Οι 10 ωραιότερες λίμνες του Θιβέτ

Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός εντυπωσιακών λιμνών που είναι διάσπαρτες στο Θιβέτ, δημιουργώντας σε ορισμένες περιπτώσεις πανέμορφα τοπία. Λίμνες αλμυρού ή γλυκού νερού, γαλάζιες ή πράσινες, διάφανες ή εξωτικές συνθέτουν μια μαγευτική ομορφιά που προκαλεί τους επισκέπτες να εισέλθουν σε μια ψευδαίσθηση. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι το υψόμετρο είναι πάνω από 3.000 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, τότε καταλαβαίνει γιατί το τοπίο γίνεται μαγικό. Ίσως γιατί πέρα από όλα τα άλλα κανείς δεν περιμένει να συναντήσει λίμες τόσο ψηλά!
1. Λίμνη Manasarovar

Η επιφάνειά της είναι 320 τετραγωνικά χιλιόμετρα και βρίσκεται 4.556 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ είναι η υψηλότερο λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο.
2. Λίμνη Dangra Yutso

Λλίμνη αλμυρού νερού στους πρόποδες των χιονισμένων βουνοκορφών Nyema County και 4.528 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
3. Λίμνη Dangchung Tso

Λίμνη γλυκού νερού που σε ύψος 4.000 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας.
4. Λίμνη Namtso

Βρίσκεται 4.718 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, διάσημο μέρος προσκυνήματος των βουδιστών.
5. Λίμνη Pangong Tso

Βρίσκεται στα δυτικά του Θιβέτ και καλύπτει 155 χιλιόμετρα σε μήκος, ενώ διαθέτει στη λεκάνη της γλυκό (ανατολικά) και αλμυρό (δυτικά) νερό.
6. Λίμνη Lannga Co

Αλμυρή λίμνη στα δυτικά του Θιβέτ, 4.572 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
7. Λίμνη Zhari Namco

Είναι η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη αλμυρού νερού στο Θιβέτ που καλύπτει μια έκταση 1.023 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
8. Λίμνη Rinchen Xiubu Co

Λίμνη αλμυρού νερού που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της περιοχής Zhongbao στο Θιβέτ. Καλύπτει μια έκταση 187,1 τετραγωνικών μέτρων και βρίσκεται σε υψόμετρο 4.756 μέτρων.
9. Λίμνη Yamzhog Yumco

Λίμνη αλμυρού νερού, περίπου 70 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λάσα. Καλύπτει μια έκταση 678 τετραγωνικών μέτρων και βρίσκεται με υψόμετρο 4.441 μέτρων.
10. Λίμνη Dagze Co

Λίμνη αλμυρού νερού στο βόρειο Θιβέτ και σε υψόμετρο 4.459 μέτρων.

 perierga

Οι 35 καλύτερες επιστημονικές εικόνες του 2013

Μέσα στο 2013 είδαμε πολλές φωτογραφίες και εικόνες από διάφορα μέρη του κόσμου και με ποικίλη θεματολογία.

Όμως, οι εικόνες που θα δείτε στη συνέχεια δεν είναι απλές φωτογραφίες. Είναι φωτογραφίες που απαθανατίζουν κάποια από τα σπουδαιότερα επιστημονικά ευρήματα και γεγονότα της χρονιάς.

Απολαύστε τις πιο εντυπωσιακές εικόνες της χρονιάς που φεύγει!!!

Φωτογραφία από το παλιρροϊκό κύμα που δημιουργήθηκε από τον τυφώνα στη Hangzhou, στην επαρχία Zhejiang της Κίνας.

Ο Βρετανός φωτογράφος Tim Flach δημιούργησε μια σειρά φωτογραφιών με τίτλο “More Than Human”, οι οποίες καταγράφουν τα συναισθήματα των άγριων πλασμάτων.

Καλαμπόκι Glass Gem. Μοναδική ποικιλία από τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Magellan Telescope Giant με αναλυτική ισχύ δέκα φορές μεγαλύτερη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA.

Βόρειο Σέλας στο Βόρειο Πόλο. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Beautiful World”, από το Lonely Planet.

Μαγευτική φωτογραφία του Nick Brandt στη λίμνη Natron στη Τανζανία.

Ο δημοσιογράφος Justin Catanoso συνοδευόμενος από τον τροπικό βιολόγο Miles Silman και την ομάδα του στο Manu National Park στο Περού.

Ηλιακή έκλειψη δείχνει τον ήλιο πίσω από το φεγγάρι.

Εκρήξεις στην Αίτνα.

Strokkur στην Ισλανδία.

Επιστήμονες τραβούν τη πρώτη φωτογραφία του δεσμού υδρογόνου.

Κούσκο του Περού. Άγριοι παπαγάλοι τρέφονται με σπόρους και φρούτα.

Ερευνητές Ύπνου διαπίστωσαν ότι τα κανάλια (μπλε) δημιουργήθηκαν με τη συρρίκνωση των νευρώνων κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Γιγάντια κάτοπτρα σε Νορβηγικές βουνοπλαγιές στην πόλη Rjukan. Έχουν ρυθμιστεί να ακολουθούν τον ήλιο και να αντανακλούν το φως του στην πόλη.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το τηλεσκόπιο (ESO) VISTA οι επιστήμονες έκαναν τον πρώτο 3D χάρτη του Γαλαξία μας.

Φύκια Enteromorpha ξεβράζονται στις παραλίες της Κίνας στην επαρχία Shandong τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Δορυφορική εικόνα από την Κίνα δείχνει το πρόβλημα του νέφους από την ατμοσφαιρική ρύπανση.

Το Cygnus Wall. Βρίσκεται περίπου 1.800 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Bill Snyder τη διάρκεια μιας περιόδου 18 ωρών.

Η εκτόξευση του πυραύλου, που μετέφερε το διαστημικό όχημα LADEE με αποστολή να μελετήσει την ατμόσφαιρα της Σελήνης, χαρακτηρίστηκε από απόλυτη επιτυχία έχοντας ωστόσο μια παράπλευρη απώλεια, τον θάνατο ενός βάτραχου.

Φωτογραφία του Sergey Gorshkov. Έκρηξη του ηφαιστείου Plosky Tolbachik ύστερα από 35 χρόνια στην κεντρική Ρωσία τον περασμένο Νοέμβριο.

Μεγενθυμένη εικόνα χαμαιλέοντας. Με μπλε χρώμα οι χόνδροι και με κόκκινα τα οστά.

Μια αεροφωτογραφία αιχμαλωτίζει την ομορφιά του Plitvice Lakes National Park της Κροατίας.

Φωτογραφία μέσα από το διαστημικό σκάφος Soyuz που μετέφερε την Ολυμπιακή δάδα.

Στρώμα πάγου στο “Cloud Gate” του Σικάγο.

Το παγωτό που δημιούργησε ο Charlie Francis. Δημιουργείτε από πρωτεΐνες μέδουσας. Κοστίζει 220 δολάρια η σέσουλα.

Ο Δρ Kieran Boyle από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης στη Σκωτία φωτογράφησε ένα κύτταρο εγκεφάλου ιππόκαμπου.

Όρος Sinabung στην Ινδονησία. Είναι ενεργό εδώ και δύο μήνες ενώ εκρύγνει λάβα και στάχτη.

Φωτογραφία από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA στον Κρόνο.

Καταιγίδα στο False Kiva της Γιούτα.

Χοίρος κολυμπά στο Big Major Cay στις Μπαχάμες.

Μια γεωλόγος συλλέγει δείγματα στην έρημο της Γιούτα για το σταθμό Mars Desert Research (MDRS) το Μάρτιο.

Ο Greg du Toit από τη Νότια Αφρική, κέρδισε το βραβείο Wildlife Photographer of the Year για τη φωτογραφία του όπου αποθανατίζει ένα ελέφαντα στο Βόρειο Tuli Game Reserve στη Μποτσουάνα.

Ο πρόσφατα ανακαλυφθείς πλανήτης GJ 504 b.

Ασβεστόλιθοι στο Zhangjiajie National Forest Park στην Κίνα.

Ο φωτογράφος Rolf Maeder αποθανατίζει το Grand Canyon με κεραυνούς. 

 

neolaia.gr

Ο σπουδαίος Θουκυδίδης και το έργο του!

Θουκυδίδης: Ο Μεγάλος επιστήμων, ιστορικός, πολιτικός και στρατηγός, γεννήθηκε στον Δήμο Αλλιμούντα (Άλιμος) της Αττικής.
Ήταν γιος του Ολόρου, ο οποίος ήταν συγγενής του μεγάλου στρατηγού Μιλτιάδη. Αυτή η συγγένεια αποδεικνύεται και από το ότι όταν πέθανε, τάφηκε στο επίσημο Κιμώνειο νεκροταφείο, διότι ο πολιτικός και στρατηγός Κίμων ήταν γιος του Μιλτιάδη.
Η μητέρα του Ηγησιούλη, ήταν κόρη του Βασιλιά της Θράκης Ολόρου, από αυτήν είχε κτήματα και ορυχεία χρυσού στην Θράκη, στην θέση Σκαπτή Ύλη.
Έτυχε σπουδαίας εκπαιδεύσεως και μορφώσεως, είχε ως δασκάλους τους Φιλοσόφους και παιδαγωγούς Αναξαγόρα και Αντιφώντα. Έφηβος, ενώ παρακολουθούσε τον Ηρόδοτο να διαβάζει ένα μέρος από την ιστορία του, από την μεγάλη συγκίνησή του δάκρυσε. Ο Ηρόδοτος όταν το παρατήρησε, είπε στον πατέρα του Όλορο: «Οργά η φύσις του υιού σου προς τα μαθήματα Όλορε».
Το 430 π.Χ. που ήταν το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, έπεσε στην Αθήνα φοβερός λοιμός, που τον είχαν μεταφέρει τα πληρώματα των Αθηναϊκών πλοίων, όταν επέστρεψαν από την Πελοπόννησο.
Τότε ασθένησε σοβαρά και ο Θουκυδίδης και χάρη στην λεπτομερή περιγραφή της ασθένειάς του από τον ίδιο, από την εμφάνισή της έως και την ίασή του, γνωρίζουμε σήμερα το είδος του λοιμού και την τεράστια συμφορά που επέφερε στους Αθηναίους και κατ’ επέκταση στον Ελληνισμό.
Τα επόμενα χρόνια πήρε μέρος σε διάφορες μάχες και ναυτικές επιχειρήσεις στον Κορινθιακό κόλπο με τον Φορμίωνα, το 428 π.Χ., στην Αιτωλία και Ακαρνανία το 426 π.Χ. με τον στρατηγό Δημοσθένη.
Το 424 π.Χ. εξελέγη στρατηγός, αυτό το αναφέρει ο ίδιος στην ιστορία του, όπου και τον έστειλαν στην Αμφίπολη της Θράκης, επειδή γνώριζε την περιοχή. Ο στρατηγός των Σπαρτιατών Βρασίδας, εμφανίστηκε ξαφνικά στην Αμφίπολη και σε διαπραγματεύσεις με τους ντόπιους και δίχως να δώσει μάχη, ειρηνικά κατέλαβε την πόλη.
Ο Θουκυδίδης βρισκόταν στην Θάσο όταν συνέβη αυτό, τον ειδοποίησε ο Φρούραρχος της Αμφίπολης Ευκλέας, έτρεξε αμέσως στην Αμφίπολη, αλλά η παράδοση είχε γίνει. Πολέμησε εναντίον περισσοτέρων Σπαρτιατών και κατόρθωσε να κρατήσει ελεύθερο το επίνειο της Αμφίπολης, Ηνιόνα.

Ο πλανήτης που δεν έπρεπε να υπάρχει!

Έναν ακόμη εξωπλανήτη ανακάλυψαν οι αστρονόμοι αλλά αυτή τη φορά πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση αφού οι ειδικοί λένε ότι κανονικά αυτός ο πλανήτης δεν έπρεπε να υπάρχει. Τα χαρακτηριστικά του και ειδικά το μέγεθός του σε σχέση με τη θέση στην οποία βρίσκεται πονοκεφαλιάζουν τους επιστήμονες.

Ο πλανήτης

Την ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Ο πλανήτης που εντόπισαν έλαβε την κωδική ονομασία HD 106906b. Πρόκειται για έναν πλανήτη βρέφος αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών δημιουργήθηκε μόλις πριν από 13 εκατομμύρια έτη όταν η Γη μας είναι αισίως… 4,5 δισ. ετών.

Ο HD 106906b είναι ένας γίγαντας με μάζα 11 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία. Αυτό που έχει κάνει τους επιστήμονες να απορούν είναι η θέση στην οποία βρίσκεται στο πλανητικό σύστημα που ανήκει. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι βρίσκεται περίπου 650 φορές πιο μακριά από το μητρικό του άστρο από ό,τι η Γη από τον Ηλιο.

Πως βρέθηκε εκεί;

Η ύπαρξη ενός τέτοιου μεγέθους πλανήτη σε τόσο μεγάλη απόσταση από το μητρικό του άστρο προβληματίζει τους ειδικούς. Οι πλανήτες δημιουργούνται από την ύλη (σκόνη, αέρια) που υπάρχει στον κοσμικό δίσκο που δημιουργείται γύρω από ένα νεογέννητο άστρο. Η περισσότερη ύλη συγκεντρώνεται στον πυρήνα και τα εσωτερικά στρώματα του δίσκου. Στα εξωτερικά του στρώματα δεν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες ύλης ή τουλάχιστον τέτοιες που να επιτρέπουν τον σχηματισμό ενός γιγάντιου πλανήτη όπως ο HD 106906b.

Αν το σύστημα στο οποίο ανήκει ο HD 106906b ήταν δυαδικό, δηλαδή υπήρχαν δύο άστρα σε αυτό, η ύπαρξη του θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ομως πρόκειται για ένα πλανητικό σύστημα με ένα άστρο, παρόμοιο μάλιστα με τον Ηλιο.

«Αυτό το πλανητικό σύστημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον επειδή κανένα μοντέλο σχηματισμού πλανητών ή άστρων δεν εξηγεί αυτό που βλέπουμε» αναφέρει η Βανέσα Μπέιλι επικεφαλής της μελέτης. Η ανακάλυψη αυτού του πλανήτη είναι συναρπαστική επειδή βρίσκεται τόσο μακριά από το μητρικό του άστρο εγείροντας μια σειρά από ερωτήματα για την ιστορία, τον σχηματισμό και τη σύνθεση του.

«Ο εντοπισμός του μας προσφέρει νέα δεδομένα για την ποικιλομορφία των πλανητικών συστημάτων στο Σύμπαν» αναφέρει η Τίφανι Μεσκατ, του Αστεροσκοπείου Leiden στην Ολλανδία που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσίευσε τη μελέτη στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters». Tromaktikonewsnowgr

Breaveheart: Η αληθινή ιστορία του Σκωτσέζου ήρωα, Γουίλιαμ Γουάλας

«Αυτή είναι η αλήθεια που σου λέω. Απ’ όλα τα αγαθά του κόσμου, η ελευθερία είναι το πιο πολύτιμο. Ποτέ να μην ανεχτείς, γιέ μου, να ζήσεις στα δεσμά της δουλείας, που περιπλέκονται».
Αυτή ήταν η συμβουλή που έδωσε «προίκα», στον μικρό Γουίλιαμ Γουάλας ο θείος του και αυτός την ακολούθησε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Ήταν το 1296.
Η βαριά φορολογία που επέβαλε ο βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος Ά ο Μακροσκελής, στους κατακτημένους Σκωτσέζους, οι αδικαιολόγητες φυλακίσεις, οι βιαιοπραγίες και η αξίωση να τον ακολουθούν στις στρατιωτικές εκστρατείες ενάντια στη Γαλλία, ενέτειναν το κλίμα δυσαρέσκειας και δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για επανάσταση.
Η πρώτη νύχτα
Τα χαράτσια του αγγλικού στέμματος, τα οποία εισπράττονταν ακόμη και με τρόπο βίαιο, ήταν πολλά και ποικίλα. Σκοπός τους δεν ήταν μόνο να γεμίσουν το βασιλικό θησαυροφυλάκιο, αλλά και να ταπεινώσουν, επιδεικνύοντας κάθε φορά την αγγλική κυριαρχία, πάνω στον ανυπεράσπιστο λαό.
Ένα από τα πιο επαχθή χαράτσια, ήταν και ο «νόμος της πρώτης νύχτας», «jus primae noctis». Επρόκειτο για σαρκικό φόρο, ο οποίος έδινε το δικαίωμα στον τοπικό άρχοντα στο όνομα του βασιλιά, να πλαγιάζει με την παρθένα νύφη την πρώτη νύχτα του γάμου της. Η τιμωρία για όποιον αντιστεκόταν, ήταν ο θάνατος.
Υπό αυτό το καθεστώς, ολόκληρη η Σκωτία έμοιαζε με ένα καζάνι που βράζει και το μόνο που έμενε, ήταν να βρεθεί εκείνος, που θα άναβε το φυτίλι της επανάστασης και θα ηγούνταν του αγώνα για ανεξαρτησία.
Ο braveheart
Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Γουίλιαμ Γουάλας. Γεννήθηκε το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1270, ωστόσο, λίγα είναι γνωστά για το πρόσωπό του μέχρι και το 1297, οπότε και ξεκίνησε η δράση του. Υπάρχουν δύο εκδοχές για το πώς ξεκίνησαν όλα. Στην πρώτη από αυτές λέγεται, ότι ο Γουάλας ψάρευε σε ένα ποτάμι, όταν εμφανίστηκε μπροστά του μια ομάδα Άγγλων στρατιωτών και του ζήτησε να παραδοθεί. Αυτός τους περιέπαιξε, προσφέροντάς τους το μισό ψάρι που είχε πιάσει και μόλις τον πλησίασε ένας στρατιώτης, εκνευρισμένος, ο Γουάλας τον σκότωσε με το καλάμι του ψαρέματος. Στη συνέχεια πήρε το ξίφος του και σκότωσε άλλους τέσσερις. Η άλλη εκδοχή αναφέρει ότι τον Μάιο του 1297, ο Γουάλας μαζί με 30 ακόμη άνδρες κατάφερε να γλιστρήσει νύχτα στο κάστρο του Λανάρκ και να σκοτώσει τον Σερίφη του, μέσα στην ίδια του την κρεβατοκάμαρα. Επρόκειτο για πράξη εκδίκησης, καθώς ο Σερίφης ήταν αυτός που διέταξε τη θανάτωση της γυναίκας του, Μάριον, επειδή το ζευγάρι είχε παντρευτεί κρυφά και ο ίδιος δεν είχε εισπράξει τον «σαρκικό» φόρο, ως έπρεπε…

Ο φόνος του Σερίφη αποτέλεσε το έναυσμα για την εξέγερση σε ολόκληρη την επικράτεια της Σκοτίας. Η φήμη του Γουάλας αυξανόταν με ρυθμούς γοργούς και σύντομα κατάφερε να φτιάξει έναν μικρό στρατό, απαρτιζόμενο από αγρότες και κτηνοτρόφους. Με τη δύναμη αυτή, άρχισε τις επιδρομές στις κατεχόμενες περιοχές της Νότιας Σκωτίας, σκορπίζοντας τον θάνατο στους Άγγλους στρατιώτες και ελευθερώνοντας διαδοχικά τις πόλεις Αμπερντίν, Πέρθ, Γλασκόβη και Νταντέ. Την ίδια στιγμή, σύσσωμοι οι Σκωτσέζοι ευγενείς, φοβούμενοι μη χάσουν τα προνόμια του παρελθόντος και τους τίτλους τους, δήλωναν υποταγή στον Εδουάρδο.


Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1297, οι Σκωτσέζοι πετυχαίνουν μια μεγαλειώδη νίκη. Υπό την ηγεσία του Γουίλιαμ Γουάλας αντιμετωπίζουν και συντρίβουν στη γέφυρα του Στέρλινγκ, τον αριθμητικά υπέρτερο αγγλικό στρατό. Κόντρα στους 10.000 πεζούς και τους 3.000 επίλεκτους ιππείς, ο Γουάλας επιδεικνύει τη στρατηγική ευφυΐα του και παγιδεύει τις εχθρικές δυνάμεις γύρω από τα στενά της γέφυρας. Οι Άγγλοι στρατιώτες τρομαγμένοι οπισθοχωρούν, η γέφυρα καταρρέει και όσοι είχαν επιζήσει της φονικής μάχης, πνίγονται. Ανάμεσα στους νεκρούς της μάχης αυτής, είναι και ο θησαυροφύλακας του Εδουάρδου στη Σκωτία. Ο Γουάλας γδέρνει το πτώμα του και φτιάχνει με το δέρμα του, θήκη για το σπαθί του.

Η σφαγή των Ινδιάνων Σεγέν και Αραπάχο.

«Έχω έρθει να σκοτώσω Ινδιάνους και θα το κάνω με όποιον τρόπο μπορώ»

Στις 29 Νοεμβρίου του 1864, η πολιτοφυλακή του Κολοράντο σφαγίασε 137 φιλήσυχους Ινδιάνους, στην περιοχή Σαντ Κρικ του Κολοράντο. Ανάμεσά τους, 109 γυναίκες και παιδιά. Ο Συνταγματάρχης Τζον Τσίβινγκτον, που διέταξε την επίθεση, αρχικά τιμήθηκε ως ήρωας, αλλά όταν έγιναν γνωστές οι θηριωδίες που διέπραξε, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον στρατό και την ανερχόμενη πολιτική του καριέρα.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Οχυρού Λαραμί, που υπογράφηκε το 1851, οι τεράστιες εκτάσεις ανάμεσα στον ποταμό Αρκάνσας και στα Βραχώδη Όρη, ανήκαν στις ινδιάνικες φυλές των Σεγέν και Αραπάχο.
Το 1858, όμως, οι περιοχές των Ινδιάνων πλημμύρισαν με «χλωμά πρόσωπα», που έψαχναν για χρυσό. Έτσι, το 1861, υπογράφηκε καινούργια συνθήκη, που μείωνε σημαντικά την έκταση των ινδιάνικων περιοχών. Οι Ινδιάνοι αποδέχτηκαν τη συνθήκη χωρίς αντιδράσεις, επιθυμώντας πάνω απ’ όλα να ζήσουν ειρηνικά.
Μόνο μια ομάδα πολεμιστών, οι «Στρατιώτες Σκύλοι», αντιτάχθηκαν στη συνθήκη και συνέχισαν να κυνηγούν στις περιοχές που είχαν περάσει στην κυριαρχία των λευκών.

Ο Συνταγματάρχης Τζον Τσίβινγκτον.

Κατά τη διάρκεια του αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, είχε εγκατασταθεί εκεί η Πολιτοφυλακή του Κολοράντο, με τον συνταγματάρχη Τζον Τσίβινγκτον. Από τον Απρίλιο του 1864, ο Τσίβινγκτον ξεκίνησε έναν ανεπίσημο πόλεμο με τους ατίθασους Ινδιάνους.
Ήταν αποφασισμένος να εξολοθρεύσει και τον τελευταίο Ινδιάνο της περιοχής: «Κατάρα σε όποιον υποστηρίζει τους Ινδιάνους. Έχω έρθει να σκοτώσω Ινδιάνους και θα το κάνω με όποιον τρόπο μπορώ. Σκοτώστε τους και πάρτε τα σκαλπ σε μικρούς και μεγάλους, γιατί οι κόνιδες γίνονται ψείρες».
Τον προσέγγισαν ορισμένες ομάδες Σεγέν και Αραπάχο, ζητώντας ειρήνη και προστασία από τις διαμάχες. Ο Τσίβινκγτον τους ξεγέλασε, όταν τους διαβεβαίωσε ότι βρίσκονταν υπό την προστασία της πολιτοφυλακής και τους είπε να κατασκηνώσουν στα ανατολικά του οχυρού Λιόν, στην περιοχή Σαντ Κρικ.
Η σφαγή
Όταν οι Ινδιάνοι πείστηκαν, ο Τσίβινγκτον διέταξε τους 700 άντρες που διοικούσε, να επιτεθούν στην κατασκήνωση στο Σαντ Κρικ. Ήταν 29 Νοεμβρίου του 1864.
Το προηγούμενο βράδυ, η στρατιά του Τσίβινγκτον γλεντούσε, αναμένοντας την νίκη της εναντίον των φιλήσυχων Σεγέν. Γνώριζαν πολύ καλά, ότι οι μόνοι αντίπαλοί τους στην περιοχή, η πολεμική ομάδα των “Στρατιωτών Σκύλων”, δεν είχε καμία σχέση, με τους ανθρώπους που θα έβρισκαν στην κατασκήνωση.

Το ινδοευρωπαϊκό παραμύθι καταρρίπτεται

 

Το δεύτερο ήμισυ του 18ου και τις αρχές του 19ου αι. αναπτύχθηκε από τον Γάλλο Coeurdoux (1767), τον Άγγλο William Jones (1786) και από τους Γερμανούς Fr. Schlegex (1772-1829) και Fr. Bopp (1791-1867) η θεωρία των Ινδοευρωπαίων, η οποία εξυπηρετούσε τις αποικιοκρατικές χώρες.

 

Κατά την θεωρία αυτή άνθρωποι από την Ινδία προχώρησαν προς την Ευρώπη και την 3η π.Χ. χιλιετία έφθασαν στα Ουράλια όρη και άλλοι προχώρησαν προς την Δ. Ευρώπη και άλλοι από το 2000 π.Χ. άρχισαν να κατεβαίνουν στο νότιο τμήμα της Βαλκανικής χερσονήσου ως Ίωνες, το 1800 π.Χ. ως Αχαιοί και το 1100 π.Χ. ως Δωριείς

 

.Αργότερα θεωρήθηκε ως κοιτίδα των Ινδοευρωπαϊκών ή Ιαπετικών λαών (συμπεριλαμβάνονται εκτός από τους Ευρωπαίους και τους Ινδούς και οι Αρμένιοι, Πέρσες και Αφγανοί) η βόρεια ή κεντρική Ευρώπη και άλλοι προχώρησαν προς ανατολάς έως την Ινδία και άλλοι διά της κοιλάδας του Αξιού έως τον ελλαδικό χώρο.

 

Γι’ αυτό υπάρχουν κοινές λέξεις. Π.χ. μήτηρ (δωρ. μάτηρ) λατιν. mater ινδ, mata πατήρ pater pita ναυς, αιτ. vaFa (νήα) navis, naven naus, navan δύο duo dua τρία tria tri επτά septen sapta βους bos gaiis

 

Πάρα πολλές όμως αρχαίες ελληνικές λέξεις δεν έχουν αντίστοιχες στις άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες και πολλοί επιστήμονες, και επειδή δεν βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα κοινής ινδοευρωπαϊκής τεχνοτροπίας, δεν αποδέχθηκαν ποτέ την ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Π.χ. ο J. Mucke δέχεται ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες, θεωρεί παράλογη την θεωρία αυτή, αφού κανείς δεν γνωρίζει την αρχική κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων και «λαός ούτινος αγνοούμεν τον τόπο οικήσεως, αποτελεί διά την γεωγραφίαν ακατάληπιον εμφάνισιν1».

 

 

Πιστεύει ότι οι Έλληνες γεννήθηκαν βραδέως στην Ελλάδα, όπως και η γλώσσα τους. Από την επίδραση των μικρών αρχικώς ομάδων και των γλωσσών τους, έπειτα από τις μεγαλύτερες ομάδες και τις διαλέκτους τους εμφανίζεται λαός συμπαγής και ενιαία εθνική γλώσσα. 

 

Από τις διαλέκτους γεννάται εθνική γλώσσα, ουδέποτε από την εθνική γλώσσα γεννώνται διάλεκτοι. Την ινδοευρωπαϊκή θεωρία απορρίπτουν και πρόσφατες έρευνες του DNA, που έγιναν από πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής, στις οποίες συμμετείχε και το Αριστοτέλειο2 Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και είχαν απώτερο σκοπό να διερευνηθούν οι βιολογικές ρίζες των ευρωπαϊκών πληθυσμών.

 

 Οι έρευνες απέδειξαν ότι οι Έλληνες κατά 75-80% έχουν παλαιολοθική προέλευση έως 80.000 έτη πριν και κατά 20-25% νεολιθική 9.000-3.000 π.Χ. και η γενετική σύσταση και των Μακεδόνων κατά 99.6% είναι καυκάσια (λευκή) και μόνον 0.04% μη λευκή. 

 

Επομένως όλα τα γενετικά στοιχεία συνηγορούν για την γενετική συνέχεια των κατοίκων της Ελλάδος με ελάχιστες επιμιξίες από τους γειτονικούς πληθυσμούς και καμία επίδραση από μογγολικούς και νέγρικους λαούς.

 

 Κατά την νεολιθική εποχή μετακινήθηκαν άνθρωποι από την Ασία προς την Ευρώπη αλλά από τις περιοχές έως και την Περσία, όπως μετακινήθηκαν και από την Ελλάδα και την Μ. Ασία περίπου 5-20% προς το εσωτερικό της Ασίας. Από την Ινδία προς την Ευρώπη μετακινήθηκαν μόνον το 1,000 μ.Χ. και αυτοί είναι οι Αθίγγανοι. 

 

Οι έρευνες του DNA απέδειξαν ότι και οι άλλοι Ευρωπαίοι κατά 80% έχουν παλαιολιθική προέλευση και έχουμε τρία διαφορετικά κύματα μετακινήσεων, που αντιστοιχούν στις παγετωνικές περιόδους από 50.000-9.000 έτη π.Χ. Δηλαδή κατά τις παγετωνικές περιόδους ο ανθρώπινος πληθυσμός είχε μεγάλες απώλειες και για. να επιβιώσει κατέφευγε σε τρεις περιοχές, σε τρία κέντρα, στην Βαλκανική, στην Ουκρανία και στην Ιβηρική χερσόνησο στην χώρα των Βάσκων. 

 

Στην Ιταλία δεν κατέφευγε, επειδή έπρεπε να περάσει τις Αλπεις.

 

 

Όταν βελτιωνόταν το κλίμα μετακινούνταν εκ νέου προς την Κεντρική Ευρώπη. Το υπόλοιπο 20% και των άλλων Ευρωπαίων έχει νεολιθική προέλευση 9.000-3.000 έτη π.Χ, και προέρχεται από την Εγγύς Ανατολή και την Ν. Βαλκανική. Επομένως οι πεδιάδες της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας πρέπει να ήταν η κοιτίδα εξαπλώσεως των κατοίκων της Ευρώπης την νεολιθική εποχή και οι γυναίκες μετακινήθηκαν κυρίως μέσω της κοιλάδας του Αξιού, ενώ οι άνδρες μετακινήθηκαν κυρίως με πλοία στα παράλια της Ιταλίας, Γαλλίας και Ισπανίας και μετέφεραν τον τότε πολιτισμό τους.

 

 Γι’ αυτό έως την 8η π.Χ. χιλιετία το DNA των Ιταλών ήταν όμοιο με των Ελλήνων, ο ένας στους τέσσερις κατοίκους της Ν. Ιταλίας (Μεγάλης Ελλάδος) σήμερα έχει την σφραγίδα του DNA των Ελλήνων. Και οι Βάσκοι θεωρούν τους Έλληνες πολύ μακρινούς συγγενείς. 

 

Οι έρευνες του DNA επιβεβαιώνουν και τις αρχαιολογικές έρευνες, οι οποίες απέδειξαν ότι στον ελλαδικό χώρο υπάρχει συνεχής ανθρώπινη παρουσία, διότι περίπου πριν 100.000 έτη έχουμε κατοίκηση ανθρώπων στην Θεσσαλία3, πριν 50.000-45.000 έτη στην Θεόπετρα Τρικάλων, πριν 35.000 έτη στον Κοκκινόπηλο της Ηπείρου και μετά το 30.000 έτη έχουμε πολύ περισσότερα αρχαιολογικά ευρήματα κατοικήσεως ανθρώπων στον ελλαδικό χώρο.