Ο Sir Joseph Stamp, πρώην διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας, (που παρεμπιπτόντως είναι και ο 2ος πλουσιότερος άνθρωπος στην Αγγλία) είχε πει πως:
Οι τραπεζίτες κατέχουν τη γη.Το σύστημα έχει σχεδιαστεί για να σας μετατρέψει σε έναν «καλό εργαζόμενο (σκλάβο) / καταναλωτή» και τίποτα περισσότερο.
Πάρτε τους και ολόκληρη τη γη, αν θέλετε, αλλά αφήστε τους τη δύναμη να δημιουργήσουν χρήματα, και σε ελάχιστο χρόνο –όσο κρατάει το πάτημα ενός στυλό- θα δημιουργήσουν αρκετά χρήματα για να την αγοράσουν ξανά! Στερήστε τους, όμως, τη δύναμη να δημιουργήσουν χρήματα, και όλες οι μεγάλες περιουσίες όπως η δική μου, θα εξαφανιστούν! Και θα έπρεπε να εξαφανιστούν, γιατί τότε θα είχαμε έναν καλύτερο και πιο ευτυχισμένο κόσμο για να ζήσουμε.
Όμως, αν θέλετε να παραμείνετε οι σκλάβοι των τραπεζιτών και να πληρώνετε το κόστος της δικής σας σκλαβιάς, αφήστε τους να συνεχίζουν να δημιουργούν χρήμα!
Κάθε μέρος του συστήματος εξακολουθεί και υπάρχει επειδή εσείς συμφωνείτε και συνεχίζετε να είστε ένα μέρος του, αποδεχόμενοι τη δύναμή του.
Το σύστημα είναι ένα συμπλεκόμενο, αλληλοεξαρτώμενο, συνεργαζόμενο (αφού έχουν μοιράσει μεταξύ τους την «πίττα») καρτέλ κοινωνικού ελέγχου!
Ακόμα και το εκπαιδευτικό σύστημα έχει σχεδιαστεί για μία σειρά μαθημάτων γεμάτη με κοινωνικά ψέματα και σκοπό του έχει να σας βάλει σε μια κατάσταση που θα «προγραμματίσει» και θα ενσταλάξει βαθιά μέσα σας τις ανασφάλειες που θα αξιοποιηθούν από τις εταιρείες και τις κυβερνήσεις στη μετέπειτα ζωή σας.
Αν δεν ξέρετε γιατί τόσα πολλά σχολεία και τόσοι πολλοί ερευνητές «λυγίζουν» και γέρνουν προς την σκοτεινή πλευρά, πραγματικά δεν είναι δύσκολο να το μαντέψετε.
Έχει να κάνει με τα χρήματα.
Εάν εσείς οι ίδιοι νιώθετε υπερήφανοι ως «ακαδημαϊκοί» (κάποιος που έχει πάει στο πανεπιστήμιο, στην ουσία πάει σχολείο το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του -και δεν σταματά εύκολα τη μόρφωσή του καθώς συνεχίζει να ανταμείβεται για το ότι είναι τόσο… εξαιρετικός αναμεταδότης -«παπαγαλάκι»-), έχετε υπ’ όψιν σας πως κάποιος πρέπει να πληρώσει όλο αυτό το κόστος. Πώς γίνεται αυτό; Αυτό γίνεται κυρίως με επιχορηγήσεις. Αυτές οι επιχορηγήσεις χρησιμοποιούνται από εταιρείες και κυβερνήσεις για να δώσουν την ακαδημαϊκή σφραγίδα της έγκρισης για την κυβερνητική ή εταιρική ανοησία.
Γιατί, δηλαδή, θα πρέπει οι τράπεζες να έχουν τη δυνατότητα να δημιουργoύν τα χρήματα;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση.Γιατί θα πρέπει οι κυβερνήσεις να δανείζονται χρήματα;
Αυτή είναι μια άλλη πολύ καλή ερώτηση.Το ισχύον σύστημά μας είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να κάνει πλούσιους τους τραπεζίτες και να βυθίσει όλους τους άλλους στο χρέος.
Και, μήπως, αυτό ακριβώς δεν έχει συμβεί;Ας θυμηθούμε αυτό που έχει πει ο Thomas Jefferson:
Τα μάτια των πολιτών μας δεν είναι επαρκώς ανοικτά για την πραγματική αιτία της δυστυχίας μας.Και φυσικά δεν ήταν ο μόνος που κατακεραύνωσε το τραπεζικό σύστημα.
Της αποδίδουμε τα πάντα, εκτός από την πραγματική αιτία της, που δεν είναι άλλη από το τραπεζικό σύστημα.
Μην ξεχνάμε πως ο Henry Ford, Sr, είχε πει:
Εάν ο αμερικανικός λαός ήξερε τη διαφθορά στο χρηματοοικονομικό μας σύστημα, μέχρι το πρωί θα είχαμε επανάσταση!Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, διαπιστώνουμε πως έχουν γραφτεί πολλά για την κρίση που δημιουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και για τις καταστροφικές συνέπειες του δανεισμού χρημάτων -που… «φύτρωσαν» εκ του μηδενός- από τις κεντρικές τράπεζες. Για τα πιστωτικά μονοπώλια έχουν μιλήσει άνθρωποι όντας οι ίδιοι γρανάζια αυτής της μηχανής που πολτοποιεί τους λαούς και ελέγχει τον κόσμο ολόκληρο. Ας δούμε τι έχουν να μας πουν όλοι αυτοί.
[Όπου Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, μπορείτε να βάλετε και Ευρωπαϊκή, με τα δικά μας δεδομένα. Η δε έννοια του «Αμερικάνικου Ονείρου», δεν χρίζει ανάλυσης, Την ζήσαμε και την πληρώνουμε (πολύ άσχημα)....]
Στην Αμερική, όλη η αβεβαιότητα, η σύγχυση και η δυστυχία οφείλεται, όχι τόσο από τις ατέλειες και τα κενά που υπάρχουν στο Σύνταγμα ή στην ομοσπονδία, ούτε από την έλλειψη ακεραιότητας ή αξιών, όσο από την προφανή άγνοια για την φύση του νομίσματος, την πίστωση και την κυκλοφορία του.
John Quincy Adams
Βλέπω στο εγγύς μέλλον να μας προσεγγίζει μια κρίση που με παραλύει και με κάνει να τρέμω για την ασφάλεια της χώρας μου. Ως αποτέλεσμα του πολέμου, οι εταιρείες ενθρονίστηκαν και θα ακολουθήσει μια περίοδος διαφθοράς διάχυτης στα υψηλά κλιμάκια. Η εξουσία του χρήματος θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει παντού˙ εκμεταλλευόμενη τις προκαταλήψεις των ανθρώπων, θα ζημιώσει τον λαό μέχρις ότου όλος ο πλούτος να συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια και η Δημοκρατία να καταστραφεί. Ποτέ δεν έχω αισθανθεί μεγαλύτερη αγωνία για την ασφάλεια της χώρας μου, ούτε και τότε ακόμα που ήμασταν εν τω μέσω πολέμου.
Αβραάμ Λίνκολν, 21 Νοεμβρίου 1864,
απόσπασμα από την επιστολή του προς τον συνταγματάρχη William F. Elkins
απόσπασμα από την επιστολή του προς τον συνταγματάρχη William F. Elkins
Οι τράπεζες δημιουργούν την πίστωση. Είναι λάθος να πιστεύει κάποιος ότι η τραπεζική πίστωση δημιουργείται από τις καταθέσεις (των χρημάτων) στις τράπεζες. Ένα δάνειο που χορηγείται από μια τράπεζα είναι ξεκάθαρο πως αυξάνει τα χρήματα της κοινότητας των τραπεζών.
Εγκυκλοπαίδεια Britannica, 14η έκδοση
Αλλά εάν, στο κυνήγι των υλικών πόρων, πέσουμε πάλι στην παγίδα του -χωρίς κεφάλαια- χαρτονομίσματος ή στην οιανδήποτε παρεμφερή απάτη, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα δώσουμε την θανατηφόρα μαχαιριά στο ενεργητικό του έθνους μας που αυτήν την στιγμή είναι στα σπάργανα. Το χαρτονόμισμα, κατά κανόνα, θα λειτουργεί στο σώμα της πολιτικής όπως το ποτό στο ανθρώπινο σώμα. Λεηλατεί τα ζωτικά όργανα και τελικά τα καταστρέφει. Το μόνο που κατάφερνε ανέκαθεν, και που θα συνεχίσει να κάνει, το χαρτονόμισμα είναι να καταστρέφει το εμπόριο, να συνθλίβει την αξιοπιστία και την τιμιότητα και να ανοίγει την πόρτα σε κάθε είδος απάτης και αδικίας.
George Washington σε επιστολή του την 9η
Ιανουαρίου 1787 προς τον Jabez Bowen (τον Αμερικανό πολιτικό και
συνταγματάρχη της πολιτοφυλακής κατά την διάρκεια της αμερικανικής
επανάστασης που υπηρέτησε ως Υποδιοικητής του Rhode Island και Πρόεδρος
του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ρόουντ Άιλαντ)
Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση μπορεί κρυφά να κατασχέσει τον πλούτο του λαού. Και ούτε ένας στο εκατομμύριο δεν θα πάρει χαμπάρι την κλοπή.
Λόρδος John Maynard Keynes, στο «Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης»
Το κεφάλαιο πρέπει να προστατευθεί με κάθε τρόπο. Τα χρέη πρέπει να εισπράττονται και ό,τι είναι υποθηκευμένο να κατάσχεται όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν -μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος- οι απλοί άνθρωποι χάσουν τα σπίτια τους, θα γίνουν πιο υπάκουοι και θα πνίγονται από την ισχυρή μέγγενη της εκάστοτε διακυβέρνησης που ασκείται από μια κεντρική εξουσία πλούτου υπό κορυφαίους χρηματοδότες. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ούτε σπίτι για να μείνουν (όλοι αυτοί δηλαδή που τους έχουν πάρει μέχρι τα σπίτια) δεν θα φέρνουν αντίρρηση στους ηγέτες τους. Είναι κάτι που το ξέρουν πολύ καλά όσοι προΐστανται και θέλουν να διαμορφώσουν τον ιμπεριαλισμό του καπιταλισμού για να κυβερνήσουν τον λαό. Χωρίζοντας τους ανθρώπους, θα τους αναγκάσουμε να εξαντλούν την ενέργειά τους στην καταπολέμηση ζητημάτων που δεν μας επηρεάζουν διόλου. Θα καταφέρουμε έτσι να μην ασχολούνται καθόλου με εμάς˙ τους παιδαγωγούς της κοινής αγέλης. Τοιουτοτρόπως, δρώντας διακριτικά, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι θα ολοκληρώσουμε με επιτυχία αυτό το οποίο έχουμε τόσο καλά σχεδιάσει.
Από το περιοδικό του Συλλόγου Τραπεζιτών των ΗΠΑ» («U.S. Banker’s Association Magazine»), 1924
Το Κογκρέσο [και όχι οι ιδιωτικές τράπεζες] πρέπει να κόβει νομίσματα και να ρυθμίζει την αξία τους.
Άρθρο 1 του Συντάγματος των ΗΠΑ.
-Γερουσιαστής Patman: Κύριε Eccles, πώς καταφέρατε και πήρατε τα χρήματα για να αγοράσετε αυτούς τους τίτλους του Δημοσίου, αξίας δύο δισεκατομμυρίων;
-Eccles: Εμείς τα δημιουργήσαμε
-Patman: Από πού τα δημιουργήσατε;
-Eccles: Από το δικαίωμα που έχουμε να εκδίδουμε πιστωτικό χρήμα.
Marriner Eccles, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, ενώπιον του Σώματος της Τραπεζικής και Νομισματικής Επιτροπής, το 1941
Κάθε χαρτονόμισμα που δίνεται στην κυκλοφορία από την Ομοσπονδιακή Κεντρικής Τράπεζα, στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύει ένα καινούριο χρέος ενός δολαρίου.
Στοιχεία της Τραπεζικής και Νομισματικής Επιτροπής
Κάθε μέλος του Κογκρέσου, κάθε γερουσιαστής, ξέρει ακριβώς τι προκαλεί τον πληθωρισμό… αλλά δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να στηρίξει τις δραστικές μεταρρυθμίσεις για την κατάργηση του νόμου περί Ομοσπονδιακού Αποθεματικού γιατί, αυτό, θα του κόστιζε πιθανότατα την δουλειά του.
Robert A. Heinlein
Το Συμβούλιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας έχει καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να αποκρύψει την δύναμή του και την εξουσία που ασκεί. Η αλήθεια όμως είναι ότι το Σύστημα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας έχει σφετεριστεί την κυβέρνηση. Ελέγχει τα πάντα στο Κογκρέσο˙ ελέγχει ακόμα και όλες τις διεθνείς μας σχέσεις. Ανεβάζει και διαλύει κυβερνήσεις, κατά βούληση.
Louis McFadden, Πρόεδρος της Τραπεζικής και Νομισματικής Επιτροπής
Για μεγάλο χρονικό διάστημα πίστευα πως ο 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ρούζβελτ (Franklin Delano Roosevelt, γνωστός και ως FDR) είχε εφαρμόσει πολλές σκέψεις και ιδέες του προς όφελος της Αμερικής. Αλλά, τελικά, δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Οι περισσότερες από τις σκέψεις του ήταν προσεκτικά κατασκευασμένες, εκ των προτέρων, από το Συμβούλιο Εξωτερικών που ήθελε να υπάρχει μία Παγκόσμια Διακυβέρνηση Χρήματος. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναι τίποτε άλλο από μία αλληλουχία διεθνών τραπεζικών μηχανισμών οι οποίοι είναι ξεκάθαρο πως έχουν συσταθεί για το οικονομικό κέρδος μιας μικρής Παγκόσμιας Ομάδας ισχυρών εξτρεμιστών που διψούν για κέρδος και εξουσία. Οι κυβερνητικοί ηγέτες αυτής της Παγκόσμιας Ομάδας και οι κολλητοί τους, οι τραπεζίτες, έχουν πλέον αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του χρήματος και του πιστωτικού μηχανισμού των ΗΠΑ, μέσω της δημιουργίας της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας της οποίας οι ιδιοκτήτες, είναι αυτοί οι ίδιοι.
Curtis Dall, 1936
Για πάνω από έναν αιώνα, οι ιδεολόγοι εξτρεμιστές και από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος άδραχναν την ευκαιρία να επιτεθούν στην οικογένεια Ροκφέλερ. Με αφορμή κάθε περιστατικό που δημοσιεύονταν στον Τύπο, μας κατηγορούσαν για την υπέρμετρη επιρροή που ισχυρίζονται ότι ασκούμε πάνω στους αμερικανικούς πολιτικούς και στους οικονομικούς θεσμούς. Μερικοί μάλιστα πιστεύουν ότι είμαστε μέρος μιας μυστικής κλίκας που λειτουργεί ενάντια στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Χαρακτηρίζουν, τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου, «διεθνιστές» και ισχυρίζονται πως συνωμοτούμε με άλλους -ανά τον κόσμο- για να οικοδομήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη παγκόσμια πολιτική και οικονομική δομή˙ μία Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Αν αυτή είναι η κατηγορία που μου προσάπτουν, τότε δηλώνω ένοχος και τονίζω πως είμαι περήφανος γι’ αυτό.
David Rockefeller, Απομνημονεύματα, 2002
Η ιστορία έχει δείξει πως τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος έχουν χρησιμοποιήσει κάθε μορφή κακοποίησης, κάθε ίντριγκα και κάθε απάτη μα και όλα τα δυνατά βίαια μέσα προκειμένου να διατηρήσουν τον έλεγχο των κυβερνήσεων. Και αυτό το καταφέρνουν με το να ελέγχουν το χρήμα και την έκδοσή του.
James Madison
Φοβάμαι ότι οι απλοί πολίτες δεν θα ήθελαν να ξέρουν ότι οι τράπεζες μπορούν -και το κάνουν- να δημιουργούν και να καταστρέφουν το χρήμα. Ούτε θα ήθελαν να ακούσουν πως, αυτοί που ελέγχουν το πιστωτικό σύστημα και την εμπορική αξιοπιστία ενός έθνους, κατευθύνουν την πολιτική των κυβερνήσεων και κρατάνε στα χέρια τους την μοίρα των ανθρώπων.
R. McKenna, πρόεδρος της τράπεζας του Λονδίνου Midland Bank
Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα, για τις ελευθερίες μας, από τον στρατό. Ήδη, έχουν αναπτύξει μια αριστοκρατία που αποτελείται από την ελίτ αυτών που χειρίζονται το χρήμα και η οποία περιφρονεί την κυβέρνηση. Η εξουσία της έκδοσης των χρημάτων θα πρέπει να αφαιρεθεί από τις τράπεζες και να δοθεί στους ανθρώπους στους οποίους και ανήκει.
Thomas Jefferson
Δεν έχω δει ποτέ τόσους πολλούς γερουσιαστές να εκφράζουν δυσαρέσκεια για τα καθήκοντά τους. Νομίζω ότι η κύρια αιτία αυτής της δυσαρέσκειας είναι πως, βαθιά μέσα μας, ξέρουμε πολύ καλά ότι έχουμε γίνει συνεργοί σε πράξεις φοβερές και ασυγχώρητες. Βαθιά μέσα μας, ξέρουμε ότι η κληρονομιά που δίνουμε στα παιδιά μας είναι η πτώχευση. Εξαπατήσαμε την χώρα μας με αντίτιμο την εκλογή μας.
John Danforth
Άθελά μου, κατέστρεψα την χώρα μου. Ένα μεγάλο βιομηχανικό έθνος ελέγχεται από το πιστωτικό του σύστημα. Και, αυτό το σύστημα, είναι συγκεντρωμένο στα χέρια λίγων μόλις ανθρώπων. Έχουμε φτάσει στο σημείο να είμαστε μία από τις χειρότερες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο˙ απόλυτα ελεγχόμενη… Είμαστε πλέον μια κυβέρνηση που δεν έχουμε ούτε καν αυτήν την ελευθερία γνώμης. Δεν είμαστε μια κυβέρνηση που υπερισχύει η ψήφος της πλειοψηφίας αλλά μια κυβέρνηση που κυβερνάται από τα θέλω και την απειλή κάποιων μικρών ομάδων με κρατούντες. Και είναι αυτοί οι κρατούντες που κατέχουν την εξουσία και την διακυβέρνηση της χώρας μας.
Woodrow Wilson
Αν εξοφλούνταν όλα τα τραπεζικά δάνεια, κανείς δεν θα είχε καταθέσεις ούτε θα κυκλοφορούσε στην αγορά νόμισμα έστω και για δείγμα. Είναι συγκλονιστικό και μόνο να το σκεφτεί κανείς. Είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από τις εμπορικές τράπεζες, όσον αφορά τα χρήματά μας. Για κάθε δολάριο που κυκλοφορεί, είτε πρόκειται για μετρητά είτε για πλαστικό χρήμα, πρέπει να υπάρχει κάποιος που έχει δανειστεί. Εάν οι τράπεζες δημιουργούν αβέρτα τεχνητά χρήματα, θα ευημερούμε˙ αν όχι, θα λιμοκτονήσουμε. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε κανένα απολύτως μόνιμο νομισματικό σύστημα. Όταν κάποιος το συνειδητοποιεί αυτό, αντιλαμβάνεται σε πόσο απελπιστικά τραγική θέση βρισκόμαστε. Στην αρχή θα του φανεί παράλογο, απίστευτο˙ μα η αλήθεια είναι μπροστά μας και είναι αυτή. Είναι το πιο σημαντικό θέμα που, τουλάχιστον, τα ευφυή άτομα μπορούν να σκεφθούν και να δουν την πλήρη εικόνα. Είναι τόσο μείζων ζήτημα, που μπορεί κάλλιστα να προκαλέσει την κατάρρευση του σύγχρονου πολιτισμού μας εάν δεν γίνουν κατανοητά τα κουσούρια του υπάρχοντος συστήματος και δεν διορθωθούν λίαν συντόμως.
Robert H. Hemphill, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Ατλάντα
Εάν το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εκδίδει χρήματα, είναι για να μην έχουν αυτό το δικαίωμα οι ιδιώτες ή οι εταιρείες.
Ο Πρόεδρος Andrew Jackson, που άσκησε βέτο στο Τραπεζικό Νομοσχέδιο το 1836
Αν ποτέ το έθνος μας τα βρει πάλι μπαστούνια, με το χωρίς κεφάλαια χαρτί (χαρτονόμισμα), αυτό θα σημάνει και τον θάνατο του πολιτικού κοινωνικού μας συνόλου.
George Washington
Εάν εκείνη η άτακτη οικονομική πολιτική, που έχει τις