Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

0

20 παράξενα που δεν ξέρετε για κάποιες χώρες



Για ορισμένες χώρες ισχύουν πράγματα που ούτε φανταζόσασταν ποτέ ότι υπάρχουν, τα οποία, όμως, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον να τα γνωρίζετε.







1. Πάνω από 25% των δασών του κόσμου είναι στη Σιβηρία, καθώς η περιοχή καλύπτεται κατά 40% από μεγάλα δάση κωνοφόρων δέντρων, ενώ σε αφθονία βρίσκονται τα έλατα, οι σημύδες, οι λεύκες κ.ά.

2. Πάνω από 800 διαφορετικές γλώσσες μιλιούνται στην Παπούα Νέα Γουινέα.

3. Η Νέα Ζηλανδία ήταν η πρώτη χώρα που έδωσε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες το 1893.

4. Το νησί Ναούρου της Ινδονησίας είναι σχεδόν κατά 100% υπέρβαρο, αφού οι κάτοικοί του είναι στο σύνολό τους παχύσαρκοι.



5. Στα Νησιά Φώκλαντ αντιστοιχούν 350 πρόβατα σε κάθε άτομο.

6. Το νησί του Ειρηνικού Γκουάμ κατασκευάζει τους δρόμους του από κοράλλια καθώς δεν έχει καθόλου άμμο. Για την ακρίβεια η άσφαλτος φτιάχνεται από ένα μείγμα κοραλλιών και πετρελαίου!

7. Η Σιγκαπούρη δεν έχει καθόλου επαρχία, λιβάδια και χωράφια. Ολόκληρο το νησί είναι μια μητρόπολη.

8. Σχεδόν το μισό του πληθυσμού της Νιγηρίας (49%) έχει δεν έχει φτάσει στην εφηβεία, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη χώρα να έχει το νεαρότερο ηλικιακά πληθυσμό.

9. Στην Αυστραλία ο αριθμός των καγκουρό που ζουν εκεί είναι διπλάσιος από αυτόν των ανθρώπων.



10. Το 60% των λιμνών που υπάρχουν στον κόσμο βρίσκονται στον Καναδά, οι οποίες αριθμούν περίπου τα 3.000.000.

11. Στην Ιταλία, και πιο συγκεκριμένα στο Μιλάνο, υπάρχει εν ισχύ ένας παλιός νόμος (στα βιβλία, τουλάχιστον) όπου υποχρεώνει τους πολίτες που βρίσκονται σε δημόσιο χώρο να χαμογελούν συνέχεια. Εξαίρεση αποτελούν όσοι παρακολουθούν κηδείες ή επισκέπτονται ασθενείς σε νοσοκομεία.

12. Τα Κανάρια Νησιά (Canary Islands) οφείλουν την ονομασία τους στα… σκυλιά και όχι στα πτηνά, όπως νομίζουν πολλοί. Στους ρωμαϊκούς χρόνους, τα νησιά ήταν γνωστά για τα άγρια ??σκυλιά που περιπλανιόταν εκεί. Και καθώς η λατινική λέξη για το «σκυλί» είναι «canis», ονομάστηκαν Κανάρια Νησιά. Όταν οι εξερευνητές επισκέφθηκαν τα νησιά το 16ο αιώνα, επέστρεψαν στις πατρίδες τους φέρνοντας μαζί τους μικρά κίτρινα πτηνά από τα Κανάρια Νησιά, τα οποία κελαηδούσαν διαρκώς και λογικά τα ονόμασαν canaries δηλαδή καναρίνια.

13. Στην Βουλγαρία και την Αλβανία το νεύμα του κεφαλιού προς τα κάτω δεν σημαίνει «ναι», όπως στις περισσότερες χώρες του κόσμου, αλλά «όχι».

14. Η Εσθονία έχει τα περισσότερα ατυχήματα με αυτοκίνητο ανά κάτοικο από οποιαδήποτε άλλη χώρα.

15. Η Νέα Ζηλανδία είναι η μόνη χώρα που συνδυάζει όλα τα κλίματα του κόσμου.



16. Στην Τουρκία, το βιολετί είναι το χρώμα του πένθους και όχι το μαύρο.

17. Στη Σαουδική Αραβία δεν υπάρχει ούτε ένα φυσικό ποτάμι.

18. Με μόλις 4 κατοίκους ανά 2,5 χιλιόμετρα η Μογκολία είναι η πιο αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο.

19. Η Λιβύη είναι η πιο άγονη χώρα στον πλανήτη, με το 99% του εδάφους να είναι έρημος.



20. Η Ουκρανία χάνει κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 8% από τον πληθυσμό της, γεγονός που σημαίνει ότι μέχρι το 2050 θα έχει κατά ε0% λιγότερους κατοίκους.

0

οι 10 θεμελιώδεις αρχές του γκάντι

Δεν χρειάζεται εισαγωγή για τον Μαχάτμα Γκάντι. Όλοι γνωρίζουμε για τον άνθρωπο που οδήγησε το 1947 τους Ινδούς στην ανεξαρτησία από την Βρετανική κυριαρχία . Παρακάτω είναι οι θεμελιώδεις αρχές που σύμφωνα με τον Γκάντι, πρέπει να υπάρχουν στην ζωή μας :
1. Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο
Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.
2. Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου
Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά.
3. Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού
«Το ‘οφθαλμόν αντί οφθαλμού’ μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος»
Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέγεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.
4. Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής
Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης, είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.
5. Μια ουγκιά δράσης αξίζει περισσότερο από ένα τόνο διαδασκαλίας
Χωρίς δράση δεν συμβαίνει τίποτα. Το αναλάβει όμως κανείς δράση είναι πολύ δύσκολο και συνήθως υπάρχει μεγάλη εσωτερική αντίσταση. Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη διδασκαλία και επαναπαύονται νομίζοντας ότι έτσι προοδεύουν. Τα βιβλία προσφέρουν γνώση, η δράση όμως την μεταφράζει σε κατανόηση.
6. Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου. Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν
Όταν θεοποιείς ανθρώπους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.
7. Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες
Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.
8. Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων
Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.
9. Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους
«Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά».
Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρεσαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώπους αρέσει αυτό και ο νους γαληνεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γιατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κάποιοι λένε ότι είναι το 90% της επικοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.
10. Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλλους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο.
Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.


ΠΗΓΗ

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

0

11 Εβραίοι καθορίζουν τι διδάσκονται τα παιδιά μας στα σχολεία!

Χειμαρρώδης ο κ. Σώρρας . Διαβάστε με προσοχή  τι λέει ...

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ : 

Ερ: Κύριε Σώρρα, πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τους Ρότσαϊλντ και για το ότι κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος της Εθνικής και της Τράπεζας της Ελλάδος.
 Σώρρας: Έτσι είναι. Οι Ρότσαϊλντ έβαλαν πόδι στην χώρα μας από το 1824. Από τους Ρότσαϊλντ είχαμε πάρει τα πρώτα δύο δάνεια για την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους. Τα δάνεια αυτά τα αποπληρώσαμε το 2000. Το 1841 ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, με το 55% της Τράπεζας να το κατέχει η οικογένεια Ρότσάϊλντ. Αντιλαμβάνεστε ότι είχαμε καθολική διοίκηση του κράτος μας από τη συγκεκριμένη οικογένεια. Η Εθνική Τράπεζα έκοβε και τα ομόλογα και τα λεφτά και είχε τη διοίκηση. Το παράδοξο είναι ότι το καταστατικό της Τράπεζας έχει ένα όρο στο άρθρο 48 , που λέει ότι ποτέ, κανένας άλλος φορέας ή κράτος δεν μπορεί να ελέγξει την Τράπεζα. Αυτό την κάνει παράνομη. Δεν μπορεί να την ελέγξει το κράτος; Δηλαδή μιλάμε για παρακράτος μέσα στο κράτος; Το μετοχολόγιο όλων των Τραπεζών και του Χρηματιστηρίου, το έχει η Εθνική. Το μετοχολόγιο μπορεί να το έχει μόνο το κράτος. Βέβαια, μας είχανε πείσει ότι η Εθνική ήταν κρατική, σήμερα όμως, μαθαίνεται ότι δεν είναι κρατική. Το μετοχολόγιο μπορεί να αλλοιωθεί, να κρύψουν στοιχεία και το έχει ως ιδιοκτησία της η Εθνική. Όπως επίσης, η Εθνική έχει και το Παρακαταθηκών και Δανείων.
 Ερ:Προφανώς όταν λέτε Εθνική Τράπεζα εννοείτε το πάντρεμα Εθνικής-Ρότσάϊντλ. 

0

"Παράπονο" Οδυσσέας Ελύτης

Σκέψεις σοφών
"Παράπονο"

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;
Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα.
.Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες
Που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου,
Την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς,
Ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες,
Να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων,
Σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά
....Δεύτερη Ζωή δεν έχει...
("Παράπονο" Οδυσσέας Ελύτης)
0

Οι τρεις αλήθειες (Σύμφωνα με τον Χόρχε Μπουκάι)

Σύμφωνα με τον Χόρχε Μπουκάϊ.
Πρώτη αλήθεια

Αυτό που είναι, είναι.

Η πραγματικότητα δεν είναι όπως με συμφέρει εμένα να είναι.
Δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι.
Δεν είναι όπως μου είπαν ότι θα είναι.
Δεν είναι όπως ήταν.
Η πραγματικότητα γύρω μου είναι όπως είναι.
Η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν έχουμε συναίσθηση της παρούσας κατάστασης.
Εγώ είμαι αυτός που είμαι.
Δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι.
Δεν είμαι αυτός που θα έπρεπε να είμαι.
Δεν είμαι αυτός που η μαμά μου θα ήθελε να είμαι.
Δεν είμαι καν αυτός που ήμουν.
Είμαι αυτός που είμαι.
Όλες οι νευρώσεις ξεκινούν από τη στιγμή που προσπαθούμε να είμαστε αυτό που δεν είμαστε.
Εσύ είσαι όπως είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.
Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα να είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως θέλω εγώ να είσαι.
Εσύ είσαι όπως είσαι.
Ο ορισμός μιας ώριμης και αληθινής σχέσης είναι η ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργείς χώρο στον άλλον, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι.
Δεύτερη αλήθεια

Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν.

Αν επιθυμώ κάτι που είναι καλό για ‘μένα, θα όφειλα να ξέρω ότι θα πληρώσω κάποιο αντίτιμο γι’ αυτό.
Οπωσδήποτε αυτή η πληρωμή δεν είναι πάντα χρηματική (αν χρειάζονταν μόνο τα χρήματα, θα ήταν τόσο εύκολο!). Το αντίτιμο είναι κάποιες φορές υψηλό κι άλλες φορές πολύ χαμηλό, αλλά πάντα υπάρχει. Γιατί τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν.
Αν οι γύρω μου μου προσφέρουν κάτι, αν μου συμβαίνει κάτι καλό, αν ζω καταστάσεις ευχάριστες και απολαυστικές, είναι επειδή τις έχω κερδίσει. Τις έχω πληρώσει, τις αξίζω.
Μόνο για να προετοιμάσω τους απαισίοδοξους και για να αποθαρρύνω τους καιροσκόπους, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η πληρωμή γίνεται πάντα προκαταβολικά: το καλό που ζω το έχω ήδη πληρώσει. Πληρωμή με δόσεις, δε γίνεται.)
Τρίτη αλήθεια

Είναι αλήθεια ότι κανείς δε μπορεί να κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ο καθένας μπορεί να ΜΗΝ κάνει ΠΟΤΕ αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ.

Ποτέ να μην κάνω αυτό που δεν θέλω.
Αν είμαι ενήλικος, κανείς δε μπορεί να με αναγκάσει να κάνω κάτι που δεν θέλω. Αρκεί να καταφέρω να απαλλαγώ απ’ την ανάγκη μου να βλέπω κάποιους να με επικροτούν, να με χειροκροτούν, να με αγαπούν.
Το να μάθει κανείς να ζεί σύμφωνα με αυτή την αλήθεια, δεν είναι εύκολο πράγμα. Και κυρίως, δεν είναι δωρεάν.
(Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν κι αυτό είναι κάτι καλό).
Το κόστος είναι ότι όταν κάποιος τολμάει να πει ”όχι” αρχίζει να ανακαλύπτει κάποιες άγνωστες πλευρές των φίλων του: το σβέρκο, την πλάτη και όλα τα σημεία που γίνοντα ορατά μόνο όταν ο άλλος φεύγει.
Χόρχε Μπουκάϊ

ΠΗΓΗ
0

Η ομοφυλοφιλία στην αρχαιότητα

Πώς η παρερμηνεία λέξεων οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα που εξυπηρετούν σκοπιμότητες

Αττική μελανόμορφη λήκυθος. Ο εραστής συνευρίσκεται με τον ερώμενο στη στάση του «διαμηρίζειν» (500 – 475 π.Χ.). Τσίβιτα Καστελλάνα, αρχαιολογικό μουσείο Agro Falisco. Το μικρό ποσοστό απεικόνισης ομοφυλοφιλικών ερώτων σε αρχαία αγγεία δείχνει ότι ναι μεν υφίσταντο αυτοί, χωρίς ωστόσο να κυριαρχούν.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 36 (Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012, σελ. 90).
Του Χρίστου Κ. Κοτσωνή
Η ακραία προπαγάνδα που, πολλάκις, ασκείται στην κοινή γνώμη από μια «σχολή» σκέψης (ενίοτε και συμπεριφοράς), τείνει να πείσει την παγκόσμια κοινή γνώμη ότι στην αρχαία Ελλάδα η ομοφυλοφιλία ήταν ευρύτατα διαδεδομένη, κοινωνικώς αποδεκτή και, περίπου, θεσμοθετημένη. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη «σχολή», η οποία, αντιδρώντας έντονα σε αυτές τις θέσεις, απορρίπτει μετά βδελυγμίας τους ισχυρισμούς, μη αποδεχόμενη ουσιαστικά την παραμικρή σχέση του αρχαίου κόσμου με το θέμα. Βιβλία επί βιβλίων, συγγράμματα επί συγγραμμάτων, άρθρα, έρευνες και ό,τι μπορεί να κατορθώσει του ανθρώπου η πέννα έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα. Πολλά από αυτά τα πονήματα εμπεριέχουν αλήθειες και είναι σωστά, ενώ άλλα, κινούμενα είτε από άγνοια είτε από συμφέρον, προβάλλουν απόψεις που δεν έχουν σχέση με την αρχαία πραγματικότητα. Το πρώτο βασικό λάθος που διαπράττουν οι
περισσότεροι ερευνητές που προσπαθούν να προσεγγίσουν το θέμα είναι ότι το εξετάζουν υπό το πρίσμα της χριστιανικής ηθικής, η οποία είναι πολύ διαφορετική από την αρχαία ελληνική. Στο πέρασμα των αιώνων και με τη μεσολάβηση της χριστιανικής θρησκείας η ηθική έχει μετατεθεί σε αρκετά και διαφορετικά πεδία. Το δεύτερο αφορά στα επιχειρήματα: για παράδειγμα, λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τον έρωτα του Διός με τον Γανυμήδη, χωρίς να εξετάζουν ότι ο Ζεύς συμβολίζει την ίδια τη ζωή, η οποία έχει και τις ομοφυλοφιλικές της πλευρές (ο Ζεύς, του Ζεός, τω Ζει, τον Ζέα, αναφέρει ο Σέξτος Εμπειρικός, λεξ. Liddell – Scott). 
Όμως, η απόσταση από τον συμβολισμό για την ύπαρξη και ομοφυλοφιλικών σχέσεων μέσα στη ζωή (αυτός είναι και ο μύθος Ζε(Δι)ός- Γανυμήδη) μέχρι την γενίκευση ότι «στην ελληνική αρχαιότητα η ομοφυλοφιλία ήταν πολύ διαδεδομένη και κοινωνικά αποδεκτή» είναι τεράστια και φυσικά εσφαλμένη. Ένα ακόμη επιχείρημα αντλείται από τον Όμηρο και τη φιλία που μας παραδίδει ότι είχε αναπτυχθεί μεταξύ Αχιλλέα και Πατρόκλου. Μια φιλία που έμεινε παροιμιώδης, μερικοί όμως την ερμηνεύουν και ως ομοφυλοφιλική σχέση. Κατά τονΗσίοδο, ο Πάτροκλος ήταν γιος του Αργοναύτη Μενοίτου (αδελφού του Πηλέα) και της θυγατέρας του Άκαστου, Σθενέλης, ή της κόρης του Πηλέα, Πολυμήλης(και επομένως ξάδερφος του Αχιλλέα). Κατά τον Όμηρο, ο Πάτροκλος ήταν φίλος του Αχιλλέα και γνωρίστηκαν στην Αυλίδα πριν ξεκινήσουν για την Τροία. Ήταν γενναίος, μειλίχιος, ήρεμος και εξαιρετικός ιππέας. Όσο καιρό πολεμούσε ο Αχιλλέας, στεκόταν δίπλα του και οδηγούσε το άρμα του. Συμβούλευε  τον Αχιλλέα, προσπαθούσε να τον συγκρατήσει από τα πάθη του και να τον γυρίσει στον πόλεμο, όταν εκείνος αποχώρησε θυμωμένος με τον Αγαμέμνονα. Κι όταν δεν το κατάφερε, πήρε την πανοπλία και τα όπλα του για να τρομάξει τους Τρώες που είχαν ξεθαρρέψει από την απουσία του Αχιλλέα και νικούσαν του Αχαιούς. Ο Πάτροκλος σκότωσε πολλούς Τρώες που πίστευαν ότι είναι ο Αχιλλέας, αλλά παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό κοντά στα τείχη της Τροίας. Εκεί οΑπόλλωνας τον αφόπλισε, ο Εύφορβος τον τραυμάτισε και ο Έκτορας τον σκότωσε. Ο Αχιλλέας θρήνησε πολύ τον θάνατο του φίλου του και πήρε εκδίκηση σκοτώνοντας τον Έκτορα και πολλούς άλλους Τρώες. Η «ανακάλυψη» περί ομοφυλοφιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο ανδρών σαφώς και έγινε στη Δύση. Διότι ο Όμηρος πουθενά δεν αναφέρει κάτι σχετικό πέραν μιας μεγάλης φιλίας που υπήρχε μεταξύ των δύο. Μια φιλία που μετατρέπεται σε ερωτική σχέση μέσα από κάποιους συγγραφείς και το Χόλλυγουντ (καθ’ εικόνα…). Και όπως σημειώνεται στο βιβλίο του Jean Maisonneuve «Η ψυχολογία της φιλίας» (εκδ. «Το Βήμα γνώση»), «φίλοι είναι πρώτα οι κοντινοί συγγενείς, ίδια λογίζονται και οι παντοτινοί σύντροφοι σαν τους θρυλικούς ήρωες Αχιλλέα και Πάτροκλο, Ορέστη και Πυλάδη, Αίαντα και Λυκοφώντα. Σύμφωνα με τον Ζ.Κ. Φρατς, ο ομηρικός ήρωας μοιάζει ήδη «σαν ένας άλλος εαυτός, ένας σύμμαχος χωρίς τον οποίο το υποκείμενο δεν θα ήταν αυτό που είναι».

Ερευνητές και βιβλία

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

0

"Το πρόβλημά μας είναι πολιτικό όχι οικονομικό"

Τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι στα τεράστια ζητήματα τα οποία έχει επισωρεύσει η κρίση; Πού και πώς πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια για το ξέσπασμά της; Τι ακριβώς υπήρχε πριν από αυτήν στην Ελλάδα και κατά πόσο εξακολουθεί να μας τυραννά; Κι ακόμα, σε τι μπορούμε να ελπίζουμε;

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα στα οποία δοκιμάζει να δώσει απαντήσεις οΧρήστος Γιανναράς με το καινούργιο του βιβλίο "Το πρόβλημά μας είναι πολιτικό όχι οικονομικό" (εκδόσεις IANOS, σελ. 320), όπου έχει συγκεντρώσει τις επιφυλλίδες τις οποίες δημοσίευσε στην "Καθημερινή" την προηγούμενη χρονιά.

Η κρίση κατά τον Χρ. Γιανναρά έχει στον πυρήνα της μια ιστορική δυσπλασία, που δεν είναι άλλη από τη λειτουργία του νεοελληνικού κράτους. Από τη φύση του δυσκίνητο και αντιπαραγωγικό, το κράτος δεν κατόρθωσε να στηριχτεί ποτέ στην Ελλάδα σε μιαν αξιόπιστα οργανωμένη δημόσια διοίκηση.

Με έναν υπέρβαρο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, για τον οποίο ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις, που εξυπηρετούσαν ανέκαθεν με τις κρατικές πλάτες την εκλογική τους πελατεία, η ελληνική πολιτεία δεν κατάφερε ποτέ να συμμαζέψει τις δαπάνες της, ξοδεύοντας χρήματα μόνο για τις πραγματικές της ανάγκες.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά το 1974, όταν άρχισε ο αλόγιστος κρατικός δανεισμός, που γέμισε τα ταμεία με ζεστό χρήμα το οποίο κατασπαταλήθηκε εν αγνοία όλων των μελλοντικών συνεπειών.

Έτσι φτάσαμε στην οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, η οποία στην πραγματικότητα είναι πολιτική, ηθική και πολιτισμική κρίση. Πολιτική κρίση είναι επειδή τα κόμματα άλωσαν το κράτος, προωθώντας απαρέγκλιτα τις συμφεροντολογικές τους επιδιώξεις. Η πίτα μοιράστηκε ξανά και ξανά με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση του εκλογικού δικτύου το οποίο δημιούργησε η γιγάντωση του κομματισμού.

Κάτι τέτοιο οδήγησε, σύμφωνα με τον Χρ. Γιανναρά, αυτομάτως και στην ηθική κρίση: σε μια κοινωνία που έμαθε να ζει από τους διορισμούς στο δημόσιο, σε μια οικονομία που ξέχασε να παράγει για το εσωτερικό και το εξωτερικό και σε μια νοοτροπία που επαναπαύτηκε στη λογική του εύκολου και του άκοπου κέρδους. Το επιστέγασμα ή η αφετηρία όλων αυτών είναι η πολιτισμική κρίση.

Η Ελλάδα δεν έχει πλέον ένα σώμα αναφοράς, ένα σύστημα αξιών τις οποίες να είναι σε θέση να εμπιστευτεί και να υιοθετήσει. Έχοντας υποβαθμίσει και εγκαταλείψει τη γλώσσα της (κάτι που απασχόλησε επανειλημμένα τον Οδυσσέα Ελύτη κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης), με μια Εκκλησία η οποία αδιαφόρησε για την καλλιέργεια της ουσιαστικής θρησκευτικής πίστης και με μια μόνιμη διάθεση να μιμείται άκριτα οτιδήποτε προέρχεται από τη Δύση, η Ελλάδα έχασε εδώ και πολύ καιρό την ελληνικότητά της και παραδόθηκε στον ξέφρενο χορό του ατομικισμού και της μαζικής κατανάλωσης με τα γνωστά σημερινά αποτελέσματα.

Υπάρχει τρόπος για να βγούμε από το αδιέξοδο; Ο Χρ. Γιανναράς μοιάζει ιδιαιτέρως απαισιόδοξος μιας και η κρίση ήρθε απλώς να αποκαλύψει μια βαθιά ριζωμένη παθολογία κι ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο δείχνει παντελώς απρόθυμο να διαρρήξει τις δομές που έχτισε επί δύο ολόκληρους αιώνες.

Ο συγγραφέας δεν έχει πάψει να πιστεύει στη δύναμη της γλώσσας, που ακόμη και τώρα θα μπορούσε υπό ορισμένες προϋποθέσεις να αναγεννηθεί, όπως και στη ζωογόνο παρουσία του κοινοτικού πνεύματος, που μολονότι εξοβελισμένο από τον δημόσιο βίο και την καθημερινή ζωή, δεν έχει πεθάνει καθ’ ολοκληρίαν.

Για να συμβούν, όμως, αυτά χρειάζεται μια γενναία αλλαγή συνειδήσεων για την οποία ο πολιτικός κόσμος είναι τελείως ανέτοιμος. Στο μεταξύ τα πάντα τριγύρω μας γίνονται κάθε μέρα και πιο δύσκολα ενώ οι επιλογές μας περιορίζονται επικίνδυνα.

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στα πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόνης και της Σορβόννης. Δίδαξε Φιλοσοφία και Πολιτιστική Διπλωματία στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Παρίσι, τη Γενεύη, τη Λωζάννη και το Ρέθυμνο της Κρήτης. Επιφυλλιδογραφεί κάθε Κυριακή στην εφημερίδα "Η Καθημερινή". 

ΠΗΓΗ

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

0

Συσκευή που «βλέπει» μέσα από τοίχους


Η ικανότητα να βλέπει κάποιος μέσα από τοίχους είναι αρκετά συνηθισμένη σε ιστορίες με υπερήρωες των κόμικ ή επιστημονικής φαντασίας. Ερευνητές του Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory του ΜΙΤ ωστόσο την φέρνουν αρκετά κοντά στην πραγματικότητα, αναπτύσσοντας ένα σύστημα το οποίο επιτρέπει στο χρήστη του να «βλέπει» ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τοίχους.
Η έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση δεν είναι κάτι καινούριο, ωστόσο οι απόπειρες μέχρι τώρα είχαν να κάνουν με τη χρήση ακριβού και ογκώδους εξοπλισμού που χρησιμοποιούσε τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος το οποίο είναι διαθέσιμο μόνο στις ένοπλες δυνάμεις. Το σύστημα της Ντίνα Κατάμπι, καθηγήτριας του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστημών Υπολογιστών του ΜΙΤ και του Φαντέλ Αντίμπ, δίνει αυτήν την δυνατότητα με πολύ πιο «εύκολα» μέσα: την χρήση τεχνολογίας Wi-Fi.

YOUTUBE/FADEL ADIB
Ο Φαντέλ Αντίμπ εξηγεί τι είναι το Wi-Vi
«Θέλαμε να φτιάξουμε μία συσκευή που είναι χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας, φορητή και αρκετά απλή για να τη χρησιμοποιήσει ο καθένας» λέει σχετικά η Κατάμπι για το σύστημά της, το οποίο ονομάζεται Wi-Vi. Η βασική αρχή λειτουργίας του είναι παρεμφερής με αυτή του ραντάρ και του σόναρ- ωστόσο αυτό που εκπέμπεται είναι σήμα Wi-Fi, οι αντανακλάσεις του οποίου δίνουν το «στίγμα» των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από το εμπόδιο. Το σύστημα είναι σε θέση να αγνοήσει στατικά αντικείμενα και να ανιχνεύσει κινούμενους «στόχους» (ανθρώπους ή αντικείμενα), υποδεικνύοντας με αρκετή ακρίβεια τη θέση τους.

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

0

Σοφιστές. Οι πρώτοι ανθρωπιστές της υφηλίου

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι την πρώτη εξανθρωπισμική επανάσταση στην υφήλιο την έκανα οι Ίωνες φυσικοί φιλόσοφοι, με προεξάρχοντα τον Θαλή. Για πρώτοι φορά παγκοσμίως, οι άνθρωποι αυτοί επιχείρησαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο περιφρονώντας κάθε έννοια θεού και οποιουδήποτε άλλου υπερβατικού πλάσματος.

Αν και σε ζητήματα υπολογισμών θεμάτων φυσικής έπεσαν έξω, καθόλου δεν μειώνει τη τεράστια προσφορά τους στην ανθρωπότητα, διότι άνοιξαν τους δρόμους των επιστημών μια για πάντα, μόνο και μόνο επειδή έριξαν τους θεούς οριστικά στον κάλαθο των αχρήστων. Απ’ εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου η τακτοποίηση των ζητημάτων της κάθε επιστήμης, διότι άρθηκε το εμπόδιο που λέγονταν θεός.
Ωστόσο παρέμεινε μια σοβαρή εκκρεμότητα. Έπρεπε για να ολοκληρωθεί ο άθλος της εκκίνησης της εξανθρωπιστικής διαδικασίας. Έπρεπε να απαλλαγούν οι ανθρώπινες υποθέσεις από την εξάρτησή τους από τους θεούς. Το έργο αυτό ανέλαβαν οι Σοφιστές. Οι νόμοι δεν ήταν πλέον θεϊκές επιταγές αλλά επινοήματα των ανθρώπων. Την αρετή δεν έπρεπε να την προσμένουν από τους θεούς αλλά από την ανάλογη διδασκαλία που έπρεπε να εφαρμόσουν. Οι αρετές μπορούσαν πια να διδαχτούν.
Με τους Σοφιστές επομένως ολοκληρώθηκε ο κύκλος της εξανθρωπισμικής εκκίνησης. Οι φυσικοί φιλόσοφοι απάλλαξαν από τους θεούς την φύση και οι Σοφιστές τους ανθρώπους.
Ο Ηράκλειτος είπε το «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλ’ ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα» (Αυτόν τον κόσμο που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον έκανε αλλά ήταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωο, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο).
Ο Πρωταγόρας συμπλήρωσε «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» (ο άνθρωπος αποτελεί μέτρο της αλήθειας και της γνώσης).
Ο πρώτος απελευθέρωσε από τους θεούς τον φυσικό κόσμο κι ο δεύτερος τις κοινωνίες των ανθρώπων.
Τίποτε πλέον δεν πρόκειται να παραμείνει το ίδιο στις ανθρώπινες υποθέσεις, μετά τους σοφιστές. Το ποτάμι του εξανθρωπισμού καμμιά δύναμη δεν θα μπορούσε στο εξής να το σταματήσει. Η προσπάθεια του Πλάτωνα να αναχαιτίσει την επιρροή της διδασκαλίας των σοφιστών – η οποία κρατάει ακόμα – ποτέ δεν κατόρθωσε να επιτύχει τον στόχο της. Τα βάθρα των θεών κλονίστηκαν και ράγισαν ανεπανόρθωτα. Το γκρέμισμά τους ήταν μια αναπόφευκτη διαδικασία.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΟΦΙΣΤΕΣ
Η συμβατικότητα του δικαίου και το δικαίωμα της αντίστασης στους σοφιστές
 Βασίλειος Α. Κύρκος
καθηγητής της φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
1.      Εισαγωγικά
            Η μελέτη των πηγών μάς οδηγεί στο συμπέρασμα οτι στο δεύτερο μισό του 5ου αι. π.Χ. αρχίζει να διαμορφώνεται μια νέα αντίληψη περί δικαίου και νόμου. Φαίνεται όμως πως οι συζητήσεις και κάποια αμφισβήτηση της ουσίας του δικαίου και του νόμου πρέπει να είχαν αρχίσει ήδη στο πρώτο μισό του 5ου αι. ή στο τέλος του 6ου αι., αν μπορούμε να στηρίξουμε μια ορθή ερμηνεία σε μερικές εκφράσεις του Ηρακλείτου.
Η πρώτη (Β 114) προβάλλει την άποψη ότι όλοι οι νόμοι των ανθρώπων προέρχονται ή εξαρτώνται (τρέφονται) από ένα νόμο, το θεϊκό, έχουν μια πηγή, τη θεϊκή επίνευση. Διαφορετική, εν τούτοις, είναι η γνώμη του μεγάλου αυτού διανοητή σ’ ένα άλλο απόσπασμα, το Β 102, που εισάγει την έννοια της σχετικότητας του δικαίου, βασική θέση της Σοφιστικής αργότερα, όπως θα δούμε. Η αντίληψη αυτή του Ηρακλείτου είναι σύμφωνη βέβαια με το γενικότερο νόμο της μεταβολής, που αποτελεί κεντρικό άξονα της φιλοσοφίας του. Ωστόσο, η νέα οπτική, με την οποία αντιμετωπίζουν οι στοχαστές το νόμο και το δίκαιο κατά τα μέσα του 5ου αι., έχει μάλλον κοινωνικά αίτια. Δηλαδή οι νέες κοινωνικές, στην ευρεία έννοιά τους, πολιτικές συνθήκες, που διαμορφώθηκαν στον ελληνικό κόσμο, σχεδόν στο σύνολό του, μετά τα Μηδικά, επέτρεψαν την επανεκτίμηση πολλών κοινωνικών θεσμών, αξιών και καταστάσεων, και ευνόησαν τελικά τη νέα αντίληψη του νόμου και του δικαίου.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

0

Αλκιβιάδης ένα από τα ύψιστα πνεύματα του κόσμου μας

Στην ιστορία υπάρχουν εκείνοι που χαρακτηρίστηκαν "μεγάλοι" για τα σπουδαία κατορθώματά τους, για τις εντυπωσιακές κατακτήσεις, για την καθολική αποδοχή τους στην εποχή που έζησαν και έδρασαν. Και υπάρχουν και οι "παραλίγο μεγάλοι", εκείνοι που έφτασαν κοντά στο να γίνουν μεγάλοι, αλλά λόγω μιας (περισσότερο ή λιγότερο σημαντικής) λεπτομέρειας δεν τα κατάφεραν.Ο γιος του Κλεινία, Αλκιβιάδης, ανήκει σαφώς στη δεύτερη κατηγορία, αν και βάσει της επίδρασής του στην εποχή που έζησε, έφθασε πολύ κοντά στο να περάσει στο πάνθεον των "μεγάλων" της ιστορίας. Ως χαρακτηριστικό δείγμα "διάνοιας δίχως αρχές" ο Αλκιβιάδης χαρακτηρίστηκε πάνω απ' όλα για τις ικανότητές του, τη διορατικότητα, την ευφυΐα, αλλά και τον άκρατο αμοραλισμό του και τυχοδιωκτισμό του.Όταν εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή της Αθήνας, όλοι κατάλαβαν ότι ο διάδοχος του Περικλή είχε βρεθεί. Αντίθετα όμως με τον συγγενή του (ήταν ξάδελφος της μητέρας του, της Δεινομάχης) σπουδαίο Αθηναίο πολιτικό, ο Αλκιβιάδης δεν χαρακτηριζόταν ούτε από σύνεση, ούτε από μετριοπάθεια αλλά και από πολύ πιο χαλαρή πίστη στην πατρίδα του και στα ιδανικά που αυτή αντιπροσώπευε. Οπότε αν και σε επίπεδο ικανοτήτων και ευφυΐας ο Αλκιβιάδης ήταν ίσως ανώτερος του Περικλή, όχι μόνο δεν ωφέλησε την πατρίδα του στο μέτρο που την ωφέλησε ο θείος του, αλλά επί της ουσίας σηματοδότησε την πορεία της προς την παρακμή. 

ΜΙΑ ΤΑΡΑΧΩΔΗΣ ΖΩΗ 

Το πρώτο γεγονός που σημάδεψε την ζωή του, ήταν ο θάνατος του πατέρα του στην μάχη της Κορώνειας (447 π.Χ.), μόλις τρία χρόνια μετά τη γέννηση του Αλκιβιάδη. Η μητέρα του και ο ανήλικος υιός, έγιναν προστατευόμενοι του ξαδέλφου της, του διάσημου πολιτικού και ηγέτη της Αθήνας Περικλή, τέκνου της περίφημης οικογένειας των Αλκμαιονιδών, ενός αριστοκρατικού οίκου που για αιώνες κυριαρχούσε στα πολιτικά πράγματα της Αθήνας. Ο δεύτερος προστάτης του Αλκιβιάδη ήταν ο αδελφός του Περικλή, Αρείφων. Καθώς η οικογένεια της μητέρας του ήταν πλούσια και ισχυρή, ο μικρός Αλκιβιάδης έλαβε μιας πρώτης τάξεως εκπαίδευση, ενώ μεταξύ των δασκάλων του, τόσο στην παιδική του ηλικία όσο και στην εφηβεία του, ήταν μερικοί από τους διασημότερους φιλόσοφους και παιδαγωγούς της εποχής του.Αν και ο Αλκιβιάδης ήταν εν πολλοίς ένας τυπικός Αθηναίος, που προσωποποιούσε όλα τα θετικά (ευρύτητα πνεύματος, ευφυΐα, κοσμοπολιτισμό, δημοκρατικές ευαισθησίες, οξύνοια) και τα αρνητικά (υπέρμετρος εγωισμός, έπαρση, αλαζονεία) χαρακτηριστικά που απέδιδαν οι υπόλοιποι Έλληνες στους Αθηναίους, η οικογένεια του είχε στενές σχέσεις με την Σπάρτη. Μάλιστα, ο Αλκιβιάδης έλαβε και μία πιο "ήπια" μορφή της σπαρτιατικής "Αγωγής" ως εκπαίδευση. Η τροφός του ήταν μία Σπαρτιάτισσα, η Αμύκλα. 

Καθώς μεγάλωνε ο Αλκιβιάδης απέκτησε δύο από τα χαρακτηριστικά για τα οποία είχε γίνει θρύλος ήδη στην εποχή του: το φυσικό του κάλλος και την απέραντη αλαζονεία του.Όσον αφορά στην ευμορφία του, οι βιογράφοι του δεν φείδονται χαρακτηρισμών. Ο Πλούταρχος στον βίο του Αλκιβιάδη παρατηρεί "όσον αφορά στο κάλλος του Αλκιβιάδη, δεν είναι ανάγκη να πούμε τίποτε άλλο, πέραν του ότι ήταν εξίσου εκπληκτικό όταν ήταν παιδί, έφηβος και άνδρας". Το δεύτερο χαρακτηριστικό του προκαλούσε ένα κράμα αποστροφής και έλξης στους Αθηναίους της εποχής, που αφενός έλκονταν από τις ισχυρές προσωπικότητες (και η αλαζονεία είναι μερικές φορές ένδειξη τέτοιας) αλλά ταυτόχρονα προκαλούν το δημόσιο αίσθημα με τις ενέργειές τους. Για τον Αλκιβιάδη μια σειρά από ιστορίες τον φέρουν να είναι ένας ιδιαίτερα αλαζόνας και κακότροπος άνθρωπος, που μάλιστα ως νέος ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου έναν δούλο (παραδίδεται από τον Αντιφόντα)
χτυπώντας τον με ένα ραβδί. 

0

Κινεζικός, ο πιο γρήγορος σούπερ υπολογιστής στον κόσμο

Ένας κινεζικός υπερ-υπολογιστής, ο Τιανχέ-2, ξαναπαίρνει τον επίζηλο τίτλο του ταχύτερου στον κόσμο, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον αμερικανικό «Τιτάν». Η Κίνα ήταν παγκόσμιος «πρωταθλητής» μεταξύ Νοεμβρίου 2010 και Ιουνίου 2011, αλλά έκτοτε είχε χάσει την πρωτοκαθεδρία της.

Ο Τιανχέ-2 (σημαίνει «Γαλαξίας-2»), που δημιουργήθηκε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αμυντικής Τεχνολογίας της Κίνας, σύμφωνα με το BBC, βρίσκεται στη Νο 1 θέση της λίστας των 500 ισχυρότερων υπολογιστών διεθνώς, την οποία καταρτίζει μια διεθνής ομάδα αναλυτών με επικεφαλής τον καθηγητή Χανς Μόιερ του γερμανικού πανεπιστημίου του Μανχάιμ. Μεταξύ των 500 ισχυρότερων υπολογιστών, οι 252 είναι αμερικανικοί, οι 66 κινεζικοί, οι 30 ιαπωνικοί, οι 29 βρετανικοί, οι 23 γαλλικοί και οι 19 γερμανικοί.

Η αναρρίχηση του κινεζικού υπολογιστή στην κορυφή αποτελεί έκπληξη, επειδή το εν λόγω σύστημα δεν αναμενόταν να είναι έτοιμο πριν το 2015. Την πρώτη πεντάδα των ταχύτερων σούπερ-υπολογιστών συμπληρώνουν κατά σειρά οι «Σεκόγια» (ΗΠΑ), Υπολογιστής Κ (Ιαπωνία) και Μίρα (ΗΠΑ).

Ο Τιανχέ-2 «τρέχει» στα 33,86 petaflop ανά δευτερόλεπτο, δηλαδή κάνει 33.860 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο, αν και θεωρητικά θα μπορούσε να αυξήσει περαιτέρω την απόδοσή του στα 54,9 petaflop ανά δευτερόλεπτο. Συγκριτικά, ο δεύτερος αμερικανικός «Τιτάν» έχει πραγματική απόδοση 17,59 petaflop/sec και θεωρητική απόδοση 27,11 petaflop/sec, δηλαδή περίπου τη μισή σε σχέση με τον κινεζικό «γίγαντα».

Το κινεζικό μηχάνημα χρησιμοποιεί συνολικά 3,13 εκατομμύρια πυρήνες επεξεργαστών και πολλά από τα εξαρτήματά του είναι καθαρά κινεζικής κατασκευής, μεταξύ των οποίων το λειτουργικό σύστημα Kylin (η ονομασία του μυθικού κινεζικού μονόκερου), που βασίζεται στο σύστημα Linux.

Η ανάπτυξη του Τιανχέ-2 εντάσσεται στο φιλόδοξο πρόγραμμα υψηλής τεχνολογίας της κινεζικής κυβέρνησης, που αποσκοπεί στο να κάνει πιο ανταγωνιστική την Κίνα και λιγότερο εξαρτημένη τεχνολογικά από άλλες χώρες. Οι ΗΠΑ δεν αναμένεται να αποκτήσουν κάποιον ισχυρότερο υπερ-υπολογιστή από τον «Τιτάνα» πριν το 2015.


Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

0

Η θέση της γυναίκας στην αρχαία Σπάρτη

γυναίκες στην αρχαία ελλάδαΣε καμία Ελληνική πόλη στην αρχαία Ελλάδα  οι γυναίκες δεν απολάμβαναν την ίδια ελευθερία και κοινωνική θέση όπως οι Σπαρτιάτισσες.
Μόνο στη Σπάρτη οι γυναίκες διέθεταν οικονομική δύναμη και επιρροή.
Τα κορίτσια ασχολούνταν με τον αθλητισμό και ελάμβαναν δημόσια εκπαίδευση εν αντιθέσει με άλλες πόλεις, όπου οι περισσότερες γυναίκες ήσαν τελείως αγράμματες.
Επισκέπτες από άλλες Ελληνικές πόλεις σχολίαζαν για τις Σπαρτιάτισσες ότι όχι μόνο είχαν άποψη, που δεν φοβόντουσαν να εκφράσουν δημόσια, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις ανάγκαζαν τους συζύγους τους να τις αποδεχθούν!
Η θέση της γυναίκας στο μεγαλύτερο τμήμα του αρχαίου ελληνικού κόσμου και ιδιαίτερα στην Αθήνα, ήταν παρόμοια με την σημερινή κατάσταση των γυναικών στα υπανάπτυκτα κράτη. Οι γυναίκες νυμφεύονταν αποκλειστικά για σκοπούς τεκνοποίησης των νόμιμων κληρονόμων, καθώς η σεξουαλική ευχαρίστηση αναζητείτο στον αγοραίο έρωτα σε σαφώς μονόπλευρες σχέσεις στις οποίες κυριαρχούσε το ενήλικο αρσενικό. Οι σύζυγοι και κόρες των πολιτών αποκλείονταν από όλες τις δημόσιες και πνευματικές δραστηριότητες, παρέμεναν εντός της οικίας και δεν είχαν τη δυνατότητα να ασκηθούν. Οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν, ή να έχουν περιουσία και δεν θεωρείτο αναγκαίο να τους παρασχεθεί η στοιχειώδης εκπαίδευση.
νεανίδα της Σπάρτης
νεανίδα της Σπάρτης
0

Ο Πλάτωνας, ο μύθος του σπηλαίου και οι επαΐοντες

Ο Πλάτωνας, ο μύθος του σπηλαίου και οι επαΐοντες
Γράφει ο Θανάσης Μπαντές
            Ο μύθος του σπηλαίου είναι λίγο – πολύ γνωστός. Άνθρωποι δεμένοι στα χέρια, στα πόδια και στον αυχένα, αδυνατώντας να στρέψουν το βλέμμα πέρα από τον τοίχο της σπηλιάς, παρακολουθούν τις σκιές που προβάλλονται θεωρώντας ότι αυτός είναι ο μοναδικός κόσμος. Πίσω τους καίει μια φωτιά κι από ένα άνοιγμα που υπάρχει κατά μήκος ολόκληρης της σπηλιάς υπάρχει δρόμος όπου περνούν διάφοροι άνθρωποι που κρατάν αντικείμενα κάθε είδους. Οι σκιές των ανθρώπων αυτών αντανακλώνται στον τοίχο κι αποτελούν τον αισθητό κόσμο των δεσμωτών, ενώ οι ήχοι που ακούγονται από τους ανθρώπους του δρόμου, που, όπως είναι φυσικό, άλλοι μιλούν κι άλλοι προχωρούν σιωπηλοί, ολοκληρώνουν την ψευδαίσθηση των δεσμωτών, δίνοντάς τους την αποτελειωτική αίσθηση της πληρότητας. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά στον ορισμό του ανθρώπινου εγκλωβισμού, σε μια καθηλωτική εικόνα της ανθρώπινης άγνοιας που μετατρέπεται στην έσχατη δουλεία, καθώς η σιγουριά του φυσιολογικού που εξασφαλίζεται είναι ο ασφαλέστερος δρόμος της υποταγής. Η παράξενη αυτή αλληγορία είναι το καταστάλαγμα της πλατωνικής πεποίθησης του κόσμου των ιδεών, του μοναδικού αληθινού κόσμου που ξεπερνά όλες τις αισθήσεις και που μόνο οι μυημένοι μπορούν να αντιληφθούν, αφού τα απαίδευτα πλήθη είναι καταδικασμένα στην άγνοια. Κι αυτό ακριβώς είναι οι δεσμώτες μέσα στην αλληγορία του σπηλαίου, οι απαίδευτοι άνθρωποι, που φυσικά αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία. Τα δεσμά είναι η άγνοιά που τους καθηλώνει στην απραξία, αλλά και οι αισθήσεις που τους παραπλανούν. Οι σκιές είναι τα απεικάσματα της πραγματικότητας, που, φυσικά, δεν αξίζουν τίποτε μπροστά στον αληθινό κόσμο των ιδεών. Ολόκληρη η σπηλιά είναι ο κίβδηλος κόσμος των αισθήσεων, η πνευματική φυλακή των απαίδευτων ανθρώπων. Οι άνθρωποι του δρόμου, που αντανακλώνται ως σκιές, είναι οι ιδέες και φυσικά ο κόσμος έξω από τη σπηλιά είναι ο αληθινός κόσμος, ο κόσμος των ιδεών, με τον ήλιο να αποτελεί το αγαθό που μόνο ως θείο μπορεί να εκληφθεί. Η προσέγγιση του αγαθού γίνεται μόνο με την απαλλαγή των δεσμών, δηλαδή με τη μύηση στον κόσμο των ιδεών, δηλαδή με τη γνώση της φιλοσοφίας. Και κάπως έτσι βρισκόμαστε μπροστά στη θεοποίηση της φιλοσοφίας, της μοναδικής αληθινής γνώσης που μπορεί να οδηγήσει στην αλήθεια.