Λύθηκε το «αίνιγμα» της σκοτεινής ύλης;

 

Chandra: NASA

 

Ανακάλυψη του βρετανικού πανεπιστήμιου του Λέστερ υποδεικνύει πως η σκοτεινή ύλη αποτελείται από αξιόνια, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την πληρέστερη κατανόηση του σύμπαντος.
Ένα «αφύσικο» σήμα από το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton φαίνεται να αποτελεί την πρώτη άμεση ανίχνευση σκοτεινής ύλης και να εξηγεί από ποια σωματίδια αυτή αποτελείται, υποστηρίζουν αστρονόμοι από το βρετανικό πανεπιστήμιο του Λέστερ.
Τα ευρήματα των επιστημόνων, τα οποία περιγράφονται σε άρθρο τους στην επόμενη έκδοση του περιοδικού «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, είναι πιθανό να χρειασθούν χρόνια για να επιβεβαιωθούν. Ωστόσο, σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρόκειται για μια ιστορική ανακάλυψη, που θα δώσει τη δυνατότητα να κατανοηθεί το σύμπαν πολύ πληρέστερα απ’ ό,τι σήμερα.
Η σκοτεινή ύλη είναι αόρατη, καθώς δεν εκπέμπει ούτε ανακλά ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Παρ’ όλα αυτά παίζει καταλυτικό ρόλο στη δομή του σύμπαντος, αφού η ύπαρξή της αποτελεί τη μοναδική εξήγηση για την περιστροφική κίνηση των αστέρων που βρίσκονται στις παρυφές των γαλαξιών. Έτσι, αν και μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί άμεσα, υπολογίζεται πως αναλογεί στο 23% του σύμπαντος, συγκριτικά με το 4% που αντιστοιχεί στη συμβατική «ορατή» ύλη.
Το σήμα εντοπίσθηκε από τους αστρονόμους του πανεπιστημίου του Λέστερ κατά την ανάλυση των δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, το οποίο καταγράφει την ακτινοβολία Χ. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι οι μετρήσεις παρουσίαζαν 10% αύξηση όταν το τηλεσκόπιο «σάρωνε» τα όρια του γήινου μαγνητικού πεδίου που βρίσκονται απέναντι από τον Ήλιο.

UNIVERSITY OF LEICESTER

Η παρατήρηση αυτή ήταν αναπάντεχη, αφού αφαιρώντας την ακτινοβολία Χ από τις πιο ισχυρές πηγές, όπως τους αστέρες και τους γαλαξίες, κανονικά οι μετρήσεις θα έπρεπε να είναι παρόμοιες σε όλες τις περιοχές. Επειδή κανένα συμβατικό μοντέλο δεν μπορούσε να εξηγήσει την ανωμαλία, οι επιστήμονες στράφηκαν σε εναλλακτικές θεωρίες, διαπιστώνοντας πως μόνο ένας συγκεκριμένος μηχανισμός θα μπορούσε να την εξηγήσει.
Ο μηχανισμός αυτός προβλέπει την ύπαρξη των αξιονίων, θεωρητικών σωματιδίων τα οποία έχουν προταθεί εδώ και χρόνια για συστατικά της σκοτεινής ύλης. Τα αξιόνια εκπέμπονται από τον Ήλιο, προτείνουν οι επιστήμονες, αφού πρώτα παραχθούν στον πυρήνα του. «Ταξιδεύοντας» στο διάστημα, όσα σωματίδια φτάνουν στις παρυφές του γήινου μαγνητικού πεδίου εκπέμπουν ακτινοβολία Χ, κάτι που θα δικαιολογούσε την αύξησή της που παρατηρείται τοπικά.
Όπως είναι φυσικό, για να αποκλειστεί οποιαδήποτε άλλη πιθανή εξήγηση, η θεωρία θα πρέπει να επαληθευτεί από επόμενα ανεξάρτητα πειράματα. «Πάντως, η ανακάλυψη θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να επιδράσει με καταλυτικό τρόπο όχι μόνο στην καλύτερη κατανόηση των πηγών ακτινοβολίας Χ στο σύμπαν, αλλά και στον προσδιορισμό της φύσης της σκοτεινής ύλης», σημειώνει στο σάιτ του βρετανικού πανεπιστημίου ο καθηγητής και επικεφαλής της έρευνας Άντι Ριντ.
Την ίδια άποψη συμμερίζεται ο Μάρτιν Μπάρστοου, πρόεδρος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας και επίσης καθηγητής στο Λέστερ. «Πρόκειται για ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα. Αν επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για την πρώτη φορά που εντοπίσθηκαν άμεσα και ταυτοποιήθηκαν τα σωματίδια σκοτεινής ύλης, με τεράστιες συνέπειες για τις θεωρίες μας για το σύμπαν».
πηγη

 

».

 

Οι εκπληκτικές δυνατότητες της όσφρησης

 

H όσφρηση είναι από τις πιο αρχέγονες αισθήσεις, αλλά αποκρυπτογραφήθηκε με μεγάλη βραδύτητα από τις σύγχρονες επιστήμες. Μόνον στην αρχή της δεκαετίας του 1990 οι βιολόγοι κατάφεραν να περιγράψουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι οσφρητικοί υποδοχείς, εργασία που τους χάρισε το Νομπέλ Ιατρικής.

Εκτοτε η υπόθεση αυτών των υποδοχέων φαίνεται να περιπλέκεται. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι υποδοχείς της όσφρησης δεν περιορίζονται αποκλειστικά στο εσωτερικό της μύτης, αλλά απαντώνται σε ολόκληρο το σώμα, στο ήπαρ, στην καρδιά, στους νεφρούς, ακόμα και στα σπερματοζωάρια, και διαδραματίζουν κομβικό ρόλο σε ένα ευρύ σύνολο φυσιολογικών λειτουργιών. Σήμερα, μια ομάδα βιολόγων του Πανεπιστημίου της Ρουρ στη Γερμανία διαπίστωσε ότι και το δέρμα μας είναι γεμάτο από τέτοιους υποδοχείς. «Περισσότεροι από δεκαπέντε από τους οσφρητικούς υποδοχείς οι οποίοι απαντώνται στο εσωτερικό της μύτης βρίσκονται και στα ανθρώπινα δερματικά κύτταρα», εξηγεί ο δρ Χανς Χατ. Οταν, μάλιστα, εκτεθεί ένας εξ αυτών των υποδοχέων (ο OR2AT4) στη μυρωδιά του συνθετικού σανδαλόξυλου (Sandalore), απελευθερώνει μια ολόκληρη πλημμυρίδα χημικών σημάτων τα οποία βοηθούν στην επούλωση των τραυματισμένων ιστών. Οταν πραγματοποιήθηκαν ανθρώπινα πειράματα, αποδείχθηκε ότι οι ιστοί επουλώθηκαν κατά 30% ταχύτερα με την παρουσία του Sandalore, διαπίστωση η οποία, κατά τους ειδικούς, θα μπορέσει να οδηγήσει στη δημιουργία κρεμών για το γηρασμένο δέρμα όπως και νέες θεραπείες για την επούλωση κάποιων τραυμάτων.

Η παρουσία, πάντως, τέτοιων υποδοχέων εκτός της μύτης μπορεί εκ πρώτης να φαίνεται παράξενη, αλλά, όπως παρατηρούν οι επιστήμονες, οι οσφρητικοί υποδοχείς είναι ανάμεσα στους πιο αρχέγονους χημικούς αισθητήρες του σώματός μας και είναι ικανοί να ανιχνεύσουν πολλά χημικά μόρια και όχι μόνο αυτά που παρασύρονται από τον άνεμο.

«Αν πιστεύετε ότι οι οσφρητικοί υποδοχείς είναι χημικοί αισθητήρες, τότε μπορείτε εύκολα να κατανοήσετε γιατί υπάρχουν σε ολόκληρο το σώμα», εξηγεί η Τζένιφερ Πλούζνικ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς. Το 2009 ανακάλυψε ότι αυτοί οι υποδοχείς μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο της μεταβολικής λειτουργίας και να ρυθμίσουν την υπέρταση στους νεφρούς των ποντικών.

Snowden: "O κίνδυνος δὲν εἶναι ἡ τρομοκρατικὴ ἀπειλὴ ἀλλὰ ἡ παρακολούθηση τῆς μάζας"

 

 

Γράφει ὁ Πορφύρης Δ. Σταφυλά Π.

Ἀπὸ τὸ Festival des Libertes ποὺ διοργανώνεται καὶ φέτος στὶς Βρυξέλλες μὲ θέμα τῶν φίλμ του καὶ τῶν συζητήσεων “Ὑπακοὴ ἢ Ἀνυπακοὴ ” δὲν θὰ μποροῦσε νὰ λείψει ὁ Edwatrd Snowden. Ἡ διοργάνωση τῆς βιντεοδιάλεξης τοῦ ἔτυχε ἰδιαίτερου ἐνδιαφέροντος ἐξηγεῖ ὁ Mathieu Bietlot ὑπεύθυνός της διοργάνωσης. Στὸ Ἐθνικὸ Θέτρο τοῦ Βελγίου πολὺς κόσμος παρακολούθησε τὴν διάλεξή του καὶ συμμετεῖχε στὴ συζήτηση. Μπροστά σε ἕνα κοινὸ ἀπαιτητικὸ ποὺ ἀδημονοῦσε ὁ διάσημος πληροφορικάριος ἐπιχείρησε νὰ ἀποδώσει τὸν κίνδυνο τῆς ἀσύμμετρης ἀπειλῆς ποὺ ἀποτελεῖ ἡ παρακολούθηση τοῦ μαζάνθρωπου.

Ἂν καὶ ἡ ἀπόφασή του γιὰ ἀνυπακοὴ ἦταν νόμιμή το τίμημα ποὺ πλήρωσε ἦταν βαρὺ: καταζητεῖται ἀπὸ τὴν ἀμερικανικὴ δικαιοσύνη,ἐνῶ δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθει στὴ χώρα του. Ἐπιδιώκοντας νὰ τοῦ δοθεῖ ἄσυλο κατέληξε στὴ Ρωσία ποὺ τοῦ τὸ παρέχει προσωρινά. Λάνσαρε ἕνα συναγερμὸ γιὰ....

τὴν ἐπικινδυνότητα τῆς παρακολούθησης τῶν πολιτῶν ἀπὸ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες.

Ἀπὸ τὴν παρακολούθηση τῶν ὑπόπτων στὴν παρακολούθηση ὅλου τοῦ κόσμου.

“Δεν μποροῦμε νὰ περιμένουμε νὰ ἐξαφανίζονται τὰ ἄτομα σὲ μυστικὲς φυλακὲς ἐξ αἰτίας τῆς γνώμης τους... Ἡ δύναμη ποὺ διαθέτουν αὐτοὶ οἱ κρατικοὶ ὀργανισμοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ ἐμπορικὲς ἐταιρίες οἱ ὁποῖες εὐνοοῦνται ἀπὸ τὶς τεχνολογίες εἶναι τεράστια. Αὐτὴ τὴ δύναμη δὲν μποροῦν νὰ τὴν καρπωθοῦν οἱ πολίτες γιατί δὲν ἔχουν τὴν τεχνογνωσία “. Ἀντίθετα αὐτοὶ εἶναι τὰ θύματα.

Ἐδῶ καὶ κάποια χρόνια ἐπῆλθε μιὰ μεταβολὴ στὶς τάξεις καὶ τὸ ἀντικείμενο τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν : ἀπὸ τὴν παρακολούθηση τοῦ ὑπόπτου στὸ πλαίσιο τῶν ἀντιτρομοκρατικῶν ἐρευνῶν τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ὅπως τὸ NSA ὁδηγήθηκαν στὴν παρακολούθηση ὅλου τοῦ κόσμου.

Τὸ κέντρο ἐξουσίας ἄλλαξε τόνισε. Ἐπέμεινε πάνω στὴν παρακολούθηση καὶ πρακτόρευση τῆς μάζας καὶ ἐκτιμᾶ ὅτι πρέπει νὰ δομηθεῖ μιὰ διεθνῆ προστασία ἐναντίον τῶν διαφόρων μυστικῶν ἐθνικῶν συστημάτων.

“Κατά τὸ παρελθὸν γιὰ νὰ πραγματοποιήσει μιὰ ἔρευνα καὶ γιὰ νὰ συλλάβει κάποιον ἡ ἀστυνομία ἡ ἀστυνομία ἔπρεπε νὰ χτυπήσει πόρτες νὰ ἀναζητήσει ντοκουμέντα καὶ ὑποθέσεις. Σήμερα αὐτὴ ἡ δράση τῆς ἐπιτήρησης εἶναι αὐτοματοποιημένη γενικευμένη καὶ συνεχόμενη “.

Ο Snowden ποὺ βρίσκεται πάντα σὲ μυστικὸ τόπο στὴ Ρωσία ἐπιβεβαιώνει : “Εἴμαστε σὲ μιὰ νέα ἐποχή. Σήμερα δὲν εἶναι οἱ τρομοκρατικὲς ἀπειλὲς ποὺ ἀποτελοῦν τὸ μεγαλύτερο κίνδυνο γιὰ τὴν δημοκρατία ἀλλὰ ἡ ἐπιτήρηση τῆς μάζας. “

Ἡ τρομοκρατικὴ ἀπειλὴ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἐπηρεάσει τὸν κόσμο στὸν βαθμὸ ποὺ τὸ κάνει ἡ γενικευμένη συλλογὴ πληροφοριῶν. Ἐξηγεῖ ὅτι θέλει νὰ ἐργαστεῖ μὲ ἐρευνητὲς καὶ δημοσιογράφους γιὰ νὰ μελετήσει αὐτὴν τὴν ἐπιτήρηση τῆς μάζας ποὺ ὑπάρχει ὄχι μόνο στὶς ΗΠΑ ἀλλὰ μέσα σὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου καὶ βέβαια σὲ ὅλες αὐτὲς ποὺ ἀποκαλοῦνται “δημοκρατικὲς“. Καὶ ἀναγνωρίζει ὅτι δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ τὸ κάνει μόνος του γὶ αὐτὸ θέλει νὰ δουλέψει μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ νοιάζονται γὶ αὐτὲς τὶς ἐλευθερίες. Σήμερα αὐτὸ εἶναι τὸ σχέδιό του. (RTBF 24.10.14)

Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς απαντά: Υπάρχουν εξωγήινοι και αν ναι πώς μοιάζουν;

 

Ο Θεός είχε επιλογή όταν δημιούργησε το σύμπαν;

Ο εξελικτικός βιολόγος και συγγραφέας Ρίτσαρντ Ντόκινς αλλάζει το διάσημο ερώτημα του Αϊνστάιν ως εξής: Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για την ύπαρξη του σύμπαντος; Και πηγαίνοντας ακόμα παρακάτω, αναρωτιέται: «Είναι η ζωή που γνωρίζουμε στη γη, η μόνη ζωή που υπάρχει ή στις δυσθεώρητες αποστάσεις του διαστήματος μπορεί κανείς να ανακαλύψει ποικιλομορφία ζωής;». Ο Ντόκινς κάνει τις δικές του υποθέσεις και κρίνει το πόσο βάσιμα μπορεί να είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

Ο διάσημος βιολόγος Ντόκινς που έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πολλές φορές για τις απόψεις και το έργο του γράφει «εκλαϊκευμένη» επιστήμη και με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να φέρει κοντά του ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό πέρα απ' τους επιστημονικούς κύκλους.

Έγινε γνωστός με το βιβλίο “Το εγωιστικό γονίδιο” το 1976. Ακόμα και αυτοί που διαφωνούν με τον Ντόκινς σίγουρα αναγνωρίζουν έναν άνθρωπο ο οποίος διέπεται από πάθος για την επιστήμη και τις απόψεις του, καθώς και όραμα για το μέλλον και την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Έχοντας τον τρόπο να εξηγεί σύνθετα προβλήματα με τρόπο απλό και κατανοητό, ίσως είναι ο πλέον κατάλληλος να μιλήσει για την πιθανότητα ζωής σε μακρινούς γαλαξίες.

Υπάρχουν ερωτήματα τα οποία ανέκαθεν βασάνιζαν το ανθρώπινο νου και δεν έχουν εύκολη απάντηση ή καλύτερα κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί πως έχει τις απαντήσεις. Είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Υπάρχουν άλλα νοήμονα όντα που έχουν αναπτύξει πολιτισμό;

Όπως λέει ο Ντόκινς, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι αν έρθουμε ποτέ σε επαφή με εξωγήινη ζωή εκτός του ηλιακού μας συστήματος θα είναι ένας πολιτισμός με προηγμένη τεχνολογία και ευφυΐα.

Αυτό είναι ένα ασφαλές συμπέρασμα λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες αποστάσεις του αχανούς διαστήματος που χωρίζουν τον ένα γαλαξία απ' τον άλλο.

Αλλά η νοημοσύνη ίσως να είναι το μόνο κοινό που θα έχουμε με τους εξωγήινους. Η ζωή στη γη βασίζεται στον άνθρακα, όμως σύμφωνα με το Ντόκινς δεν είναι απίθανο η ζωή σε άλλους πλανήτες να βασίζεται σε τελείως διαφορετικούς κανόνες.

Αν και οι εξωγήινοι μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με εμάς, ένα είναι το μόνο σίγουρο όπως λέει και ο Ντόκινς, η επαφή μαζί τους θα αλλάξει συθέμελα τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν στο οποίο ζούμε.

Ποιός είναι ο Ρίτσαρντ Ντόκινς

Ο Κλίντον Ρίτσαρντ Ντόκινς (γεν. 26 Μαρτίου 1941) είναι Βρετανός ηθολόγος, εξελικτικός βιολόγος και συγγραφέας βιβλίων εκλαϊκευμένης επιστήμης. Μέχρι το 2008 διατηρούσε την Έδρα Charles Simonyi για την Λαϊκή Κατανόηση της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Γεννημένος στο Ναϊρόμπι της Κένυας, ο Ντόκινς μετακόμισε στη Μεγάλη Βρετανία με τους γονείς του σε ηλικία οκτώ ετών. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πέρασε δύο χρόνια ως επίκουρος καθηγητής Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια, πριν επιστρέψει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1970. Έγινε διεθνώς γνωστός το 1976 με το βιβλίο του "Το εγωιστικό γονίδιο", το οποίο μαζικοποίησε την γονιδιο-κεντρική άποψη για την εξέλιξη και εισήγαγε τον όρο μιμίδιο (meme).

Το 1982, παρουσίασε στο βιβλίο του "The extended phenotype" μια συχνά παραπεμπόμενη θεωρία στον τομέα της εξελικτικής βιολογίας, η οποία ανέφερε ότι τα φαινοτυπικά αποτελέσματα δεν περιορίζονται στο σώμα ενός οργανισμού, αλλά μπορούν να επεκταθούν στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων και των σωμάτων άλλων οργανισμών.

πηγη

Κι όμως το σεξ το «ανακάλυψε» ένα... ψάρι!

ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ...

(video)

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τις απαρχές της συνουσίας και τα αρχαιότερα γεννητικά όργανα, που επέτρεψαν σε δύο οργανισμούς να κάνουν σεξ με διείσδυση του αρσενικού μορίου στο θηλυκό, αν και όχι ακριβώς με τον τρόπο που το φανταζόμαστε. Η ανακάλυψη οδηγεί στο να ξαναγραφτεί η πανάρχαια ιστορία του σεξ στον πλανήτη μας.

Η «πρωτιά» συνέβη ανάμεσα σε ψάρια (πλακόδερμα) που ζούσαν πριν από περίπου 385 εκατ. χρόνια. Η σεξουαλική πράξη κατά πάσα πιθανότητα γινόταν κάπως ασυνήθιστα, με το πλαϊνό μέρος και των δύο συντρόφων, καθώς το αρσενικό γεννητικό όργανο ήταν ένα οστό σε σχήμα αγγλικού γράμματος L, ενώ το θηλυκό ψάρι διέθετε μια μικρή ανατομική δομή στο πίσω μέρος του, δύο μικρά οστά, ανάμεσα στα οποία «κλείδωνε» το αρσενικό μόριο που μετέφερε το σπέρμα.

Τα πλακόδερμα είναι οι αρχαιότεροι σπονδυλωτοί πρόγονοι των ανθρώπων. Σημερινά ανατομικά χαρακτηριστικά όπως τα σαγόνια, τα δόντια και τα δύο ζεύγη άκρων για πρώτη φορά εμφανίστηκαν στα πλακόδερμα, που πήραν το όνομά τους από το γεγονός ότι διέθεταν μια εξωτερική οστέινη «πανοπλία» για να προστατεύονται στα επικίνδυνα νερά όπου κυκλοφορούσαν. Μετά από μακρά εξέλιξη 70 εκατ. ετών, αυτοί οι οργανισμοί εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς πριν από περίπου 360 εκατ. χρόνια.

Οι ερευνητές από πολλές χώρες, με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοντολογίας Τζον Λονγκ του Πανεπιστημίου Φλίντερς της Αδελαϊδας της Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC, τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό και το "New Scientist", δήλωσαν ότι ουσιαστικά επρόκειτο για μια τυχαία ανακάλυψη.

Όπως ανακοίνωσαν, μελετώντας απολιθώματα ξεχασμένα σε διάφορα παλαιοντολογικά μουσεία ανά τον κόσμο, ανακάλυψαν πως το ψάρι Microbrachius dicki, μήκους οκτώ εκατοστών, το οποίο ζούσε σε αρχαίες λίμνες στη σημερινή Σκωτία, στην Εσθονία και στην Κίνα, είναι το πρώτο γνωστό ζώο που εγκατέλειψε την έως τότε πρακτική της εξωτερικής γονιμοποίησης (εκτόξευση σπερματοωαρίων και ωαρίων στο νερό, όπου γονιμοποιούνται), για να υιοθετήσει την πρακτική της εσωτερικής γονιμοποίησης μέσω διείσδυσης του ενός γεννητικού οργάνου στο άλλο. Πιο απλά, το εν λόγω ψάρι εφηύρε το σεξ!

«Προσδιορίσαμε το συγκεκριμένο σημείο της εξέλιξης, όπου άρχισε η καταγωγή της εσωτερικής γονιμοποίησης σε όλα τα ζώα. Πρόκειται για πραγματικά μεγάλο βήμα», δήλωσε ο Λονγκ και πρόσθεσε ότι, όπως φαίνεται από την ιδιόμορφη ανατομία των πρώτων αυτών γεννητικών οργάνων, τα ψαράκια έπρεπε να κάνουν περίεργες χορευτικές «πιρουέτες» κατά τη συνουσία τους. «Δεν θα μπορούσαν να το κάνουν στην τυπική 'ιεραποστολική' στάση. Η πρώτη-πρώτη πράξη της συνουσίας θα έγινε σε πλαϊνή στάση», πρόσθεσε, ενώ διευκρίνισε ότι το σχήματος L όργανο του αρσενικού ήταν δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το μήκος του ζώου.

Το αξιοπερίεργο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι αυτή η πρώτη προσπάθεια εσωτερικής γονιμοποίησης μέσω σεξ εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια, στην πορεία της εξέλιξης, καθώς τα ψάρια επέστρεψαν στην πρακτική της εξωτερικής γονιμοποίησης στο νερό. Χρειάστηκαν να περάσουν 20 έως 40 εκατομμύρια ακόμη χρόνια, εωσότου η εσωτερική γονιμοποίηση υιοθετηθεί ξανά από τους προγόνους των καρχαριών και των σαλαχιών - και αυτή τη φορά όχι σε πλαϊνή στάση. Έκτοτε οι πάντες κόλλησαν με το σεξ!

 

πηγη

Η μαγική πόλη της οποίας οι κάτοικοι απολαμβάνουν περισσότερο τη ζωή

 

• Η μαγική πόλη της οποίας οι κάτοικοι απολαμβάνουν περισσότερο τη ζωή

Ποιος δεν ονειρεύεται να ζει μια πιο ήρεμη και απολαυστική ζωή; Να ξυπνάει χωρίς το άγχος της πόλης, σε ένα καθαρό και περιποιημένο περιβάλλον; Υπάρχει μια πόλη στον κόσμο, η μεσαιωνική πόλη Orvieto στην Ιταλία, που ζει εδώ και 15 χρόνια σύμφωνα με το κίνημαCittaslow.

Είναι ένας τρόπος ζωής που έχει τη ρίζα του στο γαστρονομικό κίνημα Slow Food και πρεσβεύει ότι η βραδύτητα έχει θετικές συνέπειες στην προσωπικότητα, την παραγωγικότητα και την ζωή των ανθρώπων.

Το Orvieto είναι μια μαγευτική πόλη, χτισμένη στην κορυφή ενός βράχου, στο κέντρο της Ιταλίας. Εχει 21.000 κατοίκους οι οποίοι έχουν αποφασίσει να ζουν πιο αργά από τους άλλους και να απολαμβάνουν περισσότερο στη ζωή.
Για να γίνουν δεκτοί στο κίνημα Slow, οι κάτοικοι, βελτίωσαν την αποκομιδή των σκουπιδιών, καθόρισαν ποιοι είναι οι δρόμοι για τα παιδιά που πάνε σχολείο και ενθάρρυναν τους πολίτες να καλλιεργούν το δικό τους λαχανόκηπο και να συμμετέχουν κάθε εβδομάδα στην τοπική λαϊκή.
Οι τουρίστες, από τότε, τρέχουν από όλα τα μέρη του πλανήτη για να ανακαλύψουν αυτή την πρωτότυπη πόλη. Αλλά και γι’αυτούς υπάρχουν σαφείς οδηγίες από τον Δήμο: «Οι τουρίστες πρέπει να αφήνουν τα αυτοκίνητά τους σε ένα πάρκινγκ που υπάρχει έξω από τα τείχη» λένε οι εντολές και οι τουρίστες οδηγούνται στην πόλη με ένα ασανσέρ!

Ο δήμαρχος Αntonio Concina ισχυρίζεται ότι το να διαχειρίζεται μια πόλη Slow δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε περίεργο. Αναφέρει, μάλιστα, ότι οι κανόνες που ορίζει το κίνημα Cittaslow (Αργή Πόλη) δεν είναι ούτε υποχρεωτικοί, ούτε δρακόντειοι. Το Orvieto ζει πλουσιοπάροχα χάρη στην κατασκευή τοπικών προϊόντων.

Το κίνημα της βραδύτητας αρχίζει να γίνεται γνωστό, με συνεπεια όλο και περισσότερες πόλεις να θελουν να το υιοθετήσουν. Ο πρόεδρος του κινήματος,  Pier Giorgio Oliveti ελπίζει ότι θα βάλει στο «κόλπο» και μεγάλες πόλεις και ετοιμάζει ένα σχέδιο για τη Βαρκελώνη. Ο στόχος του είναι να δημιουργήσει «νησίδες της κουλτούρας Cittaslow στο εσωτερικό των μεγαλουπόλεων».
πηγη

Πρώτη φορά ευρωβουλευτής σηκώνει το ανάστημα του και απαιτεί, να μην ξαναπούν τα Σκόπια Μακεδονία!

Κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, ο Υπουργός των Εξωτερικών της ΠΓΔΜ προσφωνήθηκε ως Υπουργός της Μακεδονίας.Κανείς Έλληνας πολιτικός που παρευρίσκονταν στην εν λόγω σύνοδο δεν αντέδρασε ή δεν είχε το σθένος να αντιδράσει, υιοθετώντας έτσι τη de facto αναγνώρισή της.

Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και αληθινοί Έλληνες που σέβονται την ένδοξη και ιερή ιστορία μας και αντιλαμβάνονται ότι, οι συστημικοί πολιτικοί μας αδιαφορούν ουσιαστικά γι’ αυτήν, ενώ ταυτόχρονα τη χρησιμοποιούν μόνο για πολιτικό όφελος.

Έτσι κατά τη διάρκεια τωνεργασιών της Επιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Security and Defence Committee – SEDE), την 11η Σεπτεμβρίου 2014, ο Στρατηγός Ελευθέριος Συναδινός, Ευρωβουλευτής του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή, απηύθυνε ερώτηση στον Αναπληρωτή Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ κ James Appathurai, που αφορούσε στην προσφώνηση Υπουργού της FYROM (ΠΓΔΜ), ως Υπουργού της Μακεδονίας.

Απαντώντας ο κ James Appathurai δήλωσε ότι, το ΝΑΤΟ έχει σαφείς θέσεις στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και ότι σε κάθε περίπτωση η χρήση του όρου ”Δημοκρατία της Μακεδονίας” είναι εσφαλμένη.

πηγη

Διαλέξτε Τη Λάθος Γραμμή – Το Πείραμα Του Asch

 

 

«Η πλάνη δεν είναι τύφλωση, η πλάνη είναι ανανδρία». Νίτσε

 

Είναι σίγουρο ότι γνωρίζετε τα Κέλλογκ’ς Κορν Φλέικς. Ίσως όμως να μη  γνωρίζετε ότι ο άνθρωπος που τα επινόησε, ο Τζον Χάρβεϊ Κέλλογκ, ήταν ένας ολιστικός γιατρός, φανατικός υπέρμαχος της χορτοφαγίας και της υγιεινής διατροφής, αλλά και ένθερμος πολέμιος του… αυνανισμού.
Να το θυμάστε αυτό την επόμενη φορά που θα προσπαθείτε να αυνανιστείτε ενώ τρώτε κορν-φλέικς.

Στο σημερινό κείμενο δε θα ασχοληθούμε με τα επιτεύγματα του Τζον Χάρβεϊ ούτε με τον αυνανισμό, αλλά με ένα πείραμα που έκανε ο συνονόματος του, Γουίντροπ Νάιλς Κέλλογκ.
Ο συγκεκριμένος Κέλλογκ ήταν ψυχολόγος της σχολής του μπηχεβιορισμού.
Όπως όλοι οι μπηχεβιοριστές έτσι και αυτός πίστευε ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κατασκευάζεται από τους εξωτερικούς παράγοντες και μπορεί να «προγραμματιστεί» έτσι όπως επιθυμούμε.
Ο Γουίντροπ, όμως, πίστευε ότι και ένας χιμπαντζής θα μπορούσε να μάθει να φέρεται ανθρώπινα, αρκεί να εκπαιδευόταν σωστά.
Για αυτό το λόγο έκανε ένα πείραμα που είναι γνωστό ως: «Ο πίθηκος και ο άνθρωπος».
Το 1930 ο Κέλλογκ «υιοθέτησε» τη Γκούα, μια χιμπατζίνα 7μιση μηνών και ανέλαβε να τη μεγαλώσει μαζί με το παιδί του, τον Ντόναλντ, ο οποίος τότε ήταν 10 μηνών. Έντυνε τη Γκούα με ρούχα, την κοίμιζε σε κρεβάτι, της μάθαινε να τρώει με κουτάλι και πηρούνι στο τραπέζι, της μιλούσε και τη γαργαλούσε. Στην αρχή όλα πήγαιναν κατ’ ευχή.

Η Γκούα δε διέφερε σε τίποτα από τον ανθρώπινο αδελφό της. Είχε μάθει να τρώει μόνη της, έπαιζε με ανθρώπινα παιχνίδια και μπορούσε να πιάσει τη μύτη της, αν της το ζητούσες.
Όταν όμως ο Ντόναλντ έγινε 16 μηνών (και η Γκούα ενός έτους και κάτι) άρχισαν να φαίνονται οι διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη: Ο Ντόναλντ ξεκίνησε να μιλάει, κάτι που η Γκούα –τι παράξενο- δεν μπορούσε να κάνει.
Λίγους μήνες μετά ο Κέλλογκ αναγκάστηκε να διακόψει το πείραμα. Ο λόγος; Αντί η Γκούα να γίνεται άνθρωπος, είχε αρχίσει ο Ντόναλντ να συμπεριφέρεται σαν χιμπαντζής!
Ο Κέλλογκ απέδειξε άθελα του ότι ο άνθρωπος είναι το «μιμιτικότερο» των ζώων.

Ανθρωπος ένα παράσιτο στη γη

 

 

«Η ευφυία του Διαβόλου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μέσα στην πλειάδα των “ανταρσιών”

που ήδη ξεπροβάλλουν από το Ηνωμένο Ανθρώπινο Σύμπαν, όλες εκτός από ΜΙΑ τον εξυπηρετούν.

Σε οποιαδήποτε “ανταρσία” – πρέπει να το τονίσουμε αυτό – ο Διάβολος βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά.

Συνειδητοποιούμε τη διάσταση της δύναμής του όταν καταλάβουμε ότι σε θέματα “κυριαρχίας”

βρισκόμαστε τουλάχιστον δύο παρτίδες πίσω»

Μωρίς Νταντέκ

 

ΕΞ ΟΝΥΧΩΝ ΤΟΝ (ΧΑΜΑΙ)ΛΕΟΝΤΑ
- το ακόμη ανεξήγητο του Κόσμου - το ένα ζώο που τρώει το άλλο - οι φρικαλεότητες του Κολοσσαίου – η λέπρα που σαπίζει το σώμα ζωντανό – οι στρατιές των ταλαίπωρων ευνούχων – οι αμέτρητοι νεκροί στα θεμέλια του Μεγάλου Σινικού Τείχους – οι μαζικές ανθρωποθυσίες των Αζτέκων για να μη σβήσει ο ήλιος – οι αφόρητοι πόνοι της γέννας – οι μέχρις εσχάτων πόλεμοι μελισσών και σφηκών και διαφόρων «φυλών» μυρμηγκιών – τα οστά από τους ελέφαντες του στρατού του Αννίβα στα παγωμένα ύψη των Άλπεων – τα βρώμικα οικογενειακά μυστικά – οι απανθρακωμένοι αγκαλιασμένοι νεκροί της Πομπηίας

– τα δεκάδες εκατομμύρια νεκρών της επιδημίας του Μαύρου Θανάτου στην Ευρώπη και η αλλοφροσύνη των ζωντανών – το μέλι του έρωτα που γίνεται κεντρί κι ο πόλεμος των δύο φύλων – οι Βίκινγκς που λεηλατούσαν ανελέητα επί αιώνες την Ευρώπη – τα εκατοντάδες μαρτυρικά θύματα του Κυανοπώγωνα – η αιματοβαμμένη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου – οι χιλιάδες παλουκωμένοι του Βλαντ Τέπες – ο ακούραστος Εκατονταετής Πόλεμος – τα 30 και πλέον εκατομμύρια πτώματα των αιμοσταγών ορδών των Μογγόλων

- τα φρικαλέα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης και οι καμένοι ζωντανοί για «μαγεία» – το εφιαλτικό δουλεμπόριο – το σύνδρομο του Ιάγου: «τι θα ήμουν αν δεν κατηγορούσα;» – οι 500.000 νεκροί της Μεγάλης Στρατιάς του Ναπολέοντα στις παγωμένες στέπες της Ρωσίας – οι έντεκα κατακρεουργημένες γυναίκες από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη – τα 6 εκατομμύρια νεκρών Κονγκολέζων του βασιλιά Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου – οι στρατιώτες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου χωμένοι για τέσσερα χρόνια μέσα στα λασπωμένα ορύγματα σαν τα ποντίκια

– το σύνδρομο της Μήδειας – το αποτρόπαιο φαινόμενο Χίτλερ – ο κομμουνιστικός τρόμος, οι Δίκες της Μόσχας και τα γκούλαγκ – η φράση του Στάλιν, «ένας θάνατος είναι τραγωδία, ένα εκατομμύριο θάνατοι είναι στατιστική» – η αιώνια κι αιματηρή βεντέτα υαινών και λιονταριών – η πρωτοφανής βαρειά βιομηχανία θανάτου των ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης – το τοπίο μετά την τιτάνια μάχη του Κουρσκ – η πυρηνική Αποκάλυψη στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι – τα 50 εκατομμύρια νεκροί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου – οι αναρίθμητες βασανισμένες κι ακρωτηριασμένες στρατιές των πειραματόζωων – τα δεκάδες θύματα του δολοφόνου-κανίβαλου Αντρέι Τσικατίλο – κλπ., κλπ., κλπ. Κακώς ήρθατε στον πλανήτη Γη! [1]

Δεν επιλέγουμε την κοινωνία στην οποία γεννιόμαστε. Αυτή η κοινοτυπία βρίσκεται στη βάση πολλών προβλημάτων για τους ανθρώπους. Αυτά τα προβλήματα είναι μερικές φορές τόσο σημαντικά που τελικά επιλέγουμε να ζήσουμε σ’ αυτή την κοινωνία χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται απλά για μια επιβίωση σ’ ένα γραμμικό τμήμα του χρόνου που στερείται την ελευθερία της σκέψης. Έτσι ο κόσμος μεταμορφώνεται σ’ ένα σύμπαν του Kafka όπου το ακατανόητο και το αυθαίρετο αποτελούν το νόμο.

Η πρόσβαση στην ανθρωπότητα είναι εφικτή μόνο μέσω του έργου, διότι μόνο η αδιάκοπη δραστηριότητα δικαιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη.
Είναι γι’ αυτόν το λόγο που η κοινωνία ελέγχει την εργασία. Διότι δεν επιθυμεί να μετατρέπεται η εργασία σε έργο. Δέχεται μόνο την αναγκαστική εργασία, τη χρήσιμη εργασία, την εργασία κατ’ εντολήν. Οποιαδήποτε άλλη εργασία κινεί υποψίες, διότι είναι ανθρώπινη, πολύ ανθρώπινη για την κοινωνία.

Μία εργασία που οδηγεί στην ελευθερία δεν μπορεί παρά να είναι ο καρπός μιας προμηθειακής τόλμης. Ενώ η τελευταία ανησυχεί την κοινωνία όσο και τους θεούς. Εάν οι θεοί καταδίκασαν τον Προμηθέα δια του Κράτους και της Βίας, είναι επειδή αντιπροσωπεύει το σύμβολο της ανθρωπότητας και του χρόνου. Ο Προμηθέας ως Τιτάνας ήταν παρών μέσα στο παρελθόν των θεών. Άρα, τους είδε να καταφθάνουν και να καταλαμβάνουν την εξουσία. Είδε μάλιστα και την εγκαθίδρυση αυτής της κοινωνίας και την απόφασή της να σταματήσει το χρόνο μέσω της αθανασίας.

Όμως ο Προμηθέας είδε και το μέλλον. Θεωρώντας ότι ο χρόνος είναι απαραίτητος στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, δεν μπορούσε παρά να αγωνιστεί ενάντια στην αθάνατη εξουσία των θεών. Είναι, λοιπόν, μνήμη μέλλοντος, νοημοσύνη μέλλοντος εγκλωβισμένη μέσα στο παρελθόν. Η αντίστασή του εναντίον των θεών και η θυσία του για την ανθρωπότητα αντιπροσωπεύει ένα βαθύ νοητικό σχήμα.

Πέραν από το μύθο του Σισύφου σχετικά με τη θεματική του παραλόγου την οποία ανέπτυξε ο Albert Camus, ο μύθος του Προμηθέα ταυτίζεται με τη νοημοσύνη. Αυτός ο μύθος μάς δείχνει ότι η νοημοσύνη είναι το μέλλον της ανθρωπότητας. Από την άποψη της κυβερνητικής, πρόκειται για πραγματική μηχανή του Wiener.

Εκμεταλλεύεται τη χρονική ανατροφοδότηση εφόσον η ανθρωπότητα δεν έχει νόημα χωρίς τη νοημοσύνη και η νοημοσύνη δεν θα υπήρχε χωρίς την ανθρωπότητα. Έτσι ο μύθος του Προμηθέα, ο οποίος είναι το αρχέτυπο της παγκόσμιας ιδιοφυΐας, αποτελεί το παράδειγμα της χρονικής αντίστασης στην αθανασία του παρόντος. Άρα είναι φυσιολογικό το γεγονός ότι η κοινωνία απεχθάνεται τόσο πολύ όποιον τη θεωρεί υπεύθυνη για το τέλος της αιωνιότητας.

Διότι για να υλοποιηθεί το όραμα της ανθρωπότητας, ήταν απαραίτητο να σταματήσει το όνειρο των θεών. Είναι επίσης γι’ αυτόν το λόγο που ο Προμηθέας διαβεβαιώνει στο ορατόριό μας πως αν ήταν θεός, θα αυτοκτονούσε για να αφήσει την ανθρωπότητα ελεύθερη να εξελιχθεί.

Ο Προμηθέας αποτελεί την πρωτογενή ύβριν της κοινωνίας εναντίον της ανθρωπότητας. Από τη μια πλευρά είναι αυτός που διαπράττει την ιεροσυλία, δηλαδή κλέβει τη φωτιά, και από την άλλη είναι αυτός που τολμά τη θυσία, δηλαδή προσφέρει το φως. Μπορούμε, λοιπόν, να τον ερμηνεύσουμε ως μία πρωτογενή μεταμόρφωση. Μέσω του έργου του, η φωτιά της εξουσίας μετατρέπεται σε φως της ουσίας.

Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για κάθε άνθρωπο που συνειδητά ανήκει στην ανθρωπότητα. Μόνο που για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να μετατραπεί σε στόχο της κοινωνίας, μετά να ξεπεράσει τα εμπόδιά της, για να μεταμορφωθεί από απλή ιδιομορφία σε πολλαπλή ανωμαλία, ικανή να προκαλέσει μια δημιουργική έκρηξη που δημιουργεί για την ανθρωπότητα. Διότι ο Προμηθέας είναι ο χρόνος της ανθρωπότητας. [2]

Ο Homo sapiens δηλώνει ότι είναι η «κορωνίδα της δημιουργίας», αν και αποτελεί μια απλή ψηφίδα στης βιόσφαιρας. Κι όμως, είναι η μόνη ψηφίδα που φαίνεται να έχει συνείδηση αυτής της θέσης του. Ο άνθρωπος έχει αποσυνδεθεί πράγματι σε σημαντικό βαθμό από μια φυσική εξέλιξη. Βρίσκεται κυρίως υπό την επιρροή της πολιτισμικής εξέλιξης. Αν, για παράδειγμα, εμβολιαστούν κάποιοι άνθρωποι ενάντια σε μια επιθετική γρίπη, τότε επιβιώνουν σε σύγκριση με εκείνους που δεν εμβολιάστηκαν. Οι πιθανότητες επιβίωσης των απογόνων εξαρτάται πολύ περισσότερο από τα διαθέσιμα φάρμακα και το πολιτισμικό περιβάλλον, παρά από τα γονίδια.

Ο άνθρωπος δεν συμπεριφέρεται πάνω στη Γη τελείως διαφορετικά απ’ ότι κάθε τυχαίο βακτήριο, κάθε μυρμήγκι ή κάθε πτηνό. Αξιοποιούμε όλες τις διαθέσιμες ύλες για να διαβιώνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Το ίδιο κάνουν και όλα τα άλλα είδη επάνω στη Γη. Το μόνο που μας διαφοροποιεί είναι να παρακολουθούμε τις δραστηριότητές μας και, σε μερικές περιπτώσεις, να αλλάζουμε τον τρόπο δραστηριότητας.

Εκμεταλλευόμαστε τη Γη και φιλοσοφούμε για το γεγονός αυτό και για πολλά άλλα. Ας φανταστούμε ότι υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι αφήνουν να εκραγούν ταυτόχρονα σε όλη τη Γη ατομικές βόμβες και να δηλητηριάσουν ποταμούς, θάλασσες και τον αέρα με βιολογικές ουσίες. Με αυτό τον τρόπο θα εξαφανιστούν όλοι οι άνθρωποι, ίσως και όλα τα θηλαστικά, τα ερπετά και τα πτηνά. Αλλά ξέρουμε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες μορφές ζωής, οι οποίες μπορούν να ξεπεράσουν κάθε βιολογική δυσκολία και, κατ’ επέκταση, τα ανθρώπινα όπλα μαζικής καταστροφής.

Όπως οι πολυσυζητημένες κατσαρίδες, οι οποίες θα επιζήσουν ενός πυρηνικού πολέμου Ή βακτήρια που ζουν εκατοντάδες μέτρα μέσα σε πετρώματα και επιβιώνουν χωρίς οξυγόνο ή άλλα που ζουν στους αιώνιους πάγους, σε πηγές που εκβάλλουν ενώσεις θείου ή σε πολύ υψηλές πιέσεις στο βάθος των Ωκεανών. Για να εξαφανιστεί τελείως η ζωή από τη Γη πρέπει να εκλείψει τελείως το νερό σε υγρή κατάσταση.

Από τότε που υπάρχει ζωή στη Γη, εδώ και σχεδόν 4 δισεκ. χρόνια, υπήρχε πάντα νερό σε υγρή μορφή. Χωρίς νερό δεν θα είχαν εξελιχθεί ποτέ τα κύτταρα και χωρίς αυτά δεν θα υπήρχε η ατμόσφαιρα οξυγόνου στη Γη και, μαζί της, δεν θα υπήρχαν οι ανώτερες μορφές ζωής. Οι δεινόσαυροι και άλλα ζώα και φυτά εξαφανίστηκαν, βέβαια, αλλά η ζωή συνεχίζει να υπάρχει.

Οι εκθέσεις του IPCC παρουσιάστηκαν πριν από 15 χρόνια. Αφ’ ότου υπολογίστηκε όμως το κόστος για την εθνική οικονομία, προέκυψε μια νέα «συνείδηση» για την αξία της βιόσφαιρας. Αυτό είναι καλό, αν και η δημόσια συζήτηση εξελίσσεται μερικές φορές στραβά. Γιατί, αν οι πολικές αρκούδες επιβιώσουν ή όχι των αλλαγών του κλίματος, αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει τη βιόσφαιρα αλλά και τον άνθρωπο. Πολύ σημαντικότερο είναι, αν θα επιβιώσουν ορισμένα θεμελιώδη είδη, όπως κάποια βακτήρια. Επειδή, αν κάποια στιγμή εκλείψουν από τη Γη, ίσως να μην ευδοκιμούν πλέον τα δημητριακά και να οδηγηθούμε σε μαζική ασιτία. Συνήθως αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους συσχετισμούς, όταν παρουσιαστεί η μοιραία έλλειψη και τότε είναι πολύ αργά. Μόνο όταν μειωθούν οι σοδιές θα αρχίσουμε να αναζητάμε τα αίτια, αλλά τα βακτήρια θα έχουν πια εξαφανιστεί.

Επειδή το «σύστημα Γη» δεν γίνεται εύκολα κατανοητό από το μέσο άνθρωπο, δεν θα ήταν ευκολότερο να εξηγηθούν καλύτερα κεντρικές επιστημονικές αντιλήψεις, όπως η εξέλιξη των ειδών. Στις ΗΠΑ πιστεύουν πολλοί άνθρωποι στη «θεϊκή δημιουργία», σε ένα δημιουργό που έφτιαξε τον κόσμο. Στη Χαϊδελβέργη προγραμματίζουν Ελβετοί «δημιουργιστές» να κατασκευάσουν ένα πάρκο με παραστάσεις από τη «δημιουργία»!

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ασχολούμαστε με τέτοια πράγματα. Ο «δημιουργισμός» είναι μια επιστημονική ανοησία και, όσο ξέρουμε, επιστημονικές ανοησίες δεν επικράτησαν ποτέ. Είναι γνωστό ότι μερικοί άνθρωποι έχουν την τάση να πιστεύουν σε κάτι μεγάλο, π.χ. σε ένα θεό, αν δυσκολευτούν κάπως. Δυσκολίες σε εποχές κρίσεων, πολέμων ή και μεγάλων αναστατώσεων, ακόμα και σε περίπτωση πολλαπλών και σύνθετων ερευνητικών αποτελεσμάτων, τα οποία δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν.

Μακροπρόθεσμα θα επιβιώσουν εκείνες οι κατευθύνσεις πίστης που αποδέχονται τα επιστημονικά αποτελέσματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι παροδικά φαινόμενα. Κοιτάξτε για παράδειγμα το χριστιανισμό: επιβιώνει, επειδή από μια εποχή και μετά άρχισε η εκκλησία να υιοθετεί τα επιστημονικά αποτελέσματα. Κανένας ευφυής χριστιανός δεν πιστεύει πια ότι η ηλικία της Γης είναι μόνο μερικές χιλιάδες χρόνια. [4]

Στο μυθιστόρημά του που τιτλοφορείται «Τhe Road» («Ο Δρόμος»), ο Κόρμακ Μακάρθι μελετά τι θα συμβεί εφόσον η Γη χάσει τη βιόσφαιρά της και μοναδικό ον επί του πλανήτη μείνει ο Άνθρωπος, που θα κυνηγά την τροφή του στα νεκρά δάση, ανάμεσα στα αποκαΐδια. Λίγα χρόνια πριν συμβεί αυτό, ο πρωταγωνιστής ακούει τα τελευταία πουλιά να σκίζουν τον ουρανό. Ο συγγραφέας, βέβαια, δεν υποστηρίζει πως όλα όσα περιγράφει στο έργο του θα συμβούν, δεν θα τολμούσε άλλωστε, αλλά «ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΚΙ Η ΓΝΩΣΗ»

Οι κοινωνικοί κώδικες -λέει ο Μακάρθι- θα καταρρεύσουν και θα αντικατασταθούν από μια οργανωμένη κτηνωδία, από το χάος και τη φρίκη. Τι άλλο θα μπορούσε, λοιπόν, να κάνει όποιος επιβιώσει; Μοναδικός πόρος για την επιβίωση είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Είναι βέβαια δύσκολο να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο, ακόμα και εφόσον επέλθει πυρηνικός χειμώνας, όπως φαντάζεται ο Μακάρθι.

Έλλειψη τροφίμων: Ωστόσο, η φαντασία του συγγραφέα αποκαλύπτει μία πραγματικότητα, την οποία αδυνατούμε να δούμε εξαιτίας της τεχνολογικής ύβρεως που διαπράττουμε. Αποκαλύπτει ότι η εξάρτησή μας από τη βιολογική παραγωγή είναι απόλυτη. Η ανθρωπότητα είναι ένα παράσιτο που απομυζά τη βιόσφαιρα. Lacerta η συνέντευξη μιας ερπετοειδούς [3]

Οι καλλιέργειες τα τελευταία χρόνια βελτιώθηκαν χωρίς να μπορέσουν, ωστόσο, να παρακολουθήσουν τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. «Η παγκόσμια κατά κεφαλήν παραγωγή δημητριακών παρουσίασε τη μεγαλύτερη αύξηση τη δεκαετία του 1980 και έκτοτε ακολουθεί φθίνουσα πορεία». Το 2050, επί του πλανήτη, θα ζουν περίπου 9 δισ. ανθρώπινα ζώα. Η παροχή τροφής σε όλους αυτούς και η εκπλήρωση των στόχων της χιλιετίας για την καταπολέμηση της πείνας, δηλαδή η κατά 50% μείωση των πεινασμένων του κόσμου, επιβάλλει τον διπλασιασμό της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων. Αν, λοιπόν, δεν μειώσουμε τη βουλιμική μας διάθεση, τα βιοκαύσιμα και την κατανάλωση κρέατος, η συνολική ζήτηση δημητριακών μπορεί να τριπλασιαστεί.

Οι περιοριστικοί παράγοντες που μας αποτρέπουν από την επίτευξη των στόχων, που αναφέρονται στην έκθεση, είναι δύο: τα φωσφορικά άλατα και το νερό, που είναι και το πιο βασικό πρόβλημα. «Η εκπλήρωση των στόχων ανάπτυξης της χιλιετίας κατά της πείνας προϋποθέτει τον διπλασιασμό της χρήσης ύδατος για τις καλλιεργειες έως το 2050» λέει η έκθεση του ΟΗΕ. Από πού όμως θα προέλθει αυτό το νερό; Η λειψυδρία ήδη αποτελεί πρόβλημα σε πολλές περιοχές του κόσμου και η γεωργία νέμεται τη μερίδα του λεόντος των υδάτων που αντλούνται από τα ποτάμια και από τον υδροφόρο ορίζοντα. Το 10% των μεγαλύτερων ποταμών δεν φτάνει πια στη θάλασσα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, «αν οι σημερινές τάσεις εξακολουθήσουν, 1,8 δισ. άνθρωποι θα ζουν το 2050 σε χώρες ή περιοχές με εντονότατο πρόβλημα λειψυδρίας και τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού δεν θα έχουν νερό σε αφθονία». Η αλόγιστη σπάταλη και η αποψίλωση των δασών ευθύνονται εν μέρει για τη λειψυδρία αλλά βασικό αίτιο της επαπειλούμενης ξηρασίας είναι η μεταβολή των κλιματολογικών συνθηκών. Αν, λοιπόν, δεν καταφέρουμε να μειώσουμε τις εκπομπές άνθρακα πώς θα μπορέσουμε να ταΐσουμε τον πληθυσμό της Γης; Πώς θα μπορέσουμε να προλάβουμε την κοινωνική κατάρρευση που θα προκαλέσει η αποτυχία μας;

Πρόσφατα μάθαμε ότι η κλιματολογική μεταβολή θα αποδειχθεί μοιραία για το 50% των ειδών που ζουν στον πλανήτη. Ηδη 25 είδη πρωτευόντων, αργά αλλά σταθερά, αφανίζονται, ενώ οι βιολογικές δεξαμενές άνθρακα έχουν ήδη αρχίσει να τον απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα δεκαετίες νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε. Ωστόσο, όλοι παρακολουθούμε άπραγοι τις εξελίξεις περιμένοντας να δράσει κάποιος άλλος δηλ. «αν η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, σίγουρα κάποιος θα επιληφθεί της επίλυσής της». [5]

Το ανθρώπινο ζώο είναι το μοναδικό είδος στον πλανήτη Γη που όταν εξαφανιστεί, δεν θα λείψει σε κανέναν, είναι έξω από αυτό που αποκαλούν «βιολογική αλυσίδα» είναι απόλυτα ξένος προς την ζωή της Γης είναι ξένος προς την ζωή γενικότερα. Είναι απλά ένα παράσιτο, ο ίδιος και ο «μεγάλος πολιτισμός του» των εκτρωματικών κλουβιών – σπιτιών που νομίζει ότι ζει.

Μην σε ξεγελάνε οι ελάχιστοι -λιγότερο από το 1%- των ανθρώπων που δεν ανήκουν στα ανθρώπινα ζώα. Κάθε κανόνας βγαίνει από την πλειοψηφία, με την μειοψηφία να αποτελεί πάντοτε την εξαίρεση του κανόνα και την επιβεβαίωση του.

 

terrapapers.com

 

Ο άνθρωπος είναι ήχος

 

Η οντότητα μας αποκαλύπτεται μέσω της φωνής. Ακούγεται αμέσως εάν κάποιος είναι "ξεκούδιστος", "παράφωνος", δυσαρμονικός. Οι σωστοί τόνοι μας διατηρούν σε ψυχική ισορροπία, διότι το σώμα μας μοιάζει με ένα μουσικό όργανο.

Όταν μιλάμε ή τραγουδάμε ο ήχος της φωνής μας παράγει λεπτοφυείς φόρμες και χρώματα -ένα είδος "ταινίας τραγουδιών"- που θέτουν σε κίνηση τον αιθέρα και επιρεάζουν όσους είναι κοντά μας.

Στην Ινδία παίρνουν τη μουσική πολύ σοβαρά. Εκεί βρίσκεται σε στενή σχέση με τη θρησκεία. Η παλαιότερη από τις ινδικές ιερές γραφές, η Ρινγκ Βέδα, αφορά τη λέξη (το λόγο), τον ήχο της φωνής. Από αυτή αναπτύχθηκαν τα άσματα και αρκετά αργότερα η μουσική με σουσικά όργανα. Στους ινδούς αρέσει να τραγουδούν. Οι περισσότεροι τραγουδούν χαμηλόφωνα όλη την ημέρα. Γνωρίζουν για τη δύναμη των ήχων, που τους διατηρούν υγιείς.

Η φωνή ενός ανθρώπου μας αποκαλύπτει πολλά πράγματα. Με την πρώτη κιόλας κουβέντα τη βρίσκουμε συμπαθητική, κολακευτική, ηρεμιστική, απειλητική, εκνευριστική ή ενοχλητική. Ειδικά όταν γνωρίζουμε καλά ένα άτομο, καταλαβαίνουμε ακόμη και την ψυχολογική του κατάσταση από τον ήχο της φωνής του: αν είναι χαλαρός ή χαρούμενος ή εκνευρισμένος δηλαδή κακοδιάθετος, "ξεκουρδισμένος"/παράφωνος.

(σημείωση τοξότισσας: στη γερμανική η λέξη φωνή είναι Stimme και ver-stimmt είναι ο παράφωνος, το "ξεκούδιστο μουσικό όργανο, αλλά και ο κακοδιάθετος. Ας σημειωθεί επίσης πως η ίδια λέξη "Stimme" σημαίνει και 'ψήφος', ενώ με το πρόθεμα 'zu' (zustimmen) αποδίδεται η λέξη συμφωνώ...)

Ως συνήθως αυτή η λέξη-εικόνα (verstimmt εμπεριέχει πολύ περισσότερη αλήθεια από όση συνειδητοποιούμε. Ο κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική και ξεχωριστή οντότητα. Για το λόγο αυτό δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο δύο ίδια δακτυλικά αποτυπώματα, αλλά ούτε και δύο ίδιες φωνές. Μέσω της γλώσσας εκφράζεται η διάνοια μας με τις σκέψεις και τις εικόνες της. Μέσω της φωνής ωστόσο αποκαλύπτονται και εκφράζονται τα συναισθήματα μας, η κατάσταση της ψυχής. Το λατινικό ρήμα „per-sonare“ δεν σημαίνει τυχαία "ηχώ δια μέσου".

Στην Αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. Εάν πιστέψουμε τη Βίλβο τότε ο κόσμος δημιουργήθηκε από το λόγο: „καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.“ (Γένεσις, 3) Σε αυτή τη συμβολική διήγηση της βιβλικής ιστορίας της δημιουργίας δίνεται μεγάλη βαρύτητα στον ήχο. Μεγάλοι στοχαστές από την εποχή του Πυθαγόρα μιλούσαν συχνά για τη μουσική των σφαιρών, τη συμφωνία του σύμπαντος.

Αλλά και στην καλσσική και αρχαία Ελλάδα υπήρχε συνείδηση της δύναμης του ήχου. Έτσι τα Ορφικά Μυστήρια, η αρχαιότερη ελληνική μυητική διδασκαλία, της οποίας οι ρίζες χάνονται σε ακαθόριστα μακρινές εποχές, ασχολούνταν κυρίως με τη μουσική. Ο Ορφέας, ο μυθολογικός τους ιδρυτής (που κατά μερικούς καταγόταν από την Ινδία!) μπορούσε χάρη στη φωνή και τη λύρα του να μπει αλλά και να βγει από τον Κάτω Κόσμο, πράγμα που κανένας θνητός δεν είχε καταφέρει πριν από αυτόν.

-σημείωση: προσωπικά δεν έχω ξανακούσει αυτή την εκδοχή της ινδικής καταγωγής... -

Nada Brahma

Εμείς οι άνθρωποι παράγουμε ήχους με τη φωνή και τα τραγούδια μας. Για το σκοπό αυτό πιέζουμε τον αέρα να περάσει μέσα από τις φωνιτικές μας χορδές στη βάση του λαιμού.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε την αναπνοή μας, το ζωτικό εκείνο στοιχείο που οι ινδοί αποκαλούν πράνα- την ιερή φωτιά της ζωής. Διότι ακριβώς εκείνη η πνευματικά ουσία που ξεχύνεται από τον ήλιο, είναι η ζωτική δύναμη που ειχωρεί μέσα μας με την αναπνοή.

Η φωτιά και η ανάσα είναι λοιπόν η βασική προϋπόθεση για τον ήχο, τον τόνο της φωνής. Στην πολλών χιλιάδων ετών παλιά ινδική μουσική παράδοση υπάρχει για το γεγονός αυτό ο όρος Nada Brahma. Η λέξη „Nada“ σχηματίζεται από δύο συλλαβές-μάντρα [1] τη συλλαβή: NA από το „Prana“, την ζωτική ενέγεια της ανάσας,και τη συλλαβή DA, ένας ήχος μεπου ταυτίζεται με τη λέξη „agni“, που αφορά τη φωτιά. Η ανάσα και η ζεστασιά είναι προφανώς δυό εξωτερικά χαρακτηριστικά του ζωντανού - σε ένα πτώμα π.χ. δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Ο „Brahma“ περιγράφει τη θεϊκή-δημιουργική Αρχή και αντιστοιχεί στην κάπως παιδική-χριστιανική αντίληψη του Πατέρα Θεού. Έτσι για τους ινδούς το Nada Brahma αφορά τον θεϊκό-δημιουργικό ήχο, ο οποίος μέσω της φωνής γίνεται ηχητικά αντιληπτός και ηχεί διαμέσου εντός ατόμου.

Κατά τη φιλοσοφία της Nada-Yoga, τη Γιόγκα του ήχου, η επιθυμία να εκφραστούμε πυροδοτεί η "φωτιά της ζωής" (DA) στον αφαλό, εκείνο δηλαδή το ζωτικό κέντρο δύναμης ή τσάκρα που γνωρίζουμαι σαν "ηλιακό πλέγμα". Αυτή η πνευματική φωτιά διεγείρει τον εσωτερικό "ζωτικό αέρα"(NA). Με την ένωση της φωτιάς και του αέρα γεννιέται ο ακόμη ανεκδήλωτος ήχος στον αφαλό, που είναι η θέση όπου κατοικεί ο Brahma. Ο ήχος λοιπόν -που ακόμη δεν μπορεί να ακουστεί- ξεκινώντας από τον αφαλό περνά στη συνέχεια από την καρδιά και το λαιμό, για να ξεχυθεί τελικά από το στόμα, ενεργοποιώντας κύματα 'πίεσης' στον εξωτερικό αέρα που πλέον μπορούν να ακουστούν.

Για το λόγο αυτό στις βεδικές διδασκαλίες η ομιλία και ειδικά το τραγούδι θεωρούνται ως δράσεις ύψιστης δημιουργικής δύναμης. Πόσο καλό θα ήταν να τα θυμόταν αυτά τα πράγματα ο αγχώδης κόσμος μας με τον πολύ θόρυβο και τη φασαρία τού!

Όμως στον αφαλό δεν γεννιέται μόνο η φωνή μας. Ο αφαλός είναι η έδρα της ζωτικότητας και της ενέργειας της ζωής μας, πράγμα που εκφράζεται με το γεγονός πως 72’000 ενεργειακά κανάλια, τα λεγόμενα Νadis,είναι συνδεμένα μαζί του και διασχίζουν σαν ένα πυκνό δίκτυο ολόκληρο το σώμα μας για να διατηρήσουν τις λειτουργίες του. Σαν άπειρες ηλιαχτίδες απλώνονται αυτά τα ενεργειακά κανάλια από τον αφαλό προς όλες τις κατευθήνσεις, γι΄αυτό και ονομάζουμε το κέντρο αυτό συχνά και "ηλιακό πλέγμα". Αυτό εξηγεί και το που βασίζεται η φράση από „τον ομφαλό του κόσμου“, και γιατί η μητέρα είναι συνδεμένη με το παιδί μέσω του ομφάλιου λώρου πριν τη γέννηση του.

Ο εσωτερικός Τόνος

Σύμφωνα με αρχαίες ινδικές παραδόσεις σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας ατομικός βασικός τόνος, τον οποίο μποεί να ακούσει κανείς κατά τη διάρκεια πολύ βαθύ διαλογισμού, επειδή ακριβώς τη στιγμή εκείνη η συνείδηση είναι ελεύθερη από σκέψεις και εικόνες και κατά συνέπεια εντός αυτής της εσωτερικής ησυχίας μπορεί να ανοιχτεί σε άλλες αντιλήψεις. Εάν άκουγε κανείς τον τόνο αυτό πήγαινε στην παραλία για να βρει ένα όστρακο το οποίο να δίνει τον αντίστοιχο τόνο που μοιάζει με αυτό τον εσωτερικό ατομικό τόνο.

Με βάση αυτή την πανάρχαιη γνώση ένας ινδός ανέπτυξε μεθόδους για να χρησιμοποιήσει τον ατομικό τόνο της φωνής για το καλό του ανθρώπου.

Ο Vemu Mukunda γεννήθηκε το 1929 στη νότια ινδική Bangalore, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην Αγγλία και εργάστηκε για πολλά χρόνια στην πυρηνική έρευνα. Ήταν όμως και καθηγητής μουσικής και μαέστρος της ινδικής μουσικής, την οποία αγαπούσε με πάθος. Μετά από δύο δεκαετίας εντατικής μελέτης άρχισε ο Mukunda, να διαδίδει μια διεθνή (υπερ-πολιτισμική) θεραπευτική ήχου στην Ευρώπη.Το γεγονός πως διάφορες τονικές κλίμακες ξυπνούν συγκεκριμένα συναισθήματα, το γνώριζε ο Vemu Mukunda ήδη από τις βεδικές και αρχαιοελληνικές παραδόσεις. Αυτός όμως κατάφερε να βρει ένα δρόμο ο οποίος του επέτρεπε να ξεχωρίσει τον βασικό τόνο ενός ατόμου δίχως την εργασία διαλογισμού. Και κατά την εργασία του αυτή διαπίστωσε κάτι εκπληκτικό: άτομα με τον ίδιο βασικό τόνο έχουν και τα ίδια χαρακτηριστικά.

Ο Mukunda ανέλυε τη φωνή ενός ανθρώπου με βάση συγκεκριμένους τόνους και διαπίστωνε σε κάθε άτομο ατομικά διαφορετικούς τόνους, αλλά στη σύνθεση τους μια πάντα ίδια παραμένουσα ομάδα δύο έως έξι τόνων. Χάρη στις στατιστικές αναλύσεις αναγνώρισε ο μουσικός αυτός ερευνητής, πως εκίνη η ομάδα των τόνων -την οποία ονόμαζε "τόνοι επιρροής"- δεν σχημάτιζε μόνο τον χαρακτηριστικό τόνο της φωνής, αλλά φανέρωνε και την δομή της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Όσο πιο χαλαρό και εσωτερικά συγκεντρωμένο ήταν το άτομο, τόσο συχνότερα εμφανιζόταν στον ήχο/τόνο της φωνής τους ένας συγκεκριμένος τόνος, ο βασικός τους τόνος.

Δυστυχώς ο Vemu Mukunda μας άφησε το 2000. Η γνώση του ωστόσο δεν χάθηκε αφού η Gunda Dietzel, μαθήτρια του Mukunda και μουσικοπαιδαγωγός η ίδια, συνεχίζει το έργο του ινδού δασκάλου της. Έτσι και το βιβλίο της "Ο πρωσοπικός ήχος της φωνής" είναι το μοναδικό αναλυτικό έργο πάνω σε αυτό το θέμα.

Αναπνοή και Συναισθήματα

Η σωστή και βαθιά αναπνοή είναι βασική, όχι μόνο για την υγεία μας, αλλά και για την ψυχική μας ισορροπία. Εάν για παράδειγμα είμαστε αναστατωμένοι, τότε αναπνέουμε γρήγορα και "ρηχά", εάν θέλουμε να ηρεμίσουμε αναπνέουμε αργά και βαθιά. Με την αναπνοή μας καθοδηγούμε και ελέγχουμε τη ροή της πράνα, της αιθερικής ζωτικής δύναμης. Έτσι ακριβώς όπως υπάρχουν πολλές μορφές της πράνα, έτσι μπορεί και ο κάθε άνθρωπος να αναπνέει με διαφορετικούς τρόπους. Η Gunda Dietzel γράφει:

„Αποφασιστικό ρόλο στη Nada-Yoga (τη Yoga του ήχου) παίζει ο σωστός τρόπος χειρισμού της πράνα, της ζωτικής ενέργειας, με την οποία συνδεόμαστε με την αναπνοή.“

Αυτή η αναπνοή δεν είναι στην πραγματικότητα μοιρασμένη σε δύο, αλλά σε τρεις ρυθμούς, καθώς οι ανάσες μας χωρίζονται μεταξύ τους με ένα μικρό διάλειμμα. Αυτά τα διαλείμματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς αποτελούν βασική προ¨υπόθεση για την ικανότητα μας να συγκεντρωθούμε, διότι "

κάθε φορά που κοιτάμε συνειδητά κάποιο αντικείμενο, ή ακούμε κάποιον που μιλά ή θέλουμε να αφομειώσουμε κάτι, αυτομάτως κρατάμε για λίγο την ανάσα μας, διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να εντυπώσουμε -πόσο μάλλον να διατηρήσουμε- πνευματικά τίποτε" εξηγεί η Dietzel.

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω η ζωτικότητα της πράνα διαχέεται σε ολόκληρο το σώμα μας μέσω αόρατων ενεργειακών γραμμών/ρευμάτων, τα λεγόμενα ναντίς, τα οποία αντιστοιχούν στις ορατές γραμμές των αρτηριών και των φλεβών μας. Και είναι ακριβώς τα σχήματα της αναπνοής μας που βάζουν σε κίνση τις εσωτερικές κινήσεις της πράνα Η συναισθηματική κατάσταση, η αναπνοή και η ζωτικότητα είναι άρρηκτα μεταξύ τους συνδεδεμένες. Η ακουστική τους έκφραση είναι ο ήχος της φωνής μας. Ο Vemu Mukunda δίδασκε:

„Οι συχνότητες της φωνής αλάζουν με τα συναισθήματα, τα οποία βιώνει κανείς. Για παράδειγμα εάν κάποος νιώθει φόβο, τον νιώθει με τη συνείδηση του σώματος που βρίσκεται λίγο πάνω από τον αφαλό και η συχνότητα της φωνής θα είναι ανάλογα χαμηλή. Αυτές οι αλλαγές επέρχονται επειδή ο εισπνεόμενος αέρας διαστέλεται ή συμπιέζεται μέχρι το σημείο εκείνο του σώματος που αντιστοιχεί στο συναίσθημα εκείνο. Εξαιτίας εκείνου του συναισθήματος αλλάζει αυτομάτως και το αναπνευστικό σχήμα, και προκύπτει μια συχνότητα στη φωνή που αντιστοιχεί ακριβώς σε εκείνο το συνάισθημα.“

Συγκεκριμένα συναισθήματα προκαλούν παλμούς σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος. Αυτό το γνωρίζει κανείς και από την Ψυχοσωματική: Η αγάπη συνδέεται με την καρδιά και την κυκλοφορία του αίματος, η αυτοπεπείθηση συνέεται με τους πνεύμονες και ο φόβος χτυπά κάποιον στο στομάχι και τη χώνεψη. Το συνδετικό μέλος όλων αυτών είναι η εσωτερική κίνηση της πράνα, η οποία ενεργοποιείται με την αναπνοή. Ως αποτέλεσμα ακούμε σε μια φωνή, το πως αισθάνεται αυτό το άτομο.

Η δύναμη του 12

Ο Vemu Mukunda μιλούσε για 12 σημεία συνείδησης στο σώμα, τα οποία αντιπροσωπεύουν 12 κύρια συναισθήματα. Γιατί 12? Επειδή η οκτάβα, που είναι ο βασικός μουσικός σκελετός ενός σύμπαντος που στηρίζεται στον ήχο, αποτελείται από 12 ημιτόνια. Και γι΄αυτό το λόγο και όλοι οι άνθρωποι δονούνται-πάλλονται σε έναν από αυτούς τους βασικούς ρυθμούς! (σημ. μήπως αυτό σας θυμίζει άλλα γνωστά 12άρια?...)

Ας επιστρέψουμε στην έννοια του συναισθήματος (emotion) και την γλωσσική του ετυμολογία: Η λατινική λέξη „emovere“ σημαίνει „εξέρχομαι από μία θέση“, ή θα μπορούσαμε αλλιώς να πούμε „πρωοθώ από την κατάσταση ηρεμίας“. Κυριολεκτικά όταν κάτι μας συγκινεί (συν-κινεί) μας βγάζει -α θέλουμε να το δούμε και σαν εικόνα- από την συναισθηματική ηρεμία μας. Emotion (συγκίνηση εδώ) σημαίνει ανησυχία/ μη ηρεμία. Έτσι τα συνειδησιακά σημαεία του σώματος δείχνουν συγκεκριμένες καταστάσεις "ανησυχίας".

Υπάρχει επίσης ένας πόλος ηρεμίας στο σώμα μας: ο ομφαλός (σημ. μήπως θυμηθήκατε και τους ομφαλοσκόπους εδώ?...).

„Εάν η συνείδηση του σώματος μας μεταφέρεται πάνω ή κάτω από το κέντρο μας αυτό -τον αφαλό- βρισκόμαστε αυτομάτως στο βασίλειο των συγκινήσεων, π.χ. στο ηλιακό μας πλέγμα εξηγεό ο Gunda Dietzel. Ο αφαλός είναι στην προκειμένη περίπτωση το αντίστοιχο του "ματιού" ενός κυκλώνα, όπου επικρατεί απόλυτη ησυχία. Για το λόγο αυτό βρίσκεται σε εκείνο το σημείο "η έδρα του Brahma", η Αρχή της Δημιουργίας. „Προϋπόθεση κάθε δημιουργίας είναι η συγκέντρωση και η ησυχία-ηρεμία, η συγκέντρωση όλων των δυνάμεων για αυτό που πρόκειται να δημιουργηθεί, να γεννηθεί“, γρράφει η θεραπεύτρια φωνητικού ήχου κ. Dietzel. Δεν είναι τυχαίο που σε αυτό το χώρο κάτω από αυτό το κέντρο αναπτύσσεται και το ανθρώπινο έμβρυο.

Όπως αναφέρθηκε, ο Vemu Mukunda διαπίστωσε πως ο βασικός μας ατομικός τόνος φωνής αποκρυσταλλώνεται τόσο πιο καθαρά, όσο πιο χαλαρός είναι κανείς. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να διαπιστώσει πως αυτός ο βασικός τόνος ανήκει στο κέντρο του αφαλόυ μας.

Οι οκτάβες της μουσικής βρίσκουν την αναλογία τους στα σημεία συνείδησης του σώματος και τη φωνή μας. Όταν μιλάμε η διαφοροποίηση της φωνής μας περιλαμβάνει περίπου μία οκτάβα. Μία εκπαιδευμένη φωνή τραγουδιστή πιάνει περίπου τρεις οκτάβες. Μα βάση αυτή την αναλογία ο Vemu Mukunda χώρισε το σώμα επίσης σε τρεις οκτάβες, όπου συναισθηματικά συνήθως βρισκόμαστε στη μεσσαία οκτάβα της φωνής μας, την οποία ο ινδός αυτός οριοθέτησε μεταξύ του αφαλού (ηλιακού πλέγματος) και του μετώπου μας (το πνευματικό μας τρίτο μάτι). Σε αυτό τον τομέα νιώθουμε καθαρότερα τα συναισθήματα μας (καρδιοχτυπήματα, πεταλούδες στο στομάχι, κόμποι στο λαιμό κτλ.).

Εάν βρεθούμε σε μεγαλύτερη συναισθηματική πίεση, η εσωτερική τάση μεταφέρεται στον τομέα της χαμηλότερης έντασης, δηλαδή γειώνεται. Τώρα η συνείδηση του σώματος μας βρίσκεται μεταξύ αφαλού και δαχτύλων των ποδιών. Ως απόσταση αυτή η "οκτάβα" αποτελεί το μεγαλύτερο χώρο στο σώμα και έται αποτελεί την καλύτερη ρυθμιστική επιλογή (σαν μαξιλαράκι μόνωσης). Κάτω από ιδιαίτερα μεγάλο άγχος-ένταση νιώθουμε την ανάγκη για να ουρήσουμε, νιώθουμε τα γόνατα να "κόβονται" ή την τάση να το βάλουμε στα πόδια.

Εάν "καεί και αυτή η ασφάλεια" μεταπηδά η εσωτερική ένταση στο κεφάλι. Πάνω στο σώμα η απόσταση αυτής της οκτάβας, από το μέτωπο μέχρι την κορυφή του κεφαλιού, σε σχέση με τις άλλες δύο και ειδικά εκείνη μεταξύ ομφαλού και πελμάτων, είναι η μικρότερη. Για το λόγο αυτό πρέπει τα εκεί εδραζόμενα κέντρα σωματικής συνείδησης να βρίσκονται πολύ πιο κοντά το ένα στο άλλο. „Αυτές οι διαφορετικές αποστάσεις καθρεφτίζουν το συναισθηματικό βαθμό έντασης“, εξηγεί η Gunda Dietzel στο βιβλίο της. „Όσο υψηλότερη είναι η συναισθηματική-ενεργειακή ένταση, τόσο πιο πυκνά είναι τα κέντρα συνείδησης μέσα στο σώμα.“ Γι΄αυτό το λόγο δεν μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος καθαρά όταν βρίσκεται κάτω από μεγάλη συναισθηματική πίεση. "Χάνει το μυαλό του". Η φωνή γίνεται διαπεραστική και μπερδεύεται, βγαίνει από το ρυθμό. Ένα σοκ προκαλεί μια πολύ ξαφνική συναισθηματική ένταση, όπου οι "ασφάλειες" της μεσαίας και της χαμηλής οκτάβας καίγονται αυτοστιγμή και η ένταση χτυπά άμεσα στο κεφάλι. Αυτό σε εξαιρετικά έντονες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει νευρικό κλονισμό.

(…)

Ο τριπλός μουσικός ήχος (τριάδα) βρίσκει και στο σώμα μας μια αναλογία, η οποία με τη σειρά της αντιπροσωπεύει τη θεϊκή τριάδα. Είναι τρία κέντρα δύναμης, τα οποία με τους σωστούς τόνους μπορούν να ενεργοποιηθούν και έτσι να μας χαρίσουν σωματική και ψυχική δύναμη και ισορροπία. Ένα από αυτά, ο ατομικός μας τόνος, είναι ταυτόχρονα ο βράχος πάνω στον οποίο στηρίζεται η οντότητα μας.

Με βάση τα παραπάνω έχει αναπτυχθεί μια καταπληκτική μέθοδος με την οποία βρίσκει κανείς το βασικό του τόνο, ηχογραφείται ένα ειδικό CD και με τη βοήθεια αυτού μπορεί να "ξανακουρδίζει" τον εαυτό του όποτε το επιθυμεί...

πηγη