Berlin Calling (2008)

Berlin Calling is a 2008 German tragicomedy directed by Hannes Stöhr. The movie depicts the events following DJ and producer Ickarus' (Paul Kalkbrenner) institutionalization for drug abuse.

Director: Hannes Stöhr
Writer: Hannes Stöhr
Stars: Paul Kalkbrenner, Rita Lengyel and Corinna Harfouch

NASA ΚΑΙ ΙΝΔΙΑΝΟΙ..

Ανοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας... και Ανοιξη

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 26 Μαρ 2004
Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 14/9/2004
Διανομή: Playtime
Χρώμα: Έγχρωμο
Ήχος: Dolby Digital
Γλώσσα: Κορεατικά

Ο σκηνοθέτης Ki-duk Kim μέσω της ταινίας του προβάλλει την βουδιστική άποψη ότι η σωματική και συναισθηματική βιαιότητα της ζωής μπορούν να αμβλυνθούν μέσω της αφύπνισης και του διαλογισμού που οδηγούν στον φωτισμό. Η ταινία αποτελείται από εκπληκτικές εικόνες φυσικών τοπίων που μεταμορφώνονται με την πάροδο των εποχών και των χρόνων. Ο Ki-duk Kim κινείται μεταξύ λυρικότητας της φύσης, βουδιστικών αληθειών και βίαιων στιγμών της πραγματικής ζωής μεταφέροντας στον θεατή μια αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας.
cine.gr
Το θέμα της ταινίας του Κιμ Κι-Ντουκ είναι ο κύκλος της ζωής, μέσα από τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Μιας ζωής που περιλαμβάνει τις χαρές και τις πίκρες της, την παιδική αθωότητα αλλά και την απώλειά της, τις επιθυμίες και τα πάθη που οδηγούν στο έγκλημα, την ομορφιά αλλά και τον πόνο συχνά της γνώσης που οδηγούν στην πνευματικότητα. Στοιχεία που ο Κορεάτης σκηνοθέτης αναπτύσσει με λιτότητα, αυστηρότητα θα έλεγα, θυμίζοντας σκηνοθέτες όπως ο Γιασουτζίρο Οζου ή ο Ρομπέρ Μπρεσόν. Λιτότητα και αυστηρότητα συνδυασμένα με μια ανείπωτη εικαστική ομορφιά, την ομορφιά εκείνη που αντανακλά η ίδια η ζωή και η γύρω φύση, μαζί με τα απλά, καθημερινά στοιχεία της: το μοναστήρι στη μέση μιας βουτηγμένης συχνά στην ομίχλη λίμνης -ένα είδος μικρού πλανήτη στη μέση του σύμπαντος- ένα ρυάκι με ένα ψάρι να κολυμπά σ' αυτό, μια παράξενη πόρτα στην άκρη της λίμνης που οδηγεί σ' έναν άλλο κόσμο, το δάπεδο μπροστά στο μοναστήρι καλυμμένο με τα ιδεογράμματα που ζωγραφίζει για τιμωρία κι εξιλέωση ο μοναχός. Ενα ποίημα στη ζωή, που σε γεμίζει με την ομορφιά και την έκσταση που σου προσφέρει μια σονάτα του Χέιντεν, με άλλα λόγια ένα αληθινό έργο τέχνης.
provoles.gr

Η ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΧΩΡΟ

Της Δήμητρας Πανανού

Απόρρητη έκθεση τριών Ελλήνων καθηγητών που έχει ήδη στα χέρια του ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αποκαλύπτει το μέγεθος και την αξία του φυσικού αερίου και του πετρελαίου που κρύβεται στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο.

Η έκθεση περιγράφει τις ενέργειες που πρέπει άμεσα να γίνουν για την εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων, έχει τίτλο «Τα βήματα προσέλκυσης επενδύσεων και δημιουργίας -το συντομότερο δυνατόν- ορυκτού πλούτου» και υπογράφεται από τους επιστήμονες Ηλία Κονοφάγο, Αντώνη Φώσκολο και Νίκο Λυγερό.

Σ' αυτήν γίνεται οικονομική εκτίμηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που εντοπίζονται νότια της Κρήτης, από τη μελλοντική αξιοποίηση των οποίων το συνολικό όφελος για το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να φθάσει τα 270 δισ. δολάρια. Σύμφωνα μάλιστα με τους επιστήμονες, αν στις εκτιμήσεις αυτές συνυπολογιστεί και η πιθανότητα ανακάλυψης πετρελαίου, τότε το συνολικό όφελος εκτιμάται ότι θα εκτοξευτεί στα 1,3 τρισ. δολάρια!

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Στην οικονομοτεχνική έκθεση που έφερε στο φως η Real newsεπισημαίνεται ότι «η πολιτεία πρέπει να προχωρήσει το συντομότερο σε ουσιαστικές συνομιλίες με τα γειτονικά κράτη για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και τη δημιουργία κατάλληλου πολιτικού κλίματος».

Μάλιστα, αναφέρεται ότι «δεδομένης της σημερινής οικονομικής κρίσης, προτεραιότητά μας θα πρέπει να είναι η μαζική προσέλκυση επενδύσεων για τυχόν ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων», επικεντρώνοντας πρωτίστως το ενδιαφέρον νότια της Κρήτης.

«Εκεί, υπάρχει 80% πιθανότητα για παρουσία φυσικού αερίου, ενώ στο Ιόνιο υπάρχει 80% πιθανότητα για παρουσία πετρελαίου. Στόχος μας θα πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση δημιουργίας θέσεων εργασίας το συντομότερο δυνατό», τονίζει η επιτροπή στην έκθεσή της.

Στο σημείο αυτό οι συντάκτες της έκθεσης επικαλούνται τις επιλογές της Λευκωσίας, σημειώνοντας ότι «αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την προκήρυξη σε διαγωνισμό ταυτόχρονα ενός μεγάλου αριθμού οικοπέδων (blocks) - ακριβώς έτσι έκανε πρόσφατα η Κύπρος. Να υπενθυμίσουμε ότι η Κύπρος προκήρυξε το σύνολο των διαθέσιμων θαλάσσιων οικοπέδων της νότιας ΑΟΖ της (1 συν 12 οικόπεδα). Εμφανίστηκαν 30 σημαντικές εταιρείες πετρελαίου, με προσφορές για εννέα από αυτά (αναμένεται στις αρχές του 2013 η υπογραφή των σχετικών συμβάσεων)».

enikos.gr

Messi 86 GOALS in 2012

Eίχαν δικιο οι αρχαίοι ¨Ελληνες για τον αιθέρα?

Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική.


Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha). Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό.

Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».



Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του Αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση τον 17ου αιώνα. Ο Ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χούχενς (Christiaan Huygens, 1629-1695) πίστευε ότι στο διαστημικό κενό υπήρχε ένα αδιόρατο ρευστό, που «κυμάτιζε» τα φωτόνια, όπως ανάλογα ο αέρας δημιουργούσε κύματα για τη διάδοση του ήχου. Το υλικό αυτό το ονόμασε Αιθέρα, από τον Αριστοτέλη. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν ο Καρτέσιος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτωνας. Μάλιστα ο τελευταίος υποστήριξε ότι υπήρχε Αιθέρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ένα «ακίνητο σύστημα αναφοράς» έτσι ώστε να εξηγήσει την κίνηση των ουράνιων σωμάτων.

Τον 19ο αιώνα ο Φάραντεϊ υποστήριξε την ύπαρξη του φωτοβόλου αιθέρα, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Στη συνέχεια ο Τζεημς Κλερκ Μάξγουελ (1831-1878), ορίζοντας τα πεδία ως καταστάσεις μηχανικής συμπίεσης ενός αόρατου αλλά υπαρκτού υλικού που γεμίζει το χώρο, του αιθέρα, πρόσθεσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει να θεωρούνται ως ελαστικές συμπιέσεις του αιθέρα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ήταν δονήσεις αυτού του ενδιάμεσου αβαρούς και ρευστού υλικού, εφόσον τα κύματα της θάλασσας είναι δονήσεις του νερού και του ήχου δονήσεις του αέρα.

Σύμφωνα με τον Μάξγουελ το κενό φαινόταν να ενεργεί διηλεκτρικά, σαν να ήταν «ηλεκτρικά πολωμένο». Προσπάθησε λοιπόν να προσφέρει κάποιο είδος μηχανικού μοντέλου για τη διάδοση του ηλεκτρομαγνητικού κύματος μέσα στο απόλυτο κενό. Έτσι φαντάστηκε ότι το κενό γεμίζει από τη μυστηριώδη ουσία του Αιθέρα, που υποστηρίζει και περικλείει τα χρονικά μεταβαλλόμενα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία –κάτι σαν παλλόμενο αλλά αόρατο «ζελέ» που διαποτίζει το σύμπαν. Το «τρεμούλιασμα» του αιθέρα ήταν η αιτία που το φως ταξίδευε μέσα του, ακριβώς όπως τα κύματα του νερού μεταδίδονται μέσω του νερού και ο ήχος μέσω του αέρα. Αυτό το παράξενο υλικό ήταν λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο. Όλα τα ουράνια σώματα περνούσαν μέσα του χωρίς να επιβραδύνονται. Ήταν όμως αρκετά συμπαγής ώστε τα εγκάρσια κύματα να διαδίδονται με τεράστια ταχύτητα.



Ανάμεσα στους επιστήμονες του 19ου αιώνα που υπεράσπιζαν τη θεωρία του Αιθέρα ήταν και ο μεγαλοφυής Σερβοαμερικάνος Νίκολα Τέσλα, ο εφευρέτης των επαγωγικών κινητήρων εναλλασσόμενου ρεύματος, που έφεραν επανάσταση στην ηλεκτρομηχανική, καθώς και άλλων 700 πρωτοποριακών ευρεσιτεχνιών. Ο Τέσλα υποστήριζε πως: «Ένας ασύρματος πομπός δεν παράγει ερτζιανά κύματα, τα οποία είναι ένας μύθος, αλλά ηχητικά κύματα στον αιθέρα, που συμπεριφέρονται με κάθε τρόπο σαν αυτά στον αέρα, εκτός από το ότι, λόγω της μεγάλης ελαστικής δυνάμεως και εξαιρετικά μικρής πυκνότητας του μέσου, η ταχύτητα τους είναι αυτή του φωτός».

Οι επιστήμονες που υποστήριζαν τη θεωρία του Αιθέρα είχαν αποδειχθεί τις εξής αξιωματικές ιδιότητες του: Ο Αιθέρας υπάρχει παντού, γεμίζει όλο το σύμπαν, διαπερνά κάθε ύλη, είναι η πηγή κάθε ενέργειας, μεταβάλλεται σε ύλη ή μάζα. Εκπέμπει φως, αλλά είναι διαφανής. Δεν υπάρχει θερμότητα στον αιθέρα, δεν υπάρχει απώλεια ενέργειας. Ο Αιθέρας είναι ακίνητος, στάσιμος και αναπόδεικτος.

Όμως η θεωρία του Αιθέρα δεν έμελλε να έχει πολύ «επιστημονική ζωή» μπροστά της. Το 1887 οι φυσικοί Άλμπερτ Μίκελσον και Έντουαρτ Μόρλεϊ (Albert Michelson-Edward W. Morley), θέλοντας σαν επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Αιθέρα, πραγματοποίησαν ένα πείραμα που απέδειξε ωστόσο πως αυτό το στοιχείο ήταν ανύπαρκτο. Σ’ αυτό το πείραμα απέδειξαν πως η ταχύτητα μιας δέσμης φωτός δεν μεταβάλλεται σε όποια κατεύθυνση ή απόσταση κι αν κινείται στην πειραματική διάταξη. Εφόσον λοιπόν δεν βρέθηκαν μεταβολές, αλλά «μηδενικό αποτέλεσμα», ο Αιθέρας δεν υπήρχε.

Από τότε η θεωρία του Αιθέρα θεωρούνταν προβληματική και αμφιλεγόμενη. Τη χαριστική βολή όμως την έδωσε το 1905 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν με τη Θεωρία της Σχετικότητας (Ε=mc²), που έδειξε πως δεν υπήρχε αιθέρας για να στηρίζει τη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στο κενό. Τα κύματα διαδίδονται από μόνα τους. Διακηρύσσοντας πως τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αποτελούν αυτούσιες οντότητες, που έχουν την ιδιότητα να ταξιδεύουν στο κενό διάστημα.



Μετά κι από την κατακεραύνωση του Αϊνστάιν ο Αιθέρας θεωρούνταν «επιστημονικά νεκρός». Όποιος ασχολούνταν μαζί του θεωρούνταν ρομαντικός, αν όχι «αιρετικός». Η ενασχόληση με τον Αιθέρα θεωρούνταν «ψευδοεπιστήμη» και στιγμάτιζε την «καλή φήμη» των επιστημόνων. Με τα χρόνια η λέξη Αιθέρας απέκτησε υποτιμητική σημασία. Ακόμη και σήμερα το επίθετο «αιθέριος» (Ethereal) σημαίνει τον «φευγάτο», αυτόν που βρίσκεται «στον κόσμο του».

Παρ’ όλα αυτά υπήρχαν πάντα επιστήμονες κι ερευνητές που ριψοκινδύνευαν τη φήμη τους ασχολούμενοι με την «απαγορευμένη» θεωρία του Αιθέρα, ενώ κάποιοι αρνητές αυτής της θεωρίας έγιναν στη συνέχεια οπαδοί της. Ακόμη και ο ίδιος ο Αϊνστάιν πραγματοποίησε το 1920 μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο Leyden, όπου φαινόταν να είχε μεταβάλει τη στάση του σχετικά με τον Αιθέρα: «Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος είναι προικισμένος με φυσικές ιδιότητες. Υπό αυτή την έννοια συνεπώς υπάρχει ένας Αιθέρας. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος χωρίς τον Αιθέρα είναι αδιανόητος, διότι σ’ έναν τέτοιο χώρο όχι μόνον δεν θα υπήρχε διάδοση του φωτός, αλλά επίσης καμιά πιθανότητα ύπαρξης των προτύπων του χώρου και του χρόνου, και συνεπώς ούτε χωροχρονικό συνεχές...».

Η κβαντική Φυσική καθώς και οι διάφορες θεωρίες για την Ενέργεια του Μηδενικού Σημείου ανάστησαν ως ένα βαθμό την ομιχλώδη και «απαγορευμένη» θεωρία του Αιθέρα. Εμφανίστηκαν έτσι οι λεγόμενοι νεοαιθεριστές, που υποστήριζαν τη σύγκλιση Φυσικής και μεταφυσικής. Ένας πρωτοπόρος νεοαιθεριστής ήταν και ο Βίλχελμ Ράιχ.Αυτός «ανακάλυψε» την οργόνη, μια αρχέγονη κοσμική ενέργεια που βρίσκεται παντού στο σύμπαν, και η οποία έχει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του παραδοσιακού Αιθέρα.

Το 1954 ο διακεκριμένος Άγγλος φυσικός P. A. M. Dirac αναρωτήθηκε σοβαρά για τη σκοπιμότητα η επιστήμη να ρίξει μια δεύτερη ματιά στη θεωρία του Αιθέρα: «H φυσική θεωρία που δεν βασίζεται στον αιθέρα φαίνεται πως έφθασε στο ανώτατο στάδιο και στο τέλος των δυνατοτήτων της. Ίσως δούμε στο Αιθέρα μια νέα ελπίδα για το μέλλον».



Ένας από αυτούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Dirac ήταν και ο E. W. Silvertooth, ένας αμερικανός επιστήμονας από την Ουάσιγκτον. Το 1986 ο Silvertooth εκτέλεσε ένα πείραμα χρησιμοποιώντας εξοπλισμό λέιζερ και τις ειδικές γνώσεις του στην προωθημένη οπτική. Σ’ αυτό το πείραμα μετρήθηκε η κίνηση της Γης στο διάστημα. Υπολογίστηκε πως το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς ολοταχώς προς τον αστερισμό του Λέοντα με ταχύτητα 400 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή 144.000 χιλιόμετρα την ώρα! Ο Silvertooth πέτυχε εκεί που οι Michelson-Morley απέτυχαν. Το γεγονός ότι μπορούσε να ανιχνευθεί η κίνηση της Γης στο διάστημα, σήμαινε ότι πρέπει να υπήρχε ένα σταθερό σημείο αναφοράς, ο Αιθέρας. Ο Silvertooth χρησιμοποίησε για τα πειράματα του πανάκριβο εξοπλισμός και η έρευνα του στηρίχθηκε από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ κι από μια άλλη αμυντική υπηρεσία. Δεν είναι γνωστό αν επανέλαβε με επιτυχία το πείραμα του. Γνωστό είναι πάντως πως ένας Αυστριακός φυσικός υποστήριξε πως και ο ίδιος εντόπισε πειραματικά την ύπαρξη του Αιθέρα.

Σήμερα οι θεωρητικοί του Αιθέρα δεν τον βλέπουν ως ένα αόρατο υγρό, που βρίσκεται παντού στο σύμπαν. Αντίθετα λένε ότι είναι ένα σπειροειδές θεμέλιο του σύμπαντος, που δεν μπορεί να μετρηθεί με τα όργανα επειδή κινείται πολύ γρήγορα. Ο δρ Moray B. King από τη Γιούτα των ΗΠΑ δεν είναι ο μόνος επιστήμονας της «ενέργειας του χώρου», που πιστεύει πως ο Αιθέρας κινείται με σπειροειδή κίνηση. Ο Ινδός επιστήμονας Paramahamsa Tewari έχει την ίδια άποψη. Σύμφωνα μ’ αυτή το σύμπαν, σε κάθε κυβικό του εκατοστό, είναι γεμάτο από κολοσσιαία επίπεδα ενέργειας τα οποία κινούνται με εκπληκτικές ταχύτητες σε «μορφή δίνης». Αυτή είναι η αιτία που από τους γαλαξίες μέχρι και τα ηλεκτρόνια κυριαρχεί η σπειροειδής κίνηση.

Γιατί όμως η ενέργεια του Αιθέρα δεν μπορεί να εντοπιστεί και να χρησιμοποιηθεί ακόμη; Ένας επιστήμονας περιέγραψε την ενέργεια αυτή σαν δύο γιγάντιους, αόρατους ελέφαντες που σπρώχνουν ταυτοχρόνως από τις δύο πλευρές μια πόρτα. Όσο κι αν σπρώχνουν με ίσες δυνάμεις, η πόρτα δεν πρόκειται ν’ ανοίξει ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη. Η άντληση της αιθερικής ενέργειας απαιτεί μια κατάλληλη διαφορά δυναμικού.

Οι θεωρητικοί της νέας Φυσικής πιστεύουν πως ο Αιθέρας δεν υπακούει στους περιβόητους Νόμους της Θερμοδυναμικής, οι οποίοι υποστηρίζουν πως η ενέργεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί ούτε και να καταστραφεί, παρά μόνον ν’ αλλάξει μορφή. Γι’ αυτούς η ενέργεια πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί ή να καταστραφεί. Εκείνο που χρειάζεται είναι ένας νέος Αϊνστάιν, που θα ξεπεράσει τους νόμους διατήρησης της ενέργειας και θα δημιουργήσει το θεωρητικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα στηριχτεί η νέα αιθερική τεχνολογία (Aether Technology). Το πρόβλημα όμως είναι πως οι άνθρωποι αρνούνται να πιστέψουν πως έχουν απεριόριστες δυνατότητες εμπρός τους, αρκεί να εκμεταλλευτούν σωστά τη νοημοσύνη και τα ένστικτα τους. Ο πλανήτης μας ασφυκτιά κάτω από το σημερινό ενεργειακό μοντέλο, που βασίζεται στην καύση των ανθρακούχων ενώσεων. Η Γη δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Χρειάζεται επαναστάτες όχι αύριο, αλλά σήμερα. Όχι μόνον λόγια, αλλά και δράση. «Ο θρίαμβος του κακού είναι η απραξία του καλού» (Edmund Burke).

Γιώργος Στάμκος

Πιο αργά περιστρέφεται ο πυρήνας της Γης.

Ο σιδερένιος πυρήνας της Γης περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη, όχι όμως τόσο γρήγορα όσο είχε εκτιμηθεί, υποδεικνύουν νέοι υπολογισμοί στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.



Περισσότερο από πέντε χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας, ο πυρήνας του πλανήτη αποτελείται από δύο στρώματα: τον στερεό εσώτερο πυρήνα, με ακτίνα περίπου 1.200 χιλιόμετρα, και τον εξώτερο πυρήνα που εκτείνεται για ακόμα 2.200 χιλιόμετρα.

Και τα δύο στρώματα αποτελούνται κυρίως από σίδηρο και νικέλιο, βαριά στοιχεία που βυθίστηκαν στο κέντρο, καθώς ο πλανήτης στερεοποιούνταν σταδιακά στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια από τη γέννησή του.

Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ο πυρήνας της Γης περιστρέφεται λίγο πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη -μισή έως μία μοίρα περισσότερο από τον φλοιό κάθε χρόνο.

Τώρα, γεωλόγοι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ δίνουν μια νέα, αρκετά διαφορετική εκτίμηση: μόλις μία μοίρα πιο μπροστά από τον υπόλοιπο πλανήτη κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια.

Η εκτίμηση αφορά τα πρώτα 90 χιλιόμετρα του εσώτερου πυρήνα, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature Geoscience.

Η νέα εκτίμηση «αποτελεί την πρώτη παρατήρηση του χαμηλού ρυθμού περιστροφής του εσώτερου πυρήνα» σχολιάζει η Λόρεν Ουάζεκ, υποψήφια διδάκτορας και πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης.

Για να εκτιμήσουν την ταχύτητα περιστροφής, οι ερευνητές μέτρησαν το χρόνο που χρειάζονται σεισμικά κύματα για να διαπεράσουν τον εσώτερο πυρήνα και να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη. Ο χρόνος αυτός συγκρίθηκε στη συνέχεια με τον αντίστοιχο χρόνο διέλευσης για σεισμικά κύματα διαφορετικού μήκους κύματος, τα οποία ανακλώνται στον εσώτερο πυρήνα αντί να τον διασχίζουν.

Η μελέτη, ελπίζει η ερευνητική ομάδα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην κατανόηση του μαγνητικού πεδίου της Γης, το οποίο προστατεύει τον πλανήτη από την κοσμική ακτινοβολία και τα ηλιακά σωματίδια.

Χωρίς αυτή την προστατευτική ασπίδα, ο πλανήτης θα έχανε την ατμόσφαιρά του και θα απονεκρωνόταν, όπως συνέβη στο γειτονικό Άρη.

Το μαγνητικό πεδίο δημιουργείται από αλληλεπίδραση του εσώτερου και του εξώτερου πυρήνα: το εξωτερικό στρώμα σταδιακά στερεοποιείται, επικάθεται στο εσωτερικό στρώμα και απελευθερώνει μεγάλα ποσά θερμότητας.
Η θερμότητα αυτή δημιουργεί ανοδικά ρεύματα υγρού σιδήρου μέσα στον εσώτερο πυρήνα. Δεδομένου ότι ο σίδηρος είναι μεταλλικό, αγώγιμο υλικό, η κίνησή του δημιουργεί ηλεκτρικά ρεύματα, από τα οποία προκύπτει τελικά το μαγνητικό πεδίο.

planitikos.gr/

Τρελή φυσική: 7 πρόσφατα περίεργα ευρήματα.

Από την περίεργη αντιύλη μέχρι τα πειράματα που ρίχνουν φως στους κόμπους, η φυσική έχει αποκαλύψει αρκετές σκοτεινές πλευρές του κόσμου μας. Ας δούμε επτά από τις πιο αινιγματικές πρόσφατες ανακαλύψεις...


Μυστηριώδης Εναγκαλισμός
Μια από τις πιο παράξενες προβλέψεις της θεωρίας της Κβαντομηχανικής είναι ότι τα σωματίδια μπορούν να εναγκαλιστούν με τρόπο που ακόμα και μετά το διαχωρισμό τους στο χώρο, όταν συμβεί μια δράση στο ένα σωματίδιο το άλλο σωματίδιο αντιδρά άμεσα. Τον Ιούνιο του 2009 επιστήμονες ανακοίνωσαν πως μέτρησαν εναγκαλισμό σε ένα νέο είδος συστήματος, δύο διαχωρισμένα ζεύγη από δονούμενα σωματίδια. Προηγούμενα πειράματα είχαν πετύχει εναγκαλισμό σε εσωτερικές ιδιότητες σωματιδίων, όπως καταστάσεις spin, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που επιστήμονες πέτυχαν εναγκαλισμό στο πρότυπο κίνησης των σωματιδίων, κάτι που αποτελεί ένα σύστημα που προσομοιάζει τον μεγαλύτερης κλίμακας κόσμο, αυτόν που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας.

Κόμποι φωτός
Το φως ίσως να φαίνεται ότι ταξιδεύει σε ευθεία πορεία, αλλά κάποιες φορές στρεβλώνεται σε κόμπους. Τον Ιανουάριο του 2010 ερευνητές ανέφεραν ότι χρησιμοποίησαν ένα υπολογιστικά ελεγχόμενο ολόγραμμα για να στρέψουν ακτίνες από φως λέιζερ σε σχήματα που μοιάζουν με pretzel. Τα ολογράμματα, τα οποία κατευθύνουν τη ροή του φωτός, είχαν ειδικά δημιουργηθεί για να στείλουν φως σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις και σχήματα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα πεδίο μαθηματικών που είναι γνωστό ως 'Θεωρία Κόμπων' για να μελετήσουν τους βρόγχους που προέκυψαν. Αυτές οι περιελίξεις του φωτός, που καλούνται οπτικές δίνες, θα μπορούσαν να έχουν προεκτάσεις για μελλοντικές συσκευές λέιζερ, όπως λένε οι φυσικοί.
Ένα νέο σωματίδιο αντιύλης δημιουργήθηκε
Συντρίβοντας σωματίδια μεταξύ τους σε ταχύτητα που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός μέσα σε έναν ατομικό επιταχυντή, επιστήμονες δημιούργησαν ένα νέο είδος ύλης που ποτέ πριν δεν είχε βρεθεί: ένα anti-hypertriton (το hypertriton είναι ένα είδος υπερ-πυρήνα που σχηματίζεται από ένα πρωτόνιο, ένα νετρόνιο και οποιοδήποτε υπερόνιο. Το όνομα προέρχεται από το υπερόνιο, που αναφέρεται σε βαρυόνια τα οποία περιλαμβάνουν παράξενα quark και τρίτον, το οποίο αναφέρεται σε πυρήνες τρίτιου). Αυτό το σωματίδιο είναι παράξενο με πολλούς τρόπους. Πρώτον, δεν είναι κανονική ύλη, αλλά το απόκοσμο αντίθετό της που ονομάζεται αντιύλη, το οποίο όταν έρθει σε επαφή με κανονική μάζα προκαλεί εκμηδένιση. Δεύτερον, το anti-hypertriton αποτελεί ένα παράξενο σωματίδιο γιατί περιέχει ως δομικό λίθο το λεγόμενο παράξενο quark, το οποίο δεν είναι παρών στα πρωτόνια και στα νετρόνια που σχηματίζουν τα συνηθισμένα άτομα. Το πείραμα έγινε στο Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων (Relativistic Heavy Ion Collider) στο Εθνικό Εργαστήριο του Brookhaven στο Upton της Νέας Υόρκης. Τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν το Μάρτιο του 2010.
Αιωρούμενα μαγνητικά άκρα για πυρηνική σύντηξη
Η πυρηνική σύντηξη, η συγχώνευση ατομικών πυρήνων που συμβαίνει μέσα σε άστρα, αποτελεί ένα στόχο μακρόχρονης έρευνας στη Γη. Εάν οι επιστήμονες κατορθώσουν να την επιτύχουν θα μπορούσε να προσφέρει μια ισχυρή πηγή ενέργειας με λίγες αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες. Οι επιστήμονες έκαναν ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο τον Ιανουάριο του 2010 όταν ανακοίνωσαν ότι κατασκεύασαν έναν αιωρούμενο μαγνήτη που δημιούργησε κάποιες από τις συνθήκες που πιστεύεται ότι είναι απαραίτητες για τη σύντηξη. Κρατώντας στον αέρα έναν γιγάντιο μαγνήτη σε σχήμα ντόνατ οι ερευνητές μπόρεσαν να ελέγξουν την κίνηση από ένα ιδιαίτερα θερμό αέριο φορτισμένων σωματιδίων που περιεχόταν στον εξωτερικό θάλαμο του μαγνήτη. Η πυκνότητα του αερίου αυτού ήταν κοντά στην πυκνότητα που απαιτείται για την πυρηνική σύντηξη, όπως είπαν οι ερευνητές.
Το φως κάμπτει την ύλη
Ενώ είναι εύκολο να δει κανείς την ύλη να κάμπτει το φως, απλά κοιτώντας μέσα από ένα πρίσμα, είναι σπάνιο να δει το φως να κάμπτει την ύλη. Αλλά οι επιστήμονες είδαν ακριβώς αυτό σε ένα πείραμα που ανακοινώθηκε στον Μάρτιο του 2010. Οι ερευνητές συναρμολόγησαν πλατιές κορδέλες από νανοσωματίδια, μικροσκοπικά τμήματα ύλης που έχουν μήκος μόλις μερικά δισεκατομμυριοστά του μέτρου, σε ένα εργαστήριο στο σκοτάδι. Στη συνέχεια, όταν οι κορδέλες εκτέθηκαν στο φως, συστράφηκαν σε σπιράλ. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν μηχανικούς να σχεδιάσουν νέες μορφές οπτικών και ηλεκτρονικών συσκευών.
Θαυμαστές τριπλέτες σωματιδίων
Χρησιμοποιώντας άτομα Λιθίου, επιστήμονες αναδημιούργησαν ένα αρχαίο μαθηματικό σύμβολο που είναι γνωστό από τον δεύτερο αιώνα σε έργα βουδιστικής τέχνης. Το σύμβολο που καλείται Borromean rings απεικονίζει τρία δακτυλίδια που είναι ενωμένα μεταξύ τους. Εάν αφαιρεθεί οποιοδήποτε από τα τρία, θα διαχωριστούν και τα υπόλοιπα. Οι φυσικοί προέβλεψαν ότι τα σωματίδια θα μπορούσαν να σχηματίσουν την ίδια διάταξη, αλλά κανείς δεν το είχε καταφέρει μέχρι τώρα. Η τελική πραγματοποίηση ανακοινώθηκε το Δεκέμβριο του 2009 και ήρθε 40 χρόνια μετά από την πρόβλεψη.
Σούπα από quark και Γλουόνια
Ένα ακόμα θαυμαστό κατόρθωμα της φυσικής προέρχεται από τον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων του Brookhaven και έγινε φέτος. Τον Φλεβάρη του 2010 επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι δημιούργησαν μια σούπα από quark και γλουόνια όπου πρωτόνια και νετρόνια αποσυντέθηκαν στα συστατικά τους μέρη, quark και γλουόνια. Χρειάστηκαν ιδιαίτερα ισχυρές συγκρούσεις ατόμων χρυσού στον επιταχυντή ώστε να επιτευχθούν ο αναγκαίες θερμοκρασίες, περίπου επτά τρισεκατομμύρια βαθμοί της κλίμακας Fahrenheit (τέσσερα τρισεκατομμύρια βαθμοί Κελσίου). Αυτές οι συνθήκες είναι 250,000 φορές πιο θερμές από το κέντρο του ήλιου και παρόμοιες με θερμοκρασίες που υπήρχαν μόλις μετά τη γέννηση του σύμπαντος. Ήταν οι υψηλότερες θερμοκρασίες που κατορθώθηκαν ποτέ στη Γη.

pathfindernews.gr

Γιατί βλέπουμε τον ουρανό μπλε και τον ήλιο κίτρινο;

Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ;

Αυτό που συμβαίνει, είναι καθαρά ένα παιχνίδι με το φως, και πιο συγκεκριμένα με το φάσμα του φωτός και την ατμόσφαιρα.

Το φάσμα του φωτός αποτελείται από τα χρώματα που βλέπουμε στο ουράνιο τόξο. Το κάθε χρώμα έχει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος.

Ο ουρανός είναι μαύρος(κι όχι μπλε) και ο ήλιος παράγει άσπρο φως(κι όχι κίτρινο).

Στη Γη, έχουμε την ατμόσφαιρα. Η ατμόσφαιρα σε γενικές γραμμές αποτελείται κατά 78% από αέριο άζωτο και 21% οξυγόνο.

Σας τα αναφέρουμε τα προαναφερθέντα, ώστε να σας βοηθήσουν στην περαιτέρω κατανόηση.

Γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος;

Καθώς το φως εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, κατά το "περπάτημά" του μέσα σε αυτήν, συμβαίνουν τα εξής:
- τα περισσότερα μήκη κύματος του φάσματος του φωτός καταφέρνουν να τη διασχίσουν,
- αυτά όμως με τα μεγαλύτερα μήκη κύματος(κόκκινο, πορτοκαλί,κίτρινο) επηρεάζονται λιγότερο από την ατμόσφαιρα,
- αυτά με τα μικρότερα μήκη κύματος απορροφώνται από τα μόρια του αέρα (μπλε, κυανό),
- κατά συνέπεια να παρεκκλίνουν της πορείας τους και να εκπέμπονται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Έτσι αυτό που συμβαίνει, είναι να γίνεται συνέχεια αυτό το πράγμα, και για να το πούμε απλά, να παίζουν συνέχεια μέσα στην ατμόσφαιρα το παιχνίδι της απορρόφησης-παρέκκλισης-εκπομπής(=σκέδαση) προς όλες τις κατευθύνσεις, και να φτάνουνε στα μάτια μας από εκεί πάνω και από όλες τις κατευθύνσεις, τα μπλε-κυανά μήκη κύματος.

(όπου κι αν στρέψουμε το κεφάλι μας πάνω στον ουρανό, τα βλέπουμε, ως αποτέλεσμα του παραπάνω φαινομένου)


Αυτή είναι η αιτία που βλέπουμε τον ουρανό μπλε-γαλάζιο από τη μία άκρη ως την άλλη, κατά τη διάρκεια της ημέρας -από παντού εισέρχεται φως.

Ενώ το βράδυ που δεν εισέρχεται φως, δεν έχουμε το φαινόμενο αυτό και βλέπουμε τον ουρανό μαύρο, ως έχει δηλαδή.


Σημείωση: δεν είναι απόλυτη η σκέδαση, απλά ακολουθεί έναν τέτοιο κανόνα: περισσότερο μπλε, λιγότερο κυανό, ακόμα λιγότερο πράσινο, κλπ


Γιατί βλέπουμε τον ήλιο κίτρινο;

Τώρα ο λόγος που βλέπουμε τον ήλιο κίτρινο, είναι ότι λόγω της προαναφερθήσας σκέδασης και "απόσπασης" των χρωμάτων με μικρότερα μήκη κύματος(μπλε, κυανό) από το υπόλοιπο φάσμα, τα υπόλοιπα όλα μαζί, μας δίνουν το κίτρινο χρώμα!

Γι’ αυτό βλέπουμε τον ήλιο κίτρινο!

Γιατί στο ηλιοβασίλεμα ο ήλιος είναι πορτοκαλί - κόκκινος;

ΚΑθώς ο ήλιος πάει να δύσει, το φως του ταξιδεύει πολύ περισσότερο μέσα στην ατμόσφαιρα ώστε να μας φτάσει.
Άρα υπάρχει πολύ μεγαλύτερη σκέδαση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα:
1) να είναι λιγότερο φωτεινός
2) πριν τη δύση μόνο τα χρώματα με τα απόλυτα μεγαλύτερα μήκη κύματος να καταφέρνουν να φτάνουν στα μάτια μας (πορτοκαλοκόκκινο)
3) κατά τη δύση ακόμα και τα πορτοκαλή μήκη κύματος σκεδάζονται κατά μεγάλο ποσοστό και ουσιαστικά σχεδόν μόνο τα κόκκινα μήκη κύματος να φτάνουν στα μάτια μας, με ελάχιστα πορτοκαλί.


Έτσι όσο πάει να δύσει ο ήλιος τον βλέπουμε πορτοκαλί και κατά τη δύση γίνεται σχεδόν κόκκινος!


Αντίστοιχα πράγματα συμβαίνουν και πάνω στον ουρανό, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται το μπλε-γαλάζιο και να παίρνει άλλες αποχρώσεις, αφού πλέον εμπλέκονται κατά πολύ και τα μήκη κύματος του πράσινου, κίτρινου, πορτοκαλί.

Εκεί πάνω συμβαίνουν με πολύ εντυπωσιακό τρόπο άπειρα φαινόμενα και εμείς απλά βλέπουμε το αποτέλεσμα αυτών.

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι τόσο απλά όσο τα περιγράψαμε, αλλά σας δώσαμε μία προσέγγιση του τι συμβαίνει και έχουμε αυτή την αλλοίωση των χρωμάτων.

http://coolweb.gr

Η ύλη είναι απλώς διακυμάνσεις του κενού

Η ύλη είναι χτισμένη πάνω σε εκκεντρικά θεμέλια. Οι φυσικοί έχουν πλέον επιβεβαιωθεί ότι η φαινομενικά στέρεα ουσία είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο παρά διακυμάνσεις του κβαντικού κενού.

Ερευνητές προσομοίωσαν την φρενήρη δραστηριότητα που συνεχίζεται αενάως μέσα στα πρωτόνια και νετρόνια. Τα σωματίδια αυτά αποτελούν σχεδόν όλη τη μάζα της συνηθισμένης ύλης στον Κόσμο.

Το πρωτόνιο δεν αποτελείται μόνο από τρία κουάρκ (δύο πάνω κι ένα κάτω), αλλά περιέχει και γλουόνια όπως και ένα χαοτικό σύνολο απειράριθμων εικονικών σωματιδίων (κουάρκ, αντικουάρκ και γλουόνια) που αναδύονται από το κενό και κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, για να εξαφανιστούν σε μικροσκοπικά κλάσματα του δευτερολέπτου.



Κάθε πρωτόνιο (ή νετρόνιο) αποτελείται (ή νομίζουμε ότι αποτελείται) από τρία κουάρκ – αλλά οι μεμονωμένες μάζες αυτών των τριών κουάρκ αποτελούν έως το 1% περίπου της μάζας του πρωτονίου μόνο. Από πού προέρχεται το υπόλοιπο τμήμα της μάζα του;


Η πραγματική εικόνα του εσωτερικού του πρωτονίου. Ένα χαοτικό σύνολο απειράριθμων εικονικών σωματιδίων. Γι αυτό και είναι δύσκολη η πρόβλεψη τι θα συμβεί στις συγκρούσεις μεταξύ των πρωτονίων στον επιταχυντή LHC

Η θεωρία λέει ότι έχει δημιουργηθεί από την δύναμη, που συνδέει μαζί τα κουάρκ, δηλαδή την ισχυρή πυρηνική δύναμη. Από κβαντική άποψη, η ισχυρή δύναμη μεταφέρεται από ένα πεδίο εικονικών σωματιδίων που ονομάζονται γλουόνια, που τυχαία αναδύονται στον υπαρκτό κόσμο και μετά εξαφανίζονται. Η ενέργεια λοιπόν αυτών των διακυμάνσεων του κενού πρέπει να συμπεριληφθούν στη συνολική μάζα των πρωτονίων και νετρονίων.

Αλλά θέλουμε δεκαετίες για την επεξεργασία των πραγματικών αριθμών. Η ισχυρή δύναμη περιγράφεται από τις εξισώσεις της κβαντικής χρωμοδυναμικής (QCD), που είναι πολύ δύσκολο να επιλυθούν στις περισσότερες περιπτώσεις.

Έτσι οι φυσικοί έχουν αναπτύξει μια μέθοδο που ονομάζεται πλεγματική κβαντική χρωμοδυναμική, που αναπαράγουν τον ομαλό χώρο και χρόνο ως ένα πλέγμα από επιμέρους σημεία σαν ένα δίκτυο. Αυτή η προσέγγιση του συνεχούς χώρου και χρόνου με πίξελ επιτρέπει την πολυπλοκότητα της ισχυρής δύναμης να εξομοιώνεται κάπως με ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Δύστροπος υπολογισμός

Μέχρι πρόσφατα, οι υπολογισμοί της πλεγματικής QCD συγκεντρώνονταν μόνο στα εικονικά γκλουόνια, και αγνοούνταν μια άλλη σημαντική συνιστώσα του κενού: τα ζεύγη των εικονικών κουάρκ και αντικουάρκ.

Τα ζεύγη κουάρκ-αντικουάρκ μπορεί να αναδυθούν και στιγμιαία να μετασχηματίσουν ένα πρωτόνιο σε ένα διαφορετικό, πιο εξωτικό σωματίδιο. Στην πραγματικότητα, το αληθινό πρωτόνιο είναι το άθροισμα όλων αυτών των δυνατοτήτων που έχουν τα ζεύγη κουάρκ-αντικουάρκ να εξελιχθούν.



Τα εικονικά κουάρκ κάνουν τους υπολογισμούς πολύ πιο περίπλοκους, με τη συμμετοχή ενός πίνακα πάνω από 10.000 τρισεκατομμύρια αριθμούς, λένε οι φυσικοί. Γι αυτό και δεν υπάρχει κανένας υπολογιστής στη Γη που θα μπορούσε ενδεχομένως να αποθηκεύσει τόσο μεγάλη μήτρα (πίνακα) στη μνήμη του”.

Συντόμευση του χρόνου

Αρκετές ομάδες έχουν δουλέψει με τους δικούς τους τρόπους για να χειριστούν αυτά τα τεχνικά προβλήματα, και μάλιστα πριν από εννέα χρόνια μια ομάδα με επικεφαλής την Christine Davies του πανεπιστημίου της Γλασκώβης, κατάφερε να υπολογίσει τη μάζα του εξωτικού σωματιδίου B_c μεσόνιου.

Αυτό το σωματίδιο περιλαμβάνει μόνο δύο κουάρκ, κάνοντας έτσι πιο απλή την προσομοίωση από όσο το πρωτόνιο με τα τρία κουάρκ. Για να αντιμετωπίσει τα πρωτόνια και νετρόνια, η ομάδα του Stephan Dürr του Ινστιτούτου John von Neumann στη Γερμανία, χρησιμοποίησε σύνολο χρόνου περισσότερο από ένα έτος σε ένα δίκτυο υπολογιστών στο Jülich, που μπορεί να χειριστεί 200 teraflops – ή 200 τρισεκατομμύρια αριθμητικούς υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο.

Ακόμα και με τόση ταχύτητα, έπρεπε να προσαρμόσουνε τον κώδικα για να χρησιμοποιήσουν πιο αποτελεσματικά το δίκτυο.

Δίχως να υπολογίσουν τα κουάρκ, οι παλαιότερες προσομοιώσεις έκαναν ένα λάθος στη μάζα των πρωτονίων περίπου 10%. Μαζί με αυτά, ο Dürr μείωσε το λάθος στο 2% από την τιμή που μετρήθηκε στα πειράματα.

Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι η μάζα ενός νουκεονίου (ο υπολογισμός δεν μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ πρωτονίου και νετρονίου) είναι 936 MeV/C2 με στατιστικές και συστηματικές αβεβαιότητες ± 25 και ± 22 MeV/C2 αντίστοιχα. Η γνωστή μάζα των πρωτονίων και νετρονίων είναι 938 και 940 MeV/C2 αντίστοιχα.

Η ομάδα είναι επίσης σε θέση να χρησιμοποιήσει την τεχνική αυτή για να υπολογίσει τη μάζα δύο μεσονίων και επτά βαρύτερων βαρυονίωνs.

Συμβολή κι από το πεδίο Higgs



Αν και οι φυσικοί αναμένουν τελικά να ταιριάξουν τα πειράματα με τη θεωρία, πρόκειται για ένα σημαντικό ορόσημο. "Το μεγάλο γεγονός είναι ότι το αποτέλεσμα δείχνει ότι μπορείτε να φτάσετε κοντά στα πειράματα", λέει η Davies. "Τώρα που γνωρίζουμε ότι η πλεγματική κβαντική χρωμοδυναμική δουλεύει, θέλουμε να γίνουν ακριβείς υπολογισμοί των ιδιοτήτων των σωματιδίων, δεν πρόκειται μόνο για τη μάζα."

Αυτό θα επιτρέψει στους φυσικούς να δοκιμαστεί η QCD, και να αναζητήσουν για φαινόμενα, πέραν της γνωστής φυσικής. Για τώρα, οι υπολογισμοί του Stephan Dürr δείχνουν ότι η QCD περιγράφει τα σωματίδια με βάση τα κουάρκ με ακρίβεια, και μας λέει ότι η περισσότερη από τη μάζα μας προέρχεται από τα εικονικά κουάρκ και γκλουόνια που αναβράζουν στο κβαντικό κενό.

Το πεδίο Higgs υπάρχει η άποψη πως έχει μια μικρή συμβολή στη μάζα, δίνοντας βάρος στα ατομικά κουάρκ καθώς και σε ηλεκτρόνια όπως και σε κάποια άλλα σωματίδια. Το πεδίο Higgs δημιουργεί μάζα από το ίδιο το κβαντικό κενό, με τη μορφή των εικονικών μποζονίων Higgs.

Έτσι αν ο επιταχυντής LHC επιβεβαιώσει ότι το Higgs υπάρχει, θα σημαίνει όλα στον Κόσμο μας είναι μια εικονική πραγματικότητα.

Ο διαχωρισμός της ασθενούς από την ισχυρή δύναμη

Ενώ ο υπολογισμός της μάζας του πρωτονίου φαίνεται σχεδόν συντριπτικά ακριβής, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι με την εργασία αυτή είναι δυνατόν να κάνουν σημαντικές προβλέψεις για το ρόλο της ισχυρής δύναμης στο σωματίδιο αλληλεπιδράσεις που σύντομα θα σημειωθούν στον LHC.

Για παράδειγμα η CP παραβίαση συνήθως συνδέεται με την ασθενή δύναμη μεταξύ των κουάρκ, αλλά τα κουάρκ πάντα αλληλεπιδρούν ισχυρά, με αποτέλεσμα να πρέπει επίσης να εξεταστεί η ισχυρή δύναμη. Το πείραμα LHCb στο στον επιταχυντή LHC προτίθεται να διερευνήσει αυτές τις διαδικασίες για την CP παραβίαση ή ακόμη και νέα φυσικά φαινόμενα. Η δε ερμηνεία των αποτελεσμάτων θα απαιτήσει ακριβείς υπολογισμοί των ιδιοτήτων των σωματιδίων που περιέχουν το bottom quark.
_________________________________________________________________

Τα πρωτόνια είναι μικροσκοπικά, τρομακτικά μικροσκοπικά. Αν θεωρήσουμε ότι ένα άτομο υδρογόνου είναι όσο ένα δωμάτιο, το πρωτόνιο θα είναι ένας μικροσκοπικός κόκκος σκόνης που είναι πάρα πολύ δύσκολο να το δούμε ή συγκεκριμένα, το μέγεθος ενός πρωτονίου είναι 100.000 φορές μικρότερο από το μέγεθος ενός ατόμου υδρογόνου.

Για σύγκριση, η διάμετρος του ήλιου μας είναι 3.000 φορές μικρότερη μόνο από την διάμετρο του ηλιακού συστήματος (μέχρι την τροχιά του πλανήτη Ποσειδώνα). Δηλαδή το άτομο είναι πιο άδειο από το ηλιακό σύστημα. Σκεφτείτε το όταν κοιτάτε στον ουρανό τη νύχτα.

planitikos.gr

Πως δημιουργείται ένα ουράνιο τόξο;

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι είναι το ουράνιο τόξο; Πόσες φορές ως μικρό παιδί, το θαυμάσατε και «κολλήσατε» στον ουρανό, κοιτώντας μαγεμένοι τα πανέμορφα χρώματα του;

Το ουράνιο τόξο έκρυβε μυστικά. Όταν είμασταν παιδιά, πιστεύαμε πως αν κάποιο παιδάκι από εμάς κατάφερνε να φτάσει στην αρχή ή στο τέλος του, θα έβρισκε έναν μαγικό θησαυρό!

Τι είναι όμως στην πραγματικότητα το ουράνιο τόξο; Τι συμβαίνει και βλέπουμε αυτό το πανέμορφο θέαμα;



Το ουράνιο τόξο είναι ένα καθαρά οπτικό φαινόμενο. Δημιουργείται, όταν το φως του ηλίου, απλώνεται πάνω σε σταγονίδια νερού, τα οποία αιωρούνται ακόμα στον ουρανό. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχουμε βροχή αλλά και ήλιο. Ένα φαινόμενο, που σίγουρα δεν το βλέπουμε κάθε μέρα.

Πως δημιουργείται το ουράνιο τόξο

Επειδή τα σταγονίδια του νερού είναι στρόγγυλα, όταν πέφτει το φώς του ηλίου επάνω τους, αυτά διαθλούν τις ακτίνες του και δημιουργούν το ουράνιο τόξο, όπως δηλαδή το φως διαθλάται μέσα από ένα πρίσμα.

Αυτή η διάθλαση του φωτός συμβαίνει σε εκατομμύρια σταγονίδια νερού. Βέβαια, όπως είναι γνωστό σε όλους μας, οι ακτίνες του ηλίου δεν είναι λευκές.



Αποτελούνται από επτά χρώματα. Το κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, λουλακί και βιολετί.

Έτσι λοιπόν το ουράνιο τόξο γίνεται ορατό, αποκαλύπτοντας τα πανέμορφα χρώματα των ακτινών του ηλίου, κατά τη διάθλαση μέσα από εκατομμύρια σταγονίτσες, που προαναφέραμε.

Και πως γίνεται ορατό θα μου πείτε; Πολύ απλά, φανταστείτε τον ήλιο να στέλνει κάτι σαν μία γιγάντια ακτίνα φωτός, σε ένα γιγάντιο πρίσμα(σε κάποια συγκεκριμένα εκτομμύρια σταγονίδια σε συγκεκριμένο σημείο, υπό συγκεκριμένη γωνία), να διαθλάται αυτή η ακτίνα, και να πέφτει επάνω σε έναν γιγάντιο τοίχο(που είναι ουσιαστικά πάλι άλλα εκατομμύρια σταγονίδια, σε άλλο μέρος του ουρανού).

Όλα τα ουράνια τόξα είναι ορατά, μόνο υπό συγκεκριμένες γωνίες, αλλά και μόνο όταν έχουμε τον ήλιο από πίσω.



Δεύτερα και τρίτα ουράνια τόξα

Επίσης υπάρχει το δευτερεύων ουράνιο τόξο όπως και το τριτεύων. Πολύ απλά οι ακτίνες του ηλίου που πέρασαν από τα πρώτα σταγονίδια βροχής, συνεχίζουν να διαπερνούν άλλα σταγονίδια.

Έτσι υπάρχει πιθανότητα να μπορέσουμε να δούμε, το δευτερεύων ουράνιο τόξο το οποίο είναι αρκετά πιο εξασθενημένο.

Στο πρωτεύων ουράνιο τόξο η εξωτερική λωρίδα είναι πάντα η κόκκινη, ενώ στο δευτερεύων, η σειρά των πολύχρωμων λωρίδων είναι αντεστραμμένη!

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, πως η περιοχή ανάμεσα στο πρωτεύων και το δευτερεύων ουράνιο τόξο, είναι σκοτεινή. Αυτή η σκοτεινή ζώνη ονομάστηκε ως «Ζώνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Τέλος, υπάρχει και τριτεύων ουράνιο τόξο. Βέβαια αυτό ακόμα και οι επιστήμονες δυσκολεύονται αρκετά να το εντοπίσουν, γιατί είναι πάρα πολύ θαμπό και ίσα ίσα που φαίνεται.

planitikos.gr

Το γονίδιο της αθανασίας

Γιατί αρρωσταίνουμε, γιατί γερνάμε, γιατί πεθαίνουμε; Επί αιώνες η επιστήμη προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και να βρει το ελιξίριο της νεότητας. Γερμανοί ερευνητές έκαναν τώρα μια σπουδαία ανακάλυψη.

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Κιέλου έβαλαν στο μικροσκόπιό τους ένα ον, το οποίο θεωρείται "αθάνατο": ο λόγος για την ύδρα, ένα μοναχικό υδρόζωο του γλυκού νερού που έχει μορφή πολύποδα. Όπως εξηγεί ο Τόμας Μπος, από την ερευνητική ομάδα του Κιέλου: «Τα ζώα αυτά είναι αθάνατα, το γνωρίζουμε εδώ και καιρό. Με διάφορα τεχνικά τρικ κοιτάξαμε τα γονίδια των κυττάρων τους και διαπιστώσαμε ότι ένα γονίδιο μπορεί να κάνει τη διαφορά».

Πρόκειται για το γονίδιο FoxO, το οποίο είχε απασχολήσει το 2009 τα μέσα ενημέρωσης ως «γονίδιο του Μαθουσάλα». Τότε ερευνητές του Κιέλου είχαν βάλει στο μικροσκόπιο τα γονίδια 388 ανθρώπων ηλικίας 100 ετών ανακαλύπτοντας ένα «υπερδραστήριο» γονίδιο FoxO. Στους επιστήμονες έγινε τότε σαφές ότι πρέπει να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ της αθανασίας της ύδρας και της μακροζωίας των ανθρώπων.

«Όταν οι παππούδες μας ξεπερνάνε τα 100 χρόνια ζωής», εξηγεί ο ειδικός, «οι επιστήμονες κάνουν λόγο για έναν υπεραιωνόβιο. Και τότε έχει ένα συγκεκριμένο αλληλόμορφο αυτού του γονιδίου FoxO. Πιστεύουμε λοιπόν ότι εντοπίσαμε ένα σημαντικό συστατικό στοιχείο της γήρανσης, το οποίο θα εξετάσουμε πολύ πιο εξονυχιστικά στο μέλλον».

Γιατί είναι αθάνατη η ύδρα;

Με τo συγκεκριμένο θέμα ασχολείται εντός της ερευνητικής ομάδας η μικροβιολόγος Άννα Μάρεϊ-Μπεμ. Η εξήγηση της αθανασίας της ύδρας είναι απλή, όπως εξηγεί: «Η ύδρα έχει ειδικά βλαστικά κύτταρα, τα οποία διασπώνται χωρίς όμως να χάσουν την ενεργητικότητά τους, σε αντίθεση με τον άνθρωπο και τους περισσότερους λοιπούς οργανισμούς. Με το χρόνο η δραστηριότητα αυτή περιορίζεται και κάποτε σταματάει τελείως. Και αυτό οδηγεί στη γήρανση. Στην ύδρα δε συμβαίνει αυτό!»

Ποιος είναι όμως ο ρόλος του γονιδίου FoxO και πώς αντιδρούν τα βλαστοκύτταρα, όταν αυτό εξουδετερώνεται;

«Σε αυτή την περίπτωση», εξηγεί η μικροβιολόγος, «διαπιστώσαμε ότι η ύδρα έχει λιγότερα βλαστικά κύτταρα και πως μεγαλώνει με πιο αργούς ρυθμούς. Διαπιστώσαμε επίσης αλλαγές στη δραστηριότητα και άλλων γονιδίων, τα οποία επηρεάστηκαν άμεσα όταν εξουδετερώσαμε το FoxO».

Οι έρευνες έδειξαν όμως κάτι επίσης εντυπωσιακό: ότι με μη ενεργό το γονίδιο FoxO, τα βλαστοκύτταρα αναλαμβάνουν τελείως διαφορετικές δράσεις. «Αυτές αφορούν τη γήρανση!», όπως λέει ο βιολόγος Τόμας Μπος. «Στη γήρανση χάνουμε το δέρμα μας. Το δέρμα του ηλικιωμένου είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο ενός νέου ανθρώπου. Τα μαλλιά ενός ηλικιωμένου γίνονται γκρίζα και λιγοστεύουν. Όλα αυτά είναι προβλήματα των βλαστοκυττάρων. Η γήρανση είναι θέμα των βλαστοκυττάρων. Ουσιαστικά χάνουμε τα βλαστικά κύτταρά μας, τα οποία με τη σειρά τους χάνουν την ικανότητα αυτοαναπαραγωγής τους».

Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2012/12/blog-post_150.html

Ιχώρ : Μύθος ή πραγματικότητα;

Ποιοί ήταν πραγματικά οι Θεοί της Αρχαίας Ελλάδας, ήταν απλώς σύμβολα ή αληθινά υπερδύναμα όντα; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα ικανά να μας πείσουν ότι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων ήταν σύμβολα, όπως υποστήριζε και μια μεγάλη μερίδα φιλοσόφων, οι Στωικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι οι μύθοι δεν έχουν κυριολεκτική σημασία αλλά αντίθετα παρουσιάζουν αλληγορικές διηγήσεις, χρήσιμες για την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Υπάρχει περίπτωση να ισχύει το αντίθετο; Σε ολόκληρη την Ελληνική γραμματεία, οποιοσδήποτε μπορεί να ανακαλύψει μια ατελείωτη σειρά από παράδοξες και μεταφυσικές εμπειρίες, που οι θνητοί πρόγονοί μας τις απέδωσαν στους αθάνατους θεούς τους. Επίσης υπάρχει μια παραφυσική λεπτομέρια που ίσως αποτελεί κλειδί για την διατύπωση της αληθινής φύσης των αρχαίων θεών.
Μέσα στην μυθολογία υπάρχουν αμέτρητες αναφορές σχετικά με μιά ουσία ονόματι Ιχώρ που έρρεε στις φλέβες των Θεών και ήταν γαλαζόχρωμη.

Η ουσία Ιχώρ αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό,τον Αριστοτέλη,τον Πυθαγόρα κ.α.

Ο Όμηρος αναφέρει: (ιλιάς Ε 340 και Οδύσσεια 405). "ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν".

Ο Πλάτωνας (Πλάτων, Τίμαιος, 39, 3) "ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα".

Ο Πυθαγόρας επίσης αναφέρει περί «θείας ουσίας» στο αίμα των Ελλήνων που προστατεύει τους
φέροντες από αλλοίωση ή μετάλλαξη του γενετικού τους κώδικα.

Επίσης, στην μυθολογία γίνεται μια αναφορά για έναν μυθικό φύλακα της Κρήτης,τον Τάλω, που ήταν κατασκευασμένος από χαλκό από τον θεό Ήφαιστο και μέσα του έρεε ιχώρ (θα μπορούσε να ήταν ένα είδος καυσίμου;)!

Πρόκειται σύμφωνα με αναφορές για μία ζωογόνο ουσία που είναι αθάνατη, άφθαρτη, δεν υπόκειται στούς νόμους σύνθεσης και αποσύνθεσης, έχει την ιδιότητα να πυρακτώνεται, να παρέχει τεράστια δύναμη και δύναται να κληροδοτηθεί από τον πατέρα.
Έτσι, αν θεωρήσουμε ότι οι θεοί ήταν όντα υπαρκτά και ενώθηκαν με τους ανθρώπους τοτε σύμφωνα με τις αναφορές, τα παιδία που προέκυπταν από την ένωση θεών και θνητών είχαν είτε γαλάζιο αίμα είτε κόκκινο. Όσα παιδιά είχαν γαλάζιο αίμα,ήταν ημίθεοι και όσα παιδιά είχαν κόκκινο, διέθεταν ανενεργό ιχώρ, όπως εξακολουθούν να έχουν και σήμερα οι απόγονοι της ένωσης των ανθρώπων με τους θεόυς, οι Έλληνες. Ο ιχώρ ακόμη, λέγεται ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί στο αίμα και να το μετατρέψει από κόκκινο σε γαλάζιο (ποια θα ήταν η συνέπεια;). Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό Γάλλοι βιολόγοι αποφάνθηκαν ότι στό DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων υπάρχουν κάποια χρωματοσώματα που τους καθιστούν διαφορετικούς (θα μπορούσε να ήταν ο Ιχώρ;). Επίσης σύμφωνα με έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας, τo DNA των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά φυλή που δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους.

Σίγουρα όμως, δεν θα υπήρχαν τόσες πολλές αναφορές (μυθολογία,φιλόσοφοι) αν δεν υπήρχε ένα στήριγμα ώστε να βασιστεί η θεωρία του ιχώρ (όπως λένε όπου υπάρχει καπνός,υπάρχει και φωτιά). Γιατί όμως ο ιχώρ που υποστηρίζεται από πολλούς, βρίσκεται στο αίμα των Ελλήνων ανενεργός; Μήπως περιμένει μια αφύπνιση;

http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr