(αποσπάσματα)
Τον είπαν 'Τζίμι Χέντριξ της κρητικής λύρας'. Σεβαστό, βγαλμένο από τη ζωή και τη μουσική του Ψαραντώνη, στέκει.΄Λύρα Ευλογημένη' κατά τον φίλο του, τον Nick Cave, 'ζωντανό πνεύμα του Διόνυσου' για έναν άλλο φίλο του, τον Γιάννη Αγγελάκα.
Έχει αυτή την φωνή που πηγάζει από την καρδιά, αυτήν τη φυσική ευγένεια του ώριμου, σοφού Κρητικού και μια ισοπεδωτική, βουβή άρνηση στον ορυμαγδό από προτάσεις που τον αναφέρουν ως 'θρύλο', ως 'τεράστιο' (το 'κανα ήδη πιο πάνω), ως 'σπουδαίο', ως τον άνθρωπο στον οποίο υποκλίθηκε επί σκηνής ο Nick Cave, την πρώτη κιόλας φορά που τον άκουσε.
'Δεν τα λέω αυτά, τα γράφει ο Τύπος έξω. Άκου να δεις. Ο μεγάλος καλλιτέχνης είναι σωστός άνθρωπος, δεν έχει κόμπλεξ. Όπως βλέπουν τα ψηλά βουνά το ένα τ' άλλο, έτσι συνεννοούνται και οι μεγάλοι άνθρωποι. Σέβονται κι αγαπιούνται και σμίγουνε. Με τον Nick, αγαπιόμαστε πολύ και τα λέμε με το βλέμμα'.
Ναι, είναι θρύλος, και τεράστιος μάλιστα. Ταυτόχρονα είναι ο πιο ταπεινός άνθρωπος που γνώρισες ποτέ.
'Περνάει ο κόσμος, μου ομιλεί, νιώθω αυτήν την ικανοποίηση που η μουσική μας μένει πάντα ζωντανή μαζί με την ποίηση και τη ρίζα. Αλλά θρύλος; Νομίζω ότι ενοχλώ κιόλας παιδί μου'
'Παναγιά μου, ο Νίκος ήταν ένας. Λεβεντιά, ανθρωπιά, παλικαριά. Θυμάμαι δυο πράματα που μου 'χε πει. "Όπου πας, να θένε να ξαναπάς. Όπου πας και ας βρωμάς, όταν φεύγεις, να μυρίζεις"'(για τον Νίκο Ξυλούρη)
'Αν δεν έπαιζα λύρα, θα 'θελα να μαι νηπιαγωγός με μικρά παιδάκια ή στην πρώτη τάξη του σχολειού ή στα όρη με τις αίγες και τα πρόβατα'
Του Ηλίας Αναστασιάδη-
http://www.oneman.gr
Τον είπαν 'Τζίμι Χέντριξ της κρητικής λύρας'. Σεβαστό, βγαλμένο από τη ζωή και τη μουσική του Ψαραντώνη, στέκει.΄Λύρα Ευλογημένη' κατά τον φίλο του, τον Nick Cave, 'ζωντανό πνεύμα του Διόνυσου' για έναν άλλο φίλο του, τον Γιάννη Αγγελάκα.
Έχει αυτή την φωνή που πηγάζει από την καρδιά, αυτήν τη φυσική ευγένεια του ώριμου, σοφού Κρητικού και μια ισοπεδωτική, βουβή άρνηση στον ορυμαγδό από προτάσεις που τον αναφέρουν ως 'θρύλο', ως 'τεράστιο' (το 'κανα ήδη πιο πάνω), ως 'σπουδαίο', ως τον άνθρωπο στον οποίο υποκλίθηκε επί σκηνής ο Nick Cave, την πρώτη κιόλας φορά που τον άκουσε.
'Δεν τα λέω αυτά, τα γράφει ο Τύπος έξω. Άκου να δεις. Ο μεγάλος καλλιτέχνης είναι σωστός άνθρωπος, δεν έχει κόμπλεξ. Όπως βλέπουν τα ψηλά βουνά το ένα τ' άλλο, έτσι συνεννοούνται και οι μεγάλοι άνθρωποι. Σέβονται κι αγαπιούνται και σμίγουνε. Με τον Nick, αγαπιόμαστε πολύ και τα λέμε με το βλέμμα'.
Ναι, είναι θρύλος, και τεράστιος μάλιστα. Ταυτόχρονα είναι ο πιο ταπεινός άνθρωπος που γνώρισες ποτέ.
'Περνάει ο κόσμος, μου ομιλεί, νιώθω αυτήν την ικανοποίηση που η μουσική μας μένει πάντα ζωντανή μαζί με την ποίηση και τη ρίζα. Αλλά θρύλος; Νομίζω ότι ενοχλώ κιόλας παιδί μου'
'Παναγιά μου, ο Νίκος ήταν ένας. Λεβεντιά, ανθρωπιά, παλικαριά. Θυμάμαι δυο πράματα που μου 'χε πει. "Όπου πας, να θένε να ξαναπάς. Όπου πας και ας βρωμάς, όταν φεύγεις, να μυρίζεις"'(για τον Νίκο Ξυλούρη)
'Αν δεν έπαιζα λύρα, θα 'θελα να μαι νηπιαγωγός με μικρά παιδάκια ή στην πρώτη τάξη του σχολειού ή στα όρη με τις αίγες και τα πρόβατα'
Του Ηλίας Αναστασιάδη-
http://www.oneman.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου