New York Times: Το δράμα των Ελλήνων! 22 νέοι φορολογικοί νόμοι σε 2 χρόνια!

Η επιθετική πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, το μόνο που φαίνεται να αυξάνει είναι η οργή του κόσμου, και όχι τα χρήματα που εισρέουν στα κρατικά ταμεία, γράφουν οι New York Times.

Όπως σχολιάζει η αμερικανική εφημερίδα σε εκτενές της δημοσίευμα, εάν η Ελλάδα θέλει να βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά της και να ξεφύγει από την λιτότητα, θα πρέπει να κάνει καλύτερη δουλειά σε ότι αφορά την είσπραξη φόρων. Για χρόνια οι οικονομολόγοι έλεγαν πως η ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας, που στερεί την κυβέρνηση χρήματα που χρειάζεται επειγόντως.

Όμως, η προσπάθεια για την είσπραξη φόρων δεν έχει πάει καλά. Η εκδίωξη φοροελεγκτών από διάφορα χωριά της Ελλάδας δείχνει πως, αντί να δημιουργεί αίσθημα δικαιοσύνης, το επιθετικότερο πρόγραμμα είσπραξης φόρων από την κυβέρνηση επιδεινώνει το πρόβλημα. Συγκεκριμένα, οι προσπάθειες να «απλωθεί το δίχτυ» της είσπραξης φόρων το μόνο που έχουν κάνει είναι να δημιουργήσουν μεγαλύτερη λαϊκή οργή έναντι των πλουσίων, που πολύ συχνά θεωρούνται ως οι βασικοί ένοχοι.

Στις αρχές της οικονομικής κρίσης, σημειώνει η εφημερίδα, οι Έλληνες αξιωματούχοι, με πολύ αισιοδοξία, προέβλεπαν πως σύντομα θα βελτιώνονταν η είσπραξη φόρων. Επαίρονταν για την χρήση αεροφωτογραφιών για να «τσακώσουν» φοροφυγάδες που δεν δήλωσαν τις πισίνες τους, ενώ έσφιξαν τον κλοιό γύρω από γιατρούς που δήλωναν χαμηλά εισοδήματα αλλά με κάποιον τρόπο έδιναν υψηλά ενοίκια για σπίτια σε ακριβές περιοχές.

Όμως, παρά τις προσπάθειες αυτές –που έδωσαν πολύ «πιασάρικους» τίτλους στις εφημερίδες- και τον εκπληκτικό αριθμό των νέων φορολογικών νόμων (22 νέοι νόμοι μέσα στα περασμένα δυο χρόνια), εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτήματα ως προς το αν οι αρμόδιες αρχές έχουν κάνει καμία πρόοδο, σχολιάζουν οι New York Times.

Στο τέλος του 2011 οι οφειλές φόρων ανήλθαν σε 45 δισ. ευρώ, στο τέλος του 2012 στα 56 δισ. ευρώ, ενώ στο τέλος Ιουλίου του τρέχοντος έτους οι οφειλές αυξήθηκαν στα 60 δισ. ευρώ, περίπου δηλαδή στο ένα πέμπτο του δημοσίου χρέους.

Οι ειδήμονες λένε πως πολλά από τα φοροεισπρακτικά μέτρα δεν είναι αποτελεσματικά, ιδιαίτερα αυτά που βάζουν στο στόχαστρο τους πλούσιους. Η φορολόγηση των ιδιοκτητών σκαφών αναψυχής, για παράδειγμα, το μόνο που έκανε ήταν να τους ενθαρρύνει να αγκυροβολήσουν σε άλλα λιμάνια και να αδειάσουν τις ελληνικές μαρίνες.

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με λογιστές, οι προσπάθειες για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος έχουν δημιουργήσει έναν τέτοιον κυκεώνα νόμων, που θα χρειαστούν μήνες, εάν όχι χρόνια, για να γίνουν κατανοητοί οι νόμοι.

Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους ειδήμονες, αυτό που προκαλεί την μεγαλύτερη ανησυχία, είναι η αυξανόμενη οργή στην κοινωνία που ωθεί τους φορολογούμενους να στρέφονται κατά των φοροελεγκτών, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση «βάζει στο στόχαστρο» τους «μικρούς», αλλά δεν αγγίζει τους «μεγάλους».

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, η έλλειψη εμφανών ενεργειών από την πλευρά της κυβέρνησης σε ότι αφορά την μεγάλη φοροδιαφυγή είναι ένας από τους λόγους που επικαλούνται πολλοί Έλληνες για την δυσαρέσκειά τους έναντι των προσπαθειών για είσπραξη φόρων. Οι λογιστές από την πλευρά τους τονίζουν ότι έχουν αποτύχει και οι προσπάθειες για την αναμόρφωση του φορολογικού κώδικα, που αντί να απλοποιεί το σύστημα, το έχει κάνει χαοτικό.

Σύμφωνα με λογιστές, πολλοί από τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων αρνούνται να πληρώσουν ή στρέφονται προς τη δικαιοσύνη, γνωρίζοντας πως έτσι θα καθυστερήσει η πληρωμή των οφειλών τους.

Κατά το παρελθόν, οι ελληνικές αρχές έλεγαν ότι οι εφοριακοί της χώρας είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι, κατηγορώντας τους για πολλά από τα προβλήματα του συστήματος. Τους τελευταίους μήνες όμως, η ένωση των εφοριακών άρχισε να «αντεπιτίθεται» λέγοντας πως δεν φταίνε οι εφοριακοί. Μάλιστα, ο αντιπρόεδρος της ένωσης των εφοριακών, κ. Τρύφων Αλεξιάδης, αναρωτιέται εάν τα «αφεντικά» θέλουν πράγματι να βελτιωθεί το σύστημα. Όπως σημείωσε, η Ελλάδα έχει μόνο 0,87 ελεγκτές για κάθε 1.000 πολίτες, έναντι των 1,36 στη Γερμανία και των 2,67 στο Βέλγιο. Παράλληλα, μέχρι πρόσφατα μόλις 9 ελεγκτές έπρεπε να ερευνήσουν 54.000 υποθέσεις χρημάτων που δαπανήθηκαν στο εξωτερικό, παρά το ότι οι 24.000 από αυτές τις υποθέσεις κρίθηκε ότι πιθανότατα αφορούν φοροδιαφυγή.

Σύμφωνα με τον κ. Αλεξιάδη, στο τέλος «την πληρώνει» ο «μικρός» διότι είναι ευκολότερος στόχος. «Δεν είναι κάποια συνομωσία για να πληγεί ο μικρός. Απλώς οι μικροί δεν έχουν δικηγόρους ή φίλους που μπορούν να κάνουν τηλέφωνα σε πολιτικούς εκ μέρους τους».

Βέβαια, τον τελευταίο χρόνο υπήρξαν κάποιες συλλήψεις επιφανών ανθρώπων. Όμως πολλοί Έλληνες αμφιβάλλουν ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πλούσιοι πέρασαν μια-δυο μέρες στη φυλακή, προτού απελευθερωθούν.

Από την πλευρά του, ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, κ. Χάρης Θεοχάρης, συμφώνησε με ορισμένα από τα επιχειρήματα των εφοριακών, όπως για παράδειγμα για τον υπερβολικά μικρό αριθμό των ελεγκτών, ωστόσο δήλωσε πως αντιμετωπίζει πρόβλημα με την γραφειοκρατία. Κατά τον ίδιο, οι ελεγκτές επιμένουν σε πλήρεις ελέγχους, την ώρα που θα υπήρχαν καλύτερα εάν έκαναν απλώς τα βασικά.

Πηγή:euro2day.gr

Σερ Αλεξ Φέργκιουσον> Τι αποκαλύπτει στην αυτοβιογραφία του

 

Αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ένα από τα μεγαλύτερα του βρετανικού, αν όχι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ο λόγος για τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος το περασμένο καλοκαίρι ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τους πάγκους. Πλέον έχει τη δική του αυτοβιογραφία, η οποία παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που οι σχέσεις του με ποδοσφαιριστές της Γιουνάιτεντ ξεπέρασαν τα όρια! Μέσα στην αυτοβιογραφία του μιλάει για τις κόντρες που είχε με τους αστέρες των «μπέμπηδων», καθώς και για τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές που πέρασε. Το βιβλίο υπόσχεται και ορισμένες μεγάλες αποκαλύψεις, καθώς ο Σερ Άλεξ μιλάει «έξω από τα δόντια».

Κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο του:
Για το κεφάλαιο Ρούνεϊ: «Ο Ρούνεϊ, όντως ήρθε στο γραφείο μου αμέσως μετά τη νίκη επί της Άστον Βίλα και την κατάκτηση του τίτλου, για να μου εκφράσει την επιθυμία του να αποχωρήσει από τον σύλλογο. Το θέμα της φυσικής του κατάστασης μας απασχόλησε πολύ πέρυσι και ήταν ο λόγος για τον οποίο αρκετές φορές βρέθηκε στον πάγκο».

Για όταν ο Ρούνεϊ του πρότεινε να πάρουν το Εζίλ το 2010: «Του είπα ότι δεν είναι δική του δουλειά να πει ποιον θα πρέπει να πάρουμε».

Για τον Ρόι Κιν: «Μια φιγούρα μέσα στα αποδυτήρια που μπορούσε να... τρομάξει ακόμα κι εμένα. . γλώσσα του, ήταν το πιο ισχυρό του όπλο. Με αυτό, δημιούργησε πολλά προβλήματα στα αποδυτήρια με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του, ανοίγοντας μάλιστα κόντρα και με τον Ρίο Φέρντιναντ, λέγοντας πως ο Άγγλος στόπερ "πίστευε πως είναι σταρ επειδή πληρωνόταν καλά κι έπαιζε καλά 20 λεπτά κόντρα στην Τότεναμ". Μετά την αποχώρησή του από την ομάδα, με βρήκε για να μου ζητήσει συγγνώμη, αλλά η σχέση μας χάλασε ξανά έπειτα από νέα σχόλια και των δύο».

Για τον Φαν Νίστελροϊ: «Ο Ρουντ, με έβρισε όταν κάθισε στον πάγκο, τον τελικό του Λιγκ Καπ απέναντι στη Γουίγκαν, το 2006, επειδή δεν τον είχα επιλέξει για την ενδεκάδα. Η συμπεριφορά του, την τελευταία χρονιά της παρουσίας του στην ομάδα, δεν ήταν σωστή και ήθελα να φύγει από τη Γιουνάιτεντ. Όπως κι έγινε. Το 2010, πάντως, με πήρε τηλέφωνο για να ζητήσει συγγνώμη για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε».

Για το παπούτσι που πέταξε στον Μπέκαμ: «Ήμασταν στα αποδυτήρια. Ανάμεσα σε μένα και τον Ντέιβιντ, υπήρχε σειρά από παπούτσια. Πάνω στην ένταση, ο Ντέιβιντ έβρισε κι εγώ κινήθηκα προς το μέρος του. Πάνω στον βηματισμό μου, χτύπησα ένα παπούτσι και αυτό πήγε στο πρόσωπό του και τον χτύπησε λίγο πάνω απ' το μάτι. Κατευθείαν σηκώθηκε με άγριες διαθέσεις και με πλησίασε, αλλά τον σταμάτησαν οι υπόλοιποι συμπαίκτες του. Του φώναξα "κάθισε κάτω. Απογοήτευσες την ομάδα και τους συμπαίκτες σου". Την επόμενη μέρα, η ιστορία κυκλοφόρησε στον Τύπο και ήταν η μέρα που εισηγήθηκα την πώλησή του. Είπα πως  από τη στιγμή που έβαλε τον εαυτό του πάνω από τον προπονητή, πρέπει να φύγει».

Για τον Ντέιβιντ Μπέκαμ: «Ενώ ο Κιν έφυγε γιατί νόμιζε πως ήταν ο προπονητής, ο Μπέκαμ έπρεπε να φύγει γιατί νόμιζε πως είναι σημαντικότερος από τον προπονητή. Έχασε την ευκαιρία να γίνει παίκτης κορυφαίας κλάσης. Ποτέ του δεν έγινε τέτοιος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα είναι ότι ερωτεύτηκε τη Βικτόρια και αυτό άλλαξε τα πάντα. Φαντάζομαι πως είχε το βλέμμα του στο Χόλιγουντ, γιατί δεν είχε κανέναν ποδοσφαιρικό λόγο να πάει στις ΗΠΑ».

Για την πίτσα που του πέταξαν αφότου έβαλε τέλος στο αήττητο των 49 αγώνων της Άρσεναλ: «Ο Ρουντ Φαν Νίστελροϊ ήρθε στα αποδυτήρια και μου είπε ότι ο Βενγκέρ νόμιζε ότι εγώ τον προσέβαλα. Τότε βγήκα έξω και φώναξα “Αρσέν, άσε ήσυχους τους ποδοσφαιριστές μου”. Το αμέσως επόμενο πράγμα, ήταν η… προσγείωση ενός κομματιού πίτσα στο πρόσωπό μου. Πίστευα ότι το έκανε ο Φάμπρεγκας, αλλά ποτέ δεν έμαθα και δεν ήμουν σίγουρος. Έπειτα από αυτή τη μέρα, υπήρξε τεράστιο χάσμα ανάμεσα σε μένα και τον Αρσέν, μέχρι τον ημιτελικό του Champions League, το 2009. Τότε, ο Βενγκέρ μας κάλεσε στο δωμάτιό του μετά το παιχνίδι και μας έδωσε συγχαρητήρια».

Για τον Αρσέν Βενγκέρ: «Οι σχέσεις μας είναι πλέον καλές, αλλά κάποια εποχή είχε την αίσθηση ότι κανένας αντίπαλος δεν θα πρέπει να κάνει τάκλιν στους παίκτες του».

Για την απώλεια του τίτλου από τη Μαν. Σίτι το 2012: «Απ' όλα τα άσχημα που συνέβησαν στην καριέρα μου στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τίποτα δεν συγκρίνεται με την απώλεια του τίτλου το 2012».

Για τον Ρομπέρτο Μαντσίνι: «Ο Μαντσίνι τσαλάκωσε το πρεστίζ του όταν δέχθηκε ξανά πίσω στην ομάδα τον Κάρλος Τέβες έπειτα από τον τρόπο με τον οποίο είχε συμπεριφερθεί το 2011 στο παιχνίδι με τη Μπάγερν Μονάχου. Ο τρόπος με τον οποίο τον αποδέχθηκε, έδειξε… απόγνωση».

Για τη Λίβερπουλ: «Από τη Λίβερπουλ, λείπουν ακόμα οχτώ παίκτες για να... διεκδικήσει τον τίτλο. Ο Στίβεν Τζέραρντ είναι... δύναμη στο χώρο του κέντρου, αλλά όποτε αντιμετώπιζε τους Κιν και Σκόουλς, παρέπαιε».

Για τον Ράφα Μπενίτεθ: «Η Λίβερπουλ του Ράφα Μπενίτεθ ήταν η ομάδα με τη λιγότερη φαντασία! Το λάθος που έκανε ο Ισπανός, ήταν πως μετέτρεψε την αντιπαλότητα των ομάδων μας σε προσωπική. Από τη στιγμή που το έκανε αυτό, δεν είχε καμία τύχη».

Για την κίνηση των παικτών της Λίβερπουλ να στηρίξουν τον Σουάρες μετά τη ρατσιστική επίθεση στον Εβρά: «Αυτή ήταν η πιο γελοία κίνηση που θα μπορούσε να έχει κάνει ένας σύλλογος του μεγέθους της Λίβερπουλ».

Για την εθνική Αγγλίας: «Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να αναλάβω την Αγγλία. Μου πήρε... δέκα δευτερόλεπτα να αρνηθώ την πρόταση, όταν μου έγινε. Φανταστείτε να γυρνούσα στη Σκοτία και να ήμουν ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Αγγλίας… Δύσκολο να καταλάβεις πως λειτουργεί η FA και ποιο από όλα αυτά τα άτομα αποφασίζουν».

Για τη συνεργασία με τον Κριστιάνο Ρονάλντο: «Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ο πιο χαρισματικός ποδοσφαιριστής που έχω γνωρίσει κι έχω συνεργαστεί. Όταν είχε πλησιάσει η στιγμή της αποχώρησής του, κάναμε μια αντρίκεια συμφωνία. Πήγα, τον βρήκα και του είπα πως δεν έπρεπε να φύγει έπειτα από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε ο Καλντερόν στο θέμα της απόκτησής του. Ξέρω ότι θέλεις να πας στη Ρεάλ, αλλά θα προτιμούσα να σε… πυροβολήσω παρά να σε πουλήσω αυτή τη στιγμή. Αν συνεχίσεις να παίζεις όπως το κάνεις και έρθει μια σπουδαία πρόταση, τότε έφυγες… του είχα πει».

Για τον Μάικλ Όουεν: «Η Λίβερπουλ έχει ευθύνη για τα προβλήματα του Όουεν. Τον "έκαψε" με τόσα πολλά παιχνίδια και δεν μπορούσε να τον διαχειριστεί σωστά. Μετανιώνω που δεν έκανα κίνηση για να τον πάρουμε στη Γιουνάιτεντ όταν έφυγε από το Μέρσεϊσαϊντ για να πάει στη Νιούκαστλ».

Για τον Όουεν Χάργκριβς: «Όταν τον πήρα στη Γιουνάιτεντ, κάτι δεν μου πήγαινε καλά... Αποδείχθηκε σκέτη καταστροφή».

Για τον Μαρκ Μπόσνιτς: «Ήταν πολύ κακός επαγγελματίας. Σάρωνε όλο το μενού κι έτρωγε τα πάντα… σαν άλογο».

ΠΗΓΗ 

Κώστας Καρυωτάκης (1896 – 1928)

Κώστας Καρυωτάκης: Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του '20 και από τους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση.

Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του '20 και από τους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση. Επηρέασε πολλούς από τους κατοπινούς ποιητές (Σεφέρης, Ρίτσος, Βρεττάκος) και με την αυτοκτονία του δημιούργησε φιλολογική μόδα, τον Καρυωτακισμό, που πλημμύρισε τη νεοελληνική ποίηση.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και ήταν γιoς του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη από τη Συκιά Κορινθίας και της Κατήγκως Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Ήταν ο δευτερότοκος της οικογένειας. Είχε μία αδελφή ένα χρόνο μεγαλύτερή του, τη Νίτσα, και έναν αδελφό μικρότερο, το Θάνο, που γεννήθηκε το 1899 και σταδιοδρόμησε ως τραπεζικός υπάλληλος.
Λόγω της εργασίας τού πατέρα του, η οικογένειά του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Έζησαν στη Λευκάδα, την Πάτρα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, το Αργοστόλι, την Αθήνα (1909-1911) και τα Χανιά, όπου έμειναν ως το 1913. Από τα εφηβικά του χρόνια δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά, ενώ το όνομά του αναφέρεται και σε διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Διάπλαση των Παίδων». Σε ηλικία 17 ετών ερωτεύεται την χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη, μια σχέση που θα τον σημαδέψει.
Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με λίαν καλώς. Στην αρχή επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, ωστόσο η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου. Διορίστηκε στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, ενώ μετά την οριστική απαλλαγή του από τον Ελληνικό Στρατό για λόγους υγείας, τοποθετήθηκε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων οι νομαρχίες Σύρου, Άρτας και Αθήνας. Απεχθανόταν τη δουλειά του και δεν ανεχόταν την κρατική γραφειοκρατία, εξού και οι πολλές μεταθέσεις του.
Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων», δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1919 και δεν έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε το σατιρικό περιοδικό «Η Γάμπα», η κυκλοφορία του οποίου όμως απαγορεύτηκε έπειτα από έξι τεύχη κυκλοφορίας. Η δεύτερη συλλογή του, υπό τον τίτλο «Νηπενθή», εκδόθηκε το 1921.
Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής, παρόλο που δεν είχε ξεχάσει την πρώτη αγάπη, την Άννα Σκοδρύλη, η οποία στο μεταξύ είχε παντρευτεί. Η Πολυδούρη του προτείνει να παντρευτούν, παρότι γνώριζε ότι έπασχε από σύφιλη. Το 1924 ταξίδεψε στο εξωτερικό και επισκέφθηκε την Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του, με τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες».
Το Φεβρουαρίου του 1928 αποσπάστηκε στην Πάτρα και λίγο αργότερα στην Πρέβεζα. Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας. Στις 20 Ιουλίου πήγε στο Μονολίθι και αποπειράθηκε επί δέκα ώρες να αυτοκτονήσει, προσπαθώντας μάταια να πνιγεί. Την επόμενη μέρα (21 Ιουλίου) αγόρασε ένα περίστροφο κι επισκέφτηκε ένα καφενείο της Πρέβεζας. Αφού πέρασε λίγες ώρες μόνος του καπνίζοντας, πήγε σε μια παρακείμενη παραλία, τον Άγιο Σπυρίδωνα και έθεσε τέλος στη ζωή του κάτω από έναν ευκάλυπτο. Στην τσέπη του η αστυνομία βρήκε ένα σημείωμα, που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του:

“

Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία, όμως, πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

”

Εκτός από το ποιητικό του έργο, ο Καρυωτάκης έγραψε επίσης πεζά, ενώ μας άφησε και μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών. Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει συνθέτες και συγκροτήματα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, τα «Υπόγεια Ρεύματα», η Λένα Πλάτωνος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιάννης Γλέζος και ο Νίκος Ξυδάκης.
Η ποίηση του Καρυωτάκη δεν έχει ίχνος φιλολογίας, αισθηματισμού και φιλαρέσκειας, που υπάρχει σε αφθονία στους παλιότερους ποιητές. Αποπνέει την αίσθηση του μάταιου, του χαμένου, η στάση του είναι αντιηρωική και αντιδανική. Ο Καρυωτάκης γράφει ποιήματα για το άδοξο, το ασήμαντο, ακόμα και το γελοίο, ως διαμαρτυρία, που φθάνει στο σαρκασμό.

ΠΗΓΗ 

Σύμπαν χωρίς χρόνο

Τα εργαλεία που αναπτύχθηκαν τον περασμένο αιώνα για την περιγραφή της φύσης είναι δύο ειδών: αυτά που έχουν να κάνουν με φαινόμενα του μικρόκοσμου, στα οποία κυριαρχούν οι νόμοι της κβαντικής φυσικής, κι εκείνα που περιγράφουν τι συμβαίνει στις μεγάλες κλίμακες, όπου η βαρύτητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, και περιγράφονται από τη γενική θεωρία της σχετικότητας. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της επιστήμης σήμερα, είναι πως οι δύο αυτές δε συμβαδίζουν: όταν εξετάζονται υπό ενιαίο πρίσμα, προκύπτουν πολλοί απειρισμοί, κάνοντας τη θεωρία ανεφάρμοστη στην πράξη. Σύμφωνα με πολλούς θεωρητικούς φυσικούς το πρόβλημα αυτό της σύγχρονης φυσικής ίσως να βρίσκεται στα θεμέλιά της, και πιο συγκεκριμένα στην ίδια τη φύση του χώρου και του χρόνου. Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν πως ο χωροχρόνος δεν θα πρέπει να λαμβάνεται ως ένα ανεξάρτητο υπόβαθρο στο οποίο εξελίσσεται η θεωρία, αλλά να προκύπτει από αυτή.

Μία προσπάθεια για την ενοποίηση κβαντομηχανικής και γενικής σχετικότητας έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν οι Τζον Γουίλερ και Μπράις Ντε Βιτ συνένωσαν σε ένα κοινό πλαίσιο φαινομενικά αντιφατικές ιδέες από τις δύο θεωρίες, καταλήγοντας στην εξίσωση Γουίλερ-Ντε Βιτ. Η σημασία της είναι πως εξαλείφει πολλούς από τους ενοχλητικούς απειρισμούς των ενοποιημένων θεωριών.

Εάν όμως επίλυνε ορισμένα προβλήματα, η συγκεκριμένη σχέση εισήγαγε κάποια άλλα. Συγκεκριμένα, ο χρόνος φαίνεται να μην παίζει ρόλο στη σχέση Γουίλερ-Ντε Βιτ. Εάν κάτι τέτοιο ίσχυε, τίποτε δε θα άλλαζε ποτέ στο Σύμπαν, κάτι που ασφαλώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Το 1983 όμως, οι Ντον Πέιτζ και Γουίλιαμ Γούτερς υπερκέρασαν αυτό το εμπόδιο, μέσω του φαινομένου της κβαντικής διεμπλοκής, σύμφωνα με το οποίο δύο σωματίδια που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μοιράζονται κάποιες από τις κβαντικές τους ιδιότητες. Οι δύο φυσικοί έδειξαν πως ένα ρολόι το οποίο έχει αλληλεπιδράσει μέσω διεμπλοκής με το υπόλοιπο Σύμπαν θα φαινόταν να μετράει το χρόνο που περνάει, όμως για ένα υποθετικό παρατηρητή που θα βρισκόταν εκτός Σύμπαντος, τα πάντα θα φαίνονταν στατικά και άχρονα.

Φυσικά, μια πειραματική επιβεβαίωση της παραπάνω ιδέας θα ήταν αδύνατη, καθώς δε νοείται παρατηρητής εκτός Σύμπαντος. Ωστόσο, μία ομάδα φυσικών από το Τορίνο της Ιταλίας, κατάφερε να προσομοιώσει τη συγκεκριμένη πρόβλεψη, δημιουργώντας ένα εικονικό Σύμπαν, που αποτελείται μόνο από δύο φωτόνια.

Οι φυσικοί επιβεβαίωσαν πράγματι πως ο χρόνος είναι ένα δευτερεύον φαινόμενο που προκύπτει μόνο για παρατηρητές εντός του Σύμπαντος, αλλά είναι απών για οποιονδήποτε παρατηρητή εκτός Σύμπαντος.

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα, το οποίο αποδεικνύει για πρώτη φορά πως ο χρόνος ίσως να είναι ποσότητα δευτερεύουσας σημασίας στην περιγραφή της φύσης. Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές θα είναι να προχωρήσουν στη μελέτη παρόμοιων φαινομένων σε μεγαλύτερα μοντέλα-Σύμπαντα, ώστε να καταφέρουν να περιγράψουν ό,τι παρατηρούμε σε κοσμική κλίμακα.

 

ΠΗΓΗ 

ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ BINTEO ΑΠΟ NASA... ΕΝΑ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ "ΞΕΣΠΑΣΜΑ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΘΑ ΚΑΤΑΠΙΝΕ 20 ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΣΑΝ ΤΗ ΓΗ!

Γκρίνμπελτ, Μέριλαντ
Μια αψίδα φωτιάς, αρκετά μεγάλη για να δρασκελίσει την απόσταση Γης-Σελήνης, σκίζει την ατμόσφαιρα του Ήλιου και τινάζεται στο διάστημα. Η ΝASA δημοσιοποίησε το θεαματικό βίντεο μιας έκρηξης που θα έκανε τη Γη να μοιάζει μυγάκι στον άνεμο.

Ο Ήλιος δεν αποτελείται βέβαια από φωτιά αλλά από πλάσμα: αέριο τόσο καυτό ώστε τα ηλεκτρόνια αποσπώνται από τα άτομά του. Η κίνηση αυτών των φορτισμένων σωματιδίων δημιουργεί μαγνητικά πεδία, τα οποία παρασύρουν το διάπυρο υλικό και σχηματίζουν πίδακες, βρόχους και συστραμμένες γραμμές που τελικά εκρήγνυνται βίαια.


Ερευνητές στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA δημιούργησαν το βίντεο συνδυάζοντας παρατηρήσεις που καλύπτουν διάστημα δύο ημερών στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου.

Το βίντεο ξεκινά με την απότομη εμφάνιση ενός νήματος πλάσματος που υψώνεται σαν τόξο πάνω από το ηλιακό στέμμα -την ατμόσφαιρα του άστρου- και έχει μήκος 320.000 χιλιόμετρα, περίπου όσο η απόσταση Γης-Σελήνης. Συγκριτικά, η Γη έχει διάμετρο μικρότερη από 13.000 χιλιόμετρα, κάτι που σημαίνει ότι η αψίδα έχει άνοιγμα όσο 23 πλανήτες αυτού του μεγέθους.

Η αψίδα τελικά εκρήγνυνται και το πλάσμα που συγκρατούσε εκτινάσσεται προς τα έξω. Στο στέμμα όμως εμφανίζεται ένα αποτύπωμα κάτω από την αψίδα, ένας σχηματισμός που η NASA περιγράφει ως «φαράγγι φωτιάς». Το φαράγγι αυτό είναι στην πραγματικότητα τα αποτυπώματα των γραμμών του μαγνητικού πεδίου, οι οποίες επεκτείνονται καθώς το νήμα τις τραβάει προς τα πάνω.

Τα δεδομένα του βίντεο προήλθαν από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) ένα διαστημικό όργανο που κρατά τα μάτια του μονίμως στραμμένα στον Ήλιο και τον παρατηρεί σε πολλά μήκη κύματος.

Οι κόκκινες αποχρώσεις στις εικόνες αντιστοιχούν σε πλάσμα θερμοκρασίας γύρω στους 50.000 βαθμούς Κελσίου και, όπως εξηγεί η NASA, είναι χρήσιμες για την παρατήρηση τέτοιου είδους νημάτων. Τα κίτρινα μπαλώματα δείχνουν υλικό που κινείται κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών σε θερμοκρασία 500.000 βαθμών Κελσίου.

Οι καφετί εικόνες στην αρχή του βίντεο δείχνουν θερμοκρασίες 1 εκατ. βαθμών Κελσίου και αντιστοιχούν στα μήκη κύματος στα οποία εμφανίζεται πιο έντονο το «φαράγγι φωτιάς».

                     

ΠΗΓΗ 

ΟΙ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Ο Πλάτωνας περιγράφει στον Τιμαίο, την πνευματική ουσία του σύμπαντος, το κοσμικό σώμα ή σώμα του σύμπαντος το οποίο ο Θεός το δημιούργησε με βάση την γεωμετρία και τα μαθηματικά που εκφράζονται μέσω των μεγάλων κοσμικών νόμων δημιουργώντας μέσω των ενεργειών δομές και φόρμες ( Στερεά ) που εκφράζονται μέσω του μέσου και άκρου λόγου και φυσικά του Φ ....

Ο Πλάτωνας πίστευε ότι τα πολύεδρα είναι οι θεμέλιοι λίθοι, τα πλέον βασικά και σημαντικά δομικά στοιχεία στην δημιουργία του Σύμπαντος.

O Kepler, ο οποίος γνώριζε άπταιστα αρχαία ελληνικά, μελέτησε τα έργα αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων και παρατήρησε με τις μετέπειτα έρευνες του ότι οι τροχιές των πλανητών – και της Γης εν προκειμένω – «γράφουν» κατά την περιστροφή τους την περιφέρεια συγκεκριμένων πολύεδρων.

Για παράδειγμα, η Τροχιά του Άρη γράφει την περιφέρεια ενός Τετραέδρου. Η τροχιά του Διός την περιφέρεια ενός κύβου. Η τροχιά της Αφροδίτης την περιφέρεια Οκταέδρου της Γης, εικοσαέδρου κλπ.

Στον Πυθαγόρα όσον αφορά τα «κοσμικά στερεά», βασίζεται στην ιδέα του ότι ο άνθρωπος και η Γη είναι ένα ιδανικό μαθηματικό και μηχανικό μοντέλο, όπου ο ένας επηρεάζει την συμπεριφορά του άλλου και συνεπώς την εξέλιξή του σε επίπεδο δομής.
Ο άνθρωπος ζει πάνω στην Γη, άρα είναι σε σχέση με αυτήν και αντίστροφα. Το σύστημα «Γη-Άνθρωπος» είναι ένα σύστημα αυτόματου ελέγχου με το οποίο ο ένας δεν μπορεί να δρα ανεξάρτητα από τον άλλον, χωρίς να επηρεάζεται το όλο σύστημα!

Αν λάβουμε υπόψιν τώρα ότι η Γη έχει συγκεκριμένα σημεία τα οποία σχετίζονται άμεσα με τα ενεργειακά πεδία της, δηλαδή περιοχές με αυξημένη ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα ή χωρητικότητα, περιοχές που λόγω δυναμικού – δηλαδή λόγω απόστασης από συγκεκριμένες εστίες ενέργειας (ουράνια σώματα) επηρεάζουν τη Γη δημιουργώντας μαγνητικά πεδία που επηρεάζουν όλο το γύρω χώρο και την χλωρίδα και βεβαίως την συμπεριφορά των υδάτων των ανθρώπων και των ζώων (Σελήνη).

Η αμοιβαία σχέση Άνθρωπος – Γη – ουράνια σώματα ίσως είναι και το κλειδί των Πυλών τόσο προς τα άστρα, αλλά και από τα άστρα προς Γη (http://www.thelivingmoon.com/42stargate/03files/Amaru_Maru.html )
(ή κατευθείαν μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο!).

Ή ακόμα πιθανότατα εκεί να βρίσκεται και η αιτία πολλών καταστροφών που συνέβησαν στην Γη.
Η γεωμετρία των σχημάτων που γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι από αρχαιοτάτων χρόνων στις κατασκευές τους, φυσικά και δεν ήταν τυχαία.

Η τέλεια γεωμετρική κατασκευή των πυραμίδων δεν είναι αποτέλεσμα τύχης. Αλλά εξίσου τυχαία δεν είναι η κατάργηση της αρμονίας και της Γεωμετρίας στα έργα που άφησαν πίσω τους οι Μεγάλοι Αρχαίοι, μεγαλιθικά μνημεία βαριά ογκώδη με άναρχη δόμηση εκφράζουν την προσωποποίηση της επιβολής της Δύναμης στην κοσμική ψυχή και την κατώτερη πνευματική ιδιότητα των κατασκευαστών.
Φυσικά, ο αστρολογικός προσανατολισμός είναι δεδομένος αλλά η επιστημονική γνώση και η μηχανική δεν είναι απαραίτητα στοιχεία πνευματικά εξελιγμένων Όντων….

Ο Γερμανός επιστήμονας H. SCHMUTZ, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Η ΠΕΝΤΑΕΔΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΓΗΣ» κάνει λεπτομερή περιγραφή για το Πεντάγωνο και τις ιδιότητές του και φυσικά την σχέση του με την Γη μας. Από όλο το βιβλίο κράτησα μια πρόταση
«Η ενεργειακή κατάσταση ενός τόπου, δεν μεταβάλλεται εύκολα και για να το επιτύχει αυτό κανείς θα πρέπει συνεχώς να βομβαρδίζει το σημείο εκείνο με ηλεκτρομαγνητικά κύματα υπερυψηλής συχνότητας. Η αλλαγή όμως του ενεργειακού πεδίου σε ένα σημείο του πλανήτη, μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτες βλάβες στην ισορροπία του Όλου οικοσυστήματος».

Πρόσφατα στην ΧΙΛΗ (όχι τυχαίο μέρος) μετακινήθηκε 3 χιλιόμετρα μία πόλη.
Πράγμα που σημαίνει ότι δοκιμάζουν ξανά να φέρουν τις μοιραίες αλλαγές στην Γη (που τίποτα καλό δεν προμηνύουν).
Για του λόγου το αληθές το σύστημα διατεταγμένων κεραιών Η.Α.Α.R.P. στην Αλάσκα, την Νορβηγία, και την Κύπρο, με τις συνέπειες της εστιασμένης ενέργειας στην Ιονόσφαιρα.

Ένα όπλο μαζικής καταστροφής, και επηρεασμού των συχνοτήτων του ανθρώπινου νου με ό,τι τραγικές συνέπειες μπορεί αυτό να επιφέρει, με συνδυασμένη παρενέργεια από τις μολύνσεις ψυχοδραστικών – νευροτοξικών ουσιών βαρίου, και αλουμινίου που κατά τακτά χρονικά διαστήματα αεροπλάνα ψεκάζουν στην ατμόσφαιρα Ελλάδας, Αμερικής, και σε κάποιες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να μπορέσουν κάποιοι επιστήμονες – ερευνητές να χαρτογραφήσουν την ενεργειακή ροή της γης. Τα ρεύματα και τις αλληλεπιδράσεις με ουράνια σώματα.

Είναι αισχρό να χρησιμοποιούνται ως όπλα μαζικής καταστροφής αυτές ακριβώς οι ακτινοβολίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από την Ιατρική για την θεραπεία της τρέλας, της σχιζοφρένειας, των επιλυπτικών καταστάσεων και άλλων σχετικών νόσων.
Η αστρολογία διασώζει στα σύμβολά της την ροή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, στο σύμβολο του υδροχόου.
Για κατακλείδα μπορούμε να δούμε ακριβώς αυτήν την γνώση αλληλεπίδρασης της ενέργειας με το οικοσύνολο στον ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΑΘΗΝΑΣ .

Κατ αρχήν αν εξετάσουμε λεπτομερώς τις διαστάσεις του,θα διαπιστώσουμε πως μέσα σ'αυτά τα νούμερα εκφράζονται συμπαντικές μονάδες μέτρησης,όπως οι αριθμοί φ=1,61803 (χρυσή τομή),π=3,1416, e=2,61802..(νεπέριος αριθμός που είναι ίσος περίπου με φ2).
Εκτός αυτού μην ξεχνάμε επίσης τις δύο πυραμίδες που σχηματίζουν,οι προεκτάσεις του ιερού βράχου στα 835,50μ και οι προεκτάσεις των κιόνων του Παρθενώνα στα 1852μ.

Είναι γνωστόν ότι η Πυραμίδα,είναι το πλέον ενεργειακό στερεό σχήμα.

Στο βιβλίο του στρατηγού-συγγραφέα Γερ.Καλογεράκη "Η Διαθήκη του Προμηθέα",αναφέρονται τα παρακάτω για την Ακρόπολη":

Ο Παρθενώνας της Ακρόπολης των Αθηνών, είναι κατασκευασμένος από Πεντελικό μάρμαρο, η θεμελίωση είναι από πωρόλιθο, ο βράχος είναι από ασβεστόλιθο, το σχήμα του, η δόμηση το ύψος και το σχήμα των κιόνων συνιστούν μια πολύμορφη ηλεκτρική μηχανή με ασύλληπτα ενεργειακά αποτελέσματα, άγνωστα ακόμη σ' εμάς.

Ίσως φαίνεται περίεργος ο τρόπος ελέγχου του ηλεκτρισμού από τους προγόνους μας, γιατί η σύγχρονη τεχνολογία με την πλήρη άγνοιά της έκανε το πρόβλημα πολυσύνθετο.

Η παραγόμενη πολύμορφη ενέργεια στο βράχο της Ακρόπολης, θα μπορούσε να καλύψει ένα τεράστιο μέρος από το ενεργειακό πρόβλημα της πόλης των Αθηνών.Πριν από αρκετά χρόνια η ενέργεια αυτή συντελούσε στην εξουδετέρωση της πολλαπλής μόλυνσης της ατμόσφαιρας της πόλης.Σήμερα όμως έχει΄εξουδετερωθεί αφ'ενός λόγω της απομάκρυνσης των μαρμάρων για να προφυλαχθούν από τους ρύπους της πόλεως και αφ'ετέρου λόγω του όγκου τσιμέντου και σιδήρου στα κτήρια των Αθηνών.

Το σημείο του ναού που ήταν τοποθετημένο το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς ήταν το σημείο της μεγίστης συσσώρευσης ενέργειας. Με τα σημερινά δεδομένα το άγαλμα ήταν ο ένας πόλος του συσσωρευτή βράχος και ο άλλος πόλος ήταν το πηγάδι, στο πίσω μέρος του ναού που είναι σήμερα σφραγισμένο. Έτσι ο στατικός ηλεκτρισμός του βράχου συσσωρευόταν στον ναό, δημιουργούσε μαγνητικό πεδίο, ηλεκτρεγερτική δύναμη και ιονισμό της ατμόσφαιρας και τα φαινόμενα αυτά ενισχυόταν στο μέγιστο από κρύσταλλο που βρισκόταν στο σπήλαιο κάτω από το ναό. Η ενέργεια διασκορπιζόταν για τους επιθυμητούς σκοπούς με τους κίονες του ναού, που χρησιμοποιούνταν σαν αγωγοί μεταφοράς της ενέργειας.

Τα υπόγεια τελλουρικά ρεύματα και το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της γης συσσώρευαν στο βράχο ποσότητες στατικού ηλεκτρισμού που ενισχυόταν από το σχήμα του Παρθενώνα και το υλικό κατασκευής του, το πεντελικό,μάρμαρο και την κοσμική ενέργεια.

Όλη η σημερινή δομή του ναού δείχνει ότι υπήρχε γείωση για την αποφόρτιση και κενό κάτω από το ναό για εκτόνωση της πλεονάζουσας ενέργειας.

Οι γύρω από το βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών πέτρινοι λόφοι, είναι μέρος του όλου ενεργειακού πλέγματος παραγωγής πιεζοηλεκτρικών φαινομένων, αφού μετατρεπόταν σε συλλέκτες, κοσμικής ενεργείας και του γήινου ηλεκτρισμού, συγχρόνως και σε πυκνωτές ηλεκτρομαγνητικής ενεργείας.

Αργότερα τα οικήματα της βάσης του βράχου της Ακρόπολης συσσώρευαν και αυτά μεγάλο ποσό ενέργειας(ωδείο Περικλή με πυραμιδοειδή σκεπή και θέατρα).

Η στατικότητα των κατασκευών σε μεγάλο μέρος οφειλόταν στα δυναμικά πεδία που δημιουργούντο στους αρμούς συνδέσμου των κιόνων, και εξουδετέρωναν τάσεις μετατόπισης των σπονδύλων.

"Όλος ο βράχος είναι ισχυρότατος ενεργειακός χώρος, χώρος επικοινωνίας με το διάστημα και πύλη εξόδου σε άλλη διάσταση με επίκεντρο το σημείο τομής των διαγωνίων του Παρθενώνα",σύμφωνα με μηνύματα των Ολυμπίων.

Ο βράχος της Ακρόπολης ήταν ισχυρός συσσωρευτής παντοειδούς ενέργειας, θετικών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και ο ναός μεταβαλλόταν σε πυκνωτή, που τη δέσμευε με το σχήμα, το υλικό κατασκευής και θεμελίωσης.

Ο συνδυασμός του Πεντελικού μαρμάρου, του πωρόλιθου θεμελίωσης και του ασβεστολιθικού βράχου, δημιουργούσαν πιεζοηλεκτρικά και ηλεκτροστατικά φορτία και αυτά παρήγαγαν μαγνητικό πεδίο, με αποτέλεσμα να έχουμε αδιάκοπη παραγωγή ηλεκτρισμού που συσσωρευόταν στο ναό. Η ενέργεια αυτή χρησιμοποιείτο και για την ενεργοποίηση του Γοργόνειου όταν απαιτείτο.

Η συσσωρευμένη ενέργεια εκτονώνονταν μέσα στα σπήλαια του βράχου της Ακρόπολης ή διαχέονταν στους γύρω λόφους και ενίσχυε τη φόρτιση των ομφαλών-συλλεκτών από μάρμαρο ή των ειδικών κρυστάλλων και έτσι δημιουργούσε ένα εκτεταμένο ενεργειακό πλέγμα.

Λόγω μορφολογίας της υπόγειας περιοχής του βράχου, των τελλουρικών ρευμάτων, και της κοσμικής ενέργειας λειτουργούσε και σαν οργονοσυλλέκτης(συλλέκτης αιθέρος).

Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε για το βράχο ότι είναι πηγή γεωμαγνητικής και κοσμικής ενέργειας που συσσωρευόταν στον Παρθενώνα πυκνωτή, πόλο έλξης και μετασχηματιστή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας και συγκρατούσε μεγάλα φορτία.

Η μεγίστη τιμή του ενεργειακού πεδίου του βράχου βρισκόταν στο σημείο τομής των διαγωνίων του ναού και μεταφερόταν και σε βάθος όπου υπήρχε ειδικός κρύσταλλος που ενίσχυε όλες τις μορφές ενέργειας. Μπορεί σήμερα κάποιοι να πέτυχαν την νέκρωση του ναού του Παρθενώνα, με τη χρησιμοποίηση τεμαχίων μπετόν αντί μαρμάρων στους κίονες, δεν μπόρεσαν όμως να κάνουν το ίδιο και στον βράχο παρά το σφράγισμα των σπηλαίων, με το οποίο εξουδετέρωσαν μερικά θετικά ενεργειακά στοιχεία.

Οι ιδιότητες του βράχου σε συνδυασμό με διάφορους κοσμικούς παράγοντες, που θ' αναφέρουμε στην συνέχεια, δημιουργούσαν πίδακες φωτός, λάμψεις, φωταύγειες, ηχητικά φαινόμενα που έδιναν την αίσθηση ότι ο βράχος της Ακρόπολης δεν φιλοξενεί μόνο ιερά αλλά και τους ίδιους τους Ολύμπιους. Ο φωτισμός της Ακρόπολης τα βράδυα αποσκοπεί στην εξαφάνιση όλων αυτών των φαινομένων,επειδή ..κάποιοι το έχουν απαιτήσει.

Όπως προανεφέρθη,επεκτεινόμενες οι παρειές του βράχου σε ύψος 835,50 μ. καθώς και οι κολώνες σε ύψος 1852μ,σχηματίζουν πυραμιδοειδή στερεά που υποβοηθούν την συλλογή ενέργειας.

Πιό ενδιαφέρον σημείο του Βράχου της Ακρόπολης είναι οι σπηλιές που υπήρχαν στη Βάση του, ο αριθμός των οποίων κατά τους αρχαιολόγους κυμαίνεται μεταξύ πέντε και δέκα. Το περίεργο είναι ότι δεν υπάρχει καμμιά περιγραφή για το βάθος τους και τί φιλοξενούσαν αυτές, ούτε ερευνήθηκαν ποτέ.(;)

Γιατί σφραγίστηκαν οι σπηλιές και απαγορεύεται η προσέγγισή τους εδώ και χρόνια; Τί βάθος είχαν; Τί ήταν τα «Άρρητα» όπου και σήμερα κανένας δε μιλά γι' αυτά; Τί μπορεί να συμβαίνει κάτω από το Βράχο?Υπάρχει θεμελίωση του Παρθενώνα ή όχι?

ΠΗΓΗ 

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝ

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝ ΜΕ ΝΥΜΦΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΜΠΗΊΑ 

Μία από τις πιο αγαπητές θεότητες των προγόνων μας , που ενέπνευσε τόσο τους αρχαίους όσο και τους νεότερους συγγραφείς και ποιητές , είναι ο Παν .

Για την γέννηση του Πανός υπάρχουν διάφορες εκδοχές , διαφορετικές σε κάθε περιοχή της Ελλάδας .

Μερικοί πίστευαν ότι ήταν 

γιος του Ουρανού και της Γης , για άλλους ότι ήταν γιος του Διός και της Ύβρεως ή Θύμβρεως , ή του Διός και της Καλλίστούς ή της νύμφης Οινηΐδας , ή του Αιθέρος και της Ήρας , ή του Αιθέρος και της Οινηΐδας , ή του Ερμή και της Πηνελόπης ή ακόμα ότι ήταν γιος της Πηνελόπης και όλων των μνηστήρων , γι’ αυτό και ονομάστηκε Παν .

Από αυτή την ποικιλία των γονέων , οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι ίσως να υπήρξαν πολλοί με το ίδιο όνομα .

Όμως δύο είναι οι κυριότεροι , ο γιος του Διός και της Θύμβρεως , ο οποίος ήταν μάντης και δίδαξε την μαντική στον Απόλλωνα , και ο γιος του Ερμή και της Πηνελόπης , την οποία ξεγέλασε ο Ερμής μεταμορφωμένος σε τράγο , και από αυτό πήρε και ο Παν αυτήν την μορφή .

Σε μερικά μέρη όμως πίστευαν ότι

ήταν και οι δύο παιδιά του Ερμή , ο μεν ένας με μια άγνωστη γυναίκα με το όνομα Σώση και ο άλλος με μία Νύμφη που την έλεγαν Πηνελόπη .

Οπότε μετά από τόσες αντιφάσεις , η γέννηση του παραμένει στην ουσία αδιευκρίνιστη , και πιστεύεται ότι υπήρξαν κατά καιρούς σε διάφορους τόπους άνθρωποι με το όνομα αυτό .

Ο Παν αναφέρεται σε όλες τις θεογονίες , και σύμφωνα με τον Διόδωρο τον καιρό του Όσιρη ήταν στην Αίγυπτο .

Κόβεται το απεριόριστο ίντερνετ στην Ελλάδα;

Αυτή τη στιγμή, όσοι έχουν σύνδεση DSL (στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς) δικαιούνται συνήθως απεριόριστη χρήση της γραμμής τους για να κατεβάζουν ή να ανεβάζουν δεδομένα (πχ σερφάρισμα, κατέβασμα αρχείων, κτλ)….
Δηλαδή ένας χρήστης μπορεί να έχει πρόσβαση στο ίντερνετ 24 ώρες το 24ωρο, και να κατεβάζει/ανεβάζει όσα δεδομένα θέλει. Αυτό σιγά-σιγά τελειώνει, με τις εταιρίες και τους πολιτικούς υπεύθυνους στην Αμερική να επεξεργάζονται ήδη σχέδια για να περιορίσουν τους χρήστες:
Το σκεπτικό τους είναι ότι οι χρήστες που χρησιμοποιούν πιο συχνά (ή πιο πολύ) το ίντερνετ, καταναλώνουν περισσότερο bandwidth και απασχολούν περισσότερο τις γραμμές, επιβαρύνοντας το δίκτυο του παρόχου τους.
Άρα, πρέπει να χρεωθούν και παραπάνω, διότι δεν είναι σωστό να πληρώνουν το ίδιο όσοι μπαίνουν “μια φορά στο τόσο” με όσους μπαίνουν συνεχώς και κατεβάζουν όλη την ώρα Ως εκ τούτου, οι εταιρίες ήδη ετοιμάζουν σχέδια για να βάλουν όρια στο πόσο downloading μπορούν να κάνουν οι χρήστες (άντε να το μάθουν αυτό όσοι κατεβάζουν με τις ώρες ταινίες και τηλεοπτικά σίριαλ – θα χάσουν τ’ αυγά και τα πασχάλια).
Επίσης, υπάρχουν σχέδια προκειμένου να αναγκάζουν τα sites να πληρώνουν λεφτά στους παρόχους, αλλιώς οι πάροχοι θα προσφέρουν αργή πρόσβαση σε αυτά τα sites. Αυτό προφανώς θα ευνοήσει τα μεγάλα sites, που θα πληρώνουν, ενώ τα μικρά sites που δε θα μπορούν να πληρώνουν, θα γίνουν πολύ αργά στο φόρτωμα, και ο κόσμος δε θα τα προτιμά.

 4news.gr

ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΠΑΡΕΛΑΥΝΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΤΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ"...!!!

ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΒΑΛΕΤΕ ΡΕ... ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ. ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΕΡΡΗΦΑΝΑ ΚΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟ 6ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ...!!!
                          
                     

                     
stoxos.gr

Περί ηδονής (Επίκουρος)

Η ηδονή είναι αρχή και σκοπός του μακαρίως ζην· γιατί είναι το πρωταρχικό και συγγενικό με τη φύση μας αγαθό και αυτή είναι η αφετηρία για κάθε επιλογή και για κάθε αποφυγή μας, και σ' αυτήν καταλήγουμε πάλι, όταν αποτιμάμε το κάθε αγαθό, έχοντας ως κριτήριο το τι αισθανόμαστε. Κι ακριβώς επειδή είναι το πρωταρχικό και σύμφυτο μ' εμάς αγαθό, για τούτο δεν επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή, αλλά συμβαίνει ορισμένες φορές να γυρίζουμε την πλάτη μας σε πολλές ηδονές, όταν τα προβλήματα που προκαλούν αυτές οι ηδονές είναι για μας μεγαλύτερα και υπάρχουν, από την άλλη, πολλοί πόνοι που τους θεωρούμε προτιμότερους από τις ηδονές, εφόσον η ηδονή που θα ακολουθήσει άμα τους υπομείνουμε για κάμποσο θα είναι για μας μεγαλύτερη. Κάθε ηδονή λοιπόν, ακριβώς επειδή η φύση της μας είναι συγγενική, είναι καλό πράγμα· δεν συμβαίνει όμως να επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή. Ακριβώς όπως κάθε πόνος είναι κακό πράγμα κι ωστόσο δεν είναι όλοι οι πόνοι τέτοιοι που να μπορούμε να τους αποφεύγουμε.
Είναι καθήκον μας, εντούτοις, να τα κρίνουμε όλα αυτά παραβάλλοντας και συγκρίνοντας το ένα με το άλλο και εξετάζοντας προσεκτικά τι συμφέρει και τι όχι. Γιατί ορισμένες φορές μεταχειριζόμαστε το αγαθό ως κακό και αντιστρόφως.
Το να αρκείται κανείς σ' αυτά που έχει, το θεωρώ πολύ σπουδαίο αγαθό· όχι για να περιοριζόμαστε σώνει και καλά στα λίγα, αλλά για να αρκούμαστε στα λίγα όταν μας λείπουν τα πολλά -με τη γνήσια πεποίθηση ότι την πολυτέλεια την απολαμβάνουν πολύ καλύτερα οι άνθρωποι που δεν την έχουν και τόσο ανάγκη, και ότι τα φυσικά πράγματα, όλα, μπορεί εύκολα να τα αποκτά κανείς, ενώ το περιττό το αποκτάς δύσκολα· ότι το ψωμί και το νερό δίνουν τη μεγαλύτερη ηδονή όταν προσφέρονται σε κάποιον που τα έχει ανάγκη. Το να συνηθίζει λοιπόν κανείς στον απλό τρόπο ζωής κι όχι στην πολυτέλεια, δεν βοηθά μόνο την υγεία αλλά κάνει επίσης τον άνθρωπο ικανό να αντεπεξέρχεται με αποφασιστικότητα στις αναγκαίες ενασχολήσεις της ζωής· μας κάνει να το ευχαριστιόμαστε περισσότερο όταν, αραιά και που, παίρνουμε μέρος σε πολυτελή γεύματα και μας προετοιμάζει να σταθούμε άφοβοι μπρος στα παιχνίδια της τύχης.
*** Έχουμε ανάγκη από την ηδονή, όταν η απουσία της μας προξενεί πόνο· όταν όμως δεν μας συμβαίνει αυτό, δεν υπάρχει ανάγκη της ηδονής. Γιατί το κακό δεν το προξενεί η ηδονή που πηγάζει από τη φύση μας, μα οι ορέξεις που σχετίζονται με τις κούφιες ιδέες.
***

Η θεωρία του σκοπού της ζωής (Φρίντριχ Νίτσε)

«Η ευτυχία μου: Από τότε που κουράστηκα να γυρεύω, έμαθα να βρίσκω. Από τότε που κάποιος άνεμος μου εναντιώθηκε, ταξιδεύω με όλους τους ανέμους». Φρίντριχ Νίτσε
Πάντα βρίσκω όλους τους ανθρώπους, όπως κι αν τους κοιτάζω, με καλοσύνη ή κακία, να φροντίζουν για ένα πράγμα: Πως να εξυπηρετήσουν τη συντήρηση του είδους. Και φροντίζουν γι' αυτό, όχι από αγάπη για το είδος, αλλά γιατί δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα παλιότερο, δυνατότερο, ανέλεκτο και πιο ακατανόητο από αυτό το ένστικτο, γιατί είναι αλήθεια πως το ένστικτο αυτό, είναι στην κυριολεξία η ουσία του είδους μας, η ουσία του κοπαδιού μας.
Παρ' όλο που τα καταφέρνουμε αρκετά γρήγορα μπορώ να πω, με τη συνηθισμένη φυσικά μυωπία μας, να ξεχωρίζουμε από απόσταση πέντε βημάτων τους ομοίους μας, σε χρήσιμους και σε άχρηστους, σε καλούς και σε κακούς ανθρώπους, ωστόσο αν καθίσουμε και τα βάλουμε κάτω και κάνουμε έναν απολογισμό και σκεφτούμε το γενικό σύνολο αυτού του ξεχωρίσματος, καταλήγουμε σε μια φοβερή δυσπιστία. Δεν μας ικανοποιεί το ξεχώρισμα, δεν είμαστε σίγουροι και στο τέλος τα παρατάμε. Στο κάτω κάτω της γραφής, ίσως ο πιο άχρηστος, ο πιο βλαβερός άνθρωπος να είναι ο πιο χρήσιμος για τη συντήρηση του είδους. Γιατί ο άνθρωπος αυτός -ο βλαβερός- συντηρεί στον εαυτό του ή στους άλλους ανθρώπους, διάφορα ένστικτα που χωρίς αυτά η ανθρωπότητα θα είχε εδώ και πολύ καιρό αποχαυνωθεί και διαφθαρεί...
Ευγένεια και χυδαιότητα
Οι χυδαίοι άνθρωποι βλέπουν τα ευγενικά και γενναιόφρονα αισθήματα σαν κάτι να τους λείπει, να τους λείπει η ορθότητα, άρα -να τους λείπει-, η αληθοφάνεια. Όταν μιλούν γι' αυτό, κλείνουν πονηρά το μάτι, σαν να λένε: «Κάποιο συμφέρον υπάρχει κρυμμένο πίσω απ' αυτό· δεν μπορεί να δει κανείς τι υπάρχει μέσα σε όλα τα πράγματα», και υποψιάζονται πως το ευγενικό πλάσμα γυρεύει να κερδίσει κάτι μ' έναν ελιγμό. Όταν όμως πεισθούν, με αναμφισβήτητο τρόπο, πως ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καμιά εγωιστική πρόθεση, και πως περιφρονεί το μικρό κέρδος, τότε βλέπουν τον άνθρωπο αυτόν σαν έναν τρελό· του δείχνουν περιφρόνηση όταν τον βλέπουν να χαίρεται και γελούν με τη λάμψη των ματιών του. Και αναρωτιούνται: «Πώς μπορεί να είναι χαρούμενος όταν πάθει κάποια ζημιά; Πώς μπορεί να ζητά να ζημιώσει; Σίγουρα, το πάθος της ευγένειας θα είναι μπερδεμένο με κάποια αρρώστια του λογικού!».
Τέτοιες ερωτήσεις κάνουν μέσα τους, έτσι σκέπτονται, όπως σκέπτεται κάποιος εμπρός στη χαρά που αισθάνεται ένας τρελός για την έμμονη ιδέα του.
Μια χυδαία φύση αναγνωρίζεται εύκολα αν προσέξει κανείς δυο βασικά πράγματα. Πρώτον -μια χυδαία φύση- δεν λησμονά ποτέ ποιο είναι το συμφέρον της· δεύτερον, η μανία αυτή του σκοπού του κέρδους, είναι σ' αυτή πιο ισχυρή, παρά το βίαιο ένστικτο. Μέλημά της και αξιοπρέπειά της είναι το να μην παρασύρεται από την άλογη παρόρμηση σε άκαιρες πράξεις. Η ανώτερη φύση είναι πιο παράλογη και αυτό γιατί ο ευγενής, ο γενναιόφρων άνθρωπος υπακούει στα ένστικτά του· στις πιο καλές στιγμές του, σταματάει το μυαλό του. Ένα αρσενικό ζώο που προστατεύει τα μικρά του βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή, ή που ακολουθεί το θηλυκό στον θάνατο, την εποχή του οργασμού, δεν λογαριάζει ούτε τον κίνδυνο, ούτε καν αυτόν τον ίδιο τον θάνατο, κι αυτό γιατί ακόμα κι η λογική του σταματά, η ευχαρίστηση που του προσφέρουν τα μικρά του ή το θηλυκό του και ο φόβος μην τύχει και τα αποχωρισθεί, το κυριεύουν ολοκληρωτικά, γίνεται πιο ζώο από ότι συνήθως είναι, όπως ακριβώς συμβαίνει στον ευγενικό, στον γενναιόφρονα άνθρωπο. Μέσα του, ο ευγενικός άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο αριθμό αισθημάτων, είτε έλξεις είτε απωθήσεις είναι αυτές, που μιλάνε με τόση δύναμη, που μπροστά τους η διάνοια δεν μπορεί να κάνει τίποτ' άλλο παρά να σωπάσει ή και να παραδοθεί και να γίνει υπηρέτης τους. Η καρδιά αλλάζει θέση, ανεβαίνει στον εγκέφαλο και τότε μιλάμε για «πάθος». Βέβαια, συμβαίνει πολλές φορές να δημιουργείται ένα αντίστροφο φαινόμενο, μια αναστροφή του πάθους κατά κάποιον τρόπο, όπως π.χ. στον Φοντενέλ, που κάποιος του έλεγε μια φορά τοποθετώντας του το χέρι στην καρδιά: «Αυτό που υπάρχει εκεί μέσα, φίλτατέ μου, είναι και αυτό εγκέφαλος».
Στο ευγενικό ον, εκείνο που περιφρονεί ο όχλος, είναι ο παραλογισμός του πάθους του, η η λανθασμένη λογική του, και προπαντός όταν αυτό το πάθος αφορά αντικείμενα που η αξία τους του είναι παντελώς χιμαιρική ή αυθαίρετη, θυμώνει πολύ με όποιον υποκύπτει στο πάθος του στομαχιού του, αλλά καταλαβαίνει την έλξη αυτής της τυραννίας· εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει είναι, π.χ., το πως μπορεί κάποιος να παίζει την υγεία του και την ευτυχία του από πάθος για τη γνώση. Το γούστο των ανωτέρων φύσεων στρέφεται σε πράγματα εξαιρετικά, σε πράγμα που αφήνουν αδιάφορους τους πιο πολλούς από τους άλλους ανθρώπους και που δεν φαίνονται καθόλου γοητευτικά. Η ανώτερη φύση μετρά τις αξίες σε προσωπική κλίμακα. Γενικά όμως, δεν πιστεύει πως αυτή η κλίμακα προσιδιάζει ιδιαίτερα στην καλαισθητική της ιδιοσυγκρασία. Συμβαίνει το αντίθετο μάλιστα· εκτιμά τις προσωπικές αξίες και μη, και πέφτει έτσι στην ακατανοησία και στο απραγματοποιήσιμο. Μια ανώτερη φύση είναι πολύ σπάνιο να διατηρήσει αρκετή λογική ώστε να θεωρεί και να μεταχειρίζεται τον μέτριο άνθρωπο σαν τέτοιο· γενικά πιστεύει μυστικά πως το πάθος της είναι σαν το πάθος όλου του κόσμου και η πίστη αυτή αποτελεί τη φλόγα της και την ευφράδειά της.
Αν οι εξαιρετικοί άνθρωποι δεν νιώθουν τον εαυτόν τους, πώς θα μπορέσουν να καταλάβουν τον όχλο και να αναμετρήσουν δίκαια τον κανόνα;
Μιλάνε λοιπόν και αυτοί για τρέλα, για έλλειψη πνεύματος, ωφελιμιστικού φυσικά, και για τον «χιμαιρισμό» της ανθρωπότητας, και παραξενεύονται για το τρένο της ζωής αυτού του ανόητου κόσμου που δεν επιθυμεί να αναγνωρίσει το «μόνο αναγκαίο του πράγμα». Αυτή είναι η αδικία των ευγενικών φύσεων, η αιώνια αδικία.
Η χαμένη αξιοπρέπεια
Σήμερα ο στοχασμός έχει χάσει όλη του την εξωτερική αξιοπρέπεια. Έχουν ρεζιλέψει το τελετουργικό και την επίσημη στάση εκείνου που στοχάζεται· δεν μπορούμε πλέον να ανεχθούμε έναν σοφό της παλιάς σχολής. Σήμερα σκεφτόμαστε αρκετά γρήγορα, στην πορεία, την ώρα που περπατάμε, μέσα σε κάθε λογής υποθέσεις, ακόμα και όταν σκεφτόμαστε τα σοβαρότερα πράγματα. Δεν έχουμε ανάγκη από πολλή προετοιμασία, ούτε και από πολλή σιωπή. Όλα πραγματοποιούνται σαν να είχαμε στο κεφάλι μας μια μηχανή που να γυρίζει ασταμάτητα και που συνεχίζει να δουλεύει, ακόμα και στις ασχημότερες συνθήκες. Παλαιότερα, όταν κάποιος προσπαθούσε να σκέφτεται -και ήταν αυτό κάτι το πολύ σπάνιο- το καταλάβαινες αμέσως. Έβλεπες πως προσπαθούσε, ήθελε να γίνει πιο σοφός και προετοιμαζόταν για μια ιδέα. Σταματούσε στη μέση του δρόμου, έπαιρνε ένα σοβαρό ύφος, σαν να προσευχόταν, έμενε ασάλευτος για ολόκληρες ώρες, στο ένα του πόδι ή και στα δυο, σαν να «του έρχονταν η ιδέα». Ε, τότε το πράγμα «άξιζε τον κόπο αυτόν».
Ό,τι ονομάζουμε «αγάπη»
Αγάπη και φιληδονία! Αλήθεια, πόσο διαφορετικά ακούγονται στις καρδιές μας οι δυο αυτές λέξεις. Κι όμως, θα μπορούσαν να εκφράζουν και οι δυο αυτές λέξεις το ίδιο ένστικτο, βαφτισμένο δυο φορές. Η πρώτη εγκωμιαστικά, απ' την άποψη των ανικανοποίητων και των ακόρεστων που βρίσκουν «καλό» το ένστικτο αυτό· τη δεύτερη με τη χυδαία έννοια, από την άποψη εκείνων που γνωρίζουν καλά πλέον, που έχουν ένα ένστικτο κατοχής κατασιγασμένο κάπως, και που τώρα φοβούνται για τα «αγαθά» τους.

News24 Το VIDEO που πρέπει να δει καθε Ελληνας

                     

Water, Consciousness & Intent: Dr. Masaru Emoto