Όταν στα μέσα του 18ου αιώνα, η Ανατολική Πρωσία έγινε μέρος της απέραντης Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ο Ιμμάνουελ Καντ έγραψε μια επιστολή, ζητώντας να αναλάβει τη θέση του υφηγητή της κενής έδρας μεταφυσικής στο τοπικό πανεπιστήμιο του Κένιξμπεργκ. Οι αρμόδιοι όμως του αρνήθηκαν τη θέση, επικαλούμενοι το γεγονός ότι ο φιλόσοφος είχε πολύ μικρή διδακτική προϋπηρεσία. Αν και τα κείμενα του πρώσου φιλόσοφου τα είχε διαβάσει όλη η Ευρώπη, τα γνώριζε και τα συζητούσε όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα της ηπείρου, εντούτοις κρίθηκε αρνητικά για τη μικρή του διδακτική εμπειρία! 
Ο Καντ συνέχισε να στέλνει αιτήσεις και τελικά το πανεπιστήμιο τον προσέλαβε. Του ανέθεσαν να παραδίδει διαλέξεις στο μάθημα της φυσικής γεωγραφίας. Αλλά όσο δυνατός ήταν στη φιλοσοφία, τόσο ακριβώς αδύναμος ήταν στη γεωγραφία. Δεν ήταν φυσική γεωγραφία αυτό που δίδασκε, αλλά μάλλον «μετα-φυσική». Ο Καντ, για παράδειγμα, διαβεβαίωνε τους φοιτητές του, ότι ο οξύρρυγχος, ένα είδος ψαριού που αλιεύεται στη Ρωσία και από τα αβγά του βγαίνει το μαύρο χαβιάρι, για να για να βαρύνει και να βυθιστεί στον πυθμένα, καταπίνει πέτρες! Και ότι στην περιοχή Ορενμπούργκ στα Νότια Ουράλια, ζουν κοντοί άνθρωποι με μικρές ουρές!
Στην πόλη τον αγαπούσαν, αν και τον θεωρούσαν εκκεντρικό. Ξεχάστηκε γρήγορα όμως, καθώς, μόλις έξι μήνες μετά το θάνατό του, το σπίτι του έγινε «καφέ» και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε. Στη θέση του, κτίστηκε μια βιοτεχνία καπέλων (πιλοποιείο).
Η μεταφυσική διαδρομή
Με αυτή την αναφορά, τελειώνει η «φυσική» ιστορία του Καντ και αρχίζει η «μεταφυσική» του διαδρομή. Χωρίς να το γνωρίζει ο φιλόσοφος, με τις απόψεις του είχε εισέρθει σε μια αντιδικία με τον αγέννητο τότε Λένιν. Όπως ο Λένιν υποστήριζε για παράδειγμα ότι η κάθε μαγείρισσα μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα, ο Καντ ρωτούσε: «Ποιός από τους πολιτικούς άνδρες μπορεί να κατανοήσει την αληθινή τέχνη μιας μαγείρισσας;».
Ο Καντ στη ρωσική λογοτεχνία
ΣΥΡΙΑ
ΡΩΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Χρόνια αργότερα, δημοσιεύθηκε το διάσημο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα». Η σατυρική ευστοχία του Μπουλγκάκοβ είναι καταπληκτική! Η αφήγηση, ξεκινάει με μια σκηνή στις πολύ γνωστές πηγές «Πατριάρσιε Προυντί» στη Μόσχα. Ο Βόλαντ (ένα ψευδώνυμο για το διάβολο), διηγείται με χιούμορ για το πώς, ενώ συνέτρωγε πρωϊνό μαζί με τον Καντ, του ανέφερε πέντε τρανταχτές αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού. Και η απάντηση στο Βόλαντ, μέσα στο πνεύμα της μετα-επαναστατικής και αντι-θρησκευτικής προπαγάνδας της εποχής, ήταν το ίδιο απροσδόκητη, όπως και η επίσκεψη του σατανά στη σοβιετική πρωτεύουσα: «Τον Καντ σας, για τέτοια λόγια, θα τον στέλναμε χωρίς δεύτερη κουβέντα στα νησιά “Σολοβκί’»! Αυτή ήταν η φανταστική απάντηση που δόθηκε μέσα στο χρόνο στον φιλόσοφο: Να διωχθεί! Διότι, στα νησιά Σολοβέτσκιε – Σολοβκί, στη Λευκή θάλασσα, στη δεκαετία του 1920 λειτουργούσε  ένα από τα πιο σκληρά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Αυτή ήταν η εποχή! Και με αυτό τον τρόπο έγινε το διαχρονικό πέρασμα του πρώσου φιλόσοφου στη ρωσική λογοτεχνία.
Από αυτό το φανταστικό πέρασμα του Καντ, χιλιάδες ρώσοι αναγνώστες έμαθαν για πρώτη φορά για την ύπαρξη του γερμανού φιλόσοφου. Αλλά το καταπληκτικότερο είναι, ότι το παράλογο/φανταστικό  αυτό πέρασμα, έγινε σχεδόν πραγματικότητα. Ο απόγονος του Καντ Βλαντίμιρ Φίντλερ, μετά την επανάσταση του 1917, έγινε μηχανικός και εργάστηκε στο μεγάλο έργο της βιομηχανοποίησης της σοβιετικής ενδοχώρας. Συμμετείχε στο σχεδιασμό νέων εργοστασίων στη Σιβηρία  και στη συνέχεια στα Ουράλια. Κοντά σε αυτά τα μέρη όπου, σύμφωνα με τις ιδέες του Καντ, ζουν άνθρωποι με ουρές!
Η μοίρα του ήταν τραγική. Το 1932, ο Φίντλερ πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Υπάρχει μια εκδοχή που μιλάει για δολοφονία. Μετά το θάνατο του, αναφέρθηκε ότι ήταν βρετανός κατάσκοπος και εχθρός του λαού. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει, ότι διώχθηκε από το καθεστώς, αν και δεν πέρασε από τα νησιά «Σολοβκί». Για την ιστορία, λένε, ότι ο απόγονος του φιλοσόφου ήταν ένας θρησκευόμενος άνθρωπος.
Ο οπλοφόρος εραστής της φιλοσοφίας

Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος της ρωσικής ιστορίας του Καντ. Ούτε που θα το φανταζόταν ο φημισμένος για την αυτοπειθαρχία του στοχαστής, ότι δυόμιση αιώνες αργότερα, δύο άνθρωποι θα μονομαχούσαν για την ερμηνεία των θεωριών του. Τον Σεπτέμβριο του χρόνου που μας πέρασε, αρκετά μακριά από το Κένιξμπεργκ, στη νότια ρωσική πόλη του Ροστόφ-Ντον, συνέβη ένα τραγικό συμβάν. Ένας άντρας, γυρίζοντας αργά το βράδυ στο σπίτι του, σταμάτησε σε μια μπυραρία και εκεί, στον ιδανικό χώρο για ποτό και συζήτηση, ξεκίνησε μια φιλοσοφική αντιπαράθεση με κάποιο άλλο νεαρό, συνδαιτυμόνα στο μπαρ. Άρχισαν να διαφωνούν για τις θεωρίες του Καντ. Ποτήρι στο ποτήρι, το αλκοόλ, τελικά μίλησε. Αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν, ποιός από τους δύο κατανοούσε καλύτερα τις μεταφυσικές θεωρίες του πρώσου φιλοσόφου. Η διαφωνία κλιμακώθηκε και κατέληξε σε αγώνα πάλης. Στο τέλος, ο νεαρός άνδρας τράβηξε το όπλο του και πυροβόλησε τον «ιδεολογικό» του αντίπαλο. Στη Ρωσία, όχι μόνο αγαπούν τον Καντ και τη φιλοσοφία του, αλλά κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν και να πυροβολήσουν γι’ αυτόν!
Με την ευκαιρία της προηγούμενης υπόθεσης, παραθέτουμε και μια παρατήρηση που είχε πει ο ίδιος ο Καντ, ο οποίος , σε αντίθεση με τις γερμανικές εθνικές παραδόσεις, δεν ήταν λάτρης τους ζύθου. «Η επιλογή της μπύρας (ως ποτό), έλεγε ο φιλόσοφος, είναι δείγμα κακού γούστου».

http://rbth.gr/