Η ανάλυση του αρχαιότερου DNA περιπλέκει την εξελικτική προϊστορία

Η ανακάλυψη και η γενετική ανάλυση του αρχαιότερου μέχρι σήμερα ανθρώπινου δείγματος DNA, από ένα μηριαίο οστό ηλικίας περίπου 400.000 ετών που βρέθηκε σε ένα βαθύ σπήλαιο της βόρειας Ισπανίας, περιπλέκει ακόμη περισσότερο την εξελικτική προϊστορία και το οικογενειακό δένδρο των προγόνων μας. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, από γενετική άποψη, το συγκεκριμένο απολίθωμα ανήκε σε ένα πρόγονο των Ευρωπαίων, ο οποίος είχε στενότερη συγγένεια με τους μακρινούς Ντενίσοβα, που ζούσαν στη Σιβηρία πριν από περίπου 700.000 χρόνια, παρά με τους πιο κοντινούς «ξαδέλφους» μας, τους Νεάντερταλ της Ευρώπης. Αυτή η ανακάλυψη γεννά περισσότερα ερωτηματικά παρά δίνει διαφωτιστικές απαντήσεις. Οι γερμανοί και ισπανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον κορυφαίο παλαιογενετιστή καθηγητή Σβάντε Πάαμπο, διευθυντή του γερμανικού Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ της Λειψίας, και τον συνεργάτη του Ματίας Μέγιερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC, το "Science" και το "New Scientist", δήλωσαν έκπληκτοι από τη γενετική ομοιιότητα του μηριαίου οστού με το DNA των Ντενίσοβα. Στο συγκεκριμένο ισπανικό σπήλαιο Σίμα ντε λος Χουέσος («ο λάκκος των οστών»), τμήμα του πολυδαίδαλου σπηλαίου Αταπουέρκα κοντά στην πόλη Μπούργκος, το οποίο αποτελεί μια από τις πλουσιότερες πηγές προϊστορικών απολιθωμάτων στην Ευρώπη, έχουν εδώ και δύο δεκαετίες βρεθεί μέχρι τώρα, σε βάθος περίπου 30 μέτρων, τουλάχιστον 28 ανθρώπινοι σκελετοί και οστά ζώων, όπως αρκούδων, που φθάνουν έως πριν από 600.000 χρόνια. Οι επιστήμονες αρχικά πίστευαν ότι αυτά τα οστά ανήκαν είτε σε κάποιον πρόγονο του ανθρώπου όπως ο «άνθρωπος της Χαϊδελβέργης» (Homo heidelbergensis), είτε σε κάποιον πρόγονο των Νεάντερταλ, οι τελευταίοι των οποίων έζησαν στην Ευρώπη πριν από περίπου 30.000 χρόνια.

«Η μουσική μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο»

«H δύναμη της κλασικής μουσικής είναι τέτοια, που μπορεί να κάνει ιερόδουλες στη Σιέρα Λεόνε να χορεύουν θεαματικά Τσαϊκόφσκι, φυλακισμένους να κάνουν μίνι «εξέγερση» χτυπώντας τα πόδια τους στον ρυθμό του Χέντελ και τυφλά παιδιά να προκαλούν πανδαιμόνιο, ακούγοντας Σοπέν, ίσως επειδή κανένας δεν τους είπε ότι δεν μπορούν». Στην ερώτηση «αν η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο» ο Πάνος Καράν είναι ο πιο κατάλληλος να μας απαντήσει. Γεννημένος μουσικός και θεωρώντας το κλαβιέ του πιάνου προέκταση των χεριών του, ο Πάνος Καράν ξεκίνησε να μαθαίνει πιάνο σε ηλικία 7 ετών, για να «χτίσει» μία καριέρα γεμάτη από διακρίσεις, την ηχογράφηση ενός εξαίρετου δίσκου με συνθέσεις Ραχμάνινοφ, και εμφανίσεις σε σημαντικές αίθουσες ανά τον κόσμο. Είναι μόλις 31 ετών. Νέος, ταλαντούχος και παθιασμένος με τη μουσική. Αλλά όχι μόνο με αυτήν. Με το αίσθημα του ανικανοποίητου να τον ακολουθεί σε όλη του τη διαδρομή ο Πάνος ήθελε να κάνει ένα βήμα παραπέρα και να αφήσει το δικό του ιδιαίτερο αποτύπωμα στον κόσμο.Με τη σεμνότητα του αληθινού καλλιτέχνη, ξεκίνησε το 2011 και ίδρυσε τον μη-κερδοσκοπικό οργανισμό «Keys of Change». Στόχος του είναι να μαθαίνει μουσική σε παιδιά απομονωμένων περιοχών όπως αυτές του Αμαζονίου, της Ουγκάντας, της Σιέρα Λεόνε και της Ιαπωνίας. Ταξιδεύει λοιπόν μαζί με τη μουσική του για να αλλάξει τον κόσμο μέσα από νότες. Σε αυτές τις ταλαιπωρημένες, από τη φύση και από τον ανθρώπινο παράγοντα, περιοχές ο Πάνος καταφέρνει να βγάλει στην επιφάνεια συναισθήματα χαράς, λύπης και ελπίδας στο κοινό που μαζεύεται γύρω από το πιάνο του για να τον ακούσει. «Αχαρτογράφητα Νερά» Ο νεαρός μουσικός βρέθηκε στη σκηνή του φετινού Tedx Athens, το οποίο έχει θέμα «Αχαρτογράφητα Νερά» και μίλησε για την «τέχνη της εύρεσης νέου ακροατηρίου» και για τις δικές του «αχαρτογράφητες» εμπειρίες παίζοντας μουσική για ανθρώπους και κυρίως παιδιά σε όλο τον κόσμο που στερούνται βασικών αγαθών και δικαιωμάτων. «Όλα ξεκίνησαν από μία εσωτερική κρίση δικιά μου. Δεν ήξερα καν αν ήθελα να συνεχίσω να παίζω μουσική. Είχα την τύχη να παίξω σε μεγάλες αίθουσες συναυλιών. Και μετά αποφάσισα πως αυτό δεν ήταν αρκετό, ήθελα να βρω κάτι άλλο, σαν όλα τα όνειρα που είχα μέχρι εκείνη την στιγμή να ήταν μια στατική φωτογραφία και δεν με ικανοποιούσαν. Ξεκίνησα με ένα ηλεκτρικό πιάνο για τον Αμαζόνιο με σκοπό να βρω ένα καινούριο ακροατήριο» λέει μιλώντας στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Πάνος Καράν για να προσθέσει: «Ήθελα να διαψεύσω τα κλισέ που θέλουν το συγκεκριμένο είδος να απευθύνεται σε λίγους. Η κλασική μουσική μπορεί να ακουστεί με την ίδια ευκολία τόσο στις όχθες του Αμαζονίου και τις φτωχογειτονιές της Σιέρα Λεόνε, όσο και στη σκηνή του Carnegie Hall και του Μεγάρου Μουσικής. Είναι ένας από τους πιο απλούς αλλά ταυτόχρονα ένας από τους πιο ισχυρούς τρόπους για να φέρεις κοντά ανθρώπους από όλον τον κόσμο χτίζοντας γέφυρες ειρήνης και δημιουργώντας υποδομές για θετικές κοινωνικές αλλαγές».

Ακτίνα ραδιοκυμάτων ακινητοποιεί αυτοκίνητα από μακριά

---

Λονδίνο

Δέκα επτά κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο φέρεται να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για το πρωτότυπο μιας συσκευής που αναγκάζει οχήματα να ακινητοποιηθούν σβήνοντας από μακριά τον κινητήρα.
Το σύστημα RF Safe-Stop της βρετανικής E2V εκπέμπει παλμούς ραδιοκυμάτων που παρεμβαίνουν στα ηλεκτρονικά συστήματα του οχήματος.
Μπορεί έτσι να ακινητοποιεί αυτοκίνητα σε τρία δευτερόλεπτα από απόσταση 50 μέτρων. «Και αν ο οδηγός του οχήματος επιχειρήσει να ανάψει ξανά στη μηχανή, απλά το ξαναχτυπάς με την ακτίνα και σβήνεις ξανά τον κινητήρα» λέει ο Άντι Γουντ της εταιρείας στο δικτυακό τόπο The Engineer.
Όπως εξήγησε, το σύστημα εκπέμπει παλμούς ακτινοβολίας στη ζώνη S του ραδιοφάσματος, στην οποία λειτουργούν επίσης τα ραντάρ και ορισμένοι δορυφόροι επικοινωνίας. Εκπέμπει επίσης στη ζώνη L, η οποία χρησιμοποιείται και σε στρατιωτικές εφαρμογές.
Οι ζώνες αυτές, δηλαδή το μήκος κύματος της ακτινοβολίας, επιλέχθηκε έτσι ώστε να δημιουργεί επαγωγικά ρεύματα στα καλώδια του οχήματος. Το ρεύμα αυτό φτάνει μέχρι το immobilizer ή την Μονάδα Ελέγχου Κινητήρα (ECU) και την αναγκάζει να προχωρήσει σε επανεκκίνηση.
Το πρωτότυπο του RF Safe-Stop λειτούργησε ικανοποιητικά σε επίδειξη που παρακολούθησε το BBC -τα λαμπάκια στον πίνακα οργάνων αναβόσβησαν για λίγο και το αυτοκίνητο σταμάτησε αργά και με ασφάλεια.
Η εταιρεία το έχει επίσης παρουσιάσει σε εκθέσεις συστημάτων ασφαλείας και ισχυρίζεται ότι έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον 17 χωρών και πέντε κυβερνητικών υπηρεσιών της Βρετανίας.
Το πρωτότυπο έχει δοκιμαστεί εγκατεστημένο σε ημιφορτηγά Nissan Navaro και Toyota Land Cruiser, θα μπορούσε όμως να τοποθετείται και σε μόνιμες βάσεις στο έδαφος ή ακόμα και σε ελικόπτερα.
Πέρα από την ευελιξία, ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι το σύστημα δεν θέτει σε κίνδυνο τους επιβαίνοντες των οχημάτων όπως συμβαίνει με τα καρφιά που τοποθετούνται ορισμένες φορές στο δρόμο γύρω από ευαίσθητους χώρους, ειδικά αν πρόκειται για μοτοσικλέτες.
Το μόνο πρόβλημα, παραδέχεται η E2V, είναι ότι οι ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί δεν έχουν καμία σημαντική επίδραση σε οχήματα παλαιότερης κατασκευής, τα οποία δεν βασίζονται σε ηλεκτρονικά συστήματα.

Newsroom ΔΟΛ

ΠΗΓΗ 

Σκωτία: Γεμάτη Αρχαιοελληνικά Τοπωνύμια

Γνώριζα ήδη την εκδοχή πού θεωρεί ότι το όνομά της προέρχεται από την Ελληνική λέξη «σκότια χώρα» δηλαδή «σκοτεινή» χώρα, γεγονός πού είναι αληθές και απηχεί μία ανέκαθεν πραγματικότητα, εφ' όσον οι ομίχλες και οι συννεφιές είναι η συνηθισμένη μετεωρολογική της κατάσταση.
Πέραν αυτού όμως, κανένα στοιχείο πού να παραπέμπει σε προφορικές παραδόσεις ή για ευρήματα αρχαίο-Ελληνικής παρουσίας στην Σκωτία σε ακαθόριστες χρονολογικά εποχές, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μου, έως τότε...
Ωστόσο, για κάποιον πού έχει «πονηρευτεί» ερευνητικά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα και αυτό επιβεβαιώθηκε όταν, σε έναν αρκετά λεπτομερή χάρτη της Σκωτίας και ειδικότερα των δυτικών παραλίων της, εντόπισα μία ονομασία πού μού φάνηκε «οικεία».
Πρόκειται για μία παραθαλάσσια πόλη στα νοτιοδυτικά της Γλασκώβης πού ονομάζεται «Ayr», γεωγραφικά είναι εντελώς «ανοιχτή» προς τον Βορρά και -τί απλό- θα πρέπει να υποφέρει από «αέρηδες», οπότε η ονομασία της έχει αντίστοιχη γλωσσική/νοηματική σημασία στην Ελληνική γλώσσα.
Από εκεί και πέρα, όλα ήταν ένα «παιχνίδι» στον χάρτη : Μία σειρά τοπωνύμια με «υποκρυπτόμενη» (στην Αγγλική γλώσσα), αρχαιοελληνική σημασία άρχισαν να αποκαλύπτονται διαδοχικά, προς έκπληξή μου.
Υπάρχει λοιπόν εκεί πέρα ένα νησί με το όνομα «Gigha» (δηλαδή Γίγας!!!), ενώ ένα άλλο ονομάζεται «Jura» (Γιούρα), όπως και το αντίστοιχο νησί των Κυκλάδων.
Βορειότερα, ένα άλλο νησί ονομάζεται «Colonsay». Εκ πρώτης όψεως η ονομασία υποκρύπτει την Ελληνική λέξη «Κολώνα», όμως το Αγγλικό λεξικό την αποδίδει και ως «αποικία» !!!

Πολύ κοντά στα προηγούμενα, ένα άλλο νησί ονομάζεται «Ιοna» και βέβαια δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για ν’ αναζητηθεί ο Ίωνας πρόγονός μας, ο ταξιδευτής / αποικιστής πού έφτασε εκεί, «τις οίδε» πότε. (Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα από το διαδίκτυο ότι, στο συγκεκριμένο νησάκι έχουν εντοπισθεί και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα αλλά χωρίς να προσδιορίζεται η «πατρότητά» τους…)
Στην συνέχεια, σ’ ένα άλλο μικρό νησί υπάρχει μία πόλη-λιμάνι πού ονομάζεται «Αchill» δηλαδή παραφθορά εκ τού «Αχιλλεύς» ή «Αχίλλειον» (!!!) δοθέν προφανώς προς τιμήν της μνήμης τού κορυφαίου Ομηρικού ήρωα των αρχαίων προγόνων μας.
Όμως και άλλος ονομαστός Ομηρικός ήρωας φαίνεται πώς έχει δώσει έμπνευση ονοματοθεσίας στην ίδια περιοχή, αφού ένας θαλάσσιος δίαυλος ονομάζεται «Εasdale», δηλαδή το «πέρασμα τού Αίαντα»!
Ωστόσο, εξ ίσου «Ομηρικές» ονοματοθεσίες είναι αδιαμφισβήτητα και τα τοπωνύμια «Kirkisbowl», δηλαδή «το κύπελλον» ή «το κοίλον» της Κίρκης αλλά και το «Aris aig», εκεί στα ίδια νησιωτικά περάσματα της Σκωτίας.
Ακόμη, εκπληκτικής «Ελληνικότητος» είναι και τα τοπωνύμια :

«Cori» («Κόρη»),
«Couros» («Κούρος»),
«Troon» («Τρώων») και

Ταξίδι στην αυτοκρατορική Αγία Πετρούπολη

Γνωρίστε τη μεγαλοπρέπεια και το ρομαντισμό που κρύβει η πόλη

Ονομάστηκε από πολλούς η Βενετία του Βορρά, αφού είναι χτισμένη πάνω σε νησάκια του ποταμού Νέβα. Είναι η πόλη με τα αυτοκρατορικά παλάτια, τις εντυπωσιακές εκκλησίες, τις λεωφόρους, τα παραμυθένια κανάλια και τα τοξωτά γεφύρια, τα πάρκα και τα μουσεία.

Η πόλη των Τσάρων, η αριστοκρατική Αγία Πετρούπολη. Ιδρύθηκε το 1703 από τον Μέγα Πέτρο με σκοπό να γίνει το προπύργιο της Ρωσία στη Δύση και για διάστημα δύο αιώνων υπήρξε πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Η εντυπωσιακή και πλούσια αρχιτεκτονική της δεν μαρτυρά ότι είναι μια πόλη μόλις 300 ετών. Οι τέχνες και τα γράμματα καλλιεργήθηκαν για χρόνια στην Αγία Πετρούπολη, η οποία έχει συνδέσει το όνομα της με τη ζωή των διάσημων συγγραφέων Ντοστογιέφσκι, Πούσκιν και Τολστόι, αλλά και των φημισμένων μουσικών Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ και Προκόφιεφ.

Για να γνωρίσετε τη μεγαλοπρέπεια και το ρομαντισμό που κρύβει αυτή η πόλη ξεκινήστε την περιήγηση σας με μια κρουαζιέρα στα κανάλια του ποταμού Νέβα. Η εικόνα της πόλης μέσα από το νερό θα σας μαγέψει. Αμέσως μετά περπατήστε στην κεντρική λεωφόρο Νέφσκι με την εκκλησία της Παναγίας, δείτε τον χρυσό πύργο του Ναυαρχείου, το φρούριο Πετροπαβλόφσκ, την εκκλησία του Καζάν και τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ισαάκ.

Ο καθεδρικός Ναός του Αγίου Ισαάκ σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Auguste de Montferrand και ολοκληρώθηκε το 1858. Θεωρείται ένας από τους ωραιότερους ναούς της Ευρώπης και στη διακόσμηση του συμπεριλαμβάνεται μια σημαντική συλλογή ρωσικής μνημειακής ζωγραφικής του 19ου αιώνα με πάνω από 150 έργα.



Αξίζει να δώσετε προσοχή στον τεράστιο τρούλο του που είναι φτιαγμένος από 100 κιλά καθαρού χρυσού, καθώς και στο εντυπωσιακά μεγάλο βιτρώ που καταλαμβάνει 28,5 τ.μ. Ο μεγαλειώδης διάκοσμος του ναού ολοκληρώνεται με περισσότερα από 300 αγάλματα, γλυπτά και ανάγλυφα και περίπου 60 ψηφιδωτά φιλοτεχνήματα Ρώσων καλλιτεχνών.

Όσκαρ Ουάιλντ: Είμαστε όλοι στο βούρκο όμως μερικοί κοιτάζουμε τ' άστρα

Πριν από 113 χρόνια, ο κόσμος έχασε τον μεγάλο και πολυτάλαντο Όσκαρ Ουάιλντ, ποιητή, μυθιστοριογράφο, θεατρικό συγγραφέα και κριτικό. Ο Ουάιλντ έφυγε πρόωρα, σε ηλικία 46 ετών από μηνιγγίτιδα, άπορος και μόνος στο Παρίσι. Το μυθιστόρημα, «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» προκάλεσε την βικτοριανή ηθική και τον οδήγησε ακόμη και στη φυλακή. Αποτελεί έως και σήμερα το γνωστότερο έργο του.

«Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι», εκδόθηκε το 1891. Τον Ιούλιο του 1890, παρουσιάζεται στο περιοδικό Lippincott της Philadelphia η ιστορία ενός άνδρα που δεν γεράζει ποτέ, όμως σε αντίθεση με το άψογο παρουσιαστικό του, το πορτρέτο φέρει τα σημάδια της φθοράς του.

Στο Λονδίνο, η εφημερίδα «Daily Chlonicle», χαρακτήρισε την ιστορία «ακάθαρτη», «δηλητηριώδη» και «γεμάτη από τις αποπνικτικές οσμές της ηθικής και πνευματικής σήψης». Η «St. James Gazette», την έκρινε ως «βρώμικη» και «αηδιαστική» ενώ πρότεινε να διωχθεί ο συγγραφέας.

Υπάρχει ένα μόνο πράγμα χειρότερο από το να μιλάνε για σένα κι αυτό είναι να μη μιλάνε για σένα.

Πιο δυσοίωνη ήταν μια σύντομη αναφορά στον «Scots Observer», σύμφωνα με την οποία, παρόλο που «ο Ντόριαν Γκρέι» ήταν ένα έργο υψηλής λογοτεχνικής ποιότητας, διαπραγματευόταν «θέματα που άπτονται μόνο στο Τμήμα Εγκληματικών Ερευνών ή σε μια ακρόαση κεκλεισμένων των θυρών», καθώς και ότι θα ήταν ενδιαφέρον κυρίως για τους «εκτός νόμου ευγενείς και διαστρεμμένα αγόρια που μεταφέρουν τηλεγραφήματα» - ένας υπαινιγμός για το πρόσφατο τότε σκάνδαλο της Cleveland Street για έναν ανδρικό οίκο ανοχής στο Λονδίνο.

Βούλγαρος Καθηγητής: «Κανείς κόπανος μετά απο 2.400 χρόνια δεν μπορεί να αλλάξει την ελληνική καταγωγή του Αλέξανδρου»!

Σε συνέντευξή του στο κανάλι των Σκοπίων ο Βούλγαρος καθηγητής ιστορίας, Μπότζινταρ Ντιμίτροφ- Божидар Димитров, απάντησε σε ορισμένες  ενδιαφέρουσες ερωτήσεις του νοτιοσλάβου -των Σκοπίων -δημοσιογράφου Μάριαν Νικολόφσκι.Διανθίζουμε μερικές από αυτές, όπως τις παρουσιάζει το βουλγαρικό πρακτορείο Φόκους:

Ερώτηση: Κάθε δημόσια εμφάνισή σας σχετικά με τα Σκόπια προκαλεί σάλο. Γιατί προκαλείτε το ‘μακεδονικό έθνος’;

Ντιμίτροφ: Ποτέ δεν αποκάλεσα  ‘μακεδονικό έθνος’, ούτε σε πολιτικούς, ούτε σε «ιστορικούς» και σε δημοσιογράφους. Είναι διασκεδαστικό να αντικρούω αυτές της ανοησίες.

Ερώτηση: Πως μπορείτε να καθορίσετε το «μακεδονικό έθνος» και τον «μακεδονικό λαό»;

Ντιμίτροφ: Η απόφαση της Κομιντέρν το 1934 αναφέρει ότι βουλγαρικός λαός ζούσε στο βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας και συνέχιζε να ζει στην κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία μετά το 1944. Η ιδέα του ‘Μακεδονισμού’ ήταν του Σέρβου πολιτικού Στ. Νοβάκοβιτς από το 1889 που κυνικά έγραψε: «Κάθε προσπάθεια των Βουλγάρων της Μακεδονίας να ενωθούν με τη Βουλγαρία έχει αποτύχει. Έτσι, αφήστε τους να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι ανήκουν σε ένα άλλο έθνος εκτός της Βουλγαρίας και της Σερβίας. Έτσι θα αποκοπούν από το βουλγαρικό έθνος και θα δημιουργήσουν ένα άλλο, μικρότερο και αδύναμο, εύκολο στην υποδούλωση.

Ερώτηση: Υπάρχουν Σκοπιανοί στη Βουλγαρία;

Ντιμίτροφ: Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή περίπου 5.000 άτομα.

Ερώτηση: Τι φοβάται η Βουλγαρία για να την αναγνωρίσει ως μειονότητα;

Ντιμίτροφ: Ποιος ηλίθιος σας είπε ότι η Βουλγαρία δεν την αναγνωρίζει ως μειονότητα;

Ερώτηση: Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Βούλγαρος, Έλληνας ή Σλάβος-‘Μακεδόνας’;

Ντιμίτροφ: Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα σε μια δημοκρατία.
Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο πατέρας του, ο Φίλιππος της Μακεδονίας, παρουσιάζονται στις δημόσιες εμφανίσεις τους ως Έλληνες.Η πολιτική τους φιλοδοξία ήταν να δημιουργήσουν ένα τεράστιο ελληνικό κράτος.Κανείς Κόπανος* δεν μπορεί μετά από 2.400 χρόνια να τους δώσει άλλη ταυτότητα.Η αλλαγή της εθνικής ταυτότητας των νεκρών, όπως του βασιλιά Σαμουήλ ή του Γκότσε Ντέλτσεφ είναι ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα του μακεδονισμού, αφού οι άνθρωποι είναι νεκροί και δεν μπορούν να  υπερασπιστούν τον εαυτό τους.Στον πολιτισμένο κόσμο αυτή η πρακτική ονομάζεται Λεηλασία. Στους στρατούς όλου του κόσμου η Λεηλασία τιμωρείται με θάνατο.

Ερώτηση: Ο τσάρος Σαμουήλ ήταν Βούλγαρος;

Ντιμίτροφ: Εκείνη την εποχή οι Βούλγαροι είχαν έναν ισχυρό άνδρα που ονομάζονταν «Σαμουήλ», έτσι γράφει σερβικό χειρόγραφο του 12ου αιώνα. Σε βυζαντινά, αραβικά, αρμενικά και λατινικά χειρόγραφα για την εποχή του Σαμούλ αναγράφεται ως Σαμουήλ τσάρος-βασιλιάς της Βουλγαρίας που διαχειρίζεται το βασίλειο της Βουλγαρίας. Στην μακεδονική πόλη Μοναστήρι, σε αρχαιολογικές ανασκαφές βρέθηκε μια επιγραφή που γράφει «στον τσάρο Ιβάν Βλαντισλάβ αυτοκράτορα των Βουλγάρων  που έκτισε το φρούριο στη Μπίτολα για να σώσει τις ζωές των Βουλγάρων» [

Ο Ιβάν Βλαντισλάβ ήταν ανηψιός του  Σαμουήλ. Εγώ προσφέρων ένα εκατομμύριο  σε όποιον βρει αρχαίο κείμενο  που να γράφει ο Σαμουήλ ήταν Σλάβος-«Μακεδόνας».

The Hellenic Information Team

Σταυρός: Το Αρχαίο Ελληνικό σύμβολο του Θεού Ήλιου-Δία

Το πανάρχαιο σύμβολο του σταυρού στην Κνωσό το 1600 π.Χ.

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η ελληνική σημαία φέρει ισοσκελή σταυρό και όχι τον ανισοσκελή χριστιανικό;
Η πιθανότερη απάντηση είναι ότι οι κατασκευαστές του εθνικού σύμβολου... πρέπει να γνώριζαν περισσότερα από ότι νομίζαμε!

Ο ισοσκελής σταυρός ήταν ανέκαθεν ιερό σύμβολο των θαλασσοπόρων Ελλήνων, μιας και συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι θαλασσοκράτορες Κρήτες αλλά και γενικότερα οι θαλασσινοί Έλληνες με τα αναρίθμητα νησιά και τα ποντοπόρα ταξίδια τους, όφειλαν να γνωρίζουν στοιχεία προσανατολισμού με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.
Κάτι που ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν σήμερα, είναι οτι η Ελληνική σημαία στην σημερινή της μορφή ,αποτελούσε την σημαία των Ελληνικών Πολεμικών πλοίων που καθορίστικε με το Προεδρικό διάταγμα 540 στις 15 Μαρτίου 1822 . Μετά την κατάργηση της εμπορικής ναυτικής σημαίας το 1828 καθιερώθηκε ως Ναυτική σημαία της Ελλάδας. Περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα μπορείτε να διαβάσετε και στο άρθρο μας: "Οι Ελληνικές σημαίες και η ιστορία τους".

Ένα αρχαίο σύμβολο των Σαρακατσάνων

Τό δεύτερο μέρος πού αποτελεί τό δεύτερο συνθετικό τής λέξεως Σαρακατσάνοι, είναι η ρίζα -ΚΑΣ (-ΚΑΤΣ).
Η ρίζα ΚΑΣ εμπεριέχει δύο πανάρχαιες ένοιες μέ συμβολικό χαρακτήρα. Στούς Σαρακατσάνους, η ρίζα -ΚΑΣ εμπεριέχεται στή λέξη κατσούλα πού σημαίνει τό καλύβι, ή τό επάνω κωνικό μέρος τού παραδοσιακού τους καλυβιού, καί τά ξύλα πού αποτελούν τόν οπλισμό τής Κατσούλας, τά λένε κατσουλόξυλα. Τά κατσουλόξυλα σχηματίζουν έναν κώνο καί ενώνονται στήν κορυφή σέ μία στεφάνη πού εμπεριέχει έναν σταυρό. Η ρίζα -ΚΑΣ διασώζεται ώς σήμερα στό ρήμα κατσιάζω δηλαδή ζαρώνω, σουφρώνω όπως τά καυσόξυλα σουφρώνουν πρός τήν κορυφή τής καλύβας σχηματίζοντας κώνο.

Οι Ελληνικές σημαίες και η ιστορία τους

Ελληνικές σημαίες και σύμβολα στο πέρασμα της ιστορίας και των αγώνων .
Μία μικρή ιστορία πίσω από κάθε σημαία ... συνθέτουν όλες μία μεγάλη ιστορία ... την Ελληνική!
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε την σημαία πλοίου των Ψαρών το 1821, με σταυρό, άγκυρα και λόγχη,σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας και την επιγραφή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ - ΨΑΡΑ. Η σημαία αυτή ήταν υψωμένη στο θωρηκτά « Ψαρά» κατά τις ναυμαχίες της Έλλης 3 Δεκ. 1912, και της Λήμνου, 5 Ιαν. 1913.

Των Επτανήσων κατά την περίοδο της βρετανικής κυριαρχίας [1815-1864]. Η βρετανική σημαία προστέθηκε το 1817. Το φτερωτό λιοντάρι του Αγίου Μάρκου κρατούσε το Ευαγγέλιο από το οποίο ξεπετάγονταν επτά κοντάρια.	Σημαία της Κρήτης. Πριν από το 1453 και σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας χρησιμοποιούσαν κόκκινη σημαία με την εικόνα του προστάτη του νησιού, Απόστολου Τίτου.	Η αρχική πολεμική σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας, που βρισκόταν σε χρήση από το 1931, όταν ιδρύθηκε το Οπλο της Αεροπορίας, μέχρι και το 1980. Τότε αντικαταστάθηκε το κυκλικό εθνόσημο με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ επί νεφών	Των Φρουρίων και των Ταγμάτων Πεζικού, σύμφωνα με το διάταγμα 540 της 15ης Μαρτίου 1822. Μέχρι το 1978 ήταν και η επίσημη σημαία της Ελλάδας

Ο θυρεός του Γενικού Επιτελείου Στρατού με το δικέφαλο αετό και την επιγραφή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ».	Η ναυτική σημαία της Ηγεμονίας της Σάμου.	H σημαία στους χρόνους της Βασιλείας: του Οθωνα (1833-1862), του Γεωργίου Α' (1863-1913), του Κωνσταντίνου Α' (1913-1917 και 1920-1922), του Αλέξανδρου Α' (1917-1920), του Γεωργίου Β' (1922-1924).	Του Ανδρέα Λόντου κατά τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης. Με αυτή κατέλαβε το φρούριο της Πάτρας στις 21 Μαρτίου 1821.

Η σημαία του Γιάννη Σταθά, μια από αυτές των σκλαβωμένων Ελλήνων, όμοια με την πρώτη επίσημη σημαία ξηράς της Ελλάδας. 0 σκιαθίτης αρματολός τη χρησιμοποίησε στο στολίσκο του το 1800.	Χρησιμοποιήθηκε στο ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου το 1866. Ανήκε στον οπλαρχηγό Γεώργιο Δασκαλάκη. Φέρει το σταυρόμε το ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ και τα αρχικά Κ(Κρήτη), Ε(Ενωση), Ε(Ελευθερία) ή θ(θάνατος).	Του Μιχαήλ Παλαιολόγου (1261-1282), που ανακατέλαβε την Πόλη στις 15 Αυγούστου 1261. Τα δύο στέμματα συμβολίζουν τις ισάριθμες πρωτεύουσες: την Κωνσταντινούπολη και τη Νίκαια.	Η αρχαία ρωμαϊκή, που χρησιμοποιήθηκε στα πρώτα χρόνια του Βυζαντίου. Λέγεται ότι σχεδιάστηκε από το στρατάρχη Μάριο και αρχικά έφερε ασημένιο αετό με ανοιχτές φτερούγες και χρυσούς κεραυνούς στα νύχια του.

Η σημαία της Κρητικής Πολιτείας.	Η σημαία του πυρπολητή Κωνσταντίνου Κανάρη.	Η Βυζαντινή μετά το 395 μ.Χ. Μετά την πρώτη χρήση του σταυρού από τον Μέγα Κωνσταντίνο	Μία απ τις σημαίες των Συνταγματικών της Περαχώρας, μετά το 1822.

Των αδελφών Καλλέργη, πριν από την Επανάσταση. Μοιάζει πολύ με τη σύγχρονη.	Η επίσημη της Διοικήσεως της Σάμου κατά το πρώτο έτος της Επανάστασης (όμοια με αυτή της Φιλικής Εταιρείας).	Η σημαία του Αλέξανδρου Υψηλάντη.Είχε το σταυρό με ένα στεφάνι δάφνης και την επιγραφή "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ" .	Η σημαία του Κατσώνη του Λάμπρου .

Η σημαία των οπλαρχηγών από τα Αγραφα με την δική της ξεχωριστή σχεδίαση , όπως εξάλλου και κάθε "τοπική" κοινωνία που συνήθιζε να υιοθετεί την δική της σημαία σύμφωνα με τα γούστα των τοπικών οπλαρχηγών .	Αλλη μία σημαία που χρησιμοποιήθηκε στα πρώτα χρόνια της επανάστασης . Η σημαία του Δημήτριου Πλαπούτα . Κλασσική άσπρη με τον γαλάζιο σταυρό και τα αρχικά του "Ιησούς Χριστός Νικά" .	Η σημαία των Ελληνικών Πολεμικών πλοίων που καθορίστικε με το Προεδρικό διάταγμα 540 στις 15 Μαρτίου 1822 . Μετά την κατάργηση της εμπορικής ναυτικής σημαίας το 1828 καθιερώθηκε ως Ναυτική σημαία της Ελλάδας	Ήταν η σημαία του Γεώργιου Σαχτούρη . Συνήθως στα νησιά του Αιγαίου οι σημαίες έμοιαζαν αρκετά μεταξύ τους και έφεραν σύμβολα και χαρακτηριστικά επηρεασμένα από την "Φιλική εταιρεία" .

Ηταν η σημαία της Επτανήσου. Υψώθηκε πρώτη φορά στην ακρόπολη της Κέρκυρας στις 13/1/1801 . Απεικονίζει ένα φτερωτό λιοντάρι .	Σημαία της Μάνης . Χρησιμοποιούσαν την λέξη "ΝΙΚΗ" και όχι "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" γιατί ως γνωστό η Μάνη ήταν πάντα ελεύθερη.	Σημαία του σύντεκνου οπλαρχηγού Αντώνιου Σήφακα κατά την Κρητική Επανάσταση του 1866 .	Σημαία των Σπετσών . Σταυρός για την χριστιανοσύνη , ανεστραμμένη ημισέληνος για την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , δόρυ για την Ελληνική δύναμη και άγκυρα για την επιμονή του αγώνα ....

Οι σημαίες των Σπετσών και των Ψαρών έφεραν την επιγραφή "Ελευθερία ή Θάνατος" . Την σημαία την χρησιμοποιήσε αργότερα και ο Ανδρέας Μιαούλης .	Σημαία της Υδρας , με τον σταυρό και το φίδι . Οι νησιώτες παρομοίαζαν το φίδι με τους Τούρκους που τρώει τα "αυγά" του γένους .	Η παλαιότερη και πιο γνωστή σημαία της Επανάστασης . Σχεδιασμένη από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό , Εχει τα σύμβολα της "Φιλικής Εταρείας" . Την ύψωσε ο Γεώργιος Σισίνης στην Ηλιδα το 1821 . Σήμερα είναι στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο .	Την χρησιμοποιούσαν οι Κολοκοτρωναίοι από τον 18ο αιώνα . Από το 1806 και ο θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε τον σταυρό του Αγίου Ανδρέα ως σύμβολο - σημαία .

Σημαία του Αρείου Πάγου υψώθηκε στην ανατολική Ελλάδα στις 19/1/1821 . Σταυρός = πίστη , καρδιά = αγνότητα επανάστασης , άγκυρα = σταθερότητα του σκοπού της ελευθερίας .	Αυτή θα μπορούσε να είναι η σημερινή μας σημαία αφού είχε προταθεί από τον Ρήγα (1757-1798) ως σημαία της "Ελληνικής Δημοκρατίας" . Βλέπετε το ρόπαλο του Ηρακλή και τρεις σταυρούς .	Κυμάτιζε από το 1431 μέχρι και το 1639 σε Πελοπόννησο και Ηπειρο . Γνωστή και ως σημαία των Σπαχήδων , η σημαία είχε στην μέση τον Άι Γιώργη .	Η σημαία του Κορκονδείλα Κλαδά. Υψώθηκε το 1464 στην Πελοπόννησο , το 1479- 1481 κυμάτιζε στην Μάνη και το 1482 στην Χιμάρα .Αποτελεί μία από τις πιο γνωστές Ελληνικές σημαίες των σκλαβωμένων Ελλήνων .

πηγη