Ο ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ Ο ΣΑΜΙΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟ ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ

«Ἀρχή σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» (Ἀντισθένης. Ἀθήνα 444 – 366 π.Χ.). Ἄς ἐπισκεφθοῦμε, λοιπόν, τά ὀνόματα πού ἔχουν σχέσιν μέ αὐτό πού θέλουμε νά ἀποδείξουμε….
«Πάντας γάρ τούς κύκλους των – οἱ ἀστέρες – στρέφουσιν ἕλικα». Ἄρα τά οὐράνια σώματα κινοῦνται μέ κινήσεις ἑλικοειδεῖς. Ὁ Ἀριστοτέλης ὁμιλεῖ (μετά τά Φυσικά 998α) διά «κινήσεις καί ἕλικας τοῦ οὐρανοῦ», ἐκ τοῦ ῥήματος ἐλίσσω = στρέφω πέριξ.

Ὁ Νόννος (Διονυσιακά 2.263) χρησιμοποιεῖ τήν ἔκφρασιν .......
«ἕλιξ δρόμος». Ἄρα ἡ λέξις ἡλικία πού σημαίνει 1) χρόνος, ἐποχή, χρονική περίοδος καί 2) χρόνος ζωῆς, δηλαδή «ἡλικία», ὅπως λέμε σήμερα, ἐμπεριέχει τήν γνῶσιν τοῦ ἡλιοκεντρικοῦ συστήματος πολύ πρό τοῦ Ἀριστάρχου τοῦ Σαμίου.

Ὁ Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος ὑποτίθεται (=θεωρεῖ) «τά μέν ἀπλανέα τῶν ἄστρων καί τόν ἅλιον ( =ἥλιον) μένειν ἀκίνητον, τάν δέ γάν περιφέρεσθαι περί τόν ἅλιον…κατά κύκλου περιφέρειαν, ὅς ἔστιν ἐν μέσω τῷ δρόμῳ κείμενος…» (Ἀρχιμήδους Ψαμμίτης). Δέν εἶναι γνωστόν ποιά ἄντίδρασι βρῆκαν οἱ διδασκαλίες αὐτές τοῦ Ἀριστάρχου, ὅταν τίς δίδασκε στούς Ἀθηναίους, πού θεωροῦσαν κάθε τέτοια διδασκαλία ὡς βλασφημία ἤ «ἀθεΐα».Ὁ Πλούταρχος, πάντως, ἀναφέρει ὅτι ὑπεβλήθη μήνυσις ἐναντίον τοῦ Ἀριστάρχου γιά ἀθεΐα.

Τι ήταν οι Νεφελίμ στο βιβλίο του Ενώχ ;

Ο Ενώχ θεωρείται ότι είναι ο έβδομος μετά τον Αδάμ Πατριάρχης των Εβραίων που έζησε στα χρόνια πριν από τον Κατακλυσμό. Πατέρας του Μαθουσάλα, παππούς του Λάμεχ και προπάππος του Νώε, θεωρείται από τη χριστιανική παράδοση ως ένας από τους δύο προφήτες (ο άλλος είναι ο Ηλίας), οι οποίοι δεν πέθαναν αλλά ανελήφθησαν ζωντανοί στους ουρανούς. Πιστεύεται ότι και οι δύο θα επιστρέψουν στη Γη στα χρόνια του Αντίχριστου, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη και θα είναι οι τελευταίοι μάρτυρες της Πίστης πριν από τη Δευτέρα Παρουσία. (Αποκ. Ια’ 1 12).

Ωστόσο, αρκετοί αμφισβητούν την ιστορικότητα του προσώπου του Ενώχ, δεχόμενοι ότι αυτό αποτελεί συλλογικό τίτλο μιας τάξης ανθρώπων, εξελιγμένων πνευματικά, που δίδαξαν στους υπόλοιπους τις επιστήμες και τις τέχνες, όπως δέχεται το Θεοσοφικό σύστημα της Έλενας Μπλαβάτσκυ. Ο ίδιος κύκλος πιστεύει ότι συλλογικά είναι και τα ονόματα του Προμηθέα, του Ορφέα, του θεού Θωθ ή Ερμή, των Edris των μουσουλμάνων και άλλων προσώπων που αναφέρονται στη μυθολογία.

Στον Προφήτη Ενώχ αποδίδεται η συγγραφή ενός κειμένου, το οποίο περιέχει προφητείες για την έλευση του Μεσσία, για τη συντέλεια του κόσμου, μιλάει για την πτώση των αγγέλων και δίνει λεπτομερείς περιγραφές της κόλασης και του παράδεισου, των κινήσεων των πλανητών και των καιρικών φαινομένων καθώς και πολλά άλλα. Το βιβλίο αυτό, οι διδαχές του οποίου θεωρούνται ότι μεταφέρθηκαν μέσω της προφορικής παράδοσης, δεν συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και λογίζεται ως απόκρυφο κείμενο, αν και πιθανώς να έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο την Πεντάτευχο των Εβραίων αλλά ακόμα και την ίδια την Αποκάλυψη του απόστολου Ιωάννη και τις επιστολές των αποστόλων.

Οι πρώτοι πατέρες της εκκλησίας επηρεάστηκαν έντονα από αυτό και το εγκωμίασαν, όπως ο Άγιος Ειρηναίος, ο Ιουστίνος, ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρείας, ο Αθηναγόρας, ο απόστολος Πέτρος και ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος. Παρ ‘ όλα αυτά, κανείς εξ’ αυτών δεν συμφώνησε με τη διήγηση της πτώσης των αγγέλων, όπως θα δούμε παρακάτω. Γεγονός πάντως είναι ότι δεν θεωρείται αιρετικό βιβλίο, έστω και αν δεν συμπεριλαμβάνεται στην Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα με τους μελετητές το πιθανότερο είναι ότι γράφτηκε στην εβραϊκή γλώσσα, στα χρόνια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας και αυτό γιατί πολλές περιγραφές του, όπως του Παλαιού των Ημερών, μοιάζουν με αντίστοιχες περιγραφές του προφήτη Δανιήλ. Σίγουρο είναι δε ότι υπέστη παραλλαγές κατά τις αντιγραφές του και ενώ ήταν πασίγνωστο στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους, τα ίχνη του εξαφανίζονται περίπου στα τέλη του 8ου με αρχές του 9ου μ.Χ αιώνα. Οι Άγγλοι περιηγητές Bruce και Ruppel βρίσκουν ένα αντίγραφό του στην Αβυσσηνία, γραμμένο στην κοπτική γλώσσα και το 1811 γίνεται η μετάφρασή του στα αγγλικά από τον Επίσκοπο Lawrence και έπειτα και σε άλλες γλώσσες.

Όπως προαναφέρθηκε, το σημείο που ξεσήκωσε αντιδράσεις ήταν η διήγηση της πτώσης των αγγέλων. Η χριστιανική παράδοση θεωρεί πως ένας άγγελος, ο Εωσφόρος, πιθανότατα ο μέχρι τότε ανώτερος στην αγγελική ιεραρχία, λόγω της αλαζονείας του που τον έκανε να θέλει να γίνει υπεράνω του Θεού, αποστάτησε και οι άγγελοι χωρίστηκαν σε δύο παρατάξεις: σε εκείνους που τον ακολούθησαν και σε εκείνους που απάντησαν στο κάλεσμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Οι πρώτοι, μαζί με τον αρχηγό τους εξέπεσαν για πάντα από την ιεραρχία του Φωτός και μετατράπηκαν στους σκοτεινούς δαίμονες που από τότε επιβουλεύονται το Θείο έργο. Πάνω σε αυτή την άποψη έχουν δημιουργηθεί πολλές παραδόσεις από τη Ρωμαιοκαθολική και την Ορθόδοξη εκκλησία. Το βιβλίο του Ενώχ, όμως, έχει διαφορετική άποψη. Ας δούμε ποιά είναι αυτή.

«Και εγένετο όταν επληνθύνθησαν οι υιοί των ανθρώπων εν εκείναις ταις ημέραις εγεννήθησαν αυτοίς θυγατέραι ωραίαι και καλαί. Και εθεάσαντο αυτάς οι άγγελοι, υιοί ουρανού και είπον προς αλλήλους. Δεύτε εκλεξώμεθα εαυτοίς γυναίκας από των ανθρώπων και γεννήσωμεν εαυτοίς τέκνα. Και είπεν ο Σεμειαζάς προς αυτούς, ος ην άρχων αυτών. Φοβούμαι μη ου θελήσετε ποιήσαι το πράγμα τούτον και έσομαι εγώ μόνος οφειλέτης αμαρτίας μεγάλης. Απεκρίθησαν ουν αυτώ πάντες. Ομόσωμεν όρκω πάντες και αναθεματίσωμεν πάντες αλλήλους μη αποστρέψαι την γώμην ταύτην, μέχρις ουν αν τελέσωμεν αυτήν και ποιήσωμεν το πράγμα τούτον. Τότε ώμοσαν πάντες ομού και ανεθεμάτισαν αλλήλους εν αυτώ…»

«Και έλαβον εαυτοίς γυναίκας, έκαστος αυτών εξελέξαντο εαυτοίς γυναίκας και ήρξαντο εισπορεύεσθαι προς αυτάς και μιάνεσθαι εν αυταίς και εδίδαξαν αυτάς φαρμακείας και παοιδάς και ριζοτομίας και τας βοτάνας εδήλωσαν αυτάς. Αι δε εν γαστρί λαβούσιν ετέκοσαν γίγαντας μεγάλους εκ πηχών τρισχιλίων οίτινες κατήσθοσαν τους κόπους των ανθρώπων. Ως δε ουκ εδυνήθησαν αυτοίς οι άνθρωποι επιχορηγείν, οι γίγαντες ετόλμησαν επ’ αυτούς και κατησθίοσαν τους ανθρώπους και ήρξαντο αμαρτάνειν εν τοις πετεινοίς και τοις θηρίοις και ερπετείς και τοις ιχθύσιν και αλλήλων τας σάρκας κατεσθίειν και το αίμα έπινον. Τότε η γη ενέτυχεν κατά των ανόμων…»

Εμείς κι Εσείς -ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Εμείς είμαστε οι γιοι της θλίψης κι εσείς Οι γιοι της Χαράς. Είμαστε οι γιοι της Θλίψης Κι η Θλίψη είναι η σκιά ενός Θεού Που δε ζει στη χώρα της κακής καρδιάς.
Είμαστε πνεύματα θλιμμένα κι η Θλίψη Είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει σε μικρές καρδιές. Οταν εσείς γελάτε, εμείς κλαίμε και Θρηνούμε Κι αυτός που για μια φορά κάηκε και καθαρίστηκε με τα ίδια Του τα δάκρυα, Θα απομείνει αγνός για πάντα.

Εσείς δε μας καταλαβαίνετε, αλλά εμείς Σας προσφέρουμε τη συμπάθειά μας. Εσείς τρέχετε ορμητικά μαζί με το ρεύμα Του ποταμού της ζωής και δε γυρνάτε να μας δείτε. Ομως εμείς καθόμαστε στην όχθη και σας αγναντεύουμε. Και ακούμε τις παράξενες φωνές σας.

Δεν κατανοείτε εσείς το κλάμα μας, γιατί 0 Θόρυβος της μέρας γεμίζει τ αυτιά σας,
Τα μπλοκαρισμένα από τη σκληρή ουσία Των χρόνων της αδιαφορίας σας για την αλήθεια. Αλλ εμείς ακούμε τα τραγούδια σας, Γιατί ο ψίθυρος της νύχτας έχει ανοίξει Τις καρδιές μας. Σας βλέπουμε Να στέκεστε κάτω από το δείχτη του φωτός, Αλλά εσείς δεν μπορείτε να μας δείτε, Γιατί εμείς παραμένουμε Μες στο διαφώτιστικό σκοτάδι
.
Είμαστε οι γιοι της Θλίψης είμαστε οι ποιητές Και οι προφήτες και οι μουσικοί. Εμείς υφαίνουμε Ρούχα για τη θεά από τις κλωστές της καρδιάς μας. Κι εμείς γεμίζουμε τα χέρια των Αγγέλων Με τους σπόρους του εσώτερου εαυτού μας.

Εσείς είστε οι γιοι της επιδίωξης της γήινης Ευθυμίας. Απιθώνετε τις καρδιές σας στα χέρια Της Κενότητας, γιατί το άγγιγμα του χεριού Της είναι απαλό και ελκυστικό
.
Εσείς κατοικείτε στο σπίτι της Άγνοιας, Γιατί στο σπίτι της δεν υπάρχει καθρέφτης "Οπου να δείτε τις ψυχές σας.
Εμείς αναστενάζουμε κι από το στεναγμό μας Γεννιέται ο ψίθυρος των λουλουδιών και το θρόισμα Των φύλλων και το μουρμουρητό των ρυακιών.
Οταν μας χλευάζετε, οι βρισιές σας ανακατεύονται Με τη συντριβή των κρανίων και το Κροτάλισμα των δεσμών και το θρήνο της Αβύσσου. "Οταν εμείς κλαίμε, τα δάκρυά μας πέφτουν Στην καρδιά της Ζωής, όπως οι δροσοστάλες πέφτουν Από τα μάτια της Νύχτας στην καρδιά της Αυγής
• Κι όταν εσείς γελάτε, το περιπαιχτικό σας γέλιο Χύνει την Αυγή σαν το φαρμάκι της Οχιάς μέσα σε πληγή. Εμείς κλαίμε και συμμεριζόμαστε το δύστυχο Περιπλανώμενο και την πονεμένη Χήρα• αλλά εσεις Χαίρεστε και χαμογελάτε στο αντίκρισμα Του περίλαμπρου χρυσού.

Εμείς κλαίμε, γιατί αφουγκραζόμαστε το θρήνο των Φτωχών και τη Θλίψη των αδύνατων καταπιεσμένων. Αλλά εσείς γελάτε, γιατί δεν ακούτε άλλο εκτός Από το χαρούμενο ήχο των κρασοπότηρων.
Εμείς κλαίμε, γιατί τα πνεύματά μας είναι Για την ώρα χωρισμένα από το Θεό• μα εσείς γελάτε Γιατί τα σώματά σας είναι αστόχαστα στη γη.
Εσείς χτίσατε τις Πυραμίδες πανω στις καρδιες Των σκλάβων, αλλά οι πυραμίδες στέκονται τωρα Πάνω στην άμμο, μνημονευοντας στους αιωνες  Τη δική μας αθανασία και τη δική σας εξαφανιση

Εσείς χτίσατε τη Βαβυλώνα πάνω στα κόκαλα των  Αδύνατων και υψώσατε τα παλάτια της Νινευί πάνω στα Μνήματα των άθλιων. Μα η βαβυλώνα τωρα ειναι Μόνο το χνάρι της καμήλας πάνω στην κινούμενη  άμμο
Της ερήμου κι η ιστορία της επαναλαμβάνεται. Στα έθνη που ευλογούν εμάς και καταριούνται εσάς.

Εμείς σκαλίσαμε την 1σταρ σε σκληρό μάρμαρο Και την κάναμε να ριγεί στην ακινησία της Και να μιλά μέσ' από τη αφωνία της

Εμείς συνθέσαμε και παίξαμε το καταπραυντικό , Τραγούδι του Ναχαβάντ πάνω στις χορδές Και κάναμε το πνεύμα του Αγαπημένου να ρθει
 Φτερουγίζοντας στο στερέωμα κοντά μας
 Εμείς υμνήσαμε το Υπέρτατο ον με λογια κι εργα
 Τα λόγια έγιναν σαν του Θεού το λόγο και τα έργα "Εγιναν η υπερβολική αγάπη των αγγέλων.

Εσείς ακολουθείτε τη Διασκέδαση, που τα κοφτερά της νύχια "Εχουν ξεσκίσει χιλιάδες μάρτυρες στις αρένες Της Ρώμης και της Αντιόχειας. Μα εμείς ακολουθούμε Τη Σιωπή, που τα ευαίσθητά της δάχτυλα έχουν υφάνει Την Ιλιάδα, το Βιβλίο του Ιωβ και τους Θρήνους Του Ιερεμία.

Εσείς πλαγιάζετε με τη Λαγνεία, που η καταιγίδα της Σάρωσε χίλιες λιτανείες της ψυχής της Γυναίκας Και τις πέταξε στο λάκκο της ντροπής και της φρίκης... Μα εμείς αγκαλιάζουμε τη Μοναξιά, που στη Σκιά της γεννήθηκαν οι ομορφιές του "Αμλετ και του Δάντη.
Εσείς κολακεύετε την εύνοια της Απληστίας Και τα κοφτερά σπαθιά της Απληστίας Εχουν χύσει χίλια ποτάμια αίμα...
Αλλά εμείς γυρεύουμε τη συντροφιά της Αλήθειας Και τα χέρια της Αλήθειας έφεραν Γνώση Από τη Μεγάλη Καρδιά του Κύκλου του Φωτός.
Είμαστε οι γιοι της θλίψης κι εσείς οι Γιοι της Χαράς. Κι ανάμεσα στη Θλίψη μας και στη Χαρά σας, είν' έν' ανώμαλο και στενό μονοπάτι Που τα ορμητικά άλογά σας δεν μπορούν να το τα-ξιδέψουν Και τα μεγαλόπρεπα αμάξια σας δεν μπορούν να το περάσουν.

Εμείς λυπούμαστε τη μικρότητά σας, όπως εσείς μισείτε Το μεγαλείο μας• κι ανάμεσα στη λύπη μας και στο Μίσος σας, ο Χρόνος κοντοστέκεται απορημένος.
 Εμείς Σας πλησιάζουμε σαν φίλοι, αλλά εσείς μας κάνετε επίθεση σαν σε εχθρούς. Κι ανάμεσα στη φιλία μας και στην έχτρα σας, Είν' ένα βαθύ φαράγγι όπου ρέουν αίμα και δάκρυα.
Εμείς χτίζουμε παλάτια για σας κι εσείς ανοίγετε Τάφους για μας• κι ανάμεσα στην ομορφιά του παλατιού Και τη σκοτεινιά του τάφου, η Ανθρωπότητα βαδίζει Σαν ένας φρουρός με σιδερένια όπλα.

Σκορπίζουμε τριαντάφυλλα στο δρόμο σας κι εσείς Στρώνετε αγκάθια στα κρεβάτια μας. Κι ανάμεσα στα ρόδα Και στ αγκάθια, η Αλήθεια κοιμάται ταραγμένη.
Από την αρχή του κόσμου πολεμήσατε την Ευγενική μας δύναμη με τη σκληρή σας αδυναμία• Κι όταν Θριαμβεύετε επάνω μας για μιαν ώρα Κράζετε και κραυγάζετε εύθυμα Σαν τα βατράχια στο νερό. Κι όταν εμείς σας Καταχτούμε και σας υποτάσσουμε για έναν Αιώνα, Μένουμε σαν άφωνοι γίγαντες.

***
Εσείς σταυρώσατε τον Ιησού και σταθήκατε από κάτω Βλαστημώντας και χλευάζοντάς τον• αλλά στο τέλος Αυτός κατέβηκε και νίκησε τις γενεές Και περπάτησε ανάμεσά σας σαν ήρωας, γεμίζοντας το Σύμπαν με τη δόξα Του και την ομορφιά Του.

Εσείς δηλητηριάσατε το Σωκράτη και λιθοβολήσατε τον Παύλο, Χαλάσατε τον Αλί Ταλίμπ και δολοφονήσατε το Ματχάτ Πασά κι όμως, αυτοί οι αθάνατοι είναι Μαζί μας για πάντα μπροστά στην Αιωνιότητα.

Αλλά εσείς ζείτε στη μνήμη των ανθρώπων Σαν πτώματα πάνω στο πρόσωπο της γης και δεν μπορείτε Να βρείτε ένα φίλο που να σας θάψει Στο σκοτάδι της ανυπαρξίας και της λησμονιάς, Που αναζητήσατε στη γη.

Είμαστε οι γιοι της Θλίψης κι η Θλίψη είναι ένα πλούσιο σύννεφο, που κατακλύζει τα πλήθη με Γνώση και Αλήθεια
. Είστε οι γιοι της Χαράς Κι όσο ψηλά κι αν φτάσει η Χαρά σας, Θα καταστραφεί, αυτό είναι νόμος του Θεού,
 Μπροστά στους ανέμους τ' ουρανού καί Θα διασκορπιστεί Στο Τίποτα, γιατί δεν είναι τίποτα πάρεξ μια λεπτή και Ταλαντευόμενη στήλη καπνού.

«Έξυπνο» σπίτι περιστρέφεται ανάλογα με τον καιρό!

Οι Βρετανοί σχεδιαστές David Ben Grünberg και Daniel Woolfson επινόησαν τη δημιουργία ενός σπιτιού που όχι μόνο εντυπωσιάζει με το design του αλλά διακρίνεται και για την… εξυπνάδα του, καθώς μπορεί να περιστρέφεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την αλλαγή του καιρού κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ έχει τη δυνατότητα να πάρει μέχρι και οκτώ διαφορετικά σχήματα!



Το Dynamic D House, όπως ονομάζεται, αρχικά σχεδιάστηκε ως μέρος της πτυχιακής εργασίας του Grünberg, ως ένα σπίτι για τη Λαπωνία, το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις ακραίες θερμοκρασίες της περιοχής.»Στην πορεία σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να το προσαρμόσω έτσι ώστε να ταιριάζει σε κάθε τόπο», εξηγεί ο ίδιος.



Οι σχεδιαστές ανέπτυξαν τη μορφή του σπιτιού γύρω από το μαθηματικό τύπο του Henry Dudeney που μετατρέπει ένα ισόπλευρο τρίγωνο σε τετράγωνο, διαχωρίζοντας το κτίριο σε τέσσερις ξεχωριστές ενότητες. Οι εσωτερικοί χώροι μπορούν να γίνουν εξωτερικοί, με το άνοιγμα των τοίχων προς τα έξω, όταν ο καιρός το επιτρέπει.



Επιπλέον, ολόκληρο το σπίτι είναι τοποθετημένο επάνω σε ειδικές ράγες και μπορεί να περιστραφεί κατά τη διάρκεια της μέρας, ακολουθώντας την κατεύθυνση του ήλιου, έτσι ώστε όλα τα δωμάτια να εκμεταλλεύονται τη ζέστη στο έπακρο. Είναι μια κατασκευή που μπορεί να τοποθετηθεί σε διαφορετικά εδάφη, ανάλογα με την επιλογή των ιδιοκτητών, δίπλα στη θάλασσα ή στην έρημο, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως το «σπίτι των τεσσάρων εποχών».

http://perierga.gr

Ο Γλάρος Ἰωνάθαν

https://docs.google.com/document/pub?id=1G2R1IgsGrgzHJHF_clSGGyoWMMrkIf9L4HWihI305Ag

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Ο Πλούταρχος στο έργο του «Θησεύς», αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν να ανοίγει η γη μπροστά τους και να ξεπροβάλει ο Θησέας από μέσα της κυνηγώντας τους Πέρσες. Ακόμα πολλοί είδαν τον ημίθεο Ηρακλή με το ρόπαλό του να ανοίγει τις σειρές των Ανατολιτών.

Ο Παυσανίας στα “ΑΤΤΙΚΑ” (Ι, 15,3) αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν ανθρώπους άγνωστης ταυτότητας να πολεμούν δίπλα τους και μας δίνει μια παραστατική εικόνα για την μάχη που διεξήχθη. Αναφέρει ότι ο Θησέας παριστάνεται να βγαίνει από την γη. Επίσης αναφέρεται και ο ημίθεος Ηρακλής να λαμβάνει μέρος στην μάχη. Μας μιλάει επίσης για την θεά Αθηνά η οποία επίσης έπαιρνε μέρος στην μάχη πάνοπλη, και οδηγούσε ένα άρμα με τέσσερα άλογα. Ακόμα στο πλευρό των Αθηναίων ήταν και ο θεός Πάνας ο οποίος μαζί με τους Πανίσκους του σκόρπισαν τον τρόμο και τον πανικό στους Πέρσες και οι τελευταίοι τράπηκαν σε φυγή. Ο Ηρόδοτος γράφει (ΣΤ ‘,105) ότι ο Φειδιππίδης (δρομέας μεγάλων αποστάσεων) κατά την διαδρομή του προς την Σπάρτη, λίγο πριν την μάχη, είδε στο Παρθένιον όρος τον θεό Πάνα.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που διηγήθηκε ο Φειδιππίδης στους Αθηναίους, τον συνάντησε ο Πάνας στην περιοχή του Παρθένιου όρους παραπάνω από τον Τεγέα. Τον φώναξε με το όνομά του και τον ρώτησε γιατί δεν φροντίζουν οι Αθηναίοι γι’ αυτόν, ενώ ο ίδιος τους είχε βοηθήσει κατά το παρελθόν και ότι το ίδιο θα κάνει και στο μέλλον. Οι Αθηναίοι μετά την νίκη τους λοιπόν του αφιέρωσαν ένα σπήλαιο που βρίσκεται στην βόρεια πλευρά της ακρόπολης και ο στρατηγός της μάχης του Μαραθώνα, ο Μιλτιάδης, μερίμνησε για την κατασκευή αγάλματος του θεού, το οποίο έφερε την επιγραφή “Τον τραγόπουν εμέ Πάνα, τον Αρκάδα, τον κατά Μήδων, τον μετ’ Αθηναίων, στήσατο Μιλτιάδης”.
 Τέλος η εμφάνιση ενός χωρικού με επίμηκες όπλο (όχι δόρυ ή κάτι άλλο γνωστό) έρχεται να ολοκληρώσει το πέπλο των μυστηρίων που συνέβησαν στην ιστορική εκείνη μάχη. Ο συγκεκριμένος «χωρικός» λοιπόν εθεάθη να φονεύει πολλούς από τους βαρβάρους και μετά το πέρας της μάχης εξαφανίστηκε. Οι έλληνες που μάχονταν δίπλα του αδυνατούσαν να τον κοιτάξουν κατάματα. Ένας που τόλμησε, τυφλώθηκε. Μετά την μάχη, οι Αθηναίοι έσπευσαν να ρωτήσουν το μαντείο των Δελφών γι’ αυτόν και έλαβαν την απάντηση: «Να τιμήσετε τον ήρωα Εχετλαίο» μετά από αυτό ανήγειραν μνημείο με λευκό μάρμαρο..

ΣΚΛΑΒΙΑ-ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Σκλαβιά 

Οι άνθρωποι είναι σκλάβοι της Ζωής κι η σκλαβιά κάνει τις μέρες τους να ξεχειλίζουν από θλίψη κι απόγνωση και τις νύχτες τους να πλημμυρίζουν από δάκρυα και αγωνία. Απ' τη μέρα που γεννήθηκα για πρώτη φορά, πέ-ρασαν κιόλας εφτά χιλιάδες χρόνια κι από τότε, δε σταμάτησα να παρακολουθώ τους σκλάβους της Ζωής να σέρνουν τις βαριές τους αλυσίδες.
Γύρισα σ' Ανατολή και Δύση και περιπλανήθηκα στο Φως και τη Σκιά της Ζωής. Είδα λιτανείες πολιτισμών να περνάνε απ το φως στο σκοτάδι και να σέρνονται στην κόλαση απ' τις εξευτελισμένες ψυχές που λύγιζαν κάτω απ τα δεσμά της σκλαβιάς. 0 ισχυρός αλυσοδένεται και υποδουλώνεται. ενώ ο πιστός λατρεύει γονατιστός τα είδωλα. Ακολούθησα τον άνθρωπο στην πορεία του απ' τη Βαβυλώνα ως το Κάιρο κι απ' την Αιν Ντουρ στη Βαγδάτη και πρόσεξα τα ίχνη απ` τις αλυσίδες του πάνω στην άμμο. "Ακουσα τη Θλιβερή ηχώ των ταραγμένων χρόνων που επαναλάμβαναν τα λιβάδια κι οι κοιλάδες. Επισκέφτηκα ναούς, μπήκα μέσα σε ανάκτορα και κάθισα σε Θρόνους. Και είδα το μαθητευόμενο σκλάβο του τεχνίτη, τον τεχνίτη σκλάβο του αφέντη, τον αφέντη σκλάβο του στρατιώτη. το στρατιώ-τη σκλάβο του έπαρχου, τον έπαρχο σκλάβο του βασιλιά, το βασιλιά σκλάβο του ιερέα και τον ιερέα σκλάβο του είδωλου... Και το είδωλο δεν είναι τίποτ' άλλο παρά χώμα που ο Σατανάς του 'δωσε σχήμα και το έστησε πάνω σ' ένα σωρό από κρανία.
 Μπήκα στις επαύλεις των πλούσιων κι επισκέφτηκα τις καλύβες των φτωχών. Είδα το μωρό να θηλάζει απ το στήθος της μάνας το γάλα της σκλαβιάς και το μικρό παιδί να μαθαίνει με το αλφάβητο την υποταγή. Οι κάρες φοράνε ρούχα άχρωμα κι ασφυκτικά και οι γυναίκες κοιμούνται δακρυσμένες πάνω σε κρεβάτια υπακοής και νόμιμης συγκατάθεσης. Συντρόφεψα τους λαούς απ' το Γάγγη ως τον Ευφράτη• απ' το δέλτα του Νείλου ως τους σιτοβολώνες της Ασσυρίας• απ' τις αρένες των Αθηνών ως τις εκκλησίες της Ρώμης απ' τις τρώγλες της Κωνσταντινούπολης ως τα παλάτια της Αλεξάνδρειας... Κι όμως, παντού είδα τη σκλαβιά να Θριαμβεύει σε μια λαμπρή λιτανεία άγνοιας. Είδα τους ανθρώπους να θυσιάζουν τα νεαρά βλαστάρια τους στα πόδια του είδωλου, αποκαλώντας το Θεό• να χύνουν κρασί και άρωμα στα πόδια του. αποκαλώντας το Βασίλισσα• να καίνε θυμίαμα μπροστά του, λέγοντάς το Προφήτη να γονατίζουν και να το λατρεύουν, αποκαλώντας το Νόμο• να μάχονται και να πεθαίνουν γι' αυτό, αποκαλώντας το Πατριωτισμό• να υποκύπτουν στο Θέλημά του, αποκαλώντας το Σκιά του Θεού στη γη ,να καταστρέφουν και να αφανίζουν σπίτια και καλλιτεχνήματα νια χάρη του, αποκαλώντας το Αδελφότητα• να μοχθούν, να κλέβουν και να εργάζονται γι αυτό, αποκαλώντας το Επιτυχία κι Ευτυχία• να σκοτώνουν για χάρη του, λέγοντάς το Ισότητα. Το είδωλο αυτό έχει πολλά ονόματα, αλλά μόνο μια φύση. Παρουσιάζεται σε πολλές μορφές. αλλά είναι φτιαγμένο από ένα μόνο στοιχείο. Στην πραγματικότητα, είναι μια αιώνια αρρώστια που η κάθε γενιά μεταβιβάζει στην επόμενη.
Βρήκα την τυφλή σκλαβιά που δένει το παρόν των ανθρώπων με το παρελθόν των προγόνων τους και τους εξωθεί να παραμένουν πιστοί στα έθιμα και τις παραδόσεις τους, αποδίνοντας αρχαία πνεύματά σε σύγχρονα σώματα. Βρήκα τη βουβή σκλαβιά που ενώνει έναν άντρα με μια γυναίκα που απεχθάνεται και βάζει το κορμί της γυναίκας στο κρεβάτι ενός μισητού σύζυγου, απονεκρώνοντας Ψυχικά και τους δυό. Βρήκα την κουφή σκλαβιά που πνίγει την Ψυχή και την καρδιά, κάνοντας τον άνθρωπο άδεια ηχώ μιας φωνής κι αξιοθρήνητη σκιά ενός κορμιού. Βρήκα την ανάπηρη σκλαβιά που βάζει το λαιμό του ανθρώπου κάτω απ' το ζυγό του τύραννου και παραχωρεί δυνατά κορμιά μ' αδύνατα μυαλά στους γιους της Απληστίας που θα τα χρησιμοποιήσουν σαν όργανα για να επιβάλουν τη θέλησή τους. Βρήκα την απαίσια σκλαβιά που κατεβαίνει απ' τον ουρανό με τα πνεύματα των βρεφών και μπαίνει στο σπίτι της Αθλιότητας, όπου συζούν η Ανάγκη και η "Αγνοια, η Ταπείνωση και η Απελπισία. Και τα παιδιά μεγαλώνουν άθλια και ζουν σαν εγκληματίες και πεθαίνουν σαν τιποτένια αποβράσματα.
Βρήκα την ύπουλη σκλαβιά που δίνει στα πράγματα διαφορετικά ονόματα - αποκαλώντας τη βλακεία ευφυΐα, την κενότητα γνώση, την αδυναμία τρυφερότητα και τη δειλία επίμονη άρνηση. Βρήκα τη διεστραμμένη σκλαβιά που κάνει τις γλώσσες των αδύνατων να κινούνται από φόβο και να μιλούν για πράγματα διαφορετικά απ αυτά που νιώθουν και δεν τολμούν να συλλογιστούν το χάλι τους, παρά γίνονται άδεια ασκιά που ακόμα κι ένα μικρό παιδί μπορεί να τα διπλώσει ή υα τα κρεμάσει. Βρήκα τη σκλαβιά της υποταγής που απλώνεται πάνω σ' ένα έθνος, αναγκάζοντάς το να υπακούει στους νόμους και τους κανόνες ενός άλλου έθνους και τη δέσμευση να γίνεται πιο ισχυρή μέρα με τη μέρα. Βρήκα την αιώνια σκλαβιά που στεφανώνει τους γιους των ηγεμόνων και των βαοιλιάδων και  δε δινει δεκάρα για την πραγματική αξία.
Βρήκα τη μαύρη σκλαβιά που καίει με ντροπή και καταισχύνη τους αθώους γιους των εγκληματιών. Οταν σκέφτομαι τη σκλαβιά. βλέπω ότι διαθέτειις καταχθόνιες ιδιότητες της συνέχειας και της μεταδοτικότητας.
'Οταν κουράστηκα να παρακολουθώ τις ταραγμένες εποχές και βαρέθηκα να θωρώ τις ατέλειωτες λιτανείες των απολιθωμένων ανθρώπων, προχώρησα μονάχος στην Κοιλάδα της Σκιάς της Ζωής, όπου το παρελθόν προσπαθεί να κρυφτεί στην ενοχή του κι η ψυχή του μέλλοντας αναδιπλώνεται ται κουρνιάζει απαθής για πολύν καιρό. Εκεί, στην όχθη του Ποταμού του Αίματος και των Δακρύων που έσερνε το διάβα του σαν δηλητηριώδης οχιά κι έστριβε σαν τα όνειρα των εγκληματιών, έστησα αυτί στους τρομαγμένους ψίθυρους που έβγαζαν τα φαντάσματα των σκλάβων κι έμεινα να κοιτάζω πέρα στην ανυπαρξία. Σαν έφτασαν τα μεσάνυχτα και τα πνεύματα βνήκαν απ τις φωλιές τους, είδα ένα μισοπεθαμένο φάντασμα να πέφτει στα γόνατα και να κοιτάζει το φεγγάρι.
Το πλησίασα και το ρώτησα: Ποιο είναι το όνομά σου;». «Το όνομά μου είναι Ελευθερία», μου αντιγύοισε αυτή η σκιά που έμοιαζε με πτώμα. «Πού είναι τα παιδιά σου;». συνέχισα. Κι η Ελευθερία, ισχνή και με δακρυσμένο πρόσωπο: μου αποκρίθηκε: «Το ένα πέθανε στο Σταυρό. το δεύτερο τρελάθηκε κα το τρίτο δε γεννήθηκε ακόμα».
Απομακρύνθηκε κουτσαίνοντας και συνέχισε να ψελλίζει, αλλά η ομίχλη στα μάτια του κι οι κραυγές στην καρδιά μου δε μ' άφηναν να δω μήτε ν' ακούσω.

ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Χαλίλ Γκιμπράν

Ο Γκιμπράν Χαλίλ Γκιμπράν (αραβικά: جبران خليل جبران‎ ​), ή Χαλίλ Γκιμπράν, ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στον Λίβανο στις 6 Ιανουαρίου του 1883, σύμφωνα με το πιστοποιητικό της γέννησής του, καταχωρημένο στο Μπσαρί της σημερινής Δημοκρατίας του Λιβάνου, στις πλαγιές του Ουάντι Καντίσα. Τα εκατομμύρια των αραβόφωνων λαών που γνωρίζουν τα κείμενά του, τον θεωρούν διάνοια της εποχής του.
Η φήμη και η επίδρασή του, όμως, απλώθηκαν πέρα από την Εγγύς Ανατολή. Η ποίησή του μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Τα σχέδια και οι πίνακές του εκτέθηκαν σε πολλές πρωτεύουσες του κόσμου. Ο Αύγουστος Ροντέν, ο δάσκαλός του, τα συνέκρινε με εκείνα του Γουΐλιαμ Μπλέικ. Εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τα τελευταία χρόνια της ζωής του άρχισε να γράφει στην αγγλική γλώσσα. Ο Προφήτης, το γνωστότερο ίσως, μαζί με τα έργα του, που εκδόθηκαν με τα μυστικιστικά του σχέδια, αγαπήθηκαν από αναρίθμητους αναγνώστες, που βρίσκουν μέσα τους μια έκφραση των βαθύτερων συλλήψεων της καρδιάς και του νου. Στις 22 Αυγούστου του 1931, ο Γκιμπράν πέθανε στην ηλικία των 48 ετών σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, από κίρρωση του ήπατος. Η σορός του μεταφέρθηκε τον Ιούλιο του 1931 για να ταφεί σύμφωνα με τη θέλησή του στο Μπσαρί, την ιδιαίτερη πατρίδα του.


«`Η ψυχή μου είναι ο σύμβουλός μου, καί μ' έμαθε ν' ακούω τίς φωνές πού καμιά γλώσσα δέ βγάζει καί κανένα λαρύγγι δέν ψελλίζει. Πρίν ακούσω τίς συμβουλές τής ψυχής μου, ήμούν ανίκανος νά νιώσω τή μαγεία τού ήχού, ήξερα μόνο τό βουητό καί τίς άγριες κραυγές τον πλήθούς. Μά τώρα μπορώ γεμάτος γαλήνη νά νιώσω τή μελωδία τής σιωπής καί ν' ακούσω μέσα της τούς ύμνους τών αίώνων πού τραγουδούν τήν ούράνια έξαρση κι αποκαλύπτουν τής Αίωνιότητας τά μυστικά».
Χαλίλ Γχιμπράν

«`Η μητέρα είναι τά πάντα στή ζωή αυτή είναι παρηγόρια στή θλίψη, έλπίδα στήν απελπισία καί δύναμη στήν αδυναμία. Είναι πηγή συμπόνιας, ύπομονής καί συγγνώμης. "Οποιος έχασε τή μητέρα τον, έχασε τήν αγκαλιά πού τόν ξεκουράζει, τό χέρι πού τού δίνει στοργή καί τά μάτια πού τόν βλέπούν σέ κάθε τον βήμα».
 'Από Τά Σπασμένα Φτερά
«Λένε πώς είμ' έχθρός τών δίκαιων νόμων, τών οίκογενειακών δεσμών καί τών παραδόσεων. Λένε τήν αλήθεια. Δέν αγαπώ τούς νόμούς πού έφτιαξε ό άνθρωπος. 'Αγαπώ τήν άγια καί πνευματική ευγένεια, άπ' όπου θά 'πρεπε ν' αναβλύζει κάθε νόμος σ' αυτή τή γή, γιατί ή εύγένεια αυτή είν' ή σκιά τού Θεού στόν άνθρωπο».
 'Από μιά έπιστολή τού Χαλίλ Γχιμπράν σέ μιά ξαδέλφη του


EIΠΕ..



   Την αυγή μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας.
• Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει!
Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου!
Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!
• Η σοφία παύει να είναι σοφία, όταν γίνεται πολύ περήφανη για να κλάψει, πολύ σοβαρή για να γελάσει και πολύ εγωιστική για να αναζητήσει κάτι περισσότερο από την ίδια.
• Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγε τον.
Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μόρφωσέ το.
Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνα τον.
Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησε τον.
• Διαλέγουμε τις χαρές και τις λύπες μας πολύ πριν τις ζήσουμε.
• Η λογική, όταν κυβερνά μόνη της, είναι μια περιοριστική δύναμη.
• Γενναιοδωρία δεν είναι να μου δίνεις αυτό που εγώ χρειάζομαι περισσότερο από σένα, αλλά αυτό που εσύ χρειάζεσαι περισσότερο από μένα.
• Η λίγη γνώση που ενεργεί αξίζει απείρως περισσότερο από την πολλή γνώση που αδρανεί.
• Το πιο βασανιστικό μαρτύριο δεν είναι η κόλαση. Κόλαση είναι η άδεια καρδιά.
• Η ζωή χωρίς ελευθερία είναι σαν σώμα χωρίς ψυχή.
• Υπερβολή είναι μια αλήθεια που έχασε την ψυχραιμία της.
• Κάθε δράκος γεννά και έναν Άγιο Γεώργιο που θα σκοτώσει τον δράκο.
• Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα από αυτά που μπορείς. Υπερηφάνεια είναι να παίρνεις λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι.
• Η επιθυμία είναι το μισό της ζωής. Η αδιαφορία είναι το μισό του θανάτου.
• Κάθε άνθρωπος στη γη είναι απόγονος όλων των αρχόντων και όλων των σκλάβων που έζησαν ως τώρα.
• Ζωή χωρίς αγάπη είναι σαν δέντρο χωρίς άνθη και καρπούς.
• Τα λόγια μας δεν είναι παρά ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το μεγάλο γλέντι του μυαλού.
• Πιότερο αγαπητό το επιθυμητό από το αποχτημένο.
• Η αγάπη και η αμφιβολία δεν μιλιούνται ποτέ μεταξύ τους.
• Ο πιο αξιολύπητος από όλους τους ανθρώπους είναι αυτός που μετατρέπει τα όνειρά του σε ασήμι και χρυσάφι.
• Ο πραγματικά σοφός δάσκαλος δεν είναι αυτός που σε σπρώχνει μέσα στον οίκο της σοφίας, αλλά αυτός που σε οδηγεί στο κατώφλι του μυαλού σου.
• Ο θάνατος μοιάζει περισσότερο με ένα προφήτη που δεν τον τιμούν στον ίδιο του τον τόπο ή με έναν ποιητή που είναι ξένος για το λαό του.
• Να πιστεύεις στα όνειρα, γιατί σ’ αυτά είναι κρυμμένη η πύλη της αιωνιότητας.

ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ ΦΥΣΙΚΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ Β ΛΥΚΕΙΟΥ

https://docs.google.com/document/d/1MJLAxdkZ9gdnYAGzjKxwRWvTQN8NOVZby8T_qtvSgBI/edit

ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ ΦΥΣΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ 2012-2013

1. ΚΑΜΠΥΛΟΓΡΑΜΜΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ: ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΒΟΛΗ, ΚΥΚΛΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

1.1 − Οριζόντια βολή (σελ. 6−9)
1.2 − Ομαλή κυκλική κίνηση (σελ. 10−14)
1.3 − Κεντρομόλος δύναμη (σελ. 15−17)
1.4 − Μερικές περιπτώσεις κεντρομόλου δύναμης (σελ. 18−23)
Ένθετα: Από τον Αριστοτέλη στο Νεύτωνα − Ντετερμινισμός ή χάος (σελ. 23−28)
Ερωτήσεις – Ασκήσεις – Προβλήματα (σελ. 31−36)

2. ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΜΗΣ

2.1 − Η έννοια τού συστήματος − Εσωτερικές και εξωτερικές δυνάμεις (σελ. 39−43)
2.2 − Το φαινόμενο τής κρούσης (σελ. 44–45)
2.3 − Η έννοια τής ορμής (σελ. 46)
2.4 − Η δύναμη και η μεταβολή τής ορμής (σελ. 47−51)
2.5 − Η αρχή διατήρησης τής ορμής (σελ. 52−55)
2.6 − Μεγέθη που δε διατηρούνται στην κρούση (σελ. 56)
2.7 − Εφαρμογές στη διατήρηση τής ορμής (σελ. 57−59)
Ερωτήσεις − Ασκήσεις − Προβλήματα (σελ. 61−68)

3. ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΩΝ ΦΟΡΤΙΩΝ

Εισαγωγικό ένθετο (σελ. 70−76)
3.1 − Ο νόμος τού Coulomb (σελ. 78−81)
3.2 − Ηλεκτρικό πεδίο − Ένταση − Δυναμικές γραμμές (σελ. 82−88)
3.3 − Ηλεκτρική δυναμική ενέργεια (σελ. 89−91)
3.4 − Δυναμικό − Διαφορά δυναμικού (σελ. 92−96)
3.5 − Πυκνωτές (σελ. 97−102)
Στρατηγική επίλυσης προβλημάτων (σελ. 104−105)
Λυμένα προβλήματα (σελ. 106−110)
Ερωτήσεις – Δραστηριότητες − Προβλήματα (σελ. 111−124)
Ένθετα: Κεραυνός − Αλεξικέραυνο − Πυκνωτές και ανθρώπινο σώμα − Βενιαμίν Φραγκλίνος (σελ. 125−127)

4. ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΣΜΟΣ

4.1 − Μαγνητικό πεδίο (σελ. 130−135)
4.2 − Μαγνητικό πεδίο ρευματοφόρων αγωγών (σελ. 136−141)
4.3 − Ηλεκτρομαγνητική δύναμη (σελ. 142−147)
4.4 − Η ύλη μέσα στο μαγνητικό πεδίο (σελ. 148−150)
4.5 − Εφαρμογές ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων (σελ. 151−154)
4.6 − Ηλεκτρομαγνητική επαγωγή (σελ. 155−164)
Στρατηγική επίλυσης προβλημάτων (σελ. 167−168)
Λυμένα προβλήματα (σελ. 169−171)
Ερωτήσεις – Δραστηριότητες − Προβλήματα (σελ. 172−194)
Ένθετα: Η ζώνη ακτινοβολίας τής Γης − Το μαγνητικό πεδίο τής Γης − Ο ιπτάμενος βάτραχος (σελ. 195−198)

5. ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΤΑΛΑΝΤΩΣΕΙΣ

5.1 − Περιοδικά φαινόμενα (σελ. 201−203)
5.2 − Γραμμική αρμονική ταλάντωση με ιδανικό ελατήριο (σελ. 204−212)
5.3 − Απλό εκκρεμές (σελ. 213−216)
Στρατηγική επίλυσης προβλημάτων (σελ. 218)
Λυμένα προβλήματα (σελ. 219−220)
Ερωτήσεις – Δραστηριότητες − Προβλήματα (σελ. 221−233)
Ένθετο: Μουσικά όργανα (σελ. 234−235)

Το πτυχίο του Άλμπερτ Αϊνστάιν

Το  πτυχίο του Άλμπερτ Αϊνστάιν που πήρε στην ηλικία των 17 και δείχνει την τελική βαθμολογία του (σε κλίμακα 1-6) από το Aargau Kantonsschule

Enola Gay

Ένα βομβαρδιστικό Boeing B-29 Superfortress με το όνομα «Enola Gay» ήταν το αεροσκάφος που που έριξε την πυρηνική βόμβα με κωδική ονομασία «Little Boy» πάνω από τη Χιροσίμα στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν το πρώτο αεροσκάφος που έριξε ατομική βόμβα ως όπλο πολέμου.

Νέος «μανδύας» κάνει... αόρατα τα αντικείμενα!

Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να δημιουργήσουν για πρώτη φορά έναν «μανδύα» που καλύπτει καλύτερα από κάθε άλλη φορά ένα αντικείμενο, κάνοντάς το αόρατο στα μάτια των παρατηρητών.

Πρόκειται για ακόμα ένα σημαντικό βήμα στην τεχνολογία της «αορατότητας».

Μέχρι τώρα, τα προς εξαφάνιση αντικείμενα αντανακλούσαν έστω κι ένα μικρό μέρος του φωτός, ενώ αυτήν τη φορά ένας κύλινδρος διαμέτρου 7,5 εκατοστών και ύψους ενός εκατοστού έγινε τελείως αόρατος στο φάσμα των μικροκυμάτων (και όχι του ορατού φωτός, κάτι δυσκολότερο, καθώς αυτό έχει πιο μικρό μήκος κύματος από τα μικροκύματα).

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντέιβιντ Σμιθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για τα νέα υλικά «Nature Materials», σύμφωνα με το BBC, πέτυχαν ώστε το φως (των μικροκυμάτων) να «γλιστράει» τελείως γύρω από το καλυμμένο αντικείμενο, χωρίς να αφήνει καμία αντανάκλαση, άρα και κανένα ίχνος του τελευταίου.

Η ιδέα ενός «μανδύα αορατότητα» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2006 με ένα άρθρο στο περιοδικό «Science» από τον φυσικό Τζον Πέντρι του Imperial College του Λονδίνου, σε συνεργασία με τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς Ντέιβιντ Σμιθ και Ντέιβιντ Σούριγκ του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ. Έκτοτε, έχουν αναληφθεί πολλές προσπάθειες σε διάφορα μέρη του κόσμου, με διάφορα υλικά (τα λεγόμενα «μετα-υλικά») και σε διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.