Το παράδειγμα του ηγέτη

ἰέναι μὲν τὴν στρατιὰν διὰ ψάμμου τε καὶ τοῦ καύματος ἤδη ἐπιφλέγοντος, ὅτι πρὸς ὕδωρ ἐχρῆν ἐξανύσαι· τὸ δὲ ἦν πρόσθεν τῆς ὁδοῦ· καὶ αὐτόν τε Ἀλέξανδρον δίψει κατεχόμενον μόλις μὲν καὶ χαλεπῶς, πεζὸν δὲ ὅμως ἡγεῖσθαι· ὣς δὲ καὶ τοὺς ἄλλους στρατιώτας, οἶάπερ φιλεῖ ἐν τῷ τοιῷδε, κουφοτέρως φέρειν τοὺς πόνους ἐν ἰσότητι τῆς ταλαιπωρήσεως. ἐν δὲ τούτῳ τῶν ψιλῶν τινας κατὰ ζήτησιν ὕδατος ἀποτραπέντας ἀπὸ τῆς στρατιᾶς εὑρεῖν ὕδωρ συλλελεγμένον ἔν τινι χαράδρᾳ οὐ βαθείᾳ, ὀλίγην καὶ φαύλην πίδακα· καὶ τοῦτο οὐ χαλεπῶς συλλέξαντας σπουδῇ ἰέναι παρ’ Ἀλέξανδρον, ὡς μέγα δή τι ἀγαθὸν φέροντας· ὡς δὲ ἐπέλαζον ἤδη, ἐμβαλόντας ἐς κράνος τὸ ὕδωρ προσενεγκεῖν τῷ βασιλεῖ. τὸν δὲ λαβεῖν μὲν καὶ ἐπαινέσαι τοὺς κομίσαντας, λαβόντα δὲ ἐν ὄψει πάντων ἐκχέαι· καὶ ἐπὶ τῷδε τῷ ἔργω ἐς τοσόνδε ἐπιρρωσθῆναι τὴν στρατιὰν ξύμπασαν ὥστε εἰκάσαι ἄν τινα πότον γενέσθαι πᾶσιν ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ τὸ πρὸς Ἀλεξάνδρου ἐκχυθέν.  
Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, 6, 26
Μτφρ: Βάδιζε, λοιπόν η στρατιά μέσα στην έρημο κάτω από φοβερό καύσωνα, διότι έπρεπε να φτάσει σε μέρος με νερό. Αλλά αυτό απείχε ακόμα αρκετά και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, καταπονούμενος από τη δίψα, με κόπο και με δυσκολία, όμως πεζός οδηγούσε το στράτευμα. Με τον ίδιο τρόπο και οι άλλοι στρατιώτες, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιστάσεις, υπόφεραν ευκολότερα τους κόπους, καθώς συμμετείχαν εξίσου όλοι στην ταλαιπωρία. Στο μεταξύ κάποιος από τους ελαφρά οπλισμένους, που είχαν απομακρυνθεί από τη στρατιά προς αναζήτηση νερού, βρήκαν νερό συγκεντρωμένο σε κάποια μικρή χαράδρα από μια μικρή και ασήμαντη πηγή. Το μάζεψαν λοιπόν εύκολα και έτρεξαν βιαστικά προς τον Αλέξανδρο, με την ιδέα ότι του έφερναν κάτι σπουδαίο και όταν πλησίαζαν, έβαλαν σε ένα κράνος το νερό και το πρόσφεραν στον βασιλιά. Αυτός το πήρε και επαίνεσε αυτούς που το έφεραν και μπροστά στα μάτια όλων το πήρε και το έχυσε κάτω. Στη θέα αυτής της πράξης, τόσο πολύ ενισχύθηκε το φρόνημα όλου του στρατού, ώστε θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι εκείνο το νερό που χύθηκε από τον Αλέξανδρο ξεδίψασε όλους τους στρατιώτες.
Ανάλυση: Χαρακτηριστικό επεισόδιο από την πορεία του Αλεξάνδρου στην Ασία – εδώ πρόκειται για την πορεία στην καυτή έρημο της Γαδρωσίας – το οποίο αναδεικνύει τις ηγετικές ικανότητες του μεγάλου στρατηλάτη. Ως αληθινός ηγέτης, ο Αλέξανδρος βαδίζει μπροστά από το στρατό του πεζός, υποφέρει πρώτος αυτός ό,τι υποφέρουν και οι υπόλοιποι στρατιώτες και προτιμά να μείνει διψασμένος παρά να πιει νερό μόνο αυτός. Η στάση αυτή του Αλεξάνδρου είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς για ποιο λόγο τον ακολουθούσαν πιστά έως τα πέρατα του κόσμου οι στρατιώτες και σύντροφοί του.

 greek-historians