Το τέλος της μελισσοκομίας : Ασύλληπτων διαστάσεων οικολογική καταστροφή

Αντιμέτωποι με οικολογική καταστροφή ασύλληπτων διαστάσεων βρίσκεται η Χαλκιδική , η Θάσος και κατ επέκταση η Ελλάδα μας. Μελισσοκόμοι ΠΡΟΣΟΧΗ , σήμερα θα ειπωθούν γεγονότα που πραγματικά ΣΟΚΑΡΟΥΝ! Η Φύση μας καταστρέφεται!

Η μελισσοκομία μας κινδυνεύει να καταστραφεί. Μαζί μ’ αυτήν, κινδυνεύουν όσα καταφέραμε εμείς, οι πατεράδες μας, οι παππούδες μας, οι παππούδες των παππούδων μας και οι πρόγονοί μας. Η αδράνειά μας είναι εγκληματική. Εγκληματική για το περιβάλλον, εγκληματική για τις μέλισσες, εγκληματική για τις επόμενες γενεές μελισσοκόμων. Δεν είναι δυνατό να συντελείται τέτοιο ανοσιούργημα και οι μελισσοκομικοί συνεταιρισμοί και σύλλογοι της Χαλκιδικής και της Θάσου να απέχουν από οποιανδήποτε εκδήλωση, διαμαρτυρία ή έστω αρνητική τοποθέτηση και να σιωπούν.


Αυτή η μεταλλευτική δραστηριότητα (εξόρυξη χρυσού) στην Χαλκιδική (Σκουριές) σηματοδοτεί ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στον ανεκτίμητο φυσικό πλούτο μας και στην μελισσοκομία ειδικότερα.

Το ΤΕΛΟΣ της μελισσοκομίας -και όχι μόνο- στην Χαλκιδική

Στις 29 και 30 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε στην Ιερισσό της Χαλκιδικής διημερίδα με θέμα «Η μεταλλεία χρυσού σε περίοδο οικονομικής κρίσης και επιπτώσεις στο περιβάλλον» με οργανωτική επιτροπή το Σύλλογο Φίλων Περιβάλλοντος Ιερισσού, το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων και τις Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής. 

Κατά τη διάρκεια της διημερίδας, αναπτύχθηκαν θέματα από τους καλεσμένους Καθηγητές του Πανεπιστημίου , ειδικών στους τομείς που ο καθένας αντιπροσωπεύει και οι οποίοι ανέλυσαν το μέγεθος της καταστροφής που όχι μόνο αναμένεται αλλά ήδη συντελείται σήμερα στις Σκουριές της Χαλκιδικής και υπάρχει σχεδιασμός να ξεκινήσει και σε άλλες περιοχές.

Επιγραμματικά αναφέρονται οι ομιλητές και η ειδικότητά τους, προκειμένου να γίνει αντιληπτή η βαρύτητα των όσων αναφέρθηκαν και επιστημονικά τεκμηριώθηκαν, αλλά και η πληρότητα της κάλυψης του συγκεκριμένου θέματος:

Την ημερίδα πλαισίωσαν οργανώσεις περιβάλλοντος και οικολογίας από όλη την Ελλάδα, σύλλογοι φίλων περιβάλλοντος, εκπρόσωπος της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Καλλιστώ» και εκπρόσωπος της Greenpeace Ελλάδας.

Παρών ήταν και ο ευρωβουλευτής Κρίτωνας Αρσένης και η βουλευτής Ιγγλέζη Κατερίνα, οι οποίοι απεύθυναν χαιρετισμό στην αρχή της ημερίδας αλλά ήταν παρόντες και καθ΄όλη τη διάρκεια του διημέρου, παρακολουθώντας και παρεμβαίνοντας κατά την ανταλλαγή απόψεων.

Τα αποτελέσματα της διημερίδας ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικά καθώς η καταστροφή που έχει προγραμματιστεί και συντελείται ήδη στις Σκουριές, με σχεδιασμό για περαιτέρω επέκταση σε Κιλκίς, Σέρρες, Κομοτηνή, είναι μη αναστρέψιμη. Ο «χαμηλού κόστους» χαρακτήρας της εταιρείας εκμετάλλευσης, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για τον τρόπο που θα δραστηριοποιηθεί.

Το οικονομικό σκάνδαλο που επίμονα αποσιωπείται από τα ΜΜΕ, για την αγοραπωλησία αλλά και η απροκάλυπτη προστασία που λαμβάνει από την ελληνική κυβέρνηση καταπατώντας κάθε  συνταγματικό δικαίωμα έκφρασης και αντίδρασης της κοινωνίας που αντιστέκεται, δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό.

Τα δένδρα κόβονται, η εξόρυξη ξεκίνησε, το αρσενικό βρίσκεται ήδη στο νερό των κατοίκων. Η μέθοδος εξόρυξης από μόνη της όπως περιγράφεται από την εταιρεία είναι δολοφονική, καθώς δεν υπάρχουν δεδομένα παγκοσμίως της αποτελεσματικότητας και ασφάλειας, ενώ έχει ήδη απαλλαχτεί δια νόμου από οποιαδήποτε ποινική ευθύνη, χωρίς να έχει την παραμικρή υποχρέωση για αποκατάσταση ζημιών που μπορεί να προκληθούν στο περιβάλλον, στα πολιτιστικά μνημεία και αλλού.

Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε την αποψίλωση που υπέστη η περιοχή. Εκεί κάποτε υπήρχε δάσος , , υπήρχε ζωή , υπήρχαν μέλισσες.

Ήρθαν να εκμεταλλευτούν ένα κομμάτι γης που είναι πολύ φτωχότερο από άλλων χωρών (μόλις 0,89 γραμμάρια χρυσό στον τόνο) και τους συμφέρει απλά και μόνο επειδή το πήραν τζάμπα! Και η μέθοδος είναι άκρως επιθετική που καμία σχέση δεν έχει με τη διαδικασία που από τα χρόνια του Φιλίππου ακόμα εφαρμόζεται με υπόγειες στοές.

Ο στόχος της εταιρείας είναι να εξορύξει σε 15 χρόνια 170.000.000 τόνους όταν από την αρχαιότητα ως σήμερα έχουν εξορυχτεί 35.000.000 τόνοι. Ο τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο, οικονομικά και γρήγορα είναι η απόλυτη καταστροφή : Άντληση των υπογείων νερών για να στεγνώσει το βουνό και να είναι δυνατή η εξόρυξη, ανοιχτό όρυγμα 750 μέτρων διαμέτρου και βάθους 250 μέτρων, 5-6 τόνοι εκρηκτικά τη μέρα, 3100 τόνοι τοξικής σκόνης την ώρα (!!) στον αέρα της Χαλκιδικής ολόκληρης.

Και τα κέρδη αυτής της επένδυσης; Κατά βάση 1300 θέσεις εργασίας που υπόσχεται η εταιρεία ότι θα δημιουργήσει. Μεταλλευτικά δικαιώματα δεν προβλέπονται για τη χώρα μας. Ο χρυσός δεν βγαίνει για την Ελλάδα, όπως ίσως εύστοχα προσπαθεί να δημιουργήσει τέτοιες εντυπώσεις η ονομασία της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός». Είναι Καναδικών συμφερόντων εταιρεία, με συμμετοχή του ομίλου Μπόμπολα. Τα όποια ορυκτά εξαχθούν ανήκουν αποκλειστικά σε αυτούς. Ήρθαν να ρημάξουν, να πάρουν και να φύγουν, αφήνοντας πίσω κατεστραμμένη γη, ρυπασμένη και χωρίς την ικανότητα να αναστραφεί αυτή η κατάσταση.

 Έχει κανείς την αίσθηση ότι θα υπάρξει ξανά τουρισμός, κτηνοτροφία, αλιεία, γεωργία σε αυτόν τον τόπο; Έχει νόημα να μιλάμε για μελισσοκομία σε Χαλκιδική και Θάσο ή ευρύτερη Μακεδονία; Τη μεγαλύτερη έκπληξη επιφύλασσε η επόμενη μέρα της Διημερίδας οπότε διοργανώθηκε επίσκεψη στη θέση των Σκουριών προκειμένου να αποκτήσει το ακροατήριο δική του άποψη για το μέγεθος της καταστροφής, στο βαθμό βέβαια που μπορείς να προσεγγίσεις μιας και πλέον πρόκειται για προτεκτοράτο της εταιρείας με αισθητή (διακριτική ομολογουμένως πιθανόν λόγο της παρουσίας των ανεξάρτητων συλλόγων από όλη την Ελλάδα) παρουσία της αστυνομίας πίσω και μπροστά από το συρματοπλεγμένο δάσος.

ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

• Γιατί κάθε ώρα εξόρυξης θα παράγονται 3116 τόνοι σκόνης (25.000 τόνοι το οκτάωρο!!). Η σκόνη αυτή θα είναι επιβαρημένη με θειούχες ενώσεις βαρέων μετάλλων, αρσενικό, κάδμιο, χρώμιο κ.ά και

με ευνοϊκό άνεμο θα μεταφέρεται σε αποστάσεις σ’ όλη τη Χαλκιδική, τη Θάσο και ασφαλώς τη Θεσσαλονίκη.

• Γιατί η σκόνη αυτή θα καλύψει το έδαφος, το νερό, τα φυτά και τις μελιτώδεις εκκρίσεις του πεύκου. Με τη σκόνη αυτή τα αυτοφυή φυτά δεν θα μπορούν να φωτοσυνθέσουν, να παράγουν νέκταρ και γύρη, να πολλαπλασιαστούν και να επιζήσουν. Ο εργάτης στο πεύκο επίσης κινδυνεύει να εξαφανιστεί είτε από την άμεση κάλυψή του από τη δηλητηριώδη σκόνη, είτε με την ξήρανση των πεύκων.

• Γιατί εάν ο εργάτης του πεύκου καταφέρει να επιζήσει, το μελίτωμα το οποίο θα παράγει θα είναι ρυπασμένο από τη σκόνη. Η ρύπανση του μελιτώματος είναι εντονότερη γιατί εκτίθεται πολύ περισσότερο από το νέκταρ το οποίο προστατεύεται από την στεφάνη του άνθους. Έτσι, εάν οι μέλισσες καταφέρουν να συλλέξουν το μελίτωμα, το προϊόν που θα προκύψει θα είναι υποβαθμισμένο ποιοτικά και οι Έλληνες μελισσοκόμοι θα χάσουν μια εξαιρετική μελισσοκομική νομή. Η δυσφήμιση και μόνο είναι αρκετή για να καταστρέψει τη σοδειά ή και ολόκληρο τον κλάδο.

• Γιατί η ρύπανση του αέρα, της τροφής και του νερού θα δημιουργήσει μεγάλες απώλειες από άμεσες και έμμεσες δηλητηριάσεις στις μέλισσες,

• Γιατί η ρύπανση θα έχει ως αποτέλεσμα την κάλυψη των οσμητικών μονοπατιών που χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να εντοπίσουν την τροφή τους και άρα αδυναμία συλλογής τροφών, συρρίκνωση των πληθυσμών των μελισσών και μεγάλες απώλειες.

• Γιατί τα αυτοφυή και καλλιεργούμενα φυτά τα οποία αναπτύσσονται σε εδάφη ρυπασμένα με βαρέα μέταλλα, προσλαμβάνουν και συσσωρεύουν τα μέταλλα στους ιστούς, στο νέκταρ και στη γύρη. Όταν οι μέλισσες συλλέξουν και μεταφέρουν το επιβαρυμένο νέκταρ ή την γύρη στην κυψέλη, τα προϊόντα τους ρυπαίνονται, ο γόνος τους δηλητηριάζεται, οι πληθυσμοί τους συρρικνώνονται και τέλος ολόκληρο το μελίσσι χάνεται.

• Γιατί η μεταλλευτική δραστηριότητα στη Χαλκιδική θα καταπονήσει τα μελίσσια (έλλειψη τροφής

και νερού, ρύπανση του αέρα, της τροφής και γενικά του περιβάλλοντος, δηλητηριάσεις) γεγονός

που θα προκαλέσει εξάρσεις σε ασθένειες των μελισσών όπως οι Σηψιγονίες, η Ασκόσφαιρα και η Νοσεμίαση. Το γεγονός αυτό θα δημιουργήσει ιδιαίτερα μεγάλα προβλήματα, γιατί δεν προβλέπεται για τις ασθένειες αυτές η χρήση θεραπευτικών σκευασμάτων. Παράλληλα λόγω του ότι στη Χαλκιδική συσσωρεύεται μεγάλος αριθμός μελισσιών, οι ασθένειες διασπείρονται πολύ γρήγορα από μελισσοκομείο σε μελισσοκομείο και από περιοχή σε περιοχή.

• Γιατί η αποψίλωση δασικής βλάστησης σε έκταση 2000 στρέμματα και η απόθεση φυτικής γης θα καταστρέψει την υπάρχουσα βλάστηση στην περιοχή απόθεσης. Θα επηρεάσει επίσης αρνητικά άλλα είδη εντόμων επικονιαστών όπως είναι τα διάφορα είδη αγρίων μελισσών των οικ. Αpidae, Anthophoridae, Megachilidae, Halictidae, Colletidae και άλλα τα οποία κάνουν τις φωλιές τους στο έδαφος. Μαζί με τις αγριομέλισσες θα εξαφανιστούν δεκάδες φυτά, των οποίων η επικονίαση εξαρτάται αποκλειστικά από τα έντομα αυτά.

Έκκληση προς τους μελισσοκόμους της Χαλκιδικής

Κάνουμε έκκληση στους συναδέλφους μελισσοκόμους ιδιαίτερα τους μελισσοκόμους της Χαλκιδικής να αφυπνιστούν. Η μελισσοκομία μας, η μελισσοκομία που πρώτος δίδαξε ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης κινδυνεύει να καταστραφεί. Μαζί μ’ αυτήν, κινδυνεύουν όσα καταφέραμε εμείς, οι πατεράδες μας, οι παππούδες μας, οι παππούδες των παππούδων μας και οι πρόγονοί μας.

 Η αδράνειά μας είναι εγκληματική. Εγκληματική για το περιβάλλον, εγκληματική για τις μέλισσες, εγκληματική για τις επόμενες γενεές μελισσοκόμων. Δεν είναι δυνατό να συντελείται τέτοιο ανοσιούργημα και οι μελισσοκομικοί συνεταιρισμοί και σύλλογοι της Χαλκιδικής και της Θάσου να απέχουν από οποιανδήποτε εκδήλωση, διαμαρτυρία ή έστω αρνητική τοποθέτηση και να σιωπούν. 

Δεν είναι δυνατό οι μελισσοκομικοί συνεταιρισμοί της Χαλκιδικής, οι οποίοι επιδοτήθηκαν για δενδροφυτεύσεις από το ΥΑΑΤ, να κλείνουν τα μάτια όταν την ίδια στιγμή αποψιλώνονται τα δάση της Χαλκιδικής, μολύνεται το νερό και ο αέρας και η περιοχή τους μετατρέπεται σε χαβούζες αποβλήτων.

Πώς μπορεί κανείς να εφησυχάζει όταν ο τόπος που γεννήθηκε, μεγάλωσε, ο τόπος που τον τρέφει και τον στηρίζει καταστρέφεται και γίνεται βορά στα ξένα συμφέροντα; Οι μελισσοκόμοι δεν μπορούν να γίνουν μεταλλωρύχοι. Έχουν μάθει να ζουν πάνω από τη γη, να προστατεύουν το περιβάλλον, να αναπνέουν τον αέρα του βουνού και να πίνουν το καθαρό νερό του.

 Έχουν μάθει να κυκλοφορούν ελεύθερα στα βουνά χωρίς φράγματα, συρματοπλέγματα και περιορισμούς. Οι μελισσοκόμοι της Χαλκιδικής επιτέλους θα πρέπει να αντικρύσουν την πραγματικότητα και να δουν ξεκάθαρα την καταστροφή που έρχεται.

Πηγή : Ορεινή Μέλισσα & περιοδικό  Μελισσοκομική Επιθεώρηση

Σβαρτζενέγκερ:”Θα ήθελα να ήμουν έστω μια μύγα στην Αρχαία Ελλάδα την στιγμή που έχτιζαν την Ακρόπολη”

Τι είπε ο θεούλης!

Μιά τεράστια δήλωση του τεράστιου Σβαρτζενέγκερ που θα έπρεπε να βάζουμε κάθε μέρα κι ας μην την έκανε τώρα κοντά….

Ό,τι έκανα στη ζωή μου το έκανα. Αυτό, όμως, που με ιντριγκάρει είναι οι ιστορικές περίοδοι. Θα ήθελα να ήμουν έστω και μια μύγα στην αρχαία Ελλάδα, όταν έχτιζαν την Ακρόπολη. Να ήμουν ένας απλός παρατηρητής, όχι πρωταγωνιστής, τη στιγμή που «γραφόταν» η ιστορία.

Η ταινία γυρίστηκε πριν καν προλάβω να ονειρευτώ μια καριέρα στον κινηματογράφο, όμως μου απέφερε 1.000 δολάρια την εβδομάδα και με τα χρήματα που πήρα άρχισα εντατικά μαθήματα αγγλικών και υποκριτικής. Από μικρός είχα ιδιαίτερη αγάπη στην Ελλάδα, στους αρχαίους μύθους και ήρωες.

Για εμάς, που έχουμε ασχοληθεί με το body building, η αρχαία Ελλάδα είναι πάντα στο επίκεντρο, νιώθουμε σαν συνεχιστές των αρχαίων Ελλήνων και για αυτό το λόγο αγαπώ ιδιαιτέρως τον Ηρακλή. Είμαι πολύ στενοχωρημένος για όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς πολιτισμοί και λαοί με τεράστια ιστορία αγωνίζονται για να επιβιώσουν. Πιστεύω στους Έλληνες και στην ψυχή τους. Θα τα καταφέρετε.

ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Εμείς πάντα λέγαμε ότι «τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής» και όταν βλέπουμε αυτές τις  όμορφες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από διάφορες χώρες του κόσμου δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς από το να το πιστέψουμε.

ΕΝΑ ΦΥΤΟ 144 ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΕ ΡΟΖ ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ! ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΓΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥΣ…

Αυτές οι εκπληκτικές φωτογραφίες παρουσιάζουν μια εντυπωσιακή γλυσίνια (whisteria) 144 ετών να δεσπόζει με την ομορφιά της στο ιαπωνικό πάρκο Ashikaga Flower.

Μοβ και ροζ λουλουδάκια πλημμυρίζουν το τοπίο που μαγεύει τους επισκέπτες. Το μέγεθος του δέντρου εντυπωσιάζει καθώς καλύπτει περίπου μισό στρέμμα και χρονολογείται η φύτευσή της από το 1870.

Μια ειδική μεταλλική κατασκευή τοποθετήθηκε στον κορμό για να στηρίξει το βάρος του φυτού αλλά και για να επιτρέψει στον κόσμο να περπατήσει κάτω από τη σκιά του. Οι εικόνες είναι μοναδικές και ονειρεμένες…

Πηγή

“Θετική Ενέργεια”: η μάστιγα της εποχής

Θετική ενέργεια: η εικονική αυτοπραγμάτωση και η νομιζόμενη άμυνα των ατόμων που βλέπουν παντού απειλές και εχθρούς, και πιστεύουν ότι τα ξορκίζουν πείθοντας τον κόσμο ότι περνάνε και νιώθουν τέλεια.

Κάτι σαν το ‘είμαι καλά, περνάω μια χαρά, θέλω να του πεις ψέματα’ της Πέγκυς Ζήνα. Όλα είναι εντάξει επειδή έτσι αποφάσισαν να δηλώσουν. Και γύρω γύρω πέφτουν βόμβες και μαχαιρώματα. Από συναισθηματικό καταφύγιο, το δόγμα της θετικής ενέργειας έχει εξελιχθεί σε ολόκληρο σύστημα σκέψης και αντίληψης, που ασυλλόγιστα εξωραΐζει και την πιο σκατένια πτυχή των πραγμάτων, προς όφελος της νηπιακής ψυχολογίας του εκάστοτε θιασώτη της.

Για κάποιους ανθρώπους είναι απλώς αδύνατο να αποδεχτούν ότι πέρα από τις καλές, υπάρχουν και οι πραγματικά αισχρές, ανυπόφορες, ελεεινές στιγμές στη ζωή. Και τέλος. Χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Plain shit. Αντιδραστικά, και σε πλήρη άρνηση όντες, επιλέγουν όχι να διδαχθούν κάτι από την ατυχία, αλλά να τη μεταμφιέσουν σε κάτι αισιόδοξο, λες και τα λόγια με τα οποία περιβάλλεται μία μαλακία θα την κάνουν λιγότερο μαλακία. Η όλη εκστρατεία κουκουλώματος και βαυκαλισμού αποκτά σχεδόν δικτατορικές διαστάσεις, καθώς οι υποστηρικτές της προσπαθούν να την επιβάλουν στους άλλους με το ζόρι, προκρίνοντας τη μόνιμη ευφορία τους ως την μοναδική πρέπουσα στάση ζωής. Με το που κάποιος επιχειρήσει να αμφισβητήσει τη σκοπιμότητα και την αυθεντικότητα του κύματος αγάπης που εκπέμπουν επί παντός επιστητού, κηρύσσουν ιερό πόλεμο και του επιτίθενται λες και πρόκειται για τον χειρότερο εχθρό τους. Και, εδώ που τα λέμε, είναι πράγματι εχθρός τους, γιατί εκπροσωπεί τον μέσο όρο της πραγματικότητας, την άβολη κανονικότητα που εξισορροπεί καλό και κακό, της οποίας και αποτελούν εμμονικούς αρνητές.

Το λυπηρό με τους οπαδούς της αυτιστικής “θετικής ενέργειας” (πέραν της παρανοϊκής αλλοίωσης της πραγματικότητας καθεαυτήν) είναι ότι με την καταχρηστική εξομοίωση καλού και κακού, έχουν πάψει να διακρίνουν και να εκτιμούν το πραγματικά καλό, αυτοτελώς. Αφού όλα είναι εν δυνάμει υπέροχα, τίποτα δεν ξεχωρίζει – τα πάντα συναποτελούν μία χλιαρή σούπα η οποία τους θρέφει τόσο όσο χρειάζεται, καθημερινά. Καμία εξέλιξη, καμία αλλαγή, καμία πρόοδος, “αγάπη μόνο” και αποκρουστικά είδωλα καταναγκαστικής ευθυμίας και προγραμματισμένης φυσιολογικότητας. Η μόνη φάλτσα νότα στη μελωδία είναι όσοι αρνούνται να ενταχθούν στην ενορχήστρωση.

Έχοντας συναναστραφεί αυτούς τους ανθρώπους πολύ περισσότερο απ’ όσο θα ‘θελα, έχω συμπεράνει ότι η εμμονή τους στην ωραιοποίηση του περιβάλλοντος είναι ως επί το πλείστον τακτική επιβίωσης -υποβολιμαία πολλές φορές- αλλά αληθινά απαραίτητη για την διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας τους. Πρόκειται για άτομα που δεν έχουν ούτε το σθένος ούτε την απαραίτητη συγκρότηση για να διαχειριστούν την εμετική δουλειά, το άπληστο αφεντικό, τους ανεπαρκείς φίλους τους ρεαλιστικά, γι’ αυτό και καταλήγουν να παραμετροποιούν το όλο σκηνικό εικονικά, να το αναβαπτίζουν, και να το αντιμετωπίζουν όπως θα του έπρεπε, αν ήταν άλλο. Πάρτε ως παράδειγμα τις κοινωνικές κλίκες που ευδοκιμούν σε κάθε σύγχρονο κύκλο, με άτομα που στην καλύτερη περίπτωση μισιούνται, αλλά για κάποιο λόγο υποδύονται τους αγαπημένους κοινωνούς ενός αμοιβαίου οράματος, μιας μεγάλης αγάπης την οποία όλοι χαϊδεύουν δημοσίως αλλά κανείς δεν εννοεί ιδιωτικά.

Από την άλλη, βέβαια, δεν πρέπει να παραγνωριστεί η σπεκουλαδόρικη πλευρά του πράγματος, η πολιτική (κυρίως) εμπορευματοποίηση της “θετικής ενέργειας” που συσπειρώνει ανερμάτιστο κόσμο γύρω από μια κοινή ιδέα για να πυροδοτήσει στοχευμένες επιθέσεις κατά ιδεολογιών, απόψεων και ατόμων. Όποιος σου χαλάει τη θετική ενέργεια, άλλωστε, είναι πιθανότατα φασίστας (τι ωραία που φοριέται αυτή η έννοια όταν τη νοηματοδοτείς υποκειμενικά), και πρέπει να τον πατάξεις άμεσα. Παράλληλα, η ομαδοποίηση κάτω από την ομπρέλα της “θετικής ενέργειας” είναι μία εξαιρετικά αποδοτική τεχνική αποπροσανατολισμού του κόσμου απ’ ό, τι τον υπονομεύει και τον βλάπτει κατ’ ουσίαν. Το σκεπτικό είναι χριστιανικής δογματικής σύλληψης με χιπστερίζον, όμως, περίβλημα: Δεν ασχολούμαστε με το κακό, του γυρνάμε και το άλλο μάγουλο, και στο μεταξύ διοχετεύουμε όλη μας την ενέργεια στο βάψιμο παγκακιών και στις δωρεάν αγκαλιές στους δρόμους. Επενδύοντας αποκλειστικά στη φροντίδα του αισθητικού περιγράμματος της ζωής μας και εξαρτώντας από το τελευταίο τη διάθεσή μας, αποστασιοποιούμαστε πρακτικά και ιδεολογικά από τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, αφήνοντάς τα στη διακριτική ευχέρεια “των μίζερων που μας ζαλίζουν με τον αρνητισμό τους”.

Η άδολη αισιοδοξία είναι μια έννοια εντελώς διαφορετική από την επίπλαστη νιρβάνα του προζακισμού, και συνιστά γνώρισμα ανθρώπινο. Ως ανθρώπινο γνώρισμα, λοιπόν, δεν είναι ανεξάντλητο, δεν είναι μόνιμο, δεν ισχύει παντού και πάντοτε. Είναι οκ να μην είσαι διαρκώς οκ – το ζητούμενο, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν να είσαι συνέχεια καυλωμένος. Ρεαλισμός δεν σημαίνει μιζέρια, σημαίνει μέτρο στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία. Επομένως, συνέλθετε λιγάκι, φίλοι μου, που ξεκινήσατε δεύτερη καριέρα ως ευαγγελιστές της αγάπης και της ομόνοιας. Κάτι δεν πάει καλά με την ιεραποστολή σας και κατά βάθος το ξέρετε.

Πηγή: thecurlysue.com

"Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου" του Γκαίτε

gkaite.jpg

• 

Ο "Βέρθερος" είναι νεανικό επιστολογραφικό μυθιστόρημα του Γκαίτε (1749-1832) που, μόλις εκδόθηκε, το 1774, γνώρισε τεράστια επιτυχία στη Γερμανία, μεταφράστηκε σύντομα σε πολλές γλώσσες και άσκησε μεγάλη επιρροή στη ζωή, τα ήθη και τη μόδα ακόμα της εποχής, αφού υπήρξε ακόμη και κοστούμι σε στυλ Βέρθερου. Έγινε αντικείμενο μίμησης και παρωδίας και έκανε αμέσως διάσημο τον εικοσιπεντάχρονο συγγραφέα του. Ο "Βέρθερος", σύμβολο του κινήματος Sturm und Drang (Θύελλα και Ορμή), προδρόμου του ρομαντισμού, είναι η απόλυτη έκφραση της ευαισθησίας και της αναζήτησης της ελευθερίας του εγώ, μέσα από τη σύγκρουση του ανεξέλεγκτου πάθους και της παραφοράς με τον περίγυρο και τις κοινωνικές συμβάσεις.

Ο Γκαίτε, που έζησε ανάλογες εμπειρίες με τον Βέρθερο, διέθετε τη θαυματουργή ικανότητα να ταυτίζεται με τον ήρωά του στα πάθη και ταυτόχρονα να γίνεται κριτής, παίρνοντας τις αναγκαίες αποστάσεις. Το μυθιστόρημα εξέφραζε ανησυχίες της νεολαίας πριν από την επανάσταση του 1789, στην ίδια ευθεία με τις αναζητήσεις συγγραφέων όπως ο Ρίτσαρντσον, ο Ρουσσώ και ο Λέσσινγκ, στους οποίους παραπέμπει άμεσα ο Γκαίτε.

Ο Βέρθερος αγαπά παράφορα -αλλά αδυνατεί να κατακτήσει- τη Λόττε, τη μνηστή και μετέπειτα γυναίκα ενός φίλου του. Ποθεί την εξιδανικευμένη εικόνα της και ξοδεύεται ψυχικά, αδυνατώντας να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Σ’ αυτό το δράμα της απουσίας, βυθίζεται στην ανία και τη μελαγχολία, ζηλεύει, κλαίει, γίνεται το έμβλημα του mal de vivre. Μοναχικός και απροσάρμοστος, φετιχιστής και νάρκισσος, αποκλεισμένος στον ερωτικό του πόθο, πληγωμένος και παράφορος, διακατέχεται από μια πνοή αφανισμού και αναζητά την αιώνια ελευθερία του θανάτου.

Μέσα από τον προβληματισμό για την απόλυτη ελευθερία των επιλογών του ατόμου ενάντια στα ήθη και στις κοινωνικές συμβάσεις, γίνεται ο συμβολικός μέγας μυθιστορηματικός αυτόχειρας του ρομαντισμού, για να τον ακολουθήσει, τριάντα χρόνια αργότερα, ο Κλάιστ, ο άλλος μέγας αυτόχειρας συγγραφέας του ρομαντισμού.

Ο "Βέρθερος" κυκλοφορεί σε νέα μετάφραση από τη Στέλλα Νικολούδη και συνοδεύεται από εκτενή εισαγωγή, εργοβιογραφία και Επίμετρο με κείμενα του Τόμας Μανν, του Ρολάν Μπαρτ κ.ά.

Αποσπάσματα από τα πάθη του νεαρού Βέρθερου:

«Αχ αυτό το κενό, αυτό το τρομακτικό κενό, που νιώθω εδώ στο στήθος! Συχνά σκέφτομαι πως αν μπορούσα μια φορά, μόνο μια φορά να τη σφίξω πάνω στην καρδιά μου, όλο αυτό το κενό θα γέμιζε.»

"Αχ! Τι είναι αυτό που νοιώθω να διατρέχει τις φλέβες μου, όταν το δάχτυλό μου αγγίζει τυχαία το δικό της, όταν τα πόδια μας συναντηθούν τυχαία κάτω από το τραπέζι! Τραβιέμαι πίσω σαν να ‘χω αγγίξει φωτιά και μια μυστική δύναμη με τραβάει πάλι μπροστά, ένας ίλιγγος καταλαμβάνει τις αισθήσεις μου. – Ω, και η αθωότητά της, η αγνότητα της ψυχής της δεν νοιώθει πόσο με βασανίζουν αυτές οι μικρές οικειότητες. Όταν, καθώς μιλάμε, ακουμπάει το χέρι της πάνω στο δικό μου, και πάνω στο άναμμα της συζήτησης με πλησιάζει έτσι που η ουράνια ανάσα της φτάνει στα χείλη μου… νομίζω πως βυθίζομαι σαν να μ’ έχει χτυπήσει κεραυνός. – Και, Βιλέλμ, αυτόν τον ουρανό, αυτήν την εμπιστοσύνη, αν ποτέ τολμήσω να… Με καταλαβαίνεις. Όχι, η καρδιά μου δεν είναι τόσο διεφθαρμένη! Αλλά αδύνατη, πολύ αδύνατη! Και μήπως αυτό δεν είναι διαφθορά";

"Είναι για μένα ιερή. Κάθε πόθος σωπαίνει ενώπιών της. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει όταν είμαι κοντά της νιώθω την ψυχή μου να πάλετε σε όλα μου τα νεύρα. Έχει μια μελωδία που την παίζει στο πιάνο με αγγελική δύναμη, τόσο απλά και με τόση ψυχή! Είναι το αγαπημένο της τραγούδι και το νιώθω να με ξαλαφρώνει από κάθε πόνο, κάθε σύγχυση και κάθε μαύρη σκέψη ακόμα όταν την ακούω να παίζει έστω και την πρώτη νότα".

"Τίποτα απ’ όσα έλεγαν οι αρχαίοι για τη μαγική δύναμη της μουσικής δεν μου φαίνεται τώρα απίθανο. Τι δύναμη ασκεί επάνω του αυτή η μελωδία! Και πως εκείνη ξέρει να την παίζει στην κατάλληλη στιγμή, συχνά τη στιγμή που θα ‘θελα να φυτέψω μια σφαίρα στο κεφάλι μου! Η σύγχυση και το σκοτάδι της ψυχής μου διαλύονται και αρχίζω ν’ αναπνέω πάλι πιο ελεύθερα".

"Α εσείς οι λογικοί άνθρωποι! Πάθος! Μέθη! Παραφροσύνη! Κάθεστε εκεί ήρεμοι και απαθείς, εσείς οι ενάρετοι, κατακρίνετε τον πότη, απεχθάνεστε τον τρελό, προσπερνάτε σαν τους ιερείς, και, σαν τους Φαρισαίους, ευχαριστείτε το Θεό που δεν σας έκανε όμοιους μ' εκείνους. Έχω μεθύσει πολλές φορές, τα πάθη μου ποτέ δεν απείχαν πολύ από την τρέλα και δεν μετανιώνω ούτε για το ένα ούτε για το άλλο, γιατί, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, έμαθα να κατανοώ ότι όλους τους ξεχωριστούς ανθρώπους, αυτούς που πραγματοποίησαν κάτι μεγάλο, κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο, ανέκαθεν τους θεωρούσαν μεθυσμένους και τρελούς".

ΤΖΟΝ ΠΕΡΚΙΝΣ! Η Ελλάδα έπεσε θύμα οικονομικών εκτελεστών! Τι λέει για τον Βαρουφάκη και το ΔΝΤ

Αποκαλύψεις φωτιά από τον Τζον Πέρκινς, γνωστό και ως οικονομικό δολοφόνο, ο οποίος ρίχνει φως σε όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε άλλες χώρες με οικονομικά προβλήματα.

Ο Αμερικανός αποκάλυψε πως ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, του είχε αποστείλει πρόσφατα ένα e-mail, με το οποίο τον συνεχάρη για το βιβλίο του, ενώ αποκάλυψε επίσης ότι του μετέφερε πως ότι αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο σχετίζονται με τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα όσα είδε κατά τη θητεία του στη θέση του υπουργού Οικονομικών.

Στο βιβλίο του «Εξομολογήσεις ενός οικονομικού εκτελεστή», ο Πέρκινς αναφέρει ότι μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς επίσης η NSA, η Παγκόσμια Τράπεζα αλλά και ο ίδιος σε συνεργασία με διεφθαρμένους αξιωματούχους κυβερνήσεων τρίτων χωρών, εκμεταλλεύονταν οικονομικά τον πλούτο άλλων χωρών για να πλουτίσουν οι ΗΠΑ και να κτίσουντην οικονομική αυτοκρατορία που είναι σήμερα.

Η δουλειά του ως οικονομικού «δολοφόνου» ήταν απλή, όπως λέει ο ίδιος. Από το 1971-1980, υπό την κάλυψη του οικονομικού συμβούλου για μια ιδιωτική εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων, μετέβαινε σε αναπτυσσόμενες χώρες που είχαν φυσικό πλούτο. Στη συνέχεια δωροδοκούσε αξιωματούχους και διευθετούσε για τις κυβερνήσεις υπέρογκα δάνεια, με αντάλλαγμα την αποκλειστική ανάθεση της εκμετάλλευσης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε συγκεκριμένες εταιρείες υπό ευνοϊκούς όρους.

Ωστόσο, όπως δηλώνει ο Πέρκινς στην εφημερίδα «Σημερινή» της Κύπρου, τα χρήματα ουδέποτε κατέληγαν στη πλειοψηφία των πολιτών, αλλά στην τσέπη ορισμένων επιχειρηματιών, εκείνων που θα αναλάμβαναν τα διάφορα «αναπτυξιακά έργα» και τη δημιουργία των υποδομών για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, όπως εργοστάσια, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά.

Οι χώρες αδυνατούσαν να εξοφλήσουν τα δάνειά τους, βυθίζονταν στο χρέος και υποδουλώνονταν στις ΗΠΑ. Οι καταχρεωμένες χώρες κατέφευγαν σε πολιτικές λιτότητας, όπως αύξηση φορολογιών, απόλυση εργαζομένων και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Ήταν ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή ότι η Ελλάδα έπεσε θύμα των «οικονομικών εκτελεστών», σημειώνει ο Τζον Πέρκινς.

Στο βιβλίο του, ο Πέρκινς αποκαλύπτει πώς διεθνείς οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα ισχυρίζονταν δημοσίως ότι «έσωζαν» χώρες και οικονομίες από τα οικονομικά προβλήματά τους, την ώρα που στην πραγματικότητα, έπαιζαν ένα παιχνίδι με τις κυβερνήσεις τους:

«Τους υπόσχονταν εντυπωσιακή ανάπτυξη, ολοκαίνουργια έργα υποδομών και ένα μέλλον οικονομικής ευημερίας. Με την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι θα έπαιρναν τεράστια δάνεια από τους οργανισμούς αυτούς. Αντί να επιτύχουν την τεράστια οικονομική ανάπτυξη και επιτυχία, οι χώρες αυτές έπεφταν θύμα ενός ισοπεδωτικού και μη βιώσιμου χρέους». Και εκεί παρενέβαιναν οι «οικονομικοί εκτελεστές». Φαινομενικά κανονικοί άνδρες, ταξίδευαν στις χώρες αυτές και επέβαλαν τις σκληρές πολιτικές λιτότητας που υπαγόρευε το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Άνθρωποι σαν τον Πέρκινς ήταν εκπαιδευμένοι να «ξεζουμίζουν» κάθε σταγόνα πλούτου και πόρων από τις οικονομίες αυτές και συνεχίζουν να το κάνουν έως σήμερα.

Ο 70χρονος ισχυρίζεται επίσης πως ο πρώην Πρόεδρος του Εκουαδόρ Χάιμε Ρολντός και ο πρώην Πρόεδρος του Παναμά Ομάρ Τορίγιος Χερέρα, οι οποίοι σκοτώθηκαν σε αεροπορικά δυστυχήματα, δολοφονήθηκαν από τα «τσακάλια», επειδή αρνήθηκαν να εισακούσουν στις υποδείξεις των ΗΠΑ, οι οποίες είχαν ως μεσολαβητή τον ίδιο τον Πέρκινς. «Κτίσαμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αλλά και ένα οικονομικό σύστημα το οποίο αποδεικνύεται ως μια αποτυχία», δηλώνει τώρα ο 70χρονος. Επισημαίνει, επίσης, πως μέχρι σήμερα οι ΗΠΑ, αλλά και οικονομικές δυνάμεις, επιστρατεύουν οικονομικούς «δολοφόνους» για να υποτάσσουν μικρότερες χώρες.

crashonline