Πώς μας κατάντησαν έτσι;

Τι φρίκη είναι αυτή που ζούμε; Χρέη, χρέη, μόνο χρέη και προβλήματα.Τίποτα καλό δεν ακούς. Μόλις πας να πεις το βάσανό σου, σε προλαβαίνει κάποιο άλλο μεγαλύτερο βάσανο από το δικό σου.
Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν. Όλοι κρεμασμένοι από ένα σχοινί έτοιμο να κοπεί.
Από την μία στιγμή στην άλλη βρίσκεσαι στο δρόμο. Η πλειοψηφία στην Ελλάδα αναρωτιέται τι έγινε; Πώς γίναμε έτσι; Τι θα κάνουμε; Και τελικά... τι θ' απογίνουμε;
Ζωές γεμάτες αγωνία. Άνθρωποι με σκυφτά κεφάλια. Σκέψεις που τρομάζουν. Γενιές κουρασμένες και γερασμένες. Γιατί; Έτσι έπρεπε; Έτσι είναι; Έτσι ήταν πάντα;
Το αστείο, είναι ότι θα δούμε χειρότερα πράγματα και θα πάθουμε ακόμη περισσότερα.
Ο Πρωθυπουργός μας Αντώνης Σαμαράς –πάντως- βλέπει ανάκαμψη στο τέλος του χρόνου. Πρέπει να είναι ο μόνος. Όλοι οι άλλοι βλέπουν... μαυρίλα.
Ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος έφυγε ταξίδεψε για να παραστεί στην κηδεία του Τσάβες, μας θέλει... Βενεζουέλα. Εμείς πάλι δεν θέλουμε.
Ο Ευάγγελος Βενζέλος ψάχνει το δικό του θαύμα και ο Φώτης Κουβέλης ζει... σε άλλο κόσμο.
Μας μεταμόρφωσαν σε... μυρμήγκια και τώρα κάνουν τους ανήξερους...
Ένας αγώνας χωρίς τερματισμό. Γιατί; Ποιος ο σκοπός; Να φτάσεις πού; Αδιέξοδο. Κάθε μέρα και χειρότερα.
Χρυσάνθη Δ. Ρουμελιώτου


ΠΗΓΗ