Η «Ε» δίνει βήμα στους ανέργους. Για να εκφραστούν, να
περιγράψουν τα βιώματά τους, να παρέμβουν και να επιβάλουν λύσεις στα προβλήματά
τους. Σε αυτή τη σελίδα πρωταγωνιστούν οι πολίτες και οι ιστορίες τους, πέρα και
πάνω από οικονομικούς «δείκτες» και στατιστικά.
Πώς να γυρίσω;
Εύκολο το 'xεις να γυρίσω πίσω στο χωριό έπειτα από 16 χρόνια στην Αθήνα;
Παραπάνω από τα μισά χρόνια της ζωής μου τα 'χω ζήσει στην Αθήνα. Εδώ μεγάλωσα από 16 χρόνων, εδώ οι φίλοι μου και τα κατατόπια μου. Στο χωριό πηγαίνω κάθε Πάσχα και λίγες μέρες το καλοκαίρι για να δω τους δικούς μου. Πώς να πάω τώρα να ζήσω εκεί και με τι προσόντα;
Απογοητευμένος από την αγορά εργασίας και έχοντας σχεδόν τελειώσει τις οικονομίες μου έπειτα από ένα χρόνο ανεργίας, σκέφτομαι πως αν συνεχιστεί αυτό η μοναδική λύση είναι να επιστρέψω στο χωριό μου και στους δικούς μου.
Μετά σκέφτομαι την απόγνωση που θα ζήσω εκεί, σ' ένα χωριό με 200 κατοίκους, οι περισσότεροι σε μεγάλη ηλικία, και φρενάρω. Και τους γονείς μου σκέφτομαι που τόσα χρόνια με στήριξαν να σπουδάσω αυτό που ήθελα και κάπως πίστευαν πως έχω τακτοποιηθεί και τώρα θα τους γυρίσω πίσω και άντε πάλι από την αρχή!
Και τους συγγενείς και συγχωριανούς σκέφτομαι που θα απορούν, κι εμένα σκέφτομαι πώς θα ξανασυνηθίσω εκειπέρα. Γιατί δεν θα είναι από επιλογή, θα είναι από ανάγκη.
Θα πουλήσω λοιπόν το αυτοκίνητο και θα δώσω ένα περιθώριο τριών μηνών στον εαυτό μου, μήπως και καταφέρω αυτό που δεν κατάφερα ένα χρόνο τώρα. Να βρω μια δουλειά.
Κι αν τελικά δεν μπορέσω, θα γυρίσω σε τρεις μήνες πίσω με το λεωφορείο».
Μάνος
Ησουν εκεί
ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ χθες στην Ερμού. Εκεί, ανάμεσα στον κόσμο, Παρασκευή απόγευμα. Εκεί ανάμεσα στους περαστικούς με τις σακούλες στα χέρια, εκεί στις βιτρίνες με την ανοιξιάτικη μόδα που σε καλεί να τη φορέσεις οπωσδήποτε για να είσαι in!
Στεκόσουν εκεί και ζητούσες κάτι. Ζητούσες μια βοήθεια, «Μια βοήθεια, σας παρακαλώ», έλεγες.
Ησουν γύρω στα 60, καθαρός, περιποιημένος.Το κεφάλι σου σκυφτό. Ορθιος, με το χέρι σου απλωμένο δειλά στους περαστικούς.
Σε πλησίασα και σε προσπέρασα βιαστικά. Είχα κατέβει στο κέντρο για μια βόλτα, διάολε, σαν άνθρωπος κι εγώ.
Ομως, εκεί, λίγα βήματα πιο πέρα από σένα, σταμάτησα... Η φωνή σου με σταμάτησε. Γύρισα να σε δω. Μα πώς; Δεν ήσουν βρόμικος, ρακένδυτος, και όμως ζητούσες βοήθεια. Σάστισα. Δεν ήξερα προς τα πού να πάω. Πήγα μπροστά σε μια βιτρίνα, δήθεν για να χαζέψω.
Η φωνή σου καθαρή στ' αυτιά μου με παρακαλούσε, μας παρακαλούσε.
Εψαξα την τσάντα μου γρήγορα. Μάζεψα ό,τι βρήκα.
Σε πλησίασα. Πριν προλάβω να σου δώσω τη γαμημένη βοήθειά μου, μου είπες «Σ' ευχαριστώ κοπέλα μου». Τα μάτια σου όμως εκεί, καρφωμένα στο δρόμο. Δεν με κοίταζες. Μου είπες: «Δεν σε κοιτάζω γιατί ντρέπομαι».
Με πάγωσες. Σου είπα κι εγώ κάποια λόγια και μου είπες: «Το ξέρω κοπέλα μου, να 'σαι καλά».
Εφυγα γρήγορα, σχεδόν τρέχοντας. Εσύ εκεί όμως... Σε άκουγα. Το μόνο που ένιωθα ήταν ένας κόμπος στο λαιμό και μια συναισθηματική έκρηξη, βουβή μεν, που δεν πίστευα ότι θα τη νιώσω για έναν ξένο. Τα γυαλιά ηλίου την έκρυψαν καλά από τα αδιάκριτα μάτια των περαστικών.
Εσύ εκεί, ανάμεσα στους πολλούς... η φωνή σου ίσα ίσα που έφτανε στα αυτιά μου. Ημασταν πλέον μακριά.
Δεν γύρισα, γαμώτο μου, να σε κοιτάξω καθώς απομακρυνόμουν. Απλά έφυγα -να γλιτώσω από το συναίσθημά μου;
Οι βιτρίνες με καλούσαν να μπω. Μπήκα στην πρώτη που βρήκα. Σιχάθηκα. Βγήκα γρήγορα.
Αναψα τσιγάρο σ' ένα πεζούλι της Ερμού, εκεί ανάμεσα στους τουρίστες, στους περαστικούς, εκεί ανάμεσα σε σένα, ακόμα κι αν ήσουν πλέον μακριά.
Εκεί ανάμεσα στα γέλια και στις φωτογραφίες ήμουν κι εγώ, σκιά του εαυτού μου πλέον για την επόμενη ώρα. Ενα βιβλίο για τα μικρά μου με έκανε να χαμογελάσω λίγο.
Δεν σε βρήκα εκεί όταν έφευγα.
Δεν σε είδα.
Δεν πρόλαβα να ρωτήσω το όνομά σου τουλάχιστον. Δεν ρώτησα για σένα. Μόνο βοήθεια σου 'δωσα, εκεί στην Ερμού, στην καρδιά της Αθήνας.
Αγγελική
Ομοιοπαθητική μέθοδος
ΘΕΛΟΥΝ, λέει, να καταπολεμήσουν την ανεργία και κάνουν απολύσεις απ' το Δημόσιο.
Θέλουν, λέει, να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και ελαστικοποιούν το πλαίσιο των απολύσεων για τις επιχειρήσεις, ενώ μειώνουν και τις αποζημιώσεις.
Θέλουν να καταπολεμήσουν την ύφεση και παίρνουν συνεχώς μέτρα που μειώνουν τη ρευστότητα στην αγορά.
Ομνύουν στον ιδιωτικό τομέα και εξακολουθούν να μην καταβάλλουν τις οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες.
Σε καιρό έκρηξης της ανεργίας μειώνουν τα επιδόματα ανεργίας και κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος.
Λένε πως θέλουν να δημιουργήσουν δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους και περικόπτουν συνεχώς κάθε παροχή, κάθε φοροαπαλλαγή, κάθε οδό διαφυγής.
Θέλουν να γλιτώσουν τα ταμεία από τα ελλείμματα και μειώνουν τις εργοδοτικές εισφορές.
Προσπαθούν να καταπολεμήσουν την αρρώστια όχι με εμβόλια, αλλά με περισσότερη αρρώστια.
Διεστραμμένη εκδοχή της ομοιοπαθητικής.
Ηρακλής
Απλήρωτος
Δεν είναι μόνο που δεν υπάρχουν δουλειές και ξεκοκαλίζω σιγά σιγά τις οικονομίες τόσων χρόνων, είναι και που όπου έχω βρει να δουλέψω, στην πραγματικότητα δεν έχω πληρωθεί καθόλου.
Και δεν είναι δικό μου το πρόβλημα, να πεις πως είμαι αφελής και μπλέκω με λαμόγια που μου τρώνε τα λεφτά. Ακούω όλο και πιο συχνά να παραπονιούνται οι άνθρωποι πως μένουν απλήρωτοι.
Καταλαβαίνω τις δυσκολίες της αγοράς, ακούω τις δικαιολογίες της απληρωσιάς, αλλά μέχρι εδώ. Εχω κι εγώ ανάγκες που πρέπει να καλύψω, όπως φαγητό, ρεύμα, εισητήρια και λογαριασμοί.
Παναγιώτης
Πού χώρος για όνειρα
ΕΙΝΑΙ δύο χρόνια τώρα που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ.
Στριφογυρίζω στο κρεβάτι, πετάω το βιβλίο και ύστερα από δέκα λεπτά ανάβω πάλι το φως και συνεχίζω το διάβασμα.
Μέσα στο βράδυ οι σκέψεις γίνονται εφιάλτες. Τη στιγμή που ακουμπάω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι, ξέρω πως θα έρθουν πάλι όλα στο μυαλό μου και θα ζητάνε εδώ και τώρα λύση.
Αδύνατον να απαλλαγώ από τις πιεστικές καταστάσεις που αντιμετωπίζω τα δύο τελευταία χρόνια καθημερινά. Αδύνατον να μου επιτρέψουν έστω και για ένα βράδυ να νιώσω τη γαλήνη του ύπνου.
Συνεχώς οι ίδιες ανησυχίες. Το παρόν και το μέλλον. Η επόμενη μέρα. Πού θα βρω λεφτά, πώς θα βρω δουλειά, πώς θα επιβιώσω. Οι άμεσες ανάγκες, οι απλήρωτοι λογαριασμοί, οι άχαρες γιορτές που έρχονται, η υγεία μου, το ασφαλιστικό ταμείο μου που είναι απλήρωτο εδώ και καιρό, τα τηλεφωνήματα από την τράπεζα για το δάνειο, τα αναπάντητα βιογραφικά, η αγγελία για τηλεφωνικές πωλήσεις με ποσοστά.
Πού να βρεθεί χώρος για όνειρα...
Μίνα
*
www.imerologioanergou.gr,enet.gr
Εύκολο το 'xεις να γυρίσω πίσω στο χωριό έπειτα από 16 χρόνια στην Αθήνα;
Παραπάνω από τα μισά χρόνια της ζωής μου τα 'χω ζήσει στην Αθήνα. Εδώ μεγάλωσα από 16 χρόνων, εδώ οι φίλοι μου και τα κατατόπια μου. Στο χωριό πηγαίνω κάθε Πάσχα και λίγες μέρες το καλοκαίρι για να δω τους δικούς μου. Πώς να πάω τώρα να ζήσω εκεί και με τι προσόντα;
Απογοητευμένος από την αγορά εργασίας και έχοντας σχεδόν τελειώσει τις οικονομίες μου έπειτα από ένα χρόνο ανεργίας, σκέφτομαι πως αν συνεχιστεί αυτό η μοναδική λύση είναι να επιστρέψω στο χωριό μου και στους δικούς μου.
Μετά σκέφτομαι την απόγνωση που θα ζήσω εκεί, σ' ένα χωριό με 200 κατοίκους, οι περισσότεροι σε μεγάλη ηλικία, και φρενάρω. Και τους γονείς μου σκέφτομαι που τόσα χρόνια με στήριξαν να σπουδάσω αυτό που ήθελα και κάπως πίστευαν πως έχω τακτοποιηθεί και τώρα θα τους γυρίσω πίσω και άντε πάλι από την αρχή!
Και τους συγγενείς και συγχωριανούς σκέφτομαι που θα απορούν, κι εμένα σκέφτομαι πώς θα ξανασυνηθίσω εκειπέρα. Γιατί δεν θα είναι από επιλογή, θα είναι από ανάγκη.
Θα πουλήσω λοιπόν το αυτοκίνητο και θα δώσω ένα περιθώριο τριών μηνών στον εαυτό μου, μήπως και καταφέρω αυτό που δεν κατάφερα ένα χρόνο τώρα. Να βρω μια δουλειά.
Κι αν τελικά δεν μπορέσω, θα γυρίσω σε τρεις μήνες πίσω με το λεωφορείο».
Μάνος
Ησουν εκεί
ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ χθες στην Ερμού. Εκεί, ανάμεσα στον κόσμο, Παρασκευή απόγευμα. Εκεί ανάμεσα στους περαστικούς με τις σακούλες στα χέρια, εκεί στις βιτρίνες με την ανοιξιάτικη μόδα που σε καλεί να τη φορέσεις οπωσδήποτε για να είσαι in!
Στεκόσουν εκεί και ζητούσες κάτι. Ζητούσες μια βοήθεια, «Μια βοήθεια, σας παρακαλώ», έλεγες.
Ησουν γύρω στα 60, καθαρός, περιποιημένος.Το κεφάλι σου σκυφτό. Ορθιος, με το χέρι σου απλωμένο δειλά στους περαστικούς.
Σε πλησίασα και σε προσπέρασα βιαστικά. Είχα κατέβει στο κέντρο για μια βόλτα, διάολε, σαν άνθρωπος κι εγώ.
Ομως, εκεί, λίγα βήματα πιο πέρα από σένα, σταμάτησα... Η φωνή σου με σταμάτησε. Γύρισα να σε δω. Μα πώς; Δεν ήσουν βρόμικος, ρακένδυτος, και όμως ζητούσες βοήθεια. Σάστισα. Δεν ήξερα προς τα πού να πάω. Πήγα μπροστά σε μια βιτρίνα, δήθεν για να χαζέψω.
Η φωνή σου καθαρή στ' αυτιά μου με παρακαλούσε, μας παρακαλούσε.
Εψαξα την τσάντα μου γρήγορα. Μάζεψα ό,τι βρήκα.
Σε πλησίασα. Πριν προλάβω να σου δώσω τη γαμημένη βοήθειά μου, μου είπες «Σ' ευχαριστώ κοπέλα μου». Τα μάτια σου όμως εκεί, καρφωμένα στο δρόμο. Δεν με κοίταζες. Μου είπες: «Δεν σε κοιτάζω γιατί ντρέπομαι».
Με πάγωσες. Σου είπα κι εγώ κάποια λόγια και μου είπες: «Το ξέρω κοπέλα μου, να 'σαι καλά».
Εφυγα γρήγορα, σχεδόν τρέχοντας. Εσύ εκεί όμως... Σε άκουγα. Το μόνο που ένιωθα ήταν ένας κόμπος στο λαιμό και μια συναισθηματική έκρηξη, βουβή μεν, που δεν πίστευα ότι θα τη νιώσω για έναν ξένο. Τα γυαλιά ηλίου την έκρυψαν καλά από τα αδιάκριτα μάτια των περαστικών.
Εσύ εκεί, ανάμεσα στους πολλούς... η φωνή σου ίσα ίσα που έφτανε στα αυτιά μου. Ημασταν πλέον μακριά.
Δεν γύρισα, γαμώτο μου, να σε κοιτάξω καθώς απομακρυνόμουν. Απλά έφυγα -να γλιτώσω από το συναίσθημά μου;
Οι βιτρίνες με καλούσαν να μπω. Μπήκα στην πρώτη που βρήκα. Σιχάθηκα. Βγήκα γρήγορα.
Αναψα τσιγάρο σ' ένα πεζούλι της Ερμού, εκεί ανάμεσα στους τουρίστες, στους περαστικούς, εκεί ανάμεσα σε σένα, ακόμα κι αν ήσουν πλέον μακριά.
Εκεί ανάμεσα στα γέλια και στις φωτογραφίες ήμουν κι εγώ, σκιά του εαυτού μου πλέον για την επόμενη ώρα. Ενα βιβλίο για τα μικρά μου με έκανε να χαμογελάσω λίγο.
Δεν σε βρήκα εκεί όταν έφευγα.
Δεν σε είδα.
Δεν πρόλαβα να ρωτήσω το όνομά σου τουλάχιστον. Δεν ρώτησα για σένα. Μόνο βοήθεια σου 'δωσα, εκεί στην Ερμού, στην καρδιά της Αθήνας.
Αγγελική
Ομοιοπαθητική μέθοδος
ΘΕΛΟΥΝ, λέει, να καταπολεμήσουν την ανεργία και κάνουν απολύσεις απ' το Δημόσιο.
Θέλουν, λέει, να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και ελαστικοποιούν το πλαίσιο των απολύσεων για τις επιχειρήσεις, ενώ μειώνουν και τις αποζημιώσεις.
Θέλουν να καταπολεμήσουν την ύφεση και παίρνουν συνεχώς μέτρα που μειώνουν τη ρευστότητα στην αγορά.
Ομνύουν στον ιδιωτικό τομέα και εξακολουθούν να μην καταβάλλουν τις οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες.
Σε καιρό έκρηξης της ανεργίας μειώνουν τα επιδόματα ανεργίας και κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος.
Λένε πως θέλουν να δημιουργήσουν δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους και περικόπτουν συνεχώς κάθε παροχή, κάθε φοροαπαλλαγή, κάθε οδό διαφυγής.
Θέλουν να γλιτώσουν τα ταμεία από τα ελλείμματα και μειώνουν τις εργοδοτικές εισφορές.
Προσπαθούν να καταπολεμήσουν την αρρώστια όχι με εμβόλια, αλλά με περισσότερη αρρώστια.
Διεστραμμένη εκδοχή της ομοιοπαθητικής.
Ηρακλής
Απλήρωτος
Δεν είναι μόνο που δεν υπάρχουν δουλειές και ξεκοκαλίζω σιγά σιγά τις οικονομίες τόσων χρόνων, είναι και που όπου έχω βρει να δουλέψω, στην πραγματικότητα δεν έχω πληρωθεί καθόλου.
Και δεν είναι δικό μου το πρόβλημα, να πεις πως είμαι αφελής και μπλέκω με λαμόγια που μου τρώνε τα λεφτά. Ακούω όλο και πιο συχνά να παραπονιούνται οι άνθρωποι πως μένουν απλήρωτοι.
Καταλαβαίνω τις δυσκολίες της αγοράς, ακούω τις δικαιολογίες της απληρωσιάς, αλλά μέχρι εδώ. Εχω κι εγώ ανάγκες που πρέπει να καλύψω, όπως φαγητό, ρεύμα, εισητήρια και λογαριασμοί.
Παναγιώτης
Πού χώρος για όνειρα
ΕΙΝΑΙ δύο χρόνια τώρα που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ.
Στριφογυρίζω στο κρεβάτι, πετάω το βιβλίο και ύστερα από δέκα λεπτά ανάβω πάλι το φως και συνεχίζω το διάβασμα.
Μέσα στο βράδυ οι σκέψεις γίνονται εφιάλτες. Τη στιγμή που ακουμπάω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι, ξέρω πως θα έρθουν πάλι όλα στο μυαλό μου και θα ζητάνε εδώ και τώρα λύση.
Αδύνατον να απαλλαγώ από τις πιεστικές καταστάσεις που αντιμετωπίζω τα δύο τελευταία χρόνια καθημερινά. Αδύνατον να μου επιτρέψουν έστω και για ένα βράδυ να νιώσω τη γαλήνη του ύπνου.
Συνεχώς οι ίδιες ανησυχίες. Το παρόν και το μέλλον. Η επόμενη μέρα. Πού θα βρω λεφτά, πώς θα βρω δουλειά, πώς θα επιβιώσω. Οι άμεσες ανάγκες, οι απλήρωτοι λογαριασμοί, οι άχαρες γιορτές που έρχονται, η υγεία μου, το ασφαλιστικό ταμείο μου που είναι απλήρωτο εδώ και καιρό, τα τηλεφωνήματα από την τράπεζα για το δάνειο, τα αναπάντητα βιογραφικά, η αγγελία για τηλεφωνικές πωλήσεις με ποσοστά.
Πού να βρεθεί χώρος για όνειρα...
Μίνα
*
www.imerologioanergou.gr,enet.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου