Ο συναρπαστικός Μηχανισμός των Αντικυθήρων

Πολύπλοκος μηχανισμός, φτιαγμένος από χαλκό, τοποθετημένος μέσα σε ξύλινο πλαίσιο, που προβληματίζει και συναρπάζει τους ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας, από την ανακάλυψή του λίγο πριν από το Πάσχα του 1900.

Βρέθηκε σε βάθος 60 μέτρων από σφουγγαράδες σ' ένα ναυάγιο κοντά στα Αντικύθηρα, μαζί με αγάλματα, όπως ο γνωστός Έφηβος. Αποτελούσαν πολύτιμα αντικείμενα, που μετέφερε ρωμαϊκό πλοίο από τη Ρόδο στη Ρώμη επί εποχής Ιούλιου Καίσαρα στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, όπως είναι γνωστός σήμερα, θεωρείται ένα από τα πρώτα υπολογιστικά συστήματα. Είναι ένας ωρολογιακός μηχανισμός με δεκάδες οδοντωτούς τροχούς μεγάλης ακριβείας, που περιστρέφονται γύρω από πολλούς άξονες, όπως στα μηχανικά ρολόγια.

Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του, υποστηρίζει ότι ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής, σχεδιασμένος να υπολογίζει τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων. Εκτιμάται ότι φτιάχτηκε γύρω στο 87 π.Χ. από τον ρόδιο αστρονόμο Γέμινο.

Ο Μηχανισμός μελετήθηκε αρχικά από τον αρχαιολόγο Βαλέριο Στάη, ο οποίος στις 17 Μαϊου 1902 πρόσεξε ότι ένα από τα πέτρινα τεμάχιά του είχε ένα ενσωματωμένο οδοντωτό. Έτσι, θεωρείται η αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια.

Καθοριστική στην αποκρυπτογράφηση του Μηχανισμού των Αντικυθήρων είναι η συμβολή του βρετανού καθηγητή της ιστορίας της επιστήμης Ντέρεκ Τζον Ντε Σόλλα Πράις (1922-1983), που ξεκίνησε μ' ένα άρθρο του το 1959 στο περιοδικό Scientific American και ολοκληρώθηκε 15 χρόνια αργότερα με το σύγγραμμα Gears from the Greeks: The Antikythera Mechanism – A Calendar Computer from ca. 80 BC.

Στην έρευνά του είχε την υποστήριξη του πυρηνικού κέντρου «Δημόκριτος» και του πυρηνικού φυσικού Χαράλαμπου Καράκαλου, με τον οποίον συνεργάστηκαν στενά επί πολλά χρόνια, τόσο στη ραδιοφωτογράφηση του μηχανισμού με ακτίνες Γ και Χ, όσο και στην ανάλυση της δομής και των συνδέσεων του.

Τα συμπεράσματα του Πράις δεν έγιναν αποδεκτά από τους ειδικούς της εποχής του, οι οποίοι πίστευαν ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το θεωρητικό υπόβαθρο, αλλά όχι και την απαιτούμενη πρακτική τεχνολογία για μια τέτοια κατασκευή.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων αποτελεί σήμερα ένα από τα διακεκριμένα εκθέματα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Πηγή sansimera.gr - Χρήστου Λάζου "Ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων" (Εκδ. Αίολος, 1994)

ΠΗΓΗ

Ο 14χρονος με αυτισμό που απειλεί τη θεωρία της σχετικότητας

Στα δύο του χρόνια, ο Jacob Barnett διαγνώστηκε με Σύνδρομο Asperger. Οι γιατροί είχαν ανακοινώσει ότι δεν θα μπορεί να δέσει ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του μόνος του. Και έπεσαν πέρα για πέρα έξω.






Σήμερα, ο Jacob που διαθέτει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν (170), κάνει το Master του στην Αστροφυσική στο πανεπιστήμιο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) και είναι ένας από τους πλέον ελπιδοφόρους ερευνητές στον τομέα της κβαντικής φυσικής, σε ηλικία μόλις 14 ετών.

Ο 14χρονος, έχει φτάσει ένα βήμα πριν καταρρίψει τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενώ έχει αποκτήσει και έμμισθη θέση ερευνητή στο πανεπιστήμιο που φοιτά.

Σύμφωνα με τον ίδιο, βρίσκεται πλέον μερικές μαθηματικές εξισώσεις μακριά από το να αποδείξει ως λαθεμένη τη θεωρία της σχετικότητας, ενώ πρόκειται να επιχειρήσει να αντικρούσει και τη θεωρία του Big Bang.

“Ακόμα δουλεύω πάνω σε αυτό. Έχω μία ιδέα, αλλά εξακολουθώ να εργάζομαι στις λεπτομέρειες”, δήλωσε ο ίδιος. Ένα επίτευγμα που αν καταφέρει τελικά να το φέρει εις πέρας, αναμένεται να του χαρίσει μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας και ενδεχομένως, το βραβείο Νόμπελ.

Καθηγητές από το Institute for Advanced Study in Princeton επιβεβαιώνουν άλλωστε πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο.

“Έχω εντυπωσιαστεί από το ενδιαφέρον και τις γνώσεις που κατέχει μέχρι στιγμής”, επισήμανε ο καθηγητής Scott Tremaine, ο οποίος με mail του στην οικογένεια του Barnett, ενημέρωσε τον ίδιο και τους οικείους του πως αν τελικά τα καταφέρει, εκείνος θα στηρίξει την υποψηφιότητα του για το βραβείο.


Το παιδί – θαύμα

Ο 14χρονος μπορούσε λύνει παζλ 5.000 κομματιών από την ηλικία των τριών και στα δέκα του χρόνια εγκατέλειψε το σχολείο για να μπει στο Πανεπιστήμιο.

Σε πρόσφατη ομιλία του στο TEDx Teen, είχε δηλώσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “Κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι εδώ τώρα. Οι ειδικοί είχαν πει πως δεν θα κατάφερνα καν να μιλήσω. Προφανώς κάποιοι τραβάνε τα μαλλιά τους τώρα”.

Η μητέρα του, Kristine Barnett έχει γράψει βιβλίο για την μέχρι σήμερα ιστορία του μικρού, το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις “Ψυχογιός”. Η οικογένεια του μικρού, έχει ιδρύσει και λειτουργεί υπό την επιμέλεια της, το ίδρυμα Jacob’s Place για αυτιστικά παιδιά. Η μητέρα του, με το βιβλίο της αλλά και τη συνολική της δράση, έχει σαν στόχο της να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα παιδιά που παρουσιάζουν αυτισμό.

Η ίδια δήλωσε πρόσφατα: “Ο Jacob παλεύει με το πρόβλημα του κάθε μέρα και μας έχει στο πλάι του, όπως πρέπει να κάνει κάθε γονιός για το παιδί του. Έχει συνειδητοποιήσει τα προβλήματα του και τα πολεμάει με δύναμη ψυχής”.


Τι είναι το Σύνδρομο Asperger

Το όνομα Σύνδρομο Asperger (Asperger’s Syndrome) καθιερώθηκε από το 1981 όταν η Δρ. Λόρνα Γουίνγκ (Lorna Wing), μια Αγγλίδα ψυχίατρος, δημοσίευσε ένα ακαδημαϊκό έγγραφο που λεγόταν Asperger’s Syndrome: a Clinical Account, το οποίο ξανάφερε στο φως την έρευνα που είχε κάνει ο Hans Asperger και καθιέρωσε έτσι την επωνυμία Asperger’s Syndrome για να περιγράψει μία πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος (Αutistic Spectrum Disorder).

Το Σύνδρομο Asperger θεωρείται πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος, διότι όπως και ο κλασσικός Αυτισμός, είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο επικοινωνίας και τις σχέσεις ενός ατόμου με το περιβάλλον του.

Συχνά θεωρείται ότι όλοι όσοι έχουν Αυτισμό και έχουν υψηλές επιδόσεις, φέρουν το Σύνδρομο Asperger. Ωστόσο, είναι γνωστό σήμερα ότι υπάρχουν αρκετές άλλες μορφές Αυτισμού, αυτές του αποκαλούμενου ως “Λειτουργικού Αυτισμού”, όπου τα άτομα αποδίδουν με υψηλές επιδόσεις χωρίς να εμφανίζουν αυτά καθαυτά τα συμπτώματα του Συνδρόμου Asperger.

Είτε έχουν Σύνδρομο Asperger (ΣΑ), είτε Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμό (ΥΛΑ), τα παιδιά και οι ενήλικες βιώνουν δυσκολίες στις καθημερινές κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Η ικανότητά τους για ανάπτυξη φιλικών σχέσεων είναι γενικά περιορισμένη, όπως είναι και η ικανότητά τους να καταλάβουν τη συναισθηματική έκφραση των άλλων ανθρώπων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι παθήσεις αυτές συνδέονται και με μαθησιακές δυσκολίες.

Στην πραγματικότητα όμως, όλοι οι άνθρωποι, παιδιά και ενήλικες παράλληλα με ΣA και ΥΛΑ μοιράζονται την ίδια δυσκολία στην κατανόηση του κόσμου που τους περιβάλλει. Τα άτομα με ΣΑ και ΥΛΑ έχουν συνήθως φυσιολογική ή ανώτερη νοημοσύνη και επιθυμούν την επαφή και τη σχέση με άλλους ανθρώπους, αλλά δε γνωρίζουν τον τρόπο προσέγγισης, με αποτέλεσμα να πλησιάζουν τους άλλους με ακατάλληλο και ιδιόρρυθμο τρόπο.

ΠΗΓΗ

ΝΑΖΙ: Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ - ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Είναι ένα ντοκιμαντέρ για το πώς ο Αδόλφος Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς έκανε χρήση του αρχαίου μυστικισμού και του αποκρυφισμού για να κερδίσει τον πόλεμο.

Οι Ναζί χρησιμοποίησαν επίσης απόκρυφες τεχνικές ελέγχου του μυαλού για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στους Γερμανούς. Αστρολογία, Μετενσάρκωση, μια νέα θρησκεία του αίματος.

Σε αυτό το Ντοκιμαντέρ αποτυπώνεται μια συναρπαστική ματιά σε πρόσφατα ιστορικά γεγονότα, για να ανακαλύψουν πως οι Ναζιστικές πεποιθήσεις βασίζονταν σε μια διαστροφή των αρχαίων μύθων, παγανιστικές παραδόσεις και τον αποκρυφισμό

                      

ΠΗΓΗ

Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ: ΔΕ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ!

Ο Γιώργος Γραμματικάκης είναι φυσικός και καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από τα λεγόμενά του φαίνεται πως είναι ο άνθρωπος που πιστεύει στους εξωγήινους, αλλά αμφισβητεί το Θεό επικαλούμενος την θέση κάποιων επιστημόνων που υποστηρίζουν «Ο Θεός δεν μου χρειάστηκε στους λογαριασμούς μου»...

Τα τελευταία δυο χρόνια ασχολείται ιδιαίτερα με το φως ενώ αίσθηση προκαλεί και η προσπάθεια του να αποδείξει την ύπαρξη της εξωγήινης ζωής.

Δείτε τι αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξη που είχε δώσει στο lifo.gr το 2009 για τον εαυτό του και το έργο του.
<<Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήρθα στην τελευταία τάξη στην Αθήνα για σπουδές, αφού εκείνη την εποχή τα φροντιστήρια ήταν μόνο εδώ.

Έδωσα για το Πολυτεχνείο αλλά απέτυχα στις εξετάσεις, γιατί αρρώστησα από ασιατική γρίπη. Δεν είχα τι να κάνω και μου είπε κάποιος «δεν δίνεις και στη Φυσικομαθηματική»;

Έδωσα και μπήκα, και έγινα κατά λάθος φυσικός. Αυτό, δηλαδή, που γίνεται με τους περισσότερους ανθρώπους. Κατά λάθος γινόμαστε αυτό που γινόμαστε.

Θα έλεγα ότι δεν τη συμπαθούσα και πολύ τη Φυσική. Το προσωπικό μου δράμα είναι ότι δεν τη συμπαθούσα και μέσα στο πανεπιστήμιο. Άρχισα ν' ανακαλύπτω την ομορφιά της όταν πήγα ένα καλοκαίρι στον Δημόκριτο, που ήταν και πιο σύγχρονα τα πράγματα, και, βέβαια, όταν έφυγα για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία.

Θα δοκίμαζα ίσως και ν' αλλάξω επάγγελμα, αλλά δεν είχα το θάρρος. Φοβάμαι ότι είμαι λίγο σχιζοφρενικός. Έχω πάρα πολλά ενδιαφέροντα. Είμαι βέβαια επιτυχημένος ως επιστήμονας. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν από τύχη, από εξυπνάδα ή από εγρήγορση.

Όμως, πολύ αργά ανακάλυψα ότι θα ήθελα να παίζω ένα μουσικό όργανο. Θεωρώ μεγάλη μου αδυναμία ότι η ζωή μου κινήθηκε σε θεωρητικούς στόχους, πρακτικά πράγματα έμαθα πολύ λίγα. Θα ήθελα να ξέρω να διορθώνω ένα αυτοκίνητο.

Έχω γνωρίσει πολλούς επιστήμονες που είναι περικλεισμένοι σε κάποια τείχη, αξιοθαύμαστα τείχη, αλλά αμφιβάλω αν γνωρίζουν τι γίνεται έξω από αυτά. Άλλοι πάλι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επικοινωνούν με τον πραγματικό κόσμο. Ως γενικότερη τάση, από τη μία η ενασχόληση με την επιστήμη σε απομακρύνει από τα καθημερινά, από την άλλη σε ανυψώνει.

Η επικαιρότητα σήμερα είναι πικρή. Ειδικά στην Ελλάδα. Είναι μια πολύ ωραία διέξοδος να ασχολείσαι με αιώνια πράγματα και με μεγάλα ερωτήματα και όχι με τα σχόλια που ακούμε κάθε μέρα στην τηλεόραση. Ένας τρόπος να απομακρύνεται κανείς από όλα αυτά είναι να κάνει σπουδαία επιστήμη. Έχω εμπλακεί με τα πολύ ταπεινά, ορισμένες φορές από μια γνήσια επιθυμία να συμμετέχω. Δεν αδικώ τον εαυτό μου. Απογοητεύτηκα, αυτό είναι αλήθεια. Είχα πάντα μια εγρήγορση με τα πολιτικά.

Συνδικαλιστής στα πανεπιστήμια, που, όπως όλος ο καλός ο κόσμος, είχα φάει ξύλο εκείνη την εποχή. Πάντα διατηρώ αυτό που λέμε ενδιαφέρον για την πολιτική. Πολιτική και Φυσική είναι τα δύο ακριβώς αντίθετα. Η πολιτική εξακολουθεί να κάνει τα ίδια σφάλματα, να κινείται στους ίδιους φαύλους κύκλους και πολλές φορές μού κάνει εντύπωση που οι πολιτικοί δεν το αντιλαμβάνονται.

Στη Φυσική, αν κάτι επιβεβαιωθεί από το πείραμα πως είναι λάθος, αποβάλλεται για να βρεθεί μια καινούργια και πιο ικανοποιητική θεωρία. Η πολιτική δεν έχει αξίες, ενώ η Φυσική έχει αξίες και πολύ πόνο, για να βρεις την αλήθεια.

Σε κρίσιμες στιγμές ακούω τις κραυγές αναζήτησης των διανοούμενων. Το καταπληκτικό είναι πως, όταν οι διανοούμενοι μιλήσουν ή όταν υποδείξουν μια λύση, τότε αυτή δεν γίνεται καθόλου ακουστή. Ούτε από τη βάση ούτε από την πολιτική εξουσία.

Αυτό που λείπει δεν είναι η φωνή των διανοούμενων, είναι τα αυτιά για να την ακούσουν. Όσο πληθαίνει το σκοτάδι στην Ελλάδα, εμένα με απασχολεί το φως. Το σκοτάδι και το φως είναι μια σύγκριση που διατρέχει τους πολιτισμούς και τις θρησκείες. Το κακό είναι πως στη Φυσική τα όρια δεν είναι σκοτάδι ή φως. Πάμε σιγά σιγά από το φως στο σκοτάδι.

Ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι υπάρχει λίγο φως. Αυτό αντανακλά την πραγματικότητα. Ποτέ δεν είναι κάτι τελείως μαύρο και ποτέ δεν είναι κάτι τελείως φωτεινό. Νομίζω ότι η φωτεινή πλευρά της ζωής, της τέχνης της επιστήμης είναι αυτή που καταξιώνει την πορεία του ανθρώπου σε έναν τελείως ασήμαντο πλανήτη. Ασχολούμαι τα τελευταία δέκα χρόνια με το φως.

Η ερώτηση τι είναι το φως στην ουσία δεν έχει απαντηθεί ακόμη. Ξέρουμε πως επιδρά, ξέρουμε τις εξισώσεις του, ξέρουμε ότι είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα, αλλά το φωτόνιο, που είναι η μονάδα του φωτός, στην ουσία δεν το καταλαβαίνουμε.

Πίστευα για πολύ καιρό ότι το φως το βλέπουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπουμε ποτέ το φως, βλέπουμε μόνο τις συνέπειές του. Κανείς δεν το έχει δει και ούτε θα το δει.

Είναι τόσο αυτονόητο και απαραίτητο, αλλά αυτό που διδάσκει η επιστήμη είναι πως σε τελευταία ανάλυση δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι το φως. Και αυτό είναι το πιο συναρπαστικό. Η γνώση δεν έχει τέλος. Γίνεται σήμερα μια μεγάλη φασαρία για την «ενιαία θεωρία» στη Φυσική. Δηλαδή, μια σειρά από εξισώσεις που θα εξηγούν τα πάντα στον κόσμο. Πιστεύω πως υπάρχουν πράγματα που δεν θα μάθουμε ποτέ. Η γνώση επεκτείνεται διαρκώς και η τομή θα είναι να φτάσουμε επιτέλους σε κάποιο τέλος;

Εγώ νομίζω ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Το αποδεικνύει και η ιστορία της επιστήμης. Πολλά χρόνια προσπαθούμε να κατανοήσουμε το απέραντο σύμπαν. Η πρόοδος είναι εκπληκτική. Σήμερα, όμως, ξέρουμε πως όλο αυτό το σύμπαν που έχουμε ανακαλύψει είναι μόνο το 4% αυτό που υπάρχει. Το υπόλοιπο 96% δεν ξέρουμε τι έχει. Εκεί λοιπόν που νομίζαμε ότι φτάνουμε στο τέλος, βρισκόμαστε πάλι στην αρχή. Προσωπικά, αυτό μού προκαλεί απέραντη χαρά. Δεν θέλω να γνωρίζω ότι το τέλος είναι κοντά. Θα είναι αφόρητα πληκτικό.

Επιστημονικό μου απωθημένο είναι να συνδέσω την ομορφιά της επιστήμης με την ομορφιά της τέχνης. Και η επιστήμη και η τέχνη είναι μορφές δημιουργίας. Ο επιστήμονας που θα βρει μια αλήθεια έχει την ίδια εσωτερική χαρά με το ζωγράφο που θα τελειώσει έναν πίνακα. Ο Πικάσο είπε πως «κανείς δεν ξέρει πότε τελειώνει ένας πίνακας». Το ίδιο αισθάνεται και ο φυσικός. Ακόμα και αν καταλήξει σε κάτι σημαντικό, ρωτά αμέσως αν αυτό είναι το τέλος; Συνήθως, πρέπει να πάει λίγο παρακάτω.

Ποτέ δεν χάνεις καθόλου χρόνο. Έφαγα πάρα πολλά χρόνια της ζωής μου στα πεζοδρόμια. Απ' όλα αντλείς κάτι. Με πειράζουν ότι έχω μεγάλη οικειότητα με τα μικρόφωνα και τους λόγους. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να διδάξω σε μεγάλα ακροατήρια ή να μιλήσω σε πολυπληθέστατο κοινό και αυτό είναι απόρροια της ταραχώδους φοιτητικής μου ζωής. Ποτέ δεν χάνει κανένας το χρόνο του, αρκεί να αισθάνεται εσωτερικά ότι κάτι τον κινεί. Ακόμα και οι χαμένες σπουδές είναι χρήσιμες.

Σιγά σιγά κανείς ανακαλύπτει τα αληθινά του ενδιαφέροντα. Όσο ο εσωτερικός μας κόσμος είναι γνήσιος και βρίσκεται σε αναζήτηση, τότε η έννοια του χαμένου χρόνου μένει μόνο στο μυθιστόρημα του Προυστ. Άκουγα τελευταία ένα πολύ ζωηρό παιδί να λέει στο ραδιόφωνο πως το πείραμα του CERN θα αποδείξει την ύπαρξη του Θεού. Η ύπαρξη ή ανυπαρξία του Θεού δεν αποδεικνύεται με επιστημονικά πειράματα. Αυτό το αρχαίο ερώτημα υπερβαίνει τους πάντες. Απλά, ο καθένας δίνει την προσωπική του απάντηση.

Εγώ μπορώ να το στηρίξω με μια πολύ γνωστή επιστημονική ιστορία: κάποιος μεγάλος μαθηματικός βρήκε πολύ σημαντικά πράγματα. Τον φώναξε τότε ο ηγέτης της εποχής και του είπε λίγο εκνευρισμένα: «Σας δίνω συγχαρητήρια, αλλά που είναι ο Θεός;». Του απάντησε πολύ απλά: «Ο Θεός, σεβαστέ μου κύριε, δεν μου χρειάστηκε στους λογαριασμούς μου». Αυτή είναι η μόνιμη απάντηση της επιστήμης.

ΠΗΓΗ

Οι μακρινοί πρόγονοί μας δεν θα μπορούσαν να μας ακούσουν

Το αφτί τους δεν ήταν ικανό να συλλάβει τις συχνότητες στις οποίες κινείται η ανθρώπινη ομιλία

Οι ερευνητές μελέτησαν τα τρία οστάρια του αφτιού. Από αριστερά: σφύρα, άκμονας και αναβολέας

Για την εμφάνιση της γλώσσας απαιτείται τουλάχιστον ένας που μιλάει και ένας που ακούει. Όμως οι πρόγονοί μας που ζούσαν στη Νότιο Αφρική πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια ίσως θα δυσκολεύονταν να ακούσουν τις μέσες συχνότητες στις οποίες βασίζεται η ανθρώπινη ομιλία.

Απολιθωμένα οστάρια του αφτιού

Διεθνής ομάδα ερευνητών εξέτασε απολιθωμένα οστάρια του αφτιού από δύο αρχαία μέλη της οικογένειας των ανθρώπων, του Australopithecus africanus και του Paranthropus robustus.

Ο μηχανισμός του μέσου αφτιού περιλαμβάνει τρία οστάρια που μεταφέρουν διαδοχικά τις δονήσεις των ηχητικών σημάτων από το τύμπανο στο ακουστικό νεύρο: κατά σειρά είναι: η σφύρα, η οποία ονομάζεται έτσι επειδή μοιάζει με σφυρί· ο άκμονας, ο οποίος μοιάζει με αμόνι· και ο αναβολέας, ο οποίος θυμίζει το μεταλλικό σκαλοπάτι που πατά κανείς για να ανέβει στο άλογο.

Τα οστάρια του αφτιού είναι τα μικρότερα οστά του σώματος, το περίεργο όμως είναι ότι είναι πλήρως σχηματισμένα και έχουν ήδη λάβει τις τελικές τους διαστάσεις κατά τη γέννηση. Αυτό υποδηλώνει ότι η ανατομία του εσωτερικού αφτιού υπόκεινται σε αυστηρό γενετικό έλεγχο στην πορεία της εξέλιξης.

Οι ερευνητές αναφέρουν στην επιθεώρηση «PNAS» ότι η σφύρα των δύο εξαφανισμένων συγγενών μας έμοιαζε με τη σφύρα του σύγχρονου ανθρώπου, ενώ τα δύο άλλα οστάρια θυμίζουν περισσότερο τα αντίστοιχα οστά των ανθρωποειδών πιθήκων -του χιμπατζή, του γορίλα και του ουραγκοτάγκου.

Πρώιμες ανατομικές μεταβολές

Τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά της σφύρας υποδεικνύουν ότι οι ανατομικές μεταβολές του αφτιού εμφανίστηκαν νωρίς κατά την ανθρώπινη εξέλιξη. «Είναι όπως η δίποδη βάδιση: ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της οικογένειας των ανθρωπίνων» σχολιάζει ο Ρολφ Κουάμ του Πανεπιστημίου Μπίγκχαμπτον στη Νέα Υόρκη, επικεφαλής της μελέτης.

Παρά τις ομοιότητες, όμως, η ανατομία των προϊστορικών οσταρίων μαρτυρά ότι η ακοή των προγόνων μας δεν ήταν αρκετά ευαίσθητη στους ήχους μέσης συχνότητας, από 2 έως 4 kilohertz. Η φωνή του σύγχρονου ανθρώπου κινείται σε αυτές τις συχνότητες, τις οποίες είναι γνωστό ότι δεν ακούν τόσο καλά οι ανθρωποειδείς πίθηκοι.

«Οι ανθρωπολόγοι συμφωνούν ότι αυτοί οι πρώιμοι ανθρωπίνες πιθανότατα δεν είχαν αναπτύξει γλώσσα» επισημαίνει ο Δρ Κουάμ. Η ανάλυση της ομάδας του επιβεβαιώνει αυτή την άποψη.

Επιπλέον, όμως, η μελέτη δείχνει πώς οι μεταβολές στην ανατομία του σύγχρονου αφτιού άνοιξαν τον δρόμο για την εμφάνιση της γλώσσας.

ΒΗΜΑ

To λιώσιμο των πάγων μετατοπίζει τους πόλους της Γης

Η απώλεια μάζας από την επιφάνεια του πλανήτη μετακινεί τον άξονα περιστροφής του

Ουάσινγκτον


Από το 2005 έως σήμερα ο βόρειος γεωγραφικός πόλος μετατοπίζεται προς τη Γροιλανδία κατά αρκετά εκατοστά τον χρόνο, αποκαλύπτουν δορυφορικές μετρήσεις του γήινου βαρυτικού πεδίου. Και η ασυνήθιστα γρήγορη μετακίνηση των πόλων αποδίδεται στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή και την τήξη των πολικών πάγων.

Ο βόρειος και ο νότιος γεωγραφικός πόλος είναι τα σημεία από τα οποία διέρχεται ο άξονας περιστροφής της Γης. Η θέση τους δεν είναι σταθερή και εξαρτάται από μεταβολές στην κατανομή της μάζας του πλανήτη.

Μετατόπιση λόγω απώλειας μάζας

Μεγάλες συγκεντρώσεις μάζας όπως οι οροσειρές είναι γνωστό ότι προκαλούν τοπικές παραμορφώσεις στο γήινο βαρυτικό πεδίο. Αντίθετα, η απώλεια μάζας σε μικρές περιοχές μιας περιστρεφόμενης σφαίρας όπως η Γη οδηγεί σε μετατόπιση του άξονα περιστροφής προς το σημείο της απώλειας.

Οι γεωγραφικοί πόλοι είναι μάλιστα γνωστό ότι μετακινούνται, ακολουθώντας μια κυκλική διαδρομή, καθώς η κατανομή του χιονιού και των βροχών αλλάζει στην πορεία κάθε έτους. Επιπλέον, η θέση του άξονα επηρεάζεται από τις μετατοπίσεις των τεκτονικών πλακών.

Φαίνεται όμως ότι η κλιματική αλλαγή παρεμβαίνει τώρα στις περιοδικές μετατοπίσεις των γεωγραφικών πόλων, όπως δείχνει μια νέα ανάλυση των δεδομένων της αποστολής GRACE της NASA, η οποία χαρτογραφεί το γήινο βαρυτικό πεδίο.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο «Geophysical Research Letters», δείχνει ότι η τήξη των πάγων στην Αρκτική και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας επηρεάζουν την κατανομή μάζας στον πλανήτη.

Σχεδόν 20 εκατοστά τον χρόνο

Από το 2005 έως σήμερα, η επιταχυνόμενη τήξη του καλύμματος πάγου στη Γροιλανδία αναγκάζει τον βόρειο γεωγραφικό πόλο να μετακινείται προς τη Γροιλανδία κατά σχεδόν 20 εκατοστά το χρόνο.

Και το 90% της μετατόπισης αυτής πρέπει να οφείλεται στο λιώσιμο των πάγων, υπολογίζει η ομάδα του δρ Τζιανλί Τσεν στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν.

Οι ερευνητές επισημαίνουν στη δημοσίευσή τους ότι η ακριβής μέτρηση της μετατόπισης των πόλων θα μπορούσε στο εξής να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση της απώλειας πολικών πάγων στο μέλλον.

Θα μπορούσε επίσης να επιτρέψει τη μελέτη των μεταβολών της τήξης του καλύμματος πάγου τις προηγούμενες δεκαετίες, δεδομένου ότι τα δεδομένα για τη θέση των πόλων πηγαίνουν πίσω έναν αιώνα, πολύ περισσότερο από ό,τι οι μετρήσεις του πάχους των πάγων

ΒΗΜΑ

Κλωνοποίηση ανθρωπίνων βλαστοκυττάρων

Για πρώτη φορά δημιουργήθηκαν ανθρώπινα βλαστικά κύτταρα μέσω κλωνοποίησης

Μετά από προσπάθειες 15 ετών και αρκετές αποτυχίες, Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν τα πρώτα κλωνοποιημένα ανθρώπινα εμβρυικά βλαστοκύτταρα, χρησιμοποιώντας μια τεχνική κλωνοποίησης παρόμοια με εκείνη που είχαν εφαρμόσει οι Βρετανοί συνάδελφοί τους του Ινστιτούτου Ρόσλιν για να παράγουν το πρώτο κλωνοποιημένο θηλαστικό, το πρόβατο «Ντόλι» το 1996. Το επίτευγμα αποτελεί σημαντική πρόοδο στο πεδίο της ιατρικής, επειδή τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πηγή βλαστικών κυττάρων για την αναγέννηση διαφόρων ιστών και οργάνων (καρδιάς, μυών, οστών, εγκεφάλου κ.α.). Άλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι εναλλακτικές πηγές βλαστοκυττάρων, εκτός της κλωνοποίησης, θα είναι ευκολότερες, φθηνότερες και λιγότερο επίμαχες από ηθική και κοινωνική άποψη. Η τεχνική («πυρηνική μεταφορά σωματικών κυττάρων») που χρησιμοποιήθηκε, όπως και με τη Ντόλι, αφορούσε τη λήψη δερματικών κυττάρων από έναν ενήλικο δότη και την τοποθέτηση του πυρήνα με το DNA σε ένα ωάριο λήπτη από όπου είχε αφαιρεθεί το δικό του DNA. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Όρεγκον, με επικεφαλής τον βιολόγο Σουκράτ Μιταλίποφ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Cell» (Κύτταρο), σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερ και το «Nature», κατάφεραν να αναπτύξουν το κλωνοποιημένο ανθρώπινο έμβρυο μέχρι το στάδιο της βλαστοκύστης (περίπου 150 κύτταρα, ενώ μέχρι τώρα δεν είχε ποτέ ξεπεραστεί το στάδιο των 12 κυττάρων). Το στάδιο αυτό θεωρείται επαρκές για να αποτελέσει πηγή βλαστικών κυττάρων. Η νέα εξέλιξη εγείρει εκ νέου το ζωτικό ερώτημα κατά πόσο είναι εφικτή -και επιτρεπτή από βιοηθική σκοπιά- η πλήρης κλωνοποίηση ενός ανθρώπου πέρα από το στάδιο του εμβρύου. Οι Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να προχωρήσουν την κλωνοποίηση του ανθρώπινου εμβρύου έως το στάδιο των πέντε ημερών, όμως αυτό απέχει ακόμα πάρα πολύ από την επιτυχή γέννηση ενός κλωνοποιημένου μωρού από μια γυναίκα. Σε μια τέτοια περίπτωση, το έμβρυο θα έπρεπε να εμφυτευθεί σε κάποια γυναικεία μήτρα, όπως συμβαίνει στην εξωσωματική γονιμοποίηση, όμως η έως τώρα εμπειρία με πειραματόζωα δείχνει ότι τα πράγματα συνήθως πάνε στραβά, προτού γεννηθεί καν ο κλώνος. Έτσι, προς το παρόν, πέρα από τις πολλές βιοηθικές και άλλες ενστάσεις, η όλη τεχνική κρίνεται ατελής και ανασφαλής για χρήση σε ανθρώπους, ακόμα και αν ο νόμος επέτρεπε την ανθρώπινη κλωνοποίηση. Πηγή: AΠE-MΠΕ ΠΗΓΗ

Εκτός συγχρονισμού το κέντρο της Γης;

Οι επιστήμονες μέχρι στιγμής θεωρούσαν το ρυθμό περιστροφής του εσωτερικού πυρήνα σταθερό, διότι δεν διέθεταν επαρκείς μαθηματικές μεθόδους για την ερμηνεία των δεδομένων, σύμφωνα με τον Τσκάλτσιτς.

Όλοι γνωρίζουμε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, αλλά μία νέα έρευνα του Εθνικού Πανεπιστημίου Αυστραλίας (ANU) αποκαλύπτει ότι το κέντρο της Γης βρίσκεται εκτός συγχρονισμού με τον υπόλοιπο πλανήτη, συχνά επιταχυνόμενο ή επιβραδυνόμενο σε σχέση με αυτόν.

Ο Χρβόγιε Τκάλτσιτς, αναπληρωτής καθηγητής του τομέα Φυσικής και Μαθηματικών Επιστημών του ANU, και η ομάδα του μέτρησαν την ταχύτητα περιστροφής του εσωτερικού πυρήνα της Γης κατά τα τελευταία 50 χρόνια, με τη βοήθεια ζευγών ομοίων σεισμικών κυμάτων ίδιας έντασης, που συνέβησαν στην ίδια τοποθεσία.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο εσωτερικός πυρήνας όχι μόνο περιστρέφεται με διαφορετικό ρυθμό από ότι ο μανδύας (το κομμάτι μεταξύ του πυρήνα και του φλοιού της Γης, που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του πλανήτη), αλλά και ότι η ταχύτητα περιστροφής του είναι μεταβλητή.

«Πρόκειται για την πρώτη πειραματική απόδειξη ότι ο εσωτερικός πυρήνας περιστρέφεται με διαφορετική ταχύτητα», δήλωσε ο Τκάλτσιτς. «Ανακαλύψαμε ότι, σε σύγκριση με το μανδύα, ο εσωτερικός πυρήνας περιστρεφόταν πιο γρήγορα τη δεκαετία του 1970 και του 1990, αλλά επιβραδύνθηκε τη δεκαετία του '80. Η πιο δραματική επιτάχυνση ενδεχομένως σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια, αν και απαιτούνται περαιτέρω πειράματα για την επιβεβαίωση αυτού του ισχυρισμού», πρόσθεσε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Έντμουντ Χάλεϋ, από τον οποίο ονομάστηκε ο κομήτης του Χάλεϋ, διατύπωσε για πρώτη φορά τη θεωρία ότι τα εσωτερικά στρώματα της Γης περιστρέφονται με διαφορετική ταχύτητα το 1692.

Οι επιστήμονες μέχρι στιγμής θεωρούσαν το ρυθμό περιστροφής του εσωτερικού πυρήνα σταθερό, διότι δεν διέθεταν επαρκείς μαθηματικές μεθόδους για την ερμηνεία των δεδομένων, σύμφωνα με τον Τσκάλτσιτς. Μια νέα μέθοδος που εφαρμόζεται σε ζεύγη σχεδόν πανομοιότυπων σεισμικών κυμάτων που μπορούν να συμβούν με διαφορά λίγων εβδομάδων ή και δεκαετιών, έδωσε τη λύση.

«Είναι εκπληκτικό ότι ακόμα και με 10, 20 ή 30 χρόνια διαφορά, αυτοί οι σεισμοί μοιάζουν τόσο πολύ. Αλλά κάθε ζεύγος διαφέρει ελάχιστα, και η διαφορά αυτή αντιστοιχεί στο εσωτερικό του πυρήνα. Έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε την εν λόγω μικρή διαφορά ώστε να ανακατασκευάσουμε την ιστορία του πώς ο εσωτερικός πυρήνας έχει περιστραφεί κατά τα τελευταία 50 χρόνια », κατέληξε ο Τκάλτσιτς.

Η νέα αυτή μέθοδος θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το ρόλο του εσωτερικού πυρήνα στη δημιουργία του μαγνητικού πεδίου που επέτρεψε να εξελιχθεί η ζωή στη Γη, λειτουργώντας ως ασπίδα από την κοσμική ακτινοβολία.

ΠΗΓΗ

Δέκα πράγματα που δεν ξέρεις για τον Γαλαξία

Με τον όρο Γαλαξίας αναφερόμαστε, τις περισσότερες φορές, στο γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με πεζό γ και ακολουθεί και το όνομα ή ο κωδικός του.
Ο Ήλιος (μαζί και η Γη) βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. Λόγω της εμφάνισης αυτής, ονομάστηκε στα Ελληνικά "Γαλαξίας κύκλος". Στα αγγλικά είναι γνωστός και ως «Milky Way» που είναι μετάφραση του Λατινικού Via Lactea («Γαλακτώδης Οδός»).
Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία και αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια αστέρες και ενδεχομένως έως και 400 δισεκατομμύρια αστέρες. Ανάμεσα στα τουλάχιστον 35 μέλη της Τοπικής Ομάδας, έρχεται δεύτερος σε αριθμό αστέρων, πίσω μόνο από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, ο οποίος αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο αστέρες, όπως ανακαλύφθηκε το 2006.
Αν και ο γαλαξίας μας είναι ένας από τα δισεκατομμύρια που υπάρχουν στο Σύμπαν, έχει ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο καθώς είναι το «σπίτι» του Ηλιακού Συστήματος. Ο Δημόκριτος (460 - 370 π.Χ.) ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χωρίς όργανα ισχυρίσθηκε ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από απομακρυσμένα άστρα:«Γαλαξίας εστί πολλών και μικρών και συνεχών αστέρων, συμφωτιζομένων αλλήλοις, συναυγασμός δια την πύκνωσιν» ό,τι δηλαδή λέγει και η σύγχρονη Αστρονομία ως προς τη σύσταση του Γαλαξία.
Ζεις εδώ για όλη σου την ζωή, στην πραγματικότητα όλοι μας ζούμε εδώ, αλλά τι ξέρεις πραγματικά για τον γαλαξία μας; Σίγουρα, ξέρεις ότι είναι σπειροειδής και είναι 100.000 έτη φωτός. Αλλά ξέρεις αυτά τα δέκα πράγματα;
01. Είναι σπειροειδής με έναν ορθογώνιο κεντρικό κόμβο.
Μπορεί να γνωρίζεις ότι ο γαλαξίας μας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας, ίσως το πιο όμορφο είδος γαλαξία. Το έχεις δει: μαγευτικά σκέλη να στριφογυρίζουν έξω από ένα κεντρικό κόμβο ή την έξαρση λαμπερών αστεριών. Αυτοί είμαστε εμείς. Αλλά πολλές σπείρες έχουν ένα περίεργο χαρακτηριστικό γνώρισμα: ένα ορθογώνιο σμήνος αστεριών στο κέντρο, αντί για μια σφαίρα, και τα σκέλη να ακτινοβολούν από τις άκρες του ορθογώνιου αυτού. Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτό το σμήνος “bar” και όπως σωστά μάντεψες: έχουμε ένα.
Στην πραγματικότητα, το δικό μας είναι αρκετά μεγάλο. Με 27.000 έτη φωτός απόσταση από άκρη σε άκρη, είναι μεγαλύτερο από τα περισσότερα “bar” που υπάρχουν. Βέβαια, το διάστημα είναι μια σκληρή γειτονιά. Ποιος δεν θα ήθελε ένα τεράστιο “bar” να βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της πόλης του;
02. Υπάρχει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην καρδιά του.
Στο κέντρο του γαλαξία, ακριβώς στον πυρήνα του, κείτεται ένα τέρας: μια τεράστια μαύρη τρύπα.
Γνωρίζουμε ότι βρίσκεται εκεί, εξαιτίας της βαρύτητας. Τα άστρα πολύ κοντά στο κέντρο κινούνται σε τροχιά γύρω από το κέντρο σε απίστευτες ταχύτητες. Κινούνται με χιλιάδες χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και η πρωτοφανής τους ταχύτητα προδίδει την μάζα του αντικειμένου που τα έλκει. Εφαρμόζοντας μερικά βασικά μαθηματικά, είναι δυνατό να καθοριστεί ότι η μάζα που απαιτείται για την επιτάχυνση των άστρων σε τέτοιες ταχύτητες πρέπει να ανατρέψει σε κοσμική κλίματα 4 εκατομμύρια φορές την μάζα του ήλιου. Ακόμα και έτσι όμως, τίποτα δεν μπορεί να φανεί σε φωτογραφίες. Οπότε, τι μπορεί να είναι τόσο ογκώδες όσο 4.000.000 ήλιοι και να μην εκπέμπει καθόλου φώς;
Σωστά. Μια μαύρη τρύπα.
Αν και είναι τεράστια, έχε κατά νου ότι ο γαλαξίας είναι περίπου 200 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες ισχυρός, έτσι στην πραγματικότητα, η μαύρη τρύπα στο κέντρο είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα της συνολικής μάζας του γαλαξία. Και σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύουμε να πέσουμε μέσα σε αυτή. Εξ’ άλλου είναι 250.000.000.000.000.000 χιλιόμετρα μακριά.
03. Είναι κανίβαλος.
Οι γαλαξίες είναι μεγάλοι και έχουν μεγάλη μάζα. Αν κάποιος άλλος, μικρότερος γαλαξία περάσει πάρα πολύ κοντά, ο μεγαλύτερος μπορεί να καταπιεί τα αστέρια και το φυσικό αέριο του μικρότερου.
Η εικονογράφηση του γαλαξία μας να διαλύει τον γαλαξία Sagittarius Dwarf είναι όμορφη αλλά ταυτόχρονα άγρια εικόνα. Επί του παρόντος καταβροχθίζει πολλούς άλλους γαλαξίες. Σιγά σιγά τα άστρα τους περιφέρονται γύρω από τον δικό μας γαλαξία και στο τέλος συγχωνεύονται πλήρως με αυτόν. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό μεγαλώνει την μάζα, καθιστώντας το πιο πιθανό να «τραφούν» ξανά. Τρώγοντας κάνει τους γαλαξίες να πεινάνε πιο πολύ.

Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ-Εσωτερικός Διάλογος.

Κ.Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ. 265)


ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "....Σκέφτεσαι και μιλάς πάρα πολύ. Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς στον εαυτό σου".

Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "...Τι εννοείς?"

Δ.Χ: "Μιλάς με τον εαυτό σου πάρα πολύ. Δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Όλοι μας το ίδιο κάνουμε. Συνεχίζουμε μια εσωτερική ομιλία. Σκέψου πάνω σ' αυτό. Όταν είσαι μόνος σου, τι κάνεις?"

Κ.Κ.: "Μιλώ στον εαυτό μου".

Δ.Χ.: "Και για τι πράγμα μιλάς?"

Κ.Κ.: "Δεν ξέρω. Για οτιδήποτε υποθέτω"

Δ.Χ.: "Θα σου πω εγώ για τι πράγμα μιλάμε στον εαυτό μας. Μιλάμε για τον κόσμο μας. Στην πραγματικότητα, διατηρούμε τον κόσμο μας με την εσωτερική μας ομιλία".

Κ.Κ.: " Πως το κάνουμε αυτό?"

Δ.Χ.:" Όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας, ο κόσμος είναι πάντα όπως θα έπρεπε να είναι. Εμείς τον ανανεώνουμε, εμείς του δίνουμε ζωή, εμείς τον διατηρούμε με την εσωτερική μας ομιλία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκλέγουμε και τους δρόμους μας καθώς μιλάμε στον εαυτό μας. Έτσι, συνεχίζουμε να διαλέγουμε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε, επειδή συνεχίζουμε να μιλάμε στον εαυτό μας μέχρι την τελευταία στιγμή".

..."Ο Πολεμιστής το γνωρίζει αυτό και προσπαθεί να σταματήσει αυτή την ομιλία. Αυτό είναι το τελευταίο σημείο που πρέπει να γνωρίζεις εαν θέλεις να ζήσεις σαν πολεμιστής."

Κ.Κ.: "...Πως μπορώ να σταματήσω να μιλώ στον εαυτό μου"?

Δ.Χ.: " ...Πρώτα πρώτα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τ' αφτιά σου για να ξεφορτώσεις λίγο τα μάτια σου. Χρησιμοποιούμε τα μάτια μας για να κρίνουμε τον κόσμο απο τη μέρα που γεννιόμαστε. Μιλάμε στους άλλους και στον εαυτό μας κυρίως για ότι βλέπουμε. Ο πολεμιστής το ξέρει αυτό και ακούει τον κόσμο...ακούει τους ήχους του κόσμου"...

Κ.Κ.: Έβαλα στην μπάντα τις σημειώσεις μου. Ο Δον Χουάν γέλασε και είπε πως δεν εννοούσε πως θάπρεπε να πιέσω τα πράγματα, πως το ν' ακούς τους ήχους του κόσμου ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει με κανονικό ρυθμό και με μεγάλη υπομονή.

..." Ο Πολεμιστής γνωρίζει ότι ο κόσμος θ' αλλάξει μόλις σταματήσει να μιλάει στον εαυτό του", είπε, "και πρέπει να είναι προετοιμασμένος γι' αυτό το εκπληκτικό τράνταγμα".

Κ.Κ.:"Τι θέλεις να πεις, Δον Χουάν"?

Δ.Χ.:" Ο κόσμος είναι τέτοιος κι έτσι μόνον γιατί λέμε στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι ο κόσμος είναι έτσι κι έτσι, ο κόσμος θα σταματήσει να είναι έτσι κι έτσι. Αυτή τη στιγμή δε νομίζω πως είσαι έτοιμος γι' αυτό το τρομερό χτύπημα και κατά συνέπεια θα πρέπει ν' αρχίσεις σιγά σιγά να καταστρέφεις τον κόσμο".

Κ.Κ.: " Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω"

Δ.Χ.: " Το πρόβλημά σου είναι ότι μπερδεύεις τον κόσμο μ' αυτό που κάνουν οι άνθρωποι. Αλλά και πάλι δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Το ίδιο κάνουμε όλοι μας. Τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι είναι οι ασπίδες τους στις δυνάμεις που μας τριγυρίζουν....

...ότι κάνουμε σαν άνθρωποι, μας δίνει άνεση και μας κάνει να νοιώθουμε ασφαλείς....

...ότι κάνουν οι άνθρωποι είναι αλήθεια πολύ σημαντικό, αλλά μόνον σαν ασπίδα.

Δεν μαθαίνουμε ποτέ ότι τα πράγματα που κάνουμε σαν άνθρωποι είναι μόνον ασπίδες και τις αφήνουμε να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τις ζωές μας.

Θα μπορούσα να πω ότι για το ανθρώπινο γένος, αυτά που κάνουν οι άνθρωποι είναι σπουδαιότερα και σημαντικότερα απο τον ίδιο τον κόσμο..."

Οι 100 μεγαλύτερες εφευρέσεις

Ο τροχός ψηφίστηκε ως η πιο σημαντική εφεύρεση στην ιστορία, με το αεροπλάνο στη δεύτερη θέση. 

Ο Λάνς Μπατσελόρ, διευθυντής της Tesco Mobile αναφέρει ότι η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε άτομα μεταξύ 18 και 65 ετών και δήλωσε ότι “Όλες οι εφευρέσεις που περιλαμβάνονται στον κατάλογο έχουν αλλάξει τον κόσμο για πάντα”.

Οι εφευρέσεις που συμπληρώνουν τη πρώτη δεκάδα είναι το τηλέφωνο στην έκτη θέση, ακολουθεί η πενικιλίνη στη έβδομη, το καζανάκι στη όγδοη, το iphone είναι ένατο και τη δεκάδα κλείνει ο κινητήρας εσωτερικής καύσης.

Μερικές εφευρέσεις όπως το πλυντήριο και το τιμόνι έχουν κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, ενώ η ασύρματη τεχνολογία και το διαδίκτυο έχουν αλλάξει την επικοινωνία. Άλλες , όπως το τηλεχειριστήριο, το σεσουάρ και ηλεκτρική σκούπα μας διευκολύνουν.

Οι 100 μεγαλύτερες εφευρέσεις είναι:

1.τροχός 2. Αεροπλάνο 3. Λάμπα 4. Διαδίκτυο 5. Η / Υ 6. Τηλέφωνο 7. Πενικιλλίνη 8. iPhone 9 καζανάκι 10. κινητήρας εσωτερικής καύσης 11. Αντισυλληπτικό χάπι 12. Πλυντήριο ρούχων 13. Κεντρική θέρμανση 14. Ψυγείο 15. παυσίπονα 16. Ατμομηχανή 17. Κατάψυξη 18. Φωτογραφική μηχανή 19. Αυτοκίνητο 20. φακοί επαφής

21. Κινητά τηλέφωνα 22. Χαρτί 23. ηλεκτρική σκούπα 24. Αμαξοστοιχίες 25. Google 26. Μικροκύματα 27. Email 28. Η πένα 29. Ζεστό νερό 30. Παπούτσι 31. Πυξίδα 32. Ιβουπροφαίνη 33. Οδοντόβουρτσα 34. Ίσιωμα μαλλιών 35. Laptops 36. Μαχαίρι και πιρούνι 37. Ψαλίδι 38. Βιβλίο 39. ταξίδι στο διάστημα 40. Βραστήρας

41. Υπολογιστής 42. Κρεβάτι 43. Τηλεχειριστήριο 44. Στέγη 45. Κλιματισμος 46.Ναβιγκάτορ 47. Wi-Fi 48. το σύστημα ασφαλείας Cats-eyes 49. σπίρτα 50. Υδραυλικό τιμόνι

51. Στεγνωτήριο 52. Ποδήλατο 53. Sky+54 54. Φακελάκια τσαγιού 55. Ομπρέλα 56. iPod 57. Βρύσες 58. Προστατευτικο κράνος, 59. Ρολόι 60. eBay 61. DVD player 62. Πάνες 63. σκάλα 64. λοσιόν μαυρίσματος 65. Χλοοκοπτική 66. Μακιγιάζ 67. Καρέκλες 68. Γυαλιά ηλίου 69. ποδόσφαιρο 70. Φέτες ψωμί

71. Καναπές 72. Ξυραφάκια 73. Κατσαβίδι 74. Αυτοκινητόδρομοι 75. Ακουστικά 76. Πετσέτες 77. σουτιέν 78. Κιάλια 79. WD40 80. Μάσκαρα 81. Σεσουάρ 82. Facebook 83. Κυλιόμενες σκάλες 84. Βαφή μαλλιών 85. Γαλότσες 86. Ο ορθογραφικός έλεγχος 87. Ημερολόγια 88. τρίφτης 89. Λεωφορεία 90. Post-it

91. Γάντια 92. Δορυφορικός δίσκος 93. Διάβαση πεζών 94. πιπίλα 95. Κουρτίνες 96. ανοιχτήρι 97. μπλέντερ 98. Φαράσι και βούρτσα 99. Γραφεία 100. Μανταλάκι

ΠΗΓΗ

"Τα Σκόπια δεν είναι Μακεδονία - Οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκονται στην Ελλάδα"

Άλλη μια ήττα υπέστησαν οι Σκοπιανοί στην προσπάθεια καταλήστευσης της ιστορίας μας, και συγκεκριμένα από ευρείας κυκλοφορίας καναδική εφημερίδα, όπου ξεκαθαρίζεται στο καναδικό κοινό που προφανώς δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες ότι οι Σκοπιανοί αυθαίρετα επιδιώκουν την οικειοποίηση της δόξας του αρχαίου μακεδονικού βασιλείου.

Πυρ και μανία οι Σκοπιανοί με την Καναδική εφημερίδα National Post. Σε χτεσινό της άρθρο σε στήλη για ταξιδιωτικούς προορισμούς, ο αρθρογράφος Bert Archer ασχολήθηκε με τα Σκόπια.

Ανάμεσα σε άλλα, ο Archer τονίζει τα αυτονόητα. Τα Σκόπια δεν είναι Μακεδονία και η Μακεδονία του Μ. Αλεξάνδρου είναι στην Ελλάδα.
 

“Η Μακεδονία που οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με ασαφή πληροφόρηση, αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του ανθρώπου που δημιούργησε μιά από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στον κόσμο, αυτή που κυρίεψε την Περσική αυτοκρατορία, αυτή η Μακεδονία είναι στην Ελλάδα, μερικά εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια από τα σύνορα αυτής της χώρας που είναι τώρα επίσημα γνωστή ως FYROM και γιόρτασε την 20η επέτειο από την επίσημη της αναγνώριση στις 8 Απριλίου“, γράφει ο Καναδός αρθρογράφος.
Στην συνέχεια στηλιτεύει την προσπάθεια “αρχαιοποίησης” που εφαρμόζει η εθνικιστική κυβέρνηση Γκρούεφσκι. Την ονομάζει μια από τις πιο “ψυχαγωγικές πλευρές” των Σκοπίων, μάλιστα αναφέρει ότι μια επόμενη κυβέρνηση μπορεί να στρέψει τα Σκόπια σε άλλη πλευρά της ιστορίας όπως η Μητέρα Τερέζα, ή κομμάτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αναγνωρίζοντας το γεγονός, ότι οι Σκοπιανοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να συρράψουν κομμάτια από την ιστορία άλλων.

Ζουν με τις ζωές των άλλων, γιατί οι δικές τους, τους φαίνονται βαρετές και λίγες. Τα ταξιδιωτικά άρθρα είναι ευρείας ανάγνωσης και καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίσει μια χώρα ένας τουρίστας. Μην ξεχνάμε ότι τα αρχαία ελληνικά μνημεία, στην Τουρκία, οι Τούρκοι τα ονομάζουν "ρωμαϊκά", και πολλοί εκ των τουριστών που δεν είναι δυνατοί στην ιστορία αυτό το αποδέχονται ως αλήθεια. Το σίγουρο είναι πως οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ζούσαν εκεί, το αναγνωρίζει και ο αρθρογράφος.

Η συγκυρία με την Βουλγαρία που και αυτή έχει πέσει θύμα καταλήστεψης της ιστορίας της από τους Σκοπιανούς, δεν πρέπει να περάσει ανεκμετάλευτη, γιατί οι καιροί είναι πονηροί, και σύντομα θα μας "προσφερθεί" μια καινούρια "λύση" για την ονομασία, σε μια εποχή που το γεωπολιτικό μας βάρος τίθεται υπό αμφισβήτηση λόγω οικονομικής ισοπέδωσης.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Κβαντικός υπολογιστής «κάνει σκόνη τα συμβατικά PC»

Οι υπολογιστές που πουλάει η D-Wave είναι γιγάντια, μαύρα κουτιά. Ορισμένοι πάντως αμφισβητούν ότι πρόκειται για πραγματικούς κβαντικούς υπολογιστές (Πηγή: D-Wave)

Κέμπριτζ, Μασαχουσέτη

Ένας από τους ελάχιστους κβαντικούς υπολογιστές που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά φέρεται να κατατρόπωσε έναν συμβατικό προσωπικό υπολογιστή σε μαθηματικούς υπολογισμούς που χρησιμοποιούνται σε μια πληθώρα πρακτικών εφαρμογών.

Τα συμβατικά PC αναμετρήθηκαν με ένα σύστημα της D-Wave, μιας καναδικής εταιρείας που παρουσίασε το 2011 τον πρώτο «εμπορικό κβαντικό υπολογιστή».

Στους σημερινούς υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1», και τα δεδομένα αποθηκεύονται ως ακολουθίες των δύο αυτών ψηφίων.

Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit, το οποίο μπορεί να λαμβάνει τιμές «0», «1» ή και τα δύο μαζί ταυτόχρονα, χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται διεμπλοκή.

Ορισμένοι ερευνητές έχουν αμφισβητήσει ότι οι υπολογιστές της D-Wave όντως αξιοποιούν το φαινόμενο της διεμπλοκής, αν και δύο πρόσφατα, ανεξάρτητα τεστ στα συστήματά της έδωσαν έμμεσες ενδείξεις διεμπλοκής.

Σε κάθε περίπτωση, ο «κβαντικός» υπολογιστής της D-Wave ανακηρύχθηκε πρωταθλητής στην εργασία στην οποία εξειδικεύεται. Πρόκειται για ένα πρόβλημα βελτιστοποίησης στο οποίο το μηχάνημα πρέπει να υπολογίσει τις τιμές συγκεκριμένων παραμέτρων ώστε να περιορίσει τις λύσεις μιας περίπλοκης εξίσωσης. Όπως επισημαίνει το New Scientist, το συγκεκριμένο πρόβλημα βελτιστοποίησης εμπλέκεται σε πολλές εφαρμογές, από την αναγνώριση εικόνων μέχρι τη μηχανική μάθηση.

Οι ερευνητές του Κολεγίου Amherst στη Μασαχουσέτη ανέθεσαν τους υπολογισμούς στον υπολογιστή D-Wave Two, ο οποίος διαθέτει 439 qubits, καθώς και σε δύο PC υψηλών επιδόσεων. Και τα τρία συστήματα είχαν περιθώριο μισό δευτερολέπτου για να βρουν τη λύση σε 100 παραλλαγές του προβλήματος.

Σε όλες τις περιπτώσεις ο D-Wave Two βρήκε την απάντηση ενός της προθεσμίας, ειδικά στα προβλήματα με μεγάλο αριθμό παραμέτρων. Στα δυσκολότερα προβλήματα, τα PC χρειάστηκαν μισή ώρα για να βρουν την απάντηση που είχε δώσει το κβαντικό σύστημα σε μισό δευτερόλεπτο.

Στο τέλος της δοκιμής, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι ο κβαντικός υπολογιστής είναι 3.600 φορές ταχύτερος από τους αντιπάλους του.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι η αναμέτρηση ήταν κάπως άνιση, δεδομένου ότι ο D-Wave Two έχει σχεδιαστεί ειδικά για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων, ενώ τα PC έτρεξαν δύο εξειδικευμένους, πολύπλοκους αλγόριθμους.

Παρόλα αυτά, η νίκη του D-Wave Two δείχνει ότι η επανάσταση των κβαντικών υπολογιστών ίσως βρίσκεται πιο κοντά από ό,τι νομίζουμε.

Αρκεί βέβαια ο D-Wave Two να είναι πράγματι κβαντικός υπολογιστής. Περαιτέρω δοκιμές θα πρέπει τώρα να δείξουν ότι το σύστημα όντως αξιοποιεί το φαινόμενο της διεμπλοκής, στο οποίο η κβαντική κατάσταση ενός σωματιδίου επηρεάζει την κβαντική απόσταση ενός δεύτερου σωματιδίου ακόμα κι αν αυτό βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση.

Τα αποτελέσματα της τελευταίας δοκιμής θα παρουσιαστούν την επόμενη εβδομάδα στο συνέδριο ACM στην Ιταλία.

ΠΗΓΗ