10 μύθοι και αλήθειες για τον ανθρώπινο εγκέφαλο

Χάρη σε αυτόν σκεφτόμαστε. Χάρη σε αυτόν κινούμαστε, μιλάμε, αισθανόμαστε. Ο εγκέφαλός μας είναι ίσως το πιο αξιοθαύμαστο των οργάνων μας: Τόσο πολύπλοκος, που περικλείει περίπου εκατό δισεκατομμύρια νευρώνες και έχει εξάψει την περιέργεια του ανθρώπου και της επιστήμης εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τόσες χιλιάδες χρόνια που θα στοιχηματίζετε ότι πλέον ξέρουμε τα πάντα για τον εγκέφαλο.

Κι όμως, ακριβώς εξαιτίας της πολυπλοκότητας αυτού του παντοδύναμου οργάνου, όχι μόνο μεγάλο μέρος των ικανοτήτων και των λειτουργιών του παραμένουν άλυτα μυστήρια, αλλά και όσα ξέρουμε παρουσιάζονται απλοποιημένα –ώστε να γίνουν πιο κατανοητά- με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί ορισμένοι μύθοι γύρω από αυτό που συλλήβδην αποκαλούμε «μυαλό». Παρακάτω, προσπαθούμε να διαπιστώσουμε κατά πόσο αληθεύουν αυτοί οι μύθοι και να εντοπίσουμε όλα όσα δεν ξέραμε για αυτό που έχουμε… στο κεφάλι μας.

• Είναι ο εγκέφαλός μας… γκρίζος;

Έχουμε συνηθίσει στην έκφραση «γκρίζα ύλη» που αναφέρεται στο μυαλό μας, καθώς και στις εικόνες διατηρημένων σε φορμόλη εγκεφάλων που έχουν αυτή την άχρωμη, γκριζωπή εμφάνιση. Είναι όμως τελικά ο εγκέφαλός μας γκρίζος; Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλός μας, όταν βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία μέσα στο κεφάλι μας, είναι κατά βάση λευκός, μαύρος και κόκκινος. Όντως, η «γκρίζα ύλη» υπάρχει, στην μορφή κυττάρων και νευρώνων, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και η «λευκή ύλη», που αποτελείται από ίνες νεύρων οι οποίες ενώνουν την γκρίζα. Η «μαύρη ύλη» του εγκεφάλου οφείλεται στην νευρομελανίνη, μία ειδική μορφή της ίδιας ουσίας που δίνει το χρώμα στην επιδερμίδα και τα μαλλιά μας. Τέλος, υπάρχει και το κόκκινο μέρος του εγκεφάλου, αυτό που οφείλει το χρώμα του στα αιμοφόρα αγγεία. Το «άχρωμο» αποτέλεσμα που βλέπουμε σε διατηρημένους εγκεφάλους οφείλεται στην δράση της φορμαλδεΰδης που χρησιμοποιείται ως συντηρητικό.

• Μας κάνει η κλασική μουσική εξυπνότερους;

Στην δεκαετία του ’50, ένας γιατρός, ο Albert Tomatis, ξεκίνησε τον μύθο, υποστηρίζοντας πως η ακρόαση έργων του Μότσαρτ βοήθησε ασθενείς του με προβλήματα ομιλίας και ακοής να τα αντιμετωπίσουν. Λίγες δεκαετίες αργότερα, ένα επιστημονικό πείραμα υποστήριξε πως η κλασική μουσική αύξησε το IQ των συμμετεχόντων κατά οκτώ μονάδες. Κάπως έτσι, γεννήθηκε το περίφημο «Mozart Effect» και η κοινή γνώμη έμαθε πως η κλασική μουσική μας κάνει πιο έξυπνους.
Ωστόσο, αυτό είναι η μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα, η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε πάντα αυτά τα πειράματα αμφιλεγόμενα, ενώ και οι ίδιοι οι φορείς των ερευνών δήλωσαν εκ των υστέρων πως αυτό που ωφελήθηκε από την κλασική μουσική ήταν η ικανότητα των συμμετεχόντων σε δραστηριότητες χωροχρονικού περιεχομένου – όχι πως συνολικά ωφελείται ο εγκέφαλός μας. Φυσικά, σίγουρα ο Μότσαρτ δεν θα βλάψει κανέναν που θα τον ακούσει, αλλά δεν έχει αποδειχθεί πως αυτά τα ειδικά CD με κλασική μουσική για βρέφη, έμβρυα και ενηλίκους, κάνουν τον εγκέφαλο να «πετάει».

• Γύρω από την μορφή του εγκεφάλου

Σίγουρα θα έχετε ακούσει πως όσο μεγαλύτερος είναι ο εγκέφαλός μας, τόσο πιο έξυπνοι είμαστε ή ακόμη και πως όσο αυξάνονται οι γνώσεις μας, αυξάνονται ανάλογα και οι «ρυτίδες» του εγκεφάλου. Η αλήθεια για το μέγεθος και τις «στρώσεις» του, όμως, είναι η εξής:
Όσο εξελισσόταν το ανθρώπινο είδος, ο εγκέφαλός του γινόταν ολοένα και μεγαλύτερος για να «φιλοξενήσει» τις συνεχώς πιο «προηγμένες» λειτουργίες που διαχώρισαν τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα. Για να μπορέσει ωστόσο να διατηρηθεί το μέγεθος του εγκεφάλου τόσο ώστε να χωρά στο ανθρώπινο κεφάλι, το οποίο δεν έπρεπε να χάσει την αναλογία του προς το υπόλοιπο σώμα, ο εγκέφαλος άρχισε να αναδιπλώνεται και να σχηματίζει αυτές τις «ρυτίδες» και τις αυλακώσεις που γνωρίζουμε σήμερα. Αν απλώναμε τον εγκέφαλο, ανοίγοντας αυτές τις αυλακώσεις, θα είχε το μέγεθος μιας… μαξιλαροθήκης.
Βέβαια, όταν αρχίζει να σχηματίζεται ο εγκέφαλος, στην εμβρυακή ηλικία, δεν έχει καθόλου αυλακώσεις. Ο λείος εγκέφαλος αποκτά «ρυτίδες» όσο αυξάνονται οι νευρώνες του εμβρύου και εγκαθίστανται σε διάφορες περιοχές του. Όταν το έμβρυο συμπληρώσει τις σαράντα εβδομάδες, έχει αποκτήσει τις αυλακώσεις που θα έχει για την υπόλοιπη ζωή του. Επομένως, δεν αυξάνονται οι αυλακώσεις όσο αυξάνονται οι γνώσεις και οι αναμνήσεις μας από εκείνη την ηλικία και πέρα: Αντ’ αυτού, όσα μαθαίνουμε αντιστοιχούν στην αυξημένη παρουσία συνάψεων και κυττάρων – κάποιοι θεωρούν πως οι νέες αναμνήσεις μας σημαίνουν νέους νευρώνες, αλλά αυτό δεν έχει ακόμη αποδειχθεί.

• Μπορούν να μας επηρεάσουν τα υποσυνείδητα μηνύματα;

Ο πρώτος άνθρωπος που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την έννοια των υποσυνείδητων μηνυμάτων ήταν ένας ερευνητής αγοράς, ο James Vicary, που τοποθέτησε λεκτικά μηνύματα μέσα σε ταινίες, τα οποία εμφανίζονταν για ένα τρισχιλιοστό του δευτερολέπτου κάθε φορά (τόσο ώστε να μην το αντιληφθεί η ανθρώπινη όραση) και πρότειναν στους θεατές να αγοράσουν coca cola και popcorn. Ο ίδιος υποστήριξε πως οι πωλήσεις των δύο προϊόντων στον κινηματογράφο εκείνο αυξήθηκαν κατά 18% και 57% αντίστοιχα. Οι διαφημιστές έσπευσαν να αντιγράψουν το παράδειγμά του, αλλά οι επίσημες αρχές της Αμερικής απαγόρευσαν την «Υποσυνείδητη Διαφήμιση». Παράλληλα, εμφανίστηκαν εμπορικές ιδέες, όπως κασέτες τις οποίες ακούς όσο κοιμάσαι και σε βοηθούν να κόψεις το κάπνισμα. Έχουν όμως αποτέλεσμα;
Η αλήθεια είναι πως ο Vicary είχε πει ψέματα για τα αποτελέσματα του πειράματός του. Επιπλέον, κατά την δεκαετία του ΄90 υπήρξε και η περίπτωση της περίφημης δίκης των Judas Priest, στην οποία δύο οικογένειες αυτοχείρων εφήβων υποστήριξαν πως τα τραγούδια του συγκροτήματος περιείχαν υποσυνείδητα μηνύματα που οδήγησαν τα παιδιά τους στην αυτοκτονία. Το δικαστήριο αποφάσισε πως δεν υπάρχουν επαρκείς επιστημονικές αποδείξεις ότι τα υποσυνείδητα μηνύματα είναι κάτι το υπαρκτό και το αποτελεσματικό.

• Το μέγεθος μετράει;

Ας επιστρέψουμε σε έναν από τους βασικότερους μύθους γύρω από τον εγκέφαλο (και άλλα ανθρώπινα όργανα), αυτόν του μεγέθους. Όσο μεγαλύτερος, τόσο πιο έξυπνοι είμαστε; Στην πραγματικότητα, όχι. Φτάνει να σας πούμε ότι ο άνθρωπος θεωρείται το πιο έξυπνο ον στον πλανήτη και το μέσο βάρος του εγκεφάλου του είναι 1.361 γραμμάρια, ενώ μια σαφώς λιγότερο έξυπνη φάλαινα διαθέτει εγκέφαλο που ζυγίζει περί τα 8 κιλά. Αντίστοιχα, οι εγκέφαλοι των αρκετά έξυπνων σκύλων και ουρακοτάγκων ζυγίζουν 72 και 370 γραμμάρια αντίστοιχα, ενώ αυτός ενός σπουργιτιού… μόλις ένα γραμμάριο.

Η εφαρμογή του Πυθαγορείου θεωρήματος με νερό

Μια έξυπνη κατασκευή που αποδεικνύει με νερό το Πυθαγόρειο θεώρημα (Το τετράγωνο της υποτείνουσας ενός ορθογώνιου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών).

ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΧΡΗΣΤΟΣ; ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΞΗ ΧΡΙΣΤΟΣ;

                                       

Χρίστος καὶ Χρῆστος: πρόκειται γιὰ δύο ὁμόηχες λέξεις, πού, συχνά, συγχέονται.
Τὸ ὄνομα Χρίστος παράγεται ἀπὸ τὸ χριστὸς (κεχρισμένος καὶ ὁ φέρων τὸ χρίσμα καὶ ἄρχ. ἔλλ. ρῆμα: χρίω). Χρησιμοποιήθηκε ὡς ἐπιθετικὸς προσδιορισμὸς τῆς λέξης Ἰησοῦς (Ἰησοῦς Χριστός). Ἄρχικα, ἡ λέξη “χριστός” προσδιόριζε ὁτιδήποτε ἔχει ἐπαλειφθεῖ μὲ μύρο ἢ ἀλοιφὴ καὶ χρησιμοποιήθηκε γιὰ νὰ μεταφραστεῖ ἡ ἑβραϊκὴ λέξη masiha, Μεσσίας (: μτφ χριστός, ὁ ἀλειμμένος μὲ εἰδικὸ ἔλαιο, ποὺ προέβλεπε ὁ ἑβραϊκὸς νόμος γιὰ τοὺς ἱερεῖς). Ἔτσι ἡ ἑλληνοεβραϊκὴ φράση Ἰησοῦς Χριστός δηλωνει τὸν κεχρισμένο ἀπὸ τὸ Θεό, τὸν Σωτήρα (πβ. Ἰωάνν. 1,41: εὐρήκαμεν τον Μεσσίαν, ὃ ἐστὶν ἑρμηνευόμενον τὸν Χριστόν). Ἡ λέξη Ἰησοῦς προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑβραϊκὴ Yesuah καὶ εἶναι συντετμημένη μορφὴ τοῦ Yehosuah (μτφ: ὁ Γιαχβὲ εἶναι σωτηρία). Τὸ ὄνομα Χρίστος εἶναι ἡ φυσικὴ κατάληξη τῆς λ. Χριστὸς (μὲ ἀναβιβασμὸ τόνου).

Ἡ ἑλληνικὴ λέξη Χριστὸς (: ἀλειμμένος) εἶναι ἡ πιὸ δημοφιλὴς λέξη στὸν πλανήτη, ἐπειδὴ ὀνομάστηκε ἔτσι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας (Cristo, Christ, Crist, Kristu…)

Ἡ γραφὴ Χρῆστος παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα “χρὴ” καὶ προσδιορίζει αὐτὸν ποὺ ζεῖ μὲ τοὺς πρέποντες κανόνες, τὸν ἠθικὸ (π.χ. Τὰ χρηστὰ ἤθη”).

Drake: Η εξίσωση που έφερε επανάσταση.

Drake: Η εξίσωση που έφερε επανάσταση.

Άραγε υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί ; Και ακόμη αν υπάρχουν, πόσοι είναι, μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους; Βαδίζουμε στα τυφλά για την αναζήτησή τους; Έχουν την κατάλληλη τεχνολογία ουτοσώστε να έρθουμε σε επαφή μαζί μας;

Ερωτήματα που έχουν απασχολήσει αστρονόμους, φυσικούς και απλούς ανθρώπους εδώ και πολλά χρόνια.

Την δική του ερμηνία και εξήγηση δίνει το 1961 o Frank Drake με την περίφημη πλέονεξίσωση Drake . Πριν όμως συνεχίσουμε στην ανάλυση της εξίσωσης αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα πράγματα γύρω από αυτήν.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως αποτελεί μια από τις πρώτες αξιόλογες προσπάθειες δημιουργίας μαθηματικού μοντέλου προσέγγισης του ενδεχομένου ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών. Ακόμη και το διάσημο πρόγραμμα Seti που μελετά την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών με υποδομές σε όλο τον κόσμο, έχει ως θεμέλιο λίθο την εξίσωση Drake.

Παρόλα αυτά πρέπει να τονιστεί πως η εξίσωση , δεν προβλέπει ούτε καθορίζει τον αριθμό και το ποσοστό, αλλά εκτιμά την πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών τόσο τεχνολογικά ανεπτυγμένων ώστε να τους καθιστά ικανούς να επικοινωνήσουν με εμάς.

Συγκεκριμένα:

N = R* " fp " ne " fl " fi " fc "L

N = Ο αριθμός εξωγήινων πολιτισμών στον " Milky Way Galaxy " του οποίου οι ηλεκτρομαγνητικές εκπομπες είναι ανιχνεύσιμες.

R* =Το ποσοστό σχηματισμού αστεριών κατάλληλων για την ανάπτυξη ευφυούς ζωής.

fp = Το ποσοστό των αστεριών με πλανητικό σύστημα.

ne = Ο αριθμός πλανητών, ανά ηλιακό σύστημα, με περιβάλλον κατάλληλο για ανάπτυηξη ζωής.

fl = Το ποσοστό των κατάλληλων πλανητών στους οποίους όντως η ζωή εμφανίζεται.

fi = Το ποσοτό των πλανητών στους οποίους προκύπτει η ευφυής ζωή.

fc = Το ποσοστό των πολιτισμών που αναπτύσσουν μια τεχνολογία ικανή να απελευθερώνει ανιχνεύσιμα σημάδια της ύπαρξής τους στο διάστημα.

L = Το χρονικό διάστημα για το οποίο τέτοιοι πολιτισμοί απελευθερώνουν ανιχνεύσιμα σήματα στο διάστημα.

Κάποιους από τους παραπάνω όρους μπορούμε να τους ποσοτικοποιήσουμε με αρκετή ακρίβεια, για παράδειγμα το fp εκτιμάται μεγαλύτερο από 0,5. Επιπλέον, η αποστολή Κέπλερ της NASA θα μας δώσει μια εκτίμηση για το ne. Οι μεγάλοι άγνωστοι όμως είναι τα fl και fi. Προς το παρόν υπάρχει μεγάλη σύγχυση για την πιθανότητα εμφάνισης ζωής σε έναν πλανήτη.

Όταν πρωτοξεκίνησε το SETI η επικρατούσα άποψη ήταν ότι η εμφάνιση ζωής στη Γη ήταν ένα τυχαίο και ενδεχομένως μοναδικό γεγονός, σχεδόν αδύνατο να ξανασυμβεί. Σήμερα, υπάρχει μια μετατόπιση με αρκετούς αστροβιολόγους να υποστηρίζουν ότι η ζωή εμφανίζεται εύκολα και μάλιστα σε πλανήτες όμοιους με τη Γη, θα ήταν απίθανο να μην εμφανιστεί. Μάλιστα, ο βραβευμένος με Νόμπελ βιολόγος Christian de Duve υποστηρίζει ότι η εμφάνιση ζωής είναι «κοσμική αναγκαιότητα».

Βέβαια, όσο ελκυστική και εάν είναι η υπόθεση του αναπόφευκτου της εμφάνισης ζωής σε άλλους πλανήτες, δεν μπορεί να αποδειχθεί. Ο μόνος τρόπος για να παρατηρηθεί κάτι τέτοιο είναι στην ίδια τη Γη. Είναι πιθανό η ζωή να έχει εκλείψει από τον πλανήτη και να έχει δημιουργηθεί εκ νέου? Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί διάφοροι μικροοργανισμοί εξαιρετικής αντοχής και σε συνθήκες περιβάλλοντος ιδιαίτερα εχθρικές για την ζωή όπως την ξέρουμε, Αν και οι συγκεκριμένοι ανήκουν στο ίδιο δέντρο εξέλιξης με όλες τις γνωστές μορφές ζωής, είναι δυνατό να εντοπιστούν διαφορετικές μορφές.

Τους τελευταίους μήνες υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για να εντοπιστούν δείγματα στη μορφή μιας δεύτερης, «σκιώδους» βιοσφαίρας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μεταβληθούν οι τεχνικές αναζήτησης, ώστε να εντοπιστεί οργανισμοί με τελείως βιοχημικές ιδιότητες από αυτές που γνωρίζουμε. Εάν αποδειχθεί η ύπαρξη της δεύτερης βιοσφαίρας, σημαίνει ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε από το μηδέν περισσότερες από μία φορές, άρα γιατί όχι και σε κάποιον άλλο πλανήτη.

Ακόμα όμως και αν η εμφάνιση ζωής είναι συνηθισμένη στο σύμπαν που ζούμε, η πιθανότητα εμφάνισης νοήμονος ζωής είναι χαμηλή. Μεταξύ των βιολόγων υπάρχει διαφωνία για τη νοημοσύνη και κατά πόσο αποτελεί μια ασήμαντη «εκτροπή» από την εξέλιξη των ειδών, όπως η προβοσκίδα του ελέφαντα ή εμπίπτει στην κατηγορία εκείνη των γενετικών χαρακτηριστικών όπως φτερά ή μάτια, τα οποία έχουν βασικό βιολογικό ρόλο. Εάν ισχύει η δεύτερη υπόθεση τότε μπορεί να «εμφανίζεται» ξανά και ξανά. Το μόνο σίγουρο είναι πως από τη στιγμή που θα εμφανιστεί ζωή, υπάρχει ενδεχόμενο εμφάνισης και νοημοσύνης.

Σημάδια εξωγήνινης νοημοσύνης

Αν και η λήψη εξωγήινων σημάτων είναι εξαιρετικά απίθανη, αυτό δεν σημαίνει ότι τελειώνει και η αναζήτηση για εξωγήινους πολιτισμούς. Ωστόσο, πρέπει να αλλάξει η μεθοδολογία και να αναζητηθούν τεχνολογικά «ίχνη» των πολιτισμών. Επειδή, όμως δεν γνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες μιας αναπτυγμένης εξωγήινης τεχνολογίας, θα χρειαστεί να δουλέψουμε κυρίως με υποθέσεις.

Στα τελευταία 5000 χρόνια ο άνθρωπος έχει κάνει εμφανέστατο το πέρασμά του από τον πλανήτη, αλλοιώνοντας τη μορφολογία αλλά και τη βιοσφαίρα της Γης. Κατ’, αντιστοιχία μπορούμε να υποθέσουμε ότι ένας πολιτισμός με ηλικία πολλών χιλιάδων ετών μπορεί να έχει κάνει αξιοπρόσεκτες αλλαγές στο αστρονομικό του περιβάλλον (πχ ηλιακό σύστημα).

Έτσι φορολογούσαν την αρχαία Αθήνα

Εύποροι και πόρνες, μέτοικοι και σύμμαχοι, όλοι φορολογούνταν στην αρχαία Αθήνα. Τα τεκμήρια στο Επιγραφικό Μουσείο. Εάν οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν ήταν μάστορες στην επιβολή και την είσπραξη φόρων, σήμερα ίσως να μην υπήρχε ο Παρθενώνας. Υπερβολή; Κι όμως, χάρη στο χαράτσι που πλήρωναν οι άλλες πόλεις κατά την Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία -ειδικότερα από το 454 π.κ.ε., το ένα εξηκοστό του ετήσιου φόρου πήγαινε υπέρ της… θεάς Αθηνάς- ο Περικλής εξοικονόμησε τα χρήματα για να χτιστεί ο περίφημος ναός.

Πριν από 2.500 χρόνια τα κρατικά ταμεία της Αθήνας ήταν γεμάτα, χωρίς τη βοήθεια των οικονομολόγων του Χάρβαρντ. Η οικονομική κρίση ήταν άγνωστη λέξη και το πλεόνασμα έφτανε σε τέτοιο ύψος που αν το είχε σήμερα ο Γ. Παπακωνσταντίνου θα έκλαιγε από χαρά. Και τότε όμως, χωρίς την πίεση των ευρωπαίων εταίρων, έμπαιναν φόροι με διάφορες ονομασίες, τακτικοί και έκτακτοι, άμεσοι και έμμεσοι, για δημόσια έργα, για στρατιωτικό εξοπλισμό, κ.λ.π. Ουδείς διέφευγε. Πλήρωναν οι έχοντες και κατέχοντες, πλήρωναν όμως και οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή, πλήρωναν και οι πόρνες!

Οι αρχαίοι φόροι έμπαιναν με την έγκριση της Βουλής. Όσο για τη διαφάνεια, τα ονόματα όσων πλήρωναν αναγράφονταν στους φορολογικούς καταλόγους της εποχής, που βρίσκονταν σε κοινή θέα. Πάνω σε πέτρινες πλάκες και στήλες δηλαδή, σαν αυτές που υπάρχουν στο *Επιγραφικό Μουσείο, ένα γνωστό-άγνωστο αλλά πολύ ενδιαφέρον μουσείο στην οδό Τοσίτσα 1, που αναδεικνύει και τεκμηριώνει κομμάτια της Ιστορίας.

Εκεί βρήκαμε τη μνημειώδη «Στήλη της εξηκοστής», έναν λίθινο φορολογικό κατάλογο ύψους 3,5 μέτρων όπου είναι καταγεγραμμένες κατά γεωγραφικές ενότητες οι καταβολές των συμμάχων της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας την περίοδο 454/3-440/39 π.κ. προκειμένου να υπάρχει μια «καβάντζα» για να αντιμετωπιστούν οι Πέρσες. Οι εισφορές ήταν ανάλογες με την οικονομική κατάσταση των 265 συμμάχων. Βλέπουμε δηλαδή από τους Ιωνες οι Κυμαίοι να πληρώνουν 12 τάλαντα (6.000 δραχμές) και οι Νισύριοι μόλις ένα, ενώ από τη Θράκη οι Μενδαίοι έδιναν εννέα τάλαντα και οι Θάσιοι 30!

«Εκτός από αυτόν τον τακτικό φόρο, από το 440 π.κ.ε. η Αθήνα επέβαλλε στους συμμάχους της και έκτακτη εφάπαξ εισφορά, τη λεγόμενη επιφορά», μας πληροφορεί η διευθύντρια του Επιγραφικού Μουσείου Μαρία Λαγογιάννη. «Η δε είσπραξη είχε ανατεθεί σε ειδικούς άρχοντες, τους Ελληνοταμίες».

Όπως αποδεικνύεται, οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν πολλά κόλπα για την είσπραξη των φόρων. Όταν οι άλλες πόλεις άρχισαν να διαμαρτύρονται ενόψει της Β’ Αθηναϊκής Συμμαχίας, οι Αθηναίοι τους υποσχέθηκαν ότι θα καταργήσουν τον συμμαχικό φόρο. Αυτό που έκαναν τελικά ήταν να του αλλάξουν όνομα και να τον πουν «σύνταξη».

Η κυρίαρχη αθηναϊκή πολιτεία είχε διάφορες πηγές για να γεμίζει το δημόσιο ταμείο. Υπήρχαν οι καταβολές για εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας (κτήματα, οικοδομήματα ή τα μεταλλεία του Λαυρίου), υπήρχαν και οι δικαστικές καταβολές. (Οικονομία και Φυσική: Κοινοί τόποι και Δέκα Σημάδια ότι Είσαι ο Σωτήρας Μας ! )

Κι άλλα τακτικά τέλη γέμιζαν τον κρατικό κορβανά: για να εισαχθούν και να εξαχθούν προϊόντα από τα αττικά λιμάνια (πεντηκοστή), ή για να εισαχθούν εμπορεύματα από τις πύλες της πόλης (διαπύλιον). Καμία εξαίρεση. Οι μέτοικοι έπρεπε να ανανεώνουν επί πληρωμή μία φορά το χρόνο την άδεια παραμονής τους στην Αθήνα (μετοίκιον), ενώ κατέβαλλαν και επιπρόσθετο τέλος για να έχουν το δικαίωμα να εργασθούν (ξενικόν). Οι δε οίκοι έδιναν τον… πορνικό φόρο.

Οι αμυντικές δαπάνες: Μέρος των κρατικών εσόδων πήγαινε για δημόσια έργα. Σε μια στήλη του μουσείου (432/1 π.κ.ε.) σώζονται δύο τροπολογίες σε ψήφισμα που σχετίζονται πιθανότατα με τη βελτίωση του συστήματος ύδρευσης της Αθήνας ή την κατασκευή και επισκευή των κρηνών. «Το έργο είχε προγραμματιστεί να γίνει «από ολιγίστων χρημάτων», αλλά κατά προτεραιότητα», εξηγεί η Μ. Λαγογιάννη. «Η οικογένεια του Περικλή μάλλον προσφέρθηκε να καλύψει τη δαπάνη, αλλά η πόλη αποφάσισε τα χρήματα να δοθούν από τον φόρο των συμμαχικών πόλεων».

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντιζαν, επίσης, να εξασφαλίσουν κονδύλια για την άμυνα. «Οι πιο εύποροι ήταν υποχρεωμένοι να αναλαμβάνουν την «τριηραρχία», την ετήσια δαπάνη για εξοπλισμό ενός πολεμικού πλοίου και τη σίτιση των ναυτών, που καθορίζονταν σε μια δραχμή ανά ναύτη ημερησίως», συνεχίζει η διευθύντρια του μουσείου, το οποίο εκθέτει μια σχετική στήλη του 481/0 π.κ.ε.

Χρειαζόταν τόλμη για να αρνηθεί κάποιος αυτό το σημαντικό έξοδο. Σε αυτή την περίπτωση έπρεπε να υποδείξει κάποιον άλλον, που θεωρούσε πιο πλούσιο, και να προτείνει αντίδοση. Να ανταλλάξει, δηλαδή, την περιουσία του με την περιουσία του πλουσιότερου. Αν ο άλλος πολίτης αρνιόταν, τότε η ανάθεση γινόταν από τα αρμόδια δικαστήρια.

Υποχρεωτική, αλλά ιδιαίτερα τιμητική ήταν και η χορηγία, η ανάληψη της δαπάνης για την προετοιμασία του χορού, τις θρησκευτικές εκδηλώσεις, τις παραστάσεις των δραματικών αγώνων. «Η χορηγία στοίχιζε 300-5.000 δρχ., όταν τον 5ο αιώνα ο ετήσιος μισθός της ιέρειας της Αθηνάς Νίκης ήταν 50 δρχ.», τονίζει η Μ. Λαγογιάννη, καθώς μας δείχνει μια στήλη του 313/2 π.κ.ε. Πρόκειται για τιμητικό ψήφισμα του Δήμου Αιξωνής (η σημερινή Γλυφάδα) για δύο χορηγούς, τον Αυτέα και τον Φιλοξενίδη, οι οποίοι «καλώς και φιλοτίμως εχορήγησαν».

Σαν να μην έφταναν και τότε τα τακτικά μέτρα, υπήρχαν και έκτακτα. Όπως η «επίδοσις» (σε χρήματα ή για την εκτέλεση συγκεκριμένου δημόσιου έργου) την οποία κατέβαλλαν οι πλούσιοι αλλά και οι μέτοικοι για την ενίσχυση της πόλης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Κι ακόμα η «εισφορά» σε περίοδο πολέμου για στρατιωτικές δαπάνες.

Κι αν κάποιος πιανόταν να φοροδιαφεύγει, ο νόμος ήταν αυστηρός, ακόμα και για τον φοροεισπράκτορα. Για του λόγου το αληθές, υπάρχει ένα ψήφισμα του 510 π.κ.ε. για τους αθηναίους κληρούχους στη Σαλαμίνα, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν φόρο, να εκτελούν τη στρατιωτική τους θητεία, ενώ δεν επιτρέπονταν να εκμισθώσουν τη γη που τους είχε παραχωρηθεί. Εάν τα παραβίαζαν, πλήρωναν πρόστιμο, το τριπλάσιο του μισθώματος, στο Δημόσιο.

Όχι μόνον αυτές τις επιγραφές, αλλά και πολλές άλλες, πάνω από 13.400 διαθέτει το *Επιγραφικό Μουσείο, που χρονολογούνται από το 8ο αι. π.κ.ε. έως και τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Ανάμεσά τους ο άβαξ από τη Σαλαμίνα με αριθμητικά σύμβολα, η αρχαιότερη επιγραφή σε λίθο από την Ακρόπολη, ο Ιερός Νόμος του Εκατόμπεδου, κ.ά.

© της Πάρης Σπίνου.
Αλιευθέν από την  Ελευθεροτυπία

.terrapapers.com

Η μυστική βάση των ΝΑΖΙ στην Ανταρκτική!

Οι Γερμανοί, πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, έχοντας το αίσθημα του ηττημένου αλλά και του εμπάργκο από τον πρώτο πόλεμο στραφήκαν στην έρευνα νέων εναλλακτικών μορφών ενέργειας και πόρων...

Ένας άγνωστος χώρος που θα εξερευνούσαν ήταν και η Ανταρκτική.
Η πρώτη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική ήταν η Εκστρατεία Gauss το 1901 – 1903, με επικεφαλής τον βετεράνο στην Αρκτική και τη γεωλογία καθηγητή Erich von Drygalski, και ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ένα αερόστατο για εναερία παρατήρηση στην Ανταρκτική.
Η δεύτερη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική ήταν το 1911-1912 με τον Wilhelm Filchner, που είχε στόχο την διέλευση της Ανταρκτικής για να μάθουν αν υπήρχαν κομμάτια γης χωρίς πάγο.
Η τρίτη ήταν η Νέα Σουηβία 1938 (Neuschwabenland), που άρχισε να εξερευνάται από τη Γερμανία στις 17 Δεκεμβρίου 1938. Για την προετοιμασία τους για την αποστολή, οι Γερμανοί κάλεσαν ένα Αμερικανό πολικό εξερευνητή και αξιωματικό του Ναυτικού, τον Ρίτσαρντ Ε. Μπερντ (Richard Ε. Byrd), που είχε εξερευνήσει μέρος του πόλου με στόχο να ιδρύσει μια αμερικανική βάση στην περιοχή το 1928-1930 με όνομα Little America.
Τότε ο Μπερντ είχε αναστατώσει τον παγκόσμιο Τύπο δείχνοντας ένα φιλμ και αναφέροντας ότι είχε ανακαλύψει περιοχές με ζεστό νερό με βλάστηση και άγνωστα ζώα. Ωστόσο, ο Μπερντ αρνήθηκε να συμμετάσχει στη γερμανική αποστολή.
Η νέα εκστρατεία των Γερμανών ξεκίνησε από το Αμβούργο για την Ανταρκτική με το πλοίο MS Schwabenland, το οποίο θα μπορούσε επίσης να εκτοξεύσει και αεροσκάφη με τη βοήθεια ενός καταπέλτη.
Στις 19 Ιανουαρίου 1939 το πλοίο έφθασε στην ανταρκτική σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει ονομαστεί από την Νορβηγία ως Dronning Maud Land, αρχίζοντας τις πτήσεις, χαρτογραφώντας την περιοχή.
Η περιοχή ήταν μεταξύ του γεωγραφικού πλάτους 69 ° 10 ‘Ν και 76 ° 30′ Ν και γεωγραφικό μήκος 11 ° 30 Δ και 20 ° E 00 ‘, με συνολικό χώρο 600,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αυτή η περιοχή ονομάστηκε Neuschwabenland.
Κατά τη διάρκεια των πτήσεων και των πεζοπόρων αποστολών, εκατοντάδες γερμανικές σημαίες έπεσαν για να συμβολίζουν την κατοχή της Γερμανίας στο έδαφος, αλλά όπως αναφέρουν σήμερα οι Γερμανοί ιστορικοί ήταν προκειμένου να αναιρεθούν τυχόν αξιώσεις της ιδιοκτησίας στη Νορβηγία.
Επιπλέον, η εκστρατεία δημιούργησε μια προσωρινή κατασκήνωση και ανέφερε ότι γύρω από την περιοχή τους υπήρχε κάποια βλάστηση, εξαιτίας των θερμών πηγών κοντά στη λίμνη.
Θα πρέπει να αναφέρουμε και την επίσημη θέση των γερμανικών απόψεων που δηλώνουν ότι η όλη αποστολή  αποσκοπούσε στην βιομηχανία της φαλαινοθηρίας που προήχθη μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’30 σε ένα πολύ σημαντικό κλάδο της γερμανικής οικονομίας.
Περισσότερα από 50 πλοία φαλαινοθηρίας υπήρχαν την εποχή του 1938/39, με σχεδόν παράγωγη 500.000 βαρέλια πετρελαίου φάλαινας – εκτός από την Φαλαινοθηρία προβλέπονται επίσης για την παρασκευή εκρηκτικών γλυκερίνη.
Η επιδίωξη της ναζιστικής ηγεσίας ήταν να σταματήσει στο έπακρο η εξάρτηση από εισαγωγές με ένα τετραετές σχέδιο που προέβλεπε μια ολοκληρωμένη επέκταση του γερμανικού φαλαινοθηρικού στόλου και στην Ανταρκτική.
Η αποστολή επίσης είχε στόχο να ερευνήσει για ορυκτό πλούτο και πετρέλαιο αλλά και τη διερεύνηση χώρων  για μια πιθανή βάση του Τρίτου Ράιχ.
Το επόμενο έτος, ένα μήνα μετά τις εχθροπραξίες που είχαν αρχίσει στην Ευρώπη, οι Γερμανοί επέστρεψαν στο Neuschwabenland για να τελειώσουν αυτό που είχαν ξεκινήσει, που υποδηλώνει ότι η βάση ήταν υπό κατασκευή.
Όπως προέκυψε, στη περιοχή που ερευνούσαν βρήκαν μια φυσική σήραγγα με πολλά χιλιόμετρα μήκος, που τελικά τους οδήγησε σε ένα κολοσσιαίο υπόγειο σπήλαιο που ήταν ασυνήθιστα ζεστό που ζεσταινόταν προφανώς γεωθερμικά. Στο τεράστιο σπήλαιο αρχικά βρήκαν μια υπόγεια λίμνη αλλά όπως αποδείχθηκε τα σπήλαια ήταν τόσο εκτεταμένα ώστε να έπρεπε να εξερευνηθούν χωριστά.
Οι Ναζί αρχικά κατασκεύασαν μια βάση σε ένα σπήλαιο με αποβάθρες για τα γερμανικά υποβρύχια και η ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιούσαν ήταν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία τους έδωσε τη θερμότητα και ατμό που βοήθησε στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Στις 18 Ιουλίου 1945, εφημερίδες σε όλο τον κόσμο επικεντρώθηκαν σε τίτλους με αναφορές στην Ανταρκτική. Οι New York Times, τότε δήλωσαν "Ο Χίτλερ είναι στο Νότιο Πόλο".
Οι τίτλοι που συγκλόνισαν τον κόσμο βασίζονται, εν μέρει, σε γεγονότα. Τα γεγονότα ερχόταν και από από τον Γερμανό Ναύαρχο Karl Donitz, που αργότερα έζησε ελεύθερος στη Γερμανία, δηλώνοντας την πικρία του ως αξιωματικός όσον αφορούσε γενικά τους ιστορικούς που δεν τολμούσαν να γράψουν για την μεγάλη ναζιστική βάση με όνομα νέο Βερολίνο στην Ανταρκτική.
Ο Γερμανός ναύαρχος είχε αναφέρει ότι το γερμανικό ναυτικό είχε εκτελέσει ένα μεγάλο έργο. Το γερμανικό ναυτικό ξέρει κρυψώνες στους ωκεανούς και κατά συνέπεια είναι πολύ εύκολο να μεταφέρει τον Φύρερ σε ασφαλές μέρος που θα έχει την ευκαιρία να εργαστεί για τα τελικά του σχέδια.
Η ανακάλυψη ήταν ότι βρήκαν μια υποβρύχια τάφρο που τους πήγαινε κατ‘ ευθείαν μέσω της Ανταρκτικής σε ένα υπόγειο παράδεισο με ζεστές υπόγειες λίμνες, και βλάστηση και πάγο.
Το 1952, η κυβέρνηση της νέας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ερεύνησε τις φήμες για την ναζιστική βάση προσπαθώντας να εντοπίσει τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής.
Μια πληθώρα από φήμες υποστηρίζει ότι η Neuschwabenland δεν είχε ποτέ εγκαταλειφθεί από τους Ναζί μετά  την πρώτη αποστολή. Στην πραγματικότητα, μερικά μέλη του πληρώματος του “Schwabenland” δήλωσαν ότι θα έκαναν αρκετά ταξίδια στην Ανταρκτική για να εδρεύσουν μια απόρρητη αποικία των Ναζί, και θα χρειαζόταν την μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και βαρέα εργαλεία εξόρυξης και κατασκευής σηράγγων.
Πράγματι τα εναπομείναντα μητρώα των γερμανικών ναυτικών βάσεων αναφέρουν, μαζικές μετακινήσεις τεχνικών υλικών για άγνωστη περιοχή και ότι αρκετά γερμανικά υποβρύχια γέμισαν με υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί που εγκατέλειψαν την Ευρώπη, βρίσκοντας καταφύγιο σε ένα μυστικό δίκτυο σε υπόγεια καταφύγια στην Neuschwabenland.
Γερμανοί επιστήμονες που αιχμαλωτίστηκαν από τους συμμάχους, ενώ το Βερολίνο βομβαρδιζόταν, αποκάλυψαν πως υπήρχαν απόρρητα έγγραφα, σχεδιαγράμματα και χάρτες που αφορούσαν πτητικά άγνωστα μηχανήματα σε σχήμα δίσκου και εγκαταστάσεις μια απόρρητης βάσης στην Ανταρκτική με όνομα Νέο Βερολίνο.
Η επιχείρηση Ηigh Jump

Ιχώρ: μύθος ή πραγματικότητα;

Ποιοί ήταν πραγματικά οι Θεοί της Αρχαίας Ελλάδας, ήταν απλώς σύμβολα ή αληθινά υπερδύναμα όντα; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα ικανά να μας πείσουν ότι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων ήταν σύμβολα, όπως υποστήριζε και μια μεγάλη μερίδα φιλοσόφων, οι Στωικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι οι μύθοι δεν έχουν κυριολεκτική σημασία αλλά αντίθετα παρουσιάζουν αλληγορικές διηγήσεις, χρήσιμες για την καθημερινότητα των ανθρώπων.Υπάρχει περίπτωση να ισχύει το αντίθετο; Σε ολόκληρη την Ελληνική γραμματεία, οποιοσδήποτε μπορεί να ανακαλύψει μια ατελείωτη σειρά από παράδοξες και μεταφυσικές εμπειρίες, που οι θνητοί πρόγονοί μας τις απέδωσαν στους αθάνατους θεούς τους. Επίσης υπάρχει μια παραφυσική λεπτομέρια που ίσως αποτελεί κλειδί για την διατύπωση της αληθινής φύσης των αρχαίων θεών.

Μέσα στην μυθολογία υπάρχουν αμέτρητες αναφορές σχετικά με μιά ουσία ονόματι Ιχώρ που έρρεε στις φλέβες των Θεών και ήταν γαλαζόχρωμη.

Η ουσία Ιχώρ αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό,τον Αριστοτέλη,τον Πυθαγόρα κ.α. Ο Όμηρος αναφέρει: (ιλιάς Ε 340 και Οδύσσεια 405). “ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν”.

Ο Πλάτωνας (Πλάτων, Τίμαιος, 39, 3) “ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα”.

Ο Πυθαγόρας επίσης αναφέρει περί «θείας ουσίας» στο αίμα των Ελλήνων που προστατεύει τους φέροντες από αλλοίωση ή μετάλλαξη του γενετικού τους κώδικα.

Επίσης, στην μυθολογία γίνεται μια αναφορά για έναν μυθικό φύλακα της Κρήτης,τον Τάλω, που ήταν κατασκευασμένος από χαλκό από τον θεό Ήφαιστο και μέσα του έρεε ιχώρ (θα μπορούσε να ήταν ένα είδος καυσίμου;)!

Πρόκειται σύμφωνα με αναφορές για μία ζωογόνο ουσία που είναι αθάνατη, άφθαρτη, δεν υπόκειται στούς νόμους σύνθεσης και αποσύνθεσης, έχει την ιδιότητα να πυρακτώνεται, να παρέχει τεράστια δύναμη και δύναται να κληροδοτηθεί από τον πατέρα.

Έτσι, αν θεωρήσουμε ότι οι θεοί ήταν όντα υπαρκτά και ενώθηκαν με τους ανθρώπους τοτε σύμφωνα με τις αναφορές, τα παιδία που προέκυπταν από την ένωση θεών και θνητών είχαν είτε γαλάζιο αίμα είτε κόκκινο. Όσα παιδιά είχαν γαλάζιο αίμα,ήταν ημίθεοι και όσα παιδιά είχαν κόκκινο, διέθεταν ανενεργό ιχώρ, όπως εξακολουθούν να έχουν και σήμερα οι απόγονοι της ένωσης των ανθρώπων με τους θεόυς, οι Έλληνες.

Ο ιχώρ ακόμη, λέγεται ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί στο αίμα και να το μετατρέψει από κόκκινο σε γαλάζιο (ποια θα ήταν η συνέπεια;). Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό Γάλλοι βιολόγοι αποφάνθηκαν ότι στό DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων υπάρχουν κάποια χρωματοσώματα που τους καθιστούν διαφορετικούς (θα μπορούσε να ήταν ο Ιχώρ;). Επίσης σύμφωνα με έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας, τo DNA των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά φυλή που δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους.

Σίγουρα όμως, δεν θα υπήρχαν τόσες πολλές αναφορές (μυθολογία,φιλόσοφοι) αν δεν υπήρχε ένα στήριγμα ώστε να βασιστεί η θεωρία του ιχώρ (όπως λένε όπου υπάρχει καπνός,υπάρχει και φωτιά). Γιατί όμως ο ιχώρ που υποστηρίζεται από πολλούς, βρίσκεται στο αίμα των Ελλήνων ανενεργός; Μήπως περιμένει μια αφύπνιση;

ramnousia.com

HELLOWEEN:“Straight Out of Hell”

Περισσότερα στο http://www.metalhammer.gr/magazine/news/3998-helloweenstream.html

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ-ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ-ΓΑΛΛΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ(ΕΛΛ.ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ)

Το Συμπόσιο είναι ένας από τους Σωκρατικούς διαλόγους του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Πλάτωνα, μαθητή τού Σωκράτη. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους του συγγραφέα και ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας. Ο χρόνος συγγραφής του τοποθετείται περίπου στο 385/4 π.Χ.

Σ' ἕνα καθιστικὸ τῆς ἐποχῆς ,γύρω στὴν 95η Ὀλυμπιάδα (-400), ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω, στὸ σπίτι τοῦ νεαροῦ ποιητῆ Ἀγάθωνα, ποὺ μόλις ἔχει κερδίσει στοὺς τραγικοὺς ἀγῶνες , στὰ Λήναια, μὲ τὴν πρώτη του τραγωδία, ἔχει μαζευτεῖ ὅλη ἡ ἀφρόκρεμα τῶν διανοουμένων τῆς Ἀθήνας: ὁ Σωκράτης μὲ τὸν πιστό του μαθητῆ Ἀριστόδημο, ὁ Ἀριστοφάνης, ὁ Ἀλκιβιάδης, ὁ Φαῖδρος, ὁ γιατρὸς Ἐρυξίμαχος, ὁ Παυσανίας καὶ ἄλλοι ποὺ δὲν ἀναφέρονται.
Μισοξαπλωμένοι δύο-δύο σὲ κλίνες, τοποθετημένες γύρω- γύρω στὸ δωμάτιο, τρῶνε στὴν ἀρχὴ ἀπὸ τὰ μικρὰ τραπεζάκια ποὺ βρίσκονται μπροστὰ σὲ κάθε κλίνη. Κι ἀφοῦ τελειώσει αὐτὸ τὸ πρῶτο καὶ σύντομο μέρος τοῦ συμποσίου, περνοῦν μὲ σπονδὲς καὶ παιάνες, στὸ δεύτερο καὶ κυριότερο μέρος (πότος ἢ συμπότος). Ἀποφασίζουν νὰ πιοῦν λίγο μόνο καὶ νὰ μιλήσει ὁ καθένας μὲ τὴ σειρά του γιὰ τὸν Ἔρωτα, πλέκοντας τὸ ἐγκώμιό του θεοῦ αὐτοῦ.

ΕΝΤΟΜΑ-Οι κατασκοποι του μελλοντος

Τα έντομα κινούνται παντού και μπορούν να είναι τα μάτια και τα αυτιά του ανθρώπου σε επικίνδυνες καταστάσεις και περιβάλλοντα.
Αυτή είναι η σκέψη πίσω από τα έντομα cyborg, η δημιουργία των οποίων έχει δρομολογηθεί σε εργαστήριο από ερευνητές του πανεπιστημίου του Michigan.
Τα έντομα αυτά θα είναι εφοδιασμένα με εμφυτευμένα ηλιακά κύτταρα και μπαταρίες λεπτού φιλμ καθώς και με ειδικά πιεζοηλεκτρικά και θερμοηλεκτρικά στοιχεία τα οποία παίρνουν ενέργεια από την κίνηση των φτερών και την ανάπτυξη θερμότητας.
Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί παράγουν αρκετό ηλεκτρικό ρεύμα ώστε να λειτουργήσουν οι κάμερες, τα μικρόφωνα, οι αισθητήρες και ο υπόλοιπος εξοπλισμός παρακολούθησης που μοντάρεται πάνω στα έντομα.
Η επόμενη πρόκληση είναι πώς θα κατευθύνει και θα ελέγχει κανείς τα έντομα. Πάνω σ’ αυτό εργάζεται ο αμερικανικός στρατιωτικός τομέας έρευνας DARPA με μια τεχνολογία που ονομάζεται HI-MEMS (Hybrid Micro Electromechanical System), με την οποία διεγείρονται τα νεύρα, οι μύες και τα αισθητήρια όργανα του ζώου.
Οι ερευνητές προσδοκούν ότι ένας συνδυασμός των τεχνικών αυτών, σ’ ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα δημιουργήσει τηλεκατευθυνόμενα έντομα που, εκτός των άλλων, θα παρακολουθούν και θα εξερευνούν περιοχές που έχουν υποστεί καταστροφές. Σε καιρό πολέμου τα ζωντανά ρομπότ θα είναι ιδανικά για αναγνωρίσεις και για κατασκοπεία πίσω από τις γραμμές του εχθρού.


 scienceillustrated.gr

Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν

 Ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν (ή Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν) (Ludwig Josef Johann Wittgenstein, 26 Απριλίου 1889 - 29 Απριλίου 1951) ήταν Αυστριακός σύγχρονος φιλόσοφος, με σημαντική συνεισφορά στον τομέα της αναλυτικής φιλοσοφίας και της λογικής. Θεωρείται ένας από τους πλέον επιδραστικούς φιλοσόφους, του οποίου το έργο διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της φιλοσοφικής σκέψης του 20ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του δημοσίευσε μόλις μία φιλοσοφική διατριβή, το Tractatus Logico-Philosophicus, αν και πολλές δευτερογενείς δημοσιεύσεις και αναλύσεις γύρω από το έργο του καταγράφονται μέχρι σήμερα.

 

 

Βιογραφία

Ο Βιτγκενστάιν γεννήθηκε στη Βιέννη τον Απρίλιο του 1889. Ήταν το όγδοο και τελευταίο παιδί για μία από τις πλέον εύπορες και αξιοσέβαστες οικογένειες της Βιέννης των Αψβούργων. Ωστόσο, το όνομα Βιτγκενστάιν της ανήκε στην πραγματικότητα μόνο κατά τις τελευταίες τρεις γενιές. Ο προπάππος του Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, που εργαζόταν ως διαχειριστής της κτηματικής περιουσίας της γερμανικής αριστοκρατικής οικογένειας των Seyn-Wittgenstein, υιοθέτησε το όνομα αυτό όταν το 1808 ο Ναπολέων υποχρέωσε τους Εβραίους να αποκτήσουν και ένα δεύτερο επώνυμο. Αν και εβραϊκής καταγωγής, η οικογένεια Βιτγκενστάιν δεν θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί τμήμα της εβραϊκής κοινότητας, καθώς αφομοιώθηκε με την μεσαία τάξη της Βιέννης ενώ παράλληλα διέθετε μία καθαρά γερμανική κουλτούρα. Ο πατέρας του, ο Καρλ Βιτγκενστάιν, ήταν ένας από τους σημαντικότερους βιομηχάνους σε ολόκληρη την αυστρο-ουγγρική αυτοκρατορία της εποχής και η οικογένειά του βρισκόταν στο κέντρο της πολιτισμικής ζωής της Βιέννης, σε μία ιδιαίτερη μάλιστα ιστορική περίοδο γέννησης αρκετών πνευματικών και πολιτισμικών κινημάτων, στα τέλη του 19ου αιώνα.

Νεανικά χρόνια

Ο Βιτγκενστάιν γαλουχήθηκε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου τα περισσότερα μέλη της οικογένειας διέθεταν κάποια ιδιαίτερη πνευματική ή καλλιτεχνική κλίση. Ο πατέρας του, όταν εγκατέλειψε τον επιχειρηματικό χώρο, μετατράπηκε σε μαικήνα των εικαστικών τεχνών, ενώ η οικογένεια του είχε στενές σχέσεις με σημαντικούς μουσικούς όπως τον Μπραμς και τον Μάλερ. Ο αδελφός του, Πάουλ Βιτγκενστάιν, ήταν επίσης σημαντικός πιανίστας. Ο ίδιος δεν έδειξε κάποιο πρώιμο εικαστικό ή μουσικό ταλέντο αλλά ούτε και κάποια άλλη ιδιαίτερη κλίση πέρα από την ενεργητικότητα και επιδεξιότητά του. Ήδη σε νεαρή ηλικία, βίωσε την αυτοκτονία δύο αδελφών του, του Χανς και του Ρούντολφ. Συνολικά τρία από τα τέσσερα αδέλφια του αυτοκτόνησαν, γεγονός που αποδίδεται εν μέρει στις υψηλές προσδοκίες που καλλιεργούσε ο πατέρας τους καθώς και τις πιέσεις του να αναλάβουν τις επιχειρήσεις της οικογένειας. Ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν δεν έδειξε ωστόσο δείγματα ανάλογης αυτοκαταστροφικής τάσης.
Μέχρι το 1903 ο Βιτγκενστάιν λάμβανε μαθήματα κατ' οίκον. Έχοντας δώσει την εικόνα πως διέθετε το ταλέντο του μηχανικού, φοίτησε αργότερα στην τεχνική σχολή (γυμνάσιο) Realschule στο Λιντς, περνώντας με επιτυχία τις αυστηρές εισαγωγικές εξετάσεις. Την ίδια περίοδο, μαθήτευε στην ίδια σχολή και ο Αδόλφος Χίτλερ, ωστόσο δεν θεωρείται πως οι δύο άνδρες είχαν οποιαδήποτε επαφή μεταξύ τους. Οι μαθητικές επιδόσεις του Βιτγκενστάιν μπορούν να χαρακτηριστούν μέτριες ή κακές, όπως αποδεικνύουν οι μαθητικοί του έλεγχοι. Αποφοίτησε το 1906 και αμέσως μετά ξεκίνησε σπουδές μηχανολόγου, στην Technische Hochschule στο Βερολίνο. Για τα δύο χρόνια που σπούδασε εκεί δεν διαθέτουμε πολλές πληροφορίες. Έλαβε τελικά το δίπλωμά του στις 5 Μαΐου του 1908. Παρά το γεγονός πως σε ολόκληρη αυτή την χρονική περίοδο ο Βιτγκενστάιν παρουσιάζει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία, φαίνεται πως επικράτησε η επιθυμία του πατέρα του ώστε αμέσως μετά το Βερολίνο, ξεκίνησε στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ σπουδές αεροναυπηγού.

Σπουδές στο Μάντσεστερ

Οι πρώτες του έρευνες, αφορούσαν στην κατασκευή χαρταετών για τον μετεωρολογικό σταθμό Kite Flying Upper Atmosphere Station. Το φθινόπωρο του 1908, ο Βιτγκενστάιν γράφτηκε στο τμήμα Μηχανικών του πανεπιστημίου ως ερευνητής φοιτητής. Στα πλαίσια των ερευνών του, άρχισε να εστιάζει το ενδιαφέρον του στα μαθηματικά, πέρα από αεροναυτικές εφαρμογές, ενώ είναι γνωστό πως παρακολουθούσε τις διαλέξεις του J.E. Littlewood για τη θεωρία της μαθηματικής ανάλυσης. Την ίδια εποχή ήρθε σε επαφή και με το έργο του Μπέρτραντ Ράσσελ, The Principles of Mathematics (Οι Αρχές των Μαθηματικών) καθώς και με το βιβλίο του Gottlob Frege Grundgesetze.
Παρά την εντατική ενασχόλησή του με τη φιλοσοφία των μαθηματικών, ο Βιτγκενστάιν συνέχισε παράλληλα τις σπουδές του στην αεροναυπηγική, ολοκληρώνοντας μάλιστα τα σχέδια για την κατασκευή ενός κινητήρα αεροπλάνου. Η ιδέα του αποδείχθηκε αδύνατο να εφαρμοστεί τελικά στα αεροπλάνα, ωστόσο αργότερα χρησιμοποιήθηκε κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου στο σχεδιασμό ελικοπτέρων. Στο δεύτερο έτος σπουδών του στράφηκε στη δημιουργία βελτιώσεων στις έλικες των αεροκινητήρων. Για τα σχέδιά του, ζήτησε επίσης κατοχύρωση της ευρεσιτεχνίας του, την οποία έλαβε τελικά το 1911. Παρά την υποτροφία του στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, ο Βιτγκενστάιν αποφάσισε οριστικά την στροφή του προς τη φιλοσοφία. Το καλοκαίρι του 1911, επισκέφτηκε τον Frege, ο οποίος τον συμβούλευσε να αρχίσει σπουδές κοντά στον Μπέρτραντ Ράσσελ, που τότε δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ.

Συνεργασία με τον Ράσσελ

Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο έργο του «Statistik des neutestamenlichen Wortschatzes» (Zurich 1958), ο Robert Morgenthaler, περί στατιστικών στοιχείων αναφορικά με τη γλώσσα της Καινής Διαθήκης, η τελευταία αριθμεί 5.436 λέξεις, από τις όποιες οι 3.000 προέρχονται από το λεξιλόγιο της Αρχαίας Ελληνικής. Από τις υπόλοιπες, οι 1.900 διατυπώθηκαν για πρώτη φορά από τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, οι 491 είναι δημιουργήματα της μετακλασικής γραμματείας, ενώ οι 45 είναι ξένες. Η κατηγοριοποίηση αυτή, βέβαια, είναι εντελώς συμβατική, αφού μία εις βάθος γλωσσολογική εξέταση δύναται ν’ αποδείξει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λέξεων (τόσο της Καινής Διαθήκης, όσο και της μεταγενέστερης εκκλησιαστικής και πατερικής γραμματείας), όπως αναφέρει και ο διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Λουκάς X. Φίλης από το βιβλίο του «Η γλώσσα της Καινής Διαθήκης» (Αθήνα, 1984), «προέρχεται γλωσσικά και εννοιολογικά από τον χώρο της Ελληνικής σκέψεως και διανοήσεως και συντίθεται για να αποτελέσει ολοκληρωμένη έννοια, με τον καθαρά Ελληνικό τρόπο διατυπώσεως».
Ωστόσο, το θρησκευτικό πνεύμα της χριστιανικής γραμματείας σε συνδυασμό με την αναμφισβήτητη επιρροή της γλώσσας στον ψυχισμό του ανθρώπου, οδηγεί στην αλλοίωση, ή εν πολλοίς ολοκληρωτική διαστρέβλωση του εννοιολογικού τους περιεχομένου, καθώς άνευ αναφοράς στον Θεό, καταντούν κενές νοήματος στη συνήθη χρήση τους έως σήμερα.
Ακολουθούν ως παραδείγματα, ορισμένες από τις λέξεις αυτές με αντιπαραβολή της προτέρας και νεώτερης (χριστιανικής) σημασίας τους…

Αγάπη: Στα αρχαία ελληνικά, εκ του «άγαμαι» και του ποιητικού τύπου του «αγάζομαι» (=θαυμάζω, παραξενεύομαι). Στη χριστιανική γραμματεία έλαβε την έννοια, όχι μόνον της αντιθέσεως προς το μίσος, αλλά και της φιλότητος, υπό την σκέπη όμως του Θεού, κατά τους βιβλικούς συγγραφείς
.
Άγγελος: Στα αρχαία ελληνικά, αυτός που κομίζει μήνυμα, ο αγγελιαφόρος. Στον Χριστιανισμό (αλλά και στον Ιουδαϊσμό και στο Ισλάμ), οι άγγελοι είναι υπερκόσμια όντα, μέσω των οποίων ο Γιαχβέ κάνει γνωστή την βουλή του στους θνητούς.

Αγιότητα: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την αγνότητα, ενίοτε όμως σήμαινε και τη μιαρότητα. Περαιτέρω έλαβε τη σημασία της αφιερώσεως στον Θεό.

Αδελφοσύνη: Παράγεται εκ του «αδελφός» (ο προερχόμενος από την ίδια μήτρα -δελφύς=μήτρα). Έφθασε να σημαίνει την «εν Πνεύματι Αγίω» αποκλειστικά αδελφική σχέση όλων των θνητών εχόντων ως πατέρα τον Θεό
.
Αιωνιότητα: Στα αρχαία ελληνικά, η λέξη ήταν δηλωτική του μεγάλου χρονικού διαστήματος, της εποχής ή της ηλικίας, ανάλογα με την περίπτωση χρήσεώς της. Η σημασία της στο χριστιανικό λεξιλόγιο είναι αυτή της ατελεύτητης ζωής στην υπερκόσμια διάσταση του Γιαχβέ
.
Αλήθεια: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε το μη αποκεκρυμμένο, την πραγματικότητα. Και μόνο η θεολογική αναφορά στον Θεό ως απόλυτη «Αλήθεια» υστερεί ως προς την αποδεικτική πλευρά, καθώς η υφή της έννοιας «αλήθεια» (α-λήθω=λανθάνω) προϋποθέτει τη σαφή και αντικειμενική απόδειξη
.
Αμαρτία: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την αποτυχία, την αστοχία. Ο όρος σημαίνει πλέον την κακοπραγία που αντιβαίνει στη θεία βούληση.

Αρετή: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την παλικαριά, την γενναιότητα. Η χριστιανική της έννοια, είναι η συμμόρφωση με όσα εντέλλεται ο Θεός
.
Δαίμονας: Στα αρχαία ελληνικά, η θεότητα. Η αρνητική σημασία της λέξεως σήμερα, συνίσταται στην ταύτισή της με το κακό πνεύμα. Δαίμονες επίσης ονομάζονταν και οι ψυχές των ανθρώπων, που αποτελούσαν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ θεών και θνητών
.
Διάβολος: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τον συκοφάντη, τον ψευδώς κατηγορών. Η προσωποποίησή του και η σημασία που έλαβε έκτοτε, δεν χρήζουν σχολιασμού.

Δόγμα: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τη γνώμη, την απόφαση, το ψήφισμα. Στο χριστιανικό λεξιλόγιο η λέξη σημαίνει την μη επιδεχόμενη αμφισβήτηση της αυθεντικής θεωρίας περί θεού
.
Εκκλησία: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τη συνέλευση του δήμου. Έχει πλέον την έννοια του συνόλου των πιστών στον Θεό.

Ελπίδα: Στα αρχαία ελληνικά, η προσδοκία, η αναμονή. Η αναφορά της ελπίδας στον Θεό, την κατατάσσει μεταξύ των τριών βασικών χριστιανικών αρετών (πίστη, ελπίδα, αγάπη).

Ευλογία: Στα αρχαία ελληνικά, ο έπαινος, το εγκώμιο. Σήμερα έφθασε να σημαίνει την ιερατική ευχή και την θεϊκή τύχη, έγκριση, βοήθεια ή ανταμοιβή
.
Εωσφόρος: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τον φωτοδότη, αυτόν που φέρει την αυγή της ημέρας. Ήταν προσωνύμιο του θεού Απόλλωνα. Το μίσος κατά του Ελληνισμού υπήρξε η αίτια ταυτίσεώς του με τον Σατανά.

Θεός: Στα αρχαία ελληνικά, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η λέξη προκύπτει εκ του ρήματος «θέω»* (=δράμω, σπεύδω, τρέχω). Η ετυμολογία της λέξεως, φανερώνει την ανθρωπομορφική, περί θεών, αντίληψη των Αρχαίων Ελλήνων. Κατόπιν, «θεός» εκλήθη το εξωσυμπαντικό-υπερκόσμιο ον (Γιαχβέ), που κατά τη σημιτική αντίληψη εξουσιάζει τον κόσμο.
[* Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο («Ευτέρπη», 52), η λέξη προκύπτει από το ρήμα «τίθημι» («θεοὺς δὲ προσωνόμασαν σφέας ἀπὸ τοῦ τοιούτου, ὅτι κόσμῳ θέντες τὰ πάντα πρήγματα καὶ πάσας νομὰς εἶχον»).]

H προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί Ιησού Χριστού

H προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην αριστερή ακροστιχίδα σχηματίζονται οι λέξεις ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ. Οι εικόνες προέρχονται από την συλλογή «Σιβυλλιακοί Χρησμοί» που εκδόθηκε το 1599 στο Παρίσι από τον Joanni Opsopoei.