Παράνομες και οι μειώσεις συντάξεων

Παναγιώτης Τσιμπούκης

Νέα «μαύρη τρύπα» εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ θα προκληθεί στον κρατικό προϋπολογισμό - Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να αναζητήσει για μία ακόμη φορά ισοδύναμα μέτραΑυτή τη φορά θα δημιουργηθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες του «ΘΕΜΑτος», θα κρίνει αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) την αναδρομική από 1ης Αυγούστου 2012 μείωση των συντάξεων χιλιάδων ένστολων όλων των Σωμάτων Ασφαλείας (στρατιωτικών, αστυνομικών, λιμενικών, πυροσβεστών κ.λπ.), δικαστικών, καθηγητών των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΑΕΙ), διευθυντών του ΕΣΥ κ.ά.


protothema.gr

Τα απίστευτα κατορθώματα και η πολεμική τέχνη των μοναχών Σαολίν

Ψάχνοντας μέσα στην ομίχλη του χρόνου ο ερευνητής θα βρει στο χώρο των πολεμικών τεχνών ένα θρύλο.

Η ιστορία τους, οι διδασκαλίες τους, η εκπαίδευσή τους και οι εντυπωσιακές επιδόσεις τους στον τομέα των πολεμικών τεχνών είναι μοναδικές στον κόσμο και ακροβατούν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας.

Τον θρύλο για τα μοναστήρια Σαολίν της Κίνας.

Η ύπαρξη τους δεν αμφισβητείται ιστορικά και τα κατορθώματα αυτών των περίφημων μοναχών πολεμιστών φθάνουν τα όρια του μύθου. Ως ιδρυτής της πολεμικής τέχνης των Σαολίν θεωρείται ο μοναχός βουδιστής BODHIDARMA ο οποίος πέρασε στην Κίνα από τις Ινδίες. Ίδρυσε ένα σύστημαψυχοσωματικής πειθαρχίας το οποίο αργότερα μετασχηματίζεται στα διάφορα είδη πολεμικών τεχνών που επικρατούν στην Ανατολή.

Αξίζει να παρατηρήσουμε το αρκετά σημαντικό από εσωτερική άποψη στοιχείο ότι οι πολεμιστές του Σαολίν ήταν Βουδιστές Μοναχοί γεγονός που δεν τους επέτρεπε το φόνο. Όμως το σύστημά τους επέτρεπε να θέσουν εκτός μάχης πολυάριθμους εχθρούς. Πολλές φορές οι τεχνικές τους έστρεφαν το όπλο του εχθρού πάνω του ή τον καθιστούσαν ανίκανο να συνεχίσει τη μάχη.

Η Τέχνη της μάχης ήταν αλληλένδετη με την ιστορία της φιλοσοφίας, με τη θρησκεία, την ιατρική, την ποίηση, τη ρητορική κ. α. . Ο μοναχός Σαολίν ο όποίος διέτρεχε την Κίνα εθεωρείτο ο κατεξοχήν ολοκληρωμένος άνθρωπος σε σχέση βέβαια με το πολεμικό πνεύμα του Κινέζικου λαού και πολλές φορές τον σέβονταν σαν θεό.


Πιστεύεται γενικά ότι η πολεμική τέχνη των Σαολίν δεν πέρασε στους βέβηλους. Τα διάφορα συστήματα πολεμικών τεχνών θεωρούνται εκλαϊκεύσεις του Σαολίν με πρόσθετα τα χαρακτηριστικά των διαφόρων χωρών. Όμως μέσα από διάφορους θρύλους μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό πορτρέτο του υποψήφιου πολεμιστή.

Είτε τον εύρισκαν οι μοναχοί ασθενή και αδύνατο σε κάποιο δρόμο, είτε κατόρθωνε να μπει στο μοναστήρι από τη στιγμή που θα ήθελε να μπει στις αίθουσες και στους χώρους διδασκαλίας των πολεμικών τεχνών βρισκόταν μπροστά σε ένα μυητικό αυστηρό σύστημα .

Αφού επί ορισμένα χρόνια σκούπιζε το μοναστήρι και βοηθούσε στις πιο σκληρές δουλείες περνώντας τον ελεύθερο χρόνο του με αυστηρές μελέτες και αντιμετώπιζε τα ερωτήματα ενός δασκάλου. «Έχεις μελετήσει αρκετά τα ιερά βιβλία;». Παρατηρούμε ότι πρώτα εξεταζόταν η διαμόρφωσή του μέσω της μόρφωσης από τα πανάρχαια ιερά βιβλία. Η μόρφωση αυτή παράλληλα με τις ταπεινές εργασίες και το βουδιστικό μυστικιστικό χαρακτήρα της συνολικής διαμονής του είχε καλλιεργήσει την ταπεινοφροσύνη και την εγκράτεια. Έτσι πολύ δύσκολα παραδεχόταν ότι ήταν έτοιμος και αυτό θα το έκρινε ο δάσκαλός του.

Από τη στιγμή που άρχιζε τον δρόμο της εξάσκησης οι πιο δύσκολες ασκήσεις τον περίμεναν μέσα στους κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους. Πολλές φορές βρισκόταν κρεμασμένος επί ώρες από ένα σχοινί στη βροχή ή πήγαινε από μοναστήρι σε μοναστήρι διανύοντας τεράστιες αποστάσεις.


Κάθε φορά που ξεπερνούσε το σύστημα μιας αίθουσας μια νέα αίθουσα με νέα συστήματα πιο μυστηριώδη του αποκαλύπτονταν, και κάθε φορά ένας νέος δάσκαλος οπλισμένος με ένα αδιόρατο χαμόγελο τον οδηγούσε. Έπρεπε να δαμάσει τον εαυτό του και τη φύση, και από τη μελέτη και τη δυναμική της φύσης και την επί αιώνες ήρεμη παρατήρησή της πήγασε το πιο ολοκληρωμένο σύστημα παλαιστικής τέχνης.

Το σύστημα των πέντε ζώων

Όπως πολλοί λαοί, παρατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ζωών, είδαν ότι αποτελούσαν την έκφραση μίας δύναμης εκφρασμένης σε ένα μεγάλο πεδίο της φύσης, έτσι και οι μοναχοί Σαολίν είδαν ότι οι τρόποι πολέμου των ζώων αντικαθρέπτιζαν τη μάχη των δυνάμεων της φύσης. Όποιος θα κατάφερνε να πραγματώσει αυτές τις τεχνικές ήταν πια μια δύναμη της φύσης και στη φύση τίποτα δεν αντιστέκεται, είτε αυτή εκφράζεται μέσω της διαβρωτικής δύναμης του νερού, είτε της επίθεσης του αέρα και της φλόγας. Όμως, τα ζώα πολεμούν τα στοιχεία της φύσης μεταξύ τους. Οι στάσεις τους, δίδαξαν τους φυσικούς ανθρώπους.

Τα ζώα ήταν πέντε: ο δράκοντας, το φίδι , η τίγρη , η λεοπάρδαλη και ο πελαργός.

Η τεχνική του δράκοντα αποσκοπούσε στην ανάπτυξη του «εν» που μεταφράζεται ως νους, καρδιά ή πνεύμα. Ίσως το αποδίδει πιο σωστά η λέξη αντίληψη. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιούσε αργές μαλακές κινήσεις σαν τις κινήσεις του μαγικού δράκοντα που πετά στον αέρα. Ήταν η πιο πνευματική από όλες τις τεχνικές και κατά κάποιο τρόπο η κυρίαρχη όλων.

Το δεύτερο ήταν το φίδι. Αυτή η τεχνική ανέπτυσσε κινήσεις ελικοειδείς, συνεχείς σαν αυτές του φιδιού που τυλίγεται. Αν και οι κινήσεις ήταν μαλακές και ρευστές εμπεριείχαν μία εσωτερική δύναμη η οποία τους έδινε μία ακατανίκητη και ευέλικτη δύναμη, αν και εφόσον χρειαζόταν. Αυτή η τεχνική έμοιαζε μάλλον με το Πα- κουά.

Το τρίτο ζώο ήταν η τίγρη. Με αυτήν αναπτύσσονταν τα οστά . Οι κινήσεις ήταν αργές και γρήγορες, συχνά με υπερβολική ένταση. Η τάση ήταν συμπαθής οι επιθέσεις άγριες και υπήρχε ένα αίσθημα αδυσώπητης δύναμης. Μάλλον έμοιαζε με το Ουετσιρίγιου Μαράτα.

Το τέταρτο ζώο ήταν η λεοπάρδαλη. Η ποιότητά της ήταν ή δύναμη και η ευέλικτη μυϊκή δύναμη που θύμιζε τη λεοπάρδαλη η οποία αν και δεν είχε το βάρος και τον όγκο μιας τίγρης είχε την ικανότητα να κινείται ξαφνικά, να επιτίθεται και να οπισθοχωρεί γρήγορα χρησιμοποιώντας τη δύναμή της για να δημιουργεί γρήγορες και δυνατές κινήσεις. Αυτή η τεχνική έμοιαζε με το γιαπωνέζικο καράτε.

Το πέμπτο ζώο ήταν ο πελαργός. Με αυτή την τεχνική αναπτύσσονταν οι ιδέες , ήταν δε υπεύθυνη για τη σωστή στάση. Έδινε ένα αίσθημα ενότητας στο σώμα. Στις κινήσεις ο κορμός ήταν όρθιος και ισορροπημένος και πολλές φορές στηριζόταν στο ένα πόδι. Τα χέρια έδιναν απότομα χτυπήματα απέκρουαν και σάρωναν με κινήσεις όμοιες με των φτερών.

Ιρανός δάσκαλος απαντά στο bullying με τον καλύτερο τρόπο

Στο πλευρό 8χρονου μαθητή που πάσχει από σπάνια ασθένεια

Λονδίνο 

Με τον καλύτερο τρόπο απάντησε ένας δάσκαλος δημοτικού σχολείου στο Ιράν στον εκφοβισμό και τα χλευαστικά σχόλια που δεχόταν ένας 8χρονος μαθητής του από τους συμμαθητές του, επειδή έχει χάσει τα μαλλιά του λόγω μίας σπάνιας ασθένειας.

Ο δάσκαλος Αλί Μοχαμαντιάν μπήκε μία μέρα στην τάξη και έκπληκτοι οι μαθητές είδαν ότι είχε ξυρίσει το κεφάλι του.

Οι μαθητές όχι μόνο αντιλήφθηκαν το λάθος τους και σταμάτησαν να ενοχλούν τον μικρό Μαχάν Ραχίμι, αλλά αποφάσισαν να του συμπαρασταθούν με τον ίδιο τρόπο: ξύρισαν και εκείνοι τα μαλλιά τους.

Ο δάσκαλος, που έχει γίνει ήρωας στο Ιράν, δέχθηκε τα συγχαρητήρια του ιρανού προέδρου Χασάν Ροχανί ενώ, σύμφωνα με τον Guardian, η κυβέρνηση αποφάσισε την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας του παιδιού ώστε να καλυφθούν τα ιατρικά έξοδα για αντιμετώπιση της ασθένειάς του.
ΒΗΜΑ

Υπάρχει ο κόσμος; Ή με απατούν οι αισθήσεις μου;

Από τον Καρτέσιο και τον Χιουμ στη σύγχρονη φιλοσοφία.

Rene Descartes (1596-1650), David Hume (1711-1776)

Βαδίζω στην ύπαιθρο χωρίς παπούτσια και κάλτσες απολαμβάνοντας το δροσερό χάδι του γρασιδιού. Μυρίζω τον φρέσκο αέρα και νιώθω ευεξία. Ένα τσίμπημα με προειδοποιεί με οξύ τρόπο ότι κινούμαι δίπλα σε μια συστάδα αγκαθωτών θάμνων. Καθώς περπατώ δίπλα στο ποταμάκι βλέπω από μακριά ένα εξοχικό σπίτι και το πλησιάζω με ανυπομονησία. Από το παράθυρο ακούγεται το ραδιόφωνο να παίζει μελωδικά τραγούδια. Και ξαφνικά, τίποτα. Όλα μαυρίζουν. Δε νιώθω τίποτε, δε σκέφτομαι τίποτε, δεν έχω καν συνείδηση για την απουσία των παραπάνω. Κάπου πιο πέρα, σε ένα εργαστήριο, δύο επιστήμονες αποσυνδέουν από τη μηχανή παραγωγής ονείρων τον εγκέφαλό μου που ήταν σε μια γυάλα και με τον οποίο έπαιζαν τόση ώρα δημιουργώντας του (ή μου) ψεύτικες εντυπώσεις. Δεν υπήρχαν ούτε δέντρα, ούτε γρασίδι, ούτε σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Όλα ήταν δημιουργημένα από έναν δεξιοτεχνικό ερεθισμό των κατάλληλων νευρώνων. Μα τα ένιωθα τόσο αληθινά!
Η παραπάνω ιστορία δεν έχει γεννηθεί στη νοσηρή φαντασία ενός ακραίου αρνητή της πραγματικότητας. Αποτελεί την γλαφυρή αν και κάπως εφιαλτική αναδιατύπωση ενός κλασικού ερωτήματος, αυτού που αναφέρεται στον τίτλο. Εάν όλα όσα ξέρουμε για τον κόσμο, ακόμα κι αυτή η ίδια η ύπαρξή του, προέρχονται από τις αισθήσεις μας, πώς είμαστε σίγουροι ότι αυτές δεν μας απατούν; Ότι ο κόσμος είναι έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε, ή ακόμα ότι υπάρχει και δεν βλέπουμε ένα όνειρο που το θεωρούμε ως πραγματικότητα;
Αυτή ακριβώς ήταν και η απορία του μεγάλου φιλοσόφου Rene Descartes (Καρτέσιος) που το 1641 διατύπωσε στους περίφημους Στοχασμούς του περί της Πρώτης Φιλοσοφίας (Meditations on First Philosophy). Στο έργο του αυτό, στην αρχή του πρώτου στοχασμού αναρωτιέται κάτι που σίγουρα θα έχει περάσει από το μυαλό των περισσότερων ανθρώπων:

«Ότι δέχτηκα μέχρι πρότινος ως αληθέστατο, το παρέλαβα από τις αισθήσεις ή δια των αισθήσεων. Όμως τούτες τις συνέλαβα ενίοτε να σφάλλουν και είναι συνετό να μην εμπιστευόμαστε ποτέ εντελώς όσους μας απάτησαν έστω και μια φορά.»

Οι αισθήσεις μας λοιπόν μας απατούν πολύ συχνά, αν όχι πάντοτε. Το ερώτημα είναι, εάν οι αισθήσεις μας απατούν ακόμα και για βασικά πράγματα όπως η ύπαρξη του σώματός μας ή για το ότι είμαστε αυτοί που είμαστε και όχι κάποιοι άλλοι και κάπως αλλιώς. Γιατί, όπως συνεχίζει να συλλογίζεται ο Καρτέσιος, μόνο ένας παράφρονας θα αμφισβητούσε τα παραπάνω και θα σκεφτόταν για παράδειγμα ότι έχει πήλινο κεφάλι ή είναι κολοκύθα, όχι όμως και ένας φυσιολογικά σκεπτόμενος άνθρωπος. Αλλά αυτού ακριβώς του είδους τα πράγματα δεν είναι που βλέπουμε στα όνειρά μας; Κολυμπάμε στη σφαίρα του απίθανου και του παραλόγου με μια εντυπωσιακή φυσικότητα και μόνο όταν ξυπνήσουμε και συγκρίνουμε τις δύο πραγματικότητες, την ονειρική με αυτή που θεωρούμε ως πραγματική, αντιλαμβανόμαστε πόσο είχαμε πλανευτεί. Υπάρχει όμως ένας αντικειμενικός τρόπος για να διακρίνουμε τις δύο αυτές πραγματικότητες; Την εγρήγορση από τον ύπνο; Πώς ξέρουμε ποιο από τα δύο ήταν το όνειρο; Στο ερώτημα αυτό ο Καρτέσιος φαίνεται ότι προτείνει μια πρώτη λύση:

«… πρέπει ασφαλώς να ομολογήσουμε ότι όσα βλέπουμε κοιμισμένοι είναι κάτι σαν ζωγραφισμένες εικόνες που δεν θα μπορούσαν να πλαστούν παρά καθ’ ομοίωσιν αληθινών πραγμάτων. […] Με ανάλογο τρόπο, παρότι γενικά πράγματα όπως μάτια, κεφάλι, χέρια, κ.ο.κ. μπορούν να είναι φανταστικά, ωστόσο πρέπει να ομολογήσουμε αναγκαία ότι ορισμένα άλλα έστω, ακόμα πιο απλά και καθολικά, είναι αληθινά και ότι από αυτά, σαν από αληθινά χρώματα, πλάθονται όλες εκείνες οι εικόνες των πραγμάτων που είναι στη σκέψη μας, είτε είναι αληθινές είτε ψεύτικες.»

Δεν υπάρχει συνεπώς παρθενογένεση. Τίποτε δεν μπορεί να γεννηθεί, ακόμα και ως όνειρο, εάν τίποτε δεν υπάρχει. Κι αυτό που υπάρχει για τον Καρτέσιο είναι κάτι σαν πρώτη ύλη. Η σωματική φύση και γενικά η έκτασή της, το σχήμα των εκτατών πραγμάτων, το μέγεθος, ο αριθμός τους, ο χώρος και ο χρόνος στον οποίο υπάρχουν. Η αμφιβολία του φιλοσόφου περιορίζεται λοιπόν στα σύνθετα, όχι όμως και στα απλά πράγματα και στις επιστήμες αυτών όπως είναι η Γεωμετρία και η Αριθμητική, διότι είτε είναι ξύπνιος κανείς είτε κοιμάται, ένα τετράγωνο θα έχει πάντα τέσσερις γωνίες και 2 + 2 θα κάνει πάντοτε 4.
Μια δεύτερη γραμμή επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί ο Καρτέσιος στους στοχασμούς του έχει να κάνει με την έννοια και τον ρόλο του θεού. Ως γνωστόν, η έννοια του θεού ήταν (και είναι) εξ’ ορισμού συνυφασμένη με την έννοια της παντοδυναμίας και της παναγαθοσύνης. Ως παντοδύναμος λοιπόν ο θεός θα μπορούσε να έχει φτιάξει τον κόσμο με τρόπο που τίποτε να μην είναι αληθινό. Ωστόσο, αυτό θα ερχόταν σε σύγκρουση με τη δεύτερη ιδιότητά του, δηλαδή το ότι είναι πανάγαθος. Διότι ως πανάγαθος κι όχι πανούργος, δεν θα ήθελε να εξαπατά τον άνθρωπο τόσο πολύ ώστε όλα να είναι ‘ονειρικοί εμπαιγμοί’.
Ο Καρτέσιος θα συνεχίσει την πραγμάτευση του για τον ρόλο του θεού και στους επόμενους στοχασμούς. Στον τέταρτο επανέρχεται με το ερώτημα της ύπαρξης του κόσμου. Ξεκινάει με δύο παραδοχές που έχουν προκύψει από τους προηγούμενους συλλογισμούς του, ότι υπάρχει θεός πανάγαθος και ότι υπάρχει σκεπτόμενο πνεύμα. Ποιος ο ρόλος της πλάνης όμως; Μπορεί να προέρχεται από τον θεό τη στιγμή που αυτός είναι ένα τέλειο και αγαθό ον; Όχι, μονάχα ως ελάττωμα μπορεί να νοηθεί. Δεν είναι καθαρή άρνηση, αλλά στέρηση ή ένδεια κάποιας γνώσης, όπως διατυπώνει, και ο λόγος ύπαρξης των πλανών είναι ότι ο θεός εκτός από τη διάνοια μας έχει προικίσει και με ελεύθερη βούληση.
Θα επανέλθει στο πρόβλημα της ύπαρξης υλικών πραγμάτων στον έκτο στοχασμό, όπου κάνει μια σημαντική διάκριση μεταξύ αισθητών (αντιλαμβανόμενων) και νοητών πραγμάτων.

«Θεωρώντας δε τις ιδέες όλων εκείνων των ποιοτήτων που προσφέρονταν στη σκέψη μου, τις οποίες μόνο αισθανόμουν κυριολεκτικά και άμεσα, δε νόμιζα χωρίς λόγο ότι αισθανόμουν ορισμένα πράγματα εντελώς διαφορετικά από τη σκέψη μου, δηλαδή σώματα από τα οποία πήγαζαν οι ιδέες εκείνες. Διότι τις ένιωθα να επεισάγονται σε μένα δίχως τη συγκατάθεσή μου, έτσι ώστε, όσο και να το ήθελα, δεν μπορούσα ούτε να αισθάνομαι ένα αντικείμενο όταν αυτό δεν ήταν παρόν σ’ ένα αισθητήριο όργανό μου, ούτε να μην το αισθάνομαι όταν ήταν. Και καθώς οι ιδέες τις οποίες αντιλαμβανόμουν μέσω της αίσθησης ήταν πολύ πιο ζωηρές, πιο ευκρινείς και με τον τρόπο τους πιο διακριτές από εκείνες που έπλαθα μετά από σκόπιμο και συνειδητό στοχασμό, ή έβρισκα αποτυπωμένες στη μνήμη μου, δεν φαινόταν δυνατό να πηγάζουν από τον εαυτό μου, απέμενε άρα ότι επεισάγονταν από ορισμένα άλλα πράγματα.»

Ο διακεκριμένος Φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος εξηγεί «γιατί είμαστε εδώ» και «από που προήλθαμε»

Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη διατύπωση μιας ενιαίας θεωρίας για όλες τις δυνάμεις που διέπουν τον κόσμο γύρω μας; Πώς γίνεται η ολική ενέργεια στο σύμπαν να είναι μηδέν και η ζωή να συνεχίζεται κανονικά; Πόσα σύμπαντα υπάρχουν; Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δίνει ο διακεκριμένος καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, Δημήτρης Νανόπουλος, με αφορμή την εγκατάστασή του ως αντιπροέδρου της Ακαδημίας Αθηνών, που έγινε την Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014.

«Παλιά νομίζαμε ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου. Και δεν είναι. Οτι το ηλιακό σύστημα είναι το μόνο. Και δεν είναι. Μέχρι το 1925 πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας μας ήταν το σύμπαν. Οχι μόνο δεν είναι, αλλά υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες με εκατό δισεκατομμύρια άστρα ο κάθε γαλαξίας. Ακούστε τώρα το νούμερο που θα σας πω: Εχουμε καταλήξει ότι υπάρχουν, δυνητικά, 10 εις την 500στή είδη συμπάντων. Αυτό σημαίνει, ότι κάποια από αυτά μπορεί και να μην συμβούν, αλλά και ότι πολλά μπορεί να υπάρξουν πολλές φορές», τόνισε ο καθηγητής στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, αναφερόμενος στα δεδομένα, που σταδιακά αποδεικνύονται και πειραματικά. Οπως έγινε με το περίφημο πρόγραμμα του CERN, το οποίο απέδειξε την ύπαρξη του σωματιδίου του Χιγκς, διαδικασία που δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη συμβολή του κ. Νανόπουλου και της ομάδας του.

«Οι στιγμές αυτές κατά τις οποίες η ομάδα μου κι εγώ ανακαλύπταμε κάτι καινούργιο, ήταν για μένα οι σημαντικότερες. Οπως έγινε με την εργασία που κάναμε το 1975-76 στο CERN, σχετικά με το σωματίδιο του Higgs. Τα υπόλοιπα βραβεία, θέσεις, συνεντεύξεις, είναι πολύ ευχάριστα και ωραία, αλλά τα θεωρώ συμπαρομαρτούντα σε σχέση με την ανείπωτη χαρά της ανακάλυψης», δήλωσε, αναφερόμενος στις μεγαλύτερες στιγμές της σταδιοδρομίας του, που δεν ήταν λίγες. Φυσικά σε αυτές συγκαταλέγονται και οι επαληθεύσεις. «Δεν μπορώ να πω ότι δεν συγκινήθηκα όταν ο Πίτερ Χιγκς, στην ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ, αφού ανέφερε όλη την ιστορία για το σωματίδιο μέχρι το 1966, στο τέλος μίλησε και για τη δική μας ερευνητική ομάδα», συμπλήρωσε.

Που βρίσκεται τώρα η έρευνα

Τώρα, η έρευνα βρίσκεται σε άλλη φάση, καθώς ο επιταχυντής του CERN έχει κλείσει για συντήρηση και θα ξεκινήσει πάλι αρχές του 2015. Ο ίδιος εξηγεί τον λόγο που τον περιμένει με μεγάλη αγωνία: «Η ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς είναι το τέλος μιας μεγάλης ιστορίας, αλλά και η αρχή μιας ακόμα μεγαλύτερης. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει και μια άλλη ομάδα σωματιδίων, τα λεγόμενα υπερσυμμετρικά, τα οποία θα είναι πολλά, μπορεί και της τάξεως του 100. Δηλαδή, σχεδόν ό,τι σωματίδιο βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στη φύση, θα υπάρχει κατά κάποιον τρόπο και το ''ξαδελφάκι'' του, με άλλη μάζα. Δεν πρόκειται για καινούργια πράγματα, όμως παίρνουν πολύ μεγαλύτερη σημασία μετά την πειραματική ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς, καθώς επαληθεύεται σταδιακά το όνειρο της μεγάλης ενοποίησης. Οτι δηλαδή όλες οι δυνάμεις είναι μία, ότι υπάρχει μια βασική θεωρία, με την οποία μπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο, από την απαρχή του έως τώρα, στηριγμένοι μόνο σε πειραματικά δεδομένα της φυσικής», τονίζει ο κ. Νανόπουλος, αναφερόμενος στα δεδομένα που εμπλουτίστηκαν με το περίφημο πείραμα στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης CERN, στο οποίο συμμετείχε ως εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας.

Νέα έρευνα υποδεικνύει ένα επίπεδο και άπειρο Σύμπαν

Τα αποτελέσματα ενός πειράματος κοσμολογίας που δημοσιεύονται στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, προσδιορίζουν το μέγεθος και το σχήμα του Σύμπαντος, με ακρίβεια της τάξης του 1%. Τα στοιχεία από τις έρευνες αυτές ίσως αποβούν καθοριστικά για την εξακρίβωση της φύσης της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που προκαλεί την επιτάχυνση στη διαστολή του Σύμπαντος.   

Η Φασματοσκοπική Μελέτη Ταλαντώσεων των Βαρυονίων (Baryonic Oscillation Spectroscopic Survey - BOSS) είναι το μεγαλύτερο από τα τέσσερα πειράματα στα πλαίσια της έρευνας Sloan Digital Sky III, η οποία αποσκοπεί στη λεπτομερή καταγραφή του ουρανού του βόρειου ημισφαιρίου. Η ανάλυση των δεδομένων του BOSS περιλαμβάνει φάσματα από 1.277.503 γαλαξίες, 160.000 κβάζαρς και χιλιάδες άλλα αντικείμενα, συγκροτώντας το μεγαλύτερο δείγμα του Γαλαξία που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα με τόση λεπτομέρεια.

Σε συνδυασμό με τα τελευταία δεδομένα από τις μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, του απόηχου δηλαδή της Μεγάλης Έκρηξης, αλλά και από μετρήσεις διάφορων σουπερνόβα, τα αποτελέσματα από το BOSS συνιστούν πως η σκοτεινή ενέργεια είναι μία μορφή κοσμολογικής σταθεράς, η τιμή της οποία παραμένει αμετάβλητη στο χώρο και στο χρόνο. 

Η κοσμολογική σταθερά είχε εισαχθεί στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας για πρώτη φορά από τον ίδιο τον Αϊνστάιν ως μία εγγενής ιδιότητα του χωροχρόνου, προκειμένου να λειτουργήσει ως ένας αντισταθμιστικός παράγοντας ώστε οι εξισώσεις του να περιγράφουν ένα στατικό Σύμπαν. Όταν μερικά χρόνια αργότερα ανακαλύφθηκε η διαστολή του Σύμπαντος, ο Αϊνστάιν την απέσυρε και παρέμεινε για αρκετές δεκαετίες σε αφάνεια. Τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει στο προσκήνιο με μία διαφορετική μορφή από την αρχική, ως μία πιθανή εξήγηση στο γρίφο της σκοτεινής ενέργειας.

Καλλιτεχνική απεικόνιση των νέων μετρήσεων για το μέγεθος του Σύμπαντος. Οι γκρι σφαίρες δείχνουν το μοτίβο των «ακουστικών ταλαντώσεων των Βαρυονίων» (baryon acoustic oscillations) από το πρώιμο Σύμπαν. Οι γαλαξίες σήμερα έχουν μια τάση να ευθυγραμμίζονται με τις σφαίρες. Συγκρίνοντας το μέγεθος των σφαιρών (λευκή γραμμή) με τη προβλεπόμενη τιμή, οι αστρονόμοι μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια της τάξης του 1%, πόσο μακριά είναι οι γαλαξίες.

Το BOSS στοχεύει και στον προσδιορισμό του σχήματος του Σύμπαντος, μία ακόμη παραμέτρου που αποτελεί κλειδί για την κατανόηση της προέλευσης και της εξέλιξής του. Το σχήμα του Σύμπαντος εξαρτάται άμεσα από την κυρτότητα που εμφανίζει, με τους επιστήμονες του πειράματος να απαντούν λιτά "πως το Σύμπαν δε φαίνεται να είναι πολύ κυρτωμένο". Πρόκειται για μία ακόμη ένδειξη πως ίσως το Σύμπαν να είναι τόσο λεπτά ρυθμισμένο ώστε να είναι τελείως επίπεδο, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως η Ευκλείδια γεωμετρία το περιγράφει ικανοποιητικά.

Οι παρατηρήσεις ενός επίπεδου Σύμπαντος λειτουργούν και υπέρ της θεωρίας του κοσμικού πληθωρισμού, της ιδέας δηλαδή πως το Σύμπαν για ένα πολύ σύντομο διάστημα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη διογκώθηκε με εκθετικό ρυθμό, η οποία μπορεί να εξηγήσει αυτή την απίστευτη σύμπτωση της έλλειψης κυρτότητας.  Ένα στοιχείο που σχετίζεται με το σχήμα του Σύμπαντος είναι και το μέγεθός του, με τους επιστήμονες του BOSS να αναφέρουν πως είναι πιθανό το Σύμπαν να διαστέλλεται για πάντα στο χώρο και να υπάρχει για πάντα στο χρόνο, κάτι που συμβαδίζει με την ιδέα ενός άπειρου Σύμπαντος.

Το πείραμα θα συνεχίσει να λαμβάνει δεδομένα μέχρι και τον Ιούνιο και οι πρώτες δημοσιεύσεις στηρίχτηκαν στα μέχρι στιγμής δεδομένα που αντιστοιχούν στο 90% του τελικού συνόλου.   

planitikos

Τέταρτοι πιο δυστυχισμένοι μαθητές οι Ελληνες

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ

Οι καλές επιδόσεις στα διαγωνίσματα δεν σημαίνει πάντα και τα πιο χαρούμενα παιδιά στο σχολείο. Οι καλύτεροι βαθμοί και τα πιο ευτυχισμένα παιδιά αποτυπώνται στα αποτελέσματα μίας παγκόσμιας έρευνας σε δείγμα περισσοτέρων των 500.000 παιδιών ηλικίας 15 ετών. Οι Έλληνες μαθητές συγκαταλέγονται στην 4η θέση στο συνδυασμό επίδοσης και κακής διάθεσης...Η

Η τριετής διεθνής έκθεση του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) συγκρίνει τις επιδόσεις στα τεστ μαθητών από 65 χώρες.
Η κατάταξη της ευτυχίας βασίζεται στο ποσοστό των μαθητών που συμφωνούν ή διαφωνούν με τη φράση «Είμαι χαρούμενος στο σχολείο».
Η αντίστοιχη των επιδόσεων βασίστηκε σε ένα συνδυασμό ατομικών επιδόσεων των μαθητών στα μαθηματικά, την ανάγνωση και τις επιστήμες.
Αυτό που έχει το περισσότερο ενδιαφέρον είναι η εικονοποίηση. Ο Τζέικ Λεβί, αναλυτής δεδομένων του BuzzFeed δημιούργησε μία ευφάνταστη εικόνα για να αποδώσει οπτικά τα αποτελέσματα της έκθεσης του ΟΟΣΑ.
Οσον αφορά, λοιπόν, τις επιδόσεις των μαθητών την πρωτιά στο συνδυασμό επιδόσεων και ευτυχίας κατέχουν οι μαθητές της Σιγκαπούρης, τη δεύτερη της Ταϊβάν και την τρίτοι μοιράζονται οι μαθητές της Ελβετίας και του Χονγκ Κονγκ.
Μεμονωμένα, οι πιο ευτυχισμένοι μαθητές είναι οι Ινδονήσιοι, οι πιο δυστυχισμένοι οι Νοτιοκορεάτες, τις καλύτερες επιδόσεις έχουν οι Κινέζοι (Σαγκάη) και τις χειρότερες οι Περουβιανοί.
Καλύτεροι βαθμοί και πιο ευτυχισμένοι
1. Σιγκαπούρη
2. Ταϊβάν
3. Ελβετία
3. Χονγκ Κονγκ
4.. Λιχτενστάιν
5. Σαγκάη - Κίνα
6. Ιαπωνία
7. Ισλανδία
8. Βιετνάμ
9. Μακάο - Κίνα
Στον αντίποδα, η κατάταξη με το συνδυασμό χειρότερων επιδόσεων και πιο δυστυχισμένων μαθητών την πρώτη θέση καταλαμβάνει το Κατάρ και ακολουθούν η Αργεντινή, η Κύπρος και στην 4η θέση βρίσκεται η Ελλάδα.
Χειρότερες βαθμολογίες - πιο δυστυχισμένοι
1. Κατάρ
2. Αργεντινή
3. Κύπρος
4. Ελλάδα
5. Σλοβακία
6. Ρουμανία
7. Τυνησία
8. Ρωσία
8. Μαυροβούνιο
9. Ιορδανία
Καλές επιδόσεις έχουν πετύχει οι μαθητές και σε Ολλανδία, Καναδά, Γερμανία Αυστραλία Σλοβενία.
Στις πιο μέτριες επιδσόσεις κατατάσσονται οι μαθητές των ΗΠΑ, της Σερβίας, της Λιθουανίας και της Ουγγαρίας, ενώ στο συνδυασμό πιο μέτριας διάθεσης και επίδοσης αυτοί της Τουρκίας και των Εμιράτων.
 ethnos

Mέχρι εκει φτάνει η χάρη μας – Mια ολόκληρη περιοχή στον Άρη ονομάζεται Ελλάδα!

Ο κόκκινος πλανήτης έχει πλέον εξερευνηθεί αρκετά και πολλά σημεία του έχουν πάρει ονόματα πόλεων, νησιών, χωρών αλλά και σημαντικών προσωπικοτήτων.

Έτσι στα τοπωνύμια του Άρη δεσπόζουσα θέση έχει η Ελλάδα, καθώς δίνει το όνομά της στη μεγαλύτερη κοιλάδα του Άρη και έχει ονομαστεί από τον μεγάλο Ιταλό αστρονόμο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι, «Hellas Planitia».

H «Hellas Planitia» έχει έκταση 2300 χιλιόμετρα και σχηματίστηκε από την πτώση μεγάλου αστεροειδούς πριν 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια. Η διαφορά ύψους από τις παρυφές μέχρι τη βάση είναι περίπου 9 χιλιόμετρα ενώ λόγω του μεγέθους της είναι το πλέον ευδιάκριτο σημείο στον πλανήτη Άρη.

Tα ιζηματογενή πετρώματα της κοιλάδας έχουν προκαλέσει εντύπωση στους ερευνητές καθώς υποδηλώνουν ότι υπήρχε στην περιοχή μεγάλη θαλάσσια έκταση πριν από 3,5-4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, μία χρονική περίοδο που, για πολλούς επιστήμονες, οι συνθήκες στον Άρη ήταν πολύ πιο ευνοϊκές για την εξέλιξη της ζωής απ’ό,τι ήταν στη Γη.

Εκτός όμως από την κοιλάδα η Ελλάδα φιγουράρει και στον «Όλυμπο», το υψηλότερο βουνό του Άρη και σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Πρόκειται για ένα ηφαιστειακό βουνό ύψους 27 χιλιομέτρων, δηλαδή τρεις φορές ψηλότερο από το Έβερεστ. Το σύμπλεγμα της καλντέρας του έχει πλάτος 85 και βάθος 3 χιλιόμετρα, ενώ η βάση του βουνού έχει μήκος 550 χιλιόμετρα.

ΠΗΓΗ 

Στα χέρια 85 ανθρώπων ο μισός πλούτος της Γης

---

Στα χέρια 85 ανθρώπων βρίσκεται συγκεντρωμένος ο μισός παγκόσμιος πλούτος, σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής Oxfam, με τίτλο «Δουλεύοντας για τους Λίγους» που έχει προκαλέσει διεθνή αίσθηση. Σύμφωνα με αυτήν το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων στον πλανήτη διαθέτει περιουσία 110 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

«Αυτή η αρπαγή των ευκαιριών εκ μέρους των πλουσίων σε βάρος των φτωχών και της μεσαίας τάξης έχει δημιουργήσει μία κατάσταση, στην οποία επτά στους δέκα ανθρώπους στον κόσμο ζουν σε χώρες όπου η ανισότητα έχει αυξηθεί από τη δεκαετία του ʼ80 και το 1% του παγκοσμίου πληθυσμού έχει το 46% του πλούτου της Υφηλίου», αναφέρει συγκεκριμένα η έκθεση, ενόψει του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

Η μελέτη της Oxfam τονίζει το πρόβλημα που η ανεξέλεγκτη λειτουργία του καπιταλισμού επιφέρει στην Δημοκρατία, υπογραμμίζοντας ότι «οι ακραίες ανισότητες είναι ανησυχητικές λόγω της ανισότητας που προκαλούν στην πολιτική εκπροσώπηση, αφού οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τις κυβερνήσεις επηρεάζονται από εκείνους που έχουν την οικονομική δύναμη, με αποτέλεσμα ο νόμος να ευνοεί τους πλούσιους σε βάρος οποιουδήποτε άλλου».

«Στις συνέπειες συγκαταλέγονται η αποδόμηση της δημοκρατικής διακυβέρνησης, το ʽξήλωμαʼ της κοινωνικής συνοχής, η ανυπαρξία ίσων ευκαιριών για όλους. Αν δεν ληφθούν τολμηρές πολιτικές αποφάσεις προκειμένου να μετριαστεί η επιρροή των πλουσίων στην πολιτική, οι κυβερνήσεις θα εργάζονται για τα συμφέροντα των λίγων, ενώ οι οικονομικές και πολιτικές ανισότητες θα κορυφωθούν», προστίθεται.

Η Oxfam δεν αναφέρει τα ονόματα των 85 πλουσιότερων ανθρώπων.

Καλεί τους πολιτικούς και οικονομικούς ηγέτες που θα συγκεντρωθούν στο Νταβός για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ να μην εκμεταλλεύονται την οικονομική τους δύναμη στον πολιτικό στίβο, να δημοσιοποιούν τα ονόματα των εταιρειών και των φορέων από τους οποίους στηρίζονται οι εκλογικές τους καμπάνιες, να χρησιμοποιούν τα έσοδα από τους φόρους για να διασφαλίζουν Υγεία, Παιδεία και Πρόνοια για όλους και να απαιτούν αξιοπρεπείς μισθούς σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στην ιδιοκτησία ή τον έλεγχό τους.

http://www.nooz.gr/economy/anisotita...-ti-dimokratia

__________________
Το μελος ειναι απον.Τα λεμε.

Το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης και ο αφανισμός των Ελλήνων.

Γράφει ο Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης, Οικονομολόγος-Κοινωνιολόγος, Αριστοτέλους 22, 10433 Αθήναι
Αθήνα 14-1-2014
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς: α) Υπουργείο Πολιτισμού.
β) Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή το ‘’μίξερ’’ το οποίο αλέθει πολιτισμικές αξίες, εθνικές ταυτότητες, εθνικές συνειδήσεις και κάθε τι που εκ του φυσικού του διαφοροποιεί τις ιδιοσυστασίες-ιδιοσυγκρασίες των λαών δημιουργώντας έναν οικουμενικό χυλό επίμικτων και αλλοιωμένων φυλετικά ανθρώπων, είναι ένα καταστροφικό σχέδιο που ο μέσος Έλληνας εξακολουθεί να αγνοεί βομβαρδιζόμενος από θολοκουλτουριάρικα αντιρατσιστικά μηνύματα μιας επίπλαστης πολυπολυτισμικότητας που τον κάνει να ψελλίζει υπνωτισμένα την φράση της μόδας ‘’Δεν είμαι ρατσιστής… Δεν είμαι ρατσιστής…’’.
Ωστόσο το μοχθηρό σχέδιο της παγκοσμιοποίησης κατά της ανθρωπότητας και ιδίως κατά των Ελλήνων (διότι στους Έλληνες εστιάζεται το ενδιαφέρον του παρόντος άρθρου), είναι ένα ανθελληνικό σχέδιο με επί μέρους χρονικές αφετηρίες μερικές εκ των οποίων αξίζει να αναφέρουμε:
1) Ο Γερμανός ποιητής, δραματουργός, ιστορικός και κριτικός Friedrich von Schiller, (1759-1805) σε μια έκρηξη απορίας του έγραψε:
«Καταραμένε Έλληνα, όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου και να στρέψω τη ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω! Αν τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά μου πρώτος και αξεπέραστος… Αν επιστήμη αναζητώ, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, εσύ κορυφαίος και ανυπέρβλητος… Αν για δημοκρατία διψώ, ισονομία και ισότητα, εσύ ξανά μπροστά μου, ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα… Καταραμένη γνώση. Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσος μικρός είμαι, ασήμαντος και μηδαμινός;».
2) Ο Γραμματέας των Ευρωπαίων Βασιλέων και Υπουργός Εξωτερικών της Αυτοκρατορικής Αυστρίας, περιώνυμος Μέτερνιχ από το 1815 μέχρι το 1828, δεν έπαυε ποτέ να διακηρύττει ότι, «Oι Έλληνες είναι επικίνδυνος λαός και πρέπει οπωσδήποτε να συντριβεί…».
3) Ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας του 19ου αιώνα, Λόρδος Λοντοτέρρυ, αγορεύοντας στην Αγγλική Βουλή είχε δηλώσει απερίφραστα ότι, «Η Ελλάς πρέπει να καταστεί όσο το δυνατόν ολιγότερον ισχυρά και επομένως ακίνδυνος για τα συμφέροντά μας, ο δε λαός της πρέπει να γίνει μικρόψυχος ως τα Έθνη του Ινδοστάν…».
4) Ο Ουίνστων Τσώρτσιλ που θαυμάζοντας δήθεν, τις νίκες του ελληνικού στρατού κατά των Ιταλών φασιστών, είχε αναφωνήσει το γνωστό: «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», δεν δίσταζε να εκμυστηρεύεται στους συνεργάτες του ότι, «Εάν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλλοίμονό μας…». (Πηγή για τις προαναφερόμενες ανθελληνικές ρήσεις: Γ.Ν. Κοσσυβάκης, (Διαχρονικός Ηπειρωτικός Ελληνισμός, σελ. 167-170, εκδόσεις Κάδμος 2009).
Καθοριστικά χτυπήματα αποτελεσματικής δυστυχώς, ανθελληνικής προπαγάνδας, υπήρξαν και οι επιρροές που άσκησαν προς κάθε κατεύθυνση (πολιτική, κοινωνική και κυρίως εκπαιδευτική), οι κύριοι, κύριοι Φαλμεράυερ και Κίσινγκερ.
5) Ο μεν Φαλμεράυερ, Αυστριακός στην καταγωγή, περιηγητής, δημοσιογράφος, πολιτικός και ιστορικός, στο γνωστό του σύγγραμμα, το 1835, με τίτλο: ‘’Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων’’, ισχυρίστηκε ότι οι νεοέλληνες δεν κατάγονται από την φυλή των Ελλήνων αλλά προέρχονται από Σλαύους που εισέβαλλαν στην Ελλάδα τον μεσαίωνα και Αλβανούς που εξαπλώθηκαν κατά τον ύστερο μεσαίωνα και τους νεότερους χρόνους και αναμίχθηκαν με ελληνόφωνους Βυζαντινούς πρόσφυγες από τους οποίους προέκυψε ο λαός των σύγχρονων Ελλήνων.
Συγκεκριμένα ο Φαλμεράυερ γράφει: «Η Ελληνική φυλή έχει τελείως εξολοθρευτή από την Ευρώπη. Η φυσική ομορφιά, το μεγαλείο του πνεύματος, η απλότητα των συνηθειών, η καλλιτεχνική δημιουργία, οι αθλητικοί αγώνες, οι πόλεις, τα χωριά, το μεγαλείο των μνημείων και των αρχαίων ναών, ακόμα και το όνομα του λαού, έχουν εξαφανισθεί από την Ελλάδα… Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μια τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε έως την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μια νέα φυλή, συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλαύων. Οι Σκύθες-Σλαύοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες. Ένας λαός με σλαβικά χαρακτηριστικά , τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισσου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου. Μόνο μια δυνατή ρομαντική φαντασία μπορεί να ονειρεύεται ακόμα μια αναγέννηση των αρχαίων Ελλήνων… Ένα διπλό στρώμα από ερείπια και ο βόρβορος δύο νέων και διαφορετικών λαών σκεπάζει τους τάφους των αρχαίων Ελλήνων. Τα αθάνατα έργα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και μερικά ερείπια, που βρίσκονται στην Ελλάδα, αποτελούν τώρα την μόνη απόδειξη πως πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένας λαός σαν τους Έλληνες…».
Κι όμως, παρόλο που η θεωρία του Φαλμεράυερ έχει καταρριφθεί πλήρως, τόσο από Έλληνες ιστορικούς μελετητές όσο και από πρόσφατες επιστημονικές έρευνες σύμφωνα με τις οποίες η καθαρότητα του DNA (γενετικής σύστασης) των Ελλήνων ανέρχεται σε ποσοστό 99,5%, εξακολουθούν να υπάρχουν (εντός και εκτός των ελληνικών πυλών), ανθέλληνες υποστηρικτές της άποψης, ότι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Σλαύους, Αλβανούς και Τούρκους.
(Για την κατάρριψη της θεωρίας του Φαλμεράυερ, βλέπε: α) Κ. Παπαρρηγόπουλο, ‘’Περί εποικίσεως σλαυικών τινών φύλων εις την Πελοπόννησον, Αθήνα 1843, β) Γ. Βελουδή, ‘’Ο Jakob Philip Fallmerayer και η γέννηση του ελληνικού ιστορισμού’’).

6) Ο δε Κίσινγκερ, διάσημος Αμερικανοεβραίος διαμορφωτής της κοινής γνώμης και επί πολλών χρόνων υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, εισηγήθηκε επισήμως τον σχεδιασμό απορφανισμού των σύγχρονων Ελλήνων από τις μακραίωνες πολιτισμικές τους ρίζες, λέγοντας ότι, «Αν θέλουμε να πατάξουμε αυτόν τον ατίθασο λαό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Ίσως τότε αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Πρέπει να πλήξουμε τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε τη δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή που για μας είναι στρατηγικής σημασίας».
Και γιατί αυτό το μένος κατά των Ελλήνων; (θα ρωτήσει εύλογα ο αναγνώστης). Και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις; Tο Υπουργείο Παιδείας; Δεν θα έπρεπε να μεριμνά ώστε μέσω των εκπαιδευτικών του συγγραμμάτων να πληροφορεί τις διαδοχές των γενεών για την ανθελληνική δράση; Για την αλήθεια; (Πικρόχολα χαμόγελα).
Μα οι περισσότεροι κρατούντες όλων των Υπουργείων από της επανασύστασης του νεοελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, είναι προσκυνημένοι ταγοί, τύποις και ουσίας, εγκοσμίως και μεταφυσικώς στην δυτικοευρωπαϊκή και αμερικανοεβραϊκή παγκοσμιοποίηση της ισοπέδωσης των ελληνικών κυρίως αξιών και στο έλεος του δικτάτορα Θεού Γιαχβέ και των εβραίων ραβίνων του, σύμφωνα με τις διδαχές των οποίων, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι έναντι ενός και μοναδικού Θεού. Μια επίπλαστη και ξενόφερτη ‘’αξία’’ που γαλούχησε τους νεοέλληνες καθιστώντας τους φοβικούς έναντι των άλλων λαών.
Ο γράφων δεν επιθυμεί να ανοίξει αναλυτικά το θέμα επιρροής της ξενόφερτης θρησκείας του Χριστιανο-Ιουδαϊσμού στη χειραγώγηση του σκοταδισμού των Ελλήνων και στη σχέση του με την απόκρυψη της αλήθειας από την εποχή του Βυζαντίου και μετά, διότι θα παρέκλινε του κυρίως θέματος που πραγματεύεται το παρόν άρθρο. Ωστόσο δεν μπορεί να μην επισημάνει δύο μόνο παραμέτρους.
Πρώτη παράμετρος:
Είναι πλέον γνωστό, πως η επίσημη θέση της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας (όχι μεμονωμένοι παπάδες), ήταν κατά της επανάστασης του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων από τους Τούρκους οι οποίοι ήθελαν να επιβάλουν την δική τους παγκοσμιοποίηση. Το δε υποτιθέμενο λάβαρο που ύψωσε ο Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός στην Αγία Λαύρα των Καλαβρύτων και μάλιστα ανήμερα της εορτής του ‘’Ευαγγελισμού της Θεοτόκου’’ είναι αστικός μύθος που εξυπηρετεί την Εκκλησία η οποία προσπαθεί να απεκδυθεί, να εξωραΐσει, να εξομαλύνει και τελικά να αποποιηθεί τις δουλοπρεπείς γονυκλισίες που έκανε στους Οθωμανούς επί 400 σχεδόν χρόνια. (Για περισσότερα περί αυτού του μυθεύματος, Γ. Ν. Κοσσυβάκης, Διαχρονικός Ηπειρωτικός Ελληνισμός, εκδόσεις Κάδμος σελ. 180, και ιστορικό περιοδικό ‘’ΤΟΤΕ’’, τεύχος 34, σελ. 49).
Δεύτερη παράμετρος:
Eίναι επίσης γνωστό, πως η ελληνική επίσημη εκπαίδευση είναι καθοδηγούμενη από την επιβληθείσα θεοκρατία της Ορθοδόξου Εκκλησίας η οποία ούτως ή άλλως εκ του δόγματός της, ταυτίζεται με την παγκοσμιοποίηση και τους διεθνιστές υπηρέτες της. Συν του γεγονότος ότι χωρίς να το ομολογεί, ουδέποτε αρέσκεται στην προβολή των Ελλήνων διανοητών και φιλοσόφων προγόνων μας, λαμβανομένου υπόψη ότι οι Έλληνες σοφοί ήταν πολυθεϊστές και όχι Χριστιανοί. Άλλωστε πως είναι δυνατόν να παραδεχθείς και να επιτρέψεις στους νεοέλληνες Χριστιανούς την προβολή και διδασκαλία των επιστημονικών και πολιτισμικών επιτευγμάτων των προγόνων τους Ελλήνων… ‘’ειδωλολατρών’’; Απόδειξη του θεοκρατικού ελέγχου που ασκεί το χιλίων τετρακοσίων ξενόφερτο θρήσκευμα, στην επίσημη εκπαίδευση του νεοελληνικού κράτους από την επανίδρυσή του μέχρι σήμερα, είναι το γεγονός ότι στις πέντε ονομασίες που έχει αλλάξει το Υπουργείο Παιδείας από το 1833 μέχρι το 2013, ενυπάρχει πάντα ο όρος ‘’Θρησκευμάτων’’ πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου, ούτε και σε αυτές που είναι χριστιανικές.
Ακολουθεί το χρονολόγιο των εκάστοτε ονομασιών του Υπουργείου Παιδείας.
1833-1974: Η επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Εκπαιδεύσεως Γραμματεία της Επικρατείας.
1974-2009: Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
2009-2012: Υπουργείο Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
2012-24/6/2013: Υπουργείο Παιδείας Θρησκευμάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού.
25/6/2013 μέχρι σήμερα: Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Μερικό συμπέρασμα του γράφοντος είναι, ότι ένα Υπουργείο Παιδείας το οποίο είναι λειτουργικά σφιχταγκαλιασμένο με τις επιταγές μιας θρησκείας που από την ‘’φιλοσοφία της’’ πρεσβεύει την παγκοσμιοποίηση, δεν πρόκειται να προβάλει ποτέ το οτιδήποτε θα ξεπέρναγε την μετριότητα των νεοελλήνων, πόσο μάλλον τις προγονικές τους καταβολές που θα τους αφύπνιζαν και θα τους μετέτρεπαν πάλι σε ‘’ηνίοχους που ξεπερνάνε την σκοταδιστική τους άβυσσο με αχίλλειο πήδημα’’. 

Δέκα αρχαίοι πολιτισμοί με προηγμένη τεχνολογία

Ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας δεν αποδέχεται την επίσημη Ιστορία και καλώς γιατί έχει τεράστια κενά και πολλές παραλείψεις.

1. Αρχαία Mu ή Λεμουρία

Σύμφωνα με πολλές εσωτεριστικές πηγές, ο πρώτος πολιτισμός δημιουργήθηκε πριν από 78,000 χρόνια στη γιγαντιαία ήπειρο γνωστή σαν Mu ή Λεμουρία και διήρκησε προς έκπληξη, 52,000 χρόνια. Λέγεται πως καταστράφηκε από σεισμούς που έγιναν από μετατόπιση του πόλου που έγινε 26,000 χρόνια πριν, ή περίπου το 24,000 π.Χ.

Η Mu δεν έφτασε σε τόσο υψηλή τεχνολογία, υποθετικά, όσο άλλοι μεταγενέστεροι πολιτισμοί, λέγεται παρόλα αυτά ότι έφτασε σε μια προοδευτική τεχνολογία, κυρίως στην οικοδόμηση μακροχρόνιων μεγαλιθικών κτιρίων που άντεχαν τους σεισμούς. Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο κατόρθωμα των Mu λέγεται πως ήταν η επιστήμη της κυβέρνησης.

Υποθέτουμε, ότι υπήρχε μια γλώσσα και μια κυβέρνηση. Η εκπαίδευση ήταν το κλειδί της επιτυχίας της Αυτοκρατορίας, και επειδή κάθε πολίτης γνώριζε τους νόμους του σύμπαντος και του δινόταν πλήρη εκπαίδευση σε ένα επάγγελμα ή μια τέχνη, υπήρξε εξαιρετική οικονομική ευημερία.

Η εκπαίδευση ενός παιδιού ήταν υποχρεωτική μέχρι την ηλικία των 21 έτσι ώστε να έχει το δικαίωμα να παρακολουθήσει το σχολείο των πολιτικών δικαιωμάτων. Αυτή η περίοδος διαρκούσε επτά χρόνια· έτσι η μικρότερη ηλικία που κάποιος μπορούσε να γίνει πολίτης της αυτοκρατορίας ήταν τα 28.

2. Αρχαία Ατλαντίδα

Λέγεται ότι όταν η ήπειρος της Mu βυθίστηκε, οι ωκεανοί του κόσμου έπεσαν δραστικά αφού το νερό ωθήθηκε προς τη νέα λεκάνη του Ατλαντικού. Τα μικρά νησιά που υπήρξαν στον Ατλαντικό κατά τη διάρκεια του πολιτισμού των Λεμούριων βγήκαν ψηλά και ξεράθηκαν εξαιτίας της υποχώρησης του ωκεανού.

Η νέα περιοχή που αναδύθηκε ενώθηκε με το Αρχιπέλαγος Poseid του Ατλαντικού ωκεανού με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια μικρή ήπειρος. Αυτή η ήπειρος ονομάζεται σήμερα από τους ιστορικούς Ατλαντίδα, παρά το γεγονός ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Ποσειδωνία.

Ο στρατιώτης του Β Παγκοσμίου που δεν ήξερε ότι τέλειωσε ο πόλεμος

Ο ανθυπολοχαγός Χίρου Ονόντα που συνέδεσε το όνομά του με μια από τις πλέον απίστευτες ιστορίες του Β” Παγκοσμίου Πολέμου!

Ο Ιάπωνας Χίροο Ονόντα έφυγε ήσυχα από τη ζωή ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο Τόκιο σε ηλικία 91 ετών. Καθόλου ασυνήθιστο για έναν υπερήλικα, μόνο που ο πρώην στρατιώτης του αυτοκρατορικού στρατού έζησε κρυμμένος στη ζούγκλα των Φιλιππίνων έως το 1974, πιστεύοντας ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν.
Επί σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση της ιαπωνικής αυτοκρατορίας, ο αξιωματικός αυτός των υπηρεσιών πληροφοριών και ειδικός σε τεχνικές ανταρτοπόλεμου έκανε αντίσταση στο νησί Λουπάνγκ των Φιλιππίνων, κοντά στο Λουζόν. Είχε σταλεί εκεί το 1944 με ρητή εντολή: να μην παραδοθεί ποτέ και να αντισταθεί μέχρι να φθάσουν ενισχύσεις.
Με ακόμη τρεις στρατιώτες υπάκουεε σε αυτή την εντολή επί χρόνια μετά τη λήξη της σύγκρουσης αγνοώντας ότι η μάχη είχε τελειώσει.
Μόλις το 1950 αποκαλύφθηκε ότι οι ιάπωνες στρατιώτες βρίσκονταν στη ζούγκλα, όταν ένας μεταξύ αυτών αποφάσισε να βγει από το δάσος και να επιστρέψει στην Ιαπωνία.
Τότε λοιπόν αεροσκάφος έριξε φυλλάδια στο σημείο όπου κρύβονταν ο Ονόντα και οι συστρατιώτες του, τα οποία ανακοίνωναν ότι ο πόλεμος έχει τελειώσει προ καιρού και ότι ο αυτοκρατορικός στρατός ηττήθηκε, κάτι που ο στρατιώτης δεν πίστεψε ποτέ και συνέχισε με τους τελευταίους συντρόφους του να παρακολουθεί στρατιωτικές εγκαταστάσεις και μερικές φορές να πολεμά φιλιππινέζους στρατιώτες που περνούσαν από την περιοχή.
Μετά το θάνατο ενός συντρόφου του Ονόντα, Τόκιο και Μανίλα συνέχισαν επί δέκα χρόνια να αναζητούν τον Ονόντα και τον τελευταίο συστρατιώτη του. Τελικά οι έρευνες σταμάτησαν το 1959 καθώς Ιάπωνες και Φιλιππινέζοι ήταν πεπεισμένοι ότι οι δύο στρατιώτες ήταν νεκροί.
Σημεία ζωής έδωσαν οι Ιάπωνες στρατιώτες το 1972, όταν επιτέθηκαν σε στράτευμα των Φιλιππίνων. Ο Ονόντα κατάφερε να διαφύγει ενώ ο τελευταίος συστρατιώτης του σκοτώθηκε.

Οι «Θησαυροί του Αγίου Όρους» σε ηλεκτρονική μορφή

Το 1997 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους και ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, Θεσσαλονίκη 1997, εξέδωσαν τον τόμο ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Το λεύκωμα αυτό αποτέλεσε οδηγό της εκθέσεως που λειτούργησε κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1997 στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτό τον τόμο, γραμμένα από διακεκριμένους επιστήμονες, είχαν σκοπό να βοηθήσουν τον επισκέπτη της εκθέσεως να κατανοήσει την καθαγιασμένη καλλιτεχνική παραγωγή των μοναχών του Άθωνα στο πέρασμα των αιώνων.

Ολόκληρο το βιβλίο μπορείτε να το δείτε σε ηλεκτρονική μορφή, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, εδώ: http://www.elpenor.org/athos/default.asp

 

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικες Μνήμες