Σκοτεινός Μαγνητισμός-Απαγορεύονται από τη συμβατική φυσική;;

Τελευταία υπάρχει μια νέα ύποπτη έννοια στην έρευνα για τη μυστηριώδη δύναμη που αναγκάζει ​​το σύμπαν να διαστέλλεται με ολοένα και μεγαλύτερη φρενίτιδα.

Φαίνεται ότι θα νιώθουμε πολύ μόνοι τις τελευταίες μέρες του σύμπαντος. Η λαμπερή απεραντοσύνη του θα εξασθενίζει αργά-αργά καθώς αμέτρητοι γαλαξίες θα υποχωρούν πέρα ​​από τον ορατό ορίζοντα μας. Σε δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, θα μείνει μόνο ένα πυκνό πλήθος κοντινών γαλαξιών, απελπιστικά λίγοι στην απεραντοσύνη του ουρανού.


Αυτό το ζοφερό μέλλον έρχεται επειδή ο χώρος επεκτείνεται όλο και πιο γρήγορα, επιτρέποντας τις μακρινές περιοχές να γλιστρούν πέρα ​​από το όριο εκείνο από το οποίο το φως μπορεί να μας φτάσει. Την αιτία αυτών των δεινών την ονομάζουμε σκοτεινή ενέργεια, αλλά δεν είμαστε κοντά στην ανακάλυψη της ταυτότητας της. Μπορεί ο ένοχος να είναι μια απωθητική δύναμη που να προκύπτει από την ενέργεια του κενού χώρου, ή ίσως μια τροποποίηση της βαρύτητας στις μεγαλύτερες κλίμακες; Κάθε επιλογή έχει τις χάρες της, αλλά και βαθιά προβλήματα.

Τι γίνεται όμως αν αυτή η μυστηριώδης δύναμη εξηγείται αλλιώς; Το φως (η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία) όπως ξέρουμε είναι μια έκφραση της δύναμης του ηλεκτρομαγνητισμού. Έτσι,  τεράστια ηλεκτρομαγνητικά κύματα με μήκη κύματος τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερα από το ίδιο το παρατηρήσιμο σύμπαν – τα οποία απαγορεύονται από τη συμβατική φυσική-, θα μπορούσαν να εξηγήσουν την ολέθρια παρουσία της σκοτεινής ενέργειας. Αυτή είναι η τολμηρή ιδέα δύο κοσμολόγων που πιστεύουν ότι τέτοια κύματα θα μπορούσαν επίσης να εξηγήσουν τα μυστηριώδη μαγνητικά πεδία που βλέπουμε παντού, ακόμα και στα αδειανά μέρη του σύμπαντος μας. Μικρότερα μήκη κύματος θα μπορούσαν να προέρχονται από τις μαύρες τρύπες μέσα στο γαλαξία μας.

Πέρασαν σχεδόν δύο δεκαετίες από τότε που συνειδητοποιήσαμε ότι ο Κόσμος ‘τρέχει μακριά από τον εαυτό του’. Η ανακάλυψη προήλθε από τις παρατηρήσεις μακρινών υπερκαινοφανών που ήταν πιο εξασθενημένοι και έτσι πιο μακριά, από ό,τι αναμενόταν, κάτι που απέφερε στους ερευνητές το βραβείο Νόμπελ στη φυσική το 2011.

Κύριος ύποπτος για την μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια είναι η κοσμολογική σταθερά, μια αμετάβλητη ενέργεια που ενδέχεται να προκύπτει από βραχύβια, εικονικά σωματίδια που, σύμφωνα με την κβαντική θεωρία αναδύονται συνεχώς στον κατά τα άλλα κενό χώρο.

Μεταλλαγμένη βαρύτητα

Για να προκαλέσει την κοσμική επιτάχυνση που βλέπουμε, η σκοτεινή ενέργεια θα πρέπει να έχει μια ενεργειακή πυκνότητα περίπου 0.5 Joule ανά κυβικό χιλιόμετρο διαστήματος. Όμως, όταν οι φυσικοί προσπαθούν να προσθέσουν την ενέργεια όλων των εικονικών σωματιδίων στο κενό χώρο, η απάντηση που έρχεται είναι ότι η ενέργεια του κενού είναι είτε ακριβώς μηδέν (το οποίο είναι πολύ κακό), ή κάτι τόσο τεράστιο που η ενέργεια αυτή του κενού θα είχε ήδη ξεσχίσει όλη την ύλη σε κομμάτια (που είναι κι αυτό πολύ κακό). Στην τελευταία αυτή περίπτωση, η απάντηση είναι συγκλονιστική: 120 τάξεις μεγέθους, καθιστώντας την σαν την πιο λιγότερο ακριβή πρόβλεψη σε όλη τη φυσική.

Αυτό το εμπόδιο έχει στείλει μερικούς ερευνητές σε ένα άλλο μονοπάτι. Υποστηρίζουν ότι η σκοτεινή ενέργεια που βλέπουμε είναι μια εντελώς νέα πλευρά της βαρύτητας. Σε αποστάσεις πολλών δισεκατομμυρίων ετών φωτός, θα μπορούσε να μετατραπεί από ελκυστική σε μια απωστική δύναμη.

Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί στη Γη θα είναι…

Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί στη Γη θα είναι…
Εκπληκτικό κείμενο από τον Γάλλο λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν Ζαν. Διαβάστε το:

«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…»

1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
3. Από την φυσική σας, χημεία
4. Από την αστρονομική σας
5. Από την πολιτική σας
6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται».

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

ΜΙΑ 12-ΧΡΟΝΗ ΚΑΝΑΔΗ ΞΕΒΡΑΚΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Η γάτα του Schrodinger

Σε ένα θεμελιώδες επίπεδο, η κβαντοφυσική μας λέει, ότι τα σωματίδια που αποτελούν την ύλη μπορούν να υπάρχουν μόνο σε ξεχωριστές καταστάσεις. Μπορούμε, για παράδειγμα, να υπολογίσουμε τη κατεύθυνση της στροφορμής (spin) του σωματιδίου ως επάνω ή κάτω, αλλά τίποτα το ενδιάμεσο. Εδώ μπαίνει η αρχή της επαλληλίας κβαντικών καταστάσεων, η οποία περιγράφει κάτι το εξαιρετικό σε σχέση με τη φύση και τη συμπεριφορά της ύλης, καθώς και των δυνάμεων που ισχύουν σε υποατομικά επίπεδα. Η επαλληλία μας λέει, πως όταν δεν ξέρουμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται ένα σωματίδιο, τότε αυτό βρίσκεται συγχρόνως σε κάθε πιθανή κατάσταση. Είναι παντού και πουθενά! Μέχρι να το παρατηρήσουμε…  Η παρατήρηση είναι αυτή που το καθορίζει και το περιορίζει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ύπαρξης.

Το 1935, ο Schrodinger πρότεινε ένα νοητικό πείραμα για να δείξει πως η επαλληλία θα είχε εφαρμογή στον κανονικό κόσμο, τον δικό μας δηλαδή.

Το κλασικό του πλέον πείραμα έχει ως εξής:

Τοποθετούμε μια ζωντανή γάτα σε ένα σιδερένιο αδιαφανές κουτί, μαζί με ένα φιαλίδιο που περιέχει κάποιο δηλητηριώδες αέριο. Στο κουτί υπάρχει επίσης μια μικρή ποσότητα μιας ραδιενεργούς ουσίας. Αν ένα άτομο της ουσίας διασπαστεί, θα ενεργοποιηθεί ένας μηχανισμός με ένα σφυρί, που με τη σειρά του θα σπάσει το φιαλίδιο, απελευθερώνοντας το αέριο. Αν συμβεί κάτι  τέτοιο, τότε η γάτα θα πεθάνει ακαριαία. Ο παρατηρητής δεν έχει τρόπο να γνωρίζει αν κάποιο άτομο της ραδιενεργούς ουσίας διασπάται ή όχι, και άρα δεν ξέρει αν σπάει το φιαλίδιο ή όχι. Συνεπώς δεν γνωρίζει αν η γάτα ζει ή πέθανε.

Επειδή ακριβώς δεν γνωρίζουμε τι γίνεται μέσα στο κουτί, η γάτα είναι ζωντανή και νεκρή ταυτόχρονα. Έτσι τουλάχιστον μας λέει η επιστημονικότατη αρχή της επαλληλίας. Μόνο αφού ανοίξουμε το κουτί και δούμε με τα μάτια μας τη κατάσταση της γάτας, μόνο τότε λοιπόν η γάτα γίνεται ή ζωντανή ή νεκρή! Αυτή είναι η κβαντική απροσδιοριστία με τα παράδοξά της. Η παρατήρηση λοιπόν, είναι αυτή που καθορίζει το αποτέλεσμα, το οποίο δεν υπάρχει μέχρι να γίνει η παρατήρηση.

Και αν επεκτείνουμε τη συλλογιστική αυτή λίγο παραπέρα, όλη η ύλη που υπάρχει στο σύμπαν αποτελείται από υποατομικά σωματίδια που συμπεριφέρονται όπως περιγράφηκε παραπάνω.  Μόνο εφόσον τα παρατηρήσουμε παίρνουν μια συγκεκριμένη ιδιότητα, αυτήν δηλαδή που βλέπουμε ως ύλη γύρω μας. Άρα, μήπως η ύλη (το σύμπαν) δεν υπάρχει πραγματικά, και παίρνει υπόσταση μόνο όταν τη παρατηρούμε εμείς; Μήπως δηλαδή το σύμπαν φτιάχτηκε για εμάς και μόνο;

Tι είναι το φως, σωματίδιο ή κύμα;

Το παλαιότερο και μεγαλύτερο από τα κβαντικά μυστήρια αφορά ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει τα μεγαλύτερα μυαλά, τουλάχιστον από την εποχή του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Ευκλείδη: από τι αποτελείται το φως; Στην ιστορία έχει ανατραπεί πολλές φορές η απάντηση για αυτό το θέμα.

Ο Ισαάκ Νεύτων σκέφτηκε ότι το φως ήταν μικροσκοπικά σωματίδια, που όμως καμιά σχέση δεν είχαν με τα σημερινά φωτόνια.   Όλοι οι σύγχρονοί του δεν εντυπωσιάστηκαν και στο κλασικό πείραμα κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1800 ο Thomas Young έδειξε πώς συμπεριφέρεται μια ακτίνα του φωτός, καθώς περνάει μέσα από δύο στενές σχισμές τοποθετημένες κοντά η μία με την άλλη. Παράγοντας έτσι ένα μοτίβο συμβολής σε μια οθόνη πίσω ακριβώς τις σχισμές σαν να ήταν το φως κύμα.




Έτσι λοιπόν τι είναι το φως, σωματίδιο ή κύμα; Η κβαντομηχανική, που καθιέρωσε τη φήμη της μέσα σε εικονομαχίες, έδωσε σύντομα απάντηση αφού ήρθε στο προσκήνιο της επιστήμης στις αρχές του 20ου αιώνα. Το φως είναι τόσο σωματίδιο όσο και κύμα.

Εν συνεχεία βρέθηκε πως ένα απλό κινούμενο σωματίδιο, όπως ένα ηλεκτρόνιο, μπορεί να διαθλάται και να συμβάλει με τον εαυτό του, σαν να ήταν κύμα και σωματίδιο ταυτόχρονα, και είτε το πιστεύετε είτε όχι, ένα αντικείμενο μεγάλο όσο κι ένα αυτοκίνητο έχει χαρακτηριστικά κύματος, καθώς κινείται κατά μήκος του δρόμου.

Αυτή η αποκάλυψη ήρθε με την υποβολή της διδακτορικής διατριβής του πρωτοπόρου της κβαντικής φυσικής Louis de Broglie το 1924. Αυτός έδειξε ότι περιγράφοντας τα κινούμενα σωματίδια σαν κύματα, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί αυτά είχαν διακριτά, κβαντισμένα επίπεδα ενέργειας και όχι συνεχή, όπως προβλέπεται από την κλασσική φυσική.

Ο De Broglie κατ’αρχήν υπέθεσε ότι αυτό ήταν απλά μια μαθηματική αφαίρεση, αλλά η δυαδικότητα κύματος-σωματιδίου φαίνεται να ήταν πραγματικό πέρα ως πέρας.

Το κλασικό πείραμα συμβολής του Young έχει αναπαραχθεί όχι μόνο με φως αλλά και με ηλεκτρόνια και τα κάθε λογής άλλα σωματίδια. Δεν το έχουμε ακόμη καταφέρει με ένα κινούμενο αυτοκίνητο, που σύμφωνα με τη σχέση De Broglie το μήκος κύματος του είναι περίπου 10-38 μέτρα, γιατί για να το κάνουμε να συμπεριφέρεται σαν κύμα (κάνοντας συμβολή ή διάθλαση) θα σημαίνει να δημιουργηθούν σχισμές σε τέτοια κλίμακα, που είναι πέρα ​​από τις δυνατότητες της μηχανικής μας.

Το πείραμα αυτό έχει γίνει όμως με ένα φουλερένιο (buckyball) – ένα μόριο από 60 άτομα άνθρακα σε σχήμα μιας μπάλας που, με περίπου διάμετρο ενός νανομέτρου, είναι αρκετά μεγάλο για να το δούμε κάτω από ένα μικροσκόπιο.

Μόνο που μας αφήνει ένα θεμελιώδες ερώτημα: πώς μπορούν τα πράγματα να είναι κύματα και σωματίδια κατά την ίδια στιγμή; Ίσως επειδή δεν είναι τίποτα από αυτά τα δύο, λέει ο Markus Arndt του Πανεπιστημίου της Βιέννης, ο οποίος έκανε τα πειράματα με φουλερένια το 1999.

Αυτό που εμείς ονομάζουμε ηλεκτρόνια ή φουλερένιο μπορεί στο τέλος τέλος, να μην είναι τίποτα παραπάνω παρά ένα κλικ σε έναν ανιχνευτή, ή στο μυαλό μας, όταν τα φωτόνια χτυπήσουν τον αμφιβληστροειδή μας. "Κύματα και σωματίδια είναι στη συνέχεια απλά κατασκευάσματα του νου μας για τη διευκόλυνση της καθημερινής κουβέντας”, συμπληρώνει ο Markus Arndt.

Το κβαντικό φαινόμενο Άμλετ

Το κβαντικό φαινόμενο Άμλετ λέει ότι ένα δοχείο που παρακολουθείται δεν βράζει. Βεβαίως οπλισμένοι με την κοινή λογική και ξέροντας την κλασική φυσική μπορεί να αμφισβητήσετε αυτή την δήλωση της κβαντικής φυσικής. Η κβαντική φυσική όμως δεν την αμφισβητεί.

Με την κβαντική παρακολούθηση το υγρό στο δοχείο αρνείται να βράσει. Μερικές φορές σε άλλες χρονικές στιγμές, βράζουν γρηγορότερα. Σε άλλες πάλι φορές, η παρατήρηση φέρνει ένα υπαρξιακό δίλημμα αν πρέπει να βράσει ή όχι.

Αυτή η τρέλα είναι μια λογική συνέπεια της εξίσωσης του Schrodinger, που έφτιαξε ο Αυστριακός φυσικός Έρβιν Σρέντιγκερ το 1926 για να περιγράψει το πώς τα κβαντικά αντικείμενα εξελίσσονται πιθανοκρατικά με την πάροδο του χρόνου.


Φανταστείτε , για παράδειγμα, τη διεξαγωγή ενός πειράματος με ένα αρχικά αδιάσπαστο ραδιενεργό άτομο σε ένα κουτί. Σύμφωνα με την εξίσωση του Schrodinger, ανά πάσα στιγμή μετά την εκκίνηση του πειράματος το άτομο υπάρχει σε ένα μείγμα, ή σε μια "υπέρθεση" όπως λένε οι φυσικοί, σε διάσπαση και αδιάσπαστο συγχρόνως. Κάθε κατάσταση έχει μια πιθανότητα να συμβεί η οποία βρίσκεται μέσα σε μια μαθηματική περιγραφή, τη γνωστή κυματοσυνάρτηση.

Με την πάροδο του χρόνου, εφ ‘όσον δεν κοιτάζουμε το άτομο, η κυματοσυνάρτηση εξελίσσεται και η πιθανότητα να διασπαστεί το άτομο αυξάνεται με αργό ρυθμό. Μόλις το κοιτάξουμε, το άτομο επιλέγει – κατά τρόπο σύμφωνο με τις πιθανότητες της κυματοσυνάρτησης – μια κατάσταση που μας αποκαλύπτεται, ενώ η κυματοσυνάρτηση "καταρρέει" σε μια μοναδική κατάσταση.

Αυτή είναι η εικόνα που γέννησε την περίφημη γάτα του Schrodinger. Ας υποθέσουμε ότι η ραδιενεργός διάσπαση του ατόμου ενεργοποιεί το σπάσιμο ενός φιαλιδίου που περιέχει δηλητηριώδη αέρια, ενώ μια γάτα είναι μέσα στο ίδιο κουτί με το άτομο και το φιαλίδιο. Είναι η γάτα και νεκρή και ζωντανή όσο δεν ξέρουμε αν η διάσπαση έχει συμβεί; Δεν το ξέρουμε.

Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι πειράματα με ολοένα μεγαλύτερα αντικείμενα – πρόσφατα έγινε με μια μεταλλική ταινία σε συντονισμό, αρκετά μεγάλη για να την δούμε κάτω από ένα μικροσκόπιο – φαίνεται να δείχνουν ότι πραγματικά μπορεί να προκληθούν δύο καταστάσεις ταυτόχρονα.

Το πιο περίεργο πράγμα σε όλα αυτά είναι τι θα συμβεί μόλις εξετάσουμε το αντικείμενο. Πάρτε για παράδειγμα το εν διασπάσει άτομο: παρατηρώντας το και βρίσκοντας το αδιάσπαστο, επαναφέρεται το σύστημα σε μια οριστική κατάσταση και η εξίσωση του Schrodinger για την εξέλιξη της διάσπασης, πρέπει να ξεκινήσει πάλι από το μηδέν.

Το συμπέρασμα είναι ότι εάν κάνετε αρκετά συχνά μετρήσεις, το σύστημα δεν θα μπορέσει ποτέ να διασπαστεί. Η δυνατότητα αυτή ονομάστηκε κβαντικο φαινόμενο Ζήνων, από τον Ελεάτη φιλόσοφο Ζήνωνα, ο οποίος επινόησε ένα διάσημο παράδοξο που «αποδεικνύεται» ότι αν διαιρεθεί ο χρόνος σε ολοένα και μικρότερες στιγμές, θα ήταν απίθανο να κάνετε καμιά αλλαγή ή μια κίνηση.

Και έχει συμβεί το κβαντικό φαινόμενο του Ζήνωνα. Συγκεκριμένα, το 1990, ερευνητές στο Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας στο Boulder του Κολοράντο, έδειξαν ότι μπορούν να κρατήσουν ένα ιόν βηρυλλίου σε μια ασταθή ενεργειακή κατάσταση, που μάλλον μοιάζει με την εξισορρόπηση ενός μολυβιού στη μύτη του, υπό την προϋπόθεση ότι μετρείται συνέχεια η ενέργεια του.

Επίσης, συμβαίνει και το αντίστροφο φαινόμενο "αντι-Ζήνων"- κάνοντας μια κβαντική κατσαρόλα να βράζει γρηγορότερα απλά μετρώντας την. Όταν ένα κβαντικό αντικείμενο μπορεί να κινηθεί σε μια σύνθετη διάταξη καταστάσεων, μια διάσπαση σε μια χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση μπορεί να επιταχυνθεί μετρώντας απλά το σύστημα με το σωστό τρόπο. Το 2001, κι αυτό το φαινόμενο παρατηρήθηκε στο εργαστήριο.

Το τρίτο κβαντικό τέχνασμα είναι το "κβαντικό φαινόμενο Άμλετ", που προτάθηκε πέρυσι από τον Σέρβο Vladan Pankovic του Πανεπιστημίου του Novi Sad. Βρήκε, ότι μια ιδιαίτερα περίπλοκη αλληλουχία μετρήσεων, μπορεί να επηρεάσει ένα σύστημα με τέτοιο τρόπο ώστε να καταστεί δυσεπίλυτη η εξίσωση Schrodinger για την μετέπειτα εξέλιξή του. Όπως θέτει ο ίδιος ο Pankovic το ζήτημα: να διασπαστεί ή όχι, "που είναι μια άλυτη ερώτηση".

physics4u

Η μυστηριώδης αρχαία Ελληνική τεχνολογία- Ντοκιμαντέρ

Μυστική αρχαιοελληνική τεχνολογία

Ο Άλαν Τιούρινγκ είχε δίκιο για τους ηλιόσπορους

Ο Άλαν Τιούρινγκ, ο ιδιοφυής πατέρας της πληροφορικής με την άτυχη προσωπική ζωή, φαίνεται ότι είχε διατυπώσει σωστά τη μαθηματική περιγραφή για τους σπόρους του ηλιοτρόπιου -αυτό τουλάχιστον δείχνει ένα πείραμα με τη συμμετοχή εκατοντάδων υπομονετικών εθελοντών.

Όπως ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι του πειράματος στο Φεστιβάλ Επιστήμης του Μάντσεστερ, οι σπείρες που σχηματίζουν οι ηλιόσποροι πάνω στο φυτό ακολουθούν το λεγόμενο κώδικα Φιμπονάτσι: μια αριθμητική ακολουθία στην οποία κάθε αριθμός ισούται με το άθροισμα των δύο προηγούμενων: 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13 κ.ο.κ.

Το πείραμα

Εκατοντάδες εθελοντές δέχθηκαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα «Τα Ηλιοτρόπια του Τιούρινγκ», του οποίου ο δικτυακός τόπος ζητά από το κοινό να καλλιεργήσει ηλιοτρόπια και να μετρήσει τις σπείρες που σχηματίζουν οι σπόροι δεξιόστροφα και αριστερόστροφα.

«Ο Ουρανός των αρχαίων» Νέα Ψηφιακή Παράσταση στο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου

Τη νέα εντυπωσιακή πλανηταριακή παράσταση «O Oυρανός των Αρχαίων», παρουσιάζει το Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου!

Η πρώτη επίσημη παράσταση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 19:00. Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν τρεις παραστάσεις, ώρες 19:00, 20:30 και 21:30, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων (και έως εξαντλήσεως των διαθεσίμων θέσεων) θα ξεκινήσει από τις 18:00 της ίδιας ημέρας από ταμείο του Πλανητάριου.


Την παράσταση θα προλογίσει ο καθηγητής κ. Ξενοφών Μουσάς, ο οποίος και θα αναφερθεί εκτενώς στον Μηχανισμό των Αντικυθήρων.

Ο κ. Διονύσης Σιμόπουλος, Διευθυντής του Πλανηταρίου, μιλώντας για τη νέα ψηφιακή παράσταση «Ο Ουρανός των αρχαίων» αναφέρει ότι «η παράσταση αυτή αξιοποιεί πλήρως τις τεχνικές δυνατότητες του πλανηταρίου να μας “ταξιδέψει εικονικά” μέσα στον χώρο και τον χρόνο και να μας παρουσιάσει τον ουρανό κατά την αρχαιότητα κατά τρόπο επιστημονικά άρτιο και εικαστικά εντυπωσιακό. Στον τεράστιο θόλο του Πλανηταρίου το κοινό θα δει τον έναστρο νυχτερινό ουρανό, όπως ακριβώς τον έβλεπαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι , οι Μινωίτες, οι Έλληνες της εποχής της κλασικής αρχαιότητας και αργότερα οι κάτοικοι της Ελληνιστικής Αιγύπτου».

«Επιπροσθέτως» τονίζει «οι πολύτιμες όσο και εντυπωσιακές φωτογραφίες του γνωστού φωτογράφου Λουκά Χαψή θα μας παρουσιάσουν τον έναστρο νυχτερινό ουρανό που απλώνεται πάνω από τους σημαντικούς αρχαιολογικούς μας χώρους σήμερα».

Σημειώνεται ότι η νέα ψηφιακή παράσταση εντάσσεται στο τρέχον πρόγραμμα του Πλανηταρίου από την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012. Τιμές εισιτηρίων: Ενήλικες 6 Ευρώ, παιδιά 4 Ευρώ.



Το περιεχόμενο της παράστασης


Ξεκινώντας από τον «Ουρανό της Αρχαίας Αιγύπτου» θα περιηγηθούμε εικονικά σε μερικά από τα σημαντικότερα μνημεία της. Από τον ναό του Αμπού Σιμπέλ έως τον περίφημο τάφο του Τουταγχαμών και τη Ντέντερα κοντά στο Λούξορ, θα κατανοήσουμε πόσο ακριβείς ήταν οι ουράνιες ευθυγραμμίσεις των Αρχαίων Αιγυπτίων, ευθυγραμμίσεις που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να μας εντυπωσιάζουν.

Κι ενώ οι Αιγύπτιοι εφηύραν το ηλιακό ημερολόγιο και κατέγραψαν συστηματικά τις κινήσεις του Ήλιου, των πλανητών και των άστρων, δεν προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν με ορθολογισμό τις παρατηρήσεις τους αυτές.

Για το λόγο αυτό, η παράσταση θα κάνει έναν δεύτερο σταθμό στο ναυτικό πολιτισμό των Μινωιτών, των ανθρώπων εκείνων που χρησιμοποίησαν πρώτοι τους αστερισμούς για να προσανατολιστούν. Η εμπεριστατωμένη γνώση ναυσιπλοΐας και επομένως η γνώση των άστρων και των αστερισμών, βρίσκονται αποτυπωμένες στα ερείπια της Κνωσού και του Ακρωτηρίου της Θήρας.

Και από την αρχαία Κνωσσό της εποχής του χαλκού, θα ταξιδέψουμε στην Αρχαία Ελλάδα της Κλασικής περιόδου, τότε που τέθηκαν τα θεμέλια του Δυτικού πολιτισμού και μαθηματικοί και αστρονόμοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων με τρόπο ορθολογικό. Θα συνεχίσουμε με τον Εύδοξο αλλά και τον Αρίσταρχο τον Σάμιο, που πρώτος υποστήριξε μια Ηλιοκεντρική Θεώρηση του Σύμπαντος και τέλος με τον Ίππαρχο που δίκαια θεωρήθηκε ο πατέρας της αστρονομίας.

Με τον τρόπο αυτό το ταξίδι μας στον χώρο και τον χρόνο θα συνεχιστεί στην Ελληνιστική Αίγυπτο για να γνωρίσουμε μερικά από τα επιτεύγματα της Αλεξανδρινής επιστήμης, την περίφημη Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη και τον Φάρο της Αλεξάνδρειας. Η παράσταση ολοκληρώνεται με μία από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις των τελευταίων χρόνων, τον «Μηχανισμό των Αντικυθήρων», τον πρώτο υπολογιστή της αρχαιότητας.

«Αυτός ο Κόσμος ο Μικρός, ο Μέγας…»

Με την ενθουσιώδη ανακοίνωση που έγινε στις εγκαταστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πυρηνικών Ερευνών (CERN) σχετικά με τον εντοπισμό του περίφημου σωματιδίου Χίγκς αναζωπυρώθηκε και πάλι το ενδιαφέρον του κοινού. Ελπίζω ότι το κείμενο που ακολουθεί θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της σημαντικής αυτής ανακάλυψης.

Ο Επιταχυντής του CERN

Όπως είναι γνωστό, για την κατανόηση της εξελικτικής πορείας του Σύμπαντος και των αρχικών στιγμών της δημιουργίας χρειάζεται να εισχωρήσουμε βαθιά στο εσωτερικό του ατόμου με την βοήθεια των επιταχυντών στα διάφορα εργαστήρια σωματιδιακής φυσικής. Σ’ αυτή μας, λοιπόν, την προσπάθεια τα πειράματα που εκτελούνται στο CERN, στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Σωματιδιακής Φυσικής, μας βοηθάνε πολύ. Γιατί η πειραματική, αλλά και η θεωρητική έρευνα που διεξάγεται στο CERN, μας δείχνει το δρόμο για την κατεύθυνση που θα πάρει η έρευνα στη φυσική στα επόμενα χρόνια. Μια κατεύθυνση που άρχισε να διαμορφώνεται τον Δεκέμβριο του 1949.

Την περίοδο εκείνη ο μεγάλος θεωρητικός φυσικός Louis de Broglie (1892-1987), βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1929, σε μια επιστολή του προς το European Cultural Conference στην Λωζάνη, πρότεινε την ίδρυση ενός νέου ευρωπαϊκού ερευνητικού κέντρου, προκειμένου να εμποδιστεί η «διαρροή εγκεφάλων» προς τη Βόρεια Αμερική και για να ανακτήσει ο ευρωπαϊκός χώρος έρευνας τη χαμένη του αίγλη. Πέντε χρόνια αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1954, δώδεκα ιδρυτικά κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, υπέγραψαν την τελική σύμβαση για την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πυρηνικών Ερευνών (Conseil Europeéne pour la Recherche Nucléaire-CERN)! Σήμερα τα κράτη-μέλη έχουν φτάσει τα 20.

Για να καθιερωθεί, όμως, το CERN ως το κορυφαίο ερευνητικό κέντρο στη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων έπρεπε να περάσει αρκετός καιρός. Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του και έχοντας να ανταγωνιστεί τα κορυφαία ερευνητικά κέντρα του Berkeley και του Brookhaven της Αμερικής, το CERN έρχονταν συχνά δεύτερο στις μεγάλες ανακαλύψεις. Όμως με προσεκτικό σχεδιασμό, την κατασκευή όλο και ισχυρότερων επιταχυντών και τη συγκέντρωση της αφρόκρεμας των Ευρωπαίων ερευνητών η κατάσταση, αργά αλλά σταθερά, αναστράφηκε.

Πρώτος σταθμός στη καθιέρωση του CERN ως κορυφαίου ερευνητικού κέντρου μπορεί να θεωρηθεί το έτος 1959 όταν κατασκευάστηκε το «Σύγχροτρο Πρωτονίων» (Proton Synchrotron-PS), το οποίο και κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ επιτάχυνσης πρωτονίων. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αποφασίζεται η επέκταση του CERN από την Ελβετία προς τη Γαλλία με την κατασκευή του πρώτου πρωτονικού επιταχυντή/συγκρουστή (Interactive Storage Rings-ISR), ένα έργο που ολοκληρώθηκε το 1971, οπότε και αποφασίστηκε η κατασκευή ενός νέου, ισχυρότερου κυκλικού επιταχυντή, του SPS (Super Proton Collider). Δύο χρόνια αργότερα, στις 31 Ιουλίου 1974, ο «μετροπόντικας» του CERN επέστρεψε στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε, έχοντας διανοίξει μία κυκλική σήραγγα μήκους 7 χιλιομέτρων. Στις 17 Ιουνίου 1976 ανακοινώθηκε επιτάχυνση πρωτονίων σε ενέργειες που έφταναν τα 400 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (400 GeV), ενώ το ερευνητικό πρόγραμμα του SPS ξεκίνησε τον επόμενο χρόνο.

Το Φεβρουάριο του 1985 άρχισε η κατασκευή του γιγαντιαίου επιταχυντή ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων LEP (Large Electron-Positron Collider), τετραπλάσιου, περίπου, μήκους από αυτό του SPS. Η διάνοιξη μιας κυκλικής σήραγγας 27 χιλιομέτρων και η εγκατάσταση του εξοπλισμού του νέου επιταχυντή αποτέλεσε μια τεράστια τεχνολογική πρόκληση κι ένα κατασκευαστικό επίτευγμα, το οποίο υπολείπονταν μόνο αυτού της διάνοιξης της σήραγγας της Μάγχης. Για την κατασκευή του διανοίχτηκαν οκτώ κατακόρυφα φρεάτια κατά μήκος μιας νοητής κυκλικής περιφέρειας 27 χιλιομέτρων και οι «μετροπόντικες» του CERN ανέλαβαν να εκσκάψουν τμηματικά οκτώ τοξοειδείς σήραγγες μήκους 3.3 χιλιομέτρων η κάθε μία, προκειμένου να ενωθούν τα φρεάτια μεταξύ τους.

Το έργο θεωρήθηκε τόσο δύσκολο που καμία εταιρεία δεν αναλάμβανε την επίβλεψή του. Έτσι, οι ίδιοι οι μηχανικοί και οι τοπογράφοι του CERN, βασιζόμενοι στην προηγούμενη εμπειρία τους από την κατασκευή του SPS, ανέλαβαν την πρόκληση. Η εκσκαφή της σήραγγας ολοκληρώθηκε με επιτυχία το Φλεβάρη του 1988 με μία παρέκκλιση μόνον ενός εκατοστού του μέτρου από τη τιμή που είχε υπολογιστεί στα σχέδια! Έπειτα από 11 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας αλλά και τεράστιας συνεισφοράς στην εμπέδωση του Καθιερωμένου Προτύπου (Standard Model) στη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων, ο LEP έκλεισε προσωρινά στις 2 Νοεμβρίου του 2000 για να αρχίσει η κατασκευή του νέου Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων-LHC (Large Hadron Collider), ο οποίος άρχισε να λειτουργεί το 2008.

Με την επαναλειτουργία του CERN η Ευρώπη ανέλαβε πλέον τα σκήπτρα παγκοσμίως στον τομέα της Φυσικής αφού οι ΗΠΑ αποφάσισαν το 1993 να μην προχωρήσουν στην δημιουργία ενός κυκλικού «Υπέρ-Επιταχυντή» στο Τέξας ο οποίος θα είχε περιφέρεια 86 χιλιομέτρων. Στον τερατώδη εκείνο επιταχυντή τα πρωτόνια θα συγκρούονταν με ενέργεια 40 τρισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ (40 TeV), ενώ ο μεγαλύτερος επιταχυντής που διαθέτουν οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα είναι ο Τέβατρον στο «Φέρμιλαμπ» του Ιλλινόις, ο οποίος έχει φτάσει πλέον στα όρια της προσφοράς του κι σχεδιάζεται ήδη η σταδιακή εγκατάλειψή του. Στον Τέβατρον η σύγκρουση πρωτονίων και αντιπρωτονίων (αντιύλη) παράγει ενέργεια ενός τρισεκατομμυρίου ηλεκτρονιοβόλτ (1TeV), 14 φορές δηλαδή μικρότερη της ενέργειας που μπορεί να πετύχει ο LHC.

Η «μαγεία» των τεράστιων αυτών πειραματικών συμπλεγμάτων βασίζεται στην περίφημη εξίσωση του Αϊνστάιν για την ισοδυναμία ενέργειας και μάζας (Ε=mc2), ενώ όσο πιο μεγάλη είναι η ενέργεια που επιτυγχάνεται στις συσκευές αυτές τόσο πιο κοντά φτάνουμε στις θερμοκρασίες που επικρατούσαν τις πρώτες στιγμές της γέννησης του Σύμπαντος και στα διάφορα φαινόμενα που εξελίχτηκαν την εποχή εκείνη. Σ’ εκείνες τις πρώτες απειροελάχιστες στιγμές της δημιουργίας μάς πηγαίνουν τα διάφορα πειράματα που γίνονται σήμερα στο CERN.



Το Πείραμα του Άτλαντα

Σε βάθος 100 περίπου μέτρων κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, στα σύνορα Ελβετίας-Γαλλίας, διάφορες πειραματικές διατάξεις στον μεγάλο επιταχυντή αδρονίων (LHC) του CERN στην Γενεύη της Ελβετίας μπορούμε να δούμε το Σύμπαν να ξαναγεννιέται! Στον επιταχυντή αυτό δύο αντίθετα κινούμενες ροές πρωτονίων (αδρόνια) με ταχύτητα που φτάνει σχεδόν την ταχύτητα του φωτός συγκρούονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα την δημιουργία τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας.

ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ, ο αρχαιότερος δρόμος της Ευρώπης.

                         

 «Εντεύθεν εις το Αθηναίων έπεισιν άστυ οδός ηδεία, γεωργουμένη πάσα εχουσά (τι) τη όψει φιλάνθρωπον….»  Δικαίαρχος

(Φανταστική αφήγηση βασισμένη σε ιστορικά στοιχεία)

Στέκομαι δίπλα στο ναό της Αγίας Τριάδος στο δυτικό τείχος του Κεραμικού επί της οδού Πειραιώς. Εκατοντάδες αυτοκίνητα περνούν ασταμάτητα προς τις δυο κατευθύνσεις της λεωφόρου μέσα από σύννεφα καυσαερίων, μουγκρητά μηχανών και οξείς ήχους κλάξον. Λεωφορεία, τρόλεϊ, ταξί και Ι.Χ κάθε είδους συνωστίζονται και μποτιλιάρουν με έναν τρόπο γνώριμο για τους ρυθμούς μιας σύγχρονης πόλης. Πίσω από τον ψηλό μανδρότοιχο απλώνεται σιωπηλός ο Κεραμικός, η νεκρόπολις της αρχαίας Αθήνας. Βρίσκομαι στο δυτικό όριο της αρχαίας πόλης, στο περίφημο Δίπυλο, όπου η έξοδος  από τα τείχη οδηγούσε στην αφετηρία δύο κύριων λεωφόρων προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ένας τρίτος δρόμος ένωνε την Αθήνα με το λιμάνι του Πειραιά.

 Η πρώτη λεωφόρος με κατεύθυνση την Ακαδημία προς το βορρά, διέσχιζε κάποτε το αττικό τοπίο προς τις Αχαρνές και τη Δεκέλεια. Η δεύτερη με κατεύθυνση προς τη δύση διέσχιζε το μεγάλο αττικό ελαιώνα, περνούσε από το Κηφισό ποταμό και από τη δίοδο του Δαφνίου, ανάμεσα στο Όρος Αιγάλεω και το Ποικίλο, κατέληγε στο Θριάσιο πεδίο στην πόλη της Ελευσίνας. Ο ίδιος αυτός δρόμος χαραγμένος ανεξίτηλα πάνω στο εύφορο χώμα του δυτικού πεδίου, για περισσότερα από 2.500 χρόνια, ξεδιπλώνει και σήμερα μπροστά μου τα λίγα χιλιόμετρα του μήκους του μέχρι την μονή Δαφνίου. Με τα μάτια της φαντασίας που αντλούν εικόνες από μια σειρά  ιστορικών στοιχείων, «βλέπω» για πρώτη φορά, τον τόσο γνώριμο  δρόμο να μεταμορφώνεται σε ένα σκηνικό μαγευτικό, που μόνο μια μηχανή του χρόνου θα μπορούσε να στήσει. Είναι η ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ, ο αρχαιότερος δρόμος της Ευρώπης.

Σαμπάλα

Έχει ονομαστεί «Η Απαγορευμένη Χώρα», η «Χώρα των Λευκών Νερών», η «Χώρα των Ακτινοβόλων Πνευμάτων», «ο Θρόνος του βασιλιά του Κόσμου». ΟΙ Χίντους την αποκαλούσαν «Aryavarsha», η χώρα από την οποία ήρθαν οι Βέδες. Οι Κινέζοι την ήξεραν ως «Hsi-Tien». Αλλά σε όλη την Ασία, αυτή η μυστική χώρα είναι γνωστή με το σανσκριτικό της όνομα «Shambhala», που σημαίνει ο τόπος της ηρεμίας(της ειρήνης).

Πολλοί λαοί από αυτές τις περιοχές έχουν και μια παράδοση ότι η Σαμπάλα είναι ο τόπος προέλευσης των θρησκειών τους. Του Ίνδουισμού, του Βουδισμού, του Ταοϊσμού κ.α. Πολλά βιβλία της προ-βουδιστικής θρησκείας, «Μπον» στο Θιβέτ, αναφέρουν ότι ένα βασίλειο με το όνομα Σαμπάλα κάποτε κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ασίας, από τη λίμνη Βαϊκάλη ως στο Λομπ-Νορ και από το Κοτάν σχεδόν ως το Πεκίνο. Ένα βασίλειο που ήταν η πατρίδα της Θρησκείας «Μπον»

Σύμφωνα με τον μύθο η Σαμπάλα παρομοιάζεται σαν ένα άνθος λωτού με 8 πέταλα. Περικυκλώνεται από δαχτυλίδια χιονισμένων βουνών και είναι προστατευμένη από τον έξω κόσμο, από την φυσική γεωγραφική της θέση και σύνθεση και από υπερφυσικές δυνάμεις. Ο παρακάτω διάλογος που παραθέτουμε έγινε γύρω στο 1920 μεταξύ ενός υψηλά ιστάμενου Λάμα στο Θιβέτ και του ρώσου ζωγράφου, συγγραφέα, εσωτεριστή και εξερευνητή, Νίκολας Ρόεριχ (1874-1947) Και είναι μόνο ο πρόλογος από το σπάνιο βιβλίο του Νίκολας Ρόεριχ με τον τίτλο Σαμπάλα (1930).

«Λάμα, πες μου για τη Σαμπάλα ....».

« .... Εσείς οι δυτικοί δεν γνωρίζετε τίποτε για τη Σαμπάλα και δεν επιθυμείτε στ' αλήθεια να μάθετε. Ρωτάτε συνεχώς από περιέργεια και προφέρετε αυτή την ιερή λέξη επί ματαίω ...»

«..Λάμα, δε ρωτώ για τη Σαμπάλα χωρίς λόγο. Παντού οι άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το μέγιστο σύμβολο, κάτω από διαφορετικά ονόματα. Οι επιστήμονες μας ψάχνουν κάθε σπίθα γνώσης σχετικά με αυτό το θαυμαστό βασίλειο. Ο Κσόμα ντε Κόρος γνώριζε για τη Σαμπάλα, όταν έκανε το γνωστό ταξίδι του στα βουδιστικά μοναστήρια. Ο Γκρούνβεντελ μετέφρασε το βιβλίο του διάσημου Τάσι-Λάμα, ΠαλΝτεν Γιε-Ση, για το δρόμο προς τη Σαμπάλα ... Αισθανόμαστε τώρα, ότι κάτω από μυστικά σύμβολα, μια μεγάλη αλήθεια αποκρύπτεται. Λάμα, γνωρίζω ότι αν ένας άνθρωπος με υψηλό πνεύμα, που είναι ήδη προετοιμασμένος, ακούσει μια φωνή να φωνάζει τη λέξη «Καλατζίγια» αυτό είναι το κάλεσμα για τη Σαμπάλα. Γνωρίζουμε ποιος Τάσι-Λάμα επισκέφθηκε τη Σαμπάλα. Γνωρίζουμε για το μυστικό βιβλίο του Αρχιερέα Τ' Αίσάν, Το Κόκκινο Μονοπάτι για τη Σαμπάλα .. Γνωρίζουμε ακόμη για το τραγούδι της Μογγολίας για τη Σαμπάλα. Ίσως να γνωρίζουμε και άλλα πράγματα που-ποιος ξέρει-μπορεί να είναι καινούρια για σένα »

Η Μυστηριώδης Πεντέλη...και η σπηλιά του Νταβέλη

Η Πεντέλη είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Αττικής με ύψος 1107μ και ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο. Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του λεκανοπεδίου της Αττικής.Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο. Εδώ και δεκαετίες οι κάτοικοι της περιοχής αναφέρουν την εμφάνιση περίεργων φώτων και θορύβων.

Εκατοντάδες αναφορές, μαρτυρίες, αλλά και πειράματα από ερευνητές του είδους. Σίγουρα πολλοί θα έχετε ακούσει για το πασίγνωστο και αποδεδειγμένο πλέον φαινόμενο του σταματημένου αμαξιού που σε συγκεκριμένη πλευρά του βουνού αντί να πέφτει λόγω της κλίσης ή της πλαγιάς, αυτό ανεβαίνει λόγω των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην περιοχή.
Από τα αρχαία ακόμα χρόνια έχουν παρατηρηθεί υπερφυσικά φαινόμενα στην εν λόγω περιοχή. Ας μην ξεχνάμε ότι από εκεί πάρθηκαν τα ιερά μάρμαρα για την κατασκευή του Παρθενώνα, στον οποίο ποτέ δεν έχει κάτσει κάποιο περιστέρι ή άλλο πτηνό, πράγμα ανεξήγητο. Επίσης ενδιαφέρουσα είναι και η ετυμολογία της λέξης Βριλήσσια. Προέρχεται από τη λέξη Βριλ, τον λαό που στα αρχαία χρόνια πίστευαν ότι ζούσε κάτω από τους πρόποδες της Πεντέλης. Αν τώρα λάβουμε υπόψη και τη θεωρία της "κούφιας Γης", μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο ληστής Νταβέλης είχε διαλέξει τη σπηλιά στο συγκεκριμένο βουνό για κρυψώνα του. Η ονομασία της Πεντέλης παλιότερα, ήταν και Βριλίσιον όρος. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος της Πεντέλης. Οι πιο γνωστές, είναι: "Πύλη εν τέλι" "Πέντε Έλη" "Πύλη εν τω τέλι" Η εκδοχή ότι λέξη "Πεντέλη" προέρχεται ετυμολογικά από την φράση "Πύλη εν τέλος " αναφέρεται και στο βιβλίο "Κούφια Γη" του Παντελή Γιαννουλάκη.


Η σπηλιά του Νταβέλη 
Στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού, σε υψόμετρο 720μ., βρίσκεται η "Σπηλιά του Νταβέλη". Το σπήλαιο αυτό, πριν ονομαστεί έτσι, ονομαζόταν "Σπήλαιο των Αμώμων", δηλαδή των αγνών και αναμάρτητων, γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να εισέλθουν εκεί. Τώρα, για ποιο λόγο είχε αυτή την περίεργη ονομασία, είναι άγνωστο και περίεργο.
Φημολογείται ότι ο περιβόητος λήσταρχος Νταβέλης στα μέσα του περασμένου αιώνα είχε ανακαλύψει υπόγεια περάσματα στη σπηλιά, που οδηγούσαν στην Αθήνα, αλλά και άλλες δυνάμεις, φυσικές και μη, που τον βοηθούσαν στους σκοπούς του. Το σπήλαιο έχει διαστάσεις περίπου 45x62 μέτρα και εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από το ζεύγος Πετρόχειλου το 1935. Όπως διαβεβαιώνουν οι μελετητές δεν βρήκαν καμία στοά που να οδηγεί προς την Αθήνα. Πάντως αντίθετα με τα παραπάνω, η θεωρία της "κούφιας Γης"επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα και από τον μετροπόντικα που συνέχεια έπεφτε σε κενά κάτω από το έδαφος και σε αρχαιολογικούς χώρους. Έχει παρατηρηθεί να υπάρχουν κάποια δεδομένη στιγμή στη σπηλιά του Νταβέλη ορισμένα περάσματα που οδηγούν στα ενδότερα του βουνού και λίγο αργότερα να είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Με τη βοήθεια του Google Maps, μπορείτε να δείτε την διαδρομή που ακολουθεί κάποιος για να φτάσει από την πλατεία Αγίας Τριάδος στην Πεντέλη (σημείο Α), στησπηλιά του Νταβέλη(σημείο Β).

Η ιστορία της "σπηλιάς του Νταβέλη", πρωτοήρθε στο κοινό προς το τέλος της δεκαετίας του 60 ή στης αρχές της δεκαετίας του 70. Υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές από τους κατοίκους της περιοχής, για "παράξενα φώτα" στον ουρανό, μικρά ανθρωποειδοί, παράξενους ήχους, φαντάσματα, κλπ.... Μέσα στο σπήλαιο, υπάρχουν μεγάλες ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο και μια ισχυρή μυρωδιά από όζον στην είσοδο.
Σε κάποια σημεία κοντά στην σπηλιά του Νταβέλη το ποσοστό της ραδιενέργειας σε έδαφος και αέρα είναι ελαφρώς ανεβασμένο σε σχέση με το κανονικό ποσοστό, ενώ στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή, φημολογείται ότι αν περιφέρει κάποιος μία λάμπα φθορίου υπάρχουν καλές πιθανότητες να ανάψει μόνη της! Επίσης υπάρχουν μαρτυρίες περαστικών για μυστηριώδεις τοπικούς στροβίλους διαμέτρου ενός μέτρου (κόκκινου, συνήθως, χρώματος), οι οποίοι δεν δικαιολογούνται αφού συμβαίνουν ακόμα και καλοκαιρινές μέρες, ενώ εκατό μέτρα πιο δίπλα υπάρχει πλήρης άπνοια.


Περίεργα σύμβολα 
Διάφορες ιστορίες κυκλοφορούνε σχετικά με τα σύμβολα που είναι ζωγραφισμένα, ή χαραγμένα στους βράχους της σπηλιάς. Η πιο σημαντική ιστορία από όλες, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι μία παλάμη η οποία είναι χαραγμένη στους μετακινείτε από σημείο σε σημείο, όσο περνάνε τα χρόνια. Η εν λόγω παλάμη, σήμερα βρίσκεται στο αριστερό τοίχωμα της σπηλιάς, περίπου 1 μέτρα ψηλότερα από το έδαφος. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναφερθεί από τους επισκέπτες της σπηλιάς, ότι έχει μετακινηθεί τουλάχιστον τρεις φορές.

Ο θησαυρός
Υπήρχε κάποτε ένας θρύλος, που έλεγε ότι στην "Σπηλιά του Νταβέλη", υπήρχε κάπου θαμμένος ο θησαυρός του τρισένδοξου λήσταρχου Νταβέλη. Μάλιστα οι φήμες οργίαζαν και έλεγαν ότι ο θησαυρός ήταν κρυμμένος κάτω από τα δυο ιερά του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνα, με αποτέλεσμα να έχουν σκάψει όλη την περιοχή πίσω από τα ιερά. Οι φήμες όμως καλπάζανε, και κάποιοι φτάσανε στο σημείο να λένε ότι ο σταυρός που υπάρχει πάνω από τους ναούς της σπηλιάς χρησίμευε ως μοχλός, ο όποιος αν κάποιος τον μετακινούσε, τότε άνοιγε μια καταπακτή η όποια έβγαζε σε ένα υπόγειο χώρο όπου βρισκόταν ο θησαυρός του Νταβέλη. Από ότι φαίνεται όμως, μετά από τόσο καιρό ψαξίματος από όλους

Πηγή: http://www.to-parakseno.gr