Χαλίλ Γκιμπράν

Ο Γκιμπράν Χαλίλ Γκιμπράν (αραβικά: جبران خليل جبران‎ ​), ή Χαλίλ Γκιμπράν, ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στον Λίβανο στις 6 Ιανουαρίου του 1883, σύμφωνα με το πιστοποιητικό της γέννησής του, καταχωρημένο στο Μπσαρί της σημερινής Δημοκρατίας του Λιβάνου, στις πλαγιές του Ουάντι Καντίσα. Τα εκατομμύρια των αραβόφωνων λαών που γνωρίζουν τα κείμενά του, τον θεωρούν διάνοια της εποχής του.
Η φήμη και η επίδρασή του, όμως, απλώθηκαν πέρα από την Εγγύς Ανατολή. Η ποίησή του μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Τα σχέδια και οι πίνακές του εκτέθηκαν σε πολλές πρωτεύουσες του κόσμου. Ο Αύγουστος Ροντέν, ο δάσκαλός του, τα συνέκρινε με εκείνα του Γουΐλιαμ Μπλέικ. Εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τα τελευταία χρόνια της ζωής του άρχισε να γράφει στην αγγλική γλώσσα. Ο Προφήτης, το γνωστότερο ίσως, μαζί με τα έργα του, που εκδόθηκαν με τα μυστικιστικά του σχέδια, αγαπήθηκαν από αναρίθμητους αναγνώστες, που βρίσκουν μέσα τους μια έκφραση των βαθύτερων συλλήψεων της καρδιάς και του νου. Στις 22 Αυγούστου του 1931, ο Γκιμπράν πέθανε στην ηλικία των 48 ετών σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, από κίρρωση του ήπατος. Η σορός του μεταφέρθηκε τον Ιούλιο του 1931 για να ταφεί σύμφωνα με τη θέλησή του στο Μπσαρί, την ιδιαίτερη πατρίδα του.


«`Η ψυχή μου είναι ο σύμβουλός μου, καί μ' έμαθε ν' ακούω τίς φωνές πού καμιά γλώσσα δέ βγάζει καί κανένα λαρύγγι δέν ψελλίζει. Πρίν ακούσω τίς συμβουλές τής ψυχής μου, ήμούν ανίκανος νά νιώσω τή μαγεία τού ήχού, ήξερα μόνο τό βουητό καί τίς άγριες κραυγές τον πλήθούς. Μά τώρα μπορώ γεμάτος γαλήνη νά νιώσω τή μελωδία τής σιωπής καί ν' ακούσω μέσα της τούς ύμνους τών αίώνων πού τραγουδούν τήν ούράνια έξαρση κι αποκαλύπτουν τής Αίωνιότητας τά μυστικά».
Χαλίλ Γχιμπράν

«`Η μητέρα είναι τά πάντα στή ζωή αυτή είναι παρηγόρια στή θλίψη, έλπίδα στήν απελπισία καί δύναμη στήν αδυναμία. Είναι πηγή συμπόνιας, ύπομονής καί συγγνώμης. "Οποιος έχασε τή μητέρα τον, έχασε τήν αγκαλιά πού τόν ξεκουράζει, τό χέρι πού τού δίνει στοργή καί τά μάτια πού τόν βλέπούν σέ κάθε τον βήμα».
 'Από Τά Σπασμένα Φτερά
«Λένε πώς είμ' έχθρός τών δίκαιων νόμων, τών οίκογενειακών δεσμών καί τών παραδόσεων. Λένε τήν αλήθεια. Δέν αγαπώ τούς νόμούς πού έφτιαξε ό άνθρωπος. 'Αγαπώ τήν άγια καί πνευματική ευγένεια, άπ' όπου θά 'πρεπε ν' αναβλύζει κάθε νόμος σ' αυτή τή γή, γιατί ή εύγένεια αυτή είν' ή σκιά τού Θεού στόν άνθρωπο».
 'Από μιά έπιστολή τού Χαλίλ Γχιμπράν σέ μιά ξαδέλφη του


EIΠΕ..



   Την αυγή μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας.
• Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει!
Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου!
Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!
• Η σοφία παύει να είναι σοφία, όταν γίνεται πολύ περήφανη για να κλάψει, πολύ σοβαρή για να γελάσει και πολύ εγωιστική για να αναζητήσει κάτι περισσότερο από την ίδια.
• Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγε τον.
Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μόρφωσέ το.
Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνα τον.
Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησε τον.
• Διαλέγουμε τις χαρές και τις λύπες μας πολύ πριν τις ζήσουμε.
• Η λογική, όταν κυβερνά μόνη της, είναι μια περιοριστική δύναμη.
• Γενναιοδωρία δεν είναι να μου δίνεις αυτό που εγώ χρειάζομαι περισσότερο από σένα, αλλά αυτό που εσύ χρειάζεσαι περισσότερο από μένα.
• Η λίγη γνώση που ενεργεί αξίζει απείρως περισσότερο από την πολλή γνώση που αδρανεί.
• Το πιο βασανιστικό μαρτύριο δεν είναι η κόλαση. Κόλαση είναι η άδεια καρδιά.
• Η ζωή χωρίς ελευθερία είναι σαν σώμα χωρίς ψυχή.
• Υπερβολή είναι μια αλήθεια που έχασε την ψυχραιμία της.
• Κάθε δράκος γεννά και έναν Άγιο Γεώργιο που θα σκοτώσει τον δράκο.
• Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα από αυτά που μπορείς. Υπερηφάνεια είναι να παίρνεις λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι.
• Η επιθυμία είναι το μισό της ζωής. Η αδιαφορία είναι το μισό του θανάτου.
• Κάθε άνθρωπος στη γη είναι απόγονος όλων των αρχόντων και όλων των σκλάβων που έζησαν ως τώρα.
• Ζωή χωρίς αγάπη είναι σαν δέντρο χωρίς άνθη και καρπούς.
• Τα λόγια μας δεν είναι παρά ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το μεγάλο γλέντι του μυαλού.
• Πιότερο αγαπητό το επιθυμητό από το αποχτημένο.
• Η αγάπη και η αμφιβολία δεν μιλιούνται ποτέ μεταξύ τους.
• Ο πιο αξιολύπητος από όλους τους ανθρώπους είναι αυτός που μετατρέπει τα όνειρά του σε ασήμι και χρυσάφι.
• Ο πραγματικά σοφός δάσκαλος δεν είναι αυτός που σε σπρώχνει μέσα στον οίκο της σοφίας, αλλά αυτός που σε οδηγεί στο κατώφλι του μυαλού σου.
• Ο θάνατος μοιάζει περισσότερο με ένα προφήτη που δεν τον τιμούν στον ίδιο του τον τόπο ή με έναν ποιητή που είναι ξένος για το λαό του.
• Να πιστεύεις στα όνειρα, γιατί σ’ αυτά είναι κρυμμένη η πύλη της αιωνιότητας.