Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ-Εσωτερικός Διάλογος.

Κ.Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ. 265)


ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "....Σκέφτεσαι και μιλάς πάρα πολύ. Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς στον εαυτό σου".

Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "...Τι εννοείς?"

Δ.Χ: "Μιλάς με τον εαυτό σου πάρα πολύ. Δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Όλοι μας το ίδιο κάνουμε. Συνεχίζουμε μια εσωτερική ομιλία. Σκέψου πάνω σ' αυτό. Όταν είσαι μόνος σου, τι κάνεις?"

Κ.Κ.: "Μιλώ στον εαυτό μου".

Δ.Χ.: "Και για τι πράγμα μιλάς?"

Κ.Κ.: "Δεν ξέρω. Για οτιδήποτε υποθέτω"

Δ.Χ.: "Θα σου πω εγώ για τι πράγμα μιλάμε στον εαυτό μας. Μιλάμε για τον κόσμο μας. Στην πραγματικότητα, διατηρούμε τον κόσμο μας με την εσωτερική μας ομιλία".

Κ.Κ.: " Πως το κάνουμε αυτό?"

Δ.Χ.:" Όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας, ο κόσμος είναι πάντα όπως θα έπρεπε να είναι. Εμείς τον ανανεώνουμε, εμείς του δίνουμε ζωή, εμείς τον διατηρούμε με την εσωτερική μας ομιλία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκλέγουμε και τους δρόμους μας καθώς μιλάμε στον εαυτό μας. Έτσι, συνεχίζουμε να διαλέγουμε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε, επειδή συνεχίζουμε να μιλάμε στον εαυτό μας μέχρι την τελευταία στιγμή".

..."Ο Πολεμιστής το γνωρίζει αυτό και προσπαθεί να σταματήσει αυτή την ομιλία. Αυτό είναι το τελευταίο σημείο που πρέπει να γνωρίζεις εαν θέλεις να ζήσεις σαν πολεμιστής."

Κ.Κ.: "...Πως μπορώ να σταματήσω να μιλώ στον εαυτό μου"?

Δ.Χ.: " ...Πρώτα πρώτα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τ' αφτιά σου για να ξεφορτώσεις λίγο τα μάτια σου. Χρησιμοποιούμε τα μάτια μας για να κρίνουμε τον κόσμο απο τη μέρα που γεννιόμαστε. Μιλάμε στους άλλους και στον εαυτό μας κυρίως για ότι βλέπουμε. Ο πολεμιστής το ξέρει αυτό και ακούει τον κόσμο...ακούει τους ήχους του κόσμου"...

Κ.Κ.: Έβαλα στην μπάντα τις σημειώσεις μου. Ο Δον Χουάν γέλασε και είπε πως δεν εννοούσε πως θάπρεπε να πιέσω τα πράγματα, πως το ν' ακούς τους ήχους του κόσμου ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει με κανονικό ρυθμό και με μεγάλη υπομονή.

..." Ο Πολεμιστής γνωρίζει ότι ο κόσμος θ' αλλάξει μόλις σταματήσει να μιλάει στον εαυτό του", είπε, "και πρέπει να είναι προετοιμασμένος γι' αυτό το εκπληκτικό τράνταγμα".

Κ.Κ.:"Τι θέλεις να πεις, Δον Χουάν"?

Δ.Χ.:" Ο κόσμος είναι τέτοιος κι έτσι μόνον γιατί λέμε στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι ο κόσμος είναι έτσι κι έτσι, ο κόσμος θα σταματήσει να είναι έτσι κι έτσι. Αυτή τη στιγμή δε νομίζω πως είσαι έτοιμος γι' αυτό το τρομερό χτύπημα και κατά συνέπεια θα πρέπει ν' αρχίσεις σιγά σιγά να καταστρέφεις τον κόσμο".

Κ.Κ.: " Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω"

Δ.Χ.: " Το πρόβλημά σου είναι ότι μπερδεύεις τον κόσμο μ' αυτό που κάνουν οι άνθρωποι. Αλλά και πάλι δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Το ίδιο κάνουμε όλοι μας. Τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι είναι οι ασπίδες τους στις δυνάμεις που μας τριγυρίζουν....

...ότι κάνουμε σαν άνθρωποι, μας δίνει άνεση και μας κάνει να νοιώθουμε ασφαλείς....

...ότι κάνουν οι άνθρωποι είναι αλήθεια πολύ σημαντικό, αλλά μόνον σαν ασπίδα.

Δεν μαθαίνουμε ποτέ ότι τα πράγματα που κάνουμε σαν άνθρωποι είναι μόνον ασπίδες και τις αφήνουμε να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τις ζωές μας.

Θα μπορούσα να πω ότι για το ανθρώπινο γένος, αυτά που κάνουν οι άνθρωποι είναι σπουδαιότερα και σημαντικότερα απο τον ίδιο τον κόσμο..."