Ενας τεράστιος ωκεανός βρίσκεται στο κέντρο της Γης, λένε οι επιστήμονες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 12:04 |

Σκηνή από την ταινία «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης» βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν. «Δεν είναι ένας ωκεανός σε στιλ Ιουλίου Βερν, όπου μπορεί να πλέει μια βάρκα», τόνισε ο καθηγητής γεωχημείας Γράχαμ Πίρσον που εξήγησε ότι ο όγκος του νερού βρίσκεται δεσμευμένος σε βάθος ως και 660 χλμ.

Ένα μικρό ακατέργαστο διαμάντι που βρέθηκε τυχαία στη ρηχή κοίτη ενός ποταμού στη δυτική Βραζιλία και το οποίο προερχόταν από τα έγκατα της Γης, οδήγησε τους επιστήμονες στην εντυπωσιακή εκτίμηση ότι σε βάθος 410 έως 660 χιλιομέτρων υπάρχει μια άγνωστη μέχρι σήμερα «υγρή ζώνη» με τεράστια αποθέματα υπόγειου νερού, τα οποία μπορεί να είναι τουλάχιστον όσα όλοι μαζί οι ωκεανοί του πλανήτη, αν όχι πολύ περισσότερα!
Ο όγκος αυτός του νερού δεν ρέει, αλλά συγκρατείται εντός των ορυκτών. «Δεν είναι ένας ωκεανός σε στιλ Ιουλίου Βερν, όπου μπορεί να πλέει μια βάρκα», δήλωσε ο καθηγητής γεωχημείας Γράχαμ Πίρσον του καναδικού πανεπιστημίου της Αλμπέρτα, ο οποίος μελέτησε το διαμάντι και τη δημιουργία του σε ένα υγρό περιβάλλον.
Η σχετική δημοσίευση από διεθνή ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον Γράχαμ Πίρσον, έγινε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.
Οπως αναφέρει το BBC, ο μήκους μόλις πέντε χιλιοστών και βάρους 0,09 γραμμαρίου πολύτιμος κρύσταλλος εκτιμάται ότι εκτινάχτηκε από βάθος 500 χλμ στην επιφάνεια μέσω κάποιας ηφαιστειακής έκρηξης. «Είναι ένα αρκετά άσχημο διαμάντι. Δείχνει να πήγε στην κόλαση και να επέστρεψε», όπως είπε ο καθηγητής γεωχημείας.
Τα περισσότερα διαμάντια, που χρησιμοποιούνται για τα κοσμήματα, δημιουργούνται σε μικρότερο βάθος περίπου 150- 200 χιλιομέτρων. Αυτά που δημιουργούνται σε μεγάλο βάθος, στη λεγόμενη «ζώνη μετάβασης» του μανδύα κάτω από τον φλοιό, ξεχωρίζουν γιατί είναι πολύ ταλαιπωρημένα στην εμφάνισή τους και έχουν διαφορετική χημική σύσταση.
Η φασματοσκοπική ανάλυση του συγκεκριμένου μικρού διαμαντιού αποκάλυψε στο εσωτερικό του την ύπαρξη ενός σπάνιου ορυκτού, ενός ρινγκουδίτη, μιας μορφής ολιβίνη που σχηματίζεται υπό τρομακτικά υψηλή πίεση στο υπέδαφος και από τον οποίο αποτελείται το μεγαλύτερο μέρος του ανώτερου μανδύα. Κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε δει με τα μάτια του ρινγκουδίτη από τόσο μεγάλο βάθος.
Όμως, το πιο σημαντικό είναι ότι ο εν λόγω ρινγκουδίτης, διαστάσεων μόλις 40 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου), περιείχε περίπου 1,5% νερό σε βάρος. «Η αναλογία αυτή δεν ακούγεται μεγάλη, αλλά αν υπολογίσει κανείς τις τεράστιες ποσότητες ρινγκουδίτη, που εκτιμάται ότι υπάρχουν στα μεγάλα βάθη της Γης, τότε η ποσότητα νερού εκεί κάτω πρέπει να είναι ισοδύναμη με το νερό όλων των ωκεανών του πλανήτη», πάνω από ένα δισεκατομμύριο τόνους νερού, δήλωσε ο Καναδός επιστήμονας.
Στη χειρότερη περίπτωση, σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρέπει να υπάρχουν τοπικές «οάσεις» νερού στο εσωτερικό της Γης, που από κοινού απαρτίζουν ένα τεράστιο απόθεμα νερού στη περιοχή ακριβώς κάτω από τον φλοιό. Το νερό μπορεί να διαλύεται σε λιωμένο μάγμα, να φθάνει κάτω από τις τεράστιες τεκτονικές πλάκες και να τις εξασθενεί, με συνέπεια να διευκολύνονται οι εκρήξεις των ηφαιστείων.
Ακόμη, η ανακάλυψη δείχνει ότι μεγάλες ποσότητες νερού μπορεί να κρύβονται στο εσωτερικό άλλων βραχωδών πλανητών, όπως του Άρη. Δεν είναι τυχαίο ότι ρινγκουβίτες έχουν βρεθεί σε μετεωρίτες που έπεσαν στη Γη.
Υπάρχουν δύο θεωρίες για την προέλευση του νερού σε τόσο μεγάλο βάθος. Είτε φθάνει εκεί συνεχώς από τον ωκεανό μαζί με τη διαδικασία καταβύθισης των τεκτονικών πλακών, είτε προϋπήρξε από την αρχή δημιουργίας του πλανήτη, ως μέρος των πρωταρχικών υλικών που σχημάτισαν τη Γη.

ta nea.gr

Στα έγκατα της Γης υπάρχει ένας τεράστιος ωκεανός Ίσως τόσο μεγάλος, όσο όλοι μαζί οι ωκεανοί του πλανήτη, αποκάλυψε ένα μικρό διαμάντι που «ξέρασε» ηφαιστειακή έκρηξη ΣΧΟΛΙΟ (1) Magnify Image Μια άγνωστη «υγρή ζώνη» με τεράστια αποθέματα νερού, ίσως και όσο όλοι οι ωκεανοί μαζί, υπάρχει σε βάθος 410 έως 600 χιλιομέτρων στα έγκατα της Γης, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, μελετώντας ένα μικρό ακατέργαστο διαμάντι που «ξέβρασε» κάποια ηφαιστειακή έκρηξη στη ρηχή κοίτη ενός ποταμού της Βραζιλίας. Magnify Image Σύμφωνα με τον Γράχαμ Πίρσον του καναδικού πανεπιστημίου της Αλμπέρτα, ο οποίος μελέτησε το διαμάντι και τη δημιουργία του, ο ωκεανός αυτός δεν πλέει αλλά συγκρατείται ανάμεσα σε ορυκτά. «Δεν είναι ένας ωκεανός σε στιλ Ιουλίου Βερν, όπου μπορεί να πλέει μια βάρκα», δήλωσε ο καθηγητής γεωχημείας. Στη χειρότερη περίπτωση, είπαν οι επιστήμονες αναλύοντας τα συστατικά του διαμαντιού, πρέπει να υπάρχουν τοπικές «οάσεις» νερού στο εσωτερικό της Γης, που από κοινού απαρτίζουν ένα τεράστιο απόθεμα νερού στη περιοχή ακριβώς κάτω από τον φλοιό. Για την προέλευση του νερού σε τόσο μεγάλο βάθος οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ή φτάνει εκεί από τους ωκεανούς ή ότι προϋπήρχε εκεί από τη δημιουργία του πλανήτη. Magnify Image Η μελέτη με την εκπληκτική διαπίστωση δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, το «Science» και τη βρετανική «Γκάρντιαν». Πηγή: www.lifo.gr