Η έννοια της αισθητικής μέσω της φιλοσοφίας

Η αισθητική είναι ο παράγοντας που επηρεάζει περισσότερο την άποψη που σχηματίζει κανείς για διάφορες καταστάσεις ή πρόσωπα. Σύμφωνα με τον Κίρκεγκωρ το αισθητικό στάδιο που περνά κάθε άνθρωπος είναι συνδεδεμένο με το νόημα της ζωής και της ευτυχίας. Οι εμπειρίες του ίδιου από την περίοδο εκείνη της ζωής του το βοηθούν να δώσει τον ορισμό του αισθητικού ανθρώπου. Πρόκειται για τον άνθρωπο εκείνο που ζει αποκλειστικά τις στιγμιαίες απολαύσεις των ηδονών.

Το πρότυπο του αισθητικού ανθρώπου είναι ο Δον Ζουάν. Όμως το αδιάκοπα επαναλαμβανόμενο κυνήγι των ηδονών από τον αισθητικό άνθρωπο δημιουργεί σ’ αυτόν το αίσθημα της ανίας και μετά της ματαιότητας και ύστερα του κενού. Προσπαθώντας να επιτύχει κανείς το «αισθητικό στάδιο» της ζωής του πολλές φορές τον οδηγεί σε έκλυτο, ανήθικο, βίο. Συνεπώς το αισθητικό στάδιο δεν μπορεί να αλληλοεξαρτάται από το ηθικό στάδιο.
Το πρόβλημα της αισθητικής φιλοσοφίας απασχολεί τους ανθρώπους εδώ και είκοσι πέντε αιώνες. Τόσο το ωραίο, που αποτελεί την κυρίαρχη έννοια της αισθητικής φιλοσοφίας, όσο και η τέχνη, μέσω της οποίας αναπαρίσταται το ωραίο, αντιμετωπίστηκαν με αδιάφορους τρόπους. Πολλοί φιλόσοφοι , όπως ο Πλάτωνας, είχανε αρνητική άποψη απέναντι στην αισθητική της τέχνης, γιατί υποστηρίζανε πως υποβαθμίζει την αλήθεια και την αρετή.
Σε αντίθεση με τον Πλάτωνα, ο Καντ ασχολήθηκε με την αισθητική και το διαχωρισμό του ωραίου και του υψηλού. Ο Καντ υιοθέτησε τη διάκριση μεταξύ δύο εννοιών, του ωραίου και του υψηλού επιχειρώντας να δώσει τις βασικές διαφορές τους. Διέκρινε τέσσερα τέτοια σημεία.
Το ωραίο είναι συνυφασμένο με την έννοια του σχήματος. Το ωραίο έχει πάντοτε κάποιο σχήμα, και γι’ αυτό προκαλεί την αίσθηση ότι έχει κάποια όρια, ότι περιορίζεται στο χώρο. Αντίθετα, ένα αντικείμενο που χαρακτηρίζεται από την έννοια του υψηλού μας δίνει την εντύπωση του απεριόριστου, ενός αντικειμένου που δεν περιορίζεται σε κάποιο σημείο και γι’ αυτό φαίνεται να μην έχει σχήμα.
Η δεύτερη διαφορά είναι η εξής: το υψηλό, όποτε ερχόμαστε αντιμέτωποι με αντικείμενα που υπάγονται στην έννοιά του, μας προκαλεί έντονα αισθήματα, που ίσως φτάσουν τα όρια του δέους και του φόβου. Αντίθετα, το ωραίο ασκεί στο μυαλό μας ανακούφιση κάνοντάς μας να αισθανόμαστε άνετα απέναντί του.
Το τρίτο σημείο, στο οποίο εντοπίζεται η διαφορά του ωραίου από το υψηλό, είναι πως ενώ το ωραίο μας δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται υπό τον έλεγχό μας, το υψηλό, εξαιτίας του μεγέθους του, φαίνεται να μην μπορεί να περιοριστεί στη φαντασία μας και να δαμαστεί από τις δυνάμεις του μυαλού μας.
Η τέταρτη διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών είναι η εξής: το ωραίο, καθώς υπακούει σε κανόνες δεοντολογίας, υπάγεται μέσα στην κανονικότητα της φύσης. Αντίθετα, το υψηλό, ξεφεύγοντας από κάθε περιοριστικό όρο, μας δημιουργεί την αίσθηση ότι δεν υπόκειται στη σκοπιμότητα της φύσης.
Ο Καντ διέκρινε 4 ορισμούς του «ωραίου». Συγκεκριμένα: ανιδιοτέλεια, καθολικότητα, σκοπιμότητα χωρίς σκοπό και αναγκαιότητα.
Ανιδιοτέλεια: Μεταξύ δύο ευχάριστων συναισθηματικών καταστάσεων υπάρχει ποιοτική διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση η απόλαυση είναι προϊόν. Στη δεύτερη περίπτωση, όμως, η αιτία της ικανοποίησής μου βρίσκεται αλλού, πέρα από την όψη του κτιρίου του ίδιου- στη σκέψη. Από τα δύο αυτά είδη απολαύσεων συναφής προς το ωραίο είναι μόνον η ανιδιοτελής τέρψη, εκείνη που δεν παραπέμπει σε τίποτε άλλο πέρα από το αντικείμενο που, βλέποντάς το, μου προκαλεί ευχαρίστηση.
Καθολικότητα: Η Καθολικότητα που χαρακτηρίζει την αισθητική κρίση για το ωραίο είναι το βασικό κριτήριο, για να την αντιδιαστείλλει κανείς  από  άλλες κρίσεις με τις οποίες εκφράζει απλές επιθυμίες, ορέξεις ή διαθέσεις.
Σκοπιμότητα χωρίς σκοπό: είναι το τρίτο χαρακτηριστικό της αισθητικής έννοιας του ωραίου, που, όπως λέει ο Καντ, φαίνεται σαν μία παραδοξολογία.
Αναγκαιότητα: Το τέταρτο γνώρισμα της έννοιας του ωραίου είναι η αναγκαιότητα η οποία χαρακτηρίζει τις κρίσεις μας για τα αντικείμενα που μας προκαλούν αισθητική απόλαυση. Φυσικά ο Καντ παρατηρεί ότι η αναγκαιότητα του ωραίου δεν υπαγορεύεται από κάποιο νόμο ή κανόνα στον οποίο οφείλει κανείς να υπακούει.
Η αισθητική είναι γενικά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει κανείς γεγονότα ή ανθρώπους. Όμως είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό, γιατί διαφορετική άποψη έχει κάποιος για κάτι που θεωρεί αισθητικά ωραίο ή αισθητικά άσχημο. Άρα, η αισθητική εξαρτάται από την κρίση του καθενός.

Βιβλιογραφία.
1) Βιβλίο Φιλοσοφίας της Β΄ Λυκείου.
2) Σχολική Εγκυκλοπαίδεια με θέμα την «Αισθητική».


 Αμαλία Κ. Ηλιάδη-telescope

Βασιλιάς Αρθούρος: ο μύθος, η ιστορία, η πραγματικότητα

Ο θρύλος του Βασιλιά Αρθούρου αποτελεί έναν από τους πλέον χαρακτηριστικούς μύθους της μεσαιωνικής Αγγλίας. Η Guinevere, το Camelot και οι Ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζας συνθέτουν το ρομαντικό μεσαιωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο δρα και δοξάζεται ο θρυλικός Βασιλιάς.
Ίσως κάπου μέσα στις σελίδες της ιστορίας να κρύβεται το πραγματικό πρόσωπο του Αρθούρου και ίσως το φάντασμά του να πλανιέται σε κάποιο από τα ερειπωμένα κάστρα της Ουαλίας, στο μυθικό Camelot ή στο κρυμμένο στην ομίχλη, νησί Avallon.
Ας αναζητήσουμε μαζί τον Αρθούρο σε μια εποχή πολέμων και μύθων.

Η λαϊκή παράδοση
O Αρθούρος εμφανίζεται για πρώτη φορά σε κείμενο, τον 9^ο αιώνα. Πρόκειται για το Historia  Britonum (Η Ιστορία των Βρετανών), το οποίο αποδίδεται στον Ουαλό μοναχό Nennius. Σε αυτό το κείμενο ο Αρθούρος παρουσιάζεται ως ένας ισχυρός πολέμαρχος μεταξύ 5^ου και 6^ου αιώνα μ.Χ., που αποκρούει τους Σάξονες εισβολείς. Μάλιστα σε ένα κεφάλαιο περιγράφονται 12 μάχες στις οποίες ηγήθηκε ο Αρθούρος των Βρετανών. Η δεύτερη αναφορά για τον Αρθούρο υπάρχει στα Annales Cambriae (Χρονικά της Ουαλίας), έργο λίγο μεταγενέστερο του Historia  Britonum, το οποίο περιέχει και χρονολογικά στοιχεία για τις μάχες του Αρθούρου. Οι ιστορικοί κατάφεραν να αναγνωρίσουν δύο από τις μάχες (Chester, Νότια Σκωτία) περίπου στο 450 μ.Χ., αλλά τα Χρονικά τοποθετούν την τελευταία μάχη (Σύγκρουση του Camlann) στο 539 μ.Χ. (ή 537 κατά μία άλλη άποψη). Αυτό σημαίνει ότι ο Αρθούρος έδρασε σε μία περίοδο εκατό και πλέον χρόνων, πράγμα απαράδεκτο.
Ο λόγος που αναφέρθηκαν αυτά τα δύο κείμενα είναι ότι μαζί με την προφορική ουαλική παράδοση αποτέλεσαν την κύρια πηγή έμπνευσης για τον Geoffrey του Monmouth (Αρχιδιάκονος της Οξφόρδης) στη δικιά του εξιστόρηση των κατορθωμάτων του Αρθούρου. Επίσης, τα κείμενα του Geoffrey ήταν η βάση στην οποία στηρίχθηκαν μεταγενέστεροί του συγγραφείς (Robert Wace, Layamon) για να εμπλουτίσουν το θρύλο και με άλλα στοιχεία, όπως π.χ. η αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου και οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Ωστόσο, υπήρχαν και συγγραφείς (Chretien de Troyes, Marie de France), οι οποίοι κινήθηκαν ανεξάρτητα από τις διηγήσεις του Geoffrey. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο ιερέας έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη της «αρθουριανής» λογοτεχνίας.
Ο Geoffrey εξέδωσε το 1133 μ.Χ. το έργο του Historia Regum Britanniae (Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας). Το έργο του ξεκινά από το 12^ο αιώνα π.Χ., όπου σύμφωνα με έναν ουαλικό θρύλο το νησί της Βρετανίας αποικήθηκε από μετανάστες Τρώες υπό την ηγεσία του Βρούτου, αδερφού του Αινεία, από τον οποίο προήλθε και η λέξη «Βρετανία». Το βιβλίο συνεχίζει με την παρουσίαση των Βρετανών Βασιλέων (μεταξύ αυτών και ο Βασιλιάς Lear) των οποίων η γραμμή διαδοχής παραμένει αδιάσπαστη ακόμα και στην περίοδο της ρωμαϊκής κατοχής.
Μετά την εγκατάλειψη της Βρετανίας από τους Ρωμαίους (410 μ.Χ.) ο Geoffrey παρουσιάζει τα γεγονότα που θα οδηγήσουν στην ανάληψη της εξουσίας από τον Αρθούρο. Η αποχώρηση των Ρωμαίων δημιουργεί κενό εξουσίας, το οποίο εκμεταλλεύεται ο Vortigern σφετεριζόμενος  το θρόνο από τους νόμιμους διαδόχους (Aurelius Ambrosius, Uther Pendragon). Μάλιστα, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του καλεί σαξονικά φύλα να μεταναστεύσουν στη Βρετανία με αντάλλαγμα τις στρατιωτικές τους υπηρεσίες. Ωστόσο, ο Vortigern δεν μπορεί να ελέγξει τους Σάξονες οι οποίοι επιδίδονται σε καταστροφές. Ο Vortigern καταφεύγει στην Ουαλία, όπου ο Merlin προλέγει το χαμό του.
Την εξουσία αναλαμβάνουν αρχικά ο Aurelius Ambrosius και στη συνέχεια ο Uther Pendragon. Ο Αρθούρος αναφέρεται ως γιος του Uther και παρουσιάζεται ως  ένα είδος σωτήρα από τη σαξονική λαίλαπα. Σύμφωνα με τον Geoffrey η σύλληψη του Αρθούρου έγινε στο κάστρο του Tintagel, όταν ο Uther «κοιμήθηκε» με την Igraine (ή Ygraine), αφού πήρε τη μορφή του συζύγου της, Gorlois, με τη βοήθεια του Merlin. O Αρθούρος ανέβηκε στο θρόνο σχετικά νέος και αφού κατανίκησε τους Σάξονες και τα συμμαχικά σε αυτούς φύλα (Πίκτοι και Σκώτοι) εισέβαλε και κατάκτησε και το νησί της Ιρλανδίας. Μετά από μία περίοδο ειρήνης, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Αρθούρος παντρεύεται την Guinevere και δημιουργεί το οχυρό του στο Caerleon, εισβάλλει στη Γαλατία, την οποία προσθέτει στο βασίλειό του. Ακολουθεί ακόμα ένα διάστημα ειρήνης και ο Αρθούρος εκστρατεύει εκ νέου στη Γαλατία για να αντιμετωπίσει τον Ρωμαίο άρχοντα Lucius, αφήνοντας αντικαταστάτη στο θρόνο τον ανιψιό του Mordred. Ο Αρθούρος επικρατεί του Lucius στη Βουργουνδία αλλά πίσω στη Βρετανία ο Mordred σφετερίζεται το θρόνο και τη γυναίκα του Αρθούρου. Οι δύο αντίπαλοι πολεμούν στις όχθες του ποταμού Camel στην Κορνουάλη με τον Αρθούρο να σκοτώνει τον Mordred αλλά και ο ίδιος να τραυματίζεται σοβαρά. Ο Geoffrey στη διήγησή του μεταφέρει τον Αρθούρο στο Νησί του Avalon (Insula Avallonis) προκειμένου να θεραπευθεί. Η ονομασία του Avalon αποτελεί πιθανόν παράφραση της ουαλικής λέξης «Avallach» (Τόπος των Μήλων). Η βασιλεία του κατά τον Geoffrey κράτησε περίπου 25 χρόνια. Ο Geoffrey δεν αναφέρει τίποτα για το θάνατο του Αρθούρου, υιοθετώντας έτσι έναν ουαλικό θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο αναμένεται η Επιστροφή του Βασιλιά. Κατά μία άλλη εκδοχή ο Αρθούρος πέθανε στη μάχη του Camlann και θάφτηκε στο Αβαείο του Glastonbury.
Ο Geoffrey δεν είναι ιστορικός και δεν μπορούμε να βασιστούμε απόλυτα στα γραφόμενά του. Ωστόσο, οι ιστορίες που δημιουργεί δεν είναι εντελώς φανταστικές αλλά βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, τα οποία όμως μετασχηματίζει προσθέτοντας και δικά του στοιχεία, αλλάζοντας ονόματα και ανακατεύοντας τη χρονική αλληλουχία των γεγονότων. Ο ίδιος αναφέρει ότι τα στοιχεία του τα άντλησε από ένα παλιό βιβλίο του Walter, Αρχιδιακόνου της Οξφόρδης. Ωστόσο, το βιβλίο είναι μάλλον φανταστικό, από τη στιγμή που ο Geoffrey, μεταξύ άλλων, αναφέρει την παρουσία Νορμανδών στο στρατό του Αρθούρου. Οι Νορμανδοί εμφανίστηκαν στη Βρετανία μόλις τον 11^ο αιώνα μ.Χ., 500 περίπου χρόνια από την εποχή του Αρθούρου.
Η παραπάνω διήγηση του Geoffrey περιέχει αρκετά φανταστικά στοιχεία, αλλά είναι σίγουρο ότι περιέχει και ψήγματα ιστορικής αλήθειας γύρω από ένα σημαντικό ηγεμόνα της Βρετανίας, που η λαϊκή παράδοση ονόμασε Αρθούρο. Δεν αποκλείεται σε αυτό το πρόσωπο να αποδόθηκαν κατορθώματα άλλων Βρετανών αρχόντων, εμπλουτίζοντας έτσι το θρύλο του πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Πάντως σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ξεχάσουμε την εικόνα ενός Αρθούρου σε απαστράπτουσα πανοπλία, περιστοιχισμένο από κατάφρακτους ιππότες, που κατοικούν στο πανίσχυρο και μεγαλειώδες κάστρο του Camelot. Αυτές οι περιγραφές ταιριάζουν περισσότερο στην μεσαιωνική εποχή του Geoffrey και όχι στη ρημαγμένη Βρετανία του 5^ου και 6^ου αιώνα μ.Χ.

Ιστορικό πρόσωπο ή μύθος;
Στην προσπάθεια να αναγνωριστεί ο ιστορικός Αρθούρος έπρεπε πρώτα να προσδιοριστεί η χρονική περίοδος κατά την οποία υποτίθεται ότι έδρασε. Ο Geoffrey στο βιβλίο του σπανίως δίνει ημερομηνίες και αυτές δεν είναι πάντα αξιόπιστες. Ωστόσο, κάποια συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από τα διάφορα πρόσωπα που παρουσιάζει να είναι σύγχρονα του Αρθούρου. Όταν αναφέρεται στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία παρουσιάζει ένα δυτικό και ένα ανατολικό αυτοκράτορα, που μας παραπέμπει στην περίοδο από το 395 μέχρι το 476, οπότε και καταλύθηκε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Επίσης, στην περίοδο του Αρθούρου αναφέρει ότι επικεφαλής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν κάποιος Λέων, που πιθανότατα ταυτίζεται με τον Λέοντα Α' (457-474). Επιπλέον, αναφέρει ότι Πάπας στη Ρώμη την εποχή εκείνη ήταν ο Sulpicius. Έχοντας υπόψη την τάση του Geoffrey να μετασχηματίζει ονόματα μπορούμε να οδηγηθούμε στον Πάπα Simplicius (468-483). Όσον αφορά στο Lucius, που ο Geoffrey «χρήζει» δυτικό αυτοκράτορα υπάρχει ανακρίβεια αφού τέτοιο όνομα ή παρεμφερές δεν υπάρχει στη γραμμή διαδοχής των δυτικών αυτοκρατόρων. Ωστόσο, στα Χρονικά του Sigebert της Gembloux αναφέρεται ένας αυτοκράτορας ονόματι Lucerius, που ανέβηκε στην εξουσία για μόλις δύο χρόνια (469-470). Ο Geoffrey ως ιερέας θα μπορούσε να είχε εύκολη πρόσβαση σε αυτό το κείμενο και να πάρει τη συγκεκριμένη εγγραφή (αν και αναληθής) και κατά την πάγια τακτική του να μετατρέψει τον Lucerius σε Lucius.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν απλά ενδείξεις, υπάρχει όμως ένα διαπιστωμένο γεγονός το οποίο έρχεται να τα υποστηρίξει. Την περίοδο 469-470 ο Βρετανός Βασιλιάς εκστράτευσε στη Γαλατία ύστερα από πρόσκληση των Ρωμαίων. Πιο συγκεκριμένα το 467 ανήλθε στο δυτικό θρόνο ο Ανθέμιος έχοντας την υποστήριξη του Λέοντα Α'. Ο Ανθέμιος ανέλαβε την ανακατάληψη της Γαλατίας, της οποίας μεγάλο μέρος κατείχαν οι Βησιγότθοι, οι οποίοι ήδη έλεγχαν την περιοχή της σημερινής Ισπανίας. Στην προσπάθεια του αυτή ο Ανθέμιος ζήτησε τη βοήθεια του Βρετανού Βασιλιά (Riothamus), ο οποίος αποβιβάστηκε στη Γαλατία (469-470 μ.Χ.) με 12.000 στρατιώτες. Για τους Βρετανούς υπήρχε ένας πολύ σοβαρός λόγος για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης, αφού στην περιοχή της Αρμορικής (σημερινή Βρετάνη) είχαν εγκατασταθεί μετανάστες Βρετανοί. Μετά από κάποιες μάχες βορείως του Λίγηρα, ο βρετανικός στρατός κινήθηκε προς την κεντρική Γαλατία. Όμως, ο Ρωμαίος Έπαρχος της Γαλατίας, Arvandus, δρώντας προδοτικά, προσπάθησε να φέρει σε συνεννόηση Βησιγότθους και Βουργουνδούς, ώστε να επιτεθούν στους Βρετανούς και να μοιραστούν ολόκληρη τη Γαλατία. Οι Βουργουνδοί έμειναν πιστοί στους Ρωμαίους, αλλά οι Βησιγότθοι αποφάσισαν να κινηθούν μόνοι τους και αφού απώθησαν τους Βρετανούς στην πόλη Bourges τους νίκησαν στη μάχη του Chateauroux. Ο Riothamus για να γλιτώσει εισήλθε στη Βουργουνδία. Η γραμμή της υποχώρησης καταλήγει στην πόλη της Avallon, μερικά χιλιόμετρα νότια της σημερινής Auxerre. Για την τύχη του Riothamus δεν υπάρχει καμία άλλη αναφορά.

Χάρτης της σημερινής Γαλλίας με σημειωμένες τις πόλεις Chateauroux, Bourges και Avallon

Οι ομοιότητες στην ιστορία αυτή με τη διήγηση του Geoffrey είναι πάρα πολλές για να είναι απλή σύμπτωση. Έτσι, εάν ο Geoffrey είχε πρόσβαση στα ιστορικά κείμενα για τον Riothamus (που πιθανότατα είχε) τα χρησιμοποίησε προσθέτοντας και κάποια φανταστικά στοιχεία προκειμένου να αυξηθεί ο ηρωισμός και ο επικός χαρακτήρας του Αρθούρου.

Το Τρίγωνο των Βερμούδων

Το κομμάτι του Ατλαντικού ωκεανού που έγινε γνωστό με αυτό το όνομα αποτελεί το επίκεντρο ενός από τα μεγάλα μυστήρια που γεννήθηκαν και διαδόθηκαν στο πλατύ κοινό τον 20^ο αιώνα. Συνδυάζει, με τρόπο σχεδόν ιδανικό, παλιές αλλά και σύγχρονες ναυτικές ιστορίες, το μυστηριώδη αρχαίο πολιτισμό της Ατλαντίδας, το φαινόμενο των UFO, θαλάσσια τέρατα, αλλά και στοιχεία υπερφυσικού. Το Τρίγωνο των Βερμούδων ή Τρίγωνο του Διαβόλου είναι όλες μαζί οι περιπέτειες του Οδυσσέα, χωρίς την Ιθάκη.


Γεωγραφία & Ιστορία
Το Τρίγωνο των Βερμούδων έγινε γνωστό καθώς φέρεται να είναι ο τόπος ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις συνθήκες και, συνήθως, χωρίς κανένα ίχνος. Γεωγραφικά ορίζεται από το Miami της Florida, το San Juan του Puerto Rico και τα νησιά των Βερμούδων. Η περιοχή άρχισε να αποκτά τη φήμη της μετά το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την κορύφωση να έρχεται στις δεκαετίες του 60 και του 70.
Όμως, πολύ πριν το Τρίγωνο αποκτήσει τη φήμη του, οι θάλασσες της περιοχής ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς. Στα νότια του Τριγώνου, τα πολυάριθμα νησιά της Καραϊβικής αποτελούσαν το ορμητήριο άγριων πειρατών. Στα δυτικά και εν μέρει εντός της περιοχής του Τριγώνου ρέει το περίφημο ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού, ένα «ποτάμι μέσα στη θάλασσα» με θερμοκρασία και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά ελαφρώς διαφορετικά του υπόλοιπου ωκεανού.  Ολόκληρη η περιοχή χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες και ιδιαιτέρως έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία είναι συνήθως εντελώς απρόβλεπτα και βραχύβια. Τέλος, στα βόρειοανατολικά του Τριγώνου και σε μερική επικάλυψη με την περιοχή που αυτό ορίζει, βρίσκεται η θάλασσα των Σαργασσών, ίσως το πιο ιδιόμορφο κομμάτι ωκεανού στον πλανήτη.


Η Θάλασσα των Σαργασσών
Όταν ο Κολόμβος έκανε το ταξίδι του προς το Νέο Κόσμο, βρέθηκε κάποια στιγμή να πλέει σε μια θάλασσα γεμάτη φύκια, γεγονός που τον έκανε να πιστέψει ότι πλησίαζε τη στεριά. Όταν προσπάθησε να βυθομετρήσει δε μπόρεσε να βρει το βυθό, καθώς σε αρκετά σημεία αυτός βρίσκεται σε βάθος μεγαλύτερο των 5.000 m. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Θάλασσα των Σαργασσών δεν έπαψε ποτέ να είναι ο φόβος και ο τρόμος των ναυτικών.
Στην περιοχή που ορίζεται ανάμεσα στον 20^ο και τον 35^ο βόρειο παράλληλο και ανάμεσα στον 30^ο και τον 75^ο δυτικό μεσημβρινό, ο Ατλαντικός ωκεανός είναι καλυμμένος από ένα πυκνό στρώμα φυκιών. Ο βυθός του ωκεανού βρίσκεται σε βάθη 1.500-7.000 m. Το φύκι Sargassum αναπαράγεται μόνο του στην επιφάνεια του ωκεανού και λόγω των ασθενών θαλασσίων ρευμάτων ο κύριος όγκος του διατηρείται συσσωρευμένος σε εκείνη την περιοχή.
Η Θάλασσα των Σαργασσών χαρακτηρίζεται από αδύναμα θαλάσσια ρεύματα, υψηλή αλατότητα και μεγάλα διαστήματα άπνοιας. Στην εποχή των ιστιοφόρων, ένα πλοίο που θα κατέληγε στη Θάλασσα των Σαργασσών μπορούσε να παγιδευτεί για εβδομάδες ή και μήνες λόγω των αδύναμων ή ανύπαρκτων ανέμων. Για πολλούς αιώνες έφερε το χαρακτηρισμό «Θάλασσα των χαμένων πλοίων», καθώς πολλά ήταν τα σκάφη που παγιδεύτηκαν στα νερά της και μάλιστα διατηρήθηκαν εν πλώ με πληρώματα νεκρά από τη  δίψα και την ασιτία.
Ένα άλλο από τα ονόματά της είναι «Οι παράλληλοι των Αλόγων» (μτφ του «Horse Lattitudes»), καθώς πολλά από τα Ισπανικά πλοία που κατευθύνονταν στο Νέο Κόσμο κουβαλούσαν τα άλογα των στρατιωτών. Όταν ένα πλοίο παγιδευόταν και τα πληρώματα άρχισαν να υποφέρουν από τη δίψα πετούσαν στη θάλασσα τα νεκρά ή ζωντανά άλογα ώστε να εξοικονομήσουν νερό.. ’λλα πλοία πολύ συχνά συναντούσαν τα κουφάρια των αλόγων να επιπλέουν στη θάλασσα.
Για αιώνες οι, πάντα προληπτικοί, ναυτικοί πίστευαν ότι η περιοχή ήταν στοιχειωμένη από τα φαντάσματα των αλόγων και των ναυτικών που είχαν πεθάνει εκεί. Το θρύλο συντηρούσαν και οι συχνές ανακαλύψεις πλοίων εγκαταλελειμμένων. Αρκετές φορές τα πληρώματα εγκατέλειπαν τα ακινητοποιημένα από την άπνοια πλοία τους, προσπαθώντας να γλιτώσουν κωπηλατώντας τις σωσίβιες λέμβους.
Οι ναυτικές ιστορίες του 17^ου και 18^ου αιώνα μιλούσαν για δεκάδες πλοία που εξακολουθούσαν να πλέουν μπλεγμένα στα φύκια. Εγκαταλελειμμένα ή φορτωμένα με τα κουφάρια των άτυχων ναυτικών που παγιδεύτηκαν μαζί τους στο Σάργκασσο. Πλοία από όλες τις εποχές, από σπανιόλικα γαλιόνια κατάφορτα με χρυσάφι, μέχρι Ρωμαϊκές γαλέρες με σκελετούς να κρέμονται από τα κουπιά τους. Η Θάλασσα των Σαργασσών ήταν η Θάλασσα των Χαμένων Πλοίων, ένα κομμάτι ωκεανού που κάθε ναυτικός ήθελε να αποφύγει.
Ακόμα και σήμερα, πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς τα φύκια μπλέκονται στις προπέλες τους και τα ακινητοποιούν.


Το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream)
Από την περιοχή ανάμεσα στη Florida και τις Bahamas εισέρχεται στον Ατλαντικό και το περίφημο Ρεύμα του Κόλπου. Πρόκειται για ένα ποτάμι μέσα στη θάλασσα το οποίο χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία υψηλότερη κατά 10^οC από τα νερά του ωκεανού και από αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι. Τα νερά του Ρεύματος κινούνται, στη συγκεκριμένη περιοχή, με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων την ώρα και κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά.
Το Ρεύμα του Κόλπου είναι υπεύθυνο για πολλά έντονα και αιφνίδια καιρικά φαινόμενα. Όταν φυσούν δυνατοί βορειοανατολικοί άνεμοι η θάλασσα αγριεύει και μπορεί να σηκώσει κύματα 10-15 m ύψος, ικανά να βυθίσουν ή να αναποδογυρίσουν μικρά σκάφη.
Η θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στο Ρεύμα και τα γύρω νερά πολύ συχνά δημιουργεί ένα στρώμα ομίχλης που ξεκινά απότομα και τελειώνει επίσης απότομα, οριοθετώντας περίπου τη διαδρομή που ακολουθεί το «ποτάμι μέσα στη θάλασσα».

HAARP: Το σύγχρονο «Κουτί της Πανδώρας»;

Εδώ και κάποιες δεκαετίες ο άνθρωπος δίνει την εντύπωση παιδιού που παίζει με δυνάμεις που αδυνατεί να κατανοήσει και να ελέγξει. Πίσω όμως από κάθε μεγάλη ανακάλυψη εγκυμονούν συχνά κίνδυνοι, που απειλούν ακόμη και την ίδια τη ζωή στον πλανήτη μας. Η σχάση του ατόμου, που θεωρήθηκε ως η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα, απελευθέρωσε τρομακτικές δυνάμεις που αποδείχτηκαν ασύμφορες και καταστροφικές. Παρομοίως και το περιβόητο πρόγραμμα HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program) θεωρείται από πολλούς ως το σύγχρονο «κουτί της Πανδώρας», από το οποίο προβλέπουν ότι σύντομα θα βγουν πολλές συμφορές για τον πλανήτη Γη και την ανθρωπότητα.

Σύμφωνα με τους πολέμιους του HAARP, που είναι ταυτόχρονα κι επικριτές της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, όσοι επιστήμονες εμπλέκονται σ' αυτό το αμφιλεγόμενο πρόγραμμα: «Είναι σαν μικρά παιδιά που παίζοντας με μια μυτερή βέργα, βρίσκουν μια αρκούδα σε χειμερία νάρκη και τη τσιγκλούν στον πισινό για να δουν τι θα συμβεί»...

Για κανένα άλλο επιστημονικό πρόγραμμα δεν γράφτηκαν τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια, όσο για το HAARP, που έγινε το αγαπημένο θέμα των συνωμοσιολόγων της δεκαετίας του 1990. Η διεθνής κοινή γνώμη έστρεψε για πρώτη φορά την προσοχή της στα αρχικά HAARP το 1995. Τη χρονιά εκείνη δημοσιεύτηκε ένα βιβλίο 230 σελίδων, που συντάραξε την διεθνή κοινή γνώμη. Το βιβλίο είχε τίτλο Angels Don't Play This HAARP: Advances in Tesla Technology (Οι Άγγελοι δεν Παίζουν αυτό το HAARP - λογοπαίγνιο με την ελληνική λέξη ’ρπα-Harp - Πρόοδοι στην Τεχνολογία Τέσλα) και συγγραφείς του ήταν ο επιστημονικός ερευνητής δρ.  Νικ Μπέγκις και η δημοσιογράφος Τζην Μάνιν. Εκτός του ότι περιείχε αρκετές διαφωτιστικές λεπτομέρειες σχετικά με το σχεδόν άγνωστο ως τότε πρόγραμμα, το βιβλίο αυτό αποτελούσε και μια ανοικτή καταγγελία για τον «υψηλής συχνότητας βανδαλισμό του ουρανού» που ετοιμαζόταν να εξαπολυθεί από την Αλάσκα.

«Αυτό το πρόγραμμα δεν έχει καμιά σχέση με μουσικά όργανα ή με το βόρειο σέλας», ήταν η ειρωνική απάντηση της στρατευμένης πολέμιας του HAARP  Μπάρμπαρα-Κλερ Ζίκουρ σε όσους ζητούσαν να πληροφορηθούν γι αυτό το πρόγραμμα, που ενώ δεν είχε χαρακτηριστεί ως απόρρητο, εντούτοις καλύφθηκε από την αρχή με πέπλα αοριστίας και μυστικότητας. Σύντομα όμως όλοι κατάλαβαν ότι κάτι σημαντικό συνέβαινε στην Τζακόνα (Gakona) της κεντρικής Αλάσκα.

Κάτω από τα μονίμως χιονισμένα βουνά του Σαιντ Ελίας Παρκ εγκαταστάθηκαν 360 κεραίες, ύψους 24 μέτρων η κάθε μία και συνολικής ισχύος 1,7 Gigawatt(!), ένα ραντάρ ασύμφωνης σκέδασης διαμέτρου 36 μέτρων, συσκευές ανίχνευσης, αποστασιόμετρα λέιζερ, μαγνητόμετρα, αισθητήρες υπερύθρων και οπτικές διατάξεις για την ανάλυση της φωτεινής ακτινοβολίας χαμηλού επιπέδου από την ατμόσφαιρα, πομποί, γεννήτριες, κλωβοί ελέγχου κ.α. Εκεί κοντά κτίστηκε επίσης κι ένας οικισμός για τη φιλοξενία μιας μικρής «στρατιάς» επιστημόνων, ερευνητών και ειδικών που θα εκτελούσαν τα πειράματα. Φανερός σκοπός η επίμονη και σε βάθος «έρευνα της ιονόσφαιρας». Όσο για τους κρυφούς σκοπούς του προγράμματος, ακόμη και οι πιο ευφάνταστοι συνωμοσιολόγοι δυσκολεύονται να τους ανακαλύψουν...

Αναμοχλεύοντας το παρελθόν και το επιστημονικό υπόβαθρο αυτού του εξωτικού προγράμματος, με έκπληξη ανακαλύπτουμε τη διαχρονική μεγαλοφυία του Νίκολα Τέσλα, που πριν από έναν αιώνα είχε βάλει τις βάσεις για την ανάπτυξη των τεχνολογιών που βασίζονται στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Συγκεκριμένα στην υπ' αριθμόν 1.119.732 ευρεσιτεχνία του (8-12-1915), ο Τέσλα πραγματεύεται τη δημιουργία μιας «παγκόσμιας ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας» ως ένα φοβερό αμυντικό όπλο για την προστασία από κάθε είδους επιθέσεις! Προς τη δύση της ζωής του ο Σερβοαμερικάνος εφευρέτης ασχολήθηκε με την κατασκευή υπερόπλων που θα αχρήστευαν τις πολεμικές συγκρούσεις. Δεν είναι άσχετο εξάλλου ότι, μόλις ο Τέσλα πέθανε (7/1/1943), πράκτορες του FBI έκλεψαν και κατακράτησαν τελικά μέρος των πολύτιμων σημειώσεων του...

Ο θάνατος ωστόσο του Τέσλα, που συνέπεσε χρονολογικά με τις πρώτες προσπάθειες διάσπασης του ατόμου (Πρόγραμμα Manhattan), είχε ως αποτέλεσμα όλες οι μελέτες του σχετικά με τις εφαρμογές της ηλεκτρομαγνητικής τεχνολογίας να βυθιστούν στην αφάνεια. Σ' αυτό συντέλεσε και η έναρξη της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, που έστρεψε την προσοχή των ερευνητών αποκλειστικά στα πυρηνικά όπλα, περιθωριοποιώντας έτσι τις σχετικά λιγότερο φονικές τεχνολογίες.

Η περιθωριοποίηση αυτή φαίνεται ότι έληξε το 1980 με τις εργασίες του Αμερικανού φυσικού Μπέρναρντ Ίστλουντ, προέδρου τότε της εταιρίας ARCO. Στην υπ' αριθμόν 4.686.605 ευρεσιτεχνία του,  ο Ίστλουντ κάνει λόγο για τον «Δυναμικό Καθρέπτη»  που δίνει την ιδέα για την δημιουργία μιας «παγκόσμιας ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας» υψηλής ενέργειας, που σε πρώτη φάση θα αναχαίτιζε όλα τα διηπειρωτικά βαλλιστικά βλήματα.

Η εφαρμογή των εργασιών του Ίστλουντ,  όσον αφορά τη δημιουργία της ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας ως αντιβαλλιστικό σύστημα, ανεστάλησαν το 1987, όταν η τότε πολιτική ηγεσία υπό την προεδρία του Ρ. Ρήγκαν, επέλεξε το πρόγραμμα SDI (Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας ή Πόλεμος των Άστρων) του Ε. Τέλερ. Παρόλα αυτά, οι μελέτες του Ίστλουντ παρέμειναν απόρρητες μέχρι και το 1991.

Σε αυτό συντέλεσε το γεγονός ότι από το 1985, η εταιρία στην οποία ήταν πρόεδρος, η ARCO, μαζί με την θυγατρική της Atlantic Richfield Co. και την ΑΡΤΙ, με εντολή του DARPA (Defence Advanced Research Projects Agency) ανέλαβαν την οικοδόμηση του HAARP σε μια ακατοίκητη περιοχή της Αλάσκα. Κύριο αντικείμενο των εργασιών τους υπήρξε η δυνατότητα επέμβασης στην ιονόσφαιρα για «επικοινωνιακές και άλλες εφαρμογές».

Το HAARP αποτελεί στην ουσία μια εξελιγμένη μορφή «ιονοσφαιρικού θερμαστή». Βομβαρδίζει το ανώτερο στρώμα της ιονόσφαιρας, η οποία εκτείνεται από 60 ως 900χλμ., με μια πανίσχυρη κατευθυνόμενη ηλεκτρομαγνητική ακτίνα. Πιο συγκεκριμένα η συστοιχία των 360 κεραιών που ονομάζεται IRI (Ionospheric Research Instrument), εκπέμποντας 1,7 Gigawatt (1.7 δισεκατομμύρια watts) ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με τη μορφή εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων (ELF και VLF), δημιουργεί στο ανώτερο τμήμα της ιονόσφαιρας μια περιοχή διαμέτρου 48χλμ, που αποτελείται από διεγερμένα λόγω της «θέρμανσης» σωματίδια (το φαινόμενο αυτό  είναι ανάλογο της αρχής λειτουργίας του φούρνου μικροκυμάτων, στον οποίο τα φαγητά ζεσταίνονται μέσω της διέγερσης των μορίων ύδατος που παρέχουν από τα μικροκύματα). Όλη αυτή η διεγερμένη περιοχή λειτουργεί ως ένας τεχνητός φακός (ιονοσφαιρικό κάτοπτρο), που αποσκοπεί στην εστίαση ισχυρών δεσμών ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Αυτή η ενέργεια διασκορπίζεται στη συνέχεια και σε άλλες περιοχές της ιονόσφαιρας, σχηματίζοντας έτσι μια «εικονική κεραία» μήκους πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων. Κοντολογίς με την μέθοδο αυτή ολόκληρη η ιονόσφαιρα μετατρέπεται σε μια γιγαντιαία κεραία ELF. Τα εκπεμπόμενα ηλεκτρομαγνητικά κύματα αντανακλώνται κατόπιν πίσω στη Γη, διαπερνώντας οτιδήποτε οργανικό και ανόργανο και πραγματοποιώντας μια «γήινη τομογραφία» (γεωτομογραφία).

Οι υπέροχοι και μυστήριοι αριθμοί Fibonacci

Η ακολουθία αριθμών στην οποία ο κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων είναι γνωστή ώς ακολουθία Fibonacci: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181, ...  (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων).

 Επιπλέον, ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό φ =1.618033989.  Ο αντίστροφος της Χρυσής Τομής 1/φ= 0.618033989, με αποτέλεσμα να ισχύει: 1/φ=φ-1.
Ένα ορθογώνιο τετράπλευρο του οποίου ο λόγος των πλευρών είναι ίσος με 1/φ ονομάζεται Χρυσό Ορθογώνιο.
Η ακολουθία Fibonacci παράγεται από τη σχέση f(1) = f(2) = 1 , f(n+1) = f(n) + f(n-1), και απαντάται συχνά σε πολλούς τομείς των μαθηματικών και των άλλων επιστημών. Είναι όμως σημαντικό και το πόσο συχνά συναντάται στη φύση, σε μοτίβα όπως τα λουλούδια ή τα φύλλα των φυτών.

"Οι αριθμοί Fibonacci είναι το αριθμητικό σύστημα της φύσης. Εμφανίζονται παντού στη φύση, από τη διάταξη των φύλλων στα φυτά μέχρι το μοτίβο των πετάλων στα λουλούδια, τις πευκοβελόνες, ή τα στρώματα του φλοιού ενός ανανά. Φαίνεται πώς οι αριθμοί Fibonacci σχετίζονται με την ανάπτυξη κάθε ζωντανού οργανισμού, ενός κυττάρου, ενός σπυριού σταριού, μιας κυψέλης μελισσών, ακόμα της ίδιας της ανθρωπότητας. " Stan Grist http://www.stangrist.com/fibonacci.htm (E)

Ιστορία
Ο Fibonacci ήταν πολύ γνωστός στην εποχή του και αναγνωρίζεται σήμερα ώς ο μεγαλύτερος μαθηματικός του Μεσαίωνα. Γεννήθηκε στη δεκαετία του 1170 και πέθανε αυτή του 1240. Άγαλμά του υπάρχει στο νεκροταφείο, δίπλα στον Καθεδρικό Ναό της Pisa, κοντά στον περίφημο πύργο. Το όνομά του έχει δοθεί σε δύο δρόμους, στην Pisa και τη Φλωρεντία. Το πραγματικό του όνομα ήταν Leonardo Pisano, όμως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του Fibonacci, σύντμηση του Filius Bonacci (γιός του Bonacci), από το όνομα του πατέρα του. Ο πατέρας του Leonardo, Guglielmo Bonacci, ήταν τελωνειακός υπάλληλος στη Βορειοαφρικανική πόλη Bugia. Ο Fibonacci μεγάλωσε εκεί και η εκπαίδευσή του επηρεάστηκε σημαντικά από τους Μαυριτανούς αλλά και από τα ταξίδια που έκανε αργότερα σε όλο το μήκος της Μεσογειακής ακτής. Έτσι γνώρισε πολλούς εμπόρους και έμαθε τα αριθμητικά συστήματα που αυτοί χρησιμοποιούσαν για τις συναλλαγές και τους λογαριασμούς τους. Σύντομα διαπίστωσε τα πλεονεκτήματα του «Ινδοαραβικού» αριθμητικού συστήματος και έγινε από τους πρώτους που το εισήγαγαν στην Ευρώπη. Πρόκειται για το αριθμητικό σύστημα που χρησιμοποιείται και σήμερα, με δέκα ψηφία, ένα εκ των οποίων το μηδέν, και την υποδιαστολή.

Ιαπετός: Το φεγγάρι του μυστηρίου

Στο μυθιστόρημα Άρθουρ Κλαρκ, 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, το φεγγάρι Ιαπετός του Κρόνου διαδραματίζει έναν κεντρικό ρόλο. Είναι η περιοχή της πύλης του άστρου, η πύλη μέσω της οποίας διασχίζει ο Dave Bowman - ο σύγχρονος Οδυσσέας του Κλαρκ - για να συναντήσει το πεπρωμένο του σε μια μακρινή γωνιά του κόσμου.
Ο Κλαρκ επέλεξε τον Ιαπετό σαν την θύρα του άστρου λόγω της διπλής όψης του. Ξέρουμε ότι μόνο αυτό το σώμα μεταξύ των αντικειμένων του ηλιακού μας συστήματος, έχει την μια πλευρά του 10 φορές φωτεινότερη από την άλλη. Ποια καλύτερη θέση θα υπήρχε λοιπόν για να τοποθετήσει ο συγγραφέας ένα φανταστικό εξωγήινο αντικείμενο απ' ό,τι σε ένα φεγγάρι, που σου δίνει την εντύπωση ότι είναι το ίδιο ένα τεχνητό - μη πραγματικό - αντικείμενο.
Η προέλευση των δύο προσώπων - σαν του Ιανού - του Ιαπετού είναι ένα από τα πάγια μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, ένα πρόβλημα που εμμένει από την εποχή της ανακάλυψης του φεγγαριού από τον αστρονόμο Giovanni Cassini το 1671. Αλλά το μυστήριο μπορεί επιτέλους τώτα να λύθηκε. Το κλειδί φαίνεται να μην είναι μια σύγκρουση των μυθολογικών Τιτάνων με μια αινιγματική εξωγήινη φυλή, αλλά μια αρχαία σύγκρουση με το θεαματικό σύστημα των δακτυλίων του Κρόνου.
Και η λύση του μυστηρίου του Ιαπετού οφείλεται στην πτήση του διαστημικού οχήματος Cassini πάνω από το φεγγάρι στις 31 Δεκεμβρίου του 2004. Οι πάνω στο Cassini φωτογραφικές κάμερες συνέλαβαν εικόνες εκείνης της πλευράς του φεγγαριού που έχει πολλούς κρατήρες με πρωτοφανείς λεπτομέρειες. Τι όμως αποκάλυψαν οι εικόνες εκείνες στους πλανητικούς επιστήμονες;
Οι επιστήμονες αιφνιδιάστηκαν από τα στοιχεία του Cassini. Σε μήκος 1.300 km - σχεδόν το ένα τρίτο της περιμέτρου του φεγγαριού - ήταν μια εξαιρετική κορυφογραμμή. Σε κάποιο σημείο της είχε ύψος 20 km - περισσότερο από δύο φορές το ύψος του όρους Everest - και αυτό μάλιστα συμβαίνει σε ένα φεγγάρι με διάμετρο μόνο 1.436 km, πολύ λιγότερη από τη μισή διάμετρο του Φεγγαριού μας. Η κορυφογραμμή ακολουθεί στενά τον ισημερινό του Ιαπετού. Και αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στο ηλιακό σύστημα.
Εκ πρώτης όψεως, η ύπαρξη της κορυφογραμμής εμφανίζεται να είναι ο δεύτερος σημαντικός γρίφος - μαζί με τον πρώτο που είναι το φωτεινό και το σκοτεινό τμήμα του Ιαπετού. Αλλά, στις αρχές του τρέχοντος έτους, μια αμερικανίδα ειδική επιστήμονας έκανε έναν αξιοπρόσεκτο ισχυρισμό. Η Carolyn Porco, επικεφαλής του τμήματος απεικόνισης του Cassini, πρότεινε ότι τα δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα συνδέονται. Τα στοιχεία για αυτό είναι το γεγονός ότι η σκοτεινή περιοχή του Ιαπετός, η Cassini Regio, διχοτομείται τέλεια από τη γιγαντιαία κορυφογραμμή.
Αλλά πώς μπόρεσαν τα δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα να σχετίζονται; Την απάντηση δίνουν οι δακτύλιοι του Κρόνου. Σύμφωνα με τον αστρονόμο Paulo Freire, του Παρατηρητηρίου Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο, κάποτε ο Ιαπετός περιπλανήθηκε επίσης κοντά στο σύστημα των δακτυλίων του Κρόνου. Οι δακτύλιοι του Κρόνου - που θεωρούνται ότι είναι τα λείψανα ενός ή περισσότερων αποσυντεθειμένων φεγγαριών - έχουν σπανίως πάχος 100 μέτρων αλλά γεμάτα με κομμάτια βράχων και πάγου, με μέγεθος που κυμαίνονται από αυτό ενός κόκκου σκόνης έως μεγάλα κομμάτια βράχων. Όταν ο Ιαπετός πλησίασε στο εξωτερικό όριο των δακτυλίων βομβαρδίστηκε άγρια, στην ίδια γραμμή που οι δακτύλιοι συνάντησαν το φεγγάρι. "Και τότε εκατομμύρια κρατήρων δημιουργήθηκαν σε κάθε δευτερόλεπτο", λέει ο Freire.
Αλλά δεν είναι οι ίδιοι οι κρατήρες που είναι σημαντικοί. Είναι ο καθαρός όγκος του υλικού των δακτυλίων που αποτέθηκε σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα στην επιφάνεια ενός φεγγαριού, όπως είναι ο Ιαπετός. Για να δώσει κάποια ιδέα πόση είναι αυτή η ποσότητα, ο Freire υποθέτει ότι το σύστημα των δακτυλίων του Κρόνου με τον Ιαπετό ήταν σε επαφή για τρεις ώρες, ένα μικρό μέρος του χρόνου που θέλει το φεγγάρι για να στραφεί γύρω από τον Κρόνο. Από τη γνωστή πυκνότητα του υλικού στα δαχτυλίδια του Κρόνου και την ταχύτητα με τα οποία το σύστημα του φεγγαριού και των δακτυλίων  συγκρούστηκαν- περίπου 10 φορές την ταχύτητα ενός τεράστιου αεριωθούμενου αεροπλάνου - ο Freire υπολογίζει ότι, σε εκείνες τις τρεις ώρες, περίπου 25 εκατομμύρια κυβικά μέτρα υλικού από τους δακτυλίους θα έπεφτε ανά κάθε μέτρο της γραμμής της κορυφογραμμής. "Είναι αρκετή ποσότητα για να δημιουργήσει μια κορυφογραμμή ύψους πέντε χιλιομέτρων με ένα πλάτος στη βάση 10 χιλιομέτρων", εξηγεί ο Freire.
Σύμφωνα με τον Freire, ο Ιαπετός βρέθηκε μόνο την άκρη των δαχτυλιδιών του Κρόνου. Δεν διαπέρασε το σύστημα των δαχτυλιδιών εντελώς. "Εάν το είχε κάνει, τότε η κορυφογραμμή θα είχε επεκταθεί στο μισό κύκλο το φεγγαριού κι όχι στο ένα τρίτο του", λέει.

Η βαρύτητα του Feynman: αφιέρωμα στον μεγάλο Φυσικό

Κάθε χρόνο στα μέσα Φεβρουαρίου, εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, πολλοί φυσικοί σε διάφορα μέρη του κόσμου αναβάλλουν την προγραμματισμένη τους διάλεξη για να προσφέρουν στους φοιτητές τους ένα ειδικό μάθημα που το ονομάζουν Φυσική Χ. Πρόκειται για ένα ανορθόδοξο μάθημα —οι φοιτητές είναι ελεύθεροι να θέσουν οποιαδήποτε επιστημονική ερώτηση και ο καθηγητής οφείλει να απαντήσει στηριζόμενος μόνο στην επιστημονική γνώση και πρακτική.
Μια τέτοια τάξη υπήρχε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας για είκοσι σχεδόν χρόνια, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Και οι φυσικοί σ’ όλο τον κόσμο που συνεχίζουν την παράδοση τιμούν με αυτό τον τρόπο τον πρωτοπόρο εκείνης της Φυσικής Χ, το μεγάλο επιστήμονα και δάσκαλο Richard Phillips Feynman (Ρίτσαρντ Φίλιπς Φάινμαν). Φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από το θάνατό του και το Ίδρυμα Ευγενίδου τον τιμά με μια εκδήλωση αφιερωμένη στην επιστήμη του, τη μεγαλοφυΐα του και την προσωπικότητά του.
Ο Feynman γεννήθηκε το 1918 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε μια εποχή που η σχετικότητα του Αϊνστάιν είχε δικαιωθεί και η κβαντική περιγραφή των ατόμων και των ηλεκτρονίων είχε ξεκινήσει, εγκαινιάζοντας τη χρυσή εποχή της φυσικής και της τεχνολογίας. Μεγάλωσε μέσα σε μια φιλομαθή οικογένεια και έλαμψε με τους θριάμβους του στους μαθητικούς διαγωνισμούς πριν αρχίσει τις σπουδές στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και ολοκληρώσει το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Όταν ξεκίνησε την καριέρα του στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, είχε ήδη συμμετάσχει στο Σχέδιο Μανχάταν για την ατομική βόμβα και είχε δείξει στον κόσμο μια νέα —αξεπέραστη σε πρωτοτυπία και αποτελεσματικότητα— θεωρία για τα φυσικά φαινόμενα του μικρόκοσμου. Γρήγορα κατέληξε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του στις 15 Φεβρουαρίου 1988.
Ο επιστήμονας Feynman δικαίωσε πλήρως τη φήμη του και το Νόμπελ Φυσικής που του απονεμήθηκε το 1965. Εκτός από μια νέα και πρωτοποριακή διατύπωση της κβαντομηχανικής, τα περίφημα υπολογιστικά διαγράμματα, που φέρουν το όνομά του, και τη θεωρία του για την αλληλεπίδραση ηλεκτρονίων και φωτός, κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του ζωής καταπιάστηκε με το φαινόμενο της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου, την κβαντική ερμηνεία της βαρύτητας, τη δομή και τις αλληλεπιδράσεις των στοιχειωδών σωματιδίων και τη θεωρία των υπολογιστών. Ήταν επίσης ο πρώτος που αντιλήφθηκε την ύπαρξη μηχανισμού στους αστέρες που οδηγεί σε μελανές οπές και, σε μια περίφημη ομιλία του, εισήγαγε την έννοια της μικροτεχνολογίας.
Όμως ο Φάϊνμαν πέρασε στην ιστορία κυρίως ως δάσκαλος με γνωστότερες τις διαλέξεις γενικής φυσικής στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ένα εγχείρημα σχεδιασμένο για προπτυχιακούς φοιτητές που όμως κατέληξε —εν αγνοία του διδάσκοντος— σε διαλέξεις για μεταπτυχιακούς και επαγγελματίες φυσικούς. (Οι διαλέξεις έχουν εκδοθεί σε τρεις τόμους, γνωστοί ως «τα κόκκινα βιβλία»). Η επιτυχία των διαλέξεων αυτών και η δημοτικότητα του ίδιου ανάμεσα σε φοιτητές και συναδέλφους αποτέλεσε φαινόμενο, όπως αποτέλεσαν φαινόμενα η βαθιά πίστη του στην επιστήμη, η πολυσχιδής προσωπικότητά του, ο παράξενος αλλά χαρισματικός χαρακτήρας του και ακόμη οι περιπετειώδεις σχέσεις του με τις γυναίκες.
Λίγο πριν από το θάνατό του, ήταν επίσης αυτός που μπροστά στο σοκαρισμένο αμερικανικό κοινό εξήγησε με ένα απλό πείραμα την αιτία της καταστροφής του διαστημικού λεωφορείου Τσάλενζερ το 1986.


scienceandtechnology

ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ-Φορολογική από τα 18 με τεκμαρτό "φανταστικό" εισόδημα

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά.
Mark Twain, 1835-1910, Αμερικανός συγγραφέας
Μέχρι πριν λίγες ημέρες γνωρίζαμε ότι όποιος κάνει παιδιά θα τα φορολογεί το κράτος από την πρώτη μέρα της γέννησης τους με σκοπό το κέρδος, θέλεις παιδί θα πληρώσεις θέλεις σκάφος δεν θα σε φορολογήσω λογική Στουρνάρα.
Η καινούργια είδηση που έχει αναστατώσει γονείς και παιδιά είναι ότι μόλις κλείσει τα 18 του χρόνια το παιδί είναι υποχρεωμένο να αποκτήσει ΑΦΜ και να κάνει φορολογική δήλωση.
Το κράτος απειλεί φυσικά όπως όλους τους Έλληνες ότι εάν καθυστερήσουν τα παιδιά να υποβάλουν την φορολογική δήλωση έως το τέλος Ιουνίου απειλούνται με χαράτσι 75€!!!!! Επίσης θα πρέπει να μαζεύουν αποδείξεις και για να μην πληρώσουν φόρο και θα πρέπει να αποδείξουν ότι δεν έχουν εισόδημα!!!!!
Τέτοιο κυνηγητό σε παιδιά κάθε ηλικίας από την γέννηση τους έχει να δει ο κόσμος από την εποχή του Ηρώδη.
Είσαι μαθητής; Είσαι φοιτητής; Τι το νοιάζει το κράτος ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΖΟΥΜΕ έφτασε η ώρα σου και μέχρι τον Ιούνιο θέλω να υποβάλλεις φορολογική δήλωση.
Δηλαδή το άθλιο παρακμιακό κράτος καλεί τα παιδιά ακόμα και μέσα στις εξετάσεις να υποβάλουν φορολογικές δηλώσεις αφού σύμφωνα με την διάταξη του νέου φορολογικού κάθε φυσικό πρόσωπο θα πρέπει να υποβάλει φορολογική δήλωση.
Άρα λοιπόν ταλαίπωροι γονείς πηγαίνετε μέσα στις επόμενες εβδομάδες να ικανοποιήσετε την ηλιθιότητα ενός κατάπτυστου νόμου και να βγάλετε ΑΦΜ στα παιδιά σας για να υποβάλουν δήλωση το καλοκαίρι.
Και παρακάτω αποκαλύπτουμε το σκεπτικό του νόμου που μόνο ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος θα μπορούσε να το σκεφτεί και να ζητήσει την εφαρμογή του.
Βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας θα χρεώνονται αυτόματα κατά την εκκαθάριση τους οι φορολογικές δηλώσεις των 18χρονων με το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα των 3.000 ευρώ. Θα θεωρείται δηλαδή ότι υπερέβησαν το ανώτατο όριο ετήσιου εισοδήματος των 2.900 ευρώ που ισχύει για τα προστατευόμενα τέκνα και έτσι δεν θα αναγνωρίζονται ούτε σαν προστατευόμενα μέλη ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ.
Παράλληλα αφού υποχρεώνουν τα παιδιά με το γνωστό ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΖΟΥΜΕ να κάνουν δήλωση και τα χρεώνουν και με 3.000€ για το 2012 για να είναι αφορολόγητο το ποσό θα πρέπει να καλύψουν το 25% με αποδείξεις παροχής υπηρεσιών!!! Αλλιώς θα πρέπει ο 18χρονος που τον συντηρεί η οικογένεια του να πληρώσει φόρο 10% επί του 25% των 3.000€ που δεν θα έχει καλύψει με αποδείξεις!!!!ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ.
Και επειδή η ηλιθιότητα των νομοθετών συνεχίζεται ακάθεκτη το κράτος θα δώσει την ευκαιρία στους νεαρούς φορολογούμενους να αποδείξουν ότι δεν έχουν εισοδήματα με την διαδικασία αμφισβήτησης όπως φυσικά προβλέπει ο Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος.
Δηλαδή ο γονιός θα πληρώσει την ανικανότητα τους κράτους και την ηλιθιότητα των νομοθετών αφού για να υποβληθεί η αμφισβήτηση θα πρέπει αυτό να γίνει χειρόγραφα στην ΔΟΥ από τον ίδιο τον 18χρονο η τον γονέα του και μαζί με το χειρόγραφο θα πρέπει να υποβάλει και δικαιολογητικά που αποδεικνύουν ότι ο συγκεκριμένος νέος συντηρείται από τους γονείς του!!!
Φυσικά για να γίνει δεκτή η αμφισβήτηση θα πρέπει να πεισθεί ο εφοριακός που θα την εξετάσει ότι ο νομοθέτης είναι πανηλίθιος και για αυτό τον λόγο να διαγράψει τα 3.000€ από την δήλωση του νεαρού και να τα μεταφέρει στους γονείς όπως είναι και φυσιολογικό.
Και για να ολοκληρωθεί το έργο μιας ακόμα ντροπής σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου οικονομικών ξέρετε είναι αυτό που υπουργός είναι ο Στουρνάρας όνομα και πράγμα, προκύπτει πώς ίσως χρειαστεί να κατατεθεί πρώτα φορολογική δήλωση να εκκαθαριστεί και αφού σταλεί το εκκαθαριστικό, να πάει ο φορολογούμενος με τον μπαμπά του στην αρμόδια ΔΥΟ για να καταθέσουν τα δικαιολογητικά που χρειάζεται.
Ερώτηση προς τους νομοθέτες εάν είναι φαντάρος το παιδί στα 18 του χρόνια τότε τι προβλέπει η ηλιθιότητα αυτών που αποφασίζουν; Θα δηλώνει τα 40€ τον μήνα που παίρνει σαν φαντάρος ως εισόδημα;;;; Οπότε θα βγει και από προστατευόμενο μέλος της οικογένειας του;;; Μήπως έδωσα ιδέα σε κάποια διάνοια σύμβουλο του Σερίφη του Νότιγχαμ και να το δούμε νομοθετημένο;;
Η δυσάρεστες εκπλήξεις των κυβερνώντων προς τους πολίτες είναι καθημερινές και βυθίζουν στην ύφεση όλο και περισσότερα νοικοκυριά αλλά αναρωτιέμαι οι πολίτες πόσα ακόμα μπορούν να αντέξουν;; Πόσα ακόμα θα ανέχονται;;;


apocalypsejohn

Το βίντεο που έκανε πάνω από 50.000.000 ανθρώπους να δακρύσουν!

Το 1969 ο JohnRendall και ο Ace Bourke είδαν ένα μωρό λιοντάρι σε βιτρίνα του Harrod στο Λονδίνο...

 
και αμέσως αποφάσισαν να το αγοράσουν και να το μεγαλώσουν οι ίδιοι, αν και έμεναν σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Του έδωσαν το όνομα Κρίστιαν και το έκαναν αμέσως αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας. Σκοπός τους δεν ήταν να το κρατήσουν για πάντα, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό έτσι ή αλλιώς στα πλαίσια της ζωής τους σε μια μεγαλούπολη, αλλά να το επιστρέψουν μετά από έναν χρόνο περίπου στο φυσικό του περιβάλλον, στην Αφρική. Στο διάστημα αυτό του πρόσφεραν απεριόριστη αγάπη και εκείνο ανταπέδιδε κάθε φορά ό,τι καλό του έκαναν.
Μαζί ζούσαν, μαζί έπαιζαν και έδινε ο ένας στον άλλο σπουδαία συναισθήματα που πάντα έμπαιναν επάνω από τα άγρια ένστικτα του ζώου. Τους αγάπησε και το αγάπησαν πολύ, ενώ μέσα σε μόλις πέντε μήνες έγινε η τοπική διασημότητα, παρουσιάστηκε σε εκπομές, ενώ γράφτηκε και βιβλίο για τη σχέση των τριών. Μέχρι που ήρθε η οδυνηρή ώρα του αποχωρισμού και ο Κρίστιαν βρέθηκε σε έναν ζωολογικό κήπο στην Αφρική, προκειμένου να ενσωματωθεί σιγά σιγά σε μια φυσιολογική για τον ίδιο ζωή.
Εκεί έγινε ο αρχηγός της αγέλης, απέκτησε σύζυγο και ζούσε πια τη ζωή του! Οι δύο φίλοι θέλησαν μετά από έναν χρόνο να τον επισκεφθούν αλλά οι υπεύθυνοι του πάρκου τούς είπαν ότι πλέον ο Κρίστιαν ήταν ένα άγριο λιοντάρι, αρχηγός ανάμεσα στους ομοίους του και προφανώς δεν θα τους θυμόταν, ενώ επισήμαναν πως δεν θα έπρεπε να ρισκάρουν μια συνάντηση μαζί του έστω και από μακριά. Όμως ο John και ο Ace αποφάσισαν να το ρισκάρουν.
Επισκέφθηκαν τον Κρίστινα στον Κήπο και βρέθηκαν μπροστά σε μια έκπληξη: Όχι μόνο τους αναγνώρισε, αλλά τους έδειξε και τόσο μεγάλη αγάπη, όπως παλιά. Γι’ αυτόν δεν είχε σημασία πως ήταν ένα άγριο ζώο, με άγρια ένστικτα! Σημασία είχε πως οι δυο φίλοι τού έδειξαν αγάπη και αυτό δεν μπορούσε να το ξεχάσει με τίποτα. Άλλωστε γι’ αυτούς ποτέ δεν υπήρξε άγριο ζώο ούτε το είδαν έτσι. Ήταν ο Κρίστιαν το λιονταράκι τους. Και έτσι ακριβώς τους υποδέχτηκε σαν το λιοντάρακι τους. Μόνο που έφερε και τη σύζυγό του να την γνωρίσουν… Το βίντεο των δύο φίλων έκανε το γύρο του κόσμου και πάνω από 50.000.000 θεατές δάκρυσαν…


                                 





www.newsbomb.gr

Μια τρομακτική προφητεία ολοκληρωμένη κατά 99%

Γεννήθηκε το 1094 μχ στο Αλμαρ. Ήταν ένας μεταρυθμιστής της καθολικής εκκλησίας. Όλα άρχισαν όταν σε μια επίσκεψη του στην Ρώμη είδε ένα όραμα..

Πέρασαν μπροστά απο τα μάτια του πολλές και διάφορες Λατινικές φράσεις, όπου ανάμεσα σ αυτές εμφανίστηκαν τα ονόματα απο 111 πάπες που θα κυβερνούσαν την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία μέχρι το τέλος του κόσμου.

Πολλές απο τις φράσεις ήταν πολύ ακριβείς όσον αφορά το αποτέλεσμα, για παράδειγμα Ο Τζον ο 23ός "ο 110ός πάπας της προφητείας" αναφέρεται ως "Pastor Et Nautam δηλαδή Παπάς και Ναυτικός". Πρίν γίνει Πάπας το 1958 ήταν ναυτικός στην Βενετία. Ο Πόλ ο 6ός αναφέρεται ως "Flos Floram το λουλούδι ανάμεσα στα λουλούδια" το σύμβολο του είναι ο κρίνος ανάμεσα σε άλλους κρινους...

Ο Τζον ο 2ός αναφέρεται "De labor e solis" που σημαίνει ο γιός της έκλειψης. Ήταν ο μόνος ποντίφικας στην λίστα που γεννήθηκε κατα την διάρκεια μιας έκλειψης ηλίου. Και ο τελευταίος πάπας Gloria Olivae απο την δόξα της ελιάς.. Ο Μαλαχίας μετά την μεγάλη λίστα των διαδόχων, είπε μια τελευταία φράση. Αυτήν την φορά όμως δεν είχε αριθμό.. "Κατά την διάρκεια της μεγάλης καταδίωξης, η θέση της ιερής ρωμαικής εκκλησίας, θα καταληφθεί απο τον Πέτρο τον Ρωμαίο που θα ταίσει τον άμβωνα με πολλά δεινά. Μετά απο αυτό η ιερή πολη της Ρώμης θα καταστραφεί και η τρομακτικη ΚΡΙΣΗ θα κρίνει τους ανθρώπους του.. ΤΟ ΤΕΛΟΣ."


Άραγε ο προφήτης Μαλαχίας περιέγραφε το τέλος της Ρώμης, το τέλος της εκκλησίας ή το τέλος του κόσμου; Θα είναι άραγε ο Πέτρος ο Ρωμαίος ο τελευταίος ποντίφικας αυτός δηλαδή που θα διαδεχθεί τον υπάρχον Πάπα; Είναι πραγματικά απίστευτο που μπόρεσε και προφήτεψε όχι μόνο την σειρά με την οποία θα διαδεχόντουσαν ο ένας μετά τον άλλον, αλλά έδωσε και λεπτομερή στοιχεία σχετικά με την ζωή τους, πράγμα που μας αφήνει άφωνους.

Ο Τζων ο προηγούμενος Πάπας ήταν ο 110ός της λίστας.. Μία ιστορία για γερά νεύρα.. Στην Ινδία εμφανίστηκε ένα άρθρο που έγραφε πως: Όταν οι καρδινάλιοι πήγαν στην Ρώμη για να εκλέξουν νέο Πάπα εμφανίστηκε ένας άντρας που προσέγγισε τους καρδιναλίους και τους συμβούλεψε να εκλέξουν κάποιον που θα είναι μεγάλος πνευματικός ηγέτης, κάποιον που θα προσεγγίζει τους νέους, κάποιον που θα κάνει την εκκλησία ισχυρή.. αλλά σας προειδοποιώ να δώσετε μεγάλη βαρύτητα στα λόγια μου.. ΝΑ ΜΗΝ εκλέξετε κάποιον που θα έχει σχέση με την ΕΛΙΑ, γιατί το στοιχείο της προφητείας του Μαλαχία ήταν Gloria Olivae Η δόξα της ελιάς.. Όμως έγινε η εκλογή και βγήκε ο σημερινός πάπας ο καρδινάλιος Ράτσινγκερ απο την Γερμανία. Τότε αμέσως όλοι σκέφτηκαν, πως δέν πρέπει να ανησυχούν γιατί το όνομα του δεν έχει καμία σχέση με την Ελιά..

Τώρα η προσοχή όλων είχε χαλαρώσει και πλέον περίμεναν να μάθουν ποιό όνομα θα διάλεγε..Ακουγόντουσαν διάφορα ονόματα οπως ο Πάπας Τζών ο 23ος, ή Τζών Πόλ ο 2ός...κ.ο.κ

Είναι σημαντικό να διαλέξει ένα όνομα ο Πάπας που θα τον αντιπροσωπεύει. Έτσι την επόμενη ημέρα διάλεξε το όνομα που όλοι ξέρουμε Πάπας Βενέδικτος* ο 16ός.

*"Ο Βενέδικτος της Νούρσια ή Άγιος Βενέδικτος για τους καθολικούς και τους ορθόδοξους ήταν ο ιδρυτής του τάγματος των Βενεδικτίνων μοναχών και γενικότερα του δυτικού μοναχισμού. Αγιοποιήθηκε το 1220 απο την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. (πηγή wikipedia)." Το τάγμα των Βενεδικτίνων μοναχών χρησιμοποιούσε ένα σύμβολο..Αυτό το σύμβολο δεν ήταν άλλο από το δέντρο της Ελιάς! Η προφητεία βγήκε αληθινή..

Ο Μαλαχίας προέβλεψε με τρομακτική ακρίβεια 111 Πάπες. Ο συγκεκριμένος πάπας εκλέχτηκε στην ηλικία των 75χρόνων και αυτό έγινε γιατί δεν ήθελαν πάπα που να κυβερνά τόσο πολύ όσο ο προηγούμενος. Άραγε η προφητεία θα ολοκληρωθεί; Aν ναι.. τι μας περιμένει και πότε;

Αποκάλυψη
katohika

Η θεώρηση των Ελλήνων για τον θάνατο

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ


Ο θάνατος δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, επειδή όταν εμείς υπάρχουμε, ο θάνατος δεν είναι παρών και όταν ο θάνατος είναι παρών, εμείς δεν υπάρχουμε.

ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ

Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά.



ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,ΧΙ).

'' Μηδέποτε επί μηδενός είπεις ότι "Απώλεσα αυτό", αλλ' ότι "Απέδωκα". Το παιδίον απέθανεν; απεδόθη. Η γυνή απέθανεν; απεδόθη. Το χωρίον αφηρέθην; Ουκούν και τούτο απεδόθη... μέχρι δ' αν διδώ ως αλλοτρίου αυτού επιμελού, ως του πανδοχείου οι παριόντες. ''



ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας, 524Β)

'' Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, 
της ψυχής και του σώματος απ' αλλήλου. '' 


`Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει, 
το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Φαίδων, 10Ε)

'' Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει, 
το δ' αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν. ''


Ωραία πραγματικά απόκρυφη διδασκαλία μας δόθηκε απ' τους θεούς, ότι δηλαδή ο θάνατος, 
όχι μόνο δεν είναι κακό (επιζήμιο) για τους ανθρώπους, αλλ' αντίθετα είναι ωφέλιμο πράγμα.

Επιτάφιο επίγραμμα ιεροφάντη (Εφημερίδα Αρχαιολόγων 1883,σελ.81)

'' Η καλόν εκ μακάρων μυστήριον, ου μόνον είναι τον θάνατον θνητοίς ου κακόν, αλλ' αγαθόν. '' 


Ο, τι πεθαίνει δε χάνεται, αλλά μένει μέσα στη φύση.

ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ(Τα εις Εαυτόν Η,ιη)

'' `Εξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει. '' 


Τίποτα δε διαφέρει ο θάνατος απ' τη ζωή.

ΘΑΛΗΣ (Διογ.Λαερτ.Βιοι Φιλοσ.Ι,35)

'' Ουδέν έφη τον θάνατον διαφέρειν του ζην. '' 


Ο θάνατος τότε θα έλθει, όποτε οι Μοίρες ορίσουν.

ΚΑΛΛΙΝΟΣ (Ανθολ.Στοβαίου ΝΑ,19)

'' Θάνατος τότ' έσσεται οπότε κεν δη Μοίραι επικλώσωσι. ''


Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια.

ΟΜΗΡΟΣ (Ιλιάς,Π,672)

'' Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν . '' 


Η ένωση της ψυχής με το σώμα δεν είναι με κανένα τρόπο ανώτερη απ' το χωρισμό τους.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Νόμοι,828D).

'' Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον. ''


`Οποιος απ' τους ανθρώπους φοβάται πολύ το θάνατο, γεννήθηκε μωρός. Η έννοια του θανάτου, ανήκει στη Μοίρα. 
`Οταν έλθει ο καιρός, ακόμα και στ' ανάκτορα του Δία αν καταφύγεις, είναι αδύνατο να τον αποφύγεις.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΙΗ,12)

'' `Οστις δε θνητών θάνατον ορρωδεί λίαν, μωρός πέφυκε· τη τύχη μέλει τάδε·
όταν δ' ο καιρός του θανείν ελθών τύχη, ουδ' αν προς αυλάς Ζηνός εκφύγει μολών. '' 


Πρέπει ν' ακολουθήσουμε την άποψη του Αναξαγόρα, εξ' αιτίας της οποίας αναφώνησε, 
όταν πέθανε το παιδί του: "`Ηξερα ότι γέννησα θνητό".

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (Ηθικά,474D).

'' `Εξεστι γαρ την Αναξαγόρου διάθεσιν, αφ' ης επί τη τελευτή του παιδός ανεφώνησεν, 
"`Ηδειν θνητόν γεννήσας". ''


Πένθησε με μέτρο τους γνωστούς σου. Γιατί δεν έχουν πεθάνει, 
αλλά τον ίδιο δρόμο που όλοι αναγκαστικά θα περάσουμε, αυτοί τον πήραν πρώτοι.

ΑΝΤΙΦΑΝΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΚΔ,27).

'' Πενθείν δε μετρίως τους προσήκοντας φίλους, ου γαρ τεθνάσιν, αλλά την αυτήν οδόν, 
ην πάσιν ελθείν έστ' αναγκαίως έχον, προεληλύθασιν. '' 


Το θάνατο κανένας δε πρέπει να φοβάται, εκτός αν είναι εντελώς ανόητος και δειλός. 
Την αδικία όμως πρέπει να φοβάται. Γιατί, αν η ψυχή φτάσει στον `Αδη με το βάρος των χειροτέρων αδικημάτων, θα είναι γι' αυτήν η μεγαλύτερη απ' όλες τις συμφορές.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας,522Ε).

'' Αυτό μεν το αποθνήσκειν ουδείς φοβείται, όστις μη παντάπασιν αλόγιστός τε και άνανδρος εστί, το δε αδικείν φοβείται. πολλών γαρ αδικημάτων γέμοντα την ψυχήν εις `Αιδου αφικέσθαι πάντων έσχατον κακών εστίν. '' 


Τους ανθρώπους ταράζουν όχι οι καταστάσεις που περνούν, αλλά οι ιδέες που έχουν γι' αυτές. Ο θάνατος δεν είναι κάτι φοβερό, γιατί τότε θα ήταν και για το Σωκράτη. Το θάνατο τον κάνει φοβερό η ιδέα ότι είναι φοβερός.

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,V).

'' Ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα, οίον ο θάνατος ουδέν δεινόν, επεί Σωκράτη αν εφαίνετο· αλλά το δόγμα το περί του θανάτου διότι δεινόν, εκείνο το δεινόν έστιν. '' 


Να μη πεις για οποιοδήποτε πράγμα ότι το "έχασα", αλλά ότι, το "απέδωσα". Πέθανε το παιδί σου; Απεδόθη. Πέθανε η γυναίκα σου; Απεδόθη. Σου κλέψανε τη περιουσία σου; Μα κι' αυτή απεδόθη. Όσο σου δίνεται να το έχεις, φρόντιζέ το, ως κάτι ξένο, όπως οι περαστικοί το ξενοδοχείο.

Το Θαύμα των Ελλήνων - Γαλλικό Ντοκιμαντέρ

Ο θρύλος των επιστημών (La légende des sciences) είναι μια σειρά βραβευμένων Γαλλικών ντοκιμαντέρ του Γάλλου φιλόσοφου και συγγραφέως Michel Serrer και αναφέρεται στο θαύμα των Ελλήνων.

Στην έκρηξη των γνώσεων και των επιστημών απο τον 6ο έως και τον 4ο π.χ.χ αιώνα.

Σε ένα μικρό ηλιόλουστο κομμάτι Γης, την Ελλάδα, γεννήθηκαν οι επιστήμες που εξακολουθούν να μας οδηγούν έως και σήμερα.


           

Προέλευση Ζωής

Η προέλευση της ζωής από απλή ανόργανη ύλη, πέρα από θρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις, είναι ένα ερώτημα στο οποίο έχουν δοθεί επιστημονικές απαντήσεις και αποδείξεις από διάφορα πεδία επιστημών. Αυτό που παραμένει αδιευκρίνιστο ακόμη και σήμερα είναι οι λεπτομέρειες της διαδικασίας μετάβασης από τον ανόργανο στον πολύπλοκο οργανικό ζωντανό κόσμο, το μονοπάτι δηλαδή που οδήγησε στη συγκεκριμένη μορφή ζωής στη Γη.


Η ζωή στη Γη ξεκίνησε πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, από ένα απλό μονοκύτταρο οργανισμό και φθάνοντας σε μια εκθαμβωτική σειρά πολυπλοκότητας κατά τη διάρκεια των χρόνων που πέρασαν.



Οι επτά επιστημονικές θεωρίες για την προέλευση της ζωής πάνω στη Γη είναι οι εξής:


-Ηλεκτρικός σπινθήρας


Οι ηλεκτρικοί σπινθήρες είναι δυνατόν να δημιουργήσουν αμινοξέα και σάκχαρα από μια ατμόσφαιρα γεμάτη νερό, μεθάνιο, αμμωνία και υδρογόνο, όπως παρουσιάστηκε και στο διάσημο πείραμα Miller-Urey το 1953, σύμφωνα με το οποίο, οι αστραπές ενδέχεται να έχουν βοηθήσει στη δημιουργία βασικών δομικών μονάδων ζωής, όταν η Γη βρισκόταν ακόμα στα πρώτα στάδια της ύπαρξης της. Αν και σήμερα γνωρίζουμε ότι η πρώιμη ατμόσφαιρα της Γης ήταν φτωχή σε υδρογόνο, οι επιστήμονες υποθέτουν ότι τα ηφαιστειακά σύννεφα μπορεί να γέμισαν την ατμόσφαιρα μεθάνιο, αμμωνία και υδρογόνο, τα οποία ενώθηκαν με τις αστραπές.


-Κοινότητα αργίλου


Σύμφωνα με τον βιοχημικό Alexander Graham Cairns-Smith του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης στη Σκοτία, τα πρώτα μόρια ζωής ήρθαν σε επαφή με τον άργιλο, ο οποίος συγκέντρωσε τις οργανικές ενώσεις, αλλά συνέβαλε και στην οργάνωσή τους σε σχήματα παρόμοια με τα σημερινά ανθρώπινα γονίδια. Το DNA περιέχει τις γενετικές πληροφορίες που καθορίζουν τη βιολογική ανάπτυξη όλων των κυτταρικών μορφών ζωής και των περισσοτέρων ιών. Είναι υπεύθυνο όχι μόνο για την αποθήκευση των πληροφοριών αλλά και για την οργάνωση των μορίων. Οι γενετικές αλληλουχίες του DNA είναι ουσιαστικά οδηγίες για το πώς τα αμινοξέα θα πρέπει να οργανωθούν σε πρωτεΐνες. Ο Cairns-Smith επισημαίνει ότι οι ορυκτοί κρύσταλλοι από άργιλο θα μπορούσαν να έχουν οργανώσει τα οργανικά μόρια μέσα σε οργανωμένες μορφές και στη συνέχεια τα μόρια αυτά άρχισαν να οργανώνονται από μόνα τους.



-Υποθαλάσσιοι διέξοδοι αερίων



Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η ζωή πιθανόν να ξεκίνησε μέσα σε υποβρύχιες υδροθερμικές οδούς, που ανέβλυζαν και διασκόρπιζαν στην ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο μόρια, απαραίτητα για τη ζωή. Η συνένωση των μορίων επιτυγχάνατε μετέπειτα μέσω των βραχωδών εξοχών τους προσφέροντας σημαντικές αντιδράσεις στους ορυκτούς καταλύτες. Ακόμα και σήμερα, αυτές οι υδροθερμικές υποθαλάσσιες διέξοδοι είναι πλούσιες σε χημική και θερμική ενέργεια και στηρίζουν δυναμικά οικοσυστήματα



-Ψυχρό ξεκίνημα



Πριν 3 δισεκατομμύρια χρόνια, ο πάγος είχε καλύψει σχεδόν όλο τον όγκο των ωκεανών, καθώς ο ήλιος ήταν περίπου ένα τρίτο λιγότερο φωτεινός από ότι είναι σήμερα. Αυτό το στρώμα του πάγου, πάχους εκατοντάδων μέτρων, ενδέχεται να προστάτευσε τις εύθραυστες οργανικές ενώσεις από την υπεριώδη ακτινοβολία και τις φυσικές επιδράσεις. Το κρύο μπορεί να συνέβαλε επίσης ώστε αυτά τα μόρια να επιβιώσουν περισσότερο, επιτρέποντας να συμβούν θεμελιώδεις αντιδράσεις



-Κόσμος RNA



Σύμφωνα μετο κεντρικό δόγμα της βιολογίας, το DNA μπορεί να αντιγράφεται, να μεταγράφεται σε RNA και να μεταφράζεται σε πρωτεΐνες.
Τόσο το DNA όσο και το RNA είναι δυνατόν να αντιγράφονται και να πολλαπλασιάζονται.
Στο σημαντικό ερώτημα, τι ξεκίνησε πρώτο, το DNA ή το RNA, κατά την προβιοτική εποχή, σήμερα φαίνεται ότι το πιο πιθανό, είναι τα μόρια του
RNA και αυτό γιατί το RNA είναι πιο σταθερό, πολλαπλασιάζεται,
παρουσιάζει και καταλυτικό χαρακτήρα ενώ μέσω της υδροξυλομάδας μπορεί
να συμμετάσχει σε πάρα πολλές αντιδράσεις. Άρα από τις θεωρίες προκύπτει
ότι ο κόσμος του RNA ήταν αυτός που πρωτοεμφανίστηκε και από τον κόσμο
του RNA περάσαμε στον κόσμο του DNA και των πρωτεϊνών.



Μα ένα ερώτημα παραμένει ακόμα: πώς ξεκίνησε το RNA; Και ενώ μερικοί επιστήμονες θεωρούν ότι το μόριο RNA θα μπορούσε να έχει προκύψει αυθόρμητα στη Γη, άλλοι λένε ότι ήταν πολύ απίθανο να έχει συμβεί αυτό.



-Απλή εκκίνηση



Αντίθετα με τις θεωρίες που ισχυρίζονται ότι η ζωή προήλθε από σύνθετα μόρια, όπως το RNA, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η ζωή θα μπορούσε να αρχίσει με μικρότερα μόρια, που αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, μέσα σε κύκλους αντιδράσεων και τα οποία βρέθηκα μέσα σε απλές κάψουλες, παρόμοιες με τις μεμβράνες των κυττάρων. Με την πάροδο του χρόνου, πιο σύνθετα μόρια που εκτελούσαν τις ίδιες αντιδράσεις καλύτερα από τα μικρότερα ενδέχεται να εξελίχθηκαν. Τα σενάρια αυτά πήραν το όνομα "μοντέλα του πρώτου μεταβολισμού", σε αντίθεση με τα "μοντέλα του πρώτου γονιδίου", που αναφέρονται στην υπόθεση με το RNA.



-Πανσπερμία



Η θεωρία της πανσπερμίας επιχειρεί να ερμηνεύσει την προέλευση της ζωής στη Γη (χωρίς να επιχειρεί να ερμηνεύσει την αρχή της ζωής στο Σύμπαν), βασιζόμενη στην αρχή ότι η ζωή υπάρχει παντού στο Διάστημα και μεταφέρεται μέσω του χώρου και του χρόνου από το ένα σημείο του αχανούς Διαστήματος στο άλλο. Οι μηχανισμοί της πανσπερμίας βασίζονται στη μεταφορά της βιολογικής ύλης είτε μέσω της γαλαξιακής σκόνης, η οποία μπορεί να ταξιδέψει στο χώρο λόγω της πίεσης της ακτινοβολίας των γειτονικών άστρων, ή μέσω του γαλαξιακού ταξιδιού αστεροειδών ή κομητών, οι οποίοι φέρουν μικροοργανισμούς ικανούς να επιβιώσουν στις ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας, πίεσης και ακτινοβολίας που επικρατούν στο αχανές Συμπάν.



http://www.science.gr