By mr zermen / Posted on Μαρτίου 10, 2013 / ΔΙΑΦΟΡΑ
Στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 4.000 ετών, έχουν φθάσει οι μέσες μέγιστες παγκόσμιες θερμοκρασίες, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Οι ερευνητές μπόρεσαν να δουν το εύρος των θερμοκρασιών που επικρατούσε στη Γη μέχρι και 11.300 χρόνια πριν από σήμερα. Και εκτιμούν ότι τις επόμενες δεκαετίες, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία στον πλανήτη μας, θα φθάσει σε επίπεδα που ο πλανήτης δεν έχει γνωρίσει από εκείνη την εποχή.
Η συγκεκριμένη έρευνα που έγινε από ειδικούς του πολιτειακού πανεπιστημίου του Όρεγκον, και επρόκειτο να δημοσιευτεί στην επιθεώρηση Science, τονίζει ότι η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, δεν έχει παρατηρηθεί ξανά εδώ και χιλιετίες.
Ακόμα και αν αυτή η αύξηση οφείλεται εν πολλοίς στην ανθρώπινη δραστηριότητα, οι ερευνητές με επικεφαλής τον Σαούν Μαρκότ λένε ότι ο πλανήτης θα καταστεί το ίδιο αν όχι περισσότερο θερμός, με τις πιο ζεστές περιόδους που επικράτησαν κατά την τελευταία γεωλογική περίοδο, εκείνη του Ολοκαίνου.
Το Ολόκαινο ξεκίνησε πριν από 12.000 χρόνια, όταν μεταβολές στην εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία προκάλεσαν το λιώσιμο τεραστίων παγετώνων στο βόρειο ημισφαίριο. Έτσι άρχισε να εκλείπει η Τελευταία Παγετώδης Περίοδος και να επικρατούν ηπιότερες κλιματικές συνθήκες που επέτρεψαν την εξάπλωση του σύγχρονου ανθρώπου στη Γη.
Οι αμερικανοί ειδικοί, ολοκλήρωσαν την πιο διεξοδική αναπαράσταση του παγκόσμιου θερμοκρασιακού αρχείου των τελευταίων 11.300 χρόνων. Διαπίστωσαν ότι κατά την έναρξη του Ολοκαίνου επικρατούσαν υψηλές θερμοκρασίες, οι οποίες σταθεροποιήθηκαν πριν από 10.000 χρόνια.
Η κλιματική σταθεροποίηση διήρκεσε για περίπου 5000 χρόνια και μετά άρχισε το κλίμα να ψύχεται. Η νέα ψυχρή περίοδος, διεκόπη από μία θερμότερη, γνωστή ως Θερμή Περίοδος Μέσων Χρόνων.
Ήταν τότε που οι Βίκινγκς εκμεταλλεύτηκαν το λιώσιμο των πάγων στις βόρειες θάλασσες και εποίκησαν τη Γροιλανδία.
Υποχωρεί γρήγορα το στρώμα πάγου και το 2050 θα περνούν τα πλοία από εκεί
Λος Αντζελες
Μια ακόμη έρευνα έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο εκείνων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και δείχνουν ότι οι πάγοι στις πολικές περιοχές της Γης λιώνουν με ταχύ ρυθμό. Η νέα έρευνα αναφέρει ότι μέχρι το 2050 το στρώμα θαλάσσιων πάγων στο Βόρειο Πόλο θα «αδυνατίσει» τόσο πολύ ώστε θα μπορούν τα μεγάλα πλοία να κινούνται εκεί άνετα. Αυτό θα έχει και κάποιες θετικές επιπτώσεις αφού η χρήση των θαλάσσιων διαδρομών του Βόρειου Πόλου θα συντομεύει σημαντικά τα ταξίδια των εμπορικών πλοίων και των τάνκερ.
Η νέα εμπορική οδός
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα επόμενα χρόνια το στρώμα πάγου θα έχει αδυνατίσει αρκετά ώστε τα παγοθραυστικά να μπορούν να ανοίγουν διαδρόμους ανάμεσα στον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό Ωκεανό για να περνούν από εκεί τα πλοία. Εκτιμούν ότι στα μέσα του αιώνα οι πάγοι θα έχουν λιώσει σε ποσοστό τέτοιο ώστε να μην χρειάζονται πλέον τα παγοθραυστικά ως μόνιμη συνοδεία για τα εμπορικά πλοία.
«Κανείς δεν μιλούσε μέχρι σήμερα για ναυσιπλοΐα στον Βόρειο Πόλο. Πρόκειται για μια αναπάντεχη πιθανότητα» αναφέρει ο Λώρενς Σμιθ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Η μελέτη
Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματά τους μελετώντας κλιματικές προσομοιώσεις που αφορούν την περίοδο 2040-2059. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν ένα λογισμικό για να μελετήσουν πιθανές διαδρομές ναυσιπλοΐας στην Αρκτική τόσο στο κοντινό όσο και το απώτερο μέλλον. Οπως αναφέρουν στα μέσα του αιώνα ένα πλοίο θα μπορεί να ξεκινά από ένα λιμάνι της Ρωσίας και να περάσει το Βόρειο Πόλο χωρίς τη βοήθεια παγοθραυστικών. Η διαδρομή αυτή θα είναι κατά 40% συντομότερη από εκείνη που ακολουθούν σήμερα τα πλοία για να περάσουν στον Ατλαντικό Ωκεανό από τη διώρυγα του Σουέζ.
By mr zermen / Posted on Μαρτίου 09, 2013 / ΔΙΑΦΟΡΑ
Από πού προέρχονται όλες αυτές οι γιγαντιαίες τρύπες - καταβόθρες; Φυσικά πάντα υπήρχαν καταβόθρες, αλλά τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι τόσο η σοβαρότητα όσο και ο αριθμός των γιγαντιαίων καταβόθρων έχει αυξηθεί δραματικά. Γιατί λοιπόν τόσες πολλές γιγάντιες καταβόθρες εμφανίζονται σε όλη την Αμερική ξαφνικά; Είναι κάτι που συμβαίνει στο φλοιό της γης, ή υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση; Οι «ειδικοί» ισχυρίζονται ότι η «επιδημία των καταβόθρων» οφείλεται σε πράγματα όπως χαλαρό χώμα, όξινα υπόγεια ύδατα, νέες κατασκευές, τρύπιες σωλήνες νερού, ανθρακωρυχεία, μακρές περίοδοι ξηρασίας που ακολουθούνται από βροχή, και εξάντληση των υπόγειων υδροφορέων, αλλά είναι ενήμεροι πραγματικά για το τι συμβαίνει;
Την προηγούμενη Πέμπτη, ένας 37χρονος που ονομάζεται JeffreyBushπου ζούσε κοντά στην Τάμπα της Φλόριντα έχασε τη ζωή του όταν η γη κάτω από το σπίτι του, ξαφνικά άνοιξε και τον κατάπιε ζωντανό. Ο αδελφός του προσπάθησε να βοηθήσει όταν άκουσε τον Jeffreyνα ουρλιάζει, αλλά ήταν πολύ αργά. Ολόκληρο το υπνοδωμάτιο απορροφήθηκε βαθιά στη γη και το σπίτι έπρεπε να εκκενωθεί γρήγορα. Τώρα οι αρχές παραδέχονται ότι ο άνθρωπος πιθανώς να μην βρεθεί ποτέ. Ήταν αυτό το περιστατικό "φυσιολογικό"; Ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό; Γιατί η αλήθεια είναι ότι γιγαντιαίες καταβόθρες εμφανίζονται με αυξανόμενη συχνότητα σε όλο τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσε αυτό να είναι μια ένδειξη ότι επίκεινται μεγάλες αλλαγές στη γη;
Η Φλόριντα ήταν πάντα μια περιοχή που ήταν επιρρεπής σε καταβόθρες, αλλά οι αριθμοί δείχνουν ότι οι ζημιές από καταβόθρες στην πολιτεία έχουν αυξηθεί πολύ γρήγορα τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με το ABCNews, οι ασφαλιστικές απαιτήσεις που σχετίζονται με καταβόθρες υπερδιπλασιάστηκαν μεταξύ του 2006 και του 2009 ...
Στο HillsboroughCounty, όπου βρίσκεται το Seffner, είναι μια περιοχή στη Φλόριντα που είναι επιρρεπής σε καταβόθρες, όπου οι ασφαλιστικές αποζημιώσεις που σχετίζονται με αυτές υπερδιπλασιάστηκαν μεταξύ 2006 και 2009, σύμφωνα με έκθεση της Γερουσίας της Φλώριδας.
Αλλά συμβαίνει μόνο στην Φλόριντα;
Όχι.
Απλά δείτε τι έχει συμβεί στο Harrisburgτης Πενσυλβάνια τον τελευταίο καιρό. Υπάρχουν δεκάδες καταβόθρες που έχουν ανοίξει στο Harrisburg, και η πόλη έχει υποστεί τέτοιες ζημιές που δεν έχει τα χρήματα για να τα διορθώσετε όλα αυτά.
Στην πραγματικότητα, σε αυτό το σημείο υπάρχουν 41 καταβόθρες που έχουν καταγραφεί στο Harrisburg, και πολλές από αυτές είναι ακριβώς στη μέση του δρόμου ...
Η πρωτεύουσα της πολιτείας της Πενσυλβανίας υποφέρει από μια αύξηση τεράστιων καταβόθρων, αλλά οι αξιωματούχοι της πόλης δεν έχουν λεφτά για να κάνουν κάτι γι’ αυτό.
Χαλαρά εδάφη και διαρροές, αιωνόβιες υπόγειες σωληνώσεις νερού ευθύνονται για το δημοτικό εφιάλτη, που ήρθε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν μια 50ποδιών καταβόθρα άνοιξε το τεράστιο στόμα της κατά μήκος της FourthStreet, αναφέρει η WallStreetJournal.
Φυσικά υπήρξαν πολλές πόλεις σε όλη την ιστορία των ΗΠΑ που έχουν βιώσει μια τέτοια επιδημία από καταβόθρες, έτσι δεν είναι;
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχεί κανείς, έτσι δεν είναι;
Σε ένα προηγούμενο άρθρο σχετικά με καταβόθρες, είδαμε μια καταβόθρα που δημιουργήθηκε πρόσφατα, στο Οχάιο που είχε το μέγεθος τεσσάρων γηπέδων ποδοσφαίρου και είχε πάνω από 30 μέτρα βάθος. Προκάλεσε την κατάρρευση ενός μέρους της εθνικής οδού και οι αρχές είπαν ότι ο δρόμος θα συνεχίσει να παραμένει κλειστό για τους επόμενους μήνες.
Αλλά αυτό είναι «φυσιολογικό», έτσι δεν είναι;
Η γιγαντιαία καταβόθρα στη Assumption Parish στη Λουιζιάνα η οποία έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες πέρυσι είναι τώρα πάνω από 800 πόδια σε διάμετρο. Συνεχίζει απλά να αυξάνεται, και οι αρχές δεν έχουν ιδέα πότε θα σταματήσει να αυξάνεται.
Αλλά αυτού του είδους τα πράγματα συμβαίνουν όλη την ώρα, έτσι δεν είναι;
Μόλις πρόσφατα, μεγάλες καταβόθρες αναγκάστηκαν να κλείσουν τους δρόμους στο NewJerseyκαι στην Αριζόνα. Φυσικά αυτά τα περιστατικά θα ξεχαστούν σύντομα, γιατί υπάρχουν περισσότερες ειδήσεις για μεγάλες καταβόθρες στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν κάθε μέρα τώρα.
Μπορείτε να δείτε μερικές συγκλονιστικές φωτογραφίες από μερικές από τις πιο τρελές καταβόθρες τα τελευταία χρόνια εδώ. Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για γιγάντιες καταβόθρες που εμφανίζεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι.
Για παράδειγμα, μια καταβόθρα που εμφανίστηκε στη μέση της Πόλης της Γουατεμάλας το 2010 ήταν περίπου 60 μέτρα βαθιά και κατάπιε ένα τριώροφο κτίριο διαμερισμάτων που στεγαζόταν ένα εργοστάσιο ενδυμάτων.
Κάτω στη Sarisarinamaτης Βενεζουέλας κάποιες καταβόθρες έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια που είναι πάνω από 1.000 μέτρα πλάτος.
Η Κίνα είναι μία από τις χειρότερες περιοχές του κόσμου για καταβόθρες κατά τα τελευταία αρκετά χρόνια. Στην πραγματικότητα, απλά δείτε τι έχει συμβεί σε ένα χωριό στην Κίνα, πρόσφατα ...
Οι κάτοικοι στο χωριό Lianyuanστη νότια επαρχία Χουνάν της Κίνας περπατάνε αρκετά προσεκτικά τους τελευταίους μήνες. Πάνω από 20 καταβόθρες έχουν ανοίξει στο έδαφος από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Αυτές οι σπηλαιώδεις τρύπες που κυμαίνονται σε μέγεθος, έχουν κάνει σπίτια να καταρρεύσουν και ποτάμια να στερέψουν. Και δεν υπάρχει ποτέ καμία προειδοποίηση για το πού και πότε θα παρουσιαστεί μια καταβόθρα. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, ο κύριος λόγος είναι ο αριθμός των ανθρακωρυχείων στην περιοχή. Δεν είναι σαφές ποια μέτρα λαμβάνονται για την πρόληψη της εμφάνισης νέων καταβόθρων.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με περισσότερα παραδείγματα από όλο τον κόσμο.
Το θέμα είναι ότι γιγάντιες τρύπες ανοίγουν σε όλη τη γη και καταπίνουν σπίτια, κτίρια, δρόμους και μερικές φορές ακόμη και ανθρώπους.
Οι Έψιλον και τα Άτομα Άλφα... Σήμερα, θα πραγματοποιηθεί η «επίσημη» παρουσίαση μιας ομάδας ξεχωριστής, που εδώ και χρόνια αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και ενασχόλησης πάρα πολλών, εντός και εκτός Ελλάδος: της Ομάδας Ε. Σήμερα, μαζί με τον συνεργάτη της «Ε.Ω.», τον ερευνητή Γιώργο Πάλμο, η Ομάδα Ε μας εισάγει σε έναν άλλο κόσμο, άγνωστο σε πολλούς. Έναν κόσμο που αποτελείται από ανθρώπους με ξεχωριστές ικανότητες, ως αποτέλεσμα της εξελικτικής αλλαγής, κάτι σαν «μεταλλαγμένους», έναν κόσμο τεχνολογίας και υπερτεχνολογίας, αλλά και έναν κόσμο μεταφυσικό.
Και αν οι Χ- Men, στο ομώνυμο έργο, αντιμετωπίστηκαν με επιφύλαξη και φόβο και γι’ αυτό το λόγο κρύβονταν, οι άνθρωποι της Ομάδας Ε δηλώνουν ότι πάντοτε ήταν εδώ, ανάμεσά μας, δίπλα μας, βοηθώντας την Ελλάδα. Και αν η Ομάδα Ε για κάποιους ήταν ένα αποκύημα της φαντασίας, η σημερινή παρουσίαση γνωρίζουμε ότι θα τους διαψεύσει. Ποια είναι λοιπόν η Ομάδα Ε; Τι είναι και πώς έχει βοηθήσει την Ελλάδα και όλους εμάς ξεχωριστά;
Όποιος ανατρέξει στη Βικιπαίδεια θα δει ότι γράφει τα εξής: «Η Ομάδα Έψιλον είναι μια, ίσως φανταστική, μυστική οργάνωση που σύμφωνα με τους υποστηρικτές της ύπαρξής της αποτελείται από Έλληνες και ξένους φιλέλληνες επιστήμονες, ερευνητές, καθηγητές, επιχειρηματίες και πολιτικούς.
Καθότι δεν υπάρχει επίσημη παρουσία της ομάδας, η ύπαρξή της συνήθως αμφισβητείται. Ενίοτε η φιλολογία της Ομάδας Ε τοποθετείται στα πλαίσια ενός αστικού μύθου χωρίς κάποια βάση. Υποστηρίζεται ότι η ομάδα χρησιμοποιεί μυστική και ανώτερη τεχνολογία (αντιβαρύτητα, τηλεμεταφορά κλπ.) για την άμυνα της Ελλάδας και την κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού/διαφώτισης στον κόσμο.
Οι υποστηρικτές της διατείνονται ότι υπάρχει από την αρχαιότητα και ότι οι δημιουργοί της, οι σημερινοί αρχηγοί και όλοι οι Έλληνες και άλλες φυλές, προέρχονται από τον Σείριο ή τον Γαλαξία της Ανδρομέδας ή άλλα άστρα ή γαλαξίες, που ήρθαν στα αρχαία χρόνια και εξαπλώθηκαν σε όλη την γη διαδίδοντας τη γνώση τους στους λαούς του κόσμου. Σύμφωνα με ορισμένους, η Έψιλον διαθέτει μυστικές βάσεις στη Σελήνη, στην Ανταρκτική και αλλού και βοήθησε στην προστασία της Κύπρου από την Τουρκική εισβολή, το 1974.
Εκτός από την προστασία της Ελλάδας, η ομάδα Έψιλον λέγεται πως βρίσκεται σε διαμάχη με τους Εβραίους, οι οποίοι – λένε - υποκινούν τις μεγάλες δυνάμεις και ελέγχουν τις τράπεζες.
Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Κούρο, η φιλολογία των Έψιλον ξεκίνησε τη δεκαετία του '70. Το 1976 ο Ανέστης Κεραμιδάς έκανε σχετική δημοσίευση στο Μακεδονικό Μήνυμα, ενώ η Ομάδα Έψιλον αναφέρθηκε αρχικά από τον Ιωάννη Φουράκη. Αργότερα, ασχολήθηκαν με το ζήτημα της Έψιλον συγγραφείς και αρθρογράφοι, όπως οι: Ανέστης Κεραμιδάς, Κλεάνθης Γιαλλουράκης, Κώστας Διαμαντής και άλλοι.
Η ομάδα ονομάστηκε Έψιλον από τον ίδιο τον Ι. Φουράκη, αφού κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό της όνομα. Είναι τόσο μυστική που κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για αυτή, αν είναι οργάνωση, ομάδα, από ποιους αποτελείται, τι σκοπούς εξυπηρετεί και ποια είναι η δράση της μέχρι τώρα… Επίσης, ό,τι έχει γραφτεί και ειπωθεί μέχρι σήμερα για αυτή την ομάδα δεν μπορεί να στηριχθεί με αποδείξεις, με αποτέλεσμα κάθε είδους πληροφορία να είναι αμφισβητήσιμη».
Και να που έφτασε η στιγμή η «Ε.Ω.» και ο Γιώργος Πάλμος, να δώσουν ένα οριστικό τέλος σε όσα κυκλοφορούν εδώ και δεκαετίες – ως παραφιλολογία - για την συγκεκριμένη ομάδα, ξεκινώντας από την πραγματική ιστορία της ομάδας και τον «ορισμό» της. Πιο συγκεκριμένα, όπως μας ανέφερε ο Γιώργος Πάλμος: «Η Έψιλον παλαιότερα ονομαζόταν Ομάδα Απόλλωνος και πρώτος την «βάφτισε» ο δημοσιογράφος Αρίωνας Νασιάκος ή Νασάκης. Το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε δε για εκείνη το έγραψε ο Ανέστης Κεραμιδάς με κάποια μικρή βοήθειά μου και το οποίο πούλησε 250.000 αντίτυπα».
Όσο για το τι ακριβώς είναι η Έψιλον; Μπορούν να δοθούν πολλές ερμηνείες, με κυριότερες τις εξής τρεις: 1. Η Ομάδα Ε είναι μια ομάδα υποστηρικτών του ελληνοκεντρικού πολιτισμού. 2. Η Ομάδα Ε είναι μια ομάδα εφευρετών, τεχνολόγων και ψιονικών (με ειδικές ψυχικές δυνάμεις) ελληνοκεντρικής αισθητικής. 3. Η Ομάδα Ε είναι μια ομάδα υπερτεχνολογίας και μεταφυσικής, που υπερασπίζεται την επιβίωση του ελληνικού πολιτισμικού μοντέλου. Θέλετε περισσότερα; Ή καλύτερα αντέχετε περισσότερα; Η Έψιλον είναι μια παγκόσμια ομάδα, που έχει αντιπροσώπους σε 220 χώρες. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται σε Γερμανία–Αυστρία (πρωτοστατούν σε αριθμό μελών), στην Αμερική, στην Ιαπωνία (42.000 άτομα), στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, στην Κίνα, στην Ινδία και φυσικά στην Ελλάδα (8.500), αλλά και στην Τουρκία (9.500). Ειδικά στην Τουρκία, οι άνθρωποι που ανήκουν στην ομάδα δρουν μυστικά, ακριβώς επειδή είναι υπεύθυνοι για πολλές δολιοφθορές, ενώ οι περισσότεροι είναι Κούρδοι, Ασσύριοι και Αρμένιοι.
Ανά τον κόσμο τώρα, η Έψιλον έχει 82 βάσεις και 14 αποθήκες, ενώ διαθέτει και εργαστήριο μοριακής βιολογίας στη Βραζιλία, εργαστήριο πυρηνικής τεχνολογίας στην Αργεντινή και βάση στην Ανταρκτική, στην περιοχή που ονομάζεται η Γη της βασιλίσσσης Μόντ. Επίσης, διατηρεί παράρτημα στο ακρωτήριο Πάλμερ της Ανταρκτικής.
Διαθέτει σχολές εκπαίδευσης σε διάφορες χώρες του κόσμου, ενώ το κεντρικό παράρτημα της Ελλάδας βρίσκεται στην οδό Μεσογείων 99, στον 1ο όροφο, πάνω από γνωστό στούντιο. Εκεί ακριβώς γίνονται σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα οι συγκεντρώσεις των εφευρετών.
Θα κλείσουμε την σημερινή πρώτη γνωριμία με την Ομάδα Ε, κάνοντας μια σύντομη αναφορά στα άτομα που διαθέτει η Έψιλον. Τα οποία διαθέτουν ξεχωριστές ικανότητες και δράση. Μάλιστα, τα αποκαλούμενα άτομα Α που συνεργάζονται με την Έψιλον είναι άτομα ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσης και σωματικής διάπλασης. Αν δηλαδή ένας κοινός άνθρωπος διαθέτει μισό Βόλτ ηλεκτρικού ρεύματος στο σώμα του, τα άτομα Α μπορούν να φτάσουν να διαθέτουν μέχρι και 10.000!!! Βόλτ.
Σε μετρήσεις μάλιστα που έχουν γίνει σε μικροβόλτ, βρέθηκε ότι αν ένας μέσος άνθρωπος διαθέτει γύρω στα 28 μικροβόλτ στο σώμα του, ένας της ομάδας Α (γιατί έτσι ονομάζεται η ομάδα που έχει στους κόλπους της τέτοιους ανθρώπους και η οποία συνεργάζεται με την Ομάδα Ε και θα αναλύσουμε σε άλλη παρουσίαση) μπορεί να διαθέτει από 0 έως 7 μικροβόλτ, ενώ σε εξαιρετικές περιπτώσεις – και για μικρό χρονικό διάστημα – μπορεί να φτάσει τα 400 με 800 μικροβόλτ.
Γιώργος Πάλμος, Μύριαμ Νικολαΐδου-Ντενίση
Από "Ελεύθερη Ώρα"
By mr zermen / Posted on Μαρτίου 05, 2013 / physics
Παρακάμπτοντας την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ
WIKIPEDIA/Christian Schirm
Η αρχή της απροσδιοριστίας και η γενικότερη κβαντική μηχανική έγινε ακόμα πιο γνωστή στο ευρύ κοινό χάρις στο δημοφιλές παράδοξο της γάτας του Schrödinger
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ και του Πανεπιστημίου της Οττάβα χρησιμοποίησαν μία συγκριτικά νέα τεχνική προκειμένου να μετρήσουν απευθείας για πρώτη φορά τις καταστάσεις πόλωσεις του φωτός. Η έρευνά τους συνεπάγεται επιπλοκές για τη διάσημη αρχή της αβεβαιότητας (ή αρχή της απροσδιοριστίας) του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. Η αρχή της αβεβαιότητας και η γάτα του Schrödinger
Σύμφωνα με την αρχή που διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1927, είναι αδύνατο να μετρηθεί ταυτόχρονα και με ακρίβεια, ούτε πρακτικά, ούτε και θεωρητικά η θέση και η ταχύτητα, ή ορμή, ενός σωματιδίου. Επομένως, ορισμένες ιδιότητες ενός κβαντικού συστήματος θα είναι γνωστές ανεπαρκώς, εάν άλλες σχετικές ιδιότητες είναι γνωστές με ακρίβεια.
Η αρχή της απροσδιοριστίας και η γενικότερη κβαντική μηχανική έγινε ακόμα πιο γνωστή στο ευρύ κοινό χάρις στο δημοφιλές παράδοξο της γάτας του Schrödinger. Σύμφωνα με αυτό, σε ένα σφραγισμένο κουτί βρίσκονται μία γάτα, ένα δοχείο με δηλητήριο και μία ραδιενεργή πηγή. Αν εντοπιστεί ραδιενέργεια (π.χ. αποσύνθεση ενός ατόμου), το δοχείο σπάει και το δηλητήριο σκοτώνει τη γάτα.
Μία ερμηνεία της κβαντικής μηχανικής υποδηλώνει πως μετά από λίγο η γάτα είναι ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή. Όμως εάν ένας παρατηρητής κοιτάξει το κουτί, τότε θα δει τη γάτα είτε ζωντανή είτε νεκρή, όχι και τα δύο. Αυτό θέτει το ερώτημα του πότε ακριβώς η κβαντική υπέρθεση καταστάσεων σταματά και η πραγματικότητα καταρρέει στο ένα από τα δύο ενδεχόμενα. Χρησιμοποιώντας μία καινοτόμο τεχνική
Η τεχνική της άμεσης μέτρησης αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 2011 από επιστήμονες του Εθνικού Καναδικού Συμβουλίου Έρευνας προκειμένου να μετρήσουν την κυματοσυνάρτηση ενός κβαντικού συστήματος. Έως τότε μία τέτοιου είδους μέτρηση πιστευόταν πως είναι αδύνατη, υπό την έννοια ότι δε θα μπορούσαμε ποτέ να κατανοήσουμε πλήρως ένα κβαντικό σύστημα παρατηρώντας το άμεσα.
Τώρα, οι Καναδοί ερευνητές κατέληξαν σε ένα παράλληλο αποτέλεσμα, το ότι είναι πιθανό να πραγματοποιηθούν άμεσες μετρήσεις βασικών σχετικών μεταβλητών (γνωστών ως «συζευγμένες» μεταβλητές) ενός κβαντικού σωματιδίου ή κατάστασης. Η ανακάλυψη είναι εφαρμόσιμη σε qubits, τα δομικά στοιχεία της κβαντικής πληροφορικής, καθώς οι καταστάσεις πόλωσης του φωτός μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κωδικοποίηση πληροφοριών.
«Η ικανότητα πραγματοποίησης άμεσων μετρήσεων της κβαντικής κυματοσυνάρτησης έχει σημαντικές μελλοντικές συνέπειες στην επιστήμη της κβαντικής πληροφορικής», δήλωσε ο Ρόμπερτ Μπόυντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Στο εγγύς μέλλον η ομάδα μας θα εφαρμόσει αυτή την τεχνική σε άλλα συστήματα, για παράδειγμα μετρώντας μία μεικτή (αντί για «καθαρή») κβαντική κατάσταση».
Η καινοτόμος τεχνική χρησιμοποιεί ένα έξυπνο «τρικ» για να μετρήσει την πρώτη ιδιότητα με έναν αρκετά «αδύναμο» τρόπο, ώστε το σύστημα να μη διαταραχθεί σε σημαντικό βαθμό και να παραμείνει δυνατή η απόκτηση πληροφορίας για τη δεύτερη ιδιότητα.
Τo «τρικ» συνίσταται από το να περνάνε πολωμένο φως μέσα από δύο κρυστάλλους διαφορετικού πάχους. Ο πρώτος, ιδιαίτερα λεπτός κρύσταλλος μετράει «αδύναμα» την οριζόντια και κάθετη κατάσταση πόλωσης, ενώ ο δεύτερος, αρκετά πιο παχύς κρύσταλλος, μετράει «ισχυρά» τη διαγώνιο και αντι-διαγώνιο κατάσταση πόλωσης. Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία πολλαπλές φορές οι επιστήμονες κατάφεραν να συγκεντρώσουν ακριβή στατιστικά και να καταλήξουν σε έναν άμεσο χαρακτηρισμό των καταστάσεων πόλωσης του φωτός.
By mr zermen / Posted on Μαρτίου 05, 2013 / physics
Γεια σας. Το όνομά μου είναι Stephen Hawking. Είμαι φυσικός, κοσμολόγος και κάτι σαν ονειροπόλος. Αν και δεν μπορώ να κινηθώ και μιλάω μέσω ενός υπολογιστή, στο μυαλό μου είμαι ελεύθερος. Είμαι ελεύθερος να εξερευνήσω το σύμπαν και να απαντήσω σε μεγάλα ερωτήματα όπως: Είναι δυνατό το ταξίδι στο χρόνο ? Μπορούμε να ανοίξoυμε μια πύλη για το παρελθόν ή να βρούμε μια συντόμευση για το μέλλον? Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τελικά τους νόμους της φύσης για να γίνουμε κύριοι του ίδιου του χρόνου ?
Το ταξίδι στο χρόνο κάποτε θεωρούνταν επιστημονική αίρεση. Συνήθιζα να αποφεύγω να μιλάω γι 'αυτό από τον φόβο μήπως χαρακτηριστώ τρελός. Αλλά αυτές τις μέρες δεν είμαι τόσο προσεκτικός. Στην πραγματικότητα, είμαι περισσότερο σαν τους ανθρώπους που έχτισαν το Stonehenge. Είμαι παθιασμένος με το χρόνο. Αν είχα μια μηχανή του χρόνου θα είχα επισκεφθεί την Mέριλυν Μονρώ στην ακμή της ή θα επισκεπτόμουν τον Γαλιλαίο , όταν γύρισε το τηλεσκόπιό του προς τον ουρανό. Ίσως είχα ταξιδέψει ακόμη και μέχρι το τέλος του σύμπαντος για να μάθω πώς τελειώνει όλη η συμπαντική ιστορία μας.
Για να δούμε πώς αυτό θα μπορούσε να είναι δυνατόν θα πρέπει να εξετάσουμε, όπως κάνουν οι φυσικοί , την τέταρτη διάσταση. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Κάθε προσεκτικός μαθητής γνωρίζει ότι όλα τα φυσικά αντικείμενα, ακόμα και εγώ στην καρέκλα μου, υπάρχουν σε τρεις διαστάσεις. Τα πάντα έχουν ένα πλάτος , ένα ύψος και ένα μήκος.
Αλλά υπάρχει ένα άλλο είδος μήκους, μία διάρκεια στο χρόνο. Ενώ ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει για 80 χρόνια, οι πέτρες στο Στόουνχεντζ, για παράδειγμα στέκονται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και το ηλιακό σύστημα θα διαρκέσει για δισεκατομμύρια χρόνια. Όλα έχουν μία διάρκεια στο χρόνο όπως και ο χώρος. Ταξιδεύοντας στο χρόνο διερχόμαστε μέσα από αυτήν την τέταρτη διάσταση.
Για να δούμε τι σημαίνει αυτό, ας φανταστούμε ότι κάνουμε ένα κομμάτι της κανονικής, καθημερινής μετακίνησης μας με αυτοκίνητο. Οδηγήστε σε ευθεία γραμμή και έτσι ταξιδεύετε σε μία διάσταση. Στρίψτε δεξιά ή αριστερά και προσθέτετε τη δεύτερη διάσταση. Οδηγήστε πάνω ή προς τα κάτω σε στροφές ορεινού δρόμου που προσθέτει ύψος, έτσι ώστε να ταξιδεύετε σε όλες τις τρεις διαστάσεις. Αλλά πώς ταξιδεύουμε στο χρόνο? Πώς μπορούμε να βρούμε ένα μονοπάτι μέσα στην τέταρτη διάσταση?
Ας επιδοθούμε λίγο σε επιστημονική φαντασία για μια στιγμή. Οι ταινίες σχετικά με ταξίδι στον χρόνο διαθέτουν συχνά μια τεράστια ενεργοβόρα μηχανή. Το μηχάνημα δημιουργεί ένα μονοπάτι μέσα στην τέταρτη διάσταση, ένα τούνελ μέσα στο χρόνο. Ένας ταξιδιώτης του χρόνου, ένα γενναίο, ίσως παράτολμο άτομο, προετοιμασμένο για ποιος ξέρει τι, μπαίνει μέσα στο τούνελ του χρόνου και βγαίνει ποιος ξέρει πότε. Η ιδέα μπορεί να είναι τραβηγμένη και η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από αυτό, αλλά η ίδια η ιδέα δεν είναι τόσο τρελή.
Οι φυσικοί έχουμε σκεφτεί για τις σήραγγες του χρόνου πάρα πολύ, αλλά τις πλησιάζουμε από μια διαφορετική οπτική γωνία. Αναρωτιόμαστε αν οι πύλες για το παρελθόν ή το μέλλον θα μπορούσαν ποτέ να είναι δυνατές στο πλαίσιο των νόμων της φύσης. Όπως αποδεικνύεται, πιστεύουμε ότι είναι. Επιπλέον, τους έχουμε ακόμη δώσει ένα όνομα: σκουληκότρυπες. Η αλήθεια είναι ότι οι σκουληκότρυπες είναι παντού γύρω μας, μόνο που είναι πολύ μικρές για να τις δούμε. Οι σκουληκότρυπες είναι πολύ μικρές. Παρουσιάζονται σε γωνίες και σε σχισμές στο χώρο και το χρόνο. Μπορείτε να δυσκολεύεστε να το καταλάβετε , αλλά μείνετε μαζί μου.
Μεγέθυνση : ταξίδι στον χρόνο μέσα από μια σκουληκότρυπα
Μια σκουληκότρυπα είναι ένα θεωρητικό «τούνελ» ή συντόμευση, που προβλέπεται από τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, που ενώνει δύο σημεία στο χώρο-χρόνο - ορατά πάνω από τα περιγράμματα του τρισδιάστατου χάρτη, όπου η αρνητική ενέργεια τραβά τον χώρο και το χρόνο μέσα από το στόμιο μίας σήραγγας, και τον εξάγει σε ένα άλλο σύμπαν. Παραμένουν μόνο ως υπόθεση, αφού προφανώς κανείς δεν έχει δει ποτέ μία , αλλά έχουν χρησιμοποιηθεί σε ταινίες σαν αγωγοί για το ταξίδι στο χρόνο - στην ταινία Stargate (1994), για παράδειγμα, όπου εμφανίζονται σύμπαντα που συνδέονται μεταξύ τους με σήραγγες και στην ταινία Τime Bandits (1981), όπου oι θέσεις τους εμφανίζονται στον ουράνιο χάρτη.
Τίποτα δεν είναι επίπεδο ή στερεό. Αν κοιτάξετε προσεκτικά αρκετά οτιδήποτε θα βρείτε τις τρύπες και τις ρυτίδες σε αυτό. Είναι μια βασική φυσική αρχή, και αυτό ισχύει ακόμη και για τον χρόνο. Ακόμη και κάτι τόσο ομαλό όπως μια μπάλα πισίνας έχει μικροσκοπικές ρωγμές, κενά και ρυτίδες. Τώρα είναι εύκολο να δείξουμε ότι αυτό είναι αλήθεια, στις πρώτες τρεις διαστάσεις. Αλλά πιστέψτε με, είναι επίσης αλήθεια για την τέταρτη διάσταση. Υπάρχουν μικροσκοπικές ρωγμές, ρυτίδες και κενά στο χρόνο. Κάτω στη μικρότερη των κλιμάκων, ακόμη και μικρότερη από τα μόρια, μικρότερη από τα άτομα, θα φτάσουμε σε ένα μέρος που λέγεται κβαντικός αφρός. Εκεί είναι όπου υπάρχουν οι σκουληκότρυπες. Μικροσκοπικές σήραγγες ή συντομεύσεις μέσα στο χώρο και το χρόνο συνεχώς σχηματίζονται , εξαφανίζονται και ξανασχηματίζονται σε αυτό το κβαντικό κόσμο. Και στην πραγματικότητα συνδέουν δύο ξεχωριστά μέρη και δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Δυστυχώς, αυτές οι σήραγγες του χρόνου στην πραγματικότητα είναι μόλις ένα δισεκατομμυριοστό -τρισεκατομμυριοστό- τρισεκατομμυριοστά του εκατοστού σε μήκος. Χώρος πάρα πολύ μικρός για να περάσει ένας άνθρωπος - αλλά εδώ είναι που οδηγεί η έννοια της σκουληκότρυπας ως μηχανή του χρόνου. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να είναι δυνατό να συλλάβουμε μια σκουληκότρυπα και να την διευρύνουμε κατά πολλά τρισεκατομμύρια φορές , να γίνει αρκετά μεγάλη για να εισέλθει ένας άνθρωπος ή ακόμα και ένα διαστημόπλοιο .
Με αρκετή δύναμη και προηγμένη τεχνολογία, ίσως μία γιγαντιαία σκουληκότρυπα θα μπορούσε ακόμη και να κατασκευαστεί στο χώρο. Δεν λέω ότι αυτό μπορεί να γίνει, αλλά αν θα μπορούσε να υπάρξει, θα είναι μια πραγματικά αξιόλογη συσκευή. Το ένα άκρο θα μπορούσε να είναι εδώ κοντά στη Γη, και το άλλο μακριά, πολύ μακριά, κοντά σε κάποιο μακρινό πλανήτη.
«…Ο Ινδοευρωπαίος είναι ένα παραϊστορικό κατασκεύασμα, που έχει γεμίσει χιλιάδες σελίδες και μπαινοβγαίνει στις βιβλιοθήκες, χωρίς, τελικά, να βοηθήσει, με την παρουσία του, στη λύση προβλημάτων που σχετίζονται με τις ατελείωτες συζητήσεις για την εθνογένεση, τις εθνικές γλώσσες, την κοιτίδα των πολιτισμών και τον επιμέρους χαρακτήρα των ευρωπαϊκών λαών…» Έχουμε επανειλημμένως εκφράσει την άποψή ότι η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ αρχαιότερη από όσο προσπαθούν κάποιοι, εθελημένα ή αθέλητα, και χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα, να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Η πλειοψηφία της επιστημονικής-φιλολογικής και κυρίως γλωσσολογικής κοινότητας είτε στηριζόμενη σε κατασκευάσιμα\παραποιημένα στοιχεία, είτε χρησιμοποιώντας ακλόνητα «επιστημονικά» δόγματα (δεν ωθούν τα νέα παιδιά σε ελεύθερη – αμερόληπτη έρευνα και δεν δέχονται καμία άλλη άποψη αντίθετη προς την δική τους, αλλά αντιθέτως επιχειρούν να υποβαθμίσουν την όποια «παρασπονδία» από μέρους των εκκολαπτόμενων επιστημόνων) επιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα την κρατούσα παγιωμένη αντίληψη.
Δυστυχώς όμως γι αυτούς και ευτυχώς για εμάς υπάρχουν αναμφισβήτητα στοιχεία που εάν κάποιος μπει στην διαδικασία να ερευνήσει, θα του ξετυλίξουν ένα τεράστιο και όμορφο «παραμύθι» που φτάνει χιλιάδες χρόνια πριν… Οι «πέτρες μιλούν» καταρρίπτοντας κάθε μύθο περί φοινικικής προέλευσης του αλφαβήτου μας. (Πληροφορίες από το βιβλίο του Χ. Λαγού «Ελληνική Γραφή») Ελληνικά γράμματα σε αγγεία της Μήλου. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Δαυλός» (τεύχος 204), ο έφορος αρχιοτήτων Α. Σαμψών δήλωσε πως ανακαλύφθηκε στο εν λόγω νησί ένας μεγάλος αριθμός αγγείων από τάφο της πρωτοκυκλαδικής περιόδου (3000π.Χ). Τα σύμβολα πάνω τους μοιάζουν καταπληκτικά, όπως ο ίδιος δηλώνει, με ελληνικά γράμματα. Ελληνικά γράμματα σε όστρακο και αγγείο στα Γιούρα Αλοννήσου. Το κεραμικό όστρακο χρονολογείται μεταξύ του 5.000-4.500 π.Χ και φέρει πάνω του εγχάρακτα σύμβολα (Α, Υ, Δ πιθανώς πρόκειται για την λέξη αυδή, που σημαίνει φωνή. Επίσης τα γράμματα Χ, Ν.) παραπλήσια στα ελληνικά γράμματα. Ξύλινη πινακίδα στο Δισπηλιό Καστοριάς. Σε ανασκαφές που διεξήχθηκαν στην όχθη της λίμνης της Καστοριάς κοντά στην περιοχή του Δισπηλιού ανακαλύφθηκε ένας οικισμός. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων και μία ξύλινη πινακίδα που είχε χαραγμένα διάφορα σύμβολα. Σύμφωνα με την επίσημη χρονολόγηση που διεξήχθη με την μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα (C14),, η επιγραφή κατατάσσεται το 5.250 π.Χ, ενώ πολλοί ερευνητές έχουν εκφράσει την άποψη πως πιθανόν να ανήκει και στο 7.250 π.Χ, άποψη που δεν έχει αποδειχθεί. Τα σύμβολα της πινακίδας μοιάζουν με αυτά της Γραμμικής Α’. Λίθινη σφραγίδα στα Γιαννιτσά. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Π. Χρυσοστόμου (περιοδ. Δαυλός, τεύχος 244) η σφραγίδα αυτή χρονολογείται το 5.000 π.Χ. Περιέχει τρεις σειρές συμβόλων που μοιάζουν με τα ελληνικά γράμματα. Σύμφωνα μάλιστα με τον κ. Χρυσοστόμου: «Το Ανατολικό Δόγμα δεν ισχύει πλέον. Από καιρό υπήρχαν υποψίες, αλλά αυτή τη φορά η τύχη είναι με το μέρος μας». –Δημ. «Άρα η παγκόσμια ιστορία θα πρέπει να ξαναγραφτεί, τουλάχιστον ως προς την καταγωγή του πολιτισμού»; -Αρχ. «Έτσι πρέπει να γίνει». Ελληνική γραφή 9.500 ετών στην Ινδία. Ο ανταποκριτής του BBC στο Νέο Δελχί, Ρατζιγιάσρι Ράο μετέδωσε το 2002. «Θαλάσσιοι επιστήμονες στην Ινδία θεωρούν ότι ένας από τους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος χώρους των δυτικώνν ινδικών παραλίων ίσως να έχει ηλικία 9.000 ετών…. Εδώ πλέον για πρώτη φορά βρίσκονται ενδείξεις ανθρωπίνων γεωμετρικών κατασκευών ηλικίας 9.500π.Χ. κάτω από την επιφ άνεια της θάλασσας. Γνωστή ως κόλπος της Cambay η περιοχή, αποκτά ιδιάζον αρχιολογικό ενδιαφέρον…
Η πόλη βρίσκεται σε βάθος 40μ. και σε μήκος 3 τετραγωνικά χλμ. Έχει ανασυρθεί τεράστιος αριθμός ευρημάτων (εργαλεία, αγγεία, ανθρώπινα ομοιώματα, οστά, οικειακά είδη, κλπ), το σημαντικότερο όμως απόκτημα είναι ένα κομμάτι από πέτρινο έργο τέχνης, πάνω στο οποίο διακρίνονται ανάγλυφα ίχνη ελληνικής αλφαβητικής γραφής. Οι Ινδοί μελετητές έχουν καταλήξει ότι πρόκειται για μία μορφή πρώιμης γραφής. Διακρίνονται τα σύμβολα Μ, Υ, Ο.
(περιοδ. Δαυλός, τεύχ. 243, απόσπ. Άρθρου του Μ. Μαμανέα). Η πινακίδα του Γκλοζελ. Στο χωριό της Γαλλίας Γκλόζελ, που βρίσκεται 20χλμ νότια της πόλης Βισύ, ανακαλύφθηκαν το 1924 από τους Κλώντ και Εμίλ Φραντέν πινακίδες και δύο ενεπίγραφα χαλίκια, τα οποία χρονολογούνται γύρω στο 10.000 π.Χ.! Μερικά από τα σύμβολα που γίνονται αντιληπτά είναι τα: Θ, Ξ, Φ, Μ, Τ, Π, Ε, Λ, όχι σε αυτήν ακριβώς την μορφή προφανώς.
Λίθινη επιγραφή στο Grave Creek στην Δ. Βιρτζίνια των Η.Π.Α. Ανακαλύφθηκε το 1838 σε ταφικό μνημείο. Διακρίνονται τα γράμματα: Τ, Σ, Λ, Α, Χ, Κ. Αβέβαιη χρονολόγηση. Επιγραφή που βρίσκεται σε ένα ειδώλιο της νεολιθικής εποχής από τον Πρόδρομο Καρδίτσας, στην οποία απεικονίζονται σαφώς οι χαρακτήρες L, Θ, Σ και χρονολογείται περίπου το 5.000 π.Χ.
Τα προαναφερθέντα ευρήματα αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος του συνόλου των αρχαιολογικών ανακαλύψεων, που αποδεικνύουν ότι η ελληνική γραφή είναι πολύ αρχαιότερη των εξ Ανατολών γραφών. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί σε σχέση με τι ακούμε, εξετάζοντάς το ενδελεχώς. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή οι Φοίνικες μας έδωσαν το αλφαβητό τους τον 8ο αι. π.Χ. Τον 8ο αι., σύμφωνα ξανά με την επίσημη ιστορική χρονολόγηση γράφτηκαν τα ομηρικά έπη, τα οποία μέχρι σήμερα αποτελούν κατά κοινή ομολογία, το τελειότερο συγγραφικό έργο ανά τον κόσμο. Οι λέξεις που περιέχουν… άπειρες. Επομένως, όπως γίνεται αντιληπτό στον καθέναν, αλλά και σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση, για να επιτευχθεί το συγκεκριμένο αποτέλεσμα απαιτείτο γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών.
Ας υπογραμμιστεί ιδιαίτερα ότι η Ελληνική γλώσσα περιέχει τουλάχιστον 800.000 λήμματα και η αμέσως επόμενη ακολουθεί με 250.000 λήμματα.
Πώς άραγε εξηγείται αυτό; Οι αρμόδιοι που έχουν οργανώσει όλη αυτή την «ιστορία» περί Ινδοευρωπαίων, Φοινίκης, Μεσοποταμίας , κλπ, τι έχουν να πουν;
By mr zermen / Posted on Μαρτίου 04, 2013 / physics
Ο πιο πρόσφατος τρόπος να δοκιμαστεί η θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία αποτελεί βασική εξήγηση της βαρύτητας, είναι ο διαχωρισμός ενός νέφους παγωμένων ατόμων σε ελεύθερη πτώση.
Η γενική σχετικότητα βασίζεται στην αρχή της ισοδυναμίας, σύμφωνα με την οποία όλα τα αντικείμενα σε ελεύθερη πτώση πέφτουν με τον ίδιο ρυθμό, ανεξάρτητα από τη μάζα τους, αρκεί η μόνη δύναμη που ασκείται να είναι η βαρύτητα.
Η αρχή αυτή έχει αποδειχθεί για μεγάλα αντικείμενα. Ο θρύλος θέλει τον Γαλιλαίο να είναι ο πρώτος που το διαπίστωσε, ρίχνοντας διάφορες μπάλες από τον Πύργο της Πίζας. Ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο εάν η αρχή της ισοδυναμίας ισχύει και σε κβαντική κλίμακα, όπου οι συνέπειες της βαρύτητας δεν είναι πλήρως προσδιορισμένες και κατανοητές. Η αποσαφήνιση αυτού του ερωτήματος θα βοηθήσει στη δημιουργία μίας κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας, που αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους στόχους της σύγχρονης φυσικής.
Η δημιουργία ενός κβαντικού αναλόγου του πειράματος του Γαλιλαίου δεν είναι εύκολη. Το 2010 μία επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Γερμανό Ερνστ Ράζελ του Πανεπιστημίου του Αννοβέρου παρατήρησε ένα κβαντικό αντικείμενο σε ελεύθερη πτώση από έναν πύργο ύψους 110 μέτρων.
Το κβαντικό αντικείμενο ήταν ένα συμπύκνωμα Bose-Einstein (BEC), το οποίο είναι η κατάσταση της ύλης που δημιουργείται όταν μποζόνια περιοριστούν από ένα εξωτερικό δυναμικό και ψυχθούν σε θερμοκρασίες πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273,15° βαθμούς Κελσίου). Υπό αυτές τις συνθήκες τα παγωμένα άτομα συμπεριφέρονται σαν ένα μόνο κβαντικό αντικείμενο, επομένως είναι ταυτόχρονα κύμα και σωματίδιο, και εμφανίζονται κβαντικά φαινόμενα σε μακροσκοπικό επίπεδο.
Η ομάδα του Ράζελ τώρα χωρίζει και επανασυνδυάζει το κύμα προτού το BEC, το οποίο αποτελείται από άτομα ρουβιδίου, φτάσει στο έδαφος. Αυτό το γεγονός οδηγεί στη δημιουργία ενός μοτίβου παρεμβολών, το οποίο καταγράφει τη διαδρομή των ατόμων σε πτώση και επιτρέπει τον υπολογισμό της επιτάχυνσής τους. Το επόμενο βήμα θα είναι η αναπαραγωγή του ίδιου πειράματος με άτομα άλλου στοιχείου και μάζας, προκειμένου να εξακριβωθεί εάν ισχύει η αρχή της ισοδυναμίας.
Το BEC μπορεί να διαχωριστεί μόνο για 0,1 δευτερόλεπτο στον πύργο προτού φτάσει στο έδαφος. Σύμφωνα με τον Ράζελ, εάν το πείραμα επαναληφθεί στο διάστημα, οι πιθανές διαφορές στη συμπεριφορά των ατόμων διαφορετικών στοιχείων θα μπορούν να καταγραφούν καλύτερα, καθώς στο διάστημα τα κύματα θα μπορούν να διαχωριστούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Από πότε είναι χαρτογραφημένη η γη; Υπήρχε κάποιος αρχαίος πολιτισμός με... σύγχρονες γνώσεις και τεχνολογία, μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν;
Ο χάρτης σχεδιάστηκε από εξωγήινους; Ή μήπως απλά ο Πίρι Ρέις ήταν μια διάνοια της εποχής του;
Η «ανακάλυψη» ενός μυστηρίου Το 1929 εργασίες ρουτίνας πραγματοποιούνται στο εθνικό μουσείο της Τουρκίας. Ο διευθυντής του μουσείου, ανακαλύπτει κατά την αρχειοθέτηση ένα πορτολάνο (ναυτικός χάρτης), σχεδιασμένο πάνω σε δέρμα γαζέλας. Το εύρημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την επιστημονική κοινότητα του 1931, όταν και παρουσιάζεται σε ένα συνέδριο Ανατολιστών στο Λέιντεν της Γερμανίας, ενώ το 1932, θα παρουσιαστεί σε μια έκδοση του Illustrated London News.
Από το σημείο αυτό θα ξεκινήσει ένα μεγάλο μυστήριο, το οποίο για αρκετά χρόνια, προκαλεί την επιστημονική κοινότητα και εξάπτει τη φαντασία ερευνητών και συνωμοσιολόγων.
Όμως τι είναι αυτό που προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον σε ένα χάρτη του 1513, φτιαγμένο από έναν Τούρκο Ναύαρχο; Δεκάδες χάρτες της εποχής έχουν βρεθεί από αρχεία Άγγλων, Ισπανών, Πορτογάλων θαλασσοπόρων. Ο χάρτης του Πίρι Ρέις αποτελούσε ένα παγκόσμιο χάρτη της εποχής.
Το τμήμα που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, διαστάσεων 86x60 cm, περιλαμβάνει ένα κομμάτι της Ευρώπης (Πορτογαλία, Ισπανία), τη δυτική Αφρική, τον κεντρικό και νότιο Ατλαντικό και μέρος της κεντρικής και νότιας Αμερικής, μαζί με κάποιες προεκτάσεις ακτογραμμών, οι οποίες σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, αποτελούν χαρτογράφηση των βόρειων ακτών της Ανταρκτικής.
Πίρι Ρέις, ο άνθρωπος της θάλασσας
Ο Πίρι Ρέις υπήρξε περιβόητος Τούρκος ναύαρχος, άριστος γνώστης της ναυτικής τέχνης. Γεννήθηκε το 1470, πιθανότατα στη Καλλίπολη του Μαρμαρά. Από μικρός έδειξε ιδιαίτερο πάθος για τη θάλασσα, πάθος που θα τον οδηγήσει να βρεθεί στο πλευρό του θείου του Κεντάλ Ρέις, έμπειρου πειρατή. Ο θείος του θα του μάθει τα μυστικά της θάλασσας, τους κινδύνους που κρύβει, θα μάθει να χρησιμοποιεί τα ναυτικά όργανα και θα διδαχθεί να διαβάζει τα άστρα σαν χάρτη πλοήγησης.
Το 1495, θα ενταχθεί στο τουρκικό στόλο, με το βαθμό του Ναυάρχου. Σύντομα ο Ρέις θα σημειώσει σημαντικές επιτυχίες απέναντι στο κραταιό Βενετσιάνικο στόλο, σε μια εποχή όπου η δύναμη της κάθε αυτοκρατορίας, βρισκόταν σε άμεση συνάρτηση με την εξασφάλιση των θαλασσίων μεταφορών. Κοντά στα 1500 ο Πίρι στρέφεται στη χαρτογραφία, το νέο μεγάλο του πάθος. Ο Πίρι αναζητά χάρτες, είτε σύγχρονους είτε παλαιότερους, οι οποίοι θα εξασφάλιζαν μεγάλη ακρίβεια στην απεικόνιση και επομένως τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τα ταξίδια του τουρκικού στόλου.
Ως επί το πλείστον, οι θαλάσσιες οδοί μέχρι το 16ο αιώνα εξυπηρετούσαν τον «Παλαιό Κόσμο», την Ευρώπη, τη Β.Αφρική και την Οθωμανική αυτοκρατορία. Είναι λογικό επομένως, η τέχνη της χαρτογράφησης να αφορά κυρίως τη μεσόγειο. Όμως στο συγκεκριμένο χάρτη ο Πίρι Ρέις, έχει ενσωματώσει σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, γεγονός που δεν δικαιολογείται από τα ταξίδια που έκανε ο ίδιος. Το 1932, ο Ακούρα Γιασούρ, πρόεδρος της Τουρκικής Εταιρείας Ιστορικών Μελετών θα λύσει αυτόν τον πρώτο γρίφο, μέσα από ένα επιστημονικό άρθρο.
Οι σημειώσεις του ίδιου του Πίρι Ρέις, δίνουν την απάντηση σύμφωνα με το άρθρο. Πιο συγκεκριμένα ο Τούρκος ναύαρχος είχε σημειώσει: “Είναι ο μοναδικός χάρτης που υπάρχει στο είδος του πλέον. Για το σχεδιασμό του χρησιμοποίησα περίπου είκοσι παλιούς χάρτες και οκτώ Τζαφερίγιε (χάρτες από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου)”. Επίσης αναφέρει χαρακτηριστικά “…..o χάρτης μου είναι τόσο σωστός και αξιόπιστος για τις επτά θάλασσες, όσο είναι και οι χάρτες που απεικονίζουν τις θάλασσες των χωρών μας».
Επομένως, όπως ομολογεί ο ίδιος, ο παγκόσμιος αυτός χάρτης του, είναι προϊόν σύνθεσης παλαιότερων χαρτών, ορισμένοι από τους οποίους ανάγονται στην εποχή του Μ.Αλεξάνδρου, δηλαδή 1000 χρόνια περίπου πριν από τη δημιουργία του χάρτη. Αυτό όμως δημιουργεί ένα ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο, καθώς ο Κολόμβος είχε «ανακαλύψει» την Αμερική μόλις 20 χρόνια πριν (1492). Ποιες είναι επομένως οι πηγές του χάρτη; Πόσο μεγάλη ακρίβεια υπάρχει στο σχεδιασμό και ποια τεχνική ακολουθήθηκε; Οι ακτογραμμές που εμφανίζονται στο κάτω μέρος του χάρτη είναι αυτές της Ανταρκτικής;
"Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;"
Ενός μυστηρίου, μύρια έπονται
Η πραγματικά μεγάλη ακρίβεια του χάρτη, υπήρξε για αρκετά χρόνια μια τεράστια δοκιμασία για τους ερευνητές. Το μυστήριο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, με την ομολογία του Ρέις, ότι δηλαδή το έργο του αποτελεί προϊόν αντιγραφής και σύνθεσης παλαιότερων έργων. Ποια έργα είναι αυτά που είχαν «εικόνα» για το σύνολο του κόσμου; Πόσο παλαιά είναι και ποια μέθοδο χαρτογράφησης είχαν ακολουθήσει οι δημιουργοί τους, σε μια εποχή όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού θεωρούσε τη γη επίπεδη;
Χαρτογραφήσεις τέτοιου επιπέδου, προϋποθέτουν είτε εναέρια αποτύπωση είτε γνώσεις σφαιρικής τριγωνομετρίας και γνώση της μεθόδου της «αζιμουθιακής προβολής ίσων αποστάσεων». Όμως η εποχή της σύνθεσης του έργου, δεν δικαιολογεί ούτε εναέρια αποτύπωση, ούτε χρήση μεθόδων που αναπτύχθηκαν μόλις το 18ο αιώνα. Απάντηση στη σκανδαλώδη ακρίβεια του χάρτη, προσπάθησε να δώσει σε ένα επιστημονικό άρθρο ο Ρικ Σάντερς (περιοδικό 21ος αιώνας) το 2001.
Ο Σάντερς σε συνεργασία με τον αστρονόμο Μπέρτ Κούπερ υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι θαλασσοπόροι μπορούσαν να μετρήσουν το γεωγραφικό μήκος. Για να υποστηρίξουν τη θέση τους οι δύο επιστήμονες αναφέρουν το παράδειγμα των Αιγυπτίων θαλασσοπόρων, οι οποίοι το 232 π.Χ κατάφεραν με ένα μικρό στολίσκο να φτάσουν στη δυτική Γουϊνέα. Μάλιστα στο ταξίδι αυτό ο ναυτικός Ράτα έκανε χρήση μιας υπολογιστικής μηχανής (τανάβα), η οποία αξιοποιώντας τους συσχετισμούς των μετρήσεων, των θέσεων της Σελήνης σε σχέση με τα άστρα, μπορούσε να αποδίδει με σχετική ακρίβεια το γεωγραφικό μήκος. Μέσω της ιστορίας αυτής, ο Σάντερς προσπάθησε να αποδείξει, πως οι αρχαίοι λαοί, είχαν θεωρητικά τη δυνατότητα να υπολογίσουν το γεωγραφικό μήκος με απόκλιση μόλις 10’ της μοίρας.
Όμως η προβολή που απαιτείται για το σχεδιασμό του χάρτη παραμένει ένας γρίφος. Η Ισαπέχουσα Αζιμουθιακή προβολή, τεχνική σύγχρονη, απαιτεί ένα συγκεκριμένο κέντρο, το οποίο ο ιστορικός Τσαρλς Χάπγκουντ (1904-1982) τοποθετεί ανάμεσα στην Συήνη (σημερινό Ασσουάν) και τον Τροπικό του Καρκίνου.
Οι επιστήμονες απέδειξαν πως σε μία δεδομένη χρονική στιγμή η Συήνη και ο τροπικός του Καρκίνου ταυτίζονταν. Με απλά λόγια, η προβολή που χρησιμοποιήθηκε στο χάρτη του Πίρι Ρέις υποδεικνύει όχι μόνο ένα συγκεκριμένο τόπο, αλλά και έναν δεδομένο χρόνο. Αν λοιπόν θεωρήσουμε βάσιμη την υπόθεση του Χάπγγκουντ, τότε με τους κατάλληλους υπολογισμούς μπορούμε να σηματοδοτήσουμε το 3.700 π.Χ, ως περίοδο όπου Τροπικός του Καρκίνου και Συήνη συμπίπτουν. Όμως η υπόθεση αυτή τρομάζει…Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;
O συγγραφέας Graham Hancock σχολιάζει το χάρτη του Πίρι Ρέις Η Ανταρκτική χωρίς πάγους…. Παρερμηνεία, σύμπτωση ή χαμένη ιστορία;
Μια άλλη περίεργη σύμπτωση που δίνει τροφή για διάφορα σενάρια και εικασίες, είναι το κατώτερο τμήμα του χάρτη, το οποίο σύμφωνα με μερίδα μελετητών αποτελεί απεικόνιση των ακτογραμμών της Ανταρκτικής. Μόλις το 1949 μπόρεσε η επιστήμη να «σκανάρει» τις ακτογραμμές της Ανταρκτικής, οι οποίες εδώ και τουλάχιστον 6.000 χρόνια, βρίσκονται καλυμμένες με στρώμα πάγου που υπερβαίνει το 1 χλμ. Ο Χάπγκουντ αναπτύσσει τη δική του θεωρία θέλοντας να δώσει εξήγηση.
Στο βιβλίο του «Η Μετατόπιση του Πλανητικού Φλοιού: Ένα κλειδί για ορισμένα βασικά προβλήματα των επιστημών της Γης», υποστηρίζει πως η Ανταρκτική δεν ήταν καλυμμένη με πάγο το 4.000 π.Χ. Ο Χάπγκουντ πιστεύει πως η Ανταρκτική δεν βρισκόταν στο Νότιο Πόλο, αλλά 3.000 χλμ βορειότερα, και πως ο μηχανισμός μετατόπισης του Φλοιού της Γης ευθύνεται για τη μετατόπιση της στη σημερινή της θέση.
Μια πιο ορθολογική και καθησυχαστική προσέγγιση ανατρέπει τον ισχυρισμό πως ο χάρτης απεικονίζει την ακτογραμμή της Ανταρκτικής. Πιο συγκεκριμένα, σύγχρονοι μελετητές ισχυρίζονται πως «η περίφημη» ακτογραμμή της Ανταρκτικής δεν είναι τίποτε περισσότερο από την γη του Πυρός. Ισχυρίζονται δηλαδή πως στην ουσία το «μυστηριώδες» κομμάτι αποτελεί μια «λοξή» συνέχεια της Λατινικής Αμερικής και τίποτα παραπάνω. Μάλιστα για να ενισχύσουν τη θέση τους, υποθέτουν, πως το τμήμα αυτό του χάρτη αποτελεί συρραφή από πορτογαλικό χάρτη.
Βασίζουν αυτή την υπόθεση σε σκόπιμη «αλλοίωση» του χάρτη από τη μεριά των Πορτογάλων προκειμένου να ενισχύσουν τα αποικιακά τους δικαιώματα (μετέφεραν την ακτογραμμή ανατολικότερα προκειμένου να κατοχυρώσουν τα πορτογαλικά δικαιώματα, με βάση τη συνθήκη της Tordesillas, η οποία μοίραζε το μη χριστιανικό κόσμο ανάμεσα σε Ισπανία και Πορτογαλία).
Η κληρονομιά του Πίρι Ρέις
Τελικά τι κρύβει ο χάρτης του Τούρκου Θαλασσοπόρου; Υπήρξαν αρχαίοι πολιτισμοί με τόσο εξελιγμένες γνώσεις γεωγραφίας, οι οποίοι μετέδωσαν τη γνώση τους στα «κατώτερα» απομεινάρια της ανθρωπότητας, μετά από μια μεγάλη καταστροφή; Είναι ο χάρτης προϊόν εναέριας παρατήρησης; Ή απλά πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο της εποχής των μεγάλων εξερευνήσεων; Όποια εκδοχή και αν προτιμά κανείς, γεγονός παραμένει, πως ο Πίρι Ρέις υπήρξε μια ιδιοφυία της εποχής του.
Επίσης είναι αλήθεια πως για μεγάλο διάστημα η σύγχρονη επιστήμη είχε υποτιμήσει την αρχαία γνώση, τα επιστημονικά έργα και τα εργαλεία παρατήρησης ,καθώς και τα επιτεύγματα λαών όπως ο Αιγυπτιακός και ο Ελληνικός. Ίσως η ανθρωπότητα να νοιώθει πιο άνετα, όταν συγκρίνει τη δική μας εποχή, με αυτή του Μεσαίωνα, παρά με τους αρχαίους πολιτισμούς, της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Μεσοποταμίας.
Τα μυστήρια που γεννά ο χάρτης θα παραμείνουν άλυτα στις ψυχές των πιο ρομαντικών. Για κάποιους άλλους αποτελούν απλά μια καλοστημένη φάρσα, από αυτές που συχνά η ιστορία στήνει.
By mr zermen / Posted on Μαρτίου 03, 2013 / physics
Η κβαντική υπέρθεση χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ασφαλούς κρυπτογράφησης
Το πεδίο των κβαντικών επικοινωνιών, δηλαδή της επιστήμης μετάδοσης κβαντικών καταστάσεων από μία τοποθεσία σε άλλη, έχει βρεθεί στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, χάρις στην ανακάλυψη της κβαντικής κρυπτογράφησης.
Η κβαντική κρυπτογράφηση εκμεταλλεύεται τη μοναδική ιδιότητα των μονών σωματιδίων όπως τα φωτόνια να υφίστανται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές καταστάσεις (π.χ. κάθετη ή οριζόντια πόλωση), η οποία ονομάζεται κβαντική υπέρθεση. Η πραγματοποίηση μέτρησης μίας τέτοιας κατάστασης συνεπάγεται και ταυτόχρονη αλλαγή της ίδιας κατάστασης. Αυτό σημαίνει πως ένα κλειδί κρυπτογράφησης από φωτόνια είναι ιδιαίτερα ασφαλές, καθώς εάν κάποιος προσπαθήσει να παρακολουθήσει τη σχετική συναλλαγή, το γεγονός αυτό θα γινόταν αντιληπτό άμεσα.
Γι' αυτόν το λόγο η κβαντική κρυπτογράφηση έχει χαρακτηριστεί ως ένας τρόπος δημιουργίας απολύτως ασφαλών μηνυμάτων και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας, κυβερνήσεων και τραπεζών.
Ωστόσο η μετάδοση κλειδιών κρυπτογράφησης σε μακρινές αποστάσεις παραμένει μία σημαντική πρόκληση για τους επιστήμονες. Η ένταση του σήματος αποδυναμώνει με την απόσταση, καθώς τα φωτόνια απορροφόνται ή διασκορπίζονται από διάφορα μόρια. Μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη απόσταση που έχουν μεταδοθεί κβαντικά σήματα επικοινωνίας είναι μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα.
Η ατμόσφαιρα της Γης είναι γεμάτη μόρια αερίων, όμως στο κενό του διαστήματος το πρόβλημα της αποδυνάμωσης του σήματος δε θα υφίσταται, και το σήμα θα ταξιδεύει για πολύ μεγαλύτερη απόσταση. Λαμβάνοντας υπ’όψιν αυτό το γεγονός, πολλές ερευνητικές ομάδες μελετάνε το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός κβαντικού δορυφόρου επικοινωνιών.
Ο δορυφόρος θα βρίσκεται σε ύψος 32.000 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη και θα λειτουργεί σαν αναμεταδότης μεταξύ δύο σταθμών στο έδαφος , συνδέοντάς τους με ασφάλεια, χρησιμοποιώντας ένα κλειδί κρυπτογράφησης από φωτόνια. Οι σταθμοί και ο δορυφόρος θα είναι απαραίτητο να είναι απολύτως ευθυγραμμισμένοι, για τη διασφάλιση της ακρίβειας των μετρήσεων.
Σύμφωνα με τους Χίγκινς και Τζενεγουάιν, επικεφαλής μίας τέτοιας ερευνητικής ομάδας από τον Καναδά, «η προοπτική κβαντικών επικοινωνιών σε παγκόσμια κλίμακα και η εφαρμογή θεμελιώδους κβαντικής επιστήμης σε νέα, ανεξερεύνητα πεδία, μας προϊδεάζει ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά στον τομέα αυτό».
Στο ρυθμό της κοσμικής μουσικής που πρώτοι «άκουσαν» οι μυστικιστές μαθηματικοί του 6ου π.Χ. αιώνα εξακολουθεί να χορεύει η σύγχρονη Κοσμολογία.
Ενας Ελληνας καθηγητής Μουσικής και Πληροφορικής, με πανεπιστημιακές σπουδές στη Φυσική και ερευνητικό έργο στα Πυθαγόρεια Μαθηματικά απέδειξε ότι η «αρμονία των σφαιρών», η περίφημη πυθαγόρεια θεωρία, έχει ακριβή εφαρμογή σε όλους τους γνωστούς μας σήμερα πλανήτες
Ο πρώην πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Φυσικών, διευθυντής του Τομέα Τεχνολογίας Ηχου, Μουσικοπαιδαγωγικής και Βυζαντινής Μουσικολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Χαράλαμπος Σπυρίδης ανακοινώνει στο επιστημονικό συμπόσιο «Φιλοσοφία και Κοσμολογία» τους αριθμούς που εκφράζουν σε αστρονομικές μονάδες τις αποστάσεις των πλανητών από τον Ηλιο πιάνοντας το νήμα από τους Πυθαγορείους.
Ο κ. Σπυρίδης διατυπώνει «μια καθολική, εξαιρετικά απλή και κομψή σχέση» που εμπεριέχει μόνον τους αριθμούς 1, 2, 3, 4 της «ιερής τετρακτύος» των Πυθαγορείων και το άθροισμά τους, τον «τέλειο» αριθμό 10.
Η «τετρακτύς» ήταν η βάση της πυθαγόρειας διδασκαλίας που πρέσβευε ότι οι ήχοι των ουράνιων σωμάτων συνθέτουν μία κοσμική μουσική, γιατί οι αποστάσεις και οι ταχύτητες των πλανητών και των απλανών αστέρων διέπονται από τους ίδιους αριθμητικούς λόγους που παράγουν και τη συμφωνία των ήχων.
Οι συμφωνίες των ήχων που παράγουν αρμονικό αποτέλεσμα έχουν μορφή απλών αριθμητικών σχέσεων: 2/1 (οκτάβα), 3/2 (πέμπτη), 4/3 (τετάρτη). Επομένως κατά τους Πυθαγορείους το μυστικό της μουσικής και της κοσμικής αρμονίας κρύβεται στις σχέσεις των τεσσάρων πρώτων φυσικών αριθμών (1, 2, 3, 4).
Ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος φιλόσοφος που συνδέει την Αστρονομία με τη Μουσική, υποστηρίζοντας ότι στο αρμονικό και σφαιρικό σύμπαν τα πάντα διέπονται από απλούς νόμους, που μπορούν να εκφρασθούν με τους αριθμούς της «ιερής τετρακτύος».
Με τη θεωρία της αρμονίας των σφαιρών, που συνδυάζει την κοσμική αρμονία με τη μουσική αρμονία, ο μεγάλος φιλόσοφος επιχείρησε να εξηγήσει τη θέση και την κίνηση των πλανητών στον ουράνιο θόλο. Χρησιμοποιώντας μουσικούς όρους, δηλαδή εύφωνα μουσικά διαστήματα, καθόρισε υπό μορφήν κλίμακας τις μεσοπλανητικές αποστάσεις.
Ακολούθως, αντιστοιχίζοντας τα μουσικά διαστήματα σε μετρικές αποστάσεις, κατόρθωσε πρώτος να υπολογίσει σε Δελφικά στάδια τις μεσοπλανητικές αποστάσεις των «ουρανίων γεννητών», όπως ονόμασε τα ουράνια σώματα ο Πλάτωνας παίρνοντας το νήμα από τον Πυθαγόρα.
Ο Πυθαγόρας τον 6ο π.Χ. αιώνα δέχθηκε ότι η μουσική απόσταση μεταξύ Γης και Σελήνης είναι ένας τόνος και η μετρική απόσταση μεταξύ τους είναι 126.000 Δελφικά στάδια, δηλαδή 22.371.300 μέτρα.
Σχεδόν 24 αιώνες μετά δύο Γερμανοί αστρονόμοι, ο Γιόχαν Μπόντε και ο Τίτιους, προσδιορίζουν τις θέσεις των γνωστών τότε πλανητών του ηλιακού μας συστήματος με ικανοποιητική ακρίβεια. Η εμπειρική ανακάλυψή τους, ανερμήνευτη μέχρι σήμερα, έμεινε γνωστή ως κανόνας των Μπόντε-Τίτιους. Μέχρι τον Κρόνο ο κανόνας όχι μόνο δούλευε ικανοποιητικά αλλά και έμμεσα συνέβαλε στην ανακάλυψη της ζώνης των αστεροειδών ανάμεσα στον Αρη και τον Δία και του πλανήτη Ουρανού στα τέλη του 18ου αιώνα.
Ο κανόνας των Γερμανών αστρονόμων έπαψε να δίνει αξιόπιστα αποτελέσματα όταν επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί στους «νεότερους» πλανήτες και στη ζώνη πέρα από τον Πλούτωνα, μία από τις συναρπαστικότερες περιοχές του ηλιακού συστήματος, γεμάτη αντικείμενα από βράχο και πάγο που περιστρέφονται γύρω από τον Ηλιο σε τεράστιες αποστάσεις.
Ο καθηγητής Σπυρίδης, μελετώντας επί σειρά ετών τις πλατωνικές απόψεις «περί των θείων γεννητών», τις οποίες συγκέρασε με την «αρμονία των σφαιρών» του Πυθαγόρα, ανακάλυψε ότι ο κανόνας των δύο Γερμανών αστρονόμων του 18ου αιώνα αποτελεί μία μαθηματική έκφραση της πυθαγόρειας μουσικής των σφαιρών.
Στο συμπόσιο του Πανεπιστημίου Αθηνών θα αποδείξει ότι κατάφερε να επεκτείνει την ακριβή εφαρμογή της πυθαγόρειας θεωρίας σε όλους τους γνωστούς πλανήτες, ενώ θα υποδείξει συγκεκριμένες θέσεις «πλανητικών» αντικειμένων μετά τον Πλούτωνα.
Οπως δήλωσε στον «Ε.Τ.», «η γέφυρα που κατασκευάσθηκε και συνδέει τον κόσμο των αστρονόμων με τον κόσμο των μουσικών διασφαλίζει την αιωνιότητα μιας συμπαντικής αρμονίας σε πλήρη εξέλιξη, η οποία θα προσδιορίσει το χωροχρόνο μέσω των γνώσεων της Αστρονομίας και της Μουσικής στην εκάστοτε εποχή».
