Τεχνολογικό θαύμα: Το πρώτο βιβλίο που κάνει τον αναγνώστη να ζει όσα διαβάζει!

Ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ δημιούργησαν το πρώτο βιβλίο που φοριέται και επιτρέπει στον αναγνώστη να νιώσει (κυριολεκτικά και όχι με τη φαντασία του) τις εμπειρίες των πρωταγωνιστών.

Αυτό το βιβλίο, που δημιούργησαν ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, δεν είναι σαν όλα τα άλλα, αλλά είναι βγαλμένο από τις σελίδες της επιστημονικής φαντασίας. «Φοριέται» στο σώμα του αναγνώστη και του επιτρέπει να νιώσει πάνω του στην κυριολεξία τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών της πλοκής.

Ο αναγνώστης φοράει ένα ειδικό γιλέκο, που περιέχει ηλεκτρονικούς αισθητήρες και άλλα ηλεκτρονικά εξαρτήματα και το οποίο συνδέεται με ένα βιβλίο «επαυξημένης πραγματικότητας», που κρατά στα χέρια του. Καθώς εξελίσσεται η πλοκή του βιβλίου, αυτό -σε συνεργασία με το γιλέκο- δημιουργεί μια σειρά από τεχνητές εμπειρίες (περιοδικές αλλαγές στη θερμοκρασία, δονήσεις πάνω στο σώμα, πρόκληση φωτισμού και ήχων κ.α.), που μεταφέρουν στον αναγνώστη αισθήσεις σχετικές με αυτό που διαβάζει, έτσι ώστε να μπαίνει καλύτερα στο «κλίμα» του βιβλίου.

Οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται με τυχαίο τρόπο, αλλά ποικίλουν ανάλογα με το περιεχόμενο της σελίδας που διαβάζει ο χρήστης-αναγνώστης. Το βιβλίο αλλάζει με τεχνητό τρόπο μέχρι και τον ρυθμό που χτυπά η καρδιά του αναγνώστη - την κατάλληλη στιγμή της συναισθηματικής κορύφωσης. Ακόμα, το συνδεμένο γιλέκο διαθέτει 150 λαμπάκια LED που αυξομειώνουν τον φωτισμό γύρω από τον αναγνώστη, καθώς και μικρούς αερόσακους που κατά καιρούς πιέζουν το σώμα του για να του δημιουργούν την αναγκαία ψυχοσωματική πίεση - όταν το απαιτεί το σενάριο.


Η τεχνική που ονομάζεται «αισθητηριακή φαντασία» (κατά το «επιστημονική φαντασία») αναπτύχθηκε από τους ερευνητές Φέλιξ Χάιμπεκ, Αλέξις Χόουπ και Ζιλί Λεγκό του εργαστηρίου πολυμέσων του ΜΙΤ, σύμφωνα με τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Τέλεγκραφ».

«Η αισθητηριακή φαντασία αφορά νέους τρόπους για να βιώνουμε και να δημιουργούμε ιστορίες», ανέφεραν οι ερευνητές και πρόσθεσαν ότι «παραδοσιακά η λογοτεχνία δημιουργεί και προκαλεί συναισθήματα και ενσυναίσθηση μέσω των λέξεων και των εικόνων. Χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό διασυνδεμένων αισθητήρων και ενεργοποιητών, ο συγγραφέας της αισθητηριακής φαντασίας διαθέτει πλέον νέα μέσα για να μεταφέρει στους αναγνώστες την πλοκή, τη διάθεση και τα συναισθήματα, ενώ παράλληλα αφήνει πάντα χώρο στη φαντασία του αναγνώστη. Τα νέα εργαλεία μπορούν να αξιοποιηθούν κατάλληλα, ώστε να δημιουργήσουν μια εμπειρία αφήγησης που θα απορροφά τελείως τον αναγνώστη και θα είναι προσαρμοσμένη στα μέτρα του».

Είναι πάντως αμφίβολο πώς θα «υποδεχτούν» συγγραφείς και αναγνώστες μια τέτοια τεχνολογία ανάγνωσης στο μέλλον. Αναμφίβολα, μερικοί δεν θα ενθουσιαστούν καθόλου με την «χειραγώγηση» της εμπειρίας ανάγνωσης. Άλλοι, πάλι, πιθανότατα θα εκτιμήσουν τον «εμπλουτισμό» του διαβάσματος -και της φαντασίας τους- μέσω των αισθήσεών τους.

Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο

o μύθος της Θεάς Τύχης

ΠΗΓΗ

Στην καθημερινή ζωή όλοι μας ερχόμαστε κάποτε αντιμέτωποι με ξεχωριστές στιγμές και με καταστάσεις , όπου κάποια γεγονότα που ούτε τα αποφασίσαμε ούτε τα επιλέξαμε, έρχονται να αλλάξουν καθοριστικά τη μελλοντική πορεία των πραγμάτων.

Αυτό είναι που ο κόσμος αποκαλεί τύχη. Η τύχη επηρεάζει τη ζωή μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καταφέρνει και να την καθορίσει.

Η βόμβα που ισοπέδωσε το Ναγκασάκι, το 1945, προοριζόταν για τη βιομηχανική περιοχή του Κοκούρο, βορειότερα. Μια απότομη αλλαγή των καιρικών συνθηκών κατέστησε αδύνατη τη ρίψη της πάνω στον αρχικά σχεδιασμένο στόχο. Καθώς το αεροσκάφος δεν μπορούσε να επιστρέψει με το φονικό φορτίο, αποφασίστηκε η ρίψη του σε μια περιοχή όπου οι κλιματικές συνθήκες θα το επέτρεπαν.

«Οι κάτοικοι του Ναγκασάκι, ένα λεπτό πριν από τη ρίψη της φονικής βόμβας θα ένιωθαν σίγουρα τυχεροί για την ‘‘καλή’’ μέρα που ξεκινούσε, ενώ στο Κοκούρο θα έστρεφαν το βλέμμα τους στον ουρανό κατηφείς για την ‘‘κακή’’ μέρα που τους ξημέρωνε…»

Κάπου αλλού, μια κοπελίτσα από το χωριό ερωτεύεται τρελά τον πιο επικίνδυνο εγκληματία της μεγαλούπολης. Τελικά, γνωρίζεται μαζί του τυχαία και καταφέρνει να τον κάνει να την ερωτευτεί. Το κορίτσι είναι τυχερό ή άτυχο;

Ένας άνδρας τρελαίνεται όταν η γυναίκα που αγαπά τον απορρίπτει. Στο διπλανό θάλαμο του ψυχιατρείου όπου νοσηλεύεται, βρίσκεται και ο άνδρας που αυτή η ίδια γυναίκα είχε επιλέξει – τρελός μετά από τρεις μήνες συμβίωσης μαζί της!

Οι πιο πάνω ιστορίες είναι παρμένες από το βιβλίο Ο μύθος της Θεάς Τύχης του ψυχιάτρου Xόρχε Μπουκάϊ (Jorge Bucay) από την Αργεντινή (εκδ. Όπερα).

Όπως γράφει στο βιβλίο, η τύχη υπήρξε ανέκαθεν παρούσα στα λεγόμενα, τις εικόνες και τις ιστορίες των ανθρώπων. Με διαφορετικό προσανατολισμό και υπό τον ίσκιο ποικίλων θέσεων και ιδεολογιών, έκανε αισθητή την παρουσία της μέσα από τις προφορικές, τις εικαστικές και τις γραπτές εκδηλώσεις του πολιτισμού, αφήνοντας τα ίχνη της τόσο στην ατομική όσο και στην ομαδική σκηνή της ανάλυσης κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Καθώς ο αρχαίος μύθος δεν μπορεί μόνος του να μας διαφωτίσει πλήρως για τη σχέση που συνδέει τους ανθρώπους με την αφηρημένη έννοια της τύχης, ούτε μπορεί να ερμηνεύσει τις ιδιοτροπίες του πεπρωμένου μας, ο Χόρχε Μπουκάι αναλαμβάνει να τον «εκσυγχρονίσει» μέχρις ενός σημείου, κι έτσι να βγάλει στην επιφάνεια όλα του τα καλά και θετικά στοιχεία.

Αναπτύσσοντας μια νέα «θεωρία της τύχης» ο Χόρχε  Μπουκάϊ στο βιβλίο του, φέρνει στο προσκήνιο τους θεούς του Ολύμπου, ήρωες και καταστάσεις από την κελτική, την ινδική και τη σκανδιναβική μυθολογία, σε συνδυασμό με εικόνες και σύμβολα από χασιδικά παραμύθια, παραβολές σούφι και θρύλους των ινδιάνων της Αμερικής.

Ο Χόρχε  Μπουκάϊ τελικά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλα όσα ονομάζουμε «τύχη» προκύπτουν από την αλληλεπίδραση μεταξύ του τυχαίου και του πεπρωμένου, με την προσθήκη και κάποιων άλλων πραγμάτων.

Θα πρέπει, λέει, να δημιουργήσουμε έναν καινούργιο μύθο, για να μπορούμε να διαχειριστούμε την επιρροή της τύχης και να κατανοήσουμε τον άστατο χαρακτήρα της θεάς Τύχης.

Ο μύθος της θεάς Τύχης μας θέτει ορισμένες προκλήσεις ,οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν να αξιοποιήσουμε την τύχη, όπως : να προκαλέσουμε τη συνάντηση με τη θεά Τύχη , να μπορέσουμε να την αναγνωρίσουμε όταν θα μας πλησιάσει , να ξέρουμε τι θα πρέπει να κάνουμε αφού την πιάσουμε, να μείνουμε πιστοί στα όνειρά μας, να μην επιτρέψουμε να μας εγκαταλείψει η καλή διάθεση , να μην ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες, να θυμόμαστε ότι η τύχη σπανίως πλησιάζει εκείνους που εγκαταλείπουν τα οράματά τους ,φεύγει μακριά από τους αγχώδεις , τους βίαιους, τους απαισιόδοξους, του βαρετούς, τους φθονερούς, τους απαιτητικούς, τους καταπιεσμέν

Σύγχρονοι σκλάβοι!

Posted  by ellas

1. Ο οικονομικός καταναγκασμός στους σύγχρονους σκλάβους . Ο σύγχρονος σκλάβος είναι αναγκασμένος να εργάζεται χωρίς διακοπή μέχρι θανάτου επειδή το οικονομικό όφελος που κερδίζει σε 1 μήνα αρκεί για να πληρώσει την διαμονή του για 1 μήνα, να τραφεί για 1 μήνα, να ταξιδέψει από και προς της εργασία του για 1 μήνα κλπ. Δεδομένου ότι τα χρήματά του αρκούν μόνο για 1 μήνα ο σύγχρονος δούλος είναι αναγκασμένος να εργάζεται όλη του τη ζωή μέχρι το θάνατο. Η σύνταξη στα γεράματα επίσης είναι μια μεγάλη απάτη διότι ο δούλος-συνταξιούχος πληρώνει το σύνολο της σύνταξης για τη στέγαση και τη τροφή, και ο δούλος -συνταξιούχος δεν διαθέτει ποτέ ελεύθερα χρήματα.
2. Ο δεύτερος μηχανισμός κρυμμένου εξαναγκασμού των σκλάβων για εργασία είναι η δημιουργία τεχνητής ζήτησης για ψευτοαγαθά. Η ζήτηση αυτή επιβάλλεται με την χρήση κυρίως της τηλεοπτικής διαφήμισης, των δημόσιων προβολών κλπ . Οι σύγχρονοι δούλοι εμπλέκονται στην ατελείωτη κούρσα για «νέα αγαθά»  και για να τα αποκτήσουν πρέπει να εργάζονται συνεχώς και αδιάκοπα.
3. Ο τρίτος κρυφός μηχανισμός οικονομικού εξαναγκασμού σύγχρονων σκλάβων είναι το σύστημα της πίστωσης, με τη βοήθεια του οποίου οι σύγχρονοι σκλάβοι  όλο και περισσότερο εκβαθύνονται στην πιστωτική δουλεία τους.
Μέρα με τη μέρα ο σύγχρονος σκλάβος χρεωστάει όλο και περισσότερα, γιατί για να ξεπληρώσει ο σκλάβος το δάνειο παίρνει ένα νέο δάνειο  χωρίς να έχει ξοφλήσει το παλαιό, και έτσι δημιουργεί πυραμίδα χρέους. Το χρέος, το οποίο κρέμεται πάνω από το κεφάλι του δούλου σαν γκιλοτίνα, πολύ αποτελεσματικά τον εξαναγκάζει να εργάζεται ακόμα και για πολύ χαμηλές απολαβές.
4. Ο τέταρτος μηχανισμός οικονομικού εξαναγκασμού είναι ο μύθος των φόρων προς το κράτος.  Ο σύγχρονος δούλος θεωρεί ότι οι φόροι που πληρώνει πάνε για όφελος του συνόλου της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα οι σκλάβοι εργάζονται για το ψευδοκράτος που ασφυκτικά ελέγχει πολιτικά, οικονομικά, αλλά κυρίως ιδεολογικά, την πολιτική ελίτ της χώρας που ζουν οι σκλάβοι.
5. Ο πέμπτος μηχανισμός κρυμμένου εξαναγκασμού των σκλάβων είναι ο μηχανισμός του πληθωρισμού και της έλλειψης κρατικού ελέγχου του νομίσματος. Η τεχνητή διασπορά ή αντιθέτως έλλειψη ρευστού και η αύξηση των τιμών ελλείψει των αυξήσεων των μισθών των σκλάβων προσφέρει στην διακριτική ληστεία των σκλάβων. Έτσι, οι σύγχρονοι δούλοι εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο.
6. Έκτος κρυμμένος μηχανισμός για εξαναγκασμό τον σκλάβων να εργαστούν δωρεάν: στέρηση από τους σκλάβους με κάθε μέσο των πόρων για μετεγκατάσταση σε νέα περιοχή, π.χ. στο χωριό και στην ύπαιθρο, αλλά και για την αγορά ακινήτων σε άλλη πόλη.
7. Ο έβδομος μηχανισμός για την ενθάρρυνση των σκλάβων  να εργαστούν δωρεάν είναι η απόκρυψη της πραγματικής αξίας της εργασίας του σκλάβου, της πραγματικής αξίας των τοπικών εμπορευμάτων, των ξένων προϊόντων που εισάγονται κλπ. Αλλά και του μεριδίου που κερδίζει ο δουλοκτήτης, ιδιώτης ή κράτος, μέσον του μηχανισμού των λογιστικών αλχημειών και της έλλειψης ελέγχου της υπεραξίας.
8. Οι σύγχρονοι σκλάβοι για να μην απαιτούν το μερίδιό των κερδών και πλούτου που αποκτήθηκαν από την εργασία των πατέρων, των παππούδων, των προπάππων κλπ αποσιωπάται η λεηλασία της Πατρίδας τους…..
Εξακολουθείς ακόμα να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος ;

Η κόμη της Βερενίκης

Ανάμεσα στη Μεγάλη Άρκτο και στον αστερισμό της Παρθένου υπάρχει ένας αστερισμός που ονομάζεται «Η κόμη της Βερενίκης».
Η Βερενίκη ήταν κόρη του ηγεμόνα της Κυρήνης της Αφρικής, του Μάγα. Ήταν φημισμένη για την ομορφιά της και ιδιαίτερα για τα πλούσια και μακριά μαλλιά της. Παντρεύτηκε το 246 π.Χ. τον Έλληνα βασιλιά της Αιγύπτου, τον Πτολεμαίο τον Ευεργέτη. Λίγο μετά το γάμο τους ο Πτολεμαίος έφυγε για μια εκστρατεία στην Συρία.
Ο χωρισμός τους στοίχισε πολύ στη Βερενίκη και η αγωνία για την τύχη του άντρα της την βασάνιζε μέρα και νύχτα. Μια μέρα μπήκε στο ναό της Αφροδίτης και ορκίστηκε στη θεά ότι αν βοηθούσε τον άντρα της να γυρίσει πίσω σώος και νικητής από τον πόλεμο, θα έκοβε τα υπέροχα μαλλιά της και θα τα αφιέρωνε στον βωμό της.
Ο Πτολεμαίος γύρισε πράγματι στην Αλεξάνδρεια σώος και νικητής από τον πόλεμο. Η Βερενίκη, συνεπής στην υπόσχεσή της, έκοψε τα μαλλιά της και τα αφιέρωσε στο ναό της Αφροδίτης. Όμως την επόμενη μέρα συνέβη κάτι τρομερό. Τα μαλλιά της Βερενίκης έγιναν άφαντα από το ναό!
Ο Πτολεμαίος έγινε έξω φρενών! Απειλούσε να σκοτώσει πολύ κόσμο για να μάθει ποιος έκανε αυτή τη μεγάλη και θρασύτατη ιεροσυλία. Και τότε ένας από τους πιο γνωστούς αστρονόμους της εποχής, ο Κόνων ο Σάμιος, αποφάσισε να μεσολαβήσει για να κατευνάσει την οργή του Πτολεμαίου, που μπορεί να τον οδηγούσε σε πράξεις βίας εναντίον αθώων ανθρώπων. Ζήτησε λοιπόν ακρόαση και ο Πτολεμαίος τον δέχτηκε αμέσως στο παλάτι του.

Ο Πτολεμαίος ήταν γεμάτος θυμό και ισχυριζόταν ότι αυτός που έκλεψε τα μαλλιά της γυναίκας του από το ναό ήταν δύο φορές ιερόσυλος, απέναντι στη θεά Αφροδίτη και απέναντι σε αυτόν και στη Βερενίκη. Ο Κόνων τον καθησύχασε λέγοντάς του ότι δεν τα έκλεψε κάποιος άνθρωπος, αλλά ότι τα πήρε η θεά Αφροδίτη ή κάποιος άλλος από τους θεούς.
Ο Πτολεμαίος όπως ήταν αναμενόμενο, ζήτησε περισσότερες εξηγήσεις από τον Κόνωνα για το συμπέρασμά του αυτό. Ο Κόνων τον πληροφόρησε λοιπόν, ότι πριν λίγες μέρες που μελετούσε τα αστέρια στον ουρανό, όπως έκανε κάθε βράδυ άλλωστε, ανακάλυψε έναν καινούργιο αστερισμό, που για πρώτη φορά φάνηκε στον ουρανό. Ο αστερισμός αυτός δεν ήταν ζωηρός και τα αστέρια του είχαν απαλό χρώμα, σαν το απαλό χρώμα που έχουν τα μαλλιά της Βερενίκης.
Έβγαλε λοιπόν το συμπέρασμα ότι η Αφροδίτη ή ο Δίας πήρε τα πλούσια μαλλιά της όμορφης γυναίκας του Πτολεμαίου από το βωμό και τα ανέβασε στον ουρανό, όπου θα μείνουν για πάντα άφθαρτα και αθάνατα!
Ο Πτολεμαίος βρήκε λογικό τον συλλογισμό του Κόνωνα και καταχάρηκε που δεν βεβήλωσε ανθρώπινο χέρι τα μαλλιά της γυναίκας του. Κι έτσι, από τότε ο αστερισμός εκείνος που ανακάλυψε πρώτος ο Κόνων ο Σάμιος, ονομάστηκε Η κόμη της Βερενίκης».
mythagogia.

Δέκα θρύλοι της ροκ, που «έφυγαν» στα 27 τους χρόνια. Σύμπτωση ή κατάρα;

Οι σπουδαιότεροι  θρύλοι της ροκ μουσικής άφησαν την τελευταία τους πνοή μυστηριωδώς σε ηλικία 27 ετών.

Συγκυρία, λένε οι λογικοί. Κατάρα, απαντούν οι προληπτικοί. Το θέμα επανέφερε το βιβλίο «The 27s: The Greatest Myth Of Rock & Roll» των Τζος Χάντερ και Έρικ Σέγκαλσταντ. Η έκδοση έγινε best seller, καθώς επικεντρώνεται στις τελευταίες ώρες των μουσικών θρύλων πριν περάσουν στο Πάνθεον των αθανάτων.

Η Μηχανή του Χρόνου εστιάζει  σε 10 από αυτούς.


Τζίμι Χέντριξ: Ενώ συζούσε με την σύντροφό του στο Λονδίνο, ο θρύλος της ροκ πήρε εννέα υπνωτικά χάπια, από αυτά που μόνο το μισό είναι αρκετό για να σου χαρίσει ένα υγιές οκτάωρο ύπνου. Σε όλη του τη ζωή, έκανε κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ, μη γνωρίζοντας ποτέ τι ακριβώς ήταν η ουσία που κατανάλωνε…

Μπριαν Τζόουνς (The Rolling Stones): Ο θάνατός του πρώτου αρχηγού των Rolling Stones στη γενέτειρά του, την Αγγλία, ήταν φυσικό επακόλουθο της απερισκεψίας του να αναμείξει αλκοόλ με ναρκωτικά και έπειτα να βουτήξει στην πισίνα. Ο θάνατός του εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να αποτελεί ένα από τα πιο επίμονα μυστήρια στην ιστορία της ροκ όχι μόνο για το κοινό, αλλά και για τους ίδιους τους Stones.

Άλαν Γουίλσον (Canned Heat):

Παράνομες και οι μειώσεις συντάξεων

Παναγιώτης Τσιμπούκης

Νέα «μαύρη τρύπα» εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ θα προκληθεί στον κρατικό προϋπολογισμό - Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να αναζητήσει για μία ακόμη φορά ισοδύναμα μέτραΑυτή τη φορά θα δημιουργηθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες του «ΘΕΜΑτος», θα κρίνει αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) την αναδρομική από 1ης Αυγούστου 2012 μείωση των συντάξεων χιλιάδων ένστολων όλων των Σωμάτων Ασφαλείας (στρατιωτικών, αστυνομικών, λιμενικών, πυροσβεστών κ.λπ.), δικαστικών, καθηγητών των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΑΕΙ), διευθυντών του ΕΣΥ κ.ά.


protothema.gr

Τα απίστευτα κατορθώματα και η πολεμική τέχνη των μοναχών Σαολίν

Ψάχνοντας μέσα στην ομίχλη του χρόνου ο ερευνητής θα βρει στο χώρο των πολεμικών τεχνών ένα θρύλο.

Η ιστορία τους, οι διδασκαλίες τους, η εκπαίδευσή τους και οι εντυπωσιακές επιδόσεις τους στον τομέα των πολεμικών τεχνών είναι μοναδικές στον κόσμο και ακροβατούν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας.

Τον θρύλο για τα μοναστήρια Σαολίν της Κίνας.

Η ύπαρξη τους δεν αμφισβητείται ιστορικά και τα κατορθώματα αυτών των περίφημων μοναχών πολεμιστών φθάνουν τα όρια του μύθου. Ως ιδρυτής της πολεμικής τέχνης των Σαολίν θεωρείται ο μοναχός βουδιστής BODHIDARMA ο οποίος πέρασε στην Κίνα από τις Ινδίες. Ίδρυσε ένα σύστημαψυχοσωματικής πειθαρχίας το οποίο αργότερα μετασχηματίζεται στα διάφορα είδη πολεμικών τεχνών που επικρατούν στην Ανατολή.

Αξίζει να παρατηρήσουμε το αρκετά σημαντικό από εσωτερική άποψη στοιχείο ότι οι πολεμιστές του Σαολίν ήταν Βουδιστές Μοναχοί γεγονός που δεν τους επέτρεπε το φόνο. Όμως το σύστημά τους επέτρεπε να θέσουν εκτός μάχης πολυάριθμους εχθρούς. Πολλές φορές οι τεχνικές τους έστρεφαν το όπλο του εχθρού πάνω του ή τον καθιστούσαν ανίκανο να συνεχίσει τη μάχη.

Η Τέχνη της μάχης ήταν αλληλένδετη με την ιστορία της φιλοσοφίας, με τη θρησκεία, την ιατρική, την ποίηση, τη ρητορική κ. α. . Ο μοναχός Σαολίν ο όποίος διέτρεχε την Κίνα εθεωρείτο ο κατεξοχήν ολοκληρωμένος άνθρωπος σε σχέση βέβαια με το πολεμικό πνεύμα του Κινέζικου λαού και πολλές φορές τον σέβονταν σαν θεό.


Πιστεύεται γενικά ότι η πολεμική τέχνη των Σαολίν δεν πέρασε στους βέβηλους. Τα διάφορα συστήματα πολεμικών τεχνών θεωρούνται εκλαϊκεύσεις του Σαολίν με πρόσθετα τα χαρακτηριστικά των διαφόρων χωρών. Όμως μέσα από διάφορους θρύλους μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό πορτρέτο του υποψήφιου πολεμιστή.

Είτε τον εύρισκαν οι μοναχοί ασθενή και αδύνατο σε κάποιο δρόμο, είτε κατόρθωνε να μπει στο μοναστήρι από τη στιγμή που θα ήθελε να μπει στις αίθουσες και στους χώρους διδασκαλίας των πολεμικών τεχνών βρισκόταν μπροστά σε ένα μυητικό αυστηρό σύστημα .

Αφού επί ορισμένα χρόνια σκούπιζε το μοναστήρι και βοηθούσε στις πιο σκληρές δουλείες περνώντας τον ελεύθερο χρόνο του με αυστηρές μελέτες και αντιμετώπιζε τα ερωτήματα ενός δασκάλου. «Έχεις μελετήσει αρκετά τα ιερά βιβλία;». Παρατηρούμε ότι πρώτα εξεταζόταν η διαμόρφωσή του μέσω της μόρφωσης από τα πανάρχαια ιερά βιβλία. Η μόρφωση αυτή παράλληλα με τις ταπεινές εργασίες και το βουδιστικό μυστικιστικό χαρακτήρα της συνολικής διαμονής του είχε καλλιεργήσει την ταπεινοφροσύνη και την εγκράτεια. Έτσι πολύ δύσκολα παραδεχόταν ότι ήταν έτοιμος και αυτό θα το έκρινε ο δάσκαλός του.

Από τη στιγμή που άρχιζε τον δρόμο της εξάσκησης οι πιο δύσκολες ασκήσεις τον περίμεναν μέσα στους κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους. Πολλές φορές βρισκόταν κρεμασμένος επί ώρες από ένα σχοινί στη βροχή ή πήγαινε από μοναστήρι σε μοναστήρι διανύοντας τεράστιες αποστάσεις.


Κάθε φορά που ξεπερνούσε το σύστημα μιας αίθουσας μια νέα αίθουσα με νέα συστήματα πιο μυστηριώδη του αποκαλύπτονταν, και κάθε φορά ένας νέος δάσκαλος οπλισμένος με ένα αδιόρατο χαμόγελο τον οδηγούσε. Έπρεπε να δαμάσει τον εαυτό του και τη φύση, και από τη μελέτη και τη δυναμική της φύσης και την επί αιώνες ήρεμη παρατήρησή της πήγασε το πιο ολοκληρωμένο σύστημα παλαιστικής τέχνης.

Το σύστημα των πέντε ζώων

Όπως πολλοί λαοί, παρατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ζωών, είδαν ότι αποτελούσαν την έκφραση μίας δύναμης εκφρασμένης σε ένα μεγάλο πεδίο της φύσης, έτσι και οι μοναχοί Σαολίν είδαν ότι οι τρόποι πολέμου των ζώων αντικαθρέπτιζαν τη μάχη των δυνάμεων της φύσης. Όποιος θα κατάφερνε να πραγματώσει αυτές τις τεχνικές ήταν πια μια δύναμη της φύσης και στη φύση τίποτα δεν αντιστέκεται, είτε αυτή εκφράζεται μέσω της διαβρωτικής δύναμης του νερού, είτε της επίθεσης του αέρα και της φλόγας. Όμως, τα ζώα πολεμούν τα στοιχεία της φύσης μεταξύ τους. Οι στάσεις τους, δίδαξαν τους φυσικούς ανθρώπους.

Τα ζώα ήταν πέντε: ο δράκοντας, το φίδι , η τίγρη , η λεοπάρδαλη και ο πελαργός.

Η τεχνική του δράκοντα αποσκοπούσε στην ανάπτυξη του «εν» που μεταφράζεται ως νους, καρδιά ή πνεύμα. Ίσως το αποδίδει πιο σωστά η λέξη αντίληψη. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιούσε αργές μαλακές κινήσεις σαν τις κινήσεις του μαγικού δράκοντα που πετά στον αέρα. Ήταν η πιο πνευματική από όλες τις τεχνικές και κατά κάποιο τρόπο η κυρίαρχη όλων.

Το δεύτερο ήταν το φίδι. Αυτή η τεχνική ανέπτυσσε κινήσεις ελικοειδείς, συνεχείς σαν αυτές του φιδιού που τυλίγεται. Αν και οι κινήσεις ήταν μαλακές και ρευστές εμπεριείχαν μία εσωτερική δύναμη η οποία τους έδινε μία ακατανίκητη και ευέλικτη δύναμη, αν και εφόσον χρειαζόταν. Αυτή η τεχνική έμοιαζε μάλλον με το Πα- κουά.

Το τρίτο ζώο ήταν η τίγρη. Με αυτήν αναπτύσσονταν τα οστά . Οι κινήσεις ήταν αργές και γρήγορες, συχνά με υπερβολική ένταση. Η τάση ήταν συμπαθής οι επιθέσεις άγριες και υπήρχε ένα αίσθημα αδυσώπητης δύναμης. Μάλλον έμοιαζε με το Ουετσιρίγιου Μαράτα.

Το τέταρτο ζώο ήταν η λεοπάρδαλη. Η ποιότητά της ήταν ή δύναμη και η ευέλικτη μυϊκή δύναμη που θύμιζε τη λεοπάρδαλη η οποία αν και δεν είχε το βάρος και τον όγκο μιας τίγρης είχε την ικανότητα να κινείται ξαφνικά, να επιτίθεται και να οπισθοχωρεί γρήγορα χρησιμοποιώντας τη δύναμή της για να δημιουργεί γρήγορες και δυνατές κινήσεις. Αυτή η τεχνική έμοιαζε με το γιαπωνέζικο καράτε.

Το πέμπτο ζώο ήταν ο πελαργός. Με αυτή την τεχνική αναπτύσσονταν οι ιδέες , ήταν δε υπεύθυνη για τη σωστή στάση. Έδινε ένα αίσθημα ενότητας στο σώμα. Στις κινήσεις ο κορμός ήταν όρθιος και ισορροπημένος και πολλές φορές στηριζόταν στο ένα πόδι. Τα χέρια έδιναν απότομα χτυπήματα απέκρουαν και σάρωναν με κινήσεις όμοιες με των φτερών.

Ιρανός δάσκαλος απαντά στο bullying με τον καλύτερο τρόπο

Στο πλευρό 8χρονου μαθητή που πάσχει από σπάνια ασθένεια

Λονδίνο 

Με τον καλύτερο τρόπο απάντησε ένας δάσκαλος δημοτικού σχολείου στο Ιράν στον εκφοβισμό και τα χλευαστικά σχόλια που δεχόταν ένας 8χρονος μαθητής του από τους συμμαθητές του, επειδή έχει χάσει τα μαλλιά του λόγω μίας σπάνιας ασθένειας.

Ο δάσκαλος Αλί Μοχαμαντιάν μπήκε μία μέρα στην τάξη και έκπληκτοι οι μαθητές είδαν ότι είχε ξυρίσει το κεφάλι του.

Οι μαθητές όχι μόνο αντιλήφθηκαν το λάθος τους και σταμάτησαν να ενοχλούν τον μικρό Μαχάν Ραχίμι, αλλά αποφάσισαν να του συμπαρασταθούν με τον ίδιο τρόπο: ξύρισαν και εκείνοι τα μαλλιά τους.

Ο δάσκαλος, που έχει γίνει ήρωας στο Ιράν, δέχθηκε τα συγχαρητήρια του ιρανού προέδρου Χασάν Ροχανί ενώ, σύμφωνα με τον Guardian, η κυβέρνηση αποφάσισε την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας του παιδιού ώστε να καλυφθούν τα ιατρικά έξοδα για αντιμετώπιση της ασθένειάς του.
ΒΗΜΑ

Υπάρχει ο κόσμος; Ή με απατούν οι αισθήσεις μου;

Από τον Καρτέσιο και τον Χιουμ στη σύγχρονη φιλοσοφία.

Rene Descartes (1596-1650), David Hume (1711-1776)

Βαδίζω στην ύπαιθρο χωρίς παπούτσια και κάλτσες απολαμβάνοντας το δροσερό χάδι του γρασιδιού. Μυρίζω τον φρέσκο αέρα και νιώθω ευεξία. Ένα τσίμπημα με προειδοποιεί με οξύ τρόπο ότι κινούμαι δίπλα σε μια συστάδα αγκαθωτών θάμνων. Καθώς περπατώ δίπλα στο ποταμάκι βλέπω από μακριά ένα εξοχικό σπίτι και το πλησιάζω με ανυπομονησία. Από το παράθυρο ακούγεται το ραδιόφωνο να παίζει μελωδικά τραγούδια. Και ξαφνικά, τίποτα. Όλα μαυρίζουν. Δε νιώθω τίποτε, δε σκέφτομαι τίποτε, δεν έχω καν συνείδηση για την απουσία των παραπάνω. Κάπου πιο πέρα, σε ένα εργαστήριο, δύο επιστήμονες αποσυνδέουν από τη μηχανή παραγωγής ονείρων τον εγκέφαλό μου που ήταν σε μια γυάλα και με τον οποίο έπαιζαν τόση ώρα δημιουργώντας του (ή μου) ψεύτικες εντυπώσεις. Δεν υπήρχαν ούτε δέντρα, ούτε γρασίδι, ούτε σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Όλα ήταν δημιουργημένα από έναν δεξιοτεχνικό ερεθισμό των κατάλληλων νευρώνων. Μα τα ένιωθα τόσο αληθινά!
Η παραπάνω ιστορία δεν έχει γεννηθεί στη νοσηρή φαντασία ενός ακραίου αρνητή της πραγματικότητας. Αποτελεί την γλαφυρή αν και κάπως εφιαλτική αναδιατύπωση ενός κλασικού ερωτήματος, αυτού που αναφέρεται στον τίτλο. Εάν όλα όσα ξέρουμε για τον κόσμο, ακόμα κι αυτή η ίδια η ύπαρξή του, προέρχονται από τις αισθήσεις μας, πώς είμαστε σίγουροι ότι αυτές δεν μας απατούν; Ότι ο κόσμος είναι έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε, ή ακόμα ότι υπάρχει και δεν βλέπουμε ένα όνειρο που το θεωρούμε ως πραγματικότητα;
Αυτή ακριβώς ήταν και η απορία του μεγάλου φιλοσόφου Rene Descartes (Καρτέσιος) που το 1641 διατύπωσε στους περίφημους Στοχασμούς του περί της Πρώτης Φιλοσοφίας (Meditations on First Philosophy). Στο έργο του αυτό, στην αρχή του πρώτου στοχασμού αναρωτιέται κάτι που σίγουρα θα έχει περάσει από το μυαλό των περισσότερων ανθρώπων:

«Ότι δέχτηκα μέχρι πρότινος ως αληθέστατο, το παρέλαβα από τις αισθήσεις ή δια των αισθήσεων. Όμως τούτες τις συνέλαβα ενίοτε να σφάλλουν και είναι συνετό να μην εμπιστευόμαστε ποτέ εντελώς όσους μας απάτησαν έστω και μια φορά.»

Οι αισθήσεις μας λοιπόν μας απατούν πολύ συχνά, αν όχι πάντοτε. Το ερώτημα είναι, εάν οι αισθήσεις μας απατούν ακόμα και για βασικά πράγματα όπως η ύπαρξη του σώματός μας ή για το ότι είμαστε αυτοί που είμαστε και όχι κάποιοι άλλοι και κάπως αλλιώς. Γιατί, όπως συνεχίζει να συλλογίζεται ο Καρτέσιος, μόνο ένας παράφρονας θα αμφισβητούσε τα παραπάνω και θα σκεφτόταν για παράδειγμα ότι έχει πήλινο κεφάλι ή είναι κολοκύθα, όχι όμως και ένας φυσιολογικά σκεπτόμενος άνθρωπος. Αλλά αυτού ακριβώς του είδους τα πράγματα δεν είναι που βλέπουμε στα όνειρά μας; Κολυμπάμε στη σφαίρα του απίθανου και του παραλόγου με μια εντυπωσιακή φυσικότητα και μόνο όταν ξυπνήσουμε και συγκρίνουμε τις δύο πραγματικότητες, την ονειρική με αυτή που θεωρούμε ως πραγματική, αντιλαμβανόμαστε πόσο είχαμε πλανευτεί. Υπάρχει όμως ένας αντικειμενικός τρόπος για να διακρίνουμε τις δύο αυτές πραγματικότητες; Την εγρήγορση από τον ύπνο; Πώς ξέρουμε ποιο από τα δύο ήταν το όνειρο; Στο ερώτημα αυτό ο Καρτέσιος φαίνεται ότι προτείνει μια πρώτη λύση:

«… πρέπει ασφαλώς να ομολογήσουμε ότι όσα βλέπουμε κοιμισμένοι είναι κάτι σαν ζωγραφισμένες εικόνες που δεν θα μπορούσαν να πλαστούν παρά καθ’ ομοίωσιν αληθινών πραγμάτων. […] Με ανάλογο τρόπο, παρότι γενικά πράγματα όπως μάτια, κεφάλι, χέρια, κ.ο.κ. μπορούν να είναι φανταστικά, ωστόσο πρέπει να ομολογήσουμε αναγκαία ότι ορισμένα άλλα έστω, ακόμα πιο απλά και καθολικά, είναι αληθινά και ότι από αυτά, σαν από αληθινά χρώματα, πλάθονται όλες εκείνες οι εικόνες των πραγμάτων που είναι στη σκέψη μας, είτε είναι αληθινές είτε ψεύτικες.»

Δεν υπάρχει συνεπώς παρθενογένεση. Τίποτε δεν μπορεί να γεννηθεί, ακόμα και ως όνειρο, εάν τίποτε δεν υπάρχει. Κι αυτό που υπάρχει για τον Καρτέσιο είναι κάτι σαν πρώτη ύλη. Η σωματική φύση και γενικά η έκτασή της, το σχήμα των εκτατών πραγμάτων, το μέγεθος, ο αριθμός τους, ο χώρος και ο χρόνος στον οποίο υπάρχουν. Η αμφιβολία του φιλοσόφου περιορίζεται λοιπόν στα σύνθετα, όχι όμως και στα απλά πράγματα και στις επιστήμες αυτών όπως είναι η Γεωμετρία και η Αριθμητική, διότι είτε είναι ξύπνιος κανείς είτε κοιμάται, ένα τετράγωνο θα έχει πάντα τέσσερις γωνίες και 2 + 2 θα κάνει πάντοτε 4.
Μια δεύτερη γραμμή επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί ο Καρτέσιος στους στοχασμούς του έχει να κάνει με την έννοια και τον ρόλο του θεού. Ως γνωστόν, η έννοια του θεού ήταν (και είναι) εξ’ ορισμού συνυφασμένη με την έννοια της παντοδυναμίας και της παναγαθοσύνης. Ως παντοδύναμος λοιπόν ο θεός θα μπορούσε να έχει φτιάξει τον κόσμο με τρόπο που τίποτε να μην είναι αληθινό. Ωστόσο, αυτό θα ερχόταν σε σύγκρουση με τη δεύτερη ιδιότητά του, δηλαδή το ότι είναι πανάγαθος. Διότι ως πανάγαθος κι όχι πανούργος, δεν θα ήθελε να εξαπατά τον άνθρωπο τόσο πολύ ώστε όλα να είναι ‘ονειρικοί εμπαιγμοί’.
Ο Καρτέσιος θα συνεχίσει την πραγμάτευση του για τον ρόλο του θεού και στους επόμενους στοχασμούς. Στον τέταρτο επανέρχεται με το ερώτημα της ύπαρξης του κόσμου. Ξεκινάει με δύο παραδοχές που έχουν προκύψει από τους προηγούμενους συλλογισμούς του, ότι υπάρχει θεός πανάγαθος και ότι υπάρχει σκεπτόμενο πνεύμα. Ποιος ο ρόλος της πλάνης όμως; Μπορεί να προέρχεται από τον θεό τη στιγμή που αυτός είναι ένα τέλειο και αγαθό ον; Όχι, μονάχα ως ελάττωμα μπορεί να νοηθεί. Δεν είναι καθαρή άρνηση, αλλά στέρηση ή ένδεια κάποιας γνώσης, όπως διατυπώνει, και ο λόγος ύπαρξης των πλανών είναι ότι ο θεός εκτός από τη διάνοια μας έχει προικίσει και με ελεύθερη βούληση.
Θα επανέλθει στο πρόβλημα της ύπαρξης υλικών πραγμάτων στον έκτο στοχασμό, όπου κάνει μια σημαντική διάκριση μεταξύ αισθητών (αντιλαμβανόμενων) και νοητών πραγμάτων.

«Θεωρώντας δε τις ιδέες όλων εκείνων των ποιοτήτων που προσφέρονταν στη σκέψη μου, τις οποίες μόνο αισθανόμουν κυριολεκτικά και άμεσα, δε νόμιζα χωρίς λόγο ότι αισθανόμουν ορισμένα πράγματα εντελώς διαφορετικά από τη σκέψη μου, δηλαδή σώματα από τα οποία πήγαζαν οι ιδέες εκείνες. Διότι τις ένιωθα να επεισάγονται σε μένα δίχως τη συγκατάθεσή μου, έτσι ώστε, όσο και να το ήθελα, δεν μπορούσα ούτε να αισθάνομαι ένα αντικείμενο όταν αυτό δεν ήταν παρόν σ’ ένα αισθητήριο όργανό μου, ούτε να μην το αισθάνομαι όταν ήταν. Και καθώς οι ιδέες τις οποίες αντιλαμβανόμουν μέσω της αίσθησης ήταν πολύ πιο ζωηρές, πιο ευκρινείς και με τον τρόπο τους πιο διακριτές από εκείνες που έπλαθα μετά από σκόπιμο και συνειδητό στοχασμό, ή έβρισκα αποτυπωμένες στη μνήμη μου, δεν φαινόταν δυνατό να πηγάζουν από τον εαυτό μου, απέμενε άρα ότι επεισάγονταν από ορισμένα άλλα πράγματα.»

Ο διακεκριμένος Φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος εξηγεί «γιατί είμαστε εδώ» και «από που προήλθαμε»

Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη διατύπωση μιας ενιαίας θεωρίας για όλες τις δυνάμεις που διέπουν τον κόσμο γύρω μας; Πώς γίνεται η ολική ενέργεια στο σύμπαν να είναι μηδέν και η ζωή να συνεχίζεται κανονικά; Πόσα σύμπαντα υπάρχουν; Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δίνει ο διακεκριμένος καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, Δημήτρης Νανόπουλος, με αφορμή την εγκατάστασή του ως αντιπροέδρου της Ακαδημίας Αθηνών, που έγινε την Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014.

«Παλιά νομίζαμε ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου. Και δεν είναι. Οτι το ηλιακό σύστημα είναι το μόνο. Και δεν είναι. Μέχρι το 1925 πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας μας ήταν το σύμπαν. Οχι μόνο δεν είναι, αλλά υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες με εκατό δισεκατομμύρια άστρα ο κάθε γαλαξίας. Ακούστε τώρα το νούμερο που θα σας πω: Εχουμε καταλήξει ότι υπάρχουν, δυνητικά, 10 εις την 500στή είδη συμπάντων. Αυτό σημαίνει, ότι κάποια από αυτά μπορεί και να μην συμβούν, αλλά και ότι πολλά μπορεί να υπάρξουν πολλές φορές», τόνισε ο καθηγητής στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, αναφερόμενος στα δεδομένα, που σταδιακά αποδεικνύονται και πειραματικά. Οπως έγινε με το περίφημο πρόγραμμα του CERN, το οποίο απέδειξε την ύπαρξη του σωματιδίου του Χιγκς, διαδικασία που δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη συμβολή του κ. Νανόπουλου και της ομάδας του.

«Οι στιγμές αυτές κατά τις οποίες η ομάδα μου κι εγώ ανακαλύπταμε κάτι καινούργιο, ήταν για μένα οι σημαντικότερες. Οπως έγινε με την εργασία που κάναμε το 1975-76 στο CERN, σχετικά με το σωματίδιο του Higgs. Τα υπόλοιπα βραβεία, θέσεις, συνεντεύξεις, είναι πολύ ευχάριστα και ωραία, αλλά τα θεωρώ συμπαρομαρτούντα σε σχέση με την ανείπωτη χαρά της ανακάλυψης», δήλωσε, αναφερόμενος στις μεγαλύτερες στιγμές της σταδιοδρομίας του, που δεν ήταν λίγες. Φυσικά σε αυτές συγκαταλέγονται και οι επαληθεύσεις. «Δεν μπορώ να πω ότι δεν συγκινήθηκα όταν ο Πίτερ Χιγκς, στην ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ, αφού ανέφερε όλη την ιστορία για το σωματίδιο μέχρι το 1966, στο τέλος μίλησε και για τη δική μας ερευνητική ομάδα», συμπλήρωσε.

Που βρίσκεται τώρα η έρευνα

Τώρα, η έρευνα βρίσκεται σε άλλη φάση, καθώς ο επιταχυντής του CERN έχει κλείσει για συντήρηση και θα ξεκινήσει πάλι αρχές του 2015. Ο ίδιος εξηγεί τον λόγο που τον περιμένει με μεγάλη αγωνία: «Η ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς είναι το τέλος μιας μεγάλης ιστορίας, αλλά και η αρχή μιας ακόμα μεγαλύτερης. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει και μια άλλη ομάδα σωματιδίων, τα λεγόμενα υπερσυμμετρικά, τα οποία θα είναι πολλά, μπορεί και της τάξεως του 100. Δηλαδή, σχεδόν ό,τι σωματίδιο βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στη φύση, θα υπάρχει κατά κάποιον τρόπο και το ''ξαδελφάκι'' του, με άλλη μάζα. Δεν πρόκειται για καινούργια πράγματα, όμως παίρνουν πολύ μεγαλύτερη σημασία μετά την πειραματική ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς, καθώς επαληθεύεται σταδιακά το όνειρο της μεγάλης ενοποίησης. Οτι δηλαδή όλες οι δυνάμεις είναι μία, ότι υπάρχει μια βασική θεωρία, με την οποία μπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο, από την απαρχή του έως τώρα, στηριγμένοι μόνο σε πειραματικά δεδομένα της φυσικής», τονίζει ο κ. Νανόπουλος, αναφερόμενος στα δεδομένα που εμπλουτίστηκαν με το περίφημο πείραμα στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης CERN, στο οποίο συμμετείχε ως εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας.

Νέα έρευνα υποδεικνύει ένα επίπεδο και άπειρο Σύμπαν

Τα αποτελέσματα ενός πειράματος κοσμολογίας που δημοσιεύονται στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, προσδιορίζουν το μέγεθος και το σχήμα του Σύμπαντος, με ακρίβεια της τάξης του 1%. Τα στοιχεία από τις έρευνες αυτές ίσως αποβούν καθοριστικά για την εξακρίβωση της φύσης της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που προκαλεί την επιτάχυνση στη διαστολή του Σύμπαντος.   

Η Φασματοσκοπική Μελέτη Ταλαντώσεων των Βαρυονίων (Baryonic Oscillation Spectroscopic Survey - BOSS) είναι το μεγαλύτερο από τα τέσσερα πειράματα στα πλαίσια της έρευνας Sloan Digital Sky III, η οποία αποσκοπεί στη λεπτομερή καταγραφή του ουρανού του βόρειου ημισφαιρίου. Η ανάλυση των δεδομένων του BOSS περιλαμβάνει φάσματα από 1.277.503 γαλαξίες, 160.000 κβάζαρς και χιλιάδες άλλα αντικείμενα, συγκροτώντας το μεγαλύτερο δείγμα του Γαλαξία που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα με τόση λεπτομέρεια.

Σε συνδυασμό με τα τελευταία δεδομένα από τις μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, του απόηχου δηλαδή της Μεγάλης Έκρηξης, αλλά και από μετρήσεις διάφορων σουπερνόβα, τα αποτελέσματα από το BOSS συνιστούν πως η σκοτεινή ενέργεια είναι μία μορφή κοσμολογικής σταθεράς, η τιμή της οποία παραμένει αμετάβλητη στο χώρο και στο χρόνο. 

Η κοσμολογική σταθερά είχε εισαχθεί στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας για πρώτη φορά από τον ίδιο τον Αϊνστάιν ως μία εγγενής ιδιότητα του χωροχρόνου, προκειμένου να λειτουργήσει ως ένας αντισταθμιστικός παράγοντας ώστε οι εξισώσεις του να περιγράφουν ένα στατικό Σύμπαν. Όταν μερικά χρόνια αργότερα ανακαλύφθηκε η διαστολή του Σύμπαντος, ο Αϊνστάιν την απέσυρε και παρέμεινε για αρκετές δεκαετίες σε αφάνεια. Τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει στο προσκήνιο με μία διαφορετική μορφή από την αρχική, ως μία πιθανή εξήγηση στο γρίφο της σκοτεινής ενέργειας.

Καλλιτεχνική απεικόνιση των νέων μετρήσεων για το μέγεθος του Σύμπαντος. Οι γκρι σφαίρες δείχνουν το μοτίβο των «ακουστικών ταλαντώσεων των Βαρυονίων» (baryon acoustic oscillations) από το πρώιμο Σύμπαν. Οι γαλαξίες σήμερα έχουν μια τάση να ευθυγραμμίζονται με τις σφαίρες. Συγκρίνοντας το μέγεθος των σφαιρών (λευκή γραμμή) με τη προβλεπόμενη τιμή, οι αστρονόμοι μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια της τάξης του 1%, πόσο μακριά είναι οι γαλαξίες.

Το BOSS στοχεύει και στον προσδιορισμό του σχήματος του Σύμπαντος, μία ακόμη παραμέτρου που αποτελεί κλειδί για την κατανόηση της προέλευσης και της εξέλιξής του. Το σχήμα του Σύμπαντος εξαρτάται άμεσα από την κυρτότητα που εμφανίζει, με τους επιστήμονες του πειράματος να απαντούν λιτά "πως το Σύμπαν δε φαίνεται να είναι πολύ κυρτωμένο". Πρόκειται για μία ακόμη ένδειξη πως ίσως το Σύμπαν να είναι τόσο λεπτά ρυθμισμένο ώστε να είναι τελείως επίπεδο, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως η Ευκλείδια γεωμετρία το περιγράφει ικανοποιητικά.

Οι παρατηρήσεις ενός επίπεδου Σύμπαντος λειτουργούν και υπέρ της θεωρίας του κοσμικού πληθωρισμού, της ιδέας δηλαδή πως το Σύμπαν για ένα πολύ σύντομο διάστημα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη διογκώθηκε με εκθετικό ρυθμό, η οποία μπορεί να εξηγήσει αυτή την απίστευτη σύμπτωση της έλλειψης κυρτότητας.  Ένα στοιχείο που σχετίζεται με το σχήμα του Σύμπαντος είναι και το μέγεθός του, με τους επιστήμονες του BOSS να αναφέρουν πως είναι πιθανό το Σύμπαν να διαστέλλεται για πάντα στο χώρο και να υπάρχει για πάντα στο χρόνο, κάτι που συμβαδίζει με την ιδέα ενός άπειρου Σύμπαντος.

Το πείραμα θα συνεχίσει να λαμβάνει δεδομένα μέχρι και τον Ιούνιο και οι πρώτες δημοσιεύσεις στηρίχτηκαν στα μέχρι στιγμής δεδομένα που αντιστοιχούν στο 90% του τελικού συνόλου.   

planitikos

Τέταρτοι πιο δυστυχισμένοι μαθητές οι Ελληνες

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ

Οι καλές επιδόσεις στα διαγωνίσματα δεν σημαίνει πάντα και τα πιο χαρούμενα παιδιά στο σχολείο. Οι καλύτεροι βαθμοί και τα πιο ευτυχισμένα παιδιά αποτυπώνται στα αποτελέσματα μίας παγκόσμιας έρευνας σε δείγμα περισσοτέρων των 500.000 παιδιών ηλικίας 15 ετών. Οι Έλληνες μαθητές συγκαταλέγονται στην 4η θέση στο συνδυασμό επίδοσης και κακής διάθεσης...Η

Η τριετής διεθνής έκθεση του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) συγκρίνει τις επιδόσεις στα τεστ μαθητών από 65 χώρες.
Η κατάταξη της ευτυχίας βασίζεται στο ποσοστό των μαθητών που συμφωνούν ή διαφωνούν με τη φράση «Είμαι χαρούμενος στο σχολείο».
Η αντίστοιχη των επιδόσεων βασίστηκε σε ένα συνδυασμό ατομικών επιδόσεων των μαθητών στα μαθηματικά, την ανάγνωση και τις επιστήμες.
Αυτό που έχει το περισσότερο ενδιαφέρον είναι η εικονοποίηση. Ο Τζέικ Λεβί, αναλυτής δεδομένων του BuzzFeed δημιούργησε μία ευφάνταστη εικόνα για να αποδώσει οπτικά τα αποτελέσματα της έκθεσης του ΟΟΣΑ.
Οσον αφορά, λοιπόν, τις επιδόσεις των μαθητών την πρωτιά στο συνδυασμό επιδόσεων και ευτυχίας κατέχουν οι μαθητές της Σιγκαπούρης, τη δεύτερη της Ταϊβάν και την τρίτοι μοιράζονται οι μαθητές της Ελβετίας και του Χονγκ Κονγκ.
Μεμονωμένα, οι πιο ευτυχισμένοι μαθητές είναι οι Ινδονήσιοι, οι πιο δυστυχισμένοι οι Νοτιοκορεάτες, τις καλύτερες επιδόσεις έχουν οι Κινέζοι (Σαγκάη) και τις χειρότερες οι Περουβιανοί.
Καλύτεροι βαθμοί και πιο ευτυχισμένοι
1. Σιγκαπούρη
2. Ταϊβάν
3. Ελβετία
3. Χονγκ Κονγκ
4.. Λιχτενστάιν
5. Σαγκάη - Κίνα
6. Ιαπωνία
7. Ισλανδία
8. Βιετνάμ
9. Μακάο - Κίνα
Στον αντίποδα, η κατάταξη με το συνδυασμό χειρότερων επιδόσεων και πιο δυστυχισμένων μαθητών την πρώτη θέση καταλαμβάνει το Κατάρ και ακολουθούν η Αργεντινή, η Κύπρος και στην 4η θέση βρίσκεται η Ελλάδα.
Χειρότερες βαθμολογίες - πιο δυστυχισμένοι
1. Κατάρ
2. Αργεντινή
3. Κύπρος
4. Ελλάδα
5. Σλοβακία
6. Ρουμανία
7. Τυνησία
8. Ρωσία
8. Μαυροβούνιο
9. Ιορδανία
Καλές επιδόσεις έχουν πετύχει οι μαθητές και σε Ολλανδία, Καναδά, Γερμανία Αυστραλία Σλοβενία.
Στις πιο μέτριες επιδσόσεις κατατάσσονται οι μαθητές των ΗΠΑ, της Σερβίας, της Λιθουανίας και της Ουγγαρίας, ενώ στο συνδυασμό πιο μέτριας διάθεσης και επίδοσης αυτοί της Τουρκίας και των Εμιράτων.
 ethnos

Mέχρι εκει φτάνει η χάρη μας – Mια ολόκληρη περιοχή στον Άρη ονομάζεται Ελλάδα!

Ο κόκκινος πλανήτης έχει πλέον εξερευνηθεί αρκετά και πολλά σημεία του έχουν πάρει ονόματα πόλεων, νησιών, χωρών αλλά και σημαντικών προσωπικοτήτων.

Έτσι στα τοπωνύμια του Άρη δεσπόζουσα θέση έχει η Ελλάδα, καθώς δίνει το όνομά της στη μεγαλύτερη κοιλάδα του Άρη και έχει ονομαστεί από τον μεγάλο Ιταλό αστρονόμο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι, «Hellas Planitia».

H «Hellas Planitia» έχει έκταση 2300 χιλιόμετρα και σχηματίστηκε από την πτώση μεγάλου αστεροειδούς πριν 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια. Η διαφορά ύψους από τις παρυφές μέχρι τη βάση είναι περίπου 9 χιλιόμετρα ενώ λόγω του μεγέθους της είναι το πλέον ευδιάκριτο σημείο στον πλανήτη Άρη.

Tα ιζηματογενή πετρώματα της κοιλάδας έχουν προκαλέσει εντύπωση στους ερευνητές καθώς υποδηλώνουν ότι υπήρχε στην περιοχή μεγάλη θαλάσσια έκταση πριν από 3,5-4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, μία χρονική περίοδο που, για πολλούς επιστήμονες, οι συνθήκες στον Άρη ήταν πολύ πιο ευνοϊκές για την εξέλιξη της ζωής απ’ό,τι ήταν στη Γη.

Εκτός όμως από την κοιλάδα η Ελλάδα φιγουράρει και στον «Όλυμπο», το υψηλότερο βουνό του Άρη και σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Πρόκειται για ένα ηφαιστειακό βουνό ύψους 27 χιλιομέτρων, δηλαδή τρεις φορές ψηλότερο από το Έβερεστ. Το σύμπλεγμα της καλντέρας του έχει πλάτος 85 και βάθος 3 χιλιόμετρα, ενώ η βάση του βουνού έχει μήκος 550 χιλιόμετρα.

ΠΗΓΗ