Σπύρος Νάγος

Ο Σπύρος Νάγος γεννήθηκε στις 13.8.1868 στο Κακούρι της Αρκαδίας. Κυριότερη παιδαγωγόςυπήρξε η μητέρα του. Λόγω της ευφυίας και της δραστηριότητάς του, έφυγε από το πατρικότου,  χωρίς καμιά χρηματική ενίσχυση και πήγε στην Τρίπολη,  απ’  όπου τελικά,  πήγε στηνΑθήνα. Εκεί, ένας φιλότιμος και ευσυνείδητος δάσκαλος τον μόρφωσε μέχρι του σημείου να είναι σεθέση να διαβάζει και να ερμηνεύει Ισοκράτη και Ξενοφώντα.  Αφού έκανε διάφοραεπαγγέλματα, έγινε ζαχαροπλάστης. Αναμείχθηκε με τον συνδικαλισμό και εξελέγη αντιπρόσωπος της συντεχνίας τωνζαχαροπλαστών. Την ίδια εποχή συγκροτήθηκε και ο πρώτος δημοκρατικός πυρήνας με τουςΦλογαϊτη,  Χοϊδά και Γ.  Φιλάρετο,  ο οποίος εξέδιδε τότε τον  «Ριζοσπάστη»,  φορέα τωνδημοκρατικών και σοσιαλιστικών αρχών,  στις οποίες είχε προσχωρήσει και ο φλογερός καιενθουσιώδης Νάγος. Θαύμαζε τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης και η τριλογία «Ελευθερία –  Ισότης – Αδελφότης» έγινε το βίωμά του.  Προέβη σε αγώνα αφύπνισης και εξέγερσης τουαδικημένου εργάτη.  Εγκαταλείπει τότε το επάγγελμα του ζαχαροπλάστη και γίνεται  τυπογράφος.  Συντάσσει,  εκδίδει και κυκλοφορεί μόνος του την πρώτη στην Ελλάδασοσιαλιστική εφημερίδα, το «Αρδην». Πρωτεργάτης και ρήτορας της πρώτης συγκεντρώσεως στις στήλες του Ολυμπίου Διός τηςΕργατικής Πρωτομαγιάς,  καταδιώκεται από την Αστυνομία και κατάσχεται το φύλλο του. Καταφεύγει στην Κεφαλλονιά.  Συλλαμβάνεται στην Ζάκυνθο.  Με επέμβαση φιλελεύθερωνστοιχείων του νησιού,  αφήνεται ελεύθερος.  Εκεί,  συνδέεται με τους ριζοσπάστες και τουςπροοδευτικούς κύκλους,  στους οποίους ανήκαν και οι τέκτονες της Αγγλικής Στοάς«Αστήρ»,  στην οποία είχαν μυηθεί οι περισσότεροι Φιλικοί του 1821. Το 1904  μυήθηκε στην τότε Στοά «Μαραθών».  Ηταν ο πρώτος Σεβάσμιος της Σ.΄.  Στ.΄. «Προμηθεύς».  Συνέταξε ψήφισμα με το οποίο ζητούσε να καθιερωθούν:  1. H οκτάωρη εργασία.2. Η αργία της Κυριακής.3. Η κατάργηση της προσωπικής κράτησης, και4. Η απονομή σύνταξης σε όσους εργάτες συμπληρώνουν το πεντηκοστό έτος της ηλικίαςτους, ή τους παθόντες ή ανίκανους για κάθε εργασία.Όταν επέστρεψε στην Αθήνα,  διορίστηκε υπάλληλος των Ταχυδρομείων Αθηνών και γιααρκετά χρόνια,  εξελέγετο μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου ΔημοσίωνΥπαλλήλων. Το 1918  προσλήφθηκε σε τραπεζικό ίδρυμα στην Αθήνα με τον βαθμό του Τμηματάρχη.  Αφού πέρασε από τριάντα επτά επαγγέλματα,  όπως έλεγε αστειευόμενος,  διορίστηκεΔιευθυντής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πειραιώς,  την οποία διοργάνωσε και διηύθυνε.  Στον Τεκτονισμό ο Νάγος αναδεικνύεται και αναγνωρίζεται από όλους,  σαν γνήσιοςεμπνευσμένος Μύστης Δάσκαλος με σπάνια ηγετικά προσόντα. Η ικανότητά του να ερμηνεύεισύμβολα, η γλυκύτητα του χαρακτήρα του, και οι
εμπνευσμένες διδασκαλίες του έδωσαν νέαζωογόνο πνοή στους Τεκτονικούς κύκλους, μερικοί των οποίων και σήμερα ακόμη πορεύονταισύμφωνα με τις ανεκτίμητες και σοφές υποθήκες του. Οσοι συνεργάστηκαν μαζί του και τον γνώρισαν από κοντά, πάντοτε θυμούνται με θαυμασμότην ανωτερότητα του ήθους του, την αστείρευτη καλωσύνη του, τις απέραντες γνώσεις τουκαι την δύναμη της πάντοτε ορθής κρίσης του. Ο τολμηρός αυτός ερευνητής από νωρίς στράφηκε στην μελέτη των αρχαίων Ελλήνωνφιλοσόφων. Με την μυστηριακή του κατάρτιση κατόρθωσε να σπουδάσει την γλώσσα τωνσυμβόλων και να το ερμηνεύσει με τόση επιτυχία. Η ικανότητά του αυτή τον βοήθησε ναερμηνεύει με μεγάλη ευχέρεια την αρχαία ελληνική και ξένη Μυθολογία, πίσω από την οποίαήταν κρυμμένα τα βαθειά νοήματα των δυνάμεων και των νόμων της Κοσμογονίας, για να ταπροφυλάξουν από την βεβήλωση και την παρανόηση από αδύνατες και ανώριμες διάνοιες. Πηγή των κοσμοθεωριών,  πίστευε ότι ήταν τα προελληνικά Μυστήρια,  από τα οποία οιΘεολόγοι ποιητές και φιλόσοφοι διδάχθηκαν και άντλησαν τα στοιχεία της κοσμοθεωρίαςτους, που δόθηκαν μετέπειτα στους ιστορικούς χρόνους και διατυπώθηκαν στα φιλοσοφικά συγγράμματα. Θαύμαζε τον Ορφέα και τον Μέγα Πυθαγόρα,  των οποίων τα σωζόμενα κείμενα μελετούσεσυνεχώς. Ζωντάνεψε την αρχαία ελληνική σκέψη και φιλοσοφία. Ανέσυρε από τα βάθη τωναιώνων και από τα άδυτα των αρχαίων μυστηρίων αλήθειες, τις ανασυνέθεσε και παρουσίασεπλήρες φιλοσοφικό και βιονομικό σύστημα με το οποίο εξηγούσε όλα τα αινίγματα της ζωήςκαι του πνεύματος, αλλά και ικανοποιούσε την πιο ανήσυχη και απαιτητική σύγχρονη σκέψη. «Ουσία, Μορφή και Συνείδηση», έλεγε, συνθέτουν την αρμονική έκφραση της όλης Φύσεως, που αποτελεί το Παν. Από το Παν προέρχεται ο άνθρωπος. Όπως οι αριθμοί δεν έχουν τέρμα, έτσι και η ατομική ψυχή δεν έχει τέρμα,  είναι αθάνατη και αιωνίως πολλαπλασιάζει τιςδυνάμεις που κρύβει μέσα της σε λανθάνουσα κατάσταση. Λάτρευε την Φύση και το Φωςτης. Ηταν εραστής της Αλήθειας και αυτήν αναζητούσε σ’ όλη του την επίγεια ζωή. Κατά το 1915 ο Νάγος εγγράφεται στην Θεοσοφική Εταιρία και γίνεται πρόεδρος της Στοάς«Απόλλων».  Το πέρασμά του από εκεί ήταν σύντομο.  Καίτοι έτρεφε θαυμασμό για τηνιδρύτριά της Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ,  η διάρθρωση και η έλλειψη μεθοδολογίαςκατάλληλης για το σύστημα εκείνο, που εν τούτοις φιλοδόξησε να αναδειχθεί ο φορέας τηςΑρχαίας Σοφίας στην Δύση δεν τον ικανοποιούσε.  Στο έργο του «Πνευματικαί Ιδέαι»περιγράφεται πώς η γνώση εκείνη μεταβιβάζεται στους αγνούς και στους καθαρούς, στουςάξιους και τους ικανούς για να συνεχίσουν την πορεία της ψυχής τους πέρα από της Γης τοπεριβάλλον : «Τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, έλεγε, πρέπει να τις διέπει ο ηθικός νόμος, ο όποιος είναι συνώνυμος με τον φυσικό.  Ύψιστος δε φυσικός νόμος είναι ο νόμος τηςΑρμονίας,  χωρίς τον οποίον δεν θα υπήρχε τάξη,  πρόοδος,  εξέλιξις.  Αλλά τί είναι δίχωςαρμονία; Αρμονία είναι ο νόμος, ο όποιος διακανονίζει τις μεταξύ των ουσιών, μορφών καισυνειδήσεων σχέσεις προς τον σκοπό της εξελίξεως των πάντων διά της αλληλεπιδράσεωςκαι διά της αγάπης και του έρωτος. Ο νόμος της αρμονίας είναι συμπύκνωση των εννοιώνπου περικλείουν οι μαγικές λέξεις «Αγάπη,  Ελευθερία, Δικαιοσύνη».Υποθήκες του Σπ. Νάγου«Αγάπα τον άνθρωπο, όχι από δεοντολογία ή κατ'  επιταγή. Αγάπα τον άνθρωπο, αδιαφορών αν αυτός σε αγαπά, σε μισεί ή σε περιφρονεί. Στο πρόσωπο του κάθεανθρώπου να βλέπεις επαναλαμβανόμενη την δική σου υπόσταση.  Σεβάσουπάντοτε οποιονδήποτε άνθρωπο, αγαθό η κακό, πεπαιδευμένο ή άξεστο, γιατί είναιμια αξία της Φύσεως που εργάσθηκε επί πολλούς αιώνες για την ανθρώπινηοντότητα.  Η οντότητα αυτή έχει λανθάνοντες τους Νόμους της αρετής και τηςΣοφίας. Βοήθησε τον εσύ με την αγάπη σου και το ενδιαφέρον σου για να τουςεκδηλώσει έντονα.  Χτύπα και καυτηρίαζε την κακία και την αγνωσία.  Σεβάσουόμως τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο, γιατί και αυτός προορίζεται να γίνει μια ημέραθεία ύπαρξη. Δείχνε πάντα ανεξάντλητη επιείκεια και ανοχή. Μην οικτίρεις ποτέτον σφάλοντα. Μην περιφρονείς ποτέ τον αμαρτήσαντα, γιατί και συ έσφαλες καιαμάρτησες πολλές φορές στην ζωή σου, αλλά οι άλλοι σε ανέχθηκαν. Αν υπήρξεςαυστηρός πολύ κάποτε θα μετανοήσεις.  Αν έκρινες με επιείκεια δεν θαμεταμεληθείς ποτέ. Να βρίσκεις πάντοτε την δύναμη να συγχωρείς εκείνον που σεαδίκησε.  Αγάπα κάθε πνοή,  κάθε συνείδηση υπανθρώπινη,  ανθρώπινη και  υπερανθρώπινη για να αισθανθείς και συ τις περιπτύξεις και την θέρμη της  παγκόσμιας αγάπης.  Για να γίνεις ελεύθερος,  να αναγνωρίζεις και στον άλλο τοδικαίωμα να γίνει και αυτός ελεύθερος. Βοήθησε πάντοτε να απολαύσουν και οιάλλοι την οικονομική, την κοινωνική και την πνευματική ελευθερία και να μπουνστην τροχιά του Φυσικού Νόμου και στον κύκλο της παγκόσμιας αρμονίας.  Ναείσαι δίκαιος,  δηλαδή αναγνώριζε και σεβάσου τα δικαιώματα που έχει κάθεύπαρξη, η οποία είδε το Φως του Ηλίου για να απολαμβάνει την ζωή, να προοδεύεικαι να εξελίσσεται πνευματικά.  Η λέξη δικαιοσύνη είναι συνώνυμη με την λέξηαναγνώριση. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δώσει τίποτε στον όμοιό του. ΗΦύση είναι εκείνη που δίνει στον άνθρωπο τον οργανισμό και τις αισθησιακές καιπνευματικές ικανότητες με τις οποίες δικαιούται να παίρνει από τους κόλπους τηςό,τι του είναι αναγκαίο για την ύπαρξη,  την πρόοδο και την ευδαιμονία του.  ΗΦύση διαθέτει αφειδώς όλους τους παράγοντες της ζωής για όλους. Ο άνθρωποςστηριζόμενος στην δύναμη του ισχυρότερου αφαιρεί τα μέσα και στερεί τον όμοιότου από όλα εκείνα που θα του εξασφάλιζαν άνετη ζωή, εύκολη παιδεία και χωρίςεμπόδια πρόοδο. Να είσαι δίκαιος. Να πιστεύεις ότι όλοι, σαν τέκνα της ίδιας μάναςέχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο σύνολο. Να είσαιδίκαιος και να αναγνωρίζεις σε κάθε άνθρωπο ό,τι ανήκει σ' αυτόν από την μητέραΦύση. Κάθε ύπαρξη δικαιούται να έχει στην διάθεσή της όλα τα μέσα της προόδουκαι της παιδείας για να μάθει και αυτή την αλήθεια και να αποκτήσει την κοινωνικήκαι πνευματική ελευθερία.  Κάνε ότι μπορείς για να ανανήψει ο αδελφός σουάνθρωπος. Δώσε του χέρι βοηθείας για να βγει από το βούρκο της κατωτερότητας. Μην προκαλείς,  μην υποτιμάς κανένα,  πάντα να είσαι ανεκτικός.  Κτύπα τιςανθρώπινες αδυναμίες,  στιγμάτιζε το πάθος,  καυτηρίαζε την αμαρτία αλλά ποτέμην θίγεις την αξιοπρέπεια του αμαρτήσαντος.  Μην πληγώνεις,  μην φονεύσειςποτέ τον αδελφό σου άνθρωπο, έστω και αν είναι αμαρτωλός. Δεν ξέρεις και συ κιεγώ πόσες φορές στην πορεία της ψυχής μας κατά τις αλλεπάλληλες ενσαρκώσειςμας δεν υπήρξαμε εγκληματίες,  κακούργοι,  αμαρτωλοί.  Όμως η στοργή τωνδυνάμεων της Φύσεως,  το φως του Ηλίου και οι φροντίδες των ανωτέρωνσυνειδήσεων μας βοήθησαν με τις δοκιμασίες και τον πόνο να μάθουμε και ναακολουθούμε το καλό και το πρέπον». Ο Νάγος ποτέ σε κανέναν, έστω και αν του το ζητούσε, δεν του υπεδείκνυε την πλάνη του, δεν του έλεγε το ελάττωμά του,  το σφάλμα του.  Είναι ένα σημείο που φανερώνεταιμεγαλόπρεπη η ευγένεια και η πραγματική λεπτότητα μιας ανώτερης υπάρξεως.  Τούτο τοδικαιολογούσε ως έξης : «Εάν σου πω τα σφάλματά σου, θα φανώ ανώτερός σου και συ θααισθανθείς ένα αίσθημα κατωτερότητας απέναντί μου, πράγμα που δεν το θέλω ... Θέλω ναείμαι ίσος προς ίσον.  Η άξια έγκειται εις τούτο :  Μόνος του ο άνθρωπος πρέπει νααναγνώρισει το σφάλμα του και να το επανορθώσει διά του αυτοελέγχου και τουθεληματικού του.  Βέβαια,  σε βοηθώ και σε ποδηγετώ με προσοχή διαφοροτρόπως,  χωρίςποτέ να σε κατεβάσω από την βαθμίδα της αδελφικής ισοτιμίας».Ο Νάγος πίστευε ότι το σύνολο των εκδηλωμένων ουσιών,  των μορφών και τωνσυνειδήσεων διέπεται από νόμους που βοηθούν στην εξέλιξη και την τελειοποίηση. Οι νόμοιτούτοι βοηθούν την εκπνευμάτωση πάσης μορφής και την εις το άπειρον ατέρμονα εξέλιξητους.  Τους νόμους τούτους πρέπει να γνωρίσει ο άνθρωπος για να γίνει σοφός και ναπροσαρμόσει όλες του τις εκδηλώσεις, σύμφωνα με αυτούς για να γίνει ενάρετος. Ο ενάρετος και ο σοφός βοηθείται και γίνεται συνεργάτης των ανώτερων αυτού συνειδήσεων, οι οποίεςσυνέστησαν την θεία πνευματική ιεραρχία στην κορυφή της οποίας βρίσκεται ΥπέρθεοςΆρχων, χειριστής των φυσικών και των πνευματικών Νόμων. Τούτον, σ' ένα δημοσίευμά τουστους Καιρούς του Κανελλίδη,  τον αποκαλεί Κάτοικο του Σύμπαντος,  διευθετούντα καιεποπτεύοντα την τάξη του Παντός. «Ο λατρεύων το Παν, έλεγε, λατρεύει και το μέρος. Εάνο λατρεύων μόνον μίαν προσωπικότητα όσον ισχυρά και αγαθή και αν είναι αύτη, υποτιμά τοσύνολον». Λάτρευε την Φύση και το φως της.  Θαύμαζε,  αγαπούσε και σεβόταν κάθεσυνειδητό ''εγώ'' που είναι καρπός της φύσεως.  Ήταν εραστής της αλήθειας και αυτήν αναζητούσε σε όλον τον επίγειο βίο του,  αυτήνακολουθούσε και αυτήν δίδασκε. «Τον ενάρετο και τον σοφό, έλεγε, ενισχύουν οι δυνάμειςτης Φύσεως για να μπορεί να εναρμονίζεται προς τους Νόμους της.  Όσους ποθούν καιθηρεύουν την αλήθεια, η αλήθεια τους ποδηγετεί και τους φωτίζει. Ο Ουρανός τους εμπνέεικαι τους οδηγεί για να βρουν τον δρόμο που άγει στην αληθινή πραγματικότητα». Στις 4.9.1933  κόπηκε το νήμα της επίγειας ζωής του.  Το είχε προαισθανθεί ήδη προεξαμήνου.  Την ημέρα εκείνη που έφυγε,  έκανε το τελευταίο του θαλασσόλουτρο στην παραλία τουΦλοίσβου, όπως έκανε χρόνια ολόκληρα, ανελλιπώς κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι και τέλεσετο τελετουργικό του καθήκον προς τις Δυνάμεις της Φύσεως. Δεν χαροπάλαιψε, κοιμήθηκεήρεμα εκεί στην παραλία του Φλοίσβου!  Είχε ήδη νικήσει τον χάρο.  Εκείνος που ξερριζώνει τις αδυναμίες και το πάθος,  εκείνος που ακολουθεί την αρετή καικτυπά την κακία, την ψευτιά και κάθε δουλεία, εκείνος που κυνηγά, υπηρετεί την αλήθεια καιλατρεύει την ελευθερία,  την δικαιοσύνη,  το φως και τρέφει στην καρδιά του αγάπη γιαόλους, αυτός νικά την ατέλεια, νικά την αμαρτία, νικά τον Αδη και τα σκοτάδια του.  Ο αδ.΄. Νάγος διατέλεσε μέλος του Συμβουλίου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και τακτικόμέλος του Υπάτου Συμβουλίου του 33   *Ο Σπυρίδων Νάγος, μιλά για τον Πυθαγόρα:Λαμβάνω τον λόγον να ομιλήσω σήμερον περί του θείου της Φύσεως μύστου Πυθαγόρου, διότι η ημέρα αυτή ενέχει σπουδαιοτάτην σημασίαν και το καθήκον μου προς τον υπέρτατονμύστην όπως εκπληρούται. Αυτός, ο οποίος υπήρξεν βαθύς γνώστης της Φύσεως, ο οποίοςεπεσκόπησε τας θείας λειτουργίας του Σύμπαντος, δυσμενώς ήθελε με ακούσει περί αυτούομιλούντα εις ημέραν κατά την οποίαν δεν θα ετελείτο μυσταγωγία θεών οι οποίοικυριαρχούν εις την Γην ως Βασιλείς,  των οποίων αι επιρροαί κανονίζουν τας μορφάς της. Δυσμενώς ήθελε με ακούσει εάν ωμίλουν εις ημέραν κατά την οποίαν η επιρροή της δεν θαείχεν διπλήν σημασίαν και διττήν επί των ανθρώπων επιρροήν και δεν θα με ανεγνώριζεν ωςακολουθούντα τα θεία του ιδεώδη και τας αληθείας του, αι οποίαι όταν επικρατήσουν εις τον  κόσμον θα βασιλεύσει πλήρης γαλήνη και αι ψυχαί της Γης θα φέρουν διάδημαπλαισιούμενον από αίγλην και καταύγαζαν Φως.  Δια τούτο ομιλώ κατά την ημέραν αυτήνκατά την οποίαν το θείον του απείρου Κάλλος παραδίδει τας θείας του επιρροάς προς τοθείον Φως το οποίον υπαγορεύει, όχι μόνον τας αρμονίας του Κόσμου αλλά και πρωτεύει ειςτην συντέλεσιν της ανθρωπινής μορφής,  κληροδοτόν εις τας ψυχάς το μέσον της εκ τουσκότους σωτηρίας των. Ο Ουρανός ενέχει εν αυτώ ως ιθύντορας των δυνάμεων του δώδεκαΒασιλείς. Οι Βασιλείς αυτοί είναι οι διευθετούντες τας επιρροάς του προς την Γην εκ τωνοποίων η μορφή της λαμβάνει την τοιαύτην αίγλην και αναπτύσσει την εξέχουσαν εις τηνανθρωπίνην μορφήν ψυχήν της κατά μείζονα λόγον των ψυχών των άλλων μορφών της. Ειςτους θείους αυτούς Βασιλείς κατανέμονται αι επιρροαί του Ουρανού,  δηλαδή ο Ουρανόςπαραδίδει τας δυνάμεις του και έκαστος εξ αυτών κυριαρχεί επί της Γης το δωδέκατον τουέτους. Κατά την ημέραν λοιπόν αυτήν τερματίζεται η κυριαρχία της Βασιλίδος του Κάλλουςκαι διαδέχεται αυτήν ο Βασιλεύς του Φωτός.  Κατά την ημέραν αυτήν υπογράφεται ησυνθήκη της παραδόσεως και παραλαβής των επί της Γης επιρροών παρισταμένων καικυριαρχούντων σήμερον αμφοτέρων.  Η παραδίδουσα την επιρροήν του Κάλλους εκ του οποίου εξεπορεύθη εν τη Γη το θείονΆρωμα το οποίον έψαυσε όλων μας τας αισθήσεις είναι η μεγάλη θεά Αφροδίτη.  Είναι ημεταδόσασα το μέσον της διαιωνίσεως του εσωτερικού Λόγου της Φύσεως εις τηνανθρωπίνην μορφήν, εις την οποίαν τελείται ιεροτελεστία της ψυχής της ανθρωπότητας προςτην μορφήν της, δια της οποίας η ψυχή λαμβάνει την δύναμιν της νοήσεως γευομένη τονηδύν καρπόν τον οποίον παρεσκεύασε η μεγάλη θεά και ούτω σώζεται η ψυχή ερχόμενη ειςτο Φως εγκαταλείπουσα το έρεβος. Ω θεία μυσταγωγία πάντων των μυστηρίων. Επέτρεψανεις εμέ να είπω προς την θνητήν ανθρωπότητα εις ένδειξιν λατρείας μου προς το Κάλλος δύολέξεις,  όπως ενωτισθεί του θείου νάματος και σωθεί εκ της φθοράς,  την οποίαν αυτή δι’ εαυτήν παρασκευάζει,  ακολουθούσα τας εμπνεύσεις του σκότους.  Παραλαμβάνει λοιπόν οθεός Απόλλων, όχι ο θεός του εξωτερικού του Ηλίου φωτός, αλλά του θείου του εσωτάτουτου Ηλίου Λόγου ο οποίος μεταδοθείς εις την ανθρωπίνην μορφήν δια του ανθρωπίνουκάλλους το οποίον παρεσκεύασε η θεά Αφροδίτη,  την μετέβαλε εις θείαν Μούσαν εκ τηςοποίας αντλούμεν ό,τι μεταδίδομεν προς σας.  Πάσα της Φύσεως ψυχή όταν λατρεύει τηνδικαιοσύνη και ενασμενίζεται προς τας θείας επιρροάς και εκδηλούται εις αυτήν η θείαλατρεία καθίσταται Μούσα, δηλαδή αιωνία εμπνευσμένη Γαλήνη. Ενωτίσου εις το Φως αυτόανθρωπίνη ψυχή, εάν θέλεις να καταστείς θεία Γαλήνη. Ποίος λοιπόν είναι ο θείος σοφός περίτου οποίου θέλομεν να ομιλήσωμεν σήμερον συνδυάζοντες την ύπαρξίν του εις την Γην προςτας θείας του Ουρανού επιρροάς; Είναι ο γεννηθείς κατ’ αυτήν την ημέραν και τον οποίονπεριέβαλαν αμφότεροι αι θείαι επιρροαί τας οποίας ελάτρευσεν,  το δε φως των στέφανονπαρεσκεύασεν και περιέβαλεν την θείαν του μορφήν,  χρυσαί δε ακτίνες του Ηλίου καιευώδης χυμός του θείου Κάλλους ψαύσας ολόκληρον την υπόστασίν του της μετέδωσε θείονΦως και θείον Κάλλος. Εκαλλύνθη η μορφή του θείου σοφού, εφωτίσθη το πνεύμα του καιδιείδεν τας λειτουργίας και μυσταγωγίας της Φύσεως και είπεν “Ω θεία αρμονία! το παν εις Σεαποτελεί μορφήν και πάσα μορφή το κάλλος σου περιβεβλημένη Αινεί την θείαν υπόστασίνσου! θεία αρμονία, ο υπαγορεύσας εις σε το Κάλλος, είναι ο κατέχων τα σκήπτρα του θείουΑπείρου Μέγας Ζευς, του οποίου ο γόνος εξεδηλώθη εις εστίας απείρου φωτός εν τη Φύσει, εις τον οποίον υπολανθάνει το σπέρμα της θεοποιήσεως πασών των υπό Σου συντελουμένων μορφών.  Το Παν,  θείαν αρμονίαν,  εκρέει εκ της αρχής της συστάσεως των μορφών τηςΦύσεως την οποίαν κατέχει ο μέγας Ζευς και παράγει τας θείας προσωπικότητας, αι οποίοικαταλαμβάνουσαι τας δυνάμεις καθίστανται Βασιλείς αυτών και η πτωχή μας Γη δεχόμενη ταςθείας επιρροάς των μεταβάλλεται εις μορφάς και συνειδήσεις, θείον Άπειρον, υπήρξες Μονάςεις την οποίαν το Πάν συνεσπειρούτο, αλλά παραγωγός Μονάς. Παρήγαγες πάσας τας αλλάςΜονάδας και οι άπειροι εκ Μονάδων αριθμοί σου αποτελούν την αρμονίαν σου.  Δεν είσαιθείον Άπειρον ή αριθμός, διότι ούτω καθίσταται νοητόν εις πάσαν εις την Φύσιν Μονάδα ηοποία διακρίνεται των άλλων ως έχουσα ιδίαν μορφήν.  Σκοπός σου θείον Άπειρον είναι ηυπαρξίς σου κατά μονάδας. Τούτων απώτερος σκοπός η θεία γαλήνη και η συγκέντρωσις ειςεκάστην της αισθητικής αντιλήψεως πασών των θείων σου ενεργειών,  θείον Άπειρον,  ΣεΑισθάνομαι,  διότι εντός μου Σε φέρω.  Είμαι ως ήσο αρχικώς Μονάς.  Είμαι και εγώ ως ΣυΆπειρον και όταν εις εμέ συντελεσθεί ως εις Σε συνετελέσθη,  αρμονία,  τότε,  ώ θεία τουΑπείρου έκφρασις, η υπόστασίς μου θα καταστεί δεσπόζουσα θέλησις ως του Μεγάλου Διόςκαι θα αναθέσεις εις την θέλησίν μου την επίβλεψιν της θεία Σου αρμονίας, θα με δεχθείς ωςδεσπόζούσαν και κυριαρχούσαν δύναμιν επί της θείας εν θεία Φύσει εκφράσεως Σου.  Ωαδύνατοι την ψυχήν και τον νουν άνθρωποι!  Σείς,  οι οποίοι νομίζεται εαυτούς θείους τηνγνώσιν, περιγράψατε δι’  ολίγων την ύπαρξιν και τον σκοπόν του Απείρου, ως περιέγραψεναυτόν ο θείος σοφός δια να εννοήσετε τίνες είσθε.  Ω άνθρωποι θνητοί!  Ακροασθείτε τονθείον σοφόν εις ό,τι κατωτέρω θα είπω και αν είσθε αληθώς ως προείπον και σεις Μονάδεςενέχουσι εντός των το θείον Άπειρον και αισθανόμεναι αυτό,  ακολουθήσατε την οδόν τηνοποίαν εκείνος εχάραξε.  Έργον μου έλεγεν,  είναι όχι να βαδίσω επί εκείνων των,  γραμμών επί των οποίων οι θείοιμύσται εχάραξαν εις τα τελούμενα μεγάλα μυστήρια.  Εις αυτά τελούνται θείαι τελεταί αιοποίοι γεραίρουν τας ενεργείας της Φύσεως και αποκαθιστούν τους μυουμένους εις την θείανγνώσιν. Βεβαίως αυτό είναι θείον έργον. Έργον μου είναι να συντρέξω εις την παραγωγήναρμονίας εις την κοινωνίαν των ανθρώπων, διότι όταν δεν επικρατεί αρμονία η ανθρωπότηςευρίσκεται εκτός σκοπού. Το Άπειρον αποτελείται από πληθύν ατομικοτήτων. Τα άτομα αυτάείναι αι μορφαί του Απείρου αι συντελούσαι εις την αρμονίαν του.  Η συντέλεσις της αρμονίας είναι καθολικός σκοπός των ατομικοτήτων. Ο σκοπός αυτός είναιη επίτευξις εις εκάστη ατομικότητα ιδίας μορφής. Μη δε της αρμονίας επιτυγχανομένης τοΆπειρον δεν επιτυγχάνει τον σκοπόν του. Αι μορφαί του απόλλυνται. Απολλυμένων δε τωνμορφών του Απείρου, τούτο επανέρχεται εις τα ίδια. Η εις τα ίδια επαναφορά του Απείρου θαήτο συντέλεσις της καταστροφής του,  αλλά αυτό δεν συντελείται εις το Άπειρον.  Δενσυντελείται, διότι εκάστη μορφή αυτού βαίνει κατά προδιαγραφέντα νόμον και η επαναφοράτης εις τα ίδια ουδέποτε συντελείται.  Το Άπειρον εν τω συνόλω του διευθετείται υπόεπιστατού τινός νόμου ο οποίος αφού πρότερον συντελέσει την αρμονίαν και μεταβάλει τηναποτελούσαν αυτό ούσίαν εις ειδικός μορφάς,  τας εξαναγκάζει να ακολουθούν ωρισμένηνκυκλικήν τροχιάν. Όθεν το παν βαίνει κατά κύκλον,  αλλά το πέρας του κύκλου ουδέποτεκαταλήγει εις την αφετηρίαν του.  Η κατάληξις επί του αυτού σημείου της αφετηρίας θαεσήμαινε διάσπασιν της αρμονίας και καταστροήν του Απείρου. Η εν αυτώ κίνησις θα έχανετην τροχιάν της και αι μορφαί θα περιεπλανώντο επί των μορφών και συγκρούσεις καικαταστροφαί θα ετελούντο. Πασά μορφή του Απείρου βαίνει προς το άπειρον αυτής, η δε   ταχύτης της καθίσταται αισθητή εις τας αντιλήψεις των ανθρώπων μετά πάροδον αιώνων. Αιμορφαί αι οποίαι αποτελούν το σύστημα το οποίον διευθετεί η εστία του Ηλιακού φωτός διατης επ’  αυτών επιρροής του,  ποιούν την τροχιάν τους κατά κύκλον ανάλογον,  εκάστη καίόλαι ομού συντρέχουν να βαίνει ολόκληρον το Ηλιακόν σύστημα εκφεύγον της αισθητής ειςημάς τροχιάς εισερχόμενον εις ετέραν,  την οποίαν θα διακρίνωμεν παρατηρούντεςεπισταμένως μετά πάροδον αιώνων τινών.  Αι εις το Άπειρον κινήσεις των μορφών τουΗλιακού μας συστήματος το σώζουν της καταστροφής και αι μορφαί μεταβάλλονταιαποτελούσαι τελειότερος τοιαύτας.   Ουδεμία μεταβολή επί των μορφών θα επετυγχάνετοάνευ αυτής της κινήσεως. Το Φως θα έχανε το λόγον της υπάρξεως του και πλήρες σκότοςθα περιέβαλε ό,τι βλέπωμε σήμερα υπό μορφήν απείρου κάλλους. Αλλά ενώ το Άπειρον δενδιαφεύγει της διευθετήσεως του εσωτάτου αυτού νόμου και αι μορφαί του επιτελούν τουςαναμορφωτικούς των κύκλους,  διαφεύγει την επιρροή του η συνείδησις η υπό μορφήνπνεύματος εκδηλωθείσα.  Ο θείος νόμος καταμερίζεται εις τας συνειδήσεις και εκάστη αυτών αφ’  εαυτής ορμώμενη, ποιείται κινήσεις, λαμβάνουσα λόγον υπάρξεως αφ’ εαυτής και δύναμιν συντηρήσεως από τηνάπειρον πηγήν του καθολικού νόμου δια συστήματος οργανικού,  εις την παραγωγήν τουοποίου συντρέχει. Αι ούτω συντελούμεναι πνευματικοί μορφαί αποτελούν ίδιον σκοπόν, τονσκοπόν τον οποίον αναφέραμε.  Η επίτευξις αυτού του σκοπού επιτυγχάνεται δι’  αρμονίαςτων πνευματικών σκοπών και δι’  αρμονίας αυτών προς πάσας τας μορφάς της εχούσηςανεκδήλωτον πνευματικήν μορφήν Φύσεως. Στενότατη αλληλεγγύη των πνευματικών προςτας φυσικός μορφάς πρέπει να τελείται. Αι φυσικοί μορφαί μεταδίδουν την δύναμίν τους ειςτας πνευματικός μορφάς και συντρέχουν τας τελευταίας να εκδηλώνουν ό,τι ακόμη δενέχουν εκδηλώσει.  Τα υπό των πνευματικών μορφών εκδηλούμενα δια της επιρροής τωνφυσικών μορφών είναι νόησις και αίσθησις των τελουμένων λειτουργιών της Φύσεως, η δεμεταξύ των πνευματικών μορφών επιτελουμεν αλληλεγγύη και αρμονία συντρέχει ώστε εις τονα διαχέεται παρασκευαζόμενη ένεκα της επαφής αυτών (πνευματικών μορφών)  προς ταςφυσικός μορφάς ζωή εις ολόκληρον το πνευματικόν σώμα. Η διάχυσις της Ζωής είναι ο έτιμείζων επιδρών νόμος των ψυχών της ανθρωπότητας,  δια να εκδηλούν τας δυνάμεις τωνπρος συντέλεσιν μείζονος πνευματικής μορφής εκ της οποίας συντελείται η θεοποίησις τηςσυνειδήσεως του Απείρου.  Ουδέν συντελείται μη επικρατούσης αρμονίας επί τωνπνευματικών μορφών,  επανερχομένων και ποιουσών την κυκλικήν των περιφοράν επί τααυτά σημεία και εντεύθεν συγκρούσεις,  γένεσις παθών,  θλίψις,  οδύνη,  περιπλάνησις.  Αιπνευματικοί μορφαί εκφυγούσαι της αληθούς αυτών τροχιάς παρήγαγαν την σύγχυσιν προςτην οποίαν από αιώνων η ανθρωπότης παλαίει.  Ο θείος μύστης λοιπόν δεν ήρκέσθη νακαταδείξει, ως τα αλλά μυστήρια, τας τελούμενης λειτουργίας της Φύσεως, αλλά επεζήτησενα επαναφέρει την εκτροχιασθείσαν ανθρωπότητα εις την φυσικήν αυτής τροχιάν, υποδείξαςδια σοφού συσιήματος τα μέσα της επαναφοράς.  Υπαγόρευσε τον τρόπο της διαίτης,  τοντρόπον της κοινωνικής οργανώσεως,  τους νόμους οι οποίοι έπρεπε να είναι οδηγοί τωνανθρωπίνων πράξεων και βουλήσεων.  Ως άλλος Προμηθεύς μετέδωσε το Φως,  εκείνο ταοποίον έπρεπε να κανονίσει τας σχέσεις των πνευματικών μορφών και εδίδαξε ναεγκαταλείψουν τον τότε κρατούντα τρόπον της κοινωνικής οργανώσεως.  Ο,τι θα επιζητήσει η ανθρωπότης του μέλλοντος η οποία θα συναισθανθεί την υπαρξίν της, τούτο τότε υπαγόρευσε και εδημιούργησε μυσταγωγικόν σύστημα εις το οποίο κατέδειξε ειςόσους εμυήθησαν κατά τρόπον αντιληπτικότατον τον οποίον και αυτός ο Ιησούς εζήλωσε, την δημιουργίαν και λειτουργίαν του απείρου της συνειδήσεως και τον σκοπόν της, προς τονσκοπόν οι μυούμενοι να διακρίνουν ότι επιβάλλεται η οργάνωσις των πνευματικών μορφώνκαι ότι μέγιστον πάντων των καθηκόντων του σοφού είναι να συντρέξει εις την παραγωγήνκοινωνίας εν αρμονία της Φύσεως βιούσης.  Εδίδαξεν,  ότι αι ψυχαί της ανθρωπότηταςακολουθούσαι τον τρόπον τον οποίον ακολουθούν του νοείν, θα περιπλανούνται φερόμενοιαπό οργανισμού εις οργανικόν σώμα και από οδύνης εις οδύνην. Υπέδειξεν την κατάπαυσιντων παθών και της εκτρόπου ζωής δια της αποχής από ωρισμένας τροφός και εδίδαξε τοδικαίωμα εκάστης προσωπικότητας το οποίον έχει, ως αποτελούσα εκάστη ιδίαν μορφήν τηςΦύσεως.  Προ πάντων δε κατέδειξε,  την ανάγκην της αρτίας οργανικής διαπλάσεως τηςανθρωπότητας, διότι ως έλεγεν, όταν το Όργανον της ψυχής δεν είναι ικανόν να δέχεται ταςεπιρροάς της Φύσεως,  η ψυχή πάσχει και ουδέν δύναται να νοεί εξ όσων προς αυτήνγίνονται. Η οργανική διαμόρφωσις της ανθρωπότητας και η επίτευξις αρμονίας μεταξύ τωνυποστάσεων αι οποίαι την αποτελούν θα επιφέρει εις αυτήν την γαλήνην, η οποία και θα τηςχρησιμεύσει ως μέσο να διοχετευθούν προς αυτήν αι οδηγίαι των θεών.  Οι θεοί είναι συνειδήσεις αι οποίαι επετέλεσαν αναμορφωτικόν κύκλον δια του οποίουηδυνήθησαν να αντλήσουν Αιώνιον οργανικόν μέσον και εντεύθεν εκυριάρχησαν ωςσυνειδήσεις του Απείρου, έχουσαι θέλησιν θείαν. Τον Πυθαγόρα θα σας τον παρουσιάσω ωςιατρόν και μύστην των απόκρυφων της Φύσεως μυστηρίων. Αλλά προ αυτού πρέπει να σαςείπω,  ότι ο Πυθαγόρας εγεννήθη εις την Σάμον το έτος 595  π.Χ.  Κατά την εποχήν τουεσώζετο ακόμη το απολεσθέν κάλλος της ανθρωπότητας, το έλκον την φύσιν των θεών προςτην ανθρωπίνην. Η μήτηρ του Πυθαϊς, αγνή το σώμα και την ψυχήν ήλθεν εις επαφήν προςτον θεόν Απόλλωνα και ο θεός αυτός απέδρασεν τον καρπόν τας κοιλίας της και ούτω υπότην επίδρασιν του Φωτός εγεννήθη ο Πυθαγόρας.  Νέος έτι ο Πυθαγόρας έδειξε σημείαοργανικού κάλλους και πνεύματος ισχύν. Η μητέρα του τον ωδήγησε και τον παρέδωσε ειςτους Διδασκάλους της εποχής εκείνης οι οποίοι εκαλούντο σοφοί: Φερεκύδης και Θαλής οΜιλήσιος το πρώτον εδίδαξαν τον Πυθαγόρα.  Αλλά ο Πυθαγόρας νεώτατος ακόμηεγκατέλειπε την Σάμο και ελθών θίς Αίγυπτον εμυήθη εις τα εκεί μυστήρια.  Εκείθεν, ευνοούμενος υπό του θεού Απόλλωνος προσέφυγε εις τας διαφόρους Ασιατικός χώρα εις ταςοποίας εξέμαθε την ιερόν του ιατρού τέχνην, διδαχθείς αυτήν υπό των Ινδών, οι οποίοι τηνείχαν μεταδώσει εις τας χώρας αυτός μετά των οποίων επεκοινώνουν. Όχι βεβαίως αυτήν τηνοποίαν επαγγέλονται οι ιατροί της σήμερον, αλλά εκείνην η οποία έλκει την γνώσιν από τηνίεράν,  ως την καλούν οι μύσται της Φύσεως,  Αστρολογίαν.  Ο Πυθαγόρας παραμείνας επίμακρόν χρόνον μετά των Ινδών, εξέμαθε πάσας τας απόκρυφους επιστήμας των ίερών τουΒούδα και εκείθεν αναχωρήσας κατήλθεν εις την Ελλάδα ένθα και εμυήθη εις τα μυστήριαΕλευσίνας και εις τα εις Θήβας Καβείρια.  Οι Ιεροφάνται της Ελευσίνας εκάλουν αυτόν νααναλάβει την διεύθυνσίν των, διότι εξετίμησαν αυτόν και εις το πρόσωπον του είδον θείονάνδρα, πλην όμως ο Πυθαγόρας δεν εδέχθη. Ο Πυθαγόρας παραμένων εις τας Θήβας ήλεγξενδημοσία την πολιτείαν των Καβείρων ως μη συνάδουσαν προς τα θεία μυστήρια των. Τούτοεκίνησε την οργήν των και εβουλήθησαν να τον φονεύσουν,  ο Πυθαγόρας όμως γνώστηςτων ανθρωπίνων διανοημάτων διέφυγε τον κίνδυνον. Απελθών εκ των Θηβών διήλθεν πάσας  τας Ελληνικός χώρας εις τας οποίας εθαυμάσθη ως θείος ανήρ.  Προ παντας εξετιμήθη ειςτους Δελφούς, όπου και παρέσχεν μεγίστην συμβολήν εις τους ιερείς του εκεί χρηστηρίου ωςκαι εις μίαν των ιερειών του, την οποίαν προπαρασκεύασε να έρχεται εις επαφήν μετά τουθεού Απόλλωνος.  Παντού εξέπληττε,  διότι και το κάλλος της μορφής του και η ισχύς του πνεύματος τουεπεβαλλοντο εις παντας. Εδίδασκεν παντού τον τρόπον του ζειν και εθεράπευεν πάσχοντας. Τούτο αρκούσε να νομίζουν οι άνθρωποι αυτόν θεόν.  Δια ωρισμένων εκπληκτικώνικανοτήτων του εξέπληττε τα πνεύματα όχι μόνον των κοινών ανθρώπων,  αλλά τα τωνσοφών. Εδίδασκε εις αυτούς από όπου διήρχετο την μουσικήν και την μαθηματικήν. Έδιδεμαθηματικούς ορισμούς και έλυε μέγιστα προβλήματα μόνον με την βοήθεια των αριθμών. Οιγνωρίσαντες τα Ορφικά μυστήρια διέκριναν εις το πρόσωπον του τον θείον Ορφέα. Ήλεγχετην αγωγήν των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι δεν επορεύοντο ως η Φύσις υπαγορεύει καιυπεδύκνειε τον τρόπον του βασιλεύειν και πολιτεύεσθαι εις τους άρχοντας των πόλεων. Έδιδε στοιχεία προς σύνθεσιν αρμονικής κοινωνίας και υπαγόρευε την εκμάθησιν τηςμουσικής, ως μέσου καταδεικνύοντας δια της αρμονίας της τον τρόπον της συνθέσεως τηςκοινωνίας. Επεδείκνυε τα φυτά, και εδίδασκε την επιρροή εκάστου επί των εις τα ανθρώπινασώματα αναφυμένων νόσων.  Ητο περιβεβλημένος την ιεραν των φιλοσόφων λευκήντήβεννον και στεφανωμένος με στέφανον κατασκευασμένον εκ χρυσού και ποικιλμένον υπόιερών λίθων. Η όψις του ήτο μεγαλοπρεπής, επιβάλλουσα, θεία. Ουδείς αντετάσσετο εις τοβλέμμα του αλλά πάντες εφώνουν “Αυτός Εφα”. Εις την διάβασίν του εκάμπτοντο πάντες οιΤύραννοι και κρυφίως τον εμίσουν δια την υπεροχήν του. Ούτος εννόων τας σκέψεις τωνέλεγεν. “Οι εμέ βλέποντες ας ίδουν εαυτούς και ας κρίνουν τας πράξεις των παραβάλλοντεςαυτός προς τας ημετέρας”.  Ο θείος σοφός μέχρι της εν Αθήναις και θήβαις διαμονής του εδεικνύετο άσημος. Μόνον οιΙεροφάνται βαθέως είχον γνωρίσει αυτόν. Όταν δε έλαβε την προς την τότε Μεγάλην Ελλάδαάγουσαν,  ήρξατο να έκδηλοι τας δυνάμεις του και τούτο,  διότι προς τα εκεί έβλεπε ωςκατάλληλον τόπον και περισσότερον αναγκαίον να διδάξει τας ιεράς αυτού ιδέας. Κατά την εκΘηβών αναχώρησίν του η φήμη του προέτρεχε των πόλεων τας οποίας επεσκέπτετο και τουπροπαρασκεύαζε υποδοχήν. Μέχρι της εις Κρότωνα αφίξεώς του δεν εδίδασκε    δημοσία,   αλλά    κατ’    ιδίαν    μόνον,    εις    τους συνανταστρεφομένους δε με αυτόν υπεδείκνυε ταςθείας του δυνάμεις.  Εις πολλούς προέλεγε τα μέλλοντα εις αυτούς να συμβούν και τουςυπεδείκνυε ποίοι ήσαν εις προγενεστέραν ζωήν των. Εδίδασκεν, ότι ο άνθρωπος, ουχί άπαξ, εμφανίζεται εν τη ανθρωπίνη μορφή και ότι ο ίδιος 440 φορές είχεν αλλάξει μορφήν εν τηΦύσει. Εδίδασκεν εις παγίας το αντιπεπονθός και λαμβάνων ως αρχήν αυτό υπεδείκνυε ποίαέπρεπε να είναι η δικαιοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Απεκάλει τους θεούς δικαίους και ωςουδέποτε καταχρωμένους τας δυνάμεις των,  ευνοούντες ούτω τούτον ή εκείνον τονάνθρωπον. Έλεγε “τόσον η κακία εσκότισεν τον ανθρώπινον νουν, ώστε μόνον ο θάνατοςδύναται να ευεργετήσει την ψυχήν του”. Απεκάλει την Πατρικήν Ιεράν Τέχνην διδασκομένηνυπό των θεών μόνον εις τους σοφούς, διότι αυτοί δεν καταχρώνται της γνώσεως.  Ο Πυθαγόρας μετεχειρίζετο ως τροφήν σπέρματα και καρπούς και ωρισμένα είδη εις εκάστηνεποχήν. Συνεβούλευεν να προσφέρουν θυσίας προς τους θεούς και μόνον των θυμάτων να άπτωνται της σαρκικής τροφής. “Χωρίζει, έλεγεν, την ψυχήν από τον νουν και ολόκληοον τηνυπόστασιν από την Φύσιν η βρώσις σαρκών ζώων”.  Εδίδασκεν να περιβάλωνται με λινάενδύματα οι άνθρωποι και να αφίνουν τους οργανισμούς των γυμνούς, ώστε να περιβάλουναυτούς αι επιρροαί της Φύσεως. Το μάλλινον ένδυμα είναι αρνητικός αγωγός των επιρροώνκαι συντρέχει εις το να μη συναντάται η θερμότης του οργανισμού με την θερμότητα τηςΦύσεως.  Εδίδασκεν την λατρείαν προς τον Ηλιον, ως μόνης πηγής εκ της οποίας η ψυχήαντλεί δυνάμεις δια του οργανισμού της, τα δε υπό της θείας του Ηλίου επιρροής γινόμεναφυτά είναι τα καταλληλότερα προς ίασιν των ασθενών.  Αφιχθέντα τον Πυθαγόρα ειςΚρότωνα τον υπεδέχθησαν και του παρήξαν πάντα τα μέσα να ιδρύσει σχολήν. Κατά πρώτονσυνέστησεν Σύλλονον ή Φιλοσόφων ενδιαίτημα, ως ο ίδιος απεκάλει την σχολήν του, εις τηνοποίαν εφοίτουν νέοι και νέαι. Η εις την σχολήν αυτήν διδασκαλία του υπήρξεν γονιμότατηκαι η φήμη του διεσπάρη εις πάσας τας Ελληνίδας πόλεις. Εδίδασκεν την κοινωνικήν αγωγήν, τον τρόπον της ερεύνης των φυσικών λειτουργιών, την μουσικήν, την αριθμητικήν και προπαντός την συγκρότησιν κοινωνίας εν αρμονία βιούσης. Ηκροώντο αυτού ως εάν ητο θεός. Το επιβάλλον του ύφους του και ο έξοχος χαρακτήρ του εμάγευε πάντα ακροατήν του. Ηδιδασκαλία του ήτο σύντομος, σαφής, ευπρόσδεκτος εις πάντας. Ομιλών περί του βίου τονοποίον έπρεπε να διάγουν οι άνθρωποι παρέβαλεν αυτόν προς την συνεργασίαν του Ουρανούδια των επιρροών του προς την Γην της οποίας αποτέλεσμα είναι η επί της επιφανείας τηςμορφή, η έχουσα κάλλος Νύμφης την οποίαν ερώσι οί θεοί.  Το αποτελέσματα της συνεργασίας εις την κοινωνίαν των ανθρώπων, έλεγεν, “πρέπει να είναιφώτισις διανοητική, σωματική διάπλασις και ψυχική εκπαίδευσις, η οποία προ παντός πρέπεινα την προσηλώνει προς τα έργα των θεών”.  Η εκπαίδευσις εις την μουσικήν της οποίαςεισήγαγε τα στοιχεία και εις την αριθμητικήν, είναι εφόδιον της ψυχής το οποίον καλλύνει τηνμορφήν της και προλειαίνει την οδόν της εις το Φως το οποίον έλεγε “οι θεοί δωρούν εις τουςανθρώπους όπως καταστούν ήμεροι,  γενναίοι,  ευπροσήγοροι,  λάτραι του Ηλίου και τηςΦύσεως και γνώσται των λειτουργιών των Ουρανίων σωμάτων περί των οποίων ωσαύτωςεδίδασκεν καταδεικνύων τον δρόμον τον οποίον έκαστος έχει εις το Άπειρον.  Δια τωναριθμητικών πράξεων, πλείστοι των οποίων υπήρξαν ιδικαί του κατασκευαί, κατεδείκνυε ταςλύσεις προβλημάτων της κινήσεως του Ουρανού και της παραγωγής των φαινομένων ταοποία ήτο αδύνατον άλλως να κατανοήσει ο νους των ακροατών του. Αι προλήψεις, διότι καιτότε υπήρχαν προλήψεις, προ των εξηγήσεων τας οποίας έδιδεν ο μέγας σοφός, υπεχώρουνκαι ο νους προσηλούτο εις την γνώσιν. Εδίδασκεν τον σε σεβασμόν προς τας βούλας τωνθεών αι οποίαι εξωτερικεύοντο δια των Μαντείων και απεκάλει τα Μαντεία ως τα μόνα επί τηςεπιφανείας της Γης,  μέρη εις τα οποία διαιτώντο οι θεοί. Προ της ιδρύσεως των μεγάλωναυτού μυστηρίων εις τον Κρότωνα,  περιώδευσε και πάλιν επισκευθείς τα διάφορα Μαντείατων Ελληνικών χωρών, προς τας οποίας εδώρησεν συγγραφάς τελετών και επικλήσεων διατα ιερά των.  Αι Ιέρειαι,  όταν έφθανε,  τον προσεφώνουν δια των λέξεων, “Ως ευ παρέστης υιέ τουΑπόλλωνος”.  Επιστρέψας εις Κρότωνα ενυμφεύθη την παρθένον και εξαισίαν το κάλλοςΘεανώ. Η Νύμφη Θεανώ ηράσθη του Πυθαγόρα, το δε ψυχικόν της κάλλος έπεισε τον θείονάνδρα να την λάβει σύζυγον, των θεών επιτρεψάντων να έλθει εις γάμον. Μετά τον γάμοντου κατέστη θειότατος.  Ο έρως της θεανός ανύψωσε τον Πυθαγόρα και κατόπιν των  συμβουλών τας οποίας έλαβε εκ των Μαντείων τα οποία επεσκέφθη,  ίδρυσε τα Πυθαγόρειαμυστήρια.  Ταύτα απετελούντο εξ εννέα βαθμών,  εις ένδειξιν του μεγάλου σεβασμού τονοποίον είχεν προς τας εννέα (9)  αριθμητικός Μονάδας,  αι οποίαι έλεγεν ότι έξεπροσώπουνεννέα (9) βάσεις επί των οποίων εθεμελιώθη το Σύμπαν.  Η κλίσις του προς τας αριθμητικός και εν γένει μαθηματικός πράξεις τον ήγαγε εις το να εύρειότι το Σύμπαν είναι συγκροτημένον από αριθμούς, έκαστος των οποίων εξεπροσώπει εις αυτότας ποιότητας των μορφών του.  Οι αριθμοί,  έλεγεν, “δεν είναι πράξεις δεικνύουσαι τηνποσότητα των μορφών του Σύμπαντος, αλλά την ποιότητα η δε ποιότητα ενδείκνυται εκ τηςποιότητος των μορφών, αι ποιότητες δε καταδεικνύουν την βαθμιαίαν αυτού διαμόρφωσιν”. Τα μυστήρια του διηρούντο εις τρείς κατηγορίας. Εις τα αφορώντα εις την διαμόρφωσιν τουανθρώπου και καταδεικνύοντα την προέλευσιν αυτού,  εις τα διδάσκοντα τας δυνάμεις αιοποίαι αποτελούν τας μορφάς της Φύσεως και τας ποικιλίας των οργάνων των διαφόρωνμορφών και εις τα μεγάλα και ιερά, τα οποία ουδέ λέξιν επέτρεπαν εις ιούς μύστας αυτών ναείπουν καν περί της υπάρξεως των. Εις την πρώτην τριάδα εμυούντο άνδρες και γυναίκες καιυπεβάλλοντο εις πενταετή σιγήν. Εις την δεύτερον μόνον εξαγνισμένοι το σώμα και τον νουνκαι καθάριοι ανομημάτων την ψυχήν και εις την τρίτην φωτισμένοι και υπό των θεώνεμπνευσμένοι νέοι ως και αγναί παρθένοι έχουσαι ψυχικον κάλλος όμοιον με την Θεανώ.  Οι τέλειοι μεμυημένοι ήσαν ήρεμοι την όψιν, γενναίοι το ήθος, απαστράπτοντες το κάλλος, οιδε οφθαλμοί αυτών εξέπεμπαν αίγλην φωτεινήν,  ικανήν να διεισδύει και εις τα έγκατα τωνσκέψεων των ανθρώπων. Ο βίος των Πυθαγορείων μυστών είναι μοναδικόν παράδειγμα ειςτην ίστορίαν της ανθρωπότητας. Απετέλουν ιδίαν κοινωνίαν και επαρουσιάζοντο ως μία ψυχήήρεμος, γαληνιαία και γεναιόφρων εις αισθήματα. Δεν είχαν ή μίαν θέλησιν. Η αδελφότης τηνοποίαν εννοούν οι σοφοί της εποχής μας, δεν είναι ή κοινή τις λέξις έναντι του συνδέσμουτων ψυχών των Πυθαγορείων.  Η προς την κοινωνίαν επίδρασίς των κατέρριπτε πάνταεγωισμόν και παρίστανε τους άλλους ανθρώπους ως στερημένους αισθήσεων καιαισθημάτων.  Ήσαν άκακοι,  άνευ υποκρισίας άνευ συμφέροντος.  Συμφέρον των ήτο τοσυμφέρον πάσης της κοινωνίας.  Εις την διάβασίν των πάντες υπεχώρουν και ανεγνώριζαναυτούς ως ψυχικώς ανωτέρους.  Ενδεδυμένοι απλά,  εύγραμμοι το σώμα και εξαίσιοι τηνμορφήν, λιτότατοι την δίαιτα και πάντες εργατικότατοι, εκαλλιέργουν την Γην και αφιερούντοεις τον πλουτισμόν της μορφής αυτής.  Η Μουσική ήτο επίσης έργον των και μέλποντες επλήρουν χαράς και την Φύσιν και τουςανθρώπους.  Νέοι και Νέαι περιπατώντες ομού με γλυκύτατο μειδίαμα εις τα χείλη των, εξέπληπον πάντα ερχόμενον εκ ξένης εις τον Κρότωνα πόλεως. Αποτελούσαν μία οικογένειανκαι εσιτώντο ομού αναλόγως των βαθμών εις τους οποίους ανήκον, ο δε Πυθαγόρας προ τηςτοιαύτης χορείας παρίστατο ως άλλος Ζευς εν Ολύμπω.  Η κακία όμως των μικρώνανθρωπίνων ψυχών εφθόνησε αυτούς. Γενομένης στάσεως εις τον Κρότωνα, κατ’ αυτήν οιΠυθαγόρειοι Ναοί ενεπρήσθησαν και πολλοί εκ των μαθητών του έπεσαν φονευθέντες υπότης αγρίας ορμής των στασιαστών. Ο θείος Πυθαγόρας γνωρίζων το τέλος του ανέμενε αυτόαπαθώς και εδέχθη τον θάνατον με μειδίαμα συγχωρών τους φονείς του, όταν εδέχθη τηνθανατηφόρον επίθεσιν και έπεσεν πληγείς υπό δηλητηριώδους βέλους.  Αλλά κατά την  στιγμήν του θανάτου του ενεφανίσθη εις το Μεταπόντιον αποχαιρετήσας εκεί προσφιλείς τουμαθητας.  Το γεγονός αυτό συνετέλεσε εις το να νομίζουν αυτόν ζώντα επί μακρόν χρόνον οιδιασκορπισθέντες κατόπιν της εις τον Κρότωνα γενομένης στάσεως μαθηταί του.  ΟΠυθαγόρας εγκατέλειπε ουχί ολίγας συγγραφάς. Αλλά των  μαθητών του διασκορπισθέντωνπλείστοι εξ αυτών κατεστράφησαν    εις    Κρότωνα,    άλλαι    δε    παρεφθάρησαν, συντελέσαντος εις αυτό και του χρόνου. Μετά τον θάνατον του οι μαθηταί αυτού ίδρυσανΠυθαγορείους σχολάς εις διαφόρους πόλεις. Εις τον Τάραντα μία τοιαύτη σχολή επί μακρόνλειτουργήσασα επέφερε και πάλιν επίδρασιν των Πυθαγορείων επί της κοινωνίας. Αι εις τονΚρότωνα όμως καταστραφείσαι συγγραφαί περί των τελετών του Πυθαγόρα,  δεν κατέστηδυνατόν να αναπληρωθούν υπό των μαθητών του. Εντεύθεν βαθμιαίως επήλθεν εξαφάνισιςτων μεγάλων ιδεών,  παρ’  όλον ότι επί πολύν χρόνον αι αρχαί των Πυθαγορείων ήσαν τουπόδειγμα της κοινωνικής αρετής. Πάντες και αυτών των Στωικών μη εξαιρουμένων, ωμίλουνπερί του Πυθαγορείου συστήματος ως περί θείου κοινωνικού συστήματος,  δυναμένου νακαταστήσει τον άνθρωπον ενάρετον, διεφώνουν όμως ως προς τας βαθύτερος εννοίας τωνΠυθαγορείων και εντεύθεν η σύγχυσις περί των πραγματικών του Πυθαγόρου ιδεών. Βραδύτερον συγγραφαί τινές Αυτού,  περιελθούσαι εις γνώσιν άλλων μικρών μυστηρίων, αναγέννησαν και πάλιν τον πόθον της εκ νέου συστάσεως Πυθαγορείων σχολών, αλλά επειδήαι συγγραφαί αυταί δεν ήσαν πλήρεις, οι πειραθέντες δεν κατώρθωσαν να φέρουν εις πέραςτο έργον των.  Μεταξύ των Πυθαγορείων διεκρίθησαν πλείστοι,  μεταξύ των οποίων και ηθυγάτηρ αυτού Δαμώ και ο υιός του Τηλαύγης. Εάν όμως οι Πυθαγόρειοι δεν κατώρθωσανλόγω της μεγάλης εις Κρότωνα καταστροφής να σώσουν τας μεγάλος ιδέας, δεν περιύβρισανόμως τον Διδάσκαλόν τους,  ως τούτο βραδύτερον έπραξαν οι Χριστιανοί ολοσχερώςκαταστέψαντες το έργον του Διδασκάλου των και δημιουργήσαντες χάος εις τηνανθρωπότητα. Περαίνων, ομολογώ ότι, ό,τι ανέφερα περί του θείου σοφού είναι ελάχιστονέναντι των μεγάλων αυτού ιδεών και έργων και δι’ αυτό θα ήθελα να σας παρακαλέσω νατύχω της δεούσης συγγνώμης μη δυνάμενος άλλως να πληρώσω τον πόθον ο οποίοςεξεδηλώθη εις σας όπως γνωρίσετε περί του θείου αυτού σοφού.

penthesileia.ning