ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗΝ ΧΙΛΙΕΤΙΑΝ

ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ
ΣΤΗΝ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"
ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗΝ ΧΙΛΙΕΤΙΑΝ
(Ζ' Βιβλίον Πολιτείας Πλάτωνος)

Ο αναγνώστης του παρόντος άρθρου, δια να παρακολουθήση την εξέλιξιν των συλλογισμών, είναι αναγκαίον να έχη μελετήση το Σ π ή λ α ι ο ν του Πλάτωνος (Το πρώτον μέρος του Ζ' Βιβλίου της Πολιτείας, 514 – 519C, το κείμενον του Σπηλαίου υπάρχει εις το βιβλίον ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ, Επίδαυρος, Θόλου Αποκάλυψις, κεφ. 5ον, σελ. 52 - 56) και να έχη διακρίνει την προτεινομένην κυκλικήν πορείαν του αφυπνισθέντος ατόμου. Ο κύκλος αφορά εις την καταλυτικήν δύναμιν της παιδείας δια την εξέλιξιν του ανθρωπίνου γένους....

Το κείμενον προσεγγίζεται με βάσιν την κατωτέρω ερώτησιν, η οποία ετέθη από τηλεθεατήν μετά την δευτέραν εκπομπήν της 15ης Ιανουαρίου επί του θέματος εις τον τηλεοπτικόν σταθμόν BLUE SKY, καθώς επίσης και από ακροατάς εις την αίθουσαν διαλέξεων της ΑΛΟΣ εις μίαν εκ των τεσσάρων εβδομαδιαίων ομιλιών του μηνός Ιανουαρίου ε.έ. Ο μύθος έχει ήδη αναπτυχθή. Κατόπιν αιτήσεως των φίλων τηλεθεατών και ακροατών εκρίθη σκόπιμον όπως δοθή και μέσω του περιοδικού της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ μία συνοπτική απάντησις, καλύπτουσα την ερώτησιν:

ΠΟΙΑ ΤΑ   Ε Σ Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Α   ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΔΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ
ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΤΑ   Ε Ξ Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Α
ΔΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ
ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑΝ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΩΝ ΦΑΣΕΩΝ
ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ

Η ερώτησις δεν άπτεται αμέσως της παιδείας και της απαιδευσίας, - το κυρίως θέμα του Σπηλαίου -, αλλά της ωφελείας, η οποία προκύπτει εκ της παιδείας, ως αναπτύσσεται υπό του Θείου Πλάτωνος η σπουδαιοτάτη αύτη μυθοπλασία.

Η προσέγγισις αφορά εις την αλληγορίαν φωτός / παιδείας και σκότους / απαιδευσίας. Πλήν του ατομικού επιπέδου ερμηνείας, το οποίον αναπτύσσεται εις το παρόν άρθρον, υπάρχει το πολιτικόν και το θεολογικόν και ασφαλώς, λόγω της αρχετυπικής φύσεως του Σπηλαίου, είναι δυνατόν να δοθούν και άλλαι ερμηνείαι.


ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

1. Τα χαρακτηριστικά των δεσμωτών είναι κοινά. Όλοι ευρίσκονται εις κατάστασιν ύπνου/ψεύδους, λόγω της γενικής απαιδευσίας, εις την οποίαν είναι καταδικασμένοι από την παιδικήν των ηλικίαν ("εκ παίδων όντας εν δεσμοίς", 514). Δεμένοι και ακινητοποιημένοι, τόσον σωματικώς όσον και νοητικώς, βλέπουν τας ιδίας σκιάς των προβαλλομένων ειδώλων εις το βάθος του σκοτεινού Σπηλαίου (514Β). Είναι η μονοδιάστατος θέασις του ψεύδους, η οποία δεν επιτρέπει τον δεύτερον όρον συγκρίσεως. Το ψεύδος είναι ο ύπνος της ψυχής (Ψ + εύδος = ύπνος της ψυχής, Κρατ. 421b).

Εις την φάσιν της απαιδευσίας, άνευ συγκρίσεων, η ψυχή ουδέν αντιλαμβάνεται εκ των εσωτερικών της χαρακτηριστικών και ουδεμίαν αντικειμενικήν γνώμην έχει δια την κατάστασιν των άλλων.

Οι δεσμώται δεν είναι εις θέσιν να διακρίνουν τον "εαυτόν" από "τους άλλους". Τά κοινά χαρακτηριστικά των είναι γενικώς: η απάθεια, αδιαφορία, δοκησισοφία και ο, άνευ ορίων, αυτάρεσκος εφησυχασμός. Ουδέν χαρακτηριστικόν γίνεται αντιληπτόν, διότι οι   π ά ν τ ε ς   κ ο ι μ ο ύ ν τ α ι.

2. Η αλλαγή της θέσεως του, "εξαίφνης και εξ ανάγκης" (515D), απελευθερωθέντος δεσμώτου είναι η "γοητεία" της φωτιάς, δηλαδή του νέου "πιστεύω" δια των "θαυμάτων/ψευδών", πού τώρα βλέπει απ' ευθείας και το οποίον "πιστεύω" θέλει πολύ συχνά να επιβάλη εις τους άλλους δια να τους προσηλυτίση και να καλύψη την ανασφάλειαν της μοναξιάς του.

Η μεταφορική σημασία της φωτιάς είναι το θνησιγενές, δηλαδή η φωτιά πρέπει να τροφοδοτήται συνεχώς με νέα ξύλα, με ύλην και όχι με την αφθαρσίαν του πνεύματος. Άρα επισημαίνει το φθαρτόν και παροδικόν της πίστεως (Θρησκευτικής, πολιτικής, ιδανικόν κλπ.), εις την οποίαν έχει το άτομον αφιερωθεί, ενώ το φως του Ηλίου/Αληθείας, το οποίον δεν γνωρίζει, δεν έχει ανάγκην εξωτερικής τροφοδοσίας, ον αγέννητον, άφθαρτον και αιώνιον.

Επειδή είναι μόνος εκ της αναγκαστικής αλλαγής της θέσεως, ο κρυφός θυμός δια την μοναξιάν και την απώλειαν, που υπέστη, τον κάνουν φανατικόν και εκδικητικόν, αυτόκλητον τιμωρόν και δυνάστην "των άλλων". Η φάσις αύτη δεν αναφέρεται αναλυτικώς εις το κείμενον. Προκύπτει εκ των κινήσεων και της αλλαγής της θέσεως του δεσμώτου.

Το άτομον παρουσιάζεται διχασμένον ως προς τον εαυτόν του και αλλοπρόσαλλον ως προς τους άλλους. Οι άλλοι αντιλαμβάνονται τον διχασμόν και την αστάθειαν και απομακρύνονται.

Είναι η δύσκολος φάσις: της αδιαλλαξίας και ασυνεννοησίας, με εξάρσεις αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας ως προς τον εαυτόν του.

Εμφανίζεται εις τους άλλους: απροσάρμοστος και αγχώδης, κακοδιάθετος και μεμψίμοιρος, υπεροπτικός και πιεστικός, εκρηκτικός και αλλοπρόσαλλος.


Η ΕΚΤΟΣ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΣΚΟΤΟΥΣ/ΦΩΤΟΣ

3. "Συρθείς βιαίως από δρόμον δύσκολον και ανηφορικόν" (515Ε) είναι η τρίτη φάσις, την οποίαν αντιλαμβάνεται το άτομον, με την αναγκαστικήν αλλαγήν της θέσεως, η οποία τον εκτινάσσει εκτός Σπηλαίου. Η ψυχική κατάστασις είναι η εκ νέου βύθισις εις το σκότος, που του προξενεί το εκτυφλωτικόν φως της ημέρας. Αναγκάζεται συνεπώς δια της ριζικής μεταβολής των συνθηκών του βίου του, να απαλλαγή από κάθε είδους γοητείας και "Πιστεύω".

Όμως κατά το λυκόφως και το λυκαυγές αρχίζει να βλέπη τας σκιάς των πραγματικών όντων, δηλ. αποκτά σταδιακώς την αντίληψιν της αντικειμενικής πραγματικότητος δια της παιδείας. Είναι η μακρά διακεκομμένη και εναλλασσομένη χρονική περίοδος, η μεταξύ ημέρας και νυκτός, των αναζητήσεων, αμφιβολιών, αμφιταλαντεύσεων μεταξύ σκότους και φωτός, μεταξύ καταλοίπων της απαιδευσίας και αρχής της πραγματικής αντιληπτικότητος της αληθούς παιδείας.
Τα πραγματικά όντα διαγράφουν τας σκιάς των πρώτον επί του εδάφους και εν συνεχεία εντός των υδάτων. Έχει ήδη αντίληψιν των σκιών, των προερχομένων εκ των ειδώλων. Αι σκιαί όμως αύται είναι σκιαί πραγματικών όντων, αλληγορουμένων δια του σχήματος, μεγέθους, μετά του ελαχίστου χρώματος, αλλά άνευ όγκου.

Η μουσική των ουράνιων σφαιρών

Λένε πως ο Πυθαγόρας ήτν ικανός να ακούει αυτην τη μουσική...


Πολλούς αιώνες πριν η ΝΑΣΑ αποδείξει την ύπαρξη την Μουσικής στο Σύμπαν, ο Πλάτων  ονόμαζε την μουσική ως την ομορφιά του Σύμπαντος κι έλεγε ότι η «η Μουσική είναι  η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή», ότι «η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα”. Πιο πριν όμως ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, αυτός ο μέγιστος των μεγίστων φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης  και μουσικός,  είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ευαισθησίας ώστε ν’ ακούει (όχι βέβαια με τα φυσικά αυτιά) τη συμφωνία  του ουρανού, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών και 6 αιώνες π.Χ. από τον Κρότωνα της Ιταλίας αυτός και οι μαθητές του “ θεμελίωναν την θεωρία τους για τους αριθμούς. «κατὰ δὴ τοὺς Πυθαγορικοὺς πρεσβευτέα τὰ τῶν ἀριθμῶν ὡς ἀρχὴ καὶ πηγὴ καὶ ῥίζα τῶν πάντων». Ανακάλυπταν τις αρμονικές σχέσεις των αριθμών στη μουσική και βάσει αυτών ερμήνευσαν τον Σύμπαντα Κόσμο. Η μουσική για τους Πυθαγόρειους ήταν πάνω από όλα μαθηματικά. Η ουσία της ήταν οι αριθμοί και η ομορφιά της η έκφραση των αρμονικών σχέσεων των αριθμών, «τοὺς ἐν τοῖς ἀριθμοῖς ἁρμονικοὺς λόγους ἐννοῶν καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς ἀκουστὸν ἀκούειν ἔλεγε τῆς ἁρμονίας». Η μουσική ήταν ακόμα η εικόνα της ουράνιας αρμονίας. Οι αρμονικές σχέσεις των αριθμών μεταφέρονταν στους πλανήτες. Οι πλανήτες καθώς περιστρέφονται – δίδασκε – παράγουν διάφορους μουσικούς ήχους, «αρμονία των σφαιρών», που δεν τους ακούμε” : «Εστίν ουν η ουσία των πραγμάτων αρμονία και αριθμός σφαιρών στρεφομένων»!!

2.500+ έτη μετά, στο σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει απόδειξη μέχρι κεραίας όλα όσα έλεγαν ο Πλάτων και ο Πυθαγόρας για την μουσική των ουράνιων σφαιρών.

Όπως μας λέγει ο Ιάμβλιχος, στο «Περί Πυθαγόρειου βίου, 938 – 958», ο Πυθαγόρας χρησιμοποιώντας κάποιον άρρητο και δυσκολονόητο θεϊκό τρόπο, τέντωνε την ακοή του και προσήλωνε τον νου του στις «μεταρσίαις» (υπερκόσμιες) «τοῦ κόσμου συμφωνίαις», ακούοντας μυστικά, όπως έδειχνε, μόνον αυτός και κατανοώντας  την καθολική των σφαιρών και των κατ’ αυτάς κινούμενων αστέρων αρμονία, που ήταν κάτι πληρέστερο από εκείνη των θνητών και απέδιδε «κατακορέστερον μέλος». Η υπερκόσμια αυτή συμφωνία, έλεγε, είναι αποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοιζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (εξ ανόμοιων μεν και ποικίλων ταχύτατων ήχων και μεγεθών και συνακόλουθων στοιχείων), που έχουν αναμεταξύ τους εναρμονισθεί με κάποια μουσική διάταξη, αποτελούμενη από κίνηση και μελωδικότητα περιστροφή άμα και ποικιλόμορφη ωραιότητα. Από την υπερκόσμια αυτή συμφωνία εμπνεόμενος, σαν να είχε βάλει σε τάξη και αυτή λογική του νου του, όπως όταν μιλούμε για άσκηση σωματική, επινοούσε όσο ήταν δυνατόν κάποιες εικόνες ίδιες με αυτές που έβλεπε, τις οποίες παρείχε στους μαθητές του μιμούμενος με τα μουσικά όργανα και την φωνή την υπερκόσμια συμφωνία. Γιατί σε αυτόν μόνον από όλους τους ανθρώπους της γης θεωρούσε ότι ήταν κατανοητοί και μπορούσε να ακουσθούν οι κοσμικοί αυτοί φθόγγοι.

Όπως μας πληροφορεί ο Σιμπλίκιος,  στο «Σχόλιά στο Περί Ουρανού» του Αριστοτέλους (7.468.21-469.30), «Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν, ότι ένας αρμονικός ήχος παράγεται από την κίνηση των Ουρανίων Σωμάτων, και το συνελογίζονταν αυτό επιστημονικώς από την αναλογία των αποστάσεών τους• πράγματι όχι μόνον οι αναλογίες των αποστάσεων μεταξύ Ηλίου και Σελήνης, και Αφροδίτης και Ερμού, αλλά επίσης και των άλλων αστέρων, ανεκαλύφθησαν απ’ αυτούς. Όμως, αν η αποδοθείσα σ’ εμάς αιτία να μην ακούμε αυτήν την Αρμονία, λόγω του ότι έχουμε ανατραφεί με αυτήν και την έχουμε συνηθίσει, επέτρεψε κάποτε στον Πυθαγόρα να την ακούσει, όπως μας διηγούνται οι Πυθαγόρειοι, πολύ θα το θαυμάσω• διότι κι εκείνος είχε ανατραφεί με αυτήν, σαν τους άλλους ανθρώπους

Η μυστηριώδης καταγωγή του ανθρώπου

Τον Φεβρουάριο του 1996 το βιβλίο μου. Απαγορευμένη Αρχαιολογία (Forbidden Archeology), παρουσιάστηκε σε ένα ειδικό αφιέρωμα του τηλεοπτικού καναλιού NBC, το οποίο λεγόταν "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" (The Mysterious Origins of Man).

Η παραγωγή και η σκηνοθεσία έγινε από τον Μπιλ Κόουτ (Bill Cote) και τους συνεργάτες του. Το τηλεοπτικό αυτό πρόγραμμα το είδαν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες και προκάλεσε εξαιρετικά παθιασμένες, αρνητικές αντιδράσεις από τον επιστημονικό κόσμο ο οποίος σοκαρίστηκε από τις τεκμηριωμένες αποδείξεις του προγράμματος για την πανάρχαια καταγωγή του ανθρώπινου είδους.

Η φύση αυτής της αντίδρασης μας λέει πολλά για την κατεστημένη επιστήμη. Κανονικά, μαθαίνουμε ότι οι επιστήμονες δεν είναι προσκολλημένοι σε κάποια συγκεκριμένη θεωρία και ότι είναι πάντα έτοιμοι να αλλάξουν τις ιδέες τους όταν αντιμετωπίζουν νέα στοιχεία. Αλλά οι αντιδράσεις του επιστημονικού κατεστημένου στην εκπομπή "Η Μυστηριώδης Καταγωγή Του Ανθρώπου" μας αποδεικνύουν ότι αυτό δεν αληθεύει πάντοτε.

Πριν αναλύσω τις αντιδράσεις των επιστημόνων στην εκπομπή, θέλω να τοποθετήσω όλα αυτά σε ένα πλαίσιο, δείχνοντας την σχέση των αρχαιολογικών ευρημάτων του προγράμματος με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών.

Σύμφωνα με τις καθιερωμένες επιστημονικές θεωρίες, οι άνθρωποι, όπως εμείς, εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα στον πλανήτη, πριν από 100.000 χρόνια περίπου. Προηγουμένως υπήρχαν μόνο πιθηκοειδείς άνθρωποι, οι προγονοί μας, οι οποίοι εμφανίστηκαν πριν από τέσσερα με πέντε εκατομ μύρια χρόνια.

Οι πρώτοι πίθηκοι και μαϊμούδες θα πρέπει να εμφανίστηκαν περίπου 40 με 50 εκατομμύρια χρόνια πριν και η ίδια η ζωή εμφανίστηκε δύο με τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Μας έχουν πει ότι όλες οι φυσικές απο δείξεις που έχουν ανακαλυφτεί από τους επιστήμονες, υποστηρίζουν αυτό το σενάριο. Αλλά στο βιβλίο μου (που έγραψα μαζί με τον Ρίτσαρντ Τόμσον (Richard Thomson)) έχω καταγράψει χιλιάδες περιπτώσεις οι οποίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι σαν εμάς υπήρχαν σε αυτόν τον πλανήτη εδω και δύο ή τρία δισεκατομμύρια χρόνια.

Αυτό συμφωνεί και με τις ιστορικές καταγραφές που έχουν βρεθεί στα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα της Ινδίας. Σαν μέλος του Ινστιτούτου Μπακτιβεντάντα (ο κλάδος των επιστημονικών μελετών της Διεθνούς Ένωσης Συνειδητότητας Κρίσνα) μελετώ αυτά τα κείμενα πάνω από 20 χρόνια και ανακάλυψα ότι έχουν πολλά ακριβή στοιχεία για την πραγματική ιστορία της καταγωγής και της παλαιότητας του ανθρώπινου είδους.

Δεν θα δώσω λεπτομερή περιγραφή των αρχαιολογικών ευρημάτων που παρουσιάζονται στο βιβλίο μου. Μίλησα γι αυτά στο τελευταίο συνέδριο στην Βέρνη, στην Ελβετία. Σήμερα θέλω να εστιάσω στο πως αυτά τα στοιχεία σχετίζονται με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών. Εάν, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία, τα ανθρώπινα πλάσματα υπάρχουν σε αυτό τον πλανήτη για πάνω από δύο δισεκατομμύρια χρόνια, αυτό καταρρίπτει κάθε Δαρβινική θεωρία της εξέλιξης για την καταγωγή των ανθρώπων, την θεωρία που ισχύει σήμερα. Κατά την γνώμη μου, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε μια εξωγήινη εξήγηση για την παρουσία μας εδώ στην Γη.

Τα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα της Ινδίας δεν μιλάνε μόνο για μια αρχαία ανθρώπινη παρουσία πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Μιλάνε επίσης για ανθρωποειδή πλάσματα από άλλα μέρη του σύμπαντος που ταξίδεψαν με ένα διαστημόπλοιο, γνωστού σαν "βιμάνα" (vimana).

Στο Μπαγκαβάτα Πουράνα (Bhagavata Purana) - επίσης γνωστό και σαν Σρίμαντ Μπαγκαβατάμ (Shrimad Bhagavatam) - μαθαίνουμε ότι ο Σίβα και η Παρβάτι κάθονταν κάποτε σε μια συγκέντρωση σοφών όταν ο Βασιλιάς Χιτοακέτου. (Chitraketu) πέταξε από πάνω τους με το βιμάνα του, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι σε κάποιον άλλο πλανήτη.

Έχει ενδιαφέρον να προσέξουμε ότι ο Σίβα και η σύζυγος του θεωρούνται θεοί, ενώ ο Βασιλιάς Χιτρακέτου ο οποίος ασχολείτο με διαπλανητικά ταξίδια με το βιμάνα του, ήταν άνθρωπος, προερχόμενος από την Γη. Με άλλα λόγια, το αρχαίο Σανσκριτικό κείμενο κάνει έναν ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπων που ταξίδευαν στο διάστημα και των θεών.

Αυτό είναι σχετικό με την θεωρία των αρχαίων αστροναυτών, η οποία συνολικά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλες οι περιγραφές των θεών στα αρχαία γραπτά αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες των ανθρώπων της αρχαιότητας να μεταφράσουν την εμπειρία που είχαν, δηλαδή την εμπειρία της θέασης πραγματικών ανθρωπόμορφων επισκεπτών από το διάστημα. Αυτοί οι επισκέπτες ερμηνεύονταν ως μυθικά υπερφυσικά όντα (θεοί).

Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην γίνουμε θύματα μια ψεύτικης διχοτόμησης. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύο πιθανότητες, είναι δελεαστικό να σκεφτούμε ότι, είτε "αυτή" πρέπει να είναι αληθινή, είτε η"άλλη". Με άλλα λόγια, ή υπήρξαν αρχαίοι αστροναύτες, ή θεοί. Αλλά μπορεί να είναι αλήθεια και τα δύο. Οι αρχαίοι άνθρωποι μπορεί να συνάντησαν και αστροναύτες (ανθρώπους που χρησιμοποιούσαν εξελιγμένη τεχνολογία για διαπλανητικά ταξίδια) και θεούς (υπερφυσικά όντα, και μ' αυτό εννοώ πλάσματα από περιοχές της φύσης που κανονικά δεν είναι προσβάσιμες από ανθρώπους της Γης).

Αυτό μας υποδηλώνουν τα αρχαία Σανσκριτικά κείμενα. Νωρίτερα αυτόν τον αιώνα, όταν οι άνθρωποι των πρωτόγονων φυλών συνάντησαν τους Δυτικούς να έρχονται από τον ουρανό με αεροπλάνα γεμάτα από πολύτιμα αγαθά, άρχισαν να φτιάχνουν συστήματα λατρείας γύρω από αυτή την εμπειρία, μεταφράζοντας την πραγματική τεχνολογία ως κάτι μυθικό και υπερφυσικό. Το ίδιο επίσης θα πρέπει να συνέβη και κατά το παρελθόν. Αλλά θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην μεταφράζουμε αυτόματα όλες τις περιγραφές για το υπερφυσικό στα αρχαία κείμενα σε κάτι που να ταιριάζει με τις σύγχρονες τεχνολογικές μας εμπειρίες. Θα πρέπει να παραμείνουμε ανοιχτοί στην πιθανότητα ότι, στην αρχαιότητα, την Γη επισκέφθηκαν και αστροναύτες και θεοί.

Σύμφωνα με τα αρχαία Σανσκριτικά ινδικά κείμενα, οι άνθρωποι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη προήλθαν από μια διαδικασία κληρονομικής μεταβίβασης χαρακτηριστικών με κάποιες διαφοροποιήσεις. Η διαδικασία αυτή έχει κάτι κοινό με τον Δαρβινισμό, ο οποίος θεωρεί επίσης σαν δεδομένη την διαδικασία κληρονομικής μεταβίβασης χαρακτηριστικών -με διαφοροποιήσεις.
Αλλά, η διαδικασία που περιγράφεται σ' αυτά τα κείμενα είναι έξυπνα διαμορφωμένη.

Δεν μας περιγράφουν μόνο αρχαίους ανθρώπινους πολιτισμούς και ανθρώπους που ταξιδεύουν στο διάστημα, αλλά και μερικούς πολύ ενδιαφέροντες γενετικούς χειρισμούς και διαφοροποιήσεις της κανονικής αναπαραγωγικής διαδικασίας. Πράγματα όπως παιδιά του σωλήνα, κλονισμός και γενετική μηχανική δεν είναι καινούρια. Υπήρχαν και στην αρχαία εποχή και οι εφαρμογές αυτές δεν περιορίζονταν στην Γη: ήταν δια πλανητικές. Σε δύο χρόνια από τώρα, στην επόμενη παγκόσμια διάσκεψη στην Κολονία, στην Γερμανία, θα σας μιλήσω γι αυτό. Η διαδικασία αυτή, της καθοδηγούμενης αναπαραγωγικής τροποποίησης, είναι και το θέμα του επόμενου μου βιβλίου, το οποίο θα έχει τίτλο "Ανθρώπινος Εκφυλισμός" (Human Devolution).

Όλα αυτά καταλήγουν στο ότι οι Δαρβινικές εξηγήσεις για την καταγωγή του ανθρώπου δεν είναι ικανοποιητικές. Η ίδια η ύπαρξη των αρχαίων αστροναυτών θέτει μια ισχυρή πρόκληση για την Δαρβινική ιδέα της ανθρώπινης καταγωγής. Η θεωρία των αρχαίων αστροναυτών μας λέει ότι, οι άνθρωποι αυτού του πλανήτη, δέχθηκαν στο μακρινό παρελθόν την επίσκεψη ανθρωποειδών πλασμάτων από άλλους πλανήτες. Ας εξετάσουμε προσεκτικά τις συνέπειες αυτής της θεωρίας.
Σύμφωνα με τον Δαρβινισμό, η δομή των φυσικών σωμάτων είναι κωδικοποιημένη στο DNA των κυττάρων του σώματος. Για να αλλάξει η δομή του σώματος θα πρέπει να αλλάξει το DNA.

ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΑΟΛΙΝ

Ψάχνοντας μέσα στην ομίχλη του χρόνου ο ερευνητής θα βρει στο χώρο των πολεμικών τεχνών ένα θρύλο.

Τον θρύλο για τα μοναστήρια Σαολίν της Κίνας.

Η ύπαρξη τους δεν αμφισβητείται ιστορικά και τα κατορθώματα αυτών των περίφημων μοναχών πολεμιστών φθάνουν τα όρια του μύθου. Ως ιδρυτής της πολεμικής τέχνης των Σαολίν θεωρείται ο μοναχός βουδιστής BODHIDARMA ο οποίος πέρασε στην Κίνα από τις Ινδίες. Ίδρυσε ένα σύστημα ψυχοσωματικής πειθαρχίας το οποίο αργότερα μετασχηματίζεται στα διάφορα είδη πολεμικών τεχνών που επικρατούν στην Ανατολή.


Αξίζει να παρατηρήσουμε το αρκετά σημαντικό από εσωτερική άποψη στοιχείο ότι οι πολεμιστές του Σαολίν ήταν Βουδιστές Μοναχοί γεγονός που δεν τους επέτρεπε το φόνο. Όμως το σύστημά τους επέτρεπε να θέσουν εκτός μάχης πολυάριθμους εχθρούς. Πολλές φορές οι τεχνικές τους έστρεφαν το όπλο του εχθρού πάνω του ή τον καθιστούσαν ανίκανο να συνεχίσει τη μάχη.

Η Τέχνη της μάχης ήταν αλληλένδετη με την ιστορία της φιλοσοφίας, με τη θρησκεία, την ιατρική, την ποίηση, τη ρητορική κ. α. . Ο μοναχός Σαολίν ο όποίος διέτρεχε την Κίνα εθεωρείτο ο κατεξοχήν ολοκληρωμένος άνθρωπος σε σχέση βέβαια με το πολεμικό πνεύμα του Κινέζικου λαού και πολλές φορές τον σέβονταν σαν θεό.

Πιστεύεται γενικά ότι η πολεμική τέχνη των Σαολίν δεν πέρασε στους βέβηλους. Τα διάφορα συστήματα πολεμικών τεχνών θεωρούνται εκλαϊκεύσεις του Σαολίν με πρόσθετα τα χαρακτηριστικά των διαφόρων χωρών. Όμως μέσα από διάφορους θρύλους μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό πορτρέτο του υποψήφιου πολεμιστή.

Είτε τον εύρισκαν οι μοναχοί ασθενή και αδύνατο σε κάποιο δρόμο, είτε κατόρθωνε να μπει στο μοναστήρι από τη στιγμή που θα ήθελε να μπει στις αίθουσες και στους χώρους διδασκαλίας των πολεμικών τεχνών βρισκόταν μπροστά σε ένα μυητικό αυστηρό σύστημα .

Αφού επί ορισμένα χρόνια σκούπιζε το μοναστήρι και βοηθούσε στις πιο σκληρές δουλείες περνώντας τον ελεύθερο χρόνο του με αυστηρές μελέτες και αντιμετώπιζε τα ερωτήματα ενός δασκάλου. «Έχεις μελετήσει αρκετά τα ιερά βιβλία;». Παρατηρούμε ότι πρώτα εξεταζόταν η διαμόρφωσή του μέσω της μόρφωσης από τα πανάρχαια ιερά βιβλία. Η μόρφωση αυτή παράλληλα με τις ταπεινές εργασίες και το βουδιστικό μυστικιστικό χαρακτήρα της συνολικής διαμονής του είχε καλλιεργήσει την ταπεινοφροσύνη και την εγκράτεια. Έτσι πολύ δύσκολα παραδεχόταν ότι ήταν έτοιμος και αυτό θα το έκρινε ο δάσκαλός του.

Από τη στιγμή που άρχιζε τον δρόμο της εξάσκησης οι πιο δύσκολες ασκήσεις τον περίμεναν μέσα στους κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους. Πολλές φορές βρισκόταν κρεμασμένος επί ώρες από ένα σχοινί στη βροχή ή πήγαινε από μοναστήρι σε μοναστήρι διανύοντας τεράστιες αποστάσεις.

Κάθε φορά που ξεπερνούσε το σύστημα μιας αίθουσας μια νέα αίθουσα με νέα συστήματα πιο μυστηριώδη του αποκαλύπτονταν, και κάθε φορά ένας νέος δάσκαλος οπλισμένος με ένα αδιόρατο χαμόγελο τον οδηγούσε. Έπρεπε να δαμάσει τον εαυτό του και τη φύση, και από τη μελέτη και τη δυναμική της φύσης και την επί αιώνες ήρεμη παρατήρησή της πήγασε το πιο ολοκληρωμένο σύστημα παλαιστικής τέχνης.

Το σύστημα των πέντε ζώων

Όπως πολλοί λαοί, παρατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ζωών, είδαν ότι αποτελούσαν την έκφραση μίας δύναμης εκφρασμένης σε ένα μεγάλο πεδίο της φύσης, έτσι και οι μοναχοί Σαολίν είδαν ότι οι τρόποι πολέμου των ζώων αντικαθρέπτιζαν τη μάχη των δυνάμεων της φύσης. Όποιος θα κατάφερνε να πραγματώσει αυτές τις τεχνικές ήταν πια μια δύναμη της φύσης και στη φύση τίποτα δεν αντιστέκεται, είτε αυτή εκφράζεται μέσω της διαβρωτικής δύναμης του νερού, είτε της επίθεσης του αέρα και της φλόγας. Όμως, τα ζώα πολεμούν τα στοιχεία της φύσης μεταξύ τους. Οι στάσεις τους, δίδαξαν τους φυσικούς ανθρώπους.

Τα ζώα ήταν πέντε: ο δράκοντας, το φίδι , η τίγρη , η λεοπάρδαλη και ο πελαργός.

Η τεχνική του δράκοντα αποσκοπούσε στην ανάπτυξη του «εν» που μεταφράζεται ως νους, καρδιά ή πνεύμα. Ίσως το αποδίδει πιο σωστά η λέξη αντίληψη. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιούσε αργές μαλακές κινήσεις σαν τις κινήσεις του μαγικού δράκοντα που πετά στον αέρα. Ήταν η πιο πνευματική από όλες τις τεχνικές και κατά κάποιο τρόπο η κυρίαρχη όλων.

Το δεύτερο ήταν το φίδι. Αυτή η τεχνική ανέπτυσσε κινήσεις ελικοειδείς, συνεχείς σαν αυτές του φιδιού που τυλίγεται. Αν και οι κινήσεις ήταν μαλακές και ρευστές εμπεριείχαν μία εσωτερική δύναμη η οποία τους έδινε μία ακατανίκητη και ευέλικτη δύναμη, αν και εφόσον χρειαζόταν. Αυτή η τεχνική έμοιαζε μάλλον με το Πα- κουά.

Το τρίτο ζώο ήταν η τίγρη. Με αυτήν αναπτύσσονταν τα οστά . Οι κινήσεις ήταν αργές και γρήγορες, συχνά με υπερβολική ένταση. Η τάση ήταν συμπαθής οι επιθέσεις άγριες και υπήρχε ένα αίσθημα αδυσώπητης δύναμης. Μάλλον έμοιαζε με το Ουετσιρίγιου Μαράτα.

Το τέταρτο ζώο ήταν η λεοπάρδαλη. Η ποιότητά της ήταν ή δύναμη και η ευέλικτη μυϊκή δύναμη που θύμιζε τη λεοπάρδαλη η οποία αν και δεν είχε το βάρος και τον όγκο μιας τίγρης είχε την ικανότητα να κινείται ξαφνικά, να επιτίθεται και να οπισθοχωρεί γρήγορα χρησιμοποιώντας τη δύναμή της για να δημιουργεί γρήγορες και δυνατές κινήσεις. Αυτή η τεχνική έμοιαζε με το γιαπωνέζικο καράτε.

Το πέμπτο ζώο ήταν ο πελαργός. Με αυτή την τεχνική αναπτύσσονταν οι ιδέες , ήταν δε υπεύθυνη για τη σωστή στάση. Έδινε ένα αίσθημα ενότητας στο σώμα. Στις κινήσεις ο κορμός ήταν όρθιος και ισορροπημένος και πολλές φορές στηριζόταν στο ένα πόδι. Τα χέρια έδιναν απότομα χτυπήματα απέκρουαν και σάρωναν με κινήσεις όμοιες με των φτερών.

Η παρατήρηση της μάχης ενός πελαργού με ένα φίδι ή η θυελλώδης επίθεση ενός πάνθηρα έδωσαν στους μοναχούς τη δυνατότητα ανάπτυξης των συστημάτων τους. Όμως, μια βαθύτερη ενδοσκόπηση τους έδωσε μια ακόμη ικανότητα, το να βρουν ποια ψυχική κατάσταση αντιστοιχούσε στην κάθε τεχνική αφού η τεχνική ήταν έκφραση αυτής της κατάστασης σε συνδυασμό με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ζώου. Έτσι η καλλιέργεια της εσωτερικής στάσης με την παράλληλη εξωτερική τεχνική μετέτρεπε τον μοναχό σε μία ανίκητη δύναμη και ιδιαίτερα, όταν με ευκολία περνούσε από το ένα σύστημα στο άλλο. Αλλά πάνω από όλα, κυρίαρχη ήταν η βουδιστική ηρεμία, η αυτοσυγκέντρωση η γεμάτη ένταση και δύναμη ειρήνη.

Το μυητικό σύστημα δεν επέτρεπε την μετάδοση της γνώσης σε επικίνδυνα άτομα. Η τεχνική δεν επιτρεπόταν να γίνει γνωστή σε ανθρώπους που δεν κατείχαν τις άλλες γνώσεις και δεν είχαν περάσει τις άλλες χρόνιες δοκιμασίες. Εδώ παρατηρούμε ότι η τεχνική μαθαίνεται και χωρίς την κατάλληλη εσωτερική διαμόρφωση, όμως υπάρχει ένα μεμπτό σημείο. Δεν μπορεί να εκμαθηθεί η τεχνική παρά μέχρι εκεί που ο διαχωρισμός τεχνικής και ουσίας είναι πια δύσκολος. Από αυτό το σημείο άρχιζε η υψηλή πολεμική τέχνη που δεν ήταν πια τέχνη αλλά μαγεία. Πέρα από τα ζώα και τις στάσεις τους ήταν τα ίδια τα στοιχεία της φύσης.

Ο μοναχός έδινε ζωή όπως η γη, υποχωρούσε όπως το νερό, μαστίγωνε όπως ο αέρας και έκαιγε όπως η φωτιά. Το βάρος του σώματος ξεπερνιόταν , δεν υπήρχε ανασταλτικός παράγοντας ανάμεσα στις σκέψεις και τις κινήσεις, φτερωτά βέλη πιάνονταν στον αέρα και η διάβαση πάνω από το νερό η μέσα από την φωτιά δεν ήταν πια μυστήριο. Ίσως είναι για μας μυστήριο στον 20ο αιώνα αλλά όχι για την παραδοσιακή γνώση.

Όταν ο μοναχός ήθελε να φύγει από το μοναστήρι οι δοκιμασίες ήταν τέτοιες που ήταν αδύνατο να φύγει όποιος θα μετάδιδε αργότερα στον έξω κόσμο επικίνδυνες τεχνικές χωρίς την απαραίτητη εσωτερική διαμόρφωση.

Οι δοκιμασίες των τεσσάρων δωματίων

Μόνο ο θρύλος τους φτάνει στις μέρες μας. Μέσω αυτών ο υποψήφιος μύστης αποκτούσε την ενοποίηση με το περιβάλλον. Το τσεκούρι ή το ακόντιο που έρχονταν κατά πάνω του ενώ καθόταν ακίνητος σταυροπόδι στο πάτωμα ενός σκοτεινού δωματίου το έπιανε και το ακουμπούσε δίπλα του. Σε ένα άλλο δωμάτιο περπατούσε πάνω στο σκοτεινό νερό και τέλος σήκωνε ένα πυρακτωμένο καζάνι στην αγκαλιά του. Γη, νερό, αέρας και φωτιά. Μυητικές δοκιμασίες και το έμβλημα του μοναστηριού σημαδεύονταν με το πυρακτωμένο σίδερο στο στήθος του υποψήφιου. Η έξοδος ήταν πια ακίνδυνη.

Και η περιπλάνηση στις απέραντες επαρχίες της Κίνας ήταν πια γεμάτη θρύλους, κατορθώματα, ευγενείς περιπέτειες και τιμές θεού.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΑΟ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

Η μελέτη του Τάο Τε Τσίγκ του βιβλίου του Λάο Τσε δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο αυτόν ο οποίος είναι ένας εραστής του δρόμου προς την Αρετή. Από τη στιγμή που οποιοσδήποτε ευγενής πολεμιστής μελετήσει αυτό το έργο θα διακρίνει όλα τα σημεία που τον αφορούν.

Κατ΄ αρχήν αφού Τάο Τε Τσίγκ σημαίνει πραγματεία για την οδό και τη Δύναμή της, αμέσως βλέπουμε ότι πρέπει να υπάρχει μέσα σ΄ αυτό μια παρουσία στοιχείων όσον αφορά την οδό και την Δύναμη.

Ο πολεμιστής πρέπει να είναι δυνατός και να βαδίζει ένα Δρόμο. Αν είναι ακάθαρτος ο δρόμος η Δύναμή του θα τον καθαρίζει. Ας θυμηθούμε τον Ηρακλή και τον Θησέα.

Τα παραγγέλματα του Λάο Τσε, αντηχούν γι΄ αυτούς που θέλουν να βαδίζουν σταθερά το δρόμο.

«Το να ικανοποιείς τις επιθυμίες σου, δεν είναι πάντα τόσο καλό όσο το να τις σταματάς, όταν πρέπει». Ο αυτοέλεγχος είναι μια αρετή. Οι επιθυμίες πρέπει να νικηθούν από αυτή την αρετή, όχι μέσω μιας ψεύτικης άρνησης. Δεν πρέπει να ελέγχουν το μαθητή οι επιθυμίες. Ο μαθητής πρέπει να τις ελέγχει. Το ίδιο και για τη μάχη. «Οποίος δεν ανταγωνίζεται κανέναν, ποιος θα μπορούσε να τον ανταγωνιστεί». Πρέπει να ξεπεράσει ο μαχητής την αγωνία και το άγχος. Δεν πρέπει να πολεμά μανιασμένα χωρίς ανάσα, για να καταβάλει τον αντίπαλο. Με φυσικό τρόπο, σαν παρατηρητής του εαυτού του, πρέπει να στέκεται απέναντι στον άλλο, και αυτό είναι νίκη. Χωρίς υπερβολές. « Ολιγόλογη είναι η φύση στην ομιλία της. . . Η μπόρα τελειώνει πριν τελειώσει η μέρα. Αφού η φύση μιλά έτσι γιατί όχι και ο άνθρωπος ;» Ο λακωνικός τρόπος έκφρασης είναι η γλώσσα της φύσης την οποία φαίνεται να κατανόησαν αρκετά καλά οι Σπαρτιάτες.

Τι θυμίζουν αυτοί που ακολουθούν την υπερβολή και αυτόν που «Τρέχει με άγριο άλογο μεθυσμένος». Που έχει αφήσει να τον κυριαρχήσει η προσωπικότητα και αναπόφευκτα θα έρθει η βία. Όμως για τον Λάο Τσε η βία είναι καταδικασμένη. ΟΙ ευγενείς δε χρησιμοποιούν βίαια μέσα. Ακόμα και τα όπλα «τα χρησιμοποιούν με ηρεμία και αυτοκυριαρχία». Δεν πανηγυρίζουν για τη νίκη και όταν πραγματώνουν το σκοπό τους σταματούν. «Αν αυτός που ακολουθεί τη βία δε βρει βίαιο θάνατο, θα τον καλέσω να με διδάξει».

Η αυτάρκεια θα βοηθήσει την προσπάθεια. «Αν είσαι χαρούμενος με όσα έχεις η χαρά σου θα διαρκέσει. Ο μαχητής πρέπει πάντα να ανακαλύπτει ήρεμες λύσεις. «Η κίνηση νικά το κρύο, η ηρεμία νικά τη ζέστη».

Ο τρόπος ζωής δεν πρέπει να είναι αφύσικος. Και το Τάο είναι η ίδια η ζωή και η φωνή της φύσης. Σ’ αυτόν που βαδίζει στο Τάο η τίγρη και το βουβάλι δεν προκαλούν κακό. «Δεν υπάρχουν σ’ αυτόν σημεία θανάτου». Ο πολεμιστής πρέπει να αναζητά την αρμονία. . . «Η πολλή ζωτικότητα οδηγεί στην επιθετικότητα, αλλά η αρμονία οδηγεί στη σταθερότητα.

Ο πολεμιστής πρέπει να ελέγχει τα λόγια αλλά και τον τρόπο που λέγονται τα λόγια «Εκείνοι που γνωρίζουν δε μιλούν πολύ». Πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια αλλά όχι σκληρότητα. Να λέγεται η αλήθεια, χωρίς όμως να δημιουργεί πληγές. Και όταν ο εχθρός βρεθεί σε δύσκολη θέση να μην χαθεί η ευγένεια, η ταπεινότητα και η εγκράτεια. Αλλά ο νικητής να του χαρίσει την ζωή και να του επιστρέψει το όπλο του προσφέροντάς του φιλία.

Τα λόγια που ακολουθούν μας λένε ότι μόνο αυτός που έχει, θράσος θα σκοτώσει. Αυτός που έχει θάρρος θα σεβαστεί την ζωή. Θα τη σεβαστεί γιατί βαδίζει τον δρόμο της. Και δεν είναι άκαμπτος αλλά τρυφερός και ευλύγιστος. «Οι δυσκίνητοι στη μάχη δε νικούν». Η σκληρότητα των δέντρων τα κάνει αδύναμα μπροστά στον άνεμο. Η ευλυγισία τα σώζει. Αλλά και η αδυναμία υπερνικά την δύναμη και η ευγένεια το σκληρό άνθρωπο. Έχουμε πολλά παραδείγματα σκληροτράχηλων πολεμιστών που υποχώρησαν μπροστά στην ευγένεια των ηττημένων.

Προχωρώντας το δρόμο κι άλλες αρετές πρέπει να συνοδεύουν τον προσκυνητή. «Πιστός στις υποχρεώσεις του, χωρίς να ζητά τη συμφωνία. Μόνο ο κακοήθης απευθύνει κατηγορίες. Τα λόγια του Τάο Τε Τσίγκ δε βρίσκονται μακριά από το Μπουσίντο, τον Πλάτωνα, το Μάρκο Αυρήλιο, τους κανόνες του Ιππότη. Το έργο του Τάο είναι η ειρήνη.

Με ψυχικές διαταραχές συνδέεται η δημιουργικότητα

Ανάμεσα στη λογική και στην... τρέλα φαίνεται ότι ισορροπούν οι καλλιτέχνες

Στοκχόλμη 
Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα μελέτη για τη σχέση των ψυχικών διαταραχών με τη δημιουργικότητα, η οποία εξέτασε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Σουηδίας, δείχνει να επιβεβαιώνει ότι οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες και άλλοι άνθρωποι που ασκούν δημιουργικά επαγγέλματα είναι πιθανότερο να πάσχουν από ασθένειες όπως η διπολική διαταραχή. Το γράψιμο, επίσης, παρουσιάζει μια ιδιαίτερη σχέση με τη σχιζοφρένεια.

Αρκετές προηγούμενες έρευνες έχουν συνδέσει τη δημιουργικότητα με τις ψυχικές ασθένειες, ενώ ορισμένες μελέτες αποδίδουν στον αυτισμό τη δημιουργική σκέψη προσωπικοτήτων όπως ο Δαρβίνος, ο Σωκράτης, ο Άινσταϊν, ο Ουόρχολ και ο Νεύτωνας.

Την ίδια σχέση είχε δείξει πέρυσι μελέτη του διάσημου Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Σουηδίας, η οποία διαπίστωνε ότι οι καλλιτέχνες και οι επιστήμονες απαντώνται συχνότερα σε οικογένειες με διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη) και σχιζοφρένεια.

Τώρα, η ίδια ερευνητική ομάδα επιβεβαιώνει τα ευρήματα εξετάζοντας μια μεγαλύτερη ποικιλία ψυχιατρικών διαγνώσεων, από τη σχιζοσυναισθηματική διαταραχή μέχρι τη νευρική ανορεξία

Η μελέτη

Η μελέτη εξέτασε 1,2 εκατομμύρια ασθενείς και τους συγγενείς τους μέχρι τα ξαδέλφια δεύτερου βαθμού. Δεδομένου ότι κάθε ασθενείς αντιστοιχήθηκε με ένα υγιές άτομο στην ομάδα ελέγχου, η έρευνα κάλυψε μεγάλο μέρος του γενικού σουηδικού πληθυσμού.

Η ανάλυση έδειξε ότι η διπολική διαταραχή είναι πιο συχνή σε άτομα με επιστημονικά ή καλλιτεχνικά επαγγέλματα, όπως οι χορευτές, οι φωτογράφοι και οι συγγραφείς, αναφέρουν οι ερευνητές στο Journal of Psychiatric Research.

Οι συγγραφείς, ιδιαίτερα, εμφανίζονται πιο συχνά μεταξύ των ασθενών που κάνουν κατάχρηση ουσιών ή πάσχουν από σχιζοφρένεια, κατάθλιψη και διαταραχές άγχους. Επιπλέον, οι συγγραφείς είναι 50% πιθανότερο να θέσουν οι ίδιοι τέρμα στη ζωή τους συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό.

Ακόμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δημιουργικά επαγγέλματα είναι πιο συνηθισμένα στους συγγενείς ασθενών με σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή, νευρική ανορεξία και, σε μικρότερο βαθμό, με αυτισμό.

Όπως σχολιάζει ο Σάιμον Κιάγκα, μέλος της ερευνητικής ομάδας, τα αποτελέσματα των αναλύσεων υποδεικνύουν ότι οι ψυχικές διαταραχές έχουν συχνά και μια καλή πλευρά.

«Ο γιατρός και ο ασθενής πρέπει να καταλήγουν σε συμφωνία για το τι πρέπει να θεραπευτεί και με ποιο κόστος» λέει ο Κιάγκα. «Στην ψυχιατρική και γενικά στην ιατρική υπάρχει η παράδοση να βλέπουμε τις ασθένειες σε άσπρο-μαύρο και να προσπαθούμε να απαλλάξουμε τον ασθενή από κάθε χαρακτηριστικό που θεωρείται νοσηρό» παραδέχεται.

Είμαστε φτιαγμένοι για extreme sports;

Στη μία άκρη της Γης, οι παίκτες της ποδοσφαιρικής ομάδας, μόλις μπήκαν στα κλιματιζόμενα, σχεδόν κρύα αποδυτήρια για τα δεκαπέντε λεπτά ξεκούρασης ύστερα από ένα κοπιαστικό πρώτο ημίχρονο, με αρκετά υψηλές θερμοκρασίες να επικρατούν εκείνη την ημέρα, φόρεσαν αμέσως κάτι περίεργα γιλέκα που μέσα τους κυκλοφορούσε υγρό σε θερμοκρασία κοντά στο μηδέν και σε αυτή την «ψυχρή» ατμόσφαιρα κάθησαν για ν' ακούσουν τις οδηγίες του προπονητή τους.
Στην άλλη άκρη της Γης, σε μια έρημο του Νοτίου Μαρόκου, σε θερμοκρασίες λίγο πιο πάνω από τους 50 βαθμούς Κελσίου, άλλοι, με αθλητική περιβολή και μόνο με ένα σακίδιο στην πλάτη, με τα απολύτως απαραίτητα και σ' αυτά να βρίσκεται και ένα κουτί πρώτων βοηθειών που περιελάμβανε και αντίδοτο για το δάγκωμα φιδιών, με 13,5 λίτρα νερό στη διάθεσή τους για κάθε ημέρα, καπελάκι, γυαλιά ηλίου και μεγάλη διάθεση, ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν τον Marathon des Sables, μια διαδρομή περίπου 250 χιλιομέτρων, μοιρασμένη σε έξι εφιαλτικές ημέρες και νύχτες.
Από τη μία λοιπόν έχουμε την επιστημονική έρευνα, που ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα για το τι καθορίζει την αντοχή του ανθρώπινου οργανισμού, και από την άλλη μια τάση για τη μετατόπιση συνεχώς των ορίων της ανθρώπινης αντοχής, με τρεξίματα στην έρημο, σκαρφάλωμα σε απίστευτα απότομες βραχώδεις πλαγιές, αναρριχήσεις μέσα στους πάγους, πτώσεις από ελικόπτερο με σκι στα πόδια. Μια τάση που οι κοινωνιολόγοι μάς λένε ότι σήμερα έχει πάρει μεγάλες (και εμπορεύσιμες, είναι η αλήθεια) διαστάσεις. Διότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι επειδή αισθάνονται εγκλωβισμένοι στην καθημερινή ζωή με τους κανόνες και τις ασφυκτικές υποχρεώσεις διψούν για το μεγάλο κατόρθωμα, που θα τους δώσει αυτοπεποίθηση και στη διάρκειά του θα τραβήξει το μυαλό τους από τα καθημερινά προβλήματα. Αποστάσεις όπως αυτή του μαραθωνίου με τα 42 χιλιόμετρα φαίνονται πολύ λίγες για τους μοντέρνους αυτούς σούπερμεν. Αλλά είναι στον σωστό δρόμο άραγε;

Αντιστέκεται το σώμα στη γυμναστική;
Καθισμένοι σε ένα ήσυχο γραφείο, στην Αθήνα, μαθαίνουμε για τις έρευνες σχετικά με την ανθρώπινη αντοχή συζητώντας με τον κ. Νίκο Γελαδά, καθηγητή Εργοφυσιολογίας στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. «Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να γυμνάζεται» λέει, χωρίς κανέναν δισταγμό, «αλλά για να κάθεται». Και ο καθένας μπορεί να απορήσει με τα λεγόμενα ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην έρευνα των ορίων στην αντοχή του ανθρώπινου σώματος. Αλλά υπάρχει εξήγηση γι' αυτό που φαίνεται αιρετικό αν σκεφθούμε πόσοι άνθρωποι ιδρώνουν καθημερινά, σε γυμναστήρια, κολυμβητήρια, γήπεδα, δρόμους και δασικά μονοπάτια.
«Το σώμα, από την αρχή της άσκησης, προσπαθεί να τη σταματήσει. Με ήπιες εντολές σε μικρές προσπάθειες και με έντονα μηνύματα σε ακραία κοπιαστικές ασκήσεις, επιδιώκοντας όπως λέμε την ομοιόσταση. Δηλαδή με τη βοήθεια εσωτερικών μηχανισμών προσπαθεί όσο μπορεί να διατηρήσει πιο σταθερές τις συνθήκες του εσωτερικού του. Σωματική θερμοκρασία, pH αίματος, συγκέντρωση γλυκόζης και διοξείδιο του άνθρακα κρατούνται έστω και με κόπο κοντά στις τιμές ηρεμίας του σώματος. Διότι το σώμα μας μεριμνά πάντα για την επιβίωσή μας. Και βασικός παράγοντας γι' αυτό είναι η ενέργεια που έχει στη διάθεσή του. Προσπαθεί λοιπόν να προστατεύσει τη ζωή μας με την εξοικονόμηση ενέργειας. Σύμφωνα με αυτή την έννοια, από την αρχή κάθε μυϊκής προσπάθειας και χωρίς κατ' ανάγκην εμφανή κόπωση υπάρχουν ενδείξεις ότι ο εγκέφαλος στέλνει και ανασταλτικά μηνύματα στον εργαζόμενο μυ».
Οπότε η επόμενη και απόλυτα αυθόρμητη ερώτηση είναι: Και όλα αυτά τα γυμναστήρια, οι προπονήσεις, οι μαραθώνιοι, είναι κόντρα στη φύση του ανθρώπου; Οπως λοιπόν εξηγεί ο κ. Γελαδάς, η προπόνηση επιφέρει ευφορία και μεγιστοποιεί το λειτουργικό πλαίσιο του σώματος. Δηλαδή αυξάνει σε ατομικό επίπεδο την απόσταση διαταραχής που μπορεί να ανεχθεί ο οργανισμός από την κατάσταση της ομοιόστασης. Αυτό έχει αποτέλεσμα το κατάλληλα προπονημένο άτομο σε προσπάθειες αντοχής να μπορεί να προσαρμοσθεί ευκολότερα και να αποδώσει έργο χωρίς να απειλείται η ζωή του σε διάφορες αντίξοες καταστάσεις. Είτε πρόκειται για ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες είτε για μολυσματικές ή χρόνιες ασθένειες, όπως είναι τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Και εδώ έχει σημασία η προπόνηση να έχει αυξήσει την αντοχή και όχι να έχει εξασθενίσει το σώμα. Βέβαια, εμπορικοί λόγοι αλλά και περιέργεια κάνουν τους ανθρώπους να φθάνουν σε όρια κοντά στο μη αντιστρεπτό μιας σωματικής βλάβης.

Ο κεντρικός κυβερνήτης και οι άλλοι
Οποιος θελήσει να ψάξει για την απάντηση στην ερώτηση που προκύπτει φυσιολογικά σε σχέση με την προπόνηση, «γιατί κουραζόμαστε και πώς καθορίζονται τα όριά μας;», θα αισθανθεί ότι μπλέκει. Διότι από τις αρχές του 1900 ως σήμερα έχουν διατυπωθεί δύο διαφορετικές εκ πρώτης όψεως θεωρίες, πολυάριθμοι ερευνητές έχουν πάρει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης και το ψάξιμο συνεχίζεται, αφού η απάντηση έχει μεγάλη σημασία.
Το 1923 ο νομπελίστας από την προηγούμενη χρονιά Archibald V. Hill παρουσίασε ένα πρότυπο σχετικό με την εμφάνιση της κόπωσης από την άσκηση. Σύμφωνα με αυτό, η κόπωση εμφανίζεται στους μυς που συμμετέχουν σε μιαν άσκηση, ή σε μια προπόνηση γενικότερα, όταν η καρδιά δεν είναι σε θέση πλέον να δώσει ό,τι χρειάζεται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των μυών σε οξυγόνο. Αναγκαστικά παράγεται γαλακτικό οξύ που «δηλητηριάζει» τους μυς και κάνει να εμφανίζονται τα λεγόμενα συμπτώματα της κόπωσης.  Μια άλλη πρόβλεψη του μοντέλου-Hill είναι ότι η μέτρηση του γαλακτικού οξέος στο αίμα στη διάρκεια της άσκησης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδιοριστεί η ιδανική ένταση στην προπόνηση και επίσης εκ των υστέρων για να βρεθεί το πόσο αποτελεσματική ήταν η προπόνηση. Οι νεότερες έρευνες όμως έχουν δείξει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν αρκεί να μετρήσεις το γαλακτικό οξύ διότι η ποσότητά του έχει μεγάλες διακυμάνσεις από άνθρωπο σε άνθρωπο και η κόπωση μπορεί να εμφανισθεί χωρίς μεταβολές αυτής της ουσίας στο αίμα. Για πολλές δεκαετίες πάντως επεκράτησε η θεωρία ότι όταν η καρδιά δεν μπορεί να στείλει άλλο αίμα προς τον μυ δημιουργούνται συνθήκες έλλειψης οξυγόνου και σταματά η προσπάθεια. Οι υποστηρικτές της θεωρίας λένε ότι η αντοχή περιορίζεται από το σύστημα μεταφοράς οξυγόνου στον οργανισμό, που είναι καρδιά - αίμα. Υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις ότι καρδιά και αίμα είναι περιοριστικοί παράγοντες. Διότι αύξηση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα έδωσε, είτε με το μπλαντ ντόπινγκ (δηλαδή αίμα που αφαιρέθηκε από τον οργανισμό και προστέθηκε αργότερα και ξαφνικά, αυξάνοντας την ποσότητα αίματος, άρα και αιμοσφαιρίνης) είτε με τη χρήση μιας ορμόνης, της ερυθροποιητίνης, αύξηση στην αντοχή των αθλουμένων. Αλλωστε σε μεγάλο υψόμετρο, όπου έχουμε λιγότερο οξυγόνο, η καρδιά αρνείται να φθάσει στο μέγιστο των παλμών.

Ξεγελιέται ο Καπετάν Εγκέφαλος;
Ενα πείραμα που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Εξετερ με ποδηλάτες επαγγελματίες και ερασιτέχνες έδειξε ότι αν ήξεραν κάθε στιγμή την απόσταση που έχουν διανύσει οι επαγγελματίες θα μπορούσαν να κάνουν κατανομή δυνάμεων έτσι ώστε να αντέξουν ως το τέλος χωρίς να χρειαστεί να εγκαταλείψουν. Εδώ ο παρατηρητικός αναγνώστης μπορεί να αρχίσει να διακρίνει την είσοδο ενός άλλου παράγοντα στα θέματα της άσκησης και της κόπωσης.

«Διχασμένο» σωματίδιο εναντίον Υπερσυμμετρίας

Η διάσπαση ενός μεσονίου Bs που παρακολουθείται για πρώτη φορά στον LHC στηρίζει το Καθιερωμένο Πρότυπο αλλά πλήττει τη «σούπερ» θεωρία


Τόκιο 
Μια από τις πιο σπάνιες «μεταμορφώσεις» στον κόσμο των σωματιδίων εθεάθη για πρώτη φορά «live» στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN και ανάβει φωτιές ποικιλοτρόπως στον κόσμο της Σωματιδιακής Φυσικής και όχι μόνο. Η πρωτοφανής στα ανθρώπινα μάτια διάσπαση ενός μεσονίου Bs σε ένα μιόνιο και ένα αντιμιόνιο προσφέρει μια «γερή» επιβεβαίωση στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Ταυτοχρόνως όμως καταφέρει ένα ακόμη πλήγμα στην Υπερσυμμετρία, τη «σούπερ» θεωρία που έχει προταθεί για τη συμπλήρωση των κενών του Καθιερωμένου Προτύπου αλλά ακόμη δεν έχει βρει την απόδειξή της.

«Ναι» στο Καθιερωμένο Πρότυπο

Η επιβεβαίωση για το Καθιερωμένο Πρότυπο ήρθε από το γεγονός ότι οι επιστήμονες του πειράματος LHCb ή beauty, οι οποίοι και «είδαν» το μεσόνιο Bs να διασπάται σε ένα ζεύγος μιονίων, ανακοίνωσαν ότι, σύμφωνα με τις ως τώρα μετρήσεις τους η διάσπαση του είδους είναι εξαιρετικά σπάνια, ακριβώς όπως προβλέπει ο θεμελιώδης «νόμος» της Σωματιδιακής Φυσικής. Η «σπανιότητα» αυτή έρχεται όμως σε σύγκρουση με πολλά από τα μοντέλα που φιλοξενούνται στην ομπρέλα SUSY (όπως αποκαλείται χαϊδευτικά η Υπερσυμμετρία από τη σύντμηση του αγγλικού «Supersymmetry») και τα οποία υποστηρίζουν ότι η εν λόγω διάσπαση είναι πολύ πιο συχνή.

Συγκεκριμένα οι υπεύθυνοι του πειράματος beauty, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο Συμπόσιο Φυσικής του Επιταχυντή Αδρονίων που διεξάγεται στο Κιότο της Ιαπωνίας, υπολόγισαν ότι η συχνότητα του συγκεκριμένου είδους διάσπασης είναι μια ανά 300 εκατομμύρια μεσόνια Bs, τιμή η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στην πρόβλεψη του Καθιερωμένου Προτύπου αλλά είναι πολύ μικρότερη από εκείνες των υπερσυμμετρικών μοντέλων. «Η μέτρηση αυτή οπωσδήποτε περιορίζει ακόμη περισσότερο τον χώρο των παραμέτρων της SUSY» δήλωσε ο Γιοχάνες Αλμπρεχτ του LHCb. «Δυστυχώς όμως κανείς δεν μπορεί ακόμη να την αποκλείσει εντελώς».

Το τέλος της Υπερσυμμετρίας;

Το «δυστυχώς» της δήλωσης του φυσικού του CERN σηκώνει ωστόσο πολλή συζήτηση. Η Υπερσυμμετρία, η οποία «φιλοξενεί» πολλές θεωρίες και στηρίζεται στην υπόθεση ότι κάθε γνωστό σωματίδιο έχει ένα λίγο μεγαλύτερης μάζας «υπερσυμμετρικό» αντίστοιχο το οποίο ενδεχομένως δεν αλληλεπιδρά με την «κανονική» ύλη, είναι βεβαίως αμφιλεγόμενη. Από την άλλη πλευρά όμως προσφέρει «ωραίες» λύσεις που μπορούν να καλύψουν τα – αρκετά – κενά που υπάρχουν στο Καθιερωμένο Πρότυπο και να εξηγήσουν διάφορα μυστήρια του Σύμπαντος, όπως η σκοτεινή ύλη.

Αν και βολική, η «υπερθεωρία» δεν έχει βρει ωστόσο ακόμη την απόδειξή της. Κανένα υπερσυμμετρικό σωματίδιο δεν έχει εντοπισθεί ως τώρα, παρά το γεγονός ότι διάφορα πειράματα έχουν αφιερωθεί σε αυτόν τον σκοπό, ειδικά στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Καθώς οι απογοητεύσεις από τις άκαρπες αναζητήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη, πολλοί θεωρητικοί έχουν αρχίσει να μιλούν εδώ και αρκετό καιρό για το τέλος της. Αρκετοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι αν δεν έχουμε κάποια υπερσυμμετρική «εμφάνιση» στον LHC ως το τέλος του 2012 η SUSY θα πρέπει να κηρυχθεί επισήμως νεκρή.

Ορισμένοι θεωρούν ότι τα τελευταία αποτελέσματα του LHCb για τη διάσπαση των μεσονίων ετοιμάζουν την… ταφόπλακα. Αλλοι όμως διαφωνούν, αντιτείνοντας ότι το πεδίο της Υπερσυμμετρίας είναι τόσο ευρύ ώστε να αντέχει τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τις νέες μετρήσεις.  «Πρόκειται για ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ και με αυτό ο κόσμος φαίνεται να μοιάζει περισσότερο σύμφωνος με το Καθιερωμένο Πρότυπο» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Ολιβερ Μπουχμύλερ του CMS, ενός από τα μεγάλα «γενικά» πειράματα του LHC. «Αυτό στηρίζει τη SUSY, γιατί αυτή είναι η μόνη θεωρία που μπορεί να περιλάβει το Καθιερωμένο Πρότυπο σε μια ευρύτερη έννοια της Νέας Φυσικής».

vima.gr

Κινέζοι ερευνητές μετέτρεψαν τα εγκεφαλικά κύματα σε νότες

Νέα Υόρκη
Εχετε αναρωτηθεί ποτέ τι ήχους παράγει ο εγκέφαλος όταν σκέφτεται; Ερευνητές στην Κίνα βρήκαν έναν τρόπο να «μεταφράσουν» τα εγκεφαλικά κύματα σε μουσική.

Η «μετάφραση»

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ηλεκτρονικής Επιστήμης και Τεχνολογίας στην πόλη Τσενγκντού επεξεργάστηκαν δεδομένα από ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα - επικεντρώθηκαν σε μετρήσεις της ροής του αίματος στον εγκέφαλο και στα ηλεκτρικά σήματα που παράγει ο εγκέφαλος.

Χρησιμοποιώντας εξειδικευμένο λογισμικό οι επιστήμονες μετέτρεψαν αυτά τα ηλεκτρικά σήματα σε μουσικές νότες. Το πλάτος και το ύψος του κάθε κύματος καθόριζε κάθε φορά τον τόνο της κάθε νότας ενώ το μήκος του κάθε κύματος καθόριζε τη διάρκεια της κάθε νότας.

Στη συνέχεια οι ερευνητές προσέθεσαν στο «μείγμα» των δεδομένων τους και δεδομένα που προέκυψαν από τη διεξαγωγή λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) στους εθελοντές - με τη συγκεκριμένη εξέταση καταγράφονται σε πραγματικό χρόνο τα επίπεδα του οξυγόνου στον εγκέφαλο.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένας ήχος που μοιάζει περισσότερο με μουσική σύνθεση παρά με έναν ήχο που παραπέμπει σε ιατρικό όργανο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS ONE».

tovima-Θ.Λαίνας

Your Brain by the Numbers

Η ιερή Ελληνική Γλώσσα... Το μεγαλούργημα της ανθρώπινης.. διάνοιας..??

T.L.G. THESAURUS LINGUA GREKA (ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ)


Κατά τον Πλάτωνα ο εκφερόμενος λόγος (γλώσσα) και ο εσωτερικός λόγος (διάνοια) αντιστοιχίζονται αξιακά.


Δηλαδή όσο πλούσιος είναι ο εκφερόμενος λόγος, τόσο πλούσια είναι και η διάνοια του εκφέροντος τον λόγο και αντιστρόφως, όσον πλούσια είναι η διάνοια ενός ανθρώπου, τόσον πλούσια είναι και η γλώσσα του. Είναι βεβαιωμένο πλέον ότι η γλώσσα είναι κάτι περισσότερο από εργαλείο-μέσο συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων. Είναι κυρίως μέσο μετάδοσης γνώσεων, στοχασμών, ιδεών, έτσι ώστε η γλώσσα να αποτελεί το κυριότερο μέσο διάδοσης των πολιτισμικών επιτευγμάτων από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η Ελληνική γλώσσα ειδικότερα είναι δημιουργός και δημιούργημα πολιτισμού, αφού μέσω και ένεκα αυτής πλάστηκε και διαδόθηκε ο οικουμενικός, μακρόβιος και υψιπετής Ελληνικός πολιτισμός.


Η αξιακή σημασία της Ελληνικής γλώσσας για τους Έλληνες είναι τόση και τέτοια, ώστε στη συνείδησή τους να αναβιβάζεται στο ίδιο βάθρο ως μόνη σύντροφος της Ελληνικής ελευθερίας. Γι αυτό και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός αναφωνεί: «δεν έχω τίποτ΄ άλλο πάρεξ ελευθερία και γλώσσα». Δεν είναι τυχαίο δε ότι μετά την πολυετή υποδούλωση του Ελληνικού γένους στον Οθωμανό απολίτιστο δυνάστη και τη συνεπεία αυτής πολιτιστική υστέρηση των Ελλήνων, ιδίως κατά τη γλώσσα, να στιχουργήσει απεγνωσμένα ο εθνικιστής Κ. Παλαμάς:


Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα


Ραγιάδες έχεις μάνα, σκυφτούς για το χαράτσι


Κούφιοι και οκνοί καταφρονούν την θεία τραχιά σου γλώσσα


Των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.


Χρειάστηκε η γλωσσική επέμβαση, στην πτωχοποιημένη και φθαρμένη γλώσσα των πρώην ραγιάδων, του μεγάλου μας Αδαμαντίου Κοραή για να ανακοπεί η απομείωση της Ελληνικής γλώσσας και να αποκαθαρθεί από τους εκβαρβαρισμούς της και να επανασυνδεθεί η νέα με την αρχαία Ελληνική γλώσσα.


ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ Της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ


Τις αρετές της Ελληνικής γλώσσας τις καθόρισε με σημαντική ακρίβεια ο ιδρυτής της σχολής των στωικών Ζήνων ο Κιτιεύς, που κατ΄ αυτόν είναι: Ελληνισμός (χωρίς ξένες ή χυδαίες λέξεις), Σαφήνεια (ακριβή νοήματα), Συντομία (χωρίς περιττολογίες), Πρέπον (χρήση μόνο των αναγκαίων λέξεων), Κατασκευή (έντεχνη υφή). Επίσης όμως ο Ζήνων επεσήμανε και τα λάθη στη γλώσσα που πρέπει να αποφεύγονται, όπως: Ο βαρβαρισμός (η παραβίαση της έκφρασης και η χρήση ξένων λέξεων) και ο σολοικισμός (τα λάθη στη σύνταξη του λόγου γενικά). Αλήθεια, πόσο επίκαιρος είναι ακόμη και σήμερα ο Ζήνων!


Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (TLG)


Έτσι ονομάζεται η ηλεκτρονική καταγραφή στον Η/Υ Ίβυκος του πανεπιστημίου του Ιρβάιν της Καλιφόρνιας των απάντων της Ελληνικής Γραμματείας από της Ομηρικής εποχής έως σήμερα. Το τεράστιο αυτό έργο κατέστη δυνατό χάρις στην έμπνευση και χρηματοδότηση της Ελληνίστριας Μάριαν Μακ Ντόναλντ. Η λεξικογραφική παράθεση όλων των αρχαίων, μεσαιωνικών και ύστερων κειμένων συνεχίζεται έως σήμερα και μέχρι στιγμής έχει καταγράψει 8.000 έργα 4.000 συγγραφέων με αποτέλεσμα τον εντοπισμό 6.340.000 πρωτογενών λέξεων και 72.220.000 δευτερογενών – παράγωγων λέξεων. Ουδεμία άλλη επί γης γλώσσα έχει να αντιπαραθέσει τόσες πολλές πρωτογενείς λέξεις. Η αγγλική και η Γερμανική μαζί αντιπαραθέτουν πολύ ολιγότερες των 800.000 λέξεων, εκ των οποίων το 20-30% είναι Ελληνογενείς. Όσον αφορά δε στις δευτερογενείς – παράγωγες λέξεις των εκεί είναι καταφανής η πενία των έναντι της Ελληνικής.


Η ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ


Μία τόσο πλούσια, όπως η Ελληνική, γλώσσα δε θα μπορούσε παρά να έχει και αντίστοιχα πλούσια γραμματική. Για παράδειγμα τα ρήματα της γλώσσας μας έχουν δύο φωνές (ενεργητική και μέση), επτά χρόνους (ενεστώς, παρατατικός, μέλλον, αόριστος, παρακείμενος, υπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλων), τέσσερες εγκλίσεις (οριστική, υποτακτική, προστακτική, ευκτική), δύο αριθμούς (ενικός, πληθυντικός) και δύο ονοματικούς τύπους (απαρέμφατο, μετοχή). Τα ουσιαστικά κλίνονται σε πέντε πτώσεις (ονομαστική, γενική, δοτική, αιτιατική, κλιτική) ενώ παλαιότερα σε οκτώ (επιπλέον η τοπική, η οργανική και η αφαιρετική) και σε δύο αριθμούς (ενικό, πληθυντικό), και έχουν τρία γένη (αρσενικό, θηλυκό, ουδέτερο).


Είναι κατανοητό λοιπόν το πώς από ένα απλό ρήμα, όπως το «λύω» μπορούν να παράγονται 320 ρηματικοί τύποι (παράγωγες λέξεις), τη στιγμή κατά την οποία η πλησιέστερη σε πλούτο προς την ελληνική, η λατινική, μας δίδει για το ρήμα «amo» μόνον 180 ρηματικούς τύπους.


Εξ άλλου η Ελληνική γραμματική περιγράφει 11 διφθόγγους, 6 άρθρα, 2 πνεύματα, 3 τόνους, 3 γένη, 3 αριθμούς, 3 παραθετικά, 8 κατηγορίες αντωνυμιών, 5 είδη επιρρημάτων, 27 προθέσεις, 13 επιφωνήματα και 60 συνδέσμους. Αν αντιπαραθέσουμε την Ελληνική γραμματική προς τις ξένες, θα μειδιάσουμε εις βάρος των. Μόνον η Γερμανική και η Σανσκριτική γραμματική, ως δάνειες από την Ελληνική είναι πλούσιες, αλλ΄ όχι πλουσιότατες όπως η Ελληνική.


Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ-Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ-Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ


Κάθε λέξη στην Ελληνική έχει αιτιώδη σχέση και όχι συμβατική με την έννοια του αντικειμένου που δηλώνει. Σημαίνει, είναι σημαντική δηλαδή. Σημαίνει όμως και με μαθηματική ακρίβεια του σημαινόμενου, λόγω του λεξικού πλούτου που διαθέτει. Σ΄ όλες τις άλλες γλώσσες η σχέση σημαίνουσας λέξης και σημαινόμενου αντικειμένου είναι συμβατική – αυθαίρετη. Η Ελληνική ως γλώσσα μαθηματική, στην ακριβή έκφρασή της και μάλιστα η αρχαία Ελληνική είναι η μόνη στην οποία θα επικοινωνούν προφορικά οι Η/Υ της νέας – μελλοντικής γενεάς, γι αυτό σε πολλά πανεπιστήμια Αμερικής και Ιαπωνίας από το 1995 εισήγαγαν την Ελληνική γλώσσα στα ερευνητικά τους κέντρα για τις ανάγκες της νέας τεχνολογίας των Η/Υ.


ΓΝΩΜΕΣ – ΚΡΙΣΕΙΣ ΞΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ


ΚΙΚΕΡΩΝ: Εάν οι θεοί διαλέγονται, την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούν


Θ. ΜΠΑΓΕΡ: Η Σανσκριτική είναι κράμα αρχαιο-ινδικής και αρχαιοελληνικής


Φ. ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ: Η Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει διεθνής γλώσσα της Ευρώπης


Φ. ΣΑΓΚΡΕΝΤΟ: Η χρήση αυτής της γλώσσας καθιστά τον άνθρωπο ικανό να αγγίξει τα ανώτατα πνευματικά επίπεδα.


Γ. Β. ΓΚΑΙΤΕ: Άκουσα σε όλες τις γλώσσες το Ευαγγέλιο στον Άγιο Πέτρο Ρώμης, μα μόνο στην Ελληνική αντήχησε σαν άστρο λαμπερό στην ησυχία της νύχτας.


ΖΑΚΛΙΝ ΡΟΜΙΓΥ: Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά για να κατανοήσει τη γλώσσα του.

. Ο αναγνώστης  ας είναι βέβαιος πως η αρχαία Ελληνική είναι η μητέρα πρωτο-γλώσσα όλων των γλωσσών του κόσμου, που διαδόθηκε οικουμενικά και τις γονιμοποίησε. Οι γελοίες θεωρίες περί Φοινικικού αλφάβητου θα μας απασχολήσουν μελλοντικά.

enwtheite.blogspot

Τα φωνήεντα στο αλφάβητο όχι μόνο “δονούν” συγκεκριμένες περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά “μεταφράζονται” σε ήχους και αριθμούς

Τα φωνήεντα στο αλφάβητο όχι μόνο “δονούν” συγκεκριμένες περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά “μεταφράζονται” σε ήχους και αριθμούς.
“Η επίδραση του ολυμπιακού πνεύματος στην ανθρώπινη πρόοδο” ήταν η εισήγηση του καθηγητή Γεωλογίας Σταύρου Π. Παπαμαρινόπουλου, στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου με θέμα, η οποία τάραξε τα νερά της επιστημονικής κοινότητας και μάλιστα των γλωσσολόγων. Φαίνεται ότι την πολυδιάστατη μυστική σχέση γλώσσας, αριθμών, μουσικής αλλά και ανθρώπινης σκέψης γνώριζαν πολύ καλά οι Πυθαγόρειοι.

 Φαίνεται ακόμη ότι η αφαίρεση ήχων, όπως το τελικό ν ή ς, ή ακόμη η απλούστευση της ελληνικής γλώσσας έχει αποδυναμώσει την επίδραση που ασκεί στους νευρώνες και τις συνάψεις μας.
Πριν από μερικές ημέρες ο διακεκριμένος καθηγητής που υπήρξε θεμελιωτής του θεσμού του παγκόσμιου συνεδρίου για την Ατλαντίδα, καλεσμένος της ομάδας προβληματισμού και διαλόγου “Παλλάδιον”, έδωσε στο Νόησις μια μοναδική διάλεξη, φέρνοντας στο φως τη μοναδική αλλά και μυστικιστική, κατά μία έννοια, επίδραση που έχουν το ελληνικό αλφάβητο και η ελληνική γλώσσα με συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Αποσπάσματα της ομιλίας του Σταύρου Παπαμαρινόπουλου παρουσιάζουμε παρακάτω.
“Η πιθανή επίδραση του ελληνικού αλφαβήτου στον ανθρώπινο εγκέφαλο άρχισε να μελετάται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα από την περίοδο που ένας φιλόλογος, ο Eric Havelock (1963), είχε την έμπνευση να μελετήσει σε βάθος τα πλατωνικά κείμενα. Με βάση τον Πλάτωνα ερμήνευσε την έλευση του θεάτρου και τη νοητική έκρηξη του λεγόμενου χρυσού πέμπτου αιώνος στην Αθήνα ως αποτέλεσμα της επίδρασης του αλφαβήτου στην τελική του μορφή στον εγκέφαλο των Αθηναίων και άλλων πολιτών των ελληνίδων πόλεων. ”Στην προσπάθεια αυτή προστέθηκε αρχικώς και ο νευροφυσιολόγος Joseph Bogan (1975), ο οποίος είπε ότι το ελληνικό αλφάβητο ενεργοποίησε λίγο περισσότερο από άλλα αλφάβητα την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, εκεί όπου υπάρχει το κέντρο επεξεργασίας της γραπτής γλώσσας, της εκφοράς του λόγου και της αναλυτικής σκέψης”, εξήγησε στη διάρκεια της εισήγησής του ο κ Παπαμαρινόπουλος.
Ο κ. Παπαμαρινόπουλος αναφέρθηκε στο σπουδαίο, όπως το χαρακτήρισε, βιβλίο της Jacqueline de Romilly ‘Γιατί η Ελλάδα;’ που απεικονίζει την Αρτέμιδα στη ζωοφόρο του Παρθενώνα. Η συγγραφέας, ως ιστορικός, προσπάθησε να δώσει απαντήσεις στο πιο πάνω ερώτημα. Η απάντησή της ήταν ότι ο πολιτισμός των Ελλήνων είχε τον άνθρωπο ελεύθερο στο κέντρο των γεγονότων. Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο κινήθηκε σε εκπληκτικές κατακτήσεις του πνεύματος από καθαρή αγάπη για την ελευθερία.
Οι κάτοικοι της περιοχής που σήμερα ονομάζεται Ελλάδα είχαν δημιουργήσει ένα είδος γραφής πολύ πριν από τους Φοίνικες.
Ο Kerckhove (1988) στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει την επίδραση του ελληνικού αλφαβήτου στον εγκέφαλο έθεσε το εξής ερώτημα υπό τη μορφή της επιστημονικής υπόθεσης έρευνας: Είχε το φωνητικό αλφάβητο, το οποίο αναπτύχθηκε πλήρως από τους Έλληνες και το οποίο σήμερα ομιλείται στην Ελλάδα (και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο στις παράγωγες λατινογενείς και σλαβογενείς μορφές) επίδραση στις διαδικασίες του εγκεφάλου; Η χρήση φωνηέντων, με τη σειρά της είχε ως συνέπεια την επανοργάνωση της στρατηγικής του εγκεφάλου στη γραφή και την ανάγνωση. Ποια ήταν η βαθύτερη ανάγκη χρήσης των φωνηέντων κατά την ανάγνωση και τη γραφή για τους Έλληνες, ενώ δεν ήταν για τους Σημίτες, παραμένει άγνωστο.

Έναρξη Πρόσθετης Διδακτικής Διδασκαλιας

Ο ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ Ο ΣΑΜΙΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟ ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ

«Ἀρχή σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» (Ἀντισθένης. Ἀθήνα 444 – 366 π.Χ.). Ἄς ἐπισκεφθοῦμε, λοιπόν, τά ὀνόματα πού ἔχουν σχέσιν μέ αὐτό πού θέλουμε νά ἀποδείξουμε….
«Πάντας γάρ τούς κύκλους των – οἱ ἀστέρες – στρέφουσιν ἕλικα». Ἄρα τά οὐράνια σώματα κινοῦνται μέ κινήσεις ἑλικοειδεῖς. Ὁ Ἀριστοτέλης ὁμιλεῖ (μετά τά Φυσικά 998α) διά «κινήσεις καί ἕλικας τοῦ οὐρανοῦ», ἐκ τοῦ ῥήματος ἐλίσσω = στρέφω πέριξ.

Ὁ Νόννος (Διονυσιακά 2.263) χρησιμοποιεῖ τήν ἔκφρασιν .......
«ἕλιξ δρόμος». Ἄρα ἡ λέξις ἡλικία πού σημαίνει 1) χρόνος, ἐποχή, χρονική περίοδος καί 2) χρόνος ζωῆς, δηλαδή «ἡλικία», ὅπως λέμε σήμερα, ἐμπεριέχει τήν γνῶσιν τοῦ ἡλιοκεντρικοῦ συστήματος πολύ πρό τοῦ Ἀριστάρχου τοῦ Σαμίου.

Ὁ Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος ὑποτίθεται (=θεωρεῖ) «τά μέν ἀπλανέα τῶν ἄστρων καί τόν ἅλιον ( =ἥλιον) μένειν ἀκίνητον, τάν δέ γάν περιφέρεσθαι περί τόν ἅλιον…κατά κύκλου περιφέρειαν, ὅς ἔστιν ἐν μέσω τῷ δρόμῳ κείμενος…» (Ἀρχιμήδους Ψαμμίτης). Δέν εἶναι γνωστόν ποιά ἄντίδρασι βρῆκαν οἱ διδασκαλίες αὐτές τοῦ Ἀριστάρχου, ὅταν τίς δίδασκε στούς Ἀθηναίους, πού θεωροῦσαν κάθε τέτοια διδασκαλία ὡς βλασφημία ἤ «ἀθεΐα».Ὁ Πλούταρχος, πάντως, ἀναφέρει ὅτι ὑπεβλήθη μήνυσις ἐναντίον τοῦ Ἀριστάρχου γιά ἀθεΐα.