10 μέρη πιο μυστηριώδη και από το Τρίγωνο των Βερμούδων

Ο καθένας από εμάς κάποια στιγμή στην ζωή του κάτι έχει ακούσει για το Τρίγωνο των Βερμούδων και τα μυστήρια που το περιβάλλουν. Περίεργες στρεβλώσεις του χρόνου, απαγωγές από εξωγήινους, χαμένη Ατλαντίδα και σκοτεινές συνωμοσίες είναι μόνο μερικές από τις θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το συγκεκριμένο φαινόμενο. Δεν υπάρχει όμως μόνο το μυστήριο του Τρίγωνου των Βερμούδων που προκαλεί ανατριχίλα και φόβο.
Υπάρχουν άλλα 10 μέρη στην Γη που αν μάθετε για αυτά είναι σίγουρο πως θα φροντίσετε να τα αποφύγετε στις επόμενες διακοπές σας. Το dinfo φροντίζει να σας προειδοποιήσει…

1. Τα Βουνά της Δεισιδαιμονίας

 
Τα βουνά της δεισιδαιμονίας είναι μια οροσειρά που βρίσκεται ανατολικά του Φοίνιξ, στην Αριζόνα. Σύμφωνα με το μύθο, κάποια στιγμή το 1800 ένα άτομο που ονομάζονταν Jacob Waltz ανακάλυψε ένα τεράστιο χρυσωρυχείο μέσα στα βουνά που έκτοτε ονομάστηκε ορυχείο του χαμένου Ολλανδού. Για κακή του τύχη όμως ο Waltz πέθανε παίρνοντας στον τάφο την τοποθεσία του ορυχείου.
Τα χρόνια που ακολούθησαν πολλοί ήταν εκείνοι που πήγαν στα βουνά και προσπάθησαν να βρουν τον θησαυρό ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έχασαν την ζωή τους σε αυτή την προσπάθεια. Σήμερα στα βουνά της δεισιδαιμονίας δεν πηγαίνουν τουρίστες αλλά ούτε και επίδοξοι χρυσοθήρες. Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών υποστηρίζουν πως τα φαντάσματα εκείνων που πέθαναν αναζητώντας το χαμένο ορυχείο στοιχειώνουν την οροσειρά “Superstition Mountains” όπως την ονόμασαν.
Αλλά δεν είναι μόνο τα φαντάσματα. Ένας παλιός Ινδιάνικος θρύλος θέλει το θησαυρό να φρουρείται από πλάσματα που ονομάζονται Tuar-Tums («Μικροί άνθρωποι»). Αυτά ζουν κάτω από τα βουνά, σε σπηλιές και σήραγγες και σκοτώνουν όποιον τολμήσει να πλησιάσει.

2. Η Ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού

 
Αναρωτηθήκατε ποτέ αν υπάρχει περιοχή που να θυμίζει «Τρίγωνο των Βερμούδων» στο Διάστημα; Υπάρχει και ονομάζεται South Atlantic Anomaly (Ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού). Η SAA είναι η περιοχή που αποδυναμώνει το μαγνητικό πεδίο της Γης γρηγορότερα από κάθε άλλη περιοχή. Βρίσκεται ανάμεσα στο Νότιο Ατλαντικό και στο κέντρο της Νότιας Αμερικής μόλις λίγο έξω από τις ακτές της Βραζιλίας. Είναι ένας αρκετά γνωστός κίνδυνος για τα διαστημικά σκάφη, δεδομένου ότι δημιουργεί μια απότομη πτώση του πεδίου, ωθώντας φορτισμένα σωματίδια στην τροχιά των δορυφόρων με αποτέλεσμα το βραχυκύκλωμα των ηλεκτρονικών τους οργάνων.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό..  Το τηλεσκόπιο Hubble όταν κοιτάζει προς αυτή την κατεύθυνση παρουσιάζει σχεδόν πάντα ανωμαλίες, οι κάτοικοι του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού αποφεύγουν τους διαστημικούς περιπάτους όταν διέρχονται μέσα από το SAA (κάτι που συμβαίνει μέχρι και 5 φορές την ημέρα) ενώ πολλοί αστροναύτες αναφέρουν ότι βλέπουν «πεφταστέρια» και παράξενα φώτα στο οπτικό πεδίο τους.

3. Η εξαφάνιση των κατοίκων του χωριού Burial

 
Η εξαφάνιση ενός ανθρώπου δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Η εξαφάνιση ενός όμως ολόκληρου χωριού είναι από τα γεγονότα που μένουν για πάντα στην ιστορία. Όλα συνέβησαν το Νοέμβριο του 1930 όταν ο Joe Labelle έψαχνε για καταφύγιο για να περάσει τη νύχτα. Ο γουνέμπορος στο επάγγελμα Labelle αποφάσισε τελικά να πάει με τα πόδια σε ένα χωριό Εσκιμώων, στις όχθες της λίμνης Anjikuni, στο Βόρειο Καναδά. Το χωριό Burial που ακόμη και σήμερα οι γνώμες διίστανται για τον πληθυσμό του, άλλοι υποστηρίζουν ότι είχε 30 και άλλοι 2.000 κατοίκους, δεν του ήταν άγνωστο. Το είχε επισκεφτεί πολλές φορές στο παρελθόν για να πουλήσει τις γούνες του. Όταν έφτασε όμως τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη!
Οι κάτοικοι του χωριού δεν υπήρχαν πουθενά, όλα όμως τα πράγματα τους ήταν εκεί, τα ρούχα τους, τα όπλα τους, υπήρχαν πιάτα με φαγητό στα τραπέζια ακόμη και ένα δοχείο με νερό που έβραζε πάνω από μια χαμηλή φωτιά. Ο Labelle τηλεγράφησε στην RCMP (Royal Canadian Mounted Police) και η έρευνα ξεκίνησε. Τα αποτελέσματα δεν έριξαν φως στην υπόθεση. Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος από κανέναν κάτοικο. Το μόνα που βρέθηκαν, 300 περίπου μέτρα από το χωριό, ήταν επτά πεθαμένα σκυλιά των Εσκιμώων θαμμένα στο χιόνι. Ωστόσο το πιο παράξενο εύρημα υπήρξε στο χώρο ταφής του χωριού. Όλοι οι τάφοι είχαν ανοιχτεί και κανένα πτώμα δεν υπήρχε στο εσωτερικό τους.
Τι είναι αυτό που πραγματικά συνέβη; Ως εξήγηση έχουν αναφερθεί όλα όσα θα μπορούσαν να προκαλέσουν την εξαφάνιση ενός ολόκληρου μικρού χωριού! Εξωγήινοι, φαντάσματα ακόμη και βρικόλακες αν και η επίσημη ιστοσελίδα της Καναδικής Δασοφυλακής θεωρεί το γεγονός ως ένα κακόγουστο αστικό μύθο. Γεγονός πάντως είναι ότι το μυστήριο της εξαφάνισης των κατοίκων του χωριού Burial παραμένει δίχως πειστική εξήγηση μέχρι σήμερα.

4. Η Θάλασσα του Διαβόλου

 
Η Θάλασσα του Διαβόλου ή το Τρίγωνο του Δράκου είναι μια περιοχή στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου τα περίεργα συμβάντα που βιώνουν οι επισκέπτες της ανταγωνίζονται επάξια αυτά του Τριγώνου των Βερμούδων. Βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της Ιαπωνίας, κοντά στο νησί Μιγιάκι, περίπου 10 χλμ μακριά από το Τόκιο. Μαγνητικές ανωμαλίες, ανεξήγητα φώτα και αντικείμενα, και φυσικά, μυστηριώδεις εξαφανίσεις είναι μόνο μερικά από τα φαινόμενα  που συχνά σήμερα αποδίδονται σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία.
Κάποιοι αρχαίοι θρύλοι μιλούσαν για δράκους που ζούσαν στα ανοικτά της Ιαπωνίας και καταβρόχθιζαν τα πλοία που έβρισκαν στο δρόμο τους. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, Τσαρλς Μπέρλιτζ, η Ιαπωνία έχασε πέντε πολεμικά πλοία την περίοδο 1952-1954, με 100 επιστήμονες να εξαφανίζονται μαζί με αυτά. Μετά από αυτό η ιαπωνική κυβέρνηση έστειλε ένα ερευνητικό σκάφος, το Kaio Maru No. 5, για να διερευνήσει τι προκάλεσε την εξαφάνιση των πλοίων και τι πραγματικά συνέβαινε σε αυτό το σημείο της θάλασσας. Το Kaio Maru και το πλήρωμά του, συνολικά 31 άνθρωποι, είχαν την τύχη των πολεμικών πλοίων. Κανείς δεν τους είδε και κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απέγιναν.
Μια άλλη ιστορία αναφέρει ότι όταν ο Κουμπλάι Χαν προσπάθησε να εισβάλει στην Ιαπωνία από τη Θάλασσα του Διαβόλου, έχασε τουλάχιστον 40.000 άνδρες. Τι συμβαίνει πραγματικά; Υπάρχουν οι συνήθεις θεωρίες που ακούγονται και για το Τρίγωνο του Διαβόλου (ΑΤΙΑ, πύλες σε παράλληλα σύμπαντα, Ατλαντίδα) αλλά υπάρχουν και θεωρίες που θεωρούν υπεύθυνα τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αλλά και την υψηλή ηφαιστειακή δραστηριότητα που υπάρχει στην περιοχή.

5. Το ράντζο Bigelow

 
Το Ράντζο Bigelow, γνωστό και ως skinwalker Ranch, είναι ένα κτήμα 480 στρεμμάτων στα βορειοδυτικά της Γιούτα, στο οποίο έχουν αναφερθεί αμέτρητες θεάσεις UFO, ανεξήγητοι ακρωτηριασμοί ζώων και πολλά ακόμη παράξενα περιστατικά. Αν και τα μυστηριώδη γεγονότα έχουν ξεκινήσει να καταγράφονται από τη δεκαετία του ’50, μερικές από τις πιο παράξενες ιστορίες έχουν συμβεί σε ένα ζευγάρι κτηνοτρόφων, τον Terry και την Gwen Sherman, που αγόρασε και ζει στο ράντζο από το 1994.
Την πρώτη ημέρα που μπήκαν στο κτήμα σαν ιδιοκτήτες είδαν ένα μεγάλο λύκο να τους κοιτάζει από απόσταση. Προσπάθησαν να τον πλησιάσουν με σκοπό να τον εξημερώσουν ιδέα που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν καθόλου έξυπνη. Ο λύκος στην αρχή ήταν αρκετά υπάκουος, στην συνέχεια όμως, εντελώς ξαφνικά, επιτέθηκε με μανία σε ένα μικρό μοσχάρι. Ο Terry πήρε ένα όπλο και πυροβόλησε τον λύκο στο κεφάλι χωρίς όμως το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Ο λύκος δεν φάνηκε να ενοχλείται από τις σφαίρες και τράπηκε σε φυγή. Το ζευγάρι προσπάθησε να τον ακολουθήσει αλλά δεν τα κατάφερε για πολύ. Εντελώς ξαφνικά ενώ τον έβλεπαν να τρέχει μπροστά τους με κατεύθυνση προς το δάσος εξαφανίστηκε!
Το γεγονός αυτό ήταν μόνο η αρχή μιας σειράς παράξενων γεγονότων για την οικογένεια Sherman. Ακολούθησαν θεάσεις UFO, η ανεξήγητη και μακάβρια αποτέφρωση τριών από τα σκυλιά τους, ακρωτηριασμοί των βοοειδών τους και πολλά ακόμη περιστατικά που τους ανάγκασαν να πουλήσουν του ράντζο δυο χρόνια μετά, το 1996. Ο αγοραστής αλλά και ιδιοκτήτης του ράντζου μέχρι σήμερα είναι ο ιδρυτής του Εθνικού Ινστιτούτου Discovery Science, ο οποίος ήθελε να μελετήσει τα μυστήρια που περιβάλλουν το ράντσο.

6. Το Πόιντ Πλίζαντ (Point Pleasant)

 
Η μικρή επαρχιακή πόλη Πόιντ Πλίζαντ (Point Pleasant) είναι γνωστή στους περισσότερους από την μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία «Ο χρησμός της πεταλούδας» . Η υπόθεση της ταινίας ήταν αληθινή, βασισμένη σε περιστατικά που συνέβησαν στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Ήταν το 1966, όταν στο Πόιντ Πλίζαντ, μία σειρά από «ανεξήγητα» γεγονότα που κατέληξαν σε ένα πολύνεκρο δυστύχημα, έγιναν η αιτία να γίνει ο θρύλος του Μόθμαν, πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ!

 Όλα ξεκίνησαν όταν ένα νεαρό ζευγάρι, μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής, υποστήριξαν ότι είδαν έξω από ένα εργοστάσιο σε μία απομονωμένη πλευρά της πόλης «ένα πλάσμα που έμοιαζε με άνθρωπο, αλλά είχε γκρίζο χρώμα, φτερά νυχτερίδας και κόκκινα εκτυφλωτικά μάτια». Σύμφωνα με την μαρτυρία τους, το πλάσμα τους κυνήγησε για αρκετή ώρα, παρά το γεγονός ότι το αυτοκίνητό τους έτρεχε με 160 χιλιόμετρα/ώρα.
 Ήταν η πρώτη επίσημη αναφορά στην αστυνομία της περιοχής, αλλά όχι η τελευταία. Από το βράδυ εκείνο και μετά, από το Νοέμβριο του 1966 μέχρι τον Δεκέμβρη του 1967 πάνω από εκατό διαφορετικοί κάτοικοι του  Point Pleasant υποστήριξαν ότι συνάντησαν κάπου το πλάσμα. Μαρτυρίες για περίεργους εκκωφαντικούς ήχους, σαν σφυρίγματα, παρεμβολές στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, ανεξήγητη πτώση της τάσης του ρεύματος, συνόδευαν τις θεάσεις του «άγνωστου πλάσματος»!
 Η ιστορία αυτή κράτησε περίπου έναν χρόνο ενώ ερευνητές, κυνηγοί φαντασμάτων , δημοσιογράφοι άρχισαν να συρρέουν στην μικρή επαρχιακή πόλη, αναζητώντας την αλήθεια! Η περίπτωση θα είχε ίσως ξεχαστεί με το πέρασμα του χρόνου, αν δεν είχε συνδεθεί με ένα τραγικό γεγονός που συνέβη στην περιοχή την ίδια  ακριβώς περίοδο. Στις 15 Δεκεμβρίου το 1967, η γέφυρα Σίλβερ Μπριτζ, που ένωνε την πόλη με την υπόλοιπη πολιτεία της Βιρτζίνια, κατέρρευσε ενώ ήταν γεμάτη από διερχόμενα αυτοκίνητα, οδηγώντας στον θάνατο 46 ανθρώπους.
 Τις δραματικές στιγμές της κατάρρευσης, πολλοί άνθρωποι υποστήριξαν πως είδαν δυο φωτεινά κόκκινα σημάδια πάνω ακριβώς από την γέφυρα. «Ήταν τα μάτια του Μόθμαν» είπαν και πίστεψαν πως η παρουσία του στο Πόιντ Πλήζαντ είχε άμεση σχέση με το τραγικό γεγονός!
 Ο Mothman, ο οποίος έχει και το δικό του άγαλμα του στο Point Pleasant, έχει πολλές πιθανές εξηγήσεις: εξωγήινοι, μεταλλαγμένοι, χωροχρόνος κτλ. Όποια και αν είναι η αλήθεια πίσω από τον Μόθμαν όμως, η εμφανίσεις του στο Πόιντ Πλίζαντ σταμάτησαν με την κατάρρευση της γέφυρας Silver , το Δεκέμβριο του 1967,.

7. Το τρίγωνο του Μίτσιγκαν

 
Το τρίγωνο του Μίτσιγκαν (Michigan Triangle) είναι ένα άλλο μυστηριώδης γεωγραφικό τρίγωνο και βρίσκεται στη μέση της λίμνης Μίσιγκαν. Από τον 19ο αιώνα έχουν καταγραφεί στην περιοχή μια σειρά ανεξήγητων ναυαγίων αρχικά αλλά και αεροπορικών ατυχημάτων στην συνέχεια. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα πλοία ή τα αεροπλάνα που χάθηκαν, δεν βρέθηκαν ποτέ.
Μερικά από τα πιο διάσημα περιστατικά είναι:
 Ο Κάπτεν Ντόννερ: Στις 28 Απριλίου του 1937, ο Κάπτεν Τζορτζ Ρ. Ντόννερ πηγαίνοντας με το πλοίο του στην Ουάσινγκτον πέρασε από το τρίγωνο. Εξαντλημένος, αποσύρθηκε στην καμπίνα του, αφήνοντας το δεύτερο καπετάνιο να τον ξυπνήσει όταν πλησιάσουν αρκετά στον προορισμό τους. Περίπου τρεις ώρες αργότερα, όταν ο υποπλοίαρχος πήγε να τον ξυπνήσει ο Ντόννερ δεν ήταν στην καμπίνα του. Αν και το έψαξαν παντού σε όλο το πλοίο δεν βρέθηκε ποτέ.
 Πτήση 2501: Στις 23 Ιουνίου του 1950, η πτήση 2501 των Βορειοδυτικών Αερογραμμών πετούσε από τη Νέα Υόρκη προς τη Μινεάπολις μεταφέροντας 58 επιβάτες. Πιλότος ήταν ο έμπειρος Robert C. Lind. Λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, όταν το αεροσκάφος έφτασε κοντά στο Σικάγο άλλαξε πορεία και πέρασε πάνω από τη λίμνη Μίτσιγκαν. Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Lind ζήτησε την άδεια να κατέβει από το ύψος των 3500 ποδιών στα 2500 πόδια, χωρίς ποτέ να προσδιορίσει το λόγο. Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό, και αυτή ήταν η τελευταία επικοινωνία με τη πτήση 2501. Στις 24 Ιουνίου η λίμνη «χτενίστηκε» από την Ακτοφυλακή και το Ναυτικό, ενώ στην έρευνα συμμετείχαν και δύτες. Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος, ούτε συντρίμμια ούτε πτώματα. Το μόνο αντικείμενο που αντίκρισαν έκπληκτοι οι άνδρες τις Ακτοφυλακής ήταν το ημερολόγιο του αεροπλάνου που επέπλεε  στην επιφάνεια της λίμνης.

8. Το San Luis Valley

 
Το San Luis Valley, στο νότιο Κολοράντο, είναι μια περιοχή στην οποία έχουν συμβεί πολλά μυστηριώδη και ανεξήγητα γεγονότα. Οι εμφανίσεις ΑΤΙΑ και οι ακρωτηριασμοί ζώων είναι κάτι τόσο συνηθισμένο που ώθησε μια γυναίκα, τη Judy Messoline, να δημιουργήσει ένα παρατηρητήριο UFO στο κτήμα της. Από το 2000 που το κατασκεύασε μέχρι σήμερα η Judy έχει καταγράψει πάνω από 50 εμφανίσεις UFO. Ορισμένες από αυτές παρατηρήθηκαν και από δεκάδες ακόμη ανθρώπους την ίδια στιγμή.
 Οι ιστορίες εμφάνισης των ακρωτηριασμένων ζώων στην περιοχή άρχισαν το 1967, με ένα άλογο που ονομάζονταν Snippy. Η Snippy βρέθηκε ένα πρωί με το μυαλό και τα οστά του λαιμού της να λείπουν. Από τότε, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες ανεξήγητοι ακρωτηριασμοί ζώων έχουν συμβεί στην περιοχή. Χαρακτηριστικό όλων ότι δεν έχει βρεθεί ποτέ ούτε ένα ίχνος αίματος γύρω από τα ζώα αλλά και ότι οι ακρωτηριασμοί έχουν γίνει με χειρουργική ακρίβεια, νύχτα σε υγιέστατα ζώα.
 Οι έρευνες για τους ακρωτηριασμούς δεν έχουν φέρει αποτελέσματα και εξακολουθούν να συμβαίνουν μέχρι και σήμερα. Αρκετοί ήταν οι αγρότες που ανέφεραν παράξενα φώτα στον ουρανό τις νύχτες πριν από την εύρεση ενός σκελετού, με αποτέλεσμα ορισμένοι να πιστεύουν ότι εμπλέκονται οι εξωγήινοι.

9. Το Τρίγωνο του νοτιοδυτικού Vermont

 
Άλλο ένα Τρίγωνο! Αυτό βρίσκεται στο νοτιοδυτικό Vermont, και είναι η περιοχή μια σειράς εξαφανίσεων μεταξύ του 1945 και του 1950. Μεταξύ αυτών:
 Ο 75χρονος Middie Rivers βρίσκονταν στο δάσος με μια ομάδα κυνηγών στις 12 Νοεμβρίου του 1945. Ξαφνικά αποκόπηκε από την ομάδα και χάθηκε.  Μόνο το τουφέκι του βρέθηκε στην έρευνα που ακολούθησε. 
Η Paula Welden, μια 18χρονη δευτεροετής φοιτήτρια του Bennington College η οποία έκανε πεζοπορία, την 1η Δεκεμβρίου του 1946. Δεν επέστρεψε ποτέ. 
Ακριβώς 3 χρόνια αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου του 1949, ένας βετεράνος, ο James E. Tetford έπαιρνε το λεωφορείο για το σπίτι του  επιστρέφοντας από επίσκεψη σε συγγενείς. Μάρτυρες τον είδαν να μπαίνει στο λεωφορείο αλλά όταν το λεωφορείο έφτασε στον προορισμό του δεν υπήρχε πουθενά. Οι αποσκευές του ήταν ακόμα στο λεωφορείο.
 Ο οκτάχρονος Paul Jepson εξαφανίστηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1950, την ώρα που η μητέρα του τάιζε τα άλογα. Αν και φορούσε ένα πολύ έντονα κόκκινο σακάκι, καμία από την ομάδα αναζήτησης που σχηματίστηκαν δεν βρήκε κάτι που να εξηγεί την εξαφάνιση του.
 Αν και οι θεωρίες αφθονούν, με κυριότερες τον bigfoot, τους εξωγήινους αλλά και τους μανιακούς δολοφόνους, υπάρχει ένα πράγμα που ξέρουμε στα σίγουρα: Είναι πολύ σοφό να μείνετε όσο πιο μακριά μπορείτε από  το τρίγωνο του νοτιοδυτικού Vermont.

10. Το Τρίγωνο του Bridgewater

 
Το Τρίγωνο του Bridgewater είναι μια περιοχή περίπου 200 τετραγωνικών μιλίων στη Νοτιοανατολική Μασαχουσέτη, νότια της Βοστόνης. Για να πάρετε μια μικρή ιδέα του τι συμβαίνει εδώ αρκεί να προσθέσετε όλα όσα προαναφέραμε και να φτιάξετε ένα μπουφέ υπερφυσικών γεγονότων. Δίχως πλάκα, το Τρίγωνο του Bridgewater, αν και όχι τόσο γνωστό μοιάζει πιο ανατριχιαστικό από όλα τα τρομακτικά μέρη που γνωρίζετε.
Για να καταλάβετε τι εννοούμε, μεταξύ άλλων, στη περιοχή υπάρχουν θεάσεις παράξενων προϊστορικών ζώων. Από το 1970 έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές από ψηλά, τριχωτά, πιθηκοειδή πλάσματα. Υπήρξαν επίσης πολλές καταγραφές γιγάντιων πουλιών και πτεροδάκτυλων. Το 1976 υπήρξε μια αναφορά ενός ανθρώπου που είδε ένα γιγαντιαίο, φάντασμα σκύλου με κόκκινα μάτια και σχισμένο λαιμό.
 Εκτός από τα φαντάσματα, οι αναφορές ακρωτηριασμένων ζώων είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο στην περιοχή (αγελάδες κυρίως και μοσχάρια).  Η πρώτη αναφορά για εμφάνιση UFO στο τρίγωνο του Bridgewater χρονολογείται το 1760, όταν μια «σφαίρα φωτιάς» φέρεται να πέρασε πάνω από τη Νέα Αγγλία. Από τότε υπήρξαν πολλές θεάσεις ανεξήγητων αντικείμενα στον ουρανό, συμπεριλαμβανομένων και των παράξενων μαύρων ελικοπτέρων.

Είδατε; Τελικά οι Βερμούδες δεν μοιάζουν τόσο τρομακτικές μετά από όλα αυτά….

πηγη 

Το Ευπαλίνειο όρυγμα, ένα αξεπέραστο θαύμα μηχανικής

dinfo.gr
Σε απόσταση μόλις δυο χιλιομέτρων από το Πυθαγόρειο της Σάμου βρίσκεται ένα έργο αξεπέραστο στην ιστορία της μηχανικής τεχνολογίας αλλά και ένα σημαντικό τεκμήριο του υψηλού επίπεδου της τεχνογνωσίας των αρχαίων Ελλήνων μηχανικών. Πρόκειται φυσικά για το Ευπαλίνειο όρυγμα, μια σήραγγα 1.036 μέτρων, η οποία κατασκευάστηκε έπειτα από εντολή του τυράννου Πολυκράτη τον 6ο αιώνα π.Χ. και λειτουργούσε για περίπου 1000 χρόνια ως υδραγωγείο.

 Το όρυγμα αυτό ήταν «αμφίστομον» όπως το χαρακτήρισε ο Ηρόδοτος, χάρις στον οποίον έγινε γνωστό. Η σήραγγα διανοίχτηκε από τα 2 άκρα της ταυτόχρονα και η συνάντηση των 2 τμημάτων κάτω από την κορυφή του βουνού πραγματοποιήθηκε με αξιοθαύμαστη μαθηματική ακρίβεια. Αν σκεφθεί κανείς ότι για να ανοιχτούν οι σήραγγες του Μετρό Αθηνών επιστρατεύθηκαν τα πιο σύγχρονα μηχανήματα, σε μια εποχή όπως στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. με εργαλεία που στην εποχή μας μοιάζουν παιχνιδάκια, πόσες εργατοώρες και πόσοι άνθρωποι χρειάστηκαν για να ανοίξουν το όρυγμα των 1.036 μ. με διαστάσεις 1,80×1,80 μ. μέσα στο βουνό;

Ήταν ένα επίτευγμα εξαιρετικά σημαντικό για τα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής που αποτελεί παράδειγμα εφαρμογής της Γεωμετρίας, της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας, αλλά και της Οπτικής στην αρχαία Ελλάδα.

Η κατασκευή του ορύγματος εκτιμάται ότι διήρκεσε 10 χρόνια. Σχεδιαστής αλλά και μηχανικός του έργου ήταν ο Ευπαλίνος, γιος του Ναυστρόφου από τα Μέγαρα. Μερικά μέτρα κάτω από την κύρια σήραγγα έχει σκαφτεί μια μικρότερη, από την οποία περνούσε το νερό.

Εκτιμάται ότι ο σκοπός του ορύγματος ήταν όχι μόνο να μεταφερθεί νερό από την πηγή πίσω από το βουνό προς στην πρωτεύουσα της Σάμου, που τότε ήταν το Πυθαγόρειο, αλλά αυτό να γίνει με τρόπο που δεν θα ήταν ανιχνεύσιμος από επιδρομείς, οι οποίοι θα μπορούσαν εύκολα, αν έβλεπαν τον επιφανειακό αγωγό, να τον καταστρέψουν και να στερήσουν την πόλη από τον βασικότερο πόρο της. Έτσι από το Ευπαλίνειο όρυγμα το νερό οδηγούνταν με ασφάλεια μέσα από το τείχος της πόλης.

Αναφορά στο όρυγμα της Σάμου κάνει στο έργο του ο Ηρόδοτος (Γ, 60). ο οποίος όταν επισκέφτηκε τη Σάμο το ξεχώρισε από όλα τα άλλα θαυμαστά έργα των Σαμίων. Η σχετική αναφορά του Ηροδότου αποτέλεσε ουσιαστικά και τη μοναδική πληροφορία που διέθεταν οι αρχαιολόγοι στα χέρια τους, ώστε να ξεκινήσουν τις έρευνες για την ανακάλυψη του έργου, καθώς το όρυγμα με το πέρασμα των χρόνων και με τη διακοπή της λειτουργίας του υδραγωγείου, δεν μπορούσε να γίνει εύκολα αντιληπτό από την επιφάνεια.
Μάθετε περισσότερα για το Ευπαλίνειο Όρυγμα βλέποντας το βίντεο που ακολουθεί με τίτλο «Τα μαθηματικά υδρεύουν τη Σάμο» . Μια ταινία που δημιούργησαν οι Θ. Τάσιος, ο Ν. Μήκας και ο Γ. Πολύζος της Εταιρείας Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ).

PEOPLE ARE AWESOME 2013

απλα.δειτε το..

                

Αυτό είναι το πιο πρωτότυπο γήπεδο ποδοσφαίρου

Τα τελευταία χρόνια η φαντασία σε ότι έχει να κάνει με τις κατασκευές ποδοσφαιρικών γηπέδων, βλέπουμε ότι όλο και καλπάζει. Αποτέλεσμα αυτού είναι να βλέπουμε γήπεδα μέσα στην θάλασσα, πλωτά, πάνω σε ουρανοξύστες και όπου αλλού φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Πλέον όμως μπαίνουν και άλλα δεδομένα διότι, στην πόλη Al Ain του Άμπου Ντάμπι, ένα πρωτότυπο γήπεδο ποδοσφαίρου προετοιμάζεται από τους MZ Architects, οι οποίοι σχεδίασαν μια δομή απόλυτα προσαρμοσμένη στο ερημικό τοπίο.
Δείτε επίσης
Μία δεκαετία goals του Cristiano Ronaldo!
Το γήπεδο, έκτασης 200.000 τετραγωνικών μέτρων, δεσπόζει στο κέντρο του βουνού Jebel Hafeet και μοιάζει βυθισμένο στην άμμο. «Αναγνωρίζοντας την επιβλητικότητα αλλά και το δυναμισμό του τοπίου της περιοχής, το γήπεδο έπρεπε να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του περιβάλλοντος χώρου και σε καμία περίπτωση να μην τον προσπερνά. Ο σχεδιασμός συνδυάζει την αρχιτεκτονική και το τοπίο, θολώνοντας τα όρια του δομημένου και του φυσικού, δημιουργώντας έναν χώρο που επιτρέπει στον επισκέπτη να αλληλεπιδρά τόσο με την έρημο όσο και με τη δραστηριότητα μέσα στο γήπεδο», αναφέρουν οι σχεδιαστές.
Εμπνευσμένο από τα αμφιθέατρα της ελληνικής αρχαιότητας, ο σχεδιασμός σέβεται απόλυτα την άγονη ομορφιά της ερήμου και ενσωματώνει πλήρως μια μοντέρνα δομή, επιτυγχάνοντας να μην ξεχωρίζει καν στον ορίζοντα. «Για το λόγο αυτό επιλέξαμε και τη βύθιση του γηπέδου έτσι ώστε να γίνεται ένα με την επιφάνεια της άμμου και των βράχων», επεξηγούν οι ίδιοι.

πηγη

Οι 10+1 πιο παράξενες λίμνες στον κόσμο!

Από τη ροζ λίμνη της Σενεγάλης μέχρι την υπόγεια λίμνη της Μελισσάνης, ταξιδεύουμε στον κόσμο για να σας παρουσιάσουμε 10+1 λίμνες που ξεχωρίζουν από όλες τις υπόλοιπες..

1. Η ροζ λίμνη

Η Λίμνη Retba ή «Lac Rose» βρίσκεται βόρεια της χερσονήσου Cap Vert της Σενεγάλης, βόρειο-ανατολικά του Ντακάρ. Ανάλογα με την ώρα της ημέρας, η λίμνη αλλάζει χρώμα από μοβ σε ένα βαθύ κόκκινο ροζ. Το ασυνήθιστο χρώμα του νερού προκαλείται από αλόφιλα αβλαβή βακτήρια που αναπτύσσονται στο υψηλής αλατότητας περιβάλλον της λίμνης. Το χρώμα είναι ιδιαίτερα εμφανές κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου.

2. Η λίμνη που λάμπει στην Αυστραλία

Λόγω μιας χημικής αντίδρασης που προκαλείται από την έντονη δραστηριότητα ορισμένων οργανισμών στην λίμνη Gippslend, της Αυστραλίας, το νερό αποκτά ένα παράξενο, λαμπερό μπλε φως.

Είναι σαν μια ντισκοτέκ να συναντά τη μητέρα φύση, μια μαγική εμπειρία ανέγγιχτη από τα ανθρώπινα χέρια. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η πλειοψηφία των αντιδράσεων που συμβαίνουν στον πλανήτη οφείλεται στη ρύπανση και στην καταστροφή του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο. Για να συμβεί όμως αυτό το μικρό θαύμα ευτυχώς δεν χρειάστηκε η ανθρώπινη παρέμβαση.

3. Οι λίμνες μέσα στο ηφαίστειο Kelimutu που αλλάζουν χρώματα

Το ηφαίστειο Kelimutu βρίσκεται κοντά στην πόλη Moni στο νησί Φλόρες της Ινδονησίας. Μέσα στον κρατήρα του ηφαιστείου, όσο παράξενο και αν ακούγεται, υπάρχουν τρεις μικρές λίμνες με εντελώς διαφορετικό χρώμα η μια από την άλλη. Η πρώτη λίμνη ονομάζεται Tiwu Ata Mbupu (η λίμνη των ανθρώπινων πνευμάτων), η δεύτερη ονομάζεται Tiwu Nuwa Muri Koo Fai (η λίμνη των πνευμάτων των νέων ανθρώπων), και η τρίτη είναι η Tiwu Ata Polo (η λίμνη των πνευμάτων των ανθρώπων που προβλέπουν το μέλλον).

Η πρώτη και η δεύτερη λίμνη βρίσκονται πιο κοντά μεταξύ τους σε σχέση με την τρίτη που εντοπίζεται σε απόσταση περίπου 1,5 χιλιόμετρων προς τα δυτικά. Το χρώμα του νερού σε κάθε λίμνη αλλάζει συνεχώς με το πέρασμα των χρόνων. Ιδιαίτερα το νερό της λίμνης Tiwu Muri Koo Fai Nuwa εδώ και  είκοσι πέντε χρόνια έχει αλλάξει χρώμα δώδεκα φορές. Πιστεύεται ότι αυτή η εναλλαγή του χρώματος προκαλείται από την ηφαιστειακή δραστηριότητα του Kelimutu σε συνδυασμό με την διάθλαση των ακτίνων του ήλιου, την μικροχλωρίδα του νερού, καθώς και με την αντανάκλαση του χρώματος των τοιχωμάτων λίμνης και πυθμένα.

4. Η λίμνη με τις κηλίδες

Βρίσκεται κοντά στην πόλη Osoyoos στην Βρετανική Κολομβία του Καναδά και προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Η λίμνη με τις κηλίδες ή Spotted Lake έχει μια ασυνήθιστα πολύ υψηλή συγκέντρωση πολλών και διαφορετικών ορυκτών γεγονός που την κάνει να ξεχωρίζει από τις άλλες λίμνες.
Θειικό μαγνήσιο, ασβέστιο, θειικά άλατα του νατρίου ενώ περιέχει επίσης εξαιρετικά υψηλές συγκεντρώσεις οκτώ άλλων μέταλλων, καθώς και μικρές δόσεις από ασήμι και τιτάνιο.
Το νερό της λίμνης εξατμίζεται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αφήνοντας πίσω του μεγάλα «σημεία» των ορυκτών. Ανάλογα με τη σύνθεση σε μεταλλικά στοιχεία οι κηλίδες θα έχουν χρώμα λευκό, ανοιχτό κίτρινο, πράσινο ή και μπλε. Οι κηλίδες που αποτελούνται κυρίως από θειικό μαγνήσιο, το οποίο κρυσταλλώνεται το καλοκαίρι, δημιουργούν φυσικούς «διαδρόμους» γύρω και ανάμεσα τους.

5. Οι πολύχρωμες λίμνες του Σαν Φρανσίσκο

Αν ποτέ πετάξετε ποτέ πάνω από το Σαν Φρανσίσκο, να είστε βέβαιοι ότι αν κοιτάξετε έξω από το παράθυρο θα αντικρίσετε ένα από τα πιο όμορφα, πολύχρωμα τοπία του κόσμου. Τις τεχνητές λίμνες αλατιού της εταιρείας Cargill.
Οι Λίμνες του Σαν Φρανσίσκο είναι τεχνητές λίμνες με μικρό βάθος που  σχεδιάστηκαν για να παράγουν αλάτι από το θαλασσινό νερό. Το θαλασσινό νερό μεταφέρεται στις λίμνες και σε διάστημα που μπορεί να φτάσει τα 5 χρόνια το νερό εξατμίζεται φυσικά αφήνοντας στον πάτο το αλάτι, έτοιμο για συγκομιδή.
Το διαφορετικό χρώμα κάθε λίμνης (πράσινο, κόκκινο, μπλε, κίτρινο) εξαρτάται  από τους μικροοργανισμούς που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της αλλά και από τα επίπεδα αλατότητας του νερού. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της εταιρείας τρεις μικροοργανισμοί κυρίως είναι υπεύθυνοι για την αλλαγή του χρώματος των λιμνών. Οι Synechococcus, Halobacteria, και Dunaliella.

6. Η κόκκινη λίμνη που μετατρέπει τα θύματά της σε στήλες άλατος

Όπως συνέβη στη γυναίκα του Λωτ όταν παρέβη τις εντολές και γύρισε να κοιτάξει την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορρα, τα πλάσματα που πέφτουν στη λίμνη Νάτρον της Τανζανίας γίνονται στήλες άλατος. Η θανάσιμη λίμνη της βόρειας Τανζανίας είναι μια από τις θερμότερες και πιο αλκαλικές λίμνες του κόσμου -η θερμοκρασία του νερού μπορεί να ξεπεράσει τους 50 βαθμούς και το pH φτάνει το 10,5.
H λίμνη παίρνει το όνομά της από το νάτρον, ένα ορυκτό που αποτελείται κυρίως από ανθρακικό νάτριο με μικρές ποσότητες διττανθρακικού νατρίου, δηλαδή μαγειρικής σόδας.

Μόνο ελάχιστα είδη ψαριών και κάποια θερμόφιλα, κατακόκκινα καρκινοειδή ζουν στα αφιλόξενα νερά της λίμνης. Μεγάλοι πληθυσμοί φλαμίνγκο τρέφονται με τα κόκκινα καρκινοειδή και απορροφούν τις χρωστικές στα φτερά τους, τα οποία σταδιακά γίνονται ροζ. Είναι όμως μια ριψοκίνδυνη ζωή, όπως μαρτυρά το φλαμίνγκο της παραπάνω εικόνας.

Καλυμμένα με άλατα του ασβεστίου, τα μαρμαρωμένα πτηνά μοιάζουν με μακάβρια έργα νεκρής φύσης. «Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα πώς πεθαίνουν. Φαίνεται ότι μπερδεύονται από την άκρως ανακλαστική επιφάνεια της λίμνης και συντρίβονται πάνω της, όπως τα πουλιά που πέφτουν σε γυάλινα παράθυρα» λέει ο φωτογράφος στο περιοδικό New Scientist.

7. Η απόκοσμη λίμνη Mono στην Καλιφόρνια

Στο Mono County βορειοανατολικά του Yosemite National Park, βρίσκεται μια αλμυρή λίμνη που η ηλικία της έχει προσδιοριστεί ότι πλησιάζει τα  760.000 χρόνια.
Το χαρακτηριστικό της λίμνης είναι ότι το νερό της είναι ανεξήγητα αλμυρό και αλκαλικό. Αυτό που την έχει κάνει όμως ιδιαίτερα δημοφιλή είναι οι παράξενοι βραχώδες σχηματισμοί της που δίνουν στον επισκέπτη την αίσθηση ότι βρίσκεται σε άλλο πλανήτη. Οι απόκοσμοι βράχοι σχηματίστηκαν από ηφαιστειακή τέφρα και αποκαλύφθηκαν όταν η στάθμη της λίμνης μειώθηκε με το πέρασμα των χρόνων.
Στην λίμνη Mono ζει και το διάσημο πλέον βακτήριο GFAJ-1 που, όταν στερηθεί τον φωσφόρο, βάζει στο DNA του το δηλητηριώδες στοιχείο Αρσενικό. Τo όνομα του βακτηρίου είναι από τα αρχικά του «Give Felisa a Job», από την Felisa Wolfe-Simon, επιστήμονα της NASA, που το απομόνωσε.

8. Salar de Uyuni: Ο μεγαλύτερος καθρέπτης της γης

Αν το όνειρό σας είναι να ταξιδέψετε σε άλλους πλανήτες, υπάρχει ένα μέρος στην Γη που θα σας προετοιμάσει κατάλληλα για το τι θα συναντήσετε, αν τελικά καταφέρετε να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας. Βρίσκεται στα υψίπεδα της νοτιοδυτικής Βολιβίας, στην Νότια Αμερική και ονομάζεται Salar de Uyuni.
Η Salar de Uyuni είναι λίμνη, τουλάχιστον ότι έχει απομείνει από μιας λίμνη, την λίμνη Minchin, που υπήρχε στην περιοχή πριν από περίπου σαράντα χιλιάδες χρόνια. Με το πέρασμα των χρόνων η λίμνη στέγνωσε. Στην θέση της  δημιουργήθηκαν δύο μικρές λίμνες (Uru Uru και  Poopó)που εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. . Όλη η υπόλοιπη έκταση, αποτελεί τις αλυκές Salar de Coipasa και Uyuni. Η Salar de Uyuni είναι μεγαλύτερη αλατο-λίμνη του κόσμου και βρίσκεται σε ύψος 3.656 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας! Η μεγαλύτερη γιατί καλύπτει μια έκταση πάνω από 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (είναι 5 φορές μεγαλύτερη από την διάσημη Bonneville επίπεδη έκταση αλατιού στις ΗΠΑ) και  αλατο-λίμνη γιατί εκτιμάται ότι έχει ένα απόθεμα 10 δισεκατομμυρίων τόνων αλατιού!
Οι αντικατοπτρισμοί που προσφέρει είναι μαγευτικοί και το τοπίο μοιάζει να είναι σουρεαλιστικό, εξωγήινο. Μάλιστα όταν βρέξει και υπάρχει νερό στην λίμνη, αποτελεί τον μεγαλύτερο καθρέφτη του πλανήτη μας. Το φαινόμενο αυτό χρησιμοποιείται από την NASA  για βαθμονόμηση των υψομετρητών των δορυφόρων παρατήρησης της γης.

9. Blood Pond Hell, η λίμνη που επικοινωνεί με τη κόλαση

Η λίμνη Blood Pond Hell ή Chinoike Jigoku βρίσκεται στο νησί Kyushu, μέρος της επαρχίας Oita στην Ιαπωνία, και είναι μία από τις δημοφιλέστερες περιοχές της χώρας. Αν δείτε τις φωτογραφίες θα καταλάβετε αμέσως γιατί. Το νερό της λίμνης έχει ένα παράξενο, μοναδικό χρώμα..  είναι εντελώς κόκκινο, σαν το αίμα!
Όταν ακούτε τη φράση «θερμή πηγή» η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό σας είναι μια όμορφη λίμνη με ζεστό νερό ανάμεσα σε καταπράσινα, ψηλά βουνά. Καμία σχέση.. Όσοι τολμηροί επισκέπτες αντικρίζουν την όγδοη θερμή πηγή του πάρκου «Beppu Hells» δεν έχουν καμία διάθεση να βουτήξουν. Μόνο η εικόνα μιας λίμνης που μοιάζει με σκηνικό από ταινία θρίλερ αποτρέπει και τους πιο τολμηρούς.
Για το κόκκινο χρώμα της λίμνης υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Μερικοί πιστεύουν ότι οφείλεται στο αίμα σατανικών πλασμάτων. Άλλοι ότι επικοινωνεί με κάποιο τρόπο με την κόλαση. Στην πραγματικότητα όμως οφείλεται στις υψηλές συγκεντρώσεις σιδηρούχων ορυκτών, ένας ακόμη λόγος που οι επισκέπτες επιλέγουν απλά να φωτογραφηθούν μαζί της και όχι να βουτήξουν στα κατακόκκινα νερά της.

10. Η λίμνη με τις μέδουσες

Δεν είναι παράξενο ότι κάθε μέρα εκατομμύρια χρυσές μέδουσες μεταναστεύουν. Το παράξενο είναι ότι μεταναστεύουν όλες μαζί σε μια λίμνη. Αν δεν μπορείτε να το πιστέψετε, μια επίσκεψη στην λίμνη Jellyfish που βρίσκεται στο νησί  Eil Malk, στον Ειρηνικό Ωκεανό, θα σας βοηθήσει αρκετά. Πως καταλήγουν όλες αυτές οι μέδουσες εκεί;
Κατ αρχάς, η περιοχή που στην πραγματικότητα ονομάζεται Ongeim’l Tketau είναι μια θαλάσσια λίμνη. Επικοινωνεί με τη θάλασσα μέσω σηράγγων και ρωγμών στον ασβεστόλιθο που την περιβάλλει. Ακόμα κι έτσι όμως, η λίμνη είναι αρκετά απομονωμένη. Οι χρυσές μέδουσες της λίμνης είναι διαφορετικές από εκείνες που κολυμπούν στη θάλασσα μόλις μια ανάσα μακριά. Καθώς κατεβαίνεις κάτω από το νερό, ανακαλύπτεις ένα καινούργιο και αλλόκοτο κόσμο.
Υπάρχουν τόσες πολλές μέδουσες στη λίμνη που η συμπαγή μάζα τους είναι ορατή από ψηλά. Υπολογίζεται ότι η λίμνη είναι περίπου δώδεκα χιλιάδων ετών, μια εικασία που βασίζεται σε τρεις παράγοντες. Στο βάθος της λίμνης, περίπου τριάντα μέτρα, στο πάχος των ιζημάτων στη βάση της – 20 μέτρα – και στην αύξηση της στάθμης της θάλασσας η οποία, πριν από 12.000 χρόνια είχε ανέλθει σε αρκετό ύψος ώστε να γεμίσει η λεκάνη που μετατράπηκε σε λίμνη.

Μπόνους: Η υπόγεια λίμνη της Μελισσάνης

Η υπόγεια λίμνη της Μελισσάνης που ανακαλύφθηκε το 1951 από τον σπηλαιολόγο Γιάννη Πετρόχειλο, βρίσκεται στον Καραβόμυλο, λίγο έξω από τη Σάμη. Στο εσωτερικό της έχει καταρρεύσει ένα μεγάλο μέρος της οροφής, αποκαλύπτοντας ένα συναρπαστικό θέαμα.
Στην αρχαιότητα, η λίμνη ήταν τόπος λατρείας του Πάνα και της νύμφης Μελισσάνθης. Ο μύθος λέει πως η Μελισσάνθη αυτοκτόνησε μέσα στη λίμνη από τη λύπη της, επειδή ο Πάνας δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η βοσκοπούλα Μελισσάνθη έχασε ένα πρόβατο και καθώς προσπαθούσε να το βρει, σκόνταψε και έπεσε μέσα στη λίμνη.
Το βαραθροσπήλαιο της Μελισσάνης αποτελεί μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο. Δημιουργήθηκε από μια μηχανική και χημική διεργασία που ονομάζεται καρστικοποίηση, κατά την οποία το νερό εισχωρεί στα ασβεστολιθικά πετρώματα, τα διαβρώνει και δημιουργεί κοιλώματα.
Οι σημερινοί επισκέπτες φτάνουν ως τη λίμνη από ένα υπόγειο τούνελ και έχουν τη δυνατότητα να την εξερευνήσουν με βάρκα και ξεναγό, για να θαυμάσουν το απαράμιλλο φυσικό γλυπτό που δημιουργούν οι αμέτρητοι σταλακτίτες και το κρυστάλλινο γαλαζοπράσινο χρώμα των νερών.

πηγη