Αρχαίοι Εξωγήινοι ~ Η κληρονομιά του Φον Νταίνικεν(VIDEO)

                   

Η μουσική μπορεί να αλλάξει τον εγκέφαλό σας

Ο Michael Jackson δεν είχε τραγουδήσει τυχαία ότι το «A,B,C» είναι «απλά όπως το ʽDo Re Mi». Η μουσική βοηθάει τα παιδιά να θυμηθούν βασικά δεδομένα όπως τη σειρά των γραμμάτων στην αλφάβητο, εν μέρει διότι τα τραγούδια βασίζονται σε θεμελιώδη συστήματα του εγκεφάλου μας που είναι ευαίσθητα στη μελωδία και στο ρυθμό.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όταν κανείς παίζει μουσική, ασκεί τον εγκέφαλό του με έναν μοναδικό τρόπο.
«Πιστεύω πως υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για να πούμε ότι η μουσική εμπειρία, η έκθεση στη μουσική, η μουσική άσκηση, όλα τα παραπάνω πράγματα αλλάζουν τον εγκέφαλό σου», λέει ο Δρ Charles Limb, επίκουρος καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας και χειρουργικής κεφαλής και αυχένα στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins. «Σου επιτρέπει να σκεφτείς με τρόπο που δεν το συνήθιζες και επίσης εκγυμνάζει πολλές άλλες νοητικές ικανότητες που δεν έχουν σχέση με την ίδια τη μουσική».
Η σύνδεση μεταξύ μουσικής και εγκεφάλου είναι μάλιστα το αντικείμενο συμποσίου που διοργανώνεται στα πλαίσια του συνεδρίου της Ένωσης για Ψυχολογική Επιστήμη (Association for Psychological Science) στο Σικάγο με τη συμμετοχή επιφανών επιστημόνων και τον βραβευμένο με Grammy μπασίστα, Vistor Wooten. Θα συζητηθούν οι αξιοπρόσεκτοι τρόποι με τους οποίους οι εγκέφαλοί μας επιτρέπουν να εκτιμήσουμε, να θυμηθούμε και να παίξουμε μουσική και πώς μπορούμε να τιθασεύσουμε αυτές τις δυνατότητες με νέους τρόπους.
Υπάρχουν περισσότερες όψεις στη σύνδεση νου και μουσικής απ' όσες νότες σε μια μείζωνα κλίμακα, αλλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να εστιάσουμε σε μερικές από αυτές τις όψεις για να δούμε τις ασυνήθιστες επιδράσεις που έχει η μουσική στον εγκέφαλο.

Ο πυρήνας της Γης 1000 βαθμούς Κελσίου θερμότερος – Εξηγήθηκε το μαγνητικό πεδίο

Ο πυρήνας της Γης είναι 1000 βαθμούς Κελσίου θερμότερος από αυτό που έδειχναν προηγούμενες μετρήσεις, γεγονός που εξηγεί τη δημιουργία του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science.
Ερευνητική ομάδα υπολόγισε στο εργαστήριο το σημείο τήξης του σιδήρου με υψηλή ακρίβεια για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η θερμοκρασία στο όριο ανάμεσα στον εσώτερο και τον εξώτερο πυρήνα της Γης ανέρχεται σε 6000 βαθμούς Κελσίου, όσο δηλαδή η θερμοκρασία στην επιφάνεια του Ήλιου.
Οι 1000 βαθμοί διαφοράς στην υπολογιζόμενη θερμοκρασία έχουν πολύ μεγάλη σημασία καθώς μπορεί πλέον να εξηγηθεί η δημιουργία του μαγνητικού πεδίου της Γης. Η Γη έχει έναν συμπαγή εσώτερο πυρήνα, που περικλείεται από ένα ρευστό εξώτερο πυρήνα που εκτιμάται πως αποτελείται από ρευστό σίδηρο αναμεμειγμένο με ρευστό νικέλιο και ίχνη ελαφρύτερων στοιχείων.
Πάνω από τον εξώτερο πυρήνα υπάρχει ο στερεός αλλά κυλυόμενος μανδύας της Γης. Η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στον εσώτερο πυρήνα και τον μανδύα θα πρέπει να είναι της τάξης των 1500 βαθμών Κελσίου προκειμένου να πυροδοτηθούν “θερμικές κινήσεις” που σε συνδυασμό με την περιστροφή της Γης δημιουργούν το μαγνητικό πεδίο.
Οι προηγούμενες μετρήσεις δεν έδειξαν διαφορά θερμοκρασίας ικανή να δημιουργήσει το μαγνητικό πεδίο.
Στο πλαίσιο του πειράματος εφαρμόστηκε μια νέα τεχνική ακτίνων Χ που διενεργεί μετρήσεις ταχύτερα από παλαιότερα. Τα δείγματα σιδήρου που συμπιέζονται στο εργαστήριο διαρκούν για λίγα δευτερόλεπτα μόνο με αποτέλεσμα να είναι δύσκολος ο εντοπισμός του σημείου τήξης του υλικού. Οι ακτίνες Χ επέτρεψαν την ταχύτερη παρατήρηση της θερμοκρασίας.
Συγκεκριμένα, το πείραμα έδειξε ότι ο σίδηρος, υπό πίεση 2,2 εκατ. φορές μεγαλύτερη από την επιφάνεια της Γης, λιώνει στους 4.800 βαθμούς Κελσίου. Από αυτή τη διαπίστωση, προκύπτει η νέα εκτίμηση ότι στο κέντρο της Γης, στο σύνορο ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό πυρήνα, όπου υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη πίεση (3,3 εκατομμύρια φορές απ’ ότι στην επιφάνεια του πλανήτη μας), η θερμοκρασία πρέπει να φθάνει στους 6.000 βαθμούς Κελσίου (συν/πλην 500 βαθμούς).
Την έρευνα διενήργησαν επιστήμονες από το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), τη γαλλική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (CEA) και την Εγκατάσταση Ακτινοβολίας του Ευρωπαϊκού Σύγχροτρου (ESRF) στη Γκρενόμπλ.



ΠΗΓΗ

Σπάνιο αστρικό ζευγάρι επιβεβαίωσε τη θεωρία του Αϊνστάιν – Μεγάλη ανακάλυψη

Επιστήμονες επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά τη θεωρία της σχετικότητας, που διατύπωσε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν πριν περίπου έναν αιώνα, και η οποία υποστηρίζει ότι τα αντικείμενα με μάζα δημιουργούν κυρτώσεις στον χωροχρόνο, τις οποίες εμείς εκλαμβάνουμε ως βαρύτητα.
Ο χωροχρόνος, σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, είναι ένα ύφασμα με τέσσερις διαστάσεις, το οποίο υφαίνεται από τον χώρο και τον χρόνο.
Η θεωρία γενικής σχετικότητας δεν είναι συμβατή με τη κβαντική θεωρία, που περιγράφει πώς λειτουργούν οι δυνάμεις της φύσης σε ατομικό και υποατομικό επίπεδο, ενώ δεν εξηγεί και όλα τα φαινόμενα στο σύμπαν, οπότε συχνά υποβάλλεται σε δοκιμές από τους επιστήμονες.
Μέχρι σήμερα πάντως, η θεωρία της σχετικότητας έχει βγει νικήτρια, καθώς επιβεβαιώθηκε απ’ όλες τις επιστημονικές δοκιμές.
Στο πλαίσιο της τελευταίας δοκιμής, του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Βόννη της Γερμανίας, οι επιστήμονες εξέτασαν τη θεωρία της σχετικότητας σε ένα αστρικό ζευγάρι, 7.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη.
Το ένα άστρο, γνωστό ως λευκός νάνος, είναι το υπόλειμμα ενός πολύ φωτεινού αστεριού που πέθανε. Το δεύτερο είναι ένα άστρο νετρονίου (πάλσαρ), με διάμετρο μόλις 20 χλμ και βάρος διπλάσιο του Ηλίου, το οποίο κάνει 25 περιστροφές το δευτερόλεπτο.
Η βαρύτητα στην επιφάνεια του πάλσαρ είναι 300 δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερη από τη βαρυτική ισχύ της Γης. Αυτές οι συνθήκες προσιδιάζουν στη συντριπτική δύναμη της μαύρης τρύπας, η οποία καταπίνει ακόμα και το φως.
Το πάλσαρ και ο λευκός νάνος εκπέμπουν βαρυτικά κύματα, με αποτέλεσμα σταδιακά το αστρικό ζευγάρι να χάνει ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι τα αστέρια σιγά σιγά θα έπρεπε να αρχίσουν να μετακινούνται το ένα προς το άλλο και η τροχιά τους να επιταχυνθεί.
Σύμφωνα μάλιστα με τη θεωρία του Αϊνστάιν, η τροχιακή περίοδος των αστεριών θα έπρεπε να συρρικνωθεί κατά περίπου οκτώ εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου ανά έτος.
Χρησιμοποιώντας εξελιγμένα τηλεσκόπια οι επιστήμονες μελέτησαν με ακρίβεια το αστρικό ζευγάρι. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών τους επιβεβαίωσαν τη θεωρία της σχετικότητας.
Η θεωρία της σχετικότητας επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια ηλιακής έκλειψης τέσσερα χρόνια μετά τη δημοσίευσή της, καθιστώντας τον Αϊνστάιν γνωστό σε όλο τον κόσμο.
«Οι παρατηρήσεις μας ήταν τόσο ακριβείς που ήδη καταγράψαμε αλλαγή οκτώ εκατομμυριοστών του δευτερολέπτου στην τροχιακή περίοδο, ακριβώς όπως προβλέπει η θεωρία του Αϊνστάιν», δήλωσε ο Paulo Freire, μέλος της διεπιστημονικής ομάδας που διεξήγαγε την έρευνα.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Science.
econews

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!! (ΦΩΤΟ)

Το συγκλονιστικό αυτό έγγραφο (αντίγραφο του οποίου βλέπετε στη φωτογραφία παρακάτω), παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστο…

οπότε βρέθηκε στη γνωστή σε όλους σήμερα για τον καταστροφικο σεισμό πόλη (L’Aquila) της Κεντρικής Ιταλίας (κοντά στην οποία έχει ανακαλυφθει η αρχαία ρωμαϊκή πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου). Το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου.

Μεταφράστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643.

Μετάφραση:
“Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου,
Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον
ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και
καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της
δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού
βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου
και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας
των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου
Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας
αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ
Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου.
Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών
εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι. Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν
θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ (Ρωμαϊστί).
Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων Βασιλείας.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ
- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν
/www.agioritikovima.gr/

Ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά στη Τουρκία: Πώς προέκυψε το σύμβολο σημαία τους;

Ο όρος ημισέληνος στα Ελληνικά είναι λανθασμένος, αφού το σύμβολο δεν απεικονίζει «μισό» φεγγάρι, αλλά το ένα τέταρτο αυτού. Πιο σωστός θα ήταν ο όρος «αμφίκυρτος σελήνη». Επειδή όμως έχει καθιερωθεί, έστω και λανθασμένα θα το χρησιμοποιούμε και εμείς. Στα τουρκικά την ονομάζουν (περιγραφικά) ακόμα πιο λάθος ως «φεγγάρι-άστρο» (ay yıldız), σαν να ήταν ολόκληρο φεγγάρι.

Το σύμπλεγμα της ημισελήνου (δηλ. το μισοφέγγαρο και το άστρο) έχει βαθιά σχέση στο χρόνο με την Ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το αρχαιότερο ελληνικό νόμισμα πάνω στο οποίο υπάρχει η ημισέληνος είναι νόμισμα από την Κάτω Ιταλία που χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. Στη συνέχεια το βρίσκουμε σε πολλές ελληνικές περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου από την Κρήτη μέχρι τη Μακεδονία και την Μικρά Ασία. Την ημισέληνο τη βρίσκουμε και στην αρχαία ελληνική αποικία του Βυζαντίου, πάνω στην οποία βρίσκεται η σημερινή Κωνσταντινούπολη.

ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Στον 5ο αιώνα μ.Χ. σε νόμισμα του αυτοκράτορα Αναστασίου Ι (491-518 μ.Χ.), βρίσκουμε νόμισμα που στη μια μεριά έχει την προτομή του αυτοκράτορα και στην άλλη την ημισέληνο. Στη συνέχεια και για πολλούς αιώνες συναντούμε την ημισέληνο με πολλούς τρόπους σε απεικονίσεις στο Βυζάντιο.

Όταν έφτασαν οι Οθωμανοί στην περιοχή της Μικράς Ασίας (κυρίως όμως οι Σελτζούκοι, οι οποίοι αντέγραψαν σε πάρα πολλά πράγματα το ανώτερο πολιτισμικά Βυζάντιο), «δανείστηκαν» την ημισέληνο από τους Βυζαντινούς και σταδιακά έγινε το έμβλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σήμερα όσοι θέλουν να δουν την ημισέληνο σε βυζαντινά νομίσματα δεν έχουν παρά να επισκεφθούν τις νομισματικές συλλογές των Ελληνικών Μουσείων αλλά ακόμα και σε Βυζαντινές τοιχογραφίες στη Λακωνία (χωριό Γεράκι κ.α.), όπου υπάρχει πεντακάθαρο σε ασπίδα του Αγίου Γεωργίου.

Μέχρι τον 18ο αι. το τουρκικό εθνόσημο ήταν η απλή ημισέληνος, χωρίς το άστρο. Το άστρο το πρόσθεσε ο σουλτάνος Σελίμ Γ΄ (1789-1808) και είχε οκτώ ακτίνες, ενώ ο σουλτάνος Αβδούλ Μετζίτ (1840-1861) το έκανε με πέντε ακτίνες.

Φαίνεται λοιπόν ότι οι Οθωμανοί όπως αντέγραψαν το Βυζάντιο σε διοίκηση, θεσμούς, μοντέλα σκέψης και χίλια άλλα πράγματα έτσι και η ίδια η σημαία τους ήταν ένα κλεμμένο βυζαντινό σύμβολο.

ΠΗΓΗ

Η Σωκρατική θεώρηση για τον άνθρωπο

Η στροφή της φιλοσοφικής έρευνας από τις κοσμολογικές αναζητήσεις και τη μελέτη της φύσεως προς τα προβλήματα της ηθικής και πολιτικής ζωής του ανθρώπου, στροφή που, ως γνωστόν, συντελέσθηκε κατά το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.κ.ε. με τους Σοφιστές και τον Σωκράτη, έφερε αναπόφευκτα στο επίκεντρο των φιλοσοφικών ενδιαφερόντων και το ερώτημα «τί είναι άνθρωπος».
Οι Σοφιστές, όσο τα αποσπάσματα από το έργο τους και οι αρχαίες γι’ αυτούς μαρτυρίες επιτρέπουν να συμπεράνουμε, είδαν στον άνθρωπο ένα ξεχωριστό ον, που χάρη στην ικανότητά του για αίσθηση και αντίληψη, τη νοημοσύνη του και τη λογική του κρίση είναι σε θέση να δίνει νόημα και περιεχόμενο στον κόσμο που το περιβάλλει.
Η αντίληψη αυτή, η οποία αντιπροσωπεύει την πιο ουσιαστική έκφραση του σοφιστικού ανθρωποκεντρισμού, βρίσκει τη χαρακτηριστική διατύπωσή της στη γνωστή ρήση του Πρωταγόρα«πάντων χρημάτων…μέτρον έστίν άνθρωπος των μέν οντων ώς εστιν, των δέ ούκ οντων ώς ούκ εστιν» (DK 80 B 1), ρήση για την οποία, από την αρχαιότητα ώς και τις μέρες μας, σημαντικοί φιλόσοφοι και ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι συνεπάγεται γνωσιολογικό και ηθικό σχετικισμό, ότι υπηρετεί την αυθαιρεσία της υποκειμενικής διάθεσης και ότι ενθαρρύνει την ανάπτυξη ατομικιστικών τάσεων.
Οι Σοφιστές, παρόλο που στην ιδιότητα του ανθρώπου να σκέπτεται και να εκφράζει την σκέψη του με την ομιλία αναγνώρισαν την ειδοποιό διαφορά του έναντι των άλλων ζώων, δεν ταύτισαν ποτέ τον άνθρωπο αποκλειστικά με τη λογική του διάσταση. Αντίκρισαν δηλαδή τον άνθρωπο όχι μόνο ως λόγο, αλλά και ως πάθος και πίστευαν ότι με τις δυνατότητες που προσφέρει η τέχνη της ρητορικής, την οποία δίδασκαν, το θυμικό στοιχείο της ψυχής μπορεί να χειραγωγηθεί. Πίστευαν επίσης ότι η ανθρώπινη ύπαρξη προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από ανάγκες, ορέξεις και επιθυμίες, που απαιτούν ικανοποίηση, η οποία είναι άρρηκτα δεμένη με το αίσθημα της ηδονής και της ευχαρίστησης.
Την εγγενή τάση του ανθρώπου να επιζητεί την ηδονή και να αποστρέφεται τον πόνο την εξέλαβαν ως βασικό οντολογικό του γνώρισμα και δεν δίστασαν ορισμένοι από αυτούς να αναγά-γουν την ηδονή σε ρυθμιστική αρχή της πράξης και να θεωρήσουν την επιδίωξή της ως την κατεξοχήν έκφραση της ορθολογικότητας, θέτοντας έτσι τελικά τον λόγο στην υπηρεσία των παθών και της επιθυμίας και συνεπώς στην υπηρεσία εγωιστικών και χρησιμοθηρικών στόχων και σκοπών. Η εργαλειοποίηση του λόγου εντός του σοφιστικού κινήματος, πού κατά τον Σωκράτη σήμαινε κλονισμό του κύρους του, είχε σημαντικές συνέπειες για την ανθρωπολογία του, όπως στη συνέχεια θα φανεί.

"Παράνομα" τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα

Οι Έλληνες θα μπορούσαν να καταγγείλουν την ΕΕ και την ΕΚΤ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα μέτρα «απαράδεκτης λιτότητας» που τους έχουν επιβληθεί, υποστηρίζει ο διακεκριμένος καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο King College του Λονδίνου, Keith Ewing.

Σε δηλώσεις του στο «Νέο Κόσμο» της Αυστραλίας ο καθηγητής Ewing υποστηρίζει ότι τα μέτρα που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα είναι «παράνομα και αντισυνταγματικά», τόσο όσον αφορά το ευρωπαϊκό δίκαιο όσο και το ελληνικό σύνταγμα.

«Διεθνείς οργανισμοί και δημοκρατικές κυβερνήσεις θα πρέπει να σέβονται τη νομιμότητα και αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας δεν έγινε» υποστήριξε ο βρετανός καθηγητής. «Οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, αναφορικά με τα εργασιακά δικαιώματα των λαών τους δεν ισχύουν πλέον» είπε ο καθηγητής Ewing.

Ο ίδιος αν και παραδέχεται ότι οι πιθανότητες να στεφθεί από επιτυχία τυχόν προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι περιορισμένες, υπογραμμίζει ότι τα μέτρα που επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα είναι «παράδειγμα προς αποφυγή».

Στη Μελβούρνη ο διακεκριμένος καθηγητής θα δώσει διάλεξη με θέμα το «Ευρωπαϊκό Εργατικό Δίκαιο σε περιόδους κρίσης: Μαθήματα από την Ελλάδα» την Πέμπτη 2 Μαΐου, στα πλαίσιο της σειράς Σεμιναρίων της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας.

Η διάλεξη διοργανώνεται σε αίθουσα του οικήματος του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Ιθακησίων.

Ο καθηγητής Ewing πρόκειται να αναφερθεί στα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα, μετά την παρέμβαση της «τρόικας». Θα εξετάσει ορισμένες από τις αλλαγές που έγιναν υπό το φως της χρηματοπιστωτικής κρίσης και τη νομιμότητά τους, και αν οι υποχρεώσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι σύμφωνες με το Ελληνικό Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Επίσης, θα σχολιάσει τη νομιμότητα της συμπεριφοράς των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και τη συμβατότητα της συμπεριφοράς τους με τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Keith Ewing είναι καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο King College του Λονδίνου. Εργάστηκε στα Πανεπιστήμια Εδιμβούργου (1978-1983) και του Cambridge (1983-1989) και ως επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων των Πανεπιστημίων Σίδνεϊ και Κουίνσλαντ.

Είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Εργασιακών Δικαιωμάτων (μια συνδικαλιστική οργάνωση think tank) και αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Συνδικαλιστικών Δικαιωμάτων.

ΠΗΓΗ

Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε (Ν.Καζαντζάκης)

Μια Ζωή χωρίς Τέλος

Ένα από τα γνωμικά ή αποφθέγματα που χρεώνονται στον Θαλή τον Μιλήσιο είναι αυτό: ”τον βίο μη, τω χρόνω βραχύν όντα, πράγμασιν κακοίς μακρόν ποιείν”.  Και σε ελεύθερη απόδοση: τη Ζωή σου, που είναι βραχεία, μην την κάνεις να φαίνεται μακριά (αιώνια) με κακές πράξεις.
Όλοι επιθυμούμε το καλό σε αφθονία, είτε είναι υλικό αγαθό, είτε καλές πράξεις.  Τί γίνεται όμως όταν αυτό το αγαθό είναι η Ζωή η ίδια;  Μπορεί ποτέ να πει κανείς ”αρκετά, το χόρτασα;”  Όχι. Στην περίπτωση αυτή, το πολύ δεν είναι αρκετό, και το αρκετό φαντάζει ελάχιστο.  Πολλοί αναζητούν την αθανασία. Ή έστω φαντασιώνονται την πιθανότητα της αθανασίας.  Να ζήσουν για πάντα, είτε αυτοί είτε το όνομά τους, να ζουν αιωνίως.
Η ανθρώπινη επιθυμία για την αιωνιότητα είναι ένα θέμα βεβαίως που πραγματεύονται όλες οι θρησκείες, αλλά ας μην καταπιαστούμε εδώ με τις οντολογικές ή μεταφυσικές διαστάσεις μιας άχρονης Ζωής της Ψυχής, απηλλαγμένης απ το φθαρτό σώμα.
Για τους περισσότερους ανθρώπους, για τον 18χρονο νέο όπως και για τον ηλικιωμένο που ”παλεύει” στο κρεβάτι του χειρουργείου, η Ζωή είναι  εδώ και πάνω στη Γη, ενσώματη, εμπειρικά βιώσιμη, απτή. Είναι η Ζωή των αισθήσεων, των σκέψεων, των συναισθημάτων. Η Ζωή των χρωμάτων, της ελπίδας, της προσπάθειας. Η προσδοκία της πρώτης ανοιξιάτικης μέρας μετά τον βαρύ χειμώνα. Ξυπνάς το πρωί, εκείνο ακριβώς το πρώτο ανοιξιάτικο πρωί με μια άλλη διάθεση. Δεν χρειάζεται να συμβουλευτείς το ημερολόγιο για να διαπιστώσεις ότι μπήκες στην εαρινή ισημερία. Τα κύτταρά σου στο λένε, το ξέρεις την στιγμή που ξύπνησες.
Βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις που τα πράγματα μπορούν να πάνε απελπιστικά στραβά, να καταστούν άτυχα, να φαντάσουν προς στιγμήν μάταια και ασήκωτα, κι έτσι ακόμη και οι πλέον διψασμένοι για Ζωή να στερέψουν στην επιθυμία τους. Αλλά ας το αφήσουμε και αυτό στην άκρη για άλλη ίσως φορά, η πραγματικότητα γύρω μας είναι συντριπτικά υπέρ της Ζωής. Όλοι μας διψάμε για περισσότερη Ζωή, όχι για λιγότερη. Και πολλοί από μας θα έκαναν ενδεχομένως τα πάντα για να την επιμηκύνουν επ’ αόριστον.
”Θέλω να ζήσω για πάντα” λένε. Το θέλησε κι ο Φάουστ. Ας πάρω ένα άλλο παράδειγμα γιατί ούτε ο Φάουστ με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή. Το παράδειγμα θα το βαφτίσω Φαίδωνα.
Ο 55χρονος Φαίδωνας χαίρεται  τη ζωή του. Δεν έχει και πολλούς λόγους να σκεφτεί ότι τα πράγματα μπορεί να στραβώσουν. Είναι ευφυής, μορφωμένος, υγιής, πολυταξιδεμένος κι ανοιχτόμυαλος,  και έχει καλή σταδιοδρομία και εισόδημα. Όλα είναι απλά …τέλεια.
Έχει όμως μια μικρή αγωνία. ”Πόσο θα θελα να είναι όλα αυτά για πάντα” μονολογεί από καιρού εις καιρόν, ”πόσο θα ‘θελα να υπάρχω για πάντα”.

Krishnamurti: Η αναζήτηση του ανθρώπου

Η Αναζήτηση του Ανθρώπου


Ο άνθρωπος μέσα στους αιώνες αναζητούσε πάντα κάτι πέρα από τον εαυτό του, κάτι πέρα από την υλική του καλοπέραση - κάτι που το ονομάζουμε ή Θεό ή πραγματικότητα, μια κατάσταση πέρα από το χρόνο, κάτι που δεν μπορεί να κλονιστεί από τις περιστάσεις, από τη σκέψη ή την ανθρώπινη διαφθορά.

Ο άνθρωπος από πάντα είχε το ερώτημα: Τελικά τι συμβαίνει; Έχει η ζωή κανένα νόημα; Βλέπει την τεράστια σύγχυση της  ζωής, τις βαρβαρότητες, τις επαναστάσεις, τους πολέμους, τις ατέλειωτες διχόνοιες των θρησκειών, των ιδεολογιών και του εθνικισμού και με μια αίσθησης βαθιάς και σταθερής απογοήτευσης αναρωτιέται τι πρέπει να κάνει, τι είναι αυτό που ονομάζουμε ζωή, υπάρχει τίποτα πέρα απ' αυτό;

Και μη βρίσκοντας αυτό το ακαθόριστο πράγμα με τα χίλια ονόματα, που πάντα έψαχνε, ανέπτυξε την πίστη - πίστη σε κάποιο σωτήρα ή σε ένα ιδανικό - και η πίστη γεννά πάντα βία.

Σε αυτή την αδιάκοπη πάλη που ονομάζουμε ζωή, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν

κώδικα συμπεριφοράς , σύμφωνα με την κοινωνία στην οποία έχουμε μεγαλώσει, είτε αυτή είναι μια κομμουνιστική κοινωνία, είτε η αποκαλούμενη ελεύθερη κοινωνία. Αποδεχόμαστε ένα πρότυπο συμπεριφοράς σαν κομμάτι από την παράδοσή μας  σαν ινδουιστές, μουσουλμάνοι, χριστιανοί ή οτιδήποτε έχει τύχει να 'μαστε.

Στηριζόμαστε σε κάποιον που μας λέει ποια συμπεριφορά είναι σωστή και ποια όχι, ποια σκέψη είναι σωστή και ποια όχι, και ακολουθώντας αυτό το πρότυπο η συμπεριφορά και η σκέψη μας γίνονται μηχανικές, οι αντιδράσεις μας αυτόματες. Μπορούμε να το παρατηρήσουμε αυτό πολύ εύκολα στον εαυτό μας.

Για αιώνες, παίρνουμε μασημένη τροφή από τους δασκάλους μας, από την εξουσία, από τα βιβλία μας, τους αγίους μας. Λέμε "Πες μου τα όλα - τι είναι πίσω από τους λόφους, τα βουνά και τη γη". Και είμαστε ευχαριστημένοι με τις περιγραφές τους, που σημαίνει ότι ζούμε με λέξεις και η ζωή μας είναι ρηχή και άδεια. Είμαστε άνθρωποι από "δεύτερο χέρι". Ζούμε πάνω σ' αυτό που μας έχουν πει είτε οδηγημένοι από τις κλίσεις και τις διαθέσεις μας, είτε υποχρεωμένοι να το δεχτούμε από τις περιστάσεις και το περιβάλλον. Είμαστε το αποτέλεσμα επιρροών κάθε είδους και δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο σε μας, τίποτα που να ΄χουμε ανακαλύψει για τους εαυτούς μας. Τίποτα πρωτογενές, αγνό, καθαρό.

Ο Βασανισμένος Νους
Καθ' όλη τη διάρκεια της θεολογικής ιστορίας, μέχρι και σήμερα, οι διάφοροι θρησκευτικοί αρχηγοί μας διαβεβαιώνουν ότι αν εκτελούμε κάποιες τελετουργίες, αν επαναλαμβάνουμε ορισμένες προσευχές ή μάντρα, αν προσαρμοστούμε σε συγκεκριμένα πρότυπα, αν καταπνίξουμε τις επιθυμίες μας, αν ελέγξουμε τις σκέψεις μας, αν εξαγνίσουμε το πάθος μας, αν περιστείλουμε τις ορμές μας και συγκρατηθούμε από τις σεξουαλικές απολαύσεις, τότε θα βρούμε μετά από αρκετή τυραννία του μυαλού και του σώματος, κάτι πίσω απ' αυτή τη μικρή ζωή. Και αυτό είναι που έχουν κάνει εκατομμύρια από τους επονομαζόμενους θρησκευόμενους ή ευσεβείς ανθρώπους μέσα στους αιώνες: είτε με απομόνωση -φεύγοντας για την έρημο ή για κάποιο βουνό ή σπηλιά, περιπλανώμενοι από χωριό σε χωριό ζητιανεύοντας  - είτε μαζί σε ομάδες, μονάζοντας σε κάποιο μοναστήρι, εξαναγκάζοντας τη σκέψη τους να συμμορφώνεται σ' ένα καθορισμένο πρότυπο. Αλλά ένα βασανισμένο μυαλό, ένα διαλυμένο μυαλό, ένα μυαλό που θέλει να ξεφύγει απ' όλη αυτή τη τρικυμία, που έχει αρνηθεί τον έξω κόσμο και έχει γίνει ηλίθιο από την πειθαρχία και την υπακοή - ένα τέτοιο μυαλό, όσο κι αν ψάχνει θα ανακαλύπτει μόνο σύμφωνα με τη δική του παραμόρφωση.
Έτσι λοιπόν, για να βρει κάποιος το αν πραγματικά υπάρχει ή όχι κάτι πίσω από αυτήν την ανήσυχη ένοχη, φοβισμένη, ανταγωνιστική του ύπαρξη, νομίζω ότι θα πρέπει να έχει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.
Η Παραδοσιακή Προσέγγιση
Η παραδοσιακή προσέγγιση ξεκινάει από την περιφέρεια προς τα μέσα, για να φτάσει μετά από καιρό, μέσα από την εξάσκηση και στέρηση, σιγά σιγά στο εσωτερικό λουλούδι, στη βαθύτερη εσωτερική ομορφιά και αγάπη - για να κάνει στην πραγματικότητα τα πάντα που θα κάνουν τον άνθρωπο στενόμυαλο, μικροπρεπή και χωρίς αξία. Ξεφλουδίζοντας σιγά σιγά. Χωρίς βιασύνη. Και αύριο καλά είναι. Και στην άλλη ζωή καλά είναι. Και όταν επιτέλους φτάσει κάποιος στον πυρήνα ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί πέρα, γιατί το μυαλό του έχει γίνει πλέον ανίκανο, ηλίθιο, χωρίς καθόλου ευαισθησία.

RICHARD DAWKINS - ΑΘΕΟΣ: "ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ"

Ο εξελικτικός βιολόγος και άθεος Richard Dawkins κατά τη διάρκεια Βρετανικού φεστιβάλ λογοτεχνίας δήλωσε ότι οι γονείς που "αναγκάζουν τα παιδιά τους να πιστεύουν ότι η θρησκεία αποτελεί μία πραγματικότητα είναι στην πραγματικότητα ένοχοι για "παιδική κακοποίηση" ".

Σύμφωνα με δημοσίευμα της dailymail που σας παρουσιάζουμε στο pentapostagma.gr, o Dawkins κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του Η Μαγεία της Πραγματικότητας (The Magic of Reality) στο Φεστιβάλ Λογοτεχνίας του Chipping Norton προειδοποίησε τους γονείς για την επιβολή “δογματισμού προς τα παιδιά τους”.

“Αυτό που δεν πρέπει με τίποτα να μαθαίνουν τα παιδιά είναι ότι αποτελούν "Καθολικοί ή Μουσουλμάνοι", και κατά αυτόν τον τρόπο αυτή την θρησκεία θα πρέπει να πιστεύουν. Αυτό αποτελεί παιδική κακοποίηση.”

Ο συγγραφέας του βιβλίου Η Αυταπάτη του Θεού (The God Delusion) πρότεινε ότι τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται σχετικά με την θρησκεία με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο διδάσκονται για την λογοτεχνία.


ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ 1000 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΤΟΥ ΠΑΕΙ Ο… ΚΟΛΟΜΒΟΣ!

Μέσα στο δάσος του Cockaponset State Forest στο Νότιο Connectikut, κοντά στο χωριό Guiulford, βρίσκεται η αρχαιότερη Χριστιανική Εκκλησία της Νοτίου Αμερικής, αριστοτεχνικά σκαλισμένη από πέτρα.

Οι επιγραφές που είναι στην εκκλησία , η οποία μάλιστα είναι Ελληνική, γράφουν ότι χτίσθηκε το 480 μ.Χ. δηλαδή πάνω από 1500 χρόνια από σήμερα και 1.000 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.

Ένας ειδικός ερευνητής, ο Frederick J. Pohl, μελετώντας τις επιγραφές, τοποθέτησε την άφιξη των Ελλήνων χριστιανών στην Βόρειο Αμερική γύρω στα 480 μ.χ. , σε μία εποχή μεγάλων ανακατατάξεων στο Βυζάντιο.


ΠΗΓΗ

"ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ, ΟΧΙ ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ". (video)ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ