Ο γίγαντας του ηλιακού μας συστήματος
σάρωσε στο πέρασμά του μια πρώτη γενιά πλανητών, χαρίζοντας στη
«γειτονιά» μας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της
Οπως φαίνεται ο Δίας είναι ο «αρχιτέκτονας» του ηλιακού μας συστήματος
Ο Δίας, σύμφωνα με την
αρχαία ελληνική θεογονία, είναι ο «πατέρας των θεών και των ανθρώπων»,
ενώ σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς είναι και ο «πατέρας των πλανητών του
ηλιακού μας συστήματος». Το 2001 ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου
Queen Mary του Λονδίνου διατύπωσε μια επαναστατική θεωρία σύμφωνα με την
οποία ο Δίας έπαιξε τον πλέον καθοριστικό ρόλο στον σχηματισμό του
ηλιακού μας συστήματος όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Οπως ο Δίας με τη
θεϊκή του υπόσταση κάποια στιγμή μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να αρπάξει
την όμορφη Ευρώπη, έτσι και ο ομώνυμος πλανήτης μεταμορφώθηκε σε «ταύρο»
και μάλιστα κινήθηκε στο ηλιακό μας σύστημα ως... ταύρος εν υαλοπωλείω.
Σύμφωνα με τη θεωρία που ανέπτυξαν οι αστρονόμοι του Queen Mary, ο Δίας στις απαρχές του ηλιακού μας συστήματος έκανε «βόλτες» μέσα σε αυτό συμπαρασύροντας ό,τι βρισκόταν στον δρόμο του. Ετσι, κατέστρεψε κάποιους πλανήτες, «τραυμάτισε» κάποιους άλλους ενώ επίσης εξέτρεψε από την τροχιά τους ορισμένους πλανήτες στέλνοντάς τους σε άλλα σημεία από αυτά που αρχικά βρίσκονταν. Εκτός από την ύπαρξη ή τη θέση των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα, ο Δίας φαίνεται ότι έπαιξε ρόλο στη δημιουργία και διαφόρων περιοχών ή ζωνών με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μέσα σε αυτό, όπως είναι οι ζώνες αστεροειδών. Ετσι, κάποια στιγμή εγκαταστάθηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα έχοντας προηγουμένως διαμορφώσει τη σύνθεση και την εικόνα του ηλιακού μας συστήματος. Η θεωρία αυτή γοήτευσε αρκετούς επιστήμονες που άρχισαν να τη διερευνούν. Εκτοτε, έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες μελέτες οι οποίες επιβεβαιώνουν την καταλυτική δράση του Δία στο ηλιακό μας σύστημα.
Η χαμένη γενιά πλανητών
Η τελευταία σχετική μελέτη έγινε από ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον καθηγητή Αστρονομίας Γκρέγκορι Λάφλιν του Πανεπιστημίου Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνιας και τον επίκουρο καθηγητή Πλανητικής Επιστήμης Κονσταντίν Μπατίγκιν
του Πανεπιστημίου Caltech της Καλιφόρνιας, που έκαναν τη σχετική
δημοσίευση στην επιθεώρηση PNAS. Εκτιμάται ότι περίπου τα μισά άστρα σαν
τον Ηλιο στον γαλαξία μας έχουν πλανήτες γύρω τους. Ως σήμερα έχουν
εντοπισθεί δεκάδες πλανητικά συστήματα γύρω από κάποιο άστρο αλλά το
δικό μας διαφέρει πολύ από αυτά. Μια βασική διαφορά είναι ότι στο δικό
μας ηλιακό σύστημα δεν υπάρχουν πλανήτες σε τροχιά πιο κοντινή στον Ηλιο
από ό,τι ο Ερμής. Σε άλλα συστήματα, αντίθετα, είναι συνηθισμένο
φαινόμενο να ανακαλύπτονται πλανήτες λίγο μεγαλύτεροι από τη Γη (οι
λεγόμενες σούπερ Γαίες) σε απόσταση πολύ κοντινή στο άστρο τους. Η
εξήγηση για αυτή τη διαφοροποίηση έρχεται από τη συγκεκριμένη νέα μελέτη
που αναφέρει ότι στις απαρχές του το ηλιακό μας σύστημα ακολούθησε μια
φάση κοινή στον γαλαξία μας, δημιουργώντας βραχώδεις πλανήτες με πυκνή
ατμόσφαιρα πολύ κοντά στον Ηλιο. Ωστόσο ο Δίας διέλυσε αυτή την αρχική
«φουρνιά» πρωτοπλανητών, προκαλώντας ένα φοβερό ντόμινο συγκρούσεων, που
θα θύμιζαν κοσμικό μπιλιάρδο, με τελικό αποτέλεσμα οι πρώτοι πλανήτες
να γίνουν κομμάτια και θρύψαλα.