Η Θεωρία του Κικέρωνα

Ο πτωχός, εργάζεται.
Ο πλούσιος, τον εκμεταλλεύεται.
Ο στρατιώτης...

 προστατεύει και τους δυο.
Ο φορολογούμενος πληρώνει και για τους τρεις.
Ο απατεώνας, εκμεταλλεύεται και τους τέσσερις.
Ο μεθύστακας, πίνει στην υγεία και των πέντε.
Ο τραπεζίτης, εξαπατάει και τους έξι.

Ο δικηγόρος, αγορεύει ξεγελώντας και τους επτά.
Ο γιατρός, σκοτώνει και τους οκτώ.
Ο νεκροθάφτης, θάβει και τους εννέα.
Ο πολιτικός, ζει σε βάρος και των δέκα.
Επιβεβαίωση: Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια !...
i-diadromi.gr

Οι Έλληνες ανακάλυψαν την Άλγεβρα

Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων.

Αν θέλεις να έχεις επιτυχία στο ψάξιμο των παλαιών χειρογράφων, καλό είναι να αποκτήσεις μερικά από τα προσόντα που διέθεταν οι παλιές κεντήστρες. Μάτι εξασκημένο στις λεπτομέρειες, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή, γνώσεις για την κάθε βελονιά και αντίστοιχα για το κάθε σημαδάκι που θα συναντήσεις, αξίζει να δίνεις σημασία ακόμη και στα περιθώρια, να έχεις μια αίσθηση για το έργο ολοκληρωμένο, επίσης να διαθέτεις πείρα, λίγη τύχη ίσως, και μαζί με όλα τα προηγούμενα άπειρο χρόνο.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να περνούν, όχι ημέρες και εβδομάδες μόνο, αλλά χρόνια ολόκληρα, κάνοντας αυτό χωρίς καν αμοιβή και καθηγητές Πανεπιστημίου που πέρα από την καθοδήγηση να μπορούν να εκτιμήσουν ένα εύρημα.

Η κ. Ιωάννα Σκούρα: σήμερα το ψάξιμο στα παλαιά χειρόγραφα γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και πάλι είναι το μάτι που παίζει αποφασιστικό ρόλο στις διάφορες αναζητήσεις

«Βρήκα κάτι που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Στα σχόλια του Θέωνα, στο βιβλίο 13 της "Σύνταξης", υπάρχει σε αρκετά σημεία η παραπομπή "ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις"...». Έτσι άρχιζε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που η μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ κυρία Ιωάννα Σκούρα έστελνε στον καθηγητή της κ. Γιάννη Χριστιανίδη, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία των Μαθηματικών στο τμήμα το ειδικό για τη Θεωρία της Επιστήμης (ΜΙΘΕ).

Ο καθηγητής με τη σειρά του, όντας ένας από τους πιο αφοσιωμένους μελετητές του Διόφαντου, κατάλαβε από την αρχή ότι αυτό το κάτι θα ενδιέφερε πολύ περισσότερους από τους λίγους ειδικούς μελετητές του Πτολεμαίου, του Διόφαντου, των σχολίων του Θέωνος και της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας.

Ότι θα έδινε μια καινούργια διάσταση στην άποψη τη σχετική με την ευχέρεια της χρήσης από τους έλληνες μαθηματικούς «αλγεβρικών» μεθόδων επίλυσης προβλημάτων. Αιώνες προτού οι Άραβες μάς παρουσιάσουν τη δική τους, αναμφισβήτητα χρήσιμη, συστηματοποίηση των αλγεβρικών μεθόδων, μετά τον 9ο αιώνα μ.Χ.

Το άλμα στις εξισώσεις

Όπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Άλγεβρα».

Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα. Αυτό που πήρε τότε το όνομα Άλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα.

Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι έλληνες μαθηματικοί βρει τον τρόπο προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα.

Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων.

Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Άρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση.

Ήταν η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου και των σχολίων των χαραγμένων επάνω σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο και έχει σαν σημαντική συνέπεια να θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης, προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Άλγεβρας από ό,τι για χρόνια πιστευόταν.

Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Άραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους. Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή.

«Οι Άραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών».

Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Άλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή.

Ψηλαφώντας τα χειρόγραφα

Ένας ερευνητής, και μάλιστα Έλληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και μάλιστα ξένους, να καθίσει να τα διαβάσει προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση στην ανάγνωση παλαιογράφων.

Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198. Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση.

Ίσως και γι' αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους».

Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα.

«Αναζήτησε τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι καινούργιο. Και όταν έχεις την υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη που έχει αφήσει στο περιθώριο ο (αντί)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται.

Η γλώσσα των Μαθηματικών τότε

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου, όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική απόδειξη που κάθεται και (ξανά)κάνει, συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης.

Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς).

Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη. Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής».

Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ». Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»...

Όλοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Έτσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής.

Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω».

Άρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση. Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω.

Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει προσκληθεί και θα παρουσιάσει την Τετάρτη 5 Μαρτίου τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, τον Μάιο αυτό θα επαναληφθεί στο Λονδίνο, μετά στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή.

Έλληνες και Άραβες

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος έζησε περίπου από το 90 ως το 168 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, έγραψε όλα τα έργα του στα ελληνικά και οι σύγχρονοί του παρ' όλο που λέγεται ότι καταγόταν από τη Νότια Αίγυπτο τον θεωρούσαν Έλληνα, αφού και το όνομά του ακόμη παρέπεμπε στον έλληνα επίγονο και διάδοχο του Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο.

Ένα από τα γνωστότερα έργα του, για αιώνες σύγγραμμα αναφοράς για την Αστρονομία, ήταν η λεγόμενη «Μαθηματική Σύνταξη», αποτελούμενη από 13 βιβλία, που οι βυζαντινοί λόγιοι την ανέφεραν ως «Μεγίστη Μαθηματική Σύνταξη» και όταν τη μετέφρασαν οι Άραβες έγινε πιο γνωστή, εξαιτίας και της πρόταξης του αραβικού άρθρου «Αλ», ως «Αλμαγέστη».

Πέρα από τους αστρονομικούς πίνακες τους σχετικούς με την κίνηση των πλανητών και άλλων ουρανίων σωμάτων, ο Πτολεμαίος ασχολείται και με διάφορα άλλα προβλήματα που απαιτούν μαθηματικούς υπολογισμούς. Μόνο που σε πολλά σημεία δεν κάνει τον κόπο να παρουσιάσει αναλυτικές αποδείξεις θεωρώντας αυτές ως κάτι ευκολοαπόδεικτο.

Έτσι έδωσε την ευκαιρία σε έναν άλλο μαθηματικό, τον Θέωνα, διευθυντή στο Μουσείο της Αλεξανδρείας, που έζησε κατά το Λεξικό του Σουίδα την εποχή της αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου Α' (379-395 μ.Χ.), πατέρα της δολοφονημένης από το πλήθος σπουδαίας γυναίκας μαθηματικού Υπατίας, να γράψει άλλα δεκατρία βιβλία γεμάτα με σχόλια αντίστοιχα το καθένα με αυτά του Πτολεμαίου.

Τα σχόλια αυτά εκδόθηκαν για πρώτη φορά μαζί με τη «Μεγίστη» το 1538 στην κλασική έκδοση του Joachim Camerarius. Σε αυτά δηλαδή διευκρίνιζε, απεδείκνυε, συμπλήρωνε.

Δυστυχώς έχουν χαθεί το ενδέκατο βιβλίο των σχολίων και τμήματα από το πέμπτο και από άλλα βιβλία. Έχουν εκδοθεί τα τέσσερα πρώτα το 1936-1943 από τον Rome, και εκείνος υπεδείκνυε στους επομένους από αυτόν να κοιτάξουν με επιμέλεια και τα επόμενα, αλλά η υπόδειξή του αυτή για δεκαετίες αγνοήθηκε.

Ο Διόφαντος

Ο Θέων είναι φανερό από τα σχόλιά του ότι ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με τα Μαθηματικά του Διόφαντου. Του έλληνα μαθηματικού που έζησε στην Αλεξάνδρεια περί το 300 μ.Χ. και είναι γνωστό πως χρησιμοποιούσε «αλγεβρικές μεθόδους» για να λύνει διάφορα αριθμητικά προβλήματα. Αυτά τού έδωσαν και το προσωνύμιο «πατέρας της Άλγεβρας», αλλά μιας Άλγεβρας περισσότερο πρακτικής από όσο τη γνωρίζουμε σήμερα, ευφυούς όμως και λειτουργικής για τις γνώσεις της εποχής.

Ο Μοχάμαντ Ιμπν Μουσά αλ Χουραΐζμι (περίπου 787-850 μ.Χ.) ήταν ένας πέρσης μαθηματικός που έζησε στη Βαγδάτη, στο ανάκτορο του χαλίφη Αλ Μανσούρ. Εισήγαγε στα μαθηματικά τους ινδικούς αριθμούς και το θεσιακό δεκαδικό σύστημα, και το 820 εξέδωσε το πρώτο μεγάλο βιβλίο για την Αλγεβρα της εποχής, ενώ και η λέξη αλγόριθμος είναι παραφθορά του ονόματός του. Από εκείνη την εποχή αρχίζει και η μαθηματική επιστήμη να χρωματίζεται από την επαφή των αράβων μαθηματικών με αυτήν.

tovima/secretrealtruth/newsbomb

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Η Τουρκία που άρχισε όμως να γίνεται ενοχλητική και εμπόδιο στα βαθιά και μεγάλα σχέδια των ΗΠΑ για την επιβολή του νέου χάρτη στην περιοχή της Νέας Μέσης Ανατολής .
Βάση αυτού του χάρτη της Νέας Μέσης Ανατολής η Τουρκία θα πρέπει να περιορίσει τα σύνορα της για την δημιουργία του Κουρδιστάν. Ενός κράτους δορυφόρου των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή της Νέας Μέσης Ανατολής ως ανάσχεση στην δυναμική του Ιράν που πάντοτε φόβιζε και πάντα θα φοβίζει…
Σίγουρα αυτή η αλλαγή συνόρων δεν μπορεί να μην επηρεάσει και την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ένα νέο κρατίδιο με καθεστώς ημιαυτονομίας ή πλήρους ανεξαρτησίας -αυτονομίας στα σύνορα της Ελλάδος με την Τουρκία.
Ποιο θα είναι αυτό το νέο κράτος; Η Τουρκική Δημοκρατία της Θράκης! Ένα κράτος σχεδόν έτοιμο. Με σημαία. Με δικές τους τράπεζες. Δική του υποδομή. Ένα κράτος που χτίζεται από τις αρχές της 10ετιας του 1990 με συνεχείς παραχωρήσεις και συνεχείς παραβιάσεις της συνθήκης της Λωζάνης εις βάρος της Ελλάδος.
Κοντολογίς. Θα δώσει κάτι η Τουρκία στα βάθη της Ανατολίας “επιλύοντας” ένα χρόνιο πρόβλημα της με τους Κούρδους και θα πάρει μεγάλο μέρος της Θράκης στην νέα κατάσταση που ετοιμάζεται με ταχείς ρυθμούς. Ποιος θα βγει χαμένος για άλλη μια φορά δεν θέλει και ερώτημα. Η Ελλάδα!
Δεν είναι λοιπόν ούτε τυχαία τα γεγονότα και οι αποκαλύψεις στη γειτονική Τουρκία ούτε αποσυνδεδεμένα με τα τραγικά γεγονότα στην Ουκρανία και στην Κριμαία.Κρίκος που ο ένας συνδέδει τον άλλο…
αποσπασμα απο makeleio.gr

Απαγορευμένη αρχαιολογία και κατάρρευση της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου

Tον Φεβρουάριο του 1996 το βιβλίο Απαγορευμένη Αρχαιολογία παρουσιάστηκε σε ένα ειδικό αφιέρωμα του τηλεοπτικού καναλιού NBC, το οποίο λεγόταν "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου".

Η παραγωγή και η σκηνοθεσία έγινε από τον Μπιλ Κόουτ και τους συνεργάτες του. Το τηλεοπτικό αυτό πρόγραμμα το είδαν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες και προκάλεσε εξαιρετικά παθιασμένες, αρνητικές αντιδράσεις από τον επιστημονικό κόσμο ο οποίος σοκαρίστηκε από τις τεκμηριωμένες αποδείξεις του προγράμματος για την πανάρχαια καταγωγή του ανθρώπινου είδους.


Η παραγωγή και η σκηνοθεσία έγινε από τον Μπιλ Κόουτ και τους συνεργάτες του. Το τηλεοπτικό αυτό πρόγραμμα το είδαν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες και προκάλεσε εξαιρετικά παθιασμένες, αρνητικές αντιδράσεις από τον επιστημονικό κόσμο ο οποίος σοκαρίστηκε από τις τεκμηριωμένες αποδείξεις του προγράμματος για την πανάρχαια καταγωγή του ανθρώπινου είδους. Διαβάστε και σχετικό άρθρο εδώ.


Για όποιον έχει ακόμη αμφιβολίες για το τι πραγματικά διδάσκονται οι επιστήμονες στα πανεπιστήμια, όποιος ακόμη πιστεύει ότι υπάρχει ελεύθερη έρευνα και ελευθερία της άποψης τον παρακαλούμε να διαβάσει AYTO το άρθρο.

mythorrea

Κι όμως ο Λεβέντης είχε δίκιο!! (Βίντεο)

Μολυσματικός ιός «αναστήθηκε» μετά από κατάψυξη 30.000 ετών στη Σιβηρία

ΑΠΕ/ΜΠΕ

• 

Ο ιός βρισκόταν σε κατάψυξη στο μόνιμα παγωμένο υπέδαφος της Σιβηρίας από την εποχή των μαμούθ και των Νεάντερταλ.

Ένας γιγάντιος ιός, ο μεγαλύτερος που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στη Γη και ο οποίος επί 30.000 χρόνια, από την εποχή των μαμούθ και των Νεάντερταλ, βρισκόταν σε κατάψυξη στο μόνιμα παγωμένο υπέδαφος της Σιβηρίας, επανήλθε στη ζωή και μάλιστα διατηρώντας την ικανότητά του να επιτίθεται σε άλλους μικροοργανισμούς, όπως οι αμοιβάδες.
Ευτυχώς, ο ιός φαίνεται αβλαβής για τους ανθρώπους και τα ζώα, όμως η «ανάστασή» του αποτελεί προειδοποιητικό σήμα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, για το τι -πιο επικίνδυνο για την ανθρωπότητα- θα μπορούσε να φέρει στο φως το ξεπάγωμα απομακρυσμένων περιοχών λόγω της κλιματικής αλλαγής. Άλλοι αρχαίοι παθογόνοι ιοί μπορεί να επανέλθουν εν καιρώ στη ζωή και αυτοί πιθανώς δεν θα αρκούνται να μολύνουν και να σκοτώνουν μόνο αμοιβάδες - κάτι που θυμίζει (ανησυχητικό) σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Οι Γάλλοι και Ρώσοι ερευνητές, με επικεφαλής τους εξελικτικούς βιολόγους Ζαν Μισέλ Κλαβερί και Σαντάλ Αμπεργκέλ του Πανεπιστημίου Αιξ της Μασσαλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το BBC, το "Science" και το "New Scientist", ονόμασαν τον ιό «σιβηρικό πιθοϊό» (Pithovirus sibericum), επειδή το σχήμα του μοιάζει με αρχαιοελληνικό πιθάρι. Όπως είπε ο καθηγητής Ζαν Μισέλ Κλαβερί, «είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε έναν ιό να είναι μολυσματικός, μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».
Ο ασυνήθιστος οβάλ ιός με μήκος 1,5 και πλάτος 0,5 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου) είναι κατά 30% μεγαλύτερος από τον μεγαλύτερο μέχρι τώρα γνωστό ιό, ενώ είναι μεγαλύτερος και από μερικά βακτήρια, πράγμα που τον καθιστά ορατό κάτω από το οπτικό μικροσκόπιο, χωρίς να χρειάζεται το πολύ ισχυρότερο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, όπως συμβαίνει με τους άλλους ιούς. Οι ίδιοι γάλλοι ερευνητές είχαν ανακαλύψει στο παρελθόν άλλους γιγάντιους ιούς, μεταξύ αυτών και τον πρώτο που βρέθηκε ποτέ, τον «μιμι-ιό» (Mimivirus) το 2003.
Ο νέος ιός ανακαλύφθηκε σε δείγμα παγωμένου υπεδάφους, το οποίο ανασύρθηκε από βάθος 30 μέτρων, στην παράκτια τούνδρα κοντά στη Θάλασσα της Ανατολικής Σιβηρίας, όπου η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι μείον 13,4 βαθμοί Κελσίου. Ο ιός -τον οποίο ξεπάγωσαν οι γάλλοι επιστήμονες και τον εξέτασαν στο εργαστήριό τους- έχει αρκετές ιδιαιτερότητες, καθώς μόνο το ένα τρίτο των πρωτεϊνών του μοιάζουν με τις πρωτεΐνες άλλων ιών, ενώ το γονιδίωμά του αποτελείται από μόνο 500 γονίδια, έναντι 2.500 γονιδίων του έως τώρα κατόχου του ρεκόρ μεγέθους μεταξύ των ιών (του λεγόμενου «Πανδωρα-ιού», που επίσης είχε βρει η ομάδα του Κλαβερί πριν μια δεκαετία).
Αν και οι γιγάντιοι ιοί συνήθως επιτίθενται μόνο σε αμοιβάδες, οι οποίες είναι μονοκύτταροι οργανισμοί, πέρυσι ανακαλύφθηκε στη Μασσαλία ένας άλλος γιγάντιος ιός, που πήρε το όνομα της πόλης ("Μασσαλο-ιός»), ο οποίος είχε μολύνει ένα αγοράκι 11 μηνών.
Συνεπώς, σύμφωνα με τους γάλλους ερευνητές, δεν μπορεί να εφησυχάζει κανείς με την προοπτική -είτε λόγω ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη, είτε λόγω εξορυκτικών δραστηριοτήτων στην Αρκτική για πετρέλαιο, χρυσό κ.α.- να «ξεπαγώσουν» και άλλοι αρχαίοι ιοί, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν απειλή για την ανθρώπινη υγεία.
Σε ανακοίνωσή του το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας ανέφερε ότι «η αναγέννηση ιών που θεωρούνται ότι έχουν εξαλειφθεί, όπως της ευλογιάς, του οποίου η διαδικασία πολλαπλασιασμού είναι παρόμοια με αυτή του πιθοϊού, δεν πρέπει πλέον να θεωρείται θέμα μόνο της επιστημονικής φαντασίας. Ο κίνδυνος που υπάρχει να συμβεί αυτό το σενάριο στην πραγματική ζωή, πρέπει να αντιμετωπιστεί ρεαλιστικά». Σύμφωνα με τον Κλαβερί, ο ιός της ευλογιάς μπορεί να εξαφανίστηκε από την πιφάνεια της Γης πριν από 30 περίπου χρόνια, αλλά να ζει ακόμα στο παγωμένο υπέδαφος, περιμένοντας να ξανακάνει την εμφάνισή του.
Άλλοι πάντως επιστήμονες, όπως ο ιολόγος Κέρτις Σατλ του καναδικού πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ, επισήμαναν πως οι άνθρωποι ήδη αναπνέουν χιλιάδες ιούς κάθε ημέρα και καταπίνουν δισεκατομμύρια όποτε κολυμπάνε στη θάλασσα, συνεπώς δεν θα έπρεπε να υπερτιμάται η δυνητική απειλή των κατεψυγμένων ιών που «ανασταίνονται».
Ένα κρίσιμο ερώτημα όμως που, προς το παρόν, δεν μπορούν να απαντήσουν οι επιστήμονες, είναι πόσοι ιοί θα είναι πραγματικά μολυσματικοί μετά από «κατάψυξη» χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ετών
.kathimerini

Το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε οριστική απόλυση της καθηγήτριας που έπιασε τον γιο του Σαμαρά να αντιγράφει

Την απόλυση της εκπαιδευτικού που είχε πιάσει πριν από ενάμισι χρόνο τον γιο του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, να αντιγράφει αποφάσισε το ΚΥΣΔΕ.

Το Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης γνωμοδότησε για την απόφαση και επικύρωσε την απόλυση της καθηγήτριας του Κολεγίου Αθηνών η οποία είχε πιάσει τον γιο του πρωθυπουργού πριν από ενάμισι χρόνο.
Η εκπαιδευτικός, με 21 χρόνια υπηρεσίας, είχε βρεθεί υπό απόλυση από τον Ιούνιο του 2012 όταν και συνέλαβε τον γιο του πρωθυπουργού και είχε ασκήσει αγωγή κατά του κολεγίου ζητώντας να κηρυχθεί άκυρη η απόλυσή της.
Με την υπόθεση ασχολήθηκε και το ΚΥΣΔΕ, το οποίο αποφάσισε να μείνει η κατάσταση ως έχει, καθώς δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους του Κολεγίου.
Η απόφαση προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της ΟΙΕΛΕ η οποία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Πέντε ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα το ΚΥΣΔΕ έκανε ένα πρώιμο δώρο στην πρωθυπουργική οικογένεια, στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων. Κατόπιν άνωθεν εντολών (;) και με παράνομη σύνθεση (την οποία είχαν αλλοιώσει, αποβάλλοντας τους αιρετούς της ΟΙΕΛΕ) οι τρεις διορισμένοι από τον Υπουργό Παιδείας δημόσιοι «λειτουργοί» - μέλη του ΚΥΣΔΕ αποφάσισαν να «εκτελέσουν» την εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα, απολύοντάς την με το πρόσχημα ότι «δεν είχαν αρκετά στοιχεία» για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους της διοίκησης του Κολλεγίου Αθηνών. Με λίγα λόγια το ΚΥΣΔΕ θεωρεί πως μια εκπαιδευτικός με 21 έτη υπηρεσίας, που είχε αξιολογηθεί θετικά από τη διοίκηση του σχολείου, απολύθηκε «όλως τυχαίως» και επελέγη «συμπτωματικά» μέσα από εκατοντάδες συναδέλφους της προς απόλυση λίγες ημέρες αφού συνέλαβε τον υιό του πρωθυπουργού να αντιγράφει!

Όλη η αλήθεια για την κρίση στην Ουκρανία και το μυστικό γεωπολιτικό παιχνίδι

---

Το κύμα διαμαρτυριών στην Ουκρανία φέρει την ετικέτα «Made in Germany», «Made in Ε.Ε.» και «Made in America.

Τα μεγάλα ειδησιογραφικά πρακτορεία της Δύσης και όλα τα εντεταλμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βάλθηκαν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι οι διαδηλώσεις στο Κίεβο είναι αυθόρμητες εκδηλώσεις του Ουκρανικού λαού, που παλεύει, τάχα, για δημοκρατία και και για κράτος δικαίου. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για μέρος μιας ενορχηστρωμένης διαμάχης για καθαρά γεωστρατηγικά θέματα.

Ο στόχος είναι να «περιοριστεί η ρωσική επιρροή και να συρθεί η Ουκρανία προς την κυριαρχία της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Πριν από εννέα χρόνια, η Πορτοκαλί Επανάσταση οργανώθηκε με τεράστια πολιτική και οικονομική στήριξη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και «γνωστές» αμερικανικές ΜΚΟ, όπως το Open Society Institute του δισεκατομμυριούχου George Soros. Εκείνες οι δυνάμεις κατάφεραν τότε να ακυρώσουν τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών και να επιβάλουν την φιλοδυτική Γιούλια Τιμοσένκο ως επικεφαλής του κράτους. Μέχρι τις εκλογές του 2010, οπότε ο λαός έφερε ξανά στην εξουσία τον φιλορώσσο πολιτικό Βίκτορ Γιανούκοβιτς.

Τον Νοέμβριο του 2013 ο Γιανουκόβιτς απέρριψε την συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπέρ μιας νέας δανειακής συμφωνίας διάσωσης με τη Ρωσία και στενότερες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Μια απόφαση που οδήγησε στο ξέσπασμα μαζικών διαδηλώσεων με επίκεντρο την πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, γνωστές με τον όρο Euromaidan. Το κατά πόσο αυθόρμητες είναι αυτές οι διαδηλώσεις φαίνεται από τα επιφανή ονόματα και τους κομματικούς σχηματισμούς που τις οργανώνουν.

Το ένα κόμμα είναι το Batkivshchyna (Πατρίδα) της Τιμοσένκο, με ηγέτη τον Arseniy Yatsenyuk, το δεύτερο είναι το Udar (Γροθιά), με επικεφαλής τον μόνιμο κάτοικο Γερμανίας Vitali Klitschko, με στενές σχέσεις με την Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Μέρκελ και το Ίδρυμα Konrad Adenauer, το οποίο μάλιστα δημοσίως διαφημίζει στην ιστοσελίδα του τα σεμινάρια που οργανώνει για την πολιτική εκπαίδευση των μελών του Udar. Το δε τρίτο κόμμα είναι το φασιστικό Svoboda (Ελευθερία), του διαβόητου νεοναζί Oleh Tyahnybok, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιεί ως έμβλημά του μια παραλλαγή της ναζιστικής σβάστικας. Αδερφό κόμμα τόσο του γαλλικού Εθνικού Μετώπου (FN) της Λεπέν, όσο και της Χρυσής Αυγής, αν και οι «δικοί μας» φασίστες είναι «γατούλες» μπροστά στους, ακραία φανατικούς, ιδεολογικούς εταίρους τους της Svoboda.

Αυτοί οι τρεις φιλογερμανοί ηγέτες, ο Yatsenyuk, ο Klitschko και ο Tyahnybok, εμφανίζονται συχνότατα σε κοινές συνεντεύξεις Τύπου. Ταυτόχρονα, κορυφαίοι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι πολιτικοί εκφράζουν με υποκρισία χιλίων Φαρισσαίων την αλληλεγγύη τους προς τους διαδηλωτές και την οργή τους για τη βαρβαρότητα της ουκρανικής αστυνομίας, την ίδια στιγμή που στηρίζουν σιωπηρά την αστυνομική βιαιότητα και τον ανελέητο ξυλοδαρμό όσων αντιτάσσονται στις πολιτικές λιτότητας της Ε.Ε. στην Αθήνα, την Μαδρίτη και αλλού.

Μέχρι και ο Υφυπουργός των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, έσπευσε να εγκαλέσει την κυβέρνηση της Ουκρανίας να «ακούσει τη φωνή του λαού», ενώ ο Γερμανός ομόλογός του, Guido Westerwelle και ο Πρέσβης της Γερμανίας έφτασαν στο σημείο να συμμετέχουν ενεργά στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στις αρχές του Δεκέμβρη. Μια ιταμή πράξη που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της διπλωματικής πρακτικής, από κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμα και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν απαίτησε από την ουκρανική κυβέρνηση να εγγυηθεί το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και του συνέρχεσθαι. Κι όλα αυτά, την ίδια στιγμή που η γερμανική κυβέρνηση κινεί μια νέα διαδικασία εναντίον του νεο-φασιστικού «Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος» της Γερμανίας, υπερασπίζεται το δικαίωμα των Ουκρανών φασιστών να διαδηλώνουν ένοπλοι και να βιοπραγούν.

Τι είναι αυτό που ώθησε τις ΗΠΑ, και την Ευρωπαϊκή Ένωση με πρωτοστατούσα την Γερμανία, να νεκρανάστησουν τους ιστορικούς δεσμούς του χιτλερισμού με τα Ουκρανικά SS και να υιοθετήσουν ανοιχτά πλεον μια κατάφωρη επέμβαση στα εσωτερικά ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους του ΟΗΕ;

Όλα ξεκίνησαν με την απόφαση της ουκρανικής κυβέρνησης να ακυρώσει την συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ε.Ε. Μια συμφωνία που, αν τελικά υπογραφόταν, θα απέκοπτε την Ουκρανία από τον κύριο εμπορικό της εταίρο (την Ρωσία), με την οποία η βιομηχανία και οι οδοί μεταφοράς της χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Ταυτόχρονα δε, η κατάργηση των τελωνειακών δασμών για τα ευρωπαϊκά προϊόντα θα σήμαινε επίσης την πτώχευση για πολλές ουκρανικές βιομηχανίες.

Οι όροι της συμφωνίας, η οποία περιλαμβάνει την εισαγωγή των κανόνων της ΕΕ, θα απορρύθμιζε δραματικά της αγοράς εργασίας, αφού επιτάσσει την ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων με πρόσχημα την μείωση του δημόσιου χρέους, με σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις, παρόμοιες με τα προγράμματα λιτότητας της Ε.Ε. που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, τη Ρουμανία και στον ευρωπαϊκό νότο. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έχει ήδη αρνηθεί στην Ουκρανία μια πιστωτική συνδρομή, επειδή η κυβέρνηση αρνείται να αυξήσει την τιμή του φυσικού αερίου κατά 40%, μια κίνηση που αναπόφευκτα θα οδηγούσε στον θάνατο πολλών ανέργων και συνταξιούχων που θα αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς για την θέρμανση. Παράλληλα θα μετέτρεπε τη χώρα σε ένα τεράστιο «σκλαβοπάζαρο» για τις γερμανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες, οι οποίες θα μπορούσαν να παράγουν σε χαμηλότερες τιμές από εκείνες των μισθών στην Κίνα. Την ίδια στιγμή, οι φυσικοί πόροι της χώρας, η μεγάλη και εύφορη ενδοχώρα της και η εγχώρια αγορά των 46 εκατομμυρίων κατοίκων, κάνουν την Ουκρανία μια λαχταριστή λιχουδιά για τις γερμανικές και ευρωπαϊκές επιχειρήσεις.

Η Γερμανία, η ΕΕ και οι ΗΠΑ επιδιώκουν όχι μόνο τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας, αλλά ταυτόχρονα επιχειρούν να καρπωθούν και τα οφέλη των γεωπολιτικών μεταβολών εις βάρος της Ρωσικής επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη. Η ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ΕΕ απομονώνει δραματικά τη Ρωσία και συνθλίβει την Ευρασιατική Ένωση που περιλαμβάνει τη Ρωσία και την Ουκρανία. Μη μας διαφεύγει και το γεγονός ότι ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας βρίσκεται στην Κριμαία.

Πάνω σʼ αυτό το υπόβαθρο οφείλουμε να διερευνήσουμε τα βασικά αίτια που η ΕΕ και η γερμανική κυβέρνηση πατρονάρουν και χρησιμοποιήσουν τις διαδηλώσεις στο Κίεβο για να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση της Ουκρανίας. Στην ίδια γεωστρατηγική σκακιέρα παίζει και η αμερικανική κυβέρνηση, η οποία συστηματικά επεκτείνει τη στρατιωτική της παρουσία στην Ασία για να περικυκλώσει την Κίνα και να υπονομεύσει την επιρροή της στην περιοχή.

Η επίθεση εναντίον της Ουκρανίας εγείρει σοβαρές ιστορικές ερωτήσεις. Σε δύο παγκόσμιους πολέμους, η Γερμανία επιχείρησε να θέσει την Ουκρανία υπό τον έλεγχό της, χρησιμοποιώντας ως όργανά της τους εντόπιους συνεργάτες της (τα ουκρανικά Waffen SS). Τους ίδιους συνεργάτες χρησιμοποιεί και σήμερα. Το σημερινό θράσος της γερμανικής κυβέρνησης εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Οι αυξανόμενες διεθνείς εντάσεις μπορεί γρήγορα να μετατραπούν σε γενικευμένη, παγκόσμια ένοπλη σύγκρουση.
Υπʼ αυτού του πρίσματος οφείλουμε να εξηγήσουμε και την υποχώρηση της ουκρανικής κυβέρνησης και κατʼ επέκταση της ίδιας της Ρωσίας. Οι τελευταίες εξελίξεις με την κατʼ αρχήν συμφωνία κυβέρνησης-αντιπολίτευσης για αμνηστία των πολιτικών κρατουμένων (συμπεριλαμβανομένης και της Τιμοσένκο) και σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας και προκήρυξη πρόωρων εκλογών, αντικατοπτρίζει την σύνεση της ρωσικής κυβέρνησης να αποφύγει τα χειρότερα, κερδίζοντας χρόνο.

Το άλλο σημείο που θα πρέπει να εξετάσουμε είναι το φαινόμενο της όντως μαζικής συμμετοχής του ουκρανικού λαού στα προφανέστατα μεθοδευμένα από την Δύση συλλαλητήρια. Η απάντηση βρίσκεται στις ιστορικές αιτιάσεις και στην φυλετική διαστρωμάτωση της χώρας. Διότι στην πραγματικότητα δεν υφίσταται καν ένας ενιαίος ουκρανικός λαός, αλλά δύο συμπαγείς και αντιμαχόμενοι φυλετικοί κλάδοι που από τα αρχαιότατα χρόνια προσπαθούν να συμβιώσουν μέσα στα γεωγραφικά όρια της κοινής τους πατρίδας. Το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας κατοικείται κυρίως από Ρώσους, οι οποίοι φυσικά επιζητούν μια στενότερη σχέση με την «μητέρα πατρίδα», και το δυτικό τμήμα από γερμανικά φύλα.

Ήδη από τα αρχαιότατα χρόνια αναπτύσσεται στην περιοχή μια ακμαιότατη αυτοκρατορία που εκτεινόταν από την Κριμαία μέχρι την Κασπία. Οι Άραβες την αποκαλούσαν Bahr-Khazar (Θάλασσα των Χαζάρων). Κατά τον 8ο αιώνα (μεταξύ 786–809) παρατηρείται ένα ισχυρό ρεύμα εξιουδαϊσμού του χαζαρικού βασιλείου. Ο βασιλιάς Μπουλάν και 4.000 ευγενείς του υιοθέτησαν τον ιουδαϊσμό σαν επίσημη θρησκεία του κράτους τους. Μέχρι που το 1239 το χαζαρικό βασίλειο θα καταστραφεί με την εισβολή των μογγολικών ορδών του Μπαλού Χαν. Αργότερα, όταν η περιοχή καταλαμβάνεται από τους Ρώσους, οι Χαζάροι θα ακολουθήσουν την μοίρα των «περιπλανώμενων Ιουδαίων», κατευθυνόμενοι κυρίως στην ανατολική Ευρώπη. Εκεί θα αναμειχθούν με τους Σλάβους και τους ελάχιστους Σεφαρντεὶμ Εβραίους και θα ανακύψει η λεγόμενη «13η φυλή του Ισραήλ». Οι Ασκεναζείμ!

Στην περιοχή θα παραμείνουν, στο μεν ανατολικό τμήμα της οι Ρώσοι έποικοι, στο δε δυτικό τα γηγενή εκείνα φύλα που δεν ακολούθησαν το ρεύμα του εξιουδαϊσμού, αλλά ασπάστηκαν μαζί με τους Ρώσους τον χριστιανισμό. Φυλετικά Χαζάροι, αν και ιστορικά καταγράφονται με την ονομασία Οστρογότθοι. Οι Οστρογότθοι (ανατολικοί Γότθοι) αναφέρονται ως τμήμα για γενικότερης φυλής: της Γοτθικής. Το δυτικό τμήμα της γοτθικής φυλής (οι Βησιγότθοι) κατευθύνθηκαν προς την Κεντρική Ευρώπη και αποτελούν ουσιαστικά τους προγόνους των σημερινών Γερμανών.

Έτσι εξηγείται και η ιδιοσυγκρασιακή συγγένεια που αισθάνεται τμήμα του ουκρανικού λαού (κυρίως των δυτικών περιοχών της χώρας) προς τους Γερμανούς, καθώς και το ενδιαφέρον των δεύτερων για την Ουκρανία, την οποία αντιλαμβάνονται ως φυλετική τους κοιτίδα. Έτσι εξηγείται επίσης και η στάση που τήρησαν μεγάλα πλήθη του ουκρανικού λαού υπέρ της ναζιστικής λαίλαπας κατά τον Βʼ παγκόσμιο πόλεμο. Έτσι εξηγείται και η μεγάλη επιρροή που ασκεί το νεοναζιστικό κόμμα του Tyahnybok στον ουκρανικό λαό (κυρίως στο δυτικό τμήμα της χώρας), αλλά και τα έτερα φιλοευρωπαϊκά κόμματα της Ουκρανίας.

Ουσιαστικά στην Ουκρανία υπάρχουν δύο ξεχωριστοί λαοί. Από τη μια μεριά οι Ρώσοι, που επιζητούν μια στενότερη σχέση με την «μητέρα πατρίδα» και από την άλλοι οι Χαζάροι-Γερμανοί που επιθυμούν την απαγκίστρωσή τους από την ρωσική μέγγενη και την πρόσδεσή τους στο ευρωπαϊκό άρμα. Το χειρότερο είναι πως οι δεύτεροι διακατέχονται και από έντονα ρατσιστικά ένστικτα εναντίων των «υποδεέστερων» φυλετικά Σλάβων, αντιλαμβανόμενοι την ράτσα τους ως τμήμα της περιούσιας Άριας φυλής.

Σʼ αυτά ακριβώς τα ρατσιστικά ένστικτα επενδύουν οι μηχανορράφοι της Δύσης για να παίξουν τα γεωπολιτικά τους παιχνίδια στην ευρύτερη περιοχή. Βεβαίως τα κριτήρια συμμετοχής των διαδηλωτών δεν περιορίζονται μόνο στην ακραία ρατσιστική φόρτιση που τους διακατέχει, αλλά επεκτείνονται και στα ιδιοτελή προσωπικά οφέλη που προσκομίζουν. Μερικές εκατοντάδες ευρώ το κεφάλι, ψίχουλα για τους μεγαλοκαρχαρίες χρηματοδότες, για τους εξαθλιωμένους «διαδηλωτές» αποτελούν ένα σοβαρό ποσό για την κάλυψη των ιδιοτελών αναγκών τους.

Κανένας δεν γνωρίζει που θα γείρει τελικά η πλάστιγγα στην Ουκρανία. Το παιχνίδι είναι ιδιαζόντως βρώμικο και τα συμφέροντα μεγάλα. Αυτό που είναι βέβαιο είναι το αβέβαιον της προοπτικής συνύπαρξης δύο τόσο εχθρικά διακείμενων λαών μέσα στα στενά όρια μιας κοινής πατρίδας.

Πηγή: tribune.gr

Η «μεταφυσική διαδρομή» του Καντ στη ρωσική φιλοσοφία

Ο μεγάλος γερμανός φιλόσοφος και στοχαστής Ιμμάνουελ Καντ, που θεωρείται ο ιδρυτής του φιλοσοφικού ρεύματος του κλασικού ιδεαλισμού, έζησε στην Ανατολική Πρωσία, στο Κένιξμπεργκ, το σημερινό Καλίνινγκραντ. Δικαίως λοιπόν ο πρώσος στοχαστής θα μπορούσε να θεωρηθεί και ρώσος φιλόσοφος που «συναντήθηκε» με τον Λένιν, τον Μπουλγκάκοφ αλλά και τον ίδιο τον… σατανά!

Όταν στα μέσα του 18ου αιώνα, η Ανατολική Πρωσία έγινε μέρος της απέραντης Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ο Ιμμάνουελ Καντ έγραψε μια επιστολή, ζητώντας να αναλάβει τη θέση του υφηγητή της κενής έδρας μεταφυσικής στο τοπικό πανεπιστήμιο του Κένιξμπεργκ. Οι αρμόδιοι όμως του αρνήθηκαν τη θέση, επικαλούμενοι το γεγονός ότι ο φιλόσοφος είχε πολύ μικρή διδακτική προϋπηρεσία. Αν και τα κείμενα του πρώσου φιλόσοφου τα είχε διαβάσει όλη η Ευρώπη, τα γνώριζε και τα συζητούσε όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα της ηπείρου, εντούτοις κρίθηκε αρνητικά για τη μικρή του διδακτική εμπειρία! 
Ο Καντ συνέχισε να στέλνει αιτήσεις και τελικά το πανεπιστήμιο τον προσέλαβε. Του ανέθεσαν να παραδίδει διαλέξεις στο μάθημα της φυσικής γεωγραφίας. Αλλά όσο δυνατός ήταν στη φιλοσοφία, τόσο ακριβώς αδύναμος ήταν στη γεωγραφία. Δεν ήταν φυσική γεωγραφία αυτό που δίδασκε, αλλά μάλλον «μετα-φυσική». Ο Καντ, για παράδειγμα, διαβεβαίωνε τους φοιτητές του, ότι ο οξύρρυγχος, ένα είδος ψαριού που αλιεύεται στη Ρωσία και από τα αβγά του βγαίνει το μαύρο χαβιάρι, για να για να βαρύνει και να βυθιστεί στον πυθμένα, καταπίνει πέτρες! Και ότι στην περιοχή Ορενμπούργκ στα Νότια Ουράλια, ζουν κοντοί άνθρωποι με μικρές ουρές!
Στην πόλη τον αγαπούσαν, αν και τον θεωρούσαν εκκεντρικό. Ξεχάστηκε γρήγορα όμως, καθώς, μόλις έξι μήνες μετά το θάνατό του, το σπίτι του έγινε «καφέ» και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε. Στη θέση του, κτίστηκε μια βιοτεχνία καπέλων (πιλοποιείο).

Η μεταφυσική διαδρομή

Με αυτή την αναφορά, τελειώνει η «φυσική» ιστορία του Καντ και αρχίζει η «μεταφυσική» του διαδρομή. Χωρίς να το γνωρίζει ο φιλόσοφος, με τις απόψεις του είχε εισέρθει σε μια αντιδικία με τον αγέννητο τότε Λένιν. Όπως ο Λένιν υποστήριζε για παράδειγμα ότι η κάθε μαγείρισσα μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα, ο Καντ ρωτούσε: «Ποιός από τους πολιτικούς άνδρες μπορεί να κατανοήσει την αληθινή τέχνη μιας μαγείρισσας;».

Ο Καντ στη ρωσική λογοτεχνία

ΡΩΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Χρόνια αργότερα, δημοσιεύθηκε το διάσημο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα». Η σατυρική ευστοχία του Μπουλγκάκοβ είναι καταπληκτική! Η αφήγηση, ξεκινάει με μια σκηνή στις πολύ γνωστές πηγές «Πατριάρσιε Προυντί» στη Μόσχα. Ο Βόλαντ (ένα ψευδώνυμο για το διάβολο), διηγείται με χιούμορ για το πώς, ενώ συνέτρωγε πρωϊνό μαζί με τον Καντ, του ανέφερε πέντε τρανταχτές αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού. Και η απάντηση στο Βόλαντ, μέσα στο πνεύμα της μετα-επαναστατικής και αντι-θρησκευτικής προπαγάνδας της εποχής, ήταν το ίδιο απροσδόκητη, όπως και η επίσκεψη του σατανά στη σοβιετική πρωτεύουσα: «Τον Καντ σας, για τέτοια λόγια, θα τον στέλναμε χωρίς δεύτερη κουβέντα στα νησιά “Σολοβκί’»! Αυτή ήταν η φανταστική απάντηση που δόθηκε μέσα στο χρόνο στον φιλόσοφο: Να διωχθεί! Διότι, στα νησιά Σολοβέτσκιε – Σολοβκί, στη Λευκή θάλασσα, στη δεκαετία του 1920 λειτουργούσε  ένα από τα πιο σκληρά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Αυτή ήταν η εποχή! Και με αυτό τον τρόπο έγινε το διαχρονικό πέρασμα του πρώσου φιλόσοφου στη ρωσική λογοτεχνία.
Από αυτό το φανταστικό πέρασμα του Καντ, χιλιάδες ρώσοι αναγνώστες έμαθαν για πρώτη φορά για την ύπαρξη του γερμανού φιλόσοφου. Αλλά το καταπληκτικότερο είναι, ότι το παράλογο/φανταστικό  αυτό πέρασμα, έγινε σχεδόν πραγματικότητα. Ο απόγονος του Καντ Βλαντίμιρ Φίντλερ, μετά την επανάσταση του 1917, έγινε μηχανικός και εργάστηκε στο μεγάλο έργο της βιομηχανοποίησης της σοβιετικής ενδοχώρας. Συμμετείχε στο σχεδιασμό νέων εργοστασίων στη Σιβηρία  και στη συνέχεια στα Ουράλια. Κοντά σε αυτά τα μέρη όπου, σύμφωνα με τις ιδέες του Καντ, ζουν άνθρωποι με ουρές!
Η μοίρα του ήταν τραγική. Το 1932, ο Φίντλερ πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Υπάρχει μια εκδοχή που μιλάει για δολοφονία. Μετά το θάνατο του, αναφέρθηκε ότι ήταν βρετανός κατάσκοπος και εχθρός του λαού. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει, ότι διώχθηκε από το καθεστώς, αν και δεν πέρασε από τα νησιά «Σολοβκί». Για την ιστορία, λένε, ότι ο απόγονος του φιλοσόφου ήταν ένας θρησκευόμενος άνθρωπος.

Ο οπλοφόρος εραστής της φιλοσοφίας

Χειμώνας στα νησιά Σολοβέτσκι του Αρχάγκελσκ

Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος της ρωσικής ιστορίας του Καντ. Ούτε που θα το φανταζόταν ο φημισμένος για την αυτοπειθαρχία του στοχαστής, ότι δυόμιση αιώνες αργότερα, δύο άνθρωποι θα μονομαχούσαν για την ερμηνεία των θεωριών του. Τον Σεπτέμβριο του χρόνου που μας πέρασε, αρκετά μακριά από το Κένιξμπεργκ, στη νότια ρωσική πόλη του Ροστόφ-Ντον, συνέβη ένα τραγικό συμβάν. Ένας άντρας, γυρίζοντας αργά το βράδυ στο σπίτι του, σταμάτησε σε μια μπυραρία και εκεί, στον ιδανικό χώρο για ποτό και συζήτηση, ξεκίνησε μια φιλοσοφική αντιπαράθεση με κάποιο άλλο νεαρό, συνδαιτυμόνα στο μπαρ. Άρχισαν να διαφωνούν για τις θεωρίες του Καντ. Ποτήρι στο ποτήρι, το αλκοόλ, τελικά μίλησε. Αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν, ποιός από τους δύο κατανοούσε καλύτερα τις μεταφυσικές θεωρίες του πρώσου φιλοσόφου. Η διαφωνία κλιμακώθηκε και κατέληξε σε αγώνα πάλης. Στο τέλος, ο νεαρός άνδρας τράβηξε το όπλο του και πυροβόλησε τον «ιδεολογικό» του αντίπαλο. Στη Ρωσία, όχι μόνο αγαπούν τον Καντ και τη φιλοσοφία του, αλλά κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν και να πυροβολήσουν γι’ αυτόν!
Με την ευκαιρία της προηγούμενης υπόθεσης, παραθέτουμε και μια παρατήρηση που είχε πει ο ίδιος ο Καντ, ο οποίος , σε αντίθεση με τις γερμανικές εθνικές παραδόσεις, δεν ήταν λάτρης τους ζύθου. «Η επιλογή της μπύρας (ως ποτό), έλεγε ο φιλόσοφος, είναι δείγμα κακού γούστου».

http://rbth.gr/

Η φιλοσοφία της Ανατολής

Τρία πολύ σημαντικά παρακλάδια της φιλοσοφίας εμφανίστηκαν περίπου στην ίδια περίοδο της αρχαιότητας, δηλαδή από το 600 έως το 400 π.Χ.

Το ένα παρακλάδι, που ήταν και υπεύθυνο για τη γενική εικόνα που έχουν οι περισσότεροι για τους φιλόσοφους, είναι η Αθηναϊκή σχολή με κορυφαίες φυσιογνωμίες τους Σωκράτη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Αυτοί βασίζονταν και σε μερικούς σπουδαίους προσωκρατικούς (όπως οι Κυνικοί και οι πρώιμοι Στωικοί).

Τον ίδιο καιρό, σε ένα διαφορετικό σημείο του πλανήτη, οι Σοφοί των Δασών της Ινδίας, με πιο διάσημο τον Σιντάρτα Γκοτάμα (Βούδα), συμπλήρωναν την ινδουιστική κοσμοθεωρία.

Στην άλλη άκρη του κόσμου, ο Κομφούκιος και ο Λάο Τσου ανέπτυσσαν τον κομφουκιανισμό και τον τσοϊσμό, τα οποία μαζί με το παλιότερο I Τσινγκ αποτελούσαν τον πυρήνα της κινέζικης φιλοσοφίας. Αυτή η κρίσιμη περίοδος των αρχαίων πολιτισμών διαμόρφωσε την ιστορία της φιλοσοφίας.

«Δεν μπορεί κάποιος να αγνοήσει τόσο μεγάλα μυαλά όπως ο Κομφούκιος και ο Λάο Τσου, εάν είναι έστω και λίγο ικανός να εκτιμήσει την ποιότητα των σκέψεων που αντιπροσωπεύουν, πόσο μάλλον μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι το I Τσινγκ ήταν η κύρια πηγή έμπνευσης τους… » ΚΑΡΛ ΓΙΟΥΝΓΚ

Οι ινδικές φιλοσοφίες, ο ινδουισμός και ειδικότερα ένας από τους δυο μη ορθόδοξους κλάδους του, ο βουδισμός, τονίζουν την κυκλική φύση της ύπαρξης, την προσωρινότητα των πάντων, τα δηλητηριώδη αποτελέσματα των επιθυμιών και τη σημασία της μη εξάρτησης. Η εξάρτηση, είτε από τον εαυτό μας είτε από άλλους είτε από πράγματα, είναι η κύρια αιτία της δυστυχίας. Ένας τρόπος να ελαττώσουμε τη δυστυχία είναι να ελευθερωθούμε από την εξάρτηση. Η ινδική φιλοσοφία γενικά — ο ινδουισμός ή ο βουδισμός — υποστηρίζει ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα πρόθυμα, σαν εξυπηρέτηση και όχι για να καρπωθούμε τα αποτελέσματα των κόπων.

Ο βουδισμός τηρεί την ηθική ισότητα των ανθρώπων, αλλά υποστηρίζει την προσωπική ευθύνη καθώς και τη συμπόνια προς τους άλλους. Διδάσκει ότι ο ταραγμένος νους, ο αρπακτικός εγωισμός και οι αισθησιακοί πόθοι παρεμβάλλονται συνεχώς στην επίτευξη της πνευματικής ηρεμίας (βουδιστική φύση), και προσφέρει πολλές πρακτικές που περιοδικά σταθεροποιούν το ανήσυχο μυαλό, σπάνε τα δεσμά της επιθυμίας / και επιτρέπουν στο άτομο να παραμείνει συνολικά και ξεκάθαρα σε κατάσταση ηρεμίας. Ένας στόχος του βουδισμού είναι μια ζωή χωρίς προβλήματα.

Ο Βούδας έγραψε για τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες (ή μάλλον οι γραφείς και οι μαθητές του, αφού ο ίδιος δεν άφησε κανένα γραπτό από το δικό του χέρι). Είναι ισχυρές φιλοσοφικές θεραπείες. Αυτές οι αλήθειες ορίζουν ένα μονοπάτι μέσα από τις σκληρότερες δοκιμασίες της ζωής, οπότε είναι χρήσιμες για ανθρώπους σε εξαιρετικά ακραίες καταστάσεις.

Η πρώτη Αλήθεια είναι ότι η ζωή περιλαμβάνει δυστυχία. Η δεύτερη ότι η δυστυχία προκαλείται. Δεν συμβαίνει τυχαία. Η τρίτη ότι μπορούμε να βρούμε το αίτιο και να σπάσουμε την αλυσίδα των συμβάντων που προκαλούν τη δυστυχία για να την αποτρέψουμε. Αφαιρώντας την αιτία, μπορούμε να εξαλείψουμε και το αποτέλεσμα. Η τέταρτη ότι πρέπει να εκπαιδευτούμε για να πετύχουμε το σκοπό που περιγράφει το τρίτο σημείο.

Στη βουδιστική σκέψη οτιδήποτε και να κάνουμε έχει επιπτώσεις, συμπεριλαμβανόμενης της ηθικής μας συμπεριφοράς, παρόλο που δεν μπορούμε να καθορίσουμε πόσο χρόνο θα κάνει να εκδηλωθεί η επίπτωση ή τι μορφή θα έχει. Μπορεί να μην είναι δική μας επιλογή αν θα βρεθούμε σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, μα έχουμε επιλογή για το τι κάνουμε στις καταστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε. Διαλέγουμε μεταξύ του καλού και του κακού, και αν κάνουμε καλές επιλογές, καλά πράγματα θα συμβούν. Αν κάνουμε κακές επιλογές, άσχημα πράγματα συμβαίνουν. Έτσι εκχωρείται ένα μέτρο υπευθυνότητας και ελέγχου στους ανθρώπους.

Σε αντίθεση, ο ινδουισμός μπορεί να καταλήξει στην παθητικότητα εξαιτίας της πεποίθησης περί της μετενσάρκωσης. Αν αυτή η ζωή που ζει κανείς είναι αμοιβή ή τιμωρία για μια προηγούμενη ζωή, τι διαφορά θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι πράξεις κάποιου;

Ο βουδισμός αντιμετωπίζει τη ζωή σαν μια ακολουθία στιγμών (σε αντίθεση με την ακολουθία ζωών του ινδουισμού), και ότι συμβαίνει σε κάθε στιγμή επηρεάζει αυτό που συμβαίνει στην επόμενη. Αυτή είναι η πιο αισιόδοξη στάση και αυτή που απαιτεί περισσότερη προσωπική ευθύνη. Ούτως ή άλλως, υπάρχει η προτροπή προς την ηθική ανάπτυξη, σε αντίθεση με τη δυτική προσήλωση στην επιστημονική πρόοδο μόνο ή πάνω από όλα.

«Θα αποκαλύψω αυτή τη γνώση σε σας και το πως θα μπορέσετε να την πραγματοποιήσετε· μια γνώση που, όταν επιτευχθεί, δεν παραμένει τίποτ’ άλλο που να αξίζει να έχει κανείς σε αυτή τη ζωή». ΜΠΑΓΚΑΒΑNT ΓΚΙΤΑ

Η κινέζικη φιλοσοφία έχει σαν κεντρική αρχή ότι τα πάντα αλλάζουν. Δεν πρέπει να περιμένει κανείς μόνιμη κατάσταση σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής και για να μην μπερδεύεται εξαιτίας της καινούριας κατάστασης που προκαλεί κάθε αλλαγή, θα πρέπει να προσπαθεί να κατανοήσει τη φύση της αλλαγής.

Έχοντας επίγνωση όσον αφορά το πώς και γιατί αλλάζουν τα πράγματα, η αλλαγή θα σας φανεί πιο φυσική και θα είστε σε θέση να την περιμένετε και να κάνετε τη σωστή κίνηση, την κατάλληλη στιγμή.

Φιλόσοφοι όπως ο Λάο Τσου (συγγραφέας του Τάο Τ ε Κινγκ), ο Κομφούκιος και οι ανώνυμοι συγγραφείς του I Τσινγκ μάς διδάσκουν να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στις καταστάσεις που μπορούμε, όπως και σε αυτές που δεν είναι υπό τον έλεγχο μας, και στις άσχημες καταστάσεις επίσης.

Σε κάθε περίπτωση, είμαστε υπόλογοι για τις αποφάσεις μας. Παρά τη συνεχή αλλαγή, ο κόσμος εμφανίζεται σαν ένα μέρος που κυριαρχεί η τάξη. Για να κατανοήσουμε τον τρόπο που λειτουργεί ο ανθρώπινος κόσμος, θα πρέπει να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο φυσικός κόσμος και να συνειδητοποιήσουμε τις ομοιότητες.

Η πιο κοινή μετάφραση του «Τάο» είναι «οδός», εννοώντας το δρόμο που ακολουθούν τα πράγματα. Ο καλύτερος τρόπος για τον άνθρωπο είναι να ζει σε αρμονία με τους φυσικούς νόμους που διαμορφώνουν τις κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες.

Η κινέζικη φιλοσοφία επικεντρώνεται στην αναζήτηση του πως να ζήσει κανείς μια καλή ζωή. Εάν τα άτομα ζουν καλά, τότε και η κοινωνία είναι αγαθή, χωρίς προστριβές, ευπρεπής και παραγωγική. Δεν θεωρεί ότι μόνο η γνώση είναι το μονοπάτι για μια καλύτερη ζωή (όπως κατά το πλείστον θεωρεί η δυτική σκέψη). Η ποιότητα της ζωής πηγάζει από την αντανάκλαση του καθήκοντος και της ηθικής, την ερμηνεία των εμπείρων και την κατανόηση των διαδικασιών.

Από το βιβλίο Πλάτωνας, όχι Πρόζακ (Λου Μαρίνοφ) εκδ. Λιβάνη 

 http://sciencearchives.wordpress.com/2014/02/09/

Ένα Σύμπαν από το τίποτε

Στο Ένα Σύμπαν από το τίποτε αυτό που επιχειρεί ο Lawrence Krauss είναι να αποδείξει πως, στην περίπτωση του Σύμπαντος, η δημιουργία δεν απαιτεί δημιουργό. Να αποδομήσει, δηλαδή, την κυρίαρχη άποψη πως ex nihilo nihil, πως από το μηδέν το μόνο που μπορεί να γεννηθεί είναι το μηδέν.

Η ιδέα πως δεν είναι δυνατό να μην υπάρχει δημιουργός, η ιδέα του Πρώτου Αιτίου (κατά τον Αριστοτέλη) αντιστοιχεί σε μια προφανή ανάγκη και είναι εξαιρετικά ισχυρή.

Κι αυτό παρ’ όλο που η ερώτηση "ποιος δημιούργησε το δημιουργό" είναι καθόλα βάσιμη στο μέτρο που, όπως το θέτει ο Κράους, δεν υπάρχει καμιά διαφορά "ανάμεσα στο να υποστηρίζεις την ύπαρξη ενός αιώνιου δημιουργού και στο να υποστηρίζεις την ύπαρξη ενός αιώνιου Σύμπαντος χωρίς δημιουργό". Ο δημιουργός, επομένως, όχι μόνο δεν αποτελεί κανενός είδους απάντηση στο "μεγάλο ερώτημα", αλλά θα έπρεπε να απορρίπτεται και εξαιτίας του ξυραφιού του Όκαμ, εφόσον η συμπερίληψή του μειώνει την οικονομία της ερμηνείας.

Αυτά, βέβαια, είναι παλιά συζήτηση και τα επιχειρήματα στο φιλοσοφικό πεδίο έχουν αναπτυχθεί εξαντλητικά για χιλιάδες χρόνια. Υπάρχει κάτι καινούργιο, που συνεισφέρει το βιβλίο του Κράους;

Η απάντηση είναι θετική. Στο Ένα Σύμπαν από το Τίποτε μέσα από μια συναρπαστική εξιστόρηση των εξελίξεων στην Μαθηματική Φυσική, την Κβαντική Μηχανική, τη Γενική Σχετικότητα και την Κοσμολογία – και με το σχετικό κόπο – αφομοιώνουμε το δεδομένο πως το μεγαλύτερο μέρος της συμπαντικής ενέργειας βρίσκεται συγκεντρωμένο στο κενό.

Το κενό, όμως, εδώ δεν είναι ο "χώρος ανάμεσα στα πράγματα", αλλά το πρωταρχικό εκείνο "στοιχείο" από το οποίο προέκυψαν τα πάντα και από το οποίο προκύπτουν τα πάντα, εφόσον είναι δυνατά – ή, μήπως, κι όταν ακόμη δεν είναι; Το κενό, λοιπόν, δεν είναι "σχεδόν άδειο". Είναι απολύτως κενό.

Ένα απόλυτο κενό, ό,τι καλύτερο ως αντιπρόσωπος του Τίποτε, πλήρες, ωστόσο, ενέργειας. Πλήρες και κενό ταυτόχρονα. Και, όπως δείχνει η σύγχρονη Φυσική, χωρίς αυτό να συνιστά κανενός είδους αντίφαση. Γιατί δεν πρόκειται για "κάτι" με την έννοια που είναι "κάτι" η συνηθισμένη υλοενέργεια του Σύμπαντος. Η ριζική δε αλλότητα αυτού του "κάτι" που είναι το "τίποτε", το απόλυτο και πρωταρχικό κενό εύκολα γίνεται αντιληπτή αν σημειώσουμε πως η ενεργειακή πυκνότητα αυτού του τίποτε παραμένει σταθερή μ’ όλο που το Σύμπαν διαστέλλεται.

Για σκεφτείτε: "κάτι" που διαστέλλεται χωρίς να αραιώνει! Προφανώς αυτό το "κάτι" είναι εντελώς άλλο από όσα μέχρι τώρα γνωρίζουμε. Στην πραγματικότητα, είναι τίποτε. Όπως χαρακτηριστικά το θέτει το θέτει ο Κράους, "η ενεργειακή πυκνότητα στον κενό χώρο παραμένει σταθερή, επειδή [...] στον κενό χώρο δεν υπάρχει το παραμικρό για να αραιωθεί!".

Αυτό το "κάτι", που δεν είναι τίποτε, ακόμη καλύτερα που είναι το ίδιο το τίποτε, είναι "προορισμένο", χωρίς κανένα σχέδιο και χωρίς καμία σκοπιμότητα, να παραγάγει όλα όσα παράχθηκαν και όλα όσα θα παραχθούν. Όσα, πάντως, σήμερα παρατηρούμε παράχθηκαν από μια κβαντική διακύμανση του κενού, απολύτως αστάθμητη κι άσκοπη, που ακολουθήθηκε από μια πληθωριστική διαστολή, στην οποία ο χώρος, που δημιουργήθηκε με τη διακύμανση επεκτάθηκε με υπερφωτεινές ταχύτητες.

(…) ο κενός χώρος είναι πολύπλοκος. Μοιάζει με σούπα δυνάμει σωματιδίων που κοχλάζουν, και τα οποία δημιουργούνται σε χρονικά διαστήματα τόσο σύντομα ώστε δεν μπορούμε να τα δούμε άμεσα. Τα δυνάμει σωματίδια υποδηλώνουν μια βασική ιδιότητα των κβαντικών συστημάτων. Στην καρδιά της κβαντικής μηχανικής βρίσκεται ο κανόνας που λέει, πως όταν δεν υπάρχει παρατηρητής, τα πάντα μπορούν να γίνουν.

Τα συστήματα, δηλαδή, συνεχίζουν να εξελίσσονται, έστω και στιγμιαία, ανάμεσα σε όλες τις δυνατές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν επιτρέπονταν. Αυτές οι «κβαντικές διακυμάνσεις» αποκαλύπτουν ένα βασικό χαρακτηριστικό του κβαντικού κόσμου: από το τίποτε μπορεί να παραχθεί κάτι.(…)

Ωστόσο αν λάβουμε υπόψη μας τη σύνθεση κβαντικής μηχανικής και γενικής σχετικότητας, μπορούμε να επεκτείνουμε το επιχείρημα για να υποστηρίξουμε την αναγκαστική δημιουργία του ίδιου του χώρου.(…)

Γιατί, αν τίποτε δεν μπορεί να κινηθεί στον χώρο ταχύτερα από το φως, "ο ίδιος ο χώρος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει". Και "κάνοντας αυτό που ήθελε", διαστελλόμενος, δηλαδή, κατά ένα παράγοντα μεγαλύτερο από 10²⁸ μέσα σε ένα ελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου έγινε όσο απίθανα επίπεδος τον βλέπουμε να είναι σήμερα.

Ας προσέξουμε! Η ιδέα πως το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το τίποτε έχει γίνει εξαιρετικά ισχυρή, στο μέτρο που "η παραδοχή ότι το Σύμπαν προέκυψε από το τίποτε οδηγεί ακριβώς στην πρόβλεψη ενός επίπεδου σύμπαντος, ενός σύμπαντος όπου όλα τα σώματα έχουν μηδενική ολική νευτώνεια βαρυτική ενέργεια".

Γιατί, "σε ένα επίπεδο και μόνο σε ένα επίπεδο σύμπαν, η ολική μέση νευτώνεια βαρυτική ενέργεια κάθε σώματος που κινείται με τη διαστολή, ισούται ακριβώς με μηδέν!".

Ένα επίπεδο Σύμπαν, το απολύτως απίθανο με γενικούς όρους, αλλά χωρίς αμφιβολία αυτό στο οποίο ζούμε, προβλέπεται επακριβώς εάν και μόνον εάν προϋποθέσουμε πως το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το τίποτε. Δεν είναι καταπληκτικό;

Εκτός των άλλων, όμως, τα προηγούμενα οδηγούν και σε μια πρόβλεψη για το μέλλον του σύμπαντος πολύ διαφορετική από αυτήν που μέχρι πρόσφατα είχαμε. Όπως σημειώνει ένα μότο, που αναφέρει κάποια στιγμή ο συγγραφέας: το μέλλον δεν είναι αυτό που ήταν. Σήμερα, λοιπόν, μπορούμε να απαντήσουμε στο πανάρχαιο -ή, τουλάχιστον, τόσο παλιό όσο ο Τ. Σ. Έλιοτ- ερώτημα: Πώς θα τελειώσει το Σύμπαν; Με μια έκρηξη ή με ένα λυγμό;

Με ένα λυγμό θα τελειώσει το Σύμπαν, όπως πολύ πειστικά μας εξηγεί ο Κράους. Πράγμα με μεγάλες επιπτώσεις στον τρόπο που επιτρέπεται να αντιλαμβανόμαστε όλα εκείνα τα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τη θέση μας στον κόσμο και στο χρόνο, και με όλα όσα άπτονται του νοήματος, αυτής της τόσο ανθρωποκεντρικής ιδέας, που θεωρεί δεδομένη τη μεγάλη μας αξία για το ίδιο το σύμπαν. Ιδέα θρησκευτική εν τέλει, ελάχιστα υποστηριζόμενη από τις σημερινές μας γνώσεις για το σύμπαν και τη ζωή.

Όπως σημειώνει καταληκτικά ο Κράους: "Αν ζούμε σε ένα σύμπαν που η ενέργειά του κυριαρχείται από την ενέργεια του τίποτε, το μέλλον διαγράφεται πράγματι ζοφερό [...] Σε ό,τι αφορά το μέλλον της ζωής, ένα σύμπαν που κυριαρχείται από την ενέργεια του κενού είναι το χειρότερο απ’ όλα τα σύμπαντα. Είναι βέβαιο ότι σε ένα τέτοιο σύμπαν οποιοσδήποτε πολιτισμός θα εξαφανιστεί, αφού θα εκλείψει η ενέργεια που χρειάζεται για να επιβιώσει. Μετά από μια αδιανόητα μεγάλη περίοδο, κάποια κβαντική διακύμανση ή κάποια θερμική διαταραχή μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία μιας τοπικής περιοχής στην οποία η ζωή θα μπορέσει και πάλι να εξελιχθεί και να ακμάσει. Αλλά κι αυτή θα είναι εφήμερη. Το μέλλον θα κυριαρχείται από ένα σύμπαν το οποίο δεν θα περιέχει τίποτε για να εκτιμήσει το τεράστιο μυστήριό του. Αν, μάλιστα, η ύλη από την οποία απαρτιζόμαστε δημιουργήθηκε όταν ξεκίνησε ο χρόνος μέσω κβαντικών διαδικασιών, [...], είναι σχεδόν βέβαιο ότι κι αυτή επίσης θα εξαφανιστεί [...] Στο πολύ, πολύ μακρινό μέλλον, τα πρωτόνια και τα νετρόνια θα διασπαστούν και το Σύμπαν θα προσεγγίσει μια κατάσταση μέγιστης απλότητας και συμμετρίας. Μαθηματικά όμορφο, ίσως, αλλά χωρίς ουσία [...] [Κι αν, μάλιστα, ισχύουν όσα θεωρητικοί των χορδών ισχυρίζονται], ένα σύμπαν σαν το δικό μας, με θετική ενέργεια στον κενό χώρο, δεν μπορεί να είναι ευσταθές. Τελικά, πρέπει να μεταπέσει σε μια κατάσταση στην οποία η ενέργεια του χώρου θα είναι αρνητική [...] [Κι έτσι], το Σύμπαν μας θα εξαφανιστεί τόσο απότομα όσο πιθανότατα ξεκίνησε".

Κείμενο Χρήστος Λάσκος, δημοσιευμένο στην Αυγή

Το βιβλίο “Ένα σύμπαν από το τίποτε”  του Lawrence Krauss κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τραυλός

sciencearchives.wordpress

Πως να κάνεις έναν Λαό να μην αντιδρά!

Tο παρατεταμένο άγχος οδηγεί σε κατάθλιψη, καθώς το μυαλό και ο οργανισμός 'κουράζονται' τελικά από τη συνεχή υπερδιέγερση στην οποία βρίσκονται, όταν το μυαλό δεν μπορεί να βρει έξοδο διαφυγής από την επώδυνη κατάσταση.

Πολλές φορές ο σχηματισμός εικόνων στη φαντασία μας, μπορεί να κάνει πολύ πιο κατανοητό το νόημα των λέξεων. Είναι επομένως σημαντικό να αναφέρουμε ένα ιστορικό πείραμα της ψυχολογίας, το οποίο μπορεί να 'γενικευτεί' σχετικά με το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι απέναντι σε εξωτερικά γεγονότα – ερεθίσματα.

Ένα πείραμα 'σκληρό', για όλους τους φιλόζωους, καθώς έγινε πάνω σε ζώα, συγκεκριμένα σε σκύλους, ενδεικτικό όμως αυτών που δυστυχώς βιώνουν πολλοί άνθρωποι.


Το πείραμα αυτό αναφέρεται στην κατάθλιψη, η οποία μπορεί να προκληθεί στον άνθρωπο, από ερεθίσματα – πληροφορίες που αυτός λαμβάνει από το περιβάλλον. Τα ερεθίσματα αυτά ισοδυναμούν στο ανθρώπινο μυαλό, όσον αφορά την αντίδραση που προκαλούν, με την επίδραση των ηλεκτροσόκ που δέχθηκαν τα ζώα στο συγκεκριμένο πείραμα.

Την κατάθλιψη αυτή την ονομάζουμε 'εξωγενή', καθώς δεν 'προέρχεται' από κάποια γενετική προδιάθεση του ανθρώπου. Προκύπτει συχνά από την παραμονή σε κατάσταση διαρκούς άγχους, όπως αυτό της επιβίωσης. Το πείραμα αυτό δείχνει ότι αν 'ελέγχουμε' το περιβάλλον και επομένως, το τι αντιλαμβάνεται ένα ον για το περιβάλλον του, μπορεί να προκληθεί 'τεχνητά' κατάθλιψη, με τα συμπτώματα που τη συνοδεύουν, όπως απάθεια, παθητικότητα, απόσυρση από το ενδιαφέρον για τη ζωή κλπ.

Στο παρακάτω πείραμα, τα ηλεκτροσόκ που δέχθηκαν τα ζώα, και το γεγονός ότι ήταν επώδυνα και 'απρόσμενα' στο πότε θα ξανασυμβούν, δημιούργησαν στα δύστυχα ζώα, μία παρατεταμένη κατάσταση άγχους και υπερδιέγερσης του οργανισμού, ως άμυνα αντίδρασης.

Η αναλογία με το άγχος ενός ανθρώπου για το αν, το πώς και το πού θα βρει τα χρήματα για να επιβιώσει, είναι εμφανής.

Αυτό το παρατεταμένο άγχος οδηγεί σε κατάθλιψη, καθώς το μυαλό και ο οργανισμός 'κουράζονται' τελικά από τη συνεχή υπερδιέγερση (απλουστευμένα υπερένταση) στην οποία βρίσκονται, όταν το μυαλό οποιουδήποτε όντος, δεν μπορεί να βρει έξοδο διαφυγής από την επώδυνη κατάσταση (τα ζώα ήταν παγιδευμένα σε κλουβιά).

Το ερώτημα που θα απαντηθεί μετά από την αναφορά του πειράματος, είναι αν το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να 'πειστεί' ότι βρίσκεται σε ένα 'νοητό κλουβί' από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή. Και αν μπορεί να 'εμποδιστεί' από το να αντιληφθεί τη διαφυγή από το 'νοητό κλουβί'.

Συγκεκριμένα, σκύλοι τοποθετήθηκαν σε χωριστούς θαλάμους, στο δάπεδο των οποίων διοχετευόταν ηλεκτρικό ρεύμα, ανά κάποιο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα τα ζώα να δέχονται περιστασιακά μικρά ηλεκτροσόκ σε στιγμή που βεβαίως δεν μπορούσαν να προβλέψουν.

Στην αρχή του πειράματος τα ζώα προσπαθούσαν να αντιδράσουν, καθώς η αναμονή του επόμενου ηλεκτροσόκ δημιουργούσε άγχος και κατέβαλαν προσπάθεια να το αποφύγουν. Μετά τα πρώτα ηλεκτροσόκ, τα ζώα συνειδητοποιούσαν πως ότι και αν έκαναν δεν μπορούσαν να αποφύγουν τα ηλεκτροσόκ με αποτέλεσμα το 'πέρασμα' σε μια παθητική κατάσταση απόσυρσης.

Συγκεκριμένα, ήταν πια ξαπλωμένα στο δάπεδο του θαλάμου και δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια να αποφύγουν το ηλεκτροσόκ. Παρ' ότι 'σκληρό'- και ως ζωόφιλοι θα χαρακτηρίζαμε άκαρδο το πείραμα αυτό- δείχνει με απτό τρόπο πως το παρατεταμένο άγχος οδηγεί βαθμιαία σε δυσθυμία ή και κατάθλιψη όταν νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, νιώθουμε ότι είμαστε δηλαδή σε ένα 'νοητό κλουβί'.

Είναι γεγονός ότι το άγχος και το 'συστατικό' του, ο φόβος, μπορεί να είναι πολύ πιο ισχυρό από την άμεση βία. Η άμεση βία, όπως βιώθηκε σε στρατιωτικές δικτατορίες, έχει αποδειχθεί ότι έχει το μειονέκτημα ότι η καταπίεση είναι 'εμφανής', ο 'εχθρός' επίσης, και η διαφυγή από το νοητό κλουβί, είναι ορατή.

Επομένως το ανθρώπινο μυαλό πολύ πιο εύκολα θα ανακαλύψει την 'έξοδο' και θα αντιδράσει απέναντι σε αυτήν, καθώς μπορεί έτσι πιο εύκολα, να μετατρέψει το άγχος σε θυμό, μια υγιή αντίδραση, 'αντίδοτο' στην κατάθλιψη.

Το άγχος σε μεγάλο βαθμό, εγκεφαλικά, μειώνει την ικανότητα λειτουργίας της λογικής μας σκέψης. Για τον λόγο αυτό λέμε ότι στις πανελλήνιες εξετάσεις πχ, το υπέρμετρο άγχος μπορεί να εμποδίσει ακόμη και τη μνήμη ενός μαθητή να ανακαλέσει πληροφορίες πάνω σε μαθήματα που γνωρίζει.
Εμποδίζει και τη λογική σκέψη να βρει την αιτία του άγχους επίσης.

Αυτό σημαίνει ότι αν δημιουργήσουμε φόβο, λόγω άγνοιας και μη πληροφόρησης του ανθρώπου γύρω από ένα γεγονός, για παράδειγμα ότι η ζωή του θα πάει χειρότερα αν συμβεί κάποιο γεγονός, ο άνθρωπος, ή και μια ολόκληρη κοινωνία, μπορεί να νιώσει ότι βρίσκεται σε ένα 'νοητό κλουβί', απ' όπου δεν υπάρχει διέξοδος, οδηγούμενη σε μία απάθεια και παθητικότητα, τόσο ισχυρών που μπορούν να φτάνουν τη βαρύτητα της κατάθλιψης.

Τότε ακόμη και μία ομάδα, ή μία κοινωνία γίνεται πια ευάλωτη στο να 'ακολουθήσει' τη 'λύση' που της 'υποδεικνύουν'.

Μπορούμε για να τονίσουμε την επιβάρυνση του άγχους της οικονομικής κρίσης, να το συγκρίνουμε με το άγχος της επιβίωσης που πέρασε η χώρα μας κατά την κατοχή. Το άγχος σήμερα είναι πολύ πιο μεγάλο, καθώς ο εχθρός, ο κατακτητής ήταν 'ορατός'.

Σημαντική αντίδραση λοιπόν του σημερινού Έλληνα, ενάντια στο άγχος της επιβίωσης είναι η όσο το δυνατόν αντικειμενική ενημέρωσή του, προκειμένου να 'επαναλειτουργήσει' η λογική σκέψη, η οποία είχε παραλύσει από το άγχος και τον φόβο.

Ένα κριτήριο για να φιλτράρουμε την ενημέρωση, είναι αν νιώθουμε ότι μας δημιουργεί το συναίσθημα του φόβου, πχ ότι ο άνθρωπος είναι απλά έρμαιο εξωτερικών παραγόντων. Η ενημέρωση αυτή είναι καλό να αποφεύγεται και να αμφισβητείται ως αντικειμενική.
Η άγνοια είναι πάντοτε η μητέρα του φόβου. Ο φόβος μπορεί να κάνει το ανθρώπινο μυαλό να 'πιστέψει' ότι είναι παγιδευμένο σε μία νοητή φυλακή, ανίκανο να αντιδράσει.. Η κατάσταση αυτή, μπορεί να επηρεάσει και τη σωματική υγεία του ατόμου, λόγω της μείωσης της άμυνας του οργανισμού που επιφέρει το παρατεταμένος άγχος και η κατάθλιψη.

Νικόλαος Γ. Βακόνδιος, Ψυχολόγος – Απόφοιτος Α.Π.Θ.


http://www.toxwni.gr/

Τηλεμεταφορά Πληροφορίας Ανοίγει Το Δρόμο Για Το Κβαντικό Ίντερνετ !

Μία διεθνής ομάδα φυσικών κατάφερε για πρώτη φορά να τηλεμεταφέρει πληροφορία σε μία κβαντική μνήμη στερεάς κατάστασης, κάτι που αποτελεί προαπαιτούμενο για το μέλλον του κβαντικού διαδικτύου.

Κατά τη κβαντική τηλεμεταφορά δεν υφίσταται μεταφορά μάζας, αλλά μεταφέρεται μόνο η πληροφορία που περιγράφει την κατάσταση του κβαντικού συστήματος που εκπέμπει το σήμα. Το κβαντικό σύστημα που το λαμβάνει υιοθετεί όλες τις ιδιότητες της μεταδιδόμενης κβαντικής κατάστασης, δημιουργώντας ένα ακριβές αντίτυπο.

Αυτού του είδους η τεχνολογία, βρίσκεται πίσω από μία νέα γενιά υπολογιστικών συστημάτων, περιλαμβανομένου και του κβαντικού ίντερνετ, το οποίο μεταξύ άλλων υπόσχεται την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ υπολογιστών με απόλυτη ασφάλεια.

Η νέα ερευνητική εξέλιξη πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της Γενεύης όπου η διεθνής επιστημονική ομάδα χρησιμοποίησε ένα κρύσταλλο εμποτισμένο με ιόντα σπάνιων γαιών ως κβαντική μνήμη, στην οποία τηλεμετέφεραν για πρώτη φορά πληροφορία μέσω ενός συνηθισμένου μέσου, όπως η οπτική ίνα.

Μία από τις βασικές απαιτήσεις για την τηλεμεταφορά πληροφοριών, είναι η δημιουργία συζευγμένων φωτονίων, με μήκος κύματος ανάλογο με τη διάμετρο της οπτικής ίνας. Τα συζευγμένα σωματίδια προβλέπονται από τη κβαντική φυσική, και είναι ζεύγη σωματιδίων που οι κβαντικές τους ιδιότητες αλληλοεπηρεάζονται (περιγράφονται από κοινή συνάρτηση), ακόμη και όταν βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.

Η δημιουργία συζευγμένων φωτονίων με τόσο αυστηρές προδιαγραφές στο μήκος κύματος ήταν μία παραπάνω δυσκολία για τους ερευνητές, οι οποίοι ωστόσο κατάφεραν να παράγουν τέτοια ζεύγη, και μάλιστα σε δύο διαφορετικές υπέρυθρες συχνότητες.

Η πληροφορία που τηλεμετέφεραν εντέλει ήταν η πόλωση ενός φωτονίου με μήκος κύματος 1338nm.

Το σήμα διήνυσε 12 χιλιόμετρα οπτικής ίνας για να μεταδοθεί από μία κβαντική μνήμη σε μία άλλη με επιτυχία, καθώς οι μετέπειτα μετρήσεις της πόλωσης του φωτονίου-δέκτη ήταν ακριβώς αυτές που προέβλεπε η κβαντική θεωρία.

Πρόκειται για άλλο ένα σημαντικό βήμα για τα κβαντικά υπολογιστικά συστήματα, τα οποία έχουν αρχίσουν να συγκεντρώνουν ένα ολοένα και αυξανόμενο ερευνητικό ενδιαφέρον.

RAMNOUSIA