Γιατί το ότι «ξέρω ότι ξέρω» είναι καλό

Η ικανότητα της αυτεπίγνωσης δίνει στους ανθρώπους «υπερσυνείδηση» και φαίνεται να είναι αυτή που μας ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  25/08/2013 05:45

Το γεγονός ότι αντιλαμβάνονται τις αισθητηριακές πληροφορίες που λαμβάνουν είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους ικανούς να αξιολογούν τα συναισθήματα και τις κρίσεις τους

Η ανθρώπινη νοημοσύνη διαφέρει με πολλούς τρόπους από τη νοημοσύνη των ζώων, ένας όμως από τους πιο προφανείς είναι η αυτεπίγνωσή μας. Ενας σκύλος, για παράδειγμα, έχει πιθανώς αντίληψη πολλών αισθημάτων σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή: ότι πεινάει, ότι έχει κουραστεί ύστερα από μια μεγάλη βόλτα, ίσως, ή ότι μια γαργαλιστική μυρωδιά έρχεται από την κουζίνα.

Ο ιδιόκτητης του όμως θα έχει αντίληψη όλων αυτών των αισθημάτων αλλά παράλληλα θα έχει ένα επιπλέον επίπεδο διαδικασιών σκέψης επάνω από αυτά. Ως άνθρωποι μπορούμε να έχουμε αντίληψη του ότι αντιλαμβανόμαστε τις βασικές αισθητηριακές πληροφορίες που λαμβάνουμε και αυτό μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε σχετικά με την ακρίβεια ή την αξιοπιστία των συναισθημάτων και των κρίσεών μας.

Αυτό μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε: «Πόσο κουρασμένος είμαι έπειτα από αυτή τη μεγάλη βόλτα, είναι αυτή η ικανοποιητική κούραση που νιώθεις μετά την άσκηση. Δεν έχω κουραστεί όμως και τόσο ώστε να μην πάω στο μπαρ το βράδυ».

Αυτή η ιδιότητα αναφέρεται συχνά ως εσωαντίληψη ή μεταγνωσιακή ικανότητα. «Είναι η ικανότητα να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, να έχεις επίγνωση του εαυτού σου» λέει ο Στιβ Φλέμινγκ ο οποίος μελετά τη συνείδηση στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. «Αυτό είναι κάτι το οποίο νομίζουμε ότι είναι, αν όχι ένα χαρακτηριστικό μοναδικό στους ανθρώπους, τουλάχιστον ότι αποτελεί μια από τις πιο ανεπτυγμένες ιδιότητες της ανθρώπινης ψυχολογίας».

Ο κ. Φλέμινγκ ονομάζει την ικανότητα αυτή υπερσυνείδηση. «Η μεταγνωσιακή ικανότητα φαίνεται να αποτελεί μάλλον τον πυρήνα τού ποιοι είμαστε».

Παλαιότερες έρευνες σχετικά με τη μεταγνωσιακή ικανότητα έχουν εστιάσει στο αν είναι πραγματικά μοναδική στους ανθρώπους ή αν είναι κοινή σε κάποιον βαθμό στα περισσότερο νοήμονα ζώα. Εχουν υπάρξει ενδείξεις αυτής της ικανότητας στα δελφίνια και στους πιθήκους, για παράδειγμα, αν και οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι μπορεί να υπάρχουν άλλες ερμηνείες για αυτά τα αποτελέσματα.

Η απεικόνιση του εγκεφάλου ανθρώπων ενώ διενεργούν μεταγνωσιακά έργα υποδηλώνει ότι η έδρα αυτής της ικανότητας βρίσκεται στον προμετωπιαίο φλοιό μας, στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού μας. Η ιδιότητα αυτή είναι όμως δύσκολο να μετρηθεί. Αν ρωτήσουμε π.χ. εθελοντές πόσο βέβαιοι είναι για τις απαντήσεις τους σε ένα τεστ, τα αποτελέσματα μπερδεύονται από τις μεγάλες διαφορές που παρατηρούνται στην ικανότητα των ανθρώπων να κάνουν το τεστ. Τι μετράμε λοιπόν, την ικανότητα ή την αντίληψη αυτής της ικανότητας;

Η ομάδα του κ. Φλέμινγκ επινόησε ένα καίριο επιπλέον βήμα. Το έργο που χρησιμοποίησαν ήταν ένα απλό οπτικό έργο: έδειξαν σε εθελοντές ριγωτά σχήματα σε διάφορες αποχρώσεις του γκρι και τους ρώτησαν ποια είχαν τη μεγαλύτερη αντίθεση. Υστερα από κάθε ερώτηση οι εθελοντές έπρεπε να αξιολογήσουν πόσο βέβαιοι ήταν ότι είχαν επιλέξει τη σωστή απάντηση.

Τυφλή όραση

Μια σημαντική λεπτομέρεια, το τεστ με τις ρίγες είχε προσαρμοστεί ειδικά για κάθε άτομο έτσι ώστε, ανεξάρτητα από το πόσο καλή ήταν η όρασή τους, όλοι απάντησαν σωστά στο 70% των ερωτήσεων. Αυτό σήμαινε ότι η μόνη μεταβλητή για την αξιολόγηση της βεβαιότητας ήταν η μεταγνωσιακή ικανότητα των ανθρώπων και έδωσε την πρώτη απόδειξη στο εργαστήριο ότι αυτή η ικανότητα ποικίλλει σημαντικά από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Εκτός του ότι έκαναν αυτά τα τεστ, οι εθελοντές πέρασαν και από τον εγκεφαλικό τομογράφο και οι απεικονίσεις αποκάλυψαν ότι εκείνοι που είχαν την καλύτερη μεταγνωσιακή ικανότητα είχαν περισσότερη φαιά ουσία σε μια περιοχή στο μπροστινό μέρος του προμετωπιαίου φλοιού η οποία είναι γνωστή ως πρόσθιος προμετωπιαίος φλοιός.

Βρίσκεται ακριβώς πίσω από το μέτωπό μας.

«Τι έχει αυτή η περιοχή που μας δίνει αυτή την ικανότητα;» ρωτάει ο κ. Φλέμινγκ.«Μήπως το γεγονός ότι είναι πιο ανεπτυγμένη στους ανθρώπους σημαίνει ότι έχουμε μια αυτοαντίληψη θεμελιωδώς διαφορετική από των ζώων;».

Ο άλλος κλασικός τρόπος για να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος είναι να βλέπουμε τι συμβαίνει όταν αυτός δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Ας πάρουμε για παράδειγμα την «τυφλή όραση», μια σπάνια πάθηση που προκαλείται συνήθως από τραυματισμό στον εγκέφαλο. Οσοι πάσχουν από αυτήν ενεργούν σαν να είναι, από όλες τις απόψεις, τυφλοί. Προσεκτικές εξετάσεις όμως αποκαλύπτουν ότι μπορούν να προσλάβουν τουλάχιστον κάποιες οπτικές πληροφορίες για τον κόσμο σε ασυνείδητο επίπεδο. Οταν, για παράδειγμα, τους ζητούν να μαντέψουν τι αντικείμενο βρίσκεται μπροστά τους οι επιδόσεις τους είναι καλύτερες από ό,τι θα μπορούσαν να είναι αν απαντούσαν τυχαία, παρά το γεγονός ότι επιμένουν ότι δεν βλέπουν τίποτε.

Η τυφλή όραση θεωρείτο πάντοτε ότι προκύπτει από τραύμα στον οπτικό φλοιό, στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, εκεί όπου φθάνουν αρχικά οι πληροφορίες από το οπτικό νεύρο. Πρόσφατες μελέτες με απεικονίσεις του εγκεφάλου υποδηλώνουν ωστόσο ότι η βλάβη επηρεάζει επίσης τις συνδέσεις με τον προμετωπιαίο φλοιό, την ίδια περιοχή που ανέδειξαν οι έρευνες του κ. Φλέμινγκ. «Εδώ προκύπτει μια μεγάλη αναθεώρηση» λέει οΧακουάν Λάου του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, επικεφαλής της σχετικής μελέτης.

Αυτή η στροφή στην ερμηνεία της τυφλής όρασης δένει πολύ καλά με τα αποτελέσματα του κ. Φλέμινγκ, καθώς η συγκεκριμένη πάθηση αποτελεί μια από τις πλέον καταφανείς περιπτώσεις έλλειψης μεταγνωσιακής ικανότητας που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Εκτός ελέγχου

Λιγότερο ακραία «ελαττώματα» στη μεταγνωσιακή ικανότητα μπορούν να σχετίζονται με άλλες, πιο διαδεδομένες διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια, η οποία έχει ως συμπτώματα αυταπάτες και παραισθήσεις. «Οι σχιζοφρενείς έχουν πρόβλημα με μια πολύ κεντρική μεταγνωσιακή ικανότητα, αυτή του ότι γνωρίζω ότι είμαι εγώ και γνωρίζω τι κάνω» λέει ηΤζάνετ Μέτκαλφ, επίσης από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.  

Η ερευνήτρια έχει μελετήσει τη μεταγνωσιακή ικανότητα ανθρώπων με σχιζοφρένεια χρησιμοποιώντας ένα απλό παιχνίδι στον ηλεκτρονικό υπολογιστή που βασίζεται σε κινήσεις με τον κέρσορα. Αρχικά οι ασθενείς με σχιζοφρένεια ήταν εξίσου καλοί στο να κρίνουν πόσο καλά τα πήγαν με την ομάδα ελέγχου των υγιών εθελοντών. Οταν όμως η κυρία Μέτκαλφ άρχισε κρυφά να κινεί η ίδια τον κέρσορα, οι εθελοντές της ομάδας ελέγχου γρήγορα κατάλαβαν ότι συνέβαινε κάτι παράξενο. Οι εθελοντές με σχιζοφρένεια αντιθέτως δεν συνειδητοποίησαν ότι είχαν πάψει να είναι πλήρως υπεύθυνοι για τις κινήσεις του κέρσορα.

Ορισμένοι άνθρωποι με σχιζοφρένεια φθάνουν να πιστεύουν ότι άλλοι ελέγχουν τη συμπεριφορά τους ισχυριζόμενοι, για παράδειγμα, ότι τους έχουν εμφυτεύσει ένα μικροτσίπ στο κεφάλι. «Οταν δεν ξέρεις αν ελέγχεις την ίδια σου τη συμπεριφορά μπορείς να είσαι ανοιχτός σε τέτοιου είδους σύνδρομα» λέει η κυρία Μέτκαλφ.

Εκτός του ότι μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους με σχιζοφρένεια η καλύτερη κατανόηση της μεταγνωσιακής ικανότητας θα μπορούσε να βελτιώσει τη διδασκαλία στα σχολεία. Η κυρία Μέτκαλφ διαπίστωσε ότι τα παιδιά ηλικίας επτά ως έντεκα χρόνων είναι ικανά να κάνουν σωστές μεταγνωσιακές κρίσεις σχετικά με το πόσο καλά γνωρίζουν ένα θέμα, αλλά μπορεί να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη γνώση.

Για παράδειγμα, τα παιδιά αυτής της κατηγορίας προτιμούν να εξακολουθούν να ασχολούνται με ένα θέμα το οποίο ήδη γνωρίζουν παρά να περνούν στο επόμενο. «Θα ήταν ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να διδάξουμε τους δασκάλους πώς να χρησιμοποιούν τη μεταγνωσιακή ικανότητα με αποτελεσματικό τρόπο» λέει η ερευνήτρια.

Η μεταγνωσιακή ικανότητα ενός ατόμου ίσως μπορεί να βελτιωθεί αν του δίνονται πληροφορίες, σε τεστ ανάλογα με τα τεστ που έκανε ο κ. Φλέμινγκ στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η κυρία Μέτκαλφ ελπίζει ότι κάτι τέτοιοι θα βοηθήσει ανθρώπους με σχιζοφρένια. Ας υποθέσουμε όμως ότι και εμείς οι υπόλοιποι κάναμε την ίδια εκπαίδευση. Θα μας έδινε αυτό μια υπερ-φορτισμένη υπερσυνείδηση; «Αν ορίζετε τη συνείδηση ως πώς είναι να βλέπει κάποιος το κόκκινο χρώμα, το συγκεκριμένο δεν θα αλλάξει» απαντά ο κ. Φλέμινγκ. «Αν όμως την ορίζετε ως το να μπορεί κάποιος να σκέφτεται σωστά σχετικά με αυτό που βλέπει ή σχετικά με το αν πήρε μια σωστή απόφαση, τότε η εκπαίδευση θα μπορούσε να προσφέρει βελτίωση».

Emma Young

***

«Αλλες» καταστάσεις
Ολα ψέματα
Γιατί διαλέξατε να φορέσετε αυτά τα ρούχα σήμερα το πρωί; Τι σας έκανε να γράψετε τη λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνετε με αυτή τη σειρά σήμερα; Αλήθεια, πώς καταλήξατε να κάνετε τη δουλειά που κάνετε; Ισως νομίζετε ότι ξέρετε τους λόγους, αυτοί όμως μπορεί να αποτελούν αποκύημα της φαντασίας σας.

Αυτό το αλλόκοτο συμπέρασμα έχει αναδειχθεί από μελέτες σε ανθρώπους στους οποίους έγινε μια ακραία μορφή χειρουργικής επέμβασης - ο πλήρης αποχωρισμός της παχιάς δέσμης νεύρων που ενώνει τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου - σε μια προσπάθεια θεραπείας της επιληψίας.

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνονται συνήθως μια χαρά, τα έργα όμως που έχουν σχεδιαστεί για τον έλεγχο της συνομιλίας ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια μπορεί να αναδείξουν προβλήματα. Σε ένα τεστ, π.χ., οι ερευνητές τούς έδειχναν διάφορες εικόνες σε κάθε μάτι ξεχωριστά και οι ίδιοι έπρεπε να δείχνουν μια παρόμοια εικόνα με το χέρι της ίδιας πλευράς με το μάτι που την έβλεπε.

Οταν ένας εθελοντής είδε ένα χιονισμένο τοπίο με το αριστερό μάτι, διάλεξε την εικόνα ενός φτυαριού για το χιόνι με το αριστερό του χέρι. Οταν όμως του ζητήθηκε να εξηγήσει την επιλογή του, είχε πρόβλημα. Οι ενέργειες του αριστερού ματιού και χεριού του ήταν υπό τον έλεγχο του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου του, αφού κάθε ημισφαίριο ελέγχει την αντίθετη πλευρά του σώματος. Η γλώσσα όμως ελέγχεται από το αριστερό ημισφαίριο, το οποίο δεν μπορούσε να αξιολογήσει την εικόνα που «είδε» το δεξιό ημισφαίριο. Ο εθελοντής επινόησε λοιπόν έναν λόγο ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με το χιόνι: είπε ότι το φτυάρι ήταν για να καθαρίσει ένα κοτέτσι, καθώς η τελευταία εικόνα που είχε δει με το αριστερό ημισφαίριο ήταν ένα κοτόπουλο.

Ευρήματα του είδους έχουν οδηγήσει στη θεωρία του «ερμηνευτικού εγκεφάλου», η οποία υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος επινοεί αφηγήσεις σχετικά με τις ενέργειές μας έτσι ώστε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον κόσμο. Ο καθένας μας μπορεί να εμπλακεί σε αυτού του είδους τη μυθοπλασία. Σε μια μελέτη ζητήθηκε από εθελοντές οι οποίοι δεν είχαν υποστεί καμία χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο να επιλέξουν μια εικόνα ανάμεσα σε πολλές και στη συνέχεια οι ερευνητές τούς ξεγέλασαν ώστε να νομίσουν ότι είχαν διαλέξει μια άλλη εικόνα. Οταν τους ρώτησαν γιατί τη διάλεξαν, οι εξηγήσεις ήταν πειστικές, ήταν όμως εντελώς φανταστικές. Ποιος ξέρει πόσο συχνά η συνείδησή μας μάς κάνει τέτοια κόλπα;

Clare Wilson

@ 2013 NewScientist Magazine, Reed Business Information Ltd.

ΑΡΘΡΟ-ΚΟΛΑΦΟΣ ΣΤΟ RUSSIA TODAY - Ελλάδα καταδικασμένη εξαιτίας άστοχου πειράματος!

“Η λιτότητα καταστρέφει το ελεύθερο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, αφήνοντας την κυβέρνηση πιο δυσλειτουργική παρά ποτέ. Τα χειρότερα νέα; Η Ελλάδα θα χρειαστεί και άλλο πακέτο διάσωσης”, γράφει σε άρθρο του στο Russia Today ο Patrick L. Young, ειδικός των 
χρηματαγορών.

Και όπως λέει, αυτό δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση. “Αυτό που σοκάρει είναι ότι έπειτα από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης, έχει απομείνει κάτι που μοιάζει με οικονομία για να διασωθεί”.

Ο αρθρογράφος προσθέτει πως η ΕΕ είναι τόσο απελπισμένη να διατηρήσει το νόμισμά της, που δεν είναι παρά μια απάτη, ώστε εξετάζει να δώσει για τη διάσωση της Ελλάδας κοινοτικά κονδύλια, κάτι που σημαίνει ότι η Βρετανία και η Σουηδία θα πληρώσουν για το “ευρω-φιάσκο”, παρότι ουδέποτε το υιοθέτησαν.

“Η Ελλάδα βρίσκεται στην άβυσσο της οικονομικής καταδίκης. Ανόητοι, διεφθαρμένοι πολιτικοί ξόδεψαν όλα τα χρήματα και η σημερινή γενιά (που σε μεγάλο βαθμό έχει μεταφέρει το δικό της πλούτο στο εξωτερικό), δεν έχει την ικανότητα να αναμορφώσει το κράτος. Οι πραγματιστές παρατηρητές τάχθηκαν υπέρ της χρεοκοπίας πριν από χρόνια, αλλά η ελληνική κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις της ΕΕ, επιμένοντας πεισματικά να παραμείνει στο ευρώ”, λέει ο Young.

“Είναι αλήθεια ότι μια εθνική χρεοκοπία και το χάος ενός νέου νομίσματος δεν είναι τόσο εύκολο όσο ένα πικ νικ, αλλά μια οικονομία που παραμένει σε κώμα εξαιτίας ενός πολιτικού δόγματος που στηρίζεται σε ένα άστοχο πολιτικό πείραμα, δεν είναι κάτι που αξίζει να ζήσει κανείς για ένα μήνα, και σίγουρα όχι για έξι χρόνια”.

Και καταλήγει: “Το ευρώ παραμένει υπό τεχνητή υποστήριξη ζωής. Η Ελλάδα ζει το μύθο του Σίσυφου, καταδικασμένη να σπρώχνει ένα βράχο στο λόφο έως την αιωνιότητα. Και κάθε φορά που πλησιάζει στην κορυφή, ο βράχος κυλά προς τα πίσω. Αργά ή γρήγορα, αυτή η τρέλα πρέπει να τελειώσει. Δεν θα είναι κάτι όμορφο, αλλά τουλάχιστον ένα τέτοιο ρήγμα θα επιτρέψει την επιστροφή στη διατηρήσιμη ανάπτυξη, σε αντίθεση με μια χαμένη γενιά”.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/08/russia-today.html#ixzz2dcIyJo2T

Το πείραμα του Μίλγκραμ: το τέρας μέσα μας

Ένα εκπληκτικό πείραμα που ψυχολογίας που αποκάλυψε την φύση του βαθύτερου ψυχισμού του μοντέρνου ανθρώπου. Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.




Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.

Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.

Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.

Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη. Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και –μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».


Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.

Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!».

Η ζωή στη Γη προέρχεται από τον πλανήτη Άρη

Η ζωή στον πλανήτη μας κατάγεται από τον πλανήτη Άρη υποστηρίζουν επιστήμονες που συμμετέχουν στο Συνέδριο Goldschmidt 2013, που διεξάγεται από τις 25 Αυγούστου στη Φλωρεντία …
της Ιταλίας.
Σύμφωνα με τον Στήβεν Μπένερ, καθηγητή Γεωχημείας και ιδρυτή του Ινστιτούτου Γουεστχάιμερ για την Επιστήμη και την Τεχνολογία στις ΗΠΑ,  ένα συγκεκριμένο είδος ύλης απαραίτητο για τη δημιουργία ζωής υπήρχε αποκλειστικά και μόνο στην επιφάνεια του “Κόκκινου Πλανήτη”.
Η μεταφορά της ύλης αυτής από τον Άρη στη Γη εικάζεται ότι έγινε μέσω βροχής μετεωριτών ή εκρήξεων ηφαιστείων.
Η θεωρία του Μπένερ βασίζεται στην οξείδωση της μεταλλικής μορφής του μολυβδαινίου, υλικού που δρα ως καταλύτης στην ανάπτυξη οργανικών μορίων, τα οποία δημιουργούν τις πρώτες μορφές ζωής
Σύμφωνα με τον επιστήμονα το μολυβδαίνιο σε αυτή τη μορφή δεν θα μπορούσε να υπάρχει στη Γη όταν γεννήθηκαν οι πρώτες μορφές ζωής πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια, διότι τότε το οξυγόνο στην επιφάνεια του πλανήτη μας ήταν λιγοστό σε αντίθεση με τον Άρη. Πέραν αυτού, το σύνολο της επιφάνειας της Γης ήταν καλυμμένη από νερό, το οποίο σύμφωνα με τον Μπένερ και άλλους γεωχημικούς θα ήταν διαβρωτικό για το RNA, εξάδελφο του DNA και πρώτο γενετικό μόριο που εμφανίστηκε.
«Είναι ένα ακόμη αποδεικτικό στοιχείο που καθιστά πιο πιθανό ότι η ζωή ήρθε στη Γη από ένα μετεωρίτη του Άρη, αντί να αρχίσει από εδώ» δήλωσε ο επιστήμονας.
Όλα τα ζωντανά πλάσματα προέρχονται από οργανική ύλη, αλλά η προσθήκη ενέργειας στα οργανικά μόρια δεν δημιουργεί ζωή.
“Το μολυβδαίνιο μαζί με το βόριο θεωρούνται ουσίες κομβικής σημασίας για την ανάπτυξη των οργανικών υλών σε ζωή. Κι αυτό διότι η απουσία τους έχει ως αποτέλεσμα τη μετατροπή των οργανικών μορίων σε κάτι που μοιάζει με πίσσα” τονίζει χαρακτηριστικά ο Μπένερ.
Τη θεωρία του Μπένερ υποστηρίζει η ανάλυση μετεωρίτη από τον Άρη ο οποίος ήταν πλούσιος σε βόριο, ενώ εκτιμάται ότι υπήρχε και άφθονο οξειδωμένο μολυβδαίνιο.
“Είμαστε όλοι Αρειανοί, η ζωή ξεκίνησε από τον πλανήτη Άρη και έφθασε στη Γη από έναν βράχο” δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μπένερ κατά την εισήγησή του στο Συνέδριο.
“Ωστόσο, είμαστε τυχεροί που καταλήξαμε εδώ, καθώς σίγουρα η Γη υποστηρίζει καλύτερα τη διατήρηση της ζωής σε σύγκριση με τον Άρη” πρόσθεσε για να καταλήξει ότι σε διαφορετική περίπτωση “εάν υποθετικά οι πρόγονοί μας είχαν παραμείνει στον Άρη, δεν θα υπήρχαν και πολλά για να πούμε”.
Πηγή: econews.gr

Λύση σε διάσημο πρόβλημα της κβαντικής φυσικής

Η κβαντική μηχανική είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο επιτυχημένες θεωρίες της φυσικής, και χάρη στην κατανόησή της απολαμβάνουμε πλήθος από τεχνολογικά επιτεύγματα. Στη θεωρητική ερμηνεία ορισμένων χαρακτηριστικών της όμως, συνεχίζουν να υπάρχουν προβλήματα, τα οποία κατά καιρούς απασχόλησαν κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα φυσικών όπως οι Χάιζενμπεργκ, φον Νόιμαν και Αϊνστάιν.




Το μετρητικό πρόβλημα

 Ένα από τα διάσημα προβλήματα της κβαντικής φυσικής, είναι το μετρητικό πρόβλημα, το φαινόμενο δηλαδή της κατάρρευσης της κυματοσυνάρτησης που περιγράφει ένα σωματίδιο, όταν αυτό υπόκειται σε μία μέτρηση.

Ενώ πριν τη μέτρηση η εξίσωση του Σρέντιγκερ δίνει τις πιθανότητες το κβαντικό σύστημα να βρίσκεται σε διάφορες καταστάσεις, μετά τη μέτρηση το βρίσκουμε πάντα να έχει προτιμήσει μία συγκεκριμένη, βρίσκουμε δηλαδή τη κυματοσυνάρτησή του να έχει καταρρεύσει. Έτσι, η μέτρηση επιδρά με κάποιο τρόπο στο σύστημά μας και του αλλάζει τη φυσική, καθώς το μετατρέπει από κβαντικό σύστημα σε κλασικό. Αυτός ο προσδιορισμός των ορίων μεταξύ κβαντικής και κλασικής φυσικής, είναι στο επίκεντρο του μετρητικού προβλήματος.


Η λύση

Ο «τζογαδόρος» κύριος Hawking

Τα στοιχήματα με επίκεντρο επιστημονικά ζητήματα έχουν εμφανιστεί εδώ και αιώνες, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν βοηθήσει στη πρόοδο της επιστήμης.





Το πρώτο διάσημο καταγεγραμμένο στοίχημα, έλαβε χώρα το 1684 όταν ο πασίγνωστος εκείνη την εποχή αρχιτέκτονας Christopher Wren, δήλωσε πως θα έδινε 40 σελίνια σε όποιον κατάφερνε να αποδείξει τους νόμους του Κέπλερ, χρησιμοποιώντας το νόμο του αντιστρόφου τετραγώνου.

Λίγο καιρό μετά, ο Ισαάκ Νεύτων θα εξέδιδε το περίφημο έργο του «Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας», που θα περιείχε και την εν λόγω απόδειξη, αλλά δεν εισέπραξε ποτέ την αμοιβή, καθώς είχε λήξει η διορία.

Από τότε έχουν μπει διάσημα στοιχήματα που αφορούν στο αν η Γη είναι τελικά επίπεδη, ή αν μπορεί κάποιος να κατασκευάσει μια μηχανή με μέγεθος 1/64 της ίντσας. Ωστόσο, υπάρχουν τρία διάσημα στοιχήματα που έχει λάβει μέρος ο διάσημος φυσικός Stephen Hawking. Και αν η ιστορία έχει δείξει πως είναι λαμπρός επιστήμονας, φαίνεται πως δεν τα πηγαίνει εξίσου καλά με το τζόγο.

Το πρώτο στοίχημα που έβαλε ο Άγγλος φυσικός, ήταν το 1975 με το φυσικό του πανεπιστημίου Caltech, Kip Thorne, και αφορούσε στο ενδεχόμενο το νεοπαρατηρηθέν τότε αντικείμενο Κύκνος-Χ1 να είναι μαύρη τρύπα. Ο Hawking, ο οποίος πόνταρε ενάντια στην ίδια του την έρευνα, έχασε το στοίχημα, καθώς ο Κύκνος-Χ1 έγινε το πρώτο αντικείμενο στο Σύμπαν που διαπιστώθηκε πως είναι μαύρη τρύπα.

Αριστοτέλης και Πλάτωνας Οι διαφορές των δύο φιλοσόφων

Μελετώντας την πορεία της Φιλοσοφίας στον Ελληνικό κόσμο, συναντάμε μεγάλες προσωπικότητες που με τη σκέψη και το έργο τους χάραξαν βαθιά την Ιστορία του Πολιτισμού και επέδρασαν στη διαμόρφωσή του χιλιάδες χρόνια μετά την εποχή τους. Ανάμεσα σ’ αυτούς συγκαταλέγονται ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, δύο πραγματικοί γίγαντες της διανόησης και του πνεύματος, που συνδέθηκαν στενά μεταξύ τους, δίδαξαν μεγάλες αλήθειες, αναγνωρίστηκαν και τιμήθηκαν από τις μεταγενέστερες γενιές μέχρι και σήμερα για την προσφορά τους.Στα έργα τους συναντάμε πολλά κοινά σημεία στις απόψεις τους για τη ζωή, τον άνθρωπο, την ηθική, κάτι που άλλωστε είναι φυσικό εφόσον συνδέθηκαν μεταξύ τους ως Δάσκαλος και Μαθητής. Συναντάμε όμως και κάποιες διαφορές στην αντίληψή τους για τον Κόσμο, την πολιτική και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Οι διαφορές μεταξύ των δύο φιλοσόφων
Ο Πλάτωνας γεννήθηκε το 428 π.Χ. στην Αθήνα. Οι γονείς του κατάγονταν από αριστοκρατική γενιά. Έτσι η μόρφωσή του ήταν προσεγμένη. Από τα νεανικά του χρόνια εκδήλωσε το ενδιαφέρον για την πολιτική και τα όσα συνέβαιναν στην Αθήνα. Όταν ήταν 20 ετών, γνώρισε το μετέπειτα δάσκαλό του, Σωκράτη, κοντά στον οποίο έμεινε για 8 χρόνια, μέχρι και το θάνατό του. Με τον Σωκράτη ανέπτυξε μία ιδιαίτερη σχέση ως μαθητής του, καθώς η διδασκαλία του επηρέασε με αποφασιστικό τρόπο τη διαμόρφωση του εσωτερικού κόσμου του Πλάτωνα.Ο Πλάτωνας φρόντισε, μετά το θάνατο του δασκάλου του, να διασώσει και να μεταδώσει τις διδασκαλίες και τη μεγαλειώδη φυσιογνωμία του, γράφοντας τους γνωστούς σωκρατικούς διαλόγους.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά από πολλά ταξίδια, ίδρυσε το 387 π.Χ. στην Αθήνα μία φιλοσοφική Σχολή κοινοβιακού χαρακτήρα, την οποία ονόμασε Ακαδημία προς τιμή του ήρωα Ακάδημου. Εκεί δίδαξε για 40 ολόκληρα χρόνια, ως το θάνατό του, σύμφωνα με τα ιδανικά του και με το σωκρατικό πνεύμα.Η Ακαδημία αναδείχθηκε στον ελλαδικό χώρο σε έναν καταλυτικό φορέα γνώσης και διαμόρφωσης σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής και ανέδειξε πολλά μεγάλα ονόματα στον τομέα της φιλοσοφίας και επιστήμης. Ένα από αυτά ήταν ο Αριστοτέλης.

Μυθικοί αυτόχειρες

Η αυτοκτονία του Αίαντα _ ερυθρόμορφος κάλυκας – κρατήρας Ετρουσκικού ρυθμού 400-350 π.Χ .

Το άρθρο αναφέρεται στους αυτόχειρες της μυθολογίας, δηλαδή σε αυτούς που αυτοκτόνησαν είτε αυτοβούλως είτε πιεζόμενοι από καταστάσεις. Οι κυριότεροι λόγοι ήσαν θλίψη, αγάπη, έρωτας, φόβος, ζήλια, ντροπή, τύψεις, ψυχικές ή πνευματικές διαταραχές, αυτοθυσία, ή άλλες  αιτίες.

_________________________________

Άδραστος. Βασιλέας των Άργους και ένας από τους Επτά επί Θήβαις, ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε (Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες» 70).

Αιγεύς. Βασιλέας της Αθήνας. Πιστεύοντας ότι ο γιος του Θησέας είχε πεθάνει στην Κρήτη, έπεσε στη θάλασσα, ή από την Ακρόπολη (Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες» 43 – Απολλόδωρος «Επιτομή» 1.11 – Διόδωρος ο Σικελιώτης 4.61.6).

Αίσακος. Γιος του Πριάμου ο οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των Μάντεων. Έπεσε στη θάλασσα και η Τηθύς τον μεταμόρφωσε σε θαλασσοπούλι (Απολλόδωρος 3.12.5 – Οβίδιος «Μεταμόρφωση» 750 ff).

Αίθρα. Μητέρα του Θησέα. (Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες» 243).

Άγλαυρος (η). Κόρη του Κέκροπα, η οποία κατελήφθη από φθόνο και έπεσε από την Ακρόπολη, ή στην θάλασσα, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι ο θεός Ερμής την μεταμόρφωσε σε μαύρη πέτρα. (Απολλόδωρος 3.14.6 – Ευριπίδης «Ίων» 20ff – Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες» 166 – Οβίδιος «Μεταμόρφωση» 2.830).

Άγριος. Βασιλέας της Καλυδώνος στην Αιωλία, αυτοκτόνησε όταν εκδιώχθηκε από το βασίλειό του λόγω του Διομήδη, ενώ κατ’ άλλους λέγεται ότι τον σκότωσε ο Διομήδης. (Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες» 242 – Αντωνίνος Λιμπεράλις «Μεταμορφώσεις» 37).

Αίας ο Τελαμόνιος. Αχαιός ηγέτης αυτοκτόνησε με το ξίφος του λόγω τρέλας. («Αιθιοπίς» 3- Ευριπίδης «Ελένη» 96 – Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες» 242 – Πινδάρου «Ίσθμιες Ωδές» 4.35 – Πινδάρου «Νέμεες Ωδές» 7.26 – Κουίντος Σμυρναίος 5.482 – Παυσανίας 3.1912 – Σοφοκλής «Αίας» 815ff).

Αίμων. Υιός του Κρέοντα. Λέγεται ότι αυτοκτόνησε στον τάφο της Αντιγόνης, άλλοι λένε ότι τον καταβρόχθισε η Σφίγγα. (Απολλόδωρος 3.5.8- Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες»72 – Σοφοκλής «Αντιγόνη» 1175 – Προπέρτιος «Ελεγείες» 2.8.21).

Αλκημέδη. Μητέρα του Ιάσονα, η οποία εξαναγκάσθηκε από τον βασιλέα Πελία, να αυτοκτονήσει μαζί με τον σύζυγό της. Η Αλκημέδη κρεμάσθηκε, ή ήπιε μέχρι ασφυξίας αίμα ταύρου, όπως ο σύζυγος και το παιδί της. (Απολλόδωρος 1.9.27 – Βαλέριος Φλάκος «Αργοναυτικά» 1.818ff).

Αλκινόη. Έπεσε στην θάλασσα και πνίγηκε. (Παρθένιος εκ Νικαίας 27.1).

Άλκις. Αυτοκτόνησε στο πατρικό της σπίτι, σύμφωνα με προφητεία (Παυσανίας 9.17.1).

Αλκυόνη. Έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε από θλίψη για τον θάνατο του άνδρα της και μεταμορφώθηκε σε πτηνό. (Απολλόδωρος 1.7.3-4 – Γάιος Ιούλιος Υγίνος «Ιστορίες» 65).

Αλθαία. Μητέρα του Μελεάγρου η οποία κρεμάσθηκε. (Απολλόδωρος 1.8.1-3).

Οι “Μοίρες”

Οι Μοίρες παριστάνονταν, συνήθως, ως τρεις γυναικείες μορφές που κλώθουν. Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, είναι η ανθρώπινη ζωή, συμβολίζοντας έτσι το πόσο μηδαμινή κι ασήμαντη αποδεικνύεται τελικά, αφού κόβεται με το παραμικρό, όπως μια κλωστή.

Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη η Λάχεσις, μοιράζει τους κλήρους, καθορίζοντας τι θα «τύχει» στον καθένα και η τρίτη η Άτροπος, κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, το νήμα της ζωής των ανθρώπων. Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα άσχημα της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι άνθρωποι πίστευαν πως δεν ήταν τρεις, αλλά μία ή δύο, όπως, για παράδειγμα, συνέβαινε στο μαντείο των Δελφών, όπου λάτρευαν μόνο τη Μοίρα της Γέννησης και τη Μοίρα του Θανάτου.

Κλωθώ

Άλλες ονομασίες με τις οποίες αναφέρονται είναι Αίσα, Πεπρωμένη και Ειμαρμένη.

Η λέξη “μοίρα” προέρχεται από το ρήμα “μοιράζω”, είναι δηλαδή το “μερίδιο” και το “μερτικό”, το κομμάτι που παίρνει ο κάθε δικαιούχος από τον διαμοιρασμό ενός συνόλου. Έτσι, μοίρα σημαίνει πάνω απ’ όλα το μερίδιο που διεκδικεί ο καθένας στη ζωή και την ευτυχία.

Πίστευαν πως το νήμα της ζωής το έγνεθαν οι Μοίρες δυο φορές κατά τη διάρκειά της………….μία κατά τη γέννηση και μία κατά το γάμο………..διότι ήταν δύο γεγονότα σημαντικά για την περαιτέρω πορεία της. Ο Νέστωρ, ο βασιλιάς της Πύλου, λόγου χάριν, αποτελούσε στην αρχαιότητα ένα πρότυπο ζωής, χάρη στην εύνοια της Μοίρας……έζησε πολύ και από το γάμο του απέκτησε πολλούς γιους.

Επιστήμονες ανέπτυξαν μίνι ανθρώπινους εγκεφάλους σε εργαστήριο της Αυστρίας

Ανθρώπινους εγκέφαλους - μινιατούρες κατάφεραν να αναπτύξουν οι επιστήμονες σε ένα εργαστήριο της Αυστρίας, κατόρθωμα το οποίο η επιστημονική κοινότητα ελπίζει τώρα ότι θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των νευρολογικών διαταραχών.
Οι εγκέφαλοι, οι οποίοι έχουν μέγεθος ενός μπιζελιού, αναπτύχθηκαν στο Ινστιτιούτο Μοριακής Βιοτεχνολογίας στην Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών και έχουν φτάσει στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης με αυτό του εγκεφάλου ενός εμβρύου 9 εβδομάδων, χωρίς, ωστόσο, να έχουν την ικανότητα της σκέψης.
Οι νευροεπιστήμονες περιγράφουν τα συμπεράσματα της νέας μελέτης, η οποία δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό "Nature", ως «εκπληκτικά» και «συναρπαστικά».
Για την ανάπτυξη των εγκεφάλων, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν είτε εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα ή ενήλικα δερματικά κύτταρα, προκειμένου να παράγουν το νευροεκτόδερμα, δηλαδή το τμήμα εκείνο του εμβρύου από το οποίο προκύπτει ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός.
Στη συνέχεια, το νευροεκτόδερμα τοποθετήθηκε σε μικροσκοπικές σταγόνες τζελ, δημιουργώντας ένα είδος "σκαλωσιάς" ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί ο ιστός, και έπειτα τοποθετήθηκε σε έναν περιστρεφόμενο βιοαντιδραστήρα, ο οποίος του παρείχε οξυγόνο, καθώς και τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.
Τα κύτταρα κατάφεραν, τελικά, να αναπτυχθούν και να οργανωθούν σε ξεχωριστές περιοχές του εγκεφάλου, όπως είναι ο εγκεφαλικός φλοιός, ο αμφιβληστροειδής και ο πρώιμος ιππόκαμπος, οι οποίες, σε έναν πλήρως ανεπτυγμένο εγκέφαλο, παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο όσον αφορά στη μνήμη.
Οι "μίνι - εγκέφαλοι", το μέγεθος των οποίων έφτασε περίπου τα 4 χιλιοστά μέσα στους 2 πρώτους μήνες, έχουν επιβιώσει για έναν ολόκληρο χρόνο, ωστόσο, δεν έχουν μεγαλώσει περισσότερο, καθώς δεν διαθέτουν αιμοφόρα αγγεία παρά μόνο εγκεφαλικούς ιστούς, στο εσωτερικό των οποίων δεν μπορούν να εισχωρήσουν τα θρεπτικά συστατικά και το οξυγόνο.
Οι ερευνητές πιστεύουν τώρα πως βρίσκονται αρκετά κοντά και, ταυτόχρονα, αρκετά μακριά από την τέλεια εγκεφαλική ανάπτυξη ενός εμβρύου, ηλικίας 9 εβδομάδων.
Στόχος τους είναι να μελετήσουν καλύτερα διαταραχές, όπως είναι η σχιζοφρένεια και ο αυτισμός, οι οποίες, παρόλο που εκδηλώνονται σε ενηλίκους, έχει διαπιστωθεί ότι τα υποκείμενα ελαττώματά τους προκύπτουν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης του εγκεφάλου.

directnews.gr

Έρνεστ Ράδερφορντ: Ο σπουδαίος Νεοζηλανδός πυρηνικός φυσικός

Έρνεστ Ράδερφορντ - Ernest Rutherford
Ο λόρδος Ράδερφορντ σερ Έρνεστ γεννήθηκε στη Νέα Ζηλανδία στις 30 Αυγούστου του 1871 από φτωχούς Σκωτσέζους γονείς.
Τελείωσε με άριστα τις σπουδές του στο κολέγιο Κάντερμπερυ και το 1894 πήρε υποτροφία για την εργασία του επάνω σ’ έναν ανιχνευτή ηλεκτρομαγνητικών ταλαντώσεων δικής του επινόησης.
Στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ εργάστηκε υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Βρετανού φυσικού Τζόζεφ Τζων Τόμσον.
Το 1898 δέχτηκε την έδρα της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Μακ Γκιλ, στο Μόντρεαλ του Καναδά, όπου παρέμεινε μέχρι το 1907, εργαζόμενος πάνω στη ραδιενέργεια.
Το 1907 έγινε καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Βικτόρια του Μάντσεστερ, όπου αναδείχτηκε κυρίαρχη φυσιογνωμία στο χώρο της πειραματικής φυσικής και κυρίως στη ραδιοχημεία.
Το 1908 πήρε το Νόμπελ χημείας και κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου σχολίασε με χιούμορ ότι είδε πολλές αλλαγές στη ζωή του, αλλά ποτέ δεν πίστευε ότι θα μεταμορφωνόταν από φυσικός σε χημικό.

Μέλος της Βασιλικής εταιρίας του Λονδίνου, η οποία τον τίμησε το 1922 με την ανώτατη διάκρισή της, το μετάλλιο Κόπλεϋ, διετέλεσε μια πενταετία (1925 - 30) πρόεδρός της. Σε αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς του στην επιστήμη, χρίστηκε το 1914 ιππότης, το 1921 τιμήθηκε με το παράσημο αξίας και το 1931 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Πρώτου Βαρόνου Ράδερφορντ του Νέλσον και του Κέιμπριτζ.

Απίστευτες τεχνολογίες που βρίσκονται υπό ανάπτυξη!

Καθώς η επιστημονική έρευνα προχωρά καινούριες τεχνολογικές ανακαλύψεις κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους. Μερικές από αυτές μας είναι αρκετά οικείες, άλλες πάλι φαίνεται να έρχονται από το μακρινό μέλλον.
Σας παρουσιάζουμε τεχνολογίες που βρίσκονται στην αιχμή της επιστημονικής έρευνας και παρόλο που ακούγονται απίστευτες δεν αποκλείεται σε λίγα χρόνια να αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας.
6. Αντηλιακό χάπι

Ένα αποτελεσματικό αντηλιακό που μπορεί να χορηγηθεί από το στόμα είναι σίγουρα μια ανακάλυψη που θα τύχει ευρείας αποδοχής. Μια γιατρός ισχυρίζεται ότι ένα εκχύλισμα φτέρης, που περιέχει την ένωση polypodium leucotomos, μπορεί να λειτουργήσει ως αντηλιακό χάπι.
Επίσης πολλά υποσχόμενη είναι μια μελέτη στο King College του Λονδίνου, η οποία έχει προσδιορίσει μια μέθοδο με την οποία κοράλλι προστατεύει τον εαυτό του από την υπεριώδη ακτινοβολία μέσα από τη σχέση του με μια συμβιωτική άλγη που ζει μέσα σε αυτό.
Η άλγη παράγει μια χημική ένωση η οποία μετατρέπεται από το κοράλλι σε… αντηλιακό, προς όφελος όχι μόνο του κοραλλιού και τα φυκιών, αλλά και των ψαριών που τρέφονται απ’ αυτά. Οι μελέτες βέβαια ακόμη δεν έχουν δοκιμαστεί σε ευρύ δείγμα ώστε τα χάπια να χαρακτηριστούν ασφαλή.
5. Υπολογιστές και κινητά ευλίγιστα και λεπτά σα χαρτί

Πρόσφατα η εταιρεία Plastic Logic παρουσίασε ένα νέο προϊόν με τη χαρακτηριστική ονομασία Papertab (Paper+tablet). Είναι ένα πλήρως λειτουργικό tablet λεπτό και ευλύγιστο σα χαρτί. Επίσης μια Καναδό-αμερικανική σύμπραξη παρουσίασε ένα smart phone με αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Οι υπεύθυνοι των εταιρειών υπολογίζουν ότι σε 5 με 10 χρόνια θα είναι εφικτή (οικονομικά) η μαζική παραγωγή.
4. Ολογραφική τηλεόραση

Ερευνητές στο MIT, έχουν δημιουργήσει ένα τσιπ που μπορεί να υποστηρίξει μια ολογραφική οθόνη των 50 gigapixels ανά δευτερόλεπτο – αρκετά για να προσομοιώσουν αντικείμενα του πραγματικού κόσμου, όπως αναφέρεται στο περιοδικό Nature.
Όπως ισχυρίζεται ο Michael Bove, επικεφαλής της ομάδας Object-Based Media του ΜΙΤ, η τεχνολογία δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί σε οθόνες αλλά είναι εξαιρετικά πιθανό η ολογραφική τηλεόραση να είναι έτοιμη για την αγορά μέσα σε 10 χρόνια και μάλιστα με τιμές αντίστοιχες των συμβατικών τηλεοράσεων!
3. Τεχνητά βράγχια

Οι επιστήμονες επιδιώκουν από καιρό να κατασκευάσουν μια υποβρύχια αναπνευστική συσκευή που δεν αποθηκεύει οξυγόνο, αλλά το εξάγει από το νερό όπως ακριβώς κάνουν τα βράγχια στα ψάρια. Ο Ισραηλινός εφευρέτης Alon Bodner έχει πλησιάσει αρκετά.
Η συσκευή που κατασκεύασε, εύστοχα ονομάστηκε LikeAFish, λειτουργεί χρησιμοποιώντας μια φυγόκεντρο για να μειώσει την πίεση του νερού μέσα σε ένα αεροστεγή θάλαμο. Δεδομένου ότι μόνο μια μικρή ποσότητα οξυγόνου περιέχεται στο νερό, η συσκευή πρέπει να επεξεργάζεται περίπου 190 λίτρα νερού ανά λεπτό, προκειμένου ένα μέσο άτομο να μπορεί να αναπνεύσει άνετα.
Το μόνο πραγματικό εμπόδιο για την εφαρμογή είναι το μέγεθος και το βάρος, ωστόσο πρόσφατα ανακοίνωσε την κατασκευή ενός πρωτοτύπου ενώ παράλληλα η συσκευή εξετάζεται για στρατιωτική χρήση αρκετά χρόνια τώρα.
2. Αναγέννηση δοντιών

Η αναγέννηση των τμημάτων του ανθρώπινου σώματος ανήκει για πολλούς στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, αν και πολλά είδη ζώων μπορούν να αναγεννήσουν μέλη που έχουν χάσει. Είναι γνωστό ότι οι αλιγάτορες είναι σε θέση να αναγεννήσουν τα δόντια που χάνουν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί η δομή των δοντιών στους αλιγάτορες, είναι αρκετά παρόμοια με τη δική μας.
Το πρόβλημα είναι ότι οι εσωτερικές περιοχές των δοντιών περιέχουν ζωντανό ιστό, γνωστό ως πολφό, που δεν αναγεννάται. Ωστόσο η λύση μπορεί να βρεθεί στα βλαστοκύτταρα. Πανεπιστήμιο της Γιούτα σε μελέτη το Νοέμβριο του 2012 επιβεβαίωσε ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει σε ένα εργαστήριο.
1. Ασύρματος ηλεκτρισμός

Η έννοια της ασύρματης ηλεκτρικής ενέργειας συζητάτε πολύ περισσότερο καιρό από ό,τι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί. Πολλοί σήμερα γνωρίζουν ότι, ακόμη και αν δεν έχει προφανώς ακόμη να αναπτυχθεί μαζικά, ασύρματη μεταφορά ενέργειας υπάρχει στην πραγματικότητα.
Η ασύρματη φόρτιση συσκευών είναι ήδη πραγματικότητα και η σχετική τεχνολογία συνεχίζει να βελτιώνεται. Εταιρείες όπως η Witricity είναι στη διαδικασία ανάπτυξης ηλεκτρικών «hubs» που θα μπορούν να τροφοδοτήσουν ένα ολόκληρο σπίτι σας. Τους πρωτότυπο ονομάζεται «Prodigy» και βασίζεται σε έρευνα που έγινε από το φυσικό Marin Soljacic του MIT.
Λειτουργεί με την εκμετάλλευση του γεγονότος ότι ορισμένες συχνότητες των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων διευκολύνουν την ευκολία της μεταφοράς ενέργειας, και δύο αντικείμενα που συντονίζονται με μια τέτοια συχνότητα μπορούν εύκολα να μεταφέρουν ηλεκτρικό ρεύμα μεταξύ τους, ακόμα και σε κάποια απόσταση. Όταν η τεχνολογία τελειοποιηθεί (πολλοί ισχυρίζονται μέσα στην επόμενη δεκαετία), θα φέρει το τέλος των μπαταριών και ίσως τον καλωδίων.

perierga.gr

Καθώς μιλάμε Ελληνικά στην πραγματικότητα διατυπώνουμε μαθηματικές εξισώσεις!

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα.
Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νέο Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.
Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.
Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν
Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.
27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
για να δούμε μερικά παραδείγματα:

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.