Περί ηδονής (Επίκουρος)

Η ηδονή είναι αρχή και σκοπός του μακαρίως ζην· γιατί είναι το πρωταρχικό και συγγενικό με τη φύση μας αγαθό και αυτή είναι η αφετηρία για κάθε επιλογή και για κάθε αποφυγή μας, και σ' αυτήν καταλήγουμε πάλι, όταν αποτιμάμε το κάθε αγαθό, έχοντας ως κριτήριο το τι αισθανόμαστε. Κι ακριβώς επειδή είναι το πρωταρχικό και σύμφυτο μ' εμάς αγαθό, για τούτο δεν επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή, αλλά συμβαίνει ορισμένες φορές να γυρίζουμε την πλάτη μας σε πολλές ηδονές, όταν τα προβλήματα που προκαλούν αυτές οι ηδονές είναι για μας μεγαλύτερα και υπάρχουν, από την άλλη, πολλοί πόνοι που τους θεωρούμε προτιμότερους από τις ηδονές, εφόσον η ηδονή που θα ακολουθήσει άμα τους υπομείνουμε για κάμποσο θα είναι για μας μεγαλύτερη. Κάθε ηδονή λοιπόν, ακριβώς επειδή η φύση της μας είναι συγγενική, είναι καλό πράγμα· δεν συμβαίνει όμως να επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή. Ακριβώς όπως κάθε πόνος είναι κακό πράγμα κι ωστόσο δεν είναι όλοι οι πόνοι τέτοιοι που να μπορούμε να τους αποφεύγουμε.
Είναι καθήκον μας, εντούτοις, να τα κρίνουμε όλα αυτά παραβάλλοντας και συγκρίνοντας το ένα με το άλλο και εξετάζοντας προσεκτικά τι συμφέρει και τι όχι. Γιατί ορισμένες φορές μεταχειριζόμαστε το αγαθό ως κακό και αντιστρόφως.
Το να αρκείται κανείς σ' αυτά που έχει, το θεωρώ πολύ σπουδαίο αγαθό· όχι για να περιοριζόμαστε σώνει και καλά στα λίγα, αλλά για να αρκούμαστε στα λίγα όταν μας λείπουν τα πολλά -με τη γνήσια πεποίθηση ότι την πολυτέλεια την απολαμβάνουν πολύ καλύτερα οι άνθρωποι που δεν την έχουν και τόσο ανάγκη, και ότι τα φυσικά πράγματα, όλα, μπορεί εύκολα να τα αποκτά κανείς, ενώ το περιττό το αποκτάς δύσκολα· ότι το ψωμί και το νερό δίνουν τη μεγαλύτερη ηδονή όταν προσφέρονται σε κάποιον που τα έχει ανάγκη. Το να συνηθίζει λοιπόν κανείς στον απλό τρόπο ζωής κι όχι στην πολυτέλεια, δεν βοηθά μόνο την υγεία αλλά κάνει επίσης τον άνθρωπο ικανό να αντεπεξέρχεται με αποφασιστικότητα στις αναγκαίες ενασχολήσεις της ζωής· μας κάνει να το ευχαριστιόμαστε περισσότερο όταν, αραιά και που, παίρνουμε μέρος σε πολυτελή γεύματα και μας προετοιμάζει να σταθούμε άφοβοι μπρος στα παιχνίδια της τύχης.
*** Έχουμε ανάγκη από την ηδονή, όταν η απουσία της μας προξενεί πόνο· όταν όμως δεν μας συμβαίνει αυτό, δεν υπάρχει ανάγκη της ηδονής. Γιατί το κακό δεν το προξενεί η ηδονή που πηγάζει από τη φύση μας, μα οι ορέξεις που σχετίζονται με τις κούφιες ιδέες.
***

Η θεωρία του σκοπού της ζωής (Φρίντριχ Νίτσε)

«Η ευτυχία μου: Από τότε που κουράστηκα να γυρεύω, έμαθα να βρίσκω. Από τότε που κάποιος άνεμος μου εναντιώθηκε, ταξιδεύω με όλους τους ανέμους». Φρίντριχ Νίτσε
Πάντα βρίσκω όλους τους ανθρώπους, όπως κι αν τους κοιτάζω, με καλοσύνη ή κακία, να φροντίζουν για ένα πράγμα: Πως να εξυπηρετήσουν τη συντήρηση του είδους. Και φροντίζουν γι' αυτό, όχι από αγάπη για το είδος, αλλά γιατί δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα παλιότερο, δυνατότερο, ανέλεκτο και πιο ακατανόητο από αυτό το ένστικτο, γιατί είναι αλήθεια πως το ένστικτο αυτό, είναι στην κυριολεξία η ουσία του είδους μας, η ουσία του κοπαδιού μας.
Παρ' όλο που τα καταφέρνουμε αρκετά γρήγορα μπορώ να πω, με τη συνηθισμένη φυσικά μυωπία μας, να ξεχωρίζουμε από απόσταση πέντε βημάτων τους ομοίους μας, σε χρήσιμους και σε άχρηστους, σε καλούς και σε κακούς ανθρώπους, ωστόσο αν καθίσουμε και τα βάλουμε κάτω και κάνουμε έναν απολογισμό και σκεφτούμε το γενικό σύνολο αυτού του ξεχωρίσματος, καταλήγουμε σε μια φοβερή δυσπιστία. Δεν μας ικανοποιεί το ξεχώρισμα, δεν είμαστε σίγουροι και στο τέλος τα παρατάμε. Στο κάτω κάτω της γραφής, ίσως ο πιο άχρηστος, ο πιο βλαβερός άνθρωπος να είναι ο πιο χρήσιμος για τη συντήρηση του είδους. Γιατί ο άνθρωπος αυτός -ο βλαβερός- συντηρεί στον εαυτό του ή στους άλλους ανθρώπους, διάφορα ένστικτα που χωρίς αυτά η ανθρωπότητα θα είχε εδώ και πολύ καιρό αποχαυνωθεί και διαφθαρεί...
Ευγένεια και χυδαιότητα
Οι χυδαίοι άνθρωποι βλέπουν τα ευγενικά και γενναιόφρονα αισθήματα σαν κάτι να τους λείπει, να τους λείπει η ορθότητα, άρα -να τους λείπει-, η αληθοφάνεια. Όταν μιλούν γι' αυτό, κλείνουν πονηρά το μάτι, σαν να λένε: «Κάποιο συμφέρον υπάρχει κρυμμένο πίσω απ' αυτό· δεν μπορεί να δει κανείς τι υπάρχει μέσα σε όλα τα πράγματα», και υποψιάζονται πως το ευγενικό πλάσμα γυρεύει να κερδίσει κάτι μ' έναν ελιγμό. Όταν όμως πεισθούν, με αναμφισβήτητο τρόπο, πως ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καμιά εγωιστική πρόθεση, και πως περιφρονεί το μικρό κέρδος, τότε βλέπουν τον άνθρωπο αυτόν σαν έναν τρελό· του δείχνουν περιφρόνηση όταν τον βλέπουν να χαίρεται και γελούν με τη λάμψη των ματιών του. Και αναρωτιούνται: «Πώς μπορεί να είναι χαρούμενος όταν πάθει κάποια ζημιά; Πώς μπορεί να ζητά να ζημιώσει; Σίγουρα, το πάθος της ευγένειας θα είναι μπερδεμένο με κάποια αρρώστια του λογικού!».
Τέτοιες ερωτήσεις κάνουν μέσα τους, έτσι σκέπτονται, όπως σκέπτεται κάποιος εμπρός στη χαρά που αισθάνεται ένας τρελός για την έμμονη ιδέα του.
Μια χυδαία φύση αναγνωρίζεται εύκολα αν προσέξει κανείς δυο βασικά πράγματα. Πρώτον -μια χυδαία φύση- δεν λησμονά ποτέ ποιο είναι το συμφέρον της· δεύτερον, η μανία αυτή του σκοπού του κέρδους, είναι σ' αυτή πιο ισχυρή, παρά το βίαιο ένστικτο. Μέλημά της και αξιοπρέπειά της είναι το να μην παρασύρεται από την άλογη παρόρμηση σε άκαιρες πράξεις. Η ανώτερη φύση είναι πιο παράλογη και αυτό γιατί ο ευγενής, ο γενναιόφρων άνθρωπος υπακούει στα ένστικτά του· στις πιο καλές στιγμές του, σταματάει το μυαλό του. Ένα αρσενικό ζώο που προστατεύει τα μικρά του βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή, ή που ακολουθεί το θηλυκό στον θάνατο, την εποχή του οργασμού, δεν λογαριάζει ούτε τον κίνδυνο, ούτε καν αυτόν τον ίδιο τον θάνατο, κι αυτό γιατί ακόμα κι η λογική του σταματά, η ευχαρίστηση που του προσφέρουν τα μικρά του ή το θηλυκό του και ο φόβος μην τύχει και τα αποχωρισθεί, το κυριεύουν ολοκληρωτικά, γίνεται πιο ζώο από ότι συνήθως είναι, όπως ακριβώς συμβαίνει στον ευγενικό, στον γενναιόφρονα άνθρωπο. Μέσα του, ο ευγενικός άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο αριθμό αισθημάτων, είτε έλξεις είτε απωθήσεις είναι αυτές, που μιλάνε με τόση δύναμη, που μπροστά τους η διάνοια δεν μπορεί να κάνει τίποτ' άλλο παρά να σωπάσει ή και να παραδοθεί και να γίνει υπηρέτης τους. Η καρδιά αλλάζει θέση, ανεβαίνει στον εγκέφαλο και τότε μιλάμε για «πάθος». Βέβαια, συμβαίνει πολλές φορές να δημιουργείται ένα αντίστροφο φαινόμενο, μια αναστροφή του πάθους κατά κάποιον τρόπο, όπως π.χ. στον Φοντενέλ, που κάποιος του έλεγε μια φορά τοποθετώντας του το χέρι στην καρδιά: «Αυτό που υπάρχει εκεί μέσα, φίλτατέ μου, είναι και αυτό εγκέφαλος».
Στο ευγενικό ον, εκείνο που περιφρονεί ο όχλος, είναι ο παραλογισμός του πάθους του, η η λανθασμένη λογική του, και προπαντός όταν αυτό το πάθος αφορά αντικείμενα που η αξία τους του είναι παντελώς χιμαιρική ή αυθαίρετη, θυμώνει πολύ με όποιον υποκύπτει στο πάθος του στομαχιού του, αλλά καταλαβαίνει την έλξη αυτής της τυραννίας· εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει είναι, π.χ., το πως μπορεί κάποιος να παίζει την υγεία του και την ευτυχία του από πάθος για τη γνώση. Το γούστο των ανωτέρων φύσεων στρέφεται σε πράγματα εξαιρετικά, σε πράγμα που αφήνουν αδιάφορους τους πιο πολλούς από τους άλλους ανθρώπους και που δεν φαίνονται καθόλου γοητευτικά. Η ανώτερη φύση μετρά τις αξίες σε προσωπική κλίμακα. Γενικά όμως, δεν πιστεύει πως αυτή η κλίμακα προσιδιάζει ιδιαίτερα στην καλαισθητική της ιδιοσυγκρασία. Συμβαίνει το αντίθετο μάλιστα· εκτιμά τις προσωπικές αξίες και μη, και πέφτει έτσι στην ακατανοησία και στο απραγματοποιήσιμο. Μια ανώτερη φύση είναι πολύ σπάνιο να διατηρήσει αρκετή λογική ώστε να θεωρεί και να μεταχειρίζεται τον μέτριο άνθρωπο σαν τέτοιο· γενικά πιστεύει μυστικά πως το πάθος της είναι σαν το πάθος όλου του κόσμου και η πίστη αυτή αποτελεί τη φλόγα της και την ευφράδειά της.
Αν οι εξαιρετικοί άνθρωποι δεν νιώθουν τον εαυτόν τους, πώς θα μπορέσουν να καταλάβουν τον όχλο και να αναμετρήσουν δίκαια τον κανόνα;
Μιλάνε λοιπόν και αυτοί για τρέλα, για έλλειψη πνεύματος, ωφελιμιστικού φυσικά, και για τον «χιμαιρισμό» της ανθρωπότητας, και παραξενεύονται για το τρένο της ζωής αυτού του ανόητου κόσμου που δεν επιθυμεί να αναγνωρίσει το «μόνο αναγκαίο του πράγμα». Αυτή είναι η αδικία των ευγενικών φύσεων, η αιώνια αδικία.
Η χαμένη αξιοπρέπεια
Σήμερα ο στοχασμός έχει χάσει όλη του την εξωτερική αξιοπρέπεια. Έχουν ρεζιλέψει το τελετουργικό και την επίσημη στάση εκείνου που στοχάζεται· δεν μπορούμε πλέον να ανεχθούμε έναν σοφό της παλιάς σχολής. Σήμερα σκεφτόμαστε αρκετά γρήγορα, στην πορεία, την ώρα που περπατάμε, μέσα σε κάθε λογής υποθέσεις, ακόμα και όταν σκεφτόμαστε τα σοβαρότερα πράγματα. Δεν έχουμε ανάγκη από πολλή προετοιμασία, ούτε και από πολλή σιωπή. Όλα πραγματοποιούνται σαν να είχαμε στο κεφάλι μας μια μηχανή που να γυρίζει ασταμάτητα και που συνεχίζει να δουλεύει, ακόμα και στις ασχημότερες συνθήκες. Παλαιότερα, όταν κάποιος προσπαθούσε να σκέφτεται -και ήταν αυτό κάτι το πολύ σπάνιο- το καταλάβαινες αμέσως. Έβλεπες πως προσπαθούσε, ήθελε να γίνει πιο σοφός και προετοιμαζόταν για μια ιδέα. Σταματούσε στη μέση του δρόμου, έπαιρνε ένα σοβαρό ύφος, σαν να προσευχόταν, έμενε ασάλευτος για ολόκληρες ώρες, στο ένα του πόδι ή και στα δυο, σαν να «του έρχονταν η ιδέα». Ε, τότε το πράγμα «άξιζε τον κόπο αυτόν».
Ό,τι ονομάζουμε «αγάπη»
Αγάπη και φιληδονία! Αλήθεια, πόσο διαφορετικά ακούγονται στις καρδιές μας οι δυο αυτές λέξεις. Κι όμως, θα μπορούσαν να εκφράζουν και οι δυο αυτές λέξεις το ίδιο ένστικτο, βαφτισμένο δυο φορές. Η πρώτη εγκωμιαστικά, απ' την άποψη των ανικανοποίητων και των ακόρεστων που βρίσκουν «καλό» το ένστικτο αυτό· τη δεύτερη με τη χυδαία έννοια, από την άποψη εκείνων που γνωρίζουν καλά πλέον, που έχουν ένα ένστικτο κατοχής κατασιγασμένο κάπως, και που τώρα φοβούνται για τα «αγαθά» τους.

News24 Το VIDEO που πρέπει να δει καθε Ελληνας

                     

Water, Consciousness & Intent: Dr. Masaru Emoto

                        

Τί στο καλό ξέρουμε; - What the bleep we know?

               

ΝΕΡΟ ~ Το Μεγάλο Μυστήριο

              

Σκορπούν τον τρόμο στις κερκίδες! (pics)

Τι δουλειά έχουν σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο έντεκα τύποι ντυμένοι στα μαύρα, με «δαιμονικά» (;) σύμβολα στα ρούχα και βαμμένα λευκά πρόσωπα; Για την ώρα δεν ξέρει κανείς.

Έκαναν πρώτα την εμφάνισή τους στο «Allianz Arena» το Σάββατο και τώρα στο «Stamford Bridge» στην αναμέτρηση Μάντσεστερ Σίτι.

Δεν υποστηρίζουν καμία ομάδα, ούτε αντιδρούν σε όσα συμβαίνουν στο γήπεδο. Δεν πανηγυρίζουν στα γκολ, δεν δυσφορούν στις διαιτητικές αποφάσεις.

Τι κάνουν; Απλά στέκονται εκεί… Ανέκφραστοι, ντυμένοι με μαύρες ομοιόμορφες μακριές κελεμπίες πάνω στις οποίες –όπως και στα βαμμένα πρόσωπά τους- αποτυπώνονται παράξενα σύμβολα.



Ίσως απλά τρολάρουν τους υπόλοιπους θεατές, ίσως αποτελούν την ευρωπαϊκή εκδοχή του Halloween που έρχεται σε λίγες μέρες.



Μπορεί όμως να είναι μια απόδειξη πως… ο καιρός γαρ εγγύς που λέει και μια ψυχή…



Για την ώρα πάντως, τρομοκρατούν απλά και μόνο με την παρουσία τους όσους έχουν την ατυχία να κάθονται κοντά τους…

Επιμέλεια: Νικόλας Ακτύπηςsport-fm

Τα αρχαία μυστικά της Κίνας προκαλούν τη σκέψη για συνύπαρξη με εξωγήινο ανεπτυγμένο πολιτισμό, χιλιάδες χρόνια πριν...

Εκατοντάδες θαμμένες πυραμίδες, αρχαίοι πέτρινοι δίσκοι cd, αρχαίες συντριβές και εμφανίσεις ufo, χειρόγραφα με οδηγίες κατασκευής διαστημόπλοιων, αναφορές σε ταξίδια σε άλλους πλανήτες, ακριβείς παγκόσμιοι χάρτες, ιπτάμενοι θεοί, και κυβερνητικές απαγορεύσεις σε έρευνες… δείχνουν ότι μεγάλα μυστικά κρύβονται στα χώματα της Κίνας.

Μυστήρια που μας κάνουν να υποψιαζόμαστε εξωγήινη επισκεψιμότητα τους αρχαίους εκείνους καιρούς. Μυστήρια που σιγά σιγά αποκαλύπτονται… Όταν μεταφράστηκαν μερικά σανσκριτικά έγγραφα που βρέθηκαν στη Λάσα, στο Θιβέτ, από το πανεπιστήμιο Chandrigarh, ο Δρ Ruth Reyna και η ομάδα του έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν ότι τα χιλιάδων ετών έγγραφα περιέχουν οδηγίες κατασκευής για διαστρικά διαστημόπλοια!.. με αντί-βαρυτική μέθοδο προώθησής, βασισμένη σε ένα ισχυρό σύστημα φυγόκεντρης δύναμης.
Ο Δρ Reyna είπε, ότι σε αυτές τις μηχανές που ονομάστηκαν "Άστρας", οι αρχαίοι θα μπορούσαν να είχαν στείλει μια αποστολή επάνω σε άλλο πλανήτη. Τα χειρόγραφα δεν διευκρίνιζαν αν το διαπλανητικό ταξίδι έγινε, αλλά ανέφεραν ένα προγραμματισμένο ταξίδι στο φεγγάρι. Όμως δεν αποσαφηνίζουν εάν αυτό το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τελικά.


Στις μέρες μας οι Κινέζοι ανήγγειλαν ότι περιέλαβαν ορισμένα μέρη των στοιχείων αυτών των χειρόγραφων στο διαστημικό πρόγραμμά τους! Αυτό ήταν μια από τις πρώτες περιπτώσεις μιας κυβέρνησης που αναγνωρίζει αρχαία έγγραφα.
 
Δίπλα στη βάση εκτόξευσης πυραύλων του διαστημικού προγράμματος της Κίνας βρίσκεται το πιο αρχαίο και πιο περίεργο κτίσμα της, που δεν είναι το σινικό τοίχος (που όλοι γνωρίζετε) αλλά η μεγάλη λευκή πυραμίδα. 

Μία πυραμίδα που απαγορεύεται να πλησιάσουν οι τουρίστες αλλά και οι μελετητές εδώ και εκατοντάδες χρόνια, όπως και στις υπόλοιπες 900 πυραμίδες της Κίνας που θαφτήκαν κάτω από το χώμα ώστε να φαίνονται σαν φυσικοί λόφοι. Πως χτίστηκαν; Και ποία είναι τα μυστικά που μας κρύβουν οι κινεζικές αρχές όλα αυτά τα χρόνια; Κανείς δεν ξέρει…

Ιπτάμενος Χάρος σπέρνει τον πανικό σε πάρκο του Kentucky (Video)

Ο φαρσέρ Tom Mabe έσπειρε τον πανικό με έναν τηλεκατευθυνόμενο ιπτάμενο Χάρο, καταγράφοντας τις αντιδράσεις των ανυποψίαστων ανθρώπων με την κρυφή του κάμερα.

                      

Ρολόι ιωδίου: Μια εντυπωσιακή χημική αντίδραση

                           

Δεκαπέντε ταινίες τρόμου βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα

Όταν η πεζή καθημερινότητα βάζει τα γυαλιά στην κινηματογραφική φρίκη!
Τι κάνει μια καλή ταινία τρόμου ακόμα τρομακτικότερη; Μα η συνάφειά της με την πραγματικότητα φυσικά!
Πώς να δεχτείς δηλαδή ότι όλη η «σάλτσα» που βάζουν συνήθως τα σενάρια τρόμου είναι ολότελα πραγματική;
Πώς να δικαιολογήσεις τις πράξεις φρίκης αν δεν έχεις το άλλοθι της κινηματογραφικής σύμβασης;
Δεν μπορείς, γι' αυτό και ο τρόμος σού κόβει την ανάσα, ξέροντας ότι έχει συμβεί στον αληθινό κόσμο και κάποιες τραγικές φιγούρες τον έχουν κιόλας βιώσει!
Από πιστές μεταφορές μέχρι και παραλλαγμένες εκδοχές τους, οι ταινίες της λίστας μας έχουν να κάνουν με αιμοσταγείς κατά συρροή δολοφόνους, εξορκισμούς και άλλα παράξενα γεγονότα που κάνουν την καθημερινότητα παιχνιδότοπο του απόκοσμου και του μεταφυσικού...
Δεν είναι φυσικά μόνο οι 15 ταινίες της λίστας που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα, αυτές ωστόσο δεν μπορείς να τις προσπεράσεις...
The Conjuring (2013)

H πρόσφατη ταινία αφορά σε δύο ερευνητές παραφυσικών φαινομένων, τον Ed Warren και τη σύζυγό του, οι οποίοι καλούνται από οικογένεια που τρομοκρατείται από απόκοσμη δύναμη να μελετήσουν το φαινόμενο. Η ταινία βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, αν και η επαλήθευση των πεπραγμένων δεν είναι εύκολη, καθώς ο Ed Warren πέθανε το 2006 και η 86χρονη γυναίκα του δεν είναι σε θέση να ανακαλέσει την ιστορία. Ο Tony Spera ωστόσο, διευθυντής του οργανισμού που ίδρυσαν οι Warren το 1952 -New England Society for Psychic Research-, ισχυρίζεται ότι το σενάριο του φιλμ παραμένει πιστό στα σκοτεινά γεγονότα που έσπειραν τον τρόμο στην οικογένεια κατά τη δεκαετία του '70: «περίεργοι ήχοι, κρότοι, μουσικές, εικόνες φαντασμάτων και η παρουσία της μάγισσας ήταν όλα συμβάντα που έλαβαν χώρα στο σπίτι»...
The Exorcism Of Emily Rose (2005)

Στον περίφημο «Εξορκισμό της Έμιλι Ρόουζ», παρακολουθούμε τη δίκη του ιερέα Richard Moore, που κατηγορείται για τον θάνατο του κοριτσιού (ανθρωποκτονία εξ αμελείας) όταν ο εξορκισμός της πήγε κατά διαόλου. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Brian Dunning ωστόσο, το σενάριο έχει συνάφεια με την πραγματικότητα, αφού βασίζεται σε υπόθεση του 1976: ήταν στη Γερμανία που η νεαρή κοπέλα Anneliese Michel πέθανε από πείνα και αφυδάτωση έπειτα από μήνες εντατικού εξορκισμού της από δύο καθολικούς ιερείς. Η κοπέλα ήταν ψυχιατρική ασθενής και έπασχε από σχιζοφρένεια. Τόσο οι γονείς του άτυχου κοριτσιού όσο και οι ιερείς καταδικάστηκαν για ανθρωποκτονία, ενώ η υπόθεση ανάγκασε την Καθολική Εκκλησία να αναμορφώσει τμήματα των εξορκιστικών ιεροτελεστικών της..

1940 - ΟΧΙ - 1. Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41

                     
                                    

1922 ΘΑ ΩΧΡΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΙ Η ΧΩΡΑ": ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ!

Μια τοποθέτηση που αξίζει να μελετηθεί καθώς υποδεικνύει την εθνική ανάγκη αποτίναξης του εθνικού ζυγού της τρόικα και παραθέτει ενας "οδικό χάρτη" για το πως μπορεί αυτό να συμβεί" ο καθηγητής  Διεθνών - Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Παναγιώτης Ήφαιστος στην ιστοσελίδα του υποστηρίζοντας ότι "Τα όσα έρχονται για την Ελλάδα γράφει θα κάνουν τη καταστροφή του 1922 να μοιάζει με ασήμαντο ιστορικό γεγονός".  Καίριο ρόλο στον "οδικό χάρτη" εξόδου από την κρίσηθα παίξουν οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Η πρόταση συμποσούται στα εξής πέντε σημεία:

ΠΡΩΤΟΝ, η εντολέας κοινωνία επιβάλλει ένα ειρηνικό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΌ να αποχωρήσουν οι φαύλοι, οι υπάλληλοι των ξένων και οι εγχώριοι μεταπράτες-τεχνοκράτες. Εάν χρειαστεί όλοι οι πολίτες κάθονται στις πλατείες μέχρι νεοτέρας μέχρι τα μέλη του φαυλοκρατικού παλαιοκομματισμού να πάνε σπίτια τους. ΔΕΥΤΕΡΟΝ, οι ΈΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ πιστές στην Υψηλή αποστολή προάσπισης της συλλογικής ελευθερίας των ελλήνων βελτιστοποιούν και μεγιστοποιούν τους όποιους συντελεστές ισχύος διαθέτουμε και με ακλόνητη ετοιμότητα αφοσιώνονται στην προάσπιση της εθνικής επικράτειας κατά κάθε έξωθεν απειλής. Το κόστος κατά όποιου σκεφτεί να μας βλάψει πρέπει να είναι συντριπτικά και ανελέητα υψηλό. Γνωρίζουμε ότι ακόμη μπορούμε να επιβάλουμε ένα τέτοιο κόστος. ΤΡΙΤΟΝ, οι ΔΥΝΆΜΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΉΣ ΤΆΞΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΆΛΕΙΑΣ: Είναι δικά μας παιδιά που υπηρετούν τις δυνάμεις εσωτερικής τάξης προστατεύουν αποτελεσματικά την κοινωνία κατά προβοκατόρων που πάντοτε εκμεταλλεύονται τέτοιες στιγμές. Αυτονόητα θεωρούμε δεδομένο ότι δεν θέλουν να αγγίξουν ούτε μια τρίχα ελλήνων πολιτών οι οποίοι συμπεριφέρονται ειρηνικά και με τους οποίους θα πρέπει να αγκαλιάζονται και όχι να συγκρούονται. Κάθε εξάλλου διαταγή να κτυπηθούν άοπλοι ειρηνικά συμπεριφερόμενοι πολίτες είναι αντί-Συνταγματική, παράνομη, ανήθικη και αντί-πατριωτική. ΤΈΤΑΡΤΟΝ, ως πασίδηλο κοινωνικό αίτημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναθέτει άμεσα την (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΉ) ΔΙΑΚΥΒΈΡΝΗΣΗ της χώρας σε «δέκα» αδιάφθορους και ικανούς Έλληνες. Εάν δεν βρούμε δέκα ικανούς και αδιάφθορους έλληνες εκτός του φαύλου παλαιοκομματικού συστήματος θα πάθουμε ότι μας αξίζει. Η εντολή ρητή και ξεκάθαρη, σχεδόν μοναδικού σκοπού: Να επιχειρήσουν να σώσουν των χώρα, να αναθερμάνουν την οικονομία και να διεξάγουν σκληρές διαπραγματεύσεις με τους τρίτους. ΠΕΜΠΤΟΝ, δημιουργείται μια ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ για Συνταγματική αναθεώρηση από την οποία θα απουσιάζουν οι γνωστοί επιστημονικά μεταμφιεσμένοι κομματάνθρωποι. Ας δούμε ολόκληρη την τοποθέτηση:

1.     Βυθιζόμαστε μέσα σε μια δίνη θανάτου

Ακούοντας πρόσφατα μια ανερυθρίαστη-αδιάντροπη ομολογία βουλευτή ότι «η χώρα εκβιάστηκε από τους δανειστές της» και γι’ αυτό ενώ δεν το επιθυμούσε ψήφισε το μνημόνιο, σκέφτηκα να γράψω το παρόν. Στο μυαλό όλων των Ελλήνων, ακριβώς, εμπεδώνεται πλέον μια τραγική αλήθεια: Τους αρπάζουν τον μόχθο τους, τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, το νερό τους, τις επιχειρήσεις τους, τα σπίτια τους και το μέλλον των επόμενων γενεών διαγράφεται ζοφερό. Το δε δειλό ή εκβιαζόμενο πολιτικό προσωπικό μετατρέπεται σε πραιτοριανούς τρίτων. Οι Έλληνες επί μακρό μόχθησαν για να είναι σήμερα η Ελλάδα μια πλούσια χώρα. Μετανάστες, ναυτικοί, ξενιτεμένοι επιστήμονες, γεωργοί, εργάτες, νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες κάθε είδους επί δεκαετίες με μόχθο και κόπο έκτισαν σπίτια, υποδομές, επιχειρήσεις και Ένοπλες Δυνάμεις που προασπίζουν την ελευθερία τους. Τα κεκτημένα συρρικνώνονται ραγδαία και σύντομα θα εκμηδενιστούν. Η Ελλάδα βυθίζεται μέσα σε μια οικονομική, πολιτική, κοινωνική και διπλωματική δίνης θανάτου. Στην δε καλή «Βαλκανική γειτονιά μας» –διατύπωση του συρμού ασπόνδυλων οργανικών διανοουμένων της ξενοκρατίας την δεκαετία του 1990–, στα καρναβάλια ντυμένοι κανίβαλοι παρελαύνουν με σεντούκια πάνω στα οποία γράφεται «Ελλάδα: Επιτέλους πέθανε».      Μπορεί οι Έλληνες πολίτες να έκαναν λάθος με το να εμπιστευτούν κάποιους λαοπλάνους κομματάρχες της ξενοκρατίας –κατά κανόνα λόγω αφέλειας και κατ’ εξαίρεση λόγω σύμπραξης με το φαύλο κομματικό πελατειακό σύστημα– αλλά η κλίμακα της καταστροφής που συντελείται είναι εκτός αναλογιών και γι’ αυτό η Ελληνική κοινωνία δεν φέρει ευθύνη. Εν τέλει, ποιο σύγχρονο κράτος δεν είναι ατελές; Δεν είμαστε ουτοπιστές: Η ιδεατή πολιτεία ακόμη δεν υπήρξε και μάλλον ποτέ δεν θα υπάρξει. Ο προσανατολισμός και η φορά κίνησης προς δημοκρατία και ελευθερία ενδιαφέρει και γι’ αυτό μιλάμε. Είναι κατεπείγον λοιπόν το κράτος να τεθεί υπό τον έλεγχο των εντολέων Ελλήνων πολιτών.