για έξι μήνες.

Σοβαρά ερωτηματικά

Σύμφωνα με τον σύμβουλο της FIFA για την Ανατολική Ευρώπη, Βαλέρι Τσούχρι, το στάδιο στην Αγ.Πετρούπολη θα είναι το ακριβότερο στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Όπως ανέφερε στη RBTH, μεταβαίνει συχνά στη Ρωσία αλλά δεν αισθάνεται καθόλου να υπάρχει ένας ικανοποιητικός ρυθμός όσον αφορά την κατασκευή των σταδίων για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Πρόσθεσε δε, ότι κρίνοντας από το κόστος που έχει ανακοινωθεί για την κατασκευή του γηπέδου, θα στοιχίσει περισσότερο από τα χρήματα που είχαν δαπανηθεί για την ανακατασκευή του θρυλικού Γουέμπλεϊ στο Λονδίνο (διήρκεσε από το 2003 ως το 2007, και στοίχισε σχεδόν 1,6 δις δολ.).

Οι πιο ακριβοί Ολυμπιακοί Αγώνες

Ο Τσούχρι υπενθύμισε τις περιπέτειες της Ουκρανίας, από την οποία παραλίγο να αφαιρέσουν τη συνδιοργάνωση του Πρωταθλήματος Ευρώπης το 2012. Τότε οι Ουκρανοί -όπως αναφέρει- είχαν προειδοποιήσει τη Ρωσία για τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν σε αυτές τις περιπτώσεις και ότι η κατασκευή θα έπρεπε να ξεκινήσει από τον πρώτο κιόλας χρόνο μετά την ανάθεση της διοργάνωσης. Αλλά η Ρωσία καθυστερεί, λέει.
Η εκπρόσωπος της αναδόχου εταιρίας υποστηρίζει από την πλευρά της ότι τα χρήματα που θα δαπανηθούν θα πιάσουν τόπο, καθώς θα ανεγερθεί ένα υπερσύγχρονο στάδιο με όλες τις ανέσεις. Η Α.Γκορντέγεβα ανέφερε ότι, μαζί με το στάδιο, θα κατασκευαστεί εναέριος σιδηρόδρομος που θα συνδέει το νησί Κρεστόβσκι -όπου θα βρίσκεται αυτό- με άλλες περιοχές της πόλης. Επίσης, θα φτιαχτεί γέφυρα για πεζούς από την οποία οι θεατές θα μπορούν να μεταβαίνουν στο γήπεδο σε ελάχιστο χρόνο. Λόγω του ότι οι κλιματικές συνθήκες στην Αγ.Πετρούπολη δεν ευνοούν την ανάπτυξη του χόρτου το χειμώνα, οι αρχιτέκτονες του έργου κατέληξαν σε μια λύση που επιτρέπει τη μεταφορά του αγωνιστικού χώρου του γηπέδου σε άλλο μέρος κατά τους χειμερινούς μήνες. Για την άνεση των φιλάθλων, η οροφή του γηπέδου θα είναι συρόμενη ώστε να προστατεύει τις εξέδρες και το τερέν σε άσχημο καιρό.

πηγη

Έχουμε ξεχάσει να σκεφτόμαστε

“Έχει πρακτική αξία η αρχαία ελληνική φιλοσοφία σήμερα;“, ερωτάται ο Τζον Γκλούκερ, ο οποίος διδάσκει Πλάτωνα στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ.

«Η φιλοσοφία δεν είναι θεωρητική επιστήμη, αλλά τρόπος ζωής» μας απαντάει σε άπταιστα ελληνικά. «Δεν υπάρχει "φιλοσοφία 9 με 5". Ο φιλόσοφος δεν ασκεί απλώς ένα ακαδημαϊκό επάγγελμα. Στην αρχαιότητα, κάθε σχολή – επικούρειοι, στωικοί κτλ. – είχε τον δικό της τρόπο ζωής, αλλά όλες οι σχολές μοιράζονταν κάτι κοινό: αντιμετώπιζαν τη φιλοσοφία ως κάτι πραγματικό και όχι αφηρημένο. Ο φιλόσοφος έπρεπε να ζει ως φιλόσοφος. Πρόκειται για μια ιδέα που σήμερα πολλοί την (ξανα)ανακαλύπτουν». 

Σαν παράδειγμα για το πόσο σύγχρονη μπορεί να είναι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αναφέρεται στα «Ηθικά» του Αριστοτέλη:

«Το κυριότερο πρόβλημα είναι το "τέλος", ο σκοπός της ζωής. Εκεί ο Αριστοτέλης λέει πράγματα που ισχύουν σήμερα. Για παράδειγμα, όλοι αναζητούν την ευδαιμονία, αλλά τι ακριβώς σημαίνει; Υλικές απολαύσεις, δόξα, γνώση; Όσον αφορά τη δόξα, ο Αριστοτέλης λέει ότι δεν μπορεί να αποτελεί μέρος της σωστής ευδαιμονίας γιατί εξαρτάται από άλλους. Αν κάποιος θέλει να είναι ευδαίμων, πρέπει να είναι με αυτάρκεια. Γι’ αυτό οι απασχολήσεις του πολιτικού δεν μπορούν να αποτελούν μέρος της ευδαιμονίας». 

Ο  Τζον Γκλούκερ διδάσκει και ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, στο Ρέθυμνο. «Όλο και λιγότεροι φοιτητές γνωρίζουν αρχαία ελληνικά» παρατηρεί, διευκρινίζοντας ότι η τελευταία φορά που θα χαρακτήριζε ικανοποιητικές τις γνώσεις των φοιτητών του στα αρχαία ήταν πριν από τουλάχιστον έξι χρόνια. 

Ως φιλόσοφος θα ήθελε να κάνει μερικούς να σκέφτονται: «Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο να σκεφτούν. Η έρευνα όμως πρέπει να αποτελεί μέρος του τρόπου ζωής. Δεν πρέπει να πιστεύουμε αυτό που μας λένε, πρέπει να δοκιμάζουμε».

Ο Γκλούκερ δηλώνει αισιόδοξος σήμερα με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας – από την οικονομία ως τους πολέμους «Παρά τις ανοησίες της Ιστορίας, ακόμη ζούμε. Ναι, ο φιλόσοφος μπορεί να είναι προσεκτικά αισιόδοξος. Εγώ γεννήθηκα το 1933. Μερικά από τα δεινά του 20ού αιώνα-Ολοκαύτωμα, γκούλαγκ – τα θυμάμαι. Όμως, ακόμα ζούμε. Κι εσείς στην Ελλάδα, βιώσατε την Κατοχή, τη δικτατορία, αλλά ακόμα υπάρχει η ελληνική δημοκρατία. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να κάνουν ανοησίες, αλλά θέλουν να ζουν· και να ζουν καλά. Αυτό μας κάνει αισιόδοξους».

«Θα ήθελα να κάνω τους ακροατές μου να αρχίσουν να σκέφτονται», συνεχίζει ο Γκλούκερ.

«Επέλεξα τον πλατωνικό διάλογο Ιωνα γιατί στη διάρκειά του ο Σωκράτης εξαπατάει τον Ιωνα πολλές φορές. Ο Σωκράτης βεβαίως μπορεί να εξαπατάει τους συνομιλητές του, αλλά ο Πλάτωνας δεν εξαπατάει ποτέ τους αναγνώστες του. Οι περισσότεροι ταυτίζουν τον Σωκράτη με τον Πλάτωνα· και θεωρούν όσα λέει πλατωνική φιλοσοφία. Αλλά ο Σωκράτης αλλάζει απόψεις από τον έναν διάλογο στον άλλον, ακριβώς επειδή πρόκειται για διαλόγους και όχι για διαλέξεις. Ο ίδιος ο Πλάτωνας δεν μιλάει στους διαλόγους. Αυτό με κάνει να υποψιάζομαι ότι ο Πλάτωνας δεν ήθελε να γνωρίζουμε τη γνώμη του γιατί αυτό που επιθυμούσε δεν ήταν να μάθουμε τι ακριβώς σκεφτόταν για κάθε πρόβλημα, αλλά να σκεφτόμαστε εμείς οι ίδιοι. Γι’ αυτό έγραψε διαλόγους. Και γι’ αυτό πολλοί τελειώνουν με απορίες»  

Πηγή:  ΤΟ ΒΗΜΑ

Ξέρετε από πού πήραν τα ονόματά τους οι 12 μήνες του χρόνου;

Κάθε μήνας έχει και μια διαφορετική ιστορία…
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Ο πρώτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από το θεό των Ρωμαίων, τον Ιανό (Janus). Ο Ιανός ήταν θεός με δύο πρόσωπα, τα οποία κοίταζαν σε αντίθετες κατευθύνσεις, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν και… Janus bifrons, δηλαδή διπρόσωπο Ιανό. Τα δυο του πρόσωπα συμβόλιζαν την αρχή και το τέλος, τη νιότη και το γήρας, την είσοδο και την έξοδο. Γι’ αυτό και του αφιέρωσαν τον Ιανουάριο, που, σαν πρώτος μήνας του χρόνου, κοίταζε προς τον προηγούμενο χρόνο και προς τον επόμενο.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare, που σημαίνει καθαρίζω, εξαγνίζω. Ήταν αφιερωμένος στο θεό του Άδη Φέβρουο και στους νεκρούς, γι’ αυτό και στη διάρκειά του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. Με το παλαιότερο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου και οι άνθρωποι έπρεπε να μπουν στον καινούργιο χρόνο καθαροί και αμόλυντοι. Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολογίου το 46 π.Χ. περιορίστηκαν οι ημέρες του από 30 σε 29 και την εποχή του αυτοκράτορα Αύγουστου του αφαιρέθηκε άλλη μια μέρα, η οποία προστέθηκε στον Αύγουστο, και έτσι έχει 28 ημέρες, και 29 κάθε τέσσερα χρόνια, οπότε το έτος αντί 365 ημέρες έχει 366 και ονομάζεται δίσεκτο από το bis sextus (δις έκτη), δηλαδή δύο φορές η 24η του μήνα, που ήταν η έκτη μέρα πριν από τις Καλένδες του Μαρτίου. Εμείς τον λέμε «Φλεβάρη» επειδή τότε ανοίγουν οι φλέβες της γης, δηλαδή αναβρύουν πολλά νερά, τον λέμε και «Κουτσοφλέβαρο», επειδή έχει λιγότερες μέρες.
ΜΑΡΤΙΟΣ
Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στον θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών, αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη, θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων. Είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης και στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία.
Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως «ανοιξιάτης» επειδή φέρνει την άνοιξη, «γδάρτης», «παλουκοκαύτης» και «πεντάγνωμος», επειδή ο καιρός είναι άστατος, «βαγγελιώτης» από τη γιορτή του Ευαγγελισμού, «πενταγιόματο» (δηλ. πέντε γεύματα) στην ορεινή Πελοπόννησο. Την 1η του Μάρτη τα παιδιά δένουν στο χέρι τους το «μάρτη» ή αλλιώς τη «μαρτιά», ένα κορδόνι από κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μην τα κάψει ο μαρτιάτικος ήλιος.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα aperio, που σημαίνει ανοίγω, γιατί τότε ανοίγει ο καιρός και ανθίζουν τα λουλούδια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά Αφροδίτη. Τον λέμε «Ανοιξιάτη», «Λαμπριάτη», από τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα, και «Αϊγιωργίτη», από τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου.
Την Πρωταπριλιά συνηθίζουμε να λέμε αθώα ψέματα και να κάνουμε ανώδυνες φάρσες, ένα έθιμο που μας έχει έρθει από τη δυτική Ευρώπη και που έγινε περισσότερο γνωστό περί το 1880 μέσω της «Εφημερίδας» του Κορομηλά.
ΜΑΪΟΣ
Ο πέμπτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Maja προήλθε από τη λέξη μαία (τροφός), τη μητέρα του θεού Ερμή, στον οποίο ήταν αφιερωμένος. Είναι ο μήνας των λουλουδιών και την 1η Μαΐου πλέκουμε στεφάνια με λουλούδια και τα κρεμάμε στις εξώπορτες, μέχρι που στις 24 Ιουνίου τα καίμε στις φωτιές του Αϊ–Γιάννη.
Η Πρωτομαγιά έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια ημέρα αργίας και διεκδικήσεων των εργατών, γι’ αυτό την ονομάζουμε και «Εργατική Πρωτομαγιά». Τη 2η Κυριακή του Μαΐου είναι η «Γιορτή της Μητέρας».
Κατά το τριήμερο 21–23 γίνονται τα «Αναστενάρια», προς τιμή των αγίων Κωνασταντίνου και Ελένης. Στο τελετουργικό τους περιλαμβάνουν εκστατικούς χορούς, πομπικές περιφορές εικονισμάτων, αλλά κυρίως πυροβασία, δηλαδή περπάτημα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Τον λένε και «Κερασάρη», γιατί τότε βγαίνουν τα κεράσια.

"Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα". Η συγκλονιστική επιστολή του ινδιάνου αρχηγού των Σιάτλ

1830. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να μετακινήσουν βίαια, προς τα δυτικά, 60 χιλιάδες ινδιάνους, που έμεναν στο Μισισίπι.

Λίγα χρόνια μετά, τους προτείνουν να αγοράσουν τη γη τους.

"Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα", ήταν μία από τις φράσεις του μεγάλου αρχηγού Σιάτλ.

Ο αρχηγός των ινδιάνων, που ήταν εξαιρετικός ρήτορας, έδωσε στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης των ΗΠΑ την εξής μνημειώδη απάντηση:

"Θα σκεφτούμε την προσφορά σας, γιατί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ο λευκός άνθρωπος θα έρθει με το πύρινα όπλα του και θα πάρει τη γη μας.

Πώς μπορείτε ν' αγοράσετε, ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης;

Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα, ούτε του φέγγους του νερού.

Πως λοιπόν θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε; Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας.

Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός, είναι αδέλφια μας.

Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτά σβήνουν τη δίψα μας.

Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας.

Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τον δικό μας τρόπο ζωής.

Η γη δεν είναι αδελφός του, αλλά εχθρός του. Αφού την κατακτήσει, την εγκαταλείπει και συνεχίζει τον δρόμο του.
Αφήνει πίσω του τους τάφους των γονιών του, χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζει τη γη από τα παιδιά της, χωρίς να τον πειράζει.

Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του και τα δικαιώματα των παιδιών του.

Μεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη, τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναι πράγματα, που μπορεί κανείς να αγοράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαν να είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες.

Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θ' αφήσει πίσω του μόνο έρημο. Δεν το καταλαβαίνω.

Ο δικός μας τρόπος είναι διαφορετικός από τον δικό σας.

Δεν υπάρχει καμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί να ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων, ή το φτερούγισμα ενός εντόμου.

Αλλά ίσως να είναι έτσι, επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα.

Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ' αυτιά.

Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' ακούσει την μοναχική κραυγή του ερωδιού, ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;

Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε, ότι ο αέρας είναι πολύτιμος για μας.

Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του μ' όλη τη ζωή που συντηρεί.

Κι αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να την διατηρείτε αμόλυντη και ιερή, σαν τόπο όπου ακόμα και ο λευκός άνθρωπος μπορεί να πάει για ν' απολαύσει τον άνεμο. Θα πρέπει να διδάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείς έχουμε διδάξει στα δικά μας: ότι η γη είναι η μητέρα μας.

Όλα όσα επηρεάζουν τη γη, επηρεάζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άνθρωποι φτύνουν στο χώμα, φτύνουν τον εαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος το δίχτυ της ζωής: είναι μόνο μία κλωστή του. Όλα όσα θα κάνει κανείς στο δίχτυ, θα τα κάνει στον εαυτό του.

Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους, όπως το αίμα ενώνει μια οικογένεια.

Ακόμα και ο λευκός άνθρωπος, που ο Θεός του περπατάει και συζητάει μαζί του, σαν φίλος με φίλο, δεν μπορεί να είναι έξω από την κοινή μοίρα.

Ίσως να είμαστε, παρόλα αυτά, αδέλφια.

Ξέρουμε κάτι που ο λευκός άνθρωπος θα το ανακαλύψει κάποια μέρα: ότι ο Θεός μας είναι και Θεός του.

Τώρα σκέπτεστε, ίσως, ότι είστε ιδιοκτήτες της γης μας, αλλά δεν μπορείτε να είστε.

Αυτός είναι ο Θεός της ανθρωπότητας και το Έλεός του είναι ίδιο και για τον ερυθρόδερμο και για τον λευκό.

Αυτή η γη είναι πολύτιμη γι' Αυτόν και το να την βλάψει κανείς, σημαίνει ότι υποτιμά πολύ τον Δημιουργό της.

Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα"

.

Ο Σιάτλ έδωσε το όνομα του στην περιοχή, ή πήρε ο ίδιος το όνομα της φυλής (Chief Seattle’s) που ζούσε στην περιοχή. Η ομιλία δημοσιεύθηκε το 1887, δηλαδή 33 χρόνια αργότερα από την εκφώνησή, όταν τοπική εφημερίδα ανακάλυψε αδημοσίευτο υλικό από το αρχείο του δόκτορος Σμιθ, που ήταν ο τότε υπουργός ινδιάνικων υποθέσεων της Ουάσιγκτον και απεσταλμένος στην περιοχή για τις διαπραγματεύσεις.

Δηλαδή, έκανε το παζάρεμα της γης. Η ομιλία εκφωνήθηκε στην τοπική διάλεκτο. Μεταφράστηκε στη γλώσσα των Σινούκ και μετά στα αγγλικά.

Θεωρείται βέβαιο, ότι ο Σμιθ, που κρατούσε σημειώσεις, έχει πειράξει με δικές του προσθήκες το αρχικό κείμενο, χωρίς να το αλλοιώσει στην ουσία του.

Φυσικά τότε (το 1887), δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η καταστροφή της φύσης και γι' αυτό το περιεχόμενο της ομιλίας δεν εκτιμήθηκε επαρκώς.

Το 1960, το κείμενο «ανακαλύφθηκε» από αρθρογράφους, δημοσιεύθηκε κι έγινε ένα μανιφέστο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το οικολογικό κίνημα.

Εδώ διαβάσατε ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας, που είναι συγκλονιστική, και αποδεικνύει ότι:

Δε χρειάζεται να είσαι άγιος, για να είσαι και προφήτης.

πηγή: mixanitouxronou.gr

Περισσότερα Ξωτικό: "Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα". Η συγκλονιστική επιστολή του ινδιάνου αρχηγού των Σιάτλ http://3otiko.blogspot.com/2014/01/blog-post_6.html#ixzz2qAFO4iXP

Πώς ανατρέφονταν τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα…

 
Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια της κοινωνικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων είναι και το σχετικό με την ανατροφή και τη διδασκαλία των παιδιών και των εφήβων, στην οποία οι νομοθέτες έδιναν μεγάλη σημασία.
Πρώτα απ’ όλα, μετά τη γέννηση του παιδιού και αφού περνούσαν πέντε ή έξι ημέρες, γινόταν στο σπίτι του βρέφους από τους γονείς μια τελετή, που λεγόταν αμφιδρόμια. Κατά την τελετή αυτή, η παραμάνα έπαιρνε το παιδί στα χέρια της και έκανε μαζί του το γύρο του τζακιού, που ήταν αναμμένο. Φυσικά, τα τζάκια δεν ήταν όπως τα ξέρουμε σήμερα στον τοίχο. Ήταν στο κέντρο του σπιτιού και γι’ αυτό έκανε ένα γύρο από αυτό. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, δίνονταν μεγαλοπρεπές δείπνο στους γονείς και τους φίλους. Στο τέλος οι γονείς κρεμούσαν στην πόρτα του σπιτιού τους ένα συμβολικό στεφάνι από ελιά, αν ήταν αγόρι ή ένα κουβάρι μαλλιά, αν ήταν κορίτσι.
Δέκα μέρες μετά τη γέννηση γινόταν πάλι στο σπίτι του βρέφους μία νέα τελετή, η δεκάτη, που τελείωνε και αυτή με δείπνο. Τότε έδιναν στο βρέφος και το όνομά του. Την ίδια ώρα αναγνωρίζονταν από τον πατέρα του ως γνήσιο και νόμιμο τέκνο του. Κατά την τελετή αυτή, το μωρό έπαιρνε συνήθως το όνομα του παππού του ή της γιαγιάς του, όπως συμβαίνει και σήμερα, ή το όνομα κάποιου θεού και το παιδί έμπαινε υπό την προστασία του.
Επακολουθούσε κατόπιν θυσία στη θεά των γεννήσεων και οι καλεσμένοι, προτού φύγουν, πρόσφεραν στο μεν βρέφος παιχνίδια από μέταλλο ή άργυρο, στη δε μητέρα διάφορα αγγεία, μικρά και μεγάλα, ζωγραφισμένα με σπάνιες παραστάσεις.
Οι κούνιες που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για τα μικρά τους, ήταν σχεδόν πανομοιότυπες με τις σημερινές. Υπήρχε, όμως, και ένα είδος κούνιας άγνωστο σε μας. Οι κούνιες αυτές ήταν καμωμένες από κλαδιά λυγαριάς και είχαν σχήμα παπουτσιού. Μέσα σ’ αυτές έβαζαν το βρέφος, τις κρεμούσαν με ένα σχοινί από το ταβάνι και τις κουνούσαν στον αέρα!
Για να κοιμήσουν τα παιδιά, τους έλεγαν και τότε νανουρίσματα τα λεγόμενα βαυκαλίσματα. Στην εποχή του Ομήρου οι πλούσιοι έπαιρναν για τα παιδιά τους, όπως και σήμερα παραμάνες, που ονομάζονταν τιτθαί. Οι παραμάνες αυτές έπρεπε να είναι όχι μόνον όμορφες, αλλά και εύρωστες να μην έχουν αρρωστήσει ποτέ και να αγαπούν τα παιδιά.
Η πιο δυναμωτική τροφή για τα μικρά, εθεωρείτο τότε το μυαλό των ζώων. Επίσης τους έδιναν άφθονα φρούτα και ένα είδος χυλού, από αλεύρι σιταριού, που το έβραζαν με γάλα και μέλι. Τα μικρά τα τάιζαν πολλές φορές την ημέρα, αλλά από λίγο και ορισμένες ώρες. Η παραμάνα κοιμόταν δίπλα στην κούνια τους και την θεωρούσαν μέλος της οικογένειας. Ποτέ δεν την διέταζαν και δεν ανακατεύονταν στα καθήκοντά της. Ακόμα και σκλάβα να ήταν η παραμάνα που έπαιρνε ένα σπίτι, την απελευθέρωναν και κατόπιν της έδιναν να νταντέψει το παιδί. Η παραμάνα έπαιρνε μεγάλο μισθό και αν πέθαινε το παιδί ή γινόταν άνδρας, συνέχιζε να παραμένει κοντά στην οικογένεια μέχρι τον θάνατό της.
Τα παιχνίδια των παιδιών εποίκιλαν ανάλογα με την ηλικία τους. Πολλά απ’ αυτά πουλιώταν στην αγορά, όπως οι κούκλες, που οι κατασκευαστές τους λεγότανε κοροπλάστες (πλάθω + κόρη). Στην αγορά εύρισκε κανείς ακόμη και ομοιώματα ζώων, χελώνων, λαγών, πιθήκων, χηνών και πολλά άλλα. Επίσης οι γονείς αγόραζαν και χάριζαν στα παιδιά τους μικρά καροτσάκια από ξύλο, που τα έσερναν σκύλοι ή άλλα ζώα.
Υπήρχαν μάλιστα ορισμένες μέρες του χρόνου, που ο πατέρας ή η μητέρα, ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν δώρα στα μικρά τους. Οι μέρες αυτές ήταν στις εορτές της άνοιξης και στα «Παναθήναια». Επίσης, όταν το παιδί είχε τα γενέθλιά του ή συμπλήρωνε τα δέκα του χρόνια ή πήγαινε για πρώτη φορά στο δάσκαλο ή, τέλος, όταν πρωτοφορούσε τον εφηβικό χιτώνα.
Αγόρια και κορίτσια, ως τα εφτά τους χρόνια, μεγάλωναν μαζί, με την άγρυπνη επίβλεψη της μητέρας και της παραμάνας. Κατόπιν οι κοπέλες έμεναν στο γυναικωνίτη, όπου μάθαιναν να κεντούν και να πλέκουν και τα αγόρια παραδίδονταν στον Παιδαγωγό. Ο παιδαγωγός ήταν υποχρεωμένος να τους διδάσκει προπάντων τρόπους συμπεριφοράς και να τα συνοδεύει από το σπίτι του μέχρι το γραμματοδιδάσκαλο. Στην αρχαία Ελλάδα, η εκπαίδευση βρισκόταν στα χέρια των ιδιωτικών διδασκάλων, γιατί δεν υπήρχαν δημόσια σχολεία.
Φυσικά, η πόλη – κράτος δεν έμενε αδιάφορη για τις συνθήκες υπό τις οποίες εξασφαλίζονταν η εκπαίδευση τουλάχιστον από την άποψη της ηθικής. Οι άρχοντες της πόλης και οι στρατηγοί αγρυπνούσαν για τη σωστή μόρφωση των παιδιών. Έπρεπε να καλλιεργήσουν στην ψυχή των παιδιών την αφοσίωση στα ιδανικά της δημοκρατίας, την αγάπη στην πατρίδα, για την οποία έπρεπε να αγωνιστούν, όταν υπάρξει ανάγκη, για να μείνει ελεύθερη και να θυσιάσουν την ζωή τους, αν χρειαστεί, γι’ αυτήν.
Στο σχολείο οι μαθητές τότε μάθαιναν ανάγνωση, γραφή, αριθμητική, γυμναστική, μουσική και ζωγραφική. Για να μάθει στους μαθητές του γραφή, ο δάσκαλος έγραφε πρώτα ο ίδιος τα γράμματα πάνω σε πινακίδες και έπειτα ζητούσε από τους μαθητές να τα αντιγράψουν ή οδηγούσε ο ίδιος το χέρι τους ώσπου να συνηθίσουν. Οι πινακίδες, όπου επάνω τους έγραφαν, ήταν από ξύλο λεπτό (σαν σανίδα) σκεπασμένο με κερί. Για γραφίδα χρησιμοποιούσαν ένα μυτερό κοντύλι, το λεγόμενο στύλο (από αυτό βγήκε η λέξη στυλό). Το στύλο αυτό ήταν κατασκευασμένο από μέταλλο ή ελεφαντόδοντο. Η άλλη άκρη, η αντίθετη ήταν πλατιά σαν μικρή ξύστρα και χρησίμευε για το σβήσιμο των γραμμάτων ξύνοντάς τα. Τις πινακίδες τις έπαιρναν και τις έδεναν, τις περισσότερες φορές, τη μία πάνω στην άλλη σε σχήμα βιβλίου, οπότε ονομάζονταν δέλτοι. Γι’ αυτό ακούμε σήμερα τη φράση: «Αυτό θα γραφή εις τας δέλτους της ιστορίας».
Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες, για να γράψουν, ως χαρτί μεταχειρίζονταν και τον αιγυπτιακό πάπυρο, από τον οποίο κατασκεύαζαν χαρτί με τον εξής τρόπο: έκοβαν, δηλαδή, το στέλεχος (κοτσάνι) του (φυτού) παπύρου κατά μήκος σε φύλλα εκτάσεως τριών ή τεσσάρων σπιθαμών. Τα έβαζαν στο νερό σε λεκάνες επί έξι – επτά ώρες. Τα κολλούσαν αφού τα καθάριζαν από την ψίχα, τα τοποθετούσαν το ένα δίπλα στο άλλο και κατόπιν τα πίεζαν κατά μήκος με ένα κύλινδρο από ξύλο. Σχηματίζονταν ένα στέρεο σώμα. Το άφηναν να ξεραθεί και ήταν έτοιμο το χαρτί για να γράψουν. Στο Μουσείο Παπύρου στο Κάιρο μας έδειξαν τον τρόπο κατασκευής του.
Κάποια εποχή απαγορεύτηκε η εξαγωγή παπύρου από την Αίγυπτο. Τότε στην πόλη Πέργαμο της Μ. Ασίας πέτυχαν να κατασκευάσουν γραφική ύλη (είδος κόλλας) από δέρμα γίδας ή μοσχαριού, που ονομάστηκε Περγαμηνή. Αργότερα από τέτοια δέρματα κατασκεύαζαν τίτλους υψηλών ιδρυμάτων και Πανεπιστημίων. Και, όταν ήθελαν να πουν για κάποιον, ότι έκανε πολλές σπουδές, έλεγαν: αυτός έχει πολλές περγαμηνές…
Όσο για τη μελάνη, την κατασκεύαζαν από ένα είδος μαύρης βαφής, που την διατηρούσαν μέσα σε μικρά δοχεία, τα οποία ονομάζονταν μελανοδόχοι. Όπως τα γνωστά μελανοδοχεία, που είχαμε στις ημέρες μας. Μετά βγήκαν τα σημερινά στυλό, οπότε έπαψαν να υπάρχουν μελανοδοχεία…
Μετά τα βασικά γράμματα, οι έφηβοι της αρχαίας Ελλάδας άρχιζαν τη μελέτη των αρχαίων ποιητών και κυρίως του Ομήρου. [proinoslogos.gr]

Τεχνολογία αιώρησης σε τρεις διαστάσεις μέσω υπερήχων

University of Tokyo/Yoichi Ochiai

Το συγκεκριμένο σύστημα έχει δύο πρωτότυπα χαρακτηριστικά, που αφορούν στην κατεύθυνση της ακτίνας υπερήχων και την «αρχή» χειραγώγησης του αντικειμένου, η οποία λαμβάνει υπόψιν της και τις τρεις διαστάσεις του χώρου.

Μια τεχνική η οποία επιτρέπει την τρισδιάστατη αιώρηση αντικειμένων μέσω της χρήσης υπερήχων ανέπτυξαν ιάπωνες επιστήμονες.
Σε ένα επίτευγμα το οποίο παραπέμπει στον χειρισμό της «Δύναμης» των ταινιών Star Wars, οι τρεις επιστήμονες (Γιοΐτσι Οχιάι, Τακαγιούκι Χόσι και Τζουν Ρεκιμότο- Πανεπιστήμιο του Τόκιο, Ινστιτούτο Τεχνολογίας Ναγκόγια και Πανεπιστήμιο του Τόκιο- Sony CSL) κατάφεραν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα από τις παρεμφερείς υπάρχουσες μεθόδους, οι οποίες επιτρέπουν την κίνηση/ αιώρηση ενός αντικειμένου (μιας σταγόνας νερού) πάνω και κάτω στον αέρα, κατά μήκος ενός συγκεκριμένου άξονα. Επί της προκειμένης, είναι δυνατή η κίνηση του αντικειμένου σε τρεις διαστάσεις.

UNIVERSITY OF TOKYO/YOICHI OCHIAI

«Η ουσία της τεχνολογίας αιώρησης είναι η αντιστάθμιση της βαρύτητας. Είναι γνωστό ότι ένα διαρκές κύμα υπερήχων είναι ικανό να ʽδεσμεύσει΄ μικρά σωματίδια στα σημεία πίεσης ήχου του, και μέχρι τώρα η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί για την αιώρηση σωματιδίων, μικρών πλασμάτων και σταγόνων νερού» αναφέρουν σχετικά, προσθέτοντας ότι στη μελέτη τους εξετάστηκε η επέκταση του ακουστικού «χειρισμού» έτσι ώστε να είναι δυνατή η αιώρηση σωματιδίων διαστάσεων χιλιοστών και η κίνησή τους σε τρεις διαστάσεις, μέσω στοχευμένων κυμάτων υπερήχων.

Το συγκεκριμένο σύστημα έχει δύο πρωτότυπα χαρακτηριστικά, που αφορούν στην κατεύθυνση της ακτίνας υπερήχων και την «αρχή» χειραγώγησης του αντικειμένου, η οποία λαμβάνει υπόψιν της και τις τρεις διαστάσεις του χώρου. Όπως επισημαίνουν οι τρεις επιστήμονες, ήταν δυνατή η αιώρηση και ο «χειρισμός» αντικειμένων από διάφορα υλικά, διαμέτρων από 0,6 μέχρι 2 χιλιοστά. 
 naftemporiki

Χρόνος; Ποιός απ όλους;

Χρόνος Κβαντικός, Γραμμικός, Φρακταλικός, Άπειρος, Στατικός. Χρόνος δημιουργικός, χρόνος για χάσιμο, για πέταμα, χρόνος υπαρκτός ή ανύπαρκτος. Τι είναι τελικά ο χρόνος;
"Ο Χρόνος υπάρχει πάντα όπου υπάρχει η λέξη «υπάρχει» και «πάντα». Χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπάρχει πάντα."
Αυτές οι δύο λέξεις, «υπάρχει» και «πάντα» αλλά και οι λέξεις γενικότερα κάνουν τον χρόνο στην γραμμική του μορφή να υπάρχει. Ο κόσμος των λέξεων και των σκέψεων αλλά και ο τρόπος που τα χρησιμοποιούμε κάνουν τον χρόνο να υπάρχει. Άλλωστε αυτές είναι που δημιουργούν και τον χρόνο και τον χώρο.
Κατά τον Heidegger, ο χρόνος δεν είναι ένα πράγμα υπάρχον, αλλά μια εκτύλιξις η οποία γίνεται εις την ενότητα των κινήσεών της. Η κριτική της εννοίας του χρόνου είναι ανάλογος προς την του χώρου. Ο απόλυτος χρόνος, ανεξάρτητος μεταβλητών, είναι φανταστικός και παράλογος. Η κριτική του φαινομενικού χρόνου κατά τον Λεϊβνίτιο είναι όμοια προς την του χώρου.
Ο χρόνος αντιμετωπίζεται συμφώνως προς την σκέψη του Αριστοτέλη είναι γενικώς η μετάβασης, η πραγματική διάρκεια του σωματικού κόσμου. Η διάρκεια ενός σώματος δεν είναι εις τον χρόνο, αλλά, από κοινού με την διάρκεια των άλλων σωμάτων, αποτελεί τον πραγματικό χρόνο. Ο χρόνος, ως πραγματικός, είναι μια όψης της πραγματικής διάρκειας του σωματικού σύμπαντος, από την οποίαν δεν διακρίνεται.
Εις τον Καντ, ο χρόνος είναι ανάλογος προς τον χώρο. “Δεν είναι εμπειρική έννοια, προερχομένη από την εμπειρία τινός”, είναι “μια αναγκαία παράσταση, η οποία ίσταται εις την βάση όλων των διαισθήσεων”. “Δεν είναι μια έννοια, ως λέγεται, παγκόσμιος, αλλά μια καθαρή μορφή της υλικής διαισθήσεως”.
«Ο χρόνος ουδέν άλλο είναι ει μή η μορφή της εσωτερικής αισθήσεως, ήτοι της διαισθήσεως ημών των ιδίων και της εσωτερικής μας καταστάσεως». Κατά τον Έγελο, «οι διαστάσεις του χρόνου παρόν, μέλλον, παρελθόν, είναι το γίγνεσθαι ως τοιούτον εις την εξωτερικότητα του». Εις την φιλοσοφία των ημερών μας, ο χρόνος εμφανίζεται ενίοτε ως κατηγορία του πραγματικού.
Ο Νεοπλατωνισμός θεωρεί τον χρόνο υποκειμενικό.
Ο Πλωτίνος συνάπτει τον χρόνο όχι με τον φυσικό κόσμο, αλλά με την ψυχή και την αιωνιότητα, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος αποτελεί την ζωή της ψυχής και συνίσταται εις την κίνηση, δια της οποίας η ψυχή μεταβαίνει από μίαν κατάσταση ζωής εις άλλην κατάσταση ζωής.
Ο Ι. Αυγουστίνος έχει ιδιαιτέρα άποψη περί του χρόνου και διατυπώνει τα εξής: “Αν τίποτε δεν ήτο, τώρα δεν θα υπήρχε το παρόν”. (Conf. XI, 14).
Ο Καρτέσιος υποστηρίζει ότι ο χρόνος “ον διακρίνομεν από την γενικώς λαμβανομένην διάρκειαν και λεγομένην ότι είναι ο αριθμός της κινήσεως, ουδέν άλλο είναι ει μη ωρισμένος τις τρόπος μεθ’ ου σκεπτόμεθα την διάρκειαν ταύτην”. Διά τούτο χρόνος “έξω της αληθινής διαρκείας των πραγμάτων, ουδέν άλλο είναι ει μη εις τρόπος του σκέπτεσθαι”.
Ο Νεύτων και ο S. Clarke διατείνονται ότι ο χρόνος, ως και ο χώρος, είναι αναγκαία συνέπεια της υπάρξεως του Θεού και εν ιδίωμά του, άνευ του οποίου ο Θεός δεν θα ήτο αιώνιος.
Ο Λεϊβνίτιος διατυπώνει το παράδοξον ότι “ο Θεός θα εξαρτάται κατά τινα τρόπον εκ του χρόνου… και θα έχη ανάγκην τούτου”. Επιμένει δε ότι ο χρόνος είναι “καθαρώς σχετικός”, είναι “μία τάξις διαδοχών” η τάξις των ασταθών δυνατοτήτων, “αίτινες έχουν μία συνάφειαν”. Ο απόλυτος χρόνος, ο οποίος ευρίσκεται έξω των προσκαίρων πραγμάτων, είναι μηδέν.
Ο G. Berkeley κρίνει τον απόλυτον χρόνον του Νεύτωνος και υποστηρίζει ότι “ο χρόνος είναι μηδέν όταν γίνεται αφαίρεσις από την διαδοχήν των ιδεών του νοός μας”.
Εις την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, ο χρόνος θεωρείται υπό πνεύμα ρεαλιστικό.
Ο Πυθαγόρης θεωρούσε τον χρόνο ως σφαίρα η οποία περιβάλλει το παν (H. Diels, Die Frag..).
Ο Πλάτων συνάπτει την μεταβλητότητα με τον χρόνο και την αιωνιότητα με το αμετάβλητο.
Ο Αριστοτέλης αναφερόμενος εις τον χρόνο διατείνεται ότι, ο χρόνος αποτελεί μίαν όψιν της διαρκούς κινήσεως των σωμάτων, επ’ αυτού δε στηρίζεται η υποκειμενικότης του.Ο χρόνος δεν είναι η κίνησις, εφ’ όσον υπάρχουν πολλαί κινήσεις επί μέρους, ενώ ο χρόνος είναι μοναδικός.
Οι Στωϊκοί δέχονται ότι ο χρόνος είναι ασώματος, ενδιάμεσον της κινήσεως του σύμπαντος (Διογένης Λαέρτιος).
Ο Ζήνων χρησιμοποιεί τον περί ενδιαμέσου ορισμό του χρόνου και υποστηρίζει ότι “χρόνος είναι ψυχή και όρος ταχύτητος και βραδύτητος των όντων επί μέρους και συμφώνως προς αυτόν άρχονται, λήγουν και υπάρχουν τα πάντα.”
Σε αυτό το γίγνεσθαι της αδιάκοπης χρονικής «ροής» ο Ηράκλειτος θα διαβλέψει μια σύνθεση της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, που την πιστοποιούμε ως εμπειρία αδιάκοπα καινούργιων πραγματοποιήσεων: «στο ίδιο ποτάμι δεν γίνεται να μπούμε δυο φορές» – τα νερά που μας βρέχουν κάθε φορά είναι άλλα. Η «ροή» είναι κυκλική, όχι σταθερή περιοδική επανάληψη των ίδιων γεγονότων, αλλά μια αδιάκοπα επιστρεπτική ενοποίηση κάθε έκφανσης του υπάρχειν (ροή συναγωγής και διασκορπισμού, σύστασης και αφανισμού, παρουσίας και απουσίας).
Χρόνος είναι ο Κρόνος, (Δημιουργός») ένας θεός, ένα ον, που γεννάει παιδιά και τα τρώει (….δημιουργεί, δημιουργεί, δημιουργεί, στο άπειρο, δημιουργίες) Η εικόνα αναπαράγει τη χρονική διαδοχή σαν πραγματικότητα προσωποποιημένη: Κάποιος «θεός-δημιουργός» μεταβάλλει αδιάκοπα το παρόν σε παρελθόν, την ύπαρξη σε ανυπαρξία και τούμπαλιν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
Η κριτική σκέψη, που πρωτογέννησαν στην ανθρώπινη Ιστορία, οι προ-αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, αποπροσωποποίησε τον γεννήτορα-δημιουργό:
Τον χρόνο τον γεννάει η μεταβολή, η αέναη στο σύμπαν κίνηση. Ταυτίζεται ο χρόνος με την ουράνια σφαίρα στην κίνησή της, τα ουράνια σώματα είναι «όργανα χρόνου», μέτρα για να μετράμε τον χρόνο.
Σε άμεση συνάρτηση με την ύλη, που είναι το δεδομένο και άναρχο υποκείμενο της κινητικής μεταβολής, είναι και ο χρόνος αγέννητος, άπειρος (δίχως πέρατα), στοιχείο αναπόσπαστο της κοσμικής ολότητας, ανερμήνευτα δεδομένο «γίγνεσθαι» συστατικό του υπάρχειν.
pigi