Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2013: «στους Francois Englert και Peter W. Higgs για την θεωρητική ανακάλυψη του μηχανισμού που συμβάλλει στην κατανόησή μας για την προέλευση της μάζας στα υποατομικά σωματίδια και που προσφάτως επιβεβαιώθηκε μέσω της ανακάλυψης του προβλεπόμενου θεμελιώδους σωματιδίου, από τα πειράματα ΑTLAS και CMS στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN».
Πάνω από έναν χρόνο πριν από τη σημερινή ημέρα, επιστήμονες βρήκαν το μποζόνιο του Higgs. Ένα χρόνο μετά, στις 8 Οκτωβρίου, δύο φυσικοί που πριν από πενήντα χρόνια είχαν προβλέψει θεωρητικά την ύπαρξη του σωματιδίου το οποίο είναι υπεύθυνο για την απόδοση μάζας σε όλα τα υπόλοιπα γνωστά σωματίδια του σύμπαντος, πήραν το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, το υψηλότερο επιστημονικό βραβείο. Μεγάλη έξαψη έχει ήδη δημιουργήσει η βράβευση για την εύρεση του Higgs, κάτι που θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις για πολλές γενιές, εντούτοις έχει αφήσει τους φυσικούς σε μια ασαφή πορεία για την έρευνα της επόμενης ημέρας. Παρά το γεγονός της ύπαρξης δημοφιλών άρθρων που συχνά περιγράφουν το πώς το Higgs θα μπορούσε να βοηθήσει τους θεωρητικούς να εξερευνήσουν τους παράξενους κόσμους της θεωρίας των χορδών, των πολλαπλών συμπάντων ή της υπερσυμμετρίας, η αλήθεια είναι πως τα στοιχεία για τις ιδέες αυτές είναι από ελάχιστα ως ανύπαρκτα.
Κανείς δεν είναι σίγουρος για το ποιο από τα μοντέλα αυτά, ή οποιοδήποτε άλλο, θα μπορούσε τελικά να περιγράψει την πραγματικότητα. Η τρέχουσα εικόνα του σύμπαντος, το Καθιερωμένο Μοντέλο (Standard Model), υποτίθεται ότι εξηγεί όλα τα γνωστά σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους. Αλλά οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι είναι ελλιπές. Τα προβλήματα που υπάρχουν σ’ αυτό χρειάζονται διόρθωση και οι ερευνητές αναζητούν έναν τρόπο να φέρουν εις πέρας το δύσκολο τούτο έργο. Κάποιοι μελετούν τα δεδομένα και προτείνουν να απομακρύνουμε περίεργες ιδέες όπως η υπερσυμμετρία και το πολλαπλό σύμπαν, μοντέλα τα οποία χαρακτηρίζονται από μαθηματική κομψότητα αλλά που στερούνται πειραματικής προοπτικής. Κάποιοι άλλοι, επιθεωρώντας ακριβώς τα ίδια δεδομένα, καταλήγουν στην ακριβώς αντίθετη άποψη.
Για τον κοσμολόγο Neil Turok, η φυσική βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι και κατά μία έννοια έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης. Η λέξη «κρίση» είναι ιδιαίτερα φορτισμένη στην κοινότητα των φυσικών, φέρνοντας στη μνήμη εποχές όπως οι αρχές του 20ου αιώνα όταν νέες ανακαλύψεις ανέτρεψαν μακρόχρονες πεποιθήσεις σχετικά με τη λειτουργία του σύμπαντος. Τελικά, μια ομάδα νέων ερευνητών έδειξε ότι η κβαντομηχανική ήταν ο καλύτερος τρόπος για να περιγραφεί η πραγματικότητα. Τώρα, όπως και τότε, πολλές παρατηρήσεις δημιουργούν προβληματισμό στους επιστήμονες με κορυφαία μεταξύ τους αυτήν που αναφέρεται ως «Πρόβλημα Ιεραρχίας» (Hierarchy Problem), η οποία με απλούς όρους θέτει το ερώτημα, γιατί η βαρύτητα είναι περίπου 10 τετράκις εκατομμύρια φορές ασθενέστερη από τις άλλες τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις του σύμπαντος. Ένα άλλο ζήτημα είναι η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, της αόρατης, μυστηριώδους μάζας που θεωρείτο πως είναι υπεύθυνη για τις περίεργες παρατηρήσεις στην περιστροφή των γαλαξιών.