Ολοι οι φόροι στους τιμίους

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Η δημοσιονομική κρίση και τα μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπισή της αύξησαν τον φορολογικό ζυγό των μισθωτών. Κανείς, όμως, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η φορολόγηση των τιμίων θα έφτανε σε τέτοιο υπερθετικό βαθμό. Τα στοιχεία για τα εισοδήματα του έτους 2011 που δηλώσαμε και, ακολούθως, όσα πληρώσαμε σε φόρους το 2012 είναι εξωφρενικά.

Σύμφωνα με τις αρχικές δημοσιογραφικές πληροφορίες, η φορολογική επιβάρυνση κατά κεφαλήν μισθωτού, δηλαδή κατά μέσον όρο, αυξήθηκε σε ποσοστό 52% έναντι του αμέσως προηγούμενου έτους.

Δηλαδή, σε μια χρονιά που είχε ήδη αυξηθεί η ανεργία, άρα πολλοί λιγότεροι μισθωτοί είχαν τα παλαιότερα εισοδήματά τους, ο κόσμος της εργασίας οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα των υψηλότερων φόρων. Η ανατροπή αυτή αποκαλύπτει επίσης ότι οι αλλαγές που είχαν εισαγάγει οι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου στο τέλος του 2009, μόλις ανέλαβαν τη διακυβέρνηση και πριν η Ελλάδα «ρισκάρει την πτώχευση», επεξέτειναν την αμεριμνησία που είχε επικρατήσει στις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών μετά το φορολογικό έτος 2006.

Εκτός από την ανεργία, που σημαίνει λιγότεροι μισθωτοί, το 2011 είχε ξεκινήσει η περικοπή των μισθών για όσους κρατούσαν τη δουλειά τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η συνολική δαπάνη των επιχειρήσεων για αποδοχές μειώθηκε το 2011 κατά 8,1%, μετά τη μείωσή της κατά 7% το έτος 2010. Τα προς φορολόγηση εισοδήματα μειώθηκαν κατά 18%.

Επομένως, η φορομπηχτική πολιτική κατασπάραξε τα πολύ μικρότερα εισοδήματα των ήδη ολιγότερων απασχολουμένων, ώστε να διευκολύνει τις δαπάνες (χωρίς τους τόκους) ύψους 93 δισεκατομμυρίων και 330 εκατομμυρίων που χρειάστηκε να κάνει το κράτος κατά το 2011.

Τα αποτελέσματα του 2011 έδωσαν πρόσθετη αφορμή στους μισθωτούς να «ζηλέψουν» τους ελεύθερους επαγγελματίες, αφού η φορολογική συμβολή των τελευταίων αυτών μειώθηκε περαιτέρω κατά 18%. Χρειάζεται, όμως, κάποια προσοχή στην ερμηνεία των συγκεκριμένων στοιχείων. Οσο σωστό είναι ότι υπάρχει σοβαρότατη φοροδιαφυγή μεταξύ των επαγγελματιών, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι πλήθος αυτών έχασε, κυριολεκτικά, το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων του.

Το ίδιο συνέβη και με τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων, τα οποία επλήγησαν «αγρίως» από την κρίση, με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της φορολογίας κερδών.

Το κράτος επιδιώκει να αναπληρώνει όσα χάνει, μεγαλώνοντας την επιβάρυνση όσων έχουν ακόμη τη δουλειά τους. Ακόμη και όταν φορολογεί βαριά τα ακίνητα, με τη «δικαιολογία» ότι σε αυτά κρύβεται παλαιότερη φοροδιαφυγή, πάλι τους μισθωτούς επιβαρύνει. Δηλαδή, τελικά, τον ιδιωτικό τομέα.

http://www.kathimerini.gr/

Τα μυστικά του Παρθενώνα - Ντοκιμαντέρ

Το εκπληκτικό αυτο ντοκιμαντέρ του PBS με τίτλο: "Secrets of the Parthenon" 
(τα μυστικά του Παρθενώνα) αναλύει τον τρόπο που χτίστηκε ο περίφημος Παρθενώνας και καταγράφει λεπτό προς λεπτό τις προσπάθειες των τελευταίων δεκαετιών για την αναστήλωση του, απο τους καλύτερους επιστήμονες του κόσμου, διεισδύοντας στα βάθη του ιερού αυτού βράχου της Ακροπόλεως.

Απολαύστε το εκπληκτικό αυτό ντοκιμαντέρ, διάρκειας μίας ώρας και γνωρίστε "Τα μυστικά του Παρθενώνα".

               

ΠΗΓΗ

Άνθρωποι που επέστρεψαν από τον άλλο κόσμο

Πρώιμες νεκρολογίες ή μήπως κατέχουν το μυστικό της αθανασίας;

Διακαής πόθος της σύγχρονης επιστήμης είναι η εξάλειψη του μόνου πράγματος που φαίνεται να είναι σίγουρο στις ζωές μας: του θανάτου!
Εδώ και εκατοντάδες χρόνια, ο άνθρωπος ψάχνει μανιωδώς το κλειδί της αθανασίας, και παρά το γεγονός ότι απέχουμε ακόμα αρκετά, διαθέτουμε σήμερα μια σειρά από επιλογές για να ξεγελάσουμε τον Χάρο: μπορεί κάποιος να καταψυχθεί, να «φορτώσει» το μυαλό του σε έναν υπολογιστή, να τροποποιήσει το DNA του και άλλα τέτοια ωραία.
Ή μπορεί να σταθεί κανείς τυχερός και να γλιτώσει από το οριστικό του θανάτου με «φυσικό» τρόπο, επιστρέφοντας στα εγκόσμια χωρίς να γνωρίζει κανείς το μυστικό. Ούτε καν ο ίδιος!
Ιδού λοιπόν οι άνθρωποι που έβγαλαν αυθάδικα τη γλώσσα στον Χάρο και δικαιώθηκαν…

• Το θαύμα της Αργεντινής

Η Analia Bouter έδωσε ζωή στο πέμπτο παιδί της πρόωρα, με το νεογέννητο να γεννιέται 12 εβδομάδες πριν από την ώρα του. Οι άτυχοι γονείς επέστρεψαν στο σπίτι με το πιστοποιητικό θανάτου της κόρης τους, θέλησαν ωστόσο να τη δουν για άλλη μια φορά: 12 ώρες αργότερα, επέστρεψαν στο νοσοκομείο και οδηγήθηκαν στο νεκροτομείο. Το μωρό είχε εξεταστεί από μαιευτήρες, γυναικολόγους και παθολόγους και όλοι τους συμφωνούσαν ότι ήταν νεκρό. Όταν ωστόσο άνοιξε το συρτάρι, το βρέφος άρχισε να κλαίει και όλοι κατάλαβαν ότι δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη: το κοριτσάκι ονομάστηκε Luz Miraglos (Θαύματα του Φωτός), καθώς σε πείσμα της μοίρας παρέμεινε ζωντανό για 12 ώρες στο νεκροτομείο. Το 14 μηνών κοριτσάκι πέθανε ωστόσο πρόσφατα, τον Ιούνιο του 2013, από καρδιακές επιπλοκές…

• Το παιδί που ήθελε να ζήσει

Η Γη, μια μικρή φωτεινή κουκίδα!

                                  

Ναι ναι, έτσι ακριβώς φαίνεται η Γη από έναν τόσο μακρινό πλανήτη όσο ο Κρόνος!

συγκεκριμένα, η NASA κυκλοφόρησε μια φωτογραφία που δείχνει πώς φαίνεται η Γη από το σκάφος Cassini, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο.

Σε μια φωτογραφία που τράβηξε, λοιπόν, και διακρίνεται η Γη σε απόσταση περίπου 1,5 δις. χιλιομέτρων, η Γη είναι μόνο μια φωτεινή κουκίδα και χρειάζεται βελάκι για να την ξεχωρίσεις

ΠΗΓΗ

Τα αναπάντητα μυστήρια των γραμμών Νάζκα στο Περού

Αποτελούν ένα από τα πιο μυστηριώδη και ανεξήγητα «μνημεία» που άφησαν πίσω τους οι αρχαίοι πολιτισμοί της Νότιας Αμερικής. Οι γραμμές Νάζκα οι οποίες καλύπτουν μια έκταση περίπου 450 τετραγωνικά χιλιόμετρα ανάμεσα στις πόλεις της Νάζκα και της Πάλπα στους πρόποδες των Ανδεων, χωρίς ακόμη να έχει ερμηνευθεί αποτελεσματικά ο λόγος που κατασκευάσθηκαν.

Οι γραμμές Νάζκα εκτιμάται πως δημιουργήθηκαν από τη φυλή Νάζκα γύρω στο 200 π.Χ.- 700 μ.Χ. Και τα εκατοντάδες σχήματα που έχει σχεδιάσει η αρχαία φυλή, απεικονίζει από τα πιο απλά γεωμετρικά σχήματα, μέχρι σχέδια ζώων, όπως λάμα, πίθηκοι, αράχνες αλλά και σχέδια ανθρώπων, με τις μεγαλύτερες φιγούρες να έχουν μήκος πάνω από 200 μέτρα.

Από τι υλικό δημιουργήθηκαν

Οι γραμμές δημιουργήθηκαν σκάβοντας την κοκκινωπή επιφάνεια της ερήμου, έως ότου φανεί το ασπριδερό στρώμα άμμου που βρίσκεται από κάτω. Χάρη στο ξηρό και σταθερό κλίμα της περιοχής, καθώς και στη γεωγραφική απομόνωση της, το μεγαλύτερο μέρος των γραμμών έχει συντηρηθεί, αναφέρει το wikipedia.

Ύβρις

Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, απρόσεκτο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους φυσικούς και ηθικούς κανόνες, τους νόμους του Κράτους και κυρίως στους θεούς, συμπεριφορά η οποία αντανακλούσε πάνω στους άλλους ανθρώπους – άγραφοι ηθικοί νόμοι, οι οποίοι επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση – θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του. ( Βικιπαίδεια)

Σίγουρα μια τόσο σημαντική πίστη δε θα μπορούσε να αφεθεί στην κρίση της απλής δοξασίας ή της διαπαιδαγώγησης και μόνο των ανθρώπων . Οπωσδήποτε θα υπήρχε κάτι ποιο βαθύ από την απλή πίστη ότι όποιος ξεπερνά τα όρια – όποιος γίνεται αλαζόνας (Υβριστής), περνά σε πράξεις ανόσιες, προσβλητικές αλλά και απροσεξίας (Άτις) για τις οποίες η θεία δίκη (Νέμεσις) επιλαμβάνεται της τιμωρίας η οποία οδηγεί στην καταστροφή (τίσις).
Η ύβρις πέρα από πολλά βαθειά μηνύματα και την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων να μην ξεπερνούν όχι τα όρια αλλά τα όρια των δυνατοτήτων τους, να μην χρησιμοποιούν με άδικο τρόπο και ιδιοτελή τη δύναμή τους αλλά και τις φυσικές δυνάμεις, προτρέποντας τους ισχυρούς να είναι μετριόφρονες και ευεργετικοί με τους υπόλοιπους, εμπεριέχει (η ύβρις) το μήνυμα ότι ο άνθρωπος ο οποίος διαπράττει αδικίες, φέρεται με βίαιο τρόπο προς τους άλλους μη υπολογίζοντάς τους θεωρώντας ότι είναι πανίσχυρος, συσσωρεύει πάνω του αρνητισμό μέσα κυρίως από τις εσωτερικές διεργασίες (τύψεις) αλλά και απροσεξία την οποία θα ακολουθήσει το σφάλμα ή η παράβαση (Άτις) ακολούθως η τιμωρία (Νέμεσις) την οποία όταν έχουμε φαινόμενα έντασης θα ακολουθήσει η καταστροφή (Τίσις).

Η εσωτερική συνείδηση στο βαθμό που υπάρχει αντιστρατεύεται σε πολλές από τις ενέργειες του ατόμου και δημιουργεί πεδίο αρνητισμού το οποίο μεταδίδεται σε επόμενες γενιές οι οποίες βρίσκονται παγιδευμένες από την κληρονομιά αυτή. Βλέπουμε σε πολλές αναφορές κυρίως από τα έργα των τραγικών ποιητών της αρχαιότητας στην τιμωρία ή κάθαρση στην οποία υποβάλλονταν γενιές ανθρώπων οι οποίοι έπεσαν σε ‘’αμαρτήματα’’ ή πόλεων οι οποίες έπρεπε να καθαρθούν από το ‘’μίασμα’’ το οποίο έπεσε πάνω τους από την ασέβεια ηγητόρων.
Ύβρη θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την απροσεξία ή τον υπερβολικό ενθουσιασμό ή πάλι την ανυπακοή του Ίκαρου ή του Φαέθωντα.
Ως ύβρη μπορούμε να θεωρήσουμε και τις τρεις εκστρατείες των Περσών κατά των Ελλήνων κι ιδίως την τελευταία αυτή του 480 π.χ. η οποία προετοιμάστηκε με μεγαλοπρέπεια και έπαρση από τον Ξέρξη και παρά τον υπερβολικά μεγάλο στρατό και στόλο που διέθετε έφυγε ηττημένος από τα πεδία της μάχης.
Την Νέμεση η οποία έχει φτάσει στο βαθμό της ‘’τίσις’ διέρχεται η ελληνική κοινωνία σήμερα η οποία πληρώνει, δηλαδή πληρώνουμε, την ασέβεια, τις απροσεξίες και τις υπερβολές του παρελθόντος αλλά και του παρόντος. Η όλη φιλοσοφία του: ὓβρις → ἂτη → νέμεσις → τίσις η οποία περιβλήθηκε με τον θρησκευτικό μανδύα για να αποκτήσει σεβασμό, μεγαλύτερη ισχύ και διαχρονικότητα, κρύβεται στην νομοτέλεια και στην δομή της ανθρώπινης φύσης και σκοπό είχε την ισορροπία και την αρμονία της ζωής των ανθρώπων .
ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, Ύβρις και Δίκη

ΠΗΓΗ

ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝ: ΕΠΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - “Εάν δεν σαπίσουν στην φυλακή τα καθάρματα του μνημονίου, μην περιμένετε έξοδο από την κρίση”

“Εάν δεν σαπίσουν στην φυλακή τα καθάρματα του μνημονίου, μην περιμένετε έξοδο από την κρίση” Πώς αισθάνεστε που επιστρέφετε στο stand up comedy; Είστε ο πρώτος, και ο μόνος ίσως, στην Ελλάδα που σταδιοδρόμησε σε αυτό. ...

Θα επέστρεφα αν είχα φύγει ή αν είχα εγκαταλείψει το είδος. Όντας μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης τα πέντε τελευταία χρόνια και παρά το γεγονός ότι έδωσα πάνω από 300 συναυλίες σε Ελλάδα, Ευρώπη και Β. Αμερική, θεωρείται ότι, εφόσον έλειψα από την Αθήνα, έλειψα και από το είδος που αγάπησα και υπηρέτησα με πάθος από την δεκαετία της παραμονής μου στη Β. Αμερική (ΗΠΑ και Καναδά)
Η δεκαετία εκείνη ήταν που διαμόρφωσε τον σατιρικό μου χαρακτήρα. Ήταν η εποχή που μπόρεσα και είπα τα μεγάλα «ΟΧΙ» και χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτό. Είπα όχι στην απορρόφησή μου από το σύστημα, πιστέψτε με δεν ήταν εύκολο, και παρέμεινα στο underground χώρο όπου δειλά-δειλά άρχισε να παίρνει μορφή 
αυτό που εμείς ονομάζαμε τότε «Θέατρο των φτωχών» και που αργότερα βαφτίστηκε ως stand up comedy. Το κύριο χαρακτηριστικό του είδους αυτού ήταν και εξακολουθεί να είναι η σκληρή πολιτική και κοινωνική σάτιρα. Όσο πιστεύουν ότι με αστειάκια και ευχάριστες παρλάτες υπηρετούν το «θέατρο των φτωχών» πλανώνται πλάνην οικτράν… Ευχάριστα πράγματα δεν πρόκειται να ακούσετε ποτέ από ένα σατιρικό καλλιτέχνη!
Κι ενώ είχα πάρα πολλές προτάσεις να ενταχτώ στο main stream

Το Σύμπαν δεν επεκτείνεται, υποστηρίζει κοσμολόγος

Ξεκίνησε με μία έκρηξη. Και από τότε, συνεχώς επεκτείνεται. Για σχεδόν ένα αιώνα, αυτή είναι η κυρίαρχη ιδέα γύρω από το Σύμπαν. Τώρα, ένας κοσμολόγος προτείνει μία ριζικά διαφορετική ερμηνεία των γεγονότων.

Το συμβατικό μοντέλο της κοσμολογίας λέει ότι οι περισσότεροι γαλαξίες απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο, καθώς το διάστημα “απλώνεται”, όπως η επιφάνεια ενός μπαλονιού όταν φουσκώνει. Έτσι εξηγείται και το φαινόμενο της ερυθρής μετατόπισης – δηλαδή, το γεγονός ότι το χρώμα των ουράνιων σωμάτων αλλάζει προς το κόκκινο, όταν τα παρατηρούμε από τον γαλαξία μας.

Οι αστρονόμοι μετρούν αν τα ουράνια σώματα απομακρύνονται ή πλησιάζουν τη Γη, αναλύοντας το φως και τη συχνότητα που εκπέμπουν ή απορροφούν τα άτομά τους. Όταν η ύλη κινείται μακριά από εμάς, το χρώμα της μετατοπίζεται προς το κόκκινο μέρος του ορατού φάσματος. Αυτό συμβαίνει επειδή, όταν ένα αντικείμενο απομακρύνεται, το μήκος κύματος του φωτός του εμφανίζεται μεγαλύτερο και η συχνότητα που εκπέμπει χαμηλώνει. Τα μεγάλα μήκη κύματος και οι χαμηλές συχνότητες είναι ορατά σε κόκκινο χρώμα.

Την δεκαετία του 1920, οι αστρονόμοι George Lemaitre και Edwin Hubble παρατήρησαν ότι οι περισσότεροι γαλαξίες παρουσιάζουν ερυθρή μετατόπιση, η οποία είναι μεγαλύτερη στους πιο μακρινούς από αυτούς. Κατέληξαν, έτσι, στο συμπέρασμα ότι το Σύμπαν επεκτείνεται.

Πολύ απλοϊκά: αν το χρώμα των ουράνιων σωμάτων μετατοπίζεται προς το ερυθρό, σημαίνει ότι αυτά απομακρύνονται από εμάς. Όχι, όμως, σύμφωνα με τη νέα θεωρία του Christof Wetterich, θεωρητικού φυσικού του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, στη Γερμανία.

Σε ένα έγγραφο που ανέβασε στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών άρθρων arXiv, ο Wetterich φαίνεται ότι έχει επινοήσει μία διαφορετική κοσμολογία, στην οποία το Σύμπαν δεν διαστέλλεται, αλλά η μάζα των πάντων αυξάνεται. Η ερμηνεία του για το Σύμπαν θα μπορούσε, θεωρητικά, να βοηθήσει τους φυσικούς να κατανοήσουν προβληματικά ζητήματα, όπως η λεγόμενη μοναδικότητα του Big Bang.

Ο Wetterich επισημαίνει ότι το χαρακτηριστικό χρώμα των ατόμων καθορίζεται και από τις μάζες των στοιχειωδών σωματιδίων τους – κυρίως των ηλεκτρονίων. Επομένως, αν ένα άτομο επρόκειτο να μεγαλώσει σε μάζα, τα φωτόνια που εκπέμπει θα γίνονταν πιο ενεργητικά και θα εξέπεμπαν υψηλότερες συχνότητες, οι οποίες είναι ορατές σε μπλε χρώμα. Αντιστρόφως, αν το άτομο επρόκειτο να ελαφρύνει, οι συχνότητές του θα εμφάνιζαν ερυθρή μετατόπιση.

Επιπρόσθετα, επειδή η ταχύτητα του φωτός είναι πεπερασμένη, όταν κοιτάμε μακρινούς γαλαξίες, κοιτάζουμε πίσω στο χρόνο – τους βλέπουμε όπως θα ήταν τη στιγμή που εξέπεμψαν το φως που παρατηρούμε. Με βάση τα παραπάνω, ο Wetterich διατυπώνει την υπόθεση ότι, αν όλες οι μάζες ήταν κάποτε μικρότερες και συνεχώς αυξάνονται, το χρώμα των παλαιότερων γαλαξιών που βλέπουμε είναι λογικό να μας φαίνεται μετατοπισμένο προς το κόκκινο, σε σχέση με το χρώμα που εκπέμπουν τώρα. Έτσι, ξεγελιόμαστε ότι απομακρύνονται από εμάς!

Αυτή η εναλλακτική ερμηνεία του Wetterich μπορεί να έχει επιστημονική βάση, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί. Η μάζα ενός αντικειμένου μπορεί να μετρηθεί μόνο σε σχέση με κάτι άλλο. Κάθε μάζα στη Γη, προσδιορίζεται τελικά σε σχέση με ένα “πρότυπο κιλό”, το οποίο φυλάσσεται σε θησαυροφυλάκιο στο Παρίσι. Αν η μάζα των πάντων – συμπεριλαμβανομένου του “πρότυπου κιλού” – αυξάνεται αναλογικά, δεν υπάρχει τρόπος να το μάθουμε.

Για τον ίδιο τον Wetterich, η απουσία αποδεικτικών μέσων δεν έχει σημασία. Υποστηρίζει ότι η ερμηνεία του, αποδεδειγμένη ή μη, μπορεί να αποβεί χρήσιμη, ώστε να υπάρξει επανεξέταση της επικρατούσας θεωρίας γύρω από το κοσμολογικό μοντέλο και να διασφαλίσει ότι η επιστημονική σκέψη δεν θα παραμείνει στάσιμη.

Συντάκτης: Θεόδουλος Γεωργιάδης

http://www.scienceandtechnology.gr/article.php?p=9575

Λύση σε διάσημο πρόβλημα της κβαντικής φυσικής

Ένα από τα διάσημα προβλήματα της κβαντικής φυσικής, είναι το μετρητικό πρόβλημα, το φαινόμενο δηλαδή της κατάρρευσης της κυματοσυνάρτησης που περιγράφει ένα σωματίδιο, όταν αυτό υπόκειται σε μία μέτρηση.

Η κβαντική μηχανική είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο επιτυχημένες θεωρίες της φυσικής, και χάρη στην κατανόησή της απολαμβάνουμε πλήθος από τεχνολογικά επιτεύγματα. Στη θεωρητική ερμηνεία ορισμένων χαρακτηριστικών της όμως, συνεχίζουν να υπάρχουν προβλήματα, τα οποία κατά καιρούς απασχόλησαν κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα φυσικών όπως οι Χάιζενμπεργκ, φον Νόιμαν και Αϊνστάιν.

Το μετρητικό πρόβλημα

 Ένα από τα διάσημα προβλήματα της κβαντικής φυσικής, είναι το μετρητικό πρόβλημα, το φαινόμενο δηλαδή της κατάρρευσης της κυματοσυνάρτησης που περιγράφει ένα σωματίδιο, όταν αυτό υπόκειται σε μία μέτρηση.

Ενώ πριν τη μέτρηση η εξίσωση του Σρέντιγκερ δίνει τις πιθανότητες το κβαντικό σύστημα να βρίσκεται σε διάφορες καταστάσεις, μετά τη μέτρηση το βρίσκουμε πάντα να έχει προτιμήσει μία συγκεκριμένη, βρίσκουμε δηλαδή τη κυματοσυνάρτησή του να έχει καταρρεύσει. Έτσι, η μέτρηση επιδρά με κάποιο τρόπο στο σύστημά μας και του αλλάζει τη φυσική, καθώς το μετατρέπει από κβαντικό σύστημα σε κλασικό. Αυτός ο προσδιορισμός των ορίων μεταξύ κβαντικής και κλασικής φυσικής, είναι στο επίκεντρο του μετρητικού προβλήματος.

Η λύση

Μια ομάδα φυσικών από το πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, ανακοίνωσε πως βρήκε λύση στο χρόνιο αυτό πρόβλημα. Σε ένα άρθρο 200 σελίδων, ο καθηγητής Theo Nieuwenhuizen και οι συνεργάτες του, αφού έκαναν μια αναδρομή όλων των μεθόδων μέτρησης σε κβαντικά συστήματα της βιβλιογραφίας, επικέντρωσαν τη προσοχή τους στο μοντέλο Curie-Weiss.

Εκτέλεσαν κβαντικούς υπολογισμούς επικεντρωμένοι στην αλληλεπίδραση του σπιν ενός σωματιδίου με ένα μαγνήτη, και χρησιμοποίησαν αυτό το σπιν ως δείκτη. Ανακάλυψαν πως με την κατάλληλη εκλογή συναρτήσεων, κάποιες μεταβλητές εξαφανίζονταν από τις εξισώσεις. Τέλος, η μετάβαση από την ασταθή κβαντική κατάσταση σε ένα αμετάβλητο αποτέλεσμα παρομοιάζεται με το αποτέλεσμα που έχει μια ενίσχυσης σήματος: το μεγαλύτερο σύστημα που εκτελεί τη μέτρηση, ενισχύει την πιθανότητα του δείκτη να βρεθεί σε μία συγκεκριμένη κατάσταση.

Με αυτά τα μαθηματικά τεχνάσματα, κατάφεραν να παρακάμψουν την ασυμφωνία μεταξύ κλασικής φυσικής και κβαντομηχανικής στο μετρητικό πρόβλημα, καταλήγοντας πως οι κεντρικές αρχές της στατιστικής, που είναι στο επίκεντρο της κβαντικής μηχανικής επαρκούν για να εξηγήσουν όλα τα σχετικά φαινόμενα.

http://www.naftemporiki.gr/story/676475

Βαρουφάκης: Η Τρόικα πρέπει να πάρει το Νόμπελ Βλακείας

Την ιστορία του ελληνικού χρέους και την επέμβαση της Τρόικα σχολιάζει σε κείμενο του ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας Γιάννης Βαρουφάκης, ο οποίος σχολιάζοντας τις κινήσεις των δανειστών επισημαίνει πως «στην Τρόικα αξίζει το Νόμπελ Βλακείας».

Σε κείμενο του με τίτλο «Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό υπερχρεωμένο κράτος», ο κ. Βαρουφάκης αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο μπήκε η Ελλάδα στο Μνημόνιο και τονίζει πως όταν η χώρα είχε χρέος 260 δισ. Ευρώ, «κατέφθασε η καλή τρόικα για να βοηθήσει να μην πτωχεύσει το μικρό κράτος. Για δύο χρόνια πλήρωνε για να αποτρέψει την πτώχευση. Αρχικά έδωσε €110 δις θέτοντας κάποιους όρους στο μικρό κράτος, όπως είναι λογικό να κάνει ο κάθε δανειστής. Ενάμιση χρόνο μετά, υποσχέθηκε άλλα €130 δις. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, προσέθεσε στα ''δώρα'' που κόμιζε κι ένα ''κούρεμα'' προηγούμενων χρεών της τάξης (υποτίθεται) των €100 δις».

Σχολιάζοντας την κίνηση της Τρόικα, ο κ. Βαρουφάκης την χαρακτηρίζει «απελπιστικά ηλίθια», ενώ την προτείνει για το...Νόμπελ Βλακείας, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «με στόχο να καταπολεμήσει ένα χρέος της τάξης των €260 δις, άντε €298 δις το 2010, αφιέρωσε €340 δις αλλά το μικρό, υπερχρεωμένο κράτος, παρόλο αυτόν τον πακτωλό χρημάτων της κυρίας τρόικας, κατέληξε και πάλι να χρωστά πάνω από €345 δις!».

Η λύση της Φρανκφούρτης

Στη συνέχεια, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρεται στη «λύση της Φρακφούρτης», σε μια συζήτηση που είχε με μερικούς μεγαλοτραπεζίτες και τον Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου στην πόλη της Γερμανίας, οι οποίοι έκριναν ότι η Γερμανία έσφαλλε και ότι «τα Μνημόνιο σκότωσαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία», με μόνη λύση πλέον την αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ:

Διώξτε τους. Είναι επικίνδυνοι. του Κώστα Χαρδαβέλλα

Τρελοί ή βλάκες, προβοκάτορες ή άσχετοι, όπως κι αν πει κανείς αυτούς που σχεδιάζουν τη φορολογική πολιτική της χώρας εκεί στο υπουργείο Οικονομικών, σίγουρα έχουν μία αναμφισβήτητη ιδιότητα: είναι επικίνδυνοι.

Διώξτε τους. Είναι επικίνδυνοι

Και πρέπει σήμερα, Σαμαράς ή Στουρνάρας, να τους διώξει αυτούς τους ανθρώπους γιατί οδηγούν τη χώρα κατευθείαν στο γκρεμό, στη διάλυση και στην πτώχευση.

Ή μήπως για όλα φταίει ο Στουρνάρας που δείχνει να ζει μέσα σε μία γυάλα και να μην καταλαβαίνει τίποτα από το μαρτύριο του ελληνικού λαού;

Έβαλαν αυτοί οι τρελοί ή βλάκες, οι προβοκάτορες ή άσχετοι 9 βαριά νέα φορολογικά μέτρα μέσα στο καλοκαίρι. Εννιά μαχαίρια στην ελληνική οικονομία σε μήνες που εννοείται ότι θα μας δώσουν μία ανάσα από τον τουρισμό.

Και δεν τους απασχόλησε καθόλου ποιος θα πληρώσει τώρα αυτά τα νέα φορολογικά μέτρα. Ο έμπορος και ο επιχειρηματίας που δεν έχουν να πληρώσουν ΦΠΑ και από ώρα σε ώρα μπαίνουν φυλακή ή ο υπάλληλος που έχει να πληρωθεί 4-5 μήνες;

Δεύτερο έγκλημα. Καθώς από μέρα σε μέρα αλλάζουν συνεχώς το φορολογικό νομοσχέδιο προσθέτοντας και αφαιρώντας μέτρα αναγκάστηκαν να δηλώσουν παράταση φορολογικών δηλώσεων μέχρι τέλος Αυγούστου.
Αυτό σημαίνει ότι κατά τον Οκτώβρη-Νοέμβρη θα μας έρθουν οι λυπητερές από την εφορία και θα πρέπει μέχρι τέλος του έτους να πληρώσουμε ό,τι μας αναλογεί.

Τώρα καλύτερα να μην γράψω τι θα τους δώσουμε. Γιατί μόνο αυτά μας έμειναν (τουλάχιστον στους άντρες).

Ούτε την ανάσα μιας ρύθμισης δεν μας προσφέρουν γιατί πρέπει να πληρώσουμε μέχρι τέλος του Δεκέμβρη 2013 τα χρέη μας στην εφορία.

Και επειδή δεν έχουμε να πληρώσουμε, τα φορολογικά έσοδα 31 Δεκέμβρη του 2013 θα βρίσκονται εντελώς εκτός ορίων της τρόικα. Που σημαίνει ότι θα έρθουν αυτοί, θα δουν ότι δεν εισπράξαμε τίποτα και θα ζητήσουν νέο αίμα.

Μιλάμε για έναν απίστευτο φαύλο κύκλο και ένα σπιράλ του θανάτου για την ελληνική οικονομία.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όσο αυτοί οι επικίνδυνοι ηλίθιοι θα σχεδιάζουν τη φορολογική πολιτική σε αυτή τη χώρα, η ζωή μας θα βρίσκεται στο ικρίωμα.

Πηγή: Διώξτε τους. Είναι επικίνδυνοι. του Κώστα Χαρδαβέλλα - RAMNOUSIA

Διαπλανητικό λέιζερ, ακρίβειας χιλιοστών

Ένα πρωτοποριακό σύστημα λέιζερ, το οποίο θα επιτρέπει τη σκόπευση «στόχου» στον Άρη με ακρίβεια χιλιοστού αναπτύσσουν επιστήμονες του Jet Propulsion Laboratory της NASA στο California Institute of Technology.

Το συγκεκριμένο σύστημα λέιζερ υψηλής ακριβείας αξιοποιεί τις δυνατότητες ενός νέου συστήματος μέτρησης απόστασης. Τα περισσότερα συστήματα λέιζερ σήμερα χρησιμοποιούν παθητικές μεθόδους μέτρησης, οι οποίες λειτουργούν για μικρές αποστάσεις (Γη- Σελήνη), αλλά για μεγαλύτερες αποστάσεις απαιτούνται πιο αποδοτικές μέθοδοι.

Το εν λόγω σύστημα δεν ενισχύει το λέιζερ, αλλά αυξάνει τη δυνατότητα ανίχνευσης παλμών λέιζερ σε μεγάλες αποστάσεις μέσω της χρήσης ενεργητικών, συγχρονισμένων πομποδεκτών (ένας σε κάθε «άκρη» της απόστασης προς μέτρηση) που είναι σε θέση να στείλουν και να λάβουν παλμούς. Μιλώντας στο Phys.org, ο Κέβιν Μπέρνμπαουμ, ένας εκ των επιστημόνων του προγράμματος είπε πως « το κλειδί είναι να έχεις έναν πολύ ευαίσθητο δέκτη και μία μέθοδο να διακρίνεις τα φωτόνια του σήματος από όλο το φως που υπάρχει στο φόντο».

Μέχρι τώρα, το σύστημα έχει δοκιμαστεί μόνο στη Γη, αλλά οι δημιουργοί του ελπίζουν να το δοκιμάσουν και σε μεγάλες αποστάσεις, καθώς η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να ρυθμιστεί/ μεταβληθεί ανάλογα για κάθε απόσταση, μέσω της αύξησης του μεγέθους των τηλεσκοπίων που χρησιμοποιούνται. Μία από τις πιθανές χρήσεις της νέας τεχνολογίας θα μπορούσε να είναι στην εξέταση της σύνθεσης του εσωτερικού του Άρη.

Οι επιδόσεις του συγκεκριμένου συστήματος λέιζερ υψηλής ακριβείας εκτιμάται πως θα είναι τουλάχιστον τρεις φορές ανώτερες από τα σημερινά συστήματα αιχμής. Οι επιστήμονες του προγράμματος (Γιτζιάνγκ Τσεν, Κέβιν Μπέρνμπαουμ, Χαμίντ Χεμάτι) δημοσίευσαν τη μελέτη τους στο Applied Physics Letters.
http://www.naftemporiki.gr/story/675786

Η βαρύτητα ευθύνεται για το κλασικό Σύμπαν

Τα βαρυτικά κύματα, αν και δεν έχουν άμεσα παρατηρηθεί, αλλά έχουν προβλεφθεί από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν εδώ και 90 περίπου χρόνια, είναι αναδιπλώσεις του ιστού του χωροχρόνου, τα οποία διασχίζουν το  Σύμπαν

Σε μία μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Physical Review Letters, o καθηγητής θεωρητικής φυσικής Miles Blencowe του πανεπιστημίου του Darmouth, υποστηρίζει πως τα βαρυτικά κύματα, τα οποία υποτίθεται πως γεμίζουν και διαπερνούν το Σύμπαν, είναι αυτά που το κάνουν να φαίνεται κλασικό στα μάτια μας, «καταστρέφοντας» τη κβαντική του υπόσταση στις μεγάλες κλίμακες.
Η γάτα του Σρέντιγκερ
Μια βασική ιδιότητα των κβαντικών συστημάτων είναι η αρχή της υπέρθεσης, η πιθανότητα δηλαδή ενός συστήματος να βρίσκεται σε παραπάνω από μία καταστάσεις. Είναι γνωστό το περίφημο νοητικό πείραμα του Έρβιν Σρέντιγκερ πάνω στο θέμα, το οποίο σκιαγραφεί το πρόβλημα που έχουμε εάν μεταφέρουμε αυτή την αντίληψη σε αντικείμενα του καθημερινού μας κόσμου: έστω πως έχουμε μια γάτα κλεισμένη σε ένα μαύρο κουτί. Δίπλα στη γάτα, υπάρχει ένα ραδιενεργό στοιχείο με ίση πιθανότητα να διασπαστεί ή όχι μέσα στην επόμενη ώρα. Αν το ραδιενεργό στοιχείο διασπαστεί, θα εκπέμψει ενέργεια, μια ειδική συσκευή θα την ανιχνεύσει και θα απελευθερώσει ένα τσεκούρι, που θα αποκεφαλίσει τη γάτα μας. Για την επόμενη ώρα, και όσο διαρκεί το νοητικό μας πείραμα, όχι μόνο δε ξέρουμε αν η γάτα είναι ζωντανή, αλλά κβαντομηχανικά τουλάχιστον, είναι σε υπέρθεση: και ζωντανή και νεκρή!
Μια βασική αρχή της υπέρθεσης, είναι πως είναι πολύ ευαίσθητη και καταστρέφεται όταν το κβαντικό σύστημα αλληλεπιδράσει με τον εξωτερικό κόσμο. Ακόμη κι ένα άτομο σε ένα εργαστήριο πρέπει να προστατευτεί από παντός είδους ακτινοβολία για να παραμείνει σε υπέρθεση. Πολλοί φυσικοί πιστεύουν πως τέτοιου είδους μακροσκοπικές υπερθέσεις, στις οποίες πολλοί παράγοντες πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία, καταστρέφονται από επιδράσεις τους περιβάλλοντός τους.
Τα βαρυτικά κύματα
Τα βαρυτικά κύματα, αν και δεν έχουν άμεσα παρατηρηθεί, αλλά έχουν προβλεφθεί από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν εδώ και 90 περίπου χρόνια, είναι αναδιπλώσεις του ιστού του χωροχρόνου, τα οποία διασχίζουν το Σύμπαν. Καθώς διαπερνούν τα πάντα, θα μπορούσαν να είναι εκείνα η αιτία που «σπρώχνει» τα κβαντικά αντικείμενα να διαλέξουν μία κατάσταση, όταν βρίσκονται σε υπέρθεση. Τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει ο καθηγητής Blencowe, ο οποίος μελέτησε ένα σχετικά απλά μοντέλο, ενός ατόμου που βρίσκεται σε κατάσταση υπέρθεσης. Υπολόγισε μάλιστα, πως για να καταστρέψει την υπέρθεση αυτού του ατόμου ένα βαρυτικό κύμα, θα χρειάζονταν περίπου 10⁴⁵ δευτερόλεπτα, αρκετός καιρός, αν σκεφτεί κανείς πως η ηλικία του Σύμπαντος είναι της τάξεως των 10¹⁷ δευτερολέπτων !
Το αποτέλεσμα αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς η βαρύτητα δεν αλληλεπιδρά πολύ με τόσο μικρά αντικείμενα. Για μεγαλύτερα όμως αντικείμενα, όπως αυτά που έχουμε εξοικειωθεί να χρησιμοποιούμε ή να παρατηρούμε, ο καθηγητής έδειξε πως αρκούν 0.01 δευτερόλεπτα αλληλεπίδρασης του συστήματος με ένα βαρυτικό κύμα όπως αυτά που διαπερνούσαν το Σύμπαν από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης, για να καταστραφεί κάποια υπέρθεση. Έτσι, ο καθηγητής καταλήγει πως είναι η βαρύτητα εκείνη η δύναμη που δίνει την κλασική συμπεριφορά σε μακροσκοπική κλίμακα στο Σύμπαν.


http://www.naftemporiki.gr/story/675688