Μουσική: Η εναλλακτική αγωγή της ψυχής

Η θεραπεία της ψυχής είναι μία τέχνη και μία επιστήμη που παρουσιάζεται στο δικό μας παρόν έχοντας τις ρίζες της σε αρχαίες και μακρινές εποχές. Τα μέσα και οι τρόποι της πολυποίκιλα και διαφορετικά. Καθένας όμως είναι μοναδικός στο είδος του και σ’ αυτό που προσφέρει. Ένα από τα πιο άμεσα σε πρόσβαση μέσα στο ψυχολογικό επίπεδο είναι η μουσική.

Η μουσική χρησιμοποιούνταν σε πολλούς πολιτισμούς σαν θεραπευτικό μέσο των δυσαρμονιών που εμφανιζόταν σε νοητικό, ψυχολογικό, ακόμα και σωματικό επίπεδο. Ας κάνουμε λοιπόν ένα γοητευτικό ταξίδι στους χαμένους πολιτισμούς του παρελθόντος για να δούμε μερικά από τα σημάδια που έχει αφήσει πίσω της αυτή η αρχαία θεραπευτική, η μουσικοθεραπεία.

Η προέλευση της μουσικής

Στις παραδόσεις των λαών για τον κόσμο και τον άνθρωπο, η μουσική, όπως και όλες οι Τέχνες και οι Επιστήμες, θεωρείται όχι ως ένα ανθρώπινο επίτευγμα, αλλά ως ένα δώρο που δόθηκε στην ανθρωπότητα από τους θεούς. «Δεν χρειάζεται παρά να συμβουλευτεί κανείς το ιστορικό αρχείο οποιουδήποτε αρχαίου έθνους για να διαπιστώσει, χωρίς εξαίρεση, ότι η μουσική, που δόθηκε στους ανθρώπους σαν ένα θεϊκό δώρο, μεταφέρθηκε από τους ουρανούς στη γη από κάποιο θεό ή υπερφυσική οντότητα.

Στην Ινδία, ο Βράχμα ή η δημιουργική του δύναμη Σαρασβάτι, ήταν αυτός που έδωσε τις αρχές της αξιοθαύμαστης αυτής επιστήμης, ο δε Ισβάρα, ένα από τα πρόσωπα της Ινδικής Τριάδας ήταν εκείνος που θεμελίωσε το μουσικό σύστημα.

Στην Κίνα, Ο Φου Χσι και η Νου – Βα, έφεραν τα στοιχεία της μουσικής που αργότερα ανέπτυξε ο Χουανγκ Τι.

Οι Χαλδαίοι απέδιδαν τα ίδια δώρα στον υπέρτατο θεό τους Βήλο και στον πρώτο τους νομοθέτη Οάννη, οι Αιγύπτιοι στην Ίσιδα και στον Όσιρη, οι Θράκες – που διδάχτηκαν από τους Φοίνικες – στον Ολήν, οι Έλληνες στον Απόλλωνα ή στον Ερμή, οι Κέλτες στον Μπελένο, που ήταν κάτι αντίστοιχο του Απόλλωνα, και τέλος οι Σκανδιναβοί απέδιδαν στον Οντίν ή Βοτάν όλα όσα οι άλλοι λαοί απέδιδαν στους θεούς τους ή στους πρώτους νομοθέτες τους.»

Βλέπουμε λοιπόν ότι η μουσική στην αρχαιότητα θεωρούνταν σαν κάτι το πνευματικό ή το ουράνιο. Η σύνδεσή της με τον κόσμο και τη φύση ήταν αδιαχώριστη. Στη δημιουργία ή στην αρχή του Κόσμου ο ήχος αποτελούσε ένα από τα πρωταρχικά στοιχεία. Σε πολλούς μύθους περιγράφεται ο αρχικός ήχος που έθεσε σε κίνηση τη δημιουργία.

Η Αϊταρεγια Ουπανισαντ, στην αρχαία Ινδική παράδοση, περικλείει τον αρχικό ήχο σ’ ένα αυγό, από το οποίο ξεπετιέται ύστερα ο κόσμος. Αντίθετα στην Μπριχαντανιακα Ουπανισαντ ο δημιουργός είναι ο πεινασμένος θάνατος, που δημιουργεί τον κόσμο τραγουδώντας ένα δοξαστικό ύμνο και που μ’ αυτόν θερμαίνεται.

Στην Ιάβα αρχίζει η ιστορία της δημιουργίας με καμπανοκρουσίες ενός θεϊκού πλάσματος και στους καλλιφορνέζικους αρχέγονους λαούς Αχομάι και Ατσουγκεβι ο δημιουργός θεός επιτρέπει σ’ ένα κομμάτι γης, που κρατάει στα χέρια του, να μεγαλώσει μέσω του τραγουδιού του.

Η ισλαμική παράδοση των Σούφι αναφέρει τον αφηρημένο τόνο «Σάουτε Σουρμάδ», ο οποίος διαρρέει ολόκληρο το Σύμπαν και του οποίου οι δονήσεις είναι τόσο λεπτές, ώστε να μην μπορούν να γίνουν αντιληπτές με φυσικά όργανα.

Ή ας σκεφτούμε τη φλογέρα του Κρίσνα, του πιο δημοφιλούς θεού των Ινδών, ή ακόμη τους μυθικούς σωλήνες από μπαμπού της αρχαίας Κίνας, που δίδασκαν στους θεϊκούς αυτοκράτορες τις αντιστοιχίες γης και ουρανού, χρησιμοποιώντας σαν μέσο τη μουσική. Και σ’ ένα κλειδί, η πρώτη αναφορά της δημιουργίας στην Παλαιά Διαθήκη, είναι κι αυτή ένα είδος «ηχητικής δημιουργίας», μόνο πιο φωτισμένης και διαφοροποιημένης. Ο Θεός «μιλάει» και με το λόγο του δημιουργεί τον κόσμο.

Η μουσική είναι η αρμονία που υπάρχει διάχυτη μέσα στο σύμπαν και που εκφράζεται μέσω του ήχου, μέσω κραδασμών. «Γύρω στο 500μ.Χ. ο Boethius μας παρέδωσε τρία είδη μουσικής που καθρεπτίζουν την ολοκλήρωση του ανθρώπου στον Κόσμο. Αυτά είναι :

Α) Η Musica Mundana, η αρμονία η οποία δημιουργείται π.χ. με την περιστροφή των αστέρων.

Β) Η Musica Humana, η οποία δημιουργείται π.χ. με το συνδυασμό σώματος και ψυχής στον άνθρωπο.

Γ) Η Musica Instrumentalis, που είναι κατ’ αρχήν η ηχηρή μουσική, όπως τη γνωρίζουμε, τόσο σαν ενόργανη, όσο και σαν φωνητική.

Σκοπός της μουσικής στην αρχαιότητα δεν ήταν η ικανοποίηση των ανθρώπινων παθών αλλά η χαλιναγώγησή τους. Ούτε ποτέ υπήρξε «τέχνη για την τέχνη» ή μέσο για την έκφραση και αυτοπραγμάτωση των υποκειμενικών συναισθημάτων του καλλιτέχνη. Ήταν εργαλείο της εκπαίδευσης και της ηθικής διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου.

Η μουσική θεωρούνταν τόσο σημαντική στην Κίνα ώστε η κυβέρνηση είχε η ίδια την αποκλειστική εποπτεία και καθόριζε τους κανόνες της με διατάγματα γενικής ισχύος. Είχε καθιερώσει τη βασική νότα «Κουνγκ» και τις διαστάσεις του αυλού που την παρήγαγε, οι οποίες διαστάσεις σκαλίστηκαν σε δημόσια μνημεία και εξυπηρετούσαν σαν γενικότερη μονάδα μέτρησης. Ο κάθε ιδρυτής δυναστείας φρόντιζε για τη δημιουργία νέας μουσικής, ώστε να δίνεται ένας ανανεωμένος χαρακτήρας στην αυτοκρατορία του.

Στην Αίγυπτο οι νόμοι της μουσικής σκαλίζονταν στους ναούς. Αρκετούς αιώνες πριν από τον Πλάτωνα, ο Πυθαγόρας συνιστούσε στους μαθητές του να απορρίπτουν την κρίση της ακοής τους γιατί εύκολα πέφτει σε σφάλματα. Ήθελε να ρυθμίζονται οι αμετάβλητες αυτές αρχές μόνο από τις ανάλογες αρμονίες των αριθμών. Σ’ αυτές ακριβώς τις ιδέες και στη φροντίδα των νομοθετών να διατηρήσουν την αγνότητα της μουσικής οφείλεται το ότι τα τραγούδια ονομάζονταν νόμοι.

Η χρήση της μουσικής σαν θεραπευτικό μέσο στους αρχαίους πολιτισμούς

Η μουσική σαν μέσο και εργαλείο θεραπευτικό συναντάται σε πολλούς πολιτισμούς της αρχαιότητας και πολλές είναι οι αναφορές που έχουμε πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Στην Παλαιστίνη, το 1000 π.Χ. περίπου, θεραπεύει ο Δαυίδ τις «καταθλίψεις» του Σαούλ παίζοντας άρπα.

Στην αρχαία Ελλάδα ο Όμηρος διηγείται πως ο Οδυσσέας «ηρεμεί» τις ματωμένες πληγές του με το τραγούδι του. Επίσης αναφέρει τελείως αυτονόητα τις «επωδούς» με τις οποίες «τραγουδούσαν» τότε τις αρρώστιες. Για τον Ορφέα λέγεται πως ήταν μεγαλοφυής μουσικός αλλά και μεγάλος θεραπευτής. Η πανώλη της Τροίας καταπολεμήθηκε με τραγούδι. Και ας μην ξεχνάμε πως ο θεός Απόλλων και ο Ασκληπιός ήταν ο πατέρας των μουσών.

Η ηχοθεραπεία είναι ριζωμένη στο Θιβέτ εδώ και αμύθητους χρόνους. Για να φέρουν σε ταλάντωση κάποιο νεύρο φυσούν ομάδες μοναχών ή τραγουδούν με τη φλογέρα ή τυμπανίζουν έναν ορισμένο τόνο ο οποίος δεν πρέπει να κοπεί για βδομάδες. Οι ομάδες μοναχών εναλλάσσονται κατά διαστήματα. Τελικά ηρεμεί το νευρικό σύστημα με αυτόν το συνεχόμενο τόνο. Στα μοναστήρια του Θιβέτ, οι γέροι καλόγεροι – γιατροί γνωρίζουν με ακρίβεια ποιος ήχος ενός τυμπάνου ή ποιο σημείο ενός χάλκινου λέβητα πρέπει να χτυπηθεί για να αντιδράσουν τα νεύρα του ενός ή του άλλου ασθενή.

Ο Πορφύριος λέει για τον Πυθαγόρα : «Τους άρρωστους ψυχικά τους παρηγορούσε με μουσική και είχε και τραγούδια ενάντια σε σωματικά πάθη, για τη λησμονιά της θλίψης, για την ημέρωση της οργής και το σβήσιμο των παθών.»

Ο Θεόφραστος (377 – 287), γράφει πως η μουσική χρησιμοποιείται από γιατρούς – μουσικούς κατά της λιποθυμίας, της φοβίας, των διαταραχών του ύπνου, της ισχυαλγίας, της οσφυαλγίας, των στομαχικών ασθενειών κλπ. Με ποιο τρόπο εξασκούσαν οι αρχαίοι δάσκαλοι τη μουσικοθεραπεία τους δεν είναι δυστυχώς σήμερα γνωστό– ή δεν είναι ακόμη – δυνατόν να αναπαραχθεί.

Το γιατί της επίδρασης της μουσικής πάνω στον άνθρωπο

Επιστρέφοντας στο παρόν μετά από αυτή τη μικρή ιστορική αναδρομή θα αναφερθούμε στο πώς και στο γιατί της επίδρασης της μουσικής πάνω στην ανθρώπινη ψυχή παραθέτοντας στοιχεία από σύγχρονες έρευνες και όχι μόνο.

Η φιλοσοφία και εσωτερική γνώση των Σούφι διδάσκει ότι η Απόλυτη ζωή από όπου ξεκίνησε καθετί αισθητό, ορατό και αντιληπτό και στην οποία όλα με τον καιρό ξανασυγχωνεύονται, είναι μία σιωπηλή, ακίνητη και αιώνια ζωή. Κάθε κίνηση που ξεπηδάει από αυτή τη σιωπηλή ζωή είναι ένας κραδασμός και ένας δημιουργός κραδασμών. Μέσα σε έναν κραδασμό δημιουργούνται πολλοί κραδασμοί.

Ακριβώς αυτός ο βαθμός δραστηριότητας των κραδασμών ευθύνεται για τα διάφορα πεδία ύπαρξης. Τα πεδία αυτά τα φανταζόμαστε να διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να αποσπασθούν πλήρως και να χωριστούν μεταξύ τους. Η δραστηριότητα των κραδασμών τα κάνει πιο χονδροειδή και έτσι γεννιέται η γη από τον Ουρανό.

Το ορυκτό, το φυτικό, το ζωικό και το ανθρώπινο βασίλειο είναι βαθμιαίες μεταβολές των κραδασμών και οι κραδασμοί του κάθε πεδίου διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το βάρος, το πλάτος, το μήκος, το χρώμα, την επίδραση, τον ήχο και το ρυθμό. Ο άνθρωπος όχι μόνο αποτελείται από κραδασμούς, αλλά ζει και κινείται μέσα σ’ αυτούς. Τον περιβάλλουν όπως το ψάρι περιβάλλεται από το νερό και τους περιέχει μέσα του όπως η δεξαμενή περιέχει το νερό.

Οι διάφορες ψυχικές διαθέσεις του, οι τάσεις, οι ασχολίες, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες του και όλες οι συνθήκες της ζωής του εξαρτώνται από μια ορισμένη δραστηριότητα κραδασμών, είτε αυτοί είναι σκέψεις, συναισθήματα, είτε αισθήματα. Ακριβώς αυτή η κατεύθυνση της δραστηριότητας των κραδασμών ευθύνεται για την ποικιλία των πραγμάτων και των όντων.

Υπάρχουν δύο όψεις των κραδασμών, η λεπτοφυής και η χονδροειδής, όπου και οι δύο περιλαμβάνουν διάφορες βαθμίδες. Μερικοί κραδασμοί γίνονται αντιληπτοί από την ψυχή, μερικοί από το νου και άλλοι από τα μάτια. Ό,τι αντιλαμβάνεται η ψυχή είναι της φύσης του αισθήματος, ό,τι αντιλαμβάνεται ο νους είναι της φύσης των σκέψεων. Ό,τι βλέπουν τα μάτια είναι κραδασμοί που έχουν στερεοποιηθεί και έχουν μετατραπεί σε άτομα, τα οποία εμφανίζονται στον υλικό κόσμο, αποτελώντας τα στοιχεία αιθέρα, αέρα, πυρ, νερό και γη. Οι πιο λεπτοφυείς κραδασμοί είναι ασύλληπτοι ακόμα και από την ψυχή.

Αφού όλα τα πράγματα προέρχονται και σχηματίζονται από κραδασμούς, έχουν τον ήχο κρυμμένο μέσα τους, όπως η φωτιά κρύβεται στον πυρόλιθο. Τόσο ο ήχος όσο και το χρώμα ασκούν την επίδρασή τους στην ανθρώπινη ψυχή σύμφωνα με το νόμο της αρμονίας. Μια λεπτή ψυχή την ελκύει το χρώμα και μια ακόμα λεπτότερη ψυχή την ελκύει ο ήχος.

Σύγχρονες έρευνες

Υπάρχουν πολλές σύγχρονες έρευνες που αποδεικνύουν την επίδραση της μουσικής τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.

Έτσι για παράδειγμα ο καθηγητής Πανεπιστημίου Δρ. Χ. Χάσεκ, επί χρόνια πρόεδρος του ομίλου φίλων μουσικής της Βιέννης και επικεφαλής του ουρολογικού τμήματος της γενικής Πολυκλινικής του Δήμου της Βιέννης, αναφέρει σε ένα άρθρο του για την εξέταση τριων ορχηστρών :

"Η ορχήστρα Α έπαιζε κατά το πλείστον σύγχρονη μουσική. Στην ορχήστρα Β προτιμούσαν κατά κανόνα κλασικά έργα, ενώ η ορχήστρα Γ έπαιζε κυρίως οπερέτες και μουσική όπερας. Στις συγκριτικές εξετάσεις που έγιναν διαπιστώθηκε ότι, τόσο η σωματική όσο και η ψυχική κατάσταση υγείας των μουσικών της, αποκλειστικά στη σύγχρονη μουσική προσανατολισμένης ορχήστρας, ήταν η χαρακτηριστικά χειρότερη.

Έτσι 22% των μουσικών της ορχήστρας Α παραπονούνταν για διαταραχές ύπνου, ενώ από την ορχήστρα Β μόνο το 2%. Το ίδιο ισχύει και για την υποκειμενικά ενοχλητική νευρικότητα (52% στην ορχήστρα Α, 1% στην ορχήστρα Β)."

Στις ντισκοτεκ οι ντισκ – τζόκευ, όχι μόνο παθαίνουν ανίατες βλάβες της ακοής, αλλά η καταστροφική επίδραση εισχωρεί επί πλέον σε βάθος και στο ψυχικό επίπεδο.

Έπειτα από μία έρευνα που δημοσιεύτηκε εν μέρει στα μαζικά μέσα ενημέρωσης (Βιέννη Νοέμβριος 1984) αποδείχτηκε ότι τα νεαρά άτομα αμβλύνονται ψυχικά και δεν μπορούν πλέον να αντιδράσουν παρά μόνο σε δυνατές συγκινησιακές καταστάσεις και τούτο με χονδροειδή τρόπο. Πολλοί δεν ήταν πλέον ικανοί να εκφράσουν ή να δεχθούν ούτε μια λεπτότερη ή τρυφερότερη συμπεριφορά ή διάθεση.

Η Μουσικοθεραπεία σήμερα

Η μουσικοθεραπεία σήμερα αυτή καθαυτή αποτελεί μια ορισμένη μέθοδο της ψυχοθεραπείας, η οποία λαμβάνει τη μουσική σαν μέσο επικοινωνίας. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα που προκύπτει, φαίνεται στη θεραπεία νευρώσεων, ψυχοσωματικών διαταραχών, ψυχώσεων και νευροψυχιατρικών νόσων. Με το μη ρηματικό σύστημα επικοινωνίας που λέγεται «μουσική» φθάνουμε χωρίς αμφιβολία, ακόμα και σε ψυχικές περιοχές, που – λόγω ψυχοπαθολογικών συμβάντων – δεν ήταν με προφορικό λόγο βατές και δημιουργούμε μια "δυνατότητα επαφής από το αρχαϊκό Συ, πριν το αποκλεισμένο Εγώ βυθιστεί ολότελα στο ψυχωτικό χάος".

Οι τρεις κύριοι τρόποι μουσικοθεραπείας είναι :

Α) ΔΕΚΤΙΚΗ – ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: Περιορίζεται μόνο στο να «ραντίζει» τους ασθενείς με μουσική, που ανάλογα με τη σχολή κυμαίνεται από την καθαρή “Back – Ground Music” έως τη μορφή της συνειδητής ακρόασης μουσικής. Ο τρόπος αυτός εφαρμόζεται ήδη με επιτυχία σε πολλές μικρότερες επεμβάσεις χωρίς τοπική αναισθησία, στους τομείς της γυναικολογίας, της οδοντιατρικής και χειρουργικής.

Β) ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ – ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ : Αυτή ασχολείται με το να επιτρέπει στους ασθενείς να κάνουν οι ίδιοι μουσική που να τους ταιριάζει.

Γ) ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ – ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: Δίνει στον ασθενή τη δυνατότητα να εκφράσει τη διάθεση της στιγμής, χρησιμοποιώντας όργανα που έχουν προετοιμαστεί (πιάνο, ξυλόφωνο, ταμπουρίνο κλπ), ή ακόμα και την ανθρώπινη φωνή, πράγμα που χρησιμεύει στο θεραπευτή σαν μέσο εκκίνησης της μεθόδου θεραπείας του.

Οι εφαρμογές της μουσικοθεραπείας σήμερα εντοπίζονται στην ψυχιατρική, όπου η μουσική περισσότερο από όλους τους άλλους τρόπους, είναι σε θέση να τραβήξει τον ασθενή από την αποπροσωποποίησή του γιατί η επαφή μέσω του λόγου είναι μπλοκαρισμένη, όπως π.χ. σε αυτιστικούς αποκλεισμούς.

Εφαρμογές έχουμε επίσης στον τομέα της ψυχοσωματικής : όπως για παράδειγμα σε νευρικές ασθένειες του στομάχου, νευρώσεις ομιλίας, νευροφυτική δυστονία, άσθμα, διαταραχές καρδιακού ρυθμού, πονοκεφάλους, ημικρανίες, διαταραχές ύπνου, γαστρίτιδα και πολλά άλλα.

Παρά τις πολλές επιτυχίες που έχει κατορθώσει η μουσικοθεραπεία, το έργο της αντιμετωπίζεται ειρωνικά από πολλούς γιατρούς ή παραβλέπεται εν μέρει λόγω μιας κατανοήσιμης άγνοιας. Δεν έχει ληφθεί υπόψη κάτι που ο Novalis έλεγε το 1800 : «Κάθε ασθένεια είναι ένα μουσικό πρόβλημα. Ο γιατρός οφείλει να βρει ποιες «δίνες» πρέπει να περιστρέψει ώστε να επανέλθει η αρμονική ενορχήστρωση του οργάνου Άνθρωπος. Η δόνηση είναι νόμος, η μουσική είναι δόνηση. Η δόνηση είναι κίνηση και η κίνηση είναι το καθοριστικό στοιχείο της ζωής στον κόσμο μας.»

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη έρευνα στο χώρο της μουσικοθεραπείας διαπιστώνουμε ότι η μουσική είναι πιο πολύ από τέχνη και πιο πολύ από τέχνη για την τέχνη. Η μουσική είναι έκφραση μιας θείας αρμονίας και πρέπει να τη μεταχειριζόμαστε με τον ανάλογο σεβασμό. Η μουσική δεν πρέπει να υποβαθμίζεται σε μουσική υπόκρουσης που επιτείνει την πνευματική μας παθητικότητα και μας κάνει προσιτούς στον απέξω, ασυνείδητο χειρισμό μας.

Η μουσική είναι ένα διάμεσο προς άλλους καθαρότερους κόσμους, είναι όχημα, είναι εργαλείο. Η μουσική είναι ένα άριστο μέσο για την πρόσδεση της ανθρώπινης ψυχής προς το θείο που βρίσκεται μέσα μας. Ακριβώς έτσι την είχαν κατανοήσει οι αρχαίοι λαοί και ακριβώς αυτή η ολοκλήρωση λείπει στο δικό μας δυτικό πολιτισμό.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Ο Μυστικισμός του ήχου, Ιναγιατ Χαν, Αθήνα 1992, εκδ. Πύρινος Κόσμος
• Μουσική και ιατρική, Walter Gutdeutsch, εκδόσεις Νέα Ακρόπολη
• Η εσωτερική διάσταση της μουσικής, Φαμπρ ντ’ Ολιβέ, Αθήνα 1991, εκδ. Πύρινος Κόσμος

πηγη

Αριστοτέλης και θεωρία της σχετικότητας

Ο Αριστοτέλης είχε ανακαλύψει τη θεωρία της σχετικότητας(και όχι μόνο) χιλιάδες χρόνια πρίν τον Einstein ή οποιονδήποτε άλλο!!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

«Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου».

Πράγμα που σημαίνει:

Το μέγεθος της περικλειόμενης ενέργειας που συγκρατεί τα μόρια στο πλέγμα της δομής τους είναι: Ο πολλαπλασιασμός της μάζας διαδοχικά δύο φορές, με το μέγεθος τριάντα χιλιάδες φορές το δέκα χιλιάδες (μετρούμενο σε) τρία πόδια προς τη μονάδα του χρόνου.

Δηλαδή

Ε= m: (3: 10.000:10.000) : (3: 10.000:10.000)= m: (3: 10.000:10.000)2 = m; (3: 100.000.000)2=m: (300.000.000)2= m : c2

Όπου 300.000.000 m/sec = c η ταχύτητα του φωτός.

Σχόλια: τριών μυρίων μυριάδων 3 (χ) 10.000 (χ) 10.000 άρα 300.000.000 m/sec.

Η μονάδα μήκους 3 πόδια (=1 μέτρο) = l m.

Η μονάδα του χρόνου είναι το 1 sec.Άρα η ταχύτητα του φωτός c= 300.000.000 m/sec = 300.000 Km/sec, αφού 1 Km (χιλιόμετρο) = 1000 m.

Εδώ έχουμε να κάνουμε πολλά σχόλια με πρώτο το ότι βασιζόμαστε στην έρευ­να των Άγγλων και των Αμερικανών για την αυθεντικότητα του αραβικού κειμέ­νου. Το βασικότερο όμως των σχολίων είναι το «πώς γνώριζε ο Αριστοτέλης ή οι Άραβες τις σύγχρονες μονάδες μέτρησης; Δηλαδή το μέτρο και το δευτερόλεπτο. Μήπως και τις μονάδες μέτρησης τις πήραν οι «πολύμαθοι κλέφτες της αρχαίας ελ­ληνικής γνώσης» από τους αρχαίους μας προγόνους;

Το μεν δευτερόλεπτο έχει κάποια λογική, αφού είναι το 1/60 του λεπτού (min) που είναι το 1/60 της ώρας (h) που είναι το 1/24 της περιστροφής της Γης γύρω από τον εαυτό της.

Το μέτρο όμως ή τα τρία πόδια; Εδώ υπάρχει ένα μυστήριο.

Nα δώσουμε όμως και άλλα χωρία από το κείμενο του Αριστοτέλη για την ταχύ­τητα του φωτός.

«Την προς άκραν αύξησιν λόγου μεταβολής χώρου, προς χρόνον, ουκ εά η φύσις εις μη μετρήσιμον προσάγειν: προσάγει γαρ οσονούπω της μάζης το μέγε­θος εις το μη μετρήσιμον».

Πράγμα που σημαίνει: « Την αύξηση του λόγου του μήκους προς το χρόνο (ταχύτητα) προς ακραία τιμή (όριο της ταχύτητας του φωτός) δεν την επιτρέπει η φύση να φθάσει σε μη μετρήσιμη τιμή (άπειρο). Διότι κάνει και το μέγεθος της μάζας να είναι μη μετρήσιμο (άπειρο)».

Ακριβώς, δηλαδή, ότι λέει και η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Einstein (;) που του την εξήγησε και πλήρως διατύπωσε ο Καραθεοδωρή(ς).

Πάμε παρακάτω στο κείμενο του Αριστοτέλη:

«Την δε χρόνου ροήν πάλιν αίφνης εις βραδύτερον προσάγει». Που σημαίνει: «Τη δε ροή του χρόνου την επιβραδύνει άμεσα».

Μιλάμε δηλαδή για τη διαστολή του χρόνου.

Όσον αφορά το όριο της ταχύτητας του φωτός ο Αριστοτέλης, όπως τον αντέγρα­ψαν οι Άραβες και όπως πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια απεκάλυψαν οι Άγγλοι, μας λέει-

«Την δε μεταβολήν των θεών νόμος τοιαύτη επιβολή φέρει το μέγεθος μηδέ των τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την του χρόνου μονάδα υπερέχειν, μηδέ Ήλιος άλλος αστήρ αντιβαίνειν».

Εδώ έχουμε ένδειξη για το ότι ο Αριστοτέλης έχει διατυπώσει και τη «γενική θε­ωρία της σχετικότητας».

Η μετάφραση είναι: Στη δε μεταβολή (του χώρου προς τον χρόνο, άρα στην ταχύ­τητα), ο νόμος των θεών επιβάλλει να είναι μικρότερη από τριάντα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες επί τρία πόδια (ένα μέτρο) προς τη μονάδα του χρόνου (ένα δευτερόλεπτο) και ούτε ο Ήλιος ούτε άλλο άστρο μπορεί να την κάνει να παραβεί (το νόμο).

Η τελευταία φράση δείχνει ότι:

1) Γνώριζε ο Αριστοτέλης ότι ο Ήλιος ήταν απλά ένα άστρο όπως όλα.

2) Γνώριζε ότι τις συνθήκες κίνησης τις ορίζουν τα «βαρυτικά πηγάδια» (gravity wells) των άστρων, και ακόμη και ένα μαύρο άστρο (μελανή οπή) με την τεράστια έλξη του δε μπορεί να εξασφαλίσει ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός.

ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΑ

Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι:

1) Οι υποψίες μας για το ότι ο Einstein κάτι έτοιμο πρέπει να βρήκε όταν διατύπωσε τη θεωρία της σχετικότητας επαληθεύονται.

2) Ο Einstein με ειλικρίνεια και εντιμότητα ζήτησε τη βοήθεια του Καραθεοδωρή(ς) που του τα εξήγησε όλα.

3) Στον Αριστοτέλη πλέον μπορούν να αποδοθούν.

α) Ο τύπος E=m:c2 για τη μετατροπή της μάζας σε ενέργεια και αντιστρόφως.

β) Η διαστολή του χρόνου και η συστολή του μήκους .

γ) Το όριο της ταχύτητας του φωτός.

6) Η μέτρηση της ταχύτητας του φωτός.

ε) Η «βαρυτική» θεωρία της γενικής θεωρίας της σχετικότητας.

στ) Η σχέση μάζας – ταχύτητας (όταν απειρίζεται η μία, απειρίζεται και η άλλη).

Τέλος να τονίσουμε ότι ακόμη και αν δεν τα έβγαλε αυτά ο Αριστοτέλης, τότε τα πήρε από κάποια άλλη αρχαιότερη ελληνική πηγή σαν μύστης που ήταν.

Ακόμη και αν οι Άραβες είπαν ψέματα και δεν τα βρήκαν όλα αυτά από τον Αρι­στοτέλη, ας αναρωτηθούμε που τα βρήκανε πριν από εκατοντάδες χρόνια;

Εξάλλου γιατί να μην πάρουν αυτοί τη δόξα; Το πιθανότερο είναι ότι οι Άραβες απλά αντέγραφαν για να σώσουν τη γνώση, χωρίς καν να την κατανοούν.

Αυτούς τους Άραβες αλλά και τους Άγγλους του Imperial College of London τους ευχαριστούμε για τη γνώση που μας έδωσαν και για την αλήθεια που την απεκατέστησαν.

Κάποιοι αντιγράφουν την αρχαία ελληνική επιστήμη και μας την «πλασάρουν» ως δική τους και γεγονός μοναδικό και κοσμοϊστορικό..Ίσως μαθαίνουμε λάθος ιστορία στους νέους…Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε αυτά που φοβόμαστε πως θα αλλάξουν όσα έχουμε στο νού μας ως…δεδομένα.

Περισσότερες οι SIM παρά οι άνθρωποι

 

Τα κινητά τηλέφωνα μόλις ξεπέρασαν τον παγκόσμιο πληθυσμό

     

Τα κινητά τηλέφωνα ξεπέρασαν σε πληθυσμό τον ανθρώπινο!

Ουάσινγκτον

Είναι ένα σημαντικό ορόσημο στην ιστορία των επικοινωνιών: τις τελευταίες εβδομάδες ο αριθμός των ενεργών καρτών SIM ξεπέρασε για πρώτη φορά τον παγκόσμιο πληθυσμό. Σύμφωνα με την GSMA, την διεθνή ένωση των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, οι κάρτες SIM σε κινητά τηλέφωνα και άλλες συσκευές πλησιάζουν τα 7,23 δισεκατομμύρια σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξημένες κατά 6,10% σε ετήσια βάση. Συγκριτικά, ο παγκόσμιος πληθυσμός αγγίζει τα 7,2 δισεκατομμύρια, αυξανόμενος κατά 2 άτομα το δευτερόλεπτο ή μόλις 1,2% το χρόνο, σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία του αμερικανικού Γραφείου Απογραφών.

Ταχύτατο φαινόμενο

«Καμία τεχνολογία δεν μας έχει επηρεάσει όπως το κινητό τηλέφωνο. Είναι το ταχύτερα αυξανόμενο φαινόμενο που έχει καταγραφεί ποτέ: από το μηδέν στα 7,2 δισ. σε τρεις δεκαετίες» δήλωσε ο Κέβιν Κίμπερλινγκ, πρόεδρος της εταιρείας Spencer Trask, σχολιάζοντας το ορόσημο.

Η Spencer Trask είχε επενδύσει στην Millicom, μια εταιρεία που συνεργάζεται με τη Facebook για την προώθηση των κινητών στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Το γεγονός πάντως ότι οι ενεργές κάρτες SIM είναι πια περισσότερες από τους ανθρώπους δεν σημαίνει ότι όλοι έχουν κινητό: Οι ενεργοί χρήστες πλησιάζουν τα 3,6 δισεκατομμύρια, κάτι που σημαίνει ότι σε κάθε ενεργό χρήστη αντιστοιχούν δύο κάρτες SIM.

Επιπλέον, οι μετρήσεις της GSMA συνυπολογίζουν τις κάρτες SIM που χρησιμοποιούνται σε συσκευές που επικοινωνούν με άλλες συσκευές -από έξυπνα αυτοκίνητα μέχρι έξυπνους μετρητές. Αυτές οι συνδέσεις «μηχανής με μηχανή» υπολογίζονται στα 250 εκατομμύρια. Χωρίς τον αριθμό αυτό, οι κάρτες SIM δεν θα είχαν ξεπεράσει τον παγκόσμιο πληθυσμό. Κατά κάποιον τρόπο, επομένως, οι κινητές συσκευές ίσως δεν είναι ακόμα περισσότερες από τους ανθρώπους. Αυτό όμως δεν μπορεί παρά να αλλάξει στο κοντινό μέλλον.

Ζούμε μέσα σε μια... φούσκα;

 

Μια νέα θεωρία αναφέρει ότι υπερκαινοφανείς αστέρες εξερράγησαν «όπως το ποπκόρν», δημιουργώντας μια κοσμική φυσαλίδα μέσα στην οποία περικλείστηκε το ηλιακό μας σύστημα

     

Πιθανόν να ζούμε μέσα σε μια κοσμική φυσαλίδα

Ενας από τους άλυτους ακόμη κοσμολογικούς γρίφους που πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες είναι η παντελής απουσία κοσμικής σκόνης και αερίων πέριξ αλλά και στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος. Οι ειδικοί συμφωνούν στο ότι πριν από μερικά εκατομμύρια έτη υπήρχαν κοσμική σκόνη και αέρια στη διαστημική μας γειτονιά. Εκεί που διαφωνούν είναι στο πώς εξαφανίστηκαν.

Κάποιοι επιστήμονες πρότειναν τη θεωρία των υπερκαινοφανών αστέρων. Σύμφωνα με αυτήν εκρήξεις σουπερνόβα απομάκρυναν σκόνη και αέρια από την περιοχή στην οποία βρίσκεται σήμερα το ηλιακό μας σύστημα. Για να ενισχύσουν το επιχείρημά τους οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970 ανέφεραν ότι το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται εντός μιας κοσμικής δομής που είναι γνωστή με τον όρο «υπερφυσαλίδα». Αυτή η υπερφυσαλίδα έχει σχήμα φιστικιού και εύρος 300 έτη φωτός. Σύμφωνα με τη θεωρία πριν από περίπου 10-20 εκατ. έτη ένας ή περισσότεροι υπερκαινοφανείς αστέρες εξερράγησαν σαν... ποπκόρν απομακρύνοντας σκόνη και αέρια και σχηματίζοντας την υπερφυσαλίδα μέσα στην οποία «φυλακίστηκε» το ηλιακό μας σύστημα. Μάλιστα η υπερφυσαλίδα αυτή έλαβε την ονομασία «Τοπική Φυσαλίδα». Οι θιασώτες της Τοπικής Φυσαλίδας υποστήριξαν ότι αυτές οι εκρήξεις σουπερνόβα ήταν αρκετά ασθενείς και έτσι παρά το γεγονός πως συνέβησαν κοντά στη Γη η αρνητική τους επίδραση δεν έφθασε ως τον πλανήτη μας. Σε διαφορετική περίπτωση η πανίσχυρη ακτινοβολία των σουπερνόβα θα είχε εξοντώσει κάθε ίχνος ζωής στην επιφάνεια της Γης. Αλλοι επιστήμονες όμως διαφώνησαν και υποστήριξαν ότι εκείνος που εξουδετέρωσε την κοσμική ύλη δεν ήταν οι εκρήξεις σουπερνόβα αλλά η δραστηριότητα του Ηλιου.

Νέα ευρήματα έρχονται τώρα να στηρίξουν τη θεωρία της υπερφυσαλίδας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι εκτόξευσαν έναν πύραυλο που ταξίδεψε στο Διάστημα και επέστρεψε έχοντας συλλέξει διάφορα δεδομένα. Η ανάλυση αυτών των δεδομένων τούς οδήγησε στο συμπέρασμα ότι πράγματι το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται εντός μιας υπερφυσαλίδας που περιέχει ανάμεσα στα άλλα υπέρθερμο υδρογόνο. «Πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη. Αυξάνει τις γνώσεις μας για την περιοχή του γαλαξία που βρίσκεται κοντά στον Ηλιο και έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κοσμολογικό μοντέλο που θα το χρησιμοποιούμε στη συνέχεια για τη μελέτη και άλλων περιοχών του γαλαξία» αναφέρει ο Μασιμιλιάνο Γκαλεάτσι, επικεφαλής της νέας μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Γαλαξίας εν μέσω... φυσαλίδων

Ο γαλαξίας μας βρίσκεται εν μέσω δύο γιγάντιων φυσαλίδων

Δεν είναι όμως μόνο το ηλιακό μας σύστημα που βρίσκεται μέσα σε μια φυσαλίδα, ολόκληρος ο γαλαξίας φαίνεται ότι βρίσκεται εν μέσω κοσμικών φυσαλίδων.

Το 2010 το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi είχε εντοπίσει ένα εντυπωσιακό αλλά μυστηριώδες φαινόμενο στο κέντρο του Γαλαξία. Δύο γιγάντιες φυσαλίδες εκτείνονται σε αντίθετες πλευρές από το κέντρο του Γαλαξία, εκεί όπου βρίσκεται η μελανή οπή του, ο Τοξότης Α*. Οι δομές αυτές αποτελούνται από σωματίδια υψηλής ενέργειας και από την πρώτη στιγμή της ανακάλυψής τους οι επιστήμονες προσπαθούν να διαπιστώσουν την προέλευσή τους. Μια νέα θεωρία κάνει λόγο για συγχώνευση του Τοξότη Α* με μια μικρότερη μαύρη τρύπα.

Η πιο εμπεριστατωμένη μελέτη που έχει γίνει ως σήμερα αναφέρει ότι αυτές οι κοσμικές φούσκες είναι τα απομεινάρια ενός... λουκούλλειου γεύματος της μαύρης τρύπας του Γαλαξία. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι φυσαλίδες αυτές σχηματίστηκαν όταν ο Τοξότης Α* «έφαγε» κάποτε ένα άστρο ή κάτι άλλο (αέριο κ.τ.λ.) που είχε μάζα 10.000 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ηλιου.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Vanderbilt και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια στις ΗΠΑ ρίχνουν στο τραπέζι μια νέα θεωρία. Εκτιμούν ότι οι δύο φυσαλίδες σχηματίστηκαν από ένα πολύ βιαιότερο γεγονός. Εικάζουν ότι ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να είναι η συγχώνευση του Τοξότη Α* με μια μαύρη τρύπα. Αυτή η μελανή οπή βρισκόταν σε έναν μικρό γαλαξία ο οποίος έπεσε κάποτε θύμα κοσμικού κανιβαλισμού από τον δικό μας. Ο γαλαξίας μας «κατάπιε» τον μικρό γαλαξία και το ίδιο συνέβη και με τον Τοξότη Α* που «κατάπιε» τη μελανή οπή του μικρού γαλαξία, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν οι φυσαλίδες.

«Επιτακτική η εποίκηση του Αρη» λέει η NASA

 

Μόνη λύση για τη διάσωση της ανθρωπότητας η μετακόμιση στον Κόκκινο Πλανήτη υποστηρίζει ο διοικητής της διαστημικής υπηρεσίας

     

H αποίκηση του Αρη είναι η μόνη λύση για τη διάσωση του ανθρώπου σύμφωνα με τον διοικητή της NASA

 

Λονδίνο

Ενδιαφέρουσες αλλά και αρκετά αμφιλεγόμενες δηλώσεις έκανε ο διοικητής της NASA. Μιλώντας σε εκδήλωση της Βασιλικής Αεροναυτικής Εταιρείας της Βρετανίας ο Τσαρλς Μπόλντεν είπε ότι «πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι κλιματικές αλλαγές συμβαίνουν, είναι μια πραγματικότητα» και ότι «η εποίκηση του Αρη είναι επιτακτική για την διάσωση του ανθρώπινου είδους». Οι απόψεις αυτές όμως προκάλεσαν αντιδράσεις ενώ παράλληλα μια νέα μελέτη για τις συνθήκες διαβίωσης στον Αρη δείχνει ότι ο δρόμος για την αποίκηση είναι ακόμη μακρύς και γεμάτος εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσουν οι επιστήμονες.
Οι βάσεις
Η παρουσία του ανθρώπου στον Αρη είναι αναμφισβήτητα άκρως σημαντικό γεγονός για διαφόρους λόγους. Ομως η αιτίαση με την οποία συνοδεύει ο διοικητής της NASA την ανάγκη μετακόμισης του ανθρώπου στον Αρη είναι προβληματική στη βάση της. Αυτό γιατί ο Κόκκινος Πλανήτης έχει ακραίες και εξαιρετικά αφιλόξενες όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά γενικά για τη ζωή συνθήκες.
Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα «παράδεισο» που περιμένει να μας υποδεχτεί όταν η Γη γίνει αφιλόξενη για τον άνθρωπο. Η εποίκηση στον Αρη προϋποθέτει την ύπαρξη βάσεων μέσα στις οποίες θα διαβιώνει ο άνθρωπος. Ετσι λοιπόν θεωρητικά αν οι ατμοσφαιρικές και κλιματικές συνθήκες στη Γη γίνουν δύσκολες για τον άνθρωπο δεν θα είναι απαραίτητο να μετακομίσει στον Αρη για να ζήσει εκεί σε κάποιες βάσεις αφού θα μπορεί να το κάνει σε βάσεις που θα δημιουργηθούν εντός του (αφιλόξενου) πλανήτη μας.
Ούτε 70 μέρες
Προς επιβεβαίωση των παραπάνω αναφορών έρχεται μια νέα μελέτη που πραγματοποίησαν πέντε φοιτητές αεροναυπηγικής ΜΙΤ. Οι φοιτητές ανέλυσαν τα δεδομένα του σχεδίου της ολλανδικής εταιρείας Mars One που οργανώνει ένα ταξίδι εγκατάστασης αποίκων στον Αρη και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αν όλα πάνε καλά και οι επίδοξοι άποικοι φτάσουν στον Κόκκινο Πλανήτη δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν περισσότερες από 68 μέρες.
Στόχος της Mars One είναι να στείλει μέσα στην επόμενη δεκαετία τουλάχιστον τέσσερις ανθρώπους στον Αρη οι οποίοι δεν θα επιστρέψουν ποτέ στη Γη. Στην 35σέλιδη μελέτη τους οι πέντε φοιτητές αναφέρουν ότι «ο πρώτος θάνατος θα σημειωθεί περίπου έπειτα από 68 ημέρες, από ασφυξία». Οι φοιτητές με γραφήματα και μαθηματικούς τύπους αναφέρονται στις διαθέσιμες ποσότητες οξυγόνου και τροφίμων αλλά και τα τεχνολογικά μέσα που θα διαθέτουν οι πρωτοπόροι.
Τα φυτά που θα έχουν μαζί τους οι εθελοντές θα παράγουν υπερβολικά πολύ οξυγόνο και ακόμη δεν έχει αναπτυχθεί η τεχνολογία που θα επιτρέπει την "εξισορρόπηση" της ατμόσφαιρας, σημειώνεται στη μελέτη.
Η εξάρτηση
Επιπροσθέτως, οι άποικοι θα εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από τις αποστολές ανταλλακτικών ενώ το κόστος, που εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια, θα αυξάνεται διαρκώς αφού η εταιρεία υπολογίζει να στείλει και άλλους εθελοντές στο μέλλον.
Ο συνιδρυτής και γενικός διευθυντής της Mars One, ο Ολλανδός Μπας Λάνσντορπ, αντέδρασε αμφισβητώντας τα συμπεράσματα της μελέτης, υποστηρίζοντας ότι οι φοιτητές χρησιμοποίησαν «ανεπαρκή δεδομένα». Παραδέχτηκε όμως ότι το ζήτημα των ανταλλακτικών είναι όντως ένα πρόβλημα. «Έχουν δίκιο, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να τα διατηρήσουμε όλα σε λειτουργική κατάσταση», τόνισε. Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι από 140 χώρες έχουν δηλώσει εθελοντές για τον Άρη, παρά τις πολλές επιφυλάξεις που έχουν διατυπωθεί για το σχέδιο αυτό.
vima

Οι πυξίδες μπορεί να γυρίσουν προς το νότο «μέσα σε μια στιγμή»

 

Η αντιστροφή των μαγνητικών πόλων μπορεί να συμβεί γρήγορα, σε διάστημα μικρότερο από 100 χρόνια

     

Η βελόνα της πυξίδας δεν θα δείχνει για πάντα προς το βορρά

Μπέρκλεϊ, Καλιφόρνια

Το ερώτημα δεν είναι εάν αλλά πότε: Μια ωραία πρωία, η ανθρωπότητα θα ξυπνήσει για να διαπιστώσει ότι όλες οι πυξίδες δείχνουν προς το νότο αντί προς το βορρά. Και αυτή η αντιστροφή των μαγνητικών πόλων μπορεί να συμβεί γρήγορα, σε διάστημα μικρότερο από 100 χρόνια -σχεδόν ακαριαία στην κλίμακα του γεωλογικού χρόνου. Αυτό ακριβώς συνέβη την τελευταία φορά που το μαγνητικό πεδίο της Γης αναποδογύρισε πριν από 786.000 χρόνια, αναφέρουν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ.

«Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα συνέβη» σχολιάζει η Κούρτνεϊ Σπρέιν, μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τη μελέτη στο Geophysical Journal International. Τα συμπεράσματα της έρευνας έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενες μελέτες που έδειχναν ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης εξασθενεί σήμερα με μεγάλη ταχύτητα και θα μπορούσε να μηδενιστεί σε περίπου 1.000 χρόνια.

Τα στάδια

Η εξασθένηση του πεδίου είναι το πρώτο στάδιο μέχρι την πλήρη αναστροφή, για την οποία όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια πότε θα συμβεί. Άγνωστος παραμένει εξάλλου και ο μηχανισμός του φαινομένου, αν και πιθανότατα σχετίζεται με τα ρεύματα λιωμένου σιδήρου που παράγουν το πεδίο μέσα στον εσώτερο, ρευστό πυρήνα του πλανήτη. Το σίγουρο είναι ότι πολικότητα του μαγνητικού πεδίου έχει αντιστραφεί πολλές φορές στην ιστορία της Γης, χωρίς όμως να υπάρχουν ενδείξεις ότι το φαινόμενο επηρέασε την εξέλιξη της ζωής.

Δεδομένου όμως ότι το μαγνητικό πεδίο λειτουργεί ως ασπίδα που προστατεύει τη Γη από επικίνδυνα σωματίδια του Ήλιου και της κοσμικής ακτινοβολίας, η απώλειά του θα μπορούσε θεωρητικά να αυξήσει τη συχνότητα των καρκίνων στον άνθρωπο και πολλά άλλα είδη.


^{Το μαγνητικό πεδίο της Γης εκτρέπει τα φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού ανέμου}

Επιπλέον, η απώλεια του μαγνητικού πεδίου θα άφηνε τη Γη εκτεθειμένη σε γεωμαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες μπορούν να κάψουν τα κυκλώματα των δορυφόρων και να καταστρέψουν δίκτυα ηλεκτροδότησης λόγω της εμφάνισης επαγωγικών ηλεκτρικών ρευμάτων.

Τα ιζήματα

Για να προσδιορίσουν πόσο χρόνος χρειάστηκε για την αναστροφή του πεδίου πριν από 786.000 χρόνια, οι ερευνητές του Μπέρκεϊ εξέτασαν ιζήματα από μια λίμνη κοντά στα Απέννινα Όρη της Ιταλίας, ανατολικά της Ρώμης.

Τα ιζήματα περιέχουν μικρές ποσότητες μαγνητικών υλικών όπως ο σίδηρος, τα οποία αποθηκεύουν στο εσωτερικό τους πληροφορίες για τον προσανατολισμό των γραμμών του μαγνητικού πεδίου την εποχή που σχηματίστηκαν.

Πράγματι, κάτω από το βυθό της λίμνης η ερευνητική ομάδα εντόπισε ένα στρώμα που αποτύπωνε την τελευταία αναστροφή των μαγνητικών πόλων. Η χρονολόγηση των ιζημάτων με τη μέθοδο του ραδιενεργού αργού έδειξε ότι η αντιστροφή αφενός επιβεβαίωσε ότι η αναστροφή συνέβη πριν από περίπου 786.000 χρόνια. Αφετέρου όμως αποκάλυψε ότι η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε πολύ γρήγορα, πιθανώς σε λιγότερο από 100 χρόνια.

«Δεν γνωρίζουμε το εάν η επόμενη αντιστροφή θα συνέβη εξίσου απότομα με την προηγούμενη» διευκρινίζει ο Πολ Ρένε, μέλος της ερευνητικής ομάδας και διευθυντής του Κέντρου Γεωχρονολόγησης του Μπέρκλεϊ.

Οι προειδοποιήσεις

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το αναποδογύρισμα των πόλων δεν θα έρθει απροειδοποίητα. Πριν ο βόρειος μαγνητικός πόλος μετακινηθεί οριστικά στο νότιο γεωγραφικό πόλο στην Ανταρκτική, το μαγνητικό πεδίο θα μπορούσε να γίνει ευμετάβλητο και χαοτικό, με τους πόλους να κινούνται πέρα-δώθε στον πλανήτη.

Σε αυτό το μεσοδιάστημα δεν αποκλείεται μάλιστα το μαγνητικό πεδίο να πάψει να είναι δίπολο και να αποκτήσει περισσότερους πόλους. Οι νέοι αυτοί πόλοι θα έκαναν τις πυξίδες να δείχνουν προς διαφορετική κατεύθυνση ανάλογα με την περιοχή του πλανήτη όπου βρίσκονται. Επιπλέον, οι νέοι πόλοι θα λειτουργούσαν ως παγίδες ηλιακών σωματιδίων και, ανάλογα με τη θέση τους, θα μπορούσαν να εστιάσουν την επικίνδυνη ακτινοβολία σε κατοικημένες περιοχές.

Κυνηγοί κοσμικών ακτίνων ζητούν το κινητό σας

 

Το τηλέφωνό σας θα μπορούσε να γίνει μέρος του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου στον κόσμο

     

Οι κοσμικές ακτίνες είναι πρωτόνια και πυρήνες ατόμων που κινούνται με ακραίες ταχύτητες. Όταν συγκρουστούν με την ατμόσφαιρα απελευθερώνουν μια βροχή άλλων σωματιδίων

Άιρβινγκ, Καλιφόρνια

Το κινητό τηλέφωνό σας θα μπορούσε να γίνει μέρος του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου στον κόσμο. Οι υπεύθυνοι ερευνητικού προγράμματος στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα app που μετατρέπει την κάμερα του κινητού σε ανιχνευτή κοσμικών ακτίνων -σωματιδίων μυστηριώδους προέλευσης που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα με ασύλληπτη ταχύτητα, και με ενέργεια που θα έκανε τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων να ντρέπεται.
Ορολογία

Ο όρος κοσμικές ακτίνες είναι μάλλον ατυχής, αφού στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως το φως ή οι ακτίνες Χ, αλλά για πρωτόνια και πυρήνες ατόμων που φτάνουν στη Γη από το διαστρικό χώρο. Από την ανακάλυψη των κοσμικών ακτίνων στις αρχές του 20ού αιώνα, η προέλευσή τους παραμένει άγνωστη. Είναι ωστόσο πιθανό κάποια από αυτά τα σωματίδια να προέρχονται από εκρήξεις σουπερνόβα ή από υλικό που περιδινίζεται βίαια πριν πέσει σε μια μαύρη τρύπα.

Τα σωματίδια των κοσμικών ακτίνων έχουν ενέργεια που μπορεί να φτάσει τα 3 ? 10²⁰ eV (ηλεκτρονιοβόλτ), περίπου 40 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη σε σχέση με την ενέργεια των πρωτονίων που κινούνται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN. Αυτό σημαίνει ότι ένα μικροσκοπικό σωματίδιο μπορεί να μεταφέρει την κινητική ενέργεια μιας μπάλας του μπέιζμπολ που κινείται με ταχύτητα 95 χιλιομέτρων την ώρα.

Με το που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα, κοσμικές ακτίνες συγκρούονται με μόρια του αέρα και δημιουργούν μια βροχή άλλων σωματιδίων, κυρίως φωτονίων και μυονίων. «Ολόκληρα τετραγωνικά χιλιόμετρα [στο έδαφος] λούζονται από αυτά τα σωματίδια για λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου» λέει ο Ντάνιελ Ουάιτσον, υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Άιρβινγκ.

Τα κινητά

Παρά τη σύντομη διάρκειά της, η βροχή φωτονίων μπορεί να καταγραφεί από τις κάμερες των κινητών τηλεφώνων. Οι αισθητήρες CCD (συσκευές συζευγμένου φορτίου) που υπάρχουν σε αυτές τις κάμερες βασίζονται εξάλλου στις ίδιες αρχές με τους ανιχνευτές σωματιδίων του CERN.

Το εντυπωσιακό είναι ότι τα φωτόνια υψηλής ενέργειας που παράγονται από την πρόσκρουση κοσμικών ακτίνων στην ατμόσφαιρα διαπερνούν τοίχους και μπορούν να καταγραφούν από την κάμερα του κινητού ως στιγμιαίες λάμψεις σε μεμονωμένα εικονοστοιχεία (pixel), ακόμα και αν ο φακός της κάμερας είναι καλυμμένος. Η νέα εφαρμογή, με την ονομασία Crayfis, επιτρέπει στους ερευνητές να καταγράφουν συγκρούσεις κοσμικών ακτίνων σε όλο τον κόσμο -είναι σαν να έχουν στη διάθεσή τους έναν ανιχνευτή κοσμικών ακτίνων που εκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Το app, διαθέσιμο για συσκευές Android και iOS, συλλέγει δεδομένα μόνο όταν το τηλέφωνο δεν χρησιμοποιείται και παραμένει συνδεδεμένο στην πρίζα, ώστε να μην εξαντλεί τη μπαταρία. Το μόνο που έχει να κάνει ο χρήστης είναι να ακουμπήσει τη συσκευή στο τραπέζι ή σε κάποια άλλη επιφάνεια με την κάμερα προς τα κάτω για να μην μπαίνει φως. Η κάμερα λαμβάνει συνεχώς εικόνες, τις οποίες αναλύει το λογισμικό του app αναζητώντας μικροσκοπικές λάμψεις.

Τα δεδομένα μεταδίδονται στους διακομιστές των ερευνητών μέσω Wi-Fi. Και όποιος χρήστης της εφαρμογής είναι αρκετά τυχερός για να καταγράψει ένα συμβάν κοσμικών ακτίνων, οι ερευνητές υπόσχονται να περιλάβουν το όνομά του στη συγγραφική ομάδα της σχετικής επιστημονικής δημοσίευσης.

Μια άλλη, δευτερεύουσα λειτουργία του Crayfis είναι ότι μπορεί να υπολογίζει τα επίπεδα ραδιενέργειας από ραδιενεργά υλικά που υπάρχουν στο περιβάλλον, όπως το ραδόνιο. Χρησιμεύει έτσι και ως συναγερμός για επικίνδυνα επίπεδα ακτινοβολίας. Η μελέτη για την ανάπτυξη του Crayfis έχει αναρτηθεί στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv.

bima

Τα μυστικά βάθη των ωκεανών

Επιστήμονες από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ανακάλυψαν, με τη βοήθεια των δορυφόρων, χιλιάδες άγνωστα έως τώρα υποθαλάσσια βουνά και ηφαίστεια ύψους τουλάχιστον ενάμισι χιλιομέτρου, τα οποία είναι διάσπαρτα στους βυθούς των ωκεανών του πλανήτη μας. Η χαρτογράφηση δεν έχει ολοκληρωθεί και στην πορεία αναμένεται να αποκαλύψει χιλιάδες ακόμη βυθισμένα βουνά και ηφαίστεια, πολλά από τα οποία δεν είναι ορατά, επειδή καλύπτονται από διαδοχικά στρώματα ιζημάτων. Μέχρι σήμερα περίπου το 90% των βυθών παραμένει αχαρτογράφητο.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Σάντγουελ του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Σαν Ντιέγκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερς και το "Nature", ανέφεραν ότι μέχρι τώρα τα δορυφορικά ραντάρ δεν μπορούσαν να «πιάσουν» μέσα στη θάλασσα βουνά χαμηλότερα των δύο χιλιομέτρων - και έτσι είχαν βρεθεί μέχρι σήμερα περίπου 5.000 τέτοιες κορυφές. Όμως, χάρη στη βελτίωση της δορυφορικής τεχνολογίας, είναι δυνατός πλέον ο εντοπισμός και χαμηλότερων βουνών, ύψους τουλάχιστον ενάμισι χιλιομέτρου, πράγμα που αναμένεται να επιτρέψει την ανίχνευση άλλων 20.000 έως 25.000 υποθαλάσσιων βουνών.
Η καλύτερη γνώση σχετικά με το πού υπάρχουν υποθαλάσσια βουνά, βοηθά τόσο στην καλύτερη προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, όσο και στην πιο αποτελεσματική αλιεία. Επίσης συμβάλλει στη βελτιωμένη κατανόηση των θαλάσσιων ρευμάτων και συνεπώς των κλιματικών μεταβολών, καθώς επίσης στην παροχή νέων χρήσιμων γεωφυσικών στοιχείων σχετικά με τις περιοχές του βυθού, όπου οι τεκτονικές πλάκες συγκρούονται ή απομακρύνονται μεταξύ τους. Οι στρατιωτικές και γεωλογικές εφαρμογές (καλύτερη αναζήτηση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου) είναι δύο τομείς, όπου οι νέοι τοπογραφικοί χάρτες θα έχουν μεγάλη χρησιμότητα.
Καθώς το 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από θάλασσες, η γνώση των βυθών παραμένει ελλιπής, κάτι που φάνηκε και κατά την αποτυχία εύρεσης του χαμένου αεροπλάνου ΜΗ370 της Malaysia Airlines. Το θαλασσινό αλμυρό νερό είναι αδιαφανές και στην περίπτωση των ωκεανών δεν είναι αποτελεσματικές οι δοκιμασμένες τεχνικές χαρτογράφησης, που είναι αποτελεσματικές στην ξηρά.
Η καταγραφή της μορφολογίας του βυθού με την τεχνική ηχοεντοπισμού (σόναρ) από πλοία επιτρέπει τη συλλογή πληροφοριών υψηλής ανάλυσης, αλλά με τον τρόπο αυτό δεν έχει καλυφθεί ούτε το 10% των ωκεανών της Γης, καθώς μένουν αχαρτογράφητες τεράστιες «τρύπες» των βυθών έκτασης εκατοντάδων χιλιομέτρων. «Ξέρουμε πολύ περισσότερα για την τοπογραφία του Άρη από ό,τι για το βυθό της Γης», δήλωσε ο γεωφυσικός Ντίτμαρ Μίλερ του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.
Η ευκολότερη και φθηνότερη εναλλακτική λύση είναι η χαρτογράφηση από αέρα μέσω δορυφόρων με τα κατάλληλα ραντάρ, που μετρούν τις διακυμάνσεις του γήινου βαρυτικού πεδίου. Αυτό έγινε σε ένα βαθμό στις δεκαετίες του '80 και του '90 από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ (με τον δορυφόρο Geosat, τα στοιχεία του οποίου έπαψαν το 1995 να θεωρούνται στρατιωτικό μυστικό) και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Το 1997 οι επιστήμονες, με επικεφαλής και τότε τον Σάντγουελ, είχαν δημιουργήσει τον πρώτο δορυφορικό τοπογραφικό χάρτη της Γης.
Ο νέος χάρτης είναι τουλάχιστον δύο φορές καλύτερος, επειδή συμπεριλαμβάνει στοιχεία και από άλλους δορυφόρους, τον γερασμένο αμερικανικό "Jason 1" (πρόσφατα τέθηκε εκτός λειτουργίας) και τον πολύ νεότερο ευρωπαϊκό Cryosat-2 (που τέθηκε σε τροχιά το 2010 και συνεχίζει να χαρτογραφεί), οι οποίοι έχουν καλύτερη τεχνολογία ραντάρ. Όμως, όπως είπαν οι ερευνητές, ακόμα και με αυτές τις νέες δυνατότητες, δεν θεωρείται ακόμη τεχνικά εφικτό να εντοπιστεί κάπου στον βυθό το άτυχο μαλαισιανό «τζάμπο».

Από τον πίθηκο στον άνθρωπο

Εξέλιξη

Η μιμητική και κοινωνική εξάπλωση των νέων ιδεών, των τεχνολογικών εφευρέσεων, των συνηθειών και γενικότερα του πολιτισμού, κάτι που έως τώρα θεωρείτο αποκλειστικά ανθρώπινο προνόμιο, στην πραγματικότητα έχει μάλλον πολύ βαθύτερες ρίζες και μάλιστα σε ένα άλλο είδος πέρα από τον ίδιο τον άνθρωπο. Για πρώτη φορά επιστήμονες επιβεβαίωσαν με παρατηρήσεις στη φύση ότι οι στενότεροι γενετικά συγγενείς μας, οι χιμπατζήδες, μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο την χρήση νέων πραγμάτων, όπως «εργαλείων», και μετά διαδίδουν την χρήσιμη ιδέα σε άλλους.

Οι επιστήμονες από τη Βρετανία, την Ελβετία και τον Καναδά, με επικεφαλής τον Τιμπό Γκρουμπέρ του Ινστιτούτου Βιολογίας του ελβετικού Πανεπιστημίου του Νοϊσατέλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "PLoS Βiology", σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Τέλεγκραφ», μελετούσαν επί χρόνια μια ομάδα χιμπατζήδων σε ένα δάσος της Ουγκάντας, ώσπου, όπως είπαν, βρέθηκαν «στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή».
Έτσι, μπόρεσαν να παρατηρήσουν με τα μάτια τους, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, τη διαδικασία κοινωνικής μετάδοσης γνώσεων ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας των άγριων ζώων. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε παρατηρηθεί αυτό σε ζώα που ζουν ελεύθερα στο φυσικό περιβάλλον τους, ενώ είχε ήδη παρατηρηθεί μεταξύ χιμπατζήδων σε συνθήκες ελεγχόμενων πειραμάτων σε επιστημονικά εργαστήρια.
Οι ερευνητές είδαν τους χιμπατζήδες να παρακολουθούν προσεκτικά την εφεύρεση από ένα σύντροφό τους ενός νέου «εργαλείου», ενός σφουγγαριού φτιαγμένου από φύλλα βρύων για να πίνουν νερό. Στη συνέχεια, αντέγραψαν την ιδέα και τον τρόπο που αυτός το έκανε (βουτώντας το σε ένα ποταμάκι και αφήνοντάς το εκεί για να το πάρει την επόμενη μέρα, όταν πια θα είχε μουλιάσει για τα καλά), προκειμένου να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο. Υπολογίστηκε στατιστικά ότι κάθε φορά που ένας χιμπατζής έβλεπε κάποιον άλλον να κάνει το «κόλπο» με το σφουγγάρι, είχε 15 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να το επαναλάβει κι αυτός, από ό,τι αν δεν είχε δει ποτέ κάτι τέτοιο.
Με αυτό τον τρόπο, η νέα «τεχνολογία» δεν άργησε να εξαπλωθεί σε όλη την κοινότητα των χιμπατζήδων. «Η εξάπλωση της συμπεριφοράς ήταν πολύ γρήγορη. Αυτό δείχνει ότι οι χιμπατζήδες είναι πραγματικά γρήγοροι στην υιοθέτηση νέων εργαλείων», δήλωσε ο Γκρουμπέρ.
Η εν λόγω συνήθεια των χιμπατζήδων, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί κάποτε να οδήγησε με ανάλογο τρόπο στην εξέλιξη του πολιτισμού και στους προγόνους των ανθρώπων, οι οποίοι διαχωρίστηκαν εξελικτικά από τους χιμπατζήδες πριν από 5 έως 7 εκατ. χρόνια. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι η κοινωνική μίμηση-μάθηση πρωτοεμφανίστηκε στον κοινό πρόγονο ανθρώπων και πιθήκων, πολύ πριν εξελιχτούν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Οι επιστήμονες διαφωνούν μεταξύ τους κατά πόσο η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού πρέπει να θεωρηθεί απλώς μια πιο πολύπλοκη συνέχιση της κοινωνίας των χιμπατζήδων, αλλά η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι αυτόν μάλλον συμβαίνει.
Οι χιμπατζήδες θεωρούνται το πιο εξελιγμένο είδος μετά τον άνθρωπο από άποψη «πολιτισμού». Οι επιστήμονες έχουν καταγράψει μέχρι σήμερα περίπου 40 συμπεριφορές αυτών των πιθήκων, οι οποίες αποκτώνται μέσω κοινωνικής επαφής. Εντύπωση επίσης προκαλεί η ποικιλομορφία στις διαφορετικές κοινότητες χιμπατζήδων: μερικές χρησιμοποιούν εργαλεία, άλλες όχι, ενώ κάποιες χρησιμοποιούν διαφορετικά εργαλεία για την ίδια δουλειά. Όλη αυτή η διαφοροποίηση, κατά τους επιστήμονες, θυμίζει την ποικιλομορφία των ανθρωπίνων κοινωνιών και πολιτισμών.
enet

Νορβηγία-Σουηδία: Χώρες για γηρατειά

Δύο σκανδιναβικές χώρες, η Νορβηγία και η Σουηδία, θεωρούνται οι καλύτερες χώρες στον κόσμο για να γερνάει ένας άνθρωπος, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Ποιότητας Γηρατειών (Global AgeWatch Index) για το 2014, που έδωσε στη δημοσιότητα το διεθνές δίκτυο HelpAge International. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 73η θέση της διεθνούς κατάταξης (μεταξύ των 96 χωρών που περιλαμβάνει η λίστα και για τις οποίες υπήρχαν επαρκή διαθέσιμα στοιχεία), υποχωρώντας από την 58η θέση που βρισκόταν το 2013.

Σύμφωνα με τη νέα έκθεση-δείκτη, το μέσο προσδόκιμο ζωής για ένα 60χρονο στην Ελλάδα (πόσα χρόνια ακόμη αναμένεται να ζήσει μετά τα 60), είναι 24 χρόνια, ενώ το μέσο προσδόκιμο υγιούς ζωής (πόσα ακόμη χρόνια θα ζήσει με υγεία μετά τα 60) είναι 17,4 χρόνια. Το ποσοστό των ατόμων άνω των 65 ετών που λαμβάνουν σύνταξη, είναι 77%. Το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που είναι άνω των 60 ετών, αναμένεται να εμφανίσει συνεχή αύξηση στο μέλλον, από 26% το 2014 (περίπου 2,9 εκατομμύρια άνθρωποι) σε 32,4% το 2030 και 37,9% το 2050. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα μετατρέπεται ταχέως σε χώρα ηλικιωμένων.
Η έκθεση αναφέρει ότι η Ελλάδα βρίσκεται χαμηλότερα από κάθε άλλη ανεπτυγμένη χώρα στον δείκτη και ότι υποχώρησε σημαντικά σε σχέση με το 2013. Από την άλλη, όπως επισημαίνει, η χώρα μας τα πάει καλά στο πεδίο της υγείας (24η), βελτιώνοντας σημαντικά τη θέση της από το 2013. Επίσης, βρίσκεται ψηλά (28η) στον τομέα της εισοδηματικής ασφάλειας για τους ηλικιωμένους, εμφανίζοντας ένα σχετικά υψηλό επίπεδο κοινωνικών παροχών στην περιοχή της, παρά την μείωση του ΑΕΠ ανά κεφαλή λόγω της κρίσης.

www.Εσελον, ο παγκόσμιος κοριός

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΑ (NSA) ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ, ΑΝΑΛΥΕΙ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΠΟΙΕΙ ΚΑΘΕ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

Το παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης αποτελείται από 52 δορυφόρους και 25 επίγειες βάσεις. Μία από αυτές υπάρχει στην Κύπρο και στο όρος Τρόοδος.

Ηδη από το 2008 το πρόγραμμα «Αστρικός Ανεμος», που αποκάλυψε το περιοδικό «Wired», άρχισε να παρακολουθεί 320 εκατ. κλήσεις την ημέρα

 
Ο παγκόσμιος «κοριός» ονομάζεται «Εσελον». Εργάζεται για την NSA, την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή παρακολουθεί τα πάντα. Σταθερά και κινητά τηλέφωνα, φαξ, τέλεξ, SMS και δορυφορικές μεταδόσεις -οτιδήποτε χρησιμοποιεί ρεύμα ή παράγει ηλεκτρομαγνητικά κύματα.
Το παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης αποτελείται από 52 δορυφόρους και 25 επίγειες βάσεις. Μία από αυτές υπάρχει στην Κύπρο και στο όρος Τρόοδος. Πιθανόν να υπάρχει και ένα κάτοπτρο στα ορεινά της Αταλάντης, μια περιοχή κυνηγότοπο για... μπεκάτσες. Το μόνο βέβαιο είναι πως εκεί εδρεύει εταιρεία σεκιούριτι με πελάτες μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Διαθέτει δορυφορικές εγκαταστάσεις και συστήματα κεντρικής κεραίας, ένα ιδιόκτητο σταθμό λήψης σημάτων και στόλο οχημάτων GPS για εντοπισμό αυτοκινήτων, σκαφών, ανθρώπων και ζώων.
Το σύστημα «Εσελον» χρησιμοποιεί προχωρημένους αλγόριθμους για να εντοπίζει την ταυτότητα των πηγών του. Μπορεί να σαρώσει έως και 10.000 φωνές. Χρειάζεται μόλις 3 δευτερόλεπτα για ανάλυση και ταυτοποίηση της συνομιλίας. Το «Εσελον» δημιουργήθηκε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου σαν μια εφαρμοσμένη από το 1947 ιδέα για την παρακολούθηση της Σοβιετικής Ενωσης και των δορυφόρων της. Ηταν η εποχή που άρχιζε τη δράση της η νέα αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών, η CIA. Σήμερα χρησιμοποιείται για βιομηχανική κατασκοπία, υποτίθεται.
Η παρέμβαση στην οικονομία είναι πιο αποτελεσματική και έχει τον ίδιο στόχο με τις δικτατορίες που λερώνουν με αίμα και κοστίζουν πολύ. Η οικονομική απειλή γεννά υποτακτικούς υπηκόους πρόθυμους για όλα, προκειμένου να αποφύγουν την καταστροφή. Δεν χρειάζεται κάποιος να δέρνει, να φυλακίζει και να απειλεί με τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» ως απειλή της ευημερίας. Το σπίτι, η ασφάλεια, η οικογένεια, η ευημερία απειλούνται χωρίς να χρειάζονται κομμουνιστές. Φυσικά υπάρχουν άλλοι εχθροί της δημοκρατίας, αλλά το βασικό όπλο είναι ο φόβος. Η απειλή ότι θα τα χάσουμε όλα μάς κάνει να αποδεχθούμε ένα μικρό περιορισμό των, άλλωστε, «άχρηστων» -μπροστά στον κίνδυνο να μην έχουμε ψωμί- ελευθεριών.
Η μαζική «ενοποιημένη» κοινωνία δεν προβάλλει πια ως όραμα κομμουνιστικό. Είναι η ίδια η «αυτοκρατορία» που μας εξισώνει -απαλλαγμένους από δικαιώματα- και μας ενοποιεί ενώπιον του κινδύνου. Του εχθρού. Μοιάζει παράλογο, αλλά είναι δοκιμασμένο. Προκειμένου η πλανητική εξουσία να αντιμετωπίσει τους τρομοκράτες, πρέπει να γνωρίζει τα πάντα για εμάς.
Από το αρχείο της NSA
Η National Security Agency (Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας) των ΗΠΑ για λόγους αυτοπροστασίας δίνει συχνά παραπλανητικές πληροφορίες. Οπως σε ένα σωστό «ατύχημα» ή σε μια -συνήθως κρατική- τρομοκρατική ενέργεια. Πέρα από τις εναλλακτικές λύσεις διαφυγής και τις εφεδρείες, θα πρέπει να υπάρχουν και μερικοί μάρτυρες για να παραπλανήσουν τις έρευνες.

ΜΙΤ: «Οι πρώτοι άποικοι στον πλανήτη Άρη θα πεθάνουν εάν δεν λύσουν ένα βασικό πρόβλημα»

 

 

Το πρόγραμμα εποικισμού του πλανήτη Άρη Mars One δέχθηκε ένα σοβαρό πλήγμα καθώς επιστήμονες του ΜΙΤ ανακάλυψαν ένα λάθος στα σχέδια το οποίο μπορεί να αποβεί θανάσιμο. Σύμφωνα με τις αναλύσεις τεσσάρων επιστημόνων οι πρώτοι άποικοι δεν πρόκειται να επιβιώσουν στην επιφάνεια του πλανήτη ίσως όχι όμως για τους λόγους που μπορεί κάποιος να φαντάζεται.
Σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξαν θα είναι τα φυτά που σκοτώσουν τους πρώτους έποικους μέσω της υπερ παραγωγής οξυγόνου.
Πιο συγκεκριμένα καθώς οι πρώτοι έποικοι θα ξεκινήσουν να καλλιεργούν η κατασκευή μέσα στην οποία θα ζουν αλλά και θα αναπτύσσονται τα φυτά θα υπάρξει υπερ-παραγωγή οξυγόνου πάνω από το κανονικό. Αυτό θα καταλήξει να αποβεί ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα καθώς δεν υπάρχει μέχρι σήμερα τεχνολογία που να επιτρέπει την απομάκρυνση των περίσσιων οξυγόνου αφήνοντας το άζωτο που είναι απαραίτητο για την διατήρηση της ατμοσφαιρικής πίεσης.
Επιπρόσθετα υπάρχει και ένα μικρότερο πρόβλημα. Οι έποικοι θα ζουν σε ένα θερμοκήπιο κάτι που θα ανεβάσει τα επίπεδα υγρασίας σε 100% κάνοντας την ατμόσφαιρα σχεδόν ανυπόφορη. .
Πάντως ο CEO του ιδιωτικού προγράμματος Mars One Bas Landorp απατώντας στις αιτιάσεις των επιστημόνων του ΜΙΤ ανέφερε: «Υπάρχουν πο0λλά προβλήματα μεταξύ του σήμερα και της ημέρας που θα βρεθούν άνθρωποι στην επιφάνεια του Άρη, αλλά η απομάκρυνση του οξυγόνου σίγουρα δεν είναι από αυτά».

Οι πολεμικές τέχνες και η τυφλή πίστη

Σκληρά μαθήματα ρεαλισμού

           

                             

Οι πολεμικές τέχνες είναι από τις «δραστηριότητες» που έρχονται τα τελευταία χρόνια στο προσκήνιο δυναμικά. Κάποια χρόνια πριν, η πλειονότητα του κόσμου μιλούσε για το καράτε, άντε και για το κουνγκ-φου, ωστόσο σήμερα αυτό έχει αλλάξει και το αϊκίντο, το ουινγκ-τσουνγκ, το τάι-τσι, το κραβ μαγκά κ.ά. δεν είναι απλώς «κινέζικα», αλλά κινεζικές (και άλλες ανατολικές) τέχνες πολέμου, στις οποίες επιδίδονται πολλοί άνθρωποι στη Δύση.

Πολλοί από όσους ασχολούνται με κάποιο τρόπο με τις τέχνες αυτές, τις έχουν συνδέσει με μια «βαθύτερη φιλοσοφία» ή ακόμα και με μια μεταφυσική διάσταση η οποία, μάλλον, δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, όπως μας εξηγεί και ο Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης με μια σειρά άρθρων του γύρω από το ζήτημα αυτό. Το θέμα χρειάζεται αρκετή συζήτηση, ωστόσο επιλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε το παρακάτω άρθρο του κ. Μηλιαρέση από την ιστοσελίδα του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών «Πολεμικές Τέχνες», καθώς, μέσα από ένα παράδειγμα, μας φέρνει λίγο πιο κοντά στην πραγματική διάσταση του τι σημαίνει να χρησιμοποιείς τη δύναμη της σκέψης σου μαζί με τη δύναμη του σώματός σου…

Σκληρά μαθήματα ρεαλισμού 

του Γρηγόρη Α. Μηλιαρέση

Κατά μια έννοια είναι συνέχεια του θέματος στο οποίο αναφέρθηκα στο προηγούμενο κείμενό μου εδώ, στον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών με τίτλο «Υπερφυσικές εμπειρίες»∙ η διαφορά είναι ότι φωτίζει μια άλλη διάσταση της πεποίθησης πολλών ότι οι πολεμικές τέχνες έχουν κάποιες οριακά «μαγικές» διαστάσεις (ας μη φοβόμαστε τις λέξεις: «μεταφυσική» και «μαγεία» είναι διαφορετικοί τρόποι να αναφερθούμε στο ίδιο πράγμα εκτός αν, όπως επίσης έγραψα στο ίδιο κείμενο, αν μιλάμε σε καθαρά φιλοσοφικό πλαίσιο). Και δυστυχώς το «φωτίζει» είναι σχετικό, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολύ σκοτεινό κομμάτι της ανθρώπινης ψυχής: τη διάθεση πολλών να πιστέψουν ορισμένους ανθρώπους και να καθοδηγηθούν από αυτούς ακόμα και αν η πραγματικότητα τους υπαγορεύει να μην το κάνουν. 

Η ιστορία περιλαμβάνει δύο Ιάπωνες πολεμικοτεχνίτες: τον 65χρονο Ριούκεν Γιανάγκι, ο οποίος προέρχεται από τον κόσμο του Ντάιτο Ρίου (*) και τον 35χρονο Τσουγιόσι Ιουαούρα, ασκούμενο στο βραζιλιάνικο ζίου ζίτσου και αθλητή των μεικτών πολεμικών τεχνών (ΜΜΑ). Και το περιστατικό, το οποίο έκανε το γύρο του κόσμου χάρη στο σχετικό βίντεο που αναρτήθηκε στο YouTube (δείτε το εδώ) και που έχει σήμερα σχεδόν 11 εκατομμύρια θεάσεις, ήταν η αναμέτρησή τους στο Νομαρχιακό Αθλητικό Κέντρο του Σαπόρο στο νησί Χοκάιντο στις 26 Νοεμβρίου του 2008, μια αναμέτρηση η οποία έγινε κατόπιν ανοιχτής πρόκλησης του πρώτου προς οποιονδήποτε ασκούμενο στις πολεμικές τέχνες και δη με χρηματικό έπαθλο ένα εκατομμύριο γεν (περί τις 7.000 ευρώ).