Οι πέτρες «μιλούν» Ελληνικά

«…Ο Ινδοευρωπαίος είναι ένα παραϊστορικό κατασκεύασμα, που έχει γεμίσει χιλιάδες σελίδες και μπαινοβγαίνει στις βιβλιοθήκες, χωρίς, τελικά, να βοηθήσει, με την παρουσία του, στη λύση προβλημάτων που σχετίζονται με τις ατελείωτες συζητήσεις για την εθνογένεση, τις εθνικές γλώσσες, την κοιτίδα των πολιτισμών και τον επιμέρους χαρακτήρα των ευρωπαϊκών λαών…»
Έχουμε επανειλημμένως εκφράσει την άποψή ότι η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ αρχαιότερη από όσο προσπαθούν κάποιοι, εθελημένα ή αθέλητα, και χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα, να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Η πλειοψηφία της επιστημονικής-φιλολογικής και κυρίως γλωσσολογικής κοινότητας είτε στηριζόμενη σε κατασκευάσιμα\παραποιημένα στοιχεία, είτε χρησιμοποιώντας ακλόνητα «επιστημονικά» δόγματα (δεν ωθούν τα νέα παιδιά σε ελεύθερη – αμερόληπτη έρευνα και δεν δέχονται καμία άλλη άποψη αντίθετη προς την δική τους, αλλά αντιθέτως επιχειρούν να υποβαθμίσουν την όποια «παρασπονδία» από μέρους των εκκολαπτόμενων επιστημόνων) επιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα την κρατούσα παγιωμένη αντίληψη.
Δυστυχώς όμως γι αυτούς και ευτυχώς για εμάς υπάρχουν αναμφισβήτητα στοιχεία που εάν κάποιος μπει στην διαδικασία να ερευνήσει, θα του ξετυλίξουν ένα τεράστιο και όμορφο «παραμύθι» που φτάνει χιλιάδες χρόνια πριν…
Οι «πέτρες μιλούν» καταρρίπτοντας κάθε μύθο περί φοινικικής προέλευσης του αλφαβήτου μας. (Πληροφορίες από το βιβλίο του Χ. Λαγού «Ελληνική Γραφή»)
Ελληνικά γράμματα σε αγγεία της Μήλου. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Δαυλός» (τεύχος 204), ο έφορος αρχιοτήτων Α. Σαμψών δήλωσε πως ανακαλύφθηκε στο εν λόγω νησί ένας μεγάλος αριθμός αγγείων από τάφο της πρωτοκυκλαδικής περιόδου (3000π.Χ). Τα σύμβολα πάνω τους μοιάζουν καταπληκτικά, όπως ο ίδιος δηλώνει, με ελληνικά γράμματα.
Ελληνικά γράμματα σε όστρακο και αγγείο στα Γιούρα Αλοννήσου. Το κεραμικό όστρακο χρονολογείται μεταξύ του 5.000-4.500 π.Χ και φέρει πάνω του εγχάρακτα σύμβολα (Α, Υ, Δ πιθανώς πρόκειται για την λέξη αυδή, που σημαίνει φωνή. Επίσης τα γράμματα Χ, Ν.) παραπλήσια στα ελληνικά γράμματα.
Ξύλινη πινακίδα στο Δισπηλιό Καστοριάς. Σε ανασκαφές που διεξήχθηκαν στην όχθη της λίμνης της Καστοριάς κοντά στην περιοχή του Δισπηλιού ανακαλύφθηκε ένας οικισμός. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων και μία ξύλινη πινακίδα που είχε χαραγμένα διάφορα σύμβολα. Σύμφωνα με την επίσημη χρονολόγηση που διεξήχθη με την μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα (C14),, η επιγραφή κατατάσσεται το 5.250 π.Χ, ενώ πολλοί ερευνητές έχουν εκφράσει την άποψη πως πιθανόν να ανήκει και στο 7.250 π.Χ, άποψη που δεν έχει αποδειχθεί. Τα σύμβολα της πινακίδας μοιάζουν με αυτά της Γραμμικής Α’.
Λίθινη σφραγίδα στα Γιαννιτσά. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Π. Χρυσοστόμου (περιοδ. Δαυλός, τεύχος 244) η σφραγίδα αυτή χρονολογείται το 5.000 π.Χ. Περιέχει τρεις σειρές συμβόλων που μοιάζουν με τα ελληνικά γράμματα. Σύμφωνα μάλιστα με τον κ. Χρυσοστόμου: «Το Ανατολικό Δόγμα δεν ισχύει πλέον. Από καιρό υπήρχαν υποψίες, αλλά αυτή τη φορά η τύχη είναι με το μέρος μας». –Δημ. «Άρα η παγκόσμια ιστορία θα πρέπει να ξαναγραφτεί, τουλάχιστον ως προς την καταγωγή του πολιτισμού»; -Αρχ. «Έτσι πρέπει να γίνει».
Ελληνική γραφή 9.500 ετών στην Ινδία. Ο ανταποκριτής του BBC στο Νέο Δελχί, Ρατζιγιάσρι Ράο μετέδωσε το 2002. «Θαλάσσιοι επιστήμονες στην Ινδία θεωρούν ότι ένας από τους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος χώρους των δυτικώνν ινδικών παραλίων ίσως να έχει ηλικία 9.000 ετών…. Εδώ πλέον για πρώτη φορά βρίσκονται ενδείξεις ανθρωπίνων γεωμετρικών κατασκευών ηλικίας 9.500π.Χ. κάτω από την επιφ άνεια της θάλασσας. Γνωστή ως κόλπος της Cambay η περιοχή, αποκτά ιδιάζον αρχιολογικό ενδιαφέρον…
Η πόλη βρίσκεται σε βάθος 40μ. και σε μήκος 3 τετραγωνικά χλμ. Έχει ανασυρθεί τεράστιος αριθμός ευρημάτων (εργαλεία, αγγεία, ανθρώπινα ομοιώματα, οστά, οικειακά είδη, κλπ), το σημαντικότερο όμως απόκτημα είναι ένα κομμάτι από πέτρινο έργο τέχνης, πάνω στο οποίο διακρίνονται ανάγλυφα ίχνη ελληνικής αλφαβητικής γραφής. Οι Ινδοί μελετητές έχουν καταλήξει ότι πρόκειται για μία μορφή πρώιμης γραφής. Διακρίνονται τα σύμβολα Μ, Υ, Ο.
(περιοδ. Δαυλός, τεύχ. 243, απόσπ. Άρθρου του Μ. Μαμανέα).
Η πινακίδα του Γκλοζελ. Στο χωριό της Γαλλίας Γκλόζελ, που βρίσκεται 20χλμ νότια της πόλης Βισύ, ανακαλύφθηκαν το 1924 από τους Κλώντ και Εμίλ Φραντέν πινακίδες και δύο ενεπίγραφα χαλίκια, τα οποία χρονολογούνται γύρω στο 10.000 π.Χ.! Μερικά από τα σύμβολα που γίνονται αντιληπτά είναι τα: Θ, Ξ, Φ, Μ, Τ, Π, Ε, Λ, όχι σε αυτήν ακριβώς την μορφή προφανώς.

Λίθινη επιγραφή στο Grave Creek στην Δ. Βιρτζίνια των Η.Π.Α. Ανακαλύφθηκε το 1838 σε ταφικό μνημείο. Διακρίνονται τα γράμματα: Τ, Σ, Λ, Α, Χ, Κ. Αβέβαιη χρονολόγηση.
Επιγραφή που βρίσκεται σε ένα ειδώλιο της νεολιθικής εποχής από τον Πρόδρομο Καρδίτσας, στην οποία απεικονίζονται σαφώς οι χαρακτήρες L, Θ, Σ και χρονολογείται περίπου το 5.000 π.Χ.

Τα προαναφερθέντα ευρήματα αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος του συνόλου των αρχαιολογικών ανακαλύψεων, που αποδεικνύουν ότι η ελληνική γραφή είναι πολύ αρχαιότερη των εξ Ανατολών γραφών. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί σε σχέση με τι ακούμε, εξετάζοντάς το ενδελεχώς.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή οι Φοίνικες μας έδωσαν το αλφαβητό τους τον 8ο αι. π.Χ. Τον 8ο αι., σύμφωνα ξανά με την επίσημη ιστορική χρονολόγηση γράφτηκαν τα ομηρικά έπη, τα οποία μέχρι σήμερα αποτελούν κατά κοινή ομολογία, το τελειότερο συγγραφικό έργο ανά τον κόσμο. Οι λέξεις που περιέχουν… άπειρες. Επομένως, όπως γίνεται αντιληπτό στον καθέναν, αλλά και σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση, για να επιτευχθεί το συγκεκριμένο αποτέλεσμα απαιτείτο γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών.
Ας υπογραμμιστεί ιδιαίτερα ότι η Ελληνική γλώσσα περιέχει τουλάχιστον 800.000 λήμματα και η αμέσως επόμενη ακολουθεί με 250.000 λήμματα.
Πώς άραγε εξηγείται αυτό; Οι αρμόδιοι που έχουν οργανώσει όλη αυτή την «ιστορία» περί Ινδοευρωπαίων, Φοινίκης, Μεσοποταμίας , κλπ, τι έχουν να πουν;



ΠΗΓΗ

Η κβαντική ελεύθερη πτώση δοκιμάζει τη θεωρία του Αϊνστάιν

Ο πιο πρόσφατος τρόπος να δοκιμαστεί η θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία αποτελεί βασική εξήγηση της βαρύτητας, είναι ο διαχωρισμός ενός νέφους παγωμένων ατόμων σε ελεύθερη πτώση.

Η γενική σχετικότητα βασίζεται στην αρχή της ισοδυναμίας, σύμφωνα με την οποία όλα τα αντικείμενα σε ελεύθερη πτώση πέφτουν με τον ίδιο ρυθμό, ανεξάρτητα από τη μάζα τους, αρκεί η μόνη δύναμη που ασκείται να είναι η βαρύτητα.

Η αρχή αυτή έχει αποδειχθεί για μεγάλα αντικείμενα. Ο θρύλος θέλει τον Γαλιλαίο να είναι ο πρώτος που το διαπίστωσε, ρίχνοντας διάφορες μπάλες από τον Πύργο της Πίζας. Ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο εάν η αρχή της ισοδυναμίας ισχύει και σε κβαντική κλίμακα, όπου οι συνέπειες της βαρύτητας δεν είναι πλήρως προσδιορισμένες και κατανοητές. Η αποσαφήνιση αυτού του ερωτήματος θα βοηθήσει στη δημιουργία μίας κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας, που αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους στόχους της σύγχρονης φυσικής.

Η δημιουργία ενός κβαντικού αναλόγου του πειράματος του Γαλιλαίου δεν είναι εύκολη. Το 2010 μία επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Γερμανό Ερνστ Ράζελ του Πανεπιστημίου του Αννοβέρου παρατήρησε ένα κβαντικό αντικείμενο σε ελεύθερη πτώση από έναν πύργο ύψους 110 μέτρων.

Το κβαντικό αντικείμενο ήταν ένα συμπύκνωμα Bose-Einstein (BEC), το οποίο είναι η κατάσταση της ύλης που δημιουργείται όταν μποζόνια περιοριστούν από ένα εξωτερικό δυναμικό και ψυχθούν σε θερμοκρασίες πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273,15° βαθμούς Κελσίου). Υπό αυτές τις συνθήκες τα παγωμένα άτομα συμπεριφέρονται σαν ένα μόνο κβαντικό αντικείμενο, επομένως είναι ταυτόχρονα κύμα και σωματίδιο, και εμφανίζονται κβαντικά φαινόμενα σε μακροσκοπικό επίπεδο.

Η ομάδα του Ράζελ τώρα χωρίζει και επανασυνδυάζει το κύμα προτού το BEC, το οποίο αποτελείται από άτομα ρουβιδίου, φτάσει στο έδαφος. Αυτό το γεγονός οδηγεί στη δημιουργία ενός μοτίβου παρεμβολών, το οποίο καταγράφει τη διαδρομή των ατόμων σε πτώση και επιτρέπει τον υπολογισμό της επιτάχυνσής τους. Το επόμενο βήμα θα είναι η αναπαραγωγή του ίδιου πειράματος με άτομα άλλου στοιχείου και μάζας, προκειμένου να εξακριβωθεί εάν ισχύει η αρχή της ισοδυναμίας.

Το BEC μπορεί να διαχωριστεί μόνο για 0,1 δευτερόλεπτο στον πύργο προτού φτάσει στο έδαφος. Σύμφωνα με τον Ράζελ, εάν το πείραμα επαναληφθεί στο διάστημα, οι πιθανές διαφορές στη συμπεριφορά των ατόμων διαφορετικών στοιχείων θα μπορούν να καταγραφούν καλύτερα, καθώς στο διάστημα τα κύματα θα μπορούν να διαχωριστούν για  μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.




ΠΗΓΗ

Χεβυμεταλάδες από... κούνια

                               

Ο Χάρτης του Πίρι Ρέις

Από πότε είναι χαρτογραφημένη η γη; Υπήρχε κάποιος αρχαίος πολιτισμός με... σύγχρονες γνώσεις και τεχνολογία, μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν;
Ο χάρτης σχεδιάστηκε από εξωγήινους; Ή μήπως απλά ο Πίρι Ρέις ήταν μια διάνοια της εποχής του;
Η «ανακάλυψη» ενός μυστηρίου
Το 1929 εργασίες ρουτίνας πραγματοποιούνται στο εθνικό μουσείο της Τουρκίας. Ο διευθυντής του μουσείου, ανακαλύπτει κατά την αρχειοθέτηση ένα πορτολάνο (ναυτικός χάρτης), σχεδιασμένο πάνω σε δέρμα γαζέλας. Το εύρημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την επιστημονική κοινότητα του 1931, όταν και παρουσιάζεται σε ένα συνέδριο Ανατολιστών στο Λέιντεν της Γερμανίας, ενώ το 1932, θα παρουσιαστεί σε μια έκδοση του Illustrated London News.
Από το σημείο αυτό θα ξεκινήσει ένα μεγάλο μυστήριο, το οποίο για αρκετά χρόνια, προκαλεί την επιστημονική κοινότητα και εξάπτει τη φαντασία ερευνητών και συνωμοσιολόγων.
Όμως τι είναι αυτό που προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον σε ένα χάρτη του 1513, φτιαγμένο από έναν Τούρκο Ναύαρχο; Δεκάδες χάρτες της εποχής έχουν βρεθεί από αρχεία Άγγλων, Ισπανών, Πορτογάλων θαλασσοπόρων. Ο χάρτης του Πίρι Ρέις αποτελούσε ένα παγκόσμιο χάρτη της εποχής.
Το τμήμα που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, διαστάσεων 86x60 cm, περιλαμβάνει ένα κομμάτι της Ευρώπης (Πορτογαλία, Ισπανία), τη δυτική Αφρική, τον κεντρικό και νότιο Ατλαντικό και μέρος της κεντρικής και νότιας Αμερικής, μαζί με κάποιες προεκτάσεις ακτογραμμών, οι οποίες σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, αποτελούν χαρτογράφηση των βόρειων ακτών της Ανταρκτικής.

Πίρι Ρέις, ο άνθρωπος της θάλασσας
Ο Πίρι Ρέις υπήρξε περιβόητος Τούρκος ναύαρχος, άριστος γνώστης της ναυτικής τέχνης. Γεννήθηκε το 1470, πιθανότατα στη Καλλίπολη του Μαρμαρά. Από μικρός έδειξε ιδιαίτερο πάθος για τη θάλασσα, πάθος που θα τον οδηγήσει να βρεθεί στο πλευρό του θείου του Κεντάλ Ρέις, έμπειρου πειρατή. Ο θείος του θα του μάθει τα μυστικά της θάλασσας, τους κινδύνους που κρύβει, θα μάθει να χρησιμοποιεί τα ναυτικά όργανα και θα διδαχθεί να διαβάζει τα άστρα σαν χάρτη πλοήγησης.
Το 1495, θα ενταχθεί στο τουρκικό στόλο, με το βαθμό του Ναυάρχου. Σύντομα ο Ρέις θα σημειώσει σημαντικές επιτυχίες απέναντι στο κραταιό Βενετσιάνικο στόλο, σε μια εποχή όπου η δύναμη της κάθε αυτοκρατορίας, βρισκόταν σε άμεση συνάρτηση με την εξασφάλιση των θαλασσίων μεταφορών. Κοντά στα 1500 ο Πίρι στρέφεται στη χαρτογραφία, το νέο μεγάλο του πάθος. Ο Πίρι αναζητά χάρτες, είτε σύγχρονους είτε παλαιότερους, οι οποίοι θα εξασφάλιζαν μεγάλη ακρίβεια στην απεικόνιση και επομένως τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τα ταξίδια του τουρκικού στόλου.

Ως επί το πλείστον, οι θαλάσσιες οδοί μέχρι το 16ο αιώνα εξυπηρετούσαν τον «Παλαιό Κόσμο», την Ευρώπη, τη Β.Αφρική και την Οθωμανική αυτοκρατορία. Είναι λογικό επομένως, η τέχνη της χαρτογράφησης να αφορά κυρίως τη μεσόγειο. Όμως στο συγκεκριμένο χάρτη ο Πίρι Ρέις, έχει ενσωματώσει σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, γεγονός που δεν δικαιολογείται από τα ταξίδια που έκανε ο ίδιος. Το 1932, ο Ακούρα Γιασούρ, πρόεδρος της Τουρκικής Εταιρείας Ιστορικών Μελετών θα λύσει αυτόν τον πρώτο γρίφο, μέσα από ένα επιστημονικό άρθρο.
Οι σημειώσεις του ίδιου του Πίρι Ρέις, δίνουν την απάντηση σύμφωνα με το άρθρο. Πιο συγκεκριμένα ο Τούρκος ναύαρχος είχε σημειώσει: “Είναι ο μοναδικός χάρτης που υπάρχει στο είδος του πλέον. Για το σχεδιασμό του χρησιμοποίησα περίπου είκοσι παλιούς χάρτες και οκτώ Τζαφερίγιε (χάρτες από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου)”. Επίσης αναφέρει χαρακτηριστικά “…..o χάρτης μου είναι τόσο σωστός και αξιόπιστος για τις επτά θάλασσες, όσο είναι και οι χάρτες που απεικονίζουν τις θάλασσες των χωρών μας».
Επομένως, όπως ομολογεί ο ίδιος, ο παγκόσμιος αυτός χάρτης του, είναι προϊόν σύνθεσης παλαιότερων χαρτών, ορισμένοι από τους οποίους ανάγονται στην εποχή του Μ.Αλεξάνδρου, δηλαδή 1000 χρόνια περίπου πριν από τη δημιουργία του χάρτη. Αυτό όμως δημιουργεί ένα ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο, καθώς ο Κολόμβος είχε «ανακαλύψει» την Αμερική μόλις 20 χρόνια πριν (1492). Ποιες είναι επομένως οι πηγές του χάρτη; Πόσο μεγάλη ακρίβεια υπάρχει στο σχεδιασμό και ποια τεχνική ακολουθήθηκε; Οι ακτογραμμές που εμφανίζονται στο κάτω μέρος του χάρτη είναι αυτές της Ανταρκτικής;
"Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;"
Ενός μυστηρίου, μύρια έπονται
Η πραγματικά μεγάλη ακρίβεια του χάρτη, υπήρξε για αρκετά χρόνια μια τεράστια δοκιμασία για τους ερευνητές. Το μυστήριο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, με την ομολογία του Ρέις, ότι δηλαδή το έργο του αποτελεί προϊόν αντιγραφής και σύνθεσης παλαιότερων έργων. Ποια έργα είναι αυτά που είχαν «εικόνα» για το σύνολο του κόσμου; Πόσο παλαιά είναι και ποια μέθοδο χαρτογράφησης είχαν ακολουθήσει οι δημιουργοί τους, σε μια εποχή όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού θεωρούσε τη γη επίπεδη;
Χαρτογραφήσεις τέτοιου επιπέδου, προϋποθέτουν είτε εναέρια αποτύπωση είτε γνώσεις σφαιρικής τριγωνομετρίας και γνώση της μεθόδου της «αζιμουθιακής προβολής ίσων αποστάσεων». Όμως η εποχή της σύνθεσης του έργου, δεν δικαιολογεί ούτε εναέρια αποτύπωση, ούτε χρήση μεθόδων που αναπτύχθηκαν μόλις το 18ο αιώνα. Απάντηση στη σκανδαλώδη ακρίβεια του χάρτη, προσπάθησε να δώσει σε ένα επιστημονικό άρθρο ο Ρικ Σάντερς (περιοδικό 21ος αιώνας) το 2001.
Ο Σάντερς σε συνεργασία με τον αστρονόμο Μπέρτ Κούπερ υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι θαλασσοπόροι μπορούσαν να μετρήσουν το γεωγραφικό μήκος. Για να υποστηρίξουν τη θέση τους οι δύο επιστήμονες αναφέρουν το παράδειγμα των Αιγυπτίων θαλασσοπόρων, οι οποίοι το 232 π.Χ κατάφεραν με ένα μικρό στολίσκο να φτάσουν στη δυτική Γουϊνέα. Μάλιστα στο ταξίδι αυτό ο ναυτικός Ράτα έκανε χρήση μιας υπολογιστικής μηχανής (τανάβα), η οποία αξιοποιώντας τους συσχετισμούς των μετρήσεων, των θέσεων της Σελήνης σε σχέση με τα άστρα, μπορούσε να αποδίδει με σχετική ακρίβεια το γεωγραφικό μήκος. Μέσω της ιστορίας αυτής, ο Σάντερς προσπάθησε να αποδείξει, πως οι αρχαίοι λαοί, είχαν θεωρητικά τη δυνατότητα να υπολογίσουν το γεωγραφικό μήκος με απόκλιση μόλις 10’ της μοίρας.
Όμως η προβολή που απαιτείται για το σχεδιασμό του χάρτη παραμένει ένας γρίφος. Η Ισαπέχουσα Αζιμουθιακή προβολή, τεχνική σύγχρονη, απαιτεί ένα συγκεκριμένο κέντρο, το οποίο ο ιστορικός Τσαρλς Χάπγκουντ (1904-1982) τοποθετεί ανάμεσα στην Συήνη (σημερινό Ασσουάν) και τον Τροπικό του Καρκίνου.
Οι επιστήμονες απέδειξαν πως σε μία δεδομένη χρονική στιγμή η Συήνη και ο τροπικός του Καρκίνου ταυτίζονταν. Με απλά λόγια, η προβολή που χρησιμοποιήθηκε στο χάρτη του Πίρι Ρέις υποδεικνύει όχι μόνο ένα συγκεκριμένο τόπο, αλλά και έναν δεδομένο χρόνο. Αν λοιπόν θεωρήσουμε βάσιμη την υπόθεση του Χάπγγκουντ, τότε με τους κατάλληλους υπολογισμούς μπορούμε να σηματοδοτήσουμε το 3.700 π.Χ, ως περίοδο όπου Τροπικός του Καρκίνου και Συήνη συμπίπτουν. Όμως η υπόθεση αυτή τρομάζει…Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;
O συγγραφέας Graham Hancock σχολιάζει το χάρτη του Πίρι Ρέις
Η Ανταρκτική χωρίς πάγους…. Παρερμηνεία, σύμπτωση ή χαμένη ιστορία;
Μια άλλη περίεργη σύμπτωση που δίνει τροφή για διάφορα σενάρια και εικασίες, είναι το κατώτερο τμήμα του χάρτη, το οποίο σύμφωνα με μερίδα μελετητών αποτελεί απεικόνιση των ακτογραμμών της Ανταρκτικής. Μόλις το 1949 μπόρεσε η επιστήμη να «σκανάρει» τις ακτογραμμές της Ανταρκτικής, οι οποίες εδώ και τουλάχιστον 6.000 χρόνια, βρίσκονται καλυμμένες με στρώμα πάγου που υπερβαίνει το 1 χλμ. Ο Χάπγκουντ αναπτύσσει τη δική του θεωρία θέλοντας να δώσει εξήγηση.
Στο βιβλίο του «Η Μετατόπιση του Πλανητικού Φλοιού: Ένα κλειδί για ορισμένα βασικά προβλήματα των επιστημών της Γης», υποστηρίζει πως η Ανταρκτική δεν ήταν καλυμμένη με πάγο το 4.000 π.Χ. Ο Χάπγκουντ πιστεύει πως η Ανταρκτική δεν βρισκόταν στο Νότιο Πόλο, αλλά 3.000 χλμ βορειότερα, και πως ο μηχανισμός μετατόπισης του Φλοιού της Γης ευθύνεται για τη μετατόπιση της στη σημερινή της θέση.

Μια πιο ορθολογική και καθησυχαστική προσέγγιση ανατρέπει τον ισχυρισμό πως ο χάρτης απεικονίζει την ακτογραμμή της Ανταρκτικής. Πιο συγκεκριμένα, σύγχρονοι μελετητές ισχυρίζονται πως «η περίφημη» ακτογραμμή της Ανταρκτικής δεν είναι τίποτε περισσότερο από την γη του Πυρός. Ισχυρίζονται δηλαδή πως στην ουσία το «μυστηριώδες» κομμάτι αποτελεί μια «λοξή» συνέχεια της Λατινικής Αμερικής και τίποτα παραπάνω. Μάλιστα για να ενισχύσουν τη θέση τους, υποθέτουν, πως το τμήμα αυτό του χάρτη αποτελεί συρραφή από πορτογαλικό χάρτη.
Βασίζουν αυτή την υπόθεση σε σκόπιμη «αλλοίωση» του χάρτη από τη μεριά των Πορτογάλων προκειμένου να ενισχύσουν τα αποικιακά τους δικαιώματα (μετέφεραν την ακτογραμμή ανατολικότερα προκειμένου να κατοχυρώσουν τα πορτογαλικά δικαιώματα, με βάση τη συνθήκη της Tordesillas, η οποία μοίραζε το μη χριστιανικό κόσμο ανάμεσα σε Ισπανία και Πορτογαλία).

Η κληρονομιά του Πίρι Ρέις
Τελικά τι κρύβει ο χάρτης του Τούρκου Θαλασσοπόρου; Υπήρξαν αρχαίοι πολιτισμοί με τόσο εξελιγμένες γνώσεις γεωγραφίας, οι οποίοι μετέδωσαν τη γνώση τους στα «κατώτερα» απομεινάρια της ανθρωπότητας, μετά από μια μεγάλη καταστροφή; Είναι ο χάρτης προϊόν εναέριας παρατήρησης; Ή απλά πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο της εποχής των μεγάλων εξερευνήσεων; Όποια εκδοχή και αν προτιμά κανείς, γεγονός παραμένει, πως ο Πίρι Ρέις υπήρξε μια ιδιοφυία της εποχής του.
Επίσης είναι αλήθεια πως για μεγάλο διάστημα η σύγχρονη επιστήμη είχε υποτιμήσει την αρχαία γνώση, τα επιστημονικά έργα και τα εργαλεία παρατήρησης ,καθώς και τα επιτεύγματα λαών όπως ο Αιγυπτιακός και ο Ελληνικός. Ίσως η ανθρωπότητα να νοιώθει πιο άνετα, όταν συγκρίνει τη δική μας εποχή, με αυτή του Μεσαίωνα, παρά με τους αρχαίους πολιτισμούς, της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Μεσοποταμίας.
Τα μυστήρια που γεννά ο χάρτης θα παραμείνουν άλυτα στις ψυχές των πιο ρομαντικών. Για κάποιους άλλους αποτελούν απλά μια καλοστημένη φάρσα, από αυτές που συχνά η ιστορία στήνει.



ΠΗΓΗ

Προς τον πρώτο κβαντικό δορυφόρο επικοινωνιών

Η κβαντική υπέρθεση χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ασφαλούς κρυπτογράφησης
Το πεδίο των κβαντικών επικοινωνιών, δηλαδή της επιστήμης μετάδοσης κβαντικών καταστάσεων από μία τοποθεσία σε άλλη, έχει βρεθεί στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, χάρις στην ανακάλυψη της κβαντικής κρυπτογράφησης.
Η κβαντική κρυπτογράφηση εκμεταλλεύεται τη μοναδική ιδιότητα των μονών σωματιδίων όπως τα φωτόνια να υφίστανται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές καταστάσεις (π.χ. κάθετη ή οριζόντια πόλωση), η οποία ονομάζεται κβαντική υπέρθεση. Η πραγματοποίηση μέτρησης μίας τέτοιας κατάστασης συνεπάγεται και ταυτόχρονη αλλαγή της ίδιας κατάστασης. Αυτό σημαίνει πως ένα κλειδί κρυπτογράφησης από φωτόνια είναι ιδιαίτερα ασφαλές, καθώς εάν κάποιος προσπαθήσει να παρακολουθήσει τη σχετική συναλλαγή, το γεγονός αυτό θα γινόταν αντιληπτό άμεσα.
Γι'  αυτόν το λόγο η κβαντική κρυπτογράφηση έχει χαρακτηριστεί ως ένας τρόπος δημιουργίας απολύτως ασφαλών μηνυμάτων και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας, κυβερνήσεων και τραπεζών.
Ωστόσο η μετάδοση κλειδιών κρυπτογράφησης σε μακρινές αποστάσεις παραμένει μία σημαντική πρόκληση για τους επιστήμονες. Η ένταση του σήματος αποδυναμώνει με την απόσταση, καθώς τα φωτόνια απορροφόνται ή διασκορπίζονται από διάφορα μόρια. Μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη απόσταση που έχουν μεταδοθεί κβαντικά σήματα επικοινωνίας είναι μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα.
Η ατμόσφαιρα της Γης είναι γεμάτη μόρια αερίων, όμως στο κενό του διαστήματος το πρόβλημα της αποδυνάμωσης του σήματος δε θα υφίσταται, και το σήμα θα ταξιδεύει για πολύ μεγαλύτερη απόσταση. Λαμβάνοντας υπ’όψιν αυτό το γεγονός, πολλές ερευνητικές ομάδες μελετάνε το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός κβαντικού δορυφόρου επικοινωνιών.
Ο δορυφόρος θα βρίσκεται σε ύψος 32.000 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη και θα λειτουργεί σαν αναμεταδότης μεταξύ δύο σταθμών στο έδαφος , συνδέοντάς τους με ασφάλεια, χρησιμοποιώντας ένα κλειδί κρυπτογράφησης από φωτόνια. Οι σταθμοί και ο δορυφόρος θα είναι απαραίτητο να είναι απολύτως ευθυγραμμισμένοι, για τη διασφάλιση της ακρίβειας των μετρήσεων.
Σύμφωνα με τους Χίγκινς και Τζενεγουάιν, επικεφαλής μίας τέτοιας ερευνητικής ομάδας από τον Καναδά, «η προοπτική κβαντικών επικοινωνιών σε παγκόσμια κλίμακα και η εφαρμογή θεμελιώδους κβαντικής επιστήμης σε νέα, ανεξερεύνητα πεδία, μας προϊδεάζει ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά στον τομέα αυτό».



ΠΗΓΗ

Το πυθαγόρειο θεώρημα του Σύμπαντος!

Στο ρυθμό της κοσμικής μουσικής που πρώτοι «άκουσαν» οι μυστικιστές μαθηματικοί του 6ου π.Χ. αιώνα εξακολουθεί να χορεύει η σύγχρονη Κοσμολογία.

Ενας Ελληνας καθηγητής Μουσικής και Πληροφορικής, με πανεπιστημιακές σπουδές στη Φυσική και ερευνητικό έργο στα Πυθαγόρεια Μαθηματικά απέδειξε ότι η «αρμονία των σφαιρών», η περίφημη πυθαγόρεια θεωρία, έχει ακριβή εφαρμογή σε όλους τους γνωστούς μας σήμερα πλανήτες

Ο πρώην πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Φυσικών, διευθυντής του Τομέα Τεχνολογίας Ηχου, Μουσικοπαιδαγωγικής και Βυζαντινής Μουσικολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Χαράλαμπος Σπυρίδης ανακοινώνει στο επιστημονικό συμπόσιο «Φιλοσοφία και Κοσμολογία» τους αριθμούς που εκφράζουν σε αστρονομικές μονάδες τις αποστάσεις των πλανητών από τον Ηλιο πιάνοντας το νήμα από τους Πυθαγορείους.

Ο κ. Σπυρίδης διατυπώνει «μια καθολική, εξαιρετικά απλή και κομψή σχέση» που εμπεριέχει μόνον τους αριθμούς 1, 2, 3, 4 της «ιερής τετρακτύος» των Πυθαγορείων και το άθροισμά τους, τον «τέλειο» αριθμό 10.

Η «τετρακτύς» ήταν η βάση της πυθαγόρειας διδασκαλίας που πρέσβευε ότι οι ήχοι των ουράνιων σωμάτων συνθέτουν μία κοσμική μουσική, γιατί οι αποστάσεις και οι ταχύτητες των πλανητών και των απλανών αστέρων διέπονται από τους ίδιους αριθμητικούς λόγους που παράγουν και τη συμφωνία των ήχων.

Οι συμφωνίες των ήχων που παράγουν αρμονικό αποτέλεσμα έχουν μορφή απλών αριθμητικών σχέσεων: 2/1 (οκτάβα), 3/2 (πέμπτη), 4/3 (τετάρτη). Επομένως κατά τους Πυθαγορείους το μυστικό της μουσικής και της κοσμικής αρμονίας κρύβεται στις σχέσεις των τεσσάρων πρώτων φυσικών αριθμών (1, 2, 3, 4).

Ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος φιλόσοφος που συνδέει την Αστρονομία με τη Μουσική, υποστηρίζοντας ότι στο αρμονικό και σφαιρικό σύμπαν τα πάντα διέπονται από απλούς νόμους, που μπορούν να εκφρασθούν με τους αριθμούς της «ιερής τετρακτύος».

Με τη θεωρία της αρμονίας των σφαιρών, που συνδυάζει την κοσμική αρμονία με τη μουσική αρμονία, ο μεγάλος φιλόσοφος επιχείρησε να εξηγήσει τη θέση και την κίνηση των πλανητών στον ουράνιο θόλο. Χρησιμοποιώντας μουσικούς όρους, δηλαδή εύφωνα μουσικά διαστήματα, καθόρισε υπό μορφήν κλίμακας τις μεσοπλανητικές αποστάσεις.

Ακολούθως, αντιστοιχίζοντας τα μουσικά διαστήματα σε μετρικές αποστάσεις, κατόρθωσε πρώτος να υπολογίσει σε Δελφικά στάδια τις μεσοπλανητικές αποστάσεις των «ουρανίων γεννητών», όπως ονόμασε τα ουράνια σώματα ο Πλάτωνας παίρνοντας το νήμα από τον Πυθαγόρα.

Ο Πυθαγόρας τον 6ο π.Χ. αιώνα δέχθηκε ότι η μουσική απόσταση μεταξύ Γης και Σελήνης είναι ένας τόνος και η μετρική απόσταση μεταξύ τους είναι 126.000 Δελφικά στάδια, δηλαδή 22.371.300 μέτρα.

Σχεδόν 24 αιώνες μετά δύο Γερμανοί αστρονόμοι, ο Γιόχαν Μπόντε και ο Τίτιους, προσδιορίζουν τις θέσεις των γνωστών τότε πλανητών του ηλιακού μας συστήματος με ικανοποιητική ακρίβεια.
Η εμπειρική ανακάλυψή τους, ανερμήνευτη μέχρι σήμερα, έμεινε γνωστή ως κανόνας των Μπόντε-Τίτιους.
Μέχρι τον Κρόνο ο κανόνας όχι μόνο δούλευε ικανοποιητικά αλλά και έμμεσα συνέβαλε στην ανακάλυψη της ζώνης των αστεροειδών ανάμεσα στον Αρη και τον Δία και του πλανήτη Ουρανού στα τέλη του 18ου αιώνα.

Ο κανόνας των Γερμανών αστρονόμων έπαψε να δίνει αξιόπιστα αποτελέσματα όταν επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί στους «νεότερους» πλανήτες και στη ζώνη πέρα από τον Πλούτωνα, μία από τις συναρπαστικότερες περιοχές του ηλιακού συστήματος, γεμάτη αντικείμενα από βράχο και πάγο που περιστρέφονται γύρω από τον Ηλιο σε τεράστιες αποστάσεις.

Ο καθηγητής Σπυρίδης, μελετώντας επί σειρά ετών τις πλατωνικές απόψεις «περί των θείων γεννητών», τις οποίες συγκέρασε με την «αρμονία των σφαιρών» του Πυθαγόρα, ανακάλυψε ότι ο κανόνας των δύο Γερμανών αστρονόμων του 18ου αιώνα αποτελεί μία μαθηματική έκφραση της πυθαγόρειας μουσικής των σφαιρών.

Στο συμπόσιο του Πανεπιστημίου Αθηνών θα αποδείξει ότι κατάφερε να επεκτείνει την ακριβή εφαρμογή της πυθαγόρειας θεωρίας σε όλους τους γνωστούς πλανήτες, ενώ θα υποδείξει συγκεκριμένες θέσεις «πλανητικών» αντικειμένων μετά τον Πλούτωνα.

Οπως δήλωσε στον «Ε.Τ.», «η γέφυρα που κατασκευάσθηκε και συνδέει τον κόσμο των αστρονόμων με τον κόσμο των μουσικών διασφαλίζει την αιωνιότητα μιας συμπαντικής αρμονίας σε πλήρη εξέλιξη, η οποία θα προσδιορίσει το χωροχρόνο μέσω των γνώσεων της Αστρονομίας και της Μουσικής στην εκάστοτε εποχή».


Γιούλη Μανώλη για τον “Ελεύθερο Τύπο”



ΠΗΓΗ

Ο διαχρονικός ρόλος των Rothchild στην Ελλάδα

Πραγματικά το υπόλοιπο του 19ου αιώνα, είναι γνωστό σαν η εποχή των Rothschild».

Ο πλούτος της οικογένειας Rothschild, είναι πραγματικά ανυπολόγιστος...

Ένας συγγραφέας, ο Ιγνάτιος Μπάλλα (Ignatius Balla), υπολόγισε το 1913 την ατομική τους περιουσία, σε πάνω από 2 δις δολάρια, με δεδομένο ότι η αγοραστική δύναμη του δολαρίου εκείνης της εποχής ήταν πάνω από 1000% της σημερινής.

Παρά τον υπερβολικό πλούτο, η οικογένεια γενικά καλλιέργησε μια διακριτική ατμόσφαιρα, «αφάνειας κι ανωνυμίας». Αν κι η οικογένεια ελέγχει «χιλιάδες τράπεζες,. βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις», μόνο μια χούφτα μέλη των διοικητικών συμβουλίων της φέρουν το όνομα των Rothschild.

Με το τέλος του 19ου αιώνα, ένας ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια Rothschild είχε υπό τον έλεγχό της τον μισό πλούτο του πλανήτη. Ανεξάρτητα με την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους, είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει αυξηθεί δραματικά από τότε, καθώς η δύναμη που συσσωρεύεται γεννά την όρεξη για περισσότερη δύναμη.
Αλλ' απ' τις αρχές του 20ού αιώνα οι Rothschild έχουν προσεκτικά καλλιεργήσει την αντίληψη, ότι η δύναμή τους κατά κάποιο τρόπο φθίνει, έστω κι αν ο πλούτος τους, όπως κι αυτός των οικονομικών συμμάχων τους, αναλογικά αυξάνει, όπως κι ο έλεγχος που ασκούν στις τράπεζες, στις καταχρεωμένες επιχειρήσεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στους πολιτικούς και στα κράτη. Παντού, έχουν διαμέσους πληρεξουσίους αντιπροσώπους και διαπλεκόμενα διευθυντήρια, που συγκαλύπτουν τον πραγματικό τους ρόλο. (Απότοβιβλίοκαιτο video "The money Masters: How International Bankers Gained Control of America", του Patrick J. Carmack).

Μ' αυτό τον τρόπο τελείωνε το άρθρο: «Οι κεντρικές τράπεζες κι ο ιδιωτικός έλεγχος του χρήματος».

Παρακάτω θα διαβάσετε μια ιστορική αναδρομή στην παρουσία της οικογενείας Rothschild στην Ελλάδα.

Ο λόγος της ιστορικής αναδρομής γίνεται προκειμένου να ερμηνευθεί λ.χ. το «διαζύγιο στην ενοποίηση των Τραπεζών Εθνική και Alpha».

Η συγχώνευση, που δεν πραγματοποιήθηκε, μεταξύ των δύο μεγαλύτερων τραπεζών στην Ελλάδα (δεν γράφεται «Ελληνικών», γιατί δεν είναι...), της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ) και της AlphaBank (πρώην Τραπέζης Πίστεως) και το φαινόμενο των ημερών μας, η διαπλοκή κι η σύγκρουση των «Eλλήνων» κεφαλαιούχων, μεταξύ τους, ενώ είναι ξεκάθαρο, ότι άλλοι κάνουν «κουμάντο» στον τόπο αυτό...

Δημοσιεύτηκαν, λοιπόν, αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας και τη συμβολή της οικογενείας Rothschild σ' αυτή, από το 1821 μέχρι σήμερα. Τα στοιχεία αυτά παρατίθενται στις επόμενες γραμμές, όσο δε φαίνονται πως είναι απίθανα, άλλο τόσο είναι – δυστυχώς – αληθινά...




Η Ιστορία


 Το 1821

Κατά τη διάρκεια του δαπανηρού, αλλά, κυρίως, αιματηρού αγώνα, ο Ελληνισμός είχε ως μόνη διέξοδο του, για να επιβιώσει και να συνεχίσει την εξέγερση, τον εσωτερικό δανεισμό. Οι μόνοι πρόθυμοι να δανείσουν τους Έλληνες ήταν οι τοκογλύφοι τραπεζίτες, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση για τη σύναψη δανείων, όρους εξοντωτικούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Αγγλοεβραίοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ιωσήφ και Σαμψών), εμφανίσθηκαν πρόθυμοι να δανειοδοτήσουν τους Έλληνες, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι θα ελάμβαναν ως υποθήκη ολόκληρη την Κορινθία και θα εισέπρατταν, ως εξόφληση, τα διπλάσια χρήματα, απ' όσα είχαν συγκεντρώσει ως φιλέλληνες απ' ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδιαίτερα επαχθείς ήταν κι οι όροι του Εβραίου τραπεζίτη Rothschild. Το αποτέλεσμα ήταν, το Έθνος δανειοδοτούμενο κάτω από ληστρικές συνθήκες, να περιέλθει σε μια πιο ασφυκτική μορφή εξάρτησης, την οικονομική..

Η Αρχαία Ελλάδα διδάσκει... Το σοφό τέστ του Σωκράτη...

Το σοφό τεστ του Σωκράτη που πρέπει να το εφαρμόζουμε κι' εμείς.....

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.

 Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".

 "- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

 - Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.

 - Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

 Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

 - Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και...

 -Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

 - Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

 Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον...

 - Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

 Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

 - Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.

 Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.

 Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;

 - Όχι δεν νομίζω...

 - Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;

 Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα...

 Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωή μας;


ΠΗΓΗ

Οι Ομηρικές λέξεις ως γονίδια

Ξένοι γενετιστές εκτιμούν ότι η «Ιλιάδα» γράφηκε τον 8ο αιώνα π.Χ.

Αμερικανοί και Βρετανοί βιολόγοι, οι οποίοι συνήθως αποκωδικοποιούν την αρχαία γενετική ιστορία των ανθρώπων, αναλύοντας τον τρόπο που τα γονίδια μεταλλάσσονται με το πέρασμα του χρόνου, εφάρμοσαν μία παρεμφερή τεχνική σε κάτι τελείως διαφορετικό από την ειδικότητά τους: στην χρονολόγηση της συγγραφής ενός από τα αρχαιότερα και διασημότερα κείμενα του Δυτικού πολιτισμού: την «Ιλιάδα» του Ομήρου. Το βασικό συμπέρασμά τους είναι, ότι γράφτηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. Δίνουν μάλιστα ως πιθανότερη κάποια ημερομηνία μεταξύ του 710 και του 760 π.Χ. Αυτή η χρονολόγηση σε γενικές γραμμές συμφωνεί με τις εκτιμήσεις των κλασσικών μελετητών, που προέρχονται από ιστορικές και αρχαιολογικές πηγές. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας «Bioessays», έγινε από τους Mark Pagel, Andreea Calude και Andrew Meade της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του βρετανικού πανεπιστημίου του Ρέντινγκ και τον γενετιστή Eric Altschuler του Ιατρικού Πανεπιστημίου του Νιου Τζέρσι. Ο Pagel, που ήταν επικεφαλής, ειδικεύεται σε στατιστικά μοντέλα που εξετάζουν τις εξελικτικές διαδικασίες στην ανθρώπινη συμπεριφορά σε κάθε πολύπλοκο σύστημα, ακόμα και στο πεδίο της κουλτούρας (εξ ου και το ενδιαφέρον για την «Ιλιάδα»). Ασχολείται ιδιαίτερα με την παράλληλη πορεία της βιολογικής και της γλωσσολογικής εξέλιξης, θεωρώντας ότι η γλώσσα ως πολιτισμικό φαινόμενο εξελίσσεται όπως περίπου και τα γονίδια. «Οι γλώσσες συμπεριφέρονται τόσο εκπληκτικά όσο και τα γονίδια.Υπάρχει μια άμεση αναλογία», δήλωσε ο Pagel. «Προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τα πρότυπα στη γλωσσολογική εξέλιξη και να μελετήσουμε το λεξιλόγιο του Ομήρου ως μέσο για να διαπιστώσουμε κατά πόσο η γλώσσα εξελίσσεται με τον τρόπο που νομίζουμε. Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε πράγματι μπορούμε να βρούμε μια συγκεκριμένη ημερομηνία για τον Όμηρο (ως συγγραφέα)». Οι ερευνητές αποδέχονται την ορθόδοξη άποψη, ότι ο Τρωικός πόλεμος όντως έλαβε χώρα και ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ο Όμηρος, έγραψε ένα σχετικό έπος. Πάντως είναι μάλλον απίθανο, ότι υπήρξε μόνο ένας συγγραφέας που έγραψε την Ιλιάδα. Αρκετοί ερευνητές θεωρούν ότι πρόκειται για μια συνθετική συλλογή της προϋπάρχουσας προφορικής παράδοσης, που ανάγεται ίσως έως τον 13ο αιώνα π.Χ. Αυτό το αμάλγαμα ιστοριών κάποια στιγμή υπέστη επεξεργασία και εστιάστηκε στον πόλεμο της Τροίας, που πιθανώς συνέβη κατά τον 12ο αιώνα π.Χ., ενώ το ίδιο το έπος συνετέθη πολύ αργότερα, σύμφωνα με τον καθηγητή κλασσικών σπουδών του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, Μπράιαν Ρόουζ. Ο Pagel και οι συνεργάτες του αντιμετώπισαν τις λέξεις της «Ιλιάδας» ως γονίδια σε ένα γονιδίωμα. Χρησιμοποίησαν μια συγκεκριμένη τεχνική γλωσσικής ανάλυσης που εστιάζει σε περίπου 200 έννοιες κοινές σε κάθε γλώσσα (τις λέξεις για τον πατέρα, τη μητέρα, τα όργανα του σώματος, τα χρώματα κ.α.). Οι ερευνητές εντόπισαν 173 τέτοιες λέξεις (λέγονται «Swadesh» από το όνομα του αμερικανού γλωσσολόγου Morris Swadesh που συνέταξε τον σχετικό κατάλογο στις δεκαετίες του ΄40 και του ΄50) και, στη συνέχεια, μελέτησαν τον τρόπο που αυτές οι 173 λέξεις-κλειδιά μεταβλήθηκαν («μεταλλάχτηκαν») διαχρονικά. Για αυτό το σκοπό, εντόπισαν αρχικά τις εν λόγω λέξεις στη γλώσσα των Χετταίων (ενός πολιτισμού που υπήρχε στη διάρκεια του Τρωικού πολέμου) και στη συνέχεια, ανέλυσαν τις κατοπινές διαφορές που υπέστησαν οι ίδιες λέξεις στην Ομηρική γλώσσα, καθώς και στη σύγχρονη ελληνική. Δηλαδή εφάρμοσαν στη γλωσσολογία, μια μέθοδο που μοιάζει με την γενετική ανάλυση των γονιδίων με το πέρασμα του χρόνου. Η μέθοδός τους αυτή αποκαλείται εξελικτική-γλωσσολογική φυλογενετική στατιστική ανάλυση. ΠΗΓΗ

Κβαντική τηλεμεταφορά

Η «διακτίνηση» αντικειμένων στην επιστημονική φαντασία και η πραγματικότητα

Το σκηνικό είναι γνωστό: Μια ομάδα αστροναυτών εξερευνητών μπαίνει σε έναν ειδικό χώρο, φώτα λαμπυρίζουν, ηχητικά εφέ ακούγονται και οι ήρωες της κινηματογραφικής ταινίας παύουν να υπάρχουν στο συγκεκριμένο σημείο και εμφανίζονται αυτοστιγμής, και σα να μη συνέβη τίποτα, στην επιφάνεια ενός πλανήτη!

Είναι το όνειρο της τηλεμεταφοράς, της δυνατότητας δηλαδή μακρινών ταξιδιών, χωρίς την επιβίβαση σε κάποιου είδους μεταφορικό μέσο και την ταλαιπωρία του ταξιδιού. Αν και η τηλεμεταφορά μεγάλων αντικειμένων και ανθρώπων παραμένει φαντασία, η κβαντική τηλεμεταφορά έχει ήδη γίνει πραγματικότητα για τα φωτόνια, τα μεμονωμένα σωματίδια του φωτός.

Η κβαντική τηλεμεταφορά εκμεταλλεύεται ένα από τα πιο θεμελιώδη, αλλά και περίεργα χαρακτηριστικά της κβαντομηχανικής, δηλαδή του κλάδου της φυσικής που δημιουργήθηκε στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, για να εξηγήσει τα φαινόμενα που συμβαίνουν στην ύλη στο επίπεδο των ατόμων και των υποατομικών σωματιδίων. Πολλά από τα συμπεράσματα της κβαντομηχανικής αντιβαίνουν προς την κοινή λογική.

Η τεχνολογική πρόοδος, ιδίως στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα επέτρεψε την πειραματική απόδειξη πολλών απ' αυτά τα συμπεράσματα, αλλά ακόμα και τη χρήση τους για την υλοποίηση προηγουμένως ασύλληπτων στόχων, όπως στην περίπτωση της κβαντικής τηλεμεταφοράς.

Οι... ευκολίες της φαντασίας

Στην επιστημονική φαντασία, η αυτοστιγμής τηλεμεταφορά παραβιάζει το όριο ταχύτητας που υπάρχει στη φύση και σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας είναι η ταχύτητα του φωτός, δηλαδή περίπου 300.000 χιλ. την ώρα. Αν αφήσουμε αυτή την παραβίαση κατά μέρος, η τηλεμεταφορά γίνεται ως εξής: Μια συσκευή σαρώνει το αντικείμενο, για να πάρει όλη την πληροφορία που χρειάζεται, ώστε να το περιγράψει.

Ενας πομπός μεταδίδει την πληροφορία στο σταθμό λήψης (στο γνωστό «Star Trek» δεν υπάρχει καν σταθμός λήψης), όπου η πληροφορία χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός ακριβούς αντιγράφου του αντικειμένου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ίδια η ύλη του αντικειμένου τηλεμεταφέρεται σαν «ενέργεια» κάποιου είδους, ενώ σε άλλες το αντίγραφο κατασκευάζεται από ύλη που βρίσκεται ήδη στο σταθμό λήψης.

Η κβαντομηχανική κάνει ένα τέτοιο είδος τηλεμεταφοράς αδύνατο. Η αρχή της Απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ δεν επιτρέπει την ταυτόχρονη γνώση της θέσης και ταχύτητας ενός αντικειμένου του μικρόκοσμου. Γι' αυτό, η απόλυτα σωστή σάρωση ενός αντικειμένου είναι αδύνατη: η θέση και η ταχύτητα κάθε ατόμου και ηλεκτρονίου θα καταγραφόταν με λάθη. Η ίδια αρχή εφαρμόζεται και σε άλλα ζεύγη φυσικών μεγεθών, απαραίτητων για την πλήρη κβαντική περιγραφή ενός αντικειμένου....οι παραξενιές της Κβαντομηχανικής

Ωστόσο, το 1993, μια ομάδα φυσικών από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και το Ισραήλ ανέτρεψε ως ένα βαθμό το σκηνικό των απαγορευτικών περιορισμών, χρησιμοποιώντας την ίδια την κβαντομηχανική, για να πετύχει την τηλεμεταφορά! Ανακάλυψαν, ότι ένα από τα παράξενα της κβαντομηχανικής, ο εναγκαλισμός (λέγεται και συσχέτιση) σωματιδίων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι, βέβαια, για την παραβίαση της αποδεδειγμένης αρχής της Απροσδιοριστίας, αλλά για την παράκαμψή της.

Ο Αϊνστάιν είχε ονομάσει τον κβαντικό εναγκαλισμό «παράξενη εξ αποστάσεως επίδραση», γιατί αυτό το φαινόμενο προβλέπει ότι οσοδήποτε μακριά και αν βρίσκονται δύο εναγκαλισμένα σωματίδια, μια αλλαγή στην εναγκαλισμένη ιδιότητα του ενός προκαλεί ακαριαία την ίδια αλλαγή στην ίδια ιδιότητα του άλλου. `Η πιο σωστά, η μέτρηση της εναγκαλισμένης ιδιότητας του ενός εξασφαλίζει ότι την ίδια μέτρηση θα δώσει και το άλλο.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο εναγκαλισμένα φωτόνια ως προς την πόλωση (ιδιότητα του φωτός). Αν ένας πειραματιστής π.χ. στον Αλφα Κενταύρου συνδυάσει το ένα απ' αυτά με ένα τρίτο φωτόνιο, μετρήσει τη σχέση των πολώσεών τους και μεταδώσει το αποτέλεσμα της μέτρησης σε πειραματιστή που βρίσκεται στη Γη και διαθέτει το δεύτερο εναγκαλισμένο φωτόνιο, ο πειραματιστής αυτός μπορεί να συνδυάσει την πληροφορία της σχέσης των πολώσεων με την κατάσταση του εναγκαλισμένου φωτονίου (που εξασφαλισμένα είναι ίδια με εκείνη του «αδερφού» του στον Κένταυρο) και να αναπαραγάγει στη Γη την κατάσταση του τρίτου φωτονίου στον Κένταυρο.

Επειδή σε καμία φάση της διαδικασίας δε μετράται απευθείας η πόλωση των φωτονίων, δεν παραβιάζεται η αρχή της Απροσδιοριστίας. Ούτε η θεωρία της Σχετικότητας παραβιάζεται, αφού για τη μετάδοση της μέτρησης από τον Κένταυρο στη Γη πρέπει να χρησιμοποιηθούν συμβατικά μέσα, που υπόκεινται στο όριο της ταχύτητας του φωτός. Το σενάριο αυτό έχει ήδη πραγματοποιηθεί όχι βέβαια μεταξύ Αλφα Κενταύρου και Γης, αλλά σε επιτραπέζια πειραματική διάταξη, με την ίδια, όμως, αποδεικτική αξία.... και οι δυσκολίες της πραγματικότητας

Η κβαντική τηλεμεταφορά δε σημαίνει ότι είναι εφικτή η τηλεμεταφορά μακροσκοπικών αντικειμένων. Για την πραγματοποίησή της προϋποθέτει καθαρές κβαντικές καταστάσεις. Κι αν τα φωτόνια δεν αλληλεπιδρούν πολύ με τον αέρα, το ίδιο δε συμβαίνει με τα άτομα και τα μόρια των αντικειμένων. Αρα, λοιπόν, τηλεμεταφορά ανθρώπων σε κενό αέρος;...

Επιπλέον, όσο μεγαλύτερο είναι ένα αντικείμενο, τόσο πιο εύκολα διαταράσσεται η κβαντική του κατάσταση (π.χ. από τη θερμική ακτινοβολία του περιβάλλοντος) γι' αυτό άλλωστε και δε βλέπουμε κβαντικά φαινόμενα στην καθημερινή μας ζωή. Τέλος, η ποσότητα της πληροφορίας για την πλήρη καταγραφή της κβαντικής κατάστασης είναι τεράστια.

Για ένα σώμα βάρους μερικών γραμμαρίων είναι σε bits ο αριθμός 1 με 24 μηδενικά! Και όλα αυτά χωρίς να ληφθούν υπόψη τεχνολογικά προβλήματα, όπως η σάρωση και η χρήση της πληροφορίας για την ανασύνθεση του αντικειμένου.

Επιμέλεια:Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ



ΠΗΓΗ

Μαύρη τρύπα περιστρέφεται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός

Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι κατάφεραν να κάνουν μία ακριβή μέτρηση του ρυθμού περιστροφής μιας τεράστιας μαύρης τρύπας. Πρόκειται, λοιπόν, για μία απίστευτη ταχύτητα που φθάνει σχεδόν αυτήν του φωτός, δηλαδή αγγίζει το μέγιστο δυνατό όριο ταχύτητας στο σύμπαν, σύμφωνα με τη γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Η μαύρη τρύπα που μελετήθηκε βρίσκεται σε απόσταση περίπου 56 εκατομμυρίων ετών από τη Γη, στο κέντρο του γαλαξία NGC 1365. Έχει μάζα δύο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο και διάμετρο περίπου τρία εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Οι μαύρες τρύπες είναι τρομερά δύσκολο να μελετηθούν, καθώς δεν αφήνουν το φως να δραπετεύσει από αυτές, ενώ στρεβλώνουν τον χωρο-χρόνο γύρω τους, καθώς συνεχώς απορροφούν διάφορα υλικά (ακόμα και ολόκληρα άστρα) από τον περιβάλλοντα χώρο τους, αυξάνοντας σε μάζα. Παράλληλα, εκπέμπουν ακτίνες-Χ από τον δίσκο ύλης που έχουν προσελκύσει πέριξ αυτών χάρη στην τρομερή βαρύτητά τους.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Nustar της NASA και το XMM-Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, για την ανίχνευση υψηλής ενέργειας ακτίνων Χ για τον προσδιορισμό του ρυθμού περιστροφής της μαύρης τρύπας. Αν και προσπάθειες για παρόμοιες μετρήσεις είχαν γίνει και στο παρελθόν, αυτή είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες κατάφεραν να αποδείξουν ότι η ταχύτητα της περιστροφής μπορεί να υπολογιστεί με βεβαιότητα.

Προέκυψε, λοιπόν, ότι η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα περιστρέφεται με την ταχύτητα των 670 εκατομμυρίων μιλίων την ώρα (1,08 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα). Η περιστροφή της αγγίζει το 84% της μέγιστης τιμής που αναφέρεται στη γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Η έρευνα των επιστημόνων από τις ΗΠΑ, την Ιταλία, τη Βρετανία και τη Δανία, με επικεφαλής τον Γκουίντο Ρισαλίτι του Αστεροσκοπείου της Φλωρεντίας και του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ- Σμιθσόνιαν, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.

ΠΗΓΗ

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (70 χρόνια από το θάνατό του)

«Εμείς δε γονατίσαμε σκυφτοί, τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού... »

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...

Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,

Ηρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,

μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά

της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας

που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,

πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",

ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ενας λαός,

σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...

κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,

κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Με το «εγερτήριο» αυτό σάλπισμα του ΕΑΜίτη Αγγελου Σικελιανού πάνω από τη σορό του Παλαμά, ο ελληνικός λαός αποχαιρέτησε, στις 28 Φεβρουαρίου του 1943 τον πρωτοπόρο ποιητή τού 20ού αιώνα ψάλλοντας σύσσωμοι μπροστά στους κατακτητές τον Εθνικό Υμνο. Ηταν ο επικήδειος, που συμπύκνωσε μέσα σε λίγους στίχους τη φωνή ολόκληρης της Ελλάδας. Γιατί, πράγματι, σ' εκείνο το φέρετρο ακουμπούσε η Ελλάδα.

Νέα παιδιά σήκωσαν το φέρετρο. Το έβγαλαν έξω στον κόσμο κι από εκεί η λαοθάλασσα κατευθύνθηκε στην τελευταία κατοικία του ποιητή για να τον αποχαιρετήσει. Την προηγούμενη μέρα, χαράματα, στις 27 Φεβρουαρίου, στις 3.20π.μ., «έσβησε» ο μέγας ποιητής, ο Κωστής Παλαμάς. Το μαντάτο απλώνεται σ' όλη τη χώρα. Βαρύ το πένθος του αντιστεκόμενου λαού που, μετατρέπει την κηδεία του ποιητή σε παλλαϊκή, εθνική πράξη αντίστασης.

Με την είσοδο του 1943, οι Ελληνες, εκτός από την πείνα και την καταπίεση, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης, παρά τις διαψεύσεις από τις γερμανικές αρχές κατοχής. Στις 23 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Γερμανικά Νέα» η διαταγή του στρατηγού Σπάιντελ για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων. Οι κατοχικές δυνάμεις σκόπευαν να στείλουν κόσμο στη Γερμανία και ανά τη Μεσόγειο για να δουλέψει σε καταναγκαστικά έργα. Το ίδιο βράδυ ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος και ο υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας έσπευσαν να δημοσιεύσουν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σχετικό διάταγμα, με τίτλο «Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος».

Η αντίδραση των δοκιμαζόμενων Ελλήνων υπήρξε ακαριαία. Την επόμενη μέρα (24 Φεβρουαρίου) χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας για να βροντοφωνάξουν «κάτω η επιστράτευση» και να ψάλλουν τον Εθνικό Υμνο. Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού στη Βουλή. Μια άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους Ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το υπουργείο Εργασίας, όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση. Κατά τις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά.

Τις επόμενες μέρες, το αυθόρμητο δίνει τη θέση του στο οργανωμένο. Τηλεφωνητές, δημόσιοι υπάλληλοι και μαθητές κατεβαίνουν στους δρόμους. Ενώ, η κηδεία του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά μετατρέπεται σε αντικατοχική διαδήλωση. Με το θάνατό του ένωσε το λαό, τον εμψύχωσε, κι με κείνη την αυθόρμητη διαδήλωση ουσιαστικά προσκυνούσαν το μεγαλείο της ψυχής και της πέννας του.

Οραματίστηκε την κοινωνία του λαού

Αυτός ο πνευματικός «γίγαντας» - ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και πρωτοπόρος μαχητής του Δημοτικισμού - ο οποίος με το αριστούργημά του, «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου», οραματίστηκε την κοινωνία του λαού, θα μείνει αθάνατος. Και καθώς ο λαός, περιφρονημένος, ξεγελασμένος, «αλυσωδεμένος», μοχθεί ξανά και η ανεργία, η φτώχεια και η εκμετάλλευση κατακλύζουν τη ζωή του, το παλαμικό έργο ξαναλάμπει, ξαναγίνεται επίκαιρο. Ξαναλάμπει σαν «φάρος» για μια νέα «αφύπνιση» του δουλευτή λαού ενάντια στους εκμεταλλευτές του, ενάντια στους πατριδοκάπηλους, πολεμοκάπηλους, ντόπιους και ξένους δυνάστες για νέα αναγεννητική πορεία του τόπου.

«Εμείς δε γονατίσαμε σκυφτοί τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού σαν τα σκουλήκια που πατεί μας/ μα για ν' αντισταθή με το σπαθί, βρέθηκε σαν πολύ στοχαστική και σαν πολύ ονειρόπλεχτη η ψυχή μας.»

Την ημέρα της κηδείας του 28/2/1943

Ο Παλαμάς ανασύνθεσε δημιουργικά μέσα στην ποίησή του τις παραδόσεις και την ιστορία όλου του ελληνικού πολιτισμού σε μια διαλεκτική ενότητα δίνοντάς μας μεγάλες συνθέσεις οι οποίες δεν αποτελούν απλές σελίδες της Ιστορίας μας, αλλά σπουδαία ανεκτίμητα υλικά της ανθρώπινης ευαισθησίας και των σκιρτημάτων της ζωής, στο στερέωμα των συνειδήσεων.

«Δείξε εσύ πως πρώτα είσαι ο άρχοντας/ κι ο εξουσιαστής/ του θυμού σου, της βουλής σου, της ψυχής σου,/ γίνε δουλευτής./Σβήσε κάθε σου ξεχώρισμα,/ ρίχ' το δαχτυλίδι σου αρραβώνα/ μέσα στο κανάλι του λαού,/ ένας γίνε από τους στύλους τους αμέτρητους/ του μεγάλου έργου του συντροφικού».

Ο Παλαμάς, μπορεί να ήταν άνθρωπος του γραφείου (ποιητής αλλά και πεζογράφος, και ιστορικός, και έγκυρος κριτικός της λογοτεχνίας μας, θεατρικός συγγραφέας και παράλληλα δημοσιογράφος και ιδρυτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος το 1931), αλλά δεν υπήρξε αποκομμένος από την οδυνηρή πραγματικότητα. Αντίθετα, την συνέλαβε με τις κεραίες της ευαισθησίας του και της ανθρωπιάς του και την κατέστησε σημαία αγωνιστική.

Αγκαλιαστείτε, αδέρφια, ορθοί! Με μια καρδιά, μια γνώμη, Δικαιοσύνη, βρόντηξε, και λάμψε, Προκοπή!;

Εργάτη είδα το δίκιο σου»...

Το ποίημα «Εμείς οι Εργάτες», γραμμένο το 1913 (τ. 9, σ. 165), και δημοσιευμένο στη συλλογή Δειλοί και Σκληροί Στίχοι (α' έκδοση 1928 και β' έκδοση 1933), αν και γράφτηκε το 1913, η δημοσίευσή του την περίοδο, κατά την οποία κορυφώνεται σε διεθνές και ελληνικό επίπεδο η μεγάλη κρίση, και είναι έκδηλη η δεινή κατάσταση των εργαζομένων, δεν μπορεί παρά να είναι μια συνειδητή επιλογή.

...Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας

ποτίζουμε τη γη για να γεννά

καρπούς, λουλούδια, τ' αγαθά του κόσμου ολόγυρά μας·

φτωχή, αλουλούδιαστη, άκαρπη, μονάχα η αργατιά,

Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας

ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί,

πιο δυνατά κι απ' τα σπαθιά τα χέρια τα δικά μας,

και μ' όλο το αλυσόδεμα, σκάφτουν, και η γη πλουτεί,

...Στου κόσμου τους θησαυριστές το βιος σου, εργάτη, νόμοι

στο τρώνε αδικητές χωρίς ντροπή;

Επίσης, Ο Κύκλος των Τετραστίχων, δημοσιευμένος το 1929, είναι ενδεικτικός της στάσης του ποιητή. Στο τετρ. 118 (τ.9, σ. 274) γράφει:

Εργάτη, είδα το δίκιο σου κ' έλεα να ξεκινήσω

να σταθώ πλάι σου... Μια φωνή μου έκραζε πάντα: Πίσω!

Να είταν το αίμα μέσα μου που ρέει του νοικοκύρη;

Να είταν η Μούσα ρηγικό που μου 'δωκε ψαλτήρι;

Στην αργατιά, στη χωριατιά το χιόνι, η γρίππη, η πείνα,

οι λύκοι,

ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.

Χειμώνας άγριος. Κ' η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά

μου.

Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.

Θριαμβευτής λαός

Ο Κωστής Παλαμάς, τρεις μέρες μετά την κήρυξη του Ελληνοαλβανικού πολέμου (1η Νοεμβρίου 1940), απευθύνεται στα νιάτα της Ελλάδας με ένα τετράστιχό του που επιγράφεται «Στη νεολαία μας».

«Αυτό κρατάει ανάλαφρο μεσ' την ανεμοζάλη

το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι,

αυτό το λόγο θα σας πω

δεν έχω άλλο κανένα

Μεθύστε με τ' αθάνατο

κρασί του Εικοσιένα!»

Και καθώς τα παιδιά της Ελλάδας έγραφαν σελίδες δόξας και μεγαλείου στις δυσπρόσιτες και χιονισμένες κορυφές της Πίνδου ο Κωστής Παλαμάς συνεπαρμένος απ' τις νίκες γράφει το τελευταίο του ποίημα με τίτλο: «Η νίκη».

«Παιδιά μου ο πόλεμος, / για σας περνάει θριαμβευτής/ των άδικων ο πόλεμος / δεν είν' εκδικητής / είναι ο θυμός της άνοιξης / και της δημιουργίας; / Κι' αν είναι, και στον / πόλεμο μέσα η ζωή θυσία, / ο τάφος είναι πέρασμα / προς την Αθανασία!»

Ο ουμανισμός και διεθνισμός του Παλαμά εκφραζόταν μέσα από τον αγώνα του για την ψυχοπνευματική εξύψωση κάθε ανθρώπου, κάθε φυλής και λαχταρούσε τη μέρα που «κι ο άνθρωπος ο βαριομοίρης/ θα υψωθεί θριαμβευτής/ σε μια γη πλατειά προφήτης/ μιας πλατύτερης ψυχής».

Ο Παλαμάς έγινε κατήγορος και των μακελάρηδων του λαού, δεόμενος για τους κατακτημένους αγωνιζόμενους «Δέομαι. Καίω θυμίαμα, καίω λαμπάδες, σ' εσέ του κόσμου Ειρήνη παναγία!».

Ο Παλαμάς από την ίδια την «πάλη» του με την τέχνη κι από τη διαλεκτική της κοινωνικής πραγματικότητας έμαθε ότι «ο κόσμος ο βαθύς/ γεννιέται πάντα από 'να πάλαιμα». Προφήτευε πως «θα 'ρθει η μέρα της νέας γέννας». Μ' αυτή τη θερμή πίστη του για το μέλλον αφήνει την ιερή παρακαταθήκη στη νέα γενιά:

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα...

Και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του...

«Τα σκολειά χτίστε»

Υπολογιστής με διάφανη οθόνη

Το PC επιτρέπει στον χρήστη να χειρίζεται τα ψηφιακά αντικείμενα σε 3D, τοποθετώντας τα χέρια του πίσω από το μόνιτορ

Έναν επιτραπέζιο υπολογιστή με διάφανο μόνιτορ ανέπτυξε ο Jinha Lee, μεταπτυχιακός φοιτητής στο ΜΙΤ, σε συνεργασία με τη Microsoft. Ο υπολογιστής ονομάζεται SpaceTop 3D και φιλοδοξεί να εγκαινιάσει μία νέα εποχή, όπου δεν θα χρειάζεται κανείς να χειρίζεται το κομπιούτερ ή το tablet PC του, περιοριζόμενος στις δύο διαστάσεις. Κι αυτό γιατί, όπως φαίνεται στο βίντεο που αναρτήθηκε στο Vimeo, επιτρέπει στον κάτοχό του να τοποθετεί τα χέρια του πίσω από την οθόνη, για να μετακινεί στον τρισδιάστατο χώρο τα παράθυρα που έχει «ανοικτά».

Η οθόνη χρησιμοποιεί σύστημα φωτισμού από συμβατικά ή οργανικά LED, ενώ το σύστημα συνοδεύεται από δύο κάμερες. Η πρώτη καταγράφει τις χειρονομίες του χρήστη και η δεύτερη να παρακολουθεί πού έχει αυτός στραμμένο το βλέμμα του, ώστε να προσαρμόζει κατάλληλα το εικονικό περιβάλλον.

Σύμφωνα με τον Lee, ο υπολογιστής φέρνει ακόμη πιο κοντά τον πραγματικό με τον ψηφιακό κόσμο. Αυτή η μεγαλύτερη σύγκλιση, προσθέτει, θα ανοίξει νέους δρόμους στον τρόπο που χειριζόμαστε πολλαπλά προγράμματα ταυτόχρονα ή ακόμη και στην ανάπτυξη νέων προγραμμάτων εικονικής πραγματικότητας.

Το SpaceTop 3D βρίσκεται ακόμη στα πρώτα στάδια ανάπτυξής του, με συνέπεια να μην είναι ξεκάθαρο πότε θα κυκλοφορήσει στην αγορά. Πάντως, όπως σημειώνει το σάιτ τεχνολογίας The Verge, είναι μάλλον βέβαιο πως, αρχικά τουλάχιστον, θα ξενίσει τους απλούς καταναλωτές, οι οποίοι έχουν συνηθίσει εδώ και χρόνια να αλληλεπιδρούν με τα μηχανήματά τους μέσω δισδιάστατων οθονών, είτε αφής είτε όχι. Σίγουρα όμως επαγγελματίες όπως οι αρχιτέκτονες και οι σχεδιαστές θα εκτιμήσουν από την πρώτη στιγμή τα πλεονεκτήματά του.



ΠΗΓΗ