Ντοστογιεφσκι: Ονειροπόλα αγάπη

«Εγώ, έλεγε, αγαπάω την ανθρωπότητα μα απορώ κι ο ίδιος με τον εαυτό μου: Όσο περισσότερο αγαπώ την ανθρωπότητα γενικά, τόσο λιγότερο αγαπάω τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Στις ονειροπολήσεις μου, έλεγε, φτάνω συχνά να λαχταράω μέχρι πάθος να εξυπηρετήσω την ανθρωπότητα και ίσως και στ' αλήθεια να δεχόμουνα να σταυρωθώ για τους ανθρώπους, αν παρουσιαζόταν ξαφνικά μια τέτοια ανάγκη. Κι όμως, παρ'όλα αυτά, δεν μπορώ ούτε δύο μέρες να ζήσω στο ίδιο δωμάτιο μ' άλλον άνθρωπο. Αυτό το ξέρω από πείρα. Μόλις βρεθεί κάποιος κοντά μου, νιώθω πως μου πληγώνει την ατομικότητα μου και μου περιορίζει την ελευθερία μου. Μπορώ μέσα σ' ένα εικοσιτετράωρο να μισήσω τον πιο καλό άνθρωπο. Άλλον γιατί τρώει αργά, άλλον γιατί έχει συνάχι και σκουπίζει συνεχώς τη μύτη του με το μαντήλι. Γίνομαι, έλεγε, εχθρός των ανθρώπων μόλις οι σχέσεις μας γίνουν κάπως στενότερες. Μα γι'αυτό, όσο περισσότερο μισούσα ορισμένους ανθρώπους προσωπικά, τόσο πιο φλογερά αγαπούσα την ανθρωπότητα στο σύνολο της. [...] Η ονειροπόλα αγάπη διψάει για σύντομα κατορθώματα, ζητάει μια γρήγορη ικανοποίηση και τον γενικό θαυμασμό. Στις τέτοιες περιπτώσεις μερικοί φτάνουν πραγματικά στο σημείο να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμα, αρκεί να μην περιμένουν πολύ, μα να πραγματοποιηθεί γρήγορα τ'όνειρο τους. Και να'ναι σαν μια θεατρική παράσταση που να τη βλέπουν όλοι και να τη χειροκροτούν. Μα η ενεργός αγάπη χρειάζεται δουλειά κι επίμονη αυτοκυριαρχία και για μερικούς είναι ίσως-ίσως ολόκληρη επιστήμη».

ΠΗΓΗ

Καζαντζάκης: Ασκητική

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.

Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.

Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά' σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Η καρδιά σμίγει ό,τι ο νους χωρίζει, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!

Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν' αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.

Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.

Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

Σα να 'ναι όλη η ζωή ετούτη τ' ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού, που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα, την αδάμαστη Νύφη.

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες.

Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.


Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος.

*     *     *     *     *     *     *     *

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Τα 10 ωραιότερα cafés στον κόσμο!

Ο Βρετανός ποιητής του 20ού αιώνα Τ. S. Eliot έλεγε χαρακτηριστικά ότι «έχει μετρήσει τη ζωή του με κουταλιές καφέ!» και δεν είναι απίθανο οι περισσότεροι να έχουν κάνει κάτι παρόμοιο, καθώς ο καφές σε όλες του τις μορφές αποτελεί μια καθημερινή συνήθεια για τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.  Από το τη Νέα Υόρκη και την Καλιφόρνια μέχρι τη Βιέννη, την Πράγα και τη Βουδαπέστη, 10 εντυπωσιακά καταστήματα κερδίζουν τις εντυπώσεις με τη διακόσμησή τους και όχι μόνο.

1. «AIA Coffee & Restaurant», Πόρτο, Πορτογαλία

Ένα αρχοντικό του 19ου αιώνα στεγάζει ένα από τα πλέον δημοφιλή cafes στο Πόρτο, όπου η διακόσμηση κλέβει την παράσταση: vintage έπιπλα και διάφορες κορνίζες στους τοίχους, χειροποίητα λευκά είδη και προσεγμένα σερβίτσια μεταφέρουν τους επισκέπτες σε μια άλλη εποχή.

2. «D’espresso», Νέα Υόρκη

Εντυπωσιακό design που δημιουργεί την ψευδαίσθηση… ανάποδης βιβλιοθήκης. Το μυστικό βρίσκεται στην επιλογή της ταπετσαρίας αλλά και στην «έξυπνη» τοποθέτησή της, γεγονός στο οποίο οφείλεται και η μεγάλη επιτυχία του συγκεκριμένου cafe, πέρα από τον ονομαστό εσπρέσο που σερβίρει.

3. «Le Procope», Παρίσι

Είναι ένα από τα πλέον διάσημα cafes στην Ευρώπη, που λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1686, ενώ διάσημοι πολιτικοί, καλλιτέχνες αλλά και επιστήμονες συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των πελατών του εδώ και αιώνες. Στα must του καταστήματος είναι τα σπάνια έργα τέχνης σε τοίχους και βιτρίνες που θυμίζουν περισσότερο γκαλερί παρά cafe.

4. «Coava Brew Bar», Πόρτλαντ, Όρεγκον

10.000 μαθητές κουνγκ-φού σε απόλυτο συχγρονισμό!

Μια ομάδα 10.000 μαθητών από τη Σχολή Πολεμικών Τεχνών Tagou στην επαρχία Henan της Κίνας αποφάσισε να παρουσιάσει σε κοινή θέα τις εκπληκτικές ικανότητές της στο… συγχρονισμένο κουνγκ-φού!

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του εορτασμού της Ημέρας Εθνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που καθιερώθηκε πριν από έξι χρόνια στην Κίνα, προκειμένου να ενισχυθεί με κάθε τρόπο και προς κάθε κατεύθυνση η προστασία του πλούσιου πολιτισμού της χώρας.

«Η ιστορία της Κίνας έχει ένα πλούσιο παρελθόν, με πάνω από 2.351 ιστορικά αξιοθέατα σε ολόκληρη τη χώρα αλλά και πολλά αρχαιολογικά ευρήματα σε μουσεία, τα οποία οι Κινέζοι οφείλουν να προστατέψουν αλλά και ολόκληρος ο κόσμος να μάθει γι’ αυτά», λέει ένας Κινέζος αρχαιολόγος και συμπληρώνει:

«Το κουνγκ-φού είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να δηλώσει το σύνολο των κινέζικων πολεμικών τεχνών και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Κίνας. Έτσι με την επιλογή αυτή οι μαθητές έδειξαν όχι μόνο τις εκπληκτικές ικανότητές τους αλλά σκιαγράφησαν κιόλας το πολιτιστικό υπόβαθρο της χώρας».

http://perierga.gr/

9 κρίσιμα ερωτήματα για τον ανθρώπινο εγκέφαλο

(Βήμα Science) Η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου και η ταυτότητα της συνείδησης επιφυλάσσουν στην επιστήμη πολλές ακόμη εκπλήξεις. Τα πρόσφατα ανατρεπτικά ευρήματα μας δίνουν ωστόσο μια «γαργαλιστική» πρόγευση. Τώρα ξέρουμε ότι οι νευρώνες αναγεννώνται, είδαμε τις αναμνήσεις να δημιουργούνται και μάθαμε ότι δεν είναι το μέγεθος που κάνει έναν εγκέφαλο εξυπνότερο...

1. Από τι είναι φτιαγμένες οι αναμνήσεις; (Εmma Young)

Οι αναμνήσεις είναι το βασικό υλικό της σκέψης. Συμβουλευόμαστε τα αποθέματα γνώσης μας κάθε φορά που εκτελούμε μια εργασία, που επικοινωνούμε μέσω της ομιλίας ή που σχηματοποιούμε ακόμη και τις πιο απλές έννοιες. Παρ΄ όλα αυτά η «υλική» μορφή τους αποτελεί μυστήριο. Ποιες μεταβολές συντελούνται στον εγκέφαλο όταν μια νέα ανάμνηση κωδικοποιείται;

Ενα πράγμα το οποίο γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι ο σχηματισμός των αναμνήσεων έχει σχέση με την ενίσχυση των συνάψεων που συνδέουν τα νευρωνικά κύτταρα. Μελετώντας θαλάσσια σαλιγκάρια, τα οποία έχουν ένα σχετικά απλό νευρικό σύστημα, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Κέλσι Μάρτιν του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες παρακολούθησε πέρυσι για πρώτη φορά αναμνήσεις να σχηματίζονται, με τη μορφή νέων πρωτεϊνών που εμφανίζονται στις συνάψεις.

Τζων Λοκ: Η ανησυχία καθορίζει τη θέληση

31. Επιστρέφοντας λοιπόν στην ερευνά μας, θέτουμε το ερώτημα: Τι καθορίζει τη θέληση μας κατά το πράττειν; Μετά από επανεξέταση του ζητήματος , είμαι σε θέση να υποθέσω ότι η θέληση δεν καθορίζεται, όπως γενικώς θεωρείται, από το μέγιστο αγαθό στο οποίο αποβλέπει κανείς μελλοντικά, αλλά μάλλον από μια (και δη την πλέον επείγουσα τις περισσότερες φορές) ανησυχία, από την οποία κυριαρχείται κανείς σε παρόντα χρόνο. Αυτη η ανησυχία είναι που καθορίζει αποτελεσματικά τη θέληση και μας θέτει στην τροχιά των τελούμενων από μας πράξεων. Αυτη την ανησυχία μπορούμε να την ονομάσουμε επιθυμία πρόκειται για την ανησυχία, την οποία προ καλεί στο νου η έλλειψη ενός αγαθού.

[...]

35. Η άποψη ότι το αγαθό, το μέγιστο αγαθό, καθορίζει τη θέληση φαίνεται ν’ αποτελεί τόσο καθιερωμένο και κατασταλαγμένο κανόνα, που συγκεντρώνει τη γενική συναίνεση όλων των ανθρώπων, ώστε δεν είναι καθόλου απορίας άξιον το γεγονός ότι το εξέλαβα κι εγώ ως δεδομένο όταν πρώτο-δημοσίευσα τις σκέψεις μου επί του ζητήματος. Φαντάζομαι δε ότι οι περισσότεροι θα μου συγχωρήσουν ευκολότερα την παράλειψη μου εκείνη μάλλον παρά το σημερινό μου εγχείρημα να απομακρυνθώ από μια τόσο διαδεδομένη γνώμη. Είμαι όμως υποχρεωμένος, μετά από αυστηρότερη έρευνα, να συμπεράνω ότι το αγαθό, το μέγιστο αγαθό, ακόμη κι αν γίνει κατανοητό και παραδεκτό ως τέτοιο, δεν καθορίζει τη θέληση μας παρά μόνο από τη στιγμή που η έλλειψη του θα προκαλέσει την ανησυχία μας, κάνοντάς το επιθυμητό. Όσο κι αν πείσετε έναν άνθρωπο ότι η αφθονία πλεονεκτεί έναντι της φτώχειας, όσο κι αν τον κάνετε να διαπιστώσει και να εμπεδώσει το γεγονός ότι οι όμορφες απολαύσεις της ζωής είναι καλύτερες από την άθλια μιζέρια, εντούτοις, ενόσω ο άνθρωπος αυτός είναι ευχαριστημένος με τη φτώχεια και δεν βρίσκει τίποτε σ’ αυτήν που να του προκαλεί ανησυχία, δεν πρόκειται να προβεί σε καμία κίνηση, η θέληση του δεν θα προσανατολιστεί ποτέ σε κάποια πράξη, η οποία θα τον έβγαζε από την κατάσταση όπου βρίσκεται. Όσο κι αν έχει πειστεί κάποιος για τα πλεονεκτήματα της αρετής, ότι δηλαδή αυτή είναι αναγκαία σ’ έναν άνθρωπο με υψηλούς στόχους σ’ αυτό τον κόσμο η προσβλέπει στον μελλοντικό κόσμο ως τροφή ζωής  εντούτοις, μέχρι να φτάσει εκείνος να πεινά και να διψά για την ηθική ακεραιότητα, μέχρι να αισθανθεί ανήσυχος από την έλλειψη της, η θέληση του δεν θα τον προσανατολίσει σε καμία πράξη επιζήτησης αυτού του, ομολογουμένως, μέγιστου αγαθού. Οποιαδήποτε άλλη ανησυχία αισθάνεται όμως, θα οδηγήσει τη θέληση του σε άλλες πράξεις.

[...]

Οι Δίκαιοι του Albert Camus

Η ομιλία του Νίκου Λυγερού με θέμα «Οι Δίκαιοι του Albert Camus» πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαρτίου, στο Βοτανοποιείο – Τεϊοποιείο «Παιώνια» στο Θησείο, Αθήνας. Στην παρουσίαση και ανάλυση του θεατρικού έργου «Οι Δίκαιοι» εντάχθηκαν επιλεκτικές σκηνές από το έργο, με συνοδεία πιάνου από τον Μπόντα Βαγγέλη. Στο ρόλο της Ντόρας: Σβέτα Σταμπολίδου, της Μεγάλης Δούκισας: Ραπτοπούλου Όλγα, του Στεπάν:Μπόντας Βαγγέλης, του Καλιάγιεφ: Νίκος Λυγερός. O Albert Camus δεν ήταν φτιαγμένος να γράφει για έναν εφήμερο χειμώνα. Ήταν ο συγγραφέας του αιωνίου θέρους. Εκείνος του οποίου το συγγραφικό έργο είναι φωτεινό όπως η αυγή, όμορφο όπως το λυκόφως. Όμως, από το 1905, ο Ivan Kaliayev είχε μια συνάντηση, πάνω σε τούτη τη γη, μαζί του. Και Οι Δίκαιοι εκφράζουν αυτή τη νοητική συνάντηση. Δίχως διανθίσματα, χωρίς περιττολογίες, ο Albert Camus περιορίζεται στο να περιγράφει την ουσία, από φόβο μήπως προδώσει αυτή τη χαμένη υπόθεση. Αυτή την ομορφιά εις αναζήτησιν της αγνότητας, της οποίας ο συλλογισμός έμοιαζε παράλογος. Ιδού γιατί ο συγγραφέας του Μύθου τού Σισύφου δεν μπορούσε παρά να ενδιαφέρεται γι' αυτή την επανάσταση για τη ζωή, αυτή την επανάσταση που έδωσε μια ευκαιρία στη ζωή. Επομένως, Οι Δίκαιοι δεν είναι μια δημιουργία εκ του μηδενός, ούτε και ένας ύμνος στον μηδενισμό. Αυτό το έργο είναι μια πνευματική ανασύνθεση της πραγματικότητας, μία ευαίσθητη επανεγγραφή της ιστορίας, εξ ου και η θέληση που ανυψώθηκε στον Albert Camus να καταστήσει αληθοφανές αυτό που είναι αλήθεια. Οι Δίκαιοι, αυτές οι μεγάλες σκιές που υποστηρίζουν τον ήλιο τής δικαιοσύνης, είναι σαν κίονες ελληνικών ναών. Είναι σχεδιασμένοι με τρόπο ώστε οι νοητικές προβολές τους αναδύονται στο ανθρώπινο μάτι όπως είναι στην πραγματικότητα: αγνοί, ευθείς και άκαμπτοι. Έχοντες συνείδηση πως δεν μπορούν να στέκονται στο ύψος της ιδέας, παρά μόνο δια της θυσίας τους, εκπληρώνονται μέσα σε αυτή την ακραία σύλληψη. Από αυτό το σύνολο απελευθερώνεται μία ανάγκη: εκείνη της κατανόησης του ανθρώπινου μέσα σε ό,τι έχει περισσότερο βάθος. Και μέσα σε τούτη την αμετάκλητη διαδικασία, μέσα από τον θεατράνθρωπο που αντιπροσωπεύει ο Albert Camus, αναδύεται η επανάσταση του πρώτου ανθρώπου, ο οποίος, χάρη στον θάνατό του, πετυχαίνει την αθανασία. 

Θαυμαστά έργα ανθρώπων ανά τον κόσμο!

Οι δυνατότητες αλλά και άγνωστες ικανότητες των ανθρώπων μάς εκπλήσσουν ανά τους αιώνες, ειδικά μέσα από σπουδαία μνημεία που κατασευάστηκαν από ανθρώπινο χέρι και δεν παύουν να προκαλούν εντύπωση. Θέλετε η τοποθεσία των κτισμάτων σε απόκρημνα σημεία, θέλετε η δυσκολία της κατασκευής ή ο όγκος της δομής, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν.
1. Montserrat Monastery, Καταλωνία, Ισπανία

2. Mont Saint Michel, Γαλλία

3. Al Khazneh ή “The Treasury” – Πέτρα, Ιορδανία

4. Cliff Palace, Mesa Verde National Park, Κολοράντο

5. Potala Palace, Chengguan, Θιβέτ

6. Leshan Giant Buddha, China

Επτά πράγματα που έκαναν τους Βίκινγκς ξεχωριστούς

Από τα «μαγικά» όργανα πλοήγησης μέχρι… την αντίληψη της μόδας.

Για πάνω από τρεις αιώνες, η κραυγή «Βίκινγκς!» ήταν αρκετή για να πανικοβάλει τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα. Ωστόσο, οι αρχαίοι βόρειοι ήταν κάτι περισσότερο από βάναυσοι επιδρομείς, μιας και καθιέρωσαν ανεπτυγμένες εμπορικές οδούς και αποίκισαν τις περισσότερες περιοχές που λεηλάτησαν.
Από τα «μαγικά» όργανα πλοήγησής τους μέχρι τη σέξι αντίληψη της μόδας, ορίστε επτά πράγματα που ίσως δε γνωρίζατε για τους Σκανδιναβούς πολεμιστές.

• Έμπειροι ναυτικοί

Όλοι γνωρίζουν πως οι Βίκινγκς ήταν εξαιρετικοί ναυτικοί. Αν και είχαν ελαφριά πλοία που εύκολα παρασύρονταν από τον άνεμο και τη θάλασσα, οι Βίκινγκς κατάφεραν να διασχίσουν επανειλημμένα τον Ατλαντικό Ωκεανό, αποικίζοντας τη Γροιλανδία και την Ισλανδία. Ο Σκανδιναβός Λέιφ Έρικσον έφτασε στη Γροιλανδία και τον Καναδά 500 περίπου χρόνια προτού ο Χριστόφορος Κολόμβος πατήσει στην Αμερικανική ήπειρο.

• Πλοηγοί με τον ήλιο του μεσονυκτίου

Ενώ οι ναυτικοί του μεσαίωνα στη Μεσόγειο έμεναν κοντά στα παράλια για να μη χάνονται, οι

Google: δωρεάν internet από τη στρατόσφαιρα με γιγάντια αερόστατα

Καθολική πρόσβαση στο Διαδίκτυο προσπαθεί να εξασφαλίσει η Google, μέσω γιγάντιων αερόστατων με αέριο ήλιο, τα οποία θα πετούν γύρω από τη Γη σε ύψος 19 χιλιομέτρων και θα στέλνουν με ακτίνες ασύρματο ίντερνετ στο έδαφος.





Ήδη τα πρώτα 30 αερόστατα της Google πετούν, στο πλαίσιο δοκιμών, πάνω από τη Νέα Ζηλανδία.

Στόχος του φιλόδοξου εγχειρήματος είναι η δωρεάν πρόσβαση στο ίντερνετ σε απομακρυσμένες ή φτωχές περιοχές, καθώς και σε περιοχές που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές.

Καθώς τα αερόστατα θα διασχίζουν τη στρατόσφαιρα, οι χρήστες στις συμμετέχουσες χώρες θα επωφελούνται της υπηρεσίας.

Τα αερόστατα υψηλής πίεσης, από λεπτό πλαστικό και σχεδόν αόρατα από τη Γη, χρησιμοποιούν συμβατικές αλλά και υπερσύγχρονες τεχνολογίες για να εξασφαλίσουν στους χρήστες σύνδεση στο Διαδίκτυο με ταχύτητες 3G.

Είναι εφοδιασμένα με κεραίες, ασυρμάτους, ηλιακά πάνελ και συστήματα πλοήγησης που μιλούν σε εξειδικευμένες κεραίες στη Γη.
Ωστόσο, δεν διαθέτουν κινητήρες και το ταξίδι τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους ανέμους.

Τα αερόστατα κινούνται με πολύ αργούς ρυθμούς και το ταξίδι τους στη στρατόσφαιρα διαρκεί τουλάχιστον 100 ημέρες.
Όσο τα αερόστατα βρίσκονται σε ακτίνα 39 χιλιομέτρων, οι χρήστες θα έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Πρόκειται για μια τεχνολογία πολύ φθηνότερη από τη δορυφορική.

Το εγχείρημα ξεκίνησε από τις αγροτικές περιοχές της Νέας Ζηλανδίας, όπου δεν υπάρχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Αν τα αερόστατα εισέλθουν σε «απαγορευμένη» περιοχή, χωρίς άδεια από την κυβέρνηση, οι μηχανικοί της εταιρείας προσαρμόζουν την  πτήση και απομακρύνουν το αερόστατο.

Περίπου τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών, στις αναπτυσσόμενες χώρες 7 με 8 άτομα στερούνται πρόσβασης στο Διαδίκτυο.

ΠΗΓΗ

ΤΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Του  Grace Treston
Μετάφραση-Επιμέλεια: Ελένη Ζήνωνος

O Αυστραλός AJMiller ισχυρίζεται ότι είναι η 2η ενσάρκωση του Ιησού Χριστού από τη Ναζαρέτ. Ο πρώην προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, διαδίδει εδώ και λίγο καιρό ότι είναι ο υιός του θεού. Ήδη έχει αποκτήσει οπαδούς απ’ όλη την Αυστραλία και τον υπόλοιπο κόσμο, οι οποίοι τον αναγνωρίζουν ως τον Μεσσία.
Ο AJ ζει στο Κουίνσλαντ και διαδίδει τη δική του εκδοχή της «Θείας Αλήθειας», την οποία θεωρεί ότι ο κόσμος θα πρέπει να μάθει. Ο Millerλέει ότι θυμάται ένα μεγάλο μέρος της ζωής του πριν 2000 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των θαυμάτων και της σταύρωσής του. 
Τον AJ βοηθά στο έργο του η σύντροφος του Μαίρη Λακ η οποία πιστεύει ότι είναι η Μαρία η Μαγδαληνή.
Ο Μίλλερ δέχεται «δωρεές» από δεκάδες μανιώδεις οπαδούς του οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει τις δουλειές τους, τις οικογένειες τους και τα σπίτια τους και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή για να είναι πιο κοντά στονAJ και τη Μαίρη.

«Είμαι ο Χριστός» λέει και Νοτιοαφρικανός



Ένας άνθρωπος από τη Νότια Αφρική ισχυρίζεται ότι είναι η «μετενσάρκωση του Ιησού Χριστού», μια είδηση που έρχεται μετά από μια εβδομάδα από την ανακοίνωση ενός ανθρώπου στην Αυστραλία ότι είναι αυτός ο «Ιησούς Χριστός».

«Δεν θα πεθάνω ποτέ, καθώς ο Θεός μου έδωσε μια εντολή», δήλωσε ο Moses Hlongwane σε συνέντευξή του στο Κανάλι eNews Channel Africa. Ο άνθρωπος, που ζει στη βόρεια πόλη KwaZulu-Natal, έχει προσελκύσει κοντά του πάνω από μια ντουζίνα οπαδούς, οι οποίοι του δίνουν χρήματα με την ελπίδα ότι το μήνυμά του θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.
Ο Hlongwane λέει ότι μοιάζει πολύ με τον Ιησού, ξοδεύοντας χρόνο στην έρημο, όπου «νίκησε τον Σατανά» και «αναστήθηκε ως Υιός του Θεού».

Γιατί φοβάμαι Χούντα. Του Κώστα Βαξεβάνη

Ξέρω πως αυτό το άρθρο θα σχολιαστεί και ίσως να γίνει και η αιτία για να μου αποδοθούν κατηγορίες πεσιμισμού, απαισιοδοξίας, αιρετικού λόγου ή αδυναμίας να κρίνω πώς έχουν τα πράγματα. Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει. Θεωρώ πως μερικές φορές ο φόβος είναι πιο χρήσιμος από την άγνοια κινδύνου και ο φόβος πως τα πράγματα ισχύουν στη χειρότερη πλευρά τους πιο πολιτικός από οποιαδήποτε politically correct ανάλυση.

Η Δημοκρατία δεν απειλείται και δεν πέφτει, αν δεν ξεφτιλιστεί. Δεν εξαφανίζεται με αυτοματισμό, αν δεν φανεί περιττή στα μάτια του κόσμου. Δεν κυριαρχούν σωτήρες, αν πρώτα η Δημοκρατία δεν έχει δείξει ανίκανη να λύσει τα προβλήματα που δημιουργεί η λειτουργία της. Η Δημοκρατία πέφτει αν δείξει πως είναι ανίκανη και περιττή.

Ας δούμε τι γίνεται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Η Δημοκρατία αδυνατεί να επιλύσει οποιοδήποτε πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία. Η Δημοκρατία που διαχειρίζεται η τρικομματική κυβέρνηση έχει επιλέξει τα χειρότερα σενάρια για τις ζωές όλων μας. Δεν χρειάζεται ανάλυση. Νομίζω πως διαφωνούμε μεταξύ μας στο αν αυτό είναι αναγκαίο ή όχι. Όπως και να το χαρακτηρίσουμε, όμως, υπάρχει. Η Δημοκρατία μας εμφανίζεται όλο και πιο ανίκανη να λύσει τα προβλήματα. Ακόμη και αυτοί που χειροκροτούν την «γερμανική επιβολή» ως Δημοκρατία, θα συμφωνήσουν πως δεν μπορούν να ψηφίσουν Μέρκελ στις επόμενες ελληνικές εκλογές.

Η Δημοκρατία μας επίσης, κάθε ημέρα εμφανίζεται και πιο περιττή. Αχρείαστη, με υποκατάστατα λειτουργίας. Ο κοινοβουλευτισμός περιορίζεται σε εκλογή Κοινοβουλίου και όχι απαραίτητα στον τρόπο λειτουργίας του. Αφήνω κατά μέρος τα σκανδαλώδη που διανθίζουν τη δράση του (όσοι διαβάσετε το HOT DOC που είναι στα περίπτερα θα δείτε πως λειτουργούν ως μαφιόζοι για να μην δικαστεί ποτέ υπουργός και για τίποτα) και πάω στο συνεχές κλάδεμα κάθε θεσμικής ουσιαστικής λειτουργίας.

Από την πρώτη στιγμή που προέκυψε το θέμα «ΕΡΤ» επιμένω, πως αυτό που κυρίως αποδεικνύεται είναι η κατάργηση της Δημοκρατίας. Τι εννοώ; Η κυβέρνηση πέρασε για τις ΔΕΚΟ (όχι μόνο για την ΕΡΤ) Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που αφορούν την κατάργησή τους. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, είναι η προσωρινή ανάθεση της Νομοθετικής Εξουσίας (που έχει η Βουλή) στην Εκτελεστική Εξουσία (την κυβέρνηση). Δηλαδή ένας μη ψηφισμένος νόμος εφαρμόζεται σε απρόβλεπτες και επείγουσες καταστάσεις και επικυρώνεται εκ των υστέρων από τη Βουλή.

Τον τελευταίο χρόνο, η κυβέρνηση κυβερνά με νόμους που περνά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου χωρίς να υπάρχει επείγουσα ή απρόβλεπτη κατάσταση. Κάθε φορά που υπάρχει κοινωνική ή εσωκοινοβουλευτική αντίδραση για κάποιο μέτρο, αυτό περνά αυτόματα για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις και οι κλυδωνισμοί. Στο μεσοδιάστημα ως την ψήφισή του, τα media έχουν προετοιμάσει τον κόσμο ή έχουν επέλθει τόσα πολλά ακόμη ανάλογα μέτρα, που η κοινή γνώμη αποκτά τον ρόλο του τρομαγμένου τερματοφύλακα πριν το πέναλτι.

Ίσως αυτό φαντάζει μια υπερβολή. Δηλαδή μπορεί να χαρακτηριστεί αισχρός πολιτικαντισμός, αλλά όχι και απραξία της Δημοκρατίας. Θα μου επιτρέψετε να αναφέρω ένα ιστορικό παράδειγμα.
Μετά από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Γερμανία δημιουργήθηκε το Κράτος της Βαϊμάρης. Η Γερμανική Δημοκρατία δηλαδή, η οποία προσπαθούσε να διαχειριστεί την διάλυση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, την ταπεινωτική ήττα και την ανάγκη για τη δημιουργία μιας Δημοκρατίας. Το 1930 η Γερμανική Δημοκρατία σπαρασσόταν και αδυνατούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματα των Γερμανών. Μια ασταθής κυβέρνηση Συμμαχίας κυβερνούσε τη χώρα. Ανάμεσα στις αδυναμίες ήταν και αυτή του να νομοθετήσει. Έτσι η κυβέρνηση θεώρησε καλό, στο όνομα της σταθερότητας και της διακυβέρνησης της Γερμανίας, να ενεργοποιήσει το άρθρο 48 του Συντάγματος, που της έδινε το δικαίωμα να νομοθετεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, σε περιπτώσεις ανάγκης.(Σας θυμίζει κάτι;)
Επί τρία χρόνια ο Καγκελάριος Χίντεμπουργκ υπέγραφε νόμους που δεν ψηφίζονταν από το Κοινοβούλιο. Η κοινοβουλευτική λειτουργία έγινε περιττή. Ο κόσμος καταλάβαινε πως τον κοροϊδεύουν και πως η Δημοκρατία όχι μόνο ήταν υποκριτική, αλλά δεν μπορούσε να λύσει κανένα από τα προβλήματα που είχε δημιουργήσει η κατάρρευση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Έτσι το 1933, ο Χίτλερ κατάφερε να πάρει την εξουσία (με εκλογές και όχι με πραξικόπημα όπως νομίζουν πολλοί) καταδεικνύοντας αυτή την υποκρισία και την μη λειτουργία της Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία κατέρρευσε όταν έγινε ανίκανη και περιττή.

Ακόμη και στην Ελλάδα του ‘60 που έγινε το πραξικόπημα, χρειάστηκε η Δημοκρατία να φανεί αδύναμη να αντιμετωπίσει το παρακράτος και οι πολιτικοί να εμφανιστούν ως μαριονέτες που αρκεί κάποιος να τους πληρώσει πολλά για να κάνουν μια αποστασία όπως αυτή του 1965. Ο Παπαδόπουλος δεν ήρθε με εκλογές, αλλά αν δεν είχε αυτοξευτελιστεί η Δημοκρατία, ούτε θα ερχόταν, ούτε θα έμενε.

Σήμερα ζούμε μια Δημοκρατία σε αυτή την κατάσταση. Ο θεσμός του Κοινοβουλίου έχει ξεφτιλιστεί. Η Δημοκρατία είναι απαξιωμένη και φαίνεται όλο και περισσότερο αχρείαστη, περιττή. Το Κοινοβούλιο «δείχνει» να μην χρειάζεται και η συνεχής επίκληση «κινδύνων» κάνουν την αυταρχική διακυβέρνηση να φαίνεται όλο και πιο δικαιολογημένη.

Η κατάσταση αυτή θα χειροτερεύει. Για να σταθεί, μια αυταρχική κυβέρνηση θα παράγει όλο και περισσότερο αυταρχισμό. Για να αποκτά την επίφαση της δημοκρατικής νομιμότητας, θα μετατίθεται σε όλο και πιο ακραίες θέσεις για να ψαρεύει ψήφους από το χώρο που γοητεύει η Χρυσή Αυγή. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, κενά πολιτικά και χρήσιμα μόνο για την επιβίωση της κυβέρνησης, θα αποδέχονται όλα τα συντηρητικά μέτρα για να διατηρείται η κυβέρνηση και να επιβιώνουν πολιτικά οι ηγέτες τους. Έτσι, θα βοηθούν όλο και περισσότερο στην συντηρητική στροφή διατηρώντας την λεκτική διαφοροποίηση. Το χειρότερο είναι πως περισσότερο αυτά παρά ο Σαμαράς, θα επισείουν την ανάγκη μη εκλογών, ξέροντας πως οι εκλογές μπορεί να σημάνουν το τέλος.

Έτσι, με τη μέθοδο του Χίτλερ ή του Παπαδόπουλου, η Δημοκρατία ως ανίκανη, περιττή, ατιμασμένη, δεν θα έχει λόγο να υπάρχει. Σε όλα αυτά που περιγράφω, φαίνεται να απουσιάζει ένας βασικός παράγοντας που μπορεί να τα ανατρέψει όλα. Είναι η θέληση του κόσμου και η απόφαση να τα ανατρέψει. Αυτό για να γίνει πρέπει τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή οι παραπλανημένοι της συμπολίτευσης να ξεκαθαρίσουν τους κινδύνους στον κόσμο και να απαιτήσουν η ανατροπή των αντιδημοκρατικών μέτρων να γίνει τώρα. Και ελπίζω να είναι ο λόγος που θα αποδειχθώ πολύ κακός προφήτης.

Υ.Γ. Με φοβίζει περισσότερο ότι ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει μπει στο ρόλο κλητήρα. Παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητές του, θα μπορούσε, όταν -όπως συμβαίνει πάντα- ενημερώθηκε για τα Προεδρικά Διατάγματα που πρέπει να υπογράψει, να προειδοποιήσει πως δεν θα το κάνει για την αποφυγή πολιτικής κρίσης. Δεν το έκανε.

Κώστας Βαξεβάνης

Πηγή: Γιατί φοβάμαι Χούντα. Του Κώστα Βαξεβάνη - RAMNOUSIA

Άσε μας βρε Αντωνάκη

Αντώνη, ξέχωρα από το ότι η κυβέρνησή σου όπως και οι 2 προηγούμενες δεν έχουν κάνει τίποτε απολύτως να φτιάξουν προϋποθέσεις παραγωγικών επενδύσεων που θα δημιουργήσουν μόνιμες θέσεις εργασίας και εγχώρια προστιθέμενη αξία, το παράνομο (χωρίς κοινοβουλευτική συναίνεση) και χωρίς σχέδιο κλείσιμο της ΕΡΤ, αφορά επιπλέον κάτι εξαιρετικά σημαντικό που μάλλον δεν σου 'χει γίνει ακόμη αντιληπτό! 

Η ενέργειά σου να κλείσεις ξαφνικά την ΕΡΤ προκαλεί την οργή του ελληνικού λαού, διότι ενώ παραδέχεσαι πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ανεργία (κι όχι το χρέος) κι ενώ δεν έχεις κάνει τίποτα ουσιαστικό γι αυτό προσθέτεις νέους ανέργους και μάλιστα με χυδαίο πολιτικά τρόπο!

Αν νομίζεις Αντώνη πως η παραχώρηση περιουσιακών στοιχείων της πατρίδας όπως λιμάνια κι αεροδρόμια ή η πώληση κρατικής περιουσίας συνιστά «ανάπτυξη» και μάλιστα «πατριωτική», καλύτερα να επιστρέψεις στα πανεπιστημιακά θρανία! 

Όμως το ξαφνικό κλείσιμο της ΕΡΤ προκαλεί οργή εξαιτίας και μιας άλλης απρόσμενης διάστασης!

Η αγανάκτηση με την απόφασή σου, προέρχεται από έλληνες του εξωτερικού που αποκόπηκαν ξαφνικά και αναίτια από την πατρίδα τους. Από τους ακρίτες στα ελληνικά χωριά του Αιγαίου και της Θράκης οι οποίοι παρακολουθούν κι ακούνε πια μόνο τουρκικά κανάλια. Από φανατικούς φίλους του ραδιοφώνου, σ´ ολόκληρη την Ελλάδα, που ‘χασαν τις αγαπημένες τους εκπομπές.

Από το ότι επιδιώκεις, Αντώνη, με την πρόταση νόμου να χειραγωγήσεις μια νησίδα ποιότητας αντί να την μεταρρυθμίσεις. Προπάντος όμως, γιατί Αντώνη, εσύ ο μέγας "πατριώτης", επέλεξες εντελώς συμβολικά να κλείσεις μια από τις βασικότερες υποδομές του έθνους! Την ΕΘΝΙΚΗ Ραδιοφωνία και Τηλεόραση. Εκείνη δηλαδή που επικοινωνεί μέσα κι έξω ποιός είναι ο ελληνικός πολιτισμός! 

Δεν εξετάζω εδώ αν το έθνος πέθανε αλλά την πράξη καθεαυτή (και μάλιστα εσκεμμένη αφού συμβολική) να του «κλείσεις το στόμα». Αντώνη εδώ εξετάζω την συνέπεια λόγων και πράξεών σου!

Και όσοι βιάζονται να κηδέψουν το έθνος στο βωμό μιας παγκοσμιοποίησης, είτε δεξιάς (οικονομίστικης), είτε αριστερής (πολυπολιτισμικής) ας ετοιμάζονται για σοβαρές καθυστερήσεις κι αναβολές .... 


Άσε μας βρε Αντωνάκη … Είσαι τελικά πολύ μικρός για πατριώτης αυτής της χώρας ….


Πηγή: Άσε μας βρε Αντωνάκη - RAMNOUSIA